«Τετάρτη 21/10/2020 παρουσίασα συμπτώματα Covid-19. Την ίδια μέρα, μεσημβρινή ώρα στις 15.15 περίπου κάλεσα στο τηλέφωνο τον προϊστάμενό μου να του αναφέρω τα συμπτώματά μου. Η απάντησή του ήταν "φοράς μάσκα και έρχεσαι για δουλειά". Στις 17.10 την ίδια μέρα έβαλα θερμόμετρο διότι κρύωνα, είχα πόνους στο σώμα μου, πολύ βήχα ξηρό και είχα δέκατα, 37,2. Αμέσως κάλεσα τον προϊστάμενό μου στο τηλέφωνο και δεν απάντησε! Σκεπτόμενη βάσει των οδηγιών που μας είχαν δοθεί από τον ΕΟΔΥ, θα έπρεπε να παραμείνω στην οικία μου και όχι να εργαστώ και να εκθέσω σε κίνδυνο τους συναδέλφους!
Αμέσως κάλεσα τον οδηγό μου, ο οποίος μου είπε να ενημερώσω τον κύριο (...) Του είπα ότι δεν είχα το τηλέφωνό του και μου απάντησε να καλέσω τον φύλακα! Αυτό και έπραξα! Ο φύλακας ενημέρωσε τους προϊσταμένους και οι δυο απάντησαν να πάω στην υπηρεσία μου με μάσκα! Φυσικά αυτό και έπραξα! Ενημέρωσα οδηγό και εργάτη ότι πηγαίνω στη δουλειά και να φορέσουν και εκείνοι μάσκα για προστασία, αν και τον περισσότερο καιρό από τότε που έχουμε τον ιό πάντα φορούσαμε μάσκες!
Στις 22/10/2020 προσήλθα στο Κέντρο Υγείας Καλυβιών, όπου μου έγιναν οι απαραίτητες εξετάσεις και το τεστ, μου δοθήκαν οδηγίες, φάρμακα και αναρρωτική άδεια έως ότου βγει το τεστ! Παρασκευή 23/10/2020 με κάλεσαν στο τηλέφωνο από το Κέντρο Υγείας Καλυβιών το μεσημέρι και μου ανακοίνωσαν ότι είμαι θετική στον ιό! Αμέσως κάλεσα την υπηρεσία και τους ανέφερα ότι είμαι θετική (...) Στις 24/10/2020 ημέρα Σάββατο και ώρα βραδινή, κάλεσα στο τηλέφωνο τον κύριο (...) του ανέφερα τα σχετικά και το μόνο που μου είπε ήταν ότι "εγώ δεν θα σε άφηνα να πας για δουλειά αν το ήξερα" και ότι δεν ήξερε τίποτα μέχρι και την Παρασκευή στις 23/10/2020!
Μπορώ να πω με μεγάλη ειλικρίνεια ότι δεν πίστεψα στα λεγόμενά του, διότι έχουν γίνει πολλά προβλήματα και σοβαρά, και πάντα ήταν απών ή τα κάλυπταν μεταξύ τους! Του είπα ότι θα κάνω καταγγελία στον ΕΟΔΥ, διότι με έβαλαν σε κίνδυνο της ζωής μου και των συναδέλφων. Παρακαλώ πολύ το Δημοτικό Συμβούλιο και τον δήμαρχο να επιληφθεί του θέματος και να διαταχθεί έρευνα, ώστε όσοι είναι υπεύθυνοι να τιμωρηθούν παραδειγματικά!».
Με αυτόν τον ζωντανό και αποκαλυπτικό τρόπο, μια εργαζόμενη στην καθαριότητα του δήμου Κορωπίου περιγράφει προς τους δημοτικούς συμβούλους την περιπέτειά της με τον κορονοϊό. Δηλαδή την προσπάθειά της να πείσει τη διεύθυνση ότι έχει πρόβλημα και ότι πρώτη προτεραιότητα για όλους θα έπρεπε να είναι η προστασία η δική της και των συναδέλφων της. Οπως αποδείχθηκε όμως από τη διαχείριση που έκανε η υπηρεσία, καμία έγνοια δεν υπήρξε για να προφυλαχθούν οι άλλοι εργαζόμενοι, ενώ και η ίδια εκτέθηκε σε μεγαλύτερο κίνδυνο, αφού πήγε για δουλειά εμπύρετη και έχοντας ήδη νοσήσει από Covid-19.
Τα πρωτόκολλα της εργοδοσίας, λοιπόν, είχαν και εδώ τον πρώτο λόγο. Τέτοια φαινόμενα καταγράφονται καθημερινά σε όλους τους χώρους δουλειάς, όπου η ασυδοσία οργιάζει, χωρίς να υπολογίζει την ανθρώπινη υγεία, πατώντας στο φόβο των εργαζομένων μη χάσουν τη δουλειά τους, αλλά και στην απουσία οποιουδήποτε ελέγχου από το κράτος. Εδώ όμως το πράγμα είναι ακόμα χειρότερο. Γιατί μιλάμε για εργαζόμενη που δουλεύει στο ίδιο το κράτος! Για μια κρατική υπηρεσία και όχι για ένα χώρο δουλειάς του ιδιωτικού τομέα, όπου «τυχαίνει» να μη γίνονται έλεγχοι. Κι αν αυτά συμβαίνουν σε μια κρατική βαθμίδα, όπως η Τοπική Διοίκηση, εύκολα καταλαβαίνει κανείς τι γίνεται σε εργοστάσια, σούπερ μάρκετ και άλλους εργασιακούς χώρους.
Ποιος ξέρει πόσους ακόμα θα μπορούσε να είχε μολύνει η εργαζόμενη αν δεν διέθετε η ίδια το φιλότιμο να κάνει το τεστ, αν δεν είχε αγωνία για την υγεία τη δική της και των συναδέλφων της; Το θέμα βέβαια και σε αυτήν την περίπτωση δεν είναι η «ανευθυνότητα» ή κάποια «αστοχία» σε έναν κρίκο της δημόσιας διοίκησης, αλλά ο ίδιος ο τρόπος που λειτουργεί ο κρατικός μηχανισμός. Το γεγονός για παράδειγμα ότι παντού τα μέτρα προστασίας υπονομεύονται στην πράξη από τις μεγάλες ελλείψεις σε προσωπικό και μέσα. Δηλαδή από την πολιτική που ακολουθούν όλες οι κυβερνήσεις και οι δημοτικές αρχές που τις στηρίζουν. Γι' αυτό άλλωστε η ίδια εργαζόμενη αναφέρει ότι η τακτική να κουκουλώνονται τέτοια σοβαρά ζητήματα δεν είναι μεμονωμένη, αλλά συστηματική...
Αποκαλύπτονται λοιπόν, μέσα και από αυτό το παράδειγμα, οι εγκληματικές ευθύνες της εργοδοσίας και του κράτους για τη μεγάλη διασπορά του ιού στους χώρους δουλειάς. Εκεί όπου δεν τηρούνται ούτε τα στοιχειώδη μέτρα προστασίας, πέρα ίσως από τη χρήση μάσκας. Εκεί όπου τα κρούσματα κουκουλώνονται και τα πάντα φορτώνονται στην ατομική ευθύνη. Το αποτέλεσμα είναι να αυξάνονται οι εστίες υπερμετάδοσης. Δεν είναι τυχαίο ότι τα σωματεία των ΟΤΑ καταγγέλλουν μεγάλη διασπορά στον κλάδο, που χτυπήθηκε και στο πρώτο κύμα της πανδημίας.
Για όλους τους εργαζόμενους του ιδιωτικού και του δημόσιου τομέα, που έρχονται καθημερινά αντιμέτωποι με τις ελλείψεις σε μέτρα προστασίας της υγείας τους, με ευθύνη της εργοδοσίας και του κράτους, που στοιβάζονται στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς από και προς τη δουλειά τους, που ζουν με την αγωνία μην κολλήσουν αυτοί και οι οικογένειές τους, αλλά και για εκείνους που τους βγαίνει το λάδι από την τηλεργασία στο σπίτι, ή ζουν στην ανασφάλεια της αναστολής συμβάσεων, η πανεργατική απεργία στις 26 Νοέμβρη είναι η φωνή τους κάτω από τη μάσκα, για την υγεία, τη ζωή, τα δικαιώματά τους. Και εκείνη τη μέρα θα ακουστεί δυνατά!
