Ούτε κοκόρια, ούτε κότες. Γεράκια!

Ούτε κοκόρια, ούτε κότες. Γεράκια!

Πέρασε ήδη ένας χρόνος συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, ένας χρόνος διαχείρισης

για λογαριασμό του κεφαλαίου, με μνημόνια και σκληρά μέτρα για το λαό.

Η επιλογή του ΣΥΡΙΖΑ, απ' την αστική τάξη ντόπια και ξένη

Ο πρώην υπουργός Οικονομικών, Γ. Βαρουφάκης έκανε, στον ΣΚΑΪ, την

ομολογία ότι οι εκπρόσωποι των ιμπεριαλιστικών μηχανισμών επέλεξαν να στηρίξουν

τον ΣΥΡΙΖΑ στη διακυβέρνηση, όταν διαπίστωσαν ότι οι προηγούμενες κυβερνήσεις

«δεν τράβαγαν», με στόχο να ψηφιστεί τρίτο μνημόνιο και αντιλαϊκές μεταρρυθμίσεις.

Στον ΣΥΡΙΖΑ ανατέθηκε και αυτός ανέλαβε ευχαρίστως, τη βρώμικη δουλειά που

αδυνατούσαν να ολοκληρώσουν οι προκάτοχοί του, λόγω της λαϊκής αγανάκτησης και

της δυσκολίας που είχαν τα παραδοσιακά κόμματα του κεφαλαίου να εγκλωβίζουν

πλέον το λαό. Ήδη η ντόπια αστική τάξη είχε επιλέξει τον ΣΥΡΙΖΑ, ως αντικαταστάτη

του ΠΑΣΟΚ, που κατέρρεε, αφήνοντας κενό στον κεντροαριστερό πόλο του

δικομματισμού. Το κεφάλαιο πόνταρε στην ικανότητα του ΣΥΡΙΖΑ να χειραγωγήσει το

λαό και να τον ενσωματώσει, ενώ θα έκανε τη βρώμικη δουλειά, καθώς το πλασάριζαν

ως «αριστερό» κόμμα, με διασυνδέσεις στο κίνημα, με «καθαρό ποινικό μητρώο».

«Λαϊκή εντολή» στην αντιλαϊκή πολιτική

Ο ίδιος ο Αλ. Τσίπρας απευθυνόμενος στο ετήσιο Φόρουμ «Επενδύστε στην

Ελλάδα» που έγινε στη Νέα Υόρκη, ισχυρίστηκε ότι διαθέτει τη «λαϊκή εντολή να

προχωρήσει το ταχύτερο δυνατό η εφαρμογή του προγράμματος» και

πως «εκμεταλλευόμαστε την ευρεία συναίνεση, για να προωθήσουμε μια σειρά

δραστικών μεταρρυθμίσεων »...

Δημιουργική ασάφεια στο λαό – Αντεργατική σαφήνεια στο κεφάλαιο

· Καμαρώνουν που εφαρμόζουν σκληρή αντιλαϊκή ταξική πολιτική, υπέρ του

κεφαλαίου, παραμυθιάζοντας τα λαϊκά στρώματα ότι υλοποιούν έναν «αναγκαίο

τακτικό ελιγμό προκειμένου να παραμείνουμε ζωντανοί και όρθιοι, να δώσουμε με

καλύτερους όρους τη μεγάλη μάχη για την αναδιανομή (...)και προστασία των

εργαζομένων και των μικρών και μεσαίων στρωμάτων» (Τσίπρας, Κ.Ε. 12/2015).

· Παραδίδουν τα σπίτια της φτωχολογιάς στα γεράκια των τραπεζικών κολοσσών και

χύνουν κροκοδείλια δάκρυα. « (...)την κοινωνία την θέλουμε να πιέζει ... Η

διαμαρτυρία απευθύνεται στους δανειστές, σε αυτούς που πιέζουν και για την

πρώτη κατοικία …», δήλωνε ο γραμματέας της ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ, Π. Ρήγας, πετώντας

την ευθύνη και ρίχνοντας το μπαλάκι στην ΕΕ, το κατά ΣΥΡΙΖΑ, «κοινό μας σπίτι».

· Ανατρέπουν τον χαρακτήρα της Κοινωνικής Ασφάλισης, όσα δικαιώματα απέμειναν

και υποστηρίζουν ανερυθρίαστα ότι πασχίζουν για τη σωτηρία μας. «Είμαστε

υποχρεωμένοι - ανεξάρτητα από το τι συμβαίνει με τη διαπραγμάτευση - να

πάρουμε μέτρα για το ασφαλιστικό σύστημα (...) βεβαίως θα υπάρξει μια μεγάλη

ασφαλιστική μεταρρύθμιση (...), σε σχέση με την οικονομική δυνατότητα της

χώρας και με την οικονομική δυνατότητα των ασφαλιστικών ταμείων αυτήν τη

στιγμή», υποστήριζε η Όλγα Γεροβασίλη.

· Οδηγούν τους αγρότες στο ξεκλήρισμα ενώ δηλώνουν δεξιά - αριστερά ότι θα

υπάρξει ειδική μέριμνα (Β. Αποστόλου) ή ευνοϊκές ρυθμίσεις για τους

επαγγελματίες (Σ. Φάμελλος), ποντάροντας στη λογική του «διαίρει και βασίλευε».

· Υπέγραψαν μνημόνια συνειδητά, επειδή αυτό προστάζουν τα συμφέροντα του

ντόπιου κεφαλαίου και εκβιάζουν το λαό με άτακτη χρεοκοπία και απειλές: «'Η

συμφωνία με κάποιους δυσμενείς όρους (…) ή grexit (…)αποδεχόμενοι και μέτρα

που δεν είναι ούτε της λογικής μας ούτε της άποψής μας» έλεγαν.

Τα γενέθλια

Ο ΣΥΡΙΖΑ γιόρτασε τον ένα χρόνο στην κυβέρνηση, με συγκέντρωση στο

κλειστό γήπεδο του Τάε Κβον Ντο και ομιλητή τον Αλ. Τσίπρα. Χωρίς ντροπή νέες

υποσχέσεις μοιράστηκαν για τις θυσίες που πιάνουν τόπο, αντιγράφοντας συνταγές

του ΠΑΣΟΚ.

Γεράκια!

Σήμερα, όμως, οι μάσκες έχουν πέσει. Οι κοκορομαχίες στην ΕΕ ήταν ο

αναγκαίος ελιγμός, για να σερβίρουν στον λαό, ως «αναγκαίο συμβιβασμό» το 3ο

μνημόνιο. Δεν ήταν κότες που φοβήθηκαν τη Γερμανική ηγεμονία στην λυκοσυμμαχία

των μονοπωλίων, απλά εφάρμοσαν τις επιλογές της αστικής τάξης για παραπέρα

τσάκισμα των λαϊκών δικαιωμάτων, για άνοιγμα νέων πεδίων κερδοφορίας του

κεφαλαίου. Για να επενδύσουν τα γεράκια, για να βρουν κερδοφόρα διέξοδο τα

λιμνάζοντα κεφάλαια, πολυεθνικά και ντόπια που καραδοκούν για τις

ιδιωτικοποιημένες εκτάσεις και υποδομές, τα κόκκινα δάνεια, τα σκουπίδια, το

κουφάρι της Δημόσιας Υγείας και της Κοινωνικής Ασφάλισης, κι αυτά με

εξαθλιωμένους εργαζόμενους-σύγχρονους δούλους.

Κίνημα «ισοδύναμων μέτρων» ή κίνημα ανατροπής;

Ο υπουργός Οικονομικών, Ε. Τσακαλώτος, αξίωνε το κίνημα να γίνει

χειροκροτητής της κυβερνητικής πολιτικής: «Για να επιτύχει ο ΣΥΡΙΖΑ τους στόχους

του ως κυβέρνηση, πρέπει να ξαναβρούμε αυτήν την ισορροπία μεταξύ κυβέρνησης και

κινήματος. (...) Θα ήμουν ευχαριστημένος αν (…) σε κάθε διαδήλωση προτεινόταν μια

εναλλακτική ιδέα». Το χατίρι αυτό δεν θα του το κάνουμε, να στρέφεται η μια

κοινωνική ομάδα εναντίον της άλλης, προτείνοντας ισοδύναμα μέτρα. Τέτοιο κοινωνικό

αυτοματισμό δεν θα δουν απ’ το εργατικό – λαϊκό κίνημα.

Ο λαός μπορεί και πρέπει να σφραγίσει τις εξελίξεις

Η διάψευση των προσδοκιών από τη συγκυβέρνηση δεν πρέπει να οδηγήσει στην

απογοήτευση και το συμβιβασμό. Πρέπει να βγάλουμε συμπεράσματα, ότι δεν

υπάρχουν Σωτήρες, δεν είναι θέμα προσώπων ή άλλου μείγματος πολιτικής. Είναι

ζήτημα αλλαγής τάξης στην εξουσία. Μπορεί και πρέπει η εργατική τάξη και όλος ο

εργαζόμενος λαός να σφραγίσει τις εξελίξεις. Προϋπόθεση γι' αυτό είναι να πάρει στα

δικά του χέρια την ανασύνταξη του κινήματος σε ταξική κατεύθυνση. Κάθε

εργαζόμενος, αγρότης, αυτοαπασχολούμενος, φοιτητής, άνεργος, νέος, κάθε γυναίκα

του λαού, πρέπει να οργανωθεί στο εργατικό ταξικό σωματείο, στον αγροτικό σύλλογο,

στις λαϊκές επιτροπές της γειτονιάς και του χωριού, παντού. Χρειάζεται λαϊκή συμμαχία

για να αποκρούσουμε τους πλειστηριασμούς στη λαϊκή κατοικία και την επαγγελματική

στέγη των μικροεπαγγελματιών, για να μην τολμήσουν να ψηφίσουν το νόμο-

λαιμητόμο για την Κοινωνική Ασφάλιση. Με τη μαχητική δράση του κινήματος στους

τόπους δουλειάς, στα σχολεία και τις σχολές, στα χωριά και τις γειτονιές, μπορούμε όχι

μόνο να αποτρέψουμε τα αντιλαϊκά μέτρα, αλλά και να ανοίξουμε δρόμο για να

συνειδητοποιήσει ο λαός τη δύναμή του και να παλέψει για την ανασύνταξη του

κινήματος, για τη Λαϊκή Συμμαχία και τη δική του Εργατική Λαϊκή εξουσία.

Τζένη Σκέμπρη

μέλος της ΤΕ Κέρκυρας του ΚΚΕ 

Αγροτικό

 Αγροτικό

Δε θεωρώ τον εαυτό μου ιδιαίτερο γνώστη της κατάστασης στο αγροτικό ζήτημα (άλλο αν και μένα οι παππούδες μου ήταν αγρότες), αλλά δε νομίζω πως χρειάζεται να είσαι ειδικός, για να καταλάβεις μερικά βασικά πράγματα.

Η κυβέρνηση θεωρεί τους αγρότες υποκινούμενους, ενώ αυτοί κατεβαίνουν στο δρόμο, γιατί έχουν θέμα επιβίωσης και για να μην οδηγηθούν στο ξεκλήρισμα. Και πιθανότατα φοροφυγάδες, όπως ειπώθηκε χτες από επίσημα χείλη στα πλαίσια μιας συνάντησης, που δείχνει τις προθέσεις της κυβέρνησης και πώς εννοεί τη μηδενική βάση συζήτησης. Κατά τα άλλα, ζητάει καλή πίστη και διάλογο, για να κερδίσει χρόνο, τώρα που έχει ανοιχτό το μέτωπο του ασφαλιστικού και να επανέρθει πιθανότατα την άνοιξη, που οι γεωργικές εργασίες θα είναι στο φουλ και οι αγρότες δε θα μπορούν να τις εγκαταλείψουν, για να κινητοποιηθούν μαζικά, όπως τώρα.

Όταν λέμε "φοροφυγάδες", εννοούμε βασικά τους αγρότες που δεν μπορούν να πληρώσουν και να ανταποκριθούν στα διαβόητα αντικειμενικά κριτήρια που έχουν θεσπιστεί και θεωρούν πως εφόσον έχεις χωράφια, ένα τρακτέρ που ενδεχομένως το ξεπληρώνεις ακόμα και ένα ή δύο παιδιά, πάει να πει πως αντικειμενικά σου περισσεύει μια μικρή περιουσία για να φορολογηθείς, ακόμα κι αν έχει καταστραφεί η σοδειά σου μες στη χρονιά.

Η ΝΔ που πουλάει αντιπολιτευτικό προφίλ και έχει ΚΑΠοια επιρροή στους αγρότες, είναι αυτή που ξεπούλησε την Αγροτική Τράπεζα (ένα βασικό πυλώνα στήριξης των καλλιεργητών) και ανέβασε τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης από τα 65 στα 67 χρόνια για ένα τόσο βαρύ κι απαιτητικό επάγγελμα! Σε μια δεκαετία, που θα βγαίνουν θεωρητικά στη σύνταξη, όσοι φτάνουν τα 62 κι έχουν κλείσει 40 χρόνια ασφαλισμένοι, είναι ζήτημα πόσοι αγρότες θα έχουν ξεκληριστεί και πόσοι θα έχουν επιβιώσει, για να παραμείνουν στο χώρο.

Σε κάθε περίπτωση, είναι από αντιφατικό έως διασκεδαστικό να βλέπεις την αντιπολίτευση υποχρεωμένη, για τους δικούς της λόγους, να υποστηρίξει αυτές τις κινητοποιήσεις, αλλά να είναι έτοιμη να καταδικάσει το κλείσιμο των δρόμων, δηλ τα μπλόκα και τις κινητοποιήσεις, προτού καν αυτό συμβεί. Ναι στη διεκδίκηση, όχι στον αγώνα κι άλλες τέτοιες εξαλλοσύνες. Αν είναι να 'ρθει θε να ρθει από μόνος του ένας στόχος, αλλιώς θα προσπεράσει.

Την ίδια στιγμή, παραμένει πάντα στην εφεδρεία της κυβέρνησης και του συστήματος ο κοινωνικός αυτοματισμός, με τη μία κοινωνική ομάδα/τάξη να στρέφεται εναντίον της άλλης. Κι αν πριν από μερικά χρόνια είχε ΚΑΠοια πέραση αυτό το επιχείρημα για την καταστροφή της οικονομίας, σήμερα ακούγεται εντελώς κωμικό και υποκριτικό να κρούουν καμπανάκι κινδύνου, όσοι οδήγησαν τους αγρότες και τον ελληνικό λαό σε οικονομική καταστροφή.

Στην ίδια αμήχανη "αντιπολιτευτική" θέση βρίσκονται και μερικά ιδιωτικά κανάλια, που άλλαξαν προσωρινά το γνωστό τροπάριο για τις επιδοτήσεις και τα καγέν. Αλλά πέραν των άλλων έχουν να 'αντιμετωπίσουν' και τον υπέροχο λαϊκό αυθορμητισμό της αγροτιάς, που δεν καταλαβαίνει από τηλεοπτικό σαβουάρ βιβρ και πετάει στον αέρα φράσεις, πχ για τα κωλομάγουλά τους που έχουν παγώσει (περιμένοντας την ζωντανή σύνδεση με το στούντιο) κι άλλα τέτοια ωραία.

Μια εμπειρική απάντηση στο ερώτημα "ποιοι είναι οι δικοί μας αγρότες" είναι η εξής: αυτοί που δεν τους βγάζουν συχνά στα τηλεοπτικά παράθυρα, αλλά κάθε φορά που θα βγουν, ξεχωρίζουν γιατί έχουν συγκροτημένο, ζωντανό λόγο κι επιχειρήματα. Μπορείτε να δείτε εδώ πχ τη χτεσινή εμφάνιση του εκπροσώπου του μπλόκου της Νίκαιας (που θα μπορούσαμε να την πούμε και Κοκκινιάς, αλλά τότε θα παρέπεμπε σε πολύ διαφορετικές καταστάσεις) και να αναζητήστε το αντίστοιχο βίντεο από το χτεσινό Ενικό του Χατζηνικολάου (όπου ήταν κι ο Κουμπούρης, αλλά οι δικοί μας μιλάνε σταθερά μετά τα μεσάνυχτα, μη τύχει και τους δει κάνας εργαζόμενος, που έχει πρωινό ξύπνημα).

Αν έχω καταλάβει καλά, υπάρχουν πάνω από 50 μπλόκα, από τα οποία ασκούμε επιρροή σε καμιά 15αριά περίπου, κι ανάμεσά τους στο μπλόκο της Νίκαιας, που είναι το πιο μαζικό σε όλη την Ελλάδα, κι όταν μαζεύονταν οι αγρότες, τα συγκεντρωμένα τρακτέρια ήταν τόσο πολλά, που έκλεισαν όντως, για ένα διάστημα, την εθνική οδό από τη συμφόρηση.
Στα υπόλοιπα παίζει μπάλα κυρίως η ΝΔ, και ελάχιστα οι χρυσαυγίτες, πχ στον Ισθμό της Κορίνθου, όπου οι αγρότες έβαλαν πανό με το σύνθημα "ή ταν ή επί τας".

Αυτό βέβαια για το οποίο δε μιλάει κανείς αντιπολιτευόμενος, πλην Λακεδαιμονίων -και δεν εννοώ τους Κορίνθιους με το Σπαρτιατικό σύνθημα- είναι η ταμπακέρα, δηλ η ρίζα του προβλήματος: η ΚΑΠ (Κοινή Αγροτική Πολιτική) της ΕΕ, που αντιμετωπίζεται ως θέσφατο, αλλά στέλνει με μαθηματική ακρίβεια τη φτωχή αγροτιά στον Καιάδα. Κι έχει ιδιαίτερη σημασία πως μιλάμε για έναν από τους πλέον πολύπαθους χώρους, που τον έριξαν στο λάκκο των λεόντων με το δόλωμα πως θα τρώει με χρυσά κουτάλια, πουλώντας τα προϊόντα του σε όλες τις χώρες της Κοινής Αγοράς.

Ίσως από μια μακροσκοπική άποψη, ο καπιταλισμός να κάνει για εμάς τη δουλειά ως γεροτυφλοπόντικας και να σκάβει το δικό του λάκκο, εξαφανίζοντας όλα τα μικρομεσαία στρώματα και οδηγώντας του μικροϊδιοκτήτες καλλιεργητές στην προλεταριοποίηση και την αγκαλιά της εργατικής τάξης.
Αναρωτιέμαι όμως κατά πόσο μπορούμε να βλέπουμε μονοσήμαντα αυτή τη διαδικασία, αφενός γιατί τίποτα δε γίνεται αυτοματοποιημένα (πόσο μάλλον η αλλαγή κι η ριζοσπαστικοποίηση συνειδήσεων), αφετέρου γιατί υποθηκεύονται σε βάθος χρόνου οι παραγωγικές δυνατότητες αυτού του τόπου, με τη σχεδιασμένη εγκατάλειψη παραδοσιακών καλλιεργειών.

Αναρωτιέμαι επίσης σε ποιο βαθμό (και με ποιον τρόπο) ισχύει ο κλασικός διαχωρισμός ανάμεσα στη συντηρητική ύπαιθρο, όπου οι αλλαγές είναι αργές και ανεπαίσθητες, και τα αστικά κέντρα με τους ραγδαίους μετασχηματισμούς, τη συγκεντρωμένη εργατική τάξη, αλλά και τη μεγαλύτερη αποξένωση στις κοινωνικές σχέσεις. Μια διαφορά που αποτυπώνεται ακόμα εν μέρει στην εκλογική συμπεριφορά αυτών των στρωμάτων, αλλά είναι ζήτημα σε ποιο βαθμό διατηρεί την παλιά της αξία ως ερμηνευτικό σχήμα, τουλάχιστον για τις συνθήκες της σημερινής Ελλάδας.

Σε κάθε περίπτωση, οι αγρότες έχουν μπροστά τους, για διαλέξουν, είτε τη συνολική ρήξη με ένα σύστημα που τους αφανίζει βάση σχεδίου, είτε την προοπτική ενός (στην καλύτερη) αργού, βασανιστικού θανάτου, στα πλαίσιά του. Τρίτος δρόμος (που τον δοκίμασαν κι αυτόν, ανεπιτυχώς, στη δεκαετία με τις βάτες) δεν μπορεί να υπάρξει.

Η πολλαπλή χρησιμότητα του ΣΥΡΙΖΑ στο σύστημα

Η πολλαπλή χρησιμότητα του ΣΥΡΙΖΑ στο σύστημα

Ο ΣΥΡΙΖΑ και η κυβέρνησή του αποδείχτηκαν μέσα σ' ένα χρόνο «πολυεργαλείο» για το κεφάλαιο και τις βλέψεις του.
Στηρίχτηκε απ' αυτό προκειμένου να αναλάβει τη διακυβέρνηση, με την προσδοκία να υλοποιήσει τα αντιλαϊκά μέτρα που οι προηγούμενοι αδυνατούσαν να διεκπεραιώσουν. Για να κάνουν δηλαδή τη βρώμικη δουλειά, «τρέχοντας» αντιλαϊκές μεταρρυθμίσεις, αναγκαίες όμως για την κερδοφορία και ανταγωνιστικότητα του κεφαλαίου. Συνέβη περίπου αυτό που ομολόγησε ο Γ. Βαρουφάκης σε πρόσφατη συνέντευξή του: «Η ιστορία ξεκινάει από τον Ιούνη 2014, όταν ο κ. Σόιμπλε και κάποια κομβικά στοιχεία, αν θέλετε, της τρόικας έχασαν την εμπιστοσύνη τους στον κ. Σαμαρά. Ηξεραν ότι χρειάζεται ένα 3ο μνημόνιο, δεν εμπιστεύονταν μετά τις ευρωεκλογές ιδίως, παρά το δώρο της δήθεν εξόδου στις αγορές του Απριλίου, είδαν ότι η ΝΔ δεν τράβαγε και αποφάσισαν να διακινδυνεύσουν με μια ανατροπή του κ. Σαμαρά ή να αφήσουν τον κ. Σαμαρά στην τύχη του, ώστε να εκλεγούμε εμείς και να γίνει αυτό που έγινε, να περάσει το 3ο μνημόνιο με 250 ψήφους».

***

Ταυτόχρονα, η ανάδειξή του σε βασικό «παίχτη» του αστικού πολιτικού συστήματος υπηρετούσε άλλη μία αδήριτη ανάγκη του κεφαλαίου, την αποκατάσταση της ισορροπίας στο αστικό πολιτικό σύστημα μετά την κατάρρευση του ΠΑΣΟΚ. Η ταχεία σοσιαλδημοκρατικοποίησή του και η ανασυγκρότηση του πόλου της σοσιαλδημοκρατίας πραγματώθηκε μέσω του ΣΥΡΙΖΑ, όπου βρήκαν φιλόξενη στέγη στελέχη και παράγοντες του μηχανισμού του ΠΑΣΟΚ.
Σήμερα, ο ΣΥΡΙΖΑ λειτουργεί σαν καταλύτης για την αναμόρφωση του αστικού πολιτικού συστήματος στο σύνολό του, ώστε να είναι σε θέση να εγγυάται την εναλλαγή στη διαχείριση και την απρόσκοπτη εφαρμογή της πολιτικής που έχει ανάγκη το κεφάλαιο. Οι εξελίξεις στη Νέα Δημοκρατία βεβαιώνουν ότι και σε αυτό το πεδίο ο ΣΥΡΙΖΑ αποδείχτηκε χρήσιμος στο σύστημα.

***

Εκείνο το στοιχείο, όμως, που έκανε την αστική τάξη να ποντάρει πάνω του, ήταν οι διαβεβαιώσεις που της παρείχε για την ικανότητά του να χειραγωγήσει το λαό στα προτάγματά της. Ο ΣΥΡΙΖΑ επιλέχτηκε και για να υπονομεύσει το εργατικό - λαϊκό κίνημα, να το αποπροσανατολίσει με κάλπικα διλήμματα τύπου «μνημόνιο - αντιμνημόνιο». Να εξαερώσει τη δυναμική που είχε αναπτύξει, να ανακόψει τον όποιο ριζοσπαστισμό είχε αναπτυχθεί και να εγκλωβίσει την πάλη στην αδιέξοδη προσμονή της κυβερνητικής εναλλαγής αρχικά και αργότερα στην έκβαση της διαπραγμάτευσης. Ετσι, το κόμμα που ζήτησε απ' το λαό να το στηρίξει για να αντιπαλέψει τα μνημόνια, έφτασε να του ζητά τη στήριξη σε μια διαπραγμάτευση για την υπογραφή νέων μνημονίων και σήμερα τη συναίνεσή του στην υλοποίηση παλιών και νέων μνημονίων!
Αυτά μπορεί να ήταν τα άμεσα, αλλά δεν ήταν τα μόνα πεδία όπου ο ΣΥΡΙΖΑ πρόσφερε τις υπηρεσίες του στο σύστημα. Αξιοποιήθηκε για την αμαύρωση κάθε σκέψης για ρήξη με το κεφάλαιο και της σοσιαλιστικής προοπτικής, την οποία επικαλούταν και συνεχίζει να επικαλείται ως «απώτερο στόχο». Αξιοποιήθηκε για να καλλιεργήσει σε μαζική κλίμακα την απογοήτευση και το συμβιβασμό. Δεν είναι μόνο ότι υπερασπίστηκε τη λογική του ευρωμονόδρομου, το στόχο της καπιταλιστικής ανάκαμψης ως στόχο που θα φέρει τη διέξοδο για το λαό, όταν για λογαριασμό αυτού του στόχου σήμερα τσακίζονται εργατικά - λαϊκά δικαιώματα. Δεν είναι μόνο ότι συνηγόρησε στο ότι είναι μονόδρομος για το λαό η πολιτική στήριξης του κεφαλαίου, δικαιώνοντας την αντιλαϊκή πολιτική όλων των προηγούμενων κυβερνήσεων. Είναι ότι με τη συνολική του στάση τού έδωσε «πάτημα» σε ισοπεδωτικούς ισχυρισμούς όπως «όλοι ίδιοι είστε», «την είδαμε και την αριστερά» κ.ά., όπως παλιότερα το ΠΑΣΟΚ με τη στάση του είχε συμβάλει να ταυτιστεί ο σοσιαλισμός με την πολιτική διαχείριση του καπιταλισμού που άσκησε τη δεκαετία του 1980, τη διαφθορά και τα σκάνδαλά του.

***

Ακόμα και σήμερα που οι μάσκες έχουν πέσει, εξακολουθεί να προσφέρει υπηρεσίες στο κεφάλαιο. Οχι μόνο υλοποιώντας τις αντιλαϊκές μεταρρυθμίσεις που αυτό χρειάζεται για να θωρακίσει μια προοπτική ενίσχυσης κερδών και ανταγωνιστικότητας, αλλά και παίζοντας τον εποικοδομητικό του ρόλο στο αστικό πολιτικό σύστημα, διαμορφώνοντας κριτήρια υπεύθυνης αντιπολίτευσης, τα οποία απευθύνει στα άλλα κόμματα της διαχείρισης, με το βλέμμα όμως στραμμένο στις λαϊκές συνειδήσεις. Ετσι, δηλώνει «κάναμε κι εμείς λάθη ως αντιπολίτευση», καλώντας τη σημερινή αντιπολίτευση να μην τα επαναλάβει, αλλά να περιοριστεί στην κατάθεση προτάσεων. Οι περιστάσεις, άλλωστε, απαιτούν να εκπέμπονται στο λαό σήματα ενιαίας στάσης, να «εκπαιδεύεται» σε εξίσου «υπεύθυνη» συμπεριφορά, δηλαδή σε υποταγή στο σύστημα που τον γονατίζει.
Για όλα αυτά και άλλα το σύστημα τον χρειάζεται και γι' αυτό τον καλούν, παρά την κριτική - πολλές φορές δριμεία - που του ασκούν ορισμένοι εκπρόσωποί του, να τελειώσει τη δουλειά που έχει ξεκινήσει, να προχωρήσει μέχρι τέλους.

Λάσπη και απειλές

Λάσπη και απειλές

Λάσπη, απειλές, «συμπάθεια», «κατανόηση» και εκκλήσεις για διάλογο εναλλάσσει η κυβέρνηση στην τακτική της απέναντι στους αγρότες που βρίσκονται στα μπλόκα.
Μέχρι πριν από λίγες μέρες, ο υπουργός Εργασίας ισχυριζόταν ότι οι φτωχοί και μεσαίοι αγρότες θα έπρεπε να λένε κι «ευχαριστώ», επειδή η κυβέρνηση ψήφισε μεν το τρίτο μνημόνιο, αλλά τα μέτρα που προωθεί για το Ασφαλιστικό συνιστούν «παράλληλο πρόγραμμα» που αναιρεί τάχα τις συνέπειες του μνημονίου για τη φτωχομεσαία αγροτιά.
Τέτοιο είναι το θράσος τους! Βλέποντας, όμως, ότι οι αγρότες ούτε καλλιεργούν, ούτε τρώνε κουτόχορτο, τις τελευταίες μέρες άλλαξαν τροπάρι και άρχισαν τις απειλές και τους εκβιασμούς.
Ετσι, η κυβερνητική εκπρόσωπος είπε σε τηλεοπτική εκπομπή ότι «αν δεν παλέψουμε σκληρά, μπορεί να επικρατήσει η άποψη του ΔΝΤ» και να υπάρξει μείωση συντάξεων. Κουνώντας το δάχτυλο στους αγρότες, πρόσθεσε ότι χωρίς τη μεταρρύθμιση που προωθεί η κυβέρνηση, υπάρχει κίνδυνος να μην καταβάλλονται συντάξεις τα επόμενα χρόνια.
Ωμός εκβιασμός, που δεν απευθύνεται μόνο στους αγρότες, αλλά σε όλους όσοι αντιπαλεύουν σήμερα τα αντιασφαλιστικά σχέδια της κυβέρνησης.
Με το ίδιο προκλητικό ύφος, ο υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης ισχυρίστηκε χτες ότι οι αγρότες φοροδιαφεύγουν συστηματικά, ότι τα εισοδήματά τους αυξάνονται τα τελευταία χρόνια, όχι όμως και η φορολογία τους και ότι ο ΟΓΑ επιβιώνει χάρη στις εισφορές του κράτους, δηλαδή των υπόλοιπων φορολογούμενων.
Δεν υπάρχει πιο αισχρή προσπάθεια να ενεργοποιηθεί ο κοινωνικός αυτοματισμός, απ' αυτή που κάνει με ψέματα και κατασκευασμένα στοιχεία ο αρμόδιος υπουργός. Αναπαράγοντας μάλιστα κι αυτός τις ίδιες απειλές, είπε ότι «εάν αφήσουμε τα πράγματα όπως είναι, η βασική σύνταξη του ΟΓΑ, του αγρότη, θα πάει σε βάθος χρόνου, το 2027, σε μηδέν» και ότι αν δεν κλείσει η «αξιολόγηση» με ψηφισμένο το Ασφαλιστικό, η χώρα θα βγει εκτός ΕΕ.
Εν κατακλείδι, ζητάει από τους αγρότες να προσέλθουν στο τραπέζι του διαλόγου, χαρακτηρίζοντάς τον «μονόδρομο». Η κυβέρνηση βάζει τους αγρότες να διαλέξουν το δικό της σχέδιο - λαιμητόμο για το Ασφαλιστικό, με την απειλή ότι στη γωνία παραμονεύει το χειρότερο της τρόικας.
Τους ζητάει, δηλαδή, να διαλέξουν με ποιο σχοινί θα τους κρεμάσει, αφού όπως κι αν καταλήξει στο τέλος το αντιασφαλιστικό νομοσχέδιο, οι συνέπειες για τη μικρομεσαία αγροτιά δεν είναι αναστρέψιμες και επιταχύνεται το ξεκλήρισμά της.
Επίσης, τα κυβερνητικά στελέχη δεν λένε κουβέντα για τα άλλα αιτήματα που βάζουν οι μικρομεσαίοι αγρότες, όπως αυτά εκφράζονται στο πλαίσιο πάλης της Πανελλαδικής Συντονιστικής Επιτροπής των Μπλόκων. Ετσι, «κάνουν την πάπια» για τις συνέπειες της ΚΑΠ, την οποία προωθούν απαρέγκλιτα, όπως και για το κόστος παραγωγής που αυξάνεται και σφίγγει τη θηλιά στο λαιμό τους.
Η κυβέρνηση ασκεί πιέσεις στους αγρότες να τους σύρει σε «διάλογο» για το πόσα ακόμα θα χάσουν. Ρίχνει το «τυράκι» των «διορθώσεων», για να ακυρώσει το δίκαιο αίτημα για απόσυρση του νομοσχεδίου.
Οι απειλές δεν πρέπει να μείνουν αναπάντητες. Οι ελιγμοί της κυβέρνησης θα ακυρώνονται όσο περισσότερο ο αγώνας της αγροτιάς απεγκλωβίζεται από παραλλαγές της ίδιας πολιτικής που τους συνθλίβει. Οσο δε συμβιβάζονται με την άθλια κατάσταση που ζούσαν έως τώρα, με τους μισούς να μην έχουν Ασφάλιση και όσοι έχουν να παίρνουν συντάξεις πείνας.
Οσο στο κίνημα δυναμώνει το ρεύμα που παλεύει για αλλαγή του συσχετισμού, διεκδικώντας κοινωνικο-ασφαλιστικά δικαιώματα για όλους στο ύψος των σύγχρονων αναγκών, με ευθύνη του κράτους, αξιοπρεπές εισόδημα για τους παραγωγούς, φτηνά και ποιοτικά προϊόντα για όλο το λαό.

ΙΔΙΩΤΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΣΤΗ ΜΕΓΑΛΗ ΒΡΕΤΑΝΙΑ Φοράει στους πρόσφυγες «βραχιολάκια» για ένα πιάτο φαΐ!

ΙΔΙΩΤΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΣΤΗ ΜΕΓΑΛΗ ΒΡΕΤΑΝΙΑ

Φοράει στους πρόσφυγες «βραχιολάκια» για ένα πιάτο φαΐ!

«

Μαρκάρουν» τους πρόσφυγες στη Μ. Βρετανία. Συγκεκριμένα, μια ιδιωτική εταιρεία, η «Clearsprings Ready Homes», που είχε σύμβαση με την κυβέρνηση για τη διεκπεραίωση αιτούντων άσυλο, απαίτησε από πρόσφυγες να φοράνε κόκκινα βραχιολάκια για να μπορούν να παραλαμβάνουν τροφή από αρμόδια γραφεία. Η πρόταση προκάλεσε αντιδράσεις και οι ίδιοι οι πρόσφυγες κατήγγειλαν ότι δέχτηκαν ενοχλήσεις από ντόπιους, ενώ αναφέρθηκαν και καταγγελίες ότι σημαδεύτηκαν με κόκκινο χρώμα σπίτια όπου διαμένουν πρόσφυγες ...θυμίζοντας το μαρκάρισμα που έκαναν οι ναζί σε όσους θεωρούσαν εχθρούς τους. Πάντως, χαρακτηριστικό τού τι περιμένει τους πρόσφυγες σε χώρες της ΕΕ είναι η κυριακάτικη δήλωση του υπουργού Εξωτερικών της Αυστρίας, Σεμπάστιαν Κουρτς, ότι δεν αποκλείει το ξέσπασμα βίαιων επεισοδίων στα σύνορα της χώρας του, όταν τεθούν σε εφαρμογή τα αυστηρά μέτρα που η αυστριακή κυβέρνηση αποφάσισε πρόσφατα να λάβει. «Στις περισσότερες περιπτώσεις, οι πρόσφυγες συμπεριφέρονται ειρηνικά. Αλλά φυσικά, είναι πιθανό κάποιος να προσπαθήσει να ασκήσει βία (σ.σ. βία κατά πάνοπλων αστυνομικών!) εναντίον των αστυνομικών και των στρατιωτών. Και ναι, αυτό μπορεί να οδηγήσει σε άσχημες εικόνες», είπε ο Σ. Κουρτς.

Στο μεταξύ, η Γερμανία ακολουθεί τη Δανία, τη Φινλανδία και την Ελβετία στην πρακτική της κατάσχεσης (βλ. αρπαγής) τιμαλφών και μετρητών από πρόσφυγες που εισέρχονται στη χώρα για την αυτοχρηματοδότηση της παραμονής τους. Οι αρχές της Βαυαρίας έχουν αρχίσει ήδη να εφαρμόζουν το μέτρο, σύμφωνα με δημοσίευμα του βρετανικού «Independent». Κατά τον Βαυαρό υπουργό Εσωτερικών, Γιόακιμ Χέρμαν, οτιδήποτε έχει αξία μεγαλύτερη από 750 ευρώ, μπορεί να κατάσχεται νόμιμα από το κράτος. Στη γειτονική Βάδη-Βυρτεμβέργη, οι αιτούντες άσυλο μπορούν μόνο να έχουν στην κατοχή τους χρήματα και τιμαλφή αξίας 350 ευρώ. Ο Αϊντάν Οζογκουζ, επίτροπος ενσωμάτωσης της ομοσπονδιακής κυβέρνησης, δήλωσε στην εφημερίδα «Bild» ότι οι αρχές εφαρμόζουν την ομοσπονδιακή νομοθεσία, που ορίζει ότι οι πρόσφυγες πρέπει να χρηματοδοτήσουν πρώτα με ίδια μέσα την παραμονή τους πριν πάρουν κρατική βοήθεια, ενώ η Γερμανία διώχνει ανθρώπους που θέλουν να ζητήσουν άσυλο σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες.

ΟΥΚΡΑΝΙΑ Νέοι αιματηροί βομβαρδισμοί

ΟΥΚΡΑΝΙΑ

Νέοι αιματηροί βομβαρδισμοί

Οι βομβαρδισμοί και παραβιάσεις της λεγόμενης συμφωνίας εκεχειρίας στην Ανατολική Ουκρανία από τις δυνάμεις της αντιδραστικής κυβέρνησης του Κιέβου, συνεχίστηκαν όλες τις προηγούμενες μέρες και υπήρξαν τραυματισμοί αμάχων. Εξι χωριά (Ζαμπίτσεβο, Μπελοκαμένκα, Νοβολάπσα, Ζαΐτσεβο, Βεσίλοε, Σπαρτάκ) στην αυτοαποκαλούμενη Λαϊκή Δημοκρατία του Ντονέτσκ, τον θύλακα που ελέγχουν οι πολιτοφυλακές που αντιτίθενται στην πραξικοπηματική κυβέρνηση του Κιέβου. Δύο άνθρωποι σκοτώθηκαν, ενώ άλλοι τέσσερις τραυματίστηκαν ανάμεσά τους και μια 57χρονη γυναίκα και η 15χρονη εγγονή της, που είναι σε σοβαρή κατάσταση μετά από βομβαρδισμό δίπλα σε σχολείο στο Ζαΐτσεβο. Επίσης, ο ουκρανικός στρατός ανακοίνωσε το θάνατο ενός στρατιώτη στην Ανατολική Ουκρανία από νάρκη και τον τραυματισμό ενός άλλου.
Οπως δήλωσε ο διοικητής των πολιτοφυλάκων Εντουάρντ Μπασούριν, 17 φορές από το φθινόπωρο του 2014 έχει επιχειρηθεί να υπάρξει κατάπαυση του πυρός, αλλά συνεχώς παραβιάζεται. Ετσι και οι συναντήσεις της λεγόμενης Ομάδας Επαφής του Μινσκ, δεν καταλήγουν ουσιαστικά στην υλοποίηση των όσων κάθε φορά αποφασίζονται. Χτες, επίσης, η ουκρανική κυβέρνηση μέσω του διαπραγματευτή της πρώην Προέδρου της Ουκρανίας, Λεονίτ Κούτσμα, δήλωσε ότι δεν μπορεί να γίνουν τοπικές εκλογές πριν διευθετηθεί το ζήτημα της ασφάλειας των συνόρων. Με αυτόν τον τρόπο, συνεχίζονται οι διαφορετικές ερμηνείες της συμφωνίας του Μινσκ του Σεπτέμβρη του 2014, που ήταν από την αρχή με πολλές λεγόμενες «δημιουργικές ασάφειες».