Η τηλεοπτική "ζούγκλα" στα χρόνια της Καπιταλιστικής κρίσης

 Η τηλεοπτική "ζούγκλα" στα χρόνια της Καπιταλιστικής κρίσης

Ο,τι γίνεται τώρα με όλα τα κανάλια, και όχι μόνο με το MEGA, εντάσσεται σε μια επίπονη διαδικασία "εκσυγχρονισμού", δηλαδή αναπροσαρμογής των όρων εκμετάλλευσης της εργατικής τάξης στο πιο εντατικό, σαν μοναδικό τρόπο εξόδου από την κρίση.
Στον ΑΝΤΕΝΝΑ, π.χ. συζητάνε για μείωση του προσωπικού στο 50%. Η ίδια η πρόταση του Παππά για τέσσαρα κανάλια είναι μια κορυφαία σε αυτή την κατεύθυνση. Αυτά κουβεντιάζανε προχτές οι τέσσαρες "εκδότες" στο Μαξίμου. "Αναδιαρθρώσεις της αγοράς ΜΜΕ", και πως θα μοιραστεί η καινούργια πίτα, που ψήνεται. 


Οι καλύτεροι νεοφιλελέδες είναι μακράν οι "αριστεροί"! 


Απολύσεις της "φύρας", υπερεντατικοποίηση-ξεζούμισμα των υπολοίπων "τυχερών", που θα παραμείνουν...., τραβάτε το πουλάκι σας, εργαζόμενοι, και η τύχη σας ...δουλεύει!
Αλλιώς θάταν αν το κωλοκάναλο, και όλα τα άλλα, τα έκλεινε η λαϊκή πολιτοφυλακή, η ακόμη κι αν τάκαιγε ένα πραγματικά αγανακτισμένο πλήθος. (Θα ήμουν κι εγώ εκεί....). Αλλά δεν πρόκειται περί αυτού. 


Ο μηχανισμός, που θα διαδεχτεί το MEGA, η και το ίδιο το "εκσυγχρονισμένο" MEGA, θα είναι ακόμη περισσότερο αποτελεσματικός στη δουλειά του για τους αστούς και άρα ακόμη περισσότερο εχθρικός για τον Λαό. Δε βλέπω γιατί να χαίρομαι γι αυτό. Είναι καλύτερα να καταστείλω τις αυθόρμητες/επιπόλαιες ταξικές χαιρεκακίες μου, υποτάσσοντάς τες στην λογική της ταξικής πάλης.

Κατά τα άλλα, συνεχώς επανέρχονται ζητήματα, που παραπέμπουν στην (κατ' εμένα) μακρόχρονη καθυστέρηση της ιδεολογικής δουλειάς. 
Τηλεγραφικά οι απόψεις μου: Οπου υπάρχει εκμετάλλευση, δε σημαίνει πως παράγεται και αξία και άρα υπεραξία. Σε κάθε κοινωνία, εκτός της κομμουνιστικής, υπάρχει η διάκριση παραγωγικής - μη παραγωγικής εργασίας. Υπάρχει και η μη παραγωγική αλλά αναγκαία εργασία για τον δεδομένο κάθε φορά κοινωνικο-οικονομικό σχηματισμό.
Το πόσο αναγκαία είναι τα ΜΜΕ η οι (καθαρά, δηλ. Χ-Ε, και Ε-Χ', όπου Χ'>Χ) εμπορικές επιχειρήσεις στον Καπιταλισμό το καταλαβαίνει ο καθένας. Αξία δεν παράγουν. Παίρνουν ένα μέρος της υπεραξίας, που παράγεται στις παραγωγικές επιχειρήσεις.


Ο κάτοχος της μη παραγωγικής επιχείρησης παίρνει ένα μέρος από την υπεραξία που παράγεται στην παραγωγική.  Από εκεί αφού πληρώσει όσο λιγώτερο μπορεί για αμοιβή εργασίας και έξοδα αναπαραγωγής του κεφαλαίου του, κρατάει το υπόλοιπο σαν δικό του κέρδος, που πρέπει νάναι ίσο η μεγαλύτερο από το μέσο κέρδος, αλλιώς την κλείνει την επιχείρηση.Οι όροι εκμετάλλευσης της εργατικής δύναμης είναι ακριβώς οι ίδιοι, όπως προσδιορίζονται από τον κοινωνικοοικονομικό  σχηματισμό, εν προκειμένω από την Αγορά.

Στα ΜΜΕ είναι πολύ "ζωγραφιστές" αυτές οι σχέσεις. Οι ΜΜΕ-δες πληρώνουνται απο την διαφήμιση, που επίσης πληρώνεται από την υπεραξία της παραγωγής των διαφημιζομένων προϊόντων. Γι αυτό και στα ΜΜΕ κυκλοφοράνε οι πιο μακρόχρονες επιταγές. Συχνά ...ενννεάμηνες! = Να παραχτεί το προϊόν, να πουληθεί (χάρη και στη διαφήμιση), να εισπραχτεί το χρήμα, να πληρωθεί ο διαφημιστής, και μετά από αυτόν να πληρωθεί και ο ΜΜΕ-ές, που τού έβγαλε στο γυαλί τη διαφήμιση, ...ζήσε Μαύρε μου, να φας τριφύλλι! Γι αυτό και ο αναπόφευκτος τραπεζικός δανεισμός - .....άλλη μια ακόμη "μη παραγωγική αλλά κοινωνικά αναγκαία" εργασία στην καμπούρα του εργάτη της παραγωγής!


Για να προλάβω παρανοήσεις, τα "αναγκαία έξοδα παραγωγής", και η "μη-παραγωγική αλλά κοινωνικά αναγκαία εργασία", δεν είναι παρασιτικά για τον συγκεκριμένο κοιν/οικον. σχηματισμό, αφού ....είναι αναγκαία, δηλαδή έχουν λειτουργικό ρόλο.
Παρασιτικά είναι για μας, που έχουμε σαν κριτήριο τον σοσιαλισμό, που δε θα χρειάζεται τέτοιες άχρηστες εργασίες.


Ομως και στον Καπιταλισμό υπάρχουν παρασιτικές εργασίες, από τις οποίες προσπαθούν και οι ίδιοι οι κεφαλαιοκράτες να απαλλαγούν. Και τέτοια θεωρούν, π.χ. την εργασία του 50% των υπό απόλυση εργαζομένων του ΑΝΤ και πιθανώς (θα δείξει...) και όλου του MEGA. 


Εμείς, από θέση αρχής υπερασπιζόμαστε το δικαίωμα στην εργασία, και ελλείψει αυτής, το δικαίωμα στη ζωή, όπως ήταν συνταγματικά κατοχυρωμένα στις υπαρκτές σοσιαλιστικές  χώρες.



"Σεχτάρ" ο τρομερός 

(απο σχόλιό του στο "Σφυροδρέπανο")

ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟΙ ΕΧΘΡΟΙ ΜΑΣ

 ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟΙ ΕΧΘΡΟΙ ΜΑΣ

Μια ακόμα  ελληνική κυβέρνηση εμφανίζεται ικανοποιημένη από τη συμφωνία του Γιούρογκρουπ, με την εκπρόσωπο της κυβέρνησης Ολ. Γεροβασίλη να υπογραμμίζει ότι «εξασφαλίστηκε για μακρύ χρονικό διάστημα η χρηματοδότηση της οικονομίας», με την αξιωματική αντιπολίτευση να παιδεύεται να αρθρώσει αντιπολιτευτικό λόγο με την ελπίδα να αντικαταστήσει γρήγορα στην εξουσία το παρόν κυβερνητικό σχήμα και τους εργαζόμενους εν πλήρει συγχύσει  περισσότερο να γκρινιάζουν και να αυτοοικτίρονται παρά να οργανώνονται και να αντιδρούν.

             Στη Γαλλία πάλι, φαίνεται να κλιμακώνονται από τους εργαζόμενους οι κινητοποιήσεις εναντίον του νομοσχεδίου που γκρεμίζει τα δικαιώματά τους, με  διαδηλώσεις και συγκρούσεις με την αστυνομία  σ’ όλη τη χώρα, και, πέρα από ολονυκτίες,  με τα συνδικάτα να οργανώνουν απεργίες σε διυλιστήρια, δεξαμενές αποθήκευσης καυσίμων, πυρηνικούς σταθμούς, μεταφορές, και  την κυβέρνηση να στέλνει δυνάμεις ασφαλείας για να άρουν τους αποκλεισμούς.

               Ενώ  στη χώρα μας, όλα αυτά τα χρόνια του μνημονίου ένα μεγάλο τμήμα των εργαζομένων όλο αναρωτιέται για τις αναιμικές κινητοποιήσεις που, χρεώνοντας τες στα κόμματα και το συνδικαλισμό που το πρόδωσε, απορρίπτει κάθε μορφή οργάνωσης, επιμένοντας να θαυμάζει το αυθόρμητο και αυτόνομο  κίνημα το οποίο σαν από θαύμα  θα αναπτυχτεί και θα σαρώσει τα πάντα, θεωρώντας τις απεργίες αναχρονιστικό μέσο αγώνα. Αφού καπηλεύτηκαν διάφορα «κινήματα» –από τις πλατείες μέχρις τις «πατάτες» και «δεν πληρώνω» - τους αγώνες του ΕΑΜ για να γίνει πειστική η ενότητα συμφερόντων όλων όσοι δήλωναν αντιμνημονιακοί, χρεώνοντας στο ΚΚΕ που έμενε σταθερό στον ταξικό αγώνα την αναποτελεσματικότητα των κινητοποιήσεων, τώρα που οι αντιμνημονιακοί ανέλαβαν την κυβέρνηση θρηνούν για την προδοσία και καλλιεργούν τη μοιρολατρία.

Γι’ αυτό και το κείμενο του Δ. Γληνού που δημοσιεύτηκε τον Ιούλιο του 1942 με τις επισημάνσεις του για τους κινδύνους που απειλούν τον λαϊκό αγώνα έχουν, τηρουμένων των αναλογιών -ο αγώνας μας είναι ταξικός, αντικαπιταλιστικός-, μια επικαιρότητα που μπορεί να μας βοηθήσει να κατανοήσουμε και τη δική μας κατάσταση.

               «(…) Μέσα στην σκληρότατη και απάνθρωπη σκλαβιά, την πείνα, την αρρώστια και την εξαθλίωση (…) υπάρχει κι ένας ακόμα εχθρός, ο πιο επικίνδυνος απ’  όλους. Ο εχθρός αυτός είναι κείνος, που καλλιεργεί τη μοιρολατρεία και την ψυχική νάρκωση, όπου έχουν συμφέρο να μας ρίξουν οι καταχτητές μας και οι κάθε λογής σύμμαχοί τους, φανεροί και κρυφοί. Η μια μορφή μοιρολατρείας είναι κείνη που ψιθυρίζει στον καθένα μας πως είμαστε πολύ  μικροί και αδύνατοι για ν’  αντισταθούμε στην κολοσσιαία υπεροχή της δύναμης, που έχουν απέναντί μας οι εχθροί (…). Ο,τι έγινε λοιπόν, έγινε. Νικηθήκαμε, χάσαμε τα πάντα. Ας υποταχθούμε στη μοίρα μας και ας κοιτάζει  ο καθένας να βολέψει τον εαυτούλη του, καταφέρνοντας τα όπως μπορεί (…).

Η δεύτερη μορφή της μοιρολατρείας είνε κείνη, που ψιθυρίζει στ’  αυτί του καθενός μας, πώς κάθε αντίσταση και κάθε αγώνας ενάντια στον εχθρό είνε άσκοπος και κάθε θυσία μάταιη, αφού έτσι κι αλλιώς άλλοι αγωνίζονται να μας λυτρώσουν. Οι εγγλέζοι και οι αμερικανοί, οι ρώσοι και οι κινέζοι όλοι αυτοί παλεύουν τόρα και για λογαριασμό δικό μας. Εμείς αρκετά αγωνιστήκαμε και πάθαμε, ας καθήσουμε τόρα ήσυχοι. Ας σταυρώσουμε τα χέρια μας και ας περιμένουμε  τη λευτεριά σα δώρο δοσμένο από τους άλλους. Το παράδειγμα στη δεύτερη τούτη μορφή της προδοσίας  το δίνουν οι πολιτικοί εκείνοι ηγέτες από τα’  αστικά  κόμματα, που φοβούμενοι το λαϊκό παράγοντα και μη κουνώντας ούτε το μικρό δαχτυλάκι τους για τον απελευθερωτικό αγώνα, περιμένουν νάρθει η στιγμή που με δόξες και τιμές θα ξανακαθήσουν πάλι αυτοί και οι συμμορίες τους στο σβέρκο του ελληνικού λαού. Και είναι προδοσία και τούτη, όπως κι ή άλλη, γιατί όποιος περιμένει να του δώσουν οι άλλοι τη λευτεριά του, είνε κιόλας δούλος για πάντα(…)

Παρ’ όλα αυτά ο ελληνικός λαός έδειξε κιόλας πως δεν εννοεί να συμβιβαστεί με τη σκλαβιά. Πώς όμως θα ενεργήσει, πώς θα οργανωθεί, πώς θα καθοδηγηθεί στην πάλη για να πετύχει το αποτέλεσμα; Σ’ αυτό δείχτηκε ο δρόμος και το δρόμο τον έδειξε το ΚΚΕ υποστηρίζοντας από την πρώτη στιγμή, με όλη τη δύναμη του την πολιτική του εθνικού απελευθερωτικού μετώπου(…)

Τόρα κατανοούμε πως ένας λαός δεν μπορεί ν’  αγωνιστεί για τη λευτεριά του, αναθέτοντας το έργο αυτό σε λίγα άτομα ή σε μερικές ομάδες ή σε μερικά μπουλούκια ή σε λίγους τρομοκράτες ή σε λίγους επαγγελματίες των αγώνων. Μαζική πάλη σημαίνει πάλη ολοκλήρου του λαού. Και επειδή ο απελευθερωτικός αγώνας δε μπορεί να φτάσει ποτέ σε αποτελέσματα αν γίνεται από ασύνταχτα πλήθη ή από μπουλούκια, μαζική πάλη σημαίνει οργανωμένη πάλη,  πάλη του λαού οργανωμένου και κινητοποιημένου προς ένα σκοπό.

Απαραίτητη λοιπόν και πρώτη προϋπόθεση της μαζικής πάλης είνε η οργάνωση ολόκληρου του λαού μέσα στα οργανωτικά πλαίσια που δίνει η ίδια η ζωή του λαού. Το σύνθημά μας λοιπόν το γενικότερο πρέπει να είνε τώρα: “κανένας έλληνας ανοργάνωτος”. Οργανωθείτε όλοι οι εργάτες στα συνδικάτα σας, όλοι μα όλοι χωρίς εξαίρεση. Οι επαγγελματίες στα επαγγελματικά σωματεία σας, όλοι μα όλοι. Οι αγρότες στους συνεταιρισμούς σας, όλοι οι υπάλληλοι δημόσιοι και ιδιωτικοί στα σωματεία σας, χωρίς εξαίρεση.(…). Προμηθευτικοί συνεταιρισμοί, εστίες, συνοικιακές  επιτροπές για συσσίτια, όλα τούτα είνε μια μορφή οργάνωσης. Κανένας, ούτε άντρας, ούτε γυναίκα, ούτε νέος, ούτε παιδί ακόμα δεν πρέπει να είνε ξεκολλημένος, ξεκάρφωτος, άτομο έρημο και ασύνταχτο. (…) Συνδεθείτε και οργανωθείτε. Κινηθείτε και οργανωθείτε. Κινηθείτε ομαδικά για κάθε διεκδικησή σας. Αυτό πρέπει να είνε το γενικό σύνθημα όλων μας. Οι τύραννοι πρέπει ν’ αντιμετωπίζουνε κάθε στιγμή, ένα ενιαίο, οργανωμένο συνταγμένο λαό. Ένα τείχος από στήθη φλογισμένα από τον έρωτα της λευτεριάς και αποφασισμένα για κάθε θυσία. Η παλλαϊκή λοιπόν οργάνωση είνε η πρώτη και απαραίτητη προϋπόθεση για τον παλλαϊκό μαζικό αγώνα. Το να σπρώξουμε λοιπόν όλο το λαό σ’  αυτή την οργάνωση και το να πετύχουμε σε όσο μπορεί μεγαλύτερο βαθμό την οργάνωση αυτή είνε ο πρώτος, ο αμεσότερο σκοπός για τις ενέργειές μας.

Και μόνο σε μια τέτια παλλαϊκή οργάνωση μπορεί να πετύχει ο γενικός φρονηματισμός του λαού, το χτύπημα της μοιρολατρειας, της αδιαφορίας, το ατομικισμού, της προδοσίας κάθε μορφής. Γιατί όλοι θα πρέπει να καταλάβουμε πως η προδοσία αρχίζει από την αδιαφορία. Από τη στιγμή που αποφεύγεις να οργανωθεί, αρχίζεις κιόλας να προδίνεις τον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα. Ο γενικός φρονηματισμός του λαού, το χτύπημα της αδιαφορίας, του ξεγλυστρήματος, του “ας σωθώ εγώ κι ας χαθούν οι άλλοι”, είναι ο δεύτερο άμεσος και σημαντικότατος σταθμός του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα. Χρέος λοιπόν όλων των συνειδητών αγωνιστών είνε να φρονηματίζουν όλο το λαό γύρω τους, να δυναμώνουν όσους λιγοψυχούν, να κεντρίζουν τους αδιάφορους, να χτυπούν τους τομαρόφιλους, που είνε κιόλας μέσα στην προδοσία (…)»

                                     Δ. Γληνού, «Εκλεκτές σελίδες», τ. τέταρτος, εκδ. Στοχαστής, 1975

   Κίντερ έκπληξη

Από Σφυροδρέπανος 

Γράφει ο Βασίλης Κρίτσας //

Η υπόθεση ξεκίνησε στη Γερμανία, όταν η γνωστή σοκολατοβιομηχανία αντικατέστησε στη συσκευασία των προϊόντων της το ξανθό, χαμογελαστό παιδάκι (που έχει γίνει πια κοτζάμ μαντράχαλος, αλλά έχει καθιερωθεί ως σήμα κατατεθέν της εταιρίας) με δύο πιο σοκολατένια πρόσωπα άλλων παιδιών, με σκουρόχρωμα χαρακτηριστικά.
Αυτό προκάλεσε την οργή μελών της αντι-ισλαμικής κίνησης Pegida στο διαδίκτυο, που διαμαρτυρήθηκαν έντονα για αυτήν την απόφαση και αναρωτήθηκαν αν οι ισλαμικές κοινωνίες θα ήταν τόσο ανεκτικές για να πράξουν κάτι αντίστοιχο στις συσκευασίες των δικών τους προϊόντων. Για τους εκπροσώπους της αρίας Φυλής ήταν προφανώς η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι. Εντάξει, να τους υποδεχόμαστε σε φιλόξενα στρατόπεδα συγκέντρωσης, να τους έχουμε και ως gastarbeiter για να χτίσουμε στις πλάτες τους ένα οικονομικό θαύμα, να ασκούμε πότε-πότε πογκρόμ εναντίον τους για να μη χαλαρώνουν ή να φαινόμαστε μεγαλόψυχοι, επειδή τους ανεχόμαστε. Αλλά όχι δηλ να μας παίρνουν τις δουλειές ή μάλλον τη θέση πάνω στη συσκευασία της σοκολάτας! Όλα έχουν κι ένα όριο…
Του (καθαρού, Τεύκτονα) Γερμανού ο τράχηλος δεν μπορεί να υπομείνει αυτόν το ζυγό. Μπορεί βεβαίως να είναι επισφαλής κι ανασφάλιστος, άνεργος, με mini jobs, κάτω από το όριο της φτώχειας, να βλέπει γύρω του να στήνεται χορός εκατομμυρίων από τα κέρδη, αλλά πάει πολύ να του αμφισβητούν παραδοσιακές αξίες και να τον εκτοπίζουν από το κουτί της αγαπημένης του σοκολάτας. Πού θα σταματήσει αυτό;
Τελικά αποδείχτηκε ότι η κίνηση της σοκολατοβιομηχανίας έγινε στα πλαίσια μιας διαφημιστικής καμπάνιας εν όψει του ευρωπαϊκού πρωταθλήματος (το γνωστό μας EURO που ξεκινά τον επόμενο μήνα στα γήπεδα της Γαλλίας), που συμπεριέλαβε τα πρόσωπα παικτών της (πρωταθλήτριας κόσμου) εθνικής Γερμανίας από την παιδική τους ηλικία. Τα δυο σοκολατί πρόσωπα που βρέθηκαν στο επίκεντρο της διαμάχης, δεν ήταν άλλα από τον (τουρκικής καταγωγής) Γκουντογκάν και τον (αφρικανό) Μπόατενγκ, που έχει τεθεί μάλιστα, εντός των γραμμών του γηπέδου, αντιμέτωπος και με τον αδερφό του, που επέλεξε τα χρώματα της γενέτειράς τους, της Γκάνας.
Με άλλα λόγια, το εθνικιστικό, ξενοφοβικό παραλήρημα των νεοναζί στρεφόταν τελικά (κατά διαστροφική ειρωνεία της τύχης) εναντίον της εθνικής ομάδας της χώρας τους, της περιβόητης Νational Μanschaft. Η οποία, δυστυχώς για αυτούς, εδώ και μερικά χρόνια είναι multinational και πολυπολιτισμική, επιστρατεύοντας όλες τις φυλές που ευδοκιμούν στη Γερμανία, και τα παιδιά των μεταναστών που δουλεύουν εκεί, για να βγει από το αγωνιστικό τέλμα της και να ξαναβρεί τα περασμένα μεγαλεία της.
Όσο για τους νεοναζί, κατάφεραν με τον τρόπο τους να αποδείξουν ότι το μυαλό τους είναι κλούβιο, σαν ένα άδειο, σοκολατένιο αυγό, χωρίς (Κίντερ-)έκπληξη. Και πως αν  αυτοί οι ποδοσφαιριστές δεν είχαν το πλούσιο ταλέντο που τους ανέδειξε, θα είχαν την τύχη των υπόλοιπων μεταναστών-gastarbeiter και δε θα ήταν τίποτα άλλο από μιάσματα για τους θιασώτες της αρίας φυλής.

Η πέμπτη εξουσία

 Η πέμπτη εξουσία

Αν σας πω ότι το παρακάτω κείμενο γράφτηκε πριν 16 ολόκληρα χρόνια, ίσως να το θεωρήσετε προφητικό. Προσωπικά, θα έλεγα ότι αποτελεί μια αυτοεκπληρούμενη προφητεία. Συντάκτης του είναι ο Ρολφ Ερνστ Μπρόυερ, πρώην διευθύνων σύμβουλος (1997-2002) και πρόεδρος (2002-2006) της Ντώυτσε Μπανκ. Δημοσιεύθηκε στην γερμανική εφημερίδα Die Zeit την 27/4/2000 με τον τίτλο "Η πέμπτη εξουσία" και αποδεικνύει ότι η ακολουθούμενη νεοφιλελεύθερη πολιτική δεν προέκυψε ως αναγκαία επιλογή λόγω οικονομικής κρίσης αλλά ως εξέλιξη ενός προδιαγεγραμμένου σχεδίου.

Ρίξτε λοιπόν μια ματιά στα παρακάτω αποσπάσματα και θα καταλάβετε πολλά (αποδελτίωση, ελεύθερη απόδοση στα ελληνικά και υπογραμμίσεις δικά μου):

Ο Ρολφ Ερνστ Μπρόυερ (αριστερά) με τον Γιόζεφ Άκερμαν (*), επίσης πρόεδρο της Ντώυτσε Μπανκ (2009-2013)

Στο ξεκίνημα του 21ου αιώνα δεν υπάρχει έλλειψη από φωνές που προειδοποιούν για τις συνέπειες της παγκοσμιοποίησης. Η διαδικασία της οικονομικής ολοκλήρωσης έχει αποσπασθεί από την σφαίρα της πολιτικής, στον βαθμό που η εθνική κυριαρχία και η υπεροχή τής πολιτικής συνιστούν θεμελιώδη προβλήματα για την οικονομία.

Η πολιτική θα πρέπει σήμερα, περισσότερο από ποτέ, να διαμορφώνεται με το βλέμμα στραμμένο στις χρηματαγορές. Είτε το θέλει κανείς είτε όχι, οι χρηματαγορές έχουν αναλάβει, ως η πέμπτη εξουσία κατά κάποιον τρόπο δίπλα στα ΜΜΕ, στην τέταρτη εξουσία, έναν σημαντικό ρόλο όσον αφορά την περιφρούρηση των κρατών: την κηδεμονία τους προς όφελος τους.

Θα μπορούσε να παρατηρήσει κάποιος ότι μ' αυτόν τον τρόπο η πολιτική διαμορφώνεται από τις χρηματαγορές. Αυτή η αντίληψη θα είχε νόημα αν υπήρχε διάσταση συμφερόντων ανάμεσα στις αγορές και την πολιτική. Όμως, δεν επικρατεί και στην πολιτική και στις αγορές, η ίδια επιθυμία για σταθερή ανάπτυξη και άνοδο της ευημερίας; 

Οι ανοικτές αγορές, συμπεριλαμβανομένων των χρηματοπιστωτικών αγορών, εάν λειτουργούν σε κατάλληλο και αποτελεσματικό ρυθμιστικό πλαίσιο, αποτελούν συστατικό στοιχείο τής οικονομίας τής αγοράς και βάση ευημερίας και ανάπτυξης. Ο αυξανόμενος ρόλος των χρηματοπιστωτικών αγορών δεν αμφισβητεί εδώ την πρωτοκαθεδρία της πολιτικής αλλά η πολιτική πρέπει περισσότερο από ποτέ να λαμβάνει υπ' όψη της τις χρηματοπιστωτικές αγορές. Πρέπει να γίνεται σεβαστή η επιθυμία αυτών των αγορών για ασφάλεια δικαίου και σταθερότητα. Αυτή η επιθυμία δεν βρίσκεται σε αντίθεση με τις βασικές κατευθύνσεις μιας πολιτικής προσανατολισμένης προς την ευημερία και την ανάπτυξη αλλά είναι ταυτόσημη με αυτές.

Οι φιλελεύθερες χρηματαγορές συνιστούν σημαντικό εργαλείο για να επιτευχθούν αυτοί οι στόχοι. Αυτό αποδεικνύεται από την υπεροχή του συστήματος της ελεύθερης οικονομίας απέναντι στον κομμουνισμό. Αν, λοιπόν, υπ' αυτή την έννοια, η πολιτική του 21ου αιώνα διαμορφώνεται σύμφωνα με τις επιθυμίες των χρηματαγορών, αυτό δεν είναι και τόσο κακό. 

Λόγω της ελεύθερης διακίνησης των κεφαλαίων, δεν υπάρχει πλέον καμία προνομιακή πρόσβαση των κρατών στους εθνικούς πόρους. Οι επενδυτές δεν είναι υποχρεωμένοι να καθορίζουν τις ενέργειες τους με κριτήριο τις επενδυτικές δυνατότητες που τους επιτρέπουν οι κυβερνήσεις. Αντίθετα, οι κυβερνήσεις πρέπει να καθορίζουν την πολιτική τους με βάση τις επιθυμίες των επενδυτών.

Η παρούσα δομή των παγκόσμιων χρηματαγορών αντικατοπτρίζει τους κανόνες των αξιών των δυτικών ανεπτυγμένων κρατών. Η συμβατική ελευθερία, η ελεύθερη διακίνηση των κεφαλαίων και η προστασία των διαφόρων συμβάσεων σε διεθνές επίπεδο συνιστούν τα θεμέλια της δημοκρατίας, της ελευθερίας του ατόμου και της νομικής εξασφάλισης, με την υιοθέτηση των αντίστοιχων εργαλείων.

Συνεπώς, η πολιτική είναι απαραίτητο να σκέφτεται και να ενεργεί υιοθετώντας τους κανόνες της παγκοσμιοποίησης. Πρέπει, δηλαδή, να δημιουργεί εκείνους τους κανονισμούς και τους θεσμούς που εξασφαλίζουν τη σταθερότητα, τους καθαρούς όρους του παιχνιδιού και τους μηχανισμούς επίλυσης προβλημάτων. Βέβαια, όλα αυτά προϋποθέτουν μια μερική εκχώρηση των κυριαρχικών δικαιωμάτων των κρατών σε υπερεθνικούς θεσμούς και οργανισμούς περιφερειακής ολοκλήρωσης. Όμως, αυτή η εκχώρηση εξυπηρετεί την καλύτερη εκπλήρωση των κυβερνητικών επιδιώξεων που δεν μπορούν να επιτευχθούν αποτελεσματικά και αποδοτικά σε εθνικό επίπεδο. 

Η Ευρωζώνη αποτελεί ένα θαυμάσιο παράδειγμα ολοκλήρωσης των κρατών μέσω της ενσωμάτωσης των αυτονομιών τους. Αυτή η συγκέντρωση της κυριαρχίας διατηρεί την βιωσιμότητα της πολιτικής στην εποχή τής παγκοσμιοποίησης. Ταυτόχρονα, λόγω της σημερινής πολυπλοκότητας, οι διάφορες κυβερνήσεις πρέπει να βασίζονται στην τεχνογνωσία του ιδιωτικού τομέα. Η αυτορρύθμιση του χρηματοπιστωτικού τομέα αποδεικνύεται ως η περισσότερο αποτελεσματική λύση.

Μπρόυερ και Άκερμαν (δεύτερη σειρά) ανάμεσα στους συνηγόρους τους στην δίκη για το σκάνδαλο Κιρχ (**)

Αυτά έλεγε ο κύριος Μπρόυερ το 2000, όταν ήταν διευθύνων σύμβουλος της Ντώυτσε Μπανκ, καθώς ανήκε σ' εκείνους που χαράσσουν τις γραμμές και δίνουν τις κατευθυντήριες οδηγίες. Έτσι, ήξερε από τότε τι λογής κεντρικές επιλογές θα γίνονταν ύστερα από χρόνια, οπότε δίνει με απλές αλλά αδρές γραμμές το περίγραμμα όσων συμβαίνουν σήμερα γύρω μας.

Επίλογος. "Οι κυβερνήσεις πρέπει να καθορίζουν την πολιτική τους με βάση τις επιθυμίες των επενδυτών". Καιρός, λοιπόν, να πάψουν κάποιοι να πέφτουν από τα σύννεφα...

------------------------------------------
(*) Ο Γιόζεφ Άκερμαν είναι αυτός που στις 3/10/2010, ως διοικητής της Ντώυτσε Μπανκ, απένειμε στον Γιώργο Παπανδρέου το βραβείο "Κβαντρίγκα 2010", στην κατηγορία "Δύναμη για Αλήθεια", εγκωμιάζοντας την πολιτική τού τότε πρωθυπουργού.

(**)  Τον Φεβρουάριο του 2002, σε συνέντευξή του στο Bloomberg, ο Μπρόυερ αμφισβήτησε την φερεγγυότητα του μεγιστάνα των ΜΜΕ Λέο Κιρχ. Τον Απρίλιο, ο όμιλος KirchMedia κατέρρευσε και ο Κιρχ στράφηκε κατά του Μπρόυερ και της Ντώυτσε Μπανκ, υποστηρίζοντας ότι ο Μπρόυερ σκόπιμα δυσφήμισε την οικονομική κατάσταση του ομίλου με σκοπό να αγοράσει αργότερα, σε εξευτελιστική τιμή, ένα μέρος του. Πράγματι, λίγο μετά την πτώχευση, η τράπεζα εξαγόρασε το μερίδιο του Κιρχ στον όμιλο Springer. Η υπόθεση τελεσιδίκησε το 2012 με καταδίκη τής Ντώυτσε Μπανκ αλλά ο Κιρχ είχε πεθάνει το 2011. Το 2014 η τράπεζα συμβιβάστηκε με τους κληρονόμους του, καταβάλλοντας αποζημίωση 925 εκατ. ευρώ. Τον περασμένο Απρίλιο αθωώθηκαν οριστικά τα εμπλεκόμενα στην υπόθεση φυσικά πρόσωπα: οι πρόεδροι Μπρόυερ, Άκερμαν, Φίτσεν και δυο ακόμη στελέχη τής Ντώυτσε Μπανκ.

Η ελληνική εμπλοκή

Η ελληνική εμπλοκή

Χωμένη μέχρι τα μπούνια αποδεικνύεται η κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ στους σχεδιασμούς ΝΑΤΟ και ΕΕ για επέκταση και διασύνδεση των στρατιωτικών τους δυνάμεων σε όλη την περιοχή από το Γιβραλτάρ έως την Ανατολική Μεσόγειο και από το Αιγαίο έως τη Μαύρη Θάλασσα. Μια ανάπτυξη πολεμικών μέσων σε ανταγωνισμό με άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα, προς έλεγχο πλουτοπαραγωγικών πηγών και διαύλων. Επικίνδυνοι ανταγωνισμοί, με το εγχώριο κεφάλαιο να εμπλέκει ακόμα βαθύτερα το λαό, επιδιώκοντας τη γεωστρατηγική αναβάθμισή του, ώστε να διεκδικήσει μεγαλύτερη λεία στην κατοπινή μοιρασιά.
Ηδη από τις αρχές της θητείας της, παίρνοντας τη σκυτάλη από τις προηγούμενες κυβερνήσεις, συνέχισε ακατάπαυστα ασκήσεις και συνεκπαιδεύσεις με τις Ενοπλες Δυνάμεις των ΗΠΑ, άλλες ΝΑΤΟικές, ή του Ισραήλ, εντός και εκτός συνόρων, στέλνοντας μονάδες από την Ισπανία έως τα συρο-ισραηλινά σύνορα, και από τη Γερμανία έως τη Ρουμανία και τα θαλάσσια σύνορα με Ρωσία, κάνοντας τις τέτοιες εξορμήσεις να αντιμετωπίζονται πλέον περίπου ως ...ρουτίνα. Μάλιστα, σε σειρά ασκήσεων, ελληνικά μαχητικά ανεφοδιάζονται στον αέρα από ιπτάμενα «τάνκερ» της Πολεμικής Αεροπορίας των ΗΠΑ, γεγονός που προϊδεάζει για συμμετοχή ελληνικών μονάδων σε ιμπεριαλιστικές επιχειρήσεις, μακριά από τις βάσεις ανεφοδιασμού τους, μακριά από τον ελλαδικό χώρο.
Αλλωστε, στην ίδια βάση, παροχής υπηρεσιών στο ΝΑΤΟ, λέγεται ότι στο πλαίσιο της Τεχνικής Συμφωνίας μεταξύ Ελλάδας και Βουλγαρίας για διασυνοριακές επιχειρήσεις εναέριας επιτήρησης, η οποία υπογράφτηκε το Μάρτη του 2014, τουλάχιστον μία φορά ελληνικά μαχητικά απογειώθηκαν από εδώ για να αναχαιτίσουν αεροσκάφη «αγνώστων ιχνών» (σ.σ. «φωτογραφίζεται» η Ρωσία) που εισήλθαν στο βουλγαρικό FIR χωρίς να καταθέσουν σχέδια πτήσης. Το θέμα δεν επιβεβαιώνεται επισήμως, ωστόσο, όπως έλεγαν οι αρμόδιοι παράγοντες κατά την υπογραφή της συμφωνίας, επρόκειτο για «ενοποίηση των διασυνοριακών επιχειρήσεων». Αναλυτές εξηγούσαν από τότε ότι ελληνικά μαχητικά θα αναλαμβάνουν αποστολές αναγνώρισης και αναχαίτισης αεροσκαφών «αγνώστων ιχνών» τα οποία εισέρχονται στο βουλγαρικό FIR, αποστολές στις οποίες λέγεται ότι η βουλγαρική Πολεμική Αεροπορία δεν μπορεί να ανταποκριθεί λόγω ανεπάρκειας των δικών της μέσων. Σε αυτό το μοτίβο, άλλωστε, η ελληνική Πολεμική Αεροπορία έχει πάρει μέρος σε ΝΑΤΟικές ασκήσεις στο FIR Σόφιας, το οποίο ενώνεται με το FIR της Συμφερούπολης που καλύπτει Κριμαία και Νοτιοανατολική Ουκρανία.

***

Παραπέρα, η κυβέρνηση, αναπαράγοντας όλα τα ιμπεριαλιστικά προσχήματα, δηλώνει πρόθυμη να τα υπηρετήσει με κάθε τρόπο. Ενδεικτικά, μέσα στον Απρίλη, ο υπουργός Αμυνας έκανε δηλώσεις όπως: «Αναδείξαμε το πόσο σημαντικός είναι ο θαλάσσιος χώρος που βρίσκεται νότια της Κρήτης, βόρεια της Αιγύπτου και της Λιβύης, δυτικά της Κύπρου, του Ισραήλ και της Ιορδανίας και ανατολικά της Μάλτας και της Ιταλίας». «Η κύρια βάση του ΝΑΤΟ στην περιοχή είναι η Σούδα, που τους επόμενους μήνες θα ενισχυθεί και παραπέρα, κι αυτό που ζητάμε από τους συμμάχους είναι η Σούδα να είναι το επίκεντρο του πλέγματος ασφαλείας στην περιοχή από τη Σικελία έως την Ανατολική Μεσόγειο».«ΗΕλλάδα, ως κομβική χώρα, έχει αυτή τη στιγμή έναν πολύ σημαντικό ρόλο στο χτίσιμο μιας νέας πολιτικής ασφάλειας».
Στο ίδιο πλαίσιο, σε συνεννόηση με Τουρκία και Γερμανία, κάλεσε επισήμως το ΝΑΤΟ στο Αιγαίο, με πρόσχημα το Προσφυγικό, ενώ η άφιξη εδώ της τέτοιας δύναμης αφορά στην παραπέρα ανάπτυξη και διασύνδεση δυνάμεων του ευρωατλαντικού άξονα στον κρίσιμο δίαυλο Μεσόγειος - Μαύρη Θάλασσα, αναπόσπαστο κομμάτι του οποίου είναι το αρχιπέλαγος. Και όχι μόνο αυτό, αλλά έδωσε διπλωματική άδεια στα πλοία της λυκοσυμμαχίας να αναπτυχθούν όπου θέλουν, σε Αιγαίο και Λιβυκό, τους παρείχε όλα τα λιμάνια του Αιγαίου προς ελλιμενισμό, διευκολύνοντας τη μονιμοποίηση εδώ της παρουσίας τους, γεγονός που αντικειμενικά βάζει τη χώρα στο επίκεντρο της ενδοϊμπεριαλιστικής αντιπαράθεσης σε μια από τις κρίσιμες ζώνες του πλανήτη.
Και όλα αυτά, μιλώντας για εξασφάλιση των ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων, που όμως βρίσκονται υπό διαρκή αμφισβήτηση εντός ΝΑΤΟικού πλαισίου. Αλλωστε, υπό την παρουσία της ΝΑΤΟικής αρμάδας στο Αιγαίο, κλιμακώθηκε κατακόρυφα η προκλητικότητα της τουρκικής αστικής τάξης, με σχεδόν καθημερινές παραβιάσεις ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων, που βάζει στο τραπέζι το σύνολο των αμφισβητήσεών της στο Αιγαίο: Από το εύρος του ελληνικού εναέριου χώρου και την κυριαρχία πάνω σε μια σειρά από νησιά και νησίδες, έως τη διχοτόμησή του με βάση τον 25ο μεσημβρινό με αφορμή τις ζώνες έρευνας και διάσωσης...

***

Σε κάθε περίπτωση, με την κατάσταση να περιπλέκεται άμεσα περαιτέρω ελέω αναμενόμενων εξελίξεων σε Λιβύη και Ανατολική Ευρώπη, ελλοχεύει ο κίνδυνος ο λαός να πληρώσει πολύ ακριβά, ακόμα και με το αίμα του, τους ενδοαστικούς ανταγωνισμούς, όπου τον μπλέκουν η αστική τάξη και οι κυβερνήσεις της για τα συμφέροντά τους, διαμετρικά αντίθετα όπως είναι με τα γνήσια λαϊκά. Δεν έχει, λοιπόν, άλλο δρόμο παρά να δυναμώσει την οργανωμένη πάλη του ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και τις αιτίες του, ενάντια στην εξουσία του κεφαλαίου, στις διακρατικές ενώσεις του και τις ιμπεριαλιστικές συμμαχίες. Αγώνας συνδεόμενος αδιάσπαστα με την πάλη για το δικαίωμα στη δουλειά, τα εργατικά - λαϊκά δικαιώματα, την πάλη για την εργατική - λαϊκή εξουσία και την αποδέσμευση από ΝΑΤΟ, ΕΕ και κάθε λυκοσυμμαχία, με το λαό νοικοκύρη στον τόπο του, αποκλειστικό ιδιοκτήτη του πλούτου που παράγει.

«Στο κόκκινο» ευελιξία και απολύσεις

«Στο κόκκινο» ευελιξία και απολύσεις

Τα στοιχεία που δημοσίευσε χτες ο «Ριζοσπάστης» για τον τεράστιο αριθμό απολύσεων, αποδεικνύουν πέρα από κάθε αμφιβολία ότι η κινητικότητα και η ευελιξία στην αγορά εργασίας έχει «χτυπήσει κόκκινο» και ότι η εργοδοσία διαθέτει ισχυρό νομικό οπλοστάσιο για να απολύει εργαζόμενους, όταν και όπως επιβάλλεται από τα οικονομικά της συμφέροντα.
Σύμφωνα με αυτά τα στοιχεία από το σύστημα «Εργάνη» του υπουργείου Εργασίας, το 60% των μισθωτών του ιδιωτικού τομέα έχασαν το 2015 τη δουλειά τους, είτε επειδή έληξε η σύμβασή τους είτε επειδή απολύθηκαν από τον εργοδότη. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι ένα συντριπτικό ποσοστό από το σημερινό εργατικό δυναμικό ανακυκλώνεται στη ζούγκλα της αγοράς εργασίας, με ελαστικές και βραχύχρονες μορφές απασχόλησης, όταν δεν απαξιώνεται στην ανεργία.
Ειδικά για τη νέα γενιά, η πραγματικότητα αυτή είναι ακόμα σκληρότερη, καθώς σύμφωνα με τα ίδια στοιχεία, περισσότερες από τις νέες θέσεις εργασίας που δημιουργούνται κάθε μήνα, είναι εκ περιτροπής εργασίας και μερικής απασχόλησης. Η σταθερή δουλειά με δικαιώματα, ακόμα και μια σύμβαση αορίστου χρόνου, είναι «όνειρο απατηλό» για τους νέους εργαζόμενους.
Ενα ακόμα στοιχείο παρουσιάζει ενδιαφέρον: Το ποσοστό αυτών που χάνουν τη δουλειά τους μέσα σε ένα χρόνο αυξήθηκε κατά 50% στο διάστημα μιας τριετίας (2013 - 2015). Είναι το διάστημα που «ωρίμασαν» αντεργατικοί νόμοι προηγούμενων χρόνων, όπως, για παράδειγμα, η Πράξη Υπουργικού Συμβουλίου 6/2012, με την οποία μπήκε «πάγος» στις Συλλογικές Συμβάσεις και καθορίστηκε με νόμο ο κατώτερος μισθός.
Οι παρεμβάσεις που έγιναν για λογαριασμό της εργοδοσίας, διευκόλυναν τις απολύσεις και επέτειναν την ελαστικοποίηση στην αγορά εργασίας. Τέτοιες είναι η αύξηση του ορίου των ομαδικών απολύσεων, η μείωση του χρόνου προειδοποίησης και των αποζημιώσεων λόγω απόλυσης, η αύξηση της «δοκιμαστικής» περιόδου ενός νεοπροσληφθέντος, από τους 2 στους 12 μήνες, που δίνει τη δυνατότητα στην επιχείρηση να απολύει τον συγκεκριμένο εργαζόμενο χωρίς προειδοποίηση και αποζημίωση.
Στα παραπάνω πρέπει να προστεθεί η δυνατότητα που δόθηκε στις επιχειρήσεις να κάνουν ευρύτερη χρήση των ευέλικτων μορφών απασχόλησης, όπως η μερική απασχόληση και η εκ περιτροπής εργασία. Αυτό οδήγησε σε παραπέρα ένταση της εκμετάλλευσης της εργατικής δύναμης, που συμβαδίζει με την αύξηση της υποαπασχόλησης, τα πολύ μειωμένα εισοδήματα και την ανασφάλεια στο σύνολο της εργατικής τάξης.
Επομένως, η κατάσταση που επικρατεί σήμερα στην αγορά εργασίας δεν έπεσε από τον ουρανό. Είναι αποτέλεσμα της πολιτικής των προηγούμενων κυβερνήσεων, που συνεχίζει η σημερινή, για να τονωθούν η ανταγωνιστικότητα και η κερδοφορία των επιχειρηματικών ομίλων, να πληρώσουν οι εργαζόμενοι και ο λαός την κρίση και τώρα την καπιταλιστική ανάκαμψη.
Η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ αναλαμβάνει σήμερα να πάει ένα βήμα πιο πέρα την επίθεση στα Εργασιακά, ανοίγοντας ξανά ζήτημα ομαδικών απολύσεων και νέων ανατροπών στις εργασιακές σχέσεις. Η λεγόμενη υιοθέτηση των «βέλτιστων πρακτικών» της ΕΕ, την οποία διαφημίζει η κυβέρνηση, είναι το προανάκρουσμα της νέας επίθεσης σε ό,τι έχει απομείνει όρθιο. Αποδεικνύεται για μια φορά ακόμα - όπως και στην περίπτωση του Ασφαλιστικού - πως η αντεργατική επίθεση δεν έχει ημερομηνία λήξης.
Οι εργαζόμενοι και τα άλλα λαϊκά στρώματα πρέπει να είναι σε επιφυλακή. Να μην αφήσουν περιθώρια στην κυβέρνηση να «βάλει μπροστά» την παραπέρα αποδιάρθρωση των Εργασιακών. Οργανώνοντας αποφασιστικά την πάλη τους, με μέτωπο στην εργοδοσία και τα κόμματά της, να απορρίψουν «διαλόγους» και «επιτροπές» με τα οποία θα επιχειρηθεί να περάσουν προαποφασισμένες ανατροπές.

ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ Δρομολογούν ανησυχητικές εξελίξεις στη Μεσόγειο

ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ

Δρομολογούν ανησυχητικές εξελίξεις στη Μεσόγειο

Πολυεθνικές ασκήσεις υπό αμερικάνικη διεύθυνση, «αναβάθμιση» των στρατιωτικών αποστολών ΝΑΤΟ και ΕΕ και σχέδια παραπέρα διασύνδεσής τους...

Να βάλει βάσεις, υποδομές, εναέριο χώρο και χωρικά ύδατα στο τραπέζι των επικίνδυνων ιμπεριαλιστικών σχεδιασμών σπεύδει η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ

Ανησυχητικές εξελίξεις δρομολογούνται στη Μεσόγειο, και ειδικά στα νότια της Κρήτης, στο φόντο προετοιμασιών για αύξηση της στρατιωτικής παρουσίας των ΗΠΑ, ΝΑΤΟ και ΕΕ στην περιοχή, διασύνδεση των δυνάμεών τους, μονιμοποίηση της παρουσίας τους σε έναν στρατηγικής σημασία δίαυλο, ακόμα και για μια νέα στρατιωτική επέμβαση στη Λιβύη, στην κόντρα του ευρωατλαντικού με άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα για τον έλεγχο ενεργειακών πηγών και διαύλων.
Κατ' αρχάς, δεν περνά απαρατήρητο ότι η ελληνική Υπηρεσία Πολιτικής Αεροπορίας εξέδωσε ΝΟΤΑΜ, με την οποία κλείνει μέχρι και τις 8 Σεπτέμβρη τον ελληνικό εναέριο χώρο σε όλα τα αεροσκάφη που προέρχονται από τη Λιβύη, εκτός από τα στρατιωτικά αεροσκάφη που έχουν άδεια από τις ελληνικές Ενοπλες Δυνάμεις και όσα κρατικά αεροσκάφη έχουν άδεια από το ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών. Αντίστοιχες ΝΟΤΑΜ εκδόθηκαν και από Ιταλία και Μάλτα.

Ελληνικές βάσεις και υποδομές για τους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς...

Παραπέρα, στον ίδιο χώρο, στα διεθνή ύδατα στα βόρεια της Αφρικής, αλλά και εντός των χωρικών υδάτων των βορειοαφρικανικών κρατών, ήταν σε εξέλιξη το τελευταίο δεκαήμερο η πολυεθνική ναυτική άσκηση «Phoenix Express 2016», με συμμετοχή μονάδων από ΗΠΑ, Αλγερία, Αίγυπτο, Ελλάδα, Ιταλία, Μάλτα, Μαυριτανία, Μαρόκο, Ισπανία, Τυνησία και Τουρκία.
Η άσκηση έγινε υπό το σχεδιασμό της Διοίκησης των εν Αφρική Ενόπλων Δυνάμεων των ΗΠΑ (AFRICOM) και του αμερικανικού 6ου Στόλου, ενώ ως κέντρο επιχειρήσεων ορίστηκε το ΝΑΤΟικό Κέντρο Εκπαίδευσης Ναυτικής Αποτροπής (ΚΕΝΑΠ) που εδράζεται στη Σούδα, επιβεβαιώνοντας τον κομβικό ρόλο της εν λόγω βάσης στην υλοποίηση των ιμπεριαλιστικών σχεδιασμών, κάτι που φροντίζει να «πουλά» και η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ στα επικίνδυνα ενδοκαπιταλιστικά παζάρια, επιδιώκοντας τη γεωστρατηγική αναβάθμιση του εγχώριου κεφαλαίου...
Είναι, άλλωστε, χαρακτηριστικές οι επανειλημμένες δηλώσεις του Ελληνα υπουργού Αμυνας, Π. Καμμένου, περί της Σούδας ως επίκεντρου των τέτοιων σχεδιασμών, πληροφορίες που βλέπουν το φως της δημοσιότητας, περί παζαριών των Αμερικανών με τις ελληνικές κυβερνήσεις, ώστε στο αεροπορικό κομμάτι της βάσης να εδράζονται και αμερικανικά «drones» (τηλεκατευθυνόμενα αεροσκάφη). Ακόμα νεότερες πληροφορίες θέλουν την ελληνική κυβέρνηση να έχει δεσμευτεί απέναντι σε ΗΠΑ και ΝΑΤΟ ότι θα παράσχει - μέσω Σούδας, άλλων λιμένων, βάσεων και υποδομών - κάθε στήριξη και υποστήριξη στους σχεδιασμούς τους, εμπλέκοντας το λαό βαθύτερα στη δίνη των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων...
Εξάλλου, με πρόσχημα το Προσφυγικό, η κυβέρνηση προσκάλεσε το ΝΑΤΟ στο Αιγαίο, έδωσε διπλωματική άδεια στα πλοία της λυκοσυμμαχίας να απλωθούν σε όλο το Αιγαίο, αλλά και νότια της Κρήτης, στο Λιβυκό, έχοντας απόλυτη επίγνωση ότι η τέτοια ανάπτυξη γίνεται στο πλαίσιο διασύνδεσης των δυνάμεων ΝΑΤΟ και ΕΕ σε όλο το τόξο Μαύρη Θάλασσα - Αιγαίο - Μεσόγειος, στην αντιπαράθεση με Μόσχα και άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα.

Δοκιμάζουν σενάρια

Σε κάθε περίπτωση, σύμφωνα με ανακοίνωση του Πολεμικού Ναυτικού των ΗΠΑ, η άσκηση «Phoenix Express 2016», που λήγει σήμερα, «έχει σχεδιαστεί για να βελτιώσει την περιφερειακή συνεργασία, την αύξηση της επίγνωσης στο θαλάσσιο περιβάλλον, την ανταλλαγή πληροφοριών, καθώς και τις επιχειρησιακές δυνατότητες προς ενίσχυση των προσπαθειών για επίτευξη ασφάλειας στη Μεσόγειο Θάλασσα».
Επίσης, η άσκηση δοκιμάζει«τις ικανότητες των δυνάμεων της Βόρειας Αφρικής, της Ευρώπης και των ΗΠΑ για την καταπολέμηση της παράνομης μετανάστευσης, της παράνομης διακίνησης και κυκλοφορίας υλικών για κατασκευή όπλων μαζικής καταστροφής».
Να σημειωθεί, εδώ, ότι πηγές από το ΓΕΕΘΑ, αναφέρουν ότι η έκδοση των ΝΟΤΑΜ που αναφέρονται παραπάνω δεν ζητήθηκε από τις ελληνικές Ενοπλες Δυνάμεις. Δεν αποκλείουν, δε, να πρόκειται περί «κυλιόμενων αγγελιών» (όπως λίγο - πολύ διαχέεται από το υπουργείο Εξωτερικών), που εκδίδονται κατά καιρούς από όλα τα κράτη της περιοχής, απέναντι σε ό,τι έρχεται από τη Λιβύη, η οποία χαρακτηρίζεται «κράτος σε πολιτειακώς ασύντακτη κατάσταση».
«Ασύντακτη κατάσταση», βέβαια, που έρχεται ως αποτέλεσμα της προηγούμενης ιμπεριαλιστικής επέμβασης από τον ευρωατλαντικό άξονα, και σήμερα αξιοποιείται από τα ίδια κέντρα ακριβώς ως πρόσχημα νέας επέμβασης προς «αποκατάσταση της τάξης», αλλά και διασύνδεσης των δυνάμεων ΝΑΤΟ και ΕΕ, ως βασικού συντελεστή πολλαπλασιαστή ισχύος, με ασκήσεις σαν τη «Phoenix Express 2016» να λειτουργούν ως πρόπλασμα τέτοιων συνεργασιών.

Αναβάθμιση και διασύνδεση

Παραπέρα, δεν περνά απαρατήρητο ότι όπως συζητήθηκε στη Σύνοδο των υπουργών Εξωτερικών του ΝΑΤΟ, την προηγούμενη βδομάδα, η λυκοσυμμαχία δρομολογεί - κι αναμένεται να το καταλήξει στη Σύνοδο Κορυφής της στις αρχές Ιούλη, στη Βαρσοβία - αναβάθμιση της υφιστάμενης ΝΑΤΟικής αποστολής «Active Endeavor» από μια επιχείρηση περιπολιών στη Μεσόγειο ενάντια στην «τρομοκρατία» σε μια ευρύτερη επιχείρηση ασφάλειας στη θάλασσα.
Επιπλέον, τη Δευτέρα, στο αντίστοιχο Συμβούλιο των υπουργών Εξωτερικών της ΕΕ, εστιάζοντας στη ναυτική επιχείρηση της ΕΕ «EUNAVFOR MED Sophia», που ξεκίνησε τάχα προς αποτροπή προσφυγικών ροών από την Αφρική και εξάρθρωση δουλεμπορικών κυκλωμάτων, τόνισαν «την ανάγκη για ενίσχυση των ικανοτήτων της επιχείρησης (...) να συμβάλει στην ευρύτερη ασφάλεια προς υποστήριξη των νόμιμων αρχών της Λιβύης», όπερ σημαίνει ενίσχυση με επιπλέον στρατιωτικά μέσα και διεύρυνση των επιχειρησιακών τους στόχων.
Με αυτόν το σκοπό, το Συμβούλιο συμφώνησε να παρατείνει την «εντολή» της «EUNAVFOR MED Sophia» κατά ένα έτος και διατηρώντας την εστίαση στη βασική εντολή της, να προσθέσει δύο επιπλέον καθήκοντα:«Την ανάπτυξη ικανοτήτων, την εκπαίδευση και την ανταλλαγή πληροφοριών με την Ακτοφυλακή και το Πολεμικό Ναυτικό της Λιβύης (...) - να συμβάλει στην ανταλλαγή πληροφοριών, καθώς και την εφαρμογή του εμπάργκο όπλων του ΟΗΕ στα ανοικτά των ακτών της Λιβύης».

«Υποδείξεις» για τη διάρθρωση των νέων κρατικών προνομίων και «διευκολύνσεων»

«Υποδείξεις» για τη διάρθρωση των νέων κρατικών προνομίων και «διευκολύνσεων»

Eurokinissi

Στην παροχή επιπλέον «οριζόντιων κινήτρων» και φοροελαφρύνσεων προς τις «οργανωμένες επιχειρήσεις» εστιάζει ο ΣΕΒ, ενόψει της κατάθεσης του νέου «αναπτυξιακού νόμου»

«Ο νέος αναπτυξιακός νόμος είναι μόλις ένα από τα αναπτυξιακά εργαλεία στη διάθεση της πολιτείας. Χρειάζονται, όμως, ταυτόχρονα ενεργητικές και "έξυπνες" πολιτικές που θα ενθαρρύνουν μαζικά τις παραγωγικές επενδύσεις και θα συνεισφέρουν ταχύτερα στην οικονομική ανάκαμψη και στη μείωση της ανεργίας». Αυτό επισημαίνει ο ΣΕΒ στο «εβδομαδιαίο δελτίο» του, επικεντρώνοντας στην ανάγκη για παροχή «οριζόντιων κινήτρων» σε όλους τους ισχυρούς επιχειρηματικούς ομίλους, ανεξάρτητα από την ένταξή τους ή όχι στον «αναπτυξιακό νόμο».
Το μείγμα της αντιλαϊκής πολιτικής που προτείνεται από τον ΣΕΒ εστιάζει στο ζήτημα των φοροελαφρύνσεων επί των επιχειρηματικών κερδών, με περαιτέρω μειώσεις, μέχρι εκμηδενισμού του φόρου, στο όνομα της δημιουργίας νέων θέσεων απασχόλησης, με φορολογικές υπεραποσβέσεις για νέες επενδύσεις, με συμψηφισμούς τυχόν χασούρας από προηγούμενα έτη με τους φόρους επί των κερδών σε επόμενες χρήσεις, σε συνδυασμό με μια σειρά από διαρθρωτικές παρεμβάσεις. Σε δεύτερο πλάνο, βάζουν την άμεση κρατική επιδότηση, στο πλαίσιο βέβαια και των περιορισμένων δυνατοτήτων του αστικού κράτους στην τρέχουσα συγκυρία. Σε κάθε περίπτωση, τα σπασμένα φορτώνονται στους κρατικούς προϋπολογισμούς και βέβαια στις πλάτες των λαϊκών στρωμάτων...
Την ίδια ώρα, με αφορμή και τον υπό κατάθεση στη Βουλή νέο «αναπτυξιακό νόμο», γίνεται φανερή και η ενδοκαπιταλιστική διαπάλη γύρω από τον έλεγχο της επιχειρηματικής πίτας και των κερδών, ιδιαίτερα στους νευραλγικούς κλάδους της οικονομίας και της παραγωγής.

Οι αξιώσεις του ΣΕΒ

Ειδικότερα, και για την «αποφυγή δημιουργίας στρεβλώσεων στη λειτουργία της αγοράς», οι εγχώριοι βιομήχανοι, μεταξύ άλλων, προτείνουν:
-- Οι οριζόντιες πολιτικές (π.χ. για ταχύτερη αδειοδότηση, φορολογική σταθερότητα, καινοτομία, συμψηφισμό υποχρεώσεων κ.τ.λ.) πρέπει να«παραμείνουν εκτός αναπτυξιακού, διαφορετικά στρεβλώνουν την αγορά, δημιουργώντας ευνοϊκές ρυθμίσεις για όσους εντάσσονται».
-- Οι κρατικές επιχορηγήσεις θα πρέπει να συνοδεύονται υποχρεωτικά από ασφαλιστικές δικλίδες ανάκτησης (π.χ. εκταμίευση βάσει οικονομικής απόδοσης και όχι βάσει δαπανών). Διαφορετικά, στρεβλώνεται ο ανταγωνισμός, καθώς κάποιοι αποκτούν ευνοϊκότερη πρόσβαση σε φθηνό χρήμα σε σχέση με άλλους.
-- Επισημαίνουν πως η ένταξη των στρατηγικών επενδύσεων στον «αναπτυξιακό νόμο» περιορίζει σημαντικά το εύρος εφαρμογής του και δρα αποτρεπτικά για τομείς που παραδοσιακά υλοποιούν μεγάλες επενδύσεις (όπως μεταλλουργία και ενέργεια), ενώ, ταυτόχρονα, «αλλοιώνει τον ανταγωνισμό, καθώς οι ενταγμένες στρατηγικές επενδύσεις απολαμβάνουν τις επιτρεπόμενες ενισχύσεις, ενώ οι υπόλοιπες όχι». Σε αυτό το πλαίσιο, τονίζουν πως «στο βαθμό που οι στρατηγικές επενδύσεις προϋποθέτουν έγκριση από την ΕΕ, μπορούν να υποστηριχθούν εκτός αναπτυξιακού νόμου».
-- «Η σύνδεση επένδυσης με θέσεις εργασίας έχει αποδειχτεί ατελέσφορη», αναφέρουν, καθώς «η επιδότηση της απασχόλησης δημιουργεί εστίες αδιαφάνειας και δεν λαμβάνει υπόψη τη δημιουργία προστιθέμενης αξίας ως κριτήριο».
-- «Η ενίσχυση δαπανών για την αγορά μονάδων που έχει παύσει η λειτουργία τους είναι σε αντίθεση με την ορθή αναπτυξιακή πρακτική», ενώ «ανοίγει την πόρτα για πελατειακές διευθετήσεις».
-- Επισημαίνουν πως δεν έχει γίνει αξιολόγηση των επιμέρους δραστηριοτήτων σε προηγούμενους νόμους, «με αποτέλεσμα να εξακολουθούν να ενισχύονται δραστηριότητες με περιορισμένη αποτελεσματικότητα για την οικονομία (φωτοβολταϊκά, ξενοδοχεία μειωμένων προδιαγραφών κ.ά.)».
Ταυτόχρονα, ο ΣΕΒ, με άξονα και τα παραπάνω, επανέρχεται σε αξιώσεις, που ήδη εμπεριέχονται σε διατάξεις του «αναπτυξιακού νόμου» που προωθεί η κυβέρνηση.
Μεταξύ άλλων, αξιώνει:

• Ενθάρρυνση των οικονομικά αποδοτικών επενδύσεων, μέσα από τη δυνατότητα μεταφερόμενων υπεραποσβέσεων για νέες επενδύσεις, συμπληρωματικά με μειωμένο φορολογικό συντελεστή (π.χ. 20%) σε περίπτωση επανεπένδυσης κερδών.
• Εγκατάσταση στην Ελλάδα επιχειρηματικών κέντρων, κέντρων logistics, μονάδων κοινών υπηρεσιών, έρευνας και τεχνολογίας, με διατήρηση σταθερών φορολογικών συντελεστών για 15 χρόνια, και μάλιστα σε συνδυασμό με περαιτέρω φορολογική ελάφρυνση κατά 50% για νέες θέσεις εργασίας, και με στόχο «τη δυναμική αξιοποίηση των ανταγωνιστικών πλεονεκτημάτων της χώρας (π.χ. γεωγραφική θέση, υψηλό επίπεδο κατάρτισης, συμμετοχή σε ΕΕ, κ.τ.λ.)».
• «Εξορθολογισμός μεταφοράς ζημιών», δηλαδή με τη δυνατότητα των επιχειρηματικών ομίλων να συμψηφίζουν τη φορολογία επί των κερδών με τη «χασούρα» από προηγούμενα χρόνια. Σύμφωνα με τον ΣΕΒ, «η πρόταση μετατρέπει τη φορολογία σε αναπτυξιακό μοχλό, επιτρέποντας τη μεταφορά οικονομικών ζημιών σε 12 έτη (έναντι 5 ετών σήμερα) και μέχρι του 70% των κερδών», ενώ «η αξιοποίηση φορολογικών χειρισμών διευκολύνει την ανάκτηση ανταγωνιστικότητας και την επαναφορά σε θετικούς ρυθμούς ανάπτυξης».

Επιπλέον, και ενώ οι αντιλαϊκοί φόροι και τα χαράτσια απογειώνονται σε νέα ύψη, ο ΣΕΒ καλεί την κυβέρνηση να «αξιοποιήσει όλα τα όπλα πάταξης της φοροδιαφυγής που έχει στην κατοχή της», έτσι ώστε «να μειώσει τους φορολογικούς συντελεστές για τους συνεπείς φορολογούμενους και τις οργανωμένες επιχειρήσεις». Οπως χαρακτηριστικά τονίζουν, «σε κάθε περίπτωση, χωρίς δραστική μείωση της φοροδιαφυγής, τα περιθώρια για την εφαρμογή επενδυτικών φορολογικών κινήτρων είναι μικρά».

Το τραπεζικό κεφάλαιο

«Αμεσα προέχει η διαχείριση των προβληματικών δανείων, η αναδιάρθρωση βασικών επιχειρηματικών κλάδων και η ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας των επιχειρήσεων, αξιοποιώντας τη σταθερότητα που δημιουργεί για τη χώρα η συμμετοχή μας στον πυρήνα της Ευρώπης, το πρόγραμμα και η βοήθεια που παρέχεται στην οικονομία από τους θεσμούς».
Αυτό τόνισε ο πρόεδρος της Τράπεζας Πειραιώς, Μ. Σάλλας, απευθυνόμενος στη Γενική Συνέλευση των μετόχων της.
«Κινούμαστε γρήγορα, λαμβάνοντας υπόψη το μέγεθος της Τράπεζας και το γεγονός ότι η Τράπεζα Πειραιώς έχει το 35% των επιχειρηματικών δανείων στην Ελλάδα», σημείωσε σχετικά με τη διαχείριση των «κόκκινων» δανείων.
«Η ολοκλήρωση της αξιολόγησης του προγράμματος για την οικονομία αποτελεί μία σημαντική εξέλιξη. Η συμφωνία με τους θεσμούς σταθεροποιεί το οικονομικό περιβάλλον και δυναμώνει την προοπτική για την έξοδο της ελληνικής οικονομίας από την κρίση», πρόσθεσε.
Επόμενος σταθμός για το εγχώριο τραπεζικό κεφάλαιο είναι η συνεδρίαση του Διοικητικού Συμβουλίου της ΕΚΤ (2/6), όπου αναμένεται να συζητηθεί η επαναφορά της «κατ' εξαίρεση» αποδοχής ελληνικών ομολόγων ως εγγύηση για τις πράξεις αναχρηματοδότησης των ελληνικών τραπεζών, με βάση και την αντιλαϊκή συμφωνία στο τελευταίο Γιούρογκρουπ. Η τέτοια εξέλιξη θα ενισχύσει τις εγχώριες τράπεζες, που θα υποκαταστήσουν τη σχετικά ακριβή ρευστότητα μέσω του έκτακτου μηχανισμού (ELA) με τα πολύ φτηνότερα, σχεδόν τζάμπα, κεφάλαια που διοχετεύονται απευθείας από την ΕΚΤ με στόχο την ανάκαμψη του κεφαλαίου και την τόνωση των κερδοφόρων επενδύσεων. Να σημειωθεί ότι το μέτρο της «κατ' εξαίρεση αποδοχής ομολόγων» ίσχυε μέχρι πέρσι το Φλεβάρη.