Ανακοίνωση της ΚΕ του ΚΚΕ για τη νέα συμφωνία - μνημόνιο

 Ανακοίνωση της ΚΕ του ΚΚΕ για τη νέα συμφωνία - μνημόνιο

1. Το ΚΚΕ καλεί τους εργατοϋπαλλήλους, τα φτωχά λαϊκά στρώματα, τους συνταξιούχους, τους άνεργους και τους νέους, να πουν το πραγματικό, ανυποχώρητο, μεγάλο «ΟΧΙ» στη συμφωνία - μνημόνιο, που υπέγραψε η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ με τους ΕΕ-ΕΚΤ-ΔΝΤ και ν' αντιπαλέψουν στο δρόμο και τους χώρους δουλειάς τα μέτρα - φωτιά που περιέχει, τα οποία έρχονται να προστεθούν στα βάρβαρα μέτρα των προηγούμενων μνημονίων. Να οργανώσουν την αντεπίθεσή τους για να μην οδηγηθεί ο λαός στην ολοκληρωτική χρεοκοπία. Να δυναμώσουν το εργατικό κίνημα, τη λαϊκή συμμαχία, έτσι ώστε ν' ανοίξει ο δρόμος για να μπορέσει ο λαός ν' απαλλαγεί οριστικά και τελεσίδικα από την εξουσία του κεφαλαίου και τις ιμπεριαλιστικές ενώσεις που τον οδηγούν όλο και σε μεγαλύτερη βαρβαρότητα.

Να μη χαθεί ούτε μια μέρα, ούτε μια ώρα. Τώρα, χωρίς καμιά αναμονή, πρέπει να δυναμώσει η λαϊκή δράση, μέσα στους τόπους δουλειάς, στα εργοστάσια, στα νοσοκομεία, στις υπηρεσίες, στις γειτονιές, μέσα από τα συνδικάτα, τις Επιτροπές Αγώνα, τις λαϊκές επιτροπές, κοινωνικής αλληλεγγύης και βοήθειας. Η συμφωνία οδηγεί σε νέα μεγάλη μείωση του λαϊκού εισοδήματος και τσάκισμα των εργατικών - λαϊκών δικαιωμάτων. Νομιμοποιεί και δίνει πράσινο φως στις απολύσεις, την επέκταση της απλήρωτης εργασίας, τις αναγκαστικές άδειες και τ' άλλα αντεργατικά μέτρα, που παίρνει το τελευταίο διάστημα η μεγαλοεργοδοσία, αξιοποιώντας τους περιορισμούς στις τραπεζικές συναλλαγές.

Να μην περάσει ο εφησυχασμός, ο εκφοβισμός, η μοιρολατρία, το απατηλό κλίμα «εθνικής ομοψυχίας» και κάλπικης ελπίδας που καλλιεργεί η κυβέρνηση, τ' άλλα αστικά κόμματα, τα ΜΜΕ, διάφορα άλλα κέντρα του κατεστημένου, καθώς και τα ευρωενωσιακά όργανα, που από κοινού καλούν το λαό ν' αποδεχτεί και το μνημόνιο Τσίπρα και να αισθάνεται κι ανακουφισμένος, επειδή δήθεν αποφεύχθηκαν τα χειρότερα.

2. Το νέο μνημόνιο Τσίπρα αποτελεί ένα πακέτο σκληρών αντιλαϊκών μέτρων, που έρχεται να πολλαπλασιάσει τα ήδη αβάσταχτα βάρη των προηγούμενων μνημονίων και εφαρμοστικών νόμων, που ψήφισαν οι κυβερνήσεις ΝΔ - ΠΑΣΟΚ. Έχει ήδη τη σφραγίδα της ΝΔ, του ΠΟΤΑΜΙΟΥ και του ΠΑΣΟΚ, γιατί με το κοινό ανακοινωθέν που υπέγραψαν και με την ψήφο τους στη Βουλή έδωσαν εντολή και εν λευκώ εξουσιοδότηση στην κυβέρνηση να διαμορφώσει τα νέα βάρβαρα αντιλαϊκά μέτρα, που συνοδεύουν τη συμφωνία. Αποκαλυπτική είναι και η στάση μεγάλου μέρους των ιδιωτικών ΜΜΕ, που ενώ κατηγορούσαν το ΣΥΡΙΖΑ ότι με το δημοψήφισμα ήθελε δήθεν να βγάλει την Ελλάδα από την Ευρωζώνη, τώρα χειροκροτούν τις επιλογές του, τον επαινούν, γιατί «επέστρεψε» στο ρεαλισμό.

Σήμερα, τα κόμματα του ΟΧΙ (ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ) με τα κόμματα του ΝΑΙ (ΝΔ - ΠΟΤΑΜΙ - ΠΑΣΟΚ) καλούν από κοινού το λαό να πει ΝΑΙ σε ένα νέο μνημόνιο, που φορτώνει στην εργατική τάξη και τα φτωχά λαϊκά στρώματα νέα βάρη και μάλιστα με αντιλαϊκά μέτρα, σαν αυτά που απέρριψε ένα μεγάλο μέρος του ελληνικού λαού, με την ψήφο του στο δημοψήφισμα.

Η κυβέρνηση ουσιαστικά φορτώνει στο λαό το νέο δάνειο ύψους 86 δισ. και τα μέτρα - φωτιά που το συνοδεύουν, όπως η παραπέρα μείωση του λαϊκού εισοδήματος, η φοροκαταιγίδα, η διατήρηση του ΕΝΦΙΑ, η μεγάλη αύξηση του ΦΠΑ στη λαϊκή κατανάλωση και της εισφοράς αλληλεγγύης, η μείωση των συντάξεων, η εφαρμογή νέου δυσμενέστερου ασφαλιστικού, η σταδιακή κατάργηση του ΕΚΑΣ, οι ιδιωτικοποιήσεις, τα μέτρα της «εργαλειοθήκης» του ΟΟΣΑ κλπ.

Προκειμένου ν' αποδεχτεί ο λαός αυτά τα μέτρα, αντιμετώπισε για άλλη μια φορά, το ίδιο εκβιαστικό δίλημμα, που ζει κατ' επανάληψη τα τελευταία πέντε χρόνια: Νέο πιο σκληρό μνημόνιο ή κρατική χρεοκοπία, μέσω ενός grexit; Επαναλήφθηκε το ίδιο δίλημμα που τέθηκε και στο Μνημόνιο 1 και στο Μνημόνιο 2 και κάθε φορά που ήταν να εκταμιευθεί μια δόση. Κάθε φορά ο λαός πρέπει να επιλέγει το «μικρότερο» κακό, που τελικά οδηγεί στο μεγαλύτερο κακό. Την ίδια τακτική και ρητορική χρησιμοποιεί σήμερα και η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ.

3. Η κυβέρνηση προσέφερε πολύτιμες υπηρεσίες στο σύστημα, καθώς «έντυσε» από την πρώτη στιγμή το συμβιβασμό της με αριστερά συνθήματα και τη μάσκα της αξιοπρέπειας. Επιστράτευσε ενάντια στο λαό τα ψεύτικα διλήμματα, σε μια περίοδο που η αμφισβήτηση συνολικά στην ΕΕ έπρεπε να αποκτήσει ριζοσπαστικό περιεχόμενο και να οδηγήσει στην απόρριψη του ίδιου του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης, που πάει χέρι-χέρι με τη συμμετοχή της χώρας σε διακρατικές ιμπεριαλιστικές συμμαχίες, πάντα στη βάση ανισότιμων σχέσεων μεταξύ κρατών. Διοργάνωσε δημοψήφισμα με ένα κάλπικο ερώτημα και στη συνέχεια μετέτρεψε το «όχι» σε «ναι» σ' ένα ακόμη πιο βάρβαρο μνημόνιο.

Ο ΣΥΡΙΖΑ εκμεταλλεύτηκε συνειδητά τον λαϊκό πόθο για κατάργηση των συνεπειών των 2 μνημονίων, που ισοδυναμούσε τουλάχιστον με ανάκτηση απωλειών για τα λαϊκά στρώματα. Εμπορεύτηκε τα οράματα και τα όνειρα αριστερών και ριζοσπαστών που ποθούσαν μια «αριστερή», «φιλολαϊκή» κυβέρνηση. Αξιοποίησε την αναπόφευκτη πολιτική απαξίωση της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, ώστε ν' αναλάβει την διακυβέρνηση. Σήμερα με το νέο μνημόνιο προσφέρει «άφεση αμαρτιών» στα μνημόνια ΝΔ-ΠΑΣΟΚ.

Χρησιμοποίησε τη λαϊκή δημαγωγία, αλλά και τη δημόσια δέσμευση στο μεγάλο κεφάλαιο ότι θα στηρίξει την ανάκαμψη της κερδοφορίας του και θα μπορέσει να περιορίσει την ανασυγκρότηση και ανάκαμψη του εργατικού - λαϊκού κινήματος. Απέσπασε την ανοχή έως και στήριξη του βασικού πυρήνα της αστικής τάξης στην Ελλάδα, αλλά και εξωελλαδικών ιμπεριαλιστικών κέντρων, όπως των ΗΠΑ. Οι συμμαχίες με τις ΗΠΑ, Γαλλία, Ιταλία, για τις οποίες υπερηφανεύεται η κυβέρνηση, κάθε άλλο παρά «ασπίδα» αποτελούν για τα λαϊκά συμφέροντα. Στην πραγματικότητα πρόκειται για «βαρίδια» που τραβούν την εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα στις επικίνδυνες κι οξυμμένες αντιπαραθέσεις των ιμπεριαλιστών.

Το ΚΚΕ από την αρχή υποστήριξε και τεκμηρίωσε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν ήθελε ούτε μπορούσε να προετοιμάσει το λαό για αναμέτρηση με τα μνημόνια και τα μονοπώλια, ελληνικά και ευρωπαϊκά, γιατί ακριβώς δεν είχε κανένα προσανατολισμό για αντίσταση και σύγκρουση. Αντίθετα, έκανε ό,τι μπορούσε για να κρατά το λαό σε παθητικότητα και εν αναμονή της «ψήφου διαμαρτυρίας» των εκλογών. Παραπλάνησε το λαό ότι μπορούσε να ανοίξει δρόμο φιλολαϊκών αλλαγών, μέσα στη λυκοσυμμαχία της ΕΕ.

Ειδικό ρόλο στη χειραγώγηση του κινήματος, στην εξαπάτηση αριστερού και ριζοσπαστικού κόσμου, έπαιξε η αριστερή πλατφόρμα του ΣΥΡΙΖΑ και όλοι όσοι σήμερα προσπαθούν πίσω από το «παρών» ή την «αποχή» τους, να κρύψουν τις τεράστιες ευθύνες τους, να διασωθούν πολιτικά και να παίξουν ένα νέο ρόλο ανάσχεσης του ριζοσπαστισμού και ενσωμάτωσης του λαού, στο πλαίσιο του συστήματος, προετοιμάζοντας ένα νέο πολιτικό ανάχωμα, ρόλο που έπαιζε πριν ο παλιός «Συνασπισμός».

4. Ειδικά σήμερα, δεν πρέπει να ξεχαστούν ορισμένα πολύτιμα για το λαό συμπεράσματα:

- Η «σκληρή» διαπραγμάτευση από την πρώτη στιγμή ήταν ναρκοθετημένη για τα λαϊκά συμφέροντα, αφού υπηρετούσε το στόχο του κεφαλαίου για ανάκαμψη της κερδοφορίας του. Η συμμετοχή της Ελλάδας στην ΕΕ και την Ευρωζώνη παραμένει στρατηγική επιλογή του ελληνικού κεφαλαίου και γίνεται με όρους ανισοτιμίας, που υπάρχουν αντικειμενικά σε τέτοιες ιμπεριαλιστικές συμμαχίες. Στο πλαίσιο αυτών των συμμαχιών το ελληνικό κράτος είναι υποχρεωμένο να συμβιβάζεται με πιο ισχυρά κέντρα, όπως η Γερμανία, φορτώνοντας τις επιπτώσεις αυτής της ανισοτιμίας στις πλάτες των εργαζομένων.

- Οι εξελίξεις αποτελούν την πιο παταγώδη έκφραση αποτυχίας της λεγόμενης «ανανεωτικής» ή «κυβερνώσας αριστεράς», της θεωρίας ότι η ΕΕ μπορεί να αλλάξει το μονοπωλιακό και αντιλαϊκό χαρακτήρα της. Ανέδειξαν το ναυάγιο της λεγόμενης «αντιμνημονιακής» γραμμής που πρόβαλλε τον αστικό σοσιαλδημοκρατικό στόχο της παραγωγικής ανασυγκρότησης, χωρίς ριζικές αλλαγές στο επίπεδο της οικονομίας, της εξουσίας.

- Επιβεβαιώνεται η γραμμή πάλης του ΚΚΕ και η σθεναρή και συνεπής στάση του, που απέρριπτε τη συμμετοχή σε τέτοιες «αριστερές κυβερνήσεις», που είναι στην πραγματικότητα κυβερνήσεις αστικής διαχείρισης.

- Συνολικά, μετά τις τελευταίες εξελίξεις επιταχύνονται οι διαδικασίες αναμόρφωσης του αστικού πολιτικού συστήματος, είτε με ανασχηματισμό και πιθανή διεύρυνση της κυβέρνησης είτε με διενέργεια εκλογών και δημιουργία νέων κομμάτων και αναχωμάτων. Σε κάθε περίπτωση σταθερός στόχος του συστήματος αποτελεί η επίθεση στο ΚΚΕ, έτσι ώστε να μη συναντηθεί η λαϊκή αγανάκτηση με την αντικαπιταλιστική αντιμονοπωλιακή γραμμή πάλης. Απέναντι στο λαό ορθώνεται μια νέα αντιλαϊκή συμμαχία των «προθύμων», προκειμένου να εμποδίσει κάθε πνεύμα αντίστασης και χειραφέτησης. Σήμερα, προβάλλει απειλητικά η ένταση της κρατικής και εργοδοτικής καταστολής, η αύξηση του αυταρχισμού, προκειμένου να προληφθεί η οργάνωση του εργατικού κινήματος και των συμμάχων του, η ανάπτυξη της ταξικής πάλης.

5. Το γεγονός ότι για πρώτη φορά τέθηκε τόσο έντονα και άμεσα το ενδεχόμενο αποχώρησης μιας χώρας από την Ευρωζώνη οφείλεται στην όξυνση των εσωτερικών αντιθέσεων και της ανισομετρίας των οικονομιών της Ευρωζώνης, στους ανταγωνισμούς με τα παλιότερα και νέα ιμπεριαλιστικά κέντρα, που αναδείχτηκαν μετά τις ανατροπές στις χώρες του σοσιαλισμού. Αυτά τα προβλήματα οξύνθηκαν στις συνθήκες της παρατεταμένης οικονομικής κρίσης στην Ελλάδα και όχι μόνο. Ενισχύθηκαν οι αποσχιστικές τάσεις, που υποστηρίζονται από αστικές πολιτικές δυνάμεις, που θέλουν μια Ευρωζώνη μεταξύ πιο ισχυρών οικονομικά χωρών. Πρόκειται για ισχυρή τάση στη Γερμανία, που υποδαυλίζεται από τις κυρίαρχες δυνάμεις στο ΔΝΤ, για τους δικούς τους λόγους, τα δικά τους συμφέροντα, οξύνοντας τις αντιθέσεις μέσα στην Ευρωζώνη. Στο ζήτημα της παραμονής της Ελλάδας στην Ευρωζώνη, εκφράστηκαν ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις μέσα στην Ευρωζώνη, κυρίως μεταξύ Γερμανίας και Γαλλίας, αλλά και αντιθέσεις μεταξύ ΗΠΑ και Γερμανίας, άλλων ιμπεριαλιστικών κέντρων. Οι ΗΠΑ παρενέβησαν, θέλοντας να περιορίσουν την ηγεμονία της Γερμανίας στην Ευρώπη, χωρίς προς το παρόν να επιθυμούν διάλυση της Ευρωζώνης.

Οι αντιθέσεις και οι εξελίξεις στην Ευρωζώνη, συνολικά στην ΕΕ, δεν ανακόπτονται με το σημερινό προσωρινό συμβιβασμό και την επικύρωση της συμφωνίας μεταξύ Ελλάδας και Ευρωζώνης-ΔΝΤ. Παραμένει ισχυρή η τάση, αφήνοντας ανοιχτό το ενδεχόμενο ενός grexit, για αναδόμηση της Ευρωζώνης, με εμβάθυνση των μηχανισμών ενιαίας οικονομικής πολιτικής, αλλά και πιο αυστηρούς κανόνες και ελεγκτικούς μηχανισμούς, ως προς το θετικό ισοζύγιο κρατικών εσόδων - δαπανών. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε, ότι η Γαλλία και η Ιταλία, που αντιτάχθηκαν στην επιλογή της αποχώρησης της Ελλάδας από την Ευρωζώνη, είναι χώρες που έχουν υψηλά ελλείμματα και χρέη και επιδιώκουν χαλάρωση των αυστηρών κανόνων.

Απόρροια αυτών των αντιθέσεων είναι και η αντιπαράθεση στο ζήτημα του χρέους. Η κυβέρνηση, συμβαδίζοντας με το ΔΝΤ και τις ΗΠΑ, αναγόρευσε σε υπέρτατο στόχο για το λαό τη ρύθμιση του χρέους, πάση θυσία και με τίμημα τα λαϊκά συμφέροντα. Την ίδια στιγμή, ζητάει νέο δάνειο 86 δισ. που θα αυξήσει το χρέος. Θέλει ο λαός ν' αποδεχτεί τα αντιλαϊκά μέτρα στο όνομα μιας νέας διαχείρισης του χρέους, που όποτε έγινε στο παρελθόν συνοδεύτηκε με τσάκισμα εργατικών - λαϊκών δικαιωμάτων. Από τη χρηματοδότηση με τη μορφή νέου δάνειου - χρέους ή την επιμήκυνσή του, το κεφάλαιο θα είναι το μόνο ωφελημένο.

6. Για να δοθεί οριστική λύση υπέρ του λαού απαιτείται πραγματική ρήξη, που καμία σχέση δεν έχει με τη ρήξη-καρικατούρα, που επικαλούνται ορισμένες δυνάμεις εκτός και εντός ΣΥΡΙΖΑ, όταν προβάλλουν ως διέξοδο την καπιταλιστική Ελλάδα της δραχμής. Η επιλογή εξόδου από το ευρώ και η υιοθέτηση εθνικού νομίσματος, εντός του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης, είναι η αντιλαϊκή επιλογή που στήριξαν σημαντικά τμήματα της αστικής τάξης στη Γερμανία, με βάση το «Σχέδιο Σόιμπλε», καθώς και σε άλλα κράτη-μέλη της Ευρωζώνης, όπως επίσης κι άλλες αντιδραστικές δυνάμεις . Μ' αυτή την επιλογή φλερτάρουν σήμερα και τμήματα του κεφαλαίου στη χώρα μας, προσδοκώντας άμεσα μεγαλύτερα κέρδη.

Κοροϊδεύουν συνειδητά όσοι ισχυρίζονται ότι η έξοδος της Ελλάδας από την Ευρωζώνη, μ' ένα πιο υποτιμημένο νόμισμα, θα δώσει ώθηση στην ανταγωνιστικότητα και την ανάπτυξη, με θετικές για το λαό συνέπειες. Η όποια καπιταλιστική ανάπτυξη επιτευχθεί σε μια πορεία, δε θα συνοδευτεί από ανάκαμψη μισθών, συντάξεων, δικαιωμάτων, γι' αυτό δεν θα ωφελήσει το λαό. Θα οδηγήσει σε νέες θυσίες του λαού, στο βωμό της ανταγωνιστικότητας των μονοπωλίων.

Η καπιταλιστική Ελλάδα με εθνικό νόμισμα δεν συνιστά ρήξη προς όφελος του λαού. Όσες πολιτικές δυνάμεις προβάλλουν ένα τέτοιο στόχο ως λύση ή ως ενδιάμεσο στόχο ριζικών αλλαγών (αριστερή πλατφόρμα ΣΥΡΙΖΑ, ΑΝΤΑΡΣΥΑ, κλπ) παίζουν αντικειμενικά το παιχνίδι τμημάτων του κεφαλαίου.

Αυτή η επιλογή δεν οδηγεί σ' επιστροφή στα σχετικά καλύτερα επίπεδα διαβίωσης των δεκαετιών του '80 και του '90, όπως διατυμπανίζεται από ορισμένους. Οι νόμοι της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης, ο αδυσώπητος μονοπωλιακός ανταγωνισμός, θα «βασιλεύουν», οι δεσμεύσεις της ΕΕ και του ΝΑΤΟ θα σφίγγουν τη μέγγενη. Οι βάρβαροι νόμοι του δανεισμού ισχύουν σε όλες τις αγορές του χρήματος, τις επενδυτικές τράπεζες και τα ταμεία των σημερινών ή άλλων ιμπεριαλιστικών συμμαχιών (τύπου BRICS). Άλλωστε, οι αντιλαϊκές πολιτικές εφαρμόζονται και στις χώρες του ευρώ και στις καπιταλιστικές χώρες των εθνικών νομισμάτων, τις ισχυρότερες, όπως η Κίνα, η Βρετανία, η Ρωσία ή τις πιο αδύναμες, όπως η Βουλγαρία και η Ρουμανία.

Οι κορώνες δήθεν αξιοπρέπειας για τη «φτωχή πλην, όμως, περήφανη Ελλάδα, που αντιστέκεται στους ισχυρούς» είναι στάχτη στα μάτια του λαού και επιδιώκουν να τον καθυποτάξουν στη βαρβαρότητα. Ο λαός δε μπορεί να αισθάνεται υπερήφανος, όταν του κλέβουν τον πλούτο που παράγει και τον χρεοκοπούν, για να ξελασπώσει το καπιταλιστικό σύστημα από την κρίση, είτε εντός είτε εκτός ευρώ.

Είναι άλλο πράγμα ο λαός να επιλέξει ο ίδιος την έξοδο από την ΕΕ, με τη θέληση και τη δράση του, παίρνοντας ταυτόχρονα τα κλειδιά της οικονομίας και την εξουσία στα χέρια του κι είναι άλλο, τελείως διαφορετικό, πράγμα να βρεθεί μια χώρα έξω από την Ευρωζώνη, ως αποτέλεσμα αντιθέσεων και ανταγωνισμών των καπιταλιστών. Το πρώτο αποτελεί εναλλακτική λύση προς όφελος του λαού και αξίζει κάθε θυσία, το δεύτερο οδηγεί στη λαϊκή χρεοκοπία από άλλο δρόμο.

7. Η πολιτική πρόταση του ΚΚΕ -κοινωνική ιδιοκτησία, αποδέσμευση από ΕΕ και ΝΑΤΟ, μονομερή διαγραφή του χρέους, με εργατική λαϊκή εξουσία- αφορά τους μισθωτούς και τα λαϊκά στρώματα, τους νέους και τις γυναίκες της εργατικής λαϊκής οικογένειας, τους συνταξιούχους, γιατί αυτοί ήταν και είναι οι πραγματικές κινητήριες δυνάμεις της κοινωνίας. Από τη δουλειά τους μπορεί να εξασφαλιστεί η κοινωνική ευημερία, χωρίς ανεργία, πείνα, εξαθλίωση, χωρίς εκμετάλλευση. Αρκεί να γίνουν πρωταγωνιστές των κοινωνικών και πολιτικών εξελίξεων, να δράσουν για τα δικά τους συμφέροντα, για τη ζωή τους, με το ΚΚΕ ενάντια στην εξουσία των εκμεταλλευτών τους.

Τίποτε δεν χαρίστηκε από τους εκμεταλλευτές και το κράτος τους. Η εργατική λαϊκή εξουσία δεν χαρίζεται από το αστικό πολιτικό σύστημα, από κανένα «αριστερό» κόμμα, κατακτιέται. Προϋπόθεση για μια πορεία πραγματικής αλλαγής συσχετισμού προς όφελος της εργατικής-λαϊκής πλειοψηφίας είναι η συσπείρωση με το ΚΚΕ, η ισχυροποίησή του παντού και πάνω από όλα στους χώρους δουλειάς και τις λαϊκές γειτονιές.

Η ολόπλευρη ενίσχυση του ΚΚΕ κι η συμπόρευση μαζί του είναι προαπαιτούμενο για την ανασύνταξη του εργατικού κινήματος και τη συγκρότηση μιας ισχυρής λαϊκής συμμαχίας, που θα αγωνίζεται για κάθε λαϊκό πρόβλημα, θα διεκδικεί άμεσα μέτρα ανακούφισης, ανάκτηση απωλειών, με σταθερή «πυξίδα» την πάλη ενάντια στα μονοπώλια και τον καπιταλισμό.

Η συγκρότηση και ισχυροποίησή της μπορεί από σήμερα να βοηθήσει στο να αλλάζει ο αρνητικός συσχετισμός δυνάμεων, να δυναμώνει η οργάνωση, η μαχητικότητα, το αγωνιστικό πνεύμα της εργατικής τάξης και των άλλων λαϊκών στρωμάτων, κόντρα στη μοιρολατρία και την υποταγή του λαού, στους παλιούς και νέους διαχειριστές της βαρβαρότητας του καπιταλισμού.

Η ΚΕ του ΚΚΕ 

Εδω γελαει ο καθε πικραμενος και μετα.....γιαουρτονει

 Ανακοίνωση νεολαίας σχιζοφρενών

Χθες το βράδυ, όλοι οι λαοί του κόσμοι μίλησαν για ένα πραξικόπημα. Με στόχο την παραδειγματική ταπείνωση μιας κυβέρνησης κι ενός ολόκληρου λαού, η πολιτική ηγεσία της Ευρωζώνης, απειλώντας ευθέως με άτακτη χρεοκοπία ή σενάρια καθοδηγούμενης εξόδου απ” το ευρώ με άκομη πιο σκληρά μέτρα, εξασφάλισε μια συμφωνία-μνημόνιο, η οποία δεν μπορεί να θεωρηθεί βιώσιμη για την πλατιά κοινωνική πλειοψηφία.

Στην πράξη αυτό που προτάθηκε στην ελληνική κυβέρνηση συμπυκνώνει την εκδίκηση του κόσμου του κεφαλαίου απέναντι στους εργαζόμενους και τη νεολαία που τόλμησαν να αγωνιστούν, να αναδείξουν μια αριστερή κυβέρνηση, να συντονιστούν με τους λαούς της Ευρώπης στις πλατείες και τους δρόμους, να πετύχουν μια μεγαλειώδη νίκη στο δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου και να αποδείξουν την τεράστια δύναμη που διαθέτουν.

Απέναντι σ” ένα τέτοιο πραξικόπημα δεν μπορούμε να μείνουμε με σταυρωμένα χέρια. Ο κόσμος της εργασίας και η νεολαία πρέπει να αποκρούσουμε αυτές τις πιέσεις, να μην επιτρέψουμε να ψηφιστεί μια τέτοια συμφωνία, να αποτρέψουμε σενάρια ανατροπής της εκλεγμένης κυβέρνησης και να επαναφέρουμε το μεγαλειώδες «ΟΧΙ» της 5ης Ιουλίου στο προσκήνιο, ως το καθοριστικό στοιχείο της επόμενης μέρας.

Ένα πλαίσιο, όπως το απαιτεί η νεοφιλελεύθερη ηγεσία της Ευρωζώνης, δε χώρεσε ποτέ κι ούτε και τώρα μπορεί να χωρέσει τη νεολαία αυτής της χώρας, τη νεολαία που σε συντριπτικό ποσοστό αντιστάθηκε στο φόβο γιατί δεν έχει τίποτα πια να χάσει, αλλά είναι και σίγουρη πως μπορεί να φτιάξει έναν καλύτερο κόσμο. Είναι πια σαφές πως ένα ριζοσπαστικό αριστερό σχεδίο έχει μαζί του την πλατιά πλειοψηφία της νεολαίας απέναντι στους εκβιασμούς και τα πραξικοπήματα των δανειστών. Έστω και στις πιο δύσκολες συνθήκες.

Καμία εύκολη επιλογή δεν ανοίγεται μπροστά μας. Δεν μπορούμε, όμως, να πάμε πίσω από τις βαθιές ριζοσπαστικές τομές που έχουμε ανάγκη: τη ρήξη με τις πολιτικές της λιτότητας, την ανάκτηση της εργασίας, την παιδεία στα μέτρα των αναγκών μας κι όχι των κερδών τους, το ριζικό εκδημοκρατισμό του κράτους, την αναδιανομή πλούτου και ισχύος προς τα κάτω.

Δεν μπορούμε να πάμε πίσω από την εμπέδωση της δημοκρατίας, της λαϊκής κυριαρχίας και της αλληλεγγύης ως βασικές αρχές της κοινωνίας στην οποία ζούμε.

Καλούμε τις νέες και τους νέους, σήμερα στις 19:00 να διαδηλώσουμε ενάντια στο πραξικόπημα της πολιτικής ηγεσίας της Ευρωζώνης ενάντια στο λαό μας, να μην αφήσουμε το πραξικόπημα αυτό να ολοκληρωθεί.

Νεολαία ΣΥΡΙΖΑ σχιζοφρενών

___________
Χωρίς άλλα σχόλια...

Οι φερετζέδες έπεσαν

 Οι φερετζέδες έπεσαν

Μετά από 17 ώρες «διαπραγματεύσεων» οι ηγέτες των χωρών-μελών της Ευρωζώνης κατέληξαν σε ταπεινωτική για την Ελλάδα και τον ελληνικό λαό συμφωνία.

Πρόκειται για νέο επαχθέστερο μνημόνιο, που επανεγκαθιδρύει και επεκτείνει την τροϊκανή κηδεμονία και τον κοινωνικό εξανδραποδισμό και διατηρεί τη χώρα σε καθεστώς αποικίας χρέους τής υπό γερμανική κηδεμονία Ε.Ε.!

Πρώτοι έσπευσαν να ανακοινώσουν στο Twitter την τραγική κατάληξη των «διαπραγματεύσεων» οι πρωθυπουργοί του Βελγίου και του Λουξεμβούργου, αλλά και ο κύπριος κυβερνητικός εκπρόσωπος! Η επίσημη επιβεβαίωση ήρθε από τον ίδιο τον πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Ντόναλντ Τουσκ, μέσω twitter.

Ως «μεγάλα αγκάθια» παρουσιάζονταν, μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες της Δευτέρας, ο ρόλος του ΔΝΤ και η εξωφρενική νεοαποικιακή απαίτηση της τρόικας για δημιουργία στο Λουξεμβούργο Ταμείου ξεπουλήματος της δημόσιας περιουσίας της χώρας προς αποπληρωμή του χρέους.

Κι όλα αυτά την ώρα που κατά τη διάρκεια των «διαπραγματεύσεων» χιλιάδες χρήστες του twitter ανά την υφήλιο τόνιζαν ότι οι τροϊκανές απαιτήσεις συνιστούν πραξικόπημα της ΕΕ (#thisisacoup) και καλούσαν τον Αλέξη Τσίπρα να αποχωρήσει από την εξευτελιστική διαδικασία τής δήθεν διαπραγμάτευσης!

Τούτες τις ώρες έγινε φανερό με τον πλέον τραγικό τρόπο ότι μέσα στην λυκοσυμμαχία της ευρωζώνης δεν υπάρχουν περιθώρια άσκησης ανεξάρτητης και ακηδεμόνευτης πολιτικής με αντιυφεσιακό και φιλολαϊκό πρόσωπο.

Ο ελληνικός λαός δεν θα πρέπει να απογοητευθεί από αυτήν την εξέλιξη. Αντίθετα πρέπει να πεισμώσει, όπως έκανε με το δημοψήφισμα και τις μεγαλειώδεις συγκεντρώσεις που προηγήθηκαν ανά τη χώρα, για ένα «ΟΧΙ» μέχρι τέλους! Ένα «ΟΧΙ» σε σύγκρουση με τα μνημόνια, τον νεοφιλελευθερισμό και την λιτότητα που μέσα στην ευρωζώνη είναι θεσμοποιημένα!

Οι δυνάμεις της ριζοσπαστικής Αριστεράς, οι εργαζόμενοι, η νεολαία, η πληττόμενη κοινωνική πλειοψηφία στη χώρα σε θέση μάχης θα συνεχίσουν τον αγώνα για να μην περάσουν τα νέα υφεσιακά - αντιλαϊκά μέτρα και να έρθουν στο προσκήνιο ξανά τα λαϊκά αιτήματα, που διαμορφώθηκαν μέσα στους κοινωνικούς αγώνες όλα τα προηγούμενα χρόνια για την πλήρη κατάργηση των μνημονίων, για τη διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του χρέους και την εθνικοποίηση των τραπεζών, για την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας και την ανακατανομή του παραγόμενου πλούτου υπέρ των εργαζομένων και των αδύναμων κοινωνικών στρωμάτων. 

Δύσκολοι καιροί για αριστερές πλατφόρμες...

Και όμως, το παραπάνω κείμενο δεν δημοσιεύθηκε στον Ριζοσπάστη ούτε γράφτηκε από κάποιον αμετανόητο κουκουέ. Δημοσιεύθηκε στον ιστοτόπο iskra.gr και συνιστά την αντίδραση της Αριστερής Πλατφόρμας (συνιστώσας του ΣυΡιζΑ, στην οποία ανήκει ο υπουργός Παναγιώτης Λαφαζάνης) στην συμφωνία που υπέγραψε σήμερα τα ξημερώματα η κυβέρνηση με τους "θεσμούς".

Εκείνο που δεν λέει (και ούτε πρόκειται ποτέ να πει) η Αριστερή Πλατφόρμα, είναι πως για όλα τούτα είχε προειδοποιήσει το ΚΚΕ εδώ και πολλούς μήνες. Οι "απολιθωμένοι" κουκουέδες δεν περίμεναν την συμφωνία για να διαπιστώσουν ότι "μέσα στην λυκοσυμμαχία της ευρωζώνης δεν υπάρχουν περιθώρια άσκησης ανεξάρτητης και ακηδεμόνευτης πολιτικής με αντιυφεσιακό και φιλολαϊκό πρόσωπο". Όσο κι αν ο Λαζόπουλος επιμένει πως το ΚΚΕ κάνει αβάντα στην δεξιά, είναι οι "κολλημένοι" κουκουέδες που εδώ και μήνες διαλαλούν (με τον γνωστό, "ξύλινο" λόγο τους) πως έρχεται νέο μνημόνιο, πολύ πιο σκληρό από τα προηγούμενα.

Θα έχουμε την ευκαιρία να πούμε πολλά για τις εξελίξεις. Προσωρινώς, όμως, θα περιοριστώ σε μερικές επιγραμματικές διαπιστώσεις:

(α) Οι φερετζέδες έπεσαν οριστικά και αμετάκλητα. Τα παραμύθια περί Ευρώπης που αλλάζει και περί ελπίδας που έρχεται μπορούν πλέον να πάνε άνετα να πάρουν την θέση τους δίπλα σ' εκείνα για τον Αη-Βασίλη. Κάπου εκεί, μπορεί να βολευτεί και η Αριστερή Πλατφόρμα, αν επιμένει πως με την ύπαρξή της και την δράση της μπορεί "από μέσα" να στρίψει αριστερά το αστικό καράβι τού ΣυΡιζΑ.

(β) Μπορούμε να αισθανόμαστε δικαιωμένοι όλοι όσοι, τόσο πριν όσο και μετά τις εκλογές τού περασμένου Γενάρη, αρνηθήκαμε να φάμε την φόλα τού "πρώτη φορά αριστερά" και αποστραφήκαμε με βδελυγμία την πρό(σ)κληση για στήριξη μιας "κυβέρνησης της αριστεράς", επιμένοντας πως όλη αυτή η δήθεν ανατροπή στα πολιτικά πράγματα της χώρας δεν συνιστούσε παρά μια ντρίμπλα τής αστικής εξουσίας για να εμποδίσει την παραπέρα ριζοσπαστικοποίηση των λαϊκών στρωμάτων.

(γ) Αποδείχθηκε πως πράγματι ξέραμε τι λέγαμε όσοι επιμέναμε ότι η χώρα όχι μόνο θα παρέμενε στην ευρωζώνη αλλά και θα αποδεχόταν την σύναψη νέων μνημονίων, δημιουργώντας για τους πολίτες της ένα μέλλον πολύ πιο σκοτεινό από το ζοφερό παρόν και το μαύρο παρελθόν. Μάλιστα δε, το υποστηρίζαμε και το τεκμηριώναμε με τέτοια νηφαλιότητα ώστε συχνά καταντούσαμε εκνευριστικοί. Και το ξέραμε όχι επειδή είχαμε "άνωθεν πληροφόρηση" ή "θεία φώτιση" αλλά επειδή είχαμε θεωρητικό υπόβαθρο (ας είναι καλά οι παρακαταθήκες τού παππού Κάρολου και του θείου Βλαδίμηρου), διαλεκτική γνώση τής ιστορίας και. κυρίως, ενεργό μυαλό για να συνδυάσει τα δυο προηγούμενα και να καταλήξει σε σωστά συμπεράσματα.

"Διπλό όχι από Τσίπρα..." (Προφανώς, η σημερινή Αυγή κυκλοφόρησε νωρίτερα απ' ό,τι έπρεπε)

Υστερόγραφο: Λίγο νωρίτερα, άκουσα την ραδιοφωνική Ελληνοφρένεια, όπου ο Θύμιος Καλαμούκης εξέφραζε την αηδία και την οργή του για την αποδοχή τής συμφωνίας εκ μέρους της ελληνικής κυβέρνησης. Προσωπικά, δεν αισθάνομαι ούτε αηδία ούτε οργή. Τέτοια συναισθήματα ταιριάζουν σε εξαπατημένους κι εμένα δεν με εξαπάτησε κανείς. Και χτες και σήμερα, το ίδιο πράγμα πιστεύω: αυτό το αστικό οικοδόμημα δεν πρόκειται να βελτιωθεί, όσους διαχειριστές κι αν αλλάξουμε. Θέλει γκρέμισμα και χτίσιμο απ' την αρχή. Όσοι επιμένουν να πιστεύουν το αντίθετο, να ετοιμάζονται για περισσότερες εξαπατήσεις στην ζωή τους.

Πολιτική αλητεία

 Πολιτική αλητεία

Δεν υπάρχει μεγαλύτερος πολιτικός καιροσκοπισμός από τις μνημονιακές κωλοτούμπες του σύριζα. Δεν υπάρχει καλύτερη απόδειξη για τις ευρύτερες μάζες σχετικά με το τι είναι και πού οδηγεί ο οπορτουνισμός. Δεν υπάρχει χειρότερη αυταπάτη από το ότι υπάρχει διαπάλη στο εσωτερικό του σύριζα, που μπορεί να αλλάξει από μέσα, όπως άλλωστε και η εε σε μεγαλύτερη κλίμακα.

Κανένα μαύρο μέτωπο παλαιομνημονιακών δε θα μπορούσε να περάσει αυτά τα μέτρα χωρίς να υπογράψει ταυτόχρονα το πολιτικό του τέλος. Πολύ λίγα αστικά καθίκια θα είχαν το θράσος να μιλάνε για εθνική κυριαρχία (που γλίτωσε!) ενώ μας επιβάλλουν την επιστροφή της τρόικα και το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας, με ένα ενισχυμένο και πολύ χειρότερο ΤΑΙΠΕΔ (επίσης να τονίσουμε πως καταφέραμε να μην έρθει ευρωστρατός για την επιβολή της τάξης). Μόνο αστικά πολιτικά παχύδερμα θα ήταν τόσο προκλητικά, ώστε να ισχυριστούν ότι από αύριο ξεκινάνε τον πόλεμο ενάντια στην ολιγαρχία. Σήμερα προφανώς τους καθόμαστε για ένα αποχαιρετιστήριο πήδημα, να έχουν κάτι να θυμούνται πριν από τη μάχη. Το σεξ εξάλλου θέλει τουλάχιστον δύο. Δεν είναι δηλ μονομερής ενέργεια, σαν αυτές που (δεν) έκανε ο σύριζα και καλείται τώρα να τις πάρει πίσω.

Νδ, πασόκ, συνασπισμός, ψηφίζουνε μνημόνια πληρώνει ο λαός. Αλλά ποιος άλλος θα μπορούσε να δέσει το λαό χειροπόδαρα, αφού πρώτα το νανούρισε με γλυκές αυταπάτες περί δημοκρατίας και μιας ευρώπης που αλλάζει; Ποιος άλλος θα υπέγραφε την αποπολιτικοποίηση του δημοσίου, που παραπέμπει εμμέσως στην κατάργηση του συνδικαλισμού κι ένα είδος ιδιώνυμου; Ποιος θα είχε απέναντι τον ολάντ να το φτύνει κατάμουτρα («εάν έβγαινε η ελλάδα από την ευρωζώνη, θα χάναμε τα χρήματα που της είχαμε δανείσει») και θα σκουπιζόταν απαθής, κοιτάζοντας ψηλά να δει αν ψιχαλίζει;

Και για να έχουμε καλό ερώτημα: Πόσο τοις εκατό αυτού του μνημονίου είναι τοξικό και πόσο θα υλοποιούσαμε από μόνοι μας; Και γιατί δεν μπαίνει σε δημοψήφισμα και αυτή η συμφωνία; Είναι δηλαδή εντός της λαϊκής ετυμηγορίας και της εντολής του τελευταίου δημοψηφίσματος;

Ο ένας βγαίνει χειρότερος και πιο υποτακτικός από τον άλλον. Ο φίλης βρήκε μέρα να μιλήσει για συμπόρευση της ζωής (που διαχωρίζει τη θέση της, για να διασώσει την καριέρα της) με τη χρυσή αυγή, δίνοντας νέα διάσταση στον ορισμό του πολιτικού παχύδερμου. Ο κατρούγκαλος χάνει την αίσθηση της ξεφτίλας, λέγοντας πως η ευρώπη θα αλλάξει, όταν αλλάξουν σε όλες τις χώρες οι κυβερνήσεις τους –πού είσαι νιότη που έδειχνες πως θα γινόσουν άλλος. Και η ραχήλ βρίσκει ευκαιρία να τους γλεντήσει και να μιλήσει για δεύτερη βάρκιζα! Βγαίνει από «αριστερά» η βουλευτής που δεν είχε ψηφίσει καν την ιθαγένεια...

Πώς το έλεγε ο σύζυγος της προέδρου ζωής; Ο τσίπρας και η κυβέρνηση έχουν κάτι αρχ... να, από εδώ ως τη σιγκαπούρη. Ε τώρα, έχουν... είναι... δε θα τα χαλάσουμε τώρα για ένα ρήμα, ε;

Οι ροζ οπορτουνιστές αποδείχτηκαν «μαύρα κοράκια με νύχια γαμψά», που έπεσαν πάνω στην εργατιά, αλλά ντύθηκαν φλαμίνγκο για να ξεγελάσουν τον κόσμο. Και άντε μετά να αποδείξεις πως είναι ελέφαντες (δηλ πολιτικά παχύδερμα). Μα αφού είναι φλαμίνγκο, σου λέει ο άλλος.

Αν και εγώ πιστεύω πως φταίει για όλα το κκε που δε συνεργάστηκε στην «αριστερή κυβέρνηση» να κρατήσει τα μπόσικα. Και ο λαός που δεν ξεσηκώθηκε να την ωθήσει προς τα αριστερά.

Υπάρχει βέβαια και το αριστερό ρεύμα του λαφαζάνη. Με το μαλακό όμως παιδιά το «παρών», (το λεβέντικο, το δημαρίσιο), για να μην πέσει η καλύτερη κυβέρνηση που είχαμε ποτέ. Και να ετοιμάζεται η μισή (;) ανταρσυα για της βουλής τα έδρανα, αφού υποδεχτεί το 4% του «παλιού, καλού σύριζα». Η προπαρασκευή του νέου αναχώματος συνεχίζεται με πυρετώδεις ρυθμούς. Κι αν έχει ρόλο κι η ζωή σε αυτό; Λες...;

Η κυβέρνηση φέρνει προς ψήφιση στη βουλή ένα μόνο νομοσχέδιο, με ένα μόλις άρθρο, για τη σημειολογία του πράγματος (με τον ίδιο τρόπο που θα καταργούσε, στα λόγια και μόνο εκεί, τα μνημόνια). Με τη διαδικασία του κατεπείγοντος για να μπει το κερασάκι σε μια μεγάλη νίκη της δημοκρατίας (που όντως θριαμβεύει, αλλά η αστική δημοκρατία, και τα συμφέροντα της τάξης που υπηρετεί). Και για να μη μείνει παρά ελάχιστος χρόνος για την οργάνωση της αντίστασης, και την καταπολέμηση του κυβερνητικού δηλητήριου στις παραλυμένες ταξικές συνειδήσεις.

Μα εγώ αρνούμαι να πεθάνω

Κι υπόσχομαι κάτι να κάνω

Τώρα είναι καιρός...

Έχει ανακοινωθεί ήδη συλλαλητήριο του παμε για το απόγευμα της τετάρτης, στην ομόνοια. Πιστεύω πως μες στη μέρα θα υπάρξουν κι άλλες ανακοινώσεις. Δε γίνεται να περάσει κοτζάμ μνημόνιο ΙΙΙ, χωρίς ούτε μία απεργία..

Υστερόγραφο

Ποια μισά ρε πάνο, ο άνθρωπος υπερκάλυψε το πλάνο.

Αλλά ας μην τον αδικούμε. Όντως μόνο τα μισά έκανε. Αλλά ποιο από τα δύο μισά, το δεξί ή το αριστερό; Βρείτε και κερδίστε...

«εγώ δεν θα γίνω Παπαδήμος»

“Τούτες τις μέρες …”

    Το πώς φτάσαμε ως εδώ θα έχουμε χρόνο να το δούμε, να το κουβεντιάσουμε, να το αναστοχαστούμε.
    Άλλωστε το είπε και ο κ.Τσακαλώτος παραλαμβάνοντας τα διαπραγματευτικά οφίτσια από τον κ.Βαρουφάκη. Όταν κάποτε γεράσουμε, είπε, θα καθόμαστε με τον Γιάνη και θα αναπολούμε όσα έγιναν αυτόν τον καιρό.
    Σωστά. Το ίδιο θα κάνουν και εκατομμύρια Έλληνες. Θα συζητούν, θα μιλούν, θα αναπολούν όλα αυτά που τούτες τις μέρες έγιναν και γίνονται.
    Ανάμεσα στα άλλα θα αναπολούν και αυτά:

• Ότι από το «οι αγορές θα χορεύουν πεντοζάλι» φτάσαμε οι γύπες και τα αρπακτικά των αγορών να χορεύουν το πιο σκληρό τους ροκ πάνω στην πλάτη του ελληνικού λαού.
• Ότι «η Ευρώπη που θα άλλαζε», η Ευρωένωση των Γιούνκερ και των Σουλτς, έφτασε να επιβάλλει και να παρακολουθεί χαιρέκακα την εξόντωση και την ταπείνωση ενός ολόκληρου λαού.  
• Ότι η «Αριστερά» που δεν θα έκανε ό,τι έκαναν οι πολιτικοί της αντίπαλοι έφτασε να εκλιπαρεί τον Σόιμπλε (ναι, να εκλιπαρεί τον Σόιμπλε!) για ένα νέο, ακόμα πιο σκληρό από τα προηγούμενα, Μνημόνιο.  
• Ότι το αγγλικό δίκαιο που θα έδινε τη θέση του στην εθνική ανεξαρτησία έφτασε να στέλνει «συμμαχικό» χαιρετισμό στην ελληνική Βουλή που ψήφισε υπέρ ενός νέου Μνημονίου γραμμένο κι αυτό εις την αγγλικήν.  
• Ότι ο εξευτελισμός λέξεων και εννοιών όπως δημοκρατία, από τη Νέα Δημοκρατία, όπως σοσιαλισμός, από το «σοσιαλιστικό» ΠΑΣΟΚ, παραδίδει πλέον τη σκυτάλη στην επιχείρηση εξευτελισμού μιας ακόμα έννοιας, της έννοιας «Αριστερά».    
• Ότι από το «λεφτά υπάρχουν» όταν ο ελληνικός λαός ρίχτηκε από τον Γιώργο Παπανδρέου στα αβαθή του Καστελόριζου και από τα «όχι στην λιτότητα, όχι στα Μνημόνια» του κ.Τσίπρα, φτάσαμε ο ελληνικός λαός να ξαναρίχνεται σήμερα στο ακόμα πιο αβαθή του Καστελόριζου.
• Ότι μόλις μια βδομάδα μετά από ένα δημοψήφισμα που η κυβέρνηση πήρε το «Όχι» που η ίδια ζήτησε, η ίδια αυτή κυβέρνηση, σε μια αποθέωση της… δημοκρατίας και της λαϊκής… κυριαρχίας,  μεταμόρφωσε το 62% «Όχι» σε ένα κατά 88% κοινοβουλευτικό «Ναι».
• Ότι την ώρα που τα αμερικανικά και τα γερμανικά «βουβάλια» τσακώνονταν, το «βατράχι» - Ελλάδα συνθλιβόταν στις μυλόπετρες του ιμπεριαλισμού.
• Ότι από την άρνηση του λαού να υποταχθεί στα μνημονιακά εξαπτέρυγα, φτάσαμε ο Σταύρος Θεοδωράκης, ο Σαμαράς, ο Βενιζέλος, ο Τζήμερος, ο Βορίδης, ο Γεωργιάδης, τα παπαγαλάκια των Μνημονίων σε τηλεοράσεις και σε ραδιόφωνα, τα βαποράκια της τρόικας και του ΔΝΤ, να πανηγυρίζουν για την «ευλογία» των Μνημονίων, φτάσαμε να εκθειάζουν τον Τσίπρα και να του επιδαψιλεύουν δάφνες για την «γενναιότητα» και την «εθνική του υπευθυνότητα».  
• Ότι ο «εγώ δεν θα γίνω Παπαδήμος», ούτε 24 ώρες από αυτή του τη δήλωσε έγινε Παπαδήμος, Βενιζέλος, Σαμαράς και Στουρνάρας μαζί.  

    Όλα αυτά θα έχουμε καιρό να τα αναστοχαστούμε.
    Αλλά πόσος καιρός έχει απομείνει, πια, κουνώντας παθητικά το κεφάλι, να ακούμε τον ποιητή να συνεχίζει να τραγουδάει στους αιώνες:
«Δυστυχισμένε μου λαέ καλέ και αγαπημένε. Πάντα ευκολόπιστε και πάντα προδομένε».


***
    Όσα συμβαίνουν στις Βρυξέλλες τις δυο τελευταίες μέρες δεν έχουν προηγούμενο. Ο κατήφορος της κυβέρνησης και ο εξευτελισμός στον οποίο σέρνουν τον τόπο τα 251 «ναι» της Βουλής δεν πρέπει να μετατραπεί σε εξευτελισμό του λαού.
    Αυτό είναι και το νόημα της χτεσινής ανοικτής επιστολής προς την κυβέρνηση, η οποία υπογράφεται ήδη από δεκάδες ανθρώπους της Τέχνης, του Πολιτισμού και του Τύπου. Δίπλα στις δικές τους προσθέτουμε και τη δική μας φωνή και υπογραφή.  

«Ανοικτή επιστολή στην κυβέρνηση:
Σταματήστε ΤΩΡΑ αυτή την ντροπή!
   Κύριοι της κυβέρνησης,
   Ο ελληνικός λαός παρακολουθεί εμβρόντητος τα όσα γίνονται  αυτή την ώρα στις Βρυξέλλες.
   Δεν πρόκειται για διαπραγμάτευση.
   Πρόκειται για μια άνευ όρων και ορίων διαδικασία εξευτελισμού και ταπείνωσης.
   ΣΤΑΜΑΤΗΣΤΕ ΤΩΡΑ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΝΤΡΟΠΗ.
   ΦΥΓΕΤΕ ΑΜΕΣΩΣαπό την διαπραγμάτευση-παρωδία.
   Να μην επιτρέψουμε τον εξευτελισμό του ελληνικού λαού.
   Ο ελληνικός λαός είχε και έχει την δύναμη να σταθεί στα πόδια του, κόντρα σε εκβιαστές και οικονομικούς δολοφόνους».

 Νίκος Μπογιόπουλος

   Δώσανε… Και τι δε δώσανε!!!

Από herko 

Γράφει ο Ηρακλής Κακαβάνης //
Ξεπούλησαν τη χώρα και πρόσφεραν το λαό για δούλους!
Σύμφωνα με τον Ηρόδοτο όταν οι Πέρσες έστειλαν κήρυκες στην Ελλάδα για να ζητήσουν «γην και ύδωρ» πολλές πόλεις έδωσαν, γιατί η δύναμη των Περσών και ο θρύλος γύρω από την αριθμητική του υπεροχή ήταν τόσο μεγάλη, ώστε μόνο το όνομά τους έσπερνε το φόβο και τον τρόμο.
Οι Αθηναίοι και οι Σπαρτιάτες όμως αρνήθηκαν και σκότωσαν τους κήρυκες του Πέρση βασιλιά. Λέγεται ότι οι μεν Αθηναίοι τους έριξαν σε πηγάδι οι δε Σπαρτιάτες σε βάραθρο λέγοντας τους «πάρτε τώρα σεις οι ίδιοι γην και ύδωρ».
Σύμφωνα με την περσική παράδοση έπρεπε ο υποτασσόμενος να δίνει «γην και ύδωρ» ως ένδειξη υποταγής. Ο υποτασσόμενος έδειχνε έτσι ότι παραιτείται από κάθε δικαίωμα πάνω στη γη και στα αγαθά του, αναγνώριζε την περσική εξουσία πάνω απ’ όλα, ακόμα και οι ζωές των ανθρώπων ανήκαν στον Πέρση βασιλιά. Μετά από αυτή την προσφορά ξεκινούσαν οι διαπραγματεύσεις για τα προνόμια και τις υποχρεώσεις των υποτελών.
Σήμερα εμείς στείλαμε κήρυκες στους Πέρσες (Ευρωπαϊκή Ένωση). Ξεκίνησαν να πάνε στους θεσμούς δίνοντας ύδωρ (τη ζωή και τα δικαιώματα του λαού) δώσανε και γη (λαϊκή περιουσία) για τα συμφέροντα του ντόπιου κεφαλαίου, για να πάρουν αυτό που θέλουν… ως εντεταλμένοι – διεκπεραιωτές του κεφαλαίου. Τελικά τα κατάφεραν. Έσωσαν το κεφάλαιο ανοίγοντας τις πύλες της κολάσεως για το λαό.
Το είπε χωρίς περιστροφές στη Βουλή ο Μεϊμαράκης:
Θέλουμε την Κυριακή να γυρίσετε με συμφωνία, αυτό είναι το κυρίαρχο ζήτημα της σημερινής συζήτησης. Δεν θέλω να επιβεβαιώσετε αυτούς που λένε ότι θα μας εγκλωβίσετε”,
»Θα τολμήσετε να υπογράψετε τη συμφωνία γιατί εμείς όταν ήταν εθνικά αναγκαίο το κάναμε χωρίς να υπολογίσουμε πολιτικό κόστος, αλλά μόνο το συμφέρον της πατρίδας”
Και αναφερόμαστε στον Μεϊμαράκη γιατί ο ιδεολογικός χώρος που εκπροσωπεί είναι ο βασικός και συνεπής εκφραστής των συμφερόντων της αστικής τάξης.
Μπορούσαν να αρνηθούν; Οι συγκεκριμένοι όχι δεν μπορούσαν να αρνηθούν. Δεν το ήθελαν ποτέ. Την κερδοφορία του κεφαλαίου ήρθαν να υπηρετήσουν και δεν το έκρυψαν ποτέ. Ούτε στην προεκλογική περίοδο ούτε στην περίοδο του δημοψηφίσματος.
Υπάρχει άλλος δρόμος για το λαό; Όσο και αν προσπαθούν να παρουσιάσουν τη συμμετοχή στην ΕΕ και στο Ευρώ ως μονόδρομο υπάρχει λύση, αν κινηθούμε σε κατεύθυνση ρήξης με την ΕΕ, το κεφάλαιο και την εξουσία τους. Και όσο και αν προσπαθούν να τον συσκοτίσουν, είναι εφικτός, ρεαλιστικός. Τον περιέγραψε ο Δ. Κουτσούμπας στην τοποθέτησή του στη Βουλή το προηγούμενο Σάββατο.
Αυτοί για να διαχειριστούν την υλοποίηση της συμφωνίας θα φτιάξουν κυβέρνηση εθνικής ενότητας (ή όπως την πουν), εμείς θα τα αντιπαλέψουμε παντού. Θα φτιάξουμε το δικό μας «κοινωνικό μέτωπο ενάντια στα μέτρα και πλώρη για έξοδο από ΕΕ και ΝΑΤΟ»

ΘΕΛΕΙΣ ;

 ΘΕΛΕΙΣ ;

Θέλεις να διαγραφούν τα χρέη σου από την  Εφορία;

Θέλεις να διαγραφούν τα χρέη σου από τις  Τράπεζες;

Θέλεις να σώσεις το σπίτι σου και το εξοχικό σου από τα κοράκια;

Θέλεις να μην χρωστάς στο ΙΚΑ και στο ΤΕΒΕ;

Θέλεις να έχεις μόνιμη και σταθερή εργασία;

Θέλεις να έχεις τα φάρμακά σου και τους γιατρούς χωρίς να πληρώνεις;

Θέλεις να μπορείς να σπουδάζεις τα παιδιά σου χωρίς φροντιστήρια και δίδακτρα;

Θέλεις να μπορείς να έχεις ένα μήνα διακοπές πληρωμένες;

Θέλεις να μην σου κόβουν το ρεύμα, το νερό και το τηλέφωνο;

Θέλεις να έχεις μιάν αξιοπρεπή σύνταξη στα 55 και όχι στα 70;

Θέλεις η χώρα σου να αυξήσει την γεωργία-κτηνοτροφία για να θρέψει το λαό της χωρίς να έχει ανάγκη τις εισαγωγές;

Θέλεις να αναπτυχθεί η βιομηχανία σε όλους τους τομείς για να ικανοποιηθούν οι λαϊκές ανάγκες;

Θέλεις να αξιοποιηθεί το υπέδαφος και όλες οι πλουτοπαραγωγικές πηγές τις χώρας για την ευημερία όλου του λαού;

Αν τα θέλεις όλα αυτά (και ένα σωρό άλλα ΘΕΛΩ), τώρα που καταλαβαίνεις ότι όλοι σε προδώσανε, ότι παίξανε με την Ελπίδα σου, έφτασε ο καιρός να κοιτάξεις με προσοχή την πρόταση του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας.

Μην περιμένεις να σε σώσουν κάποιοι καλοί πρωθυπουργοί, κάποιοι ικανοί πολιτικοί.

Πάρε την τύχη σου στα χέρια σου. Διεκδίκησε αυτά που θέλεις τώρα.

Γράψου στο σωματείο σου, στο συνδικάτο σου. Φτιάξε επιτροπές αγώνα στον χώρο δουλειάς σου, στην γειτονιά σου.

Αντιστάσου στην εφαρμογή των νέων μέτρων.

Αγωνίσου για την απαλλοτρίωση των μεγάλων επιχειρήσεων, για να τις βάλουμε να δουλέψουν για την ικανοποίηση των αναγκών του λαού.

Να δημευθεί η περιουσία όλων αυτών που κατακλέψανε τόσα χρόνια τη χώρα.

Ένωσε την δύναμή σου με την δύναμη των κομμουνιστών, ακόμα κι αν δεν συμφωνείς σε όλα μαζί τους. Επειδή οι κομμουνιστές είναι άνθρωποι του λαού σαν κι εσένα, επειδή έχουν τα ίδια προβλήματα με τα δικά σου, επειδή θα είναι πάντα μπροστά στους αγώνες και δεν θα σε προδώσουν ποτέ.

Έλα και συ να δημιουργήσουμε μιάν άλλη οικονομία, μιάν άλλη κοινωνία.

Θέλεις;;;;

YiannisVens Ventouras

Linkwithin

Άδωνις και Πορτοσάλτε υπέρ Τσίπρα

 Άδωνις και Πορτοσάλτε υπέρ Τσίπρα

Είναι η συμφωνία που... πέτυχε ο Αλέξης Τσίπρας, η συμφωνία για την οποία τον ψήφισε ο κόσμος;

Τελικά ο πρωθυπουργός που μετέτρεψε το ΟΧΙ του λαού σε ΝΑΙ μέσα σε μία εβδομάδα μέσα, πέτυχε στην κοπιώδη και πολύωρη σύνοδο κορυφής;
Την απάντηση τη δίνει για όλους εμάς ο Άδωνις Γεωργιάδης που έχει πιο... καθαρό μυαλό και, μέσω Twitter, πλέκει το εγκώμιο του Αλέξη Τσίπρα.

 Το ίδιο έκαναν κι άλλοι της σχολής Γεωργιάδη. Μπορεί να κοιμάται ήσυχος πλέον ο πρωθυπουργός, έχει την υποστήριξή τους. Και την ψήφο τους.

Άλλωστε το λέει και ο Άρης Πορτοσάλτε. Ποιον άλλον να έχει ανάγκη ο Αλέξης Τσίπρας επομένως; Τον Γιάννη Πρετεντέρη το βράδυ, θα μου πείτε. Σωστά. Και την Όλγα Τρέμη, να σας πω κι εγώ με τη σειρά μου.

 Πηγή: ΕΦ.ΣΥΝ

Αλέξης Τσίπρας, ο καταλληλότερος για νέος πρόεδρος στη ΝΔ!

 Αλέξης Τσίπρας, ο καταλληλότερος για νέος πρόεδρος στη ΝΔ!

Θα θυμόμαστε τον Αντώνη Σαμαρά ως έναν υπάκουο και φιλότιμο υπαλληλάκο της τρόικας, που έπαιρνε δουλειά και στο σπίτι μπας και πιάσει τo μπόνους και θα νοσταλγούμε τις αξέχαστες γκάφες του («γ… το κεφάλι μου») μπροστά στην κάμερα.

Μέχρι  να τον «φάει» ο Αλέξης Τσίπρας και να αναλάβει ο ίδιος να τελειώσει τη «δουλειά», ψυχρά και με συνοπτικές διαδικασίες και μαζί να «τελειώσει» το λαό και ό,τι είχε απομείνει  όρθιο σ’ αυτόν τον τόπο ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΑΝΟΙΞΕΙ ΜΥΤΗ.

Ποιος έλεγε ότι η «Αριστερά» είναι «άπειρη» στη διακυβέρνηση;

Ποιοι κατηγορούσαν τη συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ για «ερασιτεχνισμούς»;

Να τον καμαρώνουν οι αριστεροί που τον ψήφισαν.

Και, απ’ ό,τι φαίνεται, δεν τα είδαμε όλα ακόμα…

Δευτέρα 13 Ιούλη 2015.

Ρήξη ή ενσωμάτωση

 Ρήξη ή ενσωμάτωση

Ο λένιν έλεγε πως είναι καθαρή φαντασιοπληξία να περιμένουμε μια «καθαρή επανάσταση», όπου από τη μια πλευρά θα είναι παραταγμένος ο στρατός της επανάστασης (το προλεταριάτο και οι σύμμαχοί του) ενώ από την άλλη πλευρά η αντίδραση. Και έχει δίκο, όχι μόνο γιατί οι μάζες δε θα μπουν, στο σύνολό τους, στο χορό πλήρως συνειδητοποιημένες, αλλά μεταξύ άλλων κι επειδή η άρχουσα τάξη φροντίζει πάντα να θολώνει τις βασικές διαχωριστικές γραμμές και να προβάλλει άλλες δικές της. Όπως το περιβόητο δίπολο μνημονιακών-αντιμνημονιακών δυνάμεων, που γκρεμίζεται παταγωδώς το τελευταίο διάστημα, και δεν είναι το μόνο.

Μπορεί να ετοιμάζεται ήδη το νέο ανάχωμα, με το λαφαζάνη και τα τμήματα του εξωκοινοβουλίου, που θα είναι πρόθυμα να προσκολληθούν ως ουρά στο ρεύμα του, αλλά ολοένα περισσότερα αστικά ιδεολογήματα, που μέχρι τώρα οι μάζες τα εσωτερίκευαν «αυθόρμητα» και τα δέχονταν ως δικές τους ιδέες, αρχίζουν να κλονίζονται σοβαρά ή να ξεφτίζουν. Η μεγάλη ευρωπαϊκή ιδέα, η ασφαλιστική δικλείδα της εε και το απάνεμο λιμάνι της ευρωζώνης, που θα μας προφύλασσε από την οικονομική κρίση, όπως έλεγαν το 08’, οι φιλικές κι αμοιβαία επωφελείς διακρατικές σχέσεις εντός μιας αγγελικά πλασμένης, ιμπεριαλιστικής ένωσης... ή ακόμα κι ο λαφαζάνης, που το δημαρίσιο «παρών» του, δεν ήταν ακριβώς ο ορισμός της θαραλλέας, αξιοπρεπούς στάσης. Οι αστικές εφεδρείες αποδυναμώνονται στον ίδιο βαθμό και ρυθμό, που αυτό συμβαίνει με τα αντίστοιχα «αφηγήματα»: η (αστική) δημοκρατία πάνω από τα κέρδη (κι όχι στην υπηρεσία τους, όπως πιστεύουν κάποιοι δογματικοί), ζούμε σε μια ευρώπη που αλλάζει, με διαπραγματεύσεις κι έντιμους συμβιβασμούς, κοκ.

(Το πρώτο βραβείο πάντως, πηγαίνει με διαφορά στο νάσο αθανασίου, που επιστράτευσε το ιδεολογικό κατακάθι του ευρωκομμουνισμού και μια παλιά συνέντευξη της έλλης παππά στο έψιλον, όπου έλεγε πως ο «μαρξ δε θα έλεγε όχι στην ευρωπαϊκή ένωση» (!!!) και αναρωτιόταν πού είναι το «ναι» της αριστεράς (γιατί δε γίνεται πολιτική χωρίς αυτά). Και έρχεται να μας τα πει όλα αυτά (ο αθανασίου κι όχι η παππά), μία μόλις βδομάδα μετά από το δημοψήφισμα και την ιστορία, που γράφεται με τα μεγάλα «όχι». Πασοκάρα αθάνατη, κλείνει η γελοία παρένθεση).

Μπορεί λοιπόν ο αντίπαλος να μη μας κάνει τη χάρη να απεκδυθεί την προβιά του φίλου (που συνδυάζεται άρρηκτα με τη λεοντή της ελληνικής κυβέρνησης), για να εμφανιστεί με την καθαρή του μορφή, αλλά οι εξελίξεις και η δυναμική τους έρχονται να αφαιρέσουν από τους πολιτικούς του εκπροσώπους τα περιθώρια ελιγμών, τα ιδεολογικά τους φτιασιδώματα και βασικά κάθε φύλλο συκής.

Τα γεγονότα κυλούν βέβαια με τόσο ραγδαίους ρυθμούς, που ο κόσμος δυσκολεύεται να τα αφομοιώσει, γιατί η τροπή των πραγμάτων αλλάζει διαρκώς. Προτού στεγνώσει καλά-καλά το δημοψήφισμα κι η νωπή λαϊκή ετυμηγορία, ήρθε το κοινό ανακοινωθέν των κομμάτων του «ναι» και του «όχι». Και ενώ εμφανιζόταν μιας πρώτης τάξης ευκαιρία για πολιτικά συμπεράσματα, ήρθαν κι οι επιπρόσθετες απαιτήσεις των δανειστών να γίνουν το μεγαλύτερο κακό, που πρέπει να αποφύγουμε, για να συμβιβαστούμε έντιμα με το μικρότερο. Κι ενώ η κυβέρνηση κατέθεσε και πέρασε από τη βουλή μια πρόταση πανομοιότυπη, αν όχι χειρότερη απ’ αυτή που απέρριψε ο ελληνικός λαός μόλις πέντε μέρες πριν, έρχονται οι νεότερες, ιταμές απαιτήσεις των δανειστών να την ηρωοποιήσουν στα μάτια του κόσμου: «μα δε βλέπετε πως την πολεμάνε και προσπαθούν να τη ρίξουν»; Και άντε μετά να του θυμίσεις το πρόγραμμα της θεσσαλονίκης, το κυριακάτικο «όχι» που τσαλαπατήθηκε περήφανα, κι άλλα τινά παρόμοια που τα ξέχασε, για να χωρέσει τις νεότερες εισερχόμενες πληροφορίες.

Το κουβάρι των αντιθέσεων μπλέκει ολοένα και περισσότερο, καθώς η γερμανία φαίνεται να οδηγεί μεθοδικά και συστηματικά τα πράγματα προς το γκρέξιτ, επιδιώκοντας πιθανότατα κάτι πολύ ευρύτερο από το κεφάλι του τσίπρα ή της ελλάδας, ενώ η γαλλία και η ιταλία προβάλλουν αυτές τις εικόνες στο μέλλον, με τις ίδιες στη θέση της ελλάδας. Αλλά ο γόρδιος δεσμός κόβεται μονάχα με το σπαθί. Και τα πράγματα μοιάζουν πιο καθαρά από ποτέ.

Η φυλακή της εε σφίγγει τη θηλιά γύρω από τους λαούς, με τον ελληνικό να παίζει το ρόλο του πειραματόζωου-λαγού (όπως ακριβώς στην αντίστοιχη σειρά του αρκά). Όλα τα κόμματα του ευρωμονόδρομου χτυπάνε και ξαναχτυπάνε (το κεφάλι τους) στο ίδιο αδιέξοδο και μένουν στη γωνιά του ρινγκ να μετράνε τα χτυπήματα. Οι αστικές εφεδρείες βουλιάζουν στην ανυποληψία και καίγονται, πριν καν φανούν χρήσιμες για το σύστημα. Καμία πολιτική δύναμη – κυβέρνηση δε μπορεί να αυτοκτονήσει πολιτικά και να περάσει από τη βουλή αυτά που ζητήθηκαν από το γιούρογκρουπ. Το αστικό στρατόπεδο όχι μόνο διαμορφώνεται καθαρά, αλλά δείχνει τα όρια και τα αδιέξοδά του. Το περιβόητο ΤΙΝΑ (δεν υπάρχει εναλλακτική) της θάτσερ, βρήκε τοίχο (του βερολίνου, αλλά και άλλων υποψήφιων «φίλων» μας).

Δεν υπάρχει όμως επαναστατική κρίση και αποφασιστική ταξική σύγκρουση, αν και οι από κάτω δε θέλουν να κυβερνηθούν όπως πριν και δεν οργανώσουν την πάλη τους, για να επιβάλουν αυτή τη μη θέλησή τους. Όσο ώριμοι κι αντικειμενικοί κι αν φαντάζουν κάποιοι στόχοι, καμία αντικειμενική κατάσταση, όπως κι αν χαρακτηριστεί, δε θα πετύχει τίποτα από μόνη της, αν δεν ενεργοποιηθεί ο υποκειμενικός παράγοντας.

Σήμερα το δίλημμα ρήξη ή ενσωμάτωση δεν είναι απλά επίκαιρο, αλλά περιγράφει απόλυτα την κατάσταση. Όχι με παρακάλια και μισόλογα, που καλλιεργούν αυταπάτες, όπως πχ το κάλεσμα του μπιτσάκη στο κόκκινο: «αλέξη κράτα γερά». Όχι με διαδηλώσεις υπέρ της κυβέρνησης, που κάθεται και παζαρεύει τους όρους της σφαγής των λαϊκών στρωμάτων, της εργατικής τάξης, των αγροτών, των συνταξιούχων, κι έχει υπονομεύσει, όπως μπορεί, κάθε δυνατότητα ρήξης με αυτή τη λυκοσυμμαχία. Όχι ενάντια στο πραξικόπημα (που έχει γίνει παγκόσμιο θέμα συζήτησης στο τουίτερ), έτσι γενικά και αόριστα, αλλά ενάντια στη δικτατορία του κεφαλαίου και στους κανόνες των ιμπεριαλιστικών του οργανισμών.

Είναι πιο ώριμο και αυτονόητο από ποτέ να παλέψει και να βροντοφωνάξει ο λαός: έξω από την ευρωπαϊκή έξωση (γραφή λανθάνουσα), άμεσα. Χτες! Να προετοιμαστούμε άμεσα, σε διάταξη μάχης, με επιτελικό σχέδιο και τους δικούς μας όρους. Όχι ως ανεπιθύμητο ατύχημα, αλλά ως απαραίτητο βήμα κι αναγκαία (αν και όχι ικανή από μόνη της) προϋπόθεση για ένα διαφορετικό δρόμο, που θα είναι δύσβατος κι ανηφορικός, αλλά είναι μονόδρομος για τα λαϊκά συμφέροντα και την προοπτική της δικαίωσής τους.

Ρήξη ή ενσωμάτωση. Τρίτος δρόμος δεν υπάρχει. Τώρα είναι καιρός...