Ρεπορτάζ με υλικό από τον Γκέμπελς και την CIA

       

Βρήκαν την καλύτερη ευκαιρία για να ξεθάψουν και να προβάλλουν στις εκπομπές και στα δελτία ειδήσεων την «αφρόκρεμα» της αντικομμουνιστικής προπαγάνδας. Με αφορμή όλη αυτήν τη συζήτηση για την αντικομμουνιστική φιέστα στην Εσθονία, τα αστικά Μέσα Ενημέρωσης παρουσίασαν το περιεχόμενο της εκδήλωσης και το «έντυσαν» με πλάνα από ντοκιμαντέρ παραγωγής CIA και άλλων «ευαγών ιδρυμάτων». Βρήκαν την ευκαιρία να διαμορφώσουν «κλίμα», κάτω από τον τίτλο «εγκλήματα του κομμουνισμού». Και, να τα ρεπορτάζ, να οι αναλύσεις, να τα «ντοκουμέντα», να οι ομαδικοί τάφοι στο Κατίν κ.λπ. κ.λπ.

Γνωστή και παλιά ιστορία. Για να στοιχειοθετήσουν τις βρωμιές τους σχετικά με «τα εγκλήματα του κομμουνισμού», αναπαράγουν την ίδια τη ναζιστική προπαγάνδα, όπως συμβαίνει στην περίπτωση του Κατίν. Ή παπαγαλίζουν τον Γκέμπελς, άλλα στελέχη μυστικών υπηρεσιών μεταγενέστερα, που εμπνεύστηκαν διάφορα παραμύθια… Όσες σελίδες κι αν γράψουν τα επιτελεία τους, όσα ντοκιμαντέρ κι αν ξεθάψουν από τα αρχεία της CIA, το ψέμα δεν μπορεί να καλύψει ούτε τα εγκλήματα του ιμπεριαλισμού, ούτε βέβαια τα όσα πέτυχε ο σοβιετικός λαός με το αίμα και τους αγώνες του, ενάντια στην καπιταλιστική θηριωδία…

«Μάλλιο ζεις εσύ μας οδηγείς»!

       

Ποιος άλλος πήρε θέση για τα εγκλήματα του κομμουνισμού και κάλεσε να διαβαστεί η μαύρη βίβλος των κομμουνιστικών εγκλημάτων, ένα βιβλίο του οποίου αν αθροιστούν οι φερόμενοι ως δολοφονημένοι από τους κομμουνιστές θα βρεθεί ότι δεν εξολοθρεύτηκε από τους κομμουνιστές μόνο ο ανθρώπινος πληθυσμός της γης, αλλά και ο πληθυσμός των μυρμηγκιών της γης;! Ποιο παλικάρι μπήκε στην διαδικασία να μας πληροφορήσει για τα εγκλήματα των κομμουνιστών;!

Μα ποιος άλλος;! Ο τύπος που είχε την τιμή να τον χρήσει διάδοχό του ο πραξικοπηματίας Γεώργιος Παπαδόπουλος μέσα από την φυλακή! Ο τύπος που κραδαίνοντας το τσεκούρι φώναζε «Ο Μάλλιος ζει, αυτός μας οδηγεί» και «Πινοσέτ – Πινοσέτ»! Για όποιον δεν γνωρίζει ο Μάλλιος ήταν αρχιβασανιστής της χούντας και ο Πινοσέτ δικτάτορας της Χιλής που ανέτρεψε τον Αλιέντε. Αυτός λοιπόν ο τύπος ο οποίος ξεκίνησε την καριέρα του ως υμνητής της χούντας και ως τραμπούκος με τσεκούρι και μετά συνέχισε την καριέρα του βάζοντας γραβάτα και χοροπηδώντας από την ακροδεξιά στη δεξιά, από τη δεξιά στην ακροδεξιά και ξανά από την αρχή, ήταν αυτός που μίλησε για τα εγκλήματα του κομμουνισμού.

Κρίμα που δεν ζουν ο Μάλλιος, ο Μπάμπαλης, ο Μπουραντάς, ο Παπαδόγγονας και άλλοι βασανιστές της χούντας και συνεργάτες των Ναζί για να μας συμβουλέψουν κι εκείνοι να διαβάσουμε την μαύρη βίβλο του κομμουνισμού ώστε να ενημερωθούμε για τα εγκλήματά του!!

Πέτρος Τατ.

ΑΝΑΚΑΙΝΙΣΜΕΝΗ ΙΔΕΟΛΟΓΙΑ

 Η απόρριψη από τον υπουργό Δικαιοσύνης Σ. Κοντονή της πρόσκλησης της Εσθονίας, προεδρεύουσας της Ευρωπαϊκής Ένωσης, για συμμετοχή της Γενικής Γραμματείας Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων σε συνέδριο με τίτλο «Η κληρονομιά στον 21ο αιώνα των εγκλημάτων που διαπράχθηκαν από τα κομμουνιστικά καθεστώτα» προκάλεσε πολλές αντιδράσεις σ’ ένα ανακαινισμένο πεδίο αντιπαράθεσης με την αξιωματική αντιπολίτευση, που φιλοδοξεί να ενισχύσει  ιδεολογικά ένα πλήθος διανοουμένων όλων των ειδών και κατηγοριών –πολλοί από τους οποίους έκαναν καριέρα πουλώντας αριστεροσύνη και ιδεολογία στα χρόνια της μεταπολίτευσης.

 Επιλεκτική μνήμη και ξαναγράψιμο της ιστορίας από τους σημερινούς νικητές, είναι η γιγαντιαία ιδεολογική επίθεση της κυρίαρχης τάξης, που αν στη χώρα μας γίνεται ακόμα  με δειλά βήματα, κι είναι κι αυτός κι ένας λόγος της άρνησης της κυβέρνησης (πέρα βέβαια  από την προσπάθειά της να πείσει για το αριστερό φιλολαϊκό προφίλ της ασκώντας την ίδια  αντιλαϊκή πολιτική) αυτό οφείλεται  στη ματωμένη δεκαετία του ’40 με την ηττημένη επανάσταση και το μετέπειτα καταστροφικό για το λαό μετεμφυλιακό κράτος και την ύπαρξη του ΚΚΕ.

Η εξάρθρωση της ιστορίας που επιχειρείται σε όλη την Ευρώπη θέλει να επιβάλλει τη σύζευξη ναζισμού και κομμουνισμού σαν αντίπαλο ζεύγος προς την αστική δημοκρατία. Η λογική επιχειρηματολογία που αναπτύσσεται για την εξίσωση κουμμουνισμού-ναζισμού αποδείχνεται κατεξοχήν ευρετική –τα «θύματα του σταλινισμού» ανεβοκατεβαίνουν, το σύμφωνο Ρίμπεντροπ–Μολότωφη αποκομμένο από τα ιστορικά του συμφραζόμενα χρησιμοποιείται ως απόδειξη της συμμαχίας φασισμού και σοσιαλισμού, οι ουκρανοί των SS εκδημοκρατίζονται κλπ. Κι ενώ ο β παγκόσμιος πόλεμος ως στρατιωτική σύγκρουση εναντίον του φασισμού των  Χίτλερ και Μουσολίνι τέλειωσε το 1945, η πολιτική αντίθεση που εξέφραζε είτε την αναγνωρίζουμε  είτε όχι φαίνεται πως δεν έχει τελειώσει. Η προσπάθεια, σε κάθε ευκαιρία επετείου αυτής της σύγκρουσης, τα γεγονότα που μετουσιώνονται παραποιημένα σε αφήγηση να εμπλουτίζονται με μύθους απαξιωτικούς για το σοσιαλιστικό στρατόπεδο είναι ενδεικτική για το σημείο στο οποίο βρίσκεται η συνεχής αυτή πολιτική αντίθεση και το ρόλο του φασισμού στο κυρίαρχο σύστημα. Η θεωρία των δυο άκρων συμβαδίζει με την αντίληψη ότι δεν υπάρχει  εναλλακτική δυνατότητα πέραν της τωρινής τάξης πραγμάτων παρά μόνο προς το χειρότερο.  Το συγκεκριμένο μάλιστα συνέδριο αποκαλύπτει το στόχο της θεωρίας των δυο άκρων, που είναι η απομόνωση του κομμουνισμού –και η σταδιακή υποχώρηση του ναζισμού- σαν ολέθριου κι εγκληματικού συστήματος. Κι έτσι ο φασισμός νομιμοποιείται για να προσφέρει φρούδες ελπίδες στηριγμένες σε εσφαλμένες βάσεις.

Ο κυρίαρχος λόγος όλο και περισσότεροι αποπνέει κάθε πτυχή των κλασικών φασιστικών ιδεολογημάτων,  ένας αντικομμουνισμός ομολογουμένως τώρα με πιο ραφινάτο τρόπο. Η  επανεδραίωση κι εδώ και στην Ευρώπη  της ακροδεξιάς εκδοχής για το «σιδηρούν παραπέτασμα», η μόνιμη πίστη σ’ έναν ελεύθερο κόσμο, τα γκουλάκ οι κυμαινόμενες εκατόμβες σφαγιασθέντων, η ταπεινότητα των κινήτρων των επαναστατών και η αγριότητά τους  όλο και περισσότερο προβάλλονται στην κυρίαρχη πρόταση του λόγου της εξουσίας,

Με όχημα τα ανθρώπινα δικαιώματα καταδικάζεται κάθε απόπειρα ξεπεράσματος της καπιταλιστικής οργάνωσης της παραγωγής. Τα ανθρώπινα δικαιώματα παρέχουν  το ηθικό πλαίσιο που χρειάζεται μια πολιτική που εξυπηρετεί τα καπιταλιστικά συμφέροντα προκειμένου να στηρίξει τους ισχυρισμούς της ότι εκπροσωπεί το γενικό συμφέρον. Η καπιταλιστική Ευρώπη οριοθετεί το χώρο της και καλλιεργεί την κοινή βούληση των κατοίκων αυτού του χώρου να την υπερασπιστούν ενάντια στον εχθρό που θα ήθελε να επιβουλευθεί την ασφάλεια της, να υπερασπιστούν δηλ.  τον ίδιο τον καπιταλισμό. Οι εχθροί κατασκευάζονται και υποδεικνύονται.  Ο ισλαμικός φονταμενταλισμός απειλεί το παρόν μας, αλλά και η κομμουνιστική προοπτική απειλεί το μέλλον μας, αν επιμένουμε να πιστεύουμε και να αγωνιζόμαστε γι’  αυτήν.

Κι ενώ  μετά τη διάλυση της ΕΣΣΔ προβάλλονταν ένα συναινετικό και υπεράνω πολιτικών αντιθέσεων μοντέλο δημοκρατίας, όσο η κρίση οξύνεται ξαναγυρνάμε στις πιο ακραίες μορφές ψυχροπολεμικού ανταγωνισμού, την ίδια στιγμή που μοιάζει αντίπαλος να μην υπάρχει. Κι αναρωτιέται κανείς, με κομμουνιστικά κόμματα ολιγάριθμα ή αδύναμα, με ηττημένη την  κομμουνιστική επανάσταση και διαλυμένο το πρώτο εργατικό κράτος στον κόσμο, για το μέγεθος  του φόβου της άρχουσας τάξης ανά την Ευρώπη, και όχι μόνο, στην προοπτική  όποιας αντίδρασης από τις  εξαθλιωμένες μάζες, για να καταβάλλεται τέτοια προσπάθεια αμαύρωσης της σοσιαλιστικής ιδέας που μπορεί να τις κινητοποιήσει.  

Στην Ελλάδα ο κομμουνισμός ηττήθηκε και μάλιστα στρατιωτικά, κοντά εβδομήντα χρόνια τώρα, ενώ  στην Ευρώπη η αντεπανάσταση νίκησε στις πρώην σοσιαλιστικές χώρες περισσότερο από ένα τέταρτο του αιώνα. Κι είναι εκπληκτικό που αυτή η ήττα επιβεβαιώνεται πάλι και πάλι με συκοφαντίες, προπηλακισμούς και χλεύη. Υπήρξε ένα διάλειμμα στη χώρα μας όταν οι πιο οργισμένοι εχθροί του κομμουνισμού τράβηξαν τόσο το σχοινί που έγιναν από ένα σημείο και πέρα επικίνδυνοι για την ίδια την τάξη που τους εξέθρεψε και υπηρετούσαν.  Κι ήταν τότε, στη μεταπολίτευση, που η διωκόμενη και ηττημένη αριστερά κατάφερε να ξανασηκώσει το κεφάλι σε ένα κίνημα δυναμικό και πρωτοπόρο που το ΠΑΣΟΚ ενσωμάτωσε και διέλυσε.

  Και τώρα τα φαντάσματα του αντικομμουνισμού ξαναγυρίζουν. Και μεις όμως δεν είμαστε πια ανύποπτοι,  χωρίς πολιτικό κριτήριο. Η γνώση του παρελθόντος είναι η σοφία του παρόντος μας. Στο βαθμό λοιπόν που η λέξη αλήθεια συντάσσεται από το στερητικό –α και το ουσιαστικό λήθη, σημαίνει κάτι το οποίο δεν πρέπει να ξεχνιέται, συνδέεται επομένως με το μνημονικό χρέος των ανθρώπων, κι έτσι η αλήθεια  συνάπτει το παρελθόν  με το παρόν και το μέλλον. Κι αυτή τη συλλογική μνήμη του παρελθόντος μας, τη μνήμη των αγώνων  και θυσιών αυτών που αγωνίστηκαν πρέπει να υπερασπιστούμε για να κατανοήσουμε το παρόν μας.   Γι’ αυτό και  είναι στην μνήμη που  επεμβαίνει ο κυρίαρχος ιδεολογικός λόγος  με τις επετείους, που μετατρέποντας τα γεγονότα σε αφήγηση προς όφελος της κυρίαρχης τάξης,  αφαιρεί από τις λαϊκές μάζες το αισθητήριο της πραγματικότητας, το ιδιαίτερο αυτό αισθητήριο που τις έκανε τον ασφαλέστερο κριτή της ιστορίας τους. Και κάπως έτσι να ανεχτούμε  παθητικά την κοινωνική πραγματικότητα χωρίς καμιά αντίσταση, μη κατορθώνοντας να κατανοήσουμε τις βαθιές αιτίες αυτής της κατάστασης των πραγμάτων και τα μέσα για να ξεπεραστεί αυτή η κατάσταση.

Ευτυχώς στην Ελλάδα υπάρχει η Χρυσή Αυγή!

        

Ευτυχώς στην Ελλάδα υπάρχει η Χρυσή Αυγή ως σημείο αναφοράς και ως μέτρο σύγκρισης, προκειμένου ακριβώς να μην χάνεται το «μέτρο» και όταν αυτό χάνεται να είναι οφθαλμοφανές από ποιον χάθηκε και πόσο χάθηκε! Έτσι τις προηγούμενες ημέρες εξαπολύθηκε ένας αντικομμουνιστικός οχετός εξίσωσης του κομμουνισμού με τον φασισμό, του Στάλιν με τον Χίτλερ, του Ρίτσου με τον Γκαίμπελς, του Βάρναλη με τον Χίμλερ, του Χέμινγουεϊ με τον Ες, του Πικάσο με τον Γκέριγνκ, των 200 εκτελεσμένων κομμουνιστών της Καισαριανής με τους Μπουραντάδες, των εκτελεσμένων της Κοκκινιάς με τους Σούρλες, των δολοφονημένων του Μεσόβουνου με τον Μιχάλαγα, των εκτελεσμένων στα μαρτυρικά Ελληνικά χωριά με τους Ναζίδες και τους ταγματαλήτες, των 26.600.000  νεκρών Σοβιετικών πολιτών και στρατιωτών κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο με τους δολοφόνους τους Ναζίδες και Ρώσους, Ουκρανούς, Λεττονούς, Εσθονούς, Λευκορώσους και πάσης φύσης συνεργάτες των Ναζί!

Στην αντικομμουνιστική αυτή προσπάθεια, η οποία ουσιαστικά αθωώνει τους Ναζί δολοφόνους και ενοχοποιεί όσους αντιστάθηκαν στον Γερμανό κατακτητή, τον χορό σέρνει η Χρυσή Αυγή και αυτό είναι πολύ φυσιολογικό αφού τα στελέχη της χαιρετούν Ναζιστικά, θαυμάζουν τον Χίτλερ και πολλά από αυτά φέρουν στο σώμα τους δερματοστιξίες με αγκυλωτούς και άλλους ναζιστικούς σταυρούς. Εδώ ακριβώς «κολλάει» και η κουβέντα από την οποία ξεκινήσαμε αυτήν την γραφή, παρουσιάζοντας την Χρυσή Αυγή ως σημείο αναφοράς και ως μέτρο σύγκρισης! Τον αντικομμουνιστικό αυτό χορό τον οποίο σέρνει η Χρυσή Αυγή, διεκδικεί και μάλιστα με επιθετικό τρόπο να σύρει η Νέα Δημοκρατία, συναγωνιζόμενη με την Χρυσή Αυγή ποιος θα πει την μεγαλύτερη βρωμιά για τον κομμουνισμό! Από κοντά στον χυδαίο αυτό αντικομμουνιστικό χορό το ΠΑΣΟΚ, οι ΑΝΕΛ, το ΠΟΤΑΜΙ, η Ένωση Κεντρώων που με επίσημες ανακοινώσεις ή με δηλώσεις στελεχών τους κοντράρονται με την Χρυσή Αυγή για το ποιος είναι μεγαλύτερος αντικομμουνιστής!

Νέα Δημοκρατία, ΠΑΣΟΚ, ΑΝΕΛ, ΠΟΤΑΜΙ, Ένωση Κεντρώων ταυτίζονται με την Χρυσή Αυγή σ’ έναν πρωτόγονο, κανιβαλικό και χυδαίο αντικομμουνισμό, δίνοντας στον ΣΥΡΙΖΑ ένα εύκολο πεδίο αντιπαράθεσης σ’ ένα «γήπεδο» που μπορεί να τους συντρίψει, αφού ο Ελληνικός λαός δεν υπήρξε ποτέ φασίστας και ποτέ δεν πρόκειται να ξεχάσει τα εκτελεστικά αποσπάσματα και τα καμένα χωριά από τους Ναζίδες και τους συνεργάτες τους. Νέα Δημοκρατία, ΠΑΣΟΚ, ΑΝΕΛ, ΠΟΤΑΜΙ, Ένωση Κεντρώων ταυτιζόμενοι με την επιχειρηματολογία και την φρασεολογία της Χρυσής Αυγής παρασταίνουν τον ΣΥΡΙΖΑ ως το μόνο κόμμα εκτός από το ΚΚΕ που υπερασπίζει τους ήρωες της αντίστασης και δεν τους ταυτίζει με τους εισβολείς και τους συνεργάτες τους! Ποιους;! Τους Συριζαίους που μπροστά στα όσα έλεγαν τα προηγούμενα χρόνια για τα εγκλήματα του κομμουνισμού αυτά που λένε οι Χρυσαυγίτες ωχριούν, με τελευταίο παράδειγμα αυτό που έγραψε πριν λίγο καιρό η «Αυγή» ότι «η άκρα αριστερά υποκαθιστά τον Θεό στην ιδεολογία της με το κράτος που θα εφαρμόσει την κοινωνική (ταξική) δικαιοσύνη (…) Αυτή η παιδαριώδης ταξική δικαιοσύνη ναυάγησε στα ρηχά (…) Έτσι οδήγησαν τη Σοβιετική Ένωση στη διάλυση, ενώ πρόσθεσαν στα εκατομμύρια θύματα του ναζισμού και του ιμπεριαλισμού και τα εκατομμύρια θύματα του σταλινισμού».

Νέα Δημοκρατία, ΠΑΣΟΚ, ΑΝΕΛ, ΠΟΤΑΜΙ, Ένωση Κεντρώων που ταυτίζονται μεταξύ τους και με την Χρυσή Αυγή στον αντικομμουνισμό βεβηλώνοντας την μνήμη των εκατομμυρίων κομμουνιστών που έδωσαν την ζωή τους στη μάχη κατά του ναζισμού, ταυτίζονται μεταξύ τους και με τον ΣΥΡΙΖΑ και σε κάτι άλλο βρωμερό και τρομερό και μάλιστα φρέσκο και πρόσφατο που δεν μπορεί να ξεχαστεί λόγω παρέλευσης πολλών χρόνων! Όλοι αυτοί ταυτίζονται στο ότι ψήφισαν και στήριξαν το τρίτο μνημόνιο μαζί με τον ΣΥΡΙΖΑ για να ξεσκίσουν τις σάρκες του Ελληνικού λαού! Όλοι αυτοί οι οποίοι σήμερα μας πουλάνε χυδαίο αντικομμουνισμό, άνοιξαν την Βουλή καλοκαιριάτικα τον δεκαπενταύγουστο του 2015 και ψήφισαν το τρίτο μνημόνιο μαζί με τον ΣΥΡΙΖΑ κόντρα στην απόφαση του Ελληνικού λαού στο δημοψήφισμα του Ιουλίου του 2015.

Νέα Δημοκρατία, ΠΑΣΟΚ, ΑΝΕΛ, ΠΟΤΑΜΙ, Ένωση Κεντρώων που πριν δύο χρόνια ταυτίστηκαν στην ανατροπή της λαϊκής βούλησης για το σκίσιμο των μνημονίων και ψήφισαν ή στήριξαν τα μνημόνια μαζί με τον ΣΥΡΙΖΑ για να πιουν το αίμα του Ελληνικού λαού, σήμερα ταυτίζονται με την Χρυσή Αυγή στον αντικομμουνισμό!

Ευτυχώς όμως υπάρχει και η Χρυσή Αυγή για να είναι φως φανάρι με ποιον ταυτίζονται όλοι αυτοί!

Νάβις

«Ή αποχωρεί το ΠΑΜΕ ή αναβάλλεται η συζήτηση»

Κατιούσα

Δημοσιεύουμε καταγγελία του Συνδικάτου Ιδιωτικών Υπαλλήλων Νομού Πιερίας. Θυμίζουμε, εκτός αν κάνουμε λάθος, ότι η Επιθεώρηση Εργασίας δημιουργήθηκε για να προστατεύει τον εργαζόμενο από την εργοδοτική αυθαιρεσία και να επιλύει, τουλάχιστον αμερόληπτα, τις διαφορές που προκύπτουν μεταξύ εργαζόμενου και εργοδότη. Ή μήπως δεν είναι έτσι;

Ανακοίνωση – Καταγγελία

Το ΣΙΥΝΠ ‘‘Η ΠΡΩΤΟΠΟΡΙΑ’’ καταγγέλλει το Σώμα Επιθεώρησης Εργασίας και πιο συγκεκριμένα την προϊσταμένη του τμήματος κοινωνικής επιθεώρησης Πιερίας, η οποία με τη στάση της απέδειξε περίτρανα πως κάθε άλλο παρά προασπίζεται τα δικαιώματα των εργαζομένων.
Στις 17/8/17 σε συζήτηση επίλυσης εργατικής διαφοράς μεταξύ εργαζομένου στο δήμο Δίου-Ολύμπου και εκπροσώπων του δήμου η προϊσταμένη ανέβαλε τη διαδικασία διότι ο εργαζόμενος επέμενε να παραβρίσκεται εκεί εκπρόσωπος της Γραμματείας Πιερίας του ΠΑΜΕ.
Βέβαια δεν εκπλαγήκαμε από την εξέλιξη αυτή. Έχουμε ξαναδεί παρόμοιο έργο με πρωταγωνιστή τον κο Δημόπουλο, Δήμαρχο του δήμου Δίου-Ολύμπου, ο οποίος υπέβαλε μήνυση σε εργαζόμενους επειδή απέργησαν σε ημέρα κατά την οποία γινόταν πανελλαδικά απεργιακές κινητοποιήσεις (!). Όπως λοιπόν εκβιαστικά και τρομοκρατικά λειτουργεί ο εργοδότης, έτσι και η προϊσταμένη του ΣΕΠΕ που διαχειρίζεται την καταγγελία εκβιάζει λέγοντας ευθαρσώς στον εργαζόμενο ‘‘ή αποχωρεί το ΠΑΜΕ ή αναβάλλεται η συζήτηση’’.
Αυτοί είναι λοιπόν οι μηχανισμοί της κυβέρνησης, άλλα και των προηγούμενων κυβερνήσεων σε βάρος των εργαζομένων για να περάσουν την αντιλαϊκή τους πολιτική. Άξιοι υπερασπιστές των αντεργατικών νόμων που ψηφίζονται στη βουλή από όλα τα αστικά κόμματα. Η προϊστάμενη του ΣΕΠΕ Πιερίας, που διαχειρίζεται την καταγγελία επικαλούμενη τη νομοθεσία και ερμηνεύοντάς την κατά το δοκούν, ανέβαλε την συνάντηση επειδή ενοχλείται από τους συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ. Γιατί άραγε; Επί μια ώρα η προϊσταμένη της Επιθεώρησης Εργασίας μιλούσε για τα διαδικαστικά και όχι για την ουσία των καταγγελιών, για τις απολύσεις των εργαζομένων επειδή τόλμησαν να απεργήσουν, για το δικαίωμα να έχουν σταθερή και μόνιμη δουλειά, για να πάρουν τα δεδουλευμένα τους για να ταΐσουν τα παιδία τους, καθώς επίσης και για μια σειρά από παραβιάσεις στα εναπομείναντα εργασιακά δικαιώματα που έχουν να κάνουν με την τήρηση βιβλίου παρουσίας εργαζομένων, υγείας, υπερωριών, εβδομαδιαίου προγράμματος, κ.α., τα οποία περιέχονται στην καταγγελία του εργαζομένου που έχει κατατεθεί στην επιθεώρηση εδώ και 20 μέρες. Γι’ αυτά τα προβλήματα δεν είπε κουβέντα. Από πότε η προϊστάμενη του ΣΕΠΕ που διαχειρίζεται το θέμα της καταγγελίας για όσα λαμβάνουν χώρα στο δήμο Δίου- Ολύμπου και όχι μόνο, θα βάλει όρους στο Σ.Ι.Υ.Ν.Π. και στον εργαζόμενο για το αν στη συζήτηση της εργατικής διαφοράς με την εργοδοσία θα είναι παρόν το ΠΑΜΕ η όχι; Τι φοβάται αλήθεια;
To Σ.Ι.Υ.Ν.Π. και τα σωματεία που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ δεν πρόκειται να δώσουν διαπιστευτήρια νομιμοφροσύνης στην αντιλαϊκή πολίτικη της κυβέρνησης που τσακίζουν τη ζωή των εργαζομένων και σε όσους στηρίζουν αυτήν την πολίτικη. Θα είναι στην πρώτη γραμμή του αγώνα μέχρι την ανατροπή!
Χτίζουμε μέτωπο κοινωνικής συμμαχίας και συνεχίζουμε να παλεύουμε ενάντια σε κάθε απόπειρα παρεμπόδισης της συνδικαλιστικής δράσης. Ότι με αιματηρούς αγώνες κατακτήθηκε χρόνια πριν, δε θα μας το στερήσει τώρα καμία επιθεωρητής εργασίας, κανένας δήμαρχος, καμία κυβέρνηση. Κλιμακώνουμε τον αγώνα μας, δυναμώνουμε την πάλη και τους θυμίζουμε οτι Νόμος είναι το Δίκιο του Εργάτη!

Εκμετάλλευση Επιθεώρηση Εργα

Μεσαίωνας χωρίς σύνορα

Βασίλης Κρίτσας

Δεν έχουμε φόβο! Αυτό ήταν το μήνυμα που πέρασαν, όσοι βρέθηκαν χτες στο Καμπ Νου, στον αγώνα της Μπαρτσελόνα με την Μπέτις. Μπορεί οι θεατές να ήταν λιγότεροι, αφού πολλοί τουρίστες φοβήθηκαν ένα νέο χτύπημα κι επέστρεψαν τα εισιτήριά τους, όσοι πήγαν τελικά όμως, έδειξαν πως η καλύτερη απάντηση στον τρόπο είναι το θάρρος κι η απαξίωσή του.
Οι παίκτες της Μπάτσα είχαν στη φανέλα τους το όνομα της πόλης, αντί για το δικό τους: BARCELONA. Αυτοί της Μπέτις έδειξαν στη σέντρα ένα αντίστοιχο μήνυμα αλληλεγγύης. Ενώ ένας Άραβας φίλαθλος στην κερκίδα, είχε ένα πλακάτ με το σύνθημα: η τρομοκρατία δεν έχει θρησκεία.

Πολύ σωστά. Αλλά ούτε ο Μεσαίωνας κι η πνευματική καθυστέρηση έχουν σύνορα ή θρησκευτική αποκλειστικότητα. Το απέδειξε χτες ο Βασίλης Δημητριάδης, που έχει διοικητικό πόστο στην ΑΕΚ και αποφάσισε να ραντίσει με αγιασμό, όχι τους παίκτες, ούτε τα θεμέλια της Αγια-Σοφιάς στη Φιλαδέλφεια, αλλά τα γκολπόστ του ΟΑΚΑ, πριν τον αγώνα με τον Παναιτωλικό! Τα δοκάρια έκαναν το ιερό καθήκον τους κι έδωσαν τη νίκη στην ΑΕΚ με 2-0. Αν δεν τα κατάφερναν, μπορεί σε ένδειξη παραδειγματισμού να γινόταν πράξη ο στίχος του ύμνου της ΑΕΚ, που λέει στους παίκτες “σουτάρετε και σπάστε τα δοκάρια…” ή κάποιος επιπλέον αγιασμός, για να διορθώσει τις ατέλειες και τα τεχνικά ζητήματα του πρώτου. Βοήθειά μας, και μη χειρότερα…

Κι όχι, τα παραπάνω δεν αποτελούν χλεύη προς τη χριστιανική πίστη, η οποία λέει, αν δεν κάνουμε λάθος, “μην επικαλείσαι το όνομά του επί ματαίω”, για μια ποδοσφαιρική αναμέτρηση. Πχ “κερδίσαμε με τη βοήθεια του Θεού και της Παναγίας”, όπως λέει πάντα ο Άγγελος Αναστασιάδης ή “ήταν θέλημα Θεού” μια φάση, ένα πέναλτι, κοκ.
Στα Χανιά, ο Κομαντάντε Τσάβες -όνομα και πράγμα- έκανε ντεμπούτο με γκολ για τον Παναθηναϊκό, αλλά πολύ λίγοι το είδαν ζωντανά από το γήπεδο, όπου το φτηνότερο εισιτήριο είχε 30 ευρώ, λες και ήταν έξοδος με κράτηση και μπουκάλι ποτό. Τζάμπα πράγμα για τέτοιο υπερθέαμα, όπως το ελληνικό πρωτάθλημα. Δυστυχώς ο σύνδεσμος οπαδών της Θύρα 13 Κρήτης δε φάνηκε να εκτιμά την πολιτική τιμών στα εισιτήρια, κηρύσσοντας αποχή σε ένδειξη διαμαρτυρίας, σημειώνοντας μεταξύ άλλων στη σχετική ανακοίνωσή του.

Δεν μπορεί σε μια εποχή μνημονίων και οικονομικού κραχ της χώρας, σε ένα ανυπόληπτο και αμφιβόλου καθαρότητας πρωτάθλημα, με προέδρους ομάδων υπό δικαστική δίωξη και με ένα θέαμα σχεδόν μηδενικής αξίας, κάποιοι ακόμα να επιμένουν σε αυτές τις τακτικές.

Στην πρεμιέρα του Καμπιονάτο, είχαμε μια ιστορική στιγμή με την πρώτη χρήση του βίντεο (σύστημα VAR) για την εξέταση μιας αμφισβητούμενης φάσης από το διαιτητή και τον καταλογισμό ενός πέναλτι, στο παιχνίδι Γιουβέντους-Κάλιαρι. Ακόμα πιο ιστορική στιγμή ήταν πως το πέναλτι δόθηκε εις βάρος της Γιούβε -αυτό κι αν είναι είδηση- αλλά το απέκρουσε ο Μπουφόν κι αποκαταστάθηκε η τάξη.

Το ερώτημα είναι πόσο λογικό είναι να διακόπτεται κάθε τόσο μια ποδοσφαιρική αναμέτρηση, για να εξεταστούν οι επίμαχες φάσεις, χωρίς να καταστρέφεται ο ρυθμός του παιχνιδιού.
Στη Μπουντεσλίγκα, το απόλυτο κοντράστ ήταν μεταξύ του Νίκολας Μούλερ (Αμβούργο) που τραυματίστηκε πανηγυρίζοντας ένα γκολ, σαν ελικόπτερο, και μένει έξω για έξι μήνες τουλάχιστον, και του Μάριο Γκέτσε (Ντόρντμουντ) που επέστρεψε μετά από έξι μήνες στα γήπεδα, ενώ οι γιατροί είχαν διαγνώσει πως πρέπει να απέχει επ’ αόριστον από την ενεργό δράση. Η μεγαλύτερη χαρά στην καριέρα του -μεγαλύτερη κι απ’ όταν σκόραρε το νικητήριο γκολ της Γερμανίας σε τελικό Μουντιάλ- που δεν μπορεί να αποδοθεί με τις γνωστές κλισέ φράσεις, “νικητής της ζωής”, κτλ.

Στο μπάσκετ, η Αυστραλία αναδείχτηκε για πρώτη φορά στην ιστορία της πρωταθλήτρια Ασίας (!), νικώντας εύκολα το Ιράν, και το επόμενο βήμα είναι να κατακτήσει του χρόνου και τη Γιουροβίζιον, για να ολοκληρώσει τον εισοδισμό της…
Κι η ανακοίνωση της απουσία του Τεόντοσιτς από το Ευρωμπάσκετ, όπου οι ΝΒΑers την κάνουν ο ένας μετά τον άλλο, έρχεται να επιβεβαιώσει τον κανόνα για τους ακριβοπληρωμένους αστέρες του πρωταθλήματος (όπως ο Αντετοκούμπο) και τις εντολές των ομάδων τους, που έχουν το καρπούζι και το μαχαίρι. Και βασικά το χρήμα, για να μαχαιρώσουν τα πάντα…

«Τα Νέα» ξαναγυρίζουν στις κατοχικές ρίζες τους!

       

«Τα Νέα» επανακυκλοφόρησαν με αντικομμουνιστικό οχετό! Και κυκλοφόρησαν έτσι έχοντας πολλαπλή στόχευση, εκτός του ότι ξαναβρήκαν τον δρόμο τους και γύρισαν στις ρίζες τους την περίοδο της κατοχής όταν κυκλοφορούσαν με τον τίτλο «Αθηναϊκά Νέα» και υμνούσαν τους Ναζί και τους συνεργάτες τους,  το φασιστικό Άξονα και κυρίως πολεμούσαν κάθε ιδέα αντίστασης στους καταχτητές.

Αυτά τα «κατορθώματα» θυμήθηκαν «Τα Νέα» και κυκλοφόρησαν με το αντικομμουνιστικό πρωτοσέλιδο «Ο σταλινισμός στην εξουσία, Πώς η Άνοιξη της Πράγας σκόνταψε στον αντιευρωπαϊκό χειμώνα του ΣΥΡΙΖΑ 49 χρόνια μετά», αναφερόμενα στην άρνηση του ΣΥΡΙΖΑ να συμμετάσχει σε καρναβαλική φιέστα εξίσωσης του κομμουνισμού με τον φασισμό!

Το πρωτοσέλιδο των «Νέων» πέρα από την παραχάραξη της ιστορίας στοχεύει και σε άλλα πράγματα! Στοχεύει να παρουσιάσει τον ΣΥΡΙΖΑ ως κομμουνιστικό κόμμα και την ελεεινά αντιδραστική – αντιλαϊκή πολιτική του ως κομμουνιστική. «Τα Νέα» προσπαθούν να βγάλουν λάδι τον πιο άγριο καπιταλισμό που υπηρετεί ο ΣΥΡΙΖΑ και να χρεώσουν όλη αυτή τη βαρβαρότητα που ζούμε σήμερα στον κομμουνισμό! Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει τόση σχέση με τον κομμουνισμό όση σχέση είχε με τον κομμουνισμό ο ιδιοκτήτης των «Νέων» την περίοδο της Κατοχής, αλλά και όση σχέση έχει ο σημερινός τους ιδιόκτητης με τον κομμουνισμό!

Ο ΣΥΡΙΖΑ επίσης αρνήθηκε να πάρει μέρος στην αντικομμουνιστική καρναβαλική φιέστα εξίσωσης του κομμουνισμού με τον φασισμό, όχι γιατί έχει περισσότερες ενστάσεις σ’ αυτό το ζήτημα από αυτές που έχουν «Τα Νέα», αλλά γιατί ο Ελληνικός λαός δεν ξέπεσε τόσο ώστε να ταυτίσει τους 200 εκτελεσμένους κομμουνιστές της Καισαριανής με τους ναζί εκτελεστές τους και τους συνεργάτες τους, ο Ελληνικός λαός δεν κατρακύλησε τόσο πολύ ώστε να ταυτίσει τους 26.000.000 νεκρούς Σοβιετικούς πολίτες και στρατιώτες με τους ναζί δολοφόνους τους και τους συνεργάτες τους, ο Ελληνικός λαός δεν χάζεψε τόσο πολύ ώστε να ταυτίσει αυτούς που τσάκισαν τον Γερμανό κατακτητή με τους Γερμανούς κατακτητές των εγκλημάτων της Κοκκινιάς, του Κούρνοβου, του Μεσόβουνου, των Πύργων, του Χορτιάτη, της Κανδάνου, του Δίστομου, των Καλαβρύτων και των τόσων μαρτυρικών χωριών που βίωσαν την Ναζιστική φωτιά και απανθρωπιά!

Όσον αφορά την σκόπιμη παραχάραξη της ιστορίας, «Τα Νέα» ζητούν να εξισωθούν οι θύτες με τα θύματα, τα 26.000.000 νεκρών Σοβιετικών πολιτών και στρατιωτών με τους Ναζί σφαγείς τους και τους συνεργάτες τους, ζητούν να εξισωθούν τα θύματα με τους θύτες, οι αμυνόμενοι με τους εισβολείς, οι πατριώτες με τους προδότες! Ξέρουν τι κάνουν «Τα Νέα»! Με έμμεσο τρόπο προσπαθούν να αθωώσουν και τα «Αθηναϊκά Νέα» για την δοσιλογική τους δράση κατά την κατοχή, για την συνεργασία τους με τους Ναζί! «Τα Νέα» με έμμεσο τρόπο παρέχουν κάλυψη σε Εσθονούς, Λεττονούς, Ουκρανούς και πάσης φύσεως συνεργάτες των Ναζί που έκαψαν, ρήμαξαν και δολοφόνησαν σ’ ολόκληρο τον κόσμο!

Όσο για την Άνοιξη της Πράγας «Τα Νέα» κάνουν πως ξεχνούν ότι είχε συμπληρωθεί πάνω από δεκαετία που είχε πεθάνει ο Στάλιν, ενώ κάνουν πως ξεχνούν επίσης ότι οι προβοκάτορες και οι πράκτορες των ξένων υπηρεσιών που έδρασαν στην «Άνοιξη της Πράγας» δεν καλούσαν έντιμα τον λαό να πολεμήσει για να ανατρέψει τον κομμουνισμό, αλλά να πολεμήσει για να απαλλαγεί από τους Σοβιετικούς και να οικοδομήσει έναν «εθνικό κομμουνισμό»!

Όσον αφορά τον χειμώνα του ΣΥΡΙΖΑ, αυτός είναι βαριά αντιλαϊκός γιατί αντιευρωπαϊκό δεν τον λες αφού ότι βρωμερή, τρομερή και αντιλαϊκή ευρωπαϊκή εντολή υπήρχε, κατάφερε να την περάσει και να την ψηφίσει τόσο εύκολα όσο εύκολα δεν θα μπορούσαν οι ιμπεριαλιστικοί μηχανισμοί και οι ντόπιοι πλουτοκράτες να την επιβάλλουν ούτε με τα τεθωρακισμένα!

Το πρωτοσέλιδο των «Νέων» δεν κάνει τίποτα άλλο παρά να περνάει τον ΣΥΡΙΖΑ από την «κομμουνιστική κολυμβήθρα του Σιλωάμ»!

Αυτά τα λίγα για «Τα Νέα» τον απόγονο των «Αθηναϊκών Νέων» και το αντικομμουνιστικό πρωτοσέλιδό τους!

Ανδρομάχη Συμέλα Νικολαΐδου

ΕΣΘΟΝΙΑ Οι συνεργάτες των ναζί τιμώνται ως «αγωνιστές της ελευθερίας»!

Αντικομμουνιστικός παροξυσμός με τις πλάτες της ΕΕ και των ΗΠΑ

Associated Press

Εσθονία: Μνημείο τιμής στους ναζί που πολέμησαν ενάντια στη Σοβιετική Ενωση

Στην Εσθονία, σε μια χώρα όπου 275.000 Σοβιετικοί στρατιώτες και παρτιζάνοι έδωσαν τη ζωή τους για την απελευθέρωσή της από το ναζιστικό ζυγό, γίνεται μεγάλη προσπάθεια από τις αστικές κυβερνήσεις των τελευταίων δεκαετιών, με τη στήριξη της ΕΕ και των ΗΠΑ, να κατοχυρωθεί η ηρωοποίηση όσων πολέμησαν στο πλευρό των ναζί κατά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Ενδεικτικό είναι ότι το εσθονικό Κοινοβούλιο, το Φλεβάρη του 2012, ενέκρινε απόφαση σύμφωνα με την οποία και επίσημα το κράτος αναγνωρίζει τους Εσθονούς ναζί ως «αγωνιστές της ελευθερίας»...

Ξηλώνουν μέχρι και τα σύμβολα

Στη χώρα αυτή ξηλώνονται αντιφασιστικά μνημεία, όπως συνέβη τον Απρίλη του 2007 με το μνημείο του μπρούντζινου στρατιώτη «Αλιόσα» από την κεντρική πλατεία του Ταλίν, για την αποκαθήλωση του οποίου έγινε αιματοκύλισμα από την αστυνομία, με έναν νεκρό.
Ταυτόχρονα, στήνονται μνημεία για όσους Εσθονούς συμμετείχαν στις φασιστικές λεγεώνες των «Ες-Ες» και προς τιμήν των χιτλερικών στρατευμάτων που βρίσκονταν στη χώρα έως το 1944. Το ΚΚ και τα κομμουνιστικά σύμβολα έχουν απαγορευθεί, ενώ η περίοδος που η Εσθονία βρισκόταν στη σύνθεση της ΕΣΣΔ θεωρείται «κατοχή». Μάλιστα, στο Ταλίν λειτουργεί «Μουσείο σοβιετικής κατοχής» για την περίοδο 1940 - 1991.
Επίσης, η κυβέρνηση της Εσθονίας έχει χαρακτηρίσει, εδώ και μια δεκαετία, την 22η Σεπτέμβρη, μέρα που απελευθερώθηκε η πρωτεύουσα από το φασισμό, «μέρα πένθους», για να εμπεδωθεί από τη νέα γενιά πως η μέρα κατά την οποία ο Κόκκινος Στρατός απελευθέρωσε τη χώρα, σήμανε δήθεν την «κατοχή» της.
Θυμίζουμε ότι τη μέρα εκείνη του 1944, πρώτο στην πόλη μπήκε το 8ο Εσθονικό Σώμα, με επικεφαλής τον Εσθονό συνταγματάρχη Β. Βέρκα. Οι πάνω από 20.000 μαχητές του Εσθονικού Σώματος και οι 500 παρτιζάνοι που βραβεύτηκαν με παράσημα και μετάλλια, καθώς και οι 12 Εσθονοί στρατιώτες και αξιωματικοί στους οποίους απονεμήθηκε ο τίτλος του «Ηρωα της Σοβιετικής Ενωσης», τα κέρδισαν με το αίμα τους.

«Δάκτυλος» ΗΠΑ και ΕΕ

Στην αντικομμουνιστική - αντισοβιετική υστερία των αστικών κυβερνήσεων της Εσθονίας πρωταγωνιστεί η λεγόμενη «Ενωση Αγωνιστών της Ελευθερίας», που συγκεντρώνει στις γραμμές της τους βετεράνους της 20ής εσθονικής μεραρχίας των «Waffen SS», που πολέμησαν στο πλευρό της ναζιστικής Γερμανίας, και τους απογόνους τους.
Οι τιμές των αστικών κυβερνήσεων προς την ένωση αυτή είναι αλλεπάλληλες. Οπως και προς την οργάνωση «Αδελφοί του Δάσους», που ευθύνονται για χιλιάδες εγκλήματα, τόσο κατά τη διάρκεια της ναζιστικής κατοχής, όσο και κατά τα πρώτα χρόνια μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, αφού όσοι δεν εξολοθρεύτηκαν κατά την απελευθέρωση από τον Κόκκινο Στρατό, συνέχισαν την εγκληματική δράση τους κατά του σοβιετικού λαού. Ακόμη, στα σχολεία της Εσθονίας προβάλλεται η ταινία «Οι στρατιώτες της νεκροκεφαλής», η οποία αφιερώνεται στους Εσθονούς της 20ής μεραρχίας των Ες Ες.
Η ιστορική δικαίωση των ντόπιων ναζί ξεκίνησε από τις ΗΠΑ τη δεκαετία του '50, όταν για να βρουν «φίλιες δυνάμεις» στο εσωτερικό της ΕΣΣΔ, δημόσια ανακήρυξαν πως όσοι εντάχθηκαν στις λεγεώνες των Ες Ες στις χώρες της Βαλτικής ήταν «αγωνιστές της ανεξαρτησίας». Τη γραμμή, που χάραξε τότε η Ουάσιγκτον, ακολουθούν σήμερα όχι μόνο οι αρχές της Εσθονίας, αλλά και η ίδια η ΕΕ.

Ασύστολα ψεύδη και καταστολή

Η προσπάθεια της ιστορικής δικαίωσης του ναζισμού στη Βαλτική δεν είναι ένα απλό «καπρίτσιο» των αστικών κομμάτων μετά την παλινόρθωση του καπιταλισμού. Εχει να κάνει μ' έναν «κοινό παρονομαστή», που έχουν διαμορφώσει τα πολιτικά κόμματα της ντόπιας άρχουσας τάξης και που δεν είναι άλλος από τον αντισοβιετισμό και τον αντικομμουνισμό και την ανάγκη λήψης μέτρων περιορισμού της δράσης των κομμουνιστών. Στη βάση αυτή:

• Εχουν απαγορευτεί το ΚΚ Εσθονίας και κάθε οργάνωση που στήριξε τη διατήρηση της ΕΣΣΔ.
• Διαστρεβλώνεται συστηματικά και με κάθε τρόπο η ιστορική αλήθεια, που αφορά την εθελοντική ένταξη της Εσθονίας στη σύνθεση της ΕΣΣΔ.
• Περίπου 300.000 άνθρωποι (σε συνολικό πληθυσμό 1,3 εκατομμυρίων, που έχει η Εσθονία) έχουν στερηθεί την ιθαγένεια και όλα τα πολιτικά δικαιώματά τους!

Δεν τους ξελασπώνει...

(Συνέχεια από τη σελίδα 1)
Χαρακτηριστικό της κυβερνητικής υποκρισίας είναι και το γεγονός ότι εκπρόσωπος της κυβέρνησης είχε παραβρεθεί στις αντίστοιχες περσινές αντικομμουνιστικές εκδηλώσεις στην Μπρατισλάβα, όπως είχε καταγγείλει το ΚΚΕ.
Το γεγονός, εξάλλου, ότι στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ και ορισμένα από τα Μέσα που στηρίζουν την κυβέρνηση έχουν κάνει σημαία τους τα «εγκλήματα του σταλινισμού», τον οποίο διαχωρίζουν τάχα από τον σοσιαλισμό - κομμουνισμό, είναι ο «φερετζές» με τον οποίο πλασάρεται στην ΕΕ και σε όλο τον καπιταλιστικό κόσμο η πολεμική στο σοσιαλισμό, η συκοφάντηση των κατακτήσεων και των επιτευγμάτων που είχε η εργατική τάξη και ο λαός στις χώρες της σοσιαλιστικής οικοδόμησης, παρά τις αδυναμίες, τις ελλείψεις και τις στρεβλώσεις στην ανάπτυξη των σοσιαλιστικών σχέσεων παραγωγής, που σε μια πορεία οδήγησαν στην παλινόρθωση του καπιταλισμού.
Στόχος είναι να συγκαλυφθούν τα ιμπεριαλιστικά εγκλήματα που έζησαν και ζουν οι λαοί σε όλο τον κόσμο, να αποκρυφτεί η ανωτερότητα του σοσιαλισμού απέναντι στο σάπιο καπιταλισμό. Κυρίως, όμως, θέλουν να συκοφαντήσουν και να βάλουν εμπόδια στους σύγχρονους ταξικούς αγώνες, στην αμφισβήτηση της αντιλαϊκής πολιτικής του κεφαλαίου, στην οργάνωση της πάλης για την ανατροπή της εξουσίας του.
Διεκδικώντας άλλοθι αριστεροσύνης για την αντιλαϊκή του πολιτική, ο ΣΥΡΙΖΑ βγήκε λάβρος να αποκηρύξει ως ανιστόρητη τη «θεωρία των δύο άκρων». Δεν πέρασε, όμως, πολύς καιρός απ' όταν η εφημερίδα του ΣΥΡΙΖΑ και της κυβέρνησης φιλοξενούσε αρθρογραφία για τις «ακραίες ιδεολογίες», ανακαλύπτοντας σημεία ταύτισης του κομμουνισμού με το ναζισμό.
Εγραφε, μεταξύ άλλων, η «Αυγή» στα μέσα Ιούλη: «Το μίσος που χωρίζει τις ιδεολογίες της άκρας δεξιάς και της άκρας αριστεράς δεν είναι μίσος πολιτικό, ούτε ταξικό. Είναι μίσος θρησκευτικό. Προκύπτει μάλιστα περισσότερο από τις ομοιότητες και λιγότερο από τις διαφορές τους. Οι ιδεολογίες τους στην πραγματικότητα είναι "κοσμικές" θρησκείες. Οι παλιές θρησκείες είχαν στο κέντρο τους τον Θεό, οι νέες θρησκείες του φασισμού και του σταλινικού κομμουνισμού είχαν στο κέντρο τους το κράτος (...)
Η άκρα αριστερά υποκαθιστά τον Θεό στην ιδεολογία της με το κράτος που θα εφαρμόσει την κοινωνική (ταξική) δικαιοσύνη (...) Αυτή η παιδαριώδης ταξική δικαιοσύνη ναυάγησε στα ρηχά (...) Ετσι οδήγησαν τη Σοβιετική Ενωση στη διάλυση, ενώ πρόσθεσαν στα εκατομμύρια θύματα του ναζισμού και του ιμπεριαλισμού και τα εκατομμύρια θύματα του σταλινισμού».
Από την πλευρά της, με αφορμή και τη συζήτηση που προκάλεσε η απόφαση της κυβέρνησης να μη συμμετέχει επίσημα στις αντικομμουνιστικές παράτες της εσθονικής προεδρίας, η ΝΔ αποδίδει στον ΣΥΡΙΖΑ χαρακτηριστικά που δεν έχει, αναζητώντας σημεία διαφοροποίησης, μιας και ο ΣΥΡΙΖΑ εφαρμόζει τη δική της πολιτική και της στερεί τα εύσημα από τους εργοδοτικούς φορείς και τους ιμπεριαλιστές «συμμάχους», ΗΠΑ και ΕΕ.
Χαράσσουν μεταξύ τους κάλπικες διαχωριστικές γραμμές, ενώ ψήφισαν μαζί το 3ο μνημόνιο και διαγκωνίζονται για το ποιος μπορεί καλύτερα να τσακίσει τα εργατικά - λαϊκά δικαιώματα για να εξασφαλίσει την ανάκαμψη της κερδοφορίας του κεφαλαίου. Υπηρετούν την ΕΕ, που έχει στο DNA της τον αντικομμουνισμό. Αυτό είναι το κριτήριο με το οποίο χρειάζεται να σταθεί απέναντί τους ο λαός, βλέποντας πίσω από τη σκόνη και τα πλαστά δίπολα.

Προετοιμάζουν νέα επίθεση στα Εργασιακά

Η πορεία προς την 3η «αξιολόγηση», που αναμένεται να αρχίσει μέσα στο φθινόπωρο, σηματοδοτεί το βάθεμα της αντεργατικής και αντιλαϊκής επίθεσης, παρά την προσπάθεια της κυβέρνησης να καλλιεργήσει κλίμα εφησυχασμού και, πολύ περισσότερο, να πείσει ότι οσονούπω βγαίνουμε από το τούνελ των μνημονίων και σε κάθε περίπτωση από εδώ και πέρα μόνο βελτίωση της κατάστασης μπορεί να υπάρξει για το λαό. Η προσπάθεια όμως της κυβέρνησης να φιλοτεχνήσει το νέο προπαγανδιστικό «αφήγημά» της σκοντάφτει στη σκληρή πραγματικότητα που βιώνει καθημερινά η εργατική τάξη και ιδιαίτερα στην εργασιακή ζούγκλα που έχει επιβληθεί μέσα στους χώρους δουλειάς και που η ίδια μονιμοποίησε με την τελευταία συμφωνία της με την τρόικα και εμβάθυνε ακόμα περισσότερο σε κρίσιμα ζητήματα για τους εργαζόμενους. Και επειδή η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ όχι μόνο δεν ελάφρυνε το ήδη επαχθές φορτίο των εργαζομένων, στο οποίο τους υπέβαλλαν όλες οι προηγούμενες αστικές κυβερνήσεις για λογαριασμό του κεφαλαίου, τα νέα μέτρα που πρόσθεσε και αυτά που αναμένεται να πάρει στο εγγύς μέλλον κάνουν ακόμα πιο επώδυνο και αντιδραστικό το χαρακτήρα των παρεμβάσεών της στην αγορά εργασίας, στην Ασφάλιση και τη φορολογία των λαϊκών εισοδημάτων.

***

Ετσι, παρά τα φληναφήματά της, η κυβέρνηση συμφώνησε με την τρόικα και ψήφισε με νόμο τη διαιώνιση του άθλιου αντεργατικού καθεστώτος που επιβλήθηκε στην αγορά εργασίας, τουλάχιστον από το 2011, χωρίς να θίξει ούτε ένα μέτρο από όσα μέχρι τώρα έχουν ψηφιστεί. Ως εκ τούτου, η κατάργηση των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας, η διατήρηση των μισθών πείνας στο ύψος των 586 και 511 ευρώ μεικτά έχουν και τη δική της σφραγίδα. Και κυρίως, η μισθολογική διάκριση μεταξύ των εργαζομένων άνω και κάτω των 25 ετών αποτελεί κόλαφο για την κυβέρνηση και έγκλημα σε βάρος της νέας γενιάς, που δεν μπορεί με τίποτα να ξεπλύνει. Επιπλέον, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ δεν περιορίστηκε στη διατήρηση της εργασιακής αθλιότητας, αλλά είχε και τη δική της αποφασιστική συνεισφορά, να την κάνει ακόμα πιο αβίωτη. Ετσι προχώρησε: Στην πλήρη απελευθέρωση των ομαδικών απολύσεων πάνω από τα όρια που έθετε ο νόμος για τις μεγάλες επιχειρήσεις. Στην ουσιαστική κατάργηση της κυριακάτικης αργίας με την επέκταση της λειτουργίας των καταστημάτων 32 Κυριακές το χρόνο, υπό το πρόσχημα του τουρισμού. Ισχυροποίησε τα όπλα της εργοδοσίας απέναντι στις εργατικές κινητοποιήσεις, δημιουργώντας προϋποθέσεις εφαρμογής του «λοκ - άουτ» (ανταπεργία). Μέχρι και στη δημιουργία «ηλεκτρονικού μητρώου συνδικαλιστικών οργανώσεων» δεσμεύτηκε να προχωρήσει, το οποίο μπορεί να αξιοποιηθεί από την εργοδοσία και το κράτος για ένα σύγχρονο «φακέλωμα» των εργαζομένων και της συνδικαλιστικής δράσης.

***

Και επειδή ακριβώς η επίθεση στις εργασιακές σχέσεις πάει χέρι χέρι με την προσπάθεια να μπουν επιπλέον εμπόδια στην οργάνωση των εργαζομένων και στην ανάπτυξη αγώνων, η κυβέρνηση δεσμεύτηκε ότι ενόψει της 3ης «αξιολόγησης» «θα υιοθετήσει νομοθεσία για την αύξηση της απαρτίας για την προκήρυξη απεργίας από πρωτοβάθμια σωματεία στο 50%». Η επικέντρωση του ενδιαφέροντος κυβέρνησης και τρόικας να θέσουν πρόσθετα εμπόδια στη συνδικαλιστική δράση και ειδικά στην προκήρυξη απεργιών, τη στιγμή μάλιστα που ακόμα και με το ισχύον καθεστώς 9 στις 10 απεργίες βγαίνουν από την αστική «Δικαιοσύνη» παράνομες και συνδικαλιστές οδηγούνται στα αστυνομικά τμήματα, είναι μια ακόμη πολύτιμη υπηρεσία στο κεφάλαιο. Επιβεβαιώνει παράλληλα ότι η ανάκαμψη που υπόσχεται η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ -ΑΝΕΛ έχει ως προϋπόθεση την ακόμα μεγαλύτερη «κάμψη» των εργατικών δικαιωμάτων και ταυτόχρονα τη μεγαλύτερη περιστολή των συνδικαλιστικών ελευθεριών. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο ότι σε πρόσφατο εβδομαδιαίο δελτίο, ο ΣΕΒ σημειώνει χωρίς περιστροφές πως «η διατήρηση μιας σύγχρονης αγοράς εργασίας στην εποχή μετά το πέρας της προσαρμογής με τα μνημόνια αποτελεί απαραίτητο συστατικό μιας βιώσιμης αναπτυξιακής διαδικασίας».

***

Ειδικότερα, ο ΣΕΒ εστιάζει στη διατήρηση του κατώτερου μισθού στα σημερινά εξευτελιστικά επίπεδα, με ορισμό του από το αστικό κράτος, στη διατήρηση της υπερίσχυσης των επιχειρησιακών συμβάσεων έναντι των κλαδικών, στη διατήρηση και παραπέρα ενίσχυση της «ευελιξίας» στην αγορά εργασίας, ενώ για την προώθηση των παραπάνω ζητά να ενισχυθεί ο «κοινωνικός διάλογος». Επί λέξει, οι βιομήχανοι αναφέρουν στο δελτίο τους: «Οι ελεύθερες συλλογικές διαπραγματεύσεις σε όλα τα επίπεδα πρέπει να εκκινούν από το επίπεδο του κατώτατου μισθού όπως καθορίζεται από το κράτος, που θα πρέπει να είναι ο υπέρτατος θεματοφύλακας της ανταγωνιστικότητας της εθνικής οικονομίας (...) Είναι σημαντικό να διατηρηθεί η δυνατότητα υπερίσχυσης των συμβάσεων που συνάπτονται πιο κοντά στο επίπεδο της επιχείρησης». Υποστηρίζουν δε πως «...όσο περισσότερο ευέλικτη είναι η αγορά εργασίας, τόσο περισσότερο αυξάνονται και οι "κενές" θέσεις εργασίας...». Είναι φανερό ότι κυβέρνηση και εργοδοσία έχουν «ξεθάψει» το τσεκούρι μετά τη 2η «αξιολόγηση» και ετοιμάζουν νέα κλιμάκωση σε βάρος του λαού. Η απάντηση είναι επιβεβλημένη και ένας πρώτος σταθμός για τους εργαζόμενους και τα άλλα λαϊκά στρώματα είναι η συμμετοχή στην κινητοποίηση του ΠΑΜΕ στις 9 Σεπτέμβρη στη Θεσσαλονίκη, με αφορμή τη ΔΕΘ.

Το διάβασα στην Αυγή. Ή μήπως ήταν η Χρυσή Αυγή;

16/07/2017

Σε κάθε μέσο ενημέρωσης γνωρίζεις ότι υπάρχει ένα κείμενο ή μια εκπομπή με το οποίο η διεύθυνση διασχίζει τον Ρουβίκωνα. Και για την Αυγή αυτή η στιγμή ήρθε στις 15 Ιουλίου του 2017 όταν η εφημερίδα, με κείμενο του Θάνου Παπαδόπουλου, επιχείρησε να ταυτίσει τον ναζισμό με τον κομμουνισμό.

Επαναφέροντας τη πιο χυδαία μορφή της θεωρίας των δυο άκρων και της ταύτισης φασισμού κομμουνισμού (που όπως έχουμε εξηγήσει επιβραβεύεται και από την ΕΕ με 100.000 ευρώ) ο αρθρογράφος υποστηρίζει, καταρχάς, ότι η άκρα δεξιά και ή άκρα αριστερά, είναι «κοσμικές θρησκείες» με περισσότερες ομοιότητες παρά διαφορές, τις οποίες δεν τις διακρίνει πολιτικό ή ταξικό μίσος.
Ο αχταρμάς στη σκέψη του είναι εμφανής από την πρώτη στιγμή αλλά η συνέχεια του κειμένου θα έκανε ακόμη και τον Γεωργαλά της δικτατορίας (και πρώην σύμβουλο του κυβερνητικού εταίρου, Πάνου Καμμένου) ή τον Στάθη Καλύβα να φαντάζουν σαν γίγαντες της αριστερής διανόησης.
Γράφει μεταξύ άλλων η Αυγή: «Η Άκρα Αριστερά υποκαθιστά τον Θεό στην ιδεολογία της με το κράτος που θα εφαρμόσει την κοινωνική (ταξική) δικαιοσύνη. Το κράτος αυτό πρέπει να συγκεντρώνει όλους τους πόρους και τα αγαθά της κοινωνίας και μετά να τα κόβει σε ίσα μερίδια και να τα μοιράζει εξίσου σε όλους. Φυσικά αυτή την απλοϊκή δικαιοσύνη δεν κατόρθωσαν να την εφαρμόσουν ούτε στη σταλινική σοβιετική αυτοκρατορία. Αυτή η παιδαριώδης ταξική δικαιοσύνη ναυάγησε στα ρηχά και το μόνο που κατόρθωσε ήταν να δημιουργήσει νέες ανίκανες κυρίαρχες τάσεις, την κρατική και την κομματική νομενκλατούρα που λεηλατούσε τον πλούτο που παρήγαγε ο λαός και οι εργαζόμενες τάξεις. Έτσι οδήγησαν τη Σοβιετική Ένωση στη διάλυση, ενώ πρόσθεσαν στα εκατομμύρια θύματα του ναζισμού και του ιμπεριαλισμού και τα εκατομμύρια θύματα του σταλινισμού».
Τσαλαβουτώντας ανάμεσα σε ιδεολογίες και δικτάτορες χωρίς καμία συνοχή, ο συντάκτης συγχέει έναν κρατισμό, τα στοιχεία του οποίου ο ίδιος οικοδομεί στο κεφάλι του, με τον κομμουνισμό, τον οποίο ταυτίζει με τον Στάλιν προκειμένου στη συνέχεια να τον ταυτίσει με τη ναζιστική θηριωδία.
Στη συνέχεια έρχεται η στιγμή για την Αυγή να καταδικάσει τη βία απ’ όπου και αν προέρχεται. Η άμυνα ενός εθνικοαπελευθερωτικού κινήματος ταυτίζεται τώρα με τη φασιστική βία: «Η έχθρα για τη δημοκρατία μάλιστα μπολιάστηκε από τις θεωρίες (σχεδόν πανομοιότυπες) για τη νομιμότητα της βίας, όταν αυτή έχει… δίκαιο ή εθνικό σκοπό!»
Και φυσικά όπως κάθε ακροδεξιά εφημερίδα έτσι και η Αυγή ταυτίζει τελικά τη ναζιστική Γερμανία, που θέλησε να καταλάβει τον πλανήτη, με τη Σοβιετική Ένωση, που την σταμάτησε: «Η κάθε ακραία ιδεολογία επιδιώκει την καταστροφή της δημοκρατίας για λογαριασμό της, για να επιβάλει το δικό της καθεστώς: το φασιστικό ή σοβιετικό κράτος. Επειδή ήταν τόσο όμοια μεταξύ τους στη μεταχείριση των λαών, γι’ αυτό είχαν τόσο αβυσσαλέο μίσος μεταξύ τους».
Το άρθρο δεν θα μπορούσε να μην καταφύγει και στα πιο φθηνά τεχνάσματα της άκρας δεξιάς αλλά και του ακραίου κέντρου όταν κατηγορεί τους οπαδούς των δυο άκρων ότι σε περιόδους «εθνικής ή οικονομικής κρίσης και καταστροφής, φτάνουν ώς τους φόνους και τους εμπρησμούς όταν δεν μπορούν να φτάσουν στα κοινοβούλια του… μίσους!».
Που αναφέρεται άραγε ο ποιητής; Στον εμπρησμό του Ράιχσταγκ; Μήπως στη Μαρφίν; Η μήπως ο ιστορικός, πολιτικός και ιδεολογικός αχταρμάς απλώς κινεί τα δάχτυλά του στο πληκτρολόγιο.

Η απόλυτη ταύτιση του ΣΥΡΙΖΑ, με την προσπάθεια της Ευρωπαϊκής Ένωσης να συνδέσει το φασισμό με τον κομμουνισμό και να εξισώσει τη ναζιστική Γερμανία με τη Σοβιετική Ένωση φαίνεται ότι δίνει τους τελικούς της καρπούς. Είναι πολλά τα λεφτά και μεγάλες οι καρέκλες για να την αμφισβητήσεις.
Άρης Χατζηστεφάνου