Τι θέλουμε και τι θέλουν; - Πείθει το ΚΚΕ;

 Τι θέλουμε και τι θέλουν; - Πείθει το ΚΚΕ;

Ένα από τα βασικά ερωτήματα που μπαίνει και σ'αυτές  τις εκλογές για το ΚΚΕ είναι αυτό:

"Γιατί δεν πείθει πιο πολλούς το ΚΚΕ;"
"Γιατί δεν βρίσκει τον κατάλληλο τρόπο να μιλήσει στο λαό και τους εργαζόμενους και εξακολουθεί να έχει "αντιγοητευτικό" λόγο;

Αυτό που λένε βέβαια είναι ένα ερώτημα πονηρό. Ένα ερώτημα που ακούγεται και από τους "ειδικούς" των καναλιών  που το διοχετεύουν έντεχνα, και από καλοπροαίρετους ανθρώπους του λαού που το επαναλαμβάνουν περνώντας το φυσικά από τα δικά τους φίλτρα, τις δικές τους αγωνίες και το δικό τους πόνο.

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι  ο λαός  βαθιά μέσα του νοιώθει και αντιλαμβάνεται ότι το δυνάμωμα του ΚΚΕ δεν μπορεί παρά να είναι υπέρ του.
Ενας κόσμος επομένως που θεωρεί τον εαυτό του ριζοσπαστικότερο από τη μεγάλη μάζα θα ήθελε να είναι το ΚΚΕ ισχυρότερο, παρ'όλα αυτά όμως δεν κάνει το βήμα γιατί όπως λέει, το ΚΚΕ  "δεν τον πείθει".
Αυτό που δεν αντιλαμβάνεται όμως αυτός ο κόσμος είναι το τι ακριβώς σημαίνει το περίφημο "δεν πείθει το ΚΚΕ".
Δεν καταλαβαίνει τι ακριβώς ζητάει από το ΚΚΕ "η άποψη" που θέλει να βρει το κόμμα της εργατικής τάξης έναν "πιο γοητευτικό λόγο".
Αυτό βέβαια δε σημαίνει ότι δεν υπάρχουν αδυναμίες στο λόγο του ΚΚΕ που μπορούν να βελτιωθούν. Φυσικά και υπάρχουν και μάλιστα είναι πιθανό τα περιθώρια βελτίωσης να είναι πολύ μεγάλα.

Όμως τι είναι αυτό που  λέει αυτή η άποψη στην ουσία της;

Ας αναρωτηθούμε πριν ξεκινήσουμε τη σκέψη μας.
Μήπως αυτό που ζητάνε από το ΚΚΕ, είτε πονηρά είτε καλοπροαίρετα είναι να πει ψέματα στο λαό όπως όλοι οι υπόλοιποι;
Γιατί η αλήθεια είναι ότι αυτό που λέει το ΚΚΕ είναι πράγματι δύσκολο αλλά εφικτό και πραγματοποιήσιμο. Αυτό που λένε όλοι οι άλλοι όμως είναι ψέμα και απάτη!


Ας το δούμε με τον πιο απλό που μπορούμε:
Η πολιτική και επομένως όλες οι πολιτικές προτάσεις ακουμπάνε πάνω στην οικονομία. Το έχουμε πει πως μπροστά πηγαίνει πάντα το άλογο και όχι το κάρο.

Αυτή τη στιγμή λοιπόν, στο επίπεδο της οικονομίας, όλες οι προτάσεις διεξόδου που υπάρχουν, με όποιο τρόπο κι αν παρουσιάζονται, είναι οι εξής δύο και μόνο:
1.Η σωτηρία της οικονομίας του καπιταλισμού, δηλαδή των κερδών των επιχειρήσεων στην πλάτη του λαού, δηλαδή η εξασφάλιση της συνέχισης της εκμετάλλευσης, δηλαδή η δικτατορία του κεφαλαίου και η βαρβαρότητα που συνεπάγεται.
2.Η ανατροπή της οικονομίας αυτής και η εφαρμογή μιας άλλης λαικής οικονομίας με κοινωνική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής, με κεντρικό σχεδιασμό με γνώμονα τις διευρυμένες ανάγκες του λαού, δηλαδή την ανθρώπινη ευτυχία.

Η 1η πρόταση εκφράζεται με διάφορους τρόπους από όλα τα μνημονιακά ή κρυφομνημονιακά κόμματα, από τον ΣΥΡΙΖΑ, τη ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, Ποτάμι κλπ. μέχρι τη ΛΑΕ και τη Χ.Α.

Αυτό ακριβώς ζητάει η πρόταση που λέγεται "παραγωγική ανασυγκρότηση της οικονομίας του τόπου" που κάνει πως ξεχνάει ότι αυτή η οικονομία δεν είναι "του τόπου" συνολικά αλλά των καπιταλιστικών επιχειρήσεων και των ιδιοκτητών τους που έχουν την εξουσία.
Αυτή η πρόταση επομένως , είτε προβάλλεται από την υπεύθυνη ΝΔ, είτε από τον δήθεν εκβιασμένο "αμάρτησα για το παιδί μου" ΣΥΡΙΖΑ, είτε από το "νοικοκύρικο" Ποτάμι, είτε από τη ΛΑΕ που μιλάει ακόμη και για "ορίζοντα σοσιαλιστικού μετασχηματισμού"-αφού πρώτα κάνουμε θυσίες για να σωθεί και στηριχθεί στα πόδια του ο καπιταλισμός(!!!)-, είτε από τους δολοφόνους της Χ.Α. που παριστάνουν πως δεν ξέρουν ότι εντός ΕΕ δεν μπορεί να υπάρξει "επιστροφή στην εθνική παραγωγή", έχει το ίδιο ζητούμενο:
Να βάλει πλάτη ο λαός για να σωθεί η οικονομία του καπιταλισμού και  να σταθουν στα πόδια τους οι επιχειρήσεις και τα κέρδη τους  πατώντας πάνω στη ζωή μας.
Όπως είναι φανερό, από τη στιγμή που όλοι οι παραπάνω "φίλοι του λαού" έχουν το ίδιο ευαγγέλιο, τη σωτηρία της "οικονομίας του τόπου", μπορούν μια χαρά να κάνουν "ρεαλιστικές προτάσεις", να συνεργαστούν μεταξύ τους με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, πράγμα που άλλωστε έχει αποδειχτεί ήδη.

Πάμε τώρα στο "αντιγοητευτικό" ΚΚΕ.

Το ΚΚΕ  λέει ξεκάθαρα πως λύση "υπέρ του λαού" που να έχει σαν προαπαιτούμενο τη σωτηρία των κερδών, λύση υπέρ του εργαζόμενου που απαιτεί την αποτελεσματικότερη εκμετάλλευσή του, την υποταγή και τη λεηλασία του, απλά δεν υπάρχει.

Όπως πάντα έλεγε την αλήθεια στο λαό, έτσι και τώρα του λέει πως ο μόνος δρόμος γι αυτόν είναι μια άλλη οικονομία.
Εκείνη η οικονομία όπου οι χάρτες της παραγωγής σχεδιάζονται από το λαό για το λαό, αφού φυσικά πρώτα περάσουν τα εργαλεία της παραγωγής στα χέρια του.
Οι ίδιοι οι εργαζόμενοι λοιπόν κάθονται κάτω, σχεδιάζουν σύμφωνα με τις ανάγκες τους την παραγωγή και οι ίδιοι μοιράζονται τον πλούτο που παράγουν.
Άλλη πολιτική σημαίνει άλλη οικονομία.

Άλλωστε αυτό ακριβώς είναι η Δημοκρατία. Να έχει το δικαίωμα ο λαός να αποφασίζει για τα μεγάλα και τα σπουδαία. Και αυτά δεν είναι το ποιος θα τον κοροϊδεύει καλύτερα ή θα τον εκμεταλλεύεται  αποτελεσματικότερα, αλλά να αποφασίζει πως θα παράγεται και πως θα μοιράζεται ο πλούτος για λογαριασμό του.
Αλλιώς θα έπρεπε να είναι αυτονόητο ότι μόνο κυρίαρχος δεν είναι.

Σ' αυτή την λαϊκή οικονομία, η ανθρώπινη ευτυχία δεν θα προκύψει ως αποτέλεσμα. Η ικανοποίηση των όρων της ανθρώπινης ευτυχίας είναι ο καθημερινός δρόμος της οικονομίας.

Τι λένε λοιπόν στο ΚΚΕ;
Του λένε πολύ απλά:
Μα γιατί δεν λέτε κι εσείς ένα ψέμα;
Γιατί δεν βρίσκετε έναν ωραίο γοητευτικό και πιασάρικο τρόπο να πείτε κι εσείς το ψέμα πως υπάρχει λύση για το λαό χωρίς να θίγετε την εξουσία των επιχειρήσεων και των μεγάλων ομίλων;
Γιατί δεν χαϊδεύετε αυτιά αφού ο λαός το έχει ανάγκη;
Γιατί δεν του δίνετε μια ψεύτικη ελπίδα παρασύροντάς τον στον εφησυχασμό, ότι μπορεί να υπάρξει λύση μέσω εκλογών, κι ας αποδείχτηκε το αντίθετο;
Γιατί δεν κάνετε, πηγαίνοντας από την οικονομία στην πολιτική, μια πρόταση συνεργασίας με κάποιον με κάπως "παρόμοια" πρόταση, δίνοντας έτσι ελπίδα στο λαό χωρίς να τον βάζετε μπροστά στην ταλαιπωρία της οργάνωσης και της πάλης για την ανατροπή;

Μα πολύ απλά δεν το κάνουμε πρώτον γιατί δεν υπάρχει καμιά τέτοια ειλικρινής "παρόμοια"  πρόταση, και δεύτερο γιατί δεν γίνεται να κυβερνήσεις τον καπιταλισμό, δεν γίνεται να καβαλήσεις στη ράχη του τίγρη, να είσαι δηλαδή διαχειριστής των συμφερόντων των καπιταλιστών προς όφελος του λαού.

Αν το ΚΚΕ έβρισκε αυτό τον "γοητευτικό" τρόπο, αν πρόδιδε το λαό και δεχόταν συνεργασία με κάποιον από αυτούς που τάζουν "παραγωγική ανασυγκρότηση της οικονομίας", θα ήταν σαν να πρότεινε να ανακατέψουμε νερό με πετρέλαιο για να σβήσουμε τη φωτιά.
 Τι αισχρή κοροϊδία!

Μας ζητάνε να προτείνουμε στο λαό να προσπαθήσει να νικήσει αυτούς που του κήρυξαν τον πόλεμο, όχι πολεμώντας τους με τη δική του στρατηγική, αλλά βοηθώντας τον εχθρό του να επιβιώσει!

"Μα είναι ο λαός έτοιμος για κάτι τέτοιο" μας λένε κάποιοι; Μέχρι τότε τι κάνουμε;
Αν ο λαός δεν είναι έτοιμος, τότε πρέπει να προετοιμαστεί μέσα από τους καθημερινούς αγώνες, να συγκρουστεί και να σκληρύνει το πετσί του μέσα από την τριβή στην πάλη για τα καθημερινά μικρά και μεγάλα προβλήματα, να κερδίσει άμεσα μια άλλη μαχητική συνείδηση νίκης και όχι να κρυφτεί πίσω από μια ψεύτικη λύση που θα τον πάει ακόμη πιο πίσω σε μια συνείδηση υποχώρησης και ηττας.

Αυτό ακριβώς κάνει το ΚΚΕ. Προτείνει στο λαό να οργανωθεί, να πιστέψει και να παλέψει σήμερα για το μεροκάματο, για τη ζωή του και τα απλά και καθημερινά και έτσι να προετοιμαστεί να δώσει μάχη για τα μεγάλα και τα σπουδαία, όπως είναι η διαγραφή του χρέους και η έξοδος από την ΕΕ, με ορίζοντα τη δική του εξουσία.


Ας είμαστε καθαροί λοιπόν.
Αυτό που ζητάνε από το ΚΚΕ δεν είναι ένας άλλος πιο γοητευτικός λόγος.
Είναι μια άλλη πρόταση αντίθετη με αυτήν που προτείνει με καθαρότητα τώρα.
Του ζητάνε να θολώσει τα νερά και να μπερδέψει το λαό όπως κάνουν οι άλλοι.
Του ζητάνε "να αφήσει στην άκρη τις ανατροπές κι αυτά που δεν γίνονται", τις κοινωνικές ιδιοκτησίες κι όλα αυτά τα υπερβολικά  και να προτείνει κάτι πιο "εφικτό", μια λύση εντός κελιού, εντός καπιταλιστικού πλαισίου που να ακούγεται και πιο ωραίο, αλλά κυρίως που να μην θίγει την εξουσία.
Του ζητάνε να αντιμετωπίσει την πολιτική σαν καταναλωτικό προϊόν, να δει τι λείπει από το ράφι, να κάνει "μια έρευνα αγοράς", να διαπιστώσει τι έχει ανάγκη να ακούσει ο λαός και να του προτείνει κάτι ευχάριστο αλλά σάπιο.

Του ζητάνε να υποτιμήσει το λαό, να χαμηλώσει το μεγαλείο της δύναμης που ξέρει πως κρύβει μέσα του ο λαός τιμωρός κι ανατροπέας και να τον σπρώξει μακριά από τους αγώνες στο βάλτο του συμβιβασμού και της υποταγής.

Το ΚΚΕ έχει αυτή την τεράστια διαφορά με όλους τους άλλους.
Πιστεύει στο λαό.
Πιστεύει στην τεράστια δύναμη και το θαύμα που κρύβει μέσα στο DNA του και που έχει αποδειχτεί ιστορικά ότι μπορεί τα πάντα.

Εμείς σαν κομμουνιστές συγκλονιζόμαστε από το πιο υπέροχο όραμα ενός άλλου κόσμου, που χωρίς αμφιβολία θα τραντάξει με σεισμούς γιγάντιων τεκτονικών διαστάσεων την ιστορία. Συγκλονιζόμαστε και παλεύουμε κάθε στιγμή για την ώρα που θα περάσουμε από την "προϊστορία του ανθρώπου" που είμαστε τώρα, στην ιστορία του ανθρώπου και το πεδίο της ανάπτυξης των απεριόριστων δυνατοτήτων του.
Τι πιο υπέροχο και πραγματικά γοητευτικό απ' αυτό;

Όμως πρώτα απ'όλα είμαστε και ρεαλιστές.
Μόνο που ο δικός μας ρεαλισμός ακουμπάει και στην επιστημονική μας θεωρία, και στους αγώνες του χθες που διψάνε για δικαίωση, και στους καθημερινούς αγώνες και την ταξική πάλη του τώρα, αλλά και στα γλέντια και τους κυκλωτικούς χορούς που ήδη έχουν στηθεί στο αύριο τη μέρα της νίκης.

Εμείς οι κομμουνιστές θυμώνουμε κι εξοργιζόμαστε κάθε μέρα που ο ερχομός αυτού του κόσμου αργεί.
Δε γίνεται λοιπόν να βοηθήσουμε να αργήσει κι άλλο.

Δεν γίνεται το ΚΚΕ να πει ψέματα στο λαό.
Δεν γίνεται να βάλει σε κίνδυνο την ύπαρξή του, την ιστορία του και το όραμά του.

Οφείλουμε με κάθε τρόπο, από τον πιο υπέροχα γοητευτικό μέχρι τον πιο σκληρό και ρεαλιστικό, να πούμε την αλήθεια και μόνο την αλήθεια:

Θέλουμε μια άλλη πολιτική και μια ζωή που μας αξίζει;
Τότε πιστεύουμε, οργανωνόμαστε και παλεύουμε για μια άλλη οικονομία.

Τη δική μας οικονομία!

Linkwithin

Μπορούν να γίνουν αυτά που λέει το ΚΚΕ;

 Μπορούν να γίνουν αυτά που λέει το ΚΚΕ;

Όχι μόνο μπορούν αλλά είναι ρεαλιστικά γιατί βασίζονται στις σύγχρονες δυνατότητες της παραγωγής, της επιστήμης και της τεχνολογίας, γιατί αυτά συμφέρουν το λαό και τα παιδιά του. 

Ας σκεφτούμε..

... Γιατί ενώ οι δυνατότητες της ανθρώπινης εργασίας και της παραγωγής, τα επιτεύγματα της επιστήμης, οι τεχνολογικές καινοτομίες και εξελίξεις είναι τεράστιες, σήμερα οι εργατικές λαϊκές οικογένειες συζητούν για το να μπορούν να εξασφαλίσουν τα στοιχειώδη;

... Γιατί ενώ η τεχνολογία και η επιστήμη έχει φτάσει σε πρωτοφανή επίπεδα και μπορούν να λυθούν μια σειρά προβλήματα, υπάρχουν άνθρωποι που μένουν χωρίςφάρμακα;

... Γιατί ενώ τα ράφια των σουπερμάρκετ είναι γεμάτα με τρόφιμα, υπάρχουν άνθρωποι που πεινάνε;

... Γιατί την ώρα που μειώνουν συνεχώς τη χρηματοδότηση για την Παιδεία, δίνουν επιδοτήσεις και φοροαπαλλαγές σε βιομηχάνους, τραπεζίτες, εφοπλιστές;

... Γιατί ενώ θα μπορούσαμε να ζούμε καλύτερα δουλεύοντας λιγότερες ώρες, άλλοι δεν δουλεύουν καθόλου, άλλοι υποαπασχολούνται και άλλοι δουλεύουν 10ωρα και 12ωρα;

Αυτά είναι ορισμένα από τα προβλήματα που φορτώνει στη νεολαία το σύστημα των εκμεταλλευτών. Σήμερα, αυτοί έχουν τα κλειδιά της οικονομίας στα χέρια τους και επομένως το κριτήριο της παραγωγής είναι το κέρδος και όχι η κάλυψη των δικών μας αναγκών, στη δουλειά, τη μόρφωση, συνολικά τη ζωή.

Το κέρδος σήμερα καθορίζει το τι, το πόσο και το πού θα παραχθεί.

Γι' αυτό για παράδειγμα, η χώρα μας αν και έχει όλες τις δυνατότητες με την αγροτική παραγωγή να εξασφαλίσει την διατροφική αυτάρκεια του λαού, στα πλαίσια του εκμεταλλευτικού συστήματος οι φτωχοί αγρότες οδηγούνται στην καταστροφή, γίνονται εισαγωγές σε προϊόντα που η Ελλάδα έχει τη δυνατότητα να παράγει.

Γι' αυτό, ο κλάδος των κατασκευών μαραζώνει, χιλιάδες οικοδόμοι είναι άνεργοι ενώ υπάρχουν και διογκώνονται ανάγκες για σύγχρονες υποδομές, έργα (π.χ. αντιπλημμυρικής θωράκισης), ανάγκες για φθηνές και ποιοτικές κατοικίες.

Σήμερα, μπορούμε να ζήσουμε αλλιώς. Με σύγχρονα δικαιώματα. Φτάνει να βγάλουμε από τη μέση το σύστημα της εκμετάλλευσης. Παλεύουμε για την ανατροπή αυτού του συστήματος, για να αλλάξει η τάξη που έχει την εξουσία.

Για να πάρει ο λαός την εξουσία. Αυτή είναι η απαραίτητη προϋπόθεση για να κοινωνικοποιηθούν τα συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής. Να οργανωθεί η οικονομία με κίνητρο την κάλυψη των σύγχρονων αναγκών μας, να αποδεσμευτούμε από την ΕΕ, να διαγραφεί μονομερώς όλο το χρέος.

Η εργατική λαϊκή εξουσία είναι η μόνη που μπορεί να εξασφαλίσει δουλειά για το λαό και τη νεολαία γιατί κατανέμει όλο το εργατικό και επιστημονικό δυναμικό στους κλάδους ανάλογα με τις κοινωνικές ανάγκες. Να εξασφαλίσει κοινωνικές υπηρεσίες -Παιδεία, Υγεία, Πρόνοια- για όλο το λαό.

Η εργατική λαϊκή εξουσία είναι η μόνη που μπορεί να αξιοποιήσει τις τεράστιες παραγωγικές δυνατότητες της χώρας, οι οποίες σήμερα είτε δεν αξιοποιούνται, είτε αξιοποιούνται στρεβλά ανάλογα με το αν αυτό εξυπηρετεί την κερδοφορία του κεφαλαίου και όχι για την κάλυψη των σύγχρονων λαϊκών αναγκών. Και θα είναι έτσι, όσο η ιδιοκτησία των συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής είναι στα χέρια των βιομηχάνων, των εφοπλιστών, των τραπεζιτών.

Η αξιοποίησή τους προς όφελος του λαού χρειάζεται τη λύτρωση από τα δεσμά της καπιταλιστικής ιδιοκτησίας και εξουσίας. Η πρόταση του ΚΚΕ είναι η μοναδική που μπορεί να εξασφαλίσει μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους, αποκλειστικά δημόσιες και δωρεάν υπηρεσίες Παιδείας, Υγείας, Πρόνοιας.

Είναι ο μοναδικός δρόμος που αποτρέπει τη συμμετοχή της χώρας στα στρατιωτικά σχέδια του ΝΑΤΟ, των ΗΠΑ και της ΕΕ, στις επικίνδυνες αντιθέσεις των ιμπεριαλιστών.

www.odigitis.gr 

Σκουριές

 Σκουριές

Τις προάλλες ο Κουτσούμπας είχε πάει στο Βήμα FM, σε μια εκπομπή, όπου μεταξύ άλλων διάλεγε και τα τραγούδια. Στο τέλος έμεινε με το παιδικό παράπονο πως δεν του έβαλαν λίγο Μίκη –γιατί τέτοιος είναι, κι αυτός κι η γενιά του- αλλά στο ενδιάμεσο είχε διαλέξει, σχεδόν νομοτελειακά, το Which side are you on boy, και διηγήθηκε στον αέρα την ιστορία του τραγουδιού, απ’ την απεργία των αμερικάνων μεταλλωρύχων το 30’, χωρίς όμως να πει και τον τίτλο του, όπως περίμεναν όσοι τον είχαν λατρέψει από τη γνήσια, στερεοελλαδίτικη προφορά του New Deal και του Take it or leave it. Οι δημοσιογράφοι του συγκροτήματος άκουσαν με προσποιητή προσοχή όσα τους είπε και βρήκαν την ευκαιρία να πάνε το θέμα στις Σκουριές, για να τον ρωτήσουν σχετικά και να αναπτύξει τη θέση του κόμματος. Μία μέρα μετά, κάποια εναλλακτικά (εντός ή εκτός εισαγωγικών) μέσα έπιασαν την «είδηση», την ανέδειξαν ως το βασικό σημείο της συνέντευξης και πυροδότησαν ένα γύρο συντονισμένης επίθεσης με πάθος (για τη λευτεριά) από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, τα λεγόμενα social media, που κάποιοι μπορεί να τα θεωρούν κάτι σαν κατώφλι του κομμουνισμού ή της αμεσοδημοκρατίας, συγχέοντας τα social media με τα κοινωνικοποιημένα μέσα παραγωγής.

Η κε του μπλοκ δεν έχει παρακολουθήσει στενά την εξέλιξη του θέματος των Σκουριών και του κινήματος ενάντια στην εξόρυξη, ούτε διεκδικεί δάφνες ειδικού για τις τεχνικές πτυχές του ζητήματος. Αντιλαμβάνεται συνεπώς πολύ καλά τις ελλείψεις και τις αδυναμίες της για να το αντιμετωπίσει σφαιρικά κι ολοκληρωμένα, και απλώς καταγράφει κάποια βασικά δεδομένα, όπως τα καταλαβαίνει τουλάχιστον.

Ο χρυσός καταρχάς είναι ένα πολύτιμο σπάνιο μέταλλο, που έχει πολλές ωφέλιμες χρήσεις –πέρα δηλ από το να συμβολίζει το χρήμα και τις αμύθητες περιουσίες των πλούσιων- που εκτείνονται σε μια σειρά τομείς (πχ ακτινογραφίες). Συνεπώς η εξόρυξή του είναι σκόπιμη και απαραίτητη, κάθε φορά που το συναντάμε στο υπέδαφος –δεν είναι λογικό δηλ να το αφήσουμε αναξιοποίητο, γιατί μας είναι περιττό, δεν το χρειαζόμαστε πραγματικά, κτλ. Το ζήτημα είναι με ποιον τρόπο θα το εξορύξουμε.

Η μέθοδος που χρησιμοποιεί η «ελληνικός χρυσός» πιθανότατα δε διαφέρει σε τίποτα πχ από αυτές των χρυσωρύχων του Κλοντάικ, τον 19^ο αιώνα, κατά τη διάρκεια του «κίτρινου πυρετού» στο Φαρ-Ουέστ και όσα διαβάζαμε μικροί στις ιστορίες του Λούκι Λουκ ή τις περιπέτειες του νεαρού Σκρουτζ Μακ Ντακ. Η επιχείρηση χρησιμοποιεί για τον καθαρισμό του χρυσού κυάνιο, που χύνεται στο νερό, μολύνοντας τον υδροφόρο ορίζοντα της περιοχής και δηλητηριάζοντας σχεδόν κάθε τι ζωντανό πάνω της, με συνέπεια να τη νεκρώσει σταδιακά.

Ήδη αυτό συμβαίνει ως ένα βαθμό στο δάσος των Σκουριών, προβάλλοντας σαν εικόνα από το μέλλον, τι «αναπτυξιακή προοπτική» υπάρχει ώστε αυτός ο όμορφος τόπος να γίνει κρανίου τόπος, όπου τα κρανία γίνονται κύπελλα για τη σαμπάνια των καπιταλιστών που γιορτάζουν για τα κέρδη τους και τις χρυσές δουλειές που κάνουν. Αλλά μερικές θέσεις εργασίας δεν αρκούν να χρυσώσουν το χάπι για τους κατοίκους της περιοχής, παρά μόνο σαν το άγγιμα του Μίδα, που σκότωνε και κατέστρεφε τα πάντα γύρω του, με τη δίψα του για χρυσάφι.

Χώρια που οι χρυσωρύχοι δεν είναι ίσως η τυπική εξαπατημένη εργατική τάξη, που δε συνειδητοποιεί τα ιδιαίτερα ταξικά της συμφέροντα και τα συνδέει μ’ αυτό του εχθρού της, που τον αντιμετωπίζει σαν ευεργέτη. Αλλά εντάσσεται σε άλλη ποιότητα, σε ανώτερη βαθμίδα εκμαυλισμού συνειδήσεων, αλλοτρίωσης κι εκφασισμένων λογικών, τραμπούκικων πρακτικών του υπόκοσμου, κτλ. Αλλά αν ο φασισμός βρίσκει έδαφος στα λαϊκά στρώματα και τους εργαζόμενους, αυτό δεν αναιρεί την ταξική τους ένταξη. Κι είναι πολύ σοβαρό και σύνθετο ζήτημα πώς θα καταστεί εφικτό να αποσπαστούν από την επιρροή του και να αποκτήσουν πραγματική, ταξική συνείδηση.

Το ζήτημα εν κατακλείδι δεν εξαντλείται στο δίλημμα «επιστροφή στη φύση» ή «ανάπτυξη» (για ποιον;) πάση θυσία και με κάθε μέσο (που μόνο ο Ραφαηλίδης θα μπορούσε να τα υποστηρίξει από τη δική μας σκοπιά, κι αυτό επειδή έγραφε κάπως χοντροκομμένα και σατιρικά). Ούτε μπορεί να εγκλωβιστεί στις συμπληγάδες πιθανών αντιθέσεων μεταξύ επιχειρηματικών συμφερόντων (της Ελ Ντοράδο και τουριστικών επιχειρήσεων, που αντιδρούν για τους δικούς τους λόγους, βλέποντας την «επένδυσή» τους να κινδυνεύει.

Το ζητούμενο είναι να γίνει η εξόρυξη με όλες τα αναγκαία μέτρα και τις ασφαλιστικές δικλείδες ενάντια στην καταστροφή του περιβάλλοντος και την υποβάθμιση της γύρω περιοχής και της ζωής των ίδιων των κατοίκων, σε τελική ανάλυση. Κανένας ιδιώτης, κανένα μονοπώλιο, καμία επιχείρηση που λειτουργεί με ανταγωνιστικούς όρους, βάση του κόστους και του κέρδους που αποκομίζει, δεν μπορεί προφανώς να ακολουθήσει στοιχειωδώς αυτούς τους κανόνες, αν θέλει να παραμείνει ανταγωνιστική. Η μοναδική συνθήκη που μπορεί να διασφαλίσει τους παραπάνω όρους, να πραγματοποιήσει την εξόρυξη με τρόπο φιλικό για το περιβάλλον, με γνώμονα τις κοινωνικές ανάγκες κι όχι το κέρδος, είναι μια διαφορετική κοινωνία, που θα έχει στην κατοχή της όλα τα μέσα που παράγουν πλούτο, θα σχεδιάζει και θα ελέγχει την παραγωγική δραστηριότητα, θα αποκαταστήσει τη διαταραγμένη σχέση του ανθρώπου με το φυσικό περιβάλλον του.

Κι αυτό καθιστά τον αγώνα για κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής, επιτακτικό καθήκον κι όχι ζήτημα που αφορά την άλλη ζωή κι ένα σοσιαλιστικό επέκεινα.

Μπορείτε να δείτε σχετικά κι εδώ τη δήλωση του Ζαριανόπουλου, μετά από τη συνάντησή του με τους εργαζόμενους που έχουν καταλάβει τα μεταλλεία, με αίτημα να αρθούν οι διαθεσιμότητές τους.

Οτιδήποτε άλλο περί... υγιούς επιχειρηματικότητας, ή μιας τοπικής ή κυβερνητικής αρχής, που θα θέσει κανόνες, θα διατηρήσει ανέπαφα τα αίτια, απαλύνοντας τάχα τις συνέπειες, οποιεσδήποτε μεσοβέζικες «λύσεις», δεν είναι παρά επιζήμιες αυταπάτες για τον αγώνα των κατοίκων, που αντιστέκονται στα σχέδια της επιχείρησης, φτηνή κοροϊδία, που αναπαράγει τις παμπάλαιες, σοσιαλδημοκρατικές Σκουριές, με το ίδιο ακριβώς (ούτε καν νέο) περιτύλιγμα, που είχαν πάντα.

Η ιστορία ... καθ΄ότι πόρνη ... επαναλαμβάνεται ... με την μορφή του Παναγιώτη

 Η ιστορία ... καθ΄ότι πόρνη ... επαναλαμβάνεται ... με την μορφή του Παναγιώτη

Ο Παναγιώτης Λαφαζάνης ...

... χρόνια τώρα, απο τότε που παράτησε τους δογματικούς σεχταριστές στην μοίρα τους, αγωνίζεται στις γραμμές της ριζοσπαστικής αριστεράς σαν ένας σύγχρονος Λένιν. Σαν ρεαλιστής επαναστάτης δεν άφησε καμμία συμφωνία της Ε.Ε. (Μάαστριχτ και τα ρέστα) που να μην την υπογράψει ... επειδή ακριβώς ο επαναστάτης ... βλέπει μπροστά. Πολύ μπροστά έβλεπε απο τότε ... ένα φάντασμα να πλανιέται πάνω απ΄την Ευρώπη !!! Το φάντασμα του Σύριζα !!!

 

... όταν η άλλη τεράστια επαναστατική μορφή των καιρών μας ... ο Αλέξης ο the best … σαν άλλος Τρότσκι σχεδίαζε το τέλος του αντιδραστικού καζινοκαπιταλισμού ... μας έλεγε πως μέσα στο σπίτι της αντίδρασης, θα της το κλείσει το τσαρδάκι ... ο Παναγιώτης δεν στάθηκε δίπλα του παθητικός. Αρχισε να ετοιμάζει τον λαό ... σαν τον μεγάλο τιμονιέρη

Ο Παναγιώτης Λαφαζάνης ...

... όταν ο Αλέξης τα “έβρισκε” με τον ΣΕΒ ... τον έβλεπε σαν τον Στάλιν που κάνει συμφωνία με τον Χίτλερ

... όταν ο μορφονιός βόλταρε στα Τέξας και στα Κόμο ... έβλεπε τον ανήμπορο τρεμάμενο και πανικόβλητο καπιταλισμό να πλησιάζει στο τέλος του

... όταν το πασοκαριό μπούκαρε στον σύριζα ... έτριβε σιωπηλός τα χέρια του μονολογώντας ... “τώρα κύριοι σας έχω εγώ στα χέρια μου” !!!

... όταν το νεοαφιχθέν πασοκαριό του απέρριπτε μία-μία όλες τις προτάσεις σε όλα τα κομματικά όργανα ... υποχωρούσε με σχέδιο για να πάρει φόρα σαν τον πανούργο Ζούκωφ

... όσο πλησίαζε η 25 Γενάρη ... ήταν σίγουρος περισσότερο απο κάθε άλλη φορά πως γεναριάτικα ... θα ζήσουμε ... τον "Οχτώβρη"

... όταν ο μορφονιός Αλέξης του πάσαρε τον Πάκη Παυλόπουλο ... έκανε δεν υποψιάσθηκε τίποτα και τον ψήφισε “αβλεπί” λες και ψήφιζε τον Φιντέλ

... στις 20 Φλεβάρη την νύχτα που θεμέλιωναν τις πυραμίδες (σόρυ τα αριστερά μνημόνια) ... ο ωριλά του είχε συστήσει αυστηρή αφωνία ένεκα που υποφέρει απο ένα βαρύ συνάχι που τον ταλαιπωρεί απ΄την Μακρόνησο

... όταν ξύριζαν παρεούλα τα αποθεματικά για να πληρώσουν δόσεις και άφηναν τα ταμεία στεγνά από αποθέματα ... πίστευε πως ο Τσίπρας μπορεί να κάνει την επανάσταση ακόμα και άφραγκος και άοπλος σαν να ήταν ο Τσέ

... όταν χάριζαν τα πρόστιμα απο τις φορολογικές παραβάσεις των “ολιγαρχών” ... ένοιωσε για μιά στιγμή σαν τον Λένιν την εποχή της ΝΕΠ

... όταν ο Κοτζιάς χόρευε σαν αρκουδάκι του ΝΑΤΟ στην Τουρκία ... νόμιζε πως κάνει χοντρή πλάκα στον ιμπεριαλισμό μέσα στο σπίτι του σαν άλλος Μολότωφ

... όταν ο Καμμένος μοίραζε βάσεις και πεντακοσάρια μύρια στα αμερικανάκια ... ήταν πεπεισμένος πως έτσι είναι η περήφανη ανεξάρτητη και προπαντώς ευέλικτη εξωτερική πολιτική μιάς πραγματικής λαικής δημοκρατίας

... όταν ερχόταν στην βουλή οι προτάσεις του ΚΚΕ για την κατάργηση των μνημονίων ... σφύριζε κλέφτικα στις ραχούλες, ο τρομερός αρματωλός

... όταν εδώ κυβερνούσε το πασοκολόι ... δημιουργούσε ρωγμές στον παγκόσμιο καπιταλισμό εκεί που πονούσε ... στην καρδιά του θηρίου που το λένε Gazprom … με παραπλανητικές υποκλίσεις μέχρι το πάτωμα. Πόσο αφελείς φανήκαν αυτοί οι καπιταλιστές !!!

... όταν η πρωθυπουργάρα χαριεντίζονταν στις Βρυξέλλες με τους "αγριεμένους" δανειστές ... έγκυρες (και προπαντός διασταυρωμένες) πληροφορίες λένε πως σε μιά κρίση μαύρης απελπισίας άρχισε σαν άλλος Βλαδίμηρος να γράφει την καινούργια του επαναστατική μπροσούρα με τίτλο ... "και τι να κάνουμε ωρέ καλόπαιδα ?"  

... όταν το “κωλόπαιδο” του έδειξε τις 47+8 σελίδες ... δεν φορούσε τα γυαλιά του και του φάνηκαν κάτι σαν ... Μπρέστ-Λιτόφσκ

... όταν ο Τσίπρας τον ρώτησε στο δημοψήφισμα ... οχι στο μνημόνιο Γιούνκερ (δηλαδή ναι στο μνημόνιο Τσίπρα) ... “εκτίμησε” πως μπήκαμε στην τελική επαναστατική φάση και άρχισε να ψάχνει τα χειμερινά ανάκτορα κατακαλόκαιρο και ταξί για νομισματοκοπείο

... όταν το ίδιο βράδυ ο Αλέξης στο μπαλκόνι του έκανε το οχι ... ναί ... δεν βρήκε χρόνο να μιλήσει. Ηταν χωμένος ... στα επιτελεία του λαικού στρατού

... όταν ο Τσίπρας στην σύσκεψη αρχηγών πήρε “έγκριση” να πάει να υπογράψει μνημόνιο ... μας έδωσε τον ορισμό του επαναστατικού αβαβά (και σεις νομίζατε πως δεν υπάρχει και τέτοιο). Κουβέντα δεν έβγαλε το στοματάκι του σοβαρού επαναστάτη που ξέρει καλά πότε να μιλάει και πότε να σωπαίνει. Η παρανομία τον είχε μάθει τεχνικές για να μην του “παίρνει” κουβέντα η αντίδραση

... όταν ο ακατανόμαστος τον σούταρε με τις κλωτσιές απ΄ τα υπουργεία (σόρυ τα λαικά επιτροπάτα) ... ένας ακόμα επαναστατικός ελιγμός εκτυλίχθηκε μπροστά στα μάτια μας. Η ιστορία θα αποδείξει (και μάρτυς μου ο λαός) πως εκείνες τις μέρες πολλοί τον είδαν και τον άκουσαν να φωνάζει στην Κουμουνδούρου ... “όλη η εξουσία στα σοβιέτ” ... έστω και του Πούτιν. Οτι μπορούσε έκανε ο επαναστάτης

... όταν έπρεπε να ρίξει την κυβέρνηση του “προδότη” με μιά απλή δήλωση ανεξαρτητοποίησης πριν προλάβει να υπογράψει το τρίτο (το μακρύτερο)... απαπα δεν του πέρασε καθόλου απ΄το μυαλό να στήριξει την “αριστερά” σαν Τσιριμώκος. Την στήριξε ... αλλοιώς ... επαναστατικά !!! Τον χάσαμε για κάτι μέρες ... και τον ξανάδαν τα μάτια μας και τον ακούσαν τ΄αυτιά μας ... όταν ο ακατανόμαστος “προδότης” παραιτήθηκε (!!!) και παρέδωσε χωρίς ούτε μια μάχη στο προεδρικό μέγαρο την λαική εξουσία ... στον Πάκη το άγαλμα. Ο Τρότσκι ήταν τελικά προδότης !!! Ποιός είδε τον Ιωσήφ ... να μας πέφτει απ΄τα σύννεφα κατακούτελα ... και δεν χέστηκε. Και πάλι η ιστορία θα τα αποδείξει όλα αυτά. Στα μελλοντικά μουσεία της επανάστασης ... στην πρώτη θέση θα φιγουράρουν μέσα στις καλογυαλισμένες προθήκες ... οι λίστες που ετοίμασε ο επαναστάτης το ίδιο βράδυ. Ηταν οι κατάλογοι των αντιδραστικών που ξημερώματα ... θα παίρναν το ατέλειωτο δρόμο των γκουλάγκ. 

Ο ταξικός πόλεμος ... ήταν στα κατακόκκινα !!!

Οι στιγμές ήταν κρίσιμες. 

Οι επαναστατημένες λαικές μάζες ... κινδύνευαν να μείνουν ... εκτός λίστας !!! 

Κανείς απο μας δεν κατάλαβε εκείνες τις στιγμές ... πόσο κινδύνευσε η παγκόσμια επανάσταση.

Ομως τα κάστανα απ΄την φωτιά και απ΄την τρύπα την οχιά ... μόνο ενας επαναστάτης μπορεί να τα βγάλει. Μόνο ένας ηγέτης μπορεί να ρίξει ξανά στο επαναστατικό καμίνι τις απογοητευμένες ... 62% μάζες του όχι,όχι ... ναι. Η κίνηση του ... ήταν ματ.

Unidad popular !!! Η επαναστατική ιστορία όταν κοχλάζει θα φέρνει μπροστά στα μάτια μας ξανά και ξανά ... σαν τραγωδία ή σαν φάρσα ... τις ένδοξες μορφές του παρελθόντος. Η μήτρα της ιστορίας μας παρέδωσε τον σύγχρονο Αλιέντε. 

Λαική Ενότητα !!!

Ο επαναστάτης ... ο σωστός, ο πρόστυχος ... διδάσκεται κάθε μέρα, κάθε στιγμή. Η επαναστατική διαδικασία χαρακώνει σε κάθε καμπή της σαν κοφτερό μαχαίρι το μυαλό του ηγέτη. Αλλά αυτό ακριβώς είναι ο ηγέτης ... αυτός που κάθε τρομερή μαχαιριά την μετατρέπει σε πείρα πολύτμη ... σε όπλο φοβερό για την επόμενη κιόλας στιγμή. Το ηγετικό μυαλό θα γεννά σαν γκαστρωμένη μήτρα. Και γέννησε !!! Τα μνημόνια τώρα δεν θα τα σκίσει στα σαλόνια της αντιδραστικής Ευρώπης !!! Ελιγμός !!! Θα βγεί στο μπαλκόνι !!!  

Η επαναστατικά διεγερμένη μάζα ... δεν μπορεί να ανακόψει την ιστορική της μοίρα απο μιά ήττα ή απο μιά προσωρινή αλλά αναγκαία υποχώρηση. Η ιστορία δεν τελείωσε. Ο επαναστατημένος λαός ... σαν άλλη Λερναία Υδρα ... θα “φυτρώνει” απ΄τα κομμένα του κεφάλια, τους νέους ατσαλωμένους ηγέτες που θα τον οδηγήσουν. Αλήθεια ... έτσι και έγινε. Η ιστορία στην θέση του κάθε προδότη θα γεννά νομοτελειακά μορφές σαν ... τον Κατσανέβα, τον Φωτόπουλο, τον Ρωμανιά και την Ραχήλ !!!

Ενός τέτοιου διαμετρήματος ηγέτη-επαναστάτη ... δεν έχουμε τίποτα άλλο να του κάνουμε ... παρά να τον “βαλσαμώσουμε” ... με την "κακή" την έννοια.

«Όλο εκλογές κάνουμε και δεν αλλάζει τίποτα. Δε θα πάω να ψηφίσω»

 «Όλο εκλογές κάνουμε και δεν αλλάζει τίποτα. Δε θα πάω να ψηφίσω»

Δεν αρκεί μία ψήφος για να αλλάξει η ζωή μας. Τα προηγούμενα χρόνια έχουν γίνει μια σειρά εκλογικές αναμετρήσεις ακόμα και αγώνες που δεν έφεραν ουσιαστικές αλλαγές. Κι αυτό γιατί η επιλογή των εργαζομένων και της νεολαίας δεν ήταν συνδεδεμένη με το στόχο για την εργατική λαϊκή εξουσία. Αυτός ο στόχος, για τον οποίο παλεύει το ΚΚΕ, είναι που μπορεί να δυναμώσει τον αγώνα σήμερα για να μπουν εμπόδια στην αντιλαϊκή πολιτική.

Σήμερα έχει δίκιο όποιος νέος νιώθει απογοητευμένος. Γιατί προεκλογικά του πούλησαν ελπίδα και τελικά έφεραν λεπίδα. Του έκλεψαν το ΟΧΙ και το έκαναν ΝΑΙ στα μνημόνια και την αντιλαϊκή πολιτική μέσα σε λίγες ώρες.

Οι εκλογές μπορούν να αξιοποιηθούν για να γυρίσει μπούμερανγκ η απογοήτευση. Να απογοητευτούν τα κόμματα που υπηρετούν τους καπιταλιστές και τα συμφέροντά τους. Η ψήφος στο ΚΚΕ είναι ψήφος ενάντια στο σύστημα της ανεργίας, της φτώχειας και της ανέχειας.

Το σύστημα όσους νέους δεν τους ελέγχει, τους θέλει στην άκρη και στην αποχή για να μην του δημιουργούν εμπόδια.

Η ενίσχυση του ΚΚΕ στις εκλογές θα δυναμώσει την αντίσταση στην αντιλαϊκή πολιτική, στο σύστημα, στην ΕΕ και τις κυβερνήσεις που τους

υπηρετούν. Έτσι θα μπορεί πραγματικά να αλλάξει κάτι, να ανοίξει ο δρόμος της ανατροπής. Το δρόμο για να ζήσουμε καλύτερα, η νεολαία και ο λαός, θα τον ανοίξουμε οι ίδιοι. Σωτήρες δεν υπάρχουν.

Με τη δική μας δράση, με την ενίσχυση της λαϊκής συμμαχίας που θα παλεύει ενάντια στα μονοπώλια και τον καπιταλισμό με στόχο την ανατροπή αυτού του συστήματος.

Γι’ αυτό η ψήφος στο ΚΚΕ δεν πάει στο βρόντο αλλά θα κατατεθεί σε αυτόν τον αγώνα.

 

www.odigitis.gr

Να βγαλουμε τριτο κομα το ΚΚΕ

 Τελευταίες δημοσκοπήσεις -Το κύριο ζητούμενο των εκλογών δεν είναι η κυβέρνηση

"Μονομαχία ΣΥΡΙΖΑ-ΝΔ" λένε με βάση τις δημοσκοπήσεις τα ΜΜΕ.

Προσπαθούν έτσι να δημιουργήσουν ενδιαφέρον ή και αγωνία στο λαό γύρω από το ποιος θα είναι ο νικητής που θα κάνει και κυβέρνηση. Το ενδιαφέρον όμως δεν είναι σε καμιά περίπτωση εκεί.
Επί της ουσίας και η ΝΔ και ο ΣΥΡΙΖΑ αλλά και τα άλλα κόμματα που μαζί ψήφισαν το 3ο μνημόνιο θα εφαρμόσουν την ίδια ή παρόμοια πολιτική. Οι διαφορές θα είναι μικρές και δεν θα έχουν να κάνουν με τα  συμφέροντα της οικονομίας των λαικων νοικοκυριών αλλά με τα συμφέροντα των μερίδων της αστικής τάξης που βρίσκονται πίσω από τα κόμματα αυτά και έχουν πάρει διαβεβαιώσεις από τους παραπάνω.

 

Όλα τα μνημονιακά κόμματα έχουν δεσμευτεί ότι θα έχουν τελειώσει με την ψήφιση των απαιτούμενων μνημονιακών νόμων-μεταρρυθμίσεων μέσα στους επόμενους 3 μήνες. Έτσι χονδρικά μπορούμε να πούμε ότι αν 1ο κόμμα είναι ο ΣΥΡΙΖΑ θα νομοθετεί αυτός και θα στηρίζεται όπου χρειαστεί από τη ΝΔ και τους άλλους, ενώ αν νικητής είναι η ΝΔ θα νομοθετεί αυτή και θα στηρίζεται όπου χρειαστεί από τον ΣΥΡΙΖΑ και τους άλλους.

Το ζητούμενο των εκλογών λοιπόν δεν είναι το ποιος θα είναι κυβέρνηση αλλά το ποιος θα βρεθεί στο πλάι αυτών που θα αντισταθούν και πόσο δυνατός θα είναι. 

Το κυρίως ζητούμενο είναι δηλαδή το πόσο δυνατό θα είναι το ΚΚΕ που είναι το μόνο κόμμα που είπε όλη την αλήθεια ακόμη κι όταν δεν αρεσε και η μόνη δύναμη που μπορεί να εμπιστεύεται ο λαός ότι θα βρεθεί στην πρώτη γραμμή των αγώνων.

Είναι μάλλον φανερό ότι σ'αυτές τις εκλογές δεν φαίνεται από τις δημοσκοπήσεις να υπάρχει τάση προς κάποια πλευρά.

Είναι μάλλον φανερό βέβαια ότι αν υπήρχε κάποια τάση μεταστροφή π.χ. προς το ΚΚΕ το σύστημα θα έκανε ό,τι έπρεπε για να την αποκρύψει για να αποφύγει να δημιουργηθεί ρεύμα προς ένα κόμμα που θα του δημιουργούσε σοβαρά ή τεράστια προβλήματα ανάλογα με τη δύναμη που θα έπαιρνε.

 

ΠΑΜΑΚ (πρόθεση ψήφου)		Metron Analysis (εκτίμηση ψήφου)		GPO (πρόθεση ψήφου)
ΣΥΡΙΖΑ	28,5%	ΣΥΡΙΖΑ	31,7%	ΣΥΡΙΖΑ	26%
Ν.Δ.	27,5%	Ν.Δ.	31,3%	Ν.Δ.	25,8%
Χ.Α.	7%	Χ.Α.	6,2%	Χ.Α.	6,5%
ΚΚΕ	6%	ΚΚΕ	5,9%	ΠΑΣΟΚ	6%
ΠΑΣΟΚ	5,5%	Λεβέντης	5,9%	ΚΚΕ	5,7%
Ποτάμι	5%	Ποτάμι	5,5%	Ποτάμι	4,4%
Λεβέντης	4,5%	ΠΑΣΟΚ	5,2%	ΛΑ.ΕΝ.	3,6%
ΛΑ.ΕΝ.	3%	ΛΑ.ΕΝ.	3,3%	Λεβέντης	3,3%
ΑΝΕΛ	2%	ΑΝΕΛ	3%	ΑΝΕΛ	3%
Η αδιευκρίνιστη ψήφος κυμαίνεται στο 8%.				Λοιποί	1,3%
				Λευκό/ακ	4,4%
				Αναποφ.	10%

 Πηγή: Εδώ και τώρα

 

Βήμα μπροστά με ισχυρό ΚΚΕ

Βήμα μπροστά με ισχυρό ΚΚΕ

«Στις εκλογές ψηφίζουμε για κυβέρνηση», λένε ο ΣΥΡΙΖΑ και η ΝΔ, σε μια προσπάθεια να πολώσουν το κλίμα στην τελική ευθεία προς τις εκλογές και να συσπειρώσουν ψηφοφόρους γύρω από το ψευτοδίλημμα της ακυβερνησίας. Το ίδιο αναπαράγεται, σε μεγάλο βαθμό, και από τη συντριπτική πλειοψηφία των ΜΜΕ.
Μάλιστα, η «Αυγή» έφτασε χτες να γράφει ότι υπάρχουν κόμματα διακυβέρνησης και κόμματα διαμαρτυρίας, υποδεικνύοντας στο λαό να διαλέξει αποκλειστικά ανάμεσα στον ΣΥΡΙΖΑ και στη ΝΔ, με κριτήριο το «ποιος μπορεί να αλλάξει τη χώρα».
Με διάφορα επιχειρήματα, προσπαθούν να πείσουν το λαό ότι κάθε ψήφος που δεν καταλήγει στο «τσουβάλι» των ΣΥΡΙΖΑ - ΝΔ είναι «χαμένη» ψήφος, είναι απλώς ψήφος διαμαρτυρίας.
Το ψευτοδίλημμα αυτό παίρνει ακόμα και τη μορφή του ωμού εκβιασμού προς το λαό, ότι αν την επόμενη μέρα δεν υπάρξει κυβέρνηση, η χώρα μπαίνει σε περιπέτειες και ότι τον περιμένουν νέα ανασφάλεια και ταλαιπωρία.
Είναι αδίστακτοι στον τρόπο που οικοδομούν την προπαγάνδα τους. Αλλά ο λαός τούς γνώρισε πια και έχει πείρα για να την αποκρούσει.
Στις εκλογές ψηφίζουμε με βάση το ταξικό μας συμφέρον. Και οι εργαζόμενοι, οι αυτοαπασχολούμενοι, οι μικροί και μεσαίοι αγρότες, η νεολαία και οι γυναίκες των λαϊκών στρωμάτων έχουν κάθε συμφέρον να στηρίξουν και να δυναμώσουν το ΚΚΕ.
Η ψήφος στα κόμματα που ψήφισαν τα μνημόνια και τώρα ζητάνε να πρωταγωνιστούν στην εφαρμογή τους, είναι ψήφος που υπονομεύει το πραγματικό συμφέρον του λαού. Είναι σαν οι εργαζόμενοι και τα άλλα λαϊκά στρώματα να πυροβολούν με την ψήφο τα ίδια τους τα πόδια.
Την επόμενη μέρα, όποιος απ' αυτούς κληθεί να αποτελέσει τον κορμό της κυβέρνησης, θα εφαρμόσει μέχρι κεραίας τα μέτρα των μνημονίων, μέτρα ενίσχυσης της καπιταλιστικής ανταγωνιστικότητας και κερδοφορίας.
Με την ψήφο του θα δώσει το «πράσινο φως» για νέες μειώσεις σε μισθούς και συντάξεις, για παραπέρα ανατροπές στο Ασφαλιστικό και τις εργασιακές σχέσεις, για κατακόρυφη άνοδο της φορολογίας στους φτωχούς και μεσαίους αγρότες, για συνέχιση και ένταση των μέτρων ανακύκλωσης της ανεργίας, που καταδικάζουν στην ανασφάλεια τους χιλιάδες άνεργους, κύρια τους νέους.
Αυτό είναι το περιεχόμενο της ψήφου που καθορίζεται με το κριτήριο της «κυβερνησιμότητας», όπως ζητάνε ο ΣΥΡΙΖΑ και η ΝΔ. Το ίδιο ισχύει όμως και για τα άλλα κόμματα, που δηλώνουν πρόθυμα να συμμετέχουν σε κυβέρνηση μαζί τους, ή να διαχειριστούν το σύστημα, έστω και με άλλο μείγμα.
Ολα αυτά, χρειάζεται να προβληματίσουν ιδιαίτερα τους αγωνιστές, τους ριζοσπάστες, εκείνους που, ανεξάρτητα από την πολιτική τους τοποθέτηση, συμμετείχαν το προηγούμενο διάστημα σε αγώνες ενάντια στα μέτρα και στην αντιλαϊκή πολιτική.
Εκείνους που βρέθηκαν σε απεργίες και κινητοποιήσεις, στα μπλόκα των αγροτών, στους αγώνες των μικρών ΕΒΕ ενάντια στα χαράτσια και στη στέρηση της ιατροφαρμακευτικής τους περίθαλψης, στους αγώνες της νεολαίας και των γυναικών.
Ολοι αυτοί πρέπει να κάνουν βήμα μπροστά, στηρίζοντας και στην κάλπη το ΚΚΕ. Να μην πισωγυρίσουν, ψηφίζοντας τις δυνάμεις εκείνες που στηρίζουν ή αποδέχονται την αντιλαϊκή πολιτική, την ΕΕ, τον καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης και βρίσκονται απέναντι στα πραγματικά τους συμφέροντα.
Με ισχυρό ΚΚΕ την άλλη μέρα, το κίνημα θα βρεθεί σε καλύτερη θέση για να αντιμετωπίσει την επίθεση που θα κλιμακωθεί, όποια κυβέρνηση κι αν προκύψει μετά τις εκλογές.

Ο ΣΥΡΙΖΑ για τα ναρκωτικά

Ο ΣΥΡΙΖΑ για τα ναρκωτικά

Είναι αλήθεια ότι για το ζήτημα της τοξικοεξάρτησης ο ΣΥΡΙΖΑ παραμένει σταθερός στις θέσεις του. Αυτό αποτυπώνεται και στο πρόγραμμά του, που έδωσε πρόσφατα στη δημοσιότητα. Ο ΣΥΡΙΖΑ, λοιπόν, τάσσεται ιδεολογικά με το παλιό, το αντιδραστικό, υπερθεματίζοντας για τη διαχείριση του φαινομένου και την αποποινικοποίηση των ναρκωτικών. Είτε προπαγανδίζοντας ως αντιπολίτευση, είτε ως κυβέρνηση, εφαρμόζει πιστά τις στρατηγικές ντιρεκτίβες της ΕΕ. Στο σχέδιο του κυβερνητικού προγράμματος, ο ΣΥΡΙΖΑ εντάσσει σχεδόν μια ολόκληρη σελίδα για το συγκεκριμένο ζήτημα. Κι εκεί και παντού, ούτε κουβέντα δεν υπάρχει για τα στεγνά θεραπευτικά προγράμματα, για τις κοινωνικές αιτίες που γεννούν κι αναπαράγουν το πρόβλημα της τοξικοεξάρτησης, για τις σάπιες αστικές αξίες που επιδρούν στη διάδοσή του. Μόνο η υπόθεση «Μύκονος Γκέιτ», με όλο το συρφετό των αστών στη μεγάλη ζωή της χλιδής των ναρκωτικών, το επιβεβαιώνει. Ωστόσο, ξεκαθαρίζει για άλλη μια φορά την πρόθεσή του να ρίξει το βάρος στην υποκατάσταση και στη φαρμακευτική καταστολή των εξαρτημένων. Αν και ως κυβέρνηση ο ΣΥΡΙΖΑ έχει ήδη δώσει δείγματα γραφής και στο θέμα των τοξικοεξαρτήσεων, υποσχόμενος - χωρίς να υλοποιήσει το παραμικρό στη συνέχεια - προεκλογικά, το 2014, ότι θα επιλύσει βασικά ζητήματα που μαστίζουν τις δομές που ασχολούνται με τις εξαρτήσεις από τα ναρκωτικά, συνεχίζει την υποκρισία με «δεσμεύσεις» και «υποσχέσεις».

* * *

Χαρακτηριστικά, αναφέρεται στο σχέδιο του κυβερνητικού προγράμματος που παρουσίασε ο ΣΥΡΙΖΑ πριν λίγες μέρες, ότι θα δώσει «έμφαση στον τομέα της πρόληψης (...) αποσκοπούμε σε επίλυση του θεσμικού προβλήματος που αντιμετωπίζουν τα Κέντρα Πρόληψης».
Η πραγματικότητα είναι: Ολα τα προηγούμενα χρόνια, ο ΣΥΡΙΖΑ ισχυριζόταν και υποσχόταν ότι θα επιλύσει το εσκεμμένα άθλιο θεσμικό πλαίσιο λειτουργίας των Κέντρων Πρόληψης. Σήμερα, η κατάσταση στα Κέντρα Πρόληψης έχει φτάσει στο απροχώρητο, με δεκάδες επιμέρους προβλήματα, ως συνέπεια του θεσμικού πλαισίου που τα διέπει. «Είχαμε πάρει διαβεβαιώσεις από τον ΣΥΡΙΖΑ ότι θα λύσει το θεσμικό, χωρίς όμως να γίνει κάτι. Η θεσμική αναγνώριση των Κέντρων Πρόληψης δεν έχει δημοσιονομικό κόστος, ανά πάσα στιγμή μπορεί να γίνει. Δε θέλει λεφτά, αλλά και να ήθελε πάλι δίκαιο θα ήταν», έχει καταγγείλει το Σωματείο Εργαζομένων στα Κέντρα Πρόληψης, κατά τη διάρκεια συνέντευξης Τύπου. Να σημειωθεί ότι και με ευθύνη της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, δεν έχουν υπογραφεί διμερείς συμβάσεις μεταξύ ΚΠ και ΟΚΑΝΑ, με αποτέλεσμα τα 72 Κέντρα Πρόληψης να είναι στον αέρα, εργαζόμενοι να είναι απλήρωτοι, επαγγελματικά και οικονομικά εξουθενωμένοι, να εκκρεμούν χρηματοδοτήσεις πότε από τον ΟΚΑΝΑ και πότε από το υπουργείο Εσωτερικών. Σήμερα, το Κέντρο Πρόληψης Πιερίας δε λειτουργεί, για χρέη προς το ΙΚΑ και την εφορία που δημιουργήθηκαν από το υπουργείο Εσωτερικών.

* * *

Λέει ο ΣΥΡΙΖΑ στο πρόγραμμά του: «Εξαλείφουμε τη λίστα για την ένταξη σε προγράμματα υποκατάστασης. Η αποσυμφόρηση των θεραπευτικών μονάδων υποκατάστασης αποτελεί απαραίτητη προϋπόθεση».
Η αλήθεια είναι: Η λίστα αναμονής στα προγράμματα του ΟΚΑΝΑ δημιουργείται σκόπιμα και αξιοποιείται ως άλλοθι διαχρονικά απ' όλες τις μέχρι τώρα κυβερνήσεις, για το πέρασμα αντιδραστικών μέτρων (όπως η μεταφορά των μονάδων του ΟΚΑΝΑ στα νοσοκομεία), που έχουν αντίκτυπο τόσο στους χρήστες ναρκωτικών όσο και στους εργαζόμενους στον ΟΚΑΝΑ. Πριν δύο μήνες, ο Σύλλογος Εργαζομένων στον ΟΚΑΝΑ είχε καταγγείλει και την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, ότι παρά τις προεκλογικές διαβεβαιώσεις της, δεν έχουν υπογράψει ΣΣΕ, υπάρχουν σοβαρές ελλείψεις στον Οργανισμό σε αναλώσιμα κι άλλα.

***

Λέει ο ΣΥΡΙΖΑ: «Δημιουργία νέων Μονάδων Αμεσης Πρόσβασης του ΟΚΑΝΑ (...) Φαρμακευτική υποστήριξη των σταθεροποιημένων υπό θεραπεία ατόμων από πιστοποιημένους γιατρούς της Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας».
Με τι προσωπικό θα λειτουργήσουν οι νέες Μονάδες; Αυτό που λείπει σήμερα είναι οι νέες μονάδες υποκατάστασης ή πρόγραμμα πρόληψης, απεξάρτησης και κοινωνικής επανένταξης, για τα οποία ο ΣΥΡΙΖΑ δε λέει κουβέντα; Η «φαρμακευτική υποστήριξη», χωρίς τη συνοδεία ψυχολογικής, συνιστά φαρμακευτική καταστολή που εγκλωβίζει χιλιάδες νέους ανθρώπους σ' ένα νόμιμο κοινωνικό περιθώριο, αφαιρώντας τους το δικαίωμα στην απεξάρτηση. Είναι χαρακτηριστικό ότι οι εργαζόμενοι σε όλες τις δομές που σχετίζονται με την τοξικοεξάρτηση, στα Κέντρα Πρόληψης, στο ΚΕΘΕΑ, στο 18 ΑΝΩ, στον ΟΚΑΝΑ, δουλεύουν μέχρι τελικής πτώσης, μέσα σε άθλια θεσμικά πλαίσια, έχοντας απέναντί τους πληθυσμούς που μεταβάλλονται προς το χειρότερο, με αυξημένες ανάγκες κι απαιτήσεις. Μόλις 400 είναι οι εργαζόμενοι στα Κέντρα Πρόληψης σε όλη την Ελλάδα. Από το 2006 έχουν να γίνουν προσλήψεις προσωπικού στο ΚΕΘΕΑ. Σε έντονο κλίμα αβεβαιότητας δουλεύουν οι λιγοστοί εργαζόμενοι του 18 ΑΝΩ. Βασικές ειδικότητες λείπουν από τον ΟΚΑΝΑ.

* * *

Λέει ο ΣΥΡΙΖΑ: «Προώθηση νέου μοντέλου συνέργειας και λειτουργικής διασύνδεσης των δομών αντιμετώπισης των εξαρτήσεων (...), έτσι ώστε να επιτυγχάνεται η καλύτερη αξιοποίηση του ανθρώπινου δυναμικού αλλά και των διαθέσιμων υλικών πόρων».
Το πρώτο που κατανοεί κάποιος, είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δε σκοπεύει να αυξήσει τη χρηματοδότηση για τους φορείς που ασχολούνται με την τοξικοεξάρτηση, αλλά με μπαλώματα και μεταθέσεις από τη μία δομή στην άλλη, θα δημιουργήσει ένα προβληματικό και δυσλειτουργικό μοντέλο που θα υπονομεύει την ποιότητα των απαιτούμενων υπηρεσιών.
Ο προσανατολισμός του ΣΥΡΙΖΑ είναι σαφής και δε θα μπορούσε να είναι διαφορετικός για ένα κόμμα που διαφημίζει τη ναρκω-κουλτούρα, στήνει ναρκω-φεστιβάλ στο Σύνταγμα, σπέρνει αυταπάτες, στήνει υβρίδια δομών και πλατφορμών...