30 Μαρ 2013

Η απολογία του Μπελογιάννη


Η απολογία του Μπελογιάννη


Tο κλασικό απόσπασμα από την ταινία " ο άνθρωπος με το γαρύφαλο". Είναι από τα κομμάτια που δε σου φτάνουν χιλιάδες φορές να το ακούς. Αποτυπώνει το μεγαλείο ψυχής, ανθρωπιάς ,αγώνα , αυταπάρνησης, των χιλιάδων κομμουνιστών που εκτελέστηκαν, βασανίστηκαν ή εξορίστηκαν.

Ξάνθη: Χρυσαυγίτες τρομοκρατούν τους πολίτες


Ξάνθη: Χρυσαυγίτες τρομοκρατούν τους πολίτες 


Αναδημοσίευση απο tvxs.gr:


Σοβαρές είναι οι προεκτάσεις που έχουν δημιουργηθεί μετά την επίθεση σε 30χρονο μειονοτικό της Ξάνθης, το βράδυ της Πέμπτης. Του Γιάννη Σιδηρόπουλου
 Πιο συγκεκριμένα, πίσω από τη συμπλοκή μεταξύ 35-40 μελών της Χ.Α. με 20-25 στελέχη από το Αυτόνομο Στέκι Ξάνθης, το βράδυ στην Κεντρική Πλατεία της Ξάνθης, βρίσκεται μια συνεχιζόμενη έξαρση τρομοκράτησης της μειονότητας που είχε ξεκινήσει από τις «επισκέψεις» σε τεμένη το Φθινόπωρο και κορυφώνεται με τις πορείες της Χ.Α. μέσα στην πόλη με κράνη και στυλιάρια, που προκάλεσε και τη συμπλοκή. 


Το θύμα της επίθεσης των χρυσαυγιτών, ήταν ένας 30χρονος που κατάγεται από την ορεινή Πάχνη και κατοικεί στην Ξάνθη. Ο ίδιος ανέφερε ότι την ώρα της συμπλοκής περνούσε από δίπλα, μιλώντας στο κινητό στα πομάκικα και έπεσε θύμα ξυλοδαρμού από περίπου 8 άτομα της Χ.Α. που φορούσαν κράνη και κρατούσαν στυλιάρια. Σύμφωνα με άλλη πληροφορία, φορούσε κατά τύχη κοκούλα, κάτι που ο ίδιος δεν δέχεται.  Υπέστη πολλαπλές κακώσεις στο κεφάλι και το σώμα και νοσηλεύεται στο Νοσοκομείο της Ξάνθης.

Εκεί τον επισκέφθηκε το βράδυ ο βουλευτής Αλέξανδρος Κοντός, που έτυχε να παρακολουθήσει το περιστατικό ενώ  το πρωί τον είδαν ο Διοικητής του Νοσοκομείου και Αντιπερφειάρχης Φώτης Καραλίδης, που δήλωσε ότι θα ζητήσει την παρέμβαση της Εισαγγελίας για το περιστατικό ρατσιστικής βίας. 

Καταγγελίες για τρομοκράτηση μουσουλμάνων στην πλατεία

Αμέσως μετά τον ξυλοδαρμό όμως, μαρτυρίες παιδιών της μειονότητας που πήγαιναν στο φροντιστήριο, αναφέρουν ότι στελέχη της Χ.Α. κατευθύνθηκαν εκεί τους πλησίαζαν και τους ρωτούσαν πώς ονομάζονται, με αποτέλεσμα όλοι τους να δίνουν χριστιανικά ονόματα, φοβούμενοι νέα επίθεση.  Μια εκπαιδευτικός μουσουλμάνα και κάποιες κοπέλες, κρύφτηκαν μέσα σε κατάστημα, προκειμένου να αποφύγουν να συναντηθούν με τη Χ.Α. στο δρόμο.

Μαθητές αλλά και εκπαιδευτικοί από το Μειονοτικό Γυμνάσιο και Λύκειο αναφέρουν ότι την επόμενη μέρα κυριαρχεί φόβος στα παιδιά της μειονότητας, κυρίως τους εφήβους που μιλούν τουρκικά ή τις κοπέλες που φοράνε μαντήλα. Αυτό που κάνει εντύπωση είναι πως οι χρυσαυγίτες που επιτέθηκαν ήταν όλοι άνω των 35-40 ετών, ενώ ανάμεσά τους ήταν και μια ηλικιωμένη γυναίκα που χτυπούσε με στυλιάρι!

Όσον αφορά στην Αστυνομία, την ώρα της συμπλοκής, στο χώρο αναφέρεται πως υπήρχαν μόνο δικυκλιστές της ομάδας ΔΙΑΣ, που δεν επενέβησαν ενώ στη συνέχεια εμφανίστηκαν τρεις διμοιρίες ΜΑΤ από την Ξάνθη αλλά και από την Κομοτηνή.
     
Από την πλευρά των διωκτικών αρχών, η Εισαγγελία θα διερευνήσει, σύμφωνα με πληροφορίες, για την τελεση αδικημάτων που διώκονται αυτεπάγγελτα ενώ είναι άγνωστο αν το θύμα της επίθεσης θα υποβάλλει μήνυση, καθώς αναφέρει ότι δεν είναι σε θέση να αναγνωρίσει τους χρυσαυγίτες που του επιτέθηκαν. 

ΛΕΝΙΝ-Δογματισμός και "ελευθερία κριτικής"




 α) ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΚΡΙΤΙΚΗΣ»;

 «Ελευθερία κριτικής» είναι αναμφισβήτητα σήμερα το κατεξοχήν σύνθημα της μόδας, σύνθημα πού χρησιμοποιείται συχνότατα στις συζητήσεις ανάμεσα στους σοσιαλιστές και στους δημοκράτες όλων των χωρών. Είναι δύσκολο, από πρώτη ματιά, να φανταστεί κανείς κάτι πιο περίεργο από τις επίσημες αυτές επικλήσεις του ενός από τα αντιμαχόμενα μέρη στην ελευθερία κριτικής. Είναι τάχα δυνατό ν' ακούστηκαν μέσα από τα πρωτοπόρα κόμματα φωνές ενάντια στο συνταγματικό εκείνο νόμο της πλειοψηφίας των ευρωπαϊκών χωρών, πού εγγυάται την ελευθερία της επιστήμης και της επιστημονικής έρευνας; «Κάτι δεν πάει καλά εδώ!» - θα πει από μέσα του κάθε ουδέτερος παρατηρητής πού έχει ακούσει να επαναλαβαίνεται το σύνθημα αυτό της μόδας σ' όλα τα σταυροδρόμια, μα δε συνέλαβε ακόμα την ουσία της διαφωνίας ανάμεσα σ' αυτούς πού διαφωνούν. «Το σύνθημα αυτό είναι, προφανώς, ένα από τα συμβατικά εκείνα λογάκια, πού, όπως και τα παρατσούκλια, πολιτογραφούνται με τη χρήση και γίνονται σχεδόν ονόματα προσηγορικά».

Στην πραγματικότητα δεν είναι μυστικό για κανέναν, ότι μέσα στη σύγχρονη διεθνή[1] σοσιαλδημοκρατία έχουν διαμορφωθεί δυο κατευθύνσεις, πού η πάλη ανάμεσα τους πότε φουντώνει και πετάει ζωηρές φλόγες, πότε καταλαγιάζει και σιγοκαίει κάτω από τη στάχτη επιβλητικών «αποφάσεων ανακωχής». Σε τι συνίσταται η «νέα» κατεύθυνση που βλέπει «κριτικά» τον «παλιό, δογματικό» μαρξισμό, αυτό μας το είπε αρκετά καθαρά ο Μπέρνσταϊν και μας το έδειξε ο Μιλλεράν.
Η σοσιαλδημοκρατία πρέπει από κόμμα κοινωνικής επανάστασης να μετατραπεί σε δημοκρατικό κόμμα κοινωνικών μεταρρυθμίσεων. Το πολιτικό αυτό αίτημα ο Μπέρνσταϊν το περιέβαλε με ολόκληρη συστοιχία από αρκετά αρμονικά συνδυασμένα «νέα» επιχειρήματα και συλλογισμούς. Δεν παραδεχόταν, ότι μπορεί να θεμελιωθεί επιστημονικά ο σοσιαλισμός και ν’ α­ποδειχτεί, από την άποψη της υλιστικής αντίληψης της ιστορίας, ότι είναι αναγκαίος κι αναπόφευχτος. Δεν παραδεχόταν το γεγονός της αυξανόμενης αθλιότητας, της προλεταριοποίησης και της όξυνσης των κεφαλαιοκρατικών αντιθέσεων. Διακήρυχνε πως είναι ανυπόστατη η ίδια η έννοια «τελικός σκο­πός» και απέρριπτε ανεπιφύλαχτα την ιδέα της διχτατορίας του προλεταριάτου. Δεν παραδεχόταν ότι ανάμεσα στο φιλελευθερισμό και στο σοσιαλισμό υπάρχει ριζική αντίθεση. Απέρριπτε τη θεωρία της ταξικής πάλης σαν δήθεν ανεφάρμοστη σε μια αυστηρά δημοκρατική κοινωνία, που κυβερνιέται σύμφωνα με τη θέληση της πλειοψηφίας, κτλ.

 Ετσι, το αίτημα μιας αποφασιστικής στροφής από την επαναστατική σοσιαλδημοκρατία προς τον αστικό σοσιαλρεφορμισμό συνοδευόταν από μια όχι λιγότερο αποφασιστική στροφή προς την αστική κριτική όλων των βασικών ιδεών του μαρξισμού. Κι επειδή η κριτική αυτή γινόταν ανέκαθεν ενάντια στο μαρξισμό και από το πολιτικό βήμα και από την πανεπιστημιακή έδρα, και μ' ένα σωρό μπροσούρες και με πολλές επιστημονικές πραγματείες, επειδή όλη η νέα γενεά των μορφωμένων τάξεων επί δεκαετίες διαπαιδαγωγούνταν συστηματικά με το πνεύμα της κριτικής αυτής, δεν είναι παράξενο, ότι η «νέα κριτική» κατεύθυνση μέσα στη σοσιαλδημοκρατία ξεπρόβαλε μονομιάς εντελώς ολοκληρωμένη, όπως ακριβώς ή Αθηνά από το κεφάλι του Δία. Η κατεύθυνση αυτή ως προς το περιεχόμενο της δεν είχε ανάγκη ν' αναπτυχθεί και να διαμορφωθεί: μεταφέρθηκε κατευθείαν από την αστική φιλολογία στη σοσιαλιστική.

 Παρακάτω. Αν η θεωρητική κριτική που έκανε ο Μπέρνσταϊν και οι διακαείς πολιτικοί πόθοι του παραμένουν ακόμα για μερικούς ασαφείς, οι γάλλοι φρόντισαν να επιδείξουν κατά τρόπο χειροπιαστό τη «νέα μέθοδο». Η Γαλλία και τούτη τη φορά δικαίωσε την παλιά της φήμη, φήμη «χώρας, που στην ιστορία της περισσότερο από οπουδήποτε αλλού οι ταξικοί αγώνες έφταναν κάθε φορά ως το αποφασιστικό τέλος» (Ενγκελς, από τον πρόλογο στο Εργο του Μαρξ: «Der 18 Brumaire»). Οι γάλλοι σοσιαλιστές αντί να θεωρητικολογούν άρχισαν να δρουν άμεσα οι πιο αναπτυγμένες από δημοκρατική άποψη πολιτικές συνθήκες της Γαλλίας τους επέτρεψαν να περάσουν μονομιάς στον «πραχτικό μπερνσταϊνισμό» μ΄ όλες τις συνέπειες του. Ο Μιλλεράν πρόσφερε ένα θαυμάσιο δείγμα αυτού του πραχτικού μπερνσταϊνισμού - δικαιολογημένα λοιπόν και ο Μπέρνσταϊν και ο Φόλμαρ έσπευσαν με τόσο ζήλο να υπερασπίσουν και να εξυμνήσουν τον Μιλλεράν! Πραγματικά: αν η σοσιαλδημοκρατία στην ουσία είναι απλώς ένα κόμμα μεταρρυθμίσεων και πρέπει να έχει το θάρρος να το αναγνωρίσει αυτό ανοιχτά, τότε ο σοσιαλιστής όχι μόνο έχει το δικαίωμα να συμμετάσχει σε αστική κυβέρνηση, αλλά και οφείλει να το επιδιώκει διαρκώς. Αν δημοκρατία σημαίνει στην ουσία εξάλειψη της ταξικής κυριαρχίας, τότε γιατί ένας σοσιαλιστής υπουργός να μη σαγηνεύει όλο τον αστικό κόσμο με λόγους για συνεργασία των τάξεων; Γιατί να μη μένει στην κυβέρνηση ακόμα και όταν οι δολοφονίες των εργατών από τους χωροφύλακες δείχνουν για εκατοστή και χιλιοστή φορά τον πραγματικό χαρακτήρα της δημοκρατικής συνεργασίας των τάξεων; Γιατί να μη συμμετέχει προσωπικά στην υποδοχή του τσάρου, που οι γάλλοι σοσιαλιστές δεν τον αποκαλούν σήμερα αλλιώς παρά ήρωα της κρεμάλας, του κνούτου και της εκτόπισης (knoteur, pendeur et deportateur); Και η αμοιβή για την έσχατη αυτή ταπείνωση και αυτοεξευτελισμό του σοσιαλισμού μπροστά σ' όλο τον κόσμο, για τη διαφθορά της σοσιαλιστικής συνείδησης των εργατικών μαζών - της μοναδικής αυτής βάσης που μπορεί να μας εξασφαλίσει τη νίκη - η αμοιβή για όλα αυτά είναι τα πομπώδη σχέδια για κάτι τιποτένιες μεταρρυθμίσεις, τόσο τιποτένιες ώστε ακόμα και αστικές κυβερνήσεις να έχουν κατορθώσει να αποσπάσουν περισσότερα πράγματα!

Οποιος δεν κλείνει σκόπιμα τα μάτια του, δεν μπορεί να μη δει, ότι η νέα «κριτική» κατεύθυνση μέσα στο σοσιαλισμό δεν είναι τίποτε άλλο παρά μια νέα παραλλαγή του οπορτουνισμού. Κι αν κρίνουμε τους ανθρώπους όχι από τη φανταχτερή στολή που μόνοι τους φόρεσαν, όχι από την εντυπωσιακή επωνυμία που μόνοι τους πήραν, αλλά από τα έργα τους κι από όσα προπαγανδίζουν στην πραγματικότητα, θα δούμε καθαρά πως «ελευθερία κριτικής» σημαίνει ελευθερία οπορτουνιστικής κατεύ­θυνσης μέσα στη σοσιαλδημοκρατία, ελευθερία μετατροπής της σοσιαλδημοκρατίας σε δημοκρατικό κόμμα μεταρρυθμίσεων, ελευθερία για την εισαγωγή αστικών ιδεών και αστικών στοιχείων στο σοσιαλισμό.

 Η λέξη ελευθερία είναι μεγάλη λέξη, κάτω όμως από τη σημαία της ελευθερίας της βιομηχανίας έγιναν οι πιο ληστρικοί πόλεμοι, κάτω από τη σημαία της ελευθερίας της εργασίας καταληστεύονταν οι εργαζόμενοι. Μια τέτοια ακριβώς εσωτερική απάτη κρύβεται κάτω από τη σημερινή χρήση των λέξεων «ελευθερία κριτικής». Οι άνθρωποι που έχουν πραγματικά πεισθεί, ότι προώθησαν την επιστήμη, θα ζητούσαν όχι ελευθερία συνύπαρξης των νέων αντιλήψεων με τις παλιές, αλλά την αντικατάσταση των παλιών αντιλήψεων από τις νέες. Και οι κραυγές «ζήτω η ελευθερία κριτικής!» που ακούγονται σήμερα, θυμίζουν πολύ το μύθο του άδειου βαρελιού.

Βαδίζουμε σαν συμπαγής ομάδα από έναν απόκρημνο και δύσκολο δρόμο, πιασμένοι γερά χέρι με χέρι. Είμαστε απ' όλες τις μεριές κυκλωμένοι από εχθρούς, και είμαστε σχεδόν πάντα αναγκασμένοι να βαδίζουμε κάτω από τα πυρά τους. Ενωθήκαμε ύστερα από ελεύθερα παρμένη απόφαση για να πολεμήσουμε τους εχθρούς κι όχι για να πέσουμε στο γειτονικό βάλτο, που οι κάτοικοι του από την αρχή μας κατέκριναν, γιατί ξεχωρίσαμε σε ιδιαίτερη ομάδα και διαλέξαμε το δρόμο του αγώνα αντί το δρόμο της συμφιλίωσης. Και τώρα μερικοί από μας αρχίζουν να φωνάζουν: πάμε σ' αυτό το βάλτο! Κι όταν αρχίζουμε να τους μαλώνουμε, απαντούν: τι καθυστερημένοι που είστε! Και πώς δεν ντρέπεστε να μας αρνιέστε την ελευθερία να σας καλούμε σε καλύτερο δρόμο! - Ω, ναι, κύριοι, είστε ελεύθεροι όχι μόνο να μας καλείτε, μα και να πάτε όπου θέλετε, ακόμα και στο βάλτο· έχουμε μάλιστα τη γνώμη, ότι η πραγματική θέση σας βρίσκεται ίσα-ίσα στο βάλτο και είμαστε έτοιμοι να σας προσφέρουμε κάθε βοήθεια για να κουβαληθείτε εκεί. Μόνο άστε τα χέρια μας τότε, μη πιάνεστε από μας και μη λερώνετε τη μεγάλη λέξη ελευθερία, γιατί και μεις είμαστε «ελεύθεροι» να πάμε όπου μας αρέσει, ελεύθεροι να πολεμήσουμε όχι μονάχα το βάλτο, αλλά και κείνους που τραβάνε για το βάλτο! ...

Στην υγειά των αχάριστων και των αξιομακάριστων.


Στην υγειά των αχάριστων και των αξιομακάριστων. 





«Είμαστε έτοιμοι» λέει ο Γ.Στουρνάρας εν όψει της έλευσης της τρόικας. 

 Έτοιμοι πανέτοιμοι, έχουμε κάνει μπιντέ, αποτρίχωση, λεύκανση(δεν λέμε που) και σας περιμένουμε. Εύκολα λόγια να τα λες όταν δεν πρόκειται για τον δικό σου κ..ο αλλά για τους κ....ς μερικών εκατομμυρίων λαού. 

 Μα καλά ο Στουρνάρας δεν ήταν εκείνος που είχε παρτακρανιάσει με την Τρόικα και την είχε διώξει κακήν κακώς από το γραφείο του πριν από καμπόσους μήνες; Έτσι δεν μας έλεγαν τότε τα media; Και για του λόγου το αληθές ας διαβάσουμε ένα απόσπασμα από όσα είχαν συμβεί εκείνο το πρωί του Σεπτέμβρη. 

 --- 

«Τέλος, ως εδώ. Σας έχω παρουσιάσει παρεμβάσεις 7,5 δισ. ευρώ από περικοπές σε μισθούς, συντάξεις και επιδόματα. Καταργούμε δώρα, μειώνουμε προνοιακά επιδόματα. Δεν πάω παραπάνω» και συνέχισε «Αρνούμαι να εισηγηθώ στους τρεις πολιτικούς αρχηγούς έστω και ευρώ παραπάνω από μειώσεις σε μισθολόγιο και συνταξιοδοτική δαπάνη». 

«Ούτε ένα ευρώ» επανέλαβε ανεβάζοντας τον τόνο της φωνής του. Ο κύριος Τόμσεν φανερά αμήχανος του είπε «Εδώ έχουμε αδιευκρίνιστα μέτρα 4 με 5 δισ. ευρώ. Δεν μπορούμε να προχωρήσουμε έτσι και να κλείσει με αυτά το πακέτο». 

«Τελειώσαμε. Είμαι έτοιμος να υποβάλω την παραίτησή μου. Να πάτε να βρείτε καλύτερο υπουργό Οικονομικών, να βρείτε καλύτερη κυβέρνηση», είπε ο Γιάννης Στουρνάρας. 

«Δηλαδή μας λες να φύγουμε;», ρώτησε ο Τόμσεν. «Ναι να σηκωθείτε να φύγετε», φώναζε έξαλλος ο Στουρνάρας. 

 --- 


 Τώρα θα μου πεις  μιλούσε για εκείνο το πακέτο, όχι για ετούτο που θα "πάρουμε" τώρα, γιατί για να λέμε και του στραβού το δίκιο πακέτο από πακέτο διαφέρει. Να ας πούμε σε αυτό το πακέτο τι ζητάνε τα παιδιά, τα βασικά. 

" Ο προϋπολογισμός και τα έσοδα, η τρύπα στα Ταμεία, το χαράτσι της ΔΕΗ και φυσικά η κινητικότητα στο Δημόσιο είναι μεταξύ των κρίσιμων ζητημάτων που πρέπει να διευθετηθούν προκειμένου η τρόικα να δώσει το «πράσινο φως» για την έγκριση των δόσεων."(in.gr) 

 Σιγά το πράγμα δηλαδή, τι ψυχή έχει ένα χαράτσι, εδώ τόσα λεφτά σου παίρνουμε τόσο καιρό, στο χαράτσι θα κολλήσεις βρε αδερφέ; Μη γίνεσαι σαν εκείνον που χλαπάκιασε10 γουρουνόπουλα και στο τέλος έφαγε μια ελιά και δεν άντεξε και έσκασε. Άντε καιρός να το χωνέψεις ότι το χαράτσι ήρθε για να μείνει, άμα δεν έχεις να το πληρώσεις δεν έγινε και τίποτα, απλά θα σου πάρουμε το σπίτι. Τι το θες το ρημάδι, μόνο έξοδα είναι. Δάνειο, φως νερό τηλέφωνο, θέρμανση, χαράτσι...ίσα με 1000 ευρώ το μήνα θα γλιτώσεις άμα το χάσεις. Ξέρεις τι είναι 1000 ευρώ το μήνα παραπάνω, θα πάς τις διακοπές που τόσα χρόνια ονειρευόσουν. Στο κάτω κάτω τα σπίτια είναι για μικροαστούληδες, εσύ είσαι αλάνι ρε, άμα γουστάρεις κοιμάσαι και σε παγκάκι. Στην Ελλάδα ζεις να πούμε, 8 μήνες το χρόνο είναι καλοκαίρι, στα παπάρια σου, ξάπλα σκεπασμένος με εφημερίδες να αγναντεύεις τον έναστρο ουρανό, ρομαντζάδα λέμε. 

 Και άμα δεν έχεις λεφτά να πάρεις φαγητό δεν παίζει πρόβλημα, έχεις μέσα σου το dna του πρωτόγονου κυνηγού, θα τσακώσεις κανένα περιστέρι, κανέναν αρουραίο, καμιά κατσαρίδα, καμιά γάτα... οι κινέζοι τόσα χρόνια δηλαδή που τα τρώνε όλα αυτά πάθανε τίποτα; Και άμα δεν καταφέρεις να πιάσεις κάτι, μην απογοητευτείς, τόσοι κάδοι υπάρχουν, πες ότι κάνεις ανακύκλωση να το παίξεις και εναλλακτικός, αυτά μετράνε τώρα άκου που σου λέω. Και τα παιδιά σου που δεν θα πάνε σχολείο σιγά το πράγμα, στο πεζοδρόμιο ρε μαθαίνεις την ζωή, τη γνώση του πεζοδρομίου δεν την παίρνεις ούτε στα καλύτερα πανεπιστήμια. Εδώ κοτζάμ Ωνάσης έτσι ξεκίνησε, τι νομίζεις χρειαζόταν ντοκτορά ο Ωνάσης για να βουλιάξει τα σαπιοκάραβα; Σάμπως όλοι αυτοί που τα πήρανε τα διπλώματα τι καταφέρανε, στην ανεργία είναι, χαμένος χρόνος λέμε. 

 Που να μην είχαμε εδώ στην Ελλάδα και Στουρνάρες, Κύπρος θα είχαμε καταντήσει! Πω πω λαχτάρα που πάθανε οι άνθρωποι! Δεν είδες πόσο απότομα τους ήρθε; Ενώ εσένα και πιο γλυκά σου το φέραμε και είχες και χρόνο να το συνηθίσεις. Μας έκανες κάτι τσαλιμάκια στην αρχή εκεί στις πλατειούλες δεν λέω, όμως κάτι τέτοια εμάς μας ανάβουν περισσότερο. Τώρα χαλάρωσες και το απολαμβάνεις σαν κυρία! Νταξει, μπορεί να άνοιξες 5-6 καινούριες τρύπες στο ζωνάρι για να μη σου πέφτει το πανταλόνι, αλλά έμεινες τουλάχιστον στην ευρωζώνη, λίγο είναι να έχεις σκληρό νόμισμα; Αλλιώς είναι να είσαι εξαθλιωμένος με σκληρό νόμισμα και αλλιώς με μαλακό. Δες το και πρακτικά, να για παράδειγμα άμα ζητιανεύεις με ευρώ ο άλλος το λιγότερο που μπορεί να σου δώσει είναι 1 λεπτό, ναι μα το 1 λεπτό έχει αξία 3 δραχμές. 

 Υπάρχουν να φανταστείς και εκείνοι οι βλάκες που διαμαρτύρονται για το ξεπούλημα των ενεργειακών πηγών της χώρας. Θα
μας τα πάρουν κομμάτι ψωμί λένε, θα μας βάλουν να δουλεύουμε για μισθούς Κίνας λένε. Γιατί μωρέ, τόσα χρόνια που το είχατε το πετρέλαιο και το χρυσάφι να σαπίζει κάτω από τη γη τι καταλάβατε; Δηλαδή επειδή δεν είσαστε εσείς άξιοι να το εξορύξετε σαν λαός πάει να πει ότι πρέπει να μείνει ανεκμετάλλευτο; Και οι επενδυτές δηλαδή κλέφτες θα γίνουνε; Τι είχες τι έχασες μωρέ; Σάμπως και να το 'βγαζες από τη γη θα μπορούσες να το αγοράσεις; Να πάρεις το μαγκαλάκι σου, το καρβουνάκι σου, πατροπαράδοτες αξίες, σου φέρνουν και μνήμες από το σπίτι της γιαγιάς και του παππού στο χωριό. 

 Είδες που τα πράγματα δεν είναι και τόσο άσχημα, εμείς από την αρχή στο λέγαμε ότι η κρίση είναι ευκαιρία. Όλα είναι ζήτημα οπτικής, δεν σου φταίει ούτε η τρικομματική, ούτε ο Στουρνάρας, ούτε η ΤΡΟΙΚΑ ούτε η Ε.Ε ούτε ο καπιταλισμός(ηλίθιε) άμα εσύ είσαι μίζερος και επιμένεις να βλέπεις το ποτήρι μισοάδειο. Μισογεμάτο είναι το ποτήρι και εμείς θα το πιούμε στην υγειά σου μέχρι την τελευταία σταγόνα. 



 Λαγωνικάκης Φραγκίσκος(Poexania) 



 Κόκκινη προπαγάνδα εκτοξεύθηκε από  Poe

Ανέτοιμοι στο ξέσπασμα της κρίσης


Ανέτοιμοι στο ξέσπασμα της κρίσης
Αγαπητοί σύντροφοι και συντρόφισσες
1) Κατανοώ ότι η συνειδητοποίηση των πραγματικών κοινωνικοπολιτικών δεδομένων από τους ίδιους τους εργαζόμενους και η προοπτική συσπείρωσης γύρω από τη δική μας πρόταση, δεν είναι απλή, ούτε εύκολη υπόθεση. Είμαι, όμως, βέβαιος ότι στο τετράχρονο που πέρασε οι συνθήκες ήταν ευνοϊκότερες από ό,τι στο παρελθόν, ενώ -δυστυχώς- στο μέλλον θα είναι πολύ πιο δυσμενείς.
Ενας από τους λόγους που, κατά τη γνώμη μου, το Κόμμα μας δεν κατάφερε να προσαρμόσει έγκαιρα τη δράση του στην πραγματικότητα που δημιούργησε η οικονομική κρίση, ήταν και οι προηγούμενες εκτιμήσεις για τις οικονομικές εξελίξεις.
Στην προσπάθειά μας να αποδείξουμε ότι η Ελλάδα είναι χώρα ιμπεριαλιστική, καταλήξαμε σε λάθος συμπεράσματα για την πορεία του ελληνικού καπιταλισμού. Ετσι, όταν οι αστοί ανακοίνωσαν ότι η χώρα βρίσκεται σε κατάσταση οικονομικής κρίσης, το Κόμμα αποδείχθηκε απροετοίμαστο να αναλάβει πρωτοβουλίες για την οργάνωση της λαϊκής αντίδρασης - αγανάκτησης, σε σωστή κατεύθυνση. Το μοναδικό, δηλαδή, κόμμα που, σωστά, έχει αναγάγει σε ιδεολογία του τη θεωρία των περιοδικών οικονομικών καπιταλιστικών κρίσεων, βρέθηκε, όπως φαίνεται και από τα ντοκουμέντα του 18ου Συνεδρίου, ανέτοιμο, μπροστά σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο..
Από την εποχή του προηγούμενου Συνεδρίου, διατύπωνα την άποψη ότι ο οικονομικός κύκλος, στις σύγχρονες συνθήκες, δεν εμφανίζεται με την κλασική του μορφή, αλλά καμουφλαρισμένος. Σε αυτό συνηγορεί, πρώτον η μείωση της παραγωγής στους κλάδους της υλικής παραγωγής και παράγοντες όπως η πρωτοφανής υπερσυσσώρευση κεφαλαίων, η απελευθέρωση των αγορών, η αύξηση των τραπεζικών δανείων, η μεταφορά της βάσης παραγωγής από τα ιμπεριαλιστικά κέντρα στην Ασία.
Στο Κόμμα όμως δε χωρούσε δεύτερη συζήτηση, πέρα από τη θετική αποτίμηση της πορείας του καπιταλισμού στη χώρα. Αναλύσαμε τα στοιχεία που είχαμε στη διάθεσή μας με μικροαστικά κριτήρια, κάναμε και μερικές στατιστικές αλχημείες και συμπεράναμε: Πρώτον, ότι έχουμε να κάνουμε με μια ιμπεριαλιστική χώρα σε φάση ανόδου. Δεύτερον, ότι υπάρχει βελτίωση της θέσης στα πλαίσια της ΕΕ. Και τρίτον προδικάζαμε νέες ανατροπές υπέρ της Ελλάδας στα πλαίσια της Ενωσης αυτής. Στις αιτιάσεις ότι ολόκληρη η βιομηχανία της χώρας καταστρέφεται, δινόταν η απάντηση ότι είναι λάθος να μιλάμε για «συρρίκνωση» της βιομηχανίας.
Τίποτα από όλα αυτά δεν ήταν σωστό. Το κακό είναι ότι, οι λανθασμένες εκτιμήσεις για την πορεία της οικονομίας συνέπεσαν με το ξέσπασμα της κρίσης.
Η εκδήλωση της κρίσης, που από την πρώτη στιγμή φάνηκε ότι έχει διαφορετικά χαρακτηριστικά από κάθε προηγούμενη κρίση (με γνώμονα τη διάρκεια, το βάθος, τις προοπτικές αντιμετώπισής της, το μέγεθος των καταστροφών που προκαλεί, τη συμμετοχή της χώρας σε ενιαίο νόμισμα κλπ), θα έπρεπε να σημάνει τον επανακαθορισμό του συνόλου της πολιτικής δράσης και της καθημερινής παρέμβασης του Κόμματος.
Σε περίπτωση που θα είχαμε εκτιμήσει σωστά την πορεία των φάσεων του οικονομικού κύκλου, το ΚΚΕ θα μπορούσε από την πρώτη στιγμή, αντί να αντιπαλεύει μέτρο το μέτρο, να βγει με τη δική του συγκεκριμένη και ολοκληρωμένη πρόταση αντεπίθεσης. Την πρόταση, τα αιτήματα και τις πολιτικές που περιγράφονται στο κεφάλαιο «Βασικές προγραμματικές κατευθύνσεις και στόχοι πάλης» του Μετώπου, όπως αποτυπώνονται στο ισχύον Πρόγραμμα του Κόμματος.
Προσθετικά και με δεδομένο ότι το ζήτημα αιχμής που παρουσιάστηκε ήταν το θέμα της εξόφλησης του κρατικού χρέους, εμείς από την πρώτη στιγμή οφείλαμε να αναβαθμίσουμε σε σύνθημα λαϊκής συσπείρωσης, σε μέτωπο το «ούτε ένα ευρώ στους πιστωτές της οικονομικής ολιγαρχίας», πολύ περισσότερο που λόγος γίνεται για εκατοντάδες δισεκατομμύρια ευρώ.
Γύρω από έναν τέτοιο στόχο, θα μπορούσαμε να οικοδομήσουμε το σύνολο των αιτημάτων που περιγράφονται στις «προγραμματικές κατευθύνσεις», όπως αποδέσμευση από την ΕΕ, κοινωνικοποίηση των βασικών μέσων παραγωγής με έμφαση στην άμεση κοινωνικοποίηση των μονάδων που εγκαταλείπονται από τους εργοδότες, το πάγωμα κάθε μέτρου που χειροτερεύει την κατάσταση των εργαζομένων κοκ.
Οι ραγδαίες αλλαγές που σημειώνονται στην διάρθρωση των κοινωνικών στρωμάτων, επιδρούν καταλυτικά στη συμπεριφορά των μαζών, οι οποίες σε τέτοιες φάσεις είναι περισσότερο δεκτικές σε μετακινήσεις. Μόνο που αυτή η διαθεσιμότητα θα έπρεπε να συναντηθεί με το Κόμμα, να μπολιαστεί με την ταξική πάλη, να ενταχθεί στο μέτωπο αντίστασης και αντεπίθεσης. Κάτι τέτοιο δεν έγινε.
2) Δεν συμμερίζομαι τους πανηγυρισμούς που εμφανίζονται στον Προσυνεδριακό Διάλογο, επειδή επικράτησαν, λέει, τα επαναστατικά χαρακτηριστική του Κόμματος, σιγουρεύτηκε η στρατηγική του, δεν γίναμε τσόντα αστικής κυβέρνησης.
Κάποιοι σύντροφοι είδαν στο προτεινόμενο Πρόγραμμα το αναγκαίο «κλικ» προς τα αριστερά, άλλοι ανακάλυψαν ότι αυτό το Πρόγραμμα του ΚΚΕ αποτελεί αγκάθι στο μάτι των αστών.
Γιατί; Επειδή, υποστηρίζουν, φέρνει το σοσιαλισμό πιο κοντά.
Καλά είναι τα λόγια. Ομως μην ξεχνάμε ότι ο Χρουστσόφ έμεινε στην ιστορία, πέρα από το ότι ήταν δεξιός οπορτουνιστής, και επειδή στο 22ο Συνέδριο του ΚΚΣΕ, υποστήριζε στα λόγια ότι το 1981, θα είχε ολοκληρωθεί η οικοδόμηση του κομμουνισμού στην ΕΣΣΔ!
Οι δραματικοί τόνοι με τους οποίους εκθειάζεται μερικές φορές η σημασία του προτεινόμενου Προγράμματος, δίνουν την αίσθηση ότι μέχρι σήμερα το ΚΚΕ πορευόταν περίπου στα τυφλά, ήταν σχεδόν έρμαιο των εξελίξεων και των περιστάσεων.
Χωρίς να το αντιλαμβάνονται οι σύντροφοι που μιλούν με αυτόν τον τρόπο, στην ουσία μιλούν απορριπτικά για το ΚΚΕ, εμφανίζοντάς το να πηγαίνει με ασταθή πυξίδα, χωρίς ταξικά χαρακτηριστικά, χωρίς επαναστατική στρατηγική, ευάλωτο σε πιέσεις για (δεξιές πάντα) αποκλίσεις. Ενα ΚΚΕ που τώρα βάζει τέρμα στις αυταπάτες και κλείνει τις πόρτες του στον οπορτουνισμό.
Μα τόσο σκάρτο ήταν βρε σύντροφοι το Κόμμα μας; Τόσο οπορτουνισμό κουβάλαγε στα σπλάχνα του και ήμασταν γεμάτοι τρόμο, για το πού θα γείρει η πλάστιγγα; Και όλοι εμείς που βρεθήκαμε στρατευμένοι στο ΚΚΕ να παλεύουμε είκοσι και τριάντα και σαράντα χρόνια, δίνοντας μάχες και για την καθαρότητα της γραμμής του, κακώς πιστεύαμε ότι ήταν μάχες νικηφόρες; Κι αν είναι έτσι τα πράγματα, πότε είχαμε δίκαιο; Χτες ή σήμερα;
Βέβαια, το έναυσμα για τέτοιου είδους προσεγγίσεις το δίνει η ΚΕ. Κρίμα. Λέγοντας, όμως, ότι το προτεινόμενο Πρόγραμμα «ενσωματώνει» τα συμπεράσματα από τις συζητήσεις για το «Σοσιαλισμό» και την «Ιστορία», αφού κομβικό σημείο των εκτιμήσεων σε αυτά τα κείμενα είναι ο δεξιός οπορτουνισμός που κυριάρχησε στο ΚΚΣΕ και λίγο αργότερα στο ΚΚΕ, συμπερασματικά καταλήγεις ότι το νέο Πρόγραμμα, είναι το Πρόγραμμα που επαναφέρει το Κόμμα στο σωστό δρόμο.
Σωστός, ωστόσο, δρόμος δεν είναι να ισοπεδώνουμε το χτες και το προχτές στην προσπάθεια να στηριχτούν οι σύγχρονες επεξεργασίες. Ούτε οι μονοκονδυλιές που διαγράφουν επιλογές ζωής δεκάδων χιλιάδων μελών του Κόμματος. Γιατί, αγαπητοί μου σύντροφοι και συντρόφισσες, αμφισβήτηση επιλογών μιας ολόκληρης ζωής είναι να μου λέει σήμερα το Κόμμα μου, ότι τώρα θα αποκατασταθούν πλήρως τα κομμουνιστικά - επαναστατικά του χαρακτηριστικά.

ΓΕΡΜΑΝΙΑ Ανοδος της ανεργίας


ΓΕΡΜΑΝΙΑ
Ανοδος της ανεργίας
ΒΕΡΟΛΙΝΟ.--
Τα δυσοίωνα για τους εργαζόμενους «μαντάτα» δύσκολα πλέον αποκρύβονται, παρά τις συνεχείς αλχημείες της γερμανικής κυβέρνησης που επιδιώκει να παρουσιάζει μόνο θετικά «οικονομικά στοιχεία» και να προβάλλει δεόντως την επιτυχημένη «γερμανική συνταγή» για την «καταπολέμηση της ανεργίας».
Η κρίση σοβεί και νέα «αναπάντεχη», όπως χαρακτηρίστηκε από τα διεθνή ΜΜΕ, άνοδο σημείωσε ο αριθμός των ανέργων στη Γερμανία το Μάρτη, παρά το γεγονός ότι το επίσημο ποσοστό ανεργίας εμφανίζεται σταθερά στο 7%. Η άνοδος αποδόθηκε και στις αυξημένες ανησυχίες σχετικά με το μέλλον της Ευρωζώνης. Σύμφωνα με τα στοιχεία της Ομοσπονδιακής Υπηρεσίας Εργασίας, ο αριθμός των ανέργων ενισχύθηκε κατά 13.000 το Μάρτη, φθάνοντας στο επίπεδο των 2,94 εκατομμυρίων.
Γίνεται φανερό ότι από αυτό που η αστική τάξη εμφανίζει ως οικονομική ανάπτυξη και πρόοδο δεν έχουν κανένα όφελος οι εργαζόμενοι. Αυτό φαίνεται και από ένα επιπλέον στοιχείο ότι τουλάχιστον ένας στους τέσσερις εργαζόμενους υποαπασχολείται στα περίφημα «μίνι τζομπς», που σημαίνει ότι πάνω από 7 εκατομμύρια αμείβονται με 400 ευρώ το μήνα, δηλαδή είναι στα όρια της εξαθλίωσης.

ΗΠΑ Στο απόσπασμα των «αυτόματων περικοπών» οι εργαζόμενοι


ΗΠΑ
Στο απόσπασμα των «αυτόματων περικοπών» οι εργαζόμενοι
ΟΥΑΣΙΓΚΤΟΝ.--
Οι αυτόματες περικοπές, που θα επιβληθούν στον ομοσπονδιακό προϋπολογισμό ως συνέπεια του αδιεξόδου στο Κογκρέσο μεταξύ των διαχειριστών του συστήματος Δημοκρατικών και Ρεπουμπλικάνων, θα πλήξουν όπως αναμενόταν τους εργαζόμενους. Παρότι εμφανίζονται ως περικοπές στο υπουργείο Αμυνας, δεν πρόκειται να θιχτεί το οπλοστάσιο (που γίνεται πιο ευέλικτο με τα λεγόμενα «έξυπνα όπλα») άλλα η εξοικονόμηση θα γίνει, όπως ανακοίνωσε ο επικεφαλής του Πενταγώνου Τσακ Χέιγκελ, από τη μείωση των αποδοχών των πολιτικών υπαλλήλων. Κατά τον Χέιγκελ το μέτρο σκοπεύει να «μειώσει την πίεση» στον προϋπολογισμό του Πενταγώνου, ο οποίος ωστόσο εξακολουθεί να αντιμετωπίζει ένα έλλειμμα 22 δισεκατομμυρίων δολαρίων σε ό,τι αφορά τις λειτουργικές του δαπάνες, αφού θα αντιμετωπίσει κάποιες «επώδυνες περικοπές» στη χρηματοδότησή του.
Αυτές οι περικοπές ωστόσο είναι «πταίσμα» μπροστά σε αυτά που αναμένεται να αντιμετωπίσουν οι εργαζόμενοι συνολικά τους επόμενους μήνες. Με βάση πληροφορίες του Τύπου θα περικοπούν οι επείγουσες ασφαλιστικές δαπάνες για τους μακροχρόνια άνεργους, τα κονδύλια για τον εμβολιασμό 130.000 παιδιών, θα μειωθούν συνολικά οι ημέρες άδειας για όλους τους ομοσπονδιακούς υπαλλήλους που ουσιαστικά σημαίνει και μείωση των αποδοχών τους. Επίσης, θα μειωθούν κατά 584 εκατομμύρια τα κονδύλια χρηματοδότησης για την εκπαίδευση των παιδιών με ειδικές ανάγκες, θα μειωθούν κατά 713 εκατομμύρια οι δαπάνες για τα εκπαιδευτικά προγράμματα σε προσχολικό επίπεδο και επίπεδο δημοτικής εκπαίδευσης, περικοπές που θα έχουν συνέπειες στην εκπαίδευση 1,2 εκατομμυρίων παιδιών. Τέλος, σύμφωνα με τη μελέτη του Στίβεν Φούλερ, καθηγητή Οικονομίας στο Πανεπιστήμιο Τζορτζ Μέισον, θα χαθούν 2,14 εκατομμύρια θέσεις εργασίας τόσο σε επίπεδο εργαζομένων στο δημόσιο τομέα όσο και στις επιχειρήσεις που έχουν ή αναλαμβάνουν αναθέσεις έργων.

TOP READ