Λογοκρισία της ΕΡΤ στη συνέντευξη της ΟΕΝΓΕ – “Χάθηκε” από το δελτίο ειδήσεων

Κατιούσα

Ψαλίδι έπεσε από την ΕΡΤ στη συνέντευξη της ΟΕΝΓΕ, προκαλώντας την αντίδραση της ομοσπονδίας που εξέδωσε ανακοίνωση με την οποία καταδικάζει τη στάση της κρατικής τηλεόρασης. Παρότι υπήρχε πλήρες συνεργείο της ΕΡΤ, όχι απλά δεν υπήρξε σχετικό ρεπορτάζ στα δελτία ειδήσεων, αλλά προβλήθηκαν κάποια ελάχιστα δευτερόλεπτα σε ρεπορτάζ άλλου θέματος, χωρίς καν να αναφέρεται η πηγή. Ολόκληρη η ανακοίνωση αναφέρει:

«Συγκεκριμένα, αν και τη συνέντευξη παρακολούθησε πλήρες συνεργείο της κρατικής τηλεόρασης με κάμερα και δημοσιογράφους, στα δελτία ειδήσεων χθες δεν έγινε καμία απολύτως αναφορά στη συνέντευξη και προβλήθηκε μόνο ένα πλάνο ελάχιστων δευτερολέπτων “θαμμένο” μέσα σε ρεπορτάζ για άλλο θέμα, χωρίς να υπάρχει η είδηση ότι η ΟΕΝΓΕ έδωσε συνέντευξη Τύπου και φυσικά χωρίς αναφορά στα προβλήματα και τους προβληματισμούς των νοσοκομειακών γιατρών της χώρας.
Από τα παραπάνω είναι προφανές ότι έγινε εκ των υστέρων κυβερνητική παρέμβαση λογοκρισίας έτσι ώστε η φωνή των νοσοκομειακών γιατρών να μη φτάσει στον ελληνικό λαό, κάτι το οποίο εκτός από θλιβερό και απαράδεκτο είναι ταυτόχρονα ακραία αντιδημοκρατικό γιατί αφορά την κρατική τηλεόραση.
Καλούμε τους διοικούντες την ΕΡΤ να συναισθανθούν την κρισιμότητα των περιστάσεων και να σταματήσουν να δρουν ως κυβερνητικοί λογοκριτές.
Η φίμωση των νοσοκομειακών γιατρών και των υπόλοιπων υγειονομικών της δημόσιας περίθαλψης, που είναι στην πρώτη γραμμή ενάντια στην επιδημία, δεν θα περάσει.
Και αυτό θα γίνει σαφές στις 7 Απρίλη, Μέρα Πανελλαδικής Δράσης».

Στο θέμα αναφέρθηκε σήμερα στη βουλή και ο Δημήτρης Κουτσούμπας, καθώς απευθυνόμενος στην κυβέρνηση υπογράμμισε πως:

 «Σε καραντίνα, όμως, επιδιώκετε να βάλετε και την ενημέρωση, στο όνομα της ατομικής ευθύνης, φιμώνοντας κάθε διαφορετική φωνή που αναδεικνύει την αλήθεια και μάχεται για τα οξυμένα προβλήματα, είτε αυτή αφορά πολιτικά κόμματα, όπως το ΚΚΕ, είτε τους υγειονομικούς, τους εργαζόμενους που αναδεικνύουν τις μεγάλες ελλείψεις σε προσωπικό, μέτρα και μέσα προστασίας».

Όταν το ΚΚΕ ζητούσε τη μείωση της βουλευτικής αποζημίωσης από το 2009.

..

H πρόταση του Κυριάκου Μητσοτάκη για “εθελοντική” κατάθεση του 50% της βουλευτικής αποζημίωσης των κυβερνητικών βουλευτών σε λογαριασμό για τον κορονοϊό ξανάφερε στο προσκήνιο το θέμα της μείωσης των βουλευτικών αποζημιώσεων, ενώ πολλή σπέκουλα έγινε και για τις θέσεις του ΚΚΕ στο ζήτημα, με αφορμή την τοποθέτηση της βουλευτή Λιάνας Κανέλλη.

Αυτό που παριστάνουν όσοι παριστάνουν τους “έκπληκτους” για τη μη συμπόρευση του ΚΚΕ στο κλίμα “εθελοντισμού” που καλλιεργεί η κυβέρνηση, είναι προφανές πως δε γνωρίζουν ή κάνουν πως δε θυμούνται τη διαχρονική στάση του κόμματος στο θέμα της βουλευτικής αποζημίωσης και γενικά των οικονομικών προνομίων των βουλευτών, ειδικότερα μέσα στα χρόνια της οικονομικής κρίσης.

Για να φρεσκάρουμε τη μνήμη ορισμένων, αρκεί να ανατρέξουμε στα τέλη του 2009, όταν είχε μόλις εκλεγεί η τότε κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ επί ΓΑΠ, πριν ακόμα η χώρα μπει επίσημα στα μνημόνια, αλλά ήδη εξυφαίνονταν το προπαγανδιστικό σχέδιο πειθούς του ελληνικού λαού ότι όλοι “πρέπει να βάλουν πλάτη” για την αποπληρωμή του χρέους και γενικότερα τη “διάσωση” της ελληνικής καπιταλιστικής οικονομίας.

Είναι χαρακτηριστικό πως εκείνη την περίοδο, το ΚΚΕ ήταν το μόνο κόμμα που καταψήφισε τον προϋπολογισμό της βουλής (ΠΑΣΟΚ, ΝΔ και ΛΑΟΣ είχαν υπερψηφίσει, ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ είχε επιλέξει το λευκό), προτείνοντας ανάμεσα στα υπόλοιπα την άμεση μείωση της βουλευτικής αποζημίωσης, ενώ σε σύσκεψη των πολιτικών αρχηγών, η τότε γγ του ΚΚΕ, Αλέκα Παπαρήγα πρότεινε επιπλέον την κατάργηση της βουλευτικής σύνταξης, κάνοντας επίσης λόγο για “σκανδαλώδη προνόμια των βουλευτών”. 

Χαρακτηριστικά είναι όσα έλεγε ο τότε, αλλά και νυν βουλευτής της ΝΔ, Σίμος Κεδίκογλου. ότι δηλαδή με μείωση αποδοχών “δε θα τα έβγαζε πέρα”, ενώ σε συνέντευξή του στο Real fm, έκανε επιχείρηση κοινωνικού αυτοματισμού ισχυριζόμενος πως «δεν ξέρω τι εξοικονόμηση μπορεί να υπάρξει από μια μείωση στη βουλευτική αποζημίωση όταν την ίδια ώρα έχεις πρόγραμμα εθελουσίας εξόδου δεκάδων εκατομμυρίων ευρώ για προνομιούχους εργαζομένους του λιμανιού και της Cosco». 

Ο Θανάσης Πλεύρης, βουλευτής της ΝΔ και τότε του ΛΑΟΣ, είχε ως έγνοια του τι νομιμότητα της απόφασης της κυβέρνησης ΓΑΠ να επιφέρει – εν είδη επικοινωνιακού πυροτεχνήματος – κάποιες μειώσεις στη βουλευτική αποζημίωση,  αναφέροντας ότι «το Δ΄ Ψήφισμα καθορίζει τις αποδοχές των βουλευτών με αυτοτελή φορολόγηση 5%» και αναρωτήθηκε «πώς μπορεί να αλλάξει αυτό το ψήφισμα η κυβέρνηση;».

Μεγάλο ενδιαφέρον παρουσιάζει και το γεγονός πως πριν μια δεκαετία, όπως και τώρα, οι αστικές κυβερνήσεις μηχανεύονταν διάφορους “φιλανθρωπικούς” λογαριασμούς, προκειμένου να διασκεδάσουν τις εντυπώσεις και να εθίσουν την κοινή γνώμη σε λογικές τύπου “όλοι μαζί μπορούμε”, πότε με πρόσχημα την οικονομική, και πότε την υγειονομική κρίση. Πιο συγκεκριμένα, το Μάρτη του 2010 ο πρόσφατα εκλιπών πρόεδρος της βουλής τότε Φίλιππος Πετσάλνικος ανακοίνωσε τη δημιουργία “Λογαριασμού αλληλεγγύης για απόσβεση του δημόσιου χρέους” , όπου θα έμπαιναν χρήματα από περικοπές στις βουλευτικές αποδοχές και τον προϋπολογισμό της βουλής. Το ΚΚΕ, τότε, όπως και τώρα, επέδειξε συνεπή και αταλάντευτη στάση, ενάντια σε αυτές τις λογικές. Η κοινοβουλευτική ομάδα του κόμματος υπογράμμιζε τότε πως:

• «Η Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΚΚΕ, δεν συμφώνησε στην δημιουργία του “Λογαριασμού Αλληλεγγύης για Απόσβεση του Δημόσιου Χρέους”. Η κυβέρνηση μέσα από τέτοιες πρωτοβουλίες επιδιώκει να συγκαλύψει τους πραγματικούς υπεύθυνους για το Δημόσιο Χρέος και τα Ελλείμματα και να καλλιεργήσει κλίμα συναίνεσης και υποταγής στους εργαζόμενους. Υπενθυμίζουμε ότι το ΚΚΕ, επανειλημμένα έχει τοποθετηθεί και έχει ζητήσει την δραστική μείωση της βουλευτικής αποζημίωσης και την κατάργηση της αποζημίωσης για την συμμετοχή στις συνεδριάσεις των Επιτροπών και άλλες κοινοβουλευτικές δραστηριότητες. Εχει επίσης ζητήσει την κατάργηση της βουλευτικής σύνταξης ώστε οι βουλευτές να συνταξιοδοτούνται από τα ασφαλιστικά τους ταμεία. Η θέση αυτή του ΚΚΕ, σχετίζεται με την γενικότερη θέση του για τον ρόλο των βουλευτών και δεν το συνδέει συγκυριακά με την κρίση».

Για το ίδιο θέμα, η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ επεσήμανε στη Βουλή:

• «Εμείς δε συμφωνούμε στη δημιουργία του λογαριασμού αλληλεγγύης για απόσβεση δημοσίου χρέους. Είμαστε αντίθετοι, διότι πάει να συγκαλύψει ποιοι είναι οι υπεύθυνοι του δημοσίου χρέους και πάμε να τραβήξουμε τον συνταξιούχο να δίνει τα 500 ευρώ και τα 600 ευρώ. Είμαστε αντίθετοι. Επομένως είμαστε αντίθετοι και σε κάθε πηγή χρηματοδότησης εκεί. Υπ’ αυτή την έννοια είμαστε αντίθετοι. Εχουμε ζητήσει τη μείωση των βουλευτικών μισθών, την κατάργηση των βουλευτικών συντάξεων, διαχρονικά, μονίμως, όχι τώρα στην περίοδο της κρίσης. Να μην παίρνει αμοιβή ο βουλευτής επειδή είναι σε επιτροπή. Είναι έργο του. Το λέω αυτό γιατί μπορεί να θεωρηθεί ότι είμαστε τσιγκούνηδες ή δεν ξέρω τι. Εμείς ακριβώς θεωρούμε ότι πρέπει να καταργηθούν όλα αυτά, που σημαίνει ότι το δημόσιο και ο προϋπολογισμός της Βουλής θα ελαφρυνθεί».

Η έμπρακτη αντίθεση του ΚΚΕ στη λογική των βουλευτικών προνομίων εκφράστηκε με τον πιο επίσημο τρόπο και στις 3 Μάη 2010, λίγες μέρες πριν μπει η Ελλάδα επισήμως στο πρώτο μνημόνιο, όταν η ΚΟ του κόμματος κατέθεσε πρόταση νόμου για την κατάργηση της βουλευτικής σύνταξης. Σε συνέντευξη τύπου που παραχώρησε η Αλέκα Παπαρήγα για το θέμα των συντάξεων και των βουλευτικών αποδοχών την ίδια περίοδο, σημείωνε πως: 

• “Η Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΚΚΕ κατέθεσε στη Βουλή πρόταση νόμου για την κατάργηση της βουλευτικής σύνταξης. Βεβαίως, πρέπει να σας πω ότι εμείς έχουμε και επιπλέον προτάσεις εκτός από την κατάργηση της βουλευτικής σύνταξης. Και για τη δραστική μείωση των μισθών των βουλευτών και για την κατάργηση των διάφορων επιδομάτων στις επιτροπές, από τη στιγμή που η συμμετοχή στην επιτροπή είναι μέρος της βουλευτικής δραστηριότητας, δεν είναι κάτι άλλο. Ούτε μπορεί να ισχυριστούμε ότι οι βουλευτές έχουν κανονικά ωράρια και κάνουν υπερωρίες.
• Ξεκαθαρίζουμε όμως το εξής ζήτημα και σε αντίθεση με αυτά που ακούγονται τις τελευταίες μέρες και ιδιαίτερα από τα διάφορα εντεταλμένα παπαγαλάκια: Η πρότασή μας αυτή – η οποία δεν είναι καινούρια, την είχαμε κάνει με τη μορφή πολιτικής πρότασης όταν ήταν κυβέρνηση η ΝΔ – δε γίνεται προκειμένου να πείσουμε τους εργαζόμενους ότι πρέπει να δεχτούν μείωση μισθών και συντάξεων. Δε γίνεται για τέτοιους υποκριτικούς λόγους, δε γίνεται για να πείσουμε τους εργαζόμενους να δεχτούν αυτά τα βάρβαρα μέτρα χωρίς να αντιδράσουν.
• Η θέση μας αυτή ξεκινάει από τη γενικότερη αντίληψη που έχει το ΚΚΕ για το ρόλο των εκλεγμένων στα διάφορα αντιπροσωπευτικά σώματα. Εμείς – το λέμε και στο Πρόγραμμα του Κόμματος – θεωρούμε ότι η συμμετοχή προσώπων στα διάφορα αντιπροσωπευτικά σώματα δεν μπορεί να σχετίζεται με κανένα προνόμιο συγκριτικά με την προηγούμενή τους κατάσταση. Δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να υπάρχει οικονομικό όφελος.”

Το ΚΚΕ επανέφερε ενάμιση χρόνο αργότερα, το Σεπτέμβρη του 2011, την πρόταση νόμου για κατάργηση της βουλευτικής σύνταξης, τη δραστική μείωση των μισθών των βουλευτών, την κατάργηση των διαφόρων επιδομάτων όσων συμμετέχουν στις επιτροπές της Βουλής. Όπως σημείωνε τότε ο Ριζοσπάστης: “Την πρόταση ακόμα δεν την έχει φέρει για συζήτηση το προεδρείο της Βουλής και όλα τα άλλα κόμματα έχουν τοποθετηθεί διά της σιωπής τους”.

Η θέση του ΚΚΕ για το θέμα των βουλευτικών αποζημιώσεων και συνολικών απολαβών δεν είναι “χθεσινή”, αλλά διαχρονική και αταλάντευτη, σε αντίθεση με εκείνη των όψιμων τιμητών της στάσης του, που είτε διαμαρτύρονταν, είτε “αγρόν ηγόραζαν” όταν επανειλημμένα οι κομμουνιστές κατέθεταν συγκεκριμένες προτάσεις για το ζήτημα εδώ και πάνω από μια δεκαετία.

Κατιούσα

Για να περάσουν τα μέτρα τους… Πάντα έχουν ανάγκη τις προβοκάτσιες τους

Τι κάνει λοιπόν η κυβέρνηση από τη δική της πλευρά ;

Πανδημία…

Στο θέμα της πανδημίας, ουσιαστικά εφαρμόζουν λογική «ανοσίας της αγέλης». «Ας κολλήσουν όλοι να δημιουργηθεί ανοσία στον πληθυσμό». Μετράνε μόνο τα κρούσματα που πάνε μόνοι τους για εξέταση. Δεν έχουν τεστ, αντιδραστήρια, μάσκες, ΜΕΘ, αναπνευστήρες. Κι ότι δεν έχουν, το κάνουν «δε χρειάζεται». Τεστ; Δε χρειάζεται. Μάσκες; Δε χρειάζεται. ΜΕΘ;  Δε χρειάζεται. Λένε στα ελαφριά κρούσματα «μείνετε σπίτι» κι έτσι πέθανε η 41 χρονη γυναίκα. Δεν ελέγχουν ούτε τα στρατόπεδα, ούτε τις Μόριες, ούτε όσους ταξιδεύουν. Κι ετοιμάζονται να διαλέξουν τα θύματα. Θέλουν να καβατζάρουν τον κάβο ανέξοδα. Με εθελοντές και δώρα.

Όλη η πολιτική τους είναι «μένουμε σπίτι». Δεν κάνουν κάτι άλλο. Καραντίνα και «ατομική ευθύνη». Αλλά όχι για όλους. Εργοστάσια, διόδια και άλλα ευαγή ιδρύματα που συνεχίζουν να κόβουν μονέδα ακόμα και την ώρα αυτή της πανδημίας, δεν τα πιάνει. Κι ας είναι αποδεδειγμένα αυτή η αιτία του φαινομένου «Μπέργκαμο».  Το κέρδος είναι όσιο και ιερό.

Οικονομία…

Σαν καλοί ακροδεξιοί λοιπόν εκμεταλλεύονται την πανδημία για να κάνουν καλά τη δουλειά τους και να περάσουν πιο εύκολα και γρήγορα τα σχέδιά τους.

Να μοιράσουν τα ματωμένα πλεονάσματα στο κεφάλαιο… γιατί έπεσε ο τζίρος με τον ιό. Αυτοί που δεν κλείνουν τα κάτεργά τους μη τύχει και χάσουν ένα ευρώ, παίρνουν κι ενισχύσεις από πάνω. Να αφήσουν να κλείσουν όσα μικρομάγαζα περισσότερα γίνεται. Πάγιος στόχος είναι. Ήδη στις αγορές των πόλεων φάνηκαν τα πρώτα ενοικιαστήρια. Να μεταφέρουν κεφάλαια από τις λαϊκές τσέπες στα Funds και πελάτες από τις γειτονιές στα Mall.

Να κλείσουν τις εκκρεμότητές τους με τα βουνά και τις ανεμογεννήτριες, με τα νησιά και τα καινούρια hot spot, με τους πλειστηριασμούς λαϊκών σπιτιών, με τα εργοστάσια και την απελευθέρωση των απολύσεων και της κάθε λογής αυθαιρεσίας των αφεντικών. Να καθιερώσουν εύκολα νέα αντεργατικά, αντιδημοκρατικά, αντισυνδικαλιστικά μέτρα και περιορισμούς, που θα μείνουν και αργότερα.

Έτσι προχωρά η «αγορά». Έτσι κατοχυρώνεται το μακρύ κι αόρατο χέρι της, που χώνεται όπου θέλει και κλέβει ό,τι θέλει. Από μισθούς και επιδόματα, μέχρι παραλίες και βουνά.

Φοβία…

Όμως, ακόμα και χωρίς διαδηλώσεις, απεργίες κλπ., ο λαός δε δείχνει να μασά κουτόχορτο. Οι συγκρίσεις του ιδιωτικού με το δημόσιο νοσοκομείο, της Κούβας με την Ιταλία ή τις ΗΠΑ, της «ελεύθερης αγοράς» με τον «κεντρικό σχεδιασμό», από ιδεολογικού χαρακτήρα συζητήσεις, έρχονται και γίνονται αποδείξεις και πολιτικό ρεύμα που βουίζει. Αφού η πραγματικότητα βοά. Σ’ όλες τις χώρες.

Ο κίνδυνος οι λαοί να γενικεύσουν την εμπειρία τους και να στραφούν ενάντια σε κάθε αρπαχτικό, σε κάθε  βιομήχανο που λειτουργεί το κάτεργό του μέσα στην πανδημία, σε κάθε ιδιώτη κλινικάρχη που αισχροκερδεί από τα τεστ και το νοίκιασμα των ΜΕΘ έναντι θησαυρών, των εργολάβων που παίρνουν εκατομμύρια ευρώ από τη μια σαν καναλάρχες κι από την άλλη σαν διοδιάδες, ίσως και να γίνεται γροθιά ενάντια συνολικά στο σύστημά τους. Ενάντια στις κυβερνήσεις που διαλέγουν σήμερα ποιοι θα πεθάνουν, γιατί δεν τους επέτρεπε η χτεσινή οικονομική τους πολιτική να έχουν ΜΕΘ, αναπνευστήρες και μάσκες.

Προβοκάτσια…

Αν λοιπόν ο λαός συζητά αυτά… την πατήσανε. Ρισκάρουν τα πάντα. Οπότε; Την πεπατημένη. Σαν κάποιο αόρατο διευθυντήριο να πατά το κουμπί της… αντίδρασης της… αντίδρασης (αντίδραση: η πρώτη είναι έννοια της φυσικής, όπως λέμε «δράση και αντίδραση»  κι η δεύτερη έννοια της πολιτικής, όπως λέμε ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, δικομματισμός ή ΕΕ κλπ.), μέσα στην ίδια μέρα

• σκάει μια προβοκάτσια για τους μισθούς των βουλευτών, από αυτούς που αρνούνται μανιωδώς να τους μειώσουν εδώ και δεκαετίες, ψηφίζοντας στη βουλή την πρόταση του ΚΚΕ.
• σκάει άλλη μία για το θάνατο του Γλέζου, από τους άλλους που έλεγε γι’ αυτούς ο Γλέζος ότι ντρέπεται που υπάρχουν.
• σκάει το βίντεο με τους Θεσσαλονικιούς που έτρεχαν σημειωτόν σε μια… συρρικνωμένη παραλία.
• σκάει η ιστορία με τους συνταξιούχους που δε ξέρουν από ίντερνετ και τις τράπεζες που για να μπορέσουν να μειώσουν δραστικά τις θέσεις εργασίας, έχουν πια όλες μόνο ένα ταμείο ανοιχτό. Ακόμα και τη μέρα που πληρώνονται οι συντάξεις μέσα σε καθεστώς καραντίνας.
• σκάει κι ένα αεροπλανάκι με μάσκες δώρο των εφοπ-ληστών (120 εφοπλιστές μαζέψαν 10.000.000 ευρώ… οι φτωχομπινέδες), που πάει να το υποδεχτεί ο ίδιος ο πρωθυπουργός, μη τυχόν και δε το προσέξει κανείς.
• βγαίνουν κι ο ψάλτης με τον διθυραμβικό μπάτσο (οι μέλλοντες αποδιοπομπαίοι τράγοι) στις 6 μ.μ. για να μη μας πούνε τίποτα
• κι από κοντά οι «δημοτόμπατσοι», που κεφαλοκληδώνουν ένα παππού… γιατί έτσι. Τα φασιστάκια βρήκαν εξουσία και γαμάν και δέρνουν.

Και έτσι ολοκληρώνεται το κυβερνητικό επικοινωνιακό θεατράκι της μέρας. Είχαν σύσκεψη μάλλον όλα τα παράσιτα την Κυριακή. Συντονίστηκαν.

Κοινή γνώμη…

Τώρα τα θύματα της «κοινής γνώμης» των αγκιστρωμένων στα κανάλια θεατών, θα συζητούν αν ο παππούς της Αμερικάνας που πήρε τηλέφωνο ήταν στην παραλία της Θεσσαλονίκης  ή όχι. Το αν η Κανέλλη δίνει το μισό μισθό της για δυο μήνες (όπως ζητά ο Κούλης από το fb), ή για πάντα (όπως προτείνει το ΚΚΕ με πρόταση νόμου στη Βουλή). Αν οι συνταξιούχοι πρέπει να μάθουν τα Windows με πιστοποίηση ή φτάνει και χωρίς. Και άλλα τέτοια σοβαρά.

Εσύ στο σπίτι σου λοιπόν τι συζητάς; 

Εγώ θα συνεχίσω να έχω αυταπάτες ότι δεν είσαι αφελής και να εμπιστεύομαι τη συλλογική κρίση που έχεις… ως λαός. 

Venceremos companieros.

Μάνος Δούκας

Οι αριθμοί πίσω από τους ... αριθμούς

Πίσω από τους όλο και αυξανόμενους αριθμούς των νεκρών της πανδημίας βρίσκονται κάποιοι άλλοι αριθμοί. Είναι τα στοιχεία που δείχνουν τη γύμνια ή τουλάχιστον τη μεγάλη ανεπάρκεια των συστημάτων Υγείας, ακόμη και των πιο αναπτυγμένων καπιταλιστικών κρατών της Ευρώπης και του κόσμου. Αυτό προκύπτει από την πρόσφατη σύντομη μελέτη του ΟΟΣΑ για την πανδημία του νέου κορονοϊού Covid19, όπου ανάμεσα σε άλλα εστιάζει στην αναλογία κλινών Μονάδων Εντατικής Θεραπείας και νοσοκομειακών κρεβατιών προς τον πληθυσμό των κρατών.
Το επιχείρημα ότι και το καλύτερο σύστημα Υγείας δεν θα μπορούσε να αντέξει το «κύμα» των ασθενών αναπαράγεται σε όλους τους τόνους (όπως συμβαίνει και στη χώρα μας), με στόχο να περάσουν «στα ψιλά» οι εγκληματικές ελλείψεις και περικοπές στη δημόσια ιατροφαρμακευτική περίθαλψη. Η όποια ανάγκη για περιοριστικά μέτρα δεν αναιρεί π.χ. την ανάγκη να υπάρχουν επαρκή κρεβάτια ΜΕΘ, ώστε να μην καταδικάζονται σε θάνατο χιλιάδες ασθενείς και οι γιατροί να πρέπει να «επιλέξουν» ποιος θα έχει ευκαιρία να πολεμήσει τον ιό. Ας δούμε ενδεικτικά ποια είναι η κατάσταση με τις ΜΕΘ σε διάφορες αναπτυγμένες καπιταλιστικές χώρες του κόσμου, παίρνοντας υπόψιν ότι λόγος γίνεται για ΜΕΘ στον δημόσιο και τον ιδιωτικό τομέα Υγείας, όπου, ειδικά στον δεύτερο, η πρόσβαση για τα φτωχά λαϊκά στρώματα είναι εξαιρετικά δύσκολη λόγω του κόστους.

* * *

Ολλανδία, Σουηδία, Φινλανδία έχουν γύρω στα 6 - 6,5 κρεβάτια ΜΕΘ ανά 100.000 κατοίκους, η Δανία 7,5 κρεβάτια. Η Ισπανία και η Ιταλία - όπου εκτυλίσσονται σκηνές φρίκης στα νοσοκομεία τις τελευταίες βδομάδες - βρίσκονται ...στατιστικά σε καλύτερη κατάσταση με 9,7 και 8,6 κρεβάτια ΜΕΘ ανά 100.000 κατοίκους, αντίστοιχα. Η Αγγλία διαθέτει περίπου 10,5 και η Γαλλία 16,3. Αντίστοιχη είναι η κατάσταση και στο σύνολο νοσοκομειακών κρεβατιών. Στη Σουηδία και τον Καναδά σε 1.000 κατοίκους αντιστοιχούν μόλις 2 κρεβάτια, σε Ισπανία, Ιταλία, ΗΠΑ, Δανία κ.ά. γύρω στα ...2,5 κρεβάτια. Σε Ολλανδία, Γαλλία και Νορβηγία 1.000 κάτοικοι μόλις και μετά βίας «μοιράζονται» 3 νοσοκομειακά κρεβάτια. Είναι προφανές ότι τα διαθέσιμα κρεβάτια στα νοσοκομεία είναι πολύ «πίσω» από τις ανάγκες των λαών, όπως άλλωστε αναδεικνύει και η σημερινή πανδημία, αλλά όχι μόνο.
Επιπλέον, τα υψηλά ποσοστά πληρότητας των νοσοκομειακών κλινών - ακριβώς επειδή τα νοσοκομεία λειτουργούν με επιχειρηματικά κριτήρια, ένα από τα οποία είναι και η «πληρότητα» - δείχνουν πως τα συστήματα Υγείας είναι «υπό πίεση» και έχουν περιορισμένη ικανότητα να χειρίζονται μια μεγάλη αύξηση νέων ασθενών που απαιτούν άμεση νοσηλεία, όπως σε περίπτωση επιδημίας ή κάποιο άλλο συμβάν (φυσική καταστροφή κ.λπ.).

* * *

Ομως και στους λεγόμενους ...πρωταθλητές, της μελέτης του ΟΟΣΑ, τη Γερμανία που βρίσκεται στην πρώτη θέση με σχεδόν 34 κρεβάτια ΜΕΘ ανά 100.000 κατοίκους, την Αυστρία με σχεδόν 29 και τις ΗΠΑ με περίπου 26, δεν μπορούν να ικανοποιηθούν οι πραγματικές λαϊκές ανάγκες στην περίθαλψη. Από τα 28.000 κρεβάτια ΜΕΘ στη Γερμανία μόλις τα 6.000 είναι διαθέσιμα και σήμερα μετά την αύξηση των κρεβατιών ΜΕΘ στα 40.000, περίπου 15.000 - 20.000 είναι ελεύθερα, σύμφωνα με τη Γερμανική Νοσοκομειακή Κοινότητα (DKG). Τα υπόλοιπα είτε είναι κατειλημμένα, είτε κλειστά λόγω έλλειψης προσωπικού, ενώ μόνο το 60% - 70% των κλινών ΜΕΘ διαθέτει αναπνευστήρες για μηχανική υποστήριξη του ασθενούς.
Στην Αυστρία, το 60% των 2.451 κλινών ΜΕΘ είναι κατειλημμένες με άλλους ασθενείς - εκτός Covid19 - και αν δεν είχαν ακυρωθεί όλα τα προγραμματισμένα μη επείγοντα χειρουργεία, η χώρα θα διέθετε μόλις 980 κρεβάτια ΜΕΘ για τους σοβαρά ασθενείς με κορονοϊό. Είναι κι αυτό μια απόδειξη ότι η διαχείριση της επιδημίας σ' ένα ανεπαρκές σύστημα Υγείας αφήνει χωρίς περίθαλψη άλλους ασθενείς που την έχουν ανάγκη. Οσο για τις ΗΠΑ, με τους εκατομμύρια ανασφάλιστους, άπορους κ.λπ., η νοσοκομειακή νοσηλεία και η ιατροφαρμακευτική περίθαλψη γενικά είναι κυριολεκτικά πολυτέλεια και προνόμιο ελάχιστων που αντέχει η τσέπη τους, ακόμη κι αν είναι ασφαλισμένοι.

* * *

Η σημερινή πανδημία του κορονοϊού δείχνει πόσο σημαντικό είναι να εξασφαλιστεί επαρκής ικανότητα νοσοκομειακών κλινών νοσηλείας γενικά και ειδικότερα σε ΜΕΘ, προκειμένου να αντιμετωπιστεί η κατάσταση, όπως διεκδικούν οι υγειονομικοί, μαζί με άλλα μέτρα προστασίας της υγείας της δικής τους και του λαού. Ωστόσο, όπως επισημαίνεται και στη μελέτη του ΟΟΣΑ, οι κλίνες ΜΕΘ σε όλα τα κράτη του κόσμου καταλαμβάνονται κυρίως από πολλούς άλλους ασθενείς - εκτός κορονοϊού - ακριβώς επειδή δεν επαρκούν και δεν υπάρχει προγραμματισμός και πρόβλεψη για έκτακτες ανάγκες.
Ο ΟΟΣΑ βέβαια έχει τις δικές του σκοπιμότητες στην καταγραφή της κατάστασης στην Υγεία, αφού ο ιμπεριαλιστικός οργανισμός είναι γνωστός για τις «εργαλειοθήκες» του, που μεταξύ άλλων περιέχουν ανεξάντλητες «πηγές εξοικονόμησης» κονδυλίων από το κράτος, με περικοπές σε όλους τους τομείς.
Η πραγματικότητα όμως που περιγράφουν τα στατιστικά στοιχεία δεν είναι σύμπτωση και καταδεικνύει τον ένοχο: Περικοπές σε προσωπικό και υπηρεσίες, περικοπές στις δημόσιες δαπάνες Υγείας για χάρη της καπιταλιστικής «ανάπτυξης», κατάργηση νοσοκομειακών κρεβατιών, κλείσιμο νοσοκομείων και ιδιωτικοποίηση άλλων, ελάχιστες ΜΕΘ και η υπολειτουργία των υπαρχουσών, επειδή δεν προσλαμβάνονται υγειονομικοί, η λειτουργία σε τελευταία ανάλυση των νοσοκομείων σαν «επιχειρήσεις» με έσοδα - έξοδα, η επιχειρηματική δράση σε Υγεία και Φάρμακο. Δηλαδή το γεγονός ότι οι λαϊκές ανάγκες στον καπιταλισμό αντιμετωπίζονται, από τη μια, σαν κόστος και, από την άλλη, σαν εμπόρευμα και «ευκαιρία» για ασύλληπτα επιχειρηματικά κέρδη.

Ε. Μ.

Δυναμώνουμε τη διεκδίκηση!

Με απανωτές παρεμβάσεις και με τη συνδρομή των ΜΜΕ, η κυβέρνηση προλειαίνει το έδαφος για την αυστηροποίηση των περιορισμών στην κίνηση, απογειώνοντας την «ατομική ευθύνη» και αποποιούμενη τις δικές της ευθύνες για την κατάσταση του συστήματος Υγείας, για τα μέτρα υγιεινής και ασφάλειας στους εργασιακούς χώρους κ.λπ.
Παρά το γεγονός ότι ο λαός αντιμετωπίζει γενικά με υπευθυνότητα τις οδηγίες, τηρεί δηλαδή τους περιορισμούς, η κυβέρνηση ξεκαθαρίζει με κάθε αφορμή ότι κανένα επιπλέον μέτρο δεν προβλέπεται για την προστασία της υγείας του, πέρα από τη συντήρηση της σημερινής κατάστασης στα νοσοκομεία και την παραπέρα αυστηροποίηση των περιορισμών!
Το ίδιο ισχύει και με τα δυο μέτρα και δυο σταθμά, με τα οποία διαχειρίζεται η κυβέρνηση τα «επιστημονικά δεδομένα» όταν πρόκειται να ανακοινώσει μέτρα για τους εργαζόμενους και το λαό ή για τους επιχειρηματικούς ομίλους.
Για παράδειγμα, με ιδιαίτερη αυστηρότητα κουνάει το δάχτυλο στο λαό για την τήρηση των περιορισμών στην κίνηση, αλλά στους χώρους δουλειάς κανένας έλεγχος δεν υπάρχει για την τήρηση ακόμα και των πιο στοιχειωδών μέτρων προστασίας των εργαζομένων από την πανδημία. Το ίδιο και στα Μέσα Μεταφοράς με τα οποία είναι υποχρεωμένοι να κινούνται χιλιάδες εργαζόμενοι από και προς τη δουλειά τους.
Το ίδιο ισχύει και με τους υγειονομικούς. Ενώ οι περιορισμοί στην κίνηση σφίγγουν όλο και περισσότερο και η «ατομική ευθύνη» στον αυτοπεριορισμό αναγορεύεται σε νούμερο ένα φάρμακο για την επιδημία, η κυβέρνηση έχει κάνει από ελάχιστα ως τίποτα για να ενισχύσει τα μέτρα προστασίας γιατρών και νοσηλευτών, όχι μόνο με την παροχή των αυτονόητων μέσων ατομικής προστασίας, αλλά και με προσλήψεις μόνιμων, που θα εκτονώσουν την πίεση στο υπάρχον ελλιπές και εξαντλημένο δυναμικό.
Εκεί, οι συστάσεις των επιστημόνων πάνε περίπατο, επειδή τα μέτρα ουσιαστικής προστασίας υγειονομικών και εργαζομένων κοστίζουν στην εργοδοσία και το κράτος της.
Με αυτήν την κατάσταση έρχονται επομένως αντιμέτωποι καθημερινά χιλιάδες γιατροί και νοσηλευτές, παραϊατρικό και άλλο προσωπικό της Υγείας. Κι επειδή ο λαός δεν ανακάλυψε σήμερα τα προβλήματα και τις ελλείψεις στο δημόσιο σύστημα της Υγείας, συνέπεια της πολιτικής ιδιωτικοποίησης και εμπορευματοποίησης όλων των κυβερνήσεων, η κραυγή αγωνίας που βγάζουν και οι διεκδικήσεις τους για μαζικές προσλήψεις, αύξηση της χρηματοδότησης, ενίσχυση των υποδομών, επίταξη του ιδιωτικού τομέα, βρίσκουν μεγάλη απήχηση στους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα.
Η μέρα δράσης για την Υγεία, που αποφασίζουν για την ερχόμενη Τρίτη τα σωματεία των εργαζομένων στα νοσοκομεία, οι συμβολικές αλλά μαχητικές κινητοποιήσεις που βρίσκονται σε εξέλιξη αυτές τις μέρες στην Υγεία και σε άλλους χώρους δουλειάς, είναι η καλύτερη απάντηση στην προσπάθεια της κυβέρνησης να επιβάλει με κάθε τρόπο, ακόμα και με «καραντίνα» στη συνδικαλιστική δράση, την απόλυτη σιωπή. Οχι βέβαια μόνο για τις ελλείψεις που προϋπήρχαν στην Υγεία αλλά και για τη διαιώνισή τους ακόμα και σε συνθήκες πανδημίας, αφού συνεχίζεται η ίδια πολιτική της υποχρηματοδότησης, της διάλυσης των εργασιακών σχέσεων, της επέκτασης των συμπράξεων με τον ιδιωτικό τομέα και της συνολικής ενίσχυσής του. Ολα αυτά δηλαδή που μας έφεραν έως εδώ.
Είναι απάντηση όμως και στη λογική τού «θα λογαριαστούμε μετά» που διακινεί ο ΣΥΡΙΖΑ, για να κρύψει και τις δικές του ευθύνες για το σημερινό χάλι, αφού ως κυβέρνηση μείωσε παραπέρα τους προϋπολογισμούς για την Υγεία, συνέχισε την πολιτική της υποστελέχωσης και της «ελαστικοποίησης» των εργασιακών σχέσεων των υγειονομικών, συνέβαλε στην παραπέρα διάλυση της Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας.
Την ερχόμενη Τρίτη, το σύνθημα «Σπάμε τη σιωπή μας. Δυναμώνουμε τη φωνή της διεκδίκησης για μέτρα προστασίας για την υγεία του λαού» πρέπει να ακουστεί δυνατά. Οι διεκδικήσεις των υγειονομικών στις σημερινές συνθήκες της πανδημίας είναι η καλύτερη συμβολή στην προσπάθεια να προστατευθεί ο λαός από αυτήν, αλλά και στον αγώνα που πρέπει να δυναμώσει, για ένα αποκλειστικά δημόσιο και δωρεάν σύστημα Υγείας για όλους, στο ύψος των σύγχρονων δυνατοτήτων και λαϊκών αναγκών.