Γ. Μαργαρίτης: «Θα επιχειρηθεί πλαστογράφηση και ενοχοποίηση της επαναστατικότητας των Ελλήνων»

Ετοιμάζουν χειραγώγηση των λαϊκών συνειδήσεων μέσω της ιστορίας για τα 200 χρόνια της Ελληνικής Επανάστασης. «Μέσα από προγράμματα και δραστηριότητες για τα 200 χρόνια της Ελληνικής Επανάστασης θα επιχειρηθεί η πλαστογράφηση κι η ενοχοποίηση της Επαναστατικότητας των Ελλήνων», αυτό σημείωσε, μιλώντας στο ραδιοφωνικό σταθμό «Νέα Κρήτη 9.84», ο Γ. Μαργαρίτης, καθηγητής Σύγχρονης Ιστορίας στο τμήμα Πολιτικών Επιστημών του  Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.

Ο ίδιος αναφερόμενος στο κυβερνητικό δόγμα «περί νόμου και τάξης» τόνισε ότι η πολιτική ελίτ που εκπροσωπεί έναν άκρατο καπιταλισμό επιδιώκει την «πειθαρχία της κοινωνίας» σημειώνοντας ότι οι πολίτες θα έρθουν απέναντι σε μια «επώδυνη διαδικασία». Έχει «κηρυχθεί πόλεμος απέναντι στην κοινωνία», υπογράμμισε χαρακτηριστικά ο Γ. Μαργαρίτης. 

Ακούστε την συνέντευξη του Γ.Μαργαρίτη:

ΟΙ ΚΟΙΝΩΝΙΕΣ ΤΗΣ ΑΠΟΜΟΝΩΣΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΜΟΝΑΞΙΑΣ

Στην αρχή ήρθε η τηλεόραση κι η οικογένεια κλείστηκε στο σπίτι ...μετά ήρθαν τα πολλά κανάλια για δυνατότητα επιλογής ....Μετά κάθε ένας στην οικογένεια αισθάνθηκε την ανάγκη να βλέπει τα δικά του και αποκτήσαμε μια ατομική τηλεόραση ο καθένας .Έτσι ο παππούς την δικιά του TV στο δωμάτιο του ,η μανα ,ο πατέρας ,η κόρη ,ο γιος τις δικές τους στο δωμάτιο τους !! .

Και φτάσαμε αισίως στα κινητά ,αυτά τα τέρατα τεχνολογίας με παιχνίδια ,ίντερνετ ,τεράστιες δυνατότητες και παροχές .Μπορείς άνετα να απομονώνεσαι όχι μόνο στο σπίτι πλέον αλλά ΠΑΝΤΟΥ .Στο δρόμο περπατώντας ,στα ΜΜΜ ,στην παρέα που βγαίνεις για καφε ,στη διασκέδαση ,.....Και βλέπεις πλέον μια κοινωνία να "παίζει" μαζικά με το κινητό της ΠΑΝΤΟΥ
Το κινητό έχει γίνει δεύτερη φύση για πολλούς ή για όλους (?)
Απαραίτητο σαν τα χέρια μας κι όχι απλά για "επικοινωνία σε ανάγκη " αλλά ΠΑΝΤΑ ...24 ΩΡΕς ΤΟ 24ΩΡΟ
Και χάσαμε την επικοινωνία στην παρέα,στην γειτονιά ,στο εργοστάσιο ,στο γραφείο ...ΠΑΝΤΟΥ .Ακόμα και παρέα όταν βγαίνουμε κάπου σε ένα καφέ, μια ταβέρνα ΚΑΘΕΝΑΣ μας απομονώνεται με το κινητό του ,στον ατομικό του μικρόκοσμο έχοντας την ψευδαίσθηση ότι είναι ΠΟΛΙΤΗΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ
Και πάψαμε να συζητάμε ,να ανταλλάσσουμε απόψεις,να συμφωνούμε σε πραγματα ,ακομα ακομα και να τσακωνομαστε ,να βριζομαστε ,να διαφωνουμε να ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΟΥΜΕ σαν ανθρωποι ,φιλοι ,συναδερφοι ....Ακομα κι εδω σε μεσα σαν το ΦΒ το Τουιτερ εχουμε την ψευδαισθηση της επικοινωνιας με 1000 -2000 -5000 ανθρωπους επειδη με καποιους απο αυτους "τα βρισκουμε "Ε ΚΑΙ ??? .

Στην ουσια εχουμε γινει ακινδυνοι μαζανθρωποι μοναχικοι κι απομονωμενοι απο τα κοινωνικα δρωμενα , που τιποτα δεν μπορουμε να ΟΡΓΑΝΩΣΟΥΜΕ να ΑΝΤΙΔΡΑΣΟΥΜΕ .Ισως αυτη ηταν και η αρχικη επιδιωξη τους .Τι κινημα να φκιαξεις ,πως να ενωσειςτα ατομικα χρυσα κλουβια που μας εχουν κλεισμενους ?

ΣΑΝ ΤΑ ΠΡΟΒΑΤΑ ΣΤΗ ΣΦΑΓΗ ΜΑΣ ΠΑΝΕ
ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΚΙΝΔΥΝΟΙ ΠΙΑ !!

ΕΚΤΟΣ ΑΝ ΓΥΡΙΣΟΥΜΕ ΤΟΥΜΠΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ 

ΕΓΚΕΛΑΔΟΣ 

Ακροδεξιό κρεσέντο Μπογδάνου: «Στα ξερονήσια οι πρόσφυγες»

Από atexnos2019 atexnos2019

Την άποψη ότι πρόσφυγες πρέπει να μεταφερθούν σε ξερονήσια εξέφρασε κατά τη διάρκεια τηλεοπτικής εκπομπής ο βουλευτής της ΝΔ Κωνσταντίνος Μπογδάνος.

Ζηλεύοντας τη… δόξα του Βελόπουλου, ο βουλευτής της ΝΔ δε δίστασε να υιοθετήσει την ακροδεξιά ρητορική περί κλειστών κέντρων για πρόσφυγες σε βραχονησίδες.

Αφορμή για τη δήλωση Μπογδάνου στάθηκε το κυβερνητικό σχέδιο να δημιουργηθεί κέντρο κράτησης προσφύγων στη βραχονησίδα Λέβιθα. Μιλώντας στο κεντρικό δελτίο ειδήσεων του Κontra Channel, ο βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας χαρακτήρισε «ταμπού» και «μετεμφυλιακά ή μεταδιδακτορικά κόμπλεξ» από την κατοχή και τη χούντα τις αντιδράσεις που υπάρχουν, ενώ – κλείνοντας το μάτι στο ακροδεξιό ακροατήριο – πρόσθεσε ότι «δεν μπορεί ο Έλληνας να έχει ίσα δικαιώματα με τον μετανάστη, τι να κάνουμε, έτσι είναι».

Να θυμίσουμε ότι η απαράδεκτη θέση υπέρ της μεταφοράς προσφύγων σε ξερονήσια και ακατοίκητες βραχονησίδες αποτελεί εδώ και καιρό σταθερό αίτημα του ακροδεξιού μορφώματος «Ελληνική Λύση» του Κυριάκου Βελόπουλου.

Αντικαπνιστικός και αντικομμουνισμός – Το 1142, η Στάζι και τα μυαλά στα μπλέντερ

Δύσκολες Νύχτες

Θα ξεκινήσω ξεκαθαρίζοντας ότι πιθανότατα δεν έχω πιάσει ούτε σβηστό τσιγάρο ποτέ στα χέρια μου, αν και λόγω συνθηκών έχω υπάρξει παθητική καπνίστρια σε μαζικό βαθμό από τα μικράτα μου. Ως εκ τούτου, κάθε περιορισμός καπνίσματος σε κλειστό χώρο είναι ιδιαίτερα ευπρόσδεκτος. Δεν έχω δηλαδή επί της αρχής αντίρρηση στην προσπάθεια αναβίωσης της αντικαπνιστικής νομοθεσίας, που ως γνωστόν μέσα στα χρόνια είχε πάει καλιά της, τουλάχιστον σε ό,τι αφορά τους χώρους εστίασης και διασκέδασης.
Αντιμετωπίζω ωστόσο με εξαιρετικό σκεπτικισμό την σχεδόν μονόπαντα αποκλειστικά κατασταλτική στόχευση του μέτρου, στη λογική της – αναντίρρητης κατά τα λοιπά – ατομικής ευθύνης, χωρίς σοβαρή ενίσχυση στις δημόσιες δομές πρόληψης αλλά και απεξάρτησης. Ακόμα περισσότερο διαφωνώ με λογικές ρουφιανέματος στο όνομα της δημόσιας υγείας, λογική που καλλιεργείται με τη θέσπιση της γραμμής 1142. Αναρωτιέμαι πόσες από τις εκατοντάδες κλήσεις που έχουν γίνει ήδη από τις πρώτες μέρες (αναφέρομαι στις καταγγελίες, κι όχι τις γενικές ερωτήσεις για το νόμο ή τα – λιγοστά – αιτήματα βοήθειας ενάντια στο τσιγάρο) αφορούσαν πραγματικά αντικοινωνικές πρακτικές καπνίσματος, σε νοσοκομεία πχ – όπου το φαινόμενο είχε μειωθεί ούτως ή άλλως εξαιρετικά – ή μπροστά σε παιδιά. Ή έστω αν ήρθε κατόπιν μάταιης έκκλησης σε απείθαρχο καπνιστή ή τον υπεύθυνο του μαγαζιού. Δυστυχώς θεωρώ ότι κάποιοι πήραν τηλέφωνο για να χαλάσουν τη μέρα κάποιου συμπολίτη τους, γιατί απλά μπορούσαν. Κι αυτό δε βλέπω για ποιο λόγο αξίζει να επικροτείται και όσοι αντιτίθενται να αντιμετωπίζονται με λογικές τύπου “ε τότε να μην καταδίδουμε ούτε όσους παρκάρουν σε ράμπα ΑμεΑ”.
Με όσους θεωρούν ότι το δημόσιο κάπνισμα είναι πράξη “αντίστασης” στον κρατικό αυταρχισμό και τη δεξιά δε θα ασχοληθώ. Την προσοχή μου ωστόσο κέρδισε το πόνημα του Νίκου Τζιανίδη”Ναι, είναι «ρουφιάνος» αυτός που τηλεφωνεί στο 1142. Τώρα σβήνει ένα τσιγάρο, αύριο μια ζωή!”. Δεν είναι τόσο ο κραυγαλέος μελοδραματικός τίτλος, που αποτελεί ορισμό του “το τιμήσαμε και ψόφησε”. Αλλά μια παράγραφος που ακολουθεί, όπου ο συντάκτης βρίσκει τρόπο να συνδυάσει την σταυροφορία του κατά του 1142 με ολίγη από θεωρία δύο άκρων:

Μην λησμονείτε, στους ρουφιάνους στηρίχτηκαν τα ολοκληρωτικά καθεστώτα για να κυβερνούν. Η Στάζι, η KGB, η CIA, η Σεκιουριτάτε (sic), οι Γερμανοτσολιάδες πιο παλιά, τι ήταν; Οικτροί ρουφιάνοι!  Θέλεις να είσαι ο αχυράνθρωπος του κράτους; Τηλεφώνησε τώρα στο 1142!

Πάλι καλά που δε μας είπε ότι πίσω από τον αντικαπνιστικό κρύβεται ο Στάλιν. Είναι εκπληκτικό εν έτει 2019, όπου αρκεί να γκουγκλάρεις τη λέξη Μπαλί (όχι Ρεθύμνης) για να σου εμφανίζονται για μέρες διαφημίσεις με “μοναδικές” προσφορές εισιτηρίων για τον εξωτικό προορισμό, κάποιοι ακόμα να μιλάνε για Στάζι και KGB. Όπου, με δεδομένη την εποχή για την οποία μιλάμε, στα κεντρικά τους λογικά δεν έβλεπες μπροστά σου από τον καπνό, όπως και σε όλο τον πλανήτη που οι πάντες φούμαραν αβέρτα εντός κι εκτός κλειστών χώρων. Το επόμενο βήμα είναι να γραφτεί ότι η ελληνική σοβιετία μας παίρνει τη γόπα από το στόμα.
Εν πάσει περιπτώσει, ναι, είναι ρουφιάνος όποιος παίρνει για ψύλλου πήδημα το 1142. Αλλά τα φαιοκόκκινα φαντάσματα που κυνηγάνε τον αρθρογράφο δεν έχουν καμία σχέση με αυτό.

Κατιούσα

Φοβάμαι
τους ανθρώπους που εφτά χρόνια
έκαναν πως δεν είχαν πάρει χαμπάρι
και μια ωραία πρωΐα –μεσούντος κάποιου Ιουλίου–
βγήκαν στις πλατείες με σημαιάκια κραυγάζοντας
«Δώστε τη χούντα στο λαό».
Φοβάμαι τους ανθρώπους
που με καταλερωμένη τη φωλιά
πασχίζουν τώρα να βρουν λεκέδες στη δική σου.
Φοβάμαι τους ανθρώπους
που σου έκλειναν την πόρτα
μην τυχόν και τους δώσεις κουπόνια
και τώρα τους βλέπεις στο Πολυτεχνείο
να καταθέτουν γαρίφαλα και να δακρύζουν.
Φοβάμαι τους ανθρώπους
που γέμιζαν τις ταβέρνες
και τα ‘σπαζαν στα μπουζούκια
κάθε βράδυ
και τώρα τα ξανασπάζουν
όταν τους πιάνει το μεράκι της Φαραντούρη
και έχουν και «απόψεις».
Φοβάμαι τους ανθρώπους
που άλλαζαν πεζοδρόμιο όταν σε συναντούσαν
και τώρα σε λοιδορούν
γιατί, λέει, δεν βαδίζεις στον ίσιο δρόμο.
Φοβάμαι, φοβάμαι πολλούς ανθρώπους.
Φέτος φοβήθηκα ακόμα περισσότερο.
ΜΑΝΟΛΗΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΑΚΗΣ