ΞΥΠΝΑ ΡΕ ! ΓΙΑ ΝΑ ΓΙΝΟΥΝ ΕΠΕΝΔΥΣΕΙΣ ΑΠΑΙΤΕΙΤΑΙ ΣΤΑΘΕΡΟΤΗΤΑ ΣΤΗ ΧΩΡΑ !!!

ΞΥΠΝΑ ΡΕ ! ΓΙΑ ΝΑ ΓΙΝΟΥΝ ΕΠΕΝΔΥΣΕΙΣ ΑΠΑΙΤΕΙΤΑΙ ΣΤΑΘΕΡΟΤΗΤΑ ΣΤΗ ΧΩΡΑ !!!

Τι ακριβώς σημαίνει αυτό;

Άσε το θέατρο Ανεργοάφραγκε και ξέρεις πάρα πολύ καλά τι ακριβώς σημαίνει αυτό.

Το βιώνεις ήδη, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, στο πετσί σου.

Μια κι επιμένεις όμως να στο κάνω λιανά τάχαμου πως δεν καταλαβαίνεις,

θα σου απαντήσω.

ΣΤΑΘΕΡΟΤΗΤΑ ΣΤΗ ΧΩΡΑ κατά τις ορέξεις ΤΩΝ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΩΝ, των πολιτικών υπηρετών τους και των συνδικαλιστικών τσιρακίων τους, σημαίνει:

Οι εργαζόμενοι (μισθωτοί, μεροκαματιάρηδες, μικροεπαγγελματίες, μικροαγρότες, επιστήμονες και νεολαία) να καταντήσουν καθ’ ολοκληρία σύγχρονοι δούλοι και χωρίς Σπάρτακους βεβαίως ανάμεσά τους…

Να δέχονται αδιαμαρτύρητα να δουλεύουν ήλιο με ήλιο για ένα πιάτο φαγητό και δεμένοι με σιδερένιες μπάλες στα πόδια.

Έτσι δεν θα σκέφτονται καν ότι τους λείπει το ρεύμα, το ζεστό νερό, το νερό γενικότερα, η στέγη σε πάμπολλες περιπτώσεις, η ανθρώπινη ζωή εντέλει.

Οι άνεργοι, που πιθανότατα σε άμεσο χρόνο θα είναι περισσότεροι απ’ τους εργαζόμενους,

να ψοφάνε στους δρόμους αδιαμαρτύρητα απ’ την πλήρη εξαθλίωση.

Επιπλέον, αν κατά τύχη κληρονόμησαν κάνα κεραμίδι ή οι συγκυρίες τούς επέτρεψαν να τ’ αποκτήσουν με τον ιδρώτα τους,

αυτό το κεραμίδι …πρέπει να προστεθεί στις περιουσίες των καπιταλιστών. Κάτι που έτσι κι αλλιώς έχει δρομολογηθεί και μέσα απ’ τα φοροχαράτσια και τις φοροεπιδρομές σε βάρος τού λαού.

Όσο για τα παιδιά εργαζομένων και ανέργων, να οδηγούνται χωρίς αντιρρήσεις στα ναρκωτικά και την πορνεία απ’ τα παιδικά τους κιόλας χρόνια.

Κι όλους μας φυσικά, εργαζόμενους-άνεργους μαζί με τα παιδιά μας, να μας κάνουν και ανά πάσα στιγμή κρέας για τα κανόνια των αφεντάδων, κάθε που οι αφεντάδες έχουν ανάγκη ν’ αυγατίσουν τα κέρδη τους.

Ελπίζω Ανεργοάφραγκε να σου αρκούν αυτά τα ολίγα χαρακτηριστικά παραδείγματα για να εμπεδώσεις επιτέλους τι σημαίνει να υπάρχει …σταθερότητα στη χώρα. Στην καπιταλιστική χώρα και δη σε περίοδο καπιταλιστικής κρίσης.

Για να …κερδηθεί όμως αυτή η …σταθερότητα, όπως προείπαμε υπάρχει μια εξαιρετικά σημαντική προϋπόθεση:

Να μην υπάρχουν «Σπάρτακοι».

Πώς μεταφράζεται αυτό;

Να μην υπάρχουν κομμουνιστές.

Να μην υπάρχει ταξικό λαϊκοσυνδικαλιστικό εργατικό κίνημα.

Να μην υπάρχει Κομμουνιστικό Κόμμα στην πράξη.

Διότι αν το ΚΚΕ ήταν κομμουνιστικό μόνο κατ’ όνομα, κατ’ επίφαση δηλαδή,

τότε αυτή η …σταθερότητα (η τέλεια ύπνωση του λαού δηλαδή)θα είχε επιβληθεί προ πολλού και μάλιστα χωρίς κόπο απ’ τους καπιταλιστές, τους πολιτικούς υπηρέτες τους και τα συνδικαλιστικά τσιράκια τους.

Επειδή όμως, δυστυχώς γι’ αυτούς κι ευτυχώς για το λαό, τοΚΚΕ είναι επαναστατικό κόμμα, 

είναι καθόλα κομμουνιστικό κόμμα,

αυτή η …σταθερότητα μέχρι τα τώρα εμποδίστηκε.

Στο χέρι σου είναι λοιπόν Ανεργοάφραγκε να δυναμώσεις το ΚΚΕ, να δυναμώσεις επομένωςεσύ ο ίδιος,

ώστε τα σχέδια των καπιταλιστών, των πολιτικών υπηρετών τους και των συνδικαλιστικών τσιρακίων τους, να μείνουν στα χαρτιά.

Κι όχι μόνο να μείνουν στα χαρτιά,

αλλά να τους πάρεις αμπάριζα παίρνοντας στα δικά σου χέρια την ίδια την εξουσία.

Τώρα συνάδελφε Ανεργοάφραγκε μη μου ζητήσεις να σου κάνω λιανά και τι σημαίνει να τους πάρεις την εξουσία ή πώς οφείλεις να προχωρήσεις,

για θα υποθέσω -και δικαίως- ότι με δουλεύεις.

Πάει καιρός που τα ξέρεις όλα και ήδη έπρεπε να έχεις βγάλει συμπεράσματα και να έχεις πάρει αποφάσεις.

Για σήμερα λοιπόν, τέρμα η συζήτηση.

Το μόνο που έχω να προσθέσω περί …σταθερότητας στη χώρα για να γίνουν …επενδύσεις,

είναι ότι οφείλεις στον εαυτό σου να τον απαλλάξεις από αυταπάτες περί …σωτήρων, και από φόβους που σε ακινητοποιούν προς μεγάλη ευχαρίστηση των αφεντάδων και των…σωτήρων που σου μοστράρουν.

 ΔΙΑΒΑΣΕ όμως κι ΕΔΩ πώς προσπαθούν να σε παγιδεύσουν για να εξασφαλίσουν την ...σταθερότητα στη χώρα που θα κάνει τους πλούσιους ακόμη πλουσιότερους, ΣΥΝΕΠΩΣτους φτωχούς ακόμη φτωχότερους, ήτοι εντελώς εξαθλιωμένους.

Αυτή είναι η σειρά των πραγμάτων στον καπιταλισμό και τις συμμαχίες του, όπως είναι η Ευρωπαϊκή Ένωσή του.

Εν κατακλείδι, ή ανατρέπεις τον καπιταλισμό που παρασάπισε, ή σε ισοπεδώνει. 

Μέση λύση δεν υπάρχει.

Τι λες; Σε συμφέρει ή όχι, να οργανώσεις και να γιγαντώσεις τη δική σου Συμμαχία;;; Τη Λαϊκή Συμμαχία!!!

Μ' αυτήν μόνο έχεις δυνατότητα να προχωρήσεις για κατά το δυνατό αξιοπρεπή διαβίωση σήμερα, με το μάτι στην ανατροπή τού καπιταλισμούαύριο.

Κι αυτό το αύριο, από σένα εξαρτάται να είναι κοντινό. Πολύ κοντινό!!!

 

ποιος περνει τα σπιτια του λαου;;;.....οι ΚΟΜΟΥΜΙΣΤΕΣ

Μ. Βαρβιτσιώτης: Πουλήστε τα σπίτια σας για να... πληρώσετε τον Ενιαίο Φόρο Ακινήτων! (Βίντεο)

Η Ελένη Μπέλλου για τον πολιτικό χάρτη στη Συρία απ' την κομμουνιστική οπτική

Η Ελένη Μπέλλου για τον πολιτικό χάρτη στη Συρία απ' την κομμουνιστική οπτική

Πηγή: Σφυροδρέπανο via Lenin Reloaded.

Από την συζήτηση μετά από ομιλία της στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας. 

Ερώτηση: Στη Συρία υπάρχουν δύο κομμουνιστικά κόμματα. Προβάλλουν αυτή την αναγκαιότητα, η εργατική τάξη να εμφανιστεί αυτόνομα στη διαμάχη αυτή, να βάλει το ζήτημα της ανατροπής της αστικής εξουσίας και της σύγκρουσης με όλους τους ιμπεριαλιστές ή να στοιχίζεται πίσω από την αστική τάξη; Και το ΚΚΕ γιατί δεν τοποθετείται συγκεκριμένα;

Λέμε για τη Συρία. Και με τα δύο ΚΚ της Συρίας έχουμε σχέσεις. Ποια είναι η ουσία: τα ΚΚ εκεί στηρίζουν την αστική κυβέρνηση. Ναι έτσι είναι, όπως το είπες. Εμείς δεν το έχουμε καταγγείλει. Δεν είναι απλό ζήτημα και ούτε μπορεί να λυθεί εντός της αίθουσας. Αλλά μη νομίζετε ότι δεν έχουμε ανοίξει τέτοια ζητήματα απέναντι και σε αυτά τα κομμουνιστικά κόμματα και σε άλλα ΚΚ. Και δε λέω ότι τα έχουμε ανοίξει κρυφά. Βγάζουμε έντυπα τις ομιλίες και τις δικές μας και άλλων σε συναντήσεις που γίνονται, είτε διεθνείς όπου συζητήσαμε ζητήματα τέτοια είτε και περιφερειακές. Δεν είναι απλό να φτάσουμε σε κάτι τέτοιο. Θα μου πεις γιατί δεν είναι απλό αφού το λέει έτσι ξεκάθαρα ο Λένιν; Γιατί διαμορφώθηκαν ορισμένα πράγματα σε συνθήκες που ήταν διαφορετικός ο διεθνής συσχετισμός των δυνάμεων. Ποιος ήταν ο διεθνής συσχετισμός; Υπήρχαν η ΕΣΣΔ και άλλα σοσιαλιστικά κράτη που στήριζαν κυβερνήσεις οι οποίες προέκυψαν μετά από την κατάργηση της αποικιοκρατίας –δεν είχαν ενταχτεί σε συμμαχίες με καπιταλιστικά κράτη. Δηλ εθνότητες-λαότητες συγκροτημένες, οι οποίες βρίσκονταν προσαρτημένες από τα μεγάλα καπιταλιστικά κράτη, τις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, και μεταξύ αυτών περιελάμβανε και την Περσία, την Κίνα, την Ουκρανία, την Πολωνία, κλπ, μετά την άρση της προσάρτησής τους δεν πάταγαν καθαρά στο καπιταλιστικό έδαφος, στηρίχθηκαν από το εγχώριο και το διεθνές κομμουνιστικό κίνημα.

 

Και τότε έλεγε ο Λένιν ότι μπορεί να υπάρχει και να είναι δίκαιη μια εθνική εξέγερση και αναφερόταν σε αυτές τις λαότητες. Όταν μίλαγε για δίκαιους πολέμους, τρεις χαρακτήριζε ως τέτοιους: α) τον αμυντικό πόλεμο του σοσιαλιστικού κράτους, β) την προλεταριακή εργατική επαναστατική εξέγερση, γ) την εθνική εξέγερση, αλλά μίλαγε με καθαρότητα για συνένωση αυτών των δύο, της εθνικής εξέγερσης με την εργατική εξέγερση και μάλιστα έκανε και κριτική στους Μενσεβίκους που διαχώριζαν αυτά τα δύο και μιλούσαν για τη θεωρία των σταδίων.

Αυτή την άποψη του Λένιν για την εθνική εξέγερση η οποία στην πορεία θα συνενωθεί με την εργατική εξέγερση και μάλιστα στις συνθήκες που υπήρχαν σοσιαλιστικά κράτη, που υποστήριζαν την εθνική εξέγερση, ενάντια στην ιμπεριαλιστική επιθετικότητα, δηλ στις επεμβάσεις των καπιταλιστικών κρατών, των Αμερικανών, των Εγγλέζων κ.ά –αυτό κατά κάποιο τρόπο αυτονομήθηκε και διαμορφώθηκε ότι τα ΚΚ μπορούν αρχικά να υποστηρίξουν τις εθνικές εξεγέρσεις.

Αυτό οδήγησε σε αυτό που περιέγραψες, κομμουνιστικά κόμματα να μη θέτουν καθαρά το ζήτημα του διαχωρισμού.

http://revol-now.blogspot.gr/

Επειδή μνήμη έχουμε: Οι “βλαχοδήμαρχοι” του ΠΑΣΟΚ που εκλέχθηκαν με τον ΣΥΝ-ΣΥΡΙΖΑ στις προηγούμενες εκλογές

Επειδή μνήμη έχουμε: Οι “βλαχοδήμαρχοι” του ΠΑΣΟΚ που εκλέχθηκαν με τον ΣΥΝ-ΣΥΡΙΖΑ στις προηγούμενες εκλογές

“Ο κ. Τσίπρας κατά τη διάρκεια της ΚΕ του κόμματός του αποκάλεσε «βλαχοδήμαρχους» όσους δημάρχους ειχαν τη στήριξη του ΠΑΣΟΚ ή της Νέας Δημοκρατίας” (ΝΕΑ) Δεν τσέκαρε εκεί στο ίντερνετ πόσους υποστήριξαν και μαζί στις προηγούμενες εκλογές;;

“Φωτιές” λέει “τόσο μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ όσο και στο πολιτικό σκηνικό άναψαν οι «βλαχοδήμαρχοι» του Αλέξη Τσίπρα! Ο Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ με την ομιλία του στην Κεντρική Επιτροπή του κόμματός του έστειλε μήνυμα στους «πράσινους» δημάρχους ότι δεν πρόκειται να τους στηρίξει στις αυτοδιοικητικές εκλογές.” (Νέα, 3/9/2013)

Μάααααλιστα…

Για να θυμιθούμε όμως:

Στις δημοτικές εκλογές του 2010 ο ΣΥΡΙΖΑ συνεργάστηκε με το ΠΑΣΟΚ στους Δήμους Πετρούπολης, Ελευσίνας, Βόλβης Θεσσαλονίκης. Στη δε Ικαρία συνεργάστηκε με ΠΑΣΟΚ/ΝΔ/ΛΑ.Ο.Σ., ενάντια στον υποψήφιο που στήριξε το ΚΚΕ. Στις δημοτικές και νομαρχιακές εκλογές του 2006, ΠΑΣΟΚ και ΣΥΝ (η βασικότερη συνιστώσα του ΣΥΡΙΖΑ) διεκδίκησαν μαζί τις Νομαρχίες Πρέβεζας και Τρικάλων. Μάλιστα ο νυν πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ Ευ. Βενιζέλος και ο νυν πρόεδρος της ΔΗΜΑΡ Φ. Κουβέλης, τότε στέλεχος του ΣΥΝ, στις 9/9/2006 πραγματοποίησαν κοινή περιοδεία στην περιοχή των Τρικάλων, παρουσίασαν την συνεργασία τους εκεί σαν «πείραμα» στην προοπτική μιας ευρύτερης συνεργασίας στο πλαίσιο της «κεντροαριστεράς», μίλησαν σε κοινή σύσκεψη στελεχών των δυο κομμάτων και σε ανοιχτή προεκλογική συγκέντρωση του κοινού υποψήφιου νομάρχη τους, στην Καλαμπάκα.

Για τους δήμους όπου ανακοινώθηκαν κοινές υποψηφιότητες ΠΑΣΟΚ/ΣΥΝ το 2006, καταγράφτηκαν τουλάχιστον οι: Ζωγράφου (υποψήφια δήμαρχος Τίνα Καφατσάκη), Πετρούπολης (Στέφανος Βλάχος), Πεντέλης (Δημήτρης Στεργίου), Λυκόβρυσης (Δημήτρης Φωκιανός), Νέας Χαλκηδόνας (Νίκος Παπαμικρούλης), Αγίου Δημητρίου (Παντελής Ειρηνάκης), Χολαργού (Πάνος Δεμερτζής), Παλλήνης (Θεόδωρος Γκοτσόπουλος), Ελευσίνας (Γιώργος Αμπατζόγλου), Ρέντη (Γιώργος Ιωακειμίδης).

Το 2002 συνεργάστηκαν στην Υπερνομαρχία Ροδόπης – Εβρου (υπερνομάρχης εκλέχτηκε το στέλεχος του ΣΥΝ Χρήστος Χατζόπουλος, νομάρχες Ροδόπης και Εβρου, στελέχη του ΠΑΣΟΚ), στην Υπερνομαρχία Καβάλας – Δράμας – Ξάνθης, και στους Δήμους Ξάνθης και Κομοτηνής.

Χονδρικά το 2002 ο ΣΥΝ συνεργάστηκε με το ΠΑΣΟΚ στο 30% των νομαρχιών (Ευρυτανία, Θεσπρωτία, Καρδίτσα, Κοζάνη, Μαγνησία, Φλώρινα, Φωκίδα, Βοιωτία, Γρεβενά, Πρέβεζα, Σάμος). Συνεργάστηκαν στην Αττική σε 16 δήμους (ανάμεσά τους Αγιος Δημήτριος, Αργυρούπολη, Ιλιον, Χολαργός, Σαλαμίνα, Ελληνικό, Σπάτα – Λούτσα) και επίσης σε Λιβαδειά, Δράμα, Αμαλιάδα, Ηγουμενίτσα, Νεάπολη Θεσσαλονίκης, Πολίχνη, Φίλιπποι Καβάλας, Πολύκαστρο, Σέρρες, Φλώρινα, Αμφισσα, Χαλκίδα, Ρόδος, Καρπενήσι).

Ζήσε την αυταπάτη σου στον ΣΥΡΙΖΑ…

ERODOTOS WEBLOG

Δυο σκέψεις για την Συρία

Δυο σκέψεις για την Συρία

Σήμερα θα προσπαθήσουμε να ρίξουμε μια διαφορετική ματιά σε όσα διαδραματίζονται στην Συρία. Λέγοντας "διαφορετική", εννοώ ότι θα πάμε λίγο πιο πέρα από εκεί όπου φτάνουν οι μυωπικές ματιές των τυχάρπαστων αναλυτών ή από εκεί όπου θέλει να μας προσηλώσει η χειραγωγημένη πληροφόρηση. Κι ας ξεκινήσουμε με κάτι που γράψαμε σε τούτην εδώ την γωνιά στις 25 Ιανουαρίου 2012, στα πλαίσια των κειμένων για τον νεοφιλελευθερισμό:

«Μπορεί η εισβολή στο Ιράκ να μη δημιούργησε την οικονομία-πρότυπο που ονειρεύονταν οι νεοφιλελεύθεροι, αλλά δημιούργησε ένα πρότυπο ιδιωτικοποιημένου πολέμου και επακόλουθης ανοικοδόμησης. Παρά τα φρικτά αποτελέσματα της πρώτης του εφαρμογής, αυτό το πρότυπο εξελίχθηκε σε μοντέλο, το οποίο θα δούμε να εφαρμόζεται και σε άλλες χώρες: ήδη βρίσκεται σε εξέλιξη στην Λιβύη, στην γωνία φαίνεται έτοιμη η Συρία κλπ...» (Ανατομία του νεοφιλελευθερισμού - 65. Η αυτοδιάψευση)

Όλοι θυμόμαστε ότι η εισβολή στο Ιράκ βασίστηκε, κατά μείζονα λόγο, στην -υποτιθέμενη- ανάγκη εξουδετέρωσης αφ' ενός μεν των χημικών όπλων που -δήθεν- κατείχε ο Σαντάμ Χουσσέιν αφ' ετέρου δε των υποδομών κατασκευής πυρηνικών όπλων που -τάχα- διέθετε το "στυγνό δικτατορικό καθεστώς" τής χώρας. Στην πορεία αποκαλύφθηκε η προπαγάνδα των επιτιθέμενων, εφ' όσον τα μεν χημικά όπλα δεν βρέθηκαν οι δε υποδομές απεδείχθη ότι δεν ήσαν ικανές για την κατασκευή πυρηνικών όπλων.

Σήμερα, οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν την "ευκαιρία" να αποσείσουν την κατηγορία πως έστησαν τα στοιχεία για να δικαιολογήσουν την εισβολή τους στο Ιράκ, με μιαν ακόμη περισσότερο φαιδρή δικαιολογία: δεν βρήκαμε τότε χημικά όπλα επειδή ο Σαντάμ πρόλαβε και τα μετέφερε στην Συρία!Δηλαδή, προσπαθούν να μας πείσουν ότι ο Σαντάμ έφτιαχνε χημικά όπλα αλλά, όταν έφτασε η ώρα να τα χρησιμοποιήσει, τα πακετάρησε και στα έστειλε στον Άσαντ να του τα φυλάξει. Ήμαρτον!

Πάμε παρακάτω. Οι πανεύκολες "αναλύσεις" του ποδαριού (για να μη πω άλλου μέρους τού σώματος) κάνουν λόγο για δικτατορία τού Άσαντ, για έλλειψη δημοκρατίας στην Συρία, για σκληρό καθεστώς κλπ. Βέβαια, αν δούμε την Συρία με τα μάτια ενός "δυτικού", ίσως όλα τούτα να περιέχουν μια δόση αλήθειας. Η διαφορά είναι ότι η συντριπτική πλειοψηφία των πληθυσμών τής ευρύτερης περιοχής (πλην Ισραήλ) είναι μουσουλμάνοι. Και, είτε μας αρέσει είτε όχι, ο μουσουλμανικός κόσμος έχει παραδόσεις και κουλτούρα τελείως διαφορετικές από εκείνες της δύσης.

Ας εξηγήσουμε αυτό το τελευταίο λίγο παραπάνω με μερικά παραδείγματα. Η μουσουλμανική παράδοση δεν έχει κοινοβούλια και εκλογές με την μορφή που αυτά συναντώνται στην δύση. Εκεί, οι θρησκευτικοί ηγέτες παίζουν (αλλού λιγώτερο κι αλλού περισσότερο) ρόλο στην άσκηση πολιτικής. Το να αποφασίζει ο μουφτής π.χ. για ένα διαζύγιο, μπορεί να εκπλήσσει έναν δυτικό αλλά για έναν μουσουλμάνο είναι πολύ φυσικό πράγμα. Επίσης, ακόμη και στους δρόμους του Παρισιού, ένα ζευγάρι μουσουλμάνων ποτέ δεν περπατάει στον δρόμο χεράκι-χεράκι αλλά πάντοτε η γυναίκα βαδίζει τουλάχιστον μισό βήμα πιο πίσω από τον άντρα.

Με όλα τούτα δεν θέλω να κάνω τον απολογητή τού Άσαντ. Θέλω μόνο να τονίσω μια πολύ βασική παράμετρο: αλλοιώς κατανοούμε εμείς έννοιες όπως δικτατορία, απολυταρχία, δημοκρατία, ισότητα κλπ και αλλοιώς οι μουσουλμάνοι. Σε έναν κόσμο όπου ακόμη και σήμερα οι πασάδες και οι αγάδες θεωρούνται ως απαραίτητα συστατικά τής φυσικής τάξης πραγμάτων, είναι λογικό να μη γίνεται αποδεκτή οποιαδήποτε προσπάθεια έξωθεν "εκδημοκρατισμού", σύμφωνου προς τα δυτικά πρότυπα.

Παρένθεση. Αν το καθεστώς τής Συρίας είναι αντιδημοκρατικό, καταπιεστικό κλπ, τότε τί να πει κανείς για τα καθεστώτα της Σαουδαραβίας, του Ντουμπάι, του Μπαχρέιν, του Μπρουνέι, του Κατάρ, του Μαρόκου, της Νιγηρίας κ.λ.π.; Κλείνει η παρένθεση.

Συνεχίζουμε. Λένε πολλοί πως η "αραβική άνοιξη" υποκινήθηκε από την δύση, η οποία εποφθαλμιά τα πετρέλαια της περιοχής. Εν μέρει, αυτό είναι σωστό. Με την διαφορά ότι η δύση δεν εποφθαλμιά μόνο τα πετρέλαια. Αν το ζήτημα ήταν τόσο απλό, θα μπορούσε να λυθεί είτε με τον τρόπο που έχει επιλεγεί εδώ και δεκαετίες στην Σαουδαραβία είτε με τον τρόπο που επιλέχθηκε πρόσφατα για τους ελληνικούς υδρογονάνθρακες, δηλαδή με "ειρηνικούς" τρόπους.

Μα, αν δεν είναι μόνο τα πετρέλαια, τότε τί είναι; Την απάντηση θα την δώσουμε πάλι μέσα από τα κείμενά μας για τον νεοφιλελευθερισμό:

«Οι νεοσυντηρητικοί τής Ουάσιγκτον έψαχναν από καιρό την ευκαιρία για έναν "πόλεμο-πρότυπο". Εκτιμώντας ότι ο ισλαμισμός λειτουργεί ανασχετικά στις επιδιώξεις τους για παγκοσμιοποίηση του νεοφιλελευθερισμού (επειδή ευνοεί μια πολιτική και οικονομική κουλτούρα αντίθετη προς τα δυτικά πρότυπα), θεωρούσαν αναγκαίο να χρησιμοποιήσουν μια χώρα ως "καταλύτη", μιας και ήταν αδύνατον να επέμβουν σε ολόκληρο τον αραβικό κόσμο. Ο υπερσυντηρητικός δημοσιογράφος Τόμας Φρήντμαν είναι σαφής, μιλώντας για την εισβολή στο Ιράκ: "Θα μπορούσε να ωθήσει ολόκληρο τον αραβικό-μουσουλμανικό κόσμο σε μια προοδευτικώτερη διαδρομή. Κι αυτό μπορεί να γίνει μόνο με τηνοικοδόμηση ενός διαφορετικού προτύπου στην καρδιά αυτού του κόσμου" (New York Times, "The long bomb", 02/03/2003)» (Ανατομία του νεοφιλελευθερισμού - 58. Γιατί το Ιράκ;) 

Με απλά λόγια: στόχος του κεφαλαίου είναι να "λιπάνει" τις μουσουλμανικές χώρες με τις κατάλληλες "αξίες" ώστε να τις καταστήσει πρόσφορες για την περαιτέρω ανάπτυξή του. Τελεία.

Cogito ergo sum

..με λένε Γιάννη Ανδρουλιδάκη και απολύθηκα από το "Βήμα''

..με λένε Γιάννη Ανδρουλιδάκη και απολύθηκα από το "Βήμα''

Ξημερώνει Δευτέρα. Δεν θα πάω για δουλειά…

Την Παρασκευή, κατά τις 11 το πρωί, δέχθηκα το τηλεφώνημα που περίμενα εδώ και καιρό από τον διευθυντή στην εφημερίδα. Με κάλεσε στο γραφείο του, όπου μου είπε ότι «βρίσκεται στη δυσάρεστη θέση». Δε μου είπε σε ποια δυσάρεστη θέση βρίσκεται κι εγώ δεν μπήκα στον κόπο να τον βγάλω από αυτήν επισημαίνοντάς του εγώ σε ποια δυσάρεστη θέση βρίσκεται. Επειτα μου είπε ότι αυτός δεν ήθελε καθόλου να φύγω από την εφημερίδα και ότι λυπάται πολύ. Τον παρηγόρησα άκεφα για το κακό που τον βρήκε και εκείνος μου σημείωσε ότι ποτέ δεν ξέρουμε τι μπορεί να γίνει στο μέλλον. Συμφώνησα μαζί του ότι το μέλλον είναι για όλους άδηλο, του είπα ότι δεν υπογράφω την απόλυση και έφυγα από το γραφείο του με την ψευτοπερηφάνεια εκείνου που είπε την καλύτερη ατάκα σε μια αμήχανη κουβέντα.

Στο δικό μου γραφείο δεν πήγα. Δεν είχα προσωπικά αντικείμενα να μαζέψω, τα μάζεψα όλα τον Ιούνιο όταν μας ενημέρωσαν ότι επίκειται αναδιάρθρωση τμημάτων για μείωση του κόστους –δεν ήξερα που θα με έβρισκε η «αναδιάρθρωση» ούτε αν θα έχει μείνει κανείς πια να μαζέψει τα πράγματά μου, όπως είχαμε μαζέψει εμείς του Θοδωρή. Πήρα την κόρη μου και της είπα ότι θα τηρήσω την υπόσχεσή μου να μην πηγαίνω κάθε απόγευμα στη δουλειά. Στο γιο μου δε χρειάστηκε να πω κάτι, δεν καταλαβαίνει ακόμα: απλά του επιβεβαίωσα ότι για τα γενέθλιά του θα του πάρω έναν εκσκαφέα ή ένα ποδήλατο και βγήκα για τσιγάρο. Στο τσιγάρο άρχισαν να φτάνουν και τα επόμενα ονόματα της λίστας: Ο Κώστας… Η Αννα… Η Ηρώ…Ο Γιώργος… Η Πέννυ που την ενοχλούσε συνέχεια ο καπνός από το τσιγάρο μου και μου φώναζε να το σβήσω- ειρωνεία, κανείς από τους δύο δεν θα βρει την ησυχία του από την απόλυση του άλλου.

Τα τελευταία τρία χρόνια, οι αναδιαρθρώσεις στον ΔΟΛ μοιάζουν με πολεμικά ανακοινωθέντα από το Ιράκ. «Σήμερα Παρασκευή χάσαμε 32 καλούς στρατιώτες». Από τον Σεπτέμβριο του 2010 είμαστε πάνω από 350 που πέσαμε. Αλλοι βρήκαν δουλειά, άλλοι παλεύουν ακόμα, μερικοί δουλεύουν απλήρωτοι, ο Κώστας πέθανε γιατί έσκασε το ανεύρυσμα…

Στην αρχή έδιωξαν τους διοικητικούς - πολλές δεκάδες διοικητικούς. Οι διοικητικοί είναι η πλέμπα των εφημερίδων, δεν βλέπουν το όνομά τους τυπωμένο πουθενά ούτε κι ελπίζουν να το δουν ποτέ, δε μιλάνε με υπουργούς, μεγαλογιατρούς και πρυτάνεις, δε μπορούν να καμαρώσουν στη μάνα τους. Το σωματείο έκανε απεργία και τότε είδαμε για πρώτη φορά πόσο αποφασισμένα είναι τα αφεντικά στην κρίση. Μας τραμπούκισαν, μας έβγαλαν πιστόλια κι έπειτα μας έβγαλαν και μια κάλπη για να καταδικάσουμε την απεργία αλλιώς θα έκλεινε η καθημερινή έκδοση και θα απολυόταν κόσμος. Και πήγαμε στην κάλπη και καταδικάσαμε την απεργία, όχι όλοι μας, αλλά οι περισσότεροι. Και έπειτα, ωστόσο, η καθημερινή έκδοση έκλεισε. Κι ο κόσμος απολύθηκε. 35 συνάδελφοι, που μια στιγμή ενωθήκαμε και τους φέραμε πίσω κι ύστερα τους έδιωξαν πάλι μια Παρασκευή μεσημέρι, μόλις έκλεισαν το κυριακάτικο φύλλο. Όχι πλέμπα πια. Δημοσιογράφους. Ναι, ύστερα έδιωξαν κι εμάς.

Οι δημοσιογράφοι είναι περίεργα ζώα. Σαν τους ξιπασμένους μπάτλερ, νομίζουν ότι έχουν κάτι από την ευγένεια των κυρίων τους, ότι αποκτούν κάτι από την αύρα εκείνων στους οποίους σερβίρουν το Ντραμπουί. Δεν αισθάνονται εργαζόμενοι, αισθάνονται κουκλοπαίχτες που κινούν νήματα. Αρέσκονται να υποτιμούν τον λογαριασμό τους, δεν είναι δα και ο μικρότερος, δεν νιώθουν εργαζόμενοι, αγαπάνε λένε αυτό που κάνουν, δεν είναι λειτούργημα είναι κάτι πιο έξυπνο. Συχνά βέβαια, καταλήγουν αλκοολικοί, φυλάνε μποτίλιες και αντικαταθλιπτικά στα γραφεία τους, πεθαίνουν από εμφράγματα από το καθισιό, την τρυφηλότητα, το κακό ωράριο και το άγχος της κακομοιριάς και του υπηρέτη, αλλά δε νιώθουν εργαζόμενοι –αυτοί ξέρουν, οι άλλοι δεν ξέρουν. Δεν ασχολούνται με τις παραγωγικές σχέσεις, αυτό είναι μπανάλ, νομίζουν πως ο κόσμος είναι ένας διαγωνισμός δύναμης κι επιρροής που υπάρχει από μόνη της. Στο μεταξύ το ποσοστό της υπεραξίας τους χάνεται στο σύμπαν αγνοημένο από όλους, σαν τα χτυπήματα τηλεφώνου σε ένα άδειο σπίτι. Πιστέψτε με, οι δημοσιογράφοι είμαστε πιο νάρκισσοι από τις μπαλαρίνες και σίγουρα πιο αφελείς από τους ανειδίκευτους εργάτες. Η ιδέα ότι ο κόσμος είναι κάτι άλλο από αυτό που λέμε εμείς, δεν μας περνάει από το μυαλό και καμιά φορά τη βρίσκουμε να υπογράφουμε ατομικές συμβάσεις με μειώσεις, γραμμένες σε διατυπώσεις που αποδεικνύουν την ανωτερότητα του είδους μας. Επειτα, μόλις μας πάρουν ένα ακόμα κομμάτι από το μισθό που τους δουλέψαμε, συζητάμε σοβαρά – σοβαρά για το «ντηλ».

Την Παρασκευή με τις απολύσεις, είδα ξανά μερικούς από εμάς να έχουν έναν αέρα της τάξης μας. Τα παιδιά του in.gr μαζεύτηκαν στις σκάλες και συζητούσαν τι θα κάνουν: συζητούσαν με αυτό το είδος της αλληλεγγύης που σε κάνει να πιστεύεις, κόντρα στις προκαταλήψεις, ότι οι εργάτες δε μπορούν μόνο να κάνουν τον κόσμο πιο δίκαιο, μπορούν να τον κάνουν και πιο όμορφο. Ο φωτογράφος από τον 4ο, ο πιο ήσυχος άνθρωπος που γνώρισα ποτέ στη ζωή μου, που ήρθε συστημένος από το Μάριο να με βρει για να μου πει πως ούτε εκείνος υπέγραψε την ατομική σύμβαση και ήθελε να είναι σε επαφή μαζί μας, με την ηρεμία του ινδιάνου από τη Φωλιά του Κούκου, μου έλεγε πώς δεν έχει γυναίκα και παιδιά και θα τα καταφέρει για λίγο. Η Ηρώ με αγκάλιασε: τόσα χρόνια στη δουλειά, τσακωνόταν με όλους μα δεν κάρφωσε ποτέ κανέναν. Σε αντάλλαγμα δεν την έβαλαν ποτέ στο μισθολόγιο: έζησε και πέθανε μπλοκάκι κι ένας θεός ξέρει με ποιους όρους την απολύσανε. Η κοπέλα από τα βίντεο, η Στεφανία, είχε βουρκώσει κι όταν μας είδε όλους μαζί κατάπιε τα δάκρυά της και χαμογέλασε. Γύρισε πριν λίγους μήνες στη δουλειά από άδεια λοχείας. Μου είπαν μετά πως κι ο άνδρας της είναι άνεργος χρόνια, ότι τους ζήτησε κλαίγοντας να την κρατήσουν με λιγότερα και της το αρνήθηκαν –εύχομαι να στουκάρουν το καινούριο τους αμάξι σε κολώνα της ιδιωτικοποιημένης ΔΕΗ και να ζήσουν για να δουν τα μεγάλα βαθουλώματα στις πόρτες του. Είμαι βέβαιος πως δεν έκλαιγε για την απόλυση, έκλαιγε γιατί κατηγορούσε τον εαυτό της που τους το ζήτησε. Αν την ξαναδώ, θα της πω να μην το σκέφτεται: έτσι κι αλλιώς είμαστε πάντα στην ανάγκη τους.

Πάει καιρός που χα να νιώσω εκεί μέσα πως ήμουν ανάμεσα σε ανθρώπους της τάξης μου, αυτούς που δουλεύουν για να ζήσουν και νικούν τον φόβο με την αξιοπρέπεια. Ημασταν 21, πριν από τρία χρόνια, που σηκώσαμε τα χέρια μας, μπροστά στους διευθυντές και ψηφίσαμε ξανά την απεργία κι ας κλείσει η εφημερίδα και τα κρατήσαμε σηκωμένα ώρα, γιατί δεν ξέραμε πότε θα έρθει ξανά η στιγμή να νιώσουμε πάλι τόσο περήφανοι. Από την Παρασκευή, μόνο τρεις από αυτούς είναι ακόμα στην εφημερίδα. Οι υπόλοιποι απολυθήκαμε μήνα το μήνα, ο ένας μετά τον άλλον ή σπρωχτήκανε στην έξοδο. Ο Δημήτρης ο Ζακχαίος. Ο Θοδωρής ο Βαρβάρης. Η Μαρινίκη η Αλεβιζοπούλου. Ο Τάσος ο Αναστασιάδης. Και οι υπόλοιποι. Στάθηκαν απέναντι στον Πρετεντέρη και τον Παντελή Καψή, που λίγες μέρες πριν κλαψούριζε ότι αν δεν κόψει τους μισθούς δεν θα χει να σπουδάσει το παιδί του κι έπειτα πήρε εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ αποζημίωση για να γίνει υπουργός και να απολύσει όλη την ΕΡΤ. Και τους θύμισαν τον βασικό νόμο της συνείδησης στον καπιταλιστικό κόσμο: το να καταλαβαίνεις πως είσαι εργάτης είναι η προϋπόθεση για να μην είσαι δούλος. Με καμάρι τρυπώνω στη λίστα τους.

Και δεν είναι μόνο αυτοί. Είναι όλοι εκείνοι που σε κοιτάζουν συνωμοτικά την ώρα που ουρλιάζει ο προϊστάμενος. Αυτοί που δε γελάσανε στο κρύο αστείο του διευθυντή. Εκείνοι που πήγαν να υπογράψουν τις ατομικές συμβάσεις λίγα λεπτά πριν τελειώσει η προθεσμία –κι ας το χαν αποφασίσει μέρες πριν- για να ανησυχήσει ο οικονομικός διευθυντής. Είναι οι άλλοι που δε μιλούν στις συνελεύσεις και σε αγαπάνε γιατί όταν μιλάς εσύ είναι το ίδιο –γιατί είστε το ίδιο. Είναι ο Κωστής, που αφού πέρασε ώρες πολλές με εμάς τους απολυμένους χωρίς να μας πει τίποτα, πήγε και άφησε ένα χαρτί και ζήτησε να συμπεριληφθεί στις απολύσεις, γιατί δε θέλει να ξαναπατήσει το πόδι του εκεί.

Είναι μια πελώρια δύναμη, σαρκαστική, κρυφή, πανίσχυρη, που όταν ενωθεί θα καταστρέψει έναν κόσμο που πάσχει από έλλειψη δικαιοσύνης κι από έλλειψη χιούμορ. Μα δεν έχει ενωθεί ακόμη.

***

Ξημερώνει Δευτέρα. Δεν θα πάω για δουλειά. Στις 12 έχουμε συνέλευση –δεν περιμένω πολλά. Οι πιο πολλοί ανάμεσά μας, φοβήθηκαν νωρίς, πάει καιρός που στις συνελεύσεις μας είμαστε οι λιγότεροι. Ολοένα και λιγότεροι. Αυτοί που απολύουν έχουν βρει έναν αλγόριθμο για να μειώνεται σταθερά το ιξώδες της γενναιότητας. Στις 3 θα είμαστε έξω από τον ΔΟΛ. Για 6 χρόνια κάθε μέρα, σήμερα ίσως τελευταία φορά. Θα είμαστε. Δεν ξέρω πόσοι, ξέρω ποιοι: οι πιο όμορφοι ανάμεσά μας, αυτοί που πουλάμε τη δουλειά μας για να ζήσουμε. Λίγο αδύναμοι και καμία φορά λίγο περίγελοι.

Μα γράφει ο Μπρεχτ:
«Όταν για την αδυναμία μας μας περιγελούν
Δεν πρέπει πια να χάνουμε καιρό
Πρέπει έτσι να το φροντίσουμε
Που όλοι οι αδύναμοι να βαδίσουμε μαζί
Και τότε κανείς πια δεν τολμά να μας περιγελάει»

Με λένε Γιάννη Ανδρουλιδάκη, είμαι δημοσιογράφος και κοστίζω περίπου 1500 ευρώ το μήνα μαζί με την ασφάλιση. Πριν δυο χρόνια φώναζα σε μια συνέλευση του Βήματος: «Κατεβήκαμε κάτω 140, θα ανεβούμε πάλι 140, ούτε ένας λιγότερος». Νομίζω πια, θα έχουν μείνει 70. Εγώ είμαι πάλι στη γύρα και σας πουλάω την εργατική μου δύναμη. Αλλά να ξέρετε ότι κάποτε, σύντομα, αυτό θα πάψει να γίνεται και τα δάκρυα της Στεφανίας θα τα πληρώσετε.

Γιατί, ξέχασα να σας το πω: Εμείς θα νικήσουμε.

Πηγη

ΟΙ ΦΑΝΤΑΡΟΙ ΕΙΝΑΙ ΤΟΥ ΛΑΟΥ ΠΑΙΔΙΑ, ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΑ ΣΥΝΟΡΑ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝΕ ΔΟΥΛΕΙΑ

ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ ΝΤΥΜΕΝΑ ΣΤΟ ΧΑΚΙ

ΟΙ ΦΑΝΤΑΡΟΙ ΕΙΝΑΙ ΤΟΥ ΛΑΟΥ ΠΑΙΔΙΑ, ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΑ ΣΥΝΟΡΑ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝΕ ΔΟΥΛΕΙΑ

 

Επιστολές φαντάρων: «Καμία συμμετοχή της Ελλάδας στον πόλεμο στη Συρία»

 

«Δεν θα γίνουμε κρέας για τα κανόνια των μονοπωλίων»

 

Παιδιά του λαού, στρατιώτες που υπηρετούν σε ελληνικά στρατόπεδα, εκφράζουν με επιστολές τους, την έντονη καταδίκη στο σχεδιαζόμενο πόλεμο στη Συρία και τη συμμετοχή της Ελλάδας σε αυτόν.
Δηλώνουν ότι  
«οι Έλληνες φαντάροι δεν θα γίνουμε κρέας για τα κανόνια των μονοπωλίων που πυροδοτούν τους πολέμους για να αυξάνουν τα κέρδη τους».

Συγκεκριμένα:

• Οι στρατιώτες που υπηρετούν τη θητεία τους στο στρατόπεδο «Βερτσώνης» στηΛήμνο, σημειώνουν πως «αποφασίσαμε να στείλουμε αυτό το γράμμα για να ακουστεί η αντίθεσή μας στις πολεμικές ετοιμασίες ΝΑΤΟ - ΗΠΑ - ΕΕ ενάντια στο συριακό λαό».

Διαβάστε ολόκληρη την επιστολή ΕΔΩ.

• Στρατιώτες από τη 193η Μοίρα Πολλαπλών Εκτοξευτών Πυραύλων (Μ.ΠΕΠ.) στην Ελευθερούπολη Καβάλας με επιστολή τους ενώνουν τη φωνή τους με το λαϊκό κίνημα και απαιτούν: 

- Καμία εμπλοκή, καμία συμμετοχή της Ελλάδας στη σχεδιαζόμενη ιμπεριαλιστική επέμβαση στη Συρία.
- Να κλείσει τώρα η βάση της Σούδας.
- Να μη δοθεί καμία διευκόλυνση σε ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ, ούτε σε υποδομές ούτε σε ανθρώπινο δυναμικό εναντίον της Συρίας ή οποιασδήποτε άλλης χώρας της περιοχής.

Διαβάστε ολόκληρη την επιστολή ΕΔΩ.

• Φαντάροι που υπηρετούν στην Ίλη Στρατηγείου της 20ής Τεθωρακισμένης Μεραρχίας στην Καβάλα σημειώνουν:

«Είμαστε στρατιώτες, παιδιά του ελληνικού λαού, που υπηρετούμε στην Ίλη Στρατηγείου, της 20ής Τεθωρακισμένης Μεραρχίας στην Καβάλα.
Δηλώνουμε την κατηγορηματική μας αντίθεση στην επικείμενη στρατιωτική επίθεση στη Συρία, καθώς και σε οποιαδήποτε συμμετοχή της χώρας μας σε αυτή. Ο λαός μας δεν θέλει να πνίξει στο αίμα άλλους λαούς... Ούτε γη ούτε νερό στους φονιάδες των λαών».

Διαβάστε ολόκληρη την επιστολή τους ΕΔΩ.

 

ΣOYHΔΙΑ: φτηνο κρεας στο κεφαλαιο

ΣOYHΔΙΑ: Δεν ειναι λύση να πάμε ως μαθητευόμενοι στη..Γερμανία!

Φωτο: Ο Ahmed Simsek και ο Guled Youssouf είναι άνεργοι, αλλά το να πάνε σε μια άλλη χώρα για να αναζητήσουν εργασία ή σπουδες δεν ειναι γι αυτους καποια εναλλακτικη λυση

Το φθινόπωρο  ξεκινά μια εκστρατεία για την προσέλκυση νέων Σουηδων ανεργων για μαθητεία στη Γερμανία. Οι Γερμανοί προσφέρουν δωρεάν μαθήματα γλώσσας, εκμάθηνση στο χώρο εργασίας και μισθό.Όμως, νεαροι άνεργοι Σουηδοι που μιλησαν στην εφημεριδα SVD Business ειπαν οτι δεν ενδιαφέρονται.  

Το γερμανικό σύστημα μαθητείας έχει «αναγνωριστεί» σε όλη την Ευρώπη και πολλές χώρες βλεπουν προς τα εκεί στη προσπαθεια τους να ενσωματωσουν ολο και περισσότερους νέους στην αγορά εργασίας. Η Γερμανία έχει τη χαμηλότερη ανεργία των νέων της Ευρώπης και ειναι ακριβώς το σύστημα μαθητείας που θεωρείται ότι είναι η κύρια αιτία.

Αλλά η ζήτηση για μαθητευόμενους είναι υψηλή στη χώρα και είναι δύσκολο να καλυφθουν όλες οι κενές θέσεις. Ως εκ τούτου, οι νέοι άρχισαν να προσλαμβάνονται και απο αλλού στην Ευρώπη και το φθινόπωρο ξεκινα η Σουηδική Υπηρεσία Απασχόλησης μια ενημερωτική εκστρατεία που απευθύνεται σε νέους ανεργους. 

''Ειμαστε πολυ φιλόδοξοι. Η ομάδα-στόχος είναι οι νέοι που δεν έχουν καμία εκπαίδευση, ή που θέλουν να μπουν στην αγορα. Θα ενημερώσουμε και θα παρακινήσουμε. Είναι μια μεγάλη ευκαιρία και πρεπει να ειναι κανεις έτοιμος να πάρει αποφάσεις για τη ζωή του'', λέει ο Mikael Lindbom, ο οποίος είναι υπεύθυνος για το προτζεκτ της Υπηρεσίας Απασχόλησης.

Εξηγεί ότι οι νέοι που ενδιαφέρονται θα μάθουν Γερμανικά. Η εκπαίδευση θα γινει στη Σουηδία και καταβάλλεται από το Γερμανικο κρατος.

-Στη συνέχεια, θα φυγουν για πρακτικη για  ένα μήνα για  να γνωρίσουν τη δουλειά και να δούν αν υπάρχει κάτι που τους ταιριάζει. Υπάρχει αρκετά μεγάλη διαφορά ανάμεσα σε ενα Σουηδικο και ενα Γερμανικο χώρο εργασίας. Αν παει κανεις ως μαθητευόμενος μαγειρας σ ένα εστιατόριο, είναι χαμηλότερα στην κλίμακα, επειδη εκει έχουν πολύ σκληρότερη ιεραρχία, λέει ο Mikael Lindbom. 

Εάν αισθάνονται άνετα μετά την πρακτικη και ο εργοδότης είναι ικανοποιημένος τους προσφέρεται μια μαθητεία που διαρκεί μεταξύ 2 και 3,5 ετών. Ταυτοχρονα με το επάγγελμα δινεται επίσης και γλωσσική κατάρτιση. Σύμφωνα με τον MikaelLindbom ο μισθός ειναι στην αρχή περιπου οσο ενα φοιτητικο επιδομα, αυξάνει ομως όσο περισσότερο μαθαίνει κανείς.

Κατά τη διάρκεια του χειμώνα θα ερθουν Γερμανοι υπαλληλοι απασχολησης στη Σουηδία για να πάρουν  συνέντευξη από τους νέους που ενδιαφέρονται για το πρόγραμμα και ο Mikael Lindbom λένε ότι θα πάρουν αυτους που εχουν κίνητρα.

-Θα πρέπει να τους αρέσει αυτο που θελουν να κανουν. Οι μαθητευόμενοι θα πρέπει να κανουν πολυ οικονομια, διότι oι αμοιβες δεν θα είναι τόσο υψηλές, αλλά όταν τελειώσουν θα έχουν ένα επάγγελμα. Οι Γερμανοί θέλουν να μείνουν οι νεοι εκεί, και να εργαστούν αλλά δεν είναι απαραίτητος ορος, λέει. 

Η Σουηδία εχει  έτσι τώρα μπει στο Γερμανικό γιγαντιαιο προτζεκτ, "Το έργο της ζωής σας", το οποίο κόστισε 1,2 δισ. ευρώ και θα διαρκέσει για 3 χρόνια.Σύμφωνα με τη Γερμανική υπηρεσία απασχόλησης, υπάρχει τώρα μια μεγαλη έλλειψη μεταξυ αλλων και στα επαγγελματα των υπαλληλων καταστημάτων, μαγείρων και αρτοποιων. 

Αλλά υπάρχει μια ..παγίδα. Σύμφωνα με την Ilona Mirtschin, υπεύθυνη τύπου στο Γερμανικό γραφείο ευρέσεως εργασίας, αυτές οι θέσεις εργασίας, είτε αμείβονται ασχημα, ειτε οι συνθήκες εργασίας είναι κακές, ή απλά έχουν χαμηλο status. 

Το γερμανικό πρόγραμμα μαθητείας είναι ανοιχτο για τις περισσότερες χώρες, αλλά οι περισσότεροι από τους συμμετέχοντες προέρχονται από τη νότια Ευρώπη. 

Ο 21χρονος Erik Edström από τη πολη Karlstad, της Σουηδιας, είναι ένα από τα τρία άτομα που εστάλησαν στη Γερμανία ως πιλοτική δοκιμή, τον Ιούλιο για να κανουν εξασκηση σε ένα χώρο εργασίας με μαθητεία. Είχε κουραστεί να είναι άνεργος και ζει με τους γονείς του. Όταν η εφημεριδα SVD Business του πήρε συνέντευξη πριν το ταξίδι, αυτος περιμενε πως και τι να παει εκει και να κανει πρακτική, και την ευκαιρία να παει σε μια άλλη χώρα για να εργαστει και να μάθει ένα επαγγελμα. 

Τώρα είναι πίσω και λέει ότι πιθανότατα δεν θα επιστρέψει παλι στη Γερμανία. Δεν ηταν αυτό που περίμενα. Το σύστημα της μαθητείας είναι καλο, αλλά πιστεύω ότι δεν θα είναι σε θέση να με διδάξει πάρα πολλα στον χώρο εργασίας. 

Ο Erik Edström κατέληξε σε μια κουζίνα ξενοδοχείου και ειχε αναλαβει το μαγείρεμα μεγάλων ομάδων επισκεπτών. Λέει ότι το μενου δεν άλλαζε πολύ και οι άλλοι μαθητευόμενοι που εργαζονταν στον ιδιο χωρο του είπαν ότι ήταν πολύ βαρετό να εργαζονται εκεί. 

-Κανένας από αυτούς δεν ήταν θετικος και ένιωσα ότι δεν θα μπορούσα να μεινω εκεί για τρία χρόνια, λέει.

Οι μαθητευόμενοι που ο Edström Erik μιλουσε, προέρχονται μεταξυ αλλων απο τηΒουλγαρία και τη Μακεδονία και δεν έχουν οποιεσδήποτε σκέψεις να διακόψουν την εκπαιδευση τους εκει, λέει. 

Το ενδιαφέρον του να παει κανεις σε άλλη χώρα για λίγα χρόνια, να εργαστει και να μαθει ένα επάγγελμα δεν είναι ιδιαιτερα μεγαλο μεταξύ των νέων ανέργων που η εφημεριδα SVD Business μίλησε στην ημερα αγοράς εργασίας στη Kista, έξω από τη Στοκχόλμη.

Οι περισσότεροι ενδιαφερονται να σπουδασουν, πολλοί θελουν να γινουν οικονομολόγοι και μια κοπελλα λέει οτι το επάγγελμα των ονείρων της είναι δικηγόρος επιχειρήσεων. 

Ο Adbulla Aldajan και ο Shahed Kamel μπορεί να σκεφτονται το ενδεχομενο να αφήσουν τη Σουηδία, αλλά τότε η Γερμανία δεν αποτελεί καν επιλογή γι αυτους.

-Οι ΗΠΑ, ίσως. Είναι σημαντικό να σ αρεσει η χώρα και η γλώσσα, λέει ο AdbullaAldajan. 

Ο Shahed προτιμα να παει στο Ντουμπάι, οι Ευρωπαϊκές χώρες δεν τον προσελκύουν.

Οι νέοι που συναντάμε μιλουν για την ανεργια στη ζωής τους και την ανάγκη να μπαινουν στο σαιτ της αγοράς εργασίας δύο ώρες την ημέρα.

-Στην αρχή, εχει κανεις ορεξη και ψάχνει παντού. Στελνει το βιογραφικό του και τηλεφωνει απο δω και απο εκει, αλλά όταν δεν παιρνει κανεις ουτε μια απάντηση αρχίζει να χάνει την ελπίδα. Στο τέλος, οι άνθρωποι κάθονται εδώ και σερφάρουν στο Youtube και το Facebook για δύο ώρες και στη συνέχεια πάνε στο σπίτι, λέει ο 24χρονος Ahmed Simsek.   

Άλλοι δινουν κι αυτοι την ίδια εικόνα «Οι απαιτήσεις είναι πολύ υψηλές. Θα πρέπει να έχει κανεις διασυνδέσεις. Κανείς δεν θέλει να μου δώσει μια πρώτη ευκαιρία", λεει ο Ahmed.

Μτφ SvD 

LinkWithin