Αποχή;

 Αποχή;

Αν η αποχή έλυνε προβλήματα, τότε στην Αμερική, όπου οι Πρόεδροι εκλέγονται με τις μισές ψήφους του μισού εκλογικού σώματος, ο λαός θα ζούσε εδώ και δεκαετίες σε παράδεισο.

Αν η αποχή εμπόδιζε τη λήψη αντιλαϊκών μέτρων, τότε το 50% της αποχής στις ευρωεκλογές του 2014 θα είχε εμποδίσει την ΕΕ να κινείται στην κατεύθυνση των ομολογημένων ή ανομολόγητων Μνημονίων.

Όσοι την Κυριακή λογαριάζουν να μην πάνε να ψηφίσουν, ας το σκεφτούν:
- Η αποχή τους θα ενοχλήσει μια στάλα τον τραπεζίτη που πήρε το κομματάκι που του αναλογούσε από τα 250 δισεκατομμύρια των πενταετών «ανακεφαλαιοποιήσεων»;
- Με την αποχή του θα προβληματιστούν τάχα οι βιομήχανοι που αναμένουν μετεκλογικά την πλήρη απελευθέρωση των ομαδικών απολύσεων;
- Πόσο αυτή η μορφή της «διαμαρτυρίας», η οποία κατά καιρούς λανσάρεται από το ίδιο το σύστημα σαν «ενδεδειγμένη», θα εμποδίσει τη ΝΔ, τον ΣΥΡΙΖΑ και τους πρόθυμους συνεταίρους τους να ερμηνεύουν την αποχή κατά το δοκούν και να την ενσωματώνουν στην προπαγανδιστική διπολική φαρέτρα;

Κανείς δεν αμφισβητεί ότι ένα μεγάλο μέρος του κόσμου που δεν θα πάει την Κυριακή να ψηφίσει θεωρεί ότι με αυτόν τον τρόπο εκδηλώνει τη δυσαρέσκειά του απέναντι στο πολιτικό ψεύδος, την υποκρισία, την εξαπάτηση, την προδοσία και ότι άλλο «φιλολαϊκό» του έχουν σερβίρει οι κάθε λογής «σωτήρες» του.

Και είναι πολύ λογική αυτή η δυσαρέσκεια. Όταν το πολιτικό κατεστημένο έχει καταστήσει την πολιτική συνώνυμο της γελοιοποίησης εννοιών και αξιών, της δημαγωγίας, των «θα», των ανεκπλήρωτων υποσχέσεων, του μαυρογιαλουρισμού. Όταν πολιτική λογίζεται η πασαρέλα του τίποτα, η αποθέωση της βλακείας, η φωταψία της υποκρισίας και του εξυπνακισμού, τότε ο αναχωρητισμός από τα κοινά μοιάζει με «κίνηση διαφυγής».

Έτσι θέλουν να μοιάζει όλοι αυτοί που αφού έκαναν εμπόριο ελπίδας, αφού ξεπούλησαν δημοψηφίσματα, αφού εξευτέλισαν κάθε τους υπόσχεση, έφτασαν δεκαπενταυγουστιάτικα, άγρια χαράματα, μεταξύ μαγιό και πιτζάμας, να φορέσουν στον λαό ένα ακόμα τρίχρονο μνημονιακό χαλκά.

Μοιάζει, λοιπόν, σαν «κίνηση διαφυγής». Αλλά δεν είναι. Στην πραγματικότητα είναι ομηρία και εγκλωβισμός σε όλα εκείνα τα κηρύγματα που πριμοδοτούν την ιδιώτευση, το «δε βαριέσαι», το «έλα τώρα καημένε», το «όλοι ίδιοι είναι», το «δε βγαίνει τίποτα», το «ασχολήσου με την πάρτη σου».

Και όσο εσύ θα -νομίζεις ότι- ασχολείσαι με την πάρτη σου, κάποιοι άλλοι θα ασχολούνται μαζί σου…

Πάντα έτσι γινόταν και πάντα έτσι θα γίνεται. Από την εποχή που οι αρχαίοι Έλληνες με τη λέξη «ιδιώτης» χαρακτήριζαν εκείνον που αποστρεφόταν τα κοινά – για να έρθουν αιώνες αργότερα οι Άγγλοι, να πάρουν την ελληνική λέξη και να την κάνουν «idiot» για να περιγράψουν τον «ηλίθιο» – οι ισχυροί το ίδιο επιδιώκουν: Να μετατρέψουν τα υποζύγιά τους σε αφοπλισμένους και ακίνδυνους παρατηρητές. Από την εποχή του Σόλωνα, που οι νόμοι αφαιρούσαν τα πολιτικά δικαιώματα από όποιον επέλεγε την «ουδετερότητα» στις πολιτικές αντιπαραθέσεις και από την εποχή του Θουκυδίδη και του Περικλή, που ο αδρανής δεν εθεωρείτο «φιλήσυχος» αλλά «αχρείος», δηλαδή άχρηστος, η ίδια μάχη δινόταν: να μη χαθεί και να μη σαμποταριστεί η έννοια της συλλογικότητας μέσα στη φενάκη και τα αδιέξοδα του ατομισμού.

Μακριά από μας κάθε ματαιόσπουδη επίδειξη αρχαιογνωσίας. Αφήνουμε την αρχαιοπληξία για εκείνους που θέλουν να μακροημερεύσει το σύστημα με τους σύγχρονους είλωτες. Οι μαρξιστές δανειζόμαστε αυτές τις υψηλές έννοιες, αναγνωρίζοντας πόσο δίκιο είχε ο Λένιν που μέσα στο καμίνι της Επανάστασης δε σταματούσε να μελετά το «Μετά τα Φυσικά» του Αριστοτέλη, και υπεραμυνόμαστε του δικαιώματος του ανθρώπου του μόχθου (και όχι του «πολίτη» γενικά) να «μετέχει κρίσεως και αρχής».

Που σημαίνει:
- Αντίσταση σε εκείνους που επειδή ξεπουλήθηκαν οι ίδιοι θέλουν να ενσταλάξουν στη συνείδηση των ανθρώπων και ειδικά των νέων ότι όλα είναι ξεπουλημένα.
- Μετατροπή της απογοήτευσης και της διάψευσης σε εμπειρία και γνώση που αντιπαλεύει την παραίτηση, το μπέρδεμα, την παραλυτική σύγχυση και τα μετασχηματίζει σε στέρεο πολιτικό συμπέρασμα και αφετηρία νέας διεκδίκησης.
- Μετάπλαση της άσφαιρης διαμαρτυρίας και των ματαιωμένων ψευδαισθήσεων σε ριζοσπαστική συνείδηση.
- Άρνηση του μηδενισμού και της «ιλουστρασιόν» όχθης της αποξένωσης.
- Δραπέτευση από το θερμοκήπιο του «ωχαδερφισμού» που θέλει να εκτονώσει τη συσσωρευμένη οργή και να προτείνει στο ψέμα την κίβδηλη απάντηση του τίποτα.

Μακριά από εμάς το αμετάκλητο ύφος εισαγγελέα προς όσους δεν πάνε να ψηφίσουν αηδιασμένοι από τον νεοΠΑΣΟΚισμό του ΣΥΡΙΖΑ και από τα παραμύθια παρθενογένεσης της ΝΔ. Αλλά και δεν είναι η ώρα να «χαϊδεύουμε τα αυτιά» της παραίτησης. Ούτε πρόκειται να μετατραπούμε σε ειδικούς αγορητές της «ανάγκης να πάνε στην κάλπη» και πέραν τούτου ουδέν.

Αντίθετα, εκείνο που λέμε είναι πως ακόμα κι αν πήγαιναν να ψηφίσουν, και ψήφιζαν εκείνους που τους οδηγούν στη φυλακή της δήθεν «ιδιωτικής» απόδρασης, ή τα φασιστικά απόβλητα αυτού του συστήματος, ή την επανέκδοση των προηγούμενων αυταπατών, πάλι μια τρύπα στο νερό θα κάνανε.

Το φλέγον, ειδικά για τους νέους ανθρώπους που είδαν το «Όχι» της γενιάς τους να ξεπουλιέται και να γίνεται ένα επαίσχυντο «Ναι», είναι να αντισταθούν στην ισοπέδωση. Να μη συνθηκολογήσουν με το κήρυγμα ότι τα πράγματα έχουν πάρει μια «αμετάκλητη» και «μοιραία» τροπή, αλλά να συναντηθούν με το αίτημα της ανατροπής και να γίνουν ο καθένας χωριστά και όλοι μαζί οι φορείς της εναλλακτικής που θα σαρώσει τους κρυφοθατσερίσκους που τους εξαπάτησαν. Να μην αφήσουν τη δύναμή τους να μετατραπεί σε μπούμερανγκ εναντίον τους, «ψηφίζοντας» διά της απουσίας τους και της σιωπής τους δυνάστες τους.

Θα το επαναλάβουμε: Οι εκλογές είναι μόνο μια στιγμή. Επαφίεται στον καθένα αν αυτή η στιγμή θα προσμετρηθεί είτε στην άσφαιρη και ξεστρατισμένη «εξέγερση» του καναπέ, είτε στα φληναφήματα περί «συμμετοχής» γενικώς και αορίστως, είτε στο δυναμικό «παρών» για τη διεκδίκηση μιας κοινωνίας ανθρώπινης μέσα από μια στάση ζωής αγωνιστική και διεκδικητική, όπου κι αν κανείς βρίσκεται: Στο εργοστάσιο ή στην αναζήτηση του μεροκάματου, στο γραφείο ή στη βιοπάλη του μικρομάγαζου, στο χωράφι, στο θρανίο του σχολείου ή τη βάρδια της ημιαπασχόλησης, στο αμφιθέατρο, στην κάλπη.

[Άρθρο του Νίκου Μπογιόπουλου, από τον ιστοτόπο enikos - Επιλογή σκίτσων: Cogito ergo sum]

ΤΩΡΑ  ΚΚΕ

Μας πνιξαν οι ρουφιανοι μαναααααααααα.....λλ

Λ. Λαζόπουλος: Δίωρο ...προεκλογικό σποτ του ΣΥΡΙΖΑ!

Παρακολουθώντας την εκπομπή του Λάκη Λαζόπουλου που πραγματοποιήθηκε «έκτακτα» την Τρίτη το βράδυ (γιατί άραγε;), εύλογα θα αναρωτιόταν κανείς γιατί λέγεται «Αλ Τσαντίρι Νιουζ» και όχι «100+1 λόγοι να ψηφίσεις ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές».

Ο Λ. Λαζόπουλος δεν πρωτοτύπησε στο ελάχιστο. Σέρβιρε τα ίδια, ξαναζεσταμένα επιχειρήματα περί παλικαρίσιας στάσης Τσίπρα στους «εκβιασμούς» των δανειστών, προσπάθησε να σπείρει αυταπάτες για το ρόλο του ΣΥΡΙΖΑ και την προσφορά του όλο αυτό το διάστημα στο σύστημα, αθωώνοντας ταυτόχρονα την ΕΕ και το χαρακτήρα της ως ένωσης του κεφαλαίου. Αναπαράγοντας την αποπροσανατολιστική αντιπαράθεση περί διαφθοράς, προσπαθούσε επί δυο ώρες να συγκαλύψει τη στρατηγική ταύτιση των προηγούμενων κυβερνήσεων (ΠΑΣΟΚ, ΝΔ κλπ.) με τη συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ -ΑΝΕΛ. Μάλλον ξέχασε γρήγορα ότι η «πρώτη φορά αριστερά», αφού υπέγραψε τη συνέχιση της εφαρμογής των προηγούμενων δύο μνημονίων, φόρτωσε και τρίτο μνημόνιο στις πλάτες του ελληνικού λαού με τις ψήφους όλων των αστικών κομμάτων (των κατά τα άλλα ...εντολοδόχων Σόιμπλε). Δεν τόλμησε να πει κουβέντα για το ρόλο της ΕΕ και του ΝΑΤΟ στη σφαγή των λαών ανά τον πλανήτη, με τη συμμετοχή, τη σύμφωνη γνώμη και την αποδοχή όλων των αστικών κομμάτων -και του ΣΥΡΙΖΑ- αλλά περίλυπος περιέγραφε το δράμα των μεταναστών που βιώνουν από πρώτο χέρι τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις στις χώρες τους...

Ο Λ. Λαζόπουλος εργάστηκε για να πείσει ότι ο λαός δεν έχει άλλη επιλογή από το να αποδεχθεί ότι τα μέτρα που ψηφίστηκαν θα εφαρμοστούν, άρα το μόνο που μπορεί να διαλέξει είναι το ποιος θα αναλάβει το «έργο». Στην πραγματικότητα, ήταν άλλη μια φωνή που θέλει να εγκλωβίσει το λαό να υπογράψει -με την ψήφο του- τη σφαγή του ως τη μόνη λύση.

Από αυτό το σκηνικό δεν θα μπορούσε να λείπει και η διαστρέβλωση των θέσεων του ΚΚΕ. Με ένα γράφημα ο Λ. Λαζόπουλος, κάπου στη μέση της εκπομπής -και αφού είχε δώσει ρεσιτάλ υπέρ του ΣΥΡΙΖΑ- έδειξε τις «επιλογές» που ανοίγονται για τη χώρα και κατ' επέκταση για το λαό το επόμενο διάστημα, φυσικά και για την επιλογή του στις εκλογές και οι οποίες κατά τον Λ. Λαζόπουλο είναι οι εξής: (Καπιταλιστικός δρόμος ανάπτυξης) με δραχμή ή με ευρώ πάση θυσία και υποτέλεια στους Γερμανούς ή με κάθε κόστος ευρώ αλλά με περηφάνια και μέτρα για την ανθρωπιστική κρίση! Δηλαδή, ο ίδιος δρόμος με τρεις παραλλαγές που για το λαό οδηγούν στο ίδιο ακριβώς αδιέξοδο!

Τσουβάλιασε το ΚΚΕ με όλα τα υπόλοιπα κόμματα που υπερασπίζονται με τη μία ή την άλλη παραλλαγή αυτόν ακριβώς τον καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης, κατατάσσοντάς το σε εκείνα που υπερασπίζονται τη βερσιόν της δραχμής.

Μόνο που το ΚΚΕ διαφέρει από όλα τα υπόλοιπα κόμματα ακριβώς γιατί η πρόταση διεξόδου του κινείται σε εντελώς διαφορετική κατεύθυνση. Γιατί η πρόταση του ΚΚΕ πατάει στέρεα στο δρόμο των λαϊκών αναγκών. Ο δρόμος που καλεί το ΚΚΕ το λαό να ακολουθήσει είναι πάλη για την αλλαγή συστήματος και όχι νομίσματος. Πάλη για να πάρει ο λαός την εξουσία στα χέρια του και να κοινωνικοποιήσει, για μια λαϊκή εξουσία που θα οδηγήσει σε κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής, αποδέσμευση από την ΕΕ και μονομερή διαγραφή του χρέους.

Στο μονόδρομο των κομμάτων και των υπαλλήλων τους που προσκυνάνε τον καπιταλισμό και την ΕΕ, το ΚΚΕ βάζει μπροστά τη μόνη ρεαλιστική διέξοδο υπέρ της εργατικής τάξης και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων. Όσο και αν προσπαθούν να την αποκρύψουν ή να τη διαστρεβλώσουν, ξέρουν και οι ίδιοι ότι δεν «πέθανε μαζί με τον 20ό αιώνα», αλλά είναι επίκαιρη και αναγκαία όσο ποτέ.

ΤΑ ΨΗΦΟΔΕΛΤΙΑ ΤΟΥ ΚΚΕ ΣΕ ΟΛΗ ΤΗ ΧΩΡΑ

ΤΑ ΨΗΦΟΔΕΛΤΙΑ ΤΟΥ ΚΚΕ ΣΕ ΟΛΗ ΤΗ ΧΩΡΑ

Δοκιμασμένοι αγωνιστές, στην πρώτη γραμμή της πάλης του λαού

Τους ακατάλυτους δεσμούς του ΚΚΕ με την εργατική τάξη, τη νεολαία, τους αυτοαπασχολούμενους και μικρούς επαγγελματίες, τη μικρομεσαία αγροτιά, τους ανθρώπους της Επιστήμης, της Τέχνης και του Πολιτισμού, τους αγώνες και τις αγωνίες του λαού και της νεολαίας της χώρας μας, έρχονται να αναδείξουν και τα ψηφοδέλτια του Κόμματος σε όλη την Ελλάδα για την εκλογική μάχη της 20ής Σεπτέμβρη, τα οποία παρουσιάζει σήμερα ο «Ριζοσπάστης».

Ολοι οι υποψήφιοι του ΚΚΕ είναι δοκιμασμένοι αγωνιστές, ικανοί να μεταφέρουν τις θέσεις του Κόμματος, το μαχητικό και ελπιδοφόρο μήνυμα του ΚΚΕ, απ' άκρη σ' άκρη σε όλη τη χώρα. Να καταθέσουν τη δική τους συμβολή στη μάχη για την αλλαγή συσχετισμών παντού, για ν' ανοίξει με την πάλη του ο λαός το δρόμο της ανατροπής, με ένα πιο δυνατό ΚΚΕ παντού, στη Βουλή και πάνω απ' όλα στους χώρους δουλειάς, στα μεγάλα εργοστάσια, στις λαϊκές γειτονιές, στην ύπαιθρο, στους χώρους νεολαίας.

Οπως επιβεβαίωσε για μια ακόμα φορά και η πείρα του τελευταίου 7μήνου, όταν άλλοι καλλιεργούσαν κλίμα αναμονής ή και στήριξης της «περήφανης διαπραγμάτευσης» που οδήγησε στο νέο μνημόνιο για λογαριασμό του κεφαλαίου, οι κομμουνιστές βουλευτές, οι αγωνιστές που στελεχώνουν και σήμερα τα ψηφοδέλτια του ΚΚΕ, είχαν για βασικό χαρακτηριστικό στοιχείο τους τη σύνδεσή τους με τα εργοστάσια, τις επιχειρήσεις, γενικότερα με τους τόπους δουλειάς, σε αντιπαράθεση με τις αυταπάτες των αστικών επιτελείων και την εργοδοτική επιθετικότητα, τις άθλιες εργασιακές συνθήκες και το καθεστώς της εκμετάλλευσης.

Μαζί με τους ανθρώπους του μόχθου στις εργατογειτονιές, στήριγμα των εργατικών - λαϊκών κινητοποιήσεων.
Ηταν η φωνή του λαού, των δικαιωμάτων και των συμφερόντων του, εκφράζοντας τις αγωνίες, τα βάσανα του λαού μας και της νεολαίας, βάζοντας στο επίκεντρο τα δικαιώματά του και τις σύγχρονες ανάγκες του, κόντρα στη μοιρολατρία και το συνεχές χαμήλωμα των απαιτήσεων. Εδωσαν τη μάχη για την οργάνωση του κινήματος, της αντίστασης και της αλληλεγγύης, για να αποκτά η εργατική - λαϊκή πάλη προσανατολισμό ρήξης με το κεφάλαιο, την ΕΕ, την εξουσία τους.

Στα ψηφοδέλτια του ΚΚΕ βρίσκονται μέλη του ΚΚΕ, της ΚΝΕ, αλλά και αγωνιστές και αγωνίστριες συνεργαζόμενοι/-ες μαζί του, διατηρώντας τις ιδιαίτερες απόψεις τους, που όμως είναι αποφασισμένοι να συμπορευτούν με το ΚΚΕ στις ερχόμενες μάχες, για το καλό του λαού.

Είναι άνθρωποι που δραστηριοποιούνται σε όλους τους τομείς της κοινωνικής και πολιτικής ζωής του τόπου. Εργάτες στα εργοστάσια, υπάλληλοι σε μαγαζιά, στο Δημόσιο, επαγγελματίες, αγρότες, καλλιτέχνες, διανοούμενοι, επιστήμονες, καθηγητές Πανεπιστημίου, ένστολοι.
Ανάμεσα στους υποψήφιους βουλευτές του ΚΚΕ είναι εργαζόμενοι συνδικαλιστές, πρόεδροι μεγάλων Ομοσπονδιών του ιδιωτικού τομέα, κλαδικών Συνδικάτων, Εργατικών Κέντρων, στελέχη του ΠΑΜΕ. Από τον αγροτικό χώρο, εκλεγμένοι σε Ομοσπονδίες Αγροτικών Συλλόγων, στελέχη από την ΠΑΣΥ.
Στα ψηφοδέλτια συμμετέχουν, επίσης, επαγγελματίες αυτοαπασχολούμενοι, πρόεδροι Εμπορικών Συλλόγων, άλλων Σωματείων, στελέχη της ΠΑΣΕΒΕ. Γυναίκες από γυναικείους Συλλόγους, την ΟΓΕ και άλλους φορείς του κινήματος.
Βρίσκονται νέοι και νέες της ΚΝΕ και των νεολαιίστικων αγώνων, του φοιτητικού και σπουδαστικού κινήματος.
Πανεπιστημιακοί δάσκαλοι, καθηγητές από την Πρωτοβάθμια, Δευτεροβάθμια και Τριτοβάθμια Εκπαίδευση, επιστήμονες από διάφορους άλλους κλάδους, από το χώρο της Υγείας, της Δικαιοσύνης, των τεχνικών επιμελητηρίων, από το χώρο της δημοσιογραφίας.
Αγωνιστές από το χώρο του Πολιτισμού και του Αθλητισμού. Απόστρατοι από τις Ενοπλες Δυνάμεις, όσο και από τα Σώματα Ασφαλείας.

Στις εκλογές της 20ής Σεπτέμβρη ψηφίζουμε - δυναμώνουμε το ΚΚΕ!

Για να δυναμώσει η λαϊκή αντίσταση στο νέο μνημόνιο και σε κάθε αντιλαϊκή συμφωνία και νόμο, η λαϊκή αντίσταση σε κάθε κυβέρνηση αντιλαϊκής διαχείρισης, σε κάθε λυκοσυμμαχία του κεφαλαίου, όπως η ΕΕ.
Ενισχύουμε το ΚΚΕ παντού, για να δημιουργηθούν καλύτερες προϋποθέσεις οργάνωσης, ανασύνταξης του εργατικού κινήματος, ενίσχυσης της λαϊκής συμμαχίας, με σταθερή πυξίδα την πάλη ενάντια στα μονοπώλια και τον καπιταλισμό.

• Στο 3σέλιδο που ακολουθεί, δημοσιεύονται οι υποψήφιοι βουλευτές του ΚΚΕ σε όλη τη χώρα. Υπενθυμίζουμε ότι οι εκλογές της 20ής Σεπτέμβρη διεξάγονται με το σύστημα της λίστας (όπως γίνονται και οι ευρωεκλογές), επομένως δεν μπαίνουν σταυροί στα ψηφοδέλτια των κομμάτων. Οι βουλευτές κάθε κόμματος εκλέγονται με βάση τη σειρά που αναγράφονται στο ψηφοδέλτιο.

    

Τα ψηφοδέλτια του ΚΚΕ σε όλη την Ελλάδα

ΑΤΤΙΚΗ

Α΄ Αθήνας

ΚΑΝΕΛΛΗ ΓΑΡΥΦΑΛΛΙΑ (ΛΙΑΝΑ), συνεργαζόμενη, δημοσιογράφος, δικηγόρος, βουλευτής, ΣΙΩΡΑΣ ΗΛΙΑΣ, γιατρός, πρόεδρος Σωματείου Εργαζομένων του νοσοκομείου «Ο Ευαγγελισμός», ΡΑΖΟΥ ΛΟΥΙΖΑ, μέλος του Πολιτικού Γραφείου της ΚΕ του ΚΚΕ, ΛΑΜΠΡΟΥ ΣΤΕΛΙΟΣ, λογιστής, δημοτικός σύμβουλος Αθήνας, ΖΑΦΕΙΡΙΟΥ ΕΛΕΝΗ, δικηγόρος, περιφερειακή σύμβουλος Αττικής, ΛΕΑΝΗΣ ΜΙΧΑΛΗΣ, συνεργαζόμενος, δημοσιογράφος αθλητικού ρεπορτάζ, ΚΑΦΑΝΤΑΡΗ ΛΙΛΑ, ηθοποιός, μέλος ΔΣ Σωματείου Ελλήνων Ηθοποιών (ΣΕΗ), ΛΙΤΣΑΣ ΣΤΑΥΡΟΣ, οικοδόμος, πρόεδρος Συνδικάτου Οικοδόμων Αθήνας, ΛΙΟΝΗΣ ΓΡΗΓΟΡΗΣ, μέλος του Τμήματος Οικονομίας της ΚΕ του ΚΚΕ, χημικός μηχανικός, ΒΟΥΡΔΟΥΜΠΑ ΤΑΤΙΑΝΑ, μέλος ΔΣ Σωματείου Χρηματοπιστωτικού, ΜΕΛΑ ΕΥΑ, εικαστικός, πρόεδρος Εικαστικού Επιμελητηρίου Ελλάδας, ΜΠΕΝΑΤΟΥ ΑΛΕΚΑ, πρόεδρος Πολιτιστικού Συλλόγου «Η Αναγέννηση», ΠΑΝΟΥΤΣΑΚΟΥ ΒΕΤΑ, επόπτης Δημόσιας Υγείας, μέλος Γενικού Συμβουλίου της ΑΔΕΔΥ, ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΑΤΟΥ ΝΑΥΣΙΚΑ, πρόεδρος Σωματείου Ιδιωτικής Υγείας, ΠΕΡΡΑΚΗΣ ΑΛΕΚΟΣ, πρόεδρος Συνδικάτου Τηλεπικοινωνιών και Πληροφορικής, ΓΚΟΓΚΑΚΗ ΝΤΙΝΑ, πρόεδρος Συλλόγου Εμποροϋπαλλήλων Αθήνας, ΣΑΧΙΝΙΔΗΣ ΣΤΑΘΗΣ, πρόεδρος Συλλόγου Αυτοαπασχολούμενων - Επαγγελματιών και Εμπόρων Δήμου Αθήνας, ΓΑΡΔΟΥΝΗ ΤΟΝΙΑ, μέλος του ΚΣ της ΚΝΕ.

Β΄ Αθήνας

ΚΟΥΤΣΟΥΜΠΑΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ, Γενικός Γραμματέας της ΚΕ του ΚΚΕ, ΠΑΦΙΛΗΣ ΘΑΝΑΣΗΣ, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ, βουλευτής, Γενικός Γραμματέας του Παγκόσμιου Συμβουλίου Ειρήνης (ΠΣΕ), ΚΑΤΣΩΤΗΣ ΧΡΗΣΤΟΣ, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ, βουλευτής, μέλος της Εκτελεστικής Γραμματείας του ΠΑΜΕ, ΧΑΛΒΑΤΖΗΣ ΣΠΥΡΟΣ, μέλος της Γραμματείας της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΚΚΕ, αντιπρόεδρος ΣΦΕΑ, ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΔΟΥ ΡΟΥΛΑ, οδοντίατρος, πρόεδρος Καλλιτεχνικού Οργανισμού Ποντίων Αθήνας, ΠΕΡΡΟΣ ΓΙΩΡΓΟΣ, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ, μέλος της Εκτελεστικής Γραμματείας του ΠΑΜΕ, ΜΑΥΡΙΚΟΣ ΓΙΩΡΓΟΣ, Γενικός Γραμματέας της Παγκόσμιας Συνδικαλιστικής Ομοσπονδίας (ΠΣΟ), ΠΕΤΡΟΠΟΥΛΟΣ ΒΑΣΙΛΗΣ, συνεργαζόμενος, συνδικαλιστής ΠΟΕ - ΟΤΑ, μέλος της Εκτελεστικής Γραμματείας του ΠΑΜΕ, ΤΑΣΙΟΥΛΑΣ ΓΙΑΝΝΗΣ, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ, πρόεδρος Ομοσπονδίας Οικοδόμων, ΑΡΑΠΗ ΒΙΚΥ, συνεργαζόμενη, φιλόλογος, πρώην βουλευτής ΔΗΚΚΙ, ΑΝΔΡΟΥΛΙΔΑΚΗΣ ΜΑΝΩΛΗΣ, μουσικός - συνθέτης, ΒΡΕΤΤΟΣ ΑΓΓΕΛΟΣ, δικηγόρος, δημοτικός σύμβουλος Ν. Σμύρνης, ΜΑΡΓΑΝΕΛΗΣ ΧΡΗΣΤΟΣ, δημοτικός σύμβουλος Περιστερίου, μέλος του Προεδρείου της ΕΕΔΥΕ, ΜΠΑΛΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ, περιφερειακή σύμβουλος Αττικής, μέλος της Εκτελεστικής Γραμματείας του ΠΑΜΕ, μέλος της διοίκησης της ΟΤΟΕ, ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ ΝΙΚΟΣ, πρόεδρος Συνδικάτου Επισιτισμού - Τουρισμού - Ξενοδοχείων Αθήνας, ΚΑΡΑΝΤΟΥΣΑΣ ΜΑΝΩΛΗΣ, πρόεδρος Ομοσπονδίας Εργατοτεχνιτών και Υπαλλήλων Γάλακτος - Τροφίμων - Ποτών, ΠΑΠΑΖΑΧΑΡΙΑΣ ΧΡΗΣΤΟΣ, συνεργαζόμενος, γιατρός, μέλος του ΔΣ Σωματείου Εργαζομένων στο νοσοκομείο ΚΑΤ, ΔΑΓΚΑ ΒΙΒΗ, δημοτική σύμβουλος Αιγάλεω, μέλος του Προεδρείου της Ομοσπονδίας Γυναικών Ελλάδας (ΟΓΕ), ΡΕΤΖΙΟΥ ΑΦΡΟΔΙΤΗ, ψυχίατρος, μέλος της Εκτελεστικής Γραμματείας της Ομοσπονδίας Ενώσεων Νοσοκομειακών Γιατρών Ελλάδας (ΟΕΝΓΕ) και του ΓΣ της ΑΔΕΔΥ, ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΥ ΚΑΝΕΛΑ, ιδιωτική υπάλληλος, αντιδήμαρχος Καισαριανής, ΣΑΚΚΑΣ ΛΕΩΝΙΔΑΣ, πρόεδρος Σωματείου Λιθογράφων, ΣΙΑΝΤΟΥ ΟΛΓΑ, νοσηλεύτρια, μέλος ΔΣ της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Εργαζομένων Δημοσίων Νοσοκομείων (ΠΟΕΔΗΝ), ΜΕΝΕΓΑΚΗ ΕΛΕΝΗ, πρόεδρος Συνδικάτου Κλωστοϋφαντουργίας - Ιματισμού - Δέρματος (ΚΙΔΕ), ΣΑΡΡΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ, τραγουδιστής - τραγουδοποιός, ΣΤΑΜΟΥΛΗΣ ΒΑΣΙΛΗΣ, πρόεδρος Ομοσπονδίας Κλωστοϋφαντουργίας - Ιματισμού - Δέρματος, ΤΑΒΟΥΛΑΡΗ ΓΙΩΤΑ, πρόεδρος Ομοσπονδίας Φαρμάκου, ΤΣΑΓΚΑΤΑΚΗ ΜΑΡΙΑ, μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής της Ομοσπονδίας Ιδιωτικών Υπαλλήλων, ΣΤΑΘΟΥΛΟΠΟΥΛΟΣ ΣΤΑΘΗΣ, πρόεδρος Συνδικάτου Φαρμάκου, ΓΕΩΡΓΙΑΔΟΥ ΕΥΗ, μηχανικός, ΑΥΓΕΡΟΣ ΘΟΔΩΡΟΣ, εκπαιδευτικός, μέλος Κεντρικής Διοίκησης ΠΕΑΕΑ - ΔΣΕ, ΚΑΤΣΑΝΤΩΝΗΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ, δημοτικός σύμβουλος Αγ. Αναργύρων, συνδικαλιστής ΕΛΤΑ, ΚΑΚΑΡΑΤΖΑΣ ΚΩΣΤΑΣ, πρόεδρος Ομοσπονδίας Πωλητών Λαϊκών Αγορών, ΑΥΓΕΡΙΝΟΥ ΑΦΡΟΔΙΤΗ, αρχιτέκτονας, ΡΟΥΤΖΟΥΝΗ ΕΥΑΝΘΙΑ, μέλος του ΔΣ της Ομοσπονδίας Εργαζομένων ΟΤΕ, ΝΙΚΟΛΑΟΥ - ΑΛΑΒΑΝΟΣ ΛΕΥΤΕΡΗΣ, μέλος του Τμήματος Διεθνών Σχέσεων της ΚΕ του ΚΚΕ, ΔΡΙΜΑΛΑ ΘΕΟΔΩΡΑ, εκπαιδευτικός, μέλος ΔΣ ΔΟΕ, ΚΙΟΥΛΑΝΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ, γιατρός, ΚΑΛΑΜΠΑΛΙΚΗΣ ΘΑΝΑΣΗΣ, πρόεδρος ΟΒΣΑ, ΚΑΜΠΑΝΗΣ ΓΙΑΝΝΗΣ, χημικός μηχανικός, μέλος ΔΣ Ομοσπονδίας Ενέργειας, ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗΣ ΝΙΚΟΣ, δημοτικός Σύμβουλος Χαϊδαρίου, ΜΠΟΥΝΤΟΥΡΟΓΛΟΥ ΝΙΚΟΣ, γιατρός, μέλος ΔΣ Σωματείου Εργαζομένων νοσοκομείου «ΜΕΤΑΞΑ», ΚΙΟΥΣΗΣ ΓΙΑΝΝΗΣ, μέλος ΔΣ Σωματείου Οδηγών ΟΑΣΑ, ΚΟΤΣΑΜΠΑΣ ΘΩΜΑΣ, πρόεδρος Δημοτικού Συμβουλίου Πετρούπολης, ΣΚΑΛΟΥΜΠΑΚΑ ΧΡΙΣΤΙΝΑ, δικηγόρος, μέλος του Προεδρείου της ΟΓΕ, ΚΑΡΑΤΖΑ ΛΟΥΛΑ, υπεύθυνη του Τμήματος Κατά των Ναρκωτικών της ΚΕ του ΚΚΕ, δημοτική σύμβουλος Χαλανδρίου, ΧΑΛΙΟΥ ΕΥΘΥΜΙΑ, πρόεδρος Σωματείου Χρηματοπιστωτικού, ΧΟΥΡΔΑΚΗΣ ΧΑΡΗΣ, επικεφαλής Συντονιστικής Επιτροπής Αγώνα Αναπήρων (ΣΕΑΑΝ) και μέλος του ΔΣ του Πανελλήνιου Συνδέσμου Τυφλών, ΨΗΤΟΠΟΥΛΟΣ ΚΥΡΙΑΚΟΣ, μέλος ΔΣ ΣΑΤΑ.

Α΄ Πειραιά

ΝΤΟΥΝΙΑΔΑΚΗΣ ΓΙΑΝΝΗΣ, συνεργαζόμενος, απόστρατος υποναύαρχος του Πολεμικού Ναυτικού, ΠΑΝΤΕΛΑΚΗ ΕΛΠΙΔΑ, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ, γενική γραμματέας της ΕΕΔΥΕ, δημοτική σύμβουλος Πειραιά, ΤΣΙΜΠΟΓΛΟΥ ΣΑΒΒΑΣ, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ, πρόεδρος ΠΕΜΕΝ, ΞΕΚΑΛΑΚΗΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ, μέλος του Γραφείου Περιοχής της ΚΟ Αττικής του ΚΚΕ, ΣΑΛΠΕΑΣ ΗΛΙΑΣ, δημοτικός σύμβουλος Πειραιά, ΑΜΠΑΤΙΕΛΟΣ ΝΙΚΟΣ, μέλος του Γραφείου του ΚΣ της ΚΝΕ, ΚΟΝΤΑΞΙΔΑΚΗ ΓΙΩΤΑ, συντηρήτρια έργων ζωγραφικής, ΖΑΜΠΕΤΑ ΕΛΣΑ, πρόεδρος Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Λογιστών.

Β΄ Πειραιά

ΜΑΝΩΛΑΚΟΥ ΔΙΑΜΑΝΤΩ, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ, βουλευτής, ΜΠΕΝΕΤΑΤΟΣ ΣΤΕΛΙΟΣ, εκπαιδευτικός, δημοτικός σύμβουλος Νίκαιας, ΤΟΥΣΣΑΣ ΓΙΩΡΓΟΣ, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ, πρώην ευρωβουλευτής, ΕΥΑΓΓΕΛΑΚΗΣ ΘΑΝΑΣΗΣ, Α΄ Γραμματέας ΠΕΜΕΝ, ΚΑΛΑΜΑΡΑΣ ΓΙΩΡΓΟΣ, αυτοαπασχολούμενος, δημοτικός σύμβουλος Κερατσινίου, ΚΡΟΚΟΥ ΚΑΤΙΑ, μέλος του Προεδρείου της ΟΓΕ, ΞΟΥΡΑΦΗΣ ΝΙΚΟΣ, πρόεδρος Εργατικού Κέντρου Πειραιά, ΠΟΥΛΙΚΟΓΙΑΝΝΗΣ ΣΩΤΗΡΗΣ, πρόεδρος Συνδικάτου Μετάλλου Αττικής, ΒΑΡΕΛΑΣ ΤΑΚΗΣ, εικαστικός, μέλος του ΔΣ του Επιμελητηρίου Εικαστικών Ελλάδας, ΠΑΠΟΥΤΣΙΔΑΚΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ, οδοντίατρος, δημοτική σύμβουλος Κορυδαλλού, ΠΑΠΑΟΙΚΟΝΟΜΟΥ ΣΤΕΛΛΑ, δικηγόρος.

Αττικής

ΓΚΙΟΚΑΣ ΓΙΑΝΝΗΣ, μέλος της ΚΕ, υπεύθυνος του Γραφείου Τύπου της ΚΕ, βουλευτής, ΓΕΡΑΣΙΜΙΔΟΥ ΕΛΕΝΗ, συνεργαζόμενη, ηθοποιός, βουλευτής, ΚΟΥΜΠΟΥΡΗΣ ΔΗΜΟΣ, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ, πρόεδρος Ομοσπονδίας Συνταξιούχων ΙΚΑ, ΣΥΡΙΓΟΣ ΒΑΛΣΑΜΟΣ, πρόεδρος Εργατικού Κέντρου Λαυρίου, ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΣ ΣΩΤΗΡΗΣ, πρόεδρος Σωματείου στη Χημική Βιομηχανία, ΤΟΠΑΛΙΑΝΙΔΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ, γιατρός ΙΚΑ, δημοτικός σύμβουλος Μενιδίου, ΒΑΣΙΛΑΡΟΥ ΕΙΡΗΝΗ, μέλος ΔΣ Σωματείου «Ιντρακόμ», ΔΑΡΔΑΛΗΣ ΝΙΚΟΣ, εκπαιδευτικός, μέλος ΟΛΜΕ, δημοτικός σύμβουλος Αρτέμιδας, ΠΑΜΦΙΛΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΗΣ, αυτοαπασχολούμενος, δημοτικός σύμβουλος Λαυρεωτικής, ΠΑΠΑΒΑΣΙΛΕΙΟΥ ΠΑΝΤΕΛΗΣ, μέλος ΔΣ Συνδικάτου Μετάλλου Αττικής, μέλος ΔΣ Εργατικού Κέντρου Ελευσίνας, ΡΕΜΠΑΠΗΣ ΝΙΚΟΣ, μέλος του Γραφείου του ΚΣ της ΚΝΕ, ΚΑΤΣΟΥΛΗΣ ΑΛΕΚΟΣ, οικοδόμος, ΒΑΡΔΑΒΑΚΗΣ ΜΑΝΩΛΗΣ, νοσηλευτής, μέλος ΔΣ Σωματείου Εργαζομένων στο Θριάσιο Νοσοκομείο, μέλος ΓΣ της ΠΟΕΔΗΝ, δημοτικός σύμβουλος Ελευσίνας, ΤΑΚΑΣ ΝΙΚΟΣ, γραμματέας Συνδικάτου Τουρισμού - Επισιτισμού - Ξενοδοχείων Αττικής, ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΥ ΓΙΟΥΛΗ, ιδιωτική υπάλληλος, δημοτική σύμβουλος Μενιδίου, ΤΡΙΓΑΖΗ ΡΟΥΛΑ, δικηγόρος, ΤΣΙΟΥΜΠΡΗΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ, δημοτικός σύμβουλος Ανω Λιοσίων, ΤΣΙΧΛΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΓΗΣ, πρόεδρος Σωματείου Συνταξιούχων Μεσογείων, ΧΑΣΙΩΤΗΣ ΜΙΧΑΛΗΣ, μέλος ΔΣ Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Λογιστών, δημοτικός σύμβουλος Ωρωπού.

ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ

Α΄ Θεσσαλονίκης

ΔΕΛΗΣ ΓΙΑΝΝΗΣ, εκπαιδευτικός, δημοτικός σύμβουλος Θεσσαλονίκης, μέλος του Γενικού Συμβουλίου της ΑΔΕΔΥ, ΖΑΡΙΑΝΟΠΟΥΛΟΣ ΣΩΤΗΡΗΣ, τραπεζοϋπάλληλος, ευρωβουλευτής, ΖΙΩΓΑΣ ΓΙΑΝΝΗΣ, καθηγητής στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, περιφερειακός σύμβουλος Κεντρικής Μακεδονίας, πρώην βουλευτής, ΣΤΟΛΤΙΔΗΣ ΛΕΩΝΙΔΑΣ, εργαζόμενος ΟΤΕ, γραμματέας Εργατικού Κέντρου Θεσσαλονίκης, μέλος Γραμματείας ΠΑΜΕ, ΚΑΛΑΝΤΙΔΟΥ ΣΟΦΙΑ, συνταξιούχος εμποροϋπάλληλος, μέλος Διοίκησης Εργατικού Κέντρου Θεσσαλονίκης, πρώην βουλευτής, ΤΗΛΙΚΙΔΟΥ ΡΕΝΑ, συνεργαζόμενη, συνταξιούχος καθηγήτρια ΤΕΙ, ΓΕΩΡΓΑΚΑΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ, συνεργαζόμενος, ψυχίατρος, μέλος του ΔΣ του Εθνικού Συμβουλίου κατά των Ναρκωτικών (ΕΣΥΝ), ΜΩΥΣΙΔΟΥ ΣΟΦΙΑ, λογίστρια, ΠΑΠΑΕΠΑΜΕΙΝΩΝΔΑΣ ΓΙΩΡΓΟΣ, πρόεδρος Συνδικάτου Οικοδόμων Θεσσαλονίκης, ΚΟΤΑΝΙΔΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ, εμποροϋπάλληλος, δημοτικός σύμβουλος Π. Μελά, ΑΓΑΘΑΓΓΕΛΟΥ ΝΙΚΟΣ, συνεργαζόμενος, συνταξιούχος εκπαιδευτικός, πρώην πρόεδρος Α΄ ΕΛΜΕ Θεσσαλονίκης, ΤΑΤΣΙΟΥΛΗ ΑΝΘΗ, συνεργαζόμενη, καθηγήτρια μουσικής, ερμηνεύτρια, ΒΑΛΑΝΑΣ ΣΤΕΛΙΟΣ, συνεργαζόμενος, δικηγόρος, ΚΑΠΕΤΑΝΓΙΩΡΓΗ ΡΑΝΙΑ, πρόεδρος ΣΜΑΕΘ, μέλος γραμματείας ΠΑΣΕΒΕ, ΤΣΙΑΟΥΣΗΣ ΚΥΡΙΑΚΟΣ, πρόεδρος Σωματείου Επισιτισμού, ΚΑΤΣΑΝΗ - ΤΕΡΖΗΒΑΣΙΛΕΙΑΔΟΥ ΡΕΝΑ, εκπαιδευτικός, δημοτική σύμβουλος Νεάπολης - Συκεών, ΜΕΛΑΝΕΦΙΔΟΥ ΣΟΝΙΑ, δικηγόρος, μέλος ΔΣ Δικηγορικού Συλλόγου Θεσ/νίκης, ΡΑΪΖΗ ΗΛΕΚΤΡΑ, μέλος του ΔΣ της Ομοσπονδίας Γυναικών Ελλάδας (ΟΓΕ), ΚΑΡΑΜΗΤΡΟΥ ΕΙΡΗΝΗ, άνεργη μηχανικός ηλεκτρονικών υπολογιστών, ΖΩΚΑΣ ΝΙΚΟΣ, μηχανικός, ελεύθερος επαγγελματίας, γραμματέας ΕΔΥΕΘ, μέλος Αντιπροσωπείας ΤΕΕ

Β΄ Θεσσαλονίκης

ΒΑΡΔΑΛΗΣ ΘΑΝΑΣΗΣ, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ, βουλευτής, ΚΥΓΙΑΚΗ ΕΛΕΝΗ, ψυχολόγος, ΡΕΒΑΣ ΒΑΣΙΛΗΣ, οικοδόμος, ΙΓΝΑΤΙΑΔΗΣ ΘΟΔΩΡΟΣ, κτηνίατρος, περιφερειακός σύμβουλος Κ. Μακεδονίας, πρώην βουλευτής, ΜΑΑΪΤΑ ΤΖΑΜΑΛ ΟΔΥΣΣΕΑΣ, φυσικός, δημοτικός σύμβουλος Πυλαίας - Χορτιάτη, ΠΟΛΥΖΩΙΔΟΥ ΒΑΣΩ, ιδιωτική εκπαιδευτικός, δημοτική σύμβουλος Βόλβης, μέλος του Συντονιστικού Στρυμονικού ενάντια στην επένδυση Χρυσού, ΜΩΥΣΙΔΗΣ ΣΑΒΒΑΣ, εκπαιδευτικός, δημοτικός σύμβουλος Χαλκηδόνας, ΧΑΤΖΗΚΥΡΙΑΚΟΥ ΛΙΝΑ, δικηγόρος, δημοτική σύμβουλος Δέλτα, ΛΕΟΝΤΙΑΔΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ, συνεργαζόμενος, ιδιωτικός υπάλληλος, ΜΑΚΡΗ ΧΑΡΑ, αυτοαπασχολούμενη, ΗΛΙΟΥ ΚΩΣΤΑΣ, μεταλλεργάτης, μέλος Διοίκησης Εργατικού Κέντρου Θεσσαλονίκης, ΜΠΑΡΑΚΟΣ ΣΤΑΘΗΣ, ναυτεργάτης

Σέρρες

ΣΑΡΑΝΤΙΔΟΥ ΦΙΛΙΩ, υπάλληλος ΔΕΥΑΣ, ΦΑΡΜΑΚΗΣ ΠΑΥΛΟΣ, μέλος ΔΣ Κρεοπωλών Σερρών, ΜΑΝΔΑΝΑΣ ΖΗΣΗΣ, οικονομολόγος, ΔΗΜΙΖΑΣ ΠΕΤΡΟΣ, εργαζόμενος ΟΤΕ, ΒΡΑΤΟΛΗ - ΓΙΑΝΝΑΡΙΔΟΥ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ, συνεργαζόμενη, γεωπόνος, ΠΙΣΙΟΣ ΣΑΚΗΣ, κτηνοτρόφος, ΚΟΥΡΕΑΣ ΚΩΣΤΑΣ, ιδιωτικός υπάλληλος, ΤΑΤΟΣ ΓΙΩΡΓΟΣ, ιδιωτικός υπάλληλος, μελισσοκόμος

Κιλκίς

ΦΑΧΟΥΡΙΔΗΣ ΓΙΑΝΝΗΣ, συνεργαζόμενος, αρχιτέκτονας, δημοτικός σύμβουλος Κιλκίς, μέλος του ΔΣ Αρχιτεκτόνων Ν. Κιλκίς, ΝΙΚΟΛΑΪΔΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ, κοινωνιολόγος, ΤΣΑΟΥΣΙΔΗΣ ΚΩΣΤΑΣ, λογιστής, ΧΑΤΖΗ ΕΙΡΗΝΗ, αγρότισσα, πρόεδρος Συλλόγου Γυναικών Νομού Κιλκίς, ΤΑΤΙΔΗΣ ΚΥΡΙΑΚΟΣ, οικοδόμος

Πιερία

ΣΑΛΠΙΣΤΗΣ ΝΙΚΟΣ, δικηγόρος, ΑΓΟΡΑΣΤΟΣ ΔΙΟΝΥΣΗΣ, ελεύθερος επαγγελματίας, πρόεδρος Τοπικής Κοινότητας Ν. Παντελεήμονα, ΜΑΚΡΙΔΟΥ ΣΟΦΙΑ, φαρμακοποιός, ΤΟΛΙΟΥ ΣΙΣΥ, φυσικός, Επιτροπή Ειρήνης Ν. Πιερίας, ΚΑΠΝΙΑΣ ΚΩΣΤΑΣ, ηλεκτρολόγος μηχανικός, ΚΛΙΓΚΟΠΟΥΛΟΣ ΣΤΕΡΓΙΟΣ, πρόεδρος Συνδικάτου Ιδιωτικών Υπαλλήλων «Η πρωτοπορία»

Πέλλα

ΟΥΓΓΡΙΝΟΣ ΑΛΕΚΟΣ, γεωπόνος στην Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας, πρόεδρος Γεωπόνων Δημοσίων Υπαλλήλων Παραρτήματος Γιαννιτσών, μέλος της ΔΕ ΓΕΩΤΕΕ Κεντρικής Μακεδονίας, ΧΑΤΖΗΒΑΣΙΛΕΙΑΔΟΥ ΚΑΙΤΗ, λογίστρια, ΦΟΥΝΤΑΛΗΣ ΜΙΧΑΛΗΣ, συνταξιούχος ΔΕΗ, μέλος του ΔΣ Συνταξιούχων ΔΕΗ Ν. Πέλλας, δημοτικός σύμβουλος Εδεσσας, ΧΑΤΖΗΓΙΑΝΝΙΔΗΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ, γραμματέας Σωματείου Ιδιοκτητών Φορτηγών ΔΧ Αυτοκινήτων Γιαννιτσών, ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ ΟΛΥΜΠΙΑ, συνταξιούχος, ΔΡΟΣΟΓΛΟΥ ΣΤΑΥΡΟΣ, συνταξιούχος

Ημαθία

ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ ΜΑΙΡΗ, αντιπρόεδρος Συλλόγου Φοροτεχνικών Ημαθίας, ΤΑΜΠΑΚΗ - ΣΟΦΡΟΝΩΦ ΙΩΑΝΝΑ, εκπαιδευτικός, ΖΟΠΟΥΝΙΔΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ, μέλος ΔΣ ΠΕΑΕΑ - ΔΣΕ Νάουσας, ΤΣΙΤΣΗΣ ΣΑΚΗΣ, κλωστοϋφαντουργός, πρόεδρος Εργατικού Κέντρου Νάουσας, μέλος της ΕΕ του ΔΣ της Ομοσπονδίας Εργατοϋπαλλήλων Κλωστοϋφαντουργίας - Ιματισμού - Δέρματος Ελλάδος (ΟΕΚΙΔΕ), ΖΩΓΡΑΦΟΥ ΟΛΓΑ, λογίστρια, ΙΑΚΩΒΙΔΗΣ ΗΛΙΑΣ, εργάτης,

Χαλκιδική

ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥ ΑΓΓΕΛΙΚΗ, νηπιαγωγός, δημοτική σύμβουλος Πολυγύρου, ΖΑΦΕΙΡΙΑΔΟΥ ΜΑΡΙΑ, εκπαιδευτικός, μέλος επιτροπής ενάντια στην εξόρυξη χρυσού Ν. Ρόδων, ΜΑΥΡΟΜΑΤΗΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ, συνεργαζόμενος, συνταξιούχος ελεύθερος επαγγελματίας, ΤΣΑΚΙΡΟΓΛΟΥ ΓΙΩΡΓΟΣ, αντιπρόεδρος Αδέσμευτου Αγροτικού Συλλόγου Χαλκιδικής, ΜΩΥΣΙΑΔΟΥ ΧΡΙΣΤΙΝΑ, ιδιωτική υπάλληλος

ΑΝΑΤΟΛΙΚΗ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ - ΘΡΑΚΗ

Εβρος

ΔΕΥΤΕΡΑΙΟΣ ΣΑΒΒΑΣ, ακτινολόγος ιατρός, Επίκουρος Καθηγητής, δημοτικός σύμβουλος Αλεξανδρούπολης, πρόεδρος Ενωσης Νοσοκομειακών Ιατρών Θράκης, ΜΑΡΓΑΡΙΤΙΔΗΣ ΓΙΑΝΝΗΣ, πρόεδρος Ομοσπονδίας Αγροτικών Συλλόγων Βορείου Εβρου, ΤΡΕΛΛΗ ΦΑΝΗ, πρόεδρος Σωματείου Συνταξιούχων ΙΚΑ Αλεξανδρούπολης, μέλος Γραμματείας ΠΑΜΕ, δημοτική σύμβουλος, ΖΑΦΕΙΡΙΟΥ - ΜΑΡΚΟΥ ΜΑΡΙΑ, μέλος ΔΣ Σωματείου Ιδιωτικών Υπαλλήλων, ΣΙΣΚΟΥ ΑΝΝΑ ΜΑΡΙΑ, λογοθεραπεύτρια, μέλος ΔΣ Συλλόγου Γυναικών Αλεξανδρούπολης, ΓΚΑΤΖΙΔΗΣ ΣΤΑΜΑΤΗΣ, εκπαιδευτικός, δημοτικός σύμβουλος

Ροδόπη

ΦΑΚΙΡΙΔΗΣ ΝΙΚΟΣ, παιδίατρος, δημοτικός σύμβουλος Κομοτηνής, ΚΕΛΕΣ ΧΑΣΑΝ ΧΟΥΣΕΪΝ, αγροτοκτηνοτρόφος, ΣΠΟΡΙΚΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ, οδοντίατρος, ΚΑΚΟΥΛΙΔΟΥ ΣΟΦΙΑ (ΣΟΝΙΑ), γεωλόγος, μέλος ΔΣ Συλλόγου Γυναικών Ν. Ροδόπης, ΓΚΛΑΒΑΝΗΣ ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ, πρόεδρος Σωματείου Συνταξιούχων ΙΚΑ Ροδόπης

Ξάνθη

ΜΑΧΑΙΡΙΔΟΥ ΒΟΥΛΑ, δημόσιος υπάλληλος, πρόεδρος ΔΣ Συλλόγου Γυναικών Ξάνθης, ΒΟΓΙΑΤΖΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ, βιομηχανικός εργάτης, μέλος ΔΣ Εργατικού Κέντρου Ξάνθης, μέλος Γραμματείας ΠΑΜΕ, ΧΑΤΖΟΓΛΟΥ ΜΟΥΡΑΤ, μέλος ΔΣ Σωματείου Ιδιωτικών Υπαλλήλων Ξάνθης, ΡΟΪΔΟΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΓΙΩΤΑ), πρόεδρος Σωματείου Ιδιωτικών Υπαλλήλων Ξάνθης, μέλος ΔΣ Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων 2ου νηπιαγωγείου, ΒΟΥΖΑΡΑΣ ΓΙΑΝΝΗΣ, μέλος Γραμματείας ΠΑΣΕΒΕ

Δράμα

ΣΤΕΦΑΝΙΔΗΣ ΓΙΑΝΝΗΣ, αγρότης, δημοτικός σύμβουλος Δράμας, ΜΗΤΡΟΥ ΓΙΩΡΓΟΣ, τεχνολόγος γεωπόνος, μέλος Γραμματείας ΠΑΣΕΒΕ, ΔΡΑΝΟΒΑΛΗ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΙΝΑ (ΛΙΝΑ), συνταξιούχος, πρώην πρόεδρος Μουσικοδραματικού Συλλόγου Χωριστής «Η Αναγεννηθείσα Μακεδονία», ΜΑΛΛΗ ΜΑΡΙΑ, δασκάλα, μέλος ΔΣ Συλλόγου Εκπαιδευτικών Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Δράμας, μέλος ΔΣ Συλλόγου Γυναικών Δράμας, ΜΠΑΤΖΕΛΑΣ ΣΤΑΥΡΟΣ, αγρότης

Καβάλα

ΠΟΤΟΛΙΑΣ ΧΡΗΣΤΟΣ, εκπαιδευτικός, δημοτικός σύμβουλος Καβάλας, ΧΡΥΣΑΦΗΣ ΝΙΚΟΣ, αγρότης, δημοτικός σύμβουλος Θάσου, ΚΑΡΑΓΕΩΡΓΗ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ, πρόεδρος Σωματείου Εμποροϋπαλλήλων και Ιδιωτικών Υπαλλήλων Καβάλας, μέλος Γραμματείας Καβάλας του ΠΑΜΕ, ΣΥΜΕΩΝΙΔΗΣ ΘΟΔΩΡΟΣ, γεωπόνος, μέλος Πανελλαδικής Γραμματείας της ΠΑΣΥ, ΚΑΓΙΑΣΑΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ, μέλος της Γραμματείας Καβάλας της ΠΑΣΕΒΕ, μέλος του ΔΣ του Εμπορικού Συλλόγου Καβάλας, μέλος του Πολιτιστικού Συλλόγου «Θέατρο Πολιτών» και μέλος του ΔΣ ΔΗΠΕΘΕ Καβάλας, ΠΗΛΙΤΣΗ ΧΑΪΔΟΥΛΑ (ΧΑΡΙΣ), συνταξιούχος ΙΚΑ

ΗΠΕΙΡΟΣ

Ιωάννινα

ΕΞΑΡΧΟΣ ΝΙΚΟΣ, μέλος Ομοσπονδίας Οικοδόμων, μέλος ΔΣ Εργατικού Κέντρου Ιωαννίνων, πρώην βουλευτής, ΤΣΟΥΜΑΝΗ ΟΛΥ, δικηγόρος, περιφερειακή σύμβουλος Ηπείρου, ΠΡΕΝΤΖΑΣ ΓΙΩΡΓΟΣ, νοσηλευτής, μέλος ΔΣ της ΠΟΕΔΗΝ, μέλος ΔΣ ΑΔΕΔΥ, ΤΑΣΙΟΥΛΑΣ ΤΑΚΗΣ, ηλεκτρολόγος, δημοτικός σύμβουλος Ιωαννίνων, μέλος ΔΣ ΓΣΕΒΕΕ, ΣΔΟΥΚΟΣ ΤΑΚΗΣ, συνεργαζόμενος, κτηνοτρόφος, δημοτικός σύμβουλος Κόνιτσας, ΚΙΤΣΟΥ ΛΟΥΚΙΑ, μέλος ΔΣ Ενωσης Γονέων και Κηδεμόνων Ιωαννίνων, ΤΟΥΚΛΙΑΡΙΔΟΥ ΧΡΙΣΤΙΝΑ, πρόεδρος ΔΣ Σωματείου Ιδιωτικών Υπαλλήλων Ιωαννίνων

Λευκάδα

ΣΤΑΜΑΤΕΛΟΥ ΔΗΜΗΤΡΑ, γιατρός, δημοτική σύμβουλος Λευκάδας, ΒΕΡΡΟΙΩΤΗΣ ΑΛΕΚΟΣ, οικοδόμος, μέλος ΔΣ Εργατικού Κέντρου Λευκάδας, ΚΑΒΒΑΔΑΣ ΘΩΜΑΣ, λογιστής

Κέρκυρα

ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥΣ ΜΥΡΣΙΝΗ, αρχαιολόγος, ΜΙΧΑΗΛ ΜΙΧΑΛΗΣ, απόστρατος ανθυποπυραγός, ΖΕΡΒΟΣ ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ, συνεργαζόμενος, μέλος ΔΣ Σωματείου Ξενοδοχοϋπαλλήλων Κέρκυρας, ΜΠΟΡΜΠΟΤΗΣ ΓΙΑΝΝΗΣ, μέλος ΔΣ ΕΛΜΕ Κέρκυρας, ΠΑΠΙΚΙΝΟΣ ΚΩΣΤΑΣ, συνεργαζόμενος, εργαζόμενος στη ΔΕΗ

Πρέβεζα

ΑΜΑΡΑΝΤΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ, μέλος ΔΣ Φαρμακευτικού Συλλόγου Πρέβεζας, ΜΙΣΙΡΛΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ, πρόεδρος Σωματείου Εργαζομένων Δήμου Πρέβεζας, ΠΑΡΛΑ ΕΥΗ, μέλος ΔΣ Σωματείου Ιδιωτικών Υπαλλήλων Πρέβεζας, ΚΑΡΑΜΑΝΗΣ ΑΝΔΡΕΑΣ, μηχανικός

Αρτα

ΖΟΡΜΠΑ ΦΡΕΙΔΕΡΙΚΗ (ΡΙΤΑ), φαρμακοποιός, ΑΛΗΦΤΗΡΑΣ ΓΙΩΡΓΟΣ, εργάτης, ΓΑΛΛΙΟΣ ΓΙΑΝΝΗΣ, πρόεδρος Εργατικού Κέντρου Αρτας, ΓΕΙΤΟΝΑ ΟΛΓΑ, φοιτήτρια, ΜΠΕΤΣΑΣ ΒΑΓΓΕΛΗΣ, πρόεδρος Ομοσπονδίας Αγροτικών Συλλόγων Αρτας

Θεσπρωτία

ΔΗΜΑΣ ΘΕΟΔΩΡΟΣ (ΔΩΡΗΣ), συνταξιούχος ΕΒΕ, δημοτικός σύμβουλος Ηγουμενίτσας, ΓΚΙΚΑΣ ΣΩΤΗΡΗΣ, οικοδόμος, ΤΣΟΥΡΑ ΜΑΡΙΑ, ιδιωτική υπάλληλος, ΜΠΡΕΣΤΑΣ ΝΙΚΟΣ, φαρμακοποιός

ΔΥΤΙΚΗ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ

Κοζάνη

ΒΗΤΤΑΣ ΓΙΑΝΝΗΣ, δικηγόρος, περιφερειακός σύμβουλος, ΤΣΙΓΚΑ ΕΦΗ, γεωπόνος, μέλος του ΔΣ της Ομοσπονδίας Γυναικών Ελλάδας (ΟΓΕ), ΕΓΡΕΣ ΑΒΡΑΑΜ, μέλος της Πανελλαδικής Γραμματείας της ΠΑΣΥ, ΣΤΟΛΤΙΔΗΣ ΝΩΝΤΑΣ, μέλος ΔΣ Εργατικού Κέντρου Κοζάνης, ΣΤΡΑΒΟΥ ΓΙΩΡΓΟΣ, συνταξιούχος, ΤΑΤΑΡΙΔΗΣ ΠΕΤΡΟΣ, εργαζόμενος ΔΕΗ, πρόεδρος Σωματείου ΣΕΕΕΝ, μέλος του ΔΣ του Εργατικού Κέντρου Πτολεμαΐδας, ΧΑΤΖΗΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΑΓΓΕΛΑ, πρόεδρος Σωματείου Ιδιωτικών Υπαλλήλων Πτολεμαΐδας

Γρεβενά

ΧΑΣΤΑΣ ΘΑΝΑΣΗΣ, μέλος του Γραφείου του Κεντρικού Συμβουλίου της ΚΝΕ, ΓΑΛΑΝΗΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ, εκπαιδευτικός, ΚΛΕΙΣΙΑΡΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ, πρόεδρος Σωματείου Ιδιωτικών Υπαλλήλων Γρεβενών, μέλος ΔΣ Εργατικού Κέντρου Γρεβενών

Καστοριά

ΧΑΡΑΜΟΠΟΥΛΟΥ ΒΑΣΙΛΙΚΗ, εκπαιδευτικός, δημοτική σύμβουλος Καστοριάς, ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΔΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ, μέλος ΔΣ Σωματείου Ιδιωτικών Υπαλλήλων Καστοριάς, ΖΕΓΑ ΓΕΩΡΓΙΑ, πρόεδρος Σωματείου Γουνεργατών, ΜΟΣΧΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ, πρόεδρος Αγροτικού Συνεταιρισμού Δημητριακών και Κτηνοτροφικών Προϊόντων Καστοριάς

Φλώρινα

ΒΟΓΙΑΤΖΗΣ ΜΑΝΟΛΗΣ, εργαζόμενος ΔΕΗ, ΚΑΡΑΤΖΙΔΗΣ ΒΑΣΙΛΗΣ, δικηγόρος, περιφερειακός σύμβουλος, μέλος ΔΣ Δικηγορικού Συλλόγου Φλώρινας, ΠΕΛΟΠΙΔΑΣ ΚΛΥΜΗΣ, αυτοαπασχολούμενος, ΤΟΡΛΑΚΙΔΟΥ ΓΙΩΤΑ, ιδιωτική υπάλληλος, μέλος του ΔΣ Εργατικού Κέντρου Φλώρινας

ΔΥΤΙΚΗ ΕΛΛΑΔΑ

Αχαΐα

ΚΑΡΑΘΑΝΑΣΟΠΟΥΛΟΣ ΝΙΚΟΣ, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ, βουλευτής, ΑΝΔΡΙΟΠΟΥΛΟΣ ΣΤΑΜΑΤΗΣ, εργαζόμενος «Coca - Cola 3Ε», μέλος της Γραμματείας Αχαΐας του ΠΑΜΕ, μέλος ΔΣ κλαδικού σωματείου Τροφίμων - Ποτών, ΠΕΤΡΟΠΟΥΛΟΣ ΤΑΚΗΣ, πρώην καλαθοσφαιριστής, προπονητής μπάσκετ, μέλος Αθλητικού Οργανισμού Δήμου Πατρέων, ΛΑΪΝΑΣ ΧΡΗΣΤΟΣ, γιατρός ρευματολόγος, δημοτικός σύμβουλος Αιγίου, ΛΑΒΡΑΝΟΥ ΜΑΡΙΝΑ, πολιτικός επιστήμονας, ΚΟΥΡΗ ΗΡΑ, συνεργαζόμενη, φιλόλογος, πρώην δημοτική σύμβουλος Πατρέων, ΑΓΓΕΛΑΚΟΠΟΥΛΟΥ ΝΑΝΣΥ, συνταξιούχος, πρώην εργαζόμενη στο νοσοκομείο «Αγ. Ανδρέας», ΚΟΝΔΑΚΗ ΧΡΙΣΤΙΝΑ, γραμματέας ΔΣ Παμμικρασιατικού Συνδέσμου Πατρών και Περιχώρων, ΘΑΝΟΠΟΥΛΟΣ ΑΛΕΚΟΣ, αγρότης, πρόεδρος του Συλλόγου Παραγωγών Λαϊκών Αγορών Νομού Αχαΐας, δημοτικός σύμβουλος Δυτικής Αχαΐας, ΤΖΑΜΑΛΟΥΚΑ ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΕΤΗ), δικηγόρος, ΓΙΑΝΝΙΤΣΟΠΟΥΛΟΥ ΙΟΥΛΙΑ, δημοτική σύμβουλος Πατρέων

Ηλεία

ΓΙΑΝΝΑΡΟΣ ΧΡΗΣΤΟΣ, μηχανικός, ελεύθερος επαγγελματίας, δημοτικός σύμβουλος Πύργου, ΠΑΝΑΓΙΩΤΑΡΑ ΝΑΤΑΣΑ, συνεργαζόμενη, Ιδιωτική Υπάλληλος, πρόεδρος Εργατικού Κέντρου Αμαλιάδας, ΒΑΓΓΕΛΑΤΟΥ ΑΒΑ, εκπαιδευτικός, μέλος του ΔΣ της ΕΛΜΕ Ηλείας, ΑΘΑΝΑΣΟΠΟΥΛΟΣ ΤΡΥΦΩΝ, εκπαιδευτικός, πρώην δήμαρχος Ανδρίτσαινας, ΚΟΛΟΣΑΚΑΣ ΑΓΓΕΛΟΣ, εκπαιδευτικός, δημοτικός σύμβουλος Ηλιδας, ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ ΧΡΗΣΤΟΣ, πρόεδρος Ομοσπονδίας Αγροτικών Συλλόγων Ηλείας, δημοτικός σύμβουλος Ζαχάρως, ΤΣΑΣΗ ΖΩΗ, πρόεδρος Σωματείου Ξενοδοχοϋπαλλήλων Κυλλήνης

Αιτωλοακαρνανία

ΜΩΡΑΪΤΗΣ ΝΙΚΟΣ, βουλευτής, ΝΙΚΑΚΗΣ ΒΑΣΙΛΗΣ, συνταξιούχος, πρώην διεθνής διαιτητής, ΚΟΤΟΠΟΥΛΗΣ ΣΠΥΡΟΣ, πρόεδρος Ομοσπονδίας Αγροτικών Συλλόγων Αιτωλοακαρνανίας, ΔΗΜΑΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ, πρόεδρος Σωματείου Ιδιωτικών Υπαλλήλων Αγρινίου, ΜΥΛΩΝΑ ΓΕΩΡΓΙΑ, οδοντίατρος, μέλος ΔΣ Ενωσης Γονέων Αγρινίου, ΚΡΙΚΟΥ ΒΑΣΩ, εκπαιδευτικός, ΚΑΤΣΙΓΙΑΝΝΗΣ ΜΙΧΑΛΗΣ, οικοδόμος, πρόεδρος Εργατικού Κέντρου Αγρινίου, ΚΩΝΣΤΑΝΤΑΚΟΠΟΥΛΟΥ ΕΙΡΗΝΗ, εκπαιδευτικός, ΣΤΑΘΕΛΑΚΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ, αυτοαπασχολούμενος

Ζάκυνθος

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΓΙΩΡΓΟΣ, τραπεζοϋπάλληλος, γραμματέας Εργατικού Κέντρου Ζακύνθου, ΚΟΡΦΙΑΤΗΣ ΓΙΑΝΝΗΣ, δάσκαλος, περιφερειακός σύμβουλος Ιονίων Νήσων, ΚΑΛΟΓΕΡΙΑ ΜΑΙΡΗ, δικηγόρος

Κεφαλονιά - Ιθάκη

ΣΥΝΟΔΙΝΟΣ - ΒΑΛΛΙΑΝΟΣ ΒΑΓΓΕΛΗΣ, πολιτικός μηχανικός, ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ ΔΙΟΝΥΣΗΣ, εκπαιδευτικός πρόεδρος ΕΛΜΕ Κεφαλονιάς - Ιθάκης, ΓΑΒΡΙΛΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ, πρόεδρος Εργατικού Κέντρου Κεφαλονιάς - Ιθάκης.

ΚΡΗΤΗ

Ηράκλειο

ΣΥΝΤΥΧΑΚΗΣ ΜΑΝΩΛΗΣ, κοινωνιολόγος, βουλευτής, ΓΩΝΙΑΝΑΚΗΣ ΓΙΑΝΝΗΣ, πρόεδρος Συνδικάτου Οικοδόμων Ηρακλείου, μέλος ΔΣ Εργατικού Κέντρου Ηρακλείου, ΑΝΔΡΟΥΛΑΚΗ ΛΙΝΑ, χημικός, εργαζόμενη στο Ινστιτούτο Τεχνολογίας Ερευνας (ΙΤΕ), πρόεδρος Συλλόγου Μεταπτυχιακών Φοιτητών Χημικού Τμήματος, ΔΑΝΔΟΥΛΑΚΗΣ ΜΑΝΩΛΗΣ, δημοσιογράφος, ΚΑΡΚΑΒΑΤΣΟΣ ΜΑΝΩΛΗΣ, πρόεδρος Αγροτικού Συλλόγου Αστερουσίων, δημοτικός σύμβουλος Αρχανών - Αστερουσίων, ΚΟΚΟΣΑΛΗ ΜΑΡΙΑ, αρχαιολόγος, μέλος ΔΣ Εργατικού Κέντρου Ηρακλείου, ΚΩΝΣΤΑΝΤΑΚΗΣ ΝΙΚΟΣ, αντιπρόεδρος Σωματείου Ιδιωτικών Υπαλλήλων Ηρακλείου, ΠΑΤΕΡΑΚΗΣ ΝΙΚΟΣ, γιατρός, Πρόεδρος Επιτροπής Ειρήνης Ηρακλείου, ΣΚΕΠΑΡΝΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ, ηλεκτρονικός, ΧΟΥΣΤΟΥΛΑΚΗ ΝΑΤΑΣΑ, αρχαιολόγος, μέλος Ομάδας Γυναικών της ΟΓΕ Γαζίου, ΧΡΥΣΟΥ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ, μέλος ΔΣ Σωματείου Ιδιωτικών Υπαλλήλων

Χανιά

ΜΑΡΙΝΑΚΗΣ ΑΛΕΚΟΣ, πολιτικός επιστήμονας, ΒΟΥΡΛΑΚΗΣ ΝΙΚΟΣ, μέλος ΔΣ Ομοσπονδίας Εμπόρων Κρήτης, ΚΟΥΜΑΚΗ ΑΛΕΚΑ, ιδιωτική υπάλληλος, πρόεδρος Πολιτιστικού Συλλόγου, ΛΟΥΤΣΕΤΗΣ ΜΠΑΜΠΗΣ, πολιτικός μηχανικός, μέλος Αντιπροσωπείας ΤΕΕ Δυτικής Κρήτης, ΜΕΛΗΣΑΚΗΣ ΝΙΚΗΤΑΣ, απόστρατος πυρονόμος, ΡΗΓΑΝΑΚΟΣ ΦΩΤΗΣ, πρόεδρος Σωματείου Ιδιωτικών Υπαλλήλων, μέλος ΔΣ Εργατικού Κέντρου Χανίων

Ρέθυμνο

ΜΑΝΟΥΣΑΚΗΣ ΝΙΚΟΣ, οικοδόμος, ΑΓΓΕΛΟΓΙΑΝΝΑΚΗΣ ΒΑΓΓΕΛΗΣ, φυσικός εφαρμογών ΕΜΠ, μέλος ΔΣ Σωματείου Ιδιωτικών Υπαλλήλων, ΚΑΜΠΟΥΡΟΥΔΗ ΜΑΡΙΑΝΝΑ, ιδιωτική εκπαιδευτικός, ΜΑΝΟΥΣΟΓΙΑΝΝΗΣ ΜΑΝΟΥΣΟΣ, ιδιωτικός υπάλληλος, μέλος ΔΣ Εργατικού Κέντρου Ρεθύμνου

Λασίθι

ΣΙΜΕΩΝΙΔΗΣ ΣΙΜΟΣ, οικονομολόγος, ΘΕΟΔΩΡΟΥ ΓΙΩΡΓΟΣ, ξενοδοχοϋπάλληλος, μέλος Εκτελεστικής Επιτροπής Συνδικάτου Επισιτισμού - Τουρισμού νομού Λασιθίου, ΚΑΡΑΜΠΕΛΛΑ ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ, φαρμακοποιός, μέλος ομάδας Γυναικών της ΟΓΕ Σητείας, ΚΟΤΣΙΦΑΚΗ ΜΑΡΙΑ, συνταξιούχος

ΑΙΓΑΙΟ

Σάμος

ΚΑΡΟΥΤΣΟΣ ΦΑΝΟΥΡΙΟΣ, πρόεδρος Συνδικάτου Οικοδόμων Ικαρίας, ΔΡΑΚΟΣ ΑΝΤΩΝΙΟΣ, Συνταξιούχος ΔΕΗ, ΒΡΥΝΙΩΤΗ ΒΑΣΙΛΙΚΗ, λογίστρια, πρόεδρος Εργατικού Κέντρου Σάμου

Λέσβος

ΤΑΣΣΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ, συνεργαζόμενος, σεισμολόγος, βουλευτής, πρόεδρος ΕΕΔΥΕ, ΚΟΜΝΗΝΑΚΑ ΜΑΡΙΑ, δικηγόρος, ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ, αγροτοκτηνοτρόφος, ΖΑΦΕΙΡΙΟΥ ΓΙΑΝΝΗΣ, ιδιωτικός υπάλληλος, αντιπρόεδρος Εργατικού Κέντρου Λέσβου, ΑΓΑΣ ΒΑΓΓΕΛΗΣ, πρόεδρος Παραρτήματος Εργατικού Κέντρου Λέσβου στη Λήμνο, μέλος ΔΣ Ομοσπονδίας Οικοδόμων, δημοτικός σύμβουλος Λήμνου

Δωδεκάνησος

ΠΟΤΣΟΣ ΚΑΛΕΤΟΣ (ΤΑΚΗΣ), ιδιωτικός υπάλληλος, δημοτικός σύμβουλος Ρόδου, ΜΑΚΡΗ ΚΥΡΙΑΚΗ (ΚΙΚΗ), ξενοδοχοϋπάλληλος, πρόεδρος Εργατικού Κέντρου Βορείου Συγκροτήματος Δωδεκανήσου, ΧΟΥΛΗΣ ΣΑΚΕΛΛΑΡΙΟΣ, κοινωνιολόγος, οικοδόμος, δημοτικός σύμβουλος Καλύμνου, ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ, ξενοδοχοϋπάλληλος, μέλος ΔΣ Εργατικού Κέντρου Ρόδου, ΓΙΑΝΝΕΖΟΥ ΑΘΑΝΑΣΙΑ, εκπαιδευτικός, ΣΑΚΕΛΑΡΙΟΥ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ, πρόεδρος Αγροτικού Συλλόγου Κω, ΜΙΧΑΪΛΙΔΗ ΝΤΕΠΗ, μέλος ΔΣ Σωματείου Εργαζομένων Δήμου Ρόδου και μέλος ΔΣ της ΟΓΕ

Κυκλάδες

ΣΙΓΑΛΑΣ ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ, περιφερειακός σύμβουλος Νοτίου Αιγαίου, ΠΑΓΟΥΝΗ ΦΩΤΕΙΝΗ, ιδιωτική υπάλληλος, ΓΚΙΚΑΣ ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ, ιστορικός, ΠΡΩΤΟΠΑΠΠΑ ΦΡΑΤΖΕΣΚΑ, αδιόριστη εκπαιδευτικός, ΚΑΪΛΗΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ, δημοτικός σύμβουλος Σύρου, ΧΡΥΣΟΛΩΡΑΣ ΘΟΔΩΡΟΣ, δημοτικός σύμβουλος Σερίφου

Χίος

ΑΜΠΑΤΖΗ ΣΤΥΛΙΑΝΗ (ΣΤΕΛΛΑ), πρόεδρος Σωματείου Ιδιωτικών Υπαλλήλων Χίου, ΚΟΥΝΟΥΠΑΣ ΜΑΡΚΟΣ, οδοντίατρος, ΖΩΦΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ, συνταξιούχος, ΚΑΚΑΡΙΝΟΣ ΣΤΡΑΤΗΣ, αγρότης - συνταξιούχος Δημοσίου

ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΣ

Μεσσηνία

ΚΑΤΣΑΣ ΑΝΤΩΝΗΣ, συνεργαζόμενος, δικηγόρος, ΔΙΑΣΑΚΟΣ ΝΙΚΟΣ, οδοντίατρος, μέλος ΔΣ Ελληνικής Οδοντιατρικής Ομοσπονδίας, ΧΡΗΣΤΕΑ ΣΤΕΛΛΑ, μεταλλειολόγος, μέλος ΔΣ Σωματείου Επισκευαστών Αυτοκινήτων Μεσσηνίας, ΚΑΝΤΖΙΛΙΕΡΗ ΧΡΙΣΤΙΝΑ, κτηνίατρος, δημοτική σύμβουλος Καλαμάτας, ΚΟΥΦΑΛΑΚΟΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ, αντιπρόεδρος ΔΣ Εργατικού Κέντρου Καλαμάτας, πρόεδρος Ενωσης Γονέων και Κηδεμόνων Καλαμάτας, ΚΟΥΚΟΥΜΗΣ ΣΑΡΑΝΤΟΣ, δάσκαλος, δημοτικός σύμβουλος Τριφυλίας, ΖΑΦΕΙΡΗ ΑΓΓΕΛΙΚΗ, Γραμματέας Τομεακού Συμβουλίου Μεσσηνίας της ΚΝΕ, σπουδάστρια ΤΕΙ

Λακωνία

ΛΕΒΕΝΤΑΚΗΣ ΔΗΜΟΣ, δημοτικός σύμβουλος Σπάρτης, ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΥ ΕΛΕΝΗ, δασκάλα, δημοτική σύμβουλος Μονεμβασιάς, ΚΟΙΛΑΚΟΣ ΓΙΩΡΓΟΣ, αρτοποιός, δημοτικός σύμβουλος Ευρώτα, ΒΟΥΛΟΥΜΑΝΟΣ ΓΡΗΓΟΡΗΣ, πολιτικός μηχανικός, ΒΑΛΙΩΤΗ ΕΛΕΝΗ, Γραμματέας του Τομεακού Συμβουλίου Λακωνίας της ΚΝΕ

Αρκαδία

ΓΟΝΤΙΚΑΣ ΝΙΚΟΣ, μέλος ΔΣ Σωματείου Εφοριακών Νομών Μεσσηνίας - Λακωνίας - Αρκαδίας, περιφερειακός σύμβουλος Πελοποννήσου, ΠΑΝΟΥΣΗ ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ, μηχανολόγος μηχανικός, μέλος ΔΣ Εργατικού Κέντρου Αρκαδίας, ΚΟΛΟΒΟΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ, μέλος Πανελλαδικής Γραμματείας ΠΑΣΥ, ΛΑΜΠΡΟΠΟΥΛΟΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ, δημοτικός σύμβουλος Μεγαλόπολης, ΡΑΔΑΙΟΥ ΣΜΑΡΩ, πολιτικός μηχανικός

Αργολίδα

ΑΓΓΕΛΟΥ ΝΙΚΟΣ, συνεργαζόμενος, κτηνοτρόφος, μέλος Πανελλαδικής Γραμματείας ΠΑΣΥ, ΚΟΛΙΖΕΡΑΣ ΘΑΝΑΣΗΣ, εργάτης στο εργοστάσιο χυμοποίησης ΡΕΑ, μέλος ΔΣ Σωματείου Εργαζομένων της ΕΑΣ Αργολίδας, ΓΚΙΟΚΑ ΒΑΣΙΛΙΚΗ, ελεύθερη επαγγελματίας, ΜΠΑΒΕΛΗ ΝΑΥΣΙΚΑ, μέλος του Αγροτοκτηνοτροφικού Συλλόγου Αργολίδας, ΜΠΑΒΕΛΛΑΣ ΒΑΣΙΛΗΣ, γιατρός, μέλος ΔΣ Ιατρικού Συλλόγου Αργολίδας

Κορινθία

ΤΣΑΡΜΠΟΥ ΕΥΦΡΟΣΥΝΗ, πρόεδρος Σωματείου Ιδιωτικών Υπαλλήλων Κορινθίας, ΚΕΛΛΑΡΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ, γραμματέας ΔΣ Εργαζομένων ΔΕΥΑ Δήμου Σικιωνίων, ΞΕΝΟΠΟΥΛΟΣ ΣΠΗΛΙΟΣ, συνεργαζόμενος, οφθαλμίατρος, ΝΤΟΡΜΠΑΡΗΣ ΣΤΥΛΙΑΝΟΣ, εργάτης, μέλος ΔΣ Σωματείου Εργαζομένων στον Κλάδο του Μετάλλου στο Νομό Κορινθίας, ΑΝΤΩΝΕΛΟΥ ΡΕΓΓΙΝΑ, εποχιακή εργαζόμενη σε συσκευαστήρια, μέλος Ομάδας Γυναικών Αγίων Θεοδώρων της ΟΓΕ, ΔΙΚΑΙΟΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ, ιδιωτικός υπάλληλος, μέλος της Γραμματείας Κορινθίας του ΠΑΜΕ

ΣΤΕΡΕΑ ΕΛΛΑΔΑ

Εύβοια

ΜΑΡΙΝΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, βουλευτής, ΝΤΟΥΡΟΥ ΙΩΑΝΝΑ (ΣΟΦΙΑ), εκπαιδευτικός, μέλος ΔΣ ΟΓΕ, περιφερειακή σύμβουλος Στερεάς Ελλάδας, ΚΟΥΚΟΥΡΑΣ ΑΝΤΩΝΙΟΣ, ιδιωτικός υπάλληλος, ΠΑΠΑΣΤΑΘΟΠΟΥΛΟΥ - ΡΑΧΙΩΤΗ ΒΑΓΓΕΛΙΩ, συνταξιούχος, ΤΖΑΒΑΡΑΣ ΓΙΑΝΝΗΣ, μέλος ΔΣ Εργατικού Κέντρου Εύβοιας, μέλος ΔΣ Ομοσπονδίας, Πρόεδρος Συνδικάτου Τροφίμων - Ποτών Εύβοιας - Βοιωτίας, ΛΙΑΓΚΑΚΗΣ ΕΥΣΤΑΘΙΟΣ, πρόεδρος Αγροτικού Συλλόγου Μαντουδίου, δημοτικός σύμβουλος Μαντουδίου - Λίμνης - Αγ. Αννας, ΠΥΘΟΥΛΑ ΓΕΩΡΓΙΑ, φιλόλογος, δημοτική σύμβουλος Διρφύων - Μεσσαπίων, ΤΡΑΚΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ, χημικός

Φθιώτιδα

ΜΠΑΣΔΕΚΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ, γεωπόνος, ΑΝΤΩΝΙΑΔΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ, γιατρός, μέλος του ΔΣ της Ενωσης Νοσοκομειακών Γιατρών Λαμίας και του Ιατρικού Συλλόγου Φθιώτιδας, ΠΟΛΙΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ, μέλος του σωματείου της ΛΑΡΚΟ και του Εργατικού Κέντρου Φθιώτιδας, πρόεδρος Συνδικάτου Μετάλλου Φθιώτιδας, ΜΠΟΥΑΣ ΣΠΥΡΙΔΩΝ, συνεργαζόμενος, αρχιτέκτων μηχανικός, ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΣ, πρόεδρος Σωματείου Εμποροϋπαλλήλων Φθιώτιδας, μέλος του Εργατικού Κέντρου Φθιώτιδας, ΚΑΨΑΛΗ ΧΡΥΣΟΥΛΑ, αγρότισσα, μέλος ΔΣ Συλλόγου ΟΓΕ Λαμίας, ΜΠΑΦΟΥΤΣΟΥ ΑΝΔΡΙΑΝΑ, εκπαιδευτικός, μέλος ΔΣ Σωματείου Εμποροϋπαλλήλων Φθιώτιδας

Ευρυτανία

ΓΙΑΝΝΟΥΛΗΣ ΓΙΑΝΝΗΣ, εργάτης, ΛΑΠΠΑΣ ΙΩΑΝΝΗΣ, τεχνολόγος μηχανικός, ΠΑΠΑΡΟΪΔΑΜΗΣ ΒΑΣΙΛΗΣ, συνταξιούχος τραπεζοϋπάλληλος, δημοτικός σύμβουλος Καρπενησίου

Φωκίδα

ΙΩΣΗΦΙΔΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ, δημοτικός σύμβουλος Δελφών, πρόεδρος Συνταξιούχων ΙΚΑ Φωκίδας, ΤΣΕΛΕΣ ΔΡΟΣΟΣ, μηχανικός περιβάλλοντος, ΓΩΓΟΣ ΑΛΕΞΙΟΣ (ΑΛΕΚΟΣ), πρώην εργαζόμενος στο ΕΘΝΟΣ, μέλος ΔΣ Ενωσης Προσωπικού Ημερήσιων Εφημερίδων Αθηνών (ΕΠΗΕΑ)

Βοιωτία

ΚΟΥΤΣΟΥΜΠΑΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ, Γενικός Γραμματέας της ΚΕ του ΚΚΕ, ΚΟΤΣΙΚΩΝΑΣ ΕΠΑΜΕΙΝΩΝΔΑΣ, δικηγόρος, δημοτικός σύμβουλος Λιβαδειάς, ΤΟΥΛΟΥΜΑΚΟΣ ΑΝΤΩΝΙΟΣ, δικηγόρος, δημοτικός σύμβουλος Θήβας, ΤΖΑΝΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ, τεχνολόγος γεωπόνος, μέλος ΔΣ Εμπόρων Λαϊκών Αγορών Βοιωτίας, ΚΑΒΑΛΟΣ ΓΙΩΡΓΟΣ, βιομηχανικός εργάτης, μέλος ΔΣ Εργατικού Κέντρου Θήβας, πρόεδρος ΔΣ Συνδικάτου Χημικής Βιομηχανίας Βοιωτίας «Ο ΣΠΑΡΤΑΚΟΣ»

ΘΕΣΣΑΛΙΑ

Λάρισα

ΛΑΜΠΡΟΥΛΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ, γιατρός, βουλευτής, ΜΑΡΟΥΔΑΣ ΡΙΖΟΣ, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ, πρόεδρος Ομοσπονδίας Αγροτικών Συλλόγων Λάρισας, μέλος της Πανελλαδικής Γραμματείας της ΠΑΣΥ, ΤΣΙΑΠΛΕΣ ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ, πρόεδρος Εργατικού Κέντρου Λάρισας, μέλος της Εκτελεστικής Γραμματείας ΠΑΜΕ, ΑΒΡΑΝΑΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ, οδοντίατρος, ΓΑΒΑΛΑ ΜΑΡΙΑ, δικηγόρος, ΔΑΣΚΑΛΑΚΗ ΑΓΓΕΛΙΚΗ, πρόεδρος Σωματείου Εμποροϋπαλλήλων Λάρισας, μέλος ΔΣ Εργατικού Κέντρου Λάρισας, ΘΕΟΔΩΡΟΥ ΚΥΡΙΑΚΗ, πανεπιστημιακή γιατρός στο ΠΠΝΛ, ΚΑΣΣΙΔΑΣ ΓΙΑΝΝΗΣ, συνεργαζόμενος, δημοτικός σύμβουλος Αγιάς, ΛΙΤΣΑ ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ, πρόεδρος Σωματείου Ιδιωτικών Κλινικών Λάρισας, ΣΤΑΜΟΥΛΑΚΗΣ ΒΑΣΙΛΗΣ, μέλος ΔΣ Εμπορικού Συλλόγου Λάρισας, δημοτικός σύμβουλος Κιλελέρ, ΤΣΙΚΡΙΤΖΗΣ ΣΤΕΛΙΟΣ, αγρότης

Μαγνησία

ΣΤΕΡΓΙΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ, εργαζόμενος στη ΜΕΤΚΑ (όμιλος «Μυτιληναίος»), πρόεδρος Σωματείου Μετάλλου «Μήτσος Παπαρήγας», μέλος ΔΣ Εργατικού Κέντρου Βόλου και Ομοσπονδίας Μετάλλου, ΝΑΝΟΣ ΑΠΟΣΤΟΛΗΣ, δημοτικός σύμβουλος Βόλου, πρώην βουλευτής, ΑΓΓΕΛΗΣ ΝΙΚΟΣ, αγροτοσυνδικαλιστής, ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΣ, αυτοαπασχολούμενος, ΚΩΤΗ - ΡΟΥΣΗ ΑΓΟΡΗ (ΡΙΤΣΑ), εκπαιδευτικός, μέλος του ΔΣ της ΟΓΕ, πρόεδρος Συλλόγου Γυναικών Μαγνησίας, ΛΟΥΜΑ ΡΕΝΑ, αυτοαπασχολούμενη, ΡΗΓΑΚΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΑ, δασκάλα, ΤΣΑΛΟΥΧΑΣ ΘΟΔΩΡΟΣ, συνταξιούχος ΟΤΑ, δημοτικός σύμβουλος Βόλου

Τρίκαλα

ΚΑΝΤΑΡΤΖΗΣ ΑΧΙΛΛΕΑΣ, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ, δικηγόρος, ΚΑΪΚΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ, εκπαιδευτικός, δημοτικός σύμβουλος Τρικάλων, ΜΠΑΚΑΣΗ ΒΑΣΙΛΙΚΗ, νοσηλεύτρια, συνδικαλιστικό στέλεχος, μέλος του ΔΣ της ΟΓΕ, ΝΤΟΥΡΛΙΟΣ ΛΑΜΠΡΟΣ, μηχανικός, ΤΣΙΑΜΗΣ ΘΑΝΑΣΗΣ, λογιστής, ΚΑΠΕΤΗ ΓΕΩΡΓΙΑ, αδιόριστη εκπαιδευτικός

Καρδίτσα

ΜΠΟΥΤΑΣ ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ, πρόεδρος Ομοσπονδίας Αγροτικών Συλλόγων Καρδίτσας, μέλος της Πανελλαδικής Γραμματείας της ΠΑΣΥ, ΑΓΓΕΛΟΥ ΛΗΔΑ, γιατρός, ΚΟΥΤΡΑ ΧΑΡΙΚΛΕΙΑ, αδιόριστη εκπαιδευτικός, μέλος ΔΣ Σωματείου Εμποροϋπαλλήλων, ΚΡΑΝΙΑΣ ΒΑΣΙΛΗΣ, μέλος ΔΣ Εργατικού Κέντρου Καρδίτσας, δημοτικός σύμβουλος Καρδίτσας, ΠΟΛΥΓΕΝΗΣ ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ, μέλος ΔΣ Ομοσπονδίας Αγροτικών Συλλόγων Καρδίτσας, δημοτικός σύμβουλος Παλαμά, ΤΣΙΟΥΤΡΑΣ ΓΙΑΝΝΗΣ, μέλος ΔΣ Ομοσπονδίας Αγροτικών Συλλόγων Καρδίτσας

Ο κλοιός-ταινια

Ο κλοιός

Ο κλοιός

   Η πρώτη αεροπειρατεία στην ελληνική ιστορία, την πραγματοποίησαν ΕΠΟΝίτες

Από herko

Επιμέλεια Ηρακλής Κακαβάνης //

Στις 12 Σεπτέμβρη 1948 έγινε η πρώτη αεροπειρατεία στην ελληνική ιστορία την οποία πραγματοποίησε η ΕΠΟΝ (και από τις πρώτες παγκοσμίως). Την έκαναν οι  6 ΕΠΟΝίτες που κατηγορούνταν από τις αρχές για ενέργειες σαμποτάζ.
Αλέξανδρος Κουφουδάκης, 21 ετών
Δημήτριος Κουφουδάκης, 23 ετών
Αχιλλέας Κετιμλίδης, 19 ετών
Αντώνης Βογιάζος, 18 ετών
Γιώργος Κέλας, 17 ετών
Σπύρος Χελμιάδης, 18 ετών

«Προσπαθώντας να ξεφύγουν από τους διώκτες τους, οι έξι νεαροί κατέφυγαν στην Αθήνα, με απώτερο σκοπό να διαφύγουν σε κάποια γειτονική σοσιαλιστική χώρα και στη συνέχεια να επαναπροωθηθούν στην Ελλάδα για να πολεμήσουν στις τάξεις του Δημοκρατικού Στρατού. Ψάχνοντας τρόπους να υλοποιήσουν το σχέδιό τους, τους κατέβηκε η ιδέα να καταλάβουν ένα αεροπλάνο της πολιτικής αεροπορίας και να το οδηγήσουν στη Γιουγκοσλαβία. Σχέδιο παράτολμο, αλλά και «πρωτοποριακό» για την εποχή».
Η προσπάθειά τους ξεκίνησε το μεσημέρι της 12ης Σεπτέμβρη από το αεροδρόμιο του Ελληνικού, όπου επιβιβάστηκαν στο αεροπλάνο τύπου «Ντακότα».
«Λίγα λεπτά μετά την απογείωσή του κι ενώ το αεροπλάνο πετούσε πάνω από τη βόρεια Εύβοια, οι τέσσερις από τους έξι νεαρούς μπήκαν στον θάλαμο διακυβέρνησης και αφού τραυμάτισαν με σουγιά τον συγκυβερνήτη και τον ασυρματιστή, ανάγκασαν τον κυβερνήτη Αθανάσιο Ηγουμενάκη να οδηγήσει το αεροπλάνο προς τα γιουγοσλαβικά σύνορα. O Ηγουμενάκης προσπάθησε να παραπλανήσει τους αεροπειρατές, χωρίς όμως αποτέλεσμα. Έτσι, ακολουθώντας το ποτάμι του Αξιού κατόρθωσε να προσγειώσει τελικά το αεροπλάνο σε μία λωρίδα γης στην τοποθεσία Μπούργκα, 60 χιλιόμετρα νοτιοανατολικά των Σκοπίων. Μετά την αποβίβαση των έξι αεροπειρατών, οι χειριστές κατόρθωσαν να απογειώσουν το αεροπλάνο και να φτάσουν στη Θεσσαλονίκη γύρω στις 5 το απόγευμα, 4 ώρες και 27 λεπτά μετά την αναχώρησή του από την Αθήνα» (sansimera.gr).
Το 1987 ο σκηνοθέτης Κώστας Κουτσομύτης μετέφερε στη μεγάλη οθόνη το περιστατικό της αεροπειρατείας, με τίτλο «Ο Κλοιός».

Ο Σπύρος Χελμιάδης σκοτώθηκε στη μάχη του Μπίκοβικ και ο Αχιλλέας Κετιμλίδης στην περιοχή του Κιλκίς. Οι άλλοι έζησαν 35 χρόνια περίπου στην προσφυγιά. Ο Αντώνης Βογιάζος σπούδασε στη Σοβιετική Ενωση σκηνοθεσία και με την επιστροφή του δούλεψε στην ελληνική τηλεόραση όπου σκηνοθετεί θεατρικές παραστάσεις και σειρές. Η πιο γνωστή «Ο φωτογράφος του χωριού». Επίσης έκανε και πολλές μεταφράσεις λενινιστικών κειμένων από τα ρώσικα. Πέθανε το 1992.
Στη στήλη «Μνήμες αγωνιστών» του «Ριζοσπάστη» βρήκαμε αναλυτική αναφορά σε έναν εκ των πρωταγωνιστών την οποία και παραθέτουμε’:
Ο ΑΛΕΚΟΣ ΚΟΥΦΟΥΔΑΚΗΣ γεννήθηκε το 1927 στη Θεσσαλονίκη. Στις 21 Φλεβάρη του 1944 στην επέτειο της ίδρυσης της ΕΠΟΝ , γίνεται μέλος της και μετά εντάσσεται στον εφεδρικό ΕΛΑΣ. Μέλος του ΚΚΕ γίνεται την άνοιξη του 1944.
Αποφασίζει να ξεφύγει από τις διώξεις με τον αδελφό του και άλλους 4 πατριώτες. Με την αεροπειρατεία της DΑΚΟΤΑ το 1948, φτάνουν στα Σκόπια. Ξαναμπαίνουν στην Ελλάδα, εντάσσονται και οι 6 στο Δημοκρατικό Στρατό και ονομάζονται ανθυπολοχαγοί πολιτικοί επίτροποι, για ανθραγαθία.
Τέλος του 1948 στέλνεται στην 5η σειρά της Σχολής Αξιωματικών στις Πρέσπες και στις αρχές του 1949 στη Σχολή Πολιτικών Επιτρόπων Πόλεων και Υπαίθρου.
Τραυματίζεται και μεταφέρεται για θεραπεία στη Λαϊκή Δημοκρατία της Τσεχοσλοβακίας.
Υπήρξε συντάκτης στον «Αγωνιστή», την εφημερίδα των Ελλήνων πολιτικών προσφύγων, από το 1953 ως το 1954.
Στη συνέχεια σπουδάζει Χημεία στο Πανεπιστήμιο του Καρόλου, το οποίο είναι ένα από τα αρχαιότερα στην Κεντρική Ευρώπη.
Εκλέγεται γραμματέας της ΚΟΒ των Ελλήνων Φοιτητών του Πανεπιστημίου κατά τη διάρκεια των προπτυχιακών σπουδών του και μετά γραμματέας της ΚΟΒ Πράγας.
Το 1958 παίρνει το πτυχίο του και αρχίζει το διδακτορικό του με θέμα την επίδραση του υδρογόνου στα μέταλλα. Ταυτόχρονα εργάζεται σε Ινστιτούτο Ερευνών. Καρπός αυτής της εργασίας είναι εφτά επιστημονικές ευρεσιτεχνίες να είναι δικές του.
Το 1968 τάσσεται υπέρ του Κόμματος και των αποφάσεων της 12ης Ολομέλειας.
Το 1975 επισκέπτεται την Ελλάδα και τελικά επαναπατρίζεται το 1978.
Ο Αλέκος Κουφουδάκης πήρε την ελληνική ιθαγένεια το 1981.
Από το 1985 ήταν συνεργάτης του ΕΚΕΦΕ «Δημόκριτος», όπου εργάστηκε ως τη συνταξιοδότησή του.
Το 1991, για μια ακόμη φορά, υπερασπίστηκε το χαρακτήρα της μαρξιστικο-λενινιστικής φυσιογνωμίας και τις αρχές λειτουργίας του ΚΚΕ.
Ηταν μέλος της ΚΟΒ Ερευνας της Αχτίδας ΑΕΙ-ΤΕΙ-Ερευνας της ΚΟ Αθήνας, πάντα παρών στις συνεδριάσεις, στις πορείες, σε όλες τις «μάχες». Υπήρξε παράδειγμα για όλους.
Τον αποχαιρετήσαμε στις 25 Μάη 2006.

(Στη φωτογραφία εξωφύλλου τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων «Ελευθερία» και «Εμπρος» της 14ης Σεπτέμβρη 1948)

Προτζεκτοράτο

 Προτζεκτοράτο

Δελτίο Κομινφόρμ ΙΙΙ

Η προχτεσινή τηλεμαχία-ντιμπέι ρε κύλησε πιο χαλαρά και ζωντανά από την πρώτη, με τη διευρυμένη σύνθεση, αλλά αρκούντως αδιάφορα για το μέσο τηλέπαθο, που ξέδωσε βασικά με αγνό και άδολο διαδικτυακό τρολάρισμα, ή έστω για τους εκλογικούς συσχετισμούς. Ο Τσίπρας νίκησε γιατί δεν έχασε, και είναι σχεδόν να απορείς με την προεκλογική εκστρατεία του Σύριζα, που τον θεωρεί το δυνατό της χαρτί και βγάζει γιγαντοαφίσες, όπου κυριαρχεί η μουτσούνα του και από κάτω με μικρά γράμματα το μαγαζί που τραγουδάει ή μάλλον το κόμμα του. Όσο για τον Μεϊμάρ, θα ‘βγαινε εύκολα πρώτος αν νικούσε ο πιο ψηλός ή αυτός που κάνει το πιο έξυπνο τρολάρισμα με την κάμερα. Βγαίνοντας από το ραδιομέγαρο όμως οι δηλώσεις του θύμισαν παίκτες μετά τον αγώνα που γκρινιάζουν για τη διαιτησία, για τον αγωνιστικό χώρο που ήταν βαρύς και τα αγριογούρουνα που έφαγαν κάτι αηδίες.

Αλλά η καλύτερη στιγμή της βραδιάς ήταν όταν πήγε το θέμα στις συνεργασίες, ποιος (δε) θέλει τον άλλο, ποιος θα τελειώσει ποιον, κι άλλα παρόμοια αγαπησιάρικα υπονοούμενα, με αποκορύφωμα το σημείο που παραδέχτηκαν, εμμέσως πλην σαφώς, πως θα μπορούσαν να συνεργαστούν και σε κυβερνητικό επίπεδο ακόμα, αν το απαιτούσε το καλό της χώρας. Κοντός-ψηλός, σα δίδυμο συμμορίας, που βάζει στην κλίνη του Προκρούστη το λαό, για να κοντύνει ό,τι «περισσεύει» (μισθούς, συντάξεις, επιδόματα) και να τεντώσει τα υπόλοιπα (τα ωράρια, τις εισφορές, κεφάλαια στις τράπεζες, κτλ).

Η μεγάλη κερδισμένη της βραδιάς ήταν πάντως η ΛαΕ και το σχεδόν προσυνεννοημένο σόου της Ζωής στο Μέγκα, που δεν είναι απλά εγγύηση σιχασιάς για το μέσο τηλεθεατή, αλλά έχει καταφέρει να δίνει γραμμή στο λαό από την ανάποδη. Όχι μόνο με το Σύριζα και με το δημοψήφισμα του καλοκαιριού, αλλά ήδη από το 07’, που ξανάβγαλε ουσιαστικά τον ΓΑΠ πρόεδρο του Πασοκ, στηρίζοντας το Βενιζέλο. Η «σύγκρουση» με την Τρέμη ήταν η καλύτερη στιγμή (και βασικά το πολιτικό σωσίβιο) του Τσίπρα στο πρώτο ντιμπέι, ενώ η Ζωή φάνταζε προχτές σαν η θηλυκή εκδοχή κάποιου υπερήρωα που τολμάει να τα βάλει με το κατεστημένο (πχ του Ζορό, για να ταιριάζει και το αρχικό γράμμα –αν και οι Ισπανοί το προφέρου βασικά Θόρ-ρ-ο).

Εν τω μεταξύ ο (μικρο)αστικός μύθος λέει πως η Ζωή συνέχισε να παίζει με τηλεοπτικούς όρους με τηλεοπτικούς όρους κι εκτός οθόνης, πχ στη χτεσινή συγκέντρωση της ΛαΕ, όπου λέγεται πως ακολούθησε ο παρακάτω διάλογος.

Ζορό: θέλετε να πληρώσουμε το χρέος;

Μαθητούδια από κάτω: Ό-οοοοο-χι-ι-ι-ι....

Ζορό-δασκάλα: Τι είπατε;

Κι εκεί δεκάδες αγοράκια από κάτω μπορεί να ένιωσαν για πρώτη φορά (αριστερά) το εσώρουχό τους να μουσκεύει, να πήγαν σπίτι απορημένοι, να διστάζουν να ρωτήσουν τον μπαμπά (ή μήπως τη μαμά) και να κοιτάνε μελαγχολικά το ταβάνι, χωρίς να μπορούνε να κοιμηθούν.

Το χτεσινό μενού περιελάμβανε επίσης προεκλογική συγκέντρωση Πασοκ-Δημαρ στην Κοτζιά. «Μα είναι να γελάει (και να κλαίει) κανείς», όπως θα έλεγε και ο τελευταίος τίμιος Πασόκος, Φίλιππας Συρίγος (που βασικά χτες θα είχε άλλους λόγους για να μη γελάει).

Είχε δίωρη πολιτική διαφήμιση του Σύριζα στο κανάλι 29 του Λαζόπουλου, με αυθόρμητα ρεπορτάζ στις λαϊκές αγορές, κι απλούς, καθημερινούς Συριζαίους, σαν κι εμάς. Κι ύστερα απορούσες, σφε αναγνώστη, πού έβρισκαν Γαπ και Σαμαράς, αυτούς που (έλεγαν ντεμέκ πως) τους συνέχαιραν.

Καθώς και την «παγκόσμια γιορτή της Δημοκρατίας» και του Σκάι, στη Στοά του Αττάλου, με σεΐχηδες, απλούς, καθημερινούς μεγιστάνες με δημοκρατικές ευαισθησίες και τον Καμίνη να λέει ότι α. η κρίση σημαίνει δημοκρατία β. η ΕΕ στέκεται αλληλέγγυα στην Ελλάδα, όπως και εμείς στους Σύριους πρόσφυγες, και γ. επί δημαρχίας του το μεταναστευτικό πρόβλημα έχει λυθεί κατά το μεγαλύτερο μέρος.

Αλλά η τούρτα στο κερασάκι ήταν ο Παφίλης (ενάντια) στους εναλλακτικούς Συριζαίους του Πρες Πρότζεκτ, να αποδεικνύει πόση βάση έχει το ξύλινο μασίφ στερεότυπο για τους κομμουνιστές και την ξύλινη γλώσσα τους.

Μεταξύ των κορυφαίων στιγμών η παρομοίωση της Ζωής με μουλά, καθώς ερμήνευε όπως ήθελε τον κανονισμό της Βουλής, όταν αρνούνταν πχ να συζητηθεί η δική μας πρόταση για το δημοψήφισμα, ή άλλες προτάσεις νόμου του Κόμματος. Αλλά και η ιστορία με τον Λουλέ κι έναν Παναγιώτη (ποιος να είναι; ποιος να είναι;), που γκρίνιαζε πως μιλάμε συνέχεια για «ιμπεριαλισμό» και μήπως πρέπει να χρησιμοποιούμε άλλον όρο, για να ακολουθήσει ο εξής διάλογος:

-Στο χωριό σου Παναγιώτη πώς τη λέτε την κορομηλιά;

-Κορομηλιά.

-Ε τον ιμπεριαλισμό γιατί να τον πούμε αλλιώς δηλαδή; Αφού έτσι τον λένε.

Σήμερα όλοι οι δρόμοι (εκτός από τον ευρωμουνόδρομο) οδηγούν στο Σύνταγμα, όπου θα γίνει η πιο μαζική συγκέντρωση αυτής της προεκλογικής περιόδου.

Έλα να νιώσεις τι θα πει λαός

Και το πώς θα έρθει ο κομμουνισμός...

Στα διεθνή ξεχωρίζει η ανάδειξη ενός εγγλέζου Τσίπρα στην ηγεσία των Εργατικών (να και άλλος σύμμαχος! Κερδάμε αδέλφια). Ο εισοδισμός του Καλλίνικος και του αγγλικού Σεκ τώρα δικαιώνεται...

Κλείνουμε το δελτίο μας με την αθλητική ενότητα. Το μπάσκετ είναι ένα άθλημα όπου κάποιες φορές παίζουμε καλύτερα, άλλες όχι, και στο τέλος χάνουμε από τους Ισπανούς. Και δεν είναι αυτοί αντιπαθείς· εμείς είμαστε ηττοπαθείς και κομπλεξικοί. Δεν είναι αυτοί αχώνευτοι, οι δικές μας ήττες είναι η μία πιο αχώνευτη από την άλλη. Δε φταίει η τύχη και ο Κατσικαροπόδαρος προπονητής. Φταίει το σύστημα. Γι’ αυτό τώρα Κουκουέ.

Αλλά ουδέν κακό αμιγές καλού. Γιατί αν έφτανε τελικά η Εθνική στον τελικό, θα έπεφτε πάνω στην τούρλα των εκλογών και θα υπήρχε ηθικό δίλημμα. Κι άντε να πείσεις μετά το Λαϊκό Στρώμα να αλλάξει κανάλι.

Αν και η βασική αθλητική είδηση χτες ήταν το σχεδόν προλεκάλτ πρωτοσέλιδο της Πράσινης, που (έχει τον πόνο της με τον Αναστασίου και το τριετές πλάνο, αλλά) προδίδει τη σχεδόν Κουκουέ μόρφωση του (αρχι)συντάκτη που το εμπνεύστηκε.

Υγ: μια φορά Συριζαίος, για πάντα Πασόκος και στην αγκαλιά του φότοσοπ.

Υγ2: Και η Χρυσούλα Γιαταγάνα; Και η Έλενα Ακρίτα; Ένα είναι το Κόμμα...

   Δέκα λόγοι από τους μυριάδες…

Από Σφυροδρέπανος 

Γράφει ο Σφυροδρέπανος //

…για να ψηφίσεις ΚΚΕ
Γιατί, όπως λέει κι ένα παλιό, προεκλογικό του σύνθημα, έχουμε αγώνες αύριο.
Γιατί είναι η μεγαλύτερη δύναμη εκεί που μετράει: στους δρόμους. Η πιο μαζική, η πιο συνεπής, κι αυτή που δεν κατεβαίνει μόνο για προεκλογικές φιέστες.
Γιατί το ΚΚΕ δε θέλει να κυβερνήσει. Αλλά να κυβερνήσεις εσύ.
Γιατί είναι το μόνο που δε σου υπόσχεται κάποια εύκολη, μαγική λύση. Και προπαντός καμία λύση που να μη συμπεριλαμβάνει εσένα.
Γιατί capital controls σημαίνει πως το κεφάλαιο ελέγχει τα πάντα. Κι όλοι οι υπόλοιποι σε τελική ανάλυση είναι με τον καπιταλισμό ή μια πιο ελαφριά εκδοχή του. Όλοι… πλην Λακεδαιμονίων.
Γιατί τους άλλους, τους δοκίμασες. Το θέμα είναι πολιτικό. Άλλαξε σύστημα, όχι πρόσωπα.
Γιατί ξέρεις τι ρίχνεις στην κάλπη και τι θα σου βγει, χωρίς φόβο πως θα μεταλλαχτεί η ψήφος σου (από αντιμνημονιακή σε μνημονιακή, από «όχι» σε «ναι» καραμπινάτο, κοκ).
Γιατί, όπως είπε κι ο Μίλτος Πασχαλίδης, με όσα βλέπω γύρω μου αυτές τις μέρες, ΚΚΕ και μόνο ΚΚΕ.
ΚΚΕ, για να ρίξεις κόκκινο στην καπιταλιστική νύχτα. Και τρία γράμματα μόνο φωτίζουν…
ΚΚΕ δαγκωτό, για να μη μας δαγκώσουν…

ΔΕΙΤΕ ΤΙΣ «ΑΞΙΕΣ» ΤΗΣ ΕΕ!

ΔΕΙΤΕ ΤΙΣ «ΑΞΙΕΣ» ΤΗΣ ΕΕ!

 ... και θυμηθείτε ποιοί υμνούν και επικαλούνται τις "αξίες" της.

ΤΙ ΜΕΤΟΧΗ, ΤΙ ΜΗΧΑΝΗΜΑ, ΤΙ  ΒΥΤΙΟΦΟΡΟ, ΤΙ ΜΠΑΖΑ, ΤΙ ΣΚΟΥΠΙΔΙΑ, ΤΙ ΚΟΠΑΔΙΑ ΖΩΩΝ, ΤΙ ΚΟΠΑΔΙΑ ΠΡΟΣΦΥΓΩΝ. ΌΛΑ ΣΤΟΝ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΕΠΕΝΔΥΣΗ!

Μια μικρή παλιά ιστορία:

Πριν από πολλά χρόνια, μικρό παιδί, ήμουν ανεβασμένος πάνω σε μια ανοικτή καρότσα φορτηγού με άλλους φίλους και κάπου πηγαίναμε. Από δίπλα περνούσε ένα άλλο φορτηγό που στο μουσαμά έγραφε: «Μεταφοραί ζώντων ζώων». Τίποτα το παράξενο, μέχρι που προσπέρασε και είδαμε από το πίσω, ανοικτό, μέρος ότι ήταν γεμάτο εργάτες! Τότε τους δείχναμε την επιγραφή σκάζοντας σε κοροϊδευτικά γέλια. Αντί όμως να δούμε οργισμένη αντίδραση τους είδαμε να γελάνε και αυτοί και να δείχνουν στην δική μας καρότσα που έγραφε: «Μεταφοραί οικοδομικών υλικών και μπαζών»!  

Τότε δεν πήγε ο νους μου στην αλληγορική διάσταση αυτής της ιστορίας.

Γιατί τη θυμήθηκα; Δείτε τι συμβουλεύουν στους καπιαλιστές και πως υπολογίζουν τους πρόσφυγες,  οι οικονομολόγοι του καπιταλισμού:

-Ο "ανθρωπισμός" επιβάλλει, η οικονομία της ΕΕ χρειάζεται την "υποδοχή" προσφύγων

-«Οι πρόσφυγες είναι μια επένδυση (...) δεν είναι χαμένα χρήματα», τονίζει επίσης ο Μαρσέλ Φράτζσερ, ο πρόεδρος του γερμανικού ινστιτούτου οικονομικών ερευνών DIW.

 

-Η υποδοχή προσφύγων προσφέρει στην Ευρώπη την ευκαιρία «όχι μόνο να τιμήσει τη θέση της ως δημοκρατικής, πλούσιας και σεβόμενης την παράδοσή της Ένωσης, αλλά και να αυξήσει τις προοπτικές της για ανάπτυξη»

-Οικονομολόγοι όλων των τάσεων τονίζουν ότι η Ευρώπη πρέπει να δεχθεί τους πρόσφυγες και μετανάστες και για οικονομικούς λόγους. Οι άνθρωποι αυτοί θα στηρίξουν την ανάπτυξη, και μάλιστα με μικρό κόστος για την ΕΕ, εξηγούν.

-Ο Χόλγκερ Σμίντλινγκ της Berenberg Bank υπολόγισε πως η υποδοχή προσφύγων θα μπορούσε να αυξήσει το ΑΕΠ της ευρωζώνης κατά 0,2% από το δεύτερο εξάμηνο του 2015.

-«Η ήπειρός μας μπορεί και οφείλει να γίνει τον 21ο αιώνα μια μεγάλη γη μετανάστευσης», έγραφε από την πλευρά του ο… αριστερός οικονομολόγος Τομά Πικετί σε πρόσφατο άρθρο του που δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Liberation.

 

-Η ιστορικός Νάνσι Γκριν, ερευνήτρια στην Ανώτατη Σχολή Κονωνικών Επιστημών (EHESS), εξηγεί πως «υπάρχει μια θέση για τους μετανάστες, τόσο στις περιόδους (οικονομικής) επέκτασης όσο και σ' εκείνες της (οικονομικής) ύφεσης», στους τομείς όπου «οι συνθήκες δεν θεωρούνται αρκετά καλές για τους αυτόχθονες». Ως παραδείγματα ανέφερε τις κατασκευές ή τη σιδηρουργία τον 19ο και τον 20ο αιώνα και τις υπηρεσίες προς πρόσωπα σήμερα.

-«Γενικά οι μετανάστες είναι νέοι, με καλή υγεία και επιθυμούν σφόδρα να εργασθούν. Αποφέρουν περισσότερα απ' όσα κοστίζουν» … Εμμανιέλ Οριόλ, ερευνήτρια στη Σχολή Οικονομικών (School of Economics) της Τουλούζης.

-Αυτό που θέλουν οι πρόσφυγες όπως και οι μετανάστες «είναι να συνέλθουν … να εργασθούν» … «πρέπει να οικοδομήσουμε πάνω στον δυναμισμό αυτόν». Ντιμόν του ΟΟΣΑ

Από το in.gr

http://finance.in.gr/InGrArticle.aspx?articleID=1500025762

Οι εργασιακές και κοινωνικές κατακτήσεις στην ΕΣΣΔ (Παιδεία, Υγεία, Ασφαλιστικά δικαιώματα, συνθήκες εργασίας, κλπ.)

 Οι εργασιακές και κοινωνικές κατακτήσεις στην ΕΣΣΔ (Παιδεία, Υγεία, Ασφαλιστικά δικαιώματα, συνθήκες εργασίας, κλπ.)

Με την οικοδόμηση του σοσιαλισμού τον 20ό αιώνα, εργασιακά και κοινωνικά δικαιώματα, όπως της εργασίας, της δωρεάν ιατρικής περίθαλψης και Παιδείας, της παροχής φθηνών υπηρεσιών από το κράτος, της κατοικίας, της πρόσβασης στις πνευματικές και πολιτιστικές αξίες, έγιναν κτήμα των προλεταρίων και των άλλων λαϊκών στρωμάτων στη Σοβιετική Ενωση. Και όλα αυτά χάρις στις ενδογενείς δυνατότητες ανάπτυξης της σοσιαλιστικής οικονομίας. Ολα τα μεγάλα προβλήματα που αντιμετωπίζουν σήμερα η εργατική τάξη και τ’ άλλα λαϊκά στρώματα σε σχέση με τους όρους της ζωής τους στον καπιταλισμό, επειδή ή παραμένουν άλυτα ή αφαιρούνται από τους κεφαλαιοκράτες, ήταν άγνωστα στο σοσιαλισμό, αφού αποτελούσε πρώτιστο ζήτημα, θεμελιώδη νόμο της συγκεκριμένης κοινωνίας, που ήταν η κάλυψη των ολοένα αυξανόμενων αναγκών των ανθρώπων. Μια ιστορική αναδρομή στις κατακτήσεις των ανθρώπων του μόχθου στην ΕΣΣΔ, αποκαλύπτει τα πλεονεκτήματα και την ανωτερότητα, για τους άμεσους παραγωγούς του πλούτου, του σοσιαλισμού.

Ο χρόνος εργασίας

Ο ημερήσιος εργάσιμος χρόνος ήταν σταθερός. Οι «Αρχές της νομοθεσίας της ΕΣΣΔ και των Ενωσιακών Δημοκρατιών για την εργασία» προέβλεπαν ότι η διάρκεια του εργάσιμου χρόνου των εργατοϋπαλλήλων στις επιχειρήσεις, τα ιδρύματα και οργανώσεις, δεν μπορεί να ξεπερνά τις 41 ώρες τη βδομάδα. Για τους εργατοϋπαλλήλους ηλικίας 16-18 χρόνων είχε καθιερωθεί μειωμένη εργάσιμη βδομάδα 36 ωρών, για τους εργατοϋπαλλήλους 15-16 χρόνων εργάσιμη βδομάδα 24 ωρών και για όσους δούλευαν σε ανθυγιεινές εργασίες εργάσιμη βδομάδα μέχρι 36 ώρες. Μειωμένη διάρκεια του εργάσιμου χρόνου είχε καθιερωθεί επίσης για τους δασκάλους, τους γιατρούς και μερικές άλλες ειδικότητες. Για τη νυχτερινή εργασία (από τις 10 το βράδυ έως τις 6 το πρωί) η διάρκεια της δουλιάς ήταν μειωμένη κατά μία ώρα. Η καθιερωμένη μέση διάρκεια της εργάσιμης βδομάδας των ενήλικων εργατών στη βιομηχανία έφτασε τις 40,7 ώρες το 1976, από 47,8 ώρες το 1955 (58,5 ώρες το 1913) (στοιχεία έως το 1976).

Σε όλους τους εργαζόμενους εξασφαλίζονταν μέρες εβδομαδιαίας ανάπαυσης και ετήσιες άδειες με αποδοχές. Η εργάσιμη βδομάδα στη Σοβιετική Ενωση ήταν μια από τις μικρότερες στον κόσμο. Αλλαξε και το περιεχόμενο του ελεύθερου χρόνου. Για την αξιοποίησή του, η λαϊκή εξουσία είχε δημιουργήσει και τις ανάλογες προϋποθέσεις, όπως αναπαυτήρια, δίκτυο πολιτιστικών, ενημερωτικών και υγειονομικών ιδρυμάτων.

Καθολική δημόσια υποχρεωτική Κοινωνική Ασφάλιση

Η Κοινωνική Ασφάλιση, προεπαναστατικά στη Ρωσία κάλυπτε μόνο 2 από τα 11 εκατομμύρια των ατόμων της μισθωτής εργασίας. Οι βασικές συνδρομές, μάλιστα, στο Ταμείο των κοινωνικών ασφαλίσεων γίνονταν από τους ίδιους τους εργάτες (κατά τα 3/5).
Στην ΕΣΣΔ, πριν την ανατροπή του σοσιαλισμού, η Κοινωνική Ασφάλιση (που κάλυπτε όλους τους εργαζόμενους και τα μέλη των οικογενειών τους) ήταν καθολική, χωρίς εισφορές από το μισθό των εργαζομένων. Οι εισφορές προέρχονταν από τα κονδύλια των επιχειρήσεων, ιδρυμάτων και κολχόζ και τον κρατικό προϋπολογισμό.
Υπήρχαν οι συντάξεις για γηρατειά, για αναπηρία, και λόγω απώλειας του προστάτη της οικογένειας. Το όριο ηλικίας για συνταξιοδότηση, λόγω γηρατειών, για τους άνδρες ήταν τα 60 χρόνια, για τις γυναίκες τα 55 χρόνια. Οι εργάτες και υπάλληλοι που απασχολούνταν σε βαριές και ανθυγιεινές εργασίες, έπαιρναν σύνταξη στα 50 χρόνια ηλικίας οι άνδρες και στα 45 οι γυναίκες. Συμπληρωματικά ευεργετήματα, τόσο ως προς την ηλικία όσο και ως προς τα χρόνια υπηρεσίας, παρέχονταν κατά τη συνταξιοδότηση των γυναικών που γέννησαν από 5 παιδιά και πάνω και τα μεγάλωσαν ως τα 8 τους χρόνια.

Υγιεινή και Ασφάλεια

Η προστασία της δουλιάς, όπως και η προστασία του περιβάλλοντος, συγκαταλέγονταν στα προβλήματα, όπου τα οικονομικά ζητήματα διαπλέκονται στενά με τα ζητήματα της κοινωνικής πολιτικής. Μόνο το πρώτο μισό της δεκαετίας του ’80, μειώθηκαν κατά 20% τα εργατικά ατυχήματα και οι επαγγελματικές ασθένειες. Αν οι συνδικαλιστικές επιτροπές των επιχειρήσεων είχαν δικαίωμα να προβάλλουν «βέτο» στις αποφάσεις της διεύθυνσης για απολύσεις, η επιθεώρηση κάθε κλαδικού συνδικάτου δικαιούνταν να αναστείλει τη λειτουργία τμήματος ή ακόμα και εργοστασίου, όπου δεν τηρούνταν οι κανονισμοί της ασφάλειας και προστασίας της δουλιάς. (Στοιχεία από την μπροσούρα για τα 70χρονα της σοβιετικής εξουσίας).

Ιδιαίτερη φροντίδα

για την εργαζόμενη γυναίκα

και το παιδί

Η σοσιαλιστική εξουσία έθεσε τις βάσεις για την κατάργηση της καταπίεσης της γυναίκας. Το σοβιετικό κράτος πάντοτε θεωρούσε σαν ένα από τα βασικά του καθήκοντα την προστασία της μητέρας και του παιδιού και την εξασφάλιση στη γυναίκα εκείνων των συνθηκών, που θα της επιτρέπουν να συνδυάζει την παραγωγική και κοινωνική δραστηριότητα, με τη μητρότητα και την ανατροφή των παιδιών της. Η εργατική νομοθεσία προέβλεπε την εξασφάλιση της εργασίας των γυναικών, ιδιαίτερα στην περίοδο της εγκυμοσύνης. Οι έγκυες απαλλάσσονταν από τις υπερωρίες και τη νυχτερινή εργασία και μετατίθονταν σε πιο ελαφριές δουλιές. Στη γυναίκα χορηγούνταν πληρωμένη άδεια εγκυμοσύνης και τοκετού για 112 ημέρες (56 ημέρες πριν και 56 μετά τον τοκετό). Σε περίπτωση που κάποια γεννούσε δύο ή και περισσότερα παιδιά, ή σε περίπτωση επιπλοκών στον τοκετό, η άδεια μετά τον τοκετό αυξανόταν έως 70 μέρες. Ο κρατικός προϋπολογισμός προέβλεπε κονδύλια, που το ύψος τους συνεχώς αυξανόταν, για την καταβολή επιδόματος στις μητέρες για τη θεραπεία των παιδιών. Το 1975, σε σύγκριση με το 1940, είχαν αυξηθεί κατά 14 φορές, ενώ τα έξοδα για τη φροντίδα των παιδιών στα βρεφοκομεία, στους παιδικούς σταθμούς, στις κατασκηνώσεις και σε άλλα ιδρύματα εξωσχολικής απασχόλησης είχαν αυξηθεί περισσότερο από 13 φορές.
Στην προεπαναστατική Ρωσία υπήρχαν 7.500 κλίνες για τις έγκυες και τις λεχώνες, ενώ το 1913 μόνο το 5% των παιδιών γεννιόνταν σε νοσοκομείο. Η βοήθεια στις επιτόκους παρεχόταν κυρίως από τις πρακτικές μαμές. Στα χρόνια της σοβιετικής εξουσίας, οργανώθηκε δίκτυο ιατρείων για την παρακολούθηση των γυναικών στα μαιευτήρια και τα γυναικολογικά τμήματα των νοσοκομείων. Παρόμοιο δίκτυο λειτουργούσε στα χωριά και στα κολχόζ. Το πρόβλημα της εξασφάλισης νοσοκομειακής περίθαλψης κατά τον τοκετό για όλες τις γυναίκες είχε λυθεί ολοκληρωτικά.
Σχετικά με τη βοήθεια για την ανατροφή των παιδιών: Στην προεπαναστατική Ρωσία, ουσιαστικά, δεν υπήρχε τέτοια βοήθεια. Μόνο το 20% των εργαζόμενων γυναικών μπορούσαν να υπολογίζουν, για παράδειγμα, σε κάποιο επίδομα εγκυμοσύνης. Οσο για την έννοια «παιδικά προσχολικά ιδρύματα», ήταν σχεδόν άγνωστη. Το 1914, σε ολόκληρη την τεράστια ρωσική αυτοκρατορία υπήρχαν μόνον 150 παιδικοί σταθμοί.
Το 1987 πάνω από 16 εκατομμύρια Σοβιετικά παιδιά πήγαιναν σε 140 χιλιάδες παιδικούς σταθμούς. Το κράτος κάλυπτε τα 4/5 των εξόδων συντήρησής τους: Το ποσόν που πλήρωναν οι γονείς δεν κάλυπτε ούτε καν το κόστος διατροφής των παιδιών, ενώ ορισμένες οικογένειες – οι πολύτεκνες ή με χαμηλά εισοδήματα – απαλλάσσονταν από κάθε πληρωμή. Τα παιδιά μέχρι την ηλικία των 3 χρόνων δικαιούνταν δωρεάν φάρμακα.
Στην προεπαναστατική Ρωσία, υπήρχαν 9 γυναικεία και παιδικά ιατρεία. Από τα 100 νεογέννητα παιδιά, τα 27 πέθαιναν προτού κλείσουν ένα χρόνο, ενώ τα μισά δεν έφθαναν ούτε τα 5 τους χρόνια. Το 1987, στην ΕΣΣΔ λειτουργούσε το κρατικό σύστημα προστασίας της μητέρας και του παιδιού, στο οποίο εντάσσονταν, ανάμεσα στ’ άλλα, πάνω από 28 χιλιάδες γυναικεία ιατρεία και παιδικές πολυκλινικές.
Η οργάνωση της φροντίδας για τις έγκυες, περιλάμβανε στενή παρακολούθησή τους με εξετάσεις και ιατρικές συμβουλές και εξασφάλιση ειδικής ιατρικής βοήθειας κατά και μετά τον τοκετό, με αποτέλεσμα να μειωθεί σημαντικά η θνησιμότητα των μητέρων και των βρεφών. Χαρακτηριστικό γνώρισμα αυτής της φροντίδας ήταν η αύξηση του αριθμού των μαιευτήρων και των γυναικολόγων, των παιδικών πολυκλινικών, του αριθμού των κλινών για τις έγκυες, τις λεχώνες και για εκείνες που πάσχουν από γυναικολογικές παθήσεις, καθώς και των ιατρείων που παρακολουθούν τις γυναίκες.
Το Σοβιετικό Κράτος έδειχνε ιδιαίτερη φροντίδα για την υγεία και την ανατροφή των παιδιών. Την προστασία της υγείας των παιδιών αναλάμβαναν τα ιδρύματα για τη θεραπεία και την πρόληψη παιδικών ασθενειών, τα νοσοκομεία παίδων, πολυκλινικές, παιδικά τμήματα των γενικών νοσοκομείων, σανατόρια, βρεφικοί και παιδικοί σταθμοί, τμήματα σχολικής υγιεινής, υγειονομικοί σταθμοί κ.ά. Ο αριθμός των παιδιών σε μόνιμα παιδικά ιδρύματα αυξήθηκε, από 5.400 προεπαναστατικά, σε 11.523.000 το 1975, δηλαδή πάνω από 2.000 φορές. Βασικό ρόλο στην ιατρική περίθαλψη των παιδιών έπαιζαν οι παιδικές πολυκλινικές και τα εξωτερικά ιατρεία. Για πρώτη φορά στον κόσμο, καθιερώθηκε η γενική ιατρική παρακολούθηση των παιδιών από παιδιάτρους και μόνιμες νοσοκόμες.

Κρατικό υγειονομικό σύστημα

Το δωρεάν για όλους σύστημα υγείας αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα επιτεύγματα του σοσιαλισμού. Γίνεται ακόμα πιο σημαντικό, αν πάρουμε υπόψη την κατάσταση που επικρατούσε στον τομέα προστασίας της υγείας στην προεπαναστατική Ρωσία. Τότε σε ολόκληρη τη χώρα υπήρχαν μόνον 20 χιλ. γιατροί. Στη Σοβιετική Ενωση, το 1987 υπήρχαν πάνω από 1,1 εκατομμύριο (ή το ένα τέταρτο όλων των γιατρών του κόσμου).
Στο 2ο πρόγραμμα του ΡΚΚ (μπολσεβίκοι), που ψηφίστηκε στο 8ο Συνέδριο το 1919, θέτει ως πρωταρχικά καθήκοντα την εξυγίανση των κατοικημένων χώρων, την προστασία του εδάφους, του νερού και του αέρα, την υγειονομική προστασία των εστιατορίων, τη δημιουργία υγειονομικής νομοθεσίας κτλ.
Η μέση διάρκεια ζωής στην τσαρική Ρωσία ήταν 32 χρόνια. Μετά την επανάσταση, στα μέσα της δεκαετίας του ’20, ανέβηκε μέχρι τα 44 χρόνια, και το 1987 έφτασε τα 69 χρόνια, δηλαδή στο επίπεδο των άλλων αναπτυγμένων καπιταλιστικών χωρών. Ασφαλώς, και σ’ αυτές τις χώρες, μεγάλωσε η διάρκεια ζωής τις δεκαετίες που πέρασαν, ήταν όμως διαφορετικός ο «δρόμος» που διανύθηκε από αυτές: Οι θάνατοι στην τσαρική Ρωσία ήταν διπλάσιοι από το τότε επίπεδο της Αγγλίας και των ΗΠΑ. Και αν από τότε (σημείο υπολογισμού το 1913, που προηγήθηκε της έναρξης του Α` Παγκόσμιου Πολέμου) το επίπεδο των θανάτων στις ΗΠΑ μειώθηκε κατά 1,5 φορά και στην Αγγλία 1,2 φορά, στην ΕΣΣΔ μειώθηκε 3 φορές. Αναφορικά με τους θανάτους στο χώρο των παιδιών, στην ΕΣΣΔ μειώθηκαν 10 φορές.
Ιδιαίτερα δύσκολη ήταν αρχικά η λύση του προβλήματος της υγείας στις πρώην περιφέρειες της τσαρικής Ρωσίας, όπου προεπαναστατικά δεν υπήρχε ουσιαστικά ιατρική περίθαλψη. Για παράδειγμα, ότι στο έδαφος του σημερινού Τατζικιστάν με ένα εκατομμύριο περίπου πληθυσμό, υπήρχαν 13 γιατροί (το 1987, 11,1 χιλιάδες) και στην Κιργιζία 15 (το 1987, 12,3 χιλιάδες). Από το 1965 έως το 1985, τα έξοδα του κράτους για την προστασία της υγείας και τη φυσική αγωγή είχαν αυξηθεί στην ΕΣΣΔ κατά 2,5 φορές κατά άτομο. Στα σοβιετικά νοσοκομεία, τα φάρμακα δίνονταν δωρεάν, όπως και στα παιδιά που θηλάζουν και σε περιπτώσεις ορισμένων παθήσεων (όπως είναι ο διαβήτης, π.χ.).

Σοσιαλισμός και μόρφωση

«Τόσο άγρια χώρα, όπου να λεηλατούνται η εκπαίδευση, η μόρφωση και οι γνώσεις από τις λαϊκές μάζες, δεν έμεινε πια καμία στην Ευρώπη, εκτός από τη Ρωσία». Ετσι περιγράφει ο Λένιν το 1913 την κατάσταση της Παιδείας στην προεπαναστατική Ρωσία. Περιγραφή, που θα ταίριαζε δυστυχώς και σήμερα και για τη σημερινή Ρωσία, όπως και για όλη την Ευρώπη πλέον, μετά την ανατροπή του σοσιαλισμού στις ανατολικές χώρες.
Ο μαζικός αναλφαβητισμός ήταν η «κληρονομιά» που άφησε η προεπαναστατική Ρωσία στη Σοβιετική Ενωση. Τρεις στους τέσσερις δεν ήξεραν γραφή και ανάγνωση. Πολλές εθνότητες δεν είχαν δική τους γραφή, ενώ περίπου τα 4/5 των παιδιών και των εφήβων δεν μπορούσαν να φοιτήσουν ούτε στα δημοτικά σχολεία. Ολες οι βαθμίδες της εκπαίδευσης και ειδικά οι ανώτερες και οι ανώτατες ήταν σχεδόν αποκλειστικό προνόμιο των πλουσίων. Χαρακτηριστικά είναι τα ποσοστά των εγγράμματων στους Κιργίζιους (0,6%), στους Τουρκμένιους (0,7%), στους Ουζμπέκους (1,6%) και τους Καζάχους (2%).
Μετά την επανάσταση εφαρμόστηκε πολιτική γενικής, δωρεάν, υποχρεωτικής Παιδείας και για όλους. Στο 8ο Συνέδριο του ΡΚΚ (μπολσεβίκοι) το 1919, τέθηκε η πολιτική βάση της πανεξόρμησης για τη λαϊκή Παιδεία: Δημιουργία νέας σοσιαλιστικής λαϊκής Παιδείας και μετατροπή του σχολείου, από όπλο ταξικής κυριαρχίας της αστικής τάξης, σε όπλο για τον κομμουνιστικό μετασχηματισμό της κοινωνίας. Στα τέλη του 1917 με αρχές του 1918, αυξήθηκε απότομα ο μηνιαίος μισθός των δασκάλων. Η σημασία που έδιναν οι κομμουνιστές, και ιδιαίτερα ο Λένιν, για την Παιδεία του λαού αναδεικνύεται και από την επιστολή του Λένιν προς τον Στάλιν για τη μείωση του εξοπλιστικού προγράμματος του στόλου, προκειμένου να ενισχυθεί ο προϋπολογισμός του υπουργείου Παιδείας. Ολα αυτά, ενώ μαινόταν η ιμπεριαλιστική επίθεση κατά του νεοσύστατου σοβιετικού κράτους. Ανοίγουν παντού σχολεία για ενήλικες και κέντρα εξάλειψη της αγραμματοσύνης. Εκδίδονται σε μεγάλα τιράζ και στις μητρικές γλώσσες αλφαβητάρια και εκπαιδευτικά βιβλία. Στον αγώνα με την αγραμματοσύνη συμμετείχαν εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι, δάσκαλοι, φοιτητές, υπάλληλοι, μορφωμένοι εργάτες και αγρότες. Εκατομμύρια άνδρες και γυναίκες κάθονταν στα θρανία τα βράδια μετά τη δουλιά. Ηδη, το 1928, είχαν μάθει γράμματα 7 εκατομμύρια περίπου ενήλικες. Από το 1920 έως το 1940, έμαθαν γράμματα 60 εκατομμύρια ενήλικες. Σύμφωνα με τα στοιχεία της απογραφής του 1939, οι εγγράμματοι ηλικίας 9-49 ετών αποτελούσαν το 87,4%. Το 1959, η αγραμματοσύνη είχε νικηθεί ολοκληρωτικά.
Ολα τα σχολεία γενικής μόρφωσης άνοιξαν για όλο το λαό. Καθιερώθηκε η δωρεάν Παιδεία και η κοινή φοίτηση των δύο φύλων στα σχολεία, χωρίστηκε το σχολείο από την εκκλησία και η εκκλησία με τη σειρά της από το κράτος, απαγορεύτηκαν οι θρησκευτικές τελετές και η διδασκαλία οποιουδήποτε θρησκευτικού δόγματος στα σχολεία και καταργήθηκαν οι σωματικές τιμωρίες.
Επίσης, κατακτήθηκε το δικαίωμα των εθνοτήτων να σπουδάζουν στη μητρική τους γλώσσα, τέθηκαν οι βάσεις για τη δημιουργία του σοβιετικού συστήματος κοινωνικής προσχολικής διαπαιδαγώγησης, εκπονήθηκαν και εφαρμόστηκαν νέες αρχές εισαγωγής στα ανώτερα εκπαιδευτικά ιδρύματα, που πλέον άνοιξαν τις πόρτες τους στην εργατική τάξη και τους αγρότες. Μερικά χαρακτηριστικά στοιχεία. Στο σχολικό έτος ’40 – ’41, ο αριθμός των μαθητών στην Τουρκμενία αυξήθηκε κατά 37 φορές σε σχέση με το σχολικό έτος 1914 – ’15, στην Κιργιζία κατά 47 φορές, στο Ουζμπεκιστάν κατά 75 φορές και στο Τατζικιστάν κατά 854 φορές! Το ’40 – ’41 φοιτούσαν συνολικά 35,6 εκατομμύρια μαθητές, αντί των 9,7 εκατομμυρίων το 1915.
Το 1984, στη Σοβιετική Ομοσπονδιακή Σοσιαλιστική Δημοκρατία της Ρωσίας (ΣΟΣΔΡ), δηλαδή στη Σοβιετική Ρωσία, υπήρχαν 81,8 χιλιάδες δημόσια ιδρύματα προσχολικής αγωγής, στα οποία πήγαιναν 9,2 εκατομμύρια παιδιά. Υπήρχαν 67,6 χιλιάδες δημόσια σχολεία της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσής της, στα οποία πήγαιναν 20.328.000 εκατομμύρια παιδιά. Υπήρχε κάλυψη 100% των παιδιών, σε 100% δημόσια σχολεία. Υπήρχαν επίσης 514 ΑΕΙ, στα οποία φοιτούσαν 2.824.500 φοιτητές. Υπήρχε κάλυψη των φοιτητών σε 100% δημόσια ΑΕΙ.
Το 1987, στην ΕΣΣΔ υπήρχαν πάνω από 1,5 εκατ. επιστήμονες, ή το ένα τέταρτο του παγκόσμιου συνόλου τους. Σε μια σειρά σημαντικούς τομείς και κατευθύνσεις, η Σοβιετική Ενωση βρισκόταν στις πρώτες γραμμές: Η πυραυλική και πυρηνική τεχνική, οι τροχιακοί διαστημικοί σταθμοί, η κατευθυνόμενη θερμοπυρηνική σύνθεση, ο απευθείας μετασχηματισμός της ενέργειας (μαγνητο-υδροδυναμικές γεννήτριες), κρυογενής τεχνική, καταλύτες τεχνολογικών διαδικασιών, κατασκευή μεγάλων υδροηλεκτρικών σταθμών, φραγμάτων, κλπ.
Η ΕΣΣΔ είχε τα πρωτεία σε ό,τι αφορά στον αριθμό των εφευρέσεων: Σ’ αυτήν αναλογούσαν τα 20-25% των νέων τεχνικών λύσεων και επεξεργασιών που καταχωρούνται κάθε χρόνο σε ολόκληρο τον κόσμο.


Πηγές:
1. Μεγάλη Σοβιετική Εγκυκλοπαίδεια
2. Μπροσούρα για τα 70χρονα της Σοβιετικής Εξουσίας.
Ριζοσπάστης, 30/4/2003