28 Δεκ 2016

ΚΕΡΚΥΡΑ-Ο προϋπολογισμός του 2017

Δελτίο τύπου της Λαϊκής Συσπείρωσης Ι.Ν.
Ο προϋπολογισμός του 2017 και το ετήσιο πρόγραμμα δράσης που εισηγήθηκαν
στη συνεδρίαση του Π.Σ. Ι.Ν. τις 27/12/2016, ο Περιφερειάρχης Θ.Γαλιατσάτος και
ο αντιπεριφερειάρχης οικονομικών Δ. Στραβοράβδης δεν ανταποκρίνεται ούτε στο
ελάχιστο στην κάλυψη κάποιων λαϊκών αναγκών στη Περιφέρεια Ιονίων Νήσων.
Αποτελεί εξειδίκευση του αντιλαϊκού κρατικού προϋπολογισμού που ψήφισε η
συγκυβέρνηση Σύριζα-ΑΝΕΛ. Υλοποιεί τις δεσμεύσεις των 3 μνημονίων όπως
ακριβώς κάνει και η κυβέρνηση. Έτσι ο προϋπολογισμός του 2017:
Ø Αποδέχεται την επιχορήγηση – ψίχουλο του 1,3 εκ. ευρώ από τους
κεντρικούς αυτοτελείς πόρους (Κ.Α.Π.). Κανονικά με βάση τους υπάρχοντες
νόμους η Π.Ι.Ν. θα πρέπει να επιχορηγηθεί με 10 εκ. ευρώ/χρόνο. Συνολικά
στα 5 χρόνια έχουν παρακρατηθεί 50 εκ.ευρώ.
Ø Δεν προβλέπει κανένα έργο ή δράση Αντισεισμικής και αντιπυρικής
προστασίας στην πιο σεισμογενή περιοχή της χώρας.
Ø Δεν προβλέπει κανένα ουσιαστικό έργο κοινωνικής μέριμνας όπως π.χ.
αναπαλαίωση και λειτουργία του κτιριακού συγκροτήματος του
Πρεβεντορίου στο Γαστούρι, που θα μπορούσε να φιλοξενήσει και να
εκπαιδεύσει όλα τα ΑΜΕΑ της Κέρκυρας.
Ø Περιλαμβάνει κονδύλια για έργα όπως: τείχος ΝΑΟΚ 1,320εκ.ευρώ,
προσήνεμος μύλος λιμανιού Κέρκυρας 1,759εκ. ευρώ- λιμάνι Ερείκουσας
7,327 εκ.ευρώ κ.α. που δεν πρόκειται να απορροφηθούν εντός του 2017.
Κατά συνέπεια ο προϋπολογισμός είναι και πλασματικός.
Ø Είναι ενδεικτικό ότι στο προϋπολογισμό δεν εντάσσεται κανένα κονδύλι για
την Αγροτική οδοποιία στα Ιόνια Νησιά, η οποία είναι εγκαταλελειμμένη
εδώ και πολλά χρόνια. Ενώ θα έπρεπε η Π.Ι.Ν. σε συνεργασία με τους
δήμους να προωθήσει πρόγραμμα επιδιόρθωσης και κατασκευής αγροτικών
δρόμων.
Ø Δεν προβλέπεται κανένα κονδύλι για την ανακατασκευή των σχολείων του
Ληξουρίου Κεφαλονιάς στα οποία τα παιδιά κάνουν μάθημα σε κοντέινερ
επί 3 χρόνια.
Όπως αναδείξαμε στη συνεδρίαση του Π.Σ. λεφτά υπάρχουν είτε από το κρατικό
προϋπολογισμό είτε από τα προγράμματα του ΕΣΠΑ που όμως παρακρατούνται
από την κυβέρνηση, δεν διεκδικούνται από τους δήμους και τις περιφέρειες, για να
διοχετευθούν σε επιχειρηματικούς ομίλους.
Αξίζει να υπογραμμιστεί το γεγονός ότι οι 2 Αντιπεριφερειάρχες και οι
περιφερειακοί σύμβουλοι που ανήκουν στην Λαϊκή Ενότητα συνδιαμόρφωσαν και
ψήφισαν και αυτόν τον προϋπολογισμό που υλοποιεί την αντιλαϊκή κυβερνητική
πολιτική, την οποία κατά τα άλλα καταγγέλουν….
Οι μεγάλες-ηχηρές κουβέντες για την ανάπτυξη στην οποία δήθεν θα συνεισέφεραν
οι Δήμοι και οι Περιφέρειες αν χρηματοδοτούνταν, συγκάλυπταν το γεγονός ότι
πρόκειται για ενίσχυση της καπιταλιστική ανάπτυξης στην οποία συμμετέχουν και
οι δήμοι και οι περιφέρειες σαν τμήματα του κρατικού μηχανισμού.
Μια φιλολαϊκή ανάπτυξη απαιτεί ρήξη-σύγκρουση με το καθεστώς των μονοπωλίων
και την Ε.Ε., απαιτεί τα μέσα παραγωγής να γίνουν κοινωνική ιδιοκτησία.
Καλούμε το λαό και την νεολαία να διεκδικήσουν την ικανοποίηση λαϊκών αναγκών
και υποδομών που θα βελτιώσουν τη ζωή των κατοίκων και των παιδιών τους μέσα
από τις γραμμές του εργατικού και λαϊκού κινήματος.
28/12/2016

Γραφείο τύπου Λαϊκής Συσπείρωσης 

Φοράς την κουκούλα σου... και είσαι έτοιμος να αλλάξεις τον κόσμο...

 Φοράς την κουκούλα σου... και είσαι έτοιμος να αλλάξεις τον κόσμο...

 
Φοράς την κουκούλα σου... με τις πέτρες και τις μολότοφ στο σακίδιο...  και είσαι έτοιμος να αλλάξεις τον κόσμο... 

Είσαι έτοιμος, πεισμένος και το θέλεις πολύ... να φωνάξεις "Νενικήκαμεν"...

Αντικρίζεις απέναντί σου το "βασικό" σου εχθρό... τους μπάτσους...

Ξεκινάς τη δράση... Πετάς τις πέτρες και τις μολότοφ... σπας και καμιά βιτρίνα...
  βάζεις φωτιά σε μερικά σταθμευμένα αυτοκίνητα και μηχανάκια...
  καις και μερικούς κάδους σκουπιδιών... και έτοιμη η ανατροπή...

Δίπλα σου και άλλοι σαν κι εσένα... μπορεί και όχι όμως... 

Αυτοί είναι σε ειδική αποστολή... Προετοιμάστηκαν με μεγάλη προσοχή από την  ασφάλεια, να κάνουν αυτό που κι εσύ κάνεις...

Πιστεύεις πως κρατάς το μέλλον των εργαζόμενων της Γης, στα νεανικά σου χέρια... 

Είσαι βαθιά πεπεισμένος πως δεν χρειάζεται οργάνωση, δεν χρειάζεται επίπονος,  σκληρός και συνεχής ταξικός αγώνας για να αλλάξει η κοινωνία... 

Ξεχνάς όμως κάτι βασικό...

Αυτό πιστεύουν και αυτό επιδιώκουν και αυτοί που θέλεις να ανατρέψεις...  Δεν φοβούνται εσένα και τους τρόπους αγώνα που χρησιμοποιείς...

Την οργανωμένη πάλη και την ταξική συνειδητοποίηση των εργαζόμενων φοβούνται... 

Αυτό τους τρομάζει... 

Σε χρησιμοποιούν και δεν το έχεις καταλάβει... 

γελάνε και σχεδιάζουν την επόμενη φορά... πίσω από την πλάτη σου...
  Μην τους κάνεις τη χάρη... Δεν αξίζει να είσαι "πιόνι" τους...

Πίστεψέ με...
Κοσμάς Λεοντιάδης


Αγαπητέ Άγιε Βασίλη

 Αγαπητέ Άγιε Βασίλη


Όπως κάθε χρόνο, από τότε που έμαθα να γράφω, δηλαδή εδώ κι ένα σωρό χρόνια, είπα στον μπαμπά και τη μαμά πως θα σου γράψω γράμμα για να σου ζητήσω τι δώρα θέλω για τα Χριστούγεννα.

Το πρόβλημα είναι πως ο μπαμπάς με πήρε στα γόνατά του και μου εξήγησε πως φέτος δεν έχεις πολλά λεφτά, ιδίως μετά τη ζημιά που έπαθες, που χρειάστηκε δηλαδή να πληρώσεις χρήματα για να φτιάξεις το έλκηθρό σου, επειδή ο άλλος ο βλάκας σου βγήκε από τα δεξιά με το δικό του έλκηθρο κι αν και υπήρχαν μάρτυρες, δεν είχε δίκιο η ασφαλιστική εταιρεία γιατί εσύ είχες προτεραιότητα. Το ίδιο ακριβώς έπαθε κι ο μπαμπάς μου, την περασμένη βδομάδα με το αυτοκίνητό του και δεν ήταν καθόλου ευχαριστημένος.

Και μετά, ο μπαμπάς μου είπε πως πρέπει να είμαι γενναιόδωρος και καλό παιδί κι αντί να ζητάω δώρα για όλους όσους αγαπάω και για τους φίλους μου. Εγώ, λοιπόν, είπα καλά, εντάξει, και η μαμά με φίλησε. Μου είπε πως ήμουν το μεγάλο της αγοράκι κι ότι ήταν σίγουρη πως, παρά το πρόβλημα με το έλκηθρο, θα σου περίσσευαν λίγα χρήματα για να μου πάρεις ένα μικρό δωράκι. Είδες τι καλή που είναι η μαμά μου!

Γι' αυτό λοιπόν, δε θα σου ζητήσω τίποτα για μένα.

Για τον μπαμπά μου και τη μαμά μου θα ήθελα ένα μικρό αυτοκίνητο που να με χωράει και που να προχωράει μόνο του, χωρίς να χρειάζεται να κάνω πετάλια, με φώτα που να ανάβουν, όπως άναβαν τα φώτα στο αυτοκίνητο του μπαμπά, πριν από το ατύχημα. Το αυτοκίνητο το έχω δει στη βιτρίνα του μαγαζιού που είναι κοντά στο σχολείο. Αν φέρεις, λοιπόν, αυτό το αυτοκίνητο στον μπαμπά μου και τη μαμά μου, θα είναι τέλεια, γιατί, το υπόσχομαι, θα παίζω μ' αυτό όλη τη μέρα στον κήπο και δε θα εκνευρίζω πια τη μαμά, που δε θέλει να τρέχω πάνω κάτω μέσα στο σπίτι και να κάνω αταξίες στην κουζίνα. Κι ο μπαμπάς θα μπορεί να διαβάζει ήσυχος την εφημερίδα του, γιατί όταν παίζω μπάλα στο σαλόνι, θυμώνει και ρωτάει τι έφταιξε για να πληρώνει έτσι και γιατί ύστερα από μια ολόκληρη μέρα στο γραφείο δεν μπορεί να έχει λίγη ησυχία στο σπίτι του.

Αν φέρεις στον μπαμπά μου και τη μαμά μου το μικρό αυτοκίνητο, σε παρακαλώ να διαλέξεις το κόκκινο. Υπάρχει και σε μπλε χρώμα, αλλά νομίζω πως το κόκκινο θα τους αρέσει πιο πολύ.

Για τη δασκάλα, που είναι τόσο καλή και τόσο όμορφη όταν δεν κάνουμε φασαρία, θα ήθελα να μου φέρεις τις λύσεις όλων των προβλημάτων των μαθηματικών της χρονιάς. Ξέρω πως η δασκάλα στενοχωριέται πολύ όταν μας βάζει κακούς βαθμούς. "Μη νομίζεις, Νικόλα", μου λέει συχνά, "πως μ' ευχαριστεί να σου βάζω μηδέν. Ξέρω πως μπορείς να τα καταφέρεις πολύ καλύτερα". Γι' αυτό, αν έχω τις λύσεις θα είναι τέλεια, γιατί η δασκάλα μου είναι χαρούμενη. Κι ύστερα, ο Ανιάν, που είναι το χαϊδεμένο της δασκάλας, δε θα είναι πάντα ο πρώτος της τάξης και καλά να πάθει γιατί μας σπάει συνεχώς τα νεύρα.

Ο μπαμπάς του Ζοφρουά, ενός φίλου μου, είναι πολύ πλούσιος και του αγοράζει ό,τι θέλει. Πριν από λίγες μέρες του πήρε μια τρομερή στολή σωματοφύλακα, μ' ένα σπαθί, τσαφ τσαφ, ένα καπέλο με φτερό και διάφορα άλλα. Όμως μόνο αυτός έχει στολή σωματοφύλακα κι έτσι όταν ο Ζοφρουά παίζει μαζί μας, δεν έχει πλάκα, ιδίως όταν πρέπει να παλέψουμε με τα σπαθιά. Εμείς παίρνουμε χάρακες, αλλά δεν είναι το ίδιο. Γι' αυτό αν είχα μια στολή σωματοφύλακα, ο Ζοφρουά θα ήταν πολύ χαρούμενος γιατί θα μπορούσε να παίζει μαζί μου, τσαφ τσαφ, και οι άλλοι, με τους χάρακές τους, δε θα κατάφερναν και πολλά, και οι νικητές θα ήμασταν πάντα εμείς.

Για τον Αλσέστ, έναν άλλο φίλο μου, δε χρειάζεται να σκεφτώ πολύ. Του Αλσέστ του αρέσει να τρώει, γι' αυτό αν είχα πολλά λεφτά, θα τον κερνούσα, κάθε μέρα μετά το σχολείο, κρουασάν σοκολάτα που μας αρέσουν πολύ. Στον Αλσέστ αρέσουν και τα λουκάνικα, όμως εγώ θα του αγοράζω κρουασάν σοκολάτα, γιατί στο κάτω κάτω εγώ πληρώνω κι αν δεν του αρέσει, ας αγοράζει μόνος του τα λουκάνικα του. Έτσι δεν είναι;

Στον Ιωακείμ αρέσουν οι βόλοι. Είναι αλήθεια πως είναι πολύ καλός στους βόλους γιατί όταν ρίχνει, μπιγκ! πετυχαίνει πάντα το στόχο. Γι' αυτό, δε θέλουμε πια να παίζουμε μαζί του, επειδή εμείς παίζουμε με αληθινούς βόλους και χάνουμε όλους τους δικούς μας. Κι έτσι ο Ιωακείμ βαριέται στο διάλειμμα. "Ελάτε, βρε παιδιά, ελάτε να παίξουμε!..." μας λέει ο Ιωακείμ και είναι κρίμα. Αν είχα, λοιπόν, ένα σωρό βόλους, θα ήθελα να παίζω με τον Ιωακείμ, γιατί έτσι, ακόμα κι αν αυτός ο παλιοζαβολιάρης κέρδιζε συνεχώς, εγώ δε θα ξέμενα ποτέ από βόλους.

Ο Εντ, που είναι πολύ δυνατός και του αρέσει να βαράει μπουνιές στη μύτη των φίλων του, μου είπε πως θα σου ζητήσει να του φέρεις γάντια του μποξ για να παίζουμε στο διάλειμμα. Γι' αυτό, το καλύτερο δώρο για τον Εντ θα ήταν να μην του φέρεις γάντια του μποξ. Ξέρεις τι σου λέω, γιατί μετά ο Εντ θα έρχεται με τα γάντια του, θα μας δίνει μπουνιές στη μύτη, θα ανοίγουν οι μύτες μας, εμείς θα βάζουμε τις φωνές κι ο επιστάτης θα βάζει τιμωρία τον Εντ κι εμείς θα στενοχωριόμαστε, όπως στενοχωριόμαστε πάντα όταν κάποιο από τα παιδιά τρώει τιμωρία. Γι' αυτό αν θέλεις να φέρεις οπωσδήποτε αυτά τα γάντια του μποξ, δώσε τα καλύτερα σε μας, για να μην έχει φασαρίες ο Εντ.

Ο Κλοτέρ είναι ο τελευταίος της τάξης. Όταν τον σηκώνει η δασκάλα για μάθημα, τον βάζει πάντα τιμωρία να μη βγει για διάλειμμα κι όταν παίρνουμε τους ελέγχους, γίνεται ολόκληρη φασαρία στο σπίτι του και οι δικοί του τού κόβουν το σινεμά, τα γλυκά και την τηλεόραση. Ο Κλοτέρ τρώει συνεχώς τιμωρίες, και ο διευθυντής ήρθε στην τάξη του και του είπε μπροστά σε όλους πως θα καταλήξει στη φυλακή και πως οι γονείς του θα στενοχωρηθούν πολύ γιατί κάνουν τόσες θυσίες για να του προσφέρουν μια καλή ανατροφή. Εγώ όμως ξέρω για ποιο λόγο ο Κλοτέρ είναι κακός μαθητής και γιατί είναι χαζός. Δεν είναι πιο χαζός, ας πούμε, από το Ρούφους, όμως είναι πάντα κουρασμένος.

Ο Κλοτέρ προπονείται συνεχώς με το φοβερό κίτρινο ποδήλατό του, γιατί θέλει αργότερα, όταν μεγαλώσει να τρέξει στο Γύρο της Γαλλίας. Κι όπως καταλαβαίνεις, εξαιτίας της προπόνησης, δεν προλαβαίνει να κάνει τα μαθήματά του, ούτε να λύνει τις ασκήσεις του, και γι' αυτό η δασκάλα τον βάζει να γράφει τιμωρίες και να μαθαίνει όλες τις κλίσεις των ρημάτων κι επειδή του βάζουν όλο και πιο πολλή δουλειά, χάνει ώρες από την προπόνηση και αναγκάζεται να προπονείται τις Κυριακές. Για να μην είναι, λοιπόν, πάντα τελευταίος ο Κλοτέρ, για να μην του κόβουν το σινεμά, τα γλυκά και την τηλεόραση, το καλύτερο θα ήταν να πάρεις πίσω το ποδήλατό του. Έτσι κι αλλιώς, αν συνεχίσει έτσι, θα καταλήξει στη φυλακή, όπως λέει κι ο διευθυντής, κι αποκλείεται να τον αφήσουν να βγει από εκεί μέσα, για να τρέξει στο Γύρο της Γαλλίας. Αν θέλεις όμως, μπορείς να μου δώσεις εμένα το ποδήλατο του Κλοτέρ, να το κρατήσω ώσπου να μεγαλώσει, όταν δε θα χρειάζεται πια να πηγαίνει στο σχολείο.

Για το Σουπιά, που είναι ο επιστάτης μας, αλλά που δεν τον λένε στα αλήθεια έτσι, πρέπει να κάνεις κάτι πολύ σημαντικό. Είναι αλήθεια πως στα διαλείμματα τρέχει συνεχώς πάνω κάτω στην αυλή, για να μας χωρίζει όταν τσακωνόμαστε, για να μας παίρνει την μπάλα όταν παίζουμε μήλα (από τότε που σπάσαμε το τζάμι στο γραφείο του διευθυντή), για να μας φωνάζει όταν κάνουμε βλακείες, για να μας βάζει τιμωρία στη γωνία, για να μας βάζει τιμωρίες για το σπίτι, για να χτυπάει το κουδούνι, όταν τελειώνει το διάλειμμα. Γι' αυτό είναι πολύ κουρασμένος ο Σουπιάς. Πρέπει, λοιπόν, να τον στείλεις αμέσως διακοπές, να πάει στο σπίτι του, στο Κορέζ, και να μείνει εκεί πολύ καιρό. Και το σωστό θα ήταν να στείλεις διακοπές και τον κύριο Αλογόμυγα, που είναι ο αντικαταστάτης του Σουπιά, όταν ο Σουπιάς λείπει.

Κι έπειτα, για την Άννα Μαρία, που είναι ένα κοριτσάκι που μένει δίπλα μας και που είναι πολύ συμπαθητική, παρότι είναι κορίτσι, με το ροζ πρόσωπό της, τα μπλε μάτια της και τα κίτρινα μαλλιά της, θα ήθελα να μάθω να κάνω τρομερές κωλοτούμπες. Της αρέσει πολύ να βλέπει τους άλλους να κάνουν κωλοτούμπες, γι' αυτό αν μπορείς να μου μάθεις να κάνω τις καλύτερες κωλοτούμπες του κόσμου, η Άννα Μαρία θα λέει: "Ο Νικόλας είναι και ο πρώτος!" Και θα είναι πολύ χαρούμενη.

Αυτά! Σου ζήτησα δώρα για όλους όσους αγαπάω. Μπορεί να ξέχασα μερικούς, γιατί αγαπάω ένα σωρό ανθρώπους, γι' αυτό δώσε και σ' εκείνους που ξέχασα πάρα πολλά δώρα.

Για μένα, όπως σου είπα και πριν, δε θέλω τίποτα.

Ούτε καν αν σου περισσέψουν χρήματα και σου περάσει από το μυαλό η σκέψη να μου κάνεις καμιά έκπληξη, φέρνοντάς μου, ας πούμε, το αεροπλάνο που βρίσκεται στη βιτρίνα του μαγαζιού όπου θα αγοράσεις το αυτοκίνητο του μπαμπά και της μαμάς. Να προσέχεις, όμως, πολύ, όταν θα κατεβαίνεις από την καμινάδα, γιατί το αεροπλάνο είναι κόκκινο, όπως το αυτοκίνητο, και λερώνεται εύκολα.

Σου υπόσχομαι πάντως να είμαι όσο πιο φρόνιμος γίνεται και σου εύχομαι ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ!

Υγ: υπάρχουν και τα Χριστούγεννα του μικρού Νικόλα, αλλά ας τα κρατήσουμε για του χρόνου.

Η αθλιότητα της φιλανθρωπίας

  Η αθλιότητα της φιλανθρωπίας

Στη λέξη φιλανθρωπία υπάρχει μια βαθιά αντίφαση, στα όρια του οξύμωρου. Ο άνθρωπος είναι απλώς άνθρωπος, δεν μπορεί να είναι φιλάνθρωπος. Όπως ο λύκος δεν μπορεί να είναι φιλόλυκος, ούτε η κότα φιλόκοτα και ο σκύλος φιλόσκυλος.
Ο σκύλος, ναι, μπορεί να είναι φιλάνθρωπος, ως το κατεξοχήν κατοικίδιο που έχει μια σχεδόν αυτοκαταστροφική προσκόλληση στο είδος μας. Η κότα δεν θα μπορούσε να είναι ποτέ φιλάνθρωπη, αν είχε μια ελάχιστη επίγνωση του προορισμού της ως σούπας ή κοκκινιστής. Η γάτα, αν και εξίσου προσκολλημένη στον άνθρωπο και τα ενδιαιτήματά του, δεν είναι φιλάνθρωπη. Είναι απλώς φίλαυτη. Κι επειδή αγαπάει τον εαυτό της περισσότερο από οτιδήποτε άλλο- αν μπορεί να αποκληθεί αγάπη το ένστικτο αυτοσυντήρησης που έχει κάθε ον-, συμβιβάζεται με την αναγκαστική συνύπαρξή της με τον άνθρωπο. Είναι μια κατεξοχήν φιλόγατα που συνδέεται με μνημόνιο κατανόησης με τον άνθρωπο, αν υποθέσουμε ότι η βάση της συνύπαρξής της μ’ αυτόν είναι να πιάνει ποντίκια ή να προσφέρει το σώμα της στην ανθρώπινη ανάγκη για τρυφερότητα και χάδι.
Ο άνθρωπος δεν μπορεί να είναι φιλάνθρωπος. Μπορεί να είναι φιλόζωος ή ζωόφιλος – ας μην μπλέξουμε με την αυθεντική έννοια των δυο ταυτόσημων λέξεων, ποια σημαίνει την αγάπη για τη ζωή και ποια για τα ζώα. Φιλάνθρωπος μπορεί να είναι μόνον ο άνθρωπος που θεωρεί πως μόνος αυτός -άντε, και μερικοί ακόμη φίλοι, συγγενείς, άτομα της τάξης του, της αισθητικής του, της ιδεολογίας του- έχει ξεφύγει από την κατάσταση του ζώου και αντιμετωπίζει τους άλλους του είδους του ως ζώα, που έχουν την ανάγκη της φιλανθρωπίας του (ή της ζωοφιλίας του) και του οφείλουν ευγνωμοσύνη γι’ αυτήν.
Ακόμη κι αν αποδεχθεί κανείς τη χριστιανική αντίληψη της φιλανθρωπίας, πρέπει να εκκινήσει από τη βάση της, που είναι η φιλαυτία. «Αγάπα τον πλησίον σου ως σεαυτόν», λέει το ευαγγελικό πρόταγμα.
Αλλά αυτό προϋποθέτει, πρώτον, να αγαπάς τον εαυτό σου. Δεύτερον, να αντιλαμβάνεσαι τον εαυτό σου σε μια κατάσταση ισότητας με τον πλησίον. Τρίτον, να νιώθεις ότι βρίσκεσαι σε μια ενότητα με τον πλησίον. Δηλαδή, να αντιλαμβάνεσαι την ανθρώπινη φύση σου, έτσι όπως την αντιλαμβανόταν ο Hobbes στον «Λεβιάθαν» του: «Η φύση έχει κάνει σε τέτοιο βαθμό τους ανθρώπους ίσους ως προς τις ικανότητες του σώματος και του νου, ώστε (…) η διαφορά των ανθρώπων δεν είναι τόσο αξιοσημείωτη που να μπορεί κανείς να αξιώνει για τον εαυτό του οποιοδήποτε ωφέλημα το οποίο κάποιος άλλος να μη μπορεί εξίσου καλά να το αξιώσει».
Η φιλανθρωπία είναι η άλλη όψη της έκπτωσης από τη φυσική κατάσταση ισότητας. Πριν γίνουμε «φιλάνθρωποι», έχουμε αποδεχθεί το γεγονός ότι κάποιοι άνθρωποι είναι κατώτεροι από μας, έχουν χάσει ωφελήματα που για μας είναι αυτονόητα ή φυσικά: το σπίτι τους, μια πατρίδα, ένα αξιοπρεπές εισόδημα, μια δουλειά. Έχουμε, δηλαδή, αποδεχθεί μια αφύσικη κατάσταση ανισότητας. Στην οποία μπορεί και να έχουμε συμβάλει. Με την απληστία μας, την ανοχή μας ή τη σιωπή μας.
Σιχαίνομαι τη φιλανθρωπία. Έστω κι αν σπάνια αντιστέκομαι στον πειρασμό ν’ αγοράσω ένα πακέτο χαρτομάντιλα από τα φανάρια, να υποστώ το καθάρισμα του παρμπρίζ του αυτοκινήτου ή να δώσω στο αποστεωμένο «τζάνκι» το ευρώ με το οποίο υποτίθεται θα αγοράσει τυρόπιτα και δεν θα τσοντάρει για την επόμενη δόση του. Εξαγοράζω τις τύψεις μου για το γεγονός ότι εγώ ακόμη είμαι «εντός», όταν τόσοι άλλοι είναι «εκτός», όπως οι χριστιανοί με τον οβολό τους θαρρούν ότι διαγράφουν μια από τις αμαρτίες τους και κερδίζουν ένα μέτρο στον μαραθώνιο προς τον παράδεισο. Είναι μια μορφή ψυχοθεραπείας. Διόλου αθώα και ανιδιοτελής, πρέπει να ομολογήσω.
Αλλά η οργανωμένη βιομηχανία φιλανθρωπίας, στην οποία συνωθούνται θύτες και θύματα, μου είναι απεχθής. Είναι μια κολοσσιαία απάτη. Ανοίγεις το ραδιόφωνο, την τηλεόραση, την εφημερίδα κι είσαι μπροστά σε μια παρέλαση δημίων που περιθάλπουν τα θύματά τους λίγο πριν τα καρατομήσουν. Ή και έπειτα απ’ αυτό. Άλλος μαζεύει ρούχα, άλλος λεφτά, άλλος φάρμακα, άλλος τρόφιμα, αφού πρώτα έγδυσε, ξάφρισε, αρρώστησε και άφησε νηστικό τον αποδέκτη της αλληλεγγύης του. «Όλοι μαζί μπορούμε», «κανείς μόνος του στην κρίση». Γιατί δεν επεδείκνυαν προληπτικά την αλληλεγγύη τους, πριν η κρίση ξεβράσει τα θύματά της στο περιθώριο; Τι είπαν και τι έκαναν όταν περικόπτονταν οι μισθοί, όταν οι συντάξεις έπεφταν στα όρια της πείνας, όταν θερίζονταν τα προνοιακά επιδόματα, και μάλιστα με το ανάθεμα της επαίσχυντης εύνοιας σε «κηφήνες», όταν το ΕΣΥ και τα Ταμεία λεηλατούνταν, όταν η τρόικα πετσόκοβε το ανάπηρο κοινωνικό κράτος κι όταν η μνημονιακή ύφεση πλημμύριζε με λουκέτα και ανέργους τα οικονομικά ερείπια; Σε ποιο μέτρο κοινωνικής καταστροφής λένε «όχι» ακόμη και σήμερα οι πρωταθλητές της φιλανθρωπίας; Το αντίθετο ακριβώς συνέβη και συμβαίνει. Οι φανατικότεροι φιλάνθρωποι είναι οι κάτοχοι του μνημονιακού πρωταθλήματος. Αυτό θα μπορούσε λαϊκά να εκφραστεί και ως εξής: «Να σε κάψω, Γιάννη, να σ’ αλείψω λάδι». Ή «πρώτα μας χέζουν και μετά μας σκουπίζουν».
Σας ακούγεται χυδαίο; Όμως, δεν είναι πιο χυδαίο να απαιτούν την αναδιανομή της δυστυχίας των θυμάτων επειδή τους είναι αδιανόητη η αναδιανομή του πλούτου των θυτών; Δεν είναι πιο χυδαίο να απαιτούν να οικοδομηθεί στα ερείπια του κοινωνικού κράτους που οι ίδιοι κατεδάφισαν ένα εθελοντικό υποκατάστατό του; Δεν είναι πιο χυδαίο οι χρυσοδάκτυλοι της διαπλοκής και του πλιάτσικου στον κοινωνικό πλούτο να διαγκωνίζονται σε «μαραθώνιους της αλληλεγγύης»;
Η κοινωνία δεν χρειάζεται «ανιματέρ» του ανθρωπισμού, ούτε «σελέμπριτι» του πλούτου και της «γκλαμουριάς» για να αφυπνιστούν τα ανθρωπιστικά ανακλαστικά της. Χρειάζεται μηχανισμούς εξάλειψης της φτώχειας, της ανισότητας και της περιθωριοποίησης. Συζητάει κανείς γι’ αυτό; Όχι. Αλλά, όταν θεωρείται αδιανόητο να μείνει ανεξόφλητος ο ομολογιούχος -κατά κανόνα μέλος του πλουσιότερου 1% του παγκόσμιου πληθυσμού που ευθύνεται για την εξαθλίωση του φτωχότερου 30%- και αυτονόητο να «κουρευτεί» ο συνταξιούχος των 600 ευρώ, το αποτέλεσμα είναι θα είναι αυξάνονται επικίνδυνα οι επαίτες και αποδέκτες της φιλανθρωπίας. Κι είναι μάλλον απίθανο να εξαγοραστούν η επικινδυνότητα και η σιωπή τους με τα ψίχουλα της επαιτείας.
Αλλά η βιομηχανία της φιλανθρωπίας προτιμά ακριβώς αυτό: να καταστήσει τους ανθρώπους, ακόμη και τους φτωχότερους και δυστυχέστερους, συνενόχους της φτώχειας και της δυστυχίας τους. Να τους πείσει ότι οι αναξιοπαθούντες πλησίον τους είναι θύματα μιας «φυσικής ανισότητας», εξίσου ακατανίκητης με τις θεομηνίες ή τις φυσικές καταστροφές. Έτσι, δεν αγαπούν τον πλησίον τους ως σεαυτόν. Απλώς, τον οικτίρουν και τον απομακρύνουν σε απόσταση ασφαλείας. Τον αντιμετωπίζουν ως απειλή που πρέπει να εξευμενιστεί. Κατ’ ουσίαν τον μισούν γιατί υπάρχει, παρ’ ότι η εξαθλίωση του άλλου είναι προϋπόθεση της δικής τους -υπαρκτής ή φανταστικής- ευδαιμονίας, καθιστώντας τη φιλανθρωπία μια αυθεντική μισανθρωπία.
Να μια ακραία αλλά αυθεντική εκδοχή της μισάνθρωπης φιλανθρωπίας: ο Τζορτζ Σόρος, από τους πλουσιότερους και πιο αδίστακτους κερδοσκόπους στον κόσμο, άμεσα υπεύθυνος εκτεταμένων ανθρωπιστικών καταστροφών που προκάλεσε το παιχνίδι του με τα νομίσματα, τις μετοχές ή τα εμπορεύματα, είναι και «ιδιοκτήτης» ενός από τα μεγαλύτερα δίκτυα «φιλανθρωπίας» στον κόσμο. Αν κάθε χρόνο εκπονεί και κάποιου είδους ισολογισμό των αλληλοαναιρούμενων δράσεών του, με τη φιλοδοξία να ισοσκελίσει τα μεγέθη της καταστροφής και της σωτηρίας, υποθέτω ότι θα τρομάζει κι ο ίδιος με το τερατώδες έλλειμμα στο ισοζύγιο του οίκτου του.
ΘΕΩΡΙΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΕΡΑΞΙΑ
ΠΗΤΣΑΜ: Λαμβάνω την τιμή να συστηθώ: Ιερεμίας Ιωνάθαν Πήτσαμ, της Α. Ε. Πήτσαμ Κόμπανυ. Δουλειά της εταιρείας είναι να ξυπνά στους ανθρώπους τη λύπηση για τον άνθρωπο. Και το δηλώνω ξεκάθαρα… Η επιχείρηση πάει κατά διαόλου. Και σας το λέω εγώ, ο Ιερεμίας Πήτσαμ, που ελέγχω τα δύο τρίτα των ζητιάνων του Λονδίνου και κάτι ξέρω από ανθρώπινο οίκτο. Τι συγκινεί λοιπόν σήμερα τον άνθρωπο; Τίποτα. Γιατί και το πιο μαύρο χάλι, άντε και το συνηθίσει ο άλλος, δεν του λέει τίποτε. Κανένας δεν λυπάται κανέναν. Γίναμε αναίσθητοι και, μη σας κακοφανεί, γίναμε και γουρούνια. Βλέπεις στη γωνία έναν ωραίο γερό άνδρα με στρατιωτικό αμπέχονο και κομμένο το δεξί του χέρι, τρομάζεις, σαστίζεις, βγάζεις και του δίνεις τρία σελίνια. Τη δεύτερη φορά να σου πάλι ο κουλός στη γωνία του δρόμου, βγάζεις και του ακουμπάς δύο σελίνια. Άντε και βρεθεί ο κουλός μπροστά σου  για τρίτη φορά, σου τη δίνει και τον καρφώνεις στον μπασκίνα της γειτονιάς. Το ίδιο συμβαίνει και με τις ταμπέλες (πιάνει από το ράφι μια ταμπέλα και τη δείχνει στο κοινό). ΕΣΥ ΕΧΕΙΣ, ΕΓΩ ΔΕΝ ΕΧΩ. Ωραία κουβέντα, ωραία ταμπέλα, τι να την κάνεις που ξέφτισε σε δύο βδομάδες. Άλλη ταμπέλα: ΑΓΑΠΑ ΜΕ, ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ ΕΣΥ. Καλό, ε; Δύσκολο να το πιάσεις, αλλά όμορφο. Δούλεψε πάνω από δύο μήνες, αλλά πάει κι αυτό, ξέφτισε… Τελειώνουνε κι οι όμορφες κουβέντες, τι νομίζεις; Ο κόσμος άλλαξε, θέλει καινούργια πράγματα.
Μπέρτολντ Μπρεχτ, «Η όπερα της πεντάρας» 
Πηγη:http://kibi-blog.blogspot.gr

Διαβεβαιώσεις για τη «διαρκή αφοσίωση στις δεσμεύσεις του μνημονίου»

Διαβεβαιώσεις για τη «διαρκή αφοσίωση στις δεσμεύσεις του μνημονίου»



Eurokinissi
«Οι ελληνικές αρχές αναγνωρίζουν πλήρως ότι τα ανακοινωθέντα του Γιούρογκρουπ στις 25 Μαΐου και στις 5 Δεκεμβρίου βασίζονται στη διαρκή αφοσίωση στις δεσμεύσεις του Μνημονίου».
Αυτό τονίζεται στην επιστολή του υπουργού Οικονομικών, Ευ. Τσακαλώτου, μέσω της οποίας η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ παρέχει στους «θεσμούς» της Ευρωζώνης πρόσθετες διαβεβαιώσεις για την απαρέγκλιτη τήρηση του 3ου μνημονίου και των κάθε είδους συμπληρωματικών αντιλαϊκών μέτρων και συμφωνιών.
Η εν λόγω έγγραφη διαβεβαίωση αναμένεται να επαναφέρει σε τροχιά τις «εκκρεμότητες» της δεύτερης «αξιολόγησης», προετοιμάζοντας το έδαφος και για το επόμενο πακέτο αντιλαϊκών μέτρων. Ταυτόχρονα, προαναγγέλλεται η επαναφορά των πρόσφατων αποφάσεων του Γιούρογκρουπ (5/12) σχετικά με τις βραχυπρόθεσμες ρυθμίσεις που αφορούν στη διαχείριση - «ελάφρυνση» του ελληνικού κρατικού χρέους.
Την ίδια ώρα, οι νέες διαβεβαιώσεις της συγκυβέρνησης έρχονται να άρουν τις όποιες «παρεξηγήσεις» σχετικά με τα επιμέρους ζητήματα και τους «αστερίσκους» που έθεσε η πλευρά της Ευρωζώνης για τις εφάπαξ παροχές - ψίχουλα του λεγόμενου «κοινωνικού μερίσματος». Αυτό, με τη σειρά του, αποτέλεσε την αφορμή και το άλλοθι για τη νέα κυβερνητική δήλωση «αφοσίωσης» στην πορεία κλιμάκωσης της αντιλαϊκής πολιτικής και μάλιστα σε βάθος χρόνου και ανεξάρτητα από το τρέχον μνημόνιο.
Σε αυτό το πλαίσιο, η επιστολή Τσακαλώτου προς τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας (ΕSM), μεταξύ άλλων, εστιάζει στους παρακάτω άξονες:
  • «Αναφορικά με το μέτρο για τις συντάξεις, αξίζει να σημειωθεί ότι τόσο ο πρωθυπουργός όσο και εγώ έχουμε ξεκαθαρίσει δημόσια, και θα συνεχίσουμε να το κάνουμε, ότι αυτή είναι μια εφάπαξ πληρωμή και δεν υπάρχει πρόθεση να αποτελέσει μόνιμο κομμάτι της μεταρρύθμισης του συνταξιοδοτικού, που τέθηκε πρόσφατα σε εφαρμογή».
Ουσιαστικά ομολογούν ότι τα αντιλαϊκά μέτρα έχουν μόνιμο χαρακτήρα και επαναλαμβανόμενη απόδοση. Επιπλέον, ξεκαθαρίζουν πως δεν υπάρχει ούτε καν η «πρόθεση» παρέκκλισης από τις αντιλαϊκές συμφωνίες.
  • «Αναφορικά με την προσωρινή αναστολή του ΦΠΑ για επιλεγμένα νησιά του Αιγαίου, το μέτρο περιορίζεται μόνο στο 2017 και χρηματοδοτείται εξ ολοκλήρου από τον προϋπολογισμό του 2017».
Σε αυτό το επίπεδο, πέρα από τις διευκρινίσεις σχετικά με τον πρόσκαιρο χαρακτήρα της ρύθμισης, παρέχονται και διαβεβαιώσεις για την κάλυψη της «δημοσιονομικής απώλειας» από τα υπερ-πλεονάσματα του 2017, δηλαδή από την εφαρμογή και την απόδοση «ισοδύναμων» αντιλαϊκών μέτρων, που θα φορτωθούν συνολικά στο λαό και στους κατοίκους νησιών του Αιγαίου.
  • «Οι ελληνικές αρχές θα ενεργοποιήσουν τον έκτακτο δημοσιονομικό μηχανισμό (...) σε περίπτωση που τα στοιχεία τα οποία θα επικυρώσει η Γιούροστατ δείχνουν ότι οι παραπάνω δημοσιονομικοί στόχοι δεν έχουν επιτευχθεί».
Πρόκειται για την ενεργοποίηση των εφεδρειών του «δημοσιονομικού κόφτη» και χαρακτηριστικά τονίζεται: «Οι ελληνικές αρχές δεσμεύονται να λάβουν αντισταθμιστικά μέτρα στο πεδίο των δαπανών για τις συντάξεις, για να καλύψουν τη διαφορά ανάμεσα στο αποτέλεσμα και τον δημοσιονομικό στόχο του 2016».
Σε αυτό το πλαίσιο, οι τυχόν αποκλίσεις από τους αντιλαϊκούς στόχους, οι εφάπαξ παροχές σε κατηγορίες χαμηλοσυνταξιούχων θα αναπληρωθούν από νέες περικοπές στις συντάξεις.
  • «Οι ελληνικές αρχές παραμένουν απολύτως δεσμευμένες στην εκτέλεση της συμφωνημένης δημοσιονομικής πορείας, η οποία βασίζεται σε στόχους πρωτογενών πλεονασμάτων της τάξης του 0,5%, 1,75% και 3,5% του ΑΕΠ για το 2016, 2017 και 2018 αντίστοιχα».
Εν προκειμένω, η συγκυβέρνηση, για μια ακόμη φορά, έρχεται να επιβεβαιώσει τους στόχους για τα ματοβαμμένα πλεονάσματα, τουλάχιστον μέχρι το 2018. «Eπί της διαδικασίας, μέτρα με δημοσιονομικές επιπτώσεις πρέπει να συζητούνται και να συμφωνούνται με τους θεσμούς, στο πλαίσιο των δεσμεύσεών μας από το Μνημόνιο», αναφέρεται χαρακτηριστικά στην επιστολή Τσακαλώτου.
Ειδική έμφαση δίνεται στα αντιλαϊκά μέτρα μόνιμου χαρακτήρα και επαναλαμβανόμενης απόδοσης: «Στην περίπτωση μίας μόνιμης δημοσιονομικής υπεραπόδοσης σε σχέση με τους στόχους του προγράμματος (...) οι ελληνικές αρχές θα συμφωνήσουν με τους θεσμούς, στο πλαίσιο των αξιολογήσεων, σχετικά με τη χρήση του διαθέσιμου δημοσιονομικού χώρου», τονίζεται στην επιστολή.
Σε περίπτωση υπέρβασης των στόχων για τα πλεονάσματα, το «υπερ-πλεόνασμα» θα κατευθύνεται «σε στοχευμένα μέτρα για την ενδυνάμωση της κοινωνικής προστασίας (ειδικά στο Πρόγραμμα για το Κοινωνικό Εισόδημα Αλληλεγγύης)», δηλαδή στη διαχείριση των ακραίων φαινομένων της επίσημης φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού, στη «μείωση των φορολογικών βαρών που προκύπτουν από τις μνημονιακές δεσμεύσεις», δείχνοντας στην κατεύθυνση ελάφρυνσης του εγχώριου κεφαλαίου.
Εναλλακτικά, σύμφωνα με την επιστολή Τσακαλώτου, η τυχόν «υπεραπόδοση» θα αξιοποιηθεί για τη «δημιουργία ενός μαξιλαριού ρευστότητας» ή και για την αποπληρωμή ληξιπρόθεσμων οφειλών του κράτους σε ιδιώτες.
Η επιστολή Τσακαλώτου καταλήγει ως εξής: «Ελπίζω ότι αυτές οι διευκρινίσεις επανεπιβεβαιώνουν στο Γιούρογκρουπ την απόλυτη δέσμευσή μας να παραμείνουμε συμμορφωμένοι με τις υποχρεώσεις μας που απορρέουν από το Μνημόνιο, τόσο επί της ουσίας όσο και επί της διαδικασίας της συνεργασίας με τους εταίρους μας».
Προετοιμάζουν τα επόμενα αντιλαϊκά μέτρα
Με βάση τις νέες διαβεβαιώσεις της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, ο επικεφαλής του Γιούρογκρουπ, Γ. Ντάισελμπλουμ, προανήγγειλε την επαναφορά των βραχυπρόθεσμων ρυθμίσεων για το ελληνικό κρατικό χρέος: «Είμαι ευτυχής που συμπεραίνω ότι ανοίξαμε τον δρόμο (...) για να προχωρήσουμε με τις διαδικασίες λήψης αποφάσεων για τα βραχυπρόθεσμα μέτρα για το χρέος, που θα γίνουν τον Ιανουάριο», αναφέρεται σε σχετική ανακοίνωση. Από την πλευρά του, ο επίτροπος Οικονομικών της ΕΕ, Π. Μοσκοβισί, σημείωσε ότι ανοίγει ο δρόμος για τα μέτρα ελάφρυνσης του ελληνικού χρέους, κάνοντας λόγο για μια «απαραίτητη και δίκαιη συμφωνία».
Να σημειωθεί ότι ο κύκλος της τρέχουσας «αξιολόγησης» περιλαμβάνει τη χρονική επέκταση των στόχων για τα πλεονάσματα και για την περίοδο μετά το 2018, δηλαδή και για την περίοδο που θα ακολουθήσει την προγραμματισμένη τυπική λήξη του τρέχοντος μνημονίου. Επιπλέον, βασικό θέμα στον κύκλο διαπραγματεύσεων κυβέρνησης - κουαρτέτου θα είναι ο μόνιμος, νέου τύπου «κόφτης», τον οποίο προτάσσει η συγκυβέρνηση ως αντιλαϊκό «ατού» για τη διασφάλιση της «αξιοπιστίας του προγράμματος».
Επόμενο σταθμό για τις αντιλαϊκές διεργασίες αποτελεί η συνεδρίαση της Ομάδας Εργασίας του Γιούρογκρουπ στις 12 Γενάρη, ενώ η συνεδρίαση των υπουργών Οικονομικών της Ευρωζώνης είναι προγραμματισμένη για τις 26 Γενάρη.
Παράλληλα, το ΔΝΤ αναμένεται να δημοσιοποιήσει την «έκθεση βιωσιμότητας» του ελληνικού κρατικού χρέους, με βάση τη δική του «παράλληλη αξιολόγηση» που έχει διενεργήσει στην ελληνική οικονομία. Υπενθυμίζεται ότι το ΔΝΤ, πέρα από τα χτυπήματα στα Εργασιακά, έχει αναλάβει και το ρόλο του «λαγού» σε ό,τι αφορά την παραπέρα μείωση των σημερινών συντάξεων, τη σύνθλιψη του αφορολόγητου ορίου για μισθωτούς, συνταξιούχους κ.ά.
Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, από την πλευρά της, ετοιμάζει τη δική της «έκθεση βιωσιμότητας». Σε κάθε περίπτωση, η ένταξη των ελληνικών ομολόγων στα προγράμματα «νομισματικής χαλάρωσης» της ΕΚΤ, με στόχο τη διοχέτευση φτηνής ρευστότητας και κεφαλαίων προς τους εγχώριους επιχειρηματικούς ομίλους, προϋποθέτει το χαρακτηρισμό του χρέους ως «βιώσιμου».
  • «Επιστολή μετάνοιας, επιστολή υποτέλειας, επιστολή παραδοχής», σχολίασε ο εκπρόσωπος Τύπου της ΝΔ, Β. Κικίλιας, την επιστολή Τσακαλώτου. «Πρόκειται για επιστολή ντροπής», ανέφερε η Δημοκρατική Συμπαράταξη, ενώ το Ποτάμι σημείωσε ότι «η επιστολή μετάνοιας του κ. Τσακαλώτου είναι μνημείο της κυβερνητικής διγλωσσίας: άλλα στους Ελληνες, άλλα στους εταίρους».

«Πληροφορίες», εκτιμήσεις και επικίνδυνα σχέδια

«Πληροφορίες», εκτιμήσεις και επικίνδυνα σχέδια
Μια αλυσίδα γεγονότων, «πληροφορίες» αλλά και πολλά σχέδια, ενδεικτικά του κουβαριού των ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών που κλιμακώνονται βήμα βήμα στην περιοχή και ευρύτερα, έδινε η αρθρογραφία των προηγούμενων ημερών, με τα αστικά επιτελεία να «κάνουν ταμείο» αλλά και να προσπαθούν να διαβλέψουν τη σημασία των γεγονότων αυτών για τον μόνιμο στόχο της «γεωστρατηγικής αναβάθμισης» για την αστική τάξη της χώρας. Στέλνοντας, δηλαδή, ταυτόχρονα το μήνυμα ότι τάχα μέσα απ' αυτό το κουβάρι των ανταγωνισμών για τα συμφέροντα των μονοπωλίων κάτι καλό μπορεί να προκύψει για το λαό ή εν πάση περιπτώσει ότι η σταθερή προσήλωση και ένταξη της ελληνικής αστικής τάξης στο ευρωΝΑΤΟικό πλαίσιο προσφέρει ασφάλεια για το λαό, μέσα σε μια τέτοια τρικυμία σφοδρών ανταγωνισμών.
***
Ουδέν αναληθέστερον. Εξάλλου, μια απλή ματιά στο «ντόμινο» των αλληλοτροφοδοτούμενων αντιθέσεων με επίκεντρο τον έλεγχο ενεργειακών και εμπορικών δρόμων, πλουτοπαραγωγικών πηγών και «κρίσιμων γεωστρατηγικών σημείων» μπορεί να το επιβεβαιώσει.
Ο καθένας, για παράδειγμα, μπορεί να καταλάβει ότι κάθε άλλο παρά τα συμφέροντα των λαών εξυπηρετεί η «αλλαγή δόγματος», όπως χαρακτηρίζεται, της γερμανικής εξωτερικής πολιτικής, που σκοπεύει μέσα στον επόμενο χρόνο να παίξει ενεργότερο ρόλο στην περιοχή, αξιοποιώντας την εμπλοκή της σε «κρίκους» όπως το Κυπριακό, η ονοματοδοσία των Σκοπίων, οι ελληνοαλβανικές και ελληνοτουρκικές σχέσεις, με στόχο τον περιορισμό της αμερικανικής επιρροής στην περιοχή (στο φόντο και της εκλογής Τραμπ στις ΗΠΑ), αλλά και τον μεγαλύτερο ρόλο στο «ενεργειακό παιχνίδι» που ξεδιπλώνεται από τη Μέση Ανατολή έως τα Βαλκάνια. Κι όλα αυτά την ώρα που έχει ανοίξει στα γεμάτα η συζήτηση για το ότι η ΕΕ δεν έχει, λέει, τη δύναμη να επιβάλλει τα συμφέροντά της σε ό,τι αφορά την εξωτερική πολιτική, αλλά και η συζήτηση - που τροφοδοτεί και νέες αστικές διαμάχες στο εσωτερικό της ΕΕ - για τις σχέσεις της ΕΕ με το ΝΑΤΟ, και τη συγκρότηση νέων μηχανισμών «εσωτερικής» και «εξωτερικής» ασφάλειας για λογαριασμό των ευρωενωσιακών μονοπωλίων.
***
Αλλά το ίδιο ενδεικτικά και ανησυχητικά είναι και τα όσα γράφτηκαν, προσπαθώντας να «αποκωδικοποιήσουν» μια σειρά από αποφάσεις και δηλώσεις που σχετίζονται με το ρόλο των ΗΠΑ στην περιοχή, ειδικά μετά την εκλογή Τραμπ. Από την απουσία των ΗΠΑ στην ψηφοφορία για απόφαση τερματισμού των εποικισμών του Ισραήλ στην Παλαιστίνη στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ, κίνηση που ξεσήκωσε αντιδράσεις στο Ισραήλ, μέχρι τις δηλώσεις Τραμπ ότι «όλα θα αλλάξουν με το νέο χρόνο» και τις στιχομυθίες περί επέκτασης του πυρηνικού οπλοστασίου ΗΠΑ και Ρωσίας, τη διαρροή εγγράφου του επιτελείου του νέου Αμερικανού Προέδρου για τις προτεραιότητες της εξωτερικής πολιτικής και τις εκτιμήσεις για τη στρατηγική των ΗΠΑ επί Τραμπ με στόχο «να κόψει στα δύο» τον νέο «κινέζικο δρόμο του μεταξιού» και τις σχέσεις Κίνας με Ρωσία, όλα μα όλα μυρίζουν μπαρούτι.
Μάλιστα, μέσα σε αυτό το περιβάλλον, με αφορμή και τις πρόσφατες επιθέσεις και τη δολοφονία του Ρώσου πρέσβη, πυκνώνουν οι αναλύσεις για τους «προβληματισμούς» της Τουρκίας, και τα εναλλακτικά σενάρια που εξετάζει περί στενότερης σχέσης με Ρωσία και Κίνα ή πλήρους αποκατάστασης των σχέσεων με ΗΠΑ και ΕΕ.
Και την ίδια ώρα, Ελλάδα, Ιταλία, Ισπανία και Πορτογαλία φέρεται να ζητάνε από τον γγ του ΝΑΤΟ την επιχειρησιακή «αναβάθμιση» της νότιας πτέρυγας της λυκοσυμμαχίας ενόψει και της Συνόδου των Υπουργών Αμυνας των χωρών - μελών του ΝΑΤΟ, τον ερχόμενο Φλεβάρη, με στόχο «να αντιμετωπιστούν οι προκλήσεις σε Βόρεια Αφρική και Μέση Ανατολή», με το αίτημα να συναντά τις έντονες αντιδράσεις της Τουρκίας αλλά και τις ενστάσεις Γαλλίας και Γερμανίας, που θεωρούν «πρόωρη» μια τέτοια κίνηση.
***
Κι όμως, μέσα σε ένα τέτοιο ναρκοθετημένο για τους λαούς πεδίο, κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, ΝΔ, τα άλλα κόμματα του κεφαλαίου και αστικά επιτελεία που διακινούν «πληροφορίες» και εκτιμήσεις, πασχίζουν να στοιχίσουν το λαό με τη μία ή την άλλη συμμαχία των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών που ακόμα διαμορφώνονται, με το επιχείρημα του «μονόδρομου» για τα λεγόμενα «εθνικά συμφέροντα». Βουλιάζοντας το λαό όλο και πιο βαθιά στο βούρκο των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών, απ' όπου ο μόνος τρόπος για να βγουν είναι η οικοδόμηση της δικής τους συμμαχίας, σε σύγκρουση με το κεφάλαιο και τις ιμπεριαλιστικές ενώσεις.

Εξωραϊσμός και απάτη

Εξωραϊσμός και απάτη


Η κυβέρνηση με το ένα χέρι κόβει το ΕΚΑΣ και μειώνει τις συντάξεις και με το άλλο μοιράζει μια εφάπαξ ψευτοπαροχή στους πιο εξαθλιωμένους από τους συνταξιούχους για να χρυσώσει το χάπι.
Κατά τον ίδιο τρόπο, καθώς «μαγειρεύεται» η συμφωνία για τα Εργασιακά, κάνει ό,τι μπορεί για να αποπροσανατολίσει τους εργαζόμενους και να κρύψει την αλήθεια για τα μέτρα που συζητάει με το κουαρτέτο, για λογαριασμό του κεφαλαίου.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελούν η επιχειρηματολογία κυβερνητικών στελεχών και η αρθρογραφία για το θέμα των ομαδικών απολύσεων, όπου η απόφαση του Δικαστηρίου της ΕΕ για την υπόθεση «Lafarge» παρουσιάζεται περίπου σαν «βάλσαμο» για τους εργαζόμενους.
«Ευρωπαϊκό "μπλόκο" στην εργοδοτική αυθαιρεσία» έγραφε τις προάλλες η «Αυγή», εκθειάζοντας προκλητικά τη δικαστική απόφαση, που ανοίγει το δρόμο για παραπέρα απελευθέρωση των ομαδικών απολύσεων και στη χώρα μας.
Προπάντων, όμως, πρόκειται για απόφαση που υπερασπίζεται τον ακρογωνιαίο λίθο της ΕΕ, τις ελευθερίες δηλαδή του κεφαλαίου, απέναντι σε οποιονδήποτε, ακόμα και υποτυπώδη, περιορισμό μπορεί να θέτει η εθνική νομοθεσία στα κράτη - μέλη.
Σύμφωνα με την εφημερίδα του ΣΥΡΙΖΑ, η απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου είναι «εκ πρώτης όψεως θετική», «διατηρείται ανέπαφος ο ισχύων νόμος για τις ομαδικές απολύσεις» και συνιστά «απόφαση - σταθμό».
Η κυβέρνηση σκόπιμα εστιάζει στο αν θίγεται ή όχι η αρμοδιότητα του κράτους να εγκρίνει το αίτημα για ομαδικές απολύσεις, όταν η απόφαση του Δικαστηρίου ξεκαθαρίζει με σαφήνεια ότι στόχος της ευρωπαϊκής οδηγίας και επομένως των εθνικών νόμων, δεν είναι να αποτρέψουν τις ομαδικές απολύσεις (πολύ περισσότερο να τις απαγορεύσουν), αλλά να καθορίσουν τη διαδικασία με την οποία θα γίνονται αυτές.
Εκεί εμπλέκεται το κράτος με βάση την ελληνική νομοθεσία, που καλείται τώρα να προσαρμοστεί καλύτερα στο πνεύμα και στο γράμμα της ευρωπαϊκής οδηγίας.
Με βεβαιότητα, αυτή η αναπροσαρμογή θα υπηρετεί με μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα την ανάγκη μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων να συγχωνεύονται, να συρρικνώνουν τη δραστηριότητά τους ή να μετεγκαθίστανται, χωρίς να τους απασχολεί αν και πόσες θέσεις εργασίας θα χαθούν.
Εξίσου προκλητική είναι όμως και η επιχειρηματολογία της κυβέρνησης γύρω από το θέμα της ανάκαμψης της οικονομίας. Ισχυρίζεται, για παράδειγμα, η αναπληρώτρια υπουργός Εργασίας, Ράνια Αντωνοπούλου, ότι «δεν υφίσταται ανάπτυξη και βελτίωση της ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας, χωρίς τη δημιουργία σταθερών θέσεων εργασίας και δίκαιη εισοδηματική κατανομή».
Αν έτσι έχουν τα πράγματα, τότε γιατί περισσότερες από τις μισές νέες θέσεις εργασίας (57,4% τον περασμένο Νοέμβρη) είναι υποαπασχόλησης, μερικής απασχόλησης και «εκ περιτροπής» εργασίας; Κι αν η κυβέρνηση κάνει «δίκαιη εισοδηματική κατανομή», τότε πώς εξηγούνται τα στοιχεία του ΙΚΑ, από τα οποία προκύπτει ότι:
-- Περίπου 550.000 εργαζόμενοι παίρνουν μισθό κάτω από 586 ευρώ το μήνα.
-- Το διάστημα 2012 - 2016, τέσσερις στις 10 επιχειρησιακές συμβάσεις ήταν στα όρια του κατώτατου μισθού.
-- Ο μέσος μισθός όσων ακόμη εργάζονται με πλήρη απασχόληση διαμορφώθηκε τον περασμένο Απρίλη σε 1.181 ευρώ μεικτά, από 1.401 το 2012 (μείωση 14,85%).
Διαστρεβλώνοντας την πραγματικότητα, ή αποδίδοντας τη σημερινή εργασιακή ζούγκλα αποκλειστικά στις προηγούμενες κυβερνήσεις, ενώ δεν έχει καταργήσει ούτε έναν από τους ψηφισμένους αντεργατικούς νόμους, η κυβέρνηση προσπαθεί να εξωραΐσει την ταξική αντιλαϊκή πολιτική της στα μάτια των εργαζομένων.
Και ταυτόχρονα, να τους συμφιλιώσει με το στόχο της καπιταλιστικής ανάκαμψης, καλλιεργώντας προσδοκίες ότι αυτή μπορεί να γίνει με «δίκαιο» τρόπο, να υπηρετεί την κερδοφορία των επιχειρηματικών ομίλων, από τη μια, και τα εργατικά λαϊκά συμφέροντα, από την άλλη.
Η προσπάθεια αυτή της κυβέρνησης πρέπει να πέσει στο κενό. Να απαντηθεί με μαζικούς επιθετικούς αγώνες, με ακόμα μεγαλύτερη συσπείρωση στο πλαίσιο πάλης που προβάλλουν οι ταξικές δυνάμεις στο κίνημα.

TOP READ