Δημοσκοπήσεις: Το ΚΚΕ κοντά στο 7% - Μπορεί και πρέπει να είναι 3ο κόμμα την Κυριακή!

 Δημοσκοπήσεις: Το ΚΚΕ κοντά στο 7% - Μπορεί και πρέπει να είναι 3ο κόμμα την Κυριακή!

Όλες οι τελευταίες δημοσκοπήσεις δείχνουν άνοδο του ΚΚΕ σε σχέση με εκείνες της προηγούμενης εβδομάδας.
Η δημοσκόπηση (εκτίμηση αποτελέσματος) της PI δείχνει το ΚΚΕ στο 6,5% ενω οι άλλες δίνουν πάνω ή κοντά στο 6% στην πρόθεση ψήφου, που σημαίνει κοντά στο 7% στην εκτίμηση αποτελέσματος, ιδιαίτερα αν πάρει κανείς υπ'όψη το ότι ένα μεγάλο μέρος των αναποφάσιστων είναι αριστεροί ψηφοφόροι που ταλαντεύονται και είναι πολύ πιθανόν να ψηφίσουν το ΚΚΕ.

Επί της ουσίας το ΚΚΕ μπορεί και πρέπει να είναι τρίτο κόμμα την Κυριακή, με δεδομενο το ότι ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ θα ακολουθήσουν την προαποφασισμένη υλοποίση του 3ου μνημονίου και το ποιο  θα είναι τρίτο κόμμα θα έχει ιδιαίτερη σημασία.
Δεν είναι δυνατόν να δεχτεί κανείς ότι ένας αριστερός ψηφοφόρος θα προτιμήσει να αφήσει να αναδειχτεί τρίτο κόμμα η Χ.Α. και να ακούει τους φασίστες να ισχυρίζονται ότι ο λαός τους ανέδειξε σε λαϊκή αντιπολίτευση.
Ας μην επιτρέψουν λοιπόν την 3η θεση στη Χ.Α. γιατί θα είναι αστείο στη συνέχεια να επιτιθενται "στο λαό που τους ψήφισε".
Έχουν τη δυνατότητα να αποτρεψουν κάτι τέτοιο με την ψήφο στο ΚΚΕ.

Πηγή: Εδώ και τώρα

Σκέφτεσαι κάτι καλύτερο;

 Σκέφτεσαι κάτι καλύτερο;

Δεν είναι κρίμα να κλειστείς μέσα, για να δεις μία ακόμα βαρετή συζήτηση-τηλεμαχία-ντιμπέι ρεεε; (Αν και ο Βαγγέλας μπορεί να ‘χει περισσότερη πλάκα στο μαν του μαν). Και δεν παίζει κι η Εθνική σήμερα, για να εκδικηθούμε τους Ισπανούς (λέμε τώρα) ή ο Κούτσι για να πει την ατάκα της χρονιάς, βγαίνοντας: μάλλον εγώ τους έπεισα! Και να σπεύδει πανικόβλητος ο Λάφα, να διασκεδάσει τις εντυπώσεις, με ένα συμπληρωματικό διάγγελμα στις κάμερες. Μα καλά ρε Πι-Πι, τι σε πήρε για σύμβουλο και τον αφήνεις να εκτίθεται έτσι;

Αλλά αν θες ντε και καλά να μείνεις μέσα και να δεις κάτι πολιτικό, υπάρχει λύση (duro stick). Και δεν υπάρχει σπίτι ή λαϊκό νοικοκυριό, που να μη χρειάζεται την εναλλακτική, ντούρα πρόταση του Κουκουέ.

Ακολουθούν πέντε προτάσεις με αντίστροφη (κι υποκειμενική) σειρά κατάταξης.

-Ο Μάκης Παπαδόπουλος στο Μέγκα. Πολύ καλός (κι αποφασισμένος) για να τον κόψεις.

-Η Λιάνα Κανέλλη στην ΕΡΤ, σε ένα φεστιβάλ-σεμινάριο ατάκας, με πολύ καλό ειρμό (κι όχι ατάκτως ερριμμένων σε τουιτερικό στιλ Θεοδωράκη), διαψεύδοντας τους χειρότερους φόβους πολλών σφων σε αυτήν την προεκλογική περίοδο.

Ξεχωρίζει η ατάκα «Κουκουέ δαγκωτό, για να μη μας δαγκώσουν», που την κερδίζει όμως με διαφορά στήθους η εναλλακτική μετάφραση του όρου Capital Controls που παίρνει το δεύτερο ως ρήμα: «το κεφάλαιο ελέγχει» τα πάντα.

-Το ρεσιτάλ του Ζαριά στο Μέγκα, με υψηλό βαθμό δυσκολίας (από εξωτερικό στούντιο) που περιέλαβε σε κάποια φάση τα κονδύλια που καταλήγουν σε Βαρδινογιάννη και Μπόμπολα, προκαλώντας τον πανικό του οικοδεσπότη Καμπουράκη, ο οποίος έσπευσε να προσθέσει: «κι οι εταιρίες κινητής τηλεφωνίας τα παίρνουν...». Εντάξει κι αυτές, είπε κανείς όχι; Τα αστικά παπαγαλάκια θέλουν κι αυτά το Ζαριανό τους...

-Ο Πρωτούλης στον Άλφα ξεκαθαρίζει μια και καλή τις διαφορές ΚΚΕ vs ΛΑΕ –που πρέπει να έχει τεθεί καμιά χιλιοστή φορές ως ερώτημα και έχει γίνει ήδη κλισέ, πριν καν κλείσει μήνα ύπαρξης η ΛαΕ.

Άλλο Σταύρος κι άλλο σταυρός...

Στην ίδια εκπομπή ο Πωλ Γερουλάνος επιχείρησε να μας αφήσει στον τόπο λέγοντας πως συμφωνεί με τον Πρωτούλη ότι το πρόβλημα είναι το κράτος! Κι ενώ περίμενες μια ανάλυση τύπου Μάρας για το Κράτος κι Επανάσταση, ακολουθεί ένα νεοφιλελέ λογύδριο για το δημόσιο, τη γραφειοκρατία, κτλ. Για τόση συμφωνία μιλάμε...

-Ο Παφίλης μιλάει έξω από τα δόντια και με ασυνήθιστα αιχμηρό λόγο (και πολύ καλά κάνει) για τα φασισταριά της ΧΑ.

Καλύτερος έκτος παίκτης: η Αλεξάνδρα Μπαλλού

Μπόνους τρακ: οποιαδήποτε τηλεοπτική εμφάνιση του Νίκου Σοφιανού (κι είναι πολλές, για να διαλέξει κανείς την καλύτερη).

Μπόνους τρακ ΙΙ: το διαδικτυακό σποτάκι του ΚΚΕ. Δεν είμαστε χρυσόψαρα, λέμε...

Γιατί μαυρίζω τη Χρυσή Αυγή

Την τελευταία βδομάδα πριν τις εκλογές, κάνουμε μια αναδρομή, θυμόμαστε και μαυρίζουμε τη Χρυσή Αυγή. Για δέκα λόγους:

1) Είναι ναζιστές. Ο Μιχαλολιάκος σε ομιλία του το 2012 χαρακτήρισε τη Χρυσή Αυγή “σπορά των νικημένων του 1945”. Ο Παππάς “διαπαιδαγωγεί” τα παιδιά του να κάνουν “Χάιλ Χίτλερ”. Ο Κασιδιάρης κράταγε με καμάρι το 2012 τη σημαία του Τρίτου Ράιχ, την ίδια ακριβώς σημαία που κατέβασαν ο Γλέζος και ο Σάντας το 1941 από την Ακρόπολη. Η προσπάθειά τους να μεταμφιεστούν σε “έλληνες εθνικιστές” έχει να κάνει αποκλειστικά με το κέρδισμα ψήφων.
2) Είναι δολοφόνοι μαχαιροβγάλτες. Στελέχη – και μάλιστα έμμισθα – της Χρυσής Αυγής ήταν αυτοί που σκότωσαν τον Παύλο Φύσσα, ανάμεσά τους ο Ρουπακιάς. Πυρηνάρχες σαν τον Πανταζή ήταν αυτοί που έστησαν τις απρόκλητες δολοφονικές επιθέσεις στους συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ και στους Αιγύπτιους ψαράδες. Μέλη τους ήταν οι φυσικοί αυτουργοί σε εκατοντάδες ρατσιστικές και φασιστικές επιθέσεις, ακόμα και σε βάρος ανυποψίαστων γυναικών: για πολλές από τις επιθέσεις αυτές υπάρχουν πλέον καταδικαστικές αποφάσεις. Τις επιθέσεις τις ενέκριναν και τις καθοδήγησαν οι ηγέτες της Χρυσής Αυγής, ο Μιχαλολιάκος, ο Λαγός, ο Κασιδιάρης και ο Παναγιώταρος, που τώρα υποδύονται τους “ανυποψίαστους”.
3) Είναι ρατσιστές. Πιστεύουν ότι οι αλλοδαποί είναι “υπάνθρωποι”, το ίδιο δηλαδή που πιστεύουν οι ομοϊδεάτες τους στη Γερμανία, μόνο που εκεί οι “υπάνθρωποι” είναι οι Έλληνες σαν τον Θοδωρή Βουλγαρίδη που δολοφονήθηκε από “συναγωνιστές” της Χρυσής Αυγής. Είναι οι δράστες του πογκρόμ στο κέντρο της Αθήνας τον Μάη του 2011, με θύματα δεκάδες ανυποψίαστους περαστικούς μετανάστες. Είναι οι δολοφόνοι του Σαχζάτ Λουκμάν. Αρνούνται τα ίδια δικαιώματα στα παιδιά που γεννήθηκαν και μεγάλωσαν στη χώρα μας, όπως το έκαναν πρόσφατα στο πρόσωπο του Γιάννη Αντετοκούμπο (αν και πήραν την τάπα που τους άξιζε…). Υποστηρίζουν τις πιο ακραίες μισογυνικές απόψεις υποβιβάζοντας τις γυναίκες στον “βιολογικό τους ρόλο”. Η αρρωστημένη ρατσιστική ιδεολογία τους απειλεί συνανθρώπους μας με αναπηρία, τους οποίους στελέχη της Χρυσής Αυγής απειλούν με την εφαρμογή της ευγονικής.
4) Είναι τσιράκια των αφεντικών. Δεν έχουν υποστηρίξει ποτέ κανέναν εργάτη που διεκδικεί το δίκιο του, αντίθετα στήριξαν τα αφεντικά σε μάχες οπως η Χαλυβουργία και οι Σκουριές. Φτιάξανε κίτρινο, φιλο-εργοδοτικό σωματείο στη Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη, για να σπάσουν τις συλλογικές συμβάσεις και τα μεροκάματα, και γι’ αυτό χτύπησαν εργάτες συνδικαλιστές. Συναντιούνται διαρκώς με εφοπλιστές, όπως αποκάλυψε ο ίδιος ο Λαγός, που κατέθετε πλήθος ερωτήσεων στη Βουλή για τα συμφέροντά τους.
5) Είναι παράρτημα της “δεξιάς πολυκατοικίας”. Τα παραμύθια ότι η Χρυσή Αυγή είναι “εναντίον όλων” κατέρρευσαν όταν ο Φύρερ υποκλινόταν στη Μπακογιάννη. Για χρόνια η Νέα Δημοκρατία τύπωνε τα προεκλογικά φυλλάδια της Χρυσής Αυγής. Μόλις μυρίστηκαν ψωμί στον Καρατζαφέρη, οι Χρυσαυγίτες έτρεξαν να τρυπώσουν στο ΛΑΟΣ, με τον Παναγιώταρο να φιγουράρει στις λίστες του το 2002. Και βέβαια, όταν πλέον μπήκαν μόνοι τους στη Βουλή, ο Μπαλτάκος έδινε γραμμή στους χρυσαυγίτες βουλευτές για το πώς να ψηφίσουν, κατευθείαν μέσα από το Μέγαρο Μαξίμου, το γραφείο δηλαδή του Σαμαρά. Ακόμα και σήμερα, η Χρυσή Αυγή κυκλοφορεί αγκαζέ με τα στελεχη της Νέας Δημοκρατίας, στα οποία ανοίγει τις λίστες της, όπως σ’ αυτές τις εκλογές στη Μεσσηνία.

6) Είναι παρακρατικοί. Ο ίδιος ο Γερμενής δήλωσε, λίγο πριν παραδοθεί στη ΓΑΔΑ τον Σεπτέμβρη του 2013, ότι χρειάστηκε να ξηλωθεί η μισή ΕΛΑΣ και η ΕΥΠ για να τους συλλάβουν. Οι διοικητές των Αστυνομικών Τμημάτων των περιοχών που λυμαίνονταν, όπως ο Αγιος Παντελεήμονας και η Νίκαια, ήταν συνεταίροι τους. Τα ΜΑΤ ψηφίζουν Χρυσή Αυγή με ποσοστά 50%. Ο αρμόδιος για τις παρακολουθήσεις διοικητής της ΕΥΠ ήταν συνεργάτης τους. Στελέχη τους συμμετείχαν στο πλιάτσικο στα εμπόλεμα Βαλκάνια τη δεκαετία του ’90, κάτω από την προστασία του ελληνικού κράτους, παίρνοντας μέρος στη σφαγή της Σρεμπρένιτσα.

7) Είναι εγκληματίες του κοινού ποινικού δικαίου. Τα στελέχη τους έχουν διακριθεί σε μαφιόζικες επιχειρήσεις της νύχτας, προστασία σε μαγαζιά, εκβιασμούς και μπραβιλίκια. Μιλάνε για “κάθαρση ενάντια στη διαφθορά” την ίδια στιγμή που στελέχη τους έχουν εμπλακεί σε βιασμούς, παιδεραστίες, ναρκωτικά, λαθρεμπόριο, φακελάκια, πλαστογραφίες.
8) Είναι λαμόγια. Λέγανε ότι θα μπουν στη Βουλή και θα συγκρουστούν με το σύστημα. Αλλά αποδείχτηκε ότι τα ηγετικά στελέχη τους είχαν off-shore και μισθούς golden-boys. Ακόμα και οι δικοί τους άνθρωποι, όπως ο Λαγός, αποκαλύπτουν ότι οι Χρυσαυγίτες βουλευτές διόρισαν τις οικογένειές τους, πήραν βουλευτικά δάνεια και αυτοκίνητα, την ίδια ωρα που έδιναν ένα ελάχιστο “χαρτζηλίκι” από τις παχυλές βουλευτικές αποζημιώσεις τους για προπαγανδιστικά σώου και δήθεν “συσσίτια για Έλληνες”.
9) Είναι μισάνθρωποι. Πανηγύρισαν το θάνατο ενός 15χρονου παιδιού, του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου, από χέρι αστυνομικού το 2008. Χλεύασαν τον Παύλο Φύσσα και την οικογένεια του, ακόμα και μέσα στο δικαστήριο. Εκμεταλλεύτηκαν ακόμη και τη δολοφονία του μέλους τους Μανώλη Καπελώνη, παρά τη θέληση της οικογένειάς του που τους κατήγγειλε για καπηλεία, προσβολή νεκρού και “νεκροφιλικές φιέστες”.
10) Είναι τελικά μια οικογενειακή επιχείρηση. Ο Μιχαλολιάκος είναι ένας κηφήνας που μένει στην Πεύκη, έχει ακίνητα (ξενοδοχεία, κλπ) και δεν έχει δουλέψει ποτέ στη ζωή του. Έχει διορίσει όλη του την οικογένεια σε θέσεις στη Βουλή και στην Ευρωβουλή, με πρώτη τη γυναίκα του. Η ιδέα ότι η Χρυσή Αυγή θα χτυπήσει την “οικογενειοκρατία” – όπως λένε τα στελέχη της – είναι για γέλια.

ΠΑΡΤΕ ΤΟ ΠΡΩΤΟ ...ΔΩΡΑΚΙ ΑΠ' ΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΑΝΑΔΕΙΞΕΤΕ ΣΤΙΣ 20/9/15

 ΠΑΡΤΕ ΤΟ ΠΡΩΤΟ ...ΔΩΡΑΚΙ ΑΠ' ΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΑΝΑΔΕΙΞΕΤΕ ΣΤΙΣ 20/9/15

...Κι αυτό είναι μόνο το ορντέβρ.


ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ πώς μας βλέπουν σαν ξερολούκουμο... 

Στο γεύμα τους με εδέσματα εμάς και τα δικαιώματά μας, μετά το ορντέρβ ακολουθεί όπως αντιλαμβάνεστε και το κυρίως πιάτο (τρίτο μνημόνιο -ΣΥΡΙΖΑ, συν τα δυο προηγούμενα), που κυριολεκτικά θα μας στείλει μεμιάς ολόκληρο το λαό στον πάτο. 
Έπεται βέβαια και ...φρουτάκι ή ...γλυκάκι στο τέλος. Τι ακριβώς φαντάζεστε πως θα είναι;;;

Τέλος πάντων, αν δεν δυναμώσουμε όσο το δυνατό περισσότερο το ΚΚΕ, να υπάρχει βρε αδελφέ τουλάχιστον αληθινή και ισχυρή αντιπολίτευση στην επόμενη βουλή, φωτιά στα μπατζάκια μας...

Ερώτηση: Διορίζονταν αριστεροί στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο επί Χούντας;

 Ερώτηση: Διορίζονταν αριστεροί στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο επί Χούντας;

Η κα. Θεανώ Φωτίου διετέλεσε αναπληρώτρια υπουργός Κοινωνικής Αλληλεγγύης της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Σήμερα είναι δεύτερη στη λίστα (επομένως, εκλέγεται σίγουρα) υποψήφια του ψηφοδελτίου επικρατείας του ΣΥΡΙΖΑ για τις εκλογές της 20ης του Σεπτέμβρη. Δεν θα ασχοληθούμε με το "έργο" της κ.Φωτίου στην κυβέρνηση Τσίπρα, ούτε το ότι ψήφισε (και αυτή) το 3ο μνημόνιο. Μας έκανε εντύπωση όμως ενα σημείο στο βιογραφικό της όπως παρουσιάζεται στο επίσημο σάιτ που διατηρεί.

Σύμφωνα με το βιογραφικό στην ιστοσελίδα της η Θεανώ Φωτίου, απόφοιτος της αρχιτεκτονικής σχολής του Εθνικ. Μετσόβιου Πολυτεχνείου, διορίστηκε βοηθός στο ΕΜΠ το 1972 με εισήγηση του καθηγητή Θουκυδίδη Βαλέντη. Δηλαδή επί Χούντας των Συνταγματαρχών, τότε που οι δηλωμένοι αριστεροί (και οι μη δηλωμένοι, αρκεί να άκουγαν... Θεοδωράκη) όχι μόνο δε διορίζονταν, αλλά κινδύνευαν με ένα σωρό διώξεις.

Θα μπορούσε μήπως η κ.Θεανώ Φωτίου, ή έστω κάποιος απ' τον ΣΥΡΙΖΑ, να μας διαφωτίσει πως η πρώην υπουργός και νυν υποψήφια βουλευτής επικρατείας διορίστηκε εκείνη την εποχή; 

Εμείς πάντως δεν θέλουμε να υποψιαστούμε ούτε να μπούμε σε σκέψεις που ίσως να μην αρμόζουν στην πολιτική πορεία της συμπαθούς κατα τα λοιπά κ.Φωτίου. 

«Αυτά που λέτε δεν έχουν εφαρμοστεί ποτέ»!

 «Αυτά που λέτε δεν έχουν εφαρμοστεί ποτέ»!

Αυτό το επιχείρημα ακούγεται ορισμένες φορές όταν γίνεται αναλυτική παρουσίαση της πρότασης διεξόδου του ΚΚΕ.

Αυτό, βεβαίως, δεν είναι αλήθεια. Αυτά που λέει το ΚΚΕ η εργατική τάξη, τα φτωχά λαϊκά στρώματα με την πάλη τους κατάφεραν σε ένα βαθμό να τα κάνουν πραγματικότητα τον 20ό αιώνα με την επανάσταση και τη σοσιαλιστική οικοδόμηση στην ΕΣΣΔ, στα άλλα κράτη της Ανατολικής και Κεντρικής Ευρώπης και αλλού.

Εκεί με το λαό, την εργατική τάξη στην εξουσία, την κοινωνική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής, τον κεντρικό σχεδιασμό της οικονομίας αντιμετωπίστηκαν μια σειρά οξυμένα προβλήματα όπως η ανεργία, η φτώχεια, ο αναλφαβητισμός, αναπτύχθηκαν παραγωγικές δυνάμεις, άνοιξε ο δρόμος για να ξεπεραστούν μεγάλες ανισομετρίες, υπήρξαν μεγάλα επιτεύγματα, τεράστια βήματα στην επιστήμη, στον πολιτισμό. Επιτεύγματα που επέδρασαν καθοριστικά όχι μόνο στη ζωή των λαών που ζούσαν σε αυτά τα κράτη, αλλά συνολικά στην ταξική πάλη σε διεθνές επίπεδο, άσκησαν πίεση για κατακτήσεις για βελτίωση της ζωής των εργαζομένων και στα καπιταλιστικά κράτη.

• Συνήθως, βεβαίως, υπάρχει ο αντίλογος «Ναι, αλλά αυτό το μοντέλο απέτυχε, κατέρρευσε».

Η αλήθεια είναι ότι σε αυτά τα κράτη συντελέστηκε μια διαδικασία αντεπανάστασης, μια διαδικασία ανατροπής του σοσιαλισμού και των κατακτήσεών του και παλινόρθωσης των καπιταλιστικών σχέσεων, της οικονομίας της αγοράς, της παραγωγής με σκοπό το καπιταλιστικό κέρδος.

Πώς έγινε αυτό; Επειδή ουσιαστικά παραβιάστηκαν βασικές αρχές της σοσιαλιστικής οικοδόμησης. Δηλαδή, επειδή αντί να λυθούν υπαρκτά προβλήματα στην κατεύθυνση εμβάθυνσης του σοσιαλισμού αυτά αντιμετωπίστηκαν με όρους - κριτήρια καπιταλισμού, οικονομίας της αγοράς. Για παράδειγμα, ενισχύθηκε η δυνατότητα τμημάτων της κοινωνίας να αποσπούν μεγαλύτερο μερίδιο απ' το κοινωνικό προϊόν σε σχέση με αυτό που αντιστοιχούσε στην εργασία τους, μεγαλώνοντας εισοδηματικές διαφορές. Χαλάρωσε ο κεντρικός σχεδιασμός. Εισήχθηκε το κριτήριο του κέρδους ως «εργαλείο» για την εκτίμηση της απόδοσης των παραγωγικών μονάδων. Ενισχύθηκε ο ανταγωνισμός ανάμεσα σε παραγωγικές μονάδες κ.λπ. Αυτά τα μέτρα όχι μόνο δεν έλυσαν τα προβλήματα για τα οποία υποτίθεται ότι εφαρμόστηκαν αλλά οδήγησαν στην όξυνση και νέων. Οδήγησαν στη στασιμότητα της οικονομίας, στην ανάδυση κοινωνικών δυνάμεων που είχαν ως συμφέρον την πλήρη κατάργηση των σοσιαλιστικών σχέσεων. Οι δυνάμεις αυτές πήραν το πάνω χέρι στην κοινωνία, την εξουσία, στα κόμματα που κυβερνούσαν και επέβαλαν από τα «πάνω» την αντεπανάσταση αξιοποιώντας βεβαίως τη λαϊκή αδράνεια και δυσαρέσκεια. Αποδείχθηκε ότι το παλιό δεν πεθαίνει εύκολα, ότι στη νέα κοινωνία διατηρούνται στοιχεία του παλιού που αν δεν ξεπεραστούν, μπορεί να αναζωογονήσουν το παλιό. Άλλωστε, ποτέ το νέο, το κοινωνικά προοδευτικό δεν επικράτησε μια και έξω αλλά με απόπειρες, πρώτες προσπάθειες που τις περισσότερες φορές δεν άντεξαν, αλλά τελικά επικράτησε σε επόμενη ιστορική φάση.

Κατά συνέπεια, αυτό που «απέτυχε» ήταν η προσπάθεια να ανακατευτεί ο σοσιαλισμός με στοιχεία της καπιταλιστικής οικονομίας.

• Ακούγεται, επίσης, το επιχείρημα: «Και έτσι να είναι αυτό που λέτε δεν εφαρμόζεται πουθενά σήμερα».

Αυτό μπορεί να ισχύει, όμως δεν τεκμηριώνει το γιατί δεν μπορεί να υπάρξει στο μέλλον. Ας σκεφθούμε, για παράδειγμα, όταν ο Σπάρτακος εξεγέρθηκε ενάντια στη δουλεία, όταν οι Γάλλοι ανέτρεψαν τη μοναρχία και καθιέρωσαν τη δημοκρατία πού αλλού είχε γίνει αυτό; Όταν οι Ρώσοι ανέτρεψαν την αστική εξουσία και ξεκίνησαν τη σοσιαλιστική οικοδόμηση, τη δημιουργία της Σοβιετικής Ένωσης πού αλλού είχε γίνει αυτό; Σκεφθείτε, αν όλοι αυτοί είχαν πει αυτό που λέμε να κάνουμε δεν εφαρμόζεται πουθενά σήμερα, άρα δεν είναι ρεαλιστικό, δεν γίνεται σήμερα, θα είχαμε δούλους, μονάρχες κ.λπ.

Το αν κάτι είναι ρεαλιστικό ή όχι κρίνεται από το αν είναι αναγκαίο, αν δηλαδή οι εξελίξεις δείχνουν προς αυτήν την κατεύθυνση, αν αποτελεί την πραγματική διέξοδο για το λαό.

Η πραγματοποίησή του σχετίζεται με το αν ο λαός, οι εργαζόμενοι αποκτήσουν αυτήν τη δύναμη, την αποφασιστικότητα και θέληση να το κάνουν πραγματικότητα.

•  Το άρθρο αναδημοσιεύεται από τον «Κυριακάτικο Ριζοσπάστη», 13 Σεπτέμβρη 2015.

Δεν αντέχονται…

 Δεν αντέχονται…

Κάλι Καρά

Περατζάδα από κανάλι σε κανάλι από τη μια, όλοι αυτοί που επί δεκαετίες ταλαιπωρούν τον ελληνικό λαό με ψεύτικες υποσχέσεις που αποδείχτηκαν «φύκια για μεταξωτές κορδέλες» ή τα «χρυσά κουτάλια» με τα οποία θα έτρωγαν μέσα στην ΕΕ, μέσα στην Ευρωζώνη, που φέσωσαν τον ελληνικό λαό, τα παιδιά και τα εγγόνια του με ένα χρέος για το οποίο δεν ευθύνονται, ένα χρέος που πήγε κατευθείαν στις τσέπες των μονοπωλιακών ομίλων, των τραπεζών, των εφοπλιστών και ούτε ένα ευρώ στην τσέπη των εργαζομένων.

Από την άλλη οι νέοι, οι φρέσκιοι, οι χαμογελαστοί που δεν φορούν γραβάτα, που θα έσκιζαν τα μνημόνια αλλά έφεραν το επαχθέστερο τρίτο μνημόνιο. Από την παρέα δεν λείπουν και αυτοί που συνεχίζοντας τον γνώριμο ρόλο τους στην καλλιέργεια αυταπατών και ψευδαισθήσεων, θα σχίσουν τα μνημόνια με δραχμή μέσα στην ΕΕ.

Όλοι μαζί, μνημονιακοί, αντιμνημονιακοί, δεξιοί, κεντροδεξιοί, αριστεροί, κεντροαριστεροί, κάποιοι νεκραναστημένοι κεντρώοι, κάποιοι άλλοι επί χρόνια διαπλεκόμενοι, που τώρα ζητούν ένσημα - διαβατήριο για τους πολιτικούς, έχουν μπει στο μπλέντερ του αποπροσανατολισμού και της ψευτιάς.

Ερίζουν και σπρώχνονται για το ποιος θα πάρει τη θέση του οδηγού στον αντεργατικό οδοστρωτήρα που ψήφισαν όλοι μαζί τον περασμένο Αύγουστο, και είναι το κοινό κυβερνητικό τους πρόγραμμα. Από αυτό δεσμεύονται, με στόχο την ανάκαμψη των κερδών του κεφαλαίου και ας φωνασκούν για τα περί πατρίδας.

Πατρίδα είναι όλοι αυτοί και αυτές που παράγουν τον υλικό και πνευματικό πλούτο. Αυτοί είναι φανερό ότι στις 21 Σεπτέμβρη, με όποια σύνθεση θα έχει η κυβέρνηση που θα σχηματιστεί, θα βρεθούν αντιμέτωποι με τη νέα φοροκαταιγίδα ύψους 14 δισεκατομμυρίων ευρώ, θα βρεθούν μπροστά σε μέτρα που θα λεηλατήσουν και πάλι τους μισθούς τους, τις συντάξεις τους, θα εκμηδενίσουν ό,τι έχει απομείνει σε παροχές Υγείας, Πρόνοιας, ενώ στην Παιδεία θα κληθούν και πάλι να πληρώσουν ακόμα πιο ακριβά τις σπουδές των παιδιών τους.

Δεν αντέχονται…

Η συμπόρευση με το ΚΚΕ στην κάλπη είναι συμπόρευση και ενίσχυση στις ταξικές αναμετρήσεις που έρχονται.

Τους Δοκίμασες… Τώρα με το ΚΚΕ. Υπάρχει λύση στον δρόμο της ανατροπής. 

Πηγή: 902

Τώρα με το ΚΚΕ! Υπάρχει λύση για τη νεολαία στο δρόμο της ανατροπής!

Τώρα με το ΚΚΕ! Υπάρχει λύση για τη νεολαία στο δρόμο της ανατροπής!

ΒΟΥΛΓΑΡΗ

Ολο αυτό το διάστημα, από τη δραστηριότητα της ΚΝΕ, από τη συζήτηση με χιλιάδες νέους και νέες, φαίνεται - και αυτή είναι και η γνώμη μας - ότι στον προβληματισμό που έχουν χιλιάδες νέοι, μπορούν να δώσουν σωστές κι εύστοχες απαντήσεις. Μπορούν ακόμα περισσότεροι να κάνουν την πιο εύστοχη επιλογή στηρίζοντας το ΚΚΕ. Αυτό θα εξαρτηθεί στο βαθμό που έρθουν σε επαφή με τις θέσεις του ΚΚΕ, όχι όπως τις διαστρεβλώνουν όσοι τις πολεμάνε, αλλά από εμάς τους ίδιους, τα μέλη και τους φίλους της ΚΝΕ.

Να συναντηθούμε μαζί στο δρόμο της ανατροπής!

Αυτό αφορά και το παρόν και το μέλλον της νεολαίας. Ωστε σήμερα να αλλάζουν οι συσχετισμοί, να δημιουργούνται καλύτεροι όροι για το δυνάμωμα των αγώνων, των διεκδικήσεων, αλλά και για να διαμορφώνονται οι όροι και οι προϋποθέσεις για την ανατροπή του σάπιου συστήματος της εκμετάλλευσης και της ανεργίας. Το καθοριστικό είναι η ενίσχυση του ΚΚΕ μέσα στη νεολαία.
Αυτό το γνωρίζει καλά το σύστημα. Σταθερά πολεμάει αυτήν την προοπτική. Επιδιώκει να ελέγχει τη στάση των εργαζομένων και πολύ περισσότερο της νεολαίας. Μαζί με την επίθεση στα δικαιώματα της νεολαίας, το σύστημα θέλει να ελέγχει και τη συνείδησή της, να την ενσωματώνει στα δικά του καλούπια. Η μάχη δίνεται και θα δοθεί μέχρι τέλους και μπροστά στις εκλογές.
Σε αυτήν την υπόθεση το σύστημα αξιοποιεί τα κόμματά του, τις κυβερνήσεις - όργανα της εξουσίας των εκμεταλλευτών. Αυτό το ρόλο παίζουν τα κόμματα που ψήφισαν μέσα στο κατακαλόκαιρο το 3ο μνημόνιο. ΣΥΡΙΖΑ, ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, Ποτάμια, ΑΝΕΛ ζητάνε την ψήφο της νεολαίας σήμερα, για να της κουνάνε αύριο το δάχτυλο ότι αυτή η πολιτική έχει και τη στήριξή της.
Αξιοποιούνται παλιά, μεγάλα κόμματα που έγιναν μικρά, φτιάχνονται νέα, ενώ συντηρούνται μαζί και κάτι... σακαράκες, με στόχο να δηλητηριάζουν και να νερουλιάζουν τη δυσαρέσκεια που δημιουργείται από την αντιλαϊκή πολιτική.

Ντύνουν το «παλιό» σαν «νέο»...

Κανένα από τα κόμματα του συστήματος και της ΕΕ δε λέει γιατί υπάρχει ανεργία, γιατί η μόρφωση είναι εμπόρευμα, γιατί η σταθερή δουλειά έχει γίνει όνειρο άπιαστο. Ρίχνουν μόνο τις ευθύνες ο ένας στον άλλον, για να φτιαχτούν και τα αναγκαία δίπολα... Μιλάνε για τα «κακώς κείμενα» της λειτουργίας του πολιτικού συστήματος, αλλά κανείς δε βγάζει κιχ για την αιτία της σαπίλας...
Τελικά, τι καινούριο φέρνουν;
Το μέλλον της ανεργίας και των κακοπληρωμένων προγραμμάτων απασχόλησης που την ανακυκλώνουν.
Τη σύγχρονη σκλαβιά της μερικής απασχόλησης, της μαθητείας, της ανασφάλιστης δουλειάς.
Τη μόρφωση που είναι πανάκριβο εμπόρευμα. Μαζί παρουσιάζουν σαν νέο και το «δασκάλεμα» σε όλες τις βαθμίδες της Εκπαίδευσης ότι αυτό το σύστημα είναι αιώνιο, ότι οι αξίες των καταπιεστών είναι και αξίες των καταπιεσμένων.
Να σκέφτονται νέα ζευγάρια για το αν μπορούν να ξεκινήσουν τη ζωή τους, να πιάσουν ένα σπίτι, γιατί δεν ξέρουν αν θα έχουν αύριο δουλειά και λεφτά για τα νοίκια και τις υποχρεώσεις.
Γιατί όλοι τους περιφρουρούν αυτό που οι ίδιοι αποκαλούν «παραγωγική βάση», δηλαδή την καπιταλιστική ιδιοκτησία και εξουσία. Την αιτία, δηλαδή, που σήμερα οι λίγοι μοιράζονται τον πλούτο (η χλιδή και η σαπίλα του «Mykonos gate» είναι ένα πρόσφατο τέτοιο παράδειγμα) και η νεολαία μοιράζεται την ανεργία, τη φτώχεια και την ανασφάλεια.

...και δεν είναι πρώτη φορά

Σε αυτήν την προσπάθεια, το σύστημα προβάλλει σαν μοντέρνες και αντισυστημικές επιλογές ...ντεμοντέ. Επιλογές που τελικά όχι μόνο δεν ήταν χτύπημα στο σύστημα, αλλά το χάιδευαν κιόλας. Αυτό δε γίνεται πρώτη φορά.
Σαν μοντέρνα προβλήθηκαν τα λεγόμενα κινήματα του διαδικτύου που θα μετέφεραν κι εδώ την «αίγλη» της «αραβικής άνοιξης». Τώρα που αποδείχτηκε ότι τέτοια κινήματα αξιοποιήθηκαν για να ανεβοκατεβάζουν δικτάτορες, οι ίδιοι που τα έλεγαν καταπίνουν - προς το παρόν - τη γλώσσα τους...
Σαν μοντέρνα προβλήθηκαν κινήματα στιλ «πλατείας» με «επιθετικά» (όπως έλεγαν τα αστικά ΜΜΕ) συνθήματα για το «μπ... τη Βουλή». Τόσο επιθετικά «κινήματα» και «συνθήματα», που τελικά στο μόνο που στόχευαν ήταν να αλλάξουν τη σύνθεση της Βουλής. Ταυτόχρονα, τέτοια κινήματα έγιναν και εργαστήρι κατασκευής και απενοχοποίησης αντιδραστικών δυνάμεων.
Σαν «αντισυστημικό» προβλήθηκε το ΟΧΙ στο πρόσφατο δημοψήφισμα. Ετσι έκλεψαν την αγανάκτηση της νεολαίας και μετέτρεψαν το ΟΧΙ σε ΝΑΙ.

«Δεύτερη ευκαιρία» στην κοροϊδία και στην αντιλαϊκή πολιτική;

Στις προηγούμενες εκλογές πρόβαλλαν σαν νέο και αντισυστημικό να ψηφιστεί ο ΣΥΡΙΖΑ, γιατί θα καταργήσει το μνημόνιο «μ' ένα νόμο και μ' ένα άρθρο», για «να φύγουν οι άλλοι». Τώρα, κανείς νέος που απογοητεύτηκε από την πορεία της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ δεν πρέπει να του δώσει μία «δεύτερη ευκαιρία». Να μη γυρίσει πίσω στα κόμματα που καταδίκασε, τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, αλλά να κάνει την επιλογή που τον βγάζει μπροστά. Τώρα, ακόμα καλύτερα μπορεί κανείς να δει ότι το ΚΚΕ είχε δίκιο, όταν έλεγε ότι καμία κυβέρνηση εντός των τειχών του συστήματος και της ΕΕ δεν μπορεί να ασκήσει φιλολαϊκή πολιτική. Μπορεί μόνο να συνεχίζει την αντιλαϊκή πολιτική από εκεί που την αφήνουν οι προηγούμενοι. Αυτό έκανε και ο ΣΥΡΙΖΑ, που τελικά μαζί με «τους άλλους» ψήφισαν το 3ομνημόνιο. Τώρα, μπορεί κάθε νέος που νιώθει απογοητευμένος να απογοητεύσει ο ίδιος το σύστημα και τα κόμματά του. Να εμπιστευτεί το ΚΚΕ, γιατί θα το έχει δίπλα του, στήριγμα στους αγώνες, στις διεκδικήσεις του. Το ΚΚΕ λέει το γνήσιο, το μαχητικό ΟΧΙ στα μνημόνια και την αντιλαϊκή πολιτική. Για να δυναμώσει ο πραγματικός αγώνας ενάντια στον ένοχο για τα ζόρια που τραβάμε σήμερα: το εκμεταλλευτικό σύστημα.

Απ' όλα έχει ο μπαξές...

Οσους νέους το σύστημα δεν τους έχει άμεσα του χεριού του, τους θέλει στην αποχή από τις κάλπες και τους αγώνες. Λίγα χρόνια πριν, πρόβαλλαν σαν «μαγκιά» στους νέους να πάνε παραλία αντί να ψηφίσουν. Οσοι τα λέγαν βέβαια αυτά, ψήφιζαν και έβγαζαν αντιλαϊκές κυβερνήσεις.
Η δικαιολογημένη αποστροφή της νεολαίας στις διαδικασίες και τις λειτουργίες του αστικού πολιτικού συστήματος μπορεί να αποκτήσει άλλη δυναμική. Η απογοήτευση, η αγανάκτηση για τα κόμματα του συστήματος να τους γυρίσει μπούμερανγκ, ενάντια σ' αυτούς που είναι ένοχοι. Δυναμώνοντας το ΚΚΕ, παλεύοντας ώστε ο λαός να πάρει την εξουσία. Να τσακίσει τους θεσμούς του σημερινού σάπιου συστήματος και να μπουν στη θέση τους νέοι, λαογέννητοι θεσμοί. Που θα εξασφαλίζουν τη συμμετοχή του εργαζόμενου λαού στην άσκηση και τον έλεγχο της εξουσίας.
Χάιδεμα στο σύστημα είναι η ψήφος στη ναζιστική Χρυσή Αυγή. «Να μπουν και να κυνηγήσουν τους κλέφτες» έλεγαν και τελικά κυνήγησαν μόνο φτωχούς μετανάστες κι εργάτες και σκότωσαν τον Παύλο Φύσσα. Τη στιγμή που το λαϊκό εισόδημα τα τελευταία χρόνια έχει μειωθεί 40%, η Χρυσή Αυγή το μόνο που έκανε ήταν Ερωτήσεις στη Βουλή για να πάρουν κι άλλες φοροαπαλλαγές οι εφοπλιστές. Αυτοί που για ένα χρόνο πληρώνουν για φορολογία τα ναύλα δύο ημερών, να πληρώνουν ακόμα λιγότερα! Οι θέσεις και οι πράξεις των ναζί δείχνουν ότι αυτοί έχουν φτάσει στο μνημόνιο Νο8..., ανοίγοντας δουλεμπορικά γραφεία και πουλώντας Ελληνες εργάτες να δουλεύουν σαν κυνηγημένοι πρόσφυγες για 18 ευρώ μεροκάματο, σε βιομήχανους με τους οποίους έχουν σχέσεις.
Το σύστημα, για να νερουλιάσει τη δυσαρέσκεια, ξέθαψε μέχρι και τον Λεβέντη. Τον πολιτικό δεινόσαυρο που ήταν ιδρυτικό μέλος του ΠΑΣΟΚ το 1974, υποψήφιος βουλευτής της ΝΔ το 1989 και αρθρογράφος της «Αυριανής». Και σήμερα, αυτή τη γραφική πολιτική μούμια την προβάλλουν και σαν επιλογή στη νεολαία!

Για τη ζωή και το μέλλον που μας αξίζουν

Ολα τα άλλα κόμματα προσπαθούν να κρατήσουν τους νέους εγκλωβισμένους στα αδιέξοδα του συστήματος της εκμετάλλευσης και της ανεργίας. Το πραγματικά σύγχρονο βρίσκεται στην αντίθετη κατεύθυνση από αυτή που δείχνει το σύστημα και τα κόμματά του.
Η αγανάκτηση σήμερα μπορεί να γίνει δύναμη αγώνα και ανατροπής του σάπιου συστήματος, αν συναντηθεί με το ΚΚΕ.
Το ΚΚΕ δείχνει το δρόμο για να βγούμε έξω από τα όρια που επιβάλλουν στη νεολαία. Ανοίγει την πόρτα στο μέλλον, για να ζήσουμε όπως μας αξίζει στον 21ο αιώνα. Προϋπόθεση γι' αυτό είναι η σύγκρουση με τα μεγάλα συμφέροντα.
Ολοι οι άλλοι λένε ότι «αυτό δε γίνεται», γιατί υπερασπίζονται αυτά τα συμφέροντα.
Το ΚΚΕ έχει οργάνωση, σχέδιο και πρόγραμμα που οδηγεί σε έναν πραγματικά διαφορετικό, ανώτερο τύπο οργάνωσης της οικονομίας και της κοινωνίας. Βασισμένο στις σύγχρονες δυνατότητες της παραγωγής, της επιστήμης, της τεχνολογίας, της ανθρώπινης εργασίας.
Γι' αυτό, το σύγχρονο σήμερα είναι:
- Να έχουμε σύγχρονα δικαιώματα στη μόρφωση, στη δουλειά, στη ζωή.
- Να ικανοποιούνται οι σύγχρονες ανάγκες μας και όχι τα κέρδη των λίγων.
- Να πάρει ο εργαζόμενος λαός τα κλειδιά της οικονομίας και της εξουσίας στα χέρια του.
- Να κοινωνικοποιηθεί ο πλούτος, να αξιοποιηθούν οι μεγάλες παραγωγικές δυνατότητες που έχουμε και σήμερα στραγγαλίζονται.
- Να σπάσουμε τα δεσμά της ΕΕ, να διαγραφεί μονομερώς όλο το χρέος.
Δυναμώνουμε το ΚΚΕ γιατί είναι εγγύηση. Δε δέχεται να κάτσει στο σβέρκο του λαού, να γίνει το αγωνιστικό άλλοθι σε κυβέρνηση εντός των τειχών της ΕΕ και του σάπιου συστήματος.
Τώρα δυναμώνουμε το ΚΚΕ, γιατί δεν κάνει σκόντο στις σύγχρονες ανάγκες μας για να καλοπερνάνε μια χούφτα παράσιτα. Γιατί είναι η φωνή και η δύναμη της νεολαίας.

Του
Νίκου ΡΕΜΠΑΠΗ
Μέλος του Γραφείου του ΚΣ της ΚΝΕ

Μαχητικά, φτάνουμε παντού με το ψηφοδέλτιο του ΚΚΕ

Μαχητικά, φτάνουμε παντού με το ψηφοδέλτιο του ΚΚΕ

Σε μια βδομάδα από σήμερα ανοίγουν οι κάλπες και οι κομμουνιστές, οι φίλοι και οι οπαδοί του ΚΚΕ και της ΚΝΕ σε όλη την Ελλάδα, με τα ψηφοδέλτια του Κόμματος στο χέρι, ακούραστα και με αυταπάρνηση, «οργώνουν» λαϊκές γειτονιές και χώρους δουλειάς βάζοντας τις τελευταίες, κρίσιμες «πινελιές» στη μεγάλη προσπάθεια να εκφραστεί στην κάλπη η ισχυροποίηση του ΚΚΕ. Εως το τελευταίο λεπτό δίνουμε τη μάχη, ώστε η κάλπη να βγάλει πιο δυνατό το ΚΚΕ, αποτέλεσμα που θα λειτουργήσει πολλαπλασιαστικά στη δυναμική της λαϊκής πάλης.

Μπορεί οι μέρες που απέμειναν μέχρι την Κυριακή των εκλογών να είναι λίγες, όμως αρκούν για να πάρουν κι άλλοι εργαζόμενοι, άνθρωποι του μόχθου, τη μεγάλη απόφαση: Να ενισχύσουν το ΚΚΕ, το μόνο κόμμα που παλεύει για την πραγματικά φιλολαϊκή διέξοδο για το λαό, που παλεύει για να έρθουν αλλιώς τα πράγματα, που έχει πίστη στη δύναμη των εργαζομένων, του λαού να ανατρέψουν τη σημερινή καπιταλιστική βαρβαρότητα και να οικοδομήσουν τη δική τους κοινωνία.
Τώρα, όλες οι Οργανώσεις, όλο το Κόμμα, μαζί με τους φίλους του, όλοι μαζί, σαν ένας άνθρωπος, μπαίνουν μπροστά: Για να φτάσουν με τα ψηφοδέλτιά μας σε όλους εκείνους που σκοπεύουν να ψηφίσουν ΚΚΕ και να τους καλέσουν να διαδώσουν ακόμα πιο πλατιά το κάλεσμα ενίσχυσης και συστράτευσης, να πάρουν μέρος στις κεντρικές προεκλογικές συγκεντρώσεις της τελευταίας βδομάδας, όπως αυτή του Συντάγματος, το απόγευμα της Τετάρτης, μετατρέποντάς τες σε μαχητικές διαδηλώσεις ενίσχυσης του ΚΚΕ.

Θαρρετά μ' όσους μαζί παλέψαμε

Υπάρχουν ακόμα ανεξάντλητα περιθώρια, γόνιμο έδαφος, ειδικά σε χώρους δουλειάς και γειτονιές, για να κερδίσουμε κι άλλους με το ΚΚΕ. Οι χιλιάδες υπογραφές στήριξης από πρωτοπόρους εργαζόμενους και λαϊκούς ανθρώπους που συλλέγουν οι Οργανώσεις και δημοσιεύονται στον «Ριζοσπάστη», οι δηλώσεις στήριξης από καλλιτέχνες, ανθρώπους του Πολιτισμού και του Αθλητισμού, μπορούν να γίνουν το δυναμικό στοιχείο για να προσεγγίσουμε ακόμα περισσότερους.
Τώρα, μπαίνουμε θαρρετά μέσα στα λαϊκά σπίτια, σε οικογένειες που ακόμα διστάζουν να κάνουν το βήμα της υπερψήφισης του Κόμματος, όμως έχουν διανύσει ήδη αρκετό δρόμο δίπλα μας σε αγώνες για μικρά και μεγάλα προβλήματα. Σε ανθρώπους που εκτιμούν την προσφορά των κομμουνιστών στην ταξική πάλη, την πρωτοπόρα και ανιδιοτελή τους δράση μέσα στα συνδικάτα. Αναδεικνύουμε ότι η συμμετοχή στους αγώνες πρέπει να συνδυάζεται με την προσπάθεια για αλλαγή των συσχετισμών, με την επιλογή του ΚΚΕ στην κάλπη, ώστε να διευκολυνθούν οι νέες και πιο δυναμικές αναμετρήσεις με το κεφάλαιο και την εξουσία του. Είναι χιλιάδες οι εργαζόμενοι, οι λαϊκοί άνθρωποι που συναντήθηκαν με τους κομμουνιστές σε μικρούς και μεγάλους αγώνες, για το μεροκάματο, ενάντια σε απολύσεις, για την Υγεία, την Παιδεία, σε μια σειρά κινητοποιήσεις.
Να βρεθούμε κοντά σε όλους εκείνους που τα ψευτοδιλήμματα που σπέρνουν τα κόμματα της πλουτοκρατίας, με τη βοήθεια των ΜΜΕ, εξακολουθούν να τους εμποδίζουν να κάνουν το βήμα. Είναι χιλιάδες εκείνοι που στη σύντομη προεκλογική περίοδο στέκονταν συγκαταβατικά απέναντι στους κομμουνιστές, κουνούσαν καταφατικά το κεφάλι, συμφωνούσαν έστω και επιφανειακά με τις αναλύσεις μας και μάλιστα παραδέχονταν ότι είχαν προειδοποιηθεί έγκαιρα και ορθά από το ΚΚΕ στις προηγούμενες εκλογές και στο δημοψήφισμα.
Η δικαίωση του ΚΚΕ στις εκτιμήσεις του αποτελεί το σημείο επαφής με εργάτες, ανέργους, νέους και νέες που τον περασμένο Γενάρη ψήφισαν τον ΣΥΡΙΖΑ, που τον ακολούθησαν και στο δημοψήφισμα επιλέγοντας το «όχι» και τώρα νιώθουν προδομένοι, απογοητευμένοι. Η απογοήτευση πρέπει να δώσει τη θέση της στη μάχη και τη διεκδίκηση, στη σύγκρουση με τα κόμματα και την πολιτική που έφεραν το λαό σε αυτήν την κατάσταση, και αυτό μπορεί να το εγγυηθεί μόνο η αισθητή ισχυροποίηση του ΚΚΕ.

Τις μέρες που απομένουν

Στις μέρες που απέμειναν, οι Οργανώσεις του Κόμματος και της ΚΝΕ δουλεύουν με σχέδιο. Οργανώνουν με όλους τους τρόπους τις παρεμβάσεις τους, ώστε να εξουδετερώνουν το κλίμα πόλωσης που θα ενταθεί ανάμεσα στη ΝΔ και τον ΣΥΡΙΖΑ, την κάλπικη προσπάθειά τους να γιγαντώνουν τις επιμέρους και δευτερεύουσες διαφοροποιήσεις τους για να κρύβουν τη γενική τους ταύτιση και συμφωνία με το τρίτο μνημόνιο και τα μέτρα έντασης της εξαθλίωσης του λαού. Γνωρίζουμε ότι ακόμα θα ειπωθούν πολλά και παραπλανητικά, ώστε οι εργαζόμενοι να επιλέξουν αυτό που αποδυναμώνει την πάλη τους και όχι το ΚΚΕ. Γι' αυτό φροντίζουμε, χιλιάδες εργατικές - λαϊκές οικογένειες να βλέπουν και να ακούν διαρκώς για το Κόμμα από τα δικά μας χείλη, τα δικά μας έντυπα και όχι από το σύστημα και τους ψιθυριστές του...
Με την ανακοίνωση, το ψηφοδέλτιο και τον «Ριζοσπάστη» που θα φτάσουν στο σπίτι, στο γιαπί, στο εργοστάσιο, στο χωράφι, στο γραφείο και το μικρομάγαζο. Με την αφίσα και το πανό στο δρόμο, με την ντουντούκα στη γειτονιά. Χωρίς να τσιγκουνευτούμε ούτε λεπτό για να απαντήσουμε σε ερωτήματα, να ξεδιαλύνουμε συγχύσεις, αλλά κρατώντας το κύριο: Κάθε συζήτηση να καταλήγει στην ανάγκη τώρα να ενισχυθεί το ΚΚΕ. Ακόμα και εκείνοι που διαφωνούν σε επιμέρους πλευρές με το Κόμμα, πρέπει τις τελευταίες μέρες να βοηθηθούν από την κουβέντα μας και να δουν το όφελος από την ισχυροποίηση του ΚΚΕ και όχι τις δευτερεύουσες επιφυλάξεις τους. Να «κάνουν ταμείο» και να ζυγίσουν από τη μία τη ζημιά που θα προκαλέσει η στήριξη στο ΣΥΡΙΖΑ, στη ΝΔ ή στα συμπληρώματά τους, που θα οδηγήσει έτσι ή αλλιώς σε κυβέρνηση αταλάντευτης εφαρμογής των μνημονίων, και από την άλλη το «πλεονέκτημα» που θα αποκτήσει ο λαός από το ενισχυμένο ΚΚΕ. Να σκεφθούν και να κάνουν κριτήριο τις επιδιώξεις της άρχουσας τάξης: Το ότι πλέον δεν της αρκούν οι εξαπατημένοι και παραπλανημένοι ψηφοφόροι από τα κόμματά της. Θέλει το λαό να βάλει ο ίδιος, συνειδητά, το κεφάλι του στην γκιλοτίνα, να ψηφίσει τα κόμματα που δεν του κρύβουν ότι θα τον οδηγήσουν σε ακόμα βαθύτερη εξαθλίωση. Η επιδίωξη αυτή του συστήματος, να εκφράσει ο λαός με την ψήφο του την ολοκληρωτική του παραίτηση από τη διεκδίκηση για ανάκτηση των απωλειών του, μπορεί να τσαλακωθεί μόνο με την αποφασιστική ενίσχυση του ΚΚΕ.
Ο προσανατολισμός των Κομματικών Οργανώσεων στη νεολαία πρέπει να αξιοποιήσει το γόνιμο έδαφος που υπάρχει για να ακουμπήσουν νέοι εργαζόμενοι, άνεργοι, φοιτητές και σπουδαστές στην πολιτική του ΚΚΕ. Είναι στοίχημα και για το αύριο να μεγαλώσει ο αριθμός νέων ανθρώπων που θα ψηφίσουν το ΚΚΕ.
Τις τελευταίες βδομάδες, οι Κομματικές Οργανώσεις, με στελέχη του ΚΚΕ, με υποψήφιους βουλευτές του Κόμματος έχουν κάνει χιλιάδες περιοδείες σε χώρους δουλειάς και κατά γενική ομολογία το κλίμα είναι θετικό. Οι εργαζόμενοι στήνουν πιο προσεκτικά αυτί στις αναλύσεις του Κόμματος, οι δυνατότητες για να συναντηθούν με το ΚΚΕ είναι υπαρκτές. Τώρα, όμως, δε χρειάζεται κανένας εφησυχασμός, καθώς τα κόμματα της αστικής τάξης έχουν κι άλλα χαρτιά να παίξουν για να ενισχύσουν τον εκβιασμό.

Εως την τελευταία ώρα

Στις 6 κρίσιμες μέρες, παίρνουμε όλα τα απαραίτητα μέτρα για να μη χαθεί καμιά ψήφος προς το Κόμμα. Ιδιαίτερα οι ετεροδημότες, όσοι μένουν μακριά από το δήμο που είναι γραμμένοι, έγκαιρα να μάθουν πού ψηφίζουν, ώστε να αποφευχθούν «εκπλήξεις» της τελευταίας στιγμής. Μέλη και φίλοι του Κόμματος να πάρουν από σήμερα όλα τα απαραίτητα μέτρα για να ξεπεράσουν δυσκολίες και να εξασφαλίσουν τη μετάβαση στον τόπο που ψηφίζουν.
Τέλος, η μέρα των εκλογών, μέρα μάχης και αναμέτρησης μέσα κι έξω από τα εκλογικά τμήματα, πρέπει να οδηγήσει στο να εκφραστεί στην κάλπη η σκληρή προσπάθεια που έχουν κάνει όλες οι Κομματικές Οργανώσεις.
Με αισιοδοξία, με την πίστη στο δίκιο του λαού μας, κάνουμε τη νύχτα μέρα. Δίνουμε τον καλύτερό μας εαυτό, ώστε στις 21 Σεπτέμβρη σε χώρους δουλειάς και εργατικές - λαϊκές συνοικίες να έχουν δυναμώσει η τάση χειραφέτησης, το ρεύμα της σύγκρουσης και της διεκδίκησης, η αυτοπεποίθηση των εργαζομένων ότι μπορούν να ελπίζουν σε καλύτερες μέρες, μπορούν με ισχυρό το ΚΚΕ να βαδίσουν στο δρόμο της ανατροπής.

Το ΚΚΕ έχει πρόταση για αποκλειστικά δημόσιο και δωρεάν σύστημα Υγείας για όλους

Το ΚΚΕ έχει πρόταση για αποκλειστικά δημόσιο και δωρεάν σύστημα Υγείας για όλους

Απέναντι στο σημερινό δρόμο ανάπτυξης, ο λαός μπορεί να κατακτήσει με την εξουσία του ένα σύστημα Υγείας - Πρόνοιας που θα ικανοποιεί τις σύγχρονες ανάγκες του

«Σου ακυρώνουν τη ζωή, έλα με το ΚΚΕ να τους ακυρώσεις τα σχέδια» γράφει το πανό σε συγκέντρωση του ΚΚΕ και το σύνθημα αυτό αφορά και τα ζητήματα της Υγείας

Η κατάσταση στο δημόσιο σύστημα Υγείας είναι σημαντικό κριτήριο για την ψήφο που θα «ρίξουν» οι ασφαλισμένοι, οι άνεργοι, οι νέοι, οι εργαζόμενοι στην Υγεία την επόμενη Κυριακή. Οχι μόνο επειδή είναι ένα ζήτημα ζωής, το οποίο αφορά όλους. Αλλά και επειδή πάνω σε αυτή τη ζωτική ανάγκη ξεδιπλώνεται όλη η βαρβαρότητα, ο κυνισμός, η σαπίλα του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης και των κομμάτων που τον υπηρετούν.
Το κεφάλαιο, τα κόμματά του και η ΕΕ αντιμετωπίζουν την πρόληψη, την περίθαλψη, την αποκατάσταση της υγείας του λαού και το Φάρμακο σαν «κόστος», που εμποδίζει την ανταγωνιστικότητα και την κερδοφορία των επιχειρηματικών ομίλων.
Λένε κατάμουτρα στο λαό, παρά το γεγονός ότι παράγει όλο τον πλούτο, ότι δεν έχει δικαίωμα σε πλήρεις και δωρεάν υπηρεσίες Υγείας από το κράτος, ότι πρέπει να πληρώνει ξανά και ξανά. Οτι το «σύγχρονο» και το «ρεαλιστικό» είναι η συγχώνευση και κατάργηση δημόσιων υπηρεσιών και μονάδων Υγείας, ενώ το κράτος να παρέχει τις ελάχιστες και στοιχειώδεις υπηρεσίες Υγείας των βασικών «πακέτων». Από κει και πέρα, ο καθένας ανάλογα με το πορτοφόλι του (φορολογία, εισφορές, συμμετοχές, εξ ολοκλήρου πληρωμές).
Επομένως, όλα τα κόμματα που ψήφισαν το μνημόνιο, αλλά και αυτά που δεν το ψήφισαν, όμως όλα μαζί είναι υπέρ της καπιταλιστικής οικονομίας και ανάπτυξης, έχουν πολιτική υπέρ των πληρωμών από το λαό για την Υγεία. Μέσα από την αύξηση των ασφαλιστικών εισφορών ή της φορολογίας - άμεσης και έμμεσης - ή των συμπληρωμών και χαρατσιών.

Μια μεγάλη αντίφαση

Αρκεί να ανατρέξει κανείς στην προσωπική του εμπειρία, για να διαπιστώσει τη μεγάλη αντίφαση που υπάρχει σήμερα. Από τη μία η αλματώδης εξέλιξη της επιστήμης, τα σύγχρονα τεχνολογικά και φαρμακευτικά μέσα, το εξειδικευμένο επιστημονικό δυναμικό.
Από την άλλη, επιδεινώνονται όλο και περισσότερο οι όροι και οι προϋποθέσεις για να μπορεί ο λαός να απολαμβάνει ένα πλήρως, σύγχρονα αναπτυγμένο πανελλαδικά, σε όλα τα επίπεδα (Α' βάθμιο, Β' βάθμιο, Γ' βάθμιο, έκτακτη και επείγουσα φροντίδα και περίθαλψη), αποκλειστικά δημόσιο δωρεάν σύστημα Υγείας. Δομές κλείνουν, υπηρεσίες καταργούνται, χιλιάδες επιστήμονες και άλλες ειδικότητες καταδικάζονται στην ανεργία ή αναγκάζονται να μεταναστεύσουν.
Τι είναι, όμως, αυτό που εμποδίζει την ανάπτυξη ενός κρατικού συστήματος Υγείας - Πρόνοιας, που να καλύπτει πλήρως τις ανάγκες των λαϊκών οικογενειών για υπηρεσίες πρόληψης, θεραπείας, αποκατάστασης της υγείας, με ιδιαίτερη φροντίδα για τις μητέρες και τα παιδιά τους, τους ηλικιωμένους, τα ΑμεΑ, τους πάσχοντες από χρόνια, σοβαρά ή σπάνια νοσήματα;
Γιατί έχουμε δραστικές περικοπές στις παροχές Υγείας, στα φάρμακα και κατ' επέκταση αυξημένες άμεσες και έμμεσες πληρωμές από τους ασθενείς; Γιατί έχουμε τραγικές ελλείψεις σε εξοπλισμό και προσωπικό στις δημόσιες μονάδες Υγείας, είτε αυτά λέγονται νοσοκομεία, είτε ΠΕΔΥ, είτε Κέντρα Υγείας, είτε ΕΚΑΒ; Γιατί εν ολίγοις γυρίζουμε δεκαετίες πίσω, αντί να αξιοποιούνται στο έπακρο όλες οι δυνατότητες που προσφέρει η εποχή μας;

Θα δεχτούμε τη βαρβαρότητα;

«Επειδή δεν υπάρχουν λεφτά για να δοθούν στην Υγεία», λένε τα κόμματα που δεν αμφισβητούν το κριτήριο της επιχειρηματικής κερδοφορίας. Η πολιτική αυτών των κομμάτων πηγάζει από την πλήρη συμφωνία τους με τη στρατηγική της ΕΕ για την καπιταλιστική οικονομία, την ανάπτυξη και την ανταγωνιστικότητα.
Για να επιτευχθεί αυτός ο στόχος, αντικειμενικά απαιτούνται όλο και πιο «φτηνοί» εργαζόμενοι. Ολες οι υπηρεσίες και οι κοινωνικές παροχές που σχετίζονται με την κάλυψη των αναγκών του λαού, πρέπει να «κοστίζουν» ακόμα φτηνότερα για τους επιχειρηματικούς ομίλους και το κράτος τους.
Στη μείωση του «μη μισθολογικού κόστους» περιλαμβάνεται συρρίκνωση της κρατικής και εργοδοτικής χρηματοδότησης για την ανάπτυξη των υπηρεσιών Υγείας. Επιπλέον, στον καπιταλισμό, κινητήρια δύναμη της οικονομίας είναι το κέρδος. Επομένως, η Υγεία, το Φάρμακο, η Πρόνοια αποτελούν προνομιακό πεδίο για επενδύσεις από επιχειρηματικούς ομίλους και ανάκαμψη από την οικονομική κρίση.
Γι' αυτό το λόγο, σε όλα τα κράτη της Ευρωπαϊκής Ενωσης και διεθνώς παίρνουν τέτοιου είδους μέτρα. Στη Στρατηγική «Ευρώπη 2020» ξεκαθαρίζεται πως η μεγάλη πρόκληση για τις κυβερνήσεις των χωρών της ΕΕ είναι πώς με όλο και λιγότερη κρατική χρηματοδότηση στην Υγεία, τα συστήματα Υγείας θα είναι «βιώσιμα».
Οπως αναφέρεται, «τα κράτη - μέλη αντιμετωπίζουν δημοσιονομικούς περιορισμούς όσον αφορά τη βιωσιμότητα των προϋπολογισμών τους για την Υγεία» και πως «τα συστήματα Υγείας στην Ευρώπη αποτελούν τον ακρογωνιαίο λίθο όχι μόνο της παροχής υψηλού επιπέδου κοινωνικής προστασίας, αλλά και της οικονομίας της αγοράς».
Μπορούν οι λαϊκές οικογένειες, οι χρόνια πάσχοντες, οι άνθρωποι με αναπηρία, να συμβιβαστούν με την ιδέα ότι σε αυτό το δρόμο ανάπτυξης, όποιο σύστημα Υγείας κι αν αναπτυχθεί, δε θα ικανοποιεί τις λαϊκές ανάγκες, ούτε θα λύνει το πρόβλημα της ανεργίας για τις σχετικές ειδικότητες; Μπορούν να αποδεχτούν ότι αποτελούν «κόστος» και ότι η υγεία του λαού θα είναι πεδίο για «μπίζνες» και κερδοφορία;

Ας βαδίσουμε στο δικό μας δρόμο

Οι εργαζόμενοι, τα λαϊκά στρώματα έχουν συμφέρον να συστρατευθούν με την πρόταση του ΚΚΕ. Κριτήριο στη διαμόρφωση των θέσεων του Κόμματος για την Υγεία είναι ότι οι αποκλειστικοί παραγωγοί του πλούτου είναι οι εργαζόμενοι. Γι' αυτό έχουν δικαίωμα να απολαμβάνουν και απολύτως δωρεάν από το κράτος πλήρεις και σύγχρονες υπηρεσίες Υγείας - Πρόνοιας - Φαρμάκου.
Η πρόταση του ΚΚΕ βρίσκεται στον αντίποδα όλων των άλλων κομμάτων. Είναι πρόταση αγώνα για σήμερα και με προοπτική την πλήρη εφαρμογή της. Προβλέπει την ανάπτυξη ενός συστήματος Υγείας - Πρόνοιας που να ικανοποιεί τις λαϊκές ανάγκες με σύγχρονες, ποιοτικές και δωρεάν υπηρεσίες Υγείας από ένα λαϊκό κράτος, όπου το τιμόνι της εξουσίας θα έχει ο ίδιος ο λαός. Με μια ριζικά διαφορετική ανάπτυξη, χωρίς τους επιχειρηματικούς ομίλους και τα κέρδη τους.
Αυτή η εργατική - λαϊκή εξουσία μπορεί να κάνει περιουσία του λαού τούς επιχειρηματικούς ομίλους και στην Υγεία, να οργανώσει την οικονομία και την παραγωγή στη βάση ενός κεντρικού κι επιστημονικού σχεδιασμού, καταργώντας αντιλαϊκούς νόμους, συμφωνίες και μνημόνια των αστικών κυβερνήσεων και των ιμπεριαλιστικών οργανισμών (ΕΕ, ΝΑΤΟ κ.λπ.), διαγράφοντας όλο το χρέος.
Ενα τέτοιο ενιαίο, καθολικό, αποκλειστικά κρατικό και δωρεάν σύστημα Υγείας και Πρόνοιας θα είναι πλήρως και αποκλειστικά χρηματοδοτούμενο από τον κρατικό προϋπολογισμό και όχι από ασφαλιστικές εισφορές ή απευθείας πληρωμές. Θα είναι εξοπλισμένο με σύγχρονα ιατροτεχνολογικά μέσα, στελεχωμένο με προσωπικό όλων των κλάδων και ειδικοτήτων, μόνιμης, πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης, με πλήρη εργασιακά και κοινωνικά δικαιώματα.
Για αυτό και τώρα το ΚΚΕ παλεύει μέσα στο κίνημα για άμεση μονιμοποίηση των εργαζομένων που δουλεύουν με κάθε μορφής ελαστικές σχέσεις εργασίας (επικουρικοί, 5μηνίτες, μπλοκάκια κ.λπ.).
Η πρόταση του ΚΚΕ για την Υγεία - Πρόνοια έχει ιδιαίτερο προσανατολισμό στον τομέα της Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας και Πρόληψης, με πανελλαδικά αναπτυγμένα κι επαρκώς στελεχωμένα Κέντρα Υγείας με οικογενειακούς γιατρούς κι άλλων ειδικοτήτων. Ο σχεδιασμός θα λαμβάνει υπόψη αν υπάρχουν βιομηχανικές περιοχές, σχολεία, πανεπιστήμια, αθλητικές εγκαταστάσεις κ.λπ., αλλά και αν είναι ακριτικές περιοχές, νησιά, ορεινά χωριά κ.λπ. Θα παρέχεται δωρεάν σε όλο τον υγιή πληθυσμό τακτικός ιατρικός έλεγχος με βασικές προληπτικές εξετάσεις, όπως γυναικολογικές, οδοντιατρικές, οφθαλμολογικές κ.λπ.
Επίσης, θα λειτουργούν σε όλη τη χώρα επαρκή γενικά και ειδικά νοσοκομεία, όπως και επείγουσα προνοσοκομειακή φροντίδα (ΕΚΑΒ) δωρεάν για όλους.
Με βάση την πρόταση του ΚΚΕ, θα αναπτυχθεί ενιαίος, κρατικός φορέας έρευνας, παραγωγής, εισαγωγής και δωρεάν διάθεσης φαρμάκων, υγειονομικού και αναλώσιμου υλικού, βιοϊατρικής τεχνολογίας.

Ικανοποίηση των σύγχρονων λαϊκών αναγκών

Η πρόταση του ΚΚΕ για ένα Κρατικό - Λαϊκό Σύστημα Υγείας είναι ένα επιπλέον κριτήριο για να το υπερψηφίσουν οι εργαζόμενοι στις επερχόμενες εκλογές. Η ψήφος στο ΚΚΕ σημαίνει αναγνώριση ότι ένα μέρος του πλούτου που παράγει ο λαός πρέπει να επιστρέφεται πίσω σε δωρεάν υπηρεσίες Υγείας.
Σημαίνει όχι απλά καταδίκη της πολιτικής, των μέτρων και των κομμάτων που βασανίζουν το λαό, αλλά ενίσχυση της πάλης με προοπτική την ανατροπή της μήτρας που γεννάει τα προβλήματα, της καπιταλιστικής οικονομίας και γι' αυτό κάνει και πιο αποτελεσματικό τον αγώνα σήμερα. Είναι ψήφος που συμβάλλει στην οριστική «θεραπεία» και όχι στη διαχείριση του «συμπτώματος», το οποίο επανεμφανίζεται σε χειρότερη μορφή.
Είναι καθημερινός αγώνας για την ίδια μας τη ζωή, για να μην αποδεχτούμε τη βαρβαρότητα και τη σαπίλα ως «αναγκαίο κακό», αλλά να σκεφτόμαστε και να σχεδιάζουμε τη ζωή μας με βάση τις δικές μας σύγχρονες και όλο διευρυνόμενες ανάγκες.

Εχεις πείρα... Μην «τσιμπάς»!

Εχεις πείρα... Μην «τσιμπάς»!

Οσο πλησιάζουν οι εκλογές, τα κόμματα της αστικής διαχείρισης, αλλά και μια σειρά επιτελεία του συστήματος εντείνουν την προσπάθειά τους να λανσάρουν διάφορα «διακυβεύματα των εκλογών», όπως τα ονομάζουν. Κάλπικα κριτήρια ψήφου στην πραγματικότητα, με σκοπό να εγκλωβιστεί ξανά ο λαός στις λογικές του τάχα «μικρότερου κακού», που τελικά τον οδηγούν πάντα στο ακόμα χειρότερο, να συναινέσει στη συνέχιση της πολιτικής που βαθαίνει τη χρεοκοπία του ή, ακόμα χειρότερα, να την αποδεχτεί ως μονόδρομο.
Ωστόσο, όλα αυτά τα κάλπικα «διλήμματα» συγκλίνουν σε ένα βασικό στόχο: Να κρύψουν όσο περισσότερο μπορούν τη στρατηγική τους σύμπλευση στην υπηρέτηση των αναγκών του κεφαλαίου.
Ιδιαίτερη σημασία, βέβαια, έχουν και οι αλλεπάλληλες τοποθετήσεις του εγχώριου κεφαλαίου για το «διακύβευμα» των εκλογών, οι οποίες επιβεβαιώνουν ότι η ελληνική αστική τάξη έχει ήδη «ψηφίσει»: Εχει «ψηφίσει» υπέρ της διασφάλισης της απρόσκοπτης εφαρμογής του μνημονίου.
Απέναντι σε αυτό το μπαράζ των κάλπικων «διακυβευμάτων», ο λαός έχει την πείρα να μην «τσιμπήσει», να φτάσει στην κάλπη με κριτήριο το πώς θα βρεθεί ο ίδιος πιο δυνατός απέναντι στο νέο γύρο αντιλαϊκής επίθεσης που θα αντιμετωπίσει αμέσως μετά τις εκλογές, πώς θα φέρει πιο κοντά τη δική του νίκη, με ισχυρό ΚΚΕ παντού!

Κάλπικα «διακυβεύματα» για τον εγκλωβισμό του λαού

Σου λένε: «Ποιον εμπιστεύεσαι; Τον Αλέξη Τσίπρα ή τον Βαγγέλη Μεϊμαράκη;»

«Στις 21 Σεπτεμβρίου η χώρα θα κυβερνηθεί είτε από μια κυβέρνηση με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ (αυτοδύναμο ή μη) και πρωθυπουργό του Αλέξη Τσίπρα είτε από μια κυβέρνηση με κορμό τη ΝΔ. και πρωθυπουργό τον Ευ. Μεϊμαράκη. Το δίλημμα είναι πραγματικό, καθώς τρίτη επιλογή δεν υπάρχει...»
(κύριο άρθρο της «Αυγής», 8/9/2015)
Από τη στιγμή που ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ, καθώς και όλες οι βασικές αστικές πολιτικές δυνάμεις, ευθυγραμμιζόμενες με τις κυρίαρχες στρατηγικές επιλογές του εγχώριου κεφαλαίου, έχουν βάλει φαρδιά - πλατιά την υπογραφή τους στο νέο μνημόνιο, είναι επόμενο το «πραγματικό δίλημμα» που λανσάρουν να καταλήγει τελικά στην «επιλογή» του «καταλληλότερου» για την εφαρμογή του. Με άλλα λόγια, καλούν το λαό να διαλέξει ποιος θα κρατά το τιμόνι στη συνέχιση της σφαγής του για λογαριασμό των μονοπωλίων και των λυκοσυμμαχιών τους.
Πιο έντονα το εν λόγω «δίλημμα» λανσάρεται από τον ΣΥΡΙΖΑ, καθώς πατώντας στην πικρή πείρα του λαού, στη δικαιολογημένη οργή του για όλες τις διακυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, βολεύεται να παίζει με τα «διλήμματα» του «νέου» απέναντι στο «παλιό», του «αδέσμευτου» απέναντι στους «διαπλεκόμενους», του «καινούργιου» που ζητά μια «δεύτερη ευκαιρία»...
Μόνο που η ίδια η διακυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, με επιστέγασμα το νέο βάρβαρο μνημόνιο που φόρτωσε στην πλάτη του λαού, επιβεβαίωσε ότι το «νέο» του ΣΥΡΙΖΑ είναι δεσμευμένο, όπως ακριβώς και οι προκάτοχοί του, σε ό,τι πιο παλιό υπάρχει, δηλαδή στην υπηρέτηση του ίδιου του καπιταλιστικού συστήματος που σαπίζει, του συστήματος που τρέφεται με τον ιδρώτα και τις σάρκες των εργαζομένων και του λαού.Του συστήματος που πατώντας ακριβώς πάνω στη βάση του μεγαλύτερου «σκανδάλου», της «νόμιμης» κλεψιάς δηλαδή του πλούτου που παράγουν οι εργαζόμενοι, γεννά συνεχώς και τη διαφθορά και τη διαπλοκή.

Σου λένε: Ποιος μπορεί να εφαρμόσει μεν τη συμφωνία, αλλά να βελτιώσει παράλληλα ορισμένους από τους «δύσκολους όρους» της;

«Η χώρα έχει ανάγκη από πολιτική σταθερότητα και κυβέρνηση που θα υλοποιήσει τη συμφωνία με όρους μάχης και όχι παράδοσης άνευ όρων»
(κύριο άρθρο «Αυγής», 11/9/2015)
«Το ζητούμενο είναι η προγραμματική μας πορεία και η υλοποίηση συγκεκριμένων δεσμεύσεων για τις οποίες πρέπει να συνεννοηθούμε (...) Αλλά ταυτόχρονα θα φτιάξουμε και μια εθνική ομάδα διαπραγμάτευσης (...) που θα μπορεί να συζητά με τους έξω και στις αξιολογήσεις θα μπορεί, με πιο ήπιο τρόπο, να προσπαθεί να δώσει λύσεις στην υλοποίηση του τρίτου, νέου μνημονίου»
(Β. Μεϊμαράκης στο «Action 24», 4/9/2015).
Η φράση - κλειδί στο εν λόγω «δίλημμα» που λανσάρουν τόσο ο ΣΥΡΙΖΑ όσο και η ΝΔ δε θέλει και πολύ ψάξιμο: «Θα υλοποιήσουμε τις δεσμεύσεις». Ολα τα υπόλοιπα είναι άλλα λόγια να αγαπιόμαστε, είναι η απογείωση του γνωστού δουλέματος ότι η... «ανακούφιση» από τα μνημόνια περνά μέσα από τη συνεπή εφαρμογή τους!
Τα περί «υλοποίησης της συμφωνίας αλλά με όρους μάχης», όπως και τα περί «υλοποίησης με πιο ήπιο τρόπο» είναι η προσπάθεια των αστικών επιτελείων να λουστράρουν ξανά τις χρεοκοπημένες απάτες των «κόκκινων γραμμών», της «επαναδιαπραγμάτευσης» κ.ο.κ. Με «όρους μάχης» και «σκληρής διαπραγμάτευσης» μας οδήγησε άλλωστε η διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ στο νέο αντιλαϊκό μνημόνιο.

Σου λένε: Ποιος μπορεί να διασφαλίσει κυβερνητική σταθερότητα, έτσι ώστε να μην έχουμε άλλη ανασφάλεια, πισωγυρίσματα κτλ.;

«Ο τόπος έχει ανάγκη την πολιτική σταθερότητα. Χρειάζεται μια κυβέρνηση μακράς θητείας, που θα μπορέσει να πάρει τις αναγκαίες αποφάσεις, για να βγάλει τη χώρα από την κρίση» (Β. Μεϊμαράκης, συνέντευξη στο «news247.gr»)
«Ο τόπος χρειάζεται κυβέρνηση τετραετίας, χρειάζεται σταθερότητα, ο τόπος χρειάζεται, όμως, και μεγάλες αλλαγές και τομές» (Αλ. Τσίπρας, συνέντευξη στον «ΣΚΑΪ»)
«Καθρέφτης» της στρατηγικής σύμπλευσης των αστικών κομμάτων τα δύο παραπάνω αποσπάσματα, αλλά και της... «επιλογής» που «δίνουν» στο λαό τα «διλήμματα» που του λανσάρουν μπροστά στην κάλπη. Διάλεξε ποιος θα έχει το πάνω χέρι στη διαμόρφωση της «πολιτικής σταθερότητας», ποιος μπορεί να την εγγυηθεί. Δηλαδή; Διάλεξε ποιος μπορεί να διασφαλίσει τις συνθήκες που θα επιτρέψουν την απρόσκοπτη υλοποίηση των νέων αντιλαϊκών μέτρων που προβλέπει το μνημόνιο και έχει ανάγκη το κεφάλαιο...
Μόνο που ο λαός δεν έχει κανένα λόγο να αγωνιά για τα προεκλογικά και μετεκλογικά αλισβερίσια των κομμάτων του κεφαλαίου για το σχηματισμό της επόμενης αντιλαϊκής κυβέρνησης, καθώς υπάρχει η αντικειμενική βάση για συνεργασία της μιας ή της άλλης μορφής μεταξύ των κομμάτων που ψήφισαν και δεσμεύονται να υλοποιήσουν το μνημόνιο, το στόχο δηλαδή της καπιταλιστικής ανάπτυξης.
Η «σταθερότητα» για την οποία μιλάνε δεν έχει καμιά σχέση με το δικαίωμα του λαού στη σταθερή δουλειά, στη σύνταξη, στην Ασφάλιση, στην Παιδεία, στην Υγεία κ.ο.κ. Ολα αυτά θα δεχτούν νέα σκληρά πλήγματα στο πλαίσιο και του νέου μνημονίου και θα συνεχίσουν να τσακίζονται, όσο ο λαός μένει στα δεσμά του καπιταλιστικού δρόμου, της εξουσίας του κεφαλαίου και των λυκοσυμμαχιών του.

Εγχώριο κεφάλαιο: Εχει ήδη «ψηφίσει»...

«Το ζητούμενο πλέον είναι η κυβέρνηση που θα προκύψει να στοιχηθεί πλήρως πίσω από τις επιδιώξεις του συμφωνηθέντος προγράμματος προσαρμογής και να το εφαρμόσει έγκαιρα και αποτελεσματικά, καθώς αυτή είναι όντως η τελευταία προσπάθεια ανόρθωσης της ελληνικής οικονομίας» («Εβδομαδιαίο Δελτίο» ΣΕΒ, 27/8/2015).
«Το τρίτο μνημόνιο προδιαγράφει τα βήματα που πρέπει να αναληφθούν και την πορεία που θα πρέπει να ακολουθήσει η ελληνική οικονομία προς την κανονικότητα της ανταγωνιστικής ανάπτυξης» («Εβδομαδιαίο Δελτίο» ΣΕΒ, 3/9/2015).
Για το εγχώριο κεφάλαιο υπάρχει και το ουσιαστικό «ζητούμενο» από τις εκλογές, ένα «ζητούμενο» μάλιστα που οι φορείς του θέτουν ιδιαίτερα ανοιχτά στις συγκεκριμένες εκλογές και με αλλεπάλληλες παρεμβάσεις: Είναι η «πλήρης», «έγκαιρη» και «αποτελεσματική» εφαρμογή του μνημονίου, καθώς αυτό αποτελεί την «τελευταία προσπάθεια ανόρθωσης» της κερδοφορίας του και της «ανταγωνιστικής ανάπτυξής» του.
Περιγράφουν, μάλιστα, με σαφήνεια στα κόμματά τους και ειδικά στους... «μονομάχους της πρωτιάς», όπως αποκαλούν τον ΣΥΡΙΖΑ και τη ΝΔ, το πώς θα διασφαλιστεί αυτό το ζητούμενο: «Η Ελλάδα», γράφει στο ΑΠΕ ο πρόεδρος του ΣΕΒ, Θ. Φέσσας, «έχει μόνο μία επιλογή - στην οποία συμφωνούν οι δύο "μονομάχοι" της πρωτιάς στις εκλογές: Να κοιτάξει μπροστά. Αυτό το "μπροστά" συνδέεται με έναν οδικό χάρτη και δεσμεύσεις που υπερβαίνουν τις βεβαιότητες του ενός ή του άλλου και απαιτούν συλλογική δουλειά, υπερκομματική λογική, συναίνεση και ουσιαστικό κοινωνικό διάλογο»...
Τοποθετήσεις, αν μη τι άλλο, χρήσιμες για να διαλύεται η ομίχλη με την οποία επιχειρούν να σκεπάσουν την αντιλαϊκή πολιτική τα διάφορα προπαγανδιστικά αστικά επιτελεία: Μέσα στα λόγια του εγχώριου κεφαλαίου μπορεί κανείς να «διαβάσει» καθαρά για λογαριασμό ποιανού φορτώθηκε ο λαός τρία μνημόνια, γιατί όλα τα βασικά κόμματα της αστικής διαχείρισης ψήφισαν παρέα το τρίτο μνημόνιο, γιατί σήμερα όλα αυτά τα κόμματα πίνουν νερό στο όνομα της «πολιτικής σταθερότητας», γιατί τα μέτρα που περιλαμβάνονται στα μνημόνια είναι μέτρα που ήρθαν για να μείνουν, αφού πάνω σε αυτά θα στηριχθεί η «κανονικότητα της ανταγωνιστικής ανάπτυξης»...