ΓΣΕΕ-TOURS: Ταξίδια μακριά (…από τους εργαζόμενους)

 ΓΣΕΕ-TOURS: Ταξίδια μακριά (…από τους εργαζόμενους)

Η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ αποφάσισε να οργανώσει το επικείμενο εκλογοαπολογιστικό συνέδριο της οργάνωσης (Μάρτης 2016) στη Ρόδο. Και το ερώτημα είναι γιατί στη Ρόδο και όχι στο Καστελόριζο… ή ας πούμε στη Γαύδο; Οι προορισμοί αυτοί δεν παρέχουν τις ανέσεις που είναι μαθημένοι οι καρεκλοκένταυροι του εργοδοτικού-κυβερνητικού συνδικαλισμού… 

Εικόνα 1: Αλεξανδρούπολη, πρωί της 23/3/2013.
Η αίθουσα που διεξάγεται το 35ο συνέδριο της ΓΣΕΕ,
την ώρα των εργασιών…

Δεν είναι η πρώτη φορά που οι εργατοπατέρες με τη στάση τους προκαλούν  τους εργαζόμενους. Από την Αλεξανδρούπολη μέχρι τη Ρόδο συνεχίζονται τα ταξιδάκια αναψυχής για τους τουρίστες «αντιπροσώπους» του συμβιβασμού και της συναλλαγής. «Εργατικά» συνέδρια μακριά από τα προβλήματα και τις ανάγκες των εργαζομένων, που υποτίθεται  ότι εκπροσωπούν, μακριά από εκεί που καίει η φωτιά των μαζικών κινητοποιήσεων, σε αίθουσες γεμάτες άδειες καρέκλες, δεν είναι παρά βούτυρο στο ψωμί της εργοδοσίας και της κυβέρνησης.

Εικόνα 2: Μάης 2013. Η αίθουσα διεξαγωγής του
28^ου Συνεδρίου του ΕΚΑ, μετά την αποχώρηση των
ταξικών δυνάμεων καταγγέλλοντας τον πλήρη
εκφυλισμό των διαδικασιών…

Την ώρα που η εργατική τάξη της χώρας μας παλεύει να σταθεί όρθια και να αντιμετωπίσει τη βαρβαρότητα της πολιτικής της κυβέρνησης-ΕΕ-πλουτοκρατίας, η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ σχεδιάζει διακοπές… Αφού δούλεψαν σκληρά τόσα χρόνια για να αποπροσανατολίζουν τους εργάτες, ξερνάνε για μια ακόμα φορά την περιφρόνησή τους για ότι έχει σχέση με τους ταξικούς αγώνες, για ό,τι ενώνει τους εργάτες ως τάξη απέναντι στην τάξη των καπιταλιστών.

Δεν θα τον βρείτε ποτέ στους αγώνες των εργαζομένων…

Οι εργάτες είναι αυτοί που μπορούν να πετάξουν από πάνω τους τις βδέλλες του εργοδοτικού-κυβερνητικού συνδικαλισμού. Οι εργάτες, συσπειρωμένοι με τις ταξικές δυνάμεις του ΠΑΜΕ, μπορούν να βάλουν στην άκρη τους εργατοπατέρες που τους κρατάνε καθηλωμένους στην απογοήτευση, τη μοιρολατρία και την υποταγή. Να τους πληρώσουν με το ίδιο νόμισμα: την περιφρόνηση.

Πέμπτη 11 Φλεβάρη 2016.

Τρομοκρατεί "πολλούς" τελικά η ΛΑΙΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ

 Τρομοκρατεί "πολλούς" τελικά η ΛΑΙΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ

Carpe diem

Αγαπητό ημερολόγιο,

Από αυτή τη μέρα αξίζει να συγκρατήσεις τρία πράγματα, το εξής ένα:

Δύο μέρες για την κάθοδο των αγροτών στην πρωτεύουσα
Τρεις μέρες για το πανελλαδικό συλλαλητήριο του ΠΑΜΕ στην Αθήνα
Κι επειδή η (συγ)κυβέρνηση τρέμει τον αντίκτυπο μιας τέτοιας παλλαϊκής κινητοποίησης, βλέπει τα τρακτέρ σαν άρματα μάχης (τανκς) που θα καταλάβουν το Σύνταγμα με τις ερπύστριές τους, για να το καταλύσουν, μαζί με τη ΔΦΑ, που είναι κάθε λέξη του τρίτου μνημονίου. Είναι κάθε λέξη που μπορεί να εξαπατήσει το λαό, να διασπάσει το ενιαίο αγωνιστικό μέτωπο των αγροτών, κάθε ψεύτικη υπόσχεση που μπορεί να τους παραλύσει σαν υπνωτικό, για να κερδηθεί πολιτικός χρόνος και να αναγκαστούν, καθώς μπαίνει η Άνοιξη να επιστρέψουν στα χωράφια τους.

Άφησαν λοιπόν στην άκρη το κωμικό σενάριο πως δε φοβούνται τις λαϊκές κινητοποιήσεις, γιατί είναι με το μέρος τους και έχουν τα ίδια αιτήματα. Συγκάλεσαν εσπευσμένα υπουργικό συμβούλιο, για να τάξουν κάποιες μικροβελτιώσεις (υγ: ούτε καν αυτό τελικά, μόνο για επικοινωνιακούς λόγους έστησαν την παράσταση) που θα τις πάρουν πίσω πανηγυρικά, στη διαπραγμάτευση. Εκεί όμως θα πέσουν ηρωικά, μετά από σκληρή μάχη (όχι σαν τους άλλους) μετά από 17 ολόκληρες ώρες. Τι να σου κάνει μόνη της (εναντίον όλων) μια αριστερή κυβέρνηση κι ο ευρω-σοσιαλισμός σε μια χώρα;

Του Πάνου Ζάχαρη από το Ποντίκι

Στο 'να χέρι το καρότο, στο άλλο χέρι το μαστίγιο
Κι επειδή το μαστίγιο της αστυνομίας (που δεν επιτρέπει την κάθοδο των τρακτέρ στην πρωτεύουσα, για να μην παραβιαστεί ο κώδικας οδικής κυκλοφορίας) δε φτάνει παντού κι είναι λίγο αντιαισθητικό για μια δημοκρατική, αριστερή κυβέρνηση, αναλαμβάνουν τα παπαγαλάκια του συστήματος (και οι εναλλακτικές του προτάσεις).

Ο συντάκτης Σπύρος Γκουτζάνης από το Πρώτο Θέμα του Θέμου, είπε στην πολυφωνική ΕΡΤ πως ο Μπούτας έρχεται στην Αθήνα, για να κλείσει τους αγώνες (σε αντίθεση με την αγωνιστική γραμμή που προωθεί η εφημερίδα του, προφανώς).
Ένα ιστολόγιο, που κινείται στο χώρο της ΛαΕ, σπεκουλάρει με τη συνάντηση Μπούτα-Τόσκα, για να υπονοήσει ό,τι ακριβώς και το παραπάνω παπαγαλάκι.
Το Μακελειό δίνει δραματοποιημένη μορφή στο παραμυθάκι κι έχει μάλιστα κι αυτόπτη μάρτυρα, που αποκαλύπτει άγνωστες προδοτικές πτυχές του Βαγγέλη Μπούτα (αλλά ο Δημήτρης είναι εκεί κι επαγρυπνεί, για να τον ξεσκεπάσει).
Ενώ το σημερινό πρωτοσέλιδο της φυλλάδας του Χίου αποκαλύπτει πως... το προδοτικό ΚΚΕ και οι εργατοπατέρες τα έχουν κάνει πλακάκια με το Σύριζα και τις δυνάμεις καταστολής.

Θα μου πεις ότι αυτοί είναι γραφικοί και δεν πρέπει να τους δίνουμε πολλή σημασία.
Θα σου απαντήσω πως όταν οι γραφικοί λένε τα ίδια ακριβώς με τους σοβαρούς και έγκυρους, αυτό είναι ένα μέτρο για το πόσο επικίνδυνα είναι τα σκυλιά του συστήματος, σοβαρά και ασόβαρα.
Κι όταν η Αυγή φιλοξενεί ωραία ρεπορτάζ για την ετοιμότητα της Αστυνομίας, θυμάσαι συνειρμικά εκείνο το αναρχικό σύνθημα.
Όλα τα καθάρματα δουλεύουνε μαζί...
Κι ενώ το αγροτικό πέρασε τελικά ξώφαλτσα από το στημένο τηλεοπτικό διάγγελμα του Τσίπρα στο υπουργικό συμβούλιο, αφιέρωσε το μεγαλύτερο μέρος του στο ζήτημα με τις (τέσσερις) τηλεοπτικές άδειες και τα κανάλια (που μετέδωσαν απευθείας το διάγγελμά του). Άλλα λόγια να αγαπιόμαστε...
Μια πρέζα αντιμιντιακός αγώνας (τώρα που μας τελείωσε ο αντιμνημονιακός), κρατάμε εφεδρεία τη νομιμοποίηση της κάναβης, και να πώς περνάει επικοινωνιακά ο σκόπελος του ασφαλιστικού.

Σε άλλα νέα της ημέρας, το χρηματιστήριο συνεχίζει την ελεύθερη πτώση του σε μια ελεύθερη αγορά και μια ανοιχτή κοινωνία, με κλειστά σύνορα και δρόμους (από τα διόδια, όχι από τα μπλόκα των αγροτών).
Ο γενικός δείκτης έφτασε στα επίπεδα του 89', ως σημειολογία για την ιστορία που επαναλαμβάνεται και τα δύο άκρα που ενώνονται για να ρίξουν το νέο Ανδρέα. Κι αν τα Τέμπη, η ΝΔ και τα διάφορα γκεσέμια της κάνουν λόγο για τριήμερη εκδρομή κι άλλα τινά αγωνιστικά, ας μην αφήσουμε μια τόσο μικρή λεπτομέρεια να μας χαλάσει ένα ωραίο, δημοφιλές κλισέ.

Η Ντόιτσε Μπανκ κινδυνεύει με κατάρρευση. Κάτι οι αποδείξεις που δεν κόβαμε, κάτι οι αγρότες που φοροδιαφεύγουν, κάτι η έλλειψη ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας, ε δε θέλει και πολύ να ξεκινήσει μια κρίση-ντόμινο στην ευρωζώνη, που πλήττει τους συμμάχους μας και τον χρηματοπιστωτικό τομέα που έπαιζε στα παράγωγα. Η προοπτική μιας χρεοκοπίας Λίμαν Μπράδερς στην Ευρώπη φαντάζει πλέον πολύ κοντινή...

Το ΝΑΤΟ έρχεται να επιτηρήσει το Αιγαίο, η Αυστρία ενισχύει τη φύλαξη της FYROM που δεν ανήκει καν στην ΕΕ. Ωραία πράγματα, ανθηρά κι ελπιδοφόρα...

Ενώ τέλος, στην κοσμική ενότητα του δελτίου, ο ροκ σταρ Βαρουφάκης εγκαινίασε χτες το κόμμα-κίνηση-φαν κλαμπ πολιτικών θαυμαστών του, που το ονόμασε ντίεμ25, κάρπε ντίεμ ή κάτι τέτοιο.
Για αυτό, σφε αναγνώστη, άδραξε τη μέρα, να μη χαθεί καμία.

Δύο μέρες για την κάθοδο των αγροτών στην πρωτεύουσα
Τρεις μέρες για το πανελλαδικό συλλαλητήριο του ΠΑΜΕ στην Αθήνα


ΑΠΟ ΤΟ "ΣΦΥΡΟΔΡΕΠΑΝΟ"

Εκτός τόπου και χρόνου

 Εκτός τόπου και χρόνου

Η σημερινή ανάρτηση ίσως φανεί εκτός τόπου και χρόνου, βάση της επικαιρότητας των ημερών, αλλά επιχειρεί να πιάσει αυτό ακριβώς το ζήτημα: του χωροχρόνου ως πολιτικής διάστασης της επανάστασης, της επιλογής του κατάλληλου τόπου και χρόνου.

Που για τους μικροαστικά ανυπόμονους είναι το "εδώ και τώρα". Το οποίο μοιάζει τόσο επαναστατικό, όσο και τα ριζοσπαστικά συνθήματα του Παπανδρεϊκού ΠαΣοΚ, σε διάκριση με το Επέκεινα της Δευτέρας Παρουσίας του σοσιαλισμού που ευαγγελίζονται οι κομμουνιστές.

Αυτό το εδώ μπορεί να είναι τα πάντα (ένα κατειλημμένο κτίριο, ένα μεζεδοπωλείο-κολεκτίβα, ένα αμφιθέατρο, μια αυτοδιαχειριζόμενη επιχείρηση) που θα σκορπίσει στο τίποτα, εφόσον βγει από τα στενά του όρια κι επιχειρήσει να γίνει καθολικό, όπως σημείωναν κάπου κι οι κλασικοί. Κι αυτό το "εδώ" κατά βάθος, συνδέεται με ένα αφηρημένο παντού και πουθενά, που αντιστρατεύεται και ειρωνεύεται αφ' υψηλού κάθε πραγματική απόπειρα, όπως το σοσιαλισμό σε μία μόνο χώρα. Γιατί πιστεύει πως ο σοσιαλισμός μπορεί να επικρατήσει είτε παγκόσμια και ταυτόχρονα (αφού συγχρονίσουμε τα ρολόγια μας: με το ένα... με το δύο...) είτε σε ένα δωμάτιο, σε ένα παράλληλο τοπικό σύμπαν, που αποκλείει έξω από τα όριά του τον καπιταλιστικό περίγυρο, μια νησίδα* όπου γύρω-γύρω Παρασκευή και στη μέση Σάββατο (ή μήπως αντίστροφα;), αλλά όχι σε μια χώρα που είναι το 1/6 του κόσμου. Σε παρακαλώ τώρα...

(*σαν εκείνη την απλοϊκή αντίληψη του Χολογουέι, που την εμπνεύστηκε -λέει- από τους Ζαπατίστας, να βάλουμε μία πινακίδα που να οριοθετεί το περιβάλλον μας από το σύστημα και να διακηρύσσει "καπιταλισμέ, μείνε έξω από εδώ").

Στον αντίποδα, η αφηρημένη Δευτέρα Παρουσία των κομμουνιστών απαιτεί πολύ πρακτικές κι ακριβολογημένες εκτιμήσεις, συγκεριμένη εκτίμηση της κατάστασης στην εκάστοτε συγκυρία, εντοπισμό του αδύναμου κρίκου της ιμπεριαλιστικής αλυσίδας, των αδυναμιών του αντιπάλου, των σωστών συνθημάτων, των κατάλληλων κρίκων, κτλ.

Δως μου μια χώρα να σταθώ και θα κινήσω τη γη, όπως απέδειξε η σοβιετική πείρα κατά το σύντομο εικοστό αιώνα, είτε θετικά είτε αρνητικά, προοδεύοντας ή πισωγυρίζοντας. Και με οδηγό τα διδάγματα του παρελθόντος, τη σύνδεση του ειδικού με το γενικό, των μερικών συμφερόντων ενός πρωτοπόρου, σοσιαλιστικού κράτους και της υπόθεσης της παγκόσμιας επανάστασης.

Όταν θα σταματήσουν να μας κάνουν το "πρωτότυπο", "αποστομωτικό"  ερώτημα: πού εφαρμόζεται αυτό το μοντέλο που λέτε; Κι ο σοσιαλισμός δε θα είναι ένας θεωρητικός ου+τόπος=ουτοπία. Και οι κάτοικοι των ακριτικών νησιών δε θα διαμαρτύρονται για τους πρόσφυγες και τα χοτ-σποτ, με την τυπική λογική "μακριά από τον κώλο μας και όπου θέλει ας είναι", αλλά θα απαιτούν να γίνουν και τα δικά τους νησιά κόκκινα και να μην είναι μόνο η κούβα το νησί της επανάστασης, μια σοσιαλιστική νησίδα στο καπιταλιστικό αρχιπέλαγος της Καραϊβικής, αποκλεισμένη από σύγχρονους πειρατές.

Όταν ωριμάσουμε κι εμείς, για να σταθούμε στο ύψος των υπερώριμων συνθηκών, προτού μας σαπίσει το σάπιο σύστημα. Κι οι εξεγέρσεις μας δε θα μοιάζουν εν γένει εκτός του κλίματος.

Πότε; Πού; Ποιος;
Αν όχι εμείς τότε ποιος; Κι αν όχι τώρα, τότε πότε;
Μία μέρα για την κάθοδο των αγροτών στην πρωτεύοσα.
Δύο μέρες για το πανελλαδικό συλλαλητήριο του ΠΑΜΕ

Λάσπη, απειλές και παγίδες

Λάσπη, απειλές και παγίδες

Ολα τα μέσα επιστρατεύει η κυβέρνηση για να διεμβολίσει τον αγώνα της μικρομεσαίας αγροτιάς, να συκοφαντήσει τους αγρότες και να τους βγάλει από τα μπλόκα και το δίκαιο αγώνα τους. Σ' αυτή της την προσπάθεια, αξιοποιεί και δυνάμεις που δρουν σε κάποια μπλόκα, οι οποίες υπερθεματίζουν σε μαχητικότητα και την ίδια ώρα παίζουν ρόλο πολιορκητικού κριού σε βάρος της αγωνιζόμενης μικρομεσαίας αγροτιάς.

***

Ας δούμε ορισμένα ενδεικτικά και αποκαλυπτικά παραδείγματα:

• Η εκπρόσωπος των ΑΝΕΛ, Μαρίνα Χρυσοβελώνη, ωρυόταν τις προάλλες σε ραδιοφωνική της συνέντευξη ότι οι αγρότες αρνούνται το διάλογο με την κυβέρνηση, επειδή «υπάρχουν κάποιες ακραίες φωνές, κάποιες που εκπορεύονται από τη Χρυσή Αυγή, κάποιες άλλες από το ΚΚΕ και κάποιες άλλες από τη ΝΔ». Η εκπρόσωπος του κόμματος, που συγκυβερνά με τον ΣΥΡΙΖΑ και υλοποιούν μαζί την αντιλαϊκή πολιτική, δεν αναπαράγει μόνο την άθλια (και δοκιμασμένη απ' τους προηγούμενους) συκοφαντία της υποκίνησης των κινητοποιήσεων, αλλά επιπλέον τολμάει να τσουβαλιάσει το ΚΚΕ με τη Χρυσή Αυγή, κάτω από τον τίτλο «ακραίες φωνές». Προσπαθεί έτσι να ταυτίσει τον αγώνα της αγροτιάς και την άρνησή της να συμμετάσχει στο διάλογο - απάτη, με τις μεμονωμένες ενέργειες μιας μικρής μερίδας των αγροτών, που αξιοποιούνται πολύτροπα από την κυβέρνηση και τους διάφορους προβοκάτορες.
• Σε ιστοσελίδες του διαδικτύου, πολλές από τις οποίες είναι χρυσαυγίτικης κοπής, αναπαράγεται με παραλλαγές το αισχρό ψέμα ότι η προχτεσινή και χτεσινή παρουσία αντιπροσωπείας της Πανελλαδικής Επιτροπής των Μπλόκων στην Αθήνα συνδέεται με παρασκηνιακά παζάρια με την κυβέρνηση, για να «ξεφουσκώσουν» οι αγώνες. Ορισμένοι προχωρούν ακόμα πιο πέρα και γράφουν ή λένε ότι «το ΚΚΕ και ο Μπούτας ετοιμάζονται να πουλήσουν τους αγρότες», όπως έλεγε τις προάλλες ένας «δημοσιογράφος» του «Πρώτου Θέματος» σε εκπομπή της «ΕΡΤ1», φανερώνοντας ότι ο μηχανισμός της συκοφάντησης έχει πολλούς πρόθυμους να δικαιολογήσουν το μισθό που παίρνουν. Νερό στο μύλο ρίχνουν και οι εκπρόσωποι εκείνων των δυνάμεων στα μπλόκα (κυρίως στα Τέμπη), που αναπαράγουν τα περί υποκίνησης του πανελλαδικού συλλαλητηρίου από το ΚΚΕ, γράφοντας στα παλαιότερα των υποδημάτων τους τις συλλογικές αποφάσεις 68 μπλόκων, από τις οποίες οι ίδιοι αποστασιοποιούνται, επειδή με το πλαίσιο αιτημάτων που διαμόρφωσαν υπηρετούν τα συμφέροντα των καπιταλιστών μεγαλοαγροτών και ψάχνουν τρόπο να ανοίξουν το διάλογο με την κυβέρνηση. Από την πλευρά της, η κυβέρνηση ομνύει στη «δημοκρατία» και το «διάλογο», αλλά η αντιπροσωπεία των αγροτών, που κατέθεσε αίτημα να διευκολυνθεί η διαδήλωση με τρακτέρ στην Αθήνα, εισέπραξε την απάντηση ότι απαγορεύονται τα τρακτέρ και μαζί απειλές για καταστολή!
• Το καπάκι στην κατσαρόλα κλείνει η «Αυγή», η οποία πρωτοστατεί σταθερά στη διαμόρφωση κλίματος για καταστολή. Γράφει, για παράδειγμα, ο Θ. Καρτερός, απευθυνόμενος στην κυβέρνηση: «Είστε λάθος όταν ακτινοβολείτε κατανόηση για όσους αγρότες έχουν πάρει στα χέρια τους τις τύχες της χώρας και της οικονομίας και θέλουν αμέτι - μουχαμέτι να γίνει το δικό τους, κι αφού γίνει το δικό τους να συζητήσουν με τη δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση (...) Είστε λάθος όταν οι άλλοι οργανώνουν σχεδιασμένα την πολιτική αστάθεια κι εσείς απλώς δηλώνετε ότι "δεν είναι στις προθέσεις της κυβέρνησης" να διεξαγάγει εκλογές (...) Γιατί δίνετε την εντύπωση ότι δεν καταλαβαίνετε τι γίνεται. `Η καταλαβαίνετε και φοβάστε να το πείτε, μπας και σας κατηγορήσουν ότι διαβάλλετε τις λαϊκές κινητοποιήσεις (...) Και δεν είναι δουλειά της Αριστεράς ούτε να δέρνει ούτε να συκοφαντεί αυτόν τον κόσμο. Αλλά, συγγνώμη, όταν κάποιοι αρνούνται κάθε διάλογο, εσείς βλέπετε μόνο μια "πράξη εγωισμού";».

***

Μετά απ' αυτά, αξίζει να προβληματιστούν οι μικρομεσαίοι αγρότες για ορισμένα ερωτήματα που προκύπτουν: Γιατί τόσο ψέμα και μίσος για μια συντονισμένη κινητοποίηση που αποφάσισαν οι ίδιοι, με συλλογικές διαδικασίες; Γιατί τέτοια επίθεση στην απόφασή τους να κλιμακώσουν ενωτικά τον αγώνα; Γιατί τέτοια κατασυκοφάντηση της απόφασης των αγροτών να ζητήσουν από τους εργαζόμενους αλληλεγγύη και συμπόρευση, με άμεση ανταπόκριση από εργατικά σωματεία; Γιατί τόση λάσπη στα κοινά αιτήματα των 68 μπλόκων, που είναι αιτήματα επιβίωσης και βρίσκονται στην αντίπερα όχθη του πλαισίου που διαμόρφωσαν άλλες δυνάμεις στα μπλόκα, εκφράζοντας τα συμφέροντα των μεγαλοαγροτών; Γιατί τέτοια «αγάπη» από την πλευρά της κυβέρνησης και του προπαγανδιστικού της μηχανισμού σ' αυτές τις δυνάμεις; Γιατί οι ίδιες δυνάμεις σηκώνουν φωνές σε βάρος των συντονισμένων μπλόκων ότι πάνε να «ξεφουσκώσουν» τον αγώνα, όταν οι ίδιοι μεθοδεύουν επαφές και διάλογο με την κυβέρνηση; Οι μικρομεσαίοι αγρότες έχουν πείρα και μπορούν να βγάλουν τα σωστά συμπεράσματα. Να ακυρώσουν τις παγίδες που πάνε να τους στήσουν, να δημιουργήσουν προϋποθέσεις συνέχισης και παραπέρα κλιμάκωσης του αγώνα τους, που είναι κοινός με τους εργατοϋπάλληλους και τα άλλα λαϊκά στρώματα.

Ο εύκολος αντίπαλος

Ο εύκολος αντίπαλος

Στου κεφαλαίου την ποδιά σφάζονται παλικάρια, θα μπορούσε να πει κανείς, κοιτώντας τον καβγά ανάμεσα στη συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ και τη ΝΔ. ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ κονταροχτυπιούνται για το ποιος είναι ικανότερος να διεκπεραιώσει τις υποθέσεις του, πιο υπεύθυνος να τις φέρει σε πέρας με επιτυχία. Γιατί ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ, φυσικά με ΠΑΣΟΚ - ΑΝΕΛ - Ποτάμι, ψήφισαν το τρίτο μνημόνιο στη Βουλή. Τα αντιλαϊκά του μέτρα υλοποιεί τώρα η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, συνεχίζοντας το έργο που άφησαν ανολοκλήρωτο οι προκάτοχοί της. Αγκαλιά στηρίζουν την ΕΕ, το ΔΝΤ, το κεφάλαιο, το σάπιο κράτος τους. Εχουν, άλλωστε, όλοι τους ως κοινή στόχευση τη στήριξη της ανάκαμψης της καπιταλιστικής κερδοφορίας, που «καταβροχθίζει» τα εργατικά - λαϊκά δικαιώματα.
Ο ΣΥΡΙΖΑ, με αφορμή τις διογκούμενες κινητοποιήσεις ενάντια στην πολιτική της κυβέρνησής του, επιλέγει να επιτεθεί στον εύκολο (γι' αυτόν) αντίπαλο, τη ΝΔ και τα άλλα κόμματα, την πολιτική των οποίων συνεχίζει. Προσπαθεί, μάλιστα, συκοφαντικά να συνδέσει τις λαϊκές κινητοποιήσεις, όπως αυτή των αγροτών, με αντιθέσεις σχετικά με το μοίρασμα της πίτας του ραδιοτηλεοπτικού τοπίου ανάμεσα σε επιχειρηματικούς ομίλους.
Η κριτική που ασκεί σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ στη ΝΔ μοιάζει πολύ με αυτήν που ασκούσε παλιότερα η ΝΔ στον ΣΥΡΙΖΑ. Είναι χαρακτηριστική η τοποθέτηση του Αλ. Τσίπρα στο Υπουργικό Συμβούλιο: «Πρέπει λοιπόν όλες οι πολιτικές δυνάμεις να αρθούν στο ύψος των περιστάσεων ...να σταματήσουν το παιχνίδι της μικροπολιτικής και του λαϊκισμού και να καταθέσουν εναλλακτικές προτάσεις. ...Δυστυχώς τα τελευταία 24ωρα, σε ένα ρεσιτάλ ανευθυνότητας, η αξιωματική αντιπολίτευση ζητάει να αποσύρουμε την πρότασή μας για το Ασφαλιστικό. Αδιαφορώντας, προφανώς, για το πότε θα ολοκληρωθεί η αξιολόγηση, για το πότε θα ξεκινήσει η συζήτηση για το χρέος... αδιαφορώντας για το πώς θα ξαναμπεί για τα καλά η χώρα στην ανάπτυξη».
Βεβαίως, και η κριτική της ΝΔ στον ΣΥΡΙΖΑ δεν γίνεται με κριτήριο την υπεράσπιση των εργατικών - λαϊκών συμφερόντων, τη στιγμή μάλιστα που έχει πρωτοστατήσει αυτά να τσακιστούν, να χτυπηθούν από την αντιλαϊκή πολιτική υπέρ του κεφαλαίου τα προηγούμενα χρόνια. Για να σταματήσει να «πλήττεται η οικονομία» (βλέπε τα κέρδη των μονοπωλίων), ο Κ. Μητσοτάκης εισηγείται στον πρωθυπουργό «να αποσύρει αμέσως το σχέδιό του, προκειμένου να εκτονωθεί η ένταση και να υπάρξει ένας ουσιαστικός διάλογος από την αρχή με τους κοινωνικούς φορείς». Η «αρχή» στην οποία αναφέρεται, βέβαια, είναι η αντιασφαλιστική στρατηγική του κεφαλαίου και της ΕΕ, όπως αυτή εξειδικεύτηκε και στο 3ο μνημόνιο που ψήφισε και η ΝΔ...
Ταυτόχρονα, διαβεβαιώνει ότι δεν θέλει να αποσταθεροποιήσει την κυβέρνηση ούτε να της δημιουργήσει προβλήματα μεσούσης μιας «κατάστασης πολύ δύσκολης».
Αυτή η κόντρα του ΣΥΡΙΖΑ με τη ΝΔ, αλλά και τα άλλα αστικά κόμματα, δεν τους εμποδίζει στις αλλεπάλληλες εκκλήσεις για συναίνεση και συνεννόηση πάνω σε μείζονα για τη στρατηγική του κεφαλαίου ζητήματα.
Ολο αυτό το πανηγύρι, ή ο διαγωνισμός για το ποιος είναι ικανότερος διαχειριστής, πρέπει να εμπεδώσει στο λαό, στους εργαζόμενους, στους μικρομεσαίους αγρότες που βγαίνουν στο δρόμο ότι δεν έχουν τίποτα να ελπίζουν από κυβερνητικές εναλλαγές ανάμεσα σε κόμματα που υπηρετούν τους ίδιους στρατηγικούς στόχους. Που δουλεύουν για λογαριασμό του κεφαλαίου και των επιχειρηματικών ομίλων. Οτι πρέπει να τους γυρίσουν την πλάτη, να σταθούν απέναντί τους, να παλέψουν για να βάλουν εμπόδια στην αντιλαϊκή πολιτική που τους τσακίζει, για την προοπτική της ανατροπής της.

Η εξέγερση στα Τρίκαλα το Φλεβάρη του 1925

Η εξέγερση στα Τρίκαλα το Φλεβάρη του 1925

Ρεπορτάζ από τον εργατοαγροτικό ξεσηκωμό στα Τρίκαλα και την κρατική καταστολή στον «Ριζοσπάστη» της 3ης Φλεβάρη 1925

Στο πλαίσιο των εκδηλώσεων που ξεδιπλώνονται από τις Οργανώσεις του Κόμματος πανελλαδικά, μπροστά στον εορτασμό των 100 χρόνων από την ίδρυση του ΚΚΕ, οι Τομεακές Οργανώσεις του Κόμματος στα Τρίκαλα πραγματοποίησαν το προηγούμενο διάστημα (στις 10 Δεκέμβρη) μια ενδιαφέρουσα εκδήλωση για τον εξέγερση του Φλεβάρη του 1925 στα Τρίκαλα.
Μια εργατοαγροτική εξέγερση, το μήνυμα της οποίας είναι ιδιαίτερα επίκαιρο αυτές τις μέρες, καθώς οι εργάτες και οι μικρομεσαίοι αγρότες, μαζί με τους αυτοαπασχολούμενους και τα άλλα λαϊκά στρώματα, καλούνται να συνενώσουν τις δυνάμεις τους στον αγώνα ενάντια στη νέα επίθεση της κυβέρνησης στο Ασφαλιστικό, πολύ περισσότερο να δυναμώσουν τη λαϊκή συμμαχία κατά της αντιλαϊκής πολιτικής της κυβέρνησης, του κεφαλαίου και των λυκοσυμμαχιών του, η οποία τους καταστρέφει και τους πετάει στον Καιάδα της ανεργίας, της φτώχειας και της εξαθλίωσης.
Στην εκδήλωση για την εξέγερση του 1925 μίλησε ο Διονύσης Αρβανιτάκης, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ, ο οποίος αναφέρθηκε στις ιστορικές συνθήκες που είχαν διαμορφωθεί στην Ελλάδα εκείνη την περίοδο, το ρόλο του νεαρού τότε Κομμουνιστικού Κόμματος στην οργάνωση των λαϊκών αγώνων, τις αντιθέσεις ανάμεσα στην αστική τάξη και τα εργατικά - λαϊκά στρώματα και τον τρόπο που εκφράζονταν εκείνη την εποχή, υπογραμμίζοντας ότι η αστική τάξη, για να εμποδίσει τη δράση, την κινητοποίηση του λαού, δε διστάζει να χρησιμοποιήσει όλα τα μέσα, να καταστείλει με κάθε τρόπο τους αγώνες, γεγονός που αποδεικνύεται και από τη στάση της απέναντι στο Κομμουνιστικό Κόμμα.
Ακολούθησε ιστορικό αφιέρωμα, «επενδυμένο» με καλλιτεχνικό πρόγραμμα, στο οποίο συμμετείχαν οι μουσικοί Γ. Πέτρου (κιθάρα, φωνή), Π. Μαγκλάρας (πιάνο), Ν. Τσιμπίδας (κλαρίνο) και Θ. Μούτος (τουμπελέκι).

Τι προηγήθηκε

Η εξέγερση το Φλεβάρη του 1925 στα Τρίκαλα, με τη σφοδρή σύγκρουση εργατών - αγροτών, από τη μια μεριά, και του αστικού κράτους με τους μηχανισμούς καταστολής των αγώνων, από την άλλη, συνιστά μια αγωνιστική στιγμή - κρίκο στην αλυσίδα της ταξικής, λαϊκής πάλης στην Ελλάδα, με πρωτοπορία το ΚΚΕ.
Η εξέγερση αυτή δεν ήρθε από το πουθενά. Πριν ξεσπάσει είχαν προηγηθεί και άλλες αγωνιστικές στιγμές διεκδίκησης. Μεταξύ άλλων:
-- Το Φλεβάρη του 1910, μεγάλο συλλαλητήριο που διοργανώθηκε από τους γεωργικούς συνδέσμους στην πλατεία των Τρικάλων, ενώ την ίδια χρονιά οι εργάτες οργανώνονται και διεκδικούν το 8ωρο.
-- Το Γενάρη του 1920, πραγματοποιείται συλλαλητήριο καπνεργατών εξαιτίας της ανεργίας που έπληττε τους εργάτες της περιοχής, ενώ την ίδια περίοδο γίνεται απεργία των ηλεκτροτεχνιτών της ηλεκτρικής εταιρείας Σταματόπουλου, που ζητούν αύξηση 30% στους μισθούς.
-- Στις 18 Απρίλη του 1920, διοργανώνεται ο πρώτος γιορτασμός της Πρωτομαγιάς στα Τρίκαλα με τη συμμετοχή 600 εργατών.
Αυτές οι πρώτες απόπειρες οργάνωσης των εργατών και των αγροτών και διεκδίκησης των αιτημάτων τους φτάνουν και στον ξεσηκωμό του λαού στο Καστράκι Καλαμπάκας.
Στα τέλη Γενάρη του 1925, αγρότες από το χωριό Καστράκι πραγματοποιούν κατάληψη των κτημάτων που τα μοναστήρια της περιοχής τούς είχαν κλέψει επί Τουρκοκρατίας. Τα κτήματα αυτά τα καλλιεργούσαν είτε τα ίδια τα μοναστήρια με επιστάτες και εργατικό προσωπικό, είτε τα νοίκιαζαν σε ακτήμονες καλλιεργητές και αποκτούσαν από τα ενοίκια μεγάλα έσοδα, τα οποία νέμονταν ο ανώτερος κλήρος της περιοχής (δεσποτάδες, ηγούμενοι κ.λπ.) Τα μοναστήρια των Μετεώρων εξουσίαζαν πολλά χωριά, όπως Σκεπάρι, Πρεβέντα, Βλαχάβα, Κουβέλτσι κ.ά.
Μόλις μαθεύτηκε η κατάληψη των κτημάτων από τους αγρότες, έσπευσαν στο Καστράκι αμέσως οι «αρχές», με πρώτους τον διοικητή της Υποδιοίκησης Αστυνομίας Καλαμπάκας, τον διοικητή της χωροφυλακής και τον αντιεισαγγελέα Τρικάλων, που απαίτησαν την αποχώρηση των αγροτών από τα μοναστηριακά κτήματα. Οι αγρότες δεν υπάκουσαν και την επόμενη μέρα ισχυρές δυνάμεις της χωροφυλακής, μαζί με μια διμοιρία ιππικού που έφτασε από τη Λάρισα, κύκλωσαν το χωριό και συγκέντρωσαν τον κόσμο στην πλατεία.
Κι ενώ γινόντουσαν διαβουλεύσεις ανάμεσα στους κατοίκους και στις αστυνομικές δυνάμεις, ο υπομοίραρχος Τσίπας επιχείρησε να συλλάβει τον πρωτοπόρο αγωνιστή Σπ. Τσάρα. Αυτός προέβαλε αντίσταση και προς υπεράσπισή του έσπευσαν άλλοι χωριανοί. Μάλιστα, οι γυναίκες ξήλωσαν παλούκια από παρακείμενους φράχτες κι επιτέθηκαν εναντίον των δυνάμεων της χωροφυλακής και του στρατού. Απειλήθηκε γενική συμπλοκή και επενέβησαν ο εισαγγελέας και ο ειρηνοδίκης, διατάζοντας να σταματήσουν οι συλλήψεις και ν' αποσυρθούν οι ένοπλες δυνάμεις από το χώρο της πλατείας.

Η εξέγερση στα Τρίκαλα

Τα γεγονότα και τα επεισόδια στο Καστράκι οδήγησαν στην εργατο-αγροτική εξέγερση στα Τρίκαλα.
Το ΚΚΕ έχει ξεχωριστή συμβολή στην προσπάθεια οργάνωσης των εργατών και αγροτών, τόσο μέσα από την καθοδήγηση της Ενωσης Παλαιών Πολεμιστών που συγκροτήθηκε από τους εργάτες και αγρότες ακτήμονες, οι οποίοι συμμετείχαν στους πολέμους που είχαν προηγηθεί, και επιστρέφοντας διεκδικούσαν την επιβίωσή τους, όσο και μέσα από το Εργατικό Κέντρο της πόλης.
Υστερα από τα γεγονότα στο Καστράκι, η Ενωση Παλαιών Πολεμιστών και το Εργατικό Κέντρο Τρικάλων αποφασίζουν τη διοργάνωση συλλαλητηρίου για τις 2 Φλεβάρη 1925. Προετοιμάζονται εντατικά για την οργάνωσή του, χιλιάδες προκηρύξεις κυκλοφορούν στα χωριά και καλούν σε μαζική συμμετοχή.
Στις 2 Φλεβάρη, στην πόλη των Τρικάλων, εργάτες βγαίνουν από το Εργατικό Κέντρο με μαύρες σημαίες και πανό με συνθήματα, ενώ πλήθη αγροτών κατεβαίνουν οργανωμένα από τα χωριά τους στην πόλη. Στις 12 το μεσημέρι τα μαγαζιά κλείνουν και η πλατεία καθώς και οι γύρω δρόμοι γεμίζουν με κόσμο.
Στη συγκέντρωση μιλάει ο κουρέας, Σ. Καραγκούνης, ενώ την παράσταση κλέβει η καπνεργάτρια Θωμαή Κυρίτση, η οποία ανεβασμένη πάνω σε καρέκλα και κρατώντας μαύρη σημαία απευθύνει θερμό χαιρετισμό με νεανικό σφρίγος και ενθουσιασμό.
Το ψήφισμα της συγκέντρωσης που διαβάζει ο καπνεργάτης Α. Τσίας, αναφέρει: «Σύμπας εργατοαγροτικός λαός Τρικάλων και περιχώρων κατόπιν προσκλήσεως διά προκηρύξεων υπό Κεντρικής Ενώσεως Πολεμιστών Τρικάλων, εξηγούσας καταδίωξιν συναδέλφων Καστρακιωτών καταλαβόντας μοναστηριακά, συνελθόντες εις πάνδημον συναγερμόν ακούσαντες λόγους ρητόρων εξηγούντας καταδιώξεις εργατοαγροτών, αξιοί:
1) Αμεσον ανάκλησιν σταλέντος Καστράκιον στρατού.
2) Αμεσον απόλυσιν ηγετών εργατοαγροτικής τάξεως και δη γραμματέα Κεντρικής Ενώσεως, μέλος σιδεροδρομικών Καρβούνην.
3) Επαναφοράν εξορίστων άμεσον.
4) Αμεσον απαλλοτρίωσιν μοναστηριακών κτημάτων, τσιφλικίων, αυτοκαλλιεργουμένων, χωρίς αποζημίωσιν εις ακτήμονας εφέδρους και παροχήν γεωργικών εργαλείων, σπόρου, λιπασμάτων.
5) Την μη εφαρμογήν νέου δασμολογίου πλήττοντος λαϊκάς τάξεις.
6) Αμεσον διάλυσιν φασιστικών οργανώσεων και καταδίωξις οργανωτών.
7) Καταδίκη εις θάνατον καταχραστών σακαράκιδων λαϊκού ιδρώτος.
8) Πλήρη ελευθερίαν συνελεύσεων και συγκεντρώσεων.
9) Καταβολήν φόρου εκ πολέμου ευκόλως πλουτίσαντας.
10) Επίσης Κυβέρνησις παύσει προπαρασκευήν πολέμου καθόσον εφαρμόσωμεν σύνθημα πόλεμος κατά πολέμου».
Μετά τη συγκέντρωση ακολουθεί πορεία στη Νομαρχία για να επιδοθεί το ψήφισμα. Φτάνοντας εκεί, οι εργάτες και οι αγρότες ζητούν να βγει ο νομάρχης για να του μιλήσουν. Αυτός αρνείται και καλεί το στρατό. Φτάνει ο διοικητής του Συντάγματος, Χρ. Καβράκος (αυτός που την άνοιξη του '41 παρέδωσε την Αθήνα στους Γερμανούς), με 100 στρατιώτες.
Η σύγκρουση με τους διαδηλωτές αρχίζει και ο Καβράκος διατάζει τους στρατιώτες να πυροβολήσουν το πλήθος στο ψαχνό. Οι φαντάροι δεν τον υπακούουν και τότε αρχίζει ο ίδιος και ορισμένοι επιτελείς του και φυσικά οι χωροφύλακες να πυροβολούν.
Οι δρόμοι και τα πεζοδρόμια της οδού Ασκληπιού βάφονται με αίμα. Νεκροί πέφτουν έξι: Ο Μιχάλης Ράδος ξυλουργός, ο Γιώργος Ντάλας καρεκλοποιός, ο Νίκος Νταβάρας καπνεργάτης, ο Νίκος Στεφίκος εργάτης, ο Κώστας Βουστελάς αγρότης από τον Πυργετό και ο Δημήτρης Κούτρας αγρότης από τις Καρυές και τραυματίζονται 45, μεταξύ των οποίων οι Χ. Μπρέντας, Γ. Πράσσας, Γ. Αντωνόπουλος, Α. Τσιτσάβας.
Από την επομένη του εργατοααγροτικού συλλαλητηρίου αρχίζει μια ενορχηστρωμένη προσπάθεια κατασυκοφάντησης των πρωτεργατών της κινητοποίησης και γενικότερα του αγροτικού και λαϊκού κινήματος. Τα αστικά μέσα ενημέρωσης με πρωτοστάτη τον διευθυντή τη εφημερίδας «Θάρρος» δικαιολογούν την αιματηρή επίθεση του στρατού και εκβιάζουν την έκδοση ψηφισμάτων καταδίκης της εργατοαγροτικής εξέγερσης από διαφόρους συλλόγους.
Στον αντίποδα, στο πλευρό της εργατοαγροτικής κινητοποίησης τάσσεται, με ανταποκρίσεις και άρθρα του, ο «Ριζοσπάστης».
Στην επιχείρηση χτυπήματος του λαϊκού κινήματος συμμετέχει και η... «αδέκαστη» Δικαιοσύνη, καθώς στη δίκη 27 εργατών και αγροτών που κατηγορούνταν για τα επεισόδια στο συλλαλητήριο, η οποία έγινε στις 31 Μάρτη 1925, στο στρατοδικείο της Λάρισας, οι 13 κατηγορούμενοι καταδικάστηκαν από 8 χρόνια ειρκτή μέχρι ένα χρόνο φυλάκιση.
Ο,τι κι αν έκαναν όμως το αστικό κράτος και οι μηχανισμοί του, οι εργάτες και οι αγρότες των Τρικάλων είχαν προσθέσει μια ακόμα ηρωική σελίδα - παρακαταθήκη στους αγώνες του λαού μας...