Η Χαμηλού Κόστους Οικονομία χτισμένη στις πλάτες 46 εκατομμυρίων Μοντέρνων Σκλάβων

Περίπου 46 εκατομμύρια άνδρες, γυναίκες και παιδιά  σε όλο τον κόσμο είναι υποδουλωμένοι, σύμφωνα με μια οδυνηρή νέα έκθεση του ιδρύματος «Walk Free».

Πολλοί από αυτούς, όπως αναφέρει η έκθεση, είναι στην πραγματικότητα παγιδευμένοι παρέχοντας «το χαμηλόμισθο εργατικό δυναμικό, που παράγει καταναλωτικά αγαθά για τις αγορές της Δυτικής Ευρώπης, της Ιαπωνίας, της Βόρειας Αμερικής και της Αυστραλίας».

Ο κατάλογος του 2016 της οργάνωσης “Global Slavery “(«Παγκόσμια Σκλαβιά»), ο οποίος βασίζεται σε 42.000 συνεντεύξεις που πραγματοποιήθηκαν σε 53 γλώσσες, καλύπτοντας το 44 τοις εκατό του παγκόσμιου πληθυσμού, βρήκε πως υπάρχουν 28 τοις εκατό περισσότεροι «μοντέρνοι σκλάβοι» από ό, τι είχε προηγουμένως εκτιμηθεί. Η έρευνα της οργάνωσης εκτιμά ότι 45,8 εκατομμύρια άνθρωποι σε 167 χώρες βιώνουν κάποια σύγχρονη μορφή δουλείας.

Σύμφωνα με την έκθεση, «η σύγχρονη δουλεία αναφέρεται σε καταστάσεις εκμετάλλευσης τις οποίες ένα άτομο δεν μπορεί ν’αρνηθεί  ή να φύγει από αυτές, λόγω απειλών, βίας, εξαναγκασμού, κατάχρηση εξουσίας ή παραπλάνηση και η αντιμετώπισή του είναι παρόμοια με έκεινη που έχουν τα ζώα σε μια φάρμα». Η ταξινόμηση περιλαμβάνει, τα θύματα εμπορίας ανθρώπων, την καταναγκαστική εργασία, τη δουλεία εξαιτίας χρέους, τη σωματεμπορία, τον εξαναγκασμό σε γάμο, και άλλες παρόμοιες περιπτώσεις εκμετάλλευσης.

Οι περισσότεροι από τους μισούς (58 τοις εκατό) που είναι υποδουλωμένοι βρίσκονται σε πέντε χώρες: Ινδία, Κίνα, Πακιστάν, Μπαγκλαντές και Ουζμπεκιστάν. Στην τελευταία αυτή χώρα, για παράδειγμα, κατά την ετήσια συγκομιδή βαμβακιού, ένα εκατομμύριο πολίτες υποχρεώθηκαν από το κράτος σε καταναγκαστική εργασία το 2015.

Την έκθεση συνοδεύει μια μελέτη της περίπτωσης της Λαϊκής Δημοκρατίας του Κονγκό, γραμμένη από τον Kevin Bales, καθηγητή της Σύγχρονης Δουλείας στo ινστιτούτο Wilberforce για τη Μελέτη της δουλείας και της χειραφέτησης στο Πανεπιστήμιο του Hull στο Ηνωμένο Βασίλειο.

«Η δουλεία δεν συμβαίνει ποτέ μεμονωμένα», γράφει, υποστηρίζοντας ότι στον απόηχο μιας ένοπλης σύγκρουσης, «μπορεί να συμβεί μια τέλεια καταιγίδα από ανομίες, δουλεία, και καταστροφές του περιβάλλοντος, οδηγώντας έτσι τους ευάλωτους σε εργασιακή σκλαβιά , η οποία τροφοδοτεί τις παγκόσμιες αλυσίδες εφοδιασμού και τα πράγματα που αγοράζουμε και χρησιμοποιούμε στην καθημερινή μας ζωή».

Ο Bales εξηγεί:

Κατά τα τελευταία είκοσι χρόνια, η τέλεια αυτή καταιγίδα έπληξε τις ανατολικές επαρχίες της Λαϊκής Δημοκρατίας του Κονγκό. Ο πόλεμος που ξέσπασε στον απόηχο της γενοκτονίας στη Ρουάντα, εξαπλώθηκε σε όλη την περιοχή, ως απότελεσμα είχε την κατάρρευση της κυβερνώσας δικτατορίας του Κονγκό, την εισβολή από τα γύρω έθνη, και μια απότομη αύξηση της δουλείας και της σεξουαλικής βίας. Οι ένοπλες ομάδες που άρπαξαν τμήματα των ανατολικών επαρχιών δεν βρέθηκαν εκεί για πολιτικούς ή θρησκευτικούς λόγους, αλλά για να κλέψουν και να πουλήσουν πολύτιμα μέταλλα και άλλους φυσικούς πόρους. Χωρίς τεχνολογία εξόρυξης, αλλά με βαρύ οπλισμό, αυτές οι εγκληματικές ομάδες υποδούλωσαν χιλιάδες κατοίκους της περιοχής. 

Αυτοί οι σκλάβοι εξαναγκάστηκαν να κόψουν προστατευόμενα παρθένα δάση, να ισοπεδώσουν βουνά, να καταστρέψουν ρυάκια και ποτάμια με μεγάλα ορυχεία επιφανειακής εξόρυξης, και να σφαγιάσουν σπάνια και απειλούμενα είδη όπως οι γορίλες. Τα ορυκτά αυτά που ξέθαβουν οι σκλάβοι, επεξεργάζονται και κατόπιν μεταφέρονται στις πλάτες τους για να περάσουν λαθραία έξω από τη χώρα, ώστε να ρθουν στη ζωή μας. Αυτά τα μέταλλα, αποτέλεσμα καταναγκαστικής εργασίας και περιβαλλοντικής καταστροφής, είναι απαραίτητα για να κατασκευαστούν τα κινητά τηλέφωνα, οι υπολογιστές, και χιλιάδες άλλες ηλεκτρονικές συσκευές που μας περιβάλλουν καθημερινά.

«Σταματώντας τη βασισμένη σε εργασιακή σκλαβιά υλοτομία, την κατασκευή τούβλων, την εξόρυξη ή την παραγωγή ξυλάνθρακα δεν θα βλάψουμε τον τρόπο ζωής μας ή την παγκόσμια οικονομία», καταλήγει. «Αυτό που θα κάνουμε είναι να σώσουμε τους ανθρώπους από τη δουλεία και να επιβραδύνουμε την υπερθέρμανση του πλανήτη και την αλλαγή του κλίματος».

Το ίδρυμα Walk Free διερευνά επίσης πώς oι βίαιες συγκρούσεις στη Μέση Ανατολή έχουν οδηγήσει σε μαζική «θλιβερή μετανάστευση», που έχει με τη σειρά της «ένα τρίπτυχο επιδράσεων στις γειτονικές χώρες υποδοχής:

• (α) την αύξηση του ανταγωνισμού για τις χαμηλά αμειβόμενες θέσεις εργασίας και την απασχόληση στην άτυπη οικονομία
• (β) την αυξημένη συχνότητα εμφάνισης όλων των μορφών σύγχρονης δουλείας, όπως την παιδική εργασία, την καταναγκαστική επαιτεία, και τον εξαναγκασμό σε πρόωρο γάμο και
•  (γ) την μείωση της ικανότητας των κρατικών φορέων στην αντιμετώπιση των περιπτώσεων διακίνησης, διότι είναι ήδη περιορισμένοι οι πόροι σχετικά με την παροχή έκτακτης ανάγκης υπηρεσιών προς τους πρόσφυγες, αντί να στηρίζουν τους διακινούμενους εργαζομένους».

Πόσοι άνθρωποι βρίσκονται σε κατάσταση σύγχρονης δουλείας στη Μέση Ανατολή και τη Βόρεια Αφρική;

Καθώς οι βίαιες συγκρούσεις κλιμακώνονται και οι παράπλευρες πολιτικές, οικονομικές, κοινωνικές συνέπειες αποσταθεροποιούν πολλές χώρες στη Μέση Ανατολή και τη Βόρεια Αφρική, το προφίλ των θυμάτων που είναι ευάλωτα στη σύγχρονη δουλεία έχει αλλάξει. Παρόλο που η Μέση Ανατολή και η Βόρεια Αφρική συνεχίζουν να ενεργούν ως προορισμός για άνδρες και γυναίκες από την Ασία και την υποσαχάρια Αφρική, που έλκονται από την περιοχή εξαιτίας των υποσχέσεων για καλοπληρωμένες θέσεις εργασίας, όλο και περισσότερο οι ίδιοι οι Μεσανατολίτες έρχονται αντιμέτωποι με συνθήκες εκμετάλλευσης και δουλείας το 2016.

Τα παιδιά στη Συρία, το Ιράκ και την Υεμένη συλαμβάνονταν και εκπαιδεύονταν για να χρησιμοποιηθούν σε βίαιες συγκρούσεις. Η UNICEF εκτιμά μια πενταπλάσια αύξηση στην πρόσληψη παιδιών στον εμφύλιο πόλεμο της Υεμένης, που σημαίνει ότι το ένα τρίτο των μαχητών είναι παιδιά.

Υπάρχουν επαληθευμένες εκθέσεις για γυναίκες και παιδιά που συλλαμβάνονται, πωλούνται στη σκλαβιά και κρατούνται σε βάρβαρες συνθήκες από το Ισλαμικό Κράτος. Το 2014, συνελήφθησαν 3.000 γυναίκες και παιδιά, ως επί το πλείστον από την κουρδική μειονότητα Yazidi –είναι η μεγαλύτερη ενιαία σύλληψη γυναικών αυτού του αιώνα.

 Ο αναγκαστικός γάμος παιδιών και γυναικών εξακολουθεί να είναι ένα τεράστιο ζήτημα. Το φαινόμενο του «προσωρινού» ή «τουριστικού» γάμου, σύμφωνα με τον οποίο άνδρες, κυρίως από τα κράτη του Κόλπου, ταξιδεύουν στο εξωτερικό και παίρνουν προσωρινά μια γυναίκα για τη διάρκεια των διακοπών τους, έχει εντοπιστεί στην Αίγυπτο, το Λίβανο, την Ιορδανία, το Μαρόκο και την Ινδία.

Σε ορισμένες περιπτώσεις, τα μικρά κορίτσια οδήγουνται βίαια στο γάμο από τους γονείς τους για οικονομικό κέρδος. Αυτοί οι προσωρινοί θρησκευτικοί γάμοι δεσμεύουν το κορίτσι με το σύζυγό του, για ένα συμφωνημένο χρονικό διάστημα, συχνά ημέρες ή εβδομάδες, μερικές φορές μόνο ώρες, αλλά δεν παρέχουν στο παιδί ή τη γυναίκα νομικά δικαιώματα. Αυτό τις αφήνει ευάλωτες στο να γίνουν οικικακές δούλες ή να οδηγηθούν στην πορνεία.

Στο Μαρόκο, η απογραφή του 2014 αποκάλυψε περισσότερα από 100.000 μικρά κορίτσια νύφες.

Οι διακινούμενοι εργαζόμενοι από την Ασία και την υποσαχάρια Αφρική συνεχίζουν να συρρέουν στην Μέση Ανατολή για εργασία. Το 2015 υπήρχαν αναφορές ότι σε ισραηλινά αγροκτήματα δούλευαν σε συνθήκες δουλείας ταϊλανδοί υπήκοοι.

Στις Φιλιππίνες, το Νεπάλ, το Μπαγκλαντές, τη Σρι Λάνκα, την Ινδονησία, την Ουγκάντα, την Κένυα, την Αιθιοπία και την Μαυριτανία γυναίκες είχαν κακοποιηθεί ως οικιακοί βοηθοί, ενώ άντρες από την Ινδία, το Νεπάλ, το Πακιστάν και το Μπαγκλαντές είχαν αξιοποιηθεί στην κατασκευή θερέτρων, μουσείων, γηπέδων και υποδομών στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και το Κατάρ. Οι διακινούμενοι εργαζόμενοι υπόκεινται σε πρακτικές που ταυτίζονται με την καταναγκαστική εργασία, συμπεριλαμβανομένων τα ληστρικά τέλη πρόσληψης, την παράνομη κατάσχεση των εγγράφων ταυτότητας, την παρακράτηση και μη καταβολή των μισθών, τις επικίνδυνες συνθήκες εργασίας, τις ανθυγιεινές συνθήκες διαβίωσης, τις παράνομες υπερωρίες, που πραγματοποιούνται υπό την απειλή της απέλασης, καθώς και τη σωματική και τη σεξουαλική κακοποίηση.

Το 2015, σε μια μελέτη των ιδρυμάτων ΙΟΜ και Walk Free, αποδείχτηκε ότι από τους 162 διακινούμενους εργαζόμενους από το Ιράκ, την Ιορδανία, το Λίβανο, την Αίγυπτο και τη Σαουδική Αραβία, το εκατό τοις εκατό των εργαζομένων είχε υποστεί παρακράτηση των ταυτοτήτων του, το 87 τοις εκατό περιοριζόταν αναγκαστικά στο χώρο εργασίας του και στο 76 τοις εκατό είχε παρακρατηθεί ο μισθός του.  

Πριν την κλιμάκωση της βίας οι διακινούμενοι εργαζόμενοι από το Ιράκ, τη Συρία, τη Λιβύη και την Υεμένη ήταν ήδη ευάλωτοι στην καταναγκαστική εργασία και τη δουλεία του χρέους, ανάλογα με τις περιφερειακές τάσεις. Ωστόσο, η τρέχουσα κρίση έχει μεγεθύνει τα ζητήματα αυτά και εισήγαγε νέους κινδύνους και απειλές. Στα μέσα του 2014, εκατοντάδες διακινούμενοι εργαζόμενοι από τη Νότια Ασία και το Ιράκ βρέθηκαν ανάμεσα στα διασταυρούμενα πυρά μεταξύ του ιρακινού στρατού και του IS. Όσοι επιθυμούν να εγκαταλείψουν τη χώρα αντιμετωπίζουν μια δύσκολη κατάσταση, καθώς οι εργοδότες παρακρατούν και δεν επιστρέφουν τα διαβατήρια των εργαζομένων.

Οι πρόσφυγες που προσπαθούν να ξεφύγουν από τις συγκρούσεις, συμπεριλαμβανομένων και των παιδιών, υποβλήθηκαν σε καταναγκαστική εργασία στους τομείς της γεωργίας των γειτονικών χωρών, ιδιαίτερα στο Λίβανο.

 Με αυτό κατά νου, γράφει η διευθύντρια του Walk Free , Fiona David, «η ισχυρή έμφαση στην ασφαλή, σωστή διαχείριση της μετανάστευσης, είτε σε καιρό ειρήνης είτε σε καιρό σύγκρουσης, πρέπει να γίνει ο ακρογωνιαίος λίθος της ολοκληρωμένης διεθνούς και εθνικής απάντησης στη σύγχρονη δουλεία»

Ο ιδρυτής και πρόεδρος του Walk Free, Andrew Forrest , ρίχνει το βάρος στις επιχειρήσεις ώστε να βοηθήσουν στον τερματισμό της σύγχρονης δουλείας. «Οι επιχειρήσεις που δεν ελέγχουν για την ύπαρξη καταναγκαστικής εργασίας στις αλυσίδες εφοδιασμού τους», είπε, «στέκονται σε μια φλεγόμενη βάτο. Οι επιχειρηματικοί ηγέτες οι οποίοι αρνούνται να ελέγξουν τις πραγματικότητες των δικών τους αλυσίδων εφοδιασμού είναι επιπόλαιοι και συνάμα υπεύθυνοι».

Eπιμέλεια, μετάφραση Σύλβια Βαρνάβα 

Πληροφορίες από:

filmsforaction.org

globalslaveryindex.org

globalslaveryindex.org

αναδημοσίευση από Κόκκινο Καμίνι

Πηγή: omniatv.com

Via The Radical Marxism Project

«Αθέατες πλευρές» της διαπραγμάτευσης

«Αθέατες πλευρές» της διαπραγμάτευσης

Το άρθρο των στελεχών του ΔΝΤ σχετικά με τη διαπραγμάτευση για το ελληνικό πρόγραμμα και τη συνέχισή του προκάλεσε αντιδράσεις από τη μεριά της ΕΕ, της Κομισιόν, του ESM, ενώ άνοιξε και μια ολόκληρη συζήτηση, γύρω από το «βαρύ κλίμα» ανάμεσα στους δανειστές, το «τεντωμένο σκοινί» των σχέσεων ΔΝΤ - Βερολίνου, τα «εναλλακτικά σενάρια» και τα επόμενα βήματα, τους σχεδιασμούς του ΔΝΤ, της ΕΕ και της ελληνικής κυβέρνησης κ.ο.κ.
Οι εξελίξεις αυτές αποκαλύπτουν για μια ακόμα φορά ότι η συζήτηση αυτή, που έχει ανοίξει εδώ και πολύ καιρό και «ξετυλίγεται» με αφορμή και κρίκο το ελληνικό πρόγραμμα, κάθε άλλο παρά αφορά αποκλειστικά ή κυρίως το ύψος των ματωμένων πλεονασμάτων στην Ελλάδα, τη συγκεκριμενοποίηση των επόμενων αντιλαϊκών μέτρων, τα οποία όλοι θεωρούν δεδομένα, ή το χρονοδιάγραμμα των «αναδιαρθρώσεων» στην ελληνική οικονομία, των μέτρων δηλαδή που τσακίζουν την εργατική δύναμη και «ξεσκαρτάρουν» το πεδίο, με στόχο την ανάκαμψη της καπιταλιστικής κερδοφορίας.
Πίσω από την επιφάνεια, εκεί όπου η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ στήνει ξανά το γνωστό παιχνίδι της «σκληρής διαπραγμάτευσης», των «παράλογων απαιτήσεων» και των «έντιμων συμβιβασμών» προκειμένου ο λαός να αποδεχτεί τα παλιά και νέα βάρβαρα αντιλαϊκά μέτρα στα οποία έχει ήδη συμφωνήσει ή παζαρεύει, υπάρχει η «μεγάλη εικόνα» των αντιπαραθέσεων.

***

Μια «μεγάλη εικόνα» που χαρακτηρίζεται από τις σφοδρές ενδοϊμπεριαλιστικές συγκρούσεις, τις ανακατατάξεις στο ιμπεριαλιστικό σύστημα αλλά και στο ίδιο το εσωτερικό της ΕΕ, τις μεγάλες κόντρες ανάμεσα σε ΕΕ - ΗΠΑ, άλλα καπιταλιστικά κράτη και ιμπεριαλιστικές ενώσεις. Μια «μεγάλη εικόνα» ζωγραφισμένη πάνω στον καμβά των μεγάλων δυσκολιών της καπιταλιστικής οικονομίας διεθνώς να εξέλθει από την καπιταλιστική κρίση και να περάσει σε φάση ορμητικής ανάκαμψης, των δυσκολιών μιας ελεγχόμενης απαξίωσης των υπερσυσσωρευμένων κεφαλαίων κρατών ή τραπεζικών ομίλων που βάζουν εμπόδια στην ανάκαμψη κι οδηγούν αντικειμενικά στην όξυνση των ανταγωνισμών και τις πολεμικές αντιπαραθέσεις, με επίκεντρο και τον έλεγχο πηγών Ενέργειας, των ενεργειακών και εμπορικών «διαδρόμων» και των γεωστρατηγικής σημασίας «θέσεων» για τα μονοπώλια.
Είναι πέρα από φανερό, για παράδειγμα, ότι πάνω σε αυτό το έδαφος των αδιεξόδων και αντιφάσεων, στο τραπέζι της διαπραγμάτευσης βρίσκονται τα εναλλακτικά και συγκρουόμενα σενάρια που αφορούν το μέλλον της Ευρωζώνης και της λεγόμενης «ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης», με το αστικό ρεύμα του «ευρωσκεπτικισμού», της «εθνικής περιχαράκωσης» και του «προστατευτισμού» των καπιταλιστικών οικονομιών να κερδίζει πόντους, ιδίως στις καπιταλιστικές οικονομίες που έχασαν έδαφος στον ανταγωνισμό στα χρόνια της καπιταλιστικής κρίσης, όπως δείχνουν και μια σειρά από εξελίξεις, το Brexit, το πρόσφατο αποτέλεσμα του ιταλικού δημοψηφίσματος κ.ο.κ.
Σχέδια και φυγόκεντρες τάσεις που ενισχύονται και από τις εξελίξεις στις ΗΠΑ, τους προβληματισμούς για τη νέα κατάσταση που διαμορφώνεται μετά την εκλογή Τραμπ, την εξωτερική του πολιτική, το ρόλο του ΔΝΤ επί Προεδρίας του, αλλά και ειδικότερα το μέλλον των σχέσεων ΗΠΑ - ΕΕ. Δεν είναι, για παράδειγμα, τυχαίο πως στα πλαίσια αυτά αναζωπυρώνονται προηγούμενες συζητήσεις για το ρόλο που πρέπει να έχει ο ESM ως Ευρωπαϊκό Νομισματικό Ταμείο, ενώ φουντώνουν οι αντιπαραθέσεις για το ρόλο του ΔΝΤ στην Ευρώπη, με αφορμή τη συμμετοχή του ή μη στο ελληνικό πρόγραμμα.

***

Ανάμεσα στα πολλά ανοιχτά ζητήματα, αυτής της ευρύτερης «διαπραγμάτευσης» είναι και αυτό των σχέσεων ΝΑΤΟ - ΕΕ, όπου ο νέος Αμερικανός Πρόεδρος έχει ζητήσει από τις υπόλοιπες καπιταλιστικές χώρες που συμμετέχουν να αναλάβουν «μεγαλύτερα βάρη», τροφοδοτώντας και τη συζήτηση που βρίσκεται σε εξέλιξη στο εσωτερικό της ΕΕ για τη διαμόρφωση ενός πιο ολοκληρωμένου μηχανισμού «ευρωπαϊκής ασφάλειας και άμυνας», για τη θωράκιση των συμφερόντων των ευρωπαϊκών μονοπωλίων εντός και εκτός συνόρων, ζήτημα για το οποίο συγκρούονται επίσης διαφορετικές απόψεις.
Με τη σειρά της η συζήτηση αυτή διαπλέκεται αντικειμενικά με τις σφοδρές συγκρούσεις γύρω από τα ενεργειακά, όπου δρομολογούνται εξελίξεις, όπως δείχνουν και οι πιέσεις ΗΠΑ και ΕΕ για γρήγορο κλείσιμο του Κυπριακού για να μη χαθούν οι «ευκαιρίες», οι εξελίξεις στα Ελληνοτουρκικά και οι αντιπαραθέσεις για το ζήτημα των σχέσεων ΕΕ - Τουρκίας, με κρίκο και τη συμφωνία για το Προσφυγικό, οι σφοδρές αντιπαραθέσεις ΗΠΑ - ΕΕ με τη Ρωσία και άλλα καπιταλιστικά κράτη γύρω από τις «εναλλακτικές διαδρομές» των αγωγών φυσικού αερίου, των δικτύων Ενέργειας κ.ο.κ.
Στο πλαίσιο αυτό, εξάλλου, γίνονται οι προειδοποιήσεις για «κινδύνους αποσταθεροποίησης» και «ατυχημάτων» στην περιοχή, συνεχίζεται η πολεμική αντιπαράθεση στη Συρία και το Ιράκ, συγκεντρώνονται τεράστια πολεμικά μέσα στην Ανατολική Μεσόγειο, αλλά και στο Αιγαίο, με τις ευλογίες της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ. Δεν είναι τυχαίο, εξάλλου, ότι στη λεγόμενη «πολιτική διαπραγμάτευση», όπως στις σημερινές και αυριανές επαφές του πρωθυπουργού με τους Ευρωπαίους ηγέτες, η ελληνική αστική τάξη παίζει το χαρτί του «πυλώνα σταθερότητας» και της «κρίσιμης γεωστρατηγικής θέσης» για την προώθηση των ευρωατλαντικών σχεδίων στην περιοχή, ειδικά σε ό,τι αφορά αυτά τα ζητήματα, ενώ όλα τα παραπάνω θέματα βρίσκονται και στην ατζέντα του σημερινού Συμβουλίου Κορυφής της ΕΕ. Αλλωστε, σύμφωνα με πληροφορίες, αυτά θα κυριαρχήσουν στην ατζέντα των συζητήσεων Μέρκελ - Τσίπρα αύριο, Παρασκευή.

***

Αυτή η «μεγάλη εικόνα» δείχνει ακόμα πιο καθαρά το πόσο εχθρική προς τα λαϊκά συμφέροντα είναι η αντιπαράθεση που βρίσκεται σε εξέλιξη, με κρίκο και τη διαπραγμάτευση για το κλείσιμο της δεύτερης «αξιολόγησης» και τα επόμενα μέτρα. Αναδεικνύει τις οξυμένες αντιθέσεις και τα προβλήματα που εκδηλώνονται στο διεθνές καπιταλιστικό σύστημα. Επιβεβαιώνει ότι η εργατική τάξη, ο λαός πρέπει να φέρουν στην ημερήσια διάταξη τη δική τους «ατζέντα», για την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών τους, σε σύγκρουση με το κεφάλαιο και την εξουσία του, τις ιμπεριαλιστικές ενώσεις και τις κυβερνήσεις του.

Πανεξόρμηση!

Πανεξόρμηση!

Με αποφασιστικότητα και μαχητική αισιοδοξία σχεδιάζουμε τη μεγάλη εξόρμηση της Κυριακής με τον «Ριζοσπάστη», που θα περιλαμβάνει τις Θέσεις της ΚΕ για το 20ό Συνέδριο του Κόμματος.
Το σύνθημα του Συνεδρίου, που θα πραγματοποιηθεί το διάστημα 30 Μάρτη με 2 Απρίλη 2017, αποτελεί και κάλεσμα μάχης στην εργατική τάξη: «Ισχυροποιούμε το ΚΚΕ. Για δυνατό εργατικό κίνημα και κοινωνική συμμαχία. Για την εξουσία - το σοσιαλισμό». Αυτό το σύνθημα, με όσα το συνοδεύουν στο περιεχόμενο του ντοκουμέντου που θα δώσει στη δημοσιότητα η ΚΕ, θέλουμε να βρεθεί στο επίκεντρο της πολιτικής συζήτησης με τους εργαζόμενους τους επόμενους μήνες.
Η επιτυχία της μεγάλης εξόρμησης την ερχόμενη Κυριακή θα αποτελέσει ένα καλό, ορμητικό ξεκίνημα γι' αυτήν τη συζήτηση. Αλλωστε, δεν ξεκινάμε από το μηδέν. Ηδη οι Κομματικές Οργανώσεις απ' άκρη σ' άκρη σε όλη την Ελλάδα ξεδιπλώνουν έναν πλούσιο προγραμματισμό με πλήθος εκδηλώσεων και άλλων παρεμβάσεων. Οι δεκάδες πρωτοβουλίες με άξονα τα 70 χρόνια από την ίδρυση του ΔΣΕ, όλες οι εκδηλώσεις που εντάσσονται στα 100χρονα του Κόμματος, αλλά και η μεγάλη προσπάθεια που βρίσκεται σε εξέλιξη με τη δίμηνη Οικονομική Εξόρμηση φέρνουν τις Οργανώσεις του ΚΚΕ και της ΚΝΕ σε σταθερή επαφή με χιλιάδες εργαζόμενους.
Παράλληλα, οργανώνονται καθημερινά κομματικές παρεμβάσεις με περιοδείες, συσκέψεις και συγκεντρώσεις σε τόπους δουλειάς και συνοικίες, καλώντας την εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα να βγουν στο προσκήνιο, να ανασυντάξουν το κίνημά τους και να περάσουν στην αντεπίθεση, ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική κυβέρνησης, εργοδοσίας και ΕΕ - ΔΝΤ.
Ολη αυτή η ζωντανή κομματική δράση έχει αποτελέσματα. Εκτός από τους εργαζόμενους που υιοθετούν την πολιτική πρόταση του ΚΚΕ, πολλοί είναι και όσοι μας ακούνε, ενδιαφέρονται να μάθουν, ανησυχούν και αναζητούν τη διέξοδο, μια απάντηση στην αγωνία τους, στο «κάτι επιτέλους πρέπει να αλλάξει». Σε όλους αυτούς φιλοδοξούμε να φτάσουμε με τις Θέσεις, να κάνουμε μια μεγάλη και βαθιά πολιτική συζήτηση, να τους βοηθήσουμε να αξιοποιήσουν την πείρα τους, να κατασταλάξουν στο συμπέρασμα ότι το σημερινό σάπιο καπιταλιστικό σύστημα δεν διορθώνεται, αντίθετα γίνεται όλο και πιο βάρβαρο. Να το πάρουν απόφαση ακόμα περισσότεροι εργατοϋπάλληλοι, άνεργοι, νέοι και νέες ότι η στρατηγική του ΚΚΕ αποτελεί τη μόνη ρεαλιστική διέξοδο από τη σημερινή κατάσταση. Οτι απαιτείται να ισχυροποιηθεί το ΚΚΕ παντού, και με οργανωμένες δυνάμεις, αλλά και με εργαζόμενους που συσπειρώνονται και παλεύουν μαζί του, που υιοθετούν την πολιτική του πρόταση.
Στη μάχη αυτή δεν θα ξεχάσουμε κανέναν. Να φτάσουμε συντεταγμένα και με σχέδιο σε όλους όσοι τα τελευταία χρόνια είτε σταθερά, είτε περιστασιακά βρέθηκαν στο πλάι μας στους καθημερινούς αγώνες, προσέγγισαν, έστω και επιφανειακά, τη στρατηγική του ΚΚΕ ή παρασύρθηκαν στο ρεύμα της αναζήτησης εύκολων λύσεων και απογοητεύτηκαν. Τώρα μπορούν να αξιολογήσουν ξανά τις επιλογές τους και να ξεμπλοκάρουν με την παρέμβασή μας. Να συνειδητοποιήσουν με νηφαλιότητα, μελετώντας τις Θέσεις της ΚΕ, ότι τέσσερα χρόνια τώρα, από το 19ο Συνέδριο μέχρι σήμερα, μεσολάβησαν αλλαγές στο αστικό πολιτικό σύστημα και στη διεθνή πραγματικότητα που λίγοι φαντάζονταν, όμως το ΚΚΕ αποδείχτηκε ικανό να δει προς τα πού πάνε τα πράγματα. Ικανότητα που απορρέει από την επαναστατική στρατηγική του.
Συνεπώς, έχουμε μπροστά μας μια σκληρή αλλά και συναρπαστική μάχη. Αποτελεί στοίχημα για όλα τα μέλη του Κόμματος και της ΚΝΕ να αξιοποιήσουν όλα τα περιθώρια, ώστε η κυριακάτικη πανεξόρμηση να αφήσει ένα σαφές αποτύπωμα ισχυροποίησης της επαφής μας με παλιές και νέες εργατικές - λαϊκές δυνάμεις. Σημαντικό μέρος της προετοιμασίας της εξόρμησης αφορά στην αξιοποίηση των φίλων και των οπαδών μας, δίπλα στις ΚΟΒ, που θα χρεωθούν φύλλα «Ριζοσπάστη» για να τα διακινήσουν στον κύκλο τους. Ηδη έχουν αρχίσει τα καλέσματα σε άμιλλα ανάμεσα σε Κομματικές Οργανώσεις, με στόχο τη μεγαλύτερη διακίνηση των Θέσεων, στοιχείο που πρέπει να γενικευτεί.
Ολοι στην πανεξόρμηση, λοιπόν. Με τον «Κυριακάτικο Ριζοσπάστη», να κάνουμε τη νύχτα μέρα. Με καλό σχεδιασμό και με πείσμα!