Πρώτη φορά τόσες καρναβαλικές στολές αντάμα με Ελληνικές σημαίες!

        

Καθώς βάδιζα πριν δύο εβδομάδες στον κεντρικό δρόμο της πόλης παρατήρησα κάτι εκπληκτικό, πρωτοφανές και πραγματικά γελοίο! Παρατήρησα ότι έξω από τα καταστήματα με τις καρναβαλικές στολές υπήρχαν δοχεία γεμάτα με μεγάλες ελληνικές σημαίες μαζί με τα κοντάρια, όπως ακριβώς οι σημαίες που βάζουμε στα μπαλκόνια μας στις εθνικές εορτές! Εξεπλάγην! Η 25^η Μαρτίου ήταν ακόμα δύο μήνες μακριά! Μετά συνειδητοποίησα ότι οι Ελληνικές σημαίες στα μαγαζιά με τις καρναβαλικές στολές πωλούνταν για τους επίδοξους διαδηλωτές των συλλαλητηρίων για τη Μακεδονία! Μ’ έναν σμπάρο δυο τρυγόνια τα μαγαζιά με τα καρναβαλίστικα! Πουλούσαν ταυτόχρονα πανοπλίες, σπαθιά, ασπίδες, σάρισες και Ελληνικές σημαίες! Και ανατρίχιασα… γιατί εκεί που κρεμούσαν οι καπεταναίοι τ’ άρματα, τώρα κρεμάνε οι πανηγυρτζήδες τα νταούλια! Από εκείνες τις ηρωικές ημέρες της Μακεδονίας που είναι μόνο μία και Ελληνική μας χώρισε η κρίση στα Ίμια! Οι μασκαράδες αποφάσισαν να κρατήσουν τις καρναβαλικές στολές και να πετάξουν τις Ελληνικές σημαίες γιατί οι σημαίες ενίοτε χρειάζονται αίμα για να κρατηθούν ψηλά ενώ οι καρναβαλικές στολές χρειάζονται μόνο κρασί!

Ασημάκης

Νεαρό ζευγάρι Σύριου πρόσφυγα με Γερμανίδα μπαίνει σε αστυνομική προστασία μετά από απειλές ακροδεξιών:

Δύσκολες Νύχτες

Τον περασμένο Νοέμβριο, προβλήθηκε στο παιδικό κανάλι KiKa η ιστορία του 19χρονου Diaa από τη Συρία και της 16χρονης Malvina. Σε αυτό περιγράφονται οι όμορφες και οι δύσκολες πτυχές αυτής της σχέσης, όπως πχ. η επιθυμία του νεαρού η φίλη του, που δηλώνει “χειραφετημένη χριστιανή”, να μη φοράει πια κοντές φούστες ή να τρώει χοιρινό. Ακροδεξιές ιστοσελίδες μυρίστηκαν λαβράκι, κι άρχισαν από την επομένη να κατηγορούν την εκπομπή ως “όργανο εξισλαμισμού”. Η αρχική αβλεψία του σταθμού σχετικά με την ηλικία του Diaa, που αναφέρθηκε ως 17χρονος, αν και στη συνέχεια διορθώθηκε, έγινε αφορμή να μπει και η εφημερίδα Bild στο χορό, η οποία εκτός των άλλων παρουσίασε το πραγματικό όνομα του νεαρού (Μωχάμεντ) που είχε εμφανιστεί μόνο με το παρατσούκλι του, πρόβαλε αντιδράσεις θεατών με αποδέκτη το σταθμό μετά την εκπομπή, ενώ τον παρουσίασε ως φιλοεξτρεμιστή λόγω ενός like σε ανάρτηση του Γερμανού Ισλαμιστή τέως πυγμάχου Πιέρ Φόγκελ. Στο μεταξύ η εκστρατεία μίσους κατά του ζευγαριού λάμβανε ολοένα πιο απειλητικές διαστάσεις, ιδίως αφότου, πολλές βδομάδες μετά το ντοκυμανταίρ, στην περιοχή Κάντελ 15χρονος Αφγανός μαχαίρωσε τη συνομήλικη φίλη του. Ο Βουλευτής Στουτγγάρδης της ξενοφοβικής “Εναλλακτικής για τη Γερμανία” Ντίρκ Σπάνιελ, δε δίστασε να συνδέσει το περιστατικό με την προβολή της εκπομπής δηλώνοντας: “Η ταινία είναι μια ανεύθυνη χειραγώγηση και προπαγάνδα σε βάρος ανηλίκων”. Η ηγέτιδα του κόμματος Αλίς Βάιντελ έγραψε στο τουίτερ “Προετοιμάζει το KiKa τα κορίτσια μας για γάμους με μουσουλμάνους μετανάστες;”, ενώ από κοντά η επικεφαλής της κοινοβουλευτικής ομάδας Μπεατρίξ φον Στορχ κατήγγειλε πως: “Η κουλτούρα μας θα δύσει και η Γερμανία θα γίνει ισλαμιστική, όσο κρατικά μέσα στο παιδικό κανάλι ωραιοποιούν την υποταγή μας ως πράξη αγάπης”.

Δυο μήνες μετά την πρώτη προβολή του ντοκυμανταίρ, η εταιρεία παραγωγής του, η Ραδιοτηλεόραση της Έσσης, πρόβαλε talk show για το ζήτημα, όπου μεταξύ άλλων αναφέρθηκε ότι ο Diaa έχει δεχτεί απειλές για τη ζωή του, ενώ η διευθύντρια τηλεοπτικού προγράμματος Γκαμπριέλε Χόλτσνερ πρόσθεσε ότι ο ο νεαρός έλαβε απειλητικά μηνύματα και από ακραίους ισλαμιστικούς κύκλους. Μετά από αυτό, υπήρξε αστυνομική παρέμβαση, αρχικά μέσω της εγκατάστασης ενός συστήματος έκτακτης κλήσης, ωστόσο καθώς τα διαδικτυακά σχόλια μίσους κυρίως σε ακροδεξιές ιστοσελίδες γινόταν όλο και εντονότερα, εδώ και λίγες βδομάδες έχει τεθεί περιπολικό στην υπηρεσία προστασίας των δύο νέων. Όπως σημειώνει σε χθεσινό του άρθρο ο Σύριος δημοσιογράφος και πρόσφυγας στη Γερμανία, Γιαχία Αλαούς: “Κατά τη γνώμη μου η αντίδραση στην ταινία είναι ένα ισχυρό μήνυμα, το οποίο κατέστη κοινωνικά αποδεκτό κι εφικτό μόνο με την είσοδο της “Εναλλακτικής για τη Γερμανία στο κοινοβούλιο. Από το 2015 δημιουργήθηκαν εκατοντάδες, αν όχι χιλιάδες τέτοια ζευγάρια, αλλά καμιά ιστορία δεν είχε ως τώρα αυτή την εξέλιξη. Φοβάμαι ότι πολλοί πρόσφυγες πλέον θα προσέχουν πολύ τη σχέση τους και θα το σκεφτούν τρεις φορές, πριν αποδεχτούν πρόσκληση από μήντια. “

Συνεχίζεται ο αποπροσανατολιστικός κουρνιαχτός της υπόθεσης «Novartis»

        

Συνεχίζεται ο αποπροσανατολιστικός κουρνιαχτός της σκανδαλολογίας ανάμεσα στη συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ και τη ΝΔ, με αφορμή την υπόθεση «Novartis», με τη μεταξύ τους αντιπαράθεση, ωστόσο, να μην ακουμπά σε καμία περίπτωση τον πόλεμο των πολυεθνικών του κλάδου και το πραγματικό σκάνδαλο, που είναι η πολιτική στήριξης της επιχειρηματικής δράσης στην Υγεία και της μετατροπής του φαρμάκου σε πανάκριβο εμπόρευμα.

Σε αυτά τα πλαίσια, ο Ευάγγελος Βενιζέλος, απαντώντας σε δημοσίευμα εφημερίδας, που επικαλούμενο ένα έγγραφο από την υπόθεση «Novartis», τον εμπλέκει, μεταξύ άλλων, σε προωθητικές ενέργειες της «Novartis» ύψους 20.000 ευρώ την περίοδο που ήταν υπουργός Οικονομικών, επισημαίνει, μεταξύ άλλων, ότι «το έντυπο αυτό είναι του Μαΐου 2012, όπως γράφει με μεγάλα γράμματα στην πρώτη σελίδα του, ενώ εγώ αποχώρησα από το υπουργείο Οικονομικών το Μάρτιο του 2012 εκλεγόμενος πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ». Και συνεχίζοντας ο Ευ. Βενιζέλος προσθέτει ότι «πριν δε αποχωρήσω, κούρεψα με το PSI τα ομόλογα που είχαν λάβει οι φαρμακευτικές εταιρείες από το Δημόσιο έναντι οφειλών του, κατά 2,3 δισ. ευρώ. Το Δημόσιο κέρδισε έτσι όσο μια ετήσια δημόσια φαρμακευτική δαπάνη, με δεδομένα 2014. Με αυτό το “στοιχείο” θέλησαν να βάλουν στη δικογραφία “Νοβάρτις” το όνομα του πολιτικού που έκανε τη μεγαλύτερη εφάπαξ περικοπή της φαρμακευτικής δαπάνης στα χρονικά». Μπορεί, βέβαια, ο πρώην υπουργός να εμφανίζεται ικανοποιημένος με τη σχετική περικοπή, ωστόσο η πραγματικότητα είναι ότι μπορεί με τις εφαρμοζόμενες πολιτικές το κράτος και τα ασφαλιστικά ταμεία να πληρώνουν κατά 57,7% λιγότερα, ωστόσο οι ασφαλισμένοι πληρώνουν συμμετοχή κατά 43,1% περισσότερα σε σχέση με το 2009.

«Με την πολιτική τους και τη στάση τους οι κυβερνήσεις του παρελθόντος, κυρίως από το 2000 και μετά, επέτρεψαν να διαπραχθεί μια τεράστια αρπαγή πόρων εις βάρος των ασφαλιστικών ταμείων, του Δημοσίου, των πολιτών, που, αν οι αναφερόμενοι στη δικογραφία αριθμοί επιβεβαιωθούν, συνέτεινε σημαντικά στα ελλείμματα των Ταμείων και τη χρεωκοπία της χώρας», αναφέρει σε συνέντευξή του σε εφημερίδα ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης, Γιάννης Δραγασάκης.

Η αφετηριακή αντίληψη της αναφοράς του κορυφαίου κυβερνητικού στελέχους κινείται στην τακτική του ΣΥΡΙΖΑ, που αξιοποιώντας σήμερα την υπόθεση «Novartis» στον ανταγωνισμό του με τη ΝΔ, επιχειρεί να στηρίξει τον ισχυρισμό ότι τα κρατικά ελλείμματα, η διόγκωση του δημόσιου χρέους, είναι αποτέλεσμα της διαφθοράς και της οικονομικής ζημιάς που υπέστη το Δημόσιο και γι’ αυτό οδηγήθηκε η χώρα σε μνημόνια και αντιλαϊκά μέτρα. Πρόκειται, βέβαια, για θεωρίες που συσκοτίζουν τις πραγματικές αιτίες της κρίσης και των μέτρων σε βάρος του λαού, μέσα και έξω από τα μνημόνια, που στόχο έχουν τη θωράκιση της κερδοφορίας του κεφαλαίου.

Από την πλευρά του ο Νίκος Δένδιας, κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της ΝΔ, αφήνοντας στο απυρόβλητο ότι και το κόμμα του, με τις πολιτικές του και ως κυβέρνηση, έχει συμβάλλει στη μετατροπή του φαρμάκου σε πανάκριβο εμπόρευμα, σε συνέντευξή του υποστηρίζει ότι, «δεν υπάρχει ουδεμία αμφιβολία πλέον πως κύριος στόχος της κυβέρνησης δεν είναι η διερεύνηση της υπόθεσης, αλλά η “λάσπη στον ανεμιστήρα” και η σπίλωση των πολιτικών αντιπάλων της».

Υπενθυμίζεται, τέλος, ότι την Τετάρτη 21 Φλεβάρη, σε μία συνεδρίαση, θα συζητηθεί η πρόταση των κοινοβουλευτικών ομάδων ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ για τη συγκρότηση Επιτροπής Προκαταρκτικής Εξέτασης για την υπόθεση «Novartis».

Μισθός 327 ευρώ για το 1/3 των εργαζομένων της χώρας

Μισθός 327 ευρώ για το 1/3 των εργαζομένων της χώρας -του Παναγιώτη Θεοδωρόπουλου

 

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΣ  

 

 

Η ελληνική κυβέρνηση βγήκε στις αγορές και πήρε νέα δάνεια. Ο οίκος «Fitch» αναβάθμισε την πιστοληπτική ικανότητα της χώρας. Η Μέρκελ ανακοίνωσε ότι «τελειώνουν τα μνημονία και ο Τσίπρας όπου σταθεί και όπου βρεθεί υπόσχεται  ότι «η ανάπτυξη ή θα είναι δίκαιη ή δεν θα υπάρξει». Μέσα σε αυτό το τεχνικό κλίμα «πανηγυρισμών» και «αισιοδοξίας» υπάρχει και μια άλλη πραγματικότητα. Αυτή που καταγράφει ότι στη χώρα το 1/3 των εργαζομένων «ζει» με μισθούς των 327 ευρώ το μήνα! 

Τα επίσημα στοιχεία του ΕΦΚΑ που δόθηκαν πρόσφατα στη δημοσιότητα και αφορούν τη μισθωτή εργασία στην Ελλάδα για τον περασμένο Μάιο είναι αποκαλυπτικά των τραγικών συνθηκών που έχουν διαμορφωθεί για μεγάλο μέρος των εργαζόμενων.

Από την επεξεργασία των Αναλυτικών Περιοδικών Δηλώσεων (ΑΠΔ) που υποβλήθηκαν το Μάιο του 2017 προκύπτει ότι στην Ελλάδα αυξάνονται με τη μορφή «χιονοστιβάδας» οι ευέλικτες μορφές εργασίας. Συγκεκριμένα με καθεστώς μερικής ή εκ περιτροπής εργασίας,  δούλευαν 636.424 εργαζόμενοι, με μισθό μόλις 389,65 ευρώ το μήνα μεικτά ή 327 ευρώ «καθαρά»!


Από το σύνολο των 2,1 εκατ. μισθωτών εργαζομένων στη χώρα μας, οι 636 χιλιάδες εργάζονται με καθεστώς μερικής απασχόλησης και αμείβονται με μέσο μισθό 327 ευρώ!

Μάλιστα σε σχέση με τον Απρίλιο του 2017 οι εργαζόμενοι με ελαστικές μορφές εργασίας αυξήθηκαν κατά 24.810, ενώ σε σχέση με το Μάρτιο αυξήθηκαν κατά 54.384!

Επίσης βάσει των στοιχείων του ΕΦΚΑ προκύπτει ότι το Μάιο υποβλήθηκαν και επεξεργάστηκαν ΑΠΔ από 252.847 κοινές επιχειρήσεις και 5.298 από οικοδομοτεχνικά έργα. Ο αριθμός των ασφαλισμένων οι οποίοι έχουν δηλωθεί στις ΑΠΔ ανέρχεται σε 2.055.456, εκ των οποίων 2.032.829 σε κοινές επιχειρήσεις και 22.627 σε οικοδομοτεχνικά έργα.

Στο σύνολο των ασφαλισμένων, η μέση απασχόληση είναι 21,21 ημέρες, στους ασφαλισμένους στις κοινές επιχειρήσεις 21,29 και στους ασφαλισμένους στα οικοδομοτεχνικά έργα 14,26. Στο σύνολο των κοινών επιχειρήσεων, σε ασφαλισμένους με πλήρη απασχόληση, το μέσο ημερομίσθιο ανήλθε στα 49,60 ευρώ και ο μέσος μισθός στα 1.152,19 ευρώ. Αντίστοιχα, στη μερική απασχόληση, ανήλθαν στα 23,48 ευρώ και 389,65 ευρώ. Στα οικοδομοτεχνικά έργα, το μέσο ημερομίσθιο διαμορφώθηκε στα 42,07 ευρώ και ο μέσος μισθός στα 599,92 ευρώ.

Στις κοινές επιχειρήσεις, η μέση απασχόληση και το μέσο ημερομίσθιο έχουν υπολογιστεί για τις ασφαλιστέες ημέρες, ενώ στα οικοδομοτεχνικά έργα για τις πραγματοποιηθείσες ημέρες.

Στις επιχειρήσεις με λιγότερους από 10 μισθωτούς, το μέσο ημερομίσθιο πλήρους απασχόλησης ανέρχεται στο 64,43% του μέσου ημερομισθίου των ασφαλισμένων σε επιχειρήσεις με πάνω από 10 μισθωτούς, ενώ ο μέσος μισθός ανέρχεται σε 60,25%. Το μέσο ημερομίσθιο των γυναικών στις κοινές επιχειρήσεις με πλήρη απασχόληση αντιπροσωπεύει το 86,88% του αντίστοιχου ημερομισθίου των ανδρών, ενώ στη μερική απασχόληση το 94,95%.



Τα συγκεκριμένα στοιχεία αποτυπώνουν το καθεστώς εκμετάλλευσης που έχει επιβληθεί στη χώρα σε βάρος του εργαζόμενου λαού. Χιλιάδες άνθρωποι κάθε ηλικίας, αμείβονται με μισθούς μικρότερους και από το επίδομα ανεργίας των 360 ευρώ. Οι διάφορες μορφές ελαστικής απασχόλησης έχουν μετατρέψει χιλιάδες ανθρώπους σε σύγχρονους «δούλους», αφού πλέον δεν μπορούν να καλύψουν ούτε τις βασικές ανάγκες τους. Τι ακριβώς να «αναπτύξουν» άραγε οι  636.424 εργαζόμενοι, με μηνιάτικο 327 ευρώ το μήνα; Περί ποιας «δίκαιης ανάπτυξης» μιλά ο Τσίπρας; Σε ποιους μισθούς θα στηριχθούν οι επενδύσεις που υπόσχεται να φέρει ο Μητσοτάκης; Μήπως πρόκειται να καταργήσουν τους αντεργατικούς νόμους που ισοπεδώνουν μισθούς και μεροκάματα;

Όχι. Γιατί ακριβώς υπηρετούν ένα εκμεταλλευτικό σύστημα, που στηρίζεται σε ένα βασικό «νόμο» την ολοένα και μεγαλύτερη μείωση της τιμής της εργατικής δύναμης ή όπως χαρακτηριστικά έγραψε ο Μαρξ:  «H μόνιμη τάση του κεφαλαίου είναι να υποβιβάσει τους εργάτες ίσαμε το μηδενικό επίπεδο» (Κ. Μαρξ, «Το Κεφάλαιο», τόμος πρώτος, σελίδα 621).

1968: Και ξανά θα γίνεις βασίλισσα

18-02-2018

50 χρόνια μετά το δικό της 68′ και το πρώτο Ευρωπαϊκό Κύπελλο, η σύγχρονη μπασκετική ΑΕΚ γυρίζει τη δική της κινηματογραφική ιστορία, σπάζοντας μετά από χρόνια το δικομματισμό του ελληνικού μπάσκετ.

Βασίλης Κρίτσας

Η νίκη της ΑΕΚ απέδειξε πως κάτι κινείται στα λιμνάζοντα ύδατα του ελληνικού μπάσκετ, ξεφεύγοντας από τις δαγκάνες του… “αιώνιου δικομματισμού”. Γι’ αυτό είχε την υποστήριξη των περισσότερων ουδέτερων, ακόμα και τη συμπάθεια κάποιων ερυθρόλευκων, που προβληματίζονται για την ομάδα τους, τουλάχιστον όμως δεν είδαν να χαίρεται ο αιώνιος αντίπαλος -που είχε σηκώσει τις έξι προηγούμενες κούπες στο θεσμό.
Υποτίθεται πως το μπάσκετ του Σάκοτα -και ο ίδιος σαν προπονητής- ήταν παρωχημένο για να φέρει οποιαδήποτε ανανέωση, πιο αναχρονιστικό και… από το θεσμό της βασίλισσας. Έδεσε κόμπο όμως τα υπερσύγχρονα όπλα του Σφαιρόπουλου και μια ομάδα επιπέδου Ευρωλίγκα. Και μάλιστα με επιθετικό μπάσκετ και 90 πόντους συγκομιδή, κι όχι κάποιο αναχρονιστικό μπάσκετ.
Ο Σάκοτα ήταν ο τελευταίος προπονητής που είχε πάρει το πρωτάθλημα με την ΑΕΚ, της δίνει τώρα το Κύπελλο -τον πρώτο τίτλο της μετά από 16 χρόνια- με αρχηγό της ομάδας το γιο του, και μοιάζει κάπως σαν προφητεία: με Σάκοτα το πήρε, με αυτόν το έχασε, με αυτόν το ξαναπήρε… Λες να έχει και έξι δάχτυλα στο πόδι του;
Η κούπα αυτή έρχεται την κατάλληλη στιγμή, στη σωστή ιστορική συγκυρία, πάνω στα επινίκια για τα 50 χρόνια από το πρώτο ευρωπαϊκό κύπελλο της ΑΕΚ το 1968 και ενώ η ομώνυμη ταινία του Μπουλμέτη κάνει τον κύκλο της στη μεγάλη οθόνη του σινεμά. Ο σκηνοθέτης μάλιστα ήταν από τους πρώτους που πανηγύρισαν το τρόπαιο, ενώ η φετινή ιστορία της μπασκετικής ΑΕΚ είναι σχεδόν κινηματογραφική και με παρόμοια σχεδόν εξέλιξη. Μέχρι και το σκορ του τελικού παραλίγο να είναι ίδιο με αυτό του τελικού του 68′ με τη Σλάβια (88-83 χτες, 89-82 τότε).
Κι αν ψάχνουμε για μια κινηματογραφική ανατροπή, ο φετινός τίτλος έρχχεται από την πιο ασταθή ΑΕΚ των τελευταίων ετών, που είναι ικανή για το καλύτερο και για το χειρότερο: να νικήσει δύο φορές τον Ολυμπιακό και άλλη μία τον ΠΑΟ μετά από πολλά χρόνια, αλλά την ίδια στιγμή αγκομαχούσε μέχρι πρότινος για την τετράδα, έχανε με κατεβασμένα χέρια από τον ΠΑΟΚ που την συνέτριψε και χρειάστηκε να φτάσουμε στο τέλος του πρώτου γύρου για να πετύχει την πρώτη εκτός έδρας νίκη της. Παράνοια…
Βοήθησε βέβαια κι ο Ολυμπιακός, που παρουσιάζει με τη σειρά του το πιο ασόβαρο σύνολο των τελευταίων ετών, πολύ μακριά από την αξιοπιστία που ενέπνεε. Μες στον ίδιο μήνα, κατάφερε να συνέλθει από τις σφαλιάρες και τις 30άρες που μάζεψε στην Ευρωλίγκα, να νικήσει για πλάκα τη Φενέρ του Ομπράντοβιτς, να αλώσει τη Μαδρίτη του μονίμως σεληνιασμένου Λούκα Ντόνσιτς -με τον αρχηγό του να μένει άποντος- και τώρα, που ο Σπανούλης είχε 20 πόντους και 9 ασίστ, να χάσει από την ΑΕΚ το Κύπελλο και να ξενερώσει ξανά τον κόσμο του.
Το άλλο παράδοξο είναι ότι τη διαφορά δεν την έκαναν (μόνο) οι Έλληνες παίκτες, που γνωρίζουν τις ιδιαιτερότητες του αγώνα κι είναι πιο διψασμένοι, με μεγαλύτερο κίνητρο, αλλά οι ξένοι της -ακόμα κι αυτοί που έχουν μόλις λίγες μέρες στην Ελλάδα- που ήταν όλοι τους διψήφιοι, σε αντίθεση με το ολοστρόγγυλο μηδενικό που κατέγραψαν στη στατιστική τους οι απογοητευτικοί Αμερικάνοι του Ολυμπιακού.
Τελευταίο παράδοξο, για να έχουμε και αίσιο τέλος, όπως στις παλιές ελληνικές ταινίες της δεκαετίας του 60′, η εικόνα από τις κερκίδες, με τα παιδιά και τους μαθητές να γεμίζουν τα Δύο Αοράκια στο Ηράκλειο, σε έναν τελικό που θα μπορούσε να μείνει στην ιστορία και μόνο για αυτό… Όχι πως είναι το κλειδί του παραδείσου, μα είναι κάτι… -κι ας είναι αντικατοπτρισμός ή εικόνα τεχνητής ευτυχίας.

Η γραβάτα του Πάνου τους ταιριάζει…

       

Αφού πρώτα έφεραν τον Ερντογάν σε Ελληνικό έδαφος για να το αμφισβητήσει πατώντας το, αφού πρώτα του έδωσαν βήμα για να αμφισβητήσει τη συνθήκη της Λωζάννης, αφού κατόπιν μας είπαν ότι δεν καταλάβαμε καλά και ο Ερντογάν δεν εννοούσε αυτά που καταλάβαμε, τώρα προσπαθούν να μας πείσουν πως ο σωστός τρόπος για να αντιμετωπιστούν οι διεκδικήσεις της Τουρκίας σε βάρος της Ελληνικής εδαφικής ακεραιότητας είναι η ψυχραιμία και η υποχωρητικότητα!

Τελικά τζάμπα φόρεσαν τα τζάκετ της παραλλαγής! Γραβάτες έπρεπε να φορέσουν και μάλιστα γραβάτες σαν εκείνην τη γραβάτα του Πάνου στο twitter, την οποία, όπως μας πληροφόρησε ο Πάνος, δεν την φόρεσε ο ίδιος αλλά του την φόρεσε στο twitter ο γιος του! Ή του την φόρεσε η την φόρεσε, τέτοιες γραβάτες μαζί με κουδούνια τους αξίζουν!!

Σ. Σηρούς

Τζορντάνο Μπρούνο-Ο αιρετικός που θαύμασε ο Μαρξ

Κατιούσα

Μια μέρα σαν τη σημερινή κάηκε στην πυρά ο Τζορντάνο Μπρούνο, μια από τις σπουδαιότερες μορφές της ύστερης Αναγέννησης, που πλήρωσε με τη ζωή του την άρνησή του να αποκηρύξει τις φιλοσοφικές κι επιστημονικές του ιδέες, όπως έπραξε κάποιες δεκαετίες αργότερα ο Γαλιλαίος. Όπως σημείωνε ο νεαρός Μαρξ στη διδακτορική του διατριβή πάνω στην επικούρεια και δημοκρίτεια φιλοσοφία: “Ο Τζορντάνο υποχρεώθηκε να εξιλεωθεί για τη φωτιά του πνεύματος του πάνω στη φωτιά της πυράς”. Γεννήθηκε κοντά στη Νάπολη, στην πόλη Νόλα, που αργότερα του προσέδωσε και το τοπωνυμικό παρατσούκλι “Il Nolano”. To 1526 πήγε στη Νάπολη για σπουδές ανθρωπιστικών σπουδών και ρητορικής. Το 1565 έγινε μέλος μοναχικού τάγματος των Δομηνικανών στην πόλη, όπου σύντομα θεωρήθηκε ύποπτος αιρετικών αντιλήψεων. Χειροτονήθηκε παρ’όλα αυτά ιερέας το 1572 κι επέστρεψε στο μοναστήρι για θεολογικές σπουδές, οι οποίες όμως τον απαγοήτευσαν. Οι κατηγορίες εναντίον του αναζωπυρώθηκαν, κι ενόψει δίκης για αίρεση ο Μπρούνο κατέφυγε στη Ρώμη κι αργότερα, μετά από περιπλάνηση στη βόρεια Ιταλία, κατέληξε στη Γενεύη της Ελβετίας το 1578, όπου αρχικά ασπάστηκε τον καλβινισμό, ο οποίος σύντομα όμως έπαψε να τον συγκινεί, διότι τον έβρισκε εξίσου καταπιεστικό με τον καθολικισμό. Για τις απόψεις του συνελήφθη, κι αφού μετά από περιπέτειες με τις αρχές του επετράπη η έξοδος από την πόλη πήγε στη Γαλλία, όπου μετά από νέες περιπλανήσεις εγκαταστάθηκε στο Παρίσι το 1581. Εκεί , παρά την αντιπαράθεση καθολικών και ουγενότων (Γάλλων προτεσταντών), η αυλή του μετριοπαθούς καθολικού μονάρχη Ερρίκου Γ’ ήταν το κατάλληλο κλίμα δράσης για το Μπρούνο. Υπό την προστασία του Ερρίκου, που τον έχρισε βασιλικό λέκτορα, εξέδωσε μνημοτεχνικά έργα και την κωμωδία “Ο κηροποιός”.

Το 1583 πήγε στο Λονδίνο και μετά στην Οξφόρδη, όπου άρχισε να δίνει διαλέξεις υπέρ του ηλιοκεντρικού συστήματος του Κοπέρνικου, κάτι που συνάντησε την αντίσταση του πανεπιστημιακού κατεστημένου, οδηγώντας τον στην αυλή της Ελισάβετ Α’. Εκεί συνέθεσε το 1584 έξι διαλόγους στην καθομιλουμένη, όπου εξέθετε αναλυτικά τις κοσμολογικές και φιλοσοφικές του απόψεις, απορρίπτοντας τον αριστοτελισμό και σατιρίζοντας τη χριστιανική ηθική. Επέστρεψε στο Παρίσι το 1585, όπου πλέον το πολιτικό κλίμα ήταν λιγότερο ανεκτικό, μετά την αναστολή της πολιτικής ειρήνευσης του Ερρίκου Γ’ έναντι των Ουγενότων. Ο Μπρούνο βρίσκεται για άλλη μια φορά εξόριστος στη Γερμανία, δίδοντας διαλέξεις σε πανεπιστήμια και εκδίδοντας έργα εναντίον συγχρόνων του μαθηματικών και φιλοσόφων, κι εκθέτοντας τις ιδέες του περί ανεξιθρησκείας. Το 1589 αφορίστηκε από τη Λουθηρανική Εκκλησία του Χέλμστεντ, στο οποίο ολοκλήρωσε τρία έργα του στα λατινικά, σχετικά με την ύλη και την ύπαρξη. Για να τα εκδώσει πήγε στη Φρανκφούρτη το 1590, όπου η τοπική σύγκλητος απέρριψε την άδεια παραμονής του. Βρήκε καταφύγιο σε μοναστήρι Καρμελιτών, ενώ παράλληλα έδινε διαλέξεις σε προτεστάντες δόκτορες. Η φήμη του είχε ήδη εξαπλωθεί, με τους θαυμαστές του να τον θεωρούν “οικουμενικό άνθρωπο” και τους εχθρούς του να τον κατηγορούν ότι “δεν είχε ίχνος θρησκείας” και που “ήταν κυρίως απασχολημένος με τη μάταιη και χιμαιρική φαντασίωση καινοτομιών”.

Μοιραία στάθηκε η απόφαση του Μπρούνο να επιστρέψει στην Ιταλία, κατόπιν πρόσκλησης του Βενετού πατρικίου Τζιοβάνι Μοτσενίγκο. Αρχικά εγκαταστάθηκε στην Πάδοβα, ελπίζοντας να καταλάβει την έδρα των μαθηματικών, η οποία τελικά δόθηκε στο Γαλιλαίο. Έτσι εγκαταστάθηκε στην αυλή του Μοτσενίγκο, ο οποίος ωστόσο δυσαρεστήθηκε από τις διαλέξεις του Μπρούνο, και, θέλοντας να τον εκδικηθεί για την πρόθεση του να επιστρέψει στη Φρανκφούρτη, τον κατήγγειλε στην Ιερά Εξέταση της Βενετίας το 1592. Αρχικά ο Μπρούνο φάνηκε να αποτρέπει τα χειρότερα, παραδεχόμενος κάποια θεολογικά σφάλματα, και τονίζοντας το φιλοσοφικό κι όχι θεολογικό χαρακτήρα των αρχών του. Τότε ωστόσο παρενέβη η Ιερά Εξέταση του Βατικανού, ζητώντας την έκδοσή του στη Ρώμη, όπου και κλείστηκε στις φυλακές της Αγίας Έδρας το Γενάρη του 1593. Η δίκη κράτησε επτά ολόκληρα χρόνια, με τον Μπρούνο να εμμένει στην υπερασπιστική γραμμή που είχε χαράξει στη Βενετία, αλλά τους ιεροεξεταστές να ζητούν άνευ όρων αποκήρυξη των θεωριών του. Ο Μπρούνο, μετά από πολλές προσπάθειες να μεταπείσει τους δικαστές, δήλωσε ότι δεν είχε κάτι να ανακαλέσει και δεν ήξερε καν τι περίμεναν από εκείνον να ανακαλέσει, δήλωση που προκάλεσε την οργή του πάπα Κλήμεντα Η’, που ζήτησε την καταδίκη του ως επικίνδυνου αιρετικού. Τη μέρα ανακοίνωσης της καταδίκης του σε θάνατο, απευθύνθηκε στους ιεροεξεταστές λέγοντάς τους “Ίσως ο φόβος σας καταδικάζοντας με είναι μεγαλύτερος από μένα που παραλαμβάνω την καταδίκη”. Μετά από αυτό, μεταφέρθηκε στο Κάμπο ντε Φιόρι, με τη γλώσσα του φιμωμένη και κάηκε ζωντανός. Αμέσως μετά το θάνατό του, αλλά κυρίως από την εποχή του Διαφωτισμού κι έπειτα, ο Μπρούνο θεωρήθηκε μάρτυρας της ελευθερίας της σκέψης και πρωτοπόρος της επιστημονικής σκέψης, αν κι ορισμένοι αμφισβητούν τη συμβολή του σε αυτή, λόγω πεποιθήσεων του σχετικά με τη μετεμψύχωση, την ύπαρξη εξωγήινης ζωής και την αστρολογία.

Που χάθηκαν αυτές τις ημέρες οι Μακεδονομάχοι;!

Που χάθηκαν τα εκατομμύρια των Μακεδονομάχων που βροντοφώναξαν στα συλλαλητήρια της Θεσσαλονίκης και της Αθήνας ότι η Μακεδονία είναι μόνο μία και Ελληνική;! Μήπως ζυμώνουν για να ψήσουν λαγάνες;! Μήπως φτιάχνουν τον χαρταετό για να τον πετάξουν;! Μήπως μαγειρεύουν;! Μήπως μερεμετίζουν;! Μήπως κάνουν οτιδήποτε άλλο προκειμένου να αποφύγουν την πραγματικότητα η οποία λέει πως τα Ίμια είναι Ελληνικό έδαφος που αμφισβητείται γι’ αυτό πρέπει να επανδρωθούν και να υπερασπιστούν πάση θυσία;! Μήπως το σύνθημα «η Μακεδονία είναι μόνο μία και Ελληνική» είναι μια εύκολα, ανέξοδα και χωρίς κόστος αμολούμενη πορδή ενώ η διαπίστωση ότι τα Ίμια είναι Ελληνικά φαίνεται πως πρέπει να σφραγιστεί με αίμα και το αίμα όπως και να το κάνεις δημιουργεί ρίγος;!

Περίεργες απαντήσεις ακούς καθώς ανοίγεις συζητήσεις για τα Ίμια! «Δηλαδή τι θέλεις;! Να πάνε τα παιδιά μας να σκοτωθούνε;!» «Δηλαδή να κάνουμε πόλεμο για μια κωλοβραχονησίδα;!» «Δηλαδή τι νόημα έχει να σκοτωθεί κόσμος για τα Ίμια;!» «Μπορούμε να τα βγάλουμε πέρα με τους Τούρκους;!» «Θα τυφλώσουν τα αεροπλάνα μας οι Αμερικάνοι! Δεν έχει κανένα νόημα να αντιπαρατεθούμε!»

Πάει κι ο πατριωτισμός των Μακεδονομάχων, πάνε και όλα! Ψάχνεις να βρεις έναν λαλίστατο και κραυγάζοντα των συλλαλητηρίων να φωνάξει ότι είναι έτοιμος να στείλει το παιδί του να πέσει στα Ίμια και δεν βρίσκεις! Οι περισσότεροι ασχολούνται με τα καρναβάλια όπως τους αξίζει! Περιμένεις κανέναν χοντροκώλη, που επιτίθετο εναντίον όποιου έλεγε τα συλλαλητήρια για τη Μακεδονία σοβινιστικά, να βγάλει άχνα για τα Ίμια, αλλά δεν ακούς ούτε ψίθυρο! Περιμένεις από τους φασίστες, τα φιλαράκια του Μίκη και από τον Μίκη να πούνε μια κουβέντα αλλά δεν λένε! Βλέπεις οι ψευτοπαλικαριές στους Σκοπιανούς είναι εύκολες, ενώ οι παλικαριές στους Τούρκους την ώρα που εκείνοι αλωνίζουν Ελληνική επικράτεια θέλουν κότσια!

Στην περίπτωση των Ιμίων οι Μακεδονομάχοι άφησαν την υπεύθυνη Ελληνική κυβέρνηση να ασκεί εξωτερική πολιτική κι εκείνοι πήγαν στα καρναβάλια να διασκεδάσουν. Άραγε και οι παπάδες πήγαν στα καρναβάλια και δεν μπορούν να αρθρώσουν μία λέξη για τα όσα συμβαίνουν σε Ελληνικό έδαφος με την κυβέρνηση να μας δουλεύει ψιλό γαζί ότι υπερασπίζει την εδαφική ακεραιότητα της χώρας;! Χάθηκαν όλοι εκείνοι οι μασκαράδες των συλλαλητηρίων για τη Μακεδονία με τις περικεφαλαίες, τις σάρισες, τα σπαθιά και τις ασπίδες! Πήγαν στα καρναβάλια!

Μακεδονομάχοι και πολέμιοί τους, εθνικιστές και κοσμοπολίτες ξέχασαν την αντιπαράθεσή τους για τη Μακεδονία και πήγαν παρέα στα καρναβάλια να διασκεδάσουν! Όλοι πήγαν στα καρναβάλια σφυρίζοντας κλέφτικα για όσα συμβαίνουν στα Ίμια! Όλοι! Όλοι πλην Λακεδαιμονίων!

Ραφαήλ Βασιλειάδης

Η «δικτατορία του Κόμματος» και η δικτατορία του κεφαλαίου

Τα προηγούμενα, αν και παράλογα, είναι απαραίτητα προκειμένου να οικοδομηθεί η εικόνα της δικτατορικής κομμουνιστικής εξουσίας, όπως υποστηρίζουν περισπούδαστα οι συνομιλούντες, η οποία στηρίζεται στην τρομοκρατία. Φυσικά, ως μέγιστη τρομοκρατία οι αστοί αντιλαμβάνονται την άρνηση του ατομικού συμφέροντος ιδιοποίησης των προϊόντων ξένης εργασίας. Πάνω σε αυτό διαμορφώνουν μια αντίληψη για το άτομο σε αντιπαράθεση με τον κοινωνικό ρόλο του:
«Το βασικό σημείο σε ένα ολοκληρωτικό καθεστώς είναι ότι δεν αναγνωρίζει το άτομο, ως δρώντα της Ιστορίας (...) το άτομο υποτάσσεται σε μια συλλογικότητα (...) το προλεταριάτο στην περίπτωση των κομμουνιστικών καθεστώτων».⁶²
Μάλιστα, ακολουθώντας τα διεθνή πρότυπα⁶³, ο Θ. Διαμαντόπουλος πρόσθεσε:
«Τα προπλάσματα, ως απόπειρα ολοκληρωτισμού, είναι πολύ πιο παλιά. Δηλαδή, ήταν στη Γαλλική Επανάσταση ο Γράκχος Μπαμπέφ. Μιλάει για πλήρη κατάργηση κάθε ιδιοκτησιακής σχέσης. Χωρίς τη δυνατότητα του ανθρώπου να συσχετίζεται με το προϊόν της εργασίας του, υπάρχει ένα στοιχείο ολοκληρωτισμού».⁶⁴
Δεν θέλουν καν να σκεφτούν ότι την κατάργηση της καπιταλιστικής ιδιοκτησίας την επιτάσσει ο κοινωνικός χαρακτήρας της εργασίας. Επίσης, ότι την κατάργηση της δυνατότητας του ανθρώπου να συσχετίζεται με το προϊόν της εργασίας του την επέφερε ο καπιταλισμός, δηλαδή η καπιταλιστική βιομηχανική υπεροχή επί της ατομικής, οικοτεχνικής, βιοτεχνικής εργασίας. Αλλωστε, η μετοχική καπιταλιστική ιδιοκτησία είναι εν μέρει η άρνηση της καθαρά ατομικής ιδιοκτησίας στα μέσα παραγωγής, αν και διατηρεί βέβαια τη δυνατότητα ιδιοποίησης ξένης εργασίας και μάλιστα συγκεντρωμένης σε μεγάλο βαθμό.
Φυσικά, ο καθηγητής θεωρεί συνώνυμη του ολοκληρωτισμού την αναγκαία για την εργατική τάξη και τα μεσαία λαϊκά στρώματα απαλλοτρίωση της καπιταλιστικής ιδιοκτησίας:
«Το σοβιετικό καθεστώς δεν μπορεί να αποδεχθεί τη διαδικασία από τα κάτω. Ποια είναι η σημαντικότερη διαδικασία από κάτω; Ο νόμος της προσφοράς και της ζήτησης».⁶⁵
Εδώ κι αν γίνεται λαθροχειρία, αφού σε μια οικονομική λειτουργία ο ανθρώπινος παράγοντας μπορεί να παρέμβει μόνο αλλάζοντας τους αντικειμενικούς όρους πραγματοποίησής της. Αλλωστε, ο ίδιος ο καπιταλισμός, διαθέτοντας ισχυρότερα εργαλεία από το νόμο προσφοράς - ζήτησης (π.χ. μονοπωλιακές τιμές, συμφωνίες κ.ά.), συχνά τον αναιρεί.
Παρ' όλα αυτά, αντιμετωπίζουν το νόμο προσφοράς - ζήτησης ως διαχρονικά φυσική λειτουργία, προκειμένου να κηρύξουν ως ουτοπική όχι μόνο την υπεροχή του κεντρικού σχεδιασμού των κοινωνικοποιημένων μέσων παραγωγής, αλλά και τη δυνατότητά του να ικανοποιεί τις αυξανόμενες λαϊκές ανάγκες, σε αντιπαράθεση με το κυνήγι του κέρδους. Γι' αυτό και παρουσιάζουν την υιοθέτηση της οικονομίας της αγοράς από τα σοσιαλιστικά κράτη ως αναπότρεπτη «δημοκρατική» απάντηση στα αδιέξοδα που δήθεν υπήρχαν στη σοσιαλιστική οικοδόμηση και όχι ως παρέκκλιση από την τελευταία, όπως και ήταν. Είπαν:
«Το ζήτημα που θέτει ο Χρουστσόφ είναι ένα ζήτημα, ένα ερώτημα που θα απασχολήσει πολύ τη δεκαετία του '50 και του '60 όλη την ευρύτερη περιοχή του κομμουνιστικού χώρου (και αφορά το) αν μεταρρυθμίζεται ο κομμουνισμός. (...) Αυτό θα είναι και το ερώτημα του Γκορμπατσόφ, και της Πράγας, και της Ουγγαρίας του '56 (...). Το ερώτημα αυτό οι Σοβιετικοί θα επιχειρήσουν να το απαντήσουν θετικά. (...) Η ανοιχτή αγορά και η ελεύθερη οικονομία με το μυαλό των Σοβιετικών συμβαδίζει με τον εκδημοκρατισμό».⁶⁶
Είναι παλιά υπόθεση η αναγνώριση των Αποφάσεων του 20ού Συνεδρίου (1956) και γενικότερα της περιόδου Χρουστσόφ από όλους τους υποστηρικτές του ιδεολογήματος των δύο ολοκληρωτισμών και η χρησιμοποίησή τους για μεγαλύτερη επίθεση στο κομμουνιστικό κίνημα.⁶⁷
Επειδή όμως οι καθηγητές αντιλαμβάνονται ότι τα επιχειρήματά τους για την «ελεύθερη οικονομία» είναι διάτρητα και στέκονται σε τεντωμένο σχοινί, προσπαθούν να θωρακίσουν τις αντιεπιστημονικές θεωρήσεις τους με (τι άλλο;) τα «εγκλήματα του κομμουνισμού». Και εδώ ξεκινά η γνωστή παράθεση των θυμάτων του λιμού της Ουκρανίας⁶⁸, του Κατίν⁶⁹, οι δίκες της Μόσχας κ.λπ.
Ομως, ούτε και με αυτά μπορούν να απαντήσουν: Γιατί η Σοβιετική Ενωση μπόρεσε μέσα σε λίγα χρόνια να ανυψωθεί σε μία από τις πιο ισχυρές βιομηχανικές χώρες στον κόσμο, ενώ βρισκόταν πολύ κάτω από τα πιο ανεπτυγμένα καπιταλιστικά κράτη; Γιατί εκατοντάδες εκατομμύρια σε όλο τον κόσμο συναρπάστηκαν από τα επιτεύγματα του πρώτου σοσιαλιστικού κράτους και επιχείρησαν να ακολουθήσουν τον ίδιο δρόμο; Γι' αυτό καταφεύγουν σε γελοιότητες. Ετσι, αναδεικνύουν ως κύριο χαρακτηριστικό του «κομμουνιστικού ολοκληρωτισμού» την επιδεξιότητα στο ψέμα! Για παράδειγμα, ο Μαραντζίδης εξηγεί τη στήριξη των Δυτικών διανοούμενων στη Σοβιετική Ενωση ως αποτέλεσμα του... χρηματισμού τους και της φιλοξενίας τους σε μια πλαστή πόλη⁷⁰! Και προσθέτει:
«Ολοι έλεγαν ψέματα σε όλους. Αυτό μπορεί να το δει κανείς στον τρόπο που οι διάφορες υπηρεσίες του σοβιετικού κράτους καταγράφουν τα διάφορα στατιστικά αποτελέσματα, τους στόχους....».⁷¹
«Στις αρχές της δεκαετίας του '80, ο καθηγητής μου στη Γαλλία (...) μου είχε πει το εξής: Το ψέμα θα οδηγήσει στην κατάρρευση του σοβιετικού καθεστώτος, διότι δεν επιτρέπει να χρησιμοποιηθούν οι υπολογιστές, που είναι η νέα τεχνολογία. (...) Οι ηλεκτρονικοί υπολογιστές, τροφοδοτούμενοι με ψευδή στοιχεία, είχαν αποδιοργανώσει πλήρως και τη στρατιωτική και τη βιομηχανική δύναμη της Σοβιετικής Ενωσης».⁷²
Κανείς δεν μπορεί να καταλάβει γιατί το ψέμα που δεν καταγραφόταν στους υπολογιστές ήταν περισσότερο ακίνδυνο. Μάλλον, η ουσία κρύβεται στην παρέμβαση του Ε. Χατζηβασιλείου:
«Αν ελέγξω όλα τα μέσα, θα μπορώ να σας λέω ψέματα (...) και εσείς δε θα μπορείτε να τα διαψεύσετε».⁷³
Εξ ιδίων κρίνουν τα αλλότρια. Αυτή είναι η πρακτική των σύγχρονων αντικομμουνιστών, υποστηρικτών της αστικής εξουσίας. Αραδιάζουν ψέματα και ανακρίβειες, ευελπιστώντας ότι η συνεχής επανάληψη ανιστόρητων ακροβασιών θα μπορέσει να πείσει την εργατική τάξη και το φτωχό λαό ότι έξω από τα τείχη του επίπεδου αστικού ορθολογισμού και του καπιταλισμού υπάρχουν μόνο τέρατα και ποτάμια λάβας.
Το παραμύθι, παρά τους δράκους, εξακολουθεί να είναι κακό.

Αντί επιλόγου

Οι συνεχείς διαστρεβλωτικές επιθέσεις εναντίον της Ιστορίας και των ιδεολογικών πολιτικών αρχών του κομμουνιστικού κινήματος προσφέρονται για την άντληση χρήσιμων συμπερασμάτων. Καταρχάς, η κατάντια των επιχειρημάτων και η αντιεπιστημονική προσέγγιση των ιστορικών γεγονότων φανερώνουν το τέλμα της αστικής ιδεολογίας και τη συνολική σήψη της καπιταλιστικής εξουσίας, αποτελούν απόδειξη ότι έχει προ πολλού παρέλθει ανεπιστρεπτί η περίοδος προσφοράς της στην ανθρωπότητα. Ομως, το σημαντικότερο είναι ότι για τους αστούς ιστοριογράφους, παρά τις θεωρητικές τους διαβεβαιώσεις, η πάλη εναντίον του κομμουνισμού δεν είναι ένα ιστορικό ζήτημα ακαδημαϊκού ενδιαφέροντος, αλλά αναπόσπαστο κομμάτι της σύγχρονης προπαγάνδας τους. Τα αδιέξοδα του σύγχρονου καπιταλισμού (η διεθνής καπιταλιστική οικονομική κρίση, η ένταση των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων και η εκδήλωση ενδοϊμπεριαλιστικών συγκρούσεων) διαμορφώνουν το αντικειμενικό υπόστρωμα για νέα ανάταση του κομμουνιστικού κινήματος. Αυτό φοβίζει και τους ταγούς της καπιταλιστικής εξουσίας. Και με αυτήν την έννοια, η πάλη για την προάσπιση της Ιστορίας του κομμουνιστικού κινήματος και η εξαγωγή συμπερασμάτων που θωρακίζουν την ταξική πάλη σήμερα, δεν έρχονται από το παρελθόν. Αποτελούν χρέος απέναντι στο μέλλον, απαραίτητη προϋπόθεση για την ανασύνταξη του εργατικού και κομμουνιστικού κινήματος.

Ο πόλεμος των πολυεθνικών, οι «καρφωτές» και το πραγματικό σκάνδαλο

Η υπόθεση «Novartis», όπως και κάθε «σκάνδαλο» τέτοιου μεγέθους, έχει πλευρές που ελάχιστα ακουμπά ή αποκαλύπτει η αντιπαράθεση ανάμεσα στα αστικά κόμματα για το ποιος υποθάλπει τη διαφθορά και ποιος την πολεμάει, ποιανού η πολιτική εκτίναξε τα κρατικά ελλείμματα και χρέη και ποιανού δημιουργεί προϋποθέσεις για την αντιμετώπισή τους, ποιες πολιτικές δυνάμεις έχουν προνομιακές σχέσεις με τμήματα του κεφαλαίου και ποιες στέκονται τάχα απέναντι.
Απ' αυτήν τη σκοπιά, είναι βέβαια σημαντικό να διερευνηθεί σε βάθος η υπόθεση και να αποδοθούν οι ευθύνες σε όσους αποδεδειγμένα τις έχουν, αλλά είναι εξίσου κρίσιμο για το λαό να μην επιτρέψει να αποτελέσει άλλοθι η συγκεκριμένη υπόθεση για το ξέπλυμα της αντιλαϊκής πολιτικής όλων των κυβερνήσεων, και της σημερινής ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, ειδικότερα στο χώρο της Υγείας. Να μην κρυφτούν «κάτω από το χαλί» οι πραγματικές αιτίες που γεννούν και αναπαράγουν τέτοια φαινόμενα, σύμφυτα με τον καπιταλιστικό τρόπο παραγωγής και τη διαπλοκή των μονοπωλίων με το κράτος τους.
Καθόλου τυχαία, η υπόθεση «Novartis» αξιοποιείται σήμερα από τον ΣΥΡΙΖΑ στον ανταγωνισμό του με τη ΝΔ, για να στηρίξει τον ισχυρισμό ότι τα κρατικά ελλείμματα, η διόγκωση του δημόσιου χρέους, είναι αποτέλεσμα της διαφθοράς και της οικονομικής ζημιάς που υπέστη το Δημόσιο και γι' αυτό οδηγήθηκε η χώρα σε μνημόνια και αντιλαϊκά μέτρα. Πρόκειται για θεωρίες που συσκοτίζουν τις πραγματικές αιτίες της κρίσης και των μέτρων σε βάρος του λαού, μέσα κι έξω από τα μνημόνια, που στόχο έχουν τη θωράκιση της κερδοφορίας του κεφαλαίου.
Το κυνήγι του κέρδους είναι το υπόβαθρο και της υπόθεσης «Novartis», η οποία παραδέχτηκε ότι χρημάτιζε πολιτικά πρόσωπα και γιατρούς σε όλο τον κόσμο για να αυξήσει το μερίδιό της στην αγορά του Φαρμάκου, που αποτελεί κερδοφόρο εμπόρευμα για τις πολυεθνικές. Ορισμένες ενδιαφέρουσες και αποκαλυπτικές πλευρές αυτής της υπόθεσης παρουσιάζει ο «Ριζοσπάστης».

Το κουβάρι των συμφερόντων

Η ιστορία «Novartis» ξεκίνησε από το ...«ψάξιμο» της Επιτροπής Κεφαλαιαγοράς του αμερικανικού Χρηματιστηρίου, που αξιοποίησε καταγγελίες και μαρτυρίες για χρηματισμό γιατρών από την εταιρεία, προκειμένου να προωθούν τα σκευάσματά της. Αντικειμενικά, η εξέλιξη της υπόθεσης, με την καταδίκη της «Novartis» στις ΗΠΑ και το «άπλωμα» της έρευνας σε πολλές ακόμα χώρες, ευνοεί ανταγωνιστικά μονοπώλια του Φαρμάκου, μεταξύ αυτών και τα αμερικανικά.
Ετσι, η υπόθεση «Novartis» δείχνει να αποτελεί ένα ακόμα επεισόδιο του επιχειρηματικού πολέμου ανάμεσα στις ΗΠΑ και σε κράτη της ΕΕ, στην προκειμένη περίπτωση τη Γερμανία. Ποιο είναι όμως το υπόβαθρο αυτού του εμπορικού - επιχειρηματικού πολέμου; Ας δούμε ορισμένα στοιχεία: Οι εξαγωγές φαρμάκων και φαρμακευτικών σκευασμάτων ανήλθαν το 2016 σε 318 δισ. δολάρια. Την ίδια χρονιά, οι ΗΠΑ εξήγαγαν φάρμακα και φαρμακευτικά σκευάσματα αξίας 22,5 δισ. δολαρίων.
Ωστόσο, η φαρμακοβιομηχανία των ΗΠΑ κατατάσσεται πέμπτη στη σχετική λίστα των εξαγωγών, πίσω από τη Γαλλία (22,8 δισ. δολάρια), το Βέλγιο (26,5 δισ. δολάρια), την Ελβετία (39,9 δισ. δολάρια) και τη Γερμανία (48,6 δισ. δολάρια). Να σημειώσουμε, ακόμα, ότι η παγκόσμια φαρμακευτική αγορά εκτιμήθηκε σε 1,1 τρισ. δολάρια το 2016, με τις 10 μεγαλύτερες εταιρείες να κατέχουν μερίδιο περίπου 40% (50% οι 15 πρώτες). Ο ανταγωνισμός είναι μεγάλος και η κάλυψη του χαμένου εδάφους προς μια καλύτερη θέση στη λίστα με τα μερίδια της αγοράς περνάει μέσα από θεμιτά και αθέμιτα μέσα.
Αλλωστε, τα παραδείγματα από αντίστοιχες «αποκαλύψεις» - καρφωτές είναι πολλά, όπως αυτό της «Volkswagen» ή παλιότερα της «Siemens». Αλλά και τα πρόστιμα που έπεσαν «βροχή» από τις ευρωπαϊκές υπηρεσίες για «αθέμιτο ανταγωνισμό», με αιχμή τους κολοσσούς της αμερικανικής βιομηχανίας πληροφορικής και τεχνολογίας.
Ο πόλεμος που διεξάγεται ανάμεσα στους πολυεθνικούς κολοσσούς στον κλάδο του Φαρμάκου, αποκαλύπτεται και από έκθεση της Γερουσίας στις ΗΠΑ, που δόθηκε στη δημοσιότητα πριν από λίγες μέρες. Σε αυτήν περιγράφονται με το «νι» και με το «σίγμα» οι πρακτικές της πολυετούς δωροδοκίας που ακολουθούσαν επί χρόνια μεγάλες φαρμακοβιομηχανίες στις ΗΠΑ, με στόχο την προώθηση οπιούχων εθιστικών παυσίπονων.

Στρώνουν «θεσμικά» το έδαφος

Πέρα απ' όλες τις άλλες υπαρκτές πλευρές, η υπόθεση «Novartis» αναδεικνύει και την υποκρισία της κυβέρνησης και των άλλων αστικών κομμάτων, που «διυλίζουν τον κώνωπα» της σκανδαλολογίας και «καταπίνουν την κάμηλο» του μεγαλύτερου σκανδάλου απ' όλα, που είναι η στήριξη της επιχειρηματικής δράσης στο χώρο της Υγείας και του Φαρμάκου, που στον καπιταλισμό είναι κερδοφόρο εμπόρευμα.
Ετσι, την ίδια ώρα που καταγγέλλουν τις πολυεθνικές για «αθέμιτες» και παράνομες πρακτικές στον ανταγωνισμό, επιτρέπουν στις φαρμακοβιομηχανίες να μπαινοβγαίνουν στα νοσοκομεία και να «σπρώχνουν» τα προϊόντα τους σε άμεση συνεργασία με τους γιατρούς, τους οποίους υποτίθεται ότι ενημερώνουν για τα επιτεύγματα και τις εξελίξεις στη θεραπεία των ασθενειών, διαφημίζοντας τα σκευάσματά τους. Κατά τον ίδιο τρόπο, οι φαρμακοβιομηχανίες αποσύρουν φάρμακα από την αγορά όταν δεν αποδίδουν το επιθυμητό κέρδος, στερώντας από ασθενείς την αναγκαία θεραπεία.
Τέλος, με ανοχή και ευθύνη του κράτους, είναι «βούτυρο στο ψωμί» της διαφθοράς το να υπάρχουν νόμοι και υπουργικές αποφάσεις που συνδέουν την επαγγελματική εξέλιξη των γιατρών με τη συμμετοχή τους σε «επιστημονικά συνέδρια», πολλά από τα οποία ελέγχονται πλήρως από τις πολυεθνικές του Φαρμάκου. Είναι γνωστό ότι το κόστος συμμετοχής σε αυτά τα συνέδρια είναι απαγορευτικό για την πλειοψηφία των γιατρών και οι φαρμακευτικές εταιρείες αναλαμβάνουν να το καλύψουν, με φανερές και συγκαλυμμένες δαπάνες.
Ανεξάρτητα αν θα βρουν ανταπόκριση στα ανταλλάγματα που ζητούν, είναι βέβαιο ότι δημιουργείται έδαφος να ανθίσει η διαπλοκή και η συνδιαλλαγή με τους γιατρούς. Ενδεικτικά, στη δικογραφία της «Novartis» γίνεται λόγος για κόστος συμμετοχής σε επιστημονικό ιατρικό συνέδριο στην Ιαπωνία, ύψους 5.000 ευρώ! Σε κάθε περίπτωση, σκάνδαλο είναι να εξαρτάται από τις φαρμακοβιομηχανίες, και γενικά από τις επιχειρήσεις που δρουν στον τομέα της Υγείας, η παρακολούθηση της εξέλιξης της ιατρικής και της σύγχρονης επιστημονικής γνώσης από τους γιατρούς.

* * *

Φαίνεται πως η υπόθεση της «Novartis» θα έχει πολλά επεισόδια ακόμα, αφού αυτό που υπάρχει ως δικογραφία αυτήν τη στιγμή είναι μόνο η αρχή, όπως λένε όσοι γνωρίζουν καλά την υπόθεση. Αυτό όμως που είναι επίσης σίγουρο, είναι ότι στο έδαφος του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης, όπου το Φάρμακο και η Υγεία είναι κερδοφόρα εμπορεύματα, με τα μονοπωλιακά μεγαθήρια να ανταγωνίζονται για τα μερίδια στις αγορές, θα συνεχίσουν να αναφύονται μικρότερα ή μεγαλύτερα σκάνδαλα, όπως και η διαπλοκή του κρατικού μηχανισμού με τις πολυεθνικές.

Πολύπλευρη η επίθεση, ενιαία η απάντηση

Το ΝΑΤΟ είναι παράγοντας αστάθειας (φωτ. από ΝΑΤΟική άσκηση στην Κρήτη)

Με τις εξελίξεις να επιβεβαιώνουν για μια ακόμα φορά ότι η βαθύτερη εμπλοκή της χώρας στους ΝΑΤΟικούς σχεδιασμούς δεν εξασφαλίζει καμιά «σταθερότητα» και «ασφάλεια» για το λαό, ξεκίνησε η βδομάδα που μας πέρασε. Οι σοβαρές εξελίξεις με επίκεντρο τα Ιμια δεν είναι μια «παραφωνία» σε ένα κατά τ' άλλα «ειδυλλιακό» περιβάλλον που εξασφαλίζει ο ρόλος «γεωστρατηγικού μεντεσέ» που έχει αναλάβει η Ελλάδα, με ευθύνη της αστικής τάξης και του πολιτικού της προσωπικού. Το αντίθετο ισχύει: Είναι μέρος της «κανονικότητας» αυτού του ρόλου, που περιλαμβάνει τις διαρκείς αμφισβητήσεις, το θεσμοθετημένο πια «γκριζάρισμα» στο Αιγαίο, την όξυνση των κινδύνων εμπλοκής σε «μεμονωμένα» ή γενικευμένα επεισόδια.

Κίνδυνοι εμπλοκής στα σύνορα

Αυτή η κατάσταση έχει υπόβαθρο: Τα επιχειρηματικά σχέδια στα Βαλκάνια, τους ανταγωνισμούς στην περιοχή για το μοίρασμα του ενεργειακού πλούτου, μέσα στους οποίους φιλοδοξεί να πρωταγωνιστήσει η ελληνική αστική τάξη, καθιστώντας την Ελλάδα «κόμβο». Είναι σχεδιασμοί που βάζουν φωτιά στην περιοχή, αναδιατάσσοντας συμμαχίες, υποδαυλίζοντας τους εθνικισμούς και τους αλυτρωτισμούς, τα σενάρια για αλλαγές στα σύνορα.
Στο ίδιο πλαίσιο «τρέχουν» οι διευθετήσεις στα Δυτικά Βαλκάνια, με έναν από τους σημαντικότερους κρίκους για την «ευρωατλαντική ολοκλήρωση» της περιοχής τη συμφωνία που θα ανοίξει το δρόμο για τη γρήγορη ένταξη της ΠΓΔΜ στο ΝΑΤΟ αρχικά, και κατόπιν στην ΕΕ. Γι' αυτό, η εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα πρέπει να επιμένουν να βλέπουν τη «μεγάλη εικόνα» και να απορρίπτουν τη βολική προπαγάνδα που φορτώνει περιστατικά όπως αυτό στα Ιμια στην «τουρκική νευρικότητα» ή στις «επικοινωνιακές ανάγκες» του Ερντογάν. Τα κομμάτια του γεωπολιτικού παζλ δένουν μεταξύ τους μόνο αν εστιάσει κανείς στους «διεμβολισμούς» των επιχειρηματικών ομίλων για τη μοιρασιά του ενεργειακού πλούτου, στα σχέδια ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ, που αντιπαρατίθενται με αυτά άλλων ιμπεριαλιστικών κέντρων και ισχυρών καπιταλιστικών κρατών (π.χ. Ρωσία, Κίνα) κ.λπ.
Ο λαός λοιπόν έχει κάθε λόγο, όσο περισσότερο η κυβέρνηση και τα αστικά κόμματα τον καθησυχάζουν για τα οφέλη από τη συμμετοχή στο ΝΑΤΟ, τόσο περισσότερο να ανησυχεί και να αντιπαλεύει την εμπλοκή στους θανάσιμους σχεδιασμούς. Να έχει καθαρό ότι αυτοί οι κίνδυνοι στους οποίους σέρνεται, με ευθύνη της κυβέρνησης και του κεφαλαίου, αποτελούν την άλλη όψη της αντεργατικής πολιτικής που εφαρμόζεται. Και οι δύο όψεις αυτής της πολιτικής, εσωτερική και εξωτερική, έχουν οδηγό τους την υπεράσπιση του καπιταλιστικού κέρδους, τη θωράκιση της ανταγωνιστικότητας, την αναβάθμιση της αστικής τάξης στην ευρύτερη περιοχή.

Θυσίες διαρκείας στο εσωτερικό

Στην ίδια στρατηγική εντάσσονται οι θυσίες διαρκείας που υφίστανται η εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα, οι οποίες δεν έχουν ορίζοντα λήξης, παρά την προπαγάνδα της κυβέρνησης ότι το καλοκαίρι του 2018 ολοκληρώνεται η «μνημονιακή περίοδος» και αρχίζει η «μεταμνημονιακή». Το ότι αυτό για την εργατική τάξη δεν σημαίνει καμιά ανακούφιση από όσα της φόρτωσαν σχεδόν μια δεκαετία τώρα, φροντίζουν να το κάνουν καθαρό κάθε τόσο η κυβέρνηση, ο ΣΕΒ και όλοι οι ιμπεριαλιστικοί οργανισμοί. Αλλωστε, ακόμα και τώρα που όπως λέει η κυβέρνηση «είμαστε μια ανάσα» πριν από την «έξοδο», η συζήτηση περιστρέφεται γύρω από νέα μέτρα που θα ληφθούν στο πλαίσιο της 4ης «αξιολόγησης», αλλά και την «ωρίμανση» μέτρων που είναι νομοθετημένα και παίρνουν τη σειρά τους για να εφαρμοστούν «μεταμνημονιακά». Η κυβέρνηση μάλιστα δεσμεύεται ότι με κάθε τρόπο θα συνεχιστούν οι αντιδραστικές μεταρρυθμίσεις, προετοιμάζοντας το «δικό της» πρόγραμμα, δηλαδή το αντιλαϊκό πακέτο, που προφανώς θα αποτελεί και το «εξιτήριο» στις αγορές χρήματος για λογαριασμό του κεφαλαίου.
Κι αν στις κρίσιμες εξελίξεις σε Αιγαίο, Βαλκάνια και Μεσόγειο το «καρότο» της κυβέρνησης είναι η «ασφάλεια» που προσφέρει η συμμετοχή στο ΝΑΤΟ, στο εσωτερικό μέτωπο το «καρότο» είναι η προσμονή της καπιταλιστικής ανάκαμψης. Είναι καθαρό ότι η αστική τάξη θα αξιοποιήσει κάθε πρόσφορο μέσο για να καταστήσει τους εργαζόμενους ενεργούς υποστηρικτές της πολιτικής που τους τσακίζει. Αυτό φάνηκε και στη φιέστα που πραγματοποίησαν ο εργοδοτικός συνδικαλισμός, ο ΣΕΒ και η κυβέρνηση την περασμένη Τετάρτη, με θέμα το «αναπτυξιακό σχέδιο» της χώρας. Η κυβέρνηση και οι «κοινωνικοί εταίροι», πλήρως ευθυγραμμισμένοι, βαρούν «μια στο καρφί και μια στο πέταλο»: Στήριξη των επιχειρηματικών ομίλων, προσέλκυση επενδύσεων, βελτίωση του επιχειρηματικού περιβάλλοντος, αποκατάσταση του ρόλου των τραπεζών κ.λπ. Δηλαδή, για τους εργαζόμενους: Στον πάτο οι μισθοί και τα κοινωνικοασφαλιστικά δικαιώματα, δουλειές - λάστιχο, ένταση των πλειστηριασμών κ.ά.

Με καταμερισμένους ρόλους ξεδιπλώνουν την επίθεση

Τα παραπάνω συνθέτουν την «κανονικότητα» του κεφαλαίου, και το πιο χαρακτηριστικό είναι ότι την ίδια στιγμή που σχεδιάζουν την εξασφάλιση των κερδών του, με μοιρασμένους ρόλους συκοφαντούν, υπονομεύουν, βάζουν κάθε είδους εμπόδια στην οργανωμένη εργατική - λαϊκή πάλη, δείχνοντας τι είναι αυτό που πραγματικά τους ενοχλεί. Η κυβέρνηση ψήφισε το νόμο για την παρεμπόδιση της απεργιακής μάχης και ταυτόχρονα εξαπέλυσε κύμα επίθεσης στις ταξικές δυνάμεις, που είναι στην πρώτη γραμμή, αντιπαλεύοντας τη βάρβαρη πολιτική της. ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ, συνολικά ο εργοδοτικός - κυβερνητικός συνδικαλισμός, έχει συγκροτήσει αντιαπεργιακό μπλοκ, απορρίπτοντας κάθε πρόταση του ΠΑΜΕ για οργάνωση της αντίστασης και της διεκδίκησης των εργαζομένων, ενώ επιστρατεύουν και επιχειρήματα περί «χρεοκοπίας» της μορφής της απεργίας. Η εργοδοσία παίρνει τη σκυτάλη, επιχειρώντας με όλα τα μέσα να χτυπήσει το εργατικό κίνημα, εντείνοντας τον αυταρχισμό στους χώρους δουλειάς, απολύοντας πρωτοπόρους εργάτες, βάζοντας εμπόδια στην οργάνωση της πάλης, με σκοπό να επικρατήσει «σιγή νεκροταφείου».
Κοντά σ' αυτά, αξιοποιούνται και κάθε είδους εξελίξεις για να επισπευστούν μια σειρά σχεδιασμοί σε επιχειρηματικό - πολιτικό, ακόμα και γεωπολιτικό επίπεδο, όπως συμβαίνει με την υπόθεση «Novartis». Η σαπίλα που αναδίνεται επιστρατεύεται από την κυβέρνηση τόσο για την αθώωσή της, όσο και για το «ξέπλυμα» συνολικά του συστήματος, προπαγανδίζοντας ότι τελικά δεν φταίει το κυνήγι του κέρδους από όλους τους καπιταλιστές, αλλά το κυνήγι της μίζας από μερικούς πολιτικούς για την αθλιότητα που ζουν οι εργαζόμενοι.

Αξιοποιώντας την πείρα μας

Η πείρα που έχει αποκτήσει ένα κομμάτι των εργαζομένων είναι σημαντική, ειδικά το τελευταίο διάστημα, και ο «Ριζοσπάστης» συνεχίζει σ' αυτό το φύλλο την προσπάθεια να φωτίσει ορισμένες πλευρές της. Συμπεράσματα που προκύπτουν από τις μεγάλες ταξικές μάχες πρέπει να «κατατεθούν» ξανά στην πάλη, να συμβάλουν στα νέα βήματα που πρέπει να μετρηθούν για την ανασύνταξη του κινήματος, για να δώσουν νέα ώθηση. Το επόμενο διάστημα θα ξεδιπλωθούν σημαντικοί αγώνες, με αιχμή τη διεκδίκηση Συλλογικών Συμβάσεων, την εναντίωση στη γενίκευση των πλειστηριασμών, την πάλη ενάντια στην ένταση του κρατικού αυταρχισμού και της εργοδοτικής αυθαιρεσίας. Για όλα αυτά τα ζητήματα, οι κομμουνιστές θα βρεθούν στην πρώτη γραμμή, οξύνοντας την αντιπαράθεση με την κυβέρνηση, την εργοδοσία και τους συνδικαλιστές τους.
Σταθμό επίσης θα αποτελέσουν οι μεγάλες συγκεντρώσεις που διοργανώνει το ΚΚΕ στην Αθήνα και στη Θεσσαλονίκη ενάντια στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς και την εμπλοκή της Ελλάδας σε αυτούς. Σε μια περίοδο που αυτοί οι σχεδιασμοί όλο και περισσότερο μυρίζουν μπαρούτι, οι εργαζόμενοι, οι αυτοαπασχολούμενοι, οι άνεργοι, οι συνταξιούχοι, η νεολαία έχουν κάθε λόγο να συμμετάσχουν μαζικά, να στείλουν το μήνυμα της διεξόδου από το φαύλο κύκλο ιμπεριαλιστικού πολέμου και «ειρήνης» με το πιστόλι στον κρόταφο. Να δυναμώσουν την πάλη για να διώξουν τους ιμπεριαλιστές από την περιοχή, για την ανατροπή του συστήματος της εκμετάλλευσης και των πολέμων.