Η Καθαρά Δευτέρα και τα βρώμικα μυαλά…

 

20-02-2018 

 

Ενώ στο Καρναβάλι της Ιτέας, οι τοπικές αρχές παρέδιδαν δωρεάν μαθήματα ρατσισμού, με αφόρητα κλισέ για τους αλλοδαπούς που γλεντάνε εις βάρος των Ελλήνων που πεινάνε, κάπου αλλού φρόντιζαν να περάσουν με τους χαρταετούς τα σωστά μηνύματα…

Κατιούσα

 

Την ώρα που στο Καρναβάλι της Ιτέας, οι τοπικές αρχές παραδίδουν δωρεάν μαθήματα ρατσισμού, με αφόρητα κλισέ για τους αλλοδαπούς που γλεντάνε εις βάρος των Ελλήνων που πεινάνε…





Κάπου αλλού φρόντισαν να περάσουν τα σωστά μηνύματα και με τη σωστή ορθογραφία…



Παρεμπιπτόντως -και με αφορμή την Καθαρά Δευτέρα- καθαρές φυλές υπάρχουν μόνο σε βρώμικα, νοσηρά μυαλά…

http://www.katiousa.gr

Ένα καρβέλι ψωμί την εβδομάδα

 

"Οι μισθοί της εργασίας -λέει ο Τζ. Στ. Μιλλ- δεν έχουν παραγωγική δύναμη, είναι η τιμή τής παραγωγικής δύναμης. Όπως η τιμή των ίδιων των μηχανών έτσι και οι μισθοί τής εργασίαςδε συντελούν καθόλου στην παραγωγή των εμπορευμάτων που γίνεται από την ίδια την εργασία. Αν ήταν δυνατόν η εργασία να αποχτιέται χωρίς να αγοράζεται, τότε θάταν περιττοί οι μισθοί τής εργασίας". Αν όμως οι εργάτες θα μπορούσαν να ζουν με αέρα, δε θάταν δυνατό ν' αγοραστούν με καμιά τιμή. Επομένως, το μη-κόστος τους αποτελεί όριο με τη μαθηματική έννοια της λέξης, δηλ. όριο που ποτέ δε μπορεί να το φτάσει κανείς, μα που πάντα μπορεί να το πλησιάζει. Μόνιμη τάση του κεφαλαίου είναι να υποβιβάσει τους εργάτες ίσαμε αυτό το μηδενιστικό επίπεδο.

Ο συγγραφέας του "Essay on Trade and Commerce", ένας συγγραφέας του 18ου αιώνα που τον έχω αναφέρει συχνά, προδίνει μονάχα το πιο ενδόμυχο μυστικό τού αγγλικού κεφαλαίου, όταν κηρύχνει πως ιστορικό ζωτικό καθήκον τής Αγγλίας είναι να κατεβάσει τον αγγλικό μισθό εργασίας στο γαλλικό και ολλανδικό επίπεδο. Ανάμεσα στ' άλλα λέει με αφέλεια: "Αν όμως οι φτωχοί μας (πρόκειται για τεχνική έκφραση που εννοεί τους εργάτες) θέλουν να ζουν στην πολυτέλεια... πρέπει φυσικά η εργασία τους νάναι ακριβή... Φτάνει μόνο να ρίξουμε μια ματιά στον τρομαχτικό σωρό των περιττών πραγμάτων (heap of superfluties) που καταναλώνουν οι εργάτες μας της μανουφακτούρας όπως λ.χ. το ρακί, το τζιν, το τσάι, τη ζάχαρη, τα φρούτα που έρχονται από το εξωτερικό, τη δυνατή μπύρα, τα σταμπάτα υφάσματα, τον ταμπάκο, τον καπνό κλπ".

Ο συγγραφέας παραθέτει ένα απόσπασμα από το σύγγραμμα ενός εργοστασιάρχη τού Νορθχαμπτονσηρ, που θρηνεί λοξοκοιτάζοντας τον ουρανό: "Στη Γαλλία η εργασία είναι κατά ένα ολόκληρο τρίτο φτηνότερη απ' ότι στην Αγγλία γιατί οι γάλλοι φτωχοί εργάζονται σκληρά ενώ η τροφή και το ντύσιμό τους είναι πενιχρά, καταναλώνουν κυρίως ψωμί, καρπούς, λάχανα, ρίζες και παστό ψάρι. Κρέας τρώνε πολύ σπάνια, κι όταν το στάρι ανέβει στην τιμή, τρώνε πολύ λίγο ψωμί".

"Σ' αυτά -συνεχίζει ο συγγραφέας τού Essay- πρέπει να προσθέσουμε πως πίνουν νερό κι άλλα παρόμοια αδύναμα ποτά, έτσι που πράγματι ξοδεύουν καταπληχτικά λίγο χρήμα... Φυσικά είναι δύσκολο να πετύχουμε μια τέτια κατάσταση, δεν είναι όμως αδύνατο να την πετύχουμε, πράγμα που το αποδείχνει η ύπαρξή της τόσο στη Γαλλία όσο και στην Ολλανδία".

Δυο δεκαετίες αργότερα ένας αμερικανός απατεώνας, ο βαρωνοποιημένος γιάγκης Βενιαμίν Θόμψον (αλλιώς κόμης του Ράμφορντ), ακολουθούσε με μεγάλη ευχαρίστηση ενώπιον θεού και ανθρώπων την ίδια φιλανθρωπική γραμμή. Τα "Δοκίμιά" του είναι ένας οδηγός μαγειρικής με όλων των ειδών τις συνταγές για ν' αντικαταστήσει με υποκατάστατα τα συνηθισμένα ακριβότερα φαγητά των εργατών. Μια εξαιρετικά πετυχημένη συνταγή αυτού του περίεργου "φιλοσόφου" είναι η παρακάτω: "Πέντε λίβρες κριθάρι, πέντε λίβρες καλαμπόκι, 3 πένες ρέγγες, 1 πένα αλάτι, 1 πένα ξύδι, 2 πένες πιπέρι και χόρτα - σύνολο 20,75 πένες, κάνουν μια σούπα για 64 ανθρώπους, ακόμα και με βάση τις μέσες τιμές των σιτηρών, μπορεί μάλιστα το κόστος να κατέβει ως 1/4 της πένας (ούτε 3 χρυσά λεπτά) κατ' άτομο". (...)

Στα τέλη τού 18ου και στις πρώτες δεκαετίες τού 19ου αιώνα οι άγγλοι παχτωτές και μεγαλογαιοκτήμονες πέτυχαν το απόλυτο κατώτατο μεροκάματο, πληρώνοντας στους μεροκαματιάρηδες της γεωργίας λιγότερα από το κατώτατο αυτό όριο με τη μορφή μεροκάματου και το υπόλοιπο με τη  μορφή ενοριακού επιδόματος. (...) Η εξεταστική επιτροπή της βουλής των λόρδων τού 1814 ρωτάει κάποιον Α. Μπένετ, μεγαλοπαχτωτή, ειρηνοδίκη, διαχειριστή φτωχοκομείου και επίσημο ρυθμιστή των μισθών: "Μήπως παρατηριέται κάποια σχέση ανάμεσα στην αξία τής ημερήσιας εργασίας και στο επίδομα που δίνει η ενορία στους εργάτες;". Απάντηση: "Μάλιστα. Οι βδομαδιάτικες απολαβές κάθε οικογένειας συμπληρώνονται πέρα από τον ονομαστικό μισθό τους, ώσπου να φτάσουν την τιμή ενός καρβελιού (βάρους 8 λιβρών και 11 ουγγιών) [σ.σ.: περίπου 4 κιλά] συν 3 πένες κατ' άτομο... Ένα τέτιο καρβέλι το θεωρούμε αρκετό για τη συντήρηση κάθε μέλους τής οικογένειας επί μια εβδομάδα. Οι 3 πένες είναι για το ρουχισμό. Κι αν ευαρεστηθεί η ενορία να δόσει η ίδια το ρουχισμό, τότε αφαιρούνται αυτές οι 3 πένες. Αυτό δεν εφαρμόζεται μόνο στο δυτικό Ουίλτσηρ, μα, όπως νομίζω, σε όλη τη χώρα".

Μαρξ και ¨Ενγκελς επεξεργάζονται το "Κομμουνιστικό Μανιφέστο" (πίνακας του Β. Πολυακόφ, 1961)

Τα παραπάνω γράφει ο Κάρολος Μαρξ στον πρώτο τόμο τού "Κεφαλαίου" του (έκδοση Σύγχρονη Εποχή, σελ. 621-623) και δεν χρειάζεται να σημειώσω πόσα χρόνια πάνε από τότε. Τα θυμήθηκα τούτες τις μέρες, καθώς διάβαζα μια έκθεση του ΕΦΚΑ με στοιχεία για την απασχόληση, σύμφωνα με τα οποία ο ένας στους τρεις εργαζόμενους στην χώρα μας δουλεύει με μερική απασχόληση, η μέση μηνιαία μικτή αμοιβή τής οποίας φτάνει τα 389,65 ευρώ (327,31 καθαρά). Αν μη τι άλλο, αυτά τα λεφτά υπερβαίνουν κατά πολύ την αξία τεσσάρων κιλών ψωμιού την εβδομάδα, οπότε μπορούμε να υποθέσουμε ότι υπάρχουν μεγάλα περιθώρια για περαιτέρω μειώσεις.

Σας αφήνω να κάνετε συγκρίσεις τού καπιταλιστικού ενοριακού επιδόματος που αναφέρει ο Μαρξ στο παραπάνω απόσπασμα και του σοσιαλιστικού επιδόματος αλληλεγγύης που καταβάλει η κυβέρνησή μας. Στο μεταξύ, εγώ θα κλείσω το σημερινό σημείωμα αντιγράφοντας μια υποσημείωση από την σελίδα 622, την οποία έχω αναφέρει κατ' επανάληψη σε παλιότερα σημειώματα:

Σήμερα προχωρήσαμε πολύ πιο πέρα χάρη στο συναγωνισμό που γίνεται στην παγκόσμια αγορά. "Αν η Κίνα -λέει ο βουλευτής Στάμπλτον τους εκλογείς του- αν η Κίνα γίνει μεγάλη βιομηχανική χώρα, δε βλέπω πώς ο εργατικός πληθυσμός τής Ευρώπης θ' αντέξει στον αγώνα, χωρίς να κατέβει ίσαμε το επίπεδο των ανταγωνιστών του" (Times, 3 του Σεπτέμβρη 1873). Όχι πια ηπειρωτικά, αλλά κινέζικα μεροκάματα, αυτός είναι τώρα ο σκοπός που επιδιώκει το αγγλικό κεφάλαιο.

---------------------------------------------------
Σημείωση: Στην αντιγραφή τήρησα πιστά την ορθογραφία του πρωτοτύπου, εκτός από την μεταγραφή σε μονοτονικό. Άλλαξα μόνο την μορφοποίηση, για να κάνω το κείμενο πιο ευκολοδιάβαστο. Φυσικά, οι υπογραμμίσεις είναι δικές μου.

 

 http://teddygr.blogspot.gr

Το ελληνικό 68′ και η 12η Ολομέλεια

.

Σφυροδρέπανος

Αυτές τις μέρες συμπληρώνονται πενήντα χρόνια από τη 12 Ολεμέλεια της ΚΕ του ΚΚΕ, και από τη διάσπαση του κόμματος. Αυτή η επέτειος φαίνεται να επισκιάζει, κατά μία έννοια, την επέτειο των 100 χρόνων από την ίδρυση του ΣΕΚΕ, που μετονομάστηκε σε ΚΚΕ στη συνέχεια, αλλά στην πραγματικότητα μάλλον την υπογραμμίζει, γιατί ήταν η προϋπόθεσή της. Χωρίς τη 12η Ολομέλεια, μπορεί να μην υπήρχε καν ΚΚΕ σήμερα, για να γιορτάσει τα 100 χρόνια δράσης και λειτουργίας του. Κι αυτή η καμπή ήταν κάτι σαν φάρος σε μια περίοδο όχι ιδιαίτερα ηρωική, με νωπό το χαστούκι από την επιβολή της δικτατορίας και την αδυναμία αξιόλογης οργανωμένης αντίδρασης, κυρίως εξαιτίας της καταστροφικής απόφασης που είχε προηγηθεί δέκα χρόνια πριν, για τη διάλυση των παράνομων κομματικών οργανώσεων. Κι αυτό ξέχωρα από τα όποια προβλήματα εντοπίζονται στην πολιτική γραμμή και τη στρατηγική της εποχής, στην πολιτική ουράς απέναντι στην Ένωση Κέντρου, και στις αυταπάτες πως δεν υπήρχε αντικειμενικά έδαφος για την ανάπτυξη σοσιαλδημοκρατικού μορφώματος στην Ελλάδα, τη στιγμή που αυτό κυοφορούνταν, ακόμα και μες στις γραμμές της ΕΔΑ εν μέρει.

Ας δούμε κάποια βασικά χαρακτηριστικά της 12ης Ολομέλειας. Καταρχάς, το ρήγμα είχε επέλθει ουσιαστικά νωρίτερα (κυρίως στη 10η Ολομέλεια) κι απλώς πιστοποιήθηκε κι εκδηλώθηκε ανοιχτά κατά τη διάρκεια της 12ης, οι εργασίες της οποίας αναλώθηκαν πολύ σε τεχνικές λεπτομέρειες, πχ για το ποιος είχε δικαίωμα συμμετοχής, είχαν όμως καθαρά πολιτικό υπόβαθρο. Κι αυτό δεν ήταν γεωγραφικό, όπως υπονοούσε η προβοκατόρικη ονομασία “ΚΚΕ εσωτερικού”, αν δηλαδή το κίνημα θα καθοδηγούνταν από την ηγεσία που διαμόρφωνε τη γραμμή από το εξωτερικό ή από τα στελέχη που δρούσαν στην Ελλάδα και είχαν πιο σφαιρική αντίληψη της κατάστασης. Το υπόβαθρο της αντιπαράθεσης ήταν καθαρά πολιτικό, όπως έδειξε τόσο η εξέλιξη του “ΚΚΕ εσ.” όσο και η διαμόρφση του ρεύματος του ευρωκομμουνισμού διεθνώς, με καταλύτη το 1968, αν και η διάσπαση του ΚΚΕ προηγήθηκε τόσο του Παρισινού Μάη, όσο και των γεγονότων που ονομάστηκαν “Άνοιξη της Πράγας”.
Τι βρισκόταν στην πολιτική ουσία του πράγματος; Ακούγεται λίγο απαξιωτικά ειπωμένο ίσως από κάποιον άκαπνο γραφιά που τοποθετείται από τη βολή του πληκτρολογίου του, αλλά η ουσία είναι αυτή και δε γίνεται να διατυπωθεί διαφορετικά: η επαναστατική αναδίπλωση, η κούραση από την αντάρτικη δράση που τη διαδέχτηκε η μακρόχρονη, σκληρή παρανομία, η αναζήτηση -έστω και μιας αστικής, κουτσουρεμένης- νομιμότητας, της “ομαλότητας”, μιας ευκαιρίας-ανάγκης να ζήσουν κανονικά, όπως θα είχε ο καθένας δικαίωμα, κι όπως έβλεπαν να γίνεται παραδίπλα, με τους κομμουνιστές συντρόφους στην Ιταλία και τη Γαλλία. Η απαξίωση και η απόρριψη όσων μας “στέρησαν” την ευκαιρία αυτή: το δεύτερο αντάρτικο, που ήταν “τυχοδιωκτισμός”, τα Δεκεμβριανά, που ήταν “μπανανόφλουδα” που την πατήσαμε πρόθυμα, ο Ζαχαριάδης -πάνω απ’ όλα αυτός- που είχε καθαιρεθεί παραπάνω από μια δεκαετία πριν, αλλά στοίχειωνε τη σκέψη τους και τον έβλεπαν παντού παρόντα: ακόμα και στον Κολιγιάννη…
Η πολιτική προέκταση των παραπάνω ήταν η απόρριψη της δικτατορίας του προλεταριάτου -και κάθε δικτατορίας, που δεν μπορεί να συσπειρώσει τις μάζες που διψάνε για δημοκρατία. Με άλλα λόγια, η απόρριψη της “καχεκτικής δημοκρατίας” και της δικτατορίας στην Ελλάδα, επεκτεινόταν στην απόρριψη κάθε δικτατορίας γενικά, ακόμα και του προλεταριάτου, και οδηγούσε στην αγκαλιά της αστικής δημοκρατίας και τα προνόμια που απολαμβάνουμε σε αυτήν…
Η άμεση οργανωτική προέκταση ήταν η απόρριψη του κόμματος, του Κομμουνιστικού Κόμματος ως πρωτοπορίας, που η ηγεσία “απέξω” επέμενε ανεδαφικά για την ανάληψη δράσεων για τη νομιμοποίησή του. Τι τα χρειαζόμαστε όλα αυτά όμως, από τη στιγμή που έχουμε τον “υπαρκτό φορέα”, την ΕΔΑ που λειτουργούσε νόμιμα -κι ας διωκόταν σαν σχεδόν παράνομο κόμμα- και μετεξελισσόταν σε ενιαίο κόμμα, καλύπτοντας -κατά το δικό τους σκεπτικό- όλες τις απαραίτητες πλευρές, που χρειάζονταν οι κομμουνιστές.
Για να το κάνουμε λιανά, η ουσία ήταν: τα “καλά” της αστικής δημοκρατίας, μιας “ομαλής” ζωής, που σήμαινε όμως σε αντάλλαγμα και την παραίτηση από την ιδιότητα του επαναστάτη-κομμουνιστή. Αναθεώρηση -και όχι κάποιος εκσυγχρονισμός-ανανέωση- των βασικών αρχών του μαρξισμού-λενινισμού. Οτιδήποτε διαφορετικό βαφτιζόταν “τυχοδιωκτισμός” και θεωρούνταν πως έδινε πάτημα για όξυνση των κατασταλτικών μέτρων, ακόμα-ακόμα και για τη δικτατορία των συνταγματαρχών -στη λογική ότι φταίει το θύμα που προκαλεί και οφείλει να μην αντιστέκεται. Τόσο ξύλινα και απλά…
Το δεύτερο βασικό στοιχείο που επισημαίνεται συχνά σε αναλύσεις των αναθεωρητών είναι το βάρος του διεθνούς κέντρου και ο καταλυτικός ρόλος που έπαιξε για την επικράτηση του “ορθόδοξου” ΚΚ με την επιρροή του και τη σαφή προτίμηση που έδειξε στο ΚΚΕ. Παρεμπιπτόντως, αυτό το κέντρο ήταν που είχε πάρει την πρωτοβουλία για την καθαίρεση του Ζαχαριάδη από την ΚΕ του ΚΚΕ, αλλά “όλως παραδόξως” αυτό σπανίως επισημαίνεται σε αυτές τις αναλύσεις ως αρνητικό παράδειγμα.
Ας σημειώσουμε σχετικά τα εξής: η κριτική αυτή είναι λίγο υπο-κριτική στην ουσία της, καθώς οι αναθεωρητές αρχικά επιδίωξαν και αυτοί την εύνοιά του -ή έστω μια πιο θετική μεταχείριση του δικού τους “ΚΚ”. Τα υπόλοιπα και η “αποστασιοποίηση” από διάφορες επιλογές ήρθαν μάλλον κατόπιν εορτής, μαζί με τη διακριτή συγκρότηση του ευρωκομμουνισμού και της πολεμικής του ενάντια στη Σοβιετική Ένωση. Και είναι δείγμα -για την ΕΣΣΔ και το πολιτικό ποιόν του υπαρκτού της εποχής- πως παρά τα δικά τους πολιτικά-στρατηγικά προβλήματα, οι σοβιετικοί δεν ήταν και δεν έγιναν ποτέ -όχι μέχρι τον Γκόρμπι τουλάχιστον- ευρωκομμουνιστές. Οι ευρωκομμουνιστές θεωρούσαν πχ την περίοδο του Μπρέζνιεφ μια αναβίωση του Στάλιν (χωρίς αίματα και μουστάκι), και άρχισαν να νιώωθουν δικαιωμένοι στην περίοδο Γκορμπατσόφ με την κριτική της “περιόδου της στασιμότητας”.
Αλλά αν το ΚΚΕ επικράτησε τότε, ιδεολογικά και πολιτικά, απλά και μόνο επειδή πήρε το χρίσμα του διεθνούς κέντρου, πώς κατάφερε να υπάρχει μέχρι σήμερα; Πώς κατόρθωσε να βγει ζωντανό από την παγκόσμια κρίση του κομμουνιστικού κινήματος, μετά το 91′, όταν έπαψε να υφίσταται και τυπικά αυτό το παγκόσμιο διεθνές κέντρο που βάρυνε -υποτίθεται- στις εν Ελλάδι εξελίξεις με την εύνοια που του έδειξε; Πώς εξηγούνται όλα αυτά, αν ήταν απλώς ένα παράρτημα, μια αντιπροσωπία, όπως συνηθίζουν να το παρουσιάζουν, εν είδει καρικατούρας;
Μια τελευταία παράμετρος είναι η ίδια η εξέλιξη του λεγόμενου ΚΚΕ εσωτερικού, το οποίο δεν ήταν κομμουνιστικό και σε ένα βάθος χρόνου, απέβαλε και τον προσδιορισμό, γιατί δεν τον χρειαζόταν, δεν τον ήθελε. Το “εσωτερικού” ήταν ΠΑΣΟΚ που ήταν όμως υπέρ της ΕΕ -και πριν από τη ‘μετάλλαξη’ του ΠΑΣΟΚ- και της ΕΑΔΕ, στην εναγώνια προσπάθειά του να βρει ρήγματα και νόμιμα παραθυράκια, ακόμα και στην προσπάθεια της χούντας να μακιγιάρει το αυταρχικό της προφίλ.
Το “ΚΚΕ εσωτερικού” ήταν Συνασπισμός, αλλά και κάποιοι που αντιτάχθηκαν στον Ενιαίο Συνασπισμό, γιατί δεν ήθελαν συνεργασία με το ΚΚΕ, και θεωρούσαν λάθος ακόμα και την πρόσκαιρη εκλογική συμμαχία της Ενωμένης Αριστεράς, το 74′. Ήταν κι ο Νίκος Μπίστης, του “προχωρώντας και αναθεωρώντας”. Η Αριστερά του Σαλονιού. Ο σημερινός Σύριζα -που δικαιώνει τον ευρωκομμουνιστικό αγώνα, για την κατάληψη της κυβέρνησης σε ένα σύγχρονο πόλεμο θέσεων. Είναι αναθεωρητισμός, ακόμα και για τα δεδομένα του εξωκοινοβουλευτικού χώρου, με τη Β’ Πανελλαδική, τις Συσπειρώσεις, το Μηλιό και άλλους…
Δεν είναι πάντα ασφαλές κριτήριο να εκτιμάμε εκ του αποτελέσματος κάποια φαινόμενα, αλλά εν προκειμένω, ήταν μια φυσικά κατάληξη και η τελική του συνέπεια.
Αν θέλει να δει κανείς τι ήταν ο αναθεωρητισμός του “ΚΚΕ εσωτερικού”, μπορεί να ρίξει μια ματιά στη ΔΗΜΑΡ και το σημερινό Σύριζα.
Κι αν θέλει να δει κανείς τη μήτρα της σημερινής κριτικής για τους “παρωχημένους κομμουνιστές που έχουν μείνει πίσω από τις εξελίξεις”, που “είναι σεχταριστές, άκαμπτοι, δογματικοί, σταλινικοί”, που “τα παραπέμπουν όλα στο σοσιαλισμό και την επανάσταση”, μπορεί να μελετήσει τον πολιτικό λόγο των αναθεωρητών, που δεν κατάφεραν ποτέ να ξεφύγουν από το πολιτικό περιθώριο, αλλά ηγεμόνευσαν “γκραμσιανά” (που και σε αυτόν του άλλαξαν τα φώτα με τις ρεφορμιστικές αναγνώσεις τους) σε ένα ευρύτερο φάσμα και δάνεισαν τα επιχειρήματά τους και τον -κατά βάση- αντικομμουνισμό τους και σε άλλους χώρους, διαχρονικά.

Ελληνικά τα Ίμια σε ΝΑΤΟική Ελλάδα… – του Νίκου Μπογιόπουλου

ΝΙΚΟΣ ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ Καρουζελ Πολιτικη 

•     Θυμίζουμε: Μετά από τα Ίμια το 1996 και από εκείνο το «ευχαριστούμε τις ΗΠΑ»,

    είχαμε το 1997 στη Μαδρίτη μια (ΝΑΤΟική) συμφωνία όπου αναγνωρίζονταν «νόμιμα και ζωτικά συμφέροντα» της Τουρκίας στο Αιγαίο
    και το 1999 στο Ελσίνκι την υπογραφή κάτω από ένα (ΕυρωΕνωσιακό) κείμενο που μιλούσε για «εκκρεμείς συνοριακές διαφορές και άλλα συναφή θέματα» μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας.
    Παρατήρηση 1^η: Ο,τι συμβαίνει σήμερα στα Ιμια και στην κυπριακή ΑΟΖ συμβαίνει ενώ στο Αιγαίο επιχειρεί ευρωΝΑΤΟικη δύναμη.
    Το γεγονός ότι οι προκλητικές ενέργειες της Αγκυρας εκδηλώνονται με παρούσες τις ευρωΝΑΤΟικες δυνάμεις, σημαίνει κάτι για όσους διακηρύσσουν ότι η συμμετοχή της Ελλάδας στο ΝΑΤΟ και στην ΕΕ παρέχει ασφάλεια στον ελληνικό λαό;
    Παρατήρηση 2^η: Ακόμα κι αν υποθέσουμε ότι ΗΠΑ και ΝΑΤΟ το 1996 δεν είχαν… ενημερωθεί για το που ανήκουν τα Ιμια, σήμερα, 22 χρόνια μετά, πάλι δεν ξέρουν;
    Ότι τηρούν «ίσες αποστάσεις» κι από αυτόν που εμβόλισε κι από τον άλλον που εμβολίστηκε, σημαίνει κάτι για εκείνο το σκέλος του πολιτικού συστήματος που διατρανώνει με κάθε ευκαιρία ότι «η Ελλάδα και οι ΗΠΑ έχουν κοινές αρχές και αξίες»;
    Παρατήρηση 3η: Η τακτική «ίσων αποστάσεων» εκδηλώνονται σε μια περίοδο που ακούμε ότι  οι σχέσεις ΗΠΑ – Ελλάδας βρίσκονται στο «καλύτερο επίπεδο» ενώ οι σχέσεις ΗΠΑ – Τουρκίας βρίσκονται  στο «χειρότερο επίπεδο».
    Αυτό σημαίνει κάτι για όσους αναμηρυκάζουν τα περί «αναβάθμισης του ρόλου της Ελλάδας» λόγω της αναβαθμισμένης σχέσης της με τον «αγγελικό» Τραμπ;     

οι ΣΥΖΗΤΗΣΕΙΣ στας ΕΥΡΩΠΑΣ (τα προαπαιτούμενα Μισθών-Πλειστηριασμών) και η ΔΙΕΞΟΔΟΣ

ΕΥΡΩΠΑΪΚΟΣ ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΣ ΣΤΑΘΕΡΟΤΗΤΑΣ

Διαβατήριο οι κατά 40% μειώσεις των μισθών και οι πλειστηριασμοί κατοικιών

Από τη σημερινή συνεδρίαση του Eurogroup

Η βεβαιωμένη μείωση των μισθών ήδη στο 40% και η επίσπευση των πλειστηριασμών κατοικιών είναι τα κλειδιά που δίνουν στην κυβέρνηση το δικαίωμα να πανηγυρίζει, βεβαιώνουν αξιωματούχοι της ΕΕ και επιβεβαιώνει η κυβέρνηση. 

Χαρακτηριστική η συνέντευξη στην «Augsburger Allgemeine Zeitung» του Κλάους Ρέγκλινγκ επικεφαλής του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας.

«Η Ελλάδα, είπε, έχει ανακτήσει την ανταγωνιστικότητά της. Οι μισθοί και οι συντάξεις έχουν μειωθεί κατά 20-40%». Ο Ρέγκλινγκ υποδεικνύει τη Διοίκηση ως τον τομέα στον οποίο πρέπει ακόμη να βελτιωθεί η κατάσταση: «Η Διοίκηση, είπε, είναι ακόμα αδύναμη. Πρέπει να γίνουν περαιτέρω ιδιωτικοποιήσεις και να μεταρρυθμιστεί το Δημόσιο».

Για το χρέος δήλωσε ότι η Ελλάδα είχε ήδη «μεγάλες ελαφρύνσεις» και αναφέρεται στην περικοπή χρέους άνω του 50% που δέχθηκαν το 2012 οι ιδιώτες πιστωτές, διευκρινίζοντας ταυτόχρονα ότι οι δημόσιοι πιστωτές δεν δέχονται «κούρεμα» χρέους. «Αντ' αυτού χορηγείται μια συμφέρουσα χρηματοδότηση, χωρίς κόστος για τον φορολογούμενο στη Γερμανία. Υπάρχουν σκέψεις μήπως στο τέλος του προγράμματος καταστούν για ακόμα μια φορά αναγκαίες ελαφρύνσεις, π.χ. μεγαλύτερος χρόνος αποπληρωμής. Όλα αυτά όμως δεν συνιστούν άφεση του χρέους», τονίζει ο κ. Ρέγκλινγκ.

Ο επικεφαλής του EMΣ εμφανίζεται απολύτως πεπεισμένος ότι ο Μηχανισμός θα πάρει πίσω τα δάνεια ύψους 273 δισεκατομμυρίων ευρώ που έχει χορηγήσει για τα προγράμματα διάσωσης.

Η βεβαιότητα του επικεφαλής του ΕΜΣ ενισχύεται από τις πληροφορίες που διοχετεύουν κυβερνητικοί παράγοντες σχετικά με την εκκρεμότητα για τους πλειστηριασμούς κατοικιών. 

Πηγές του υπουργείου Οικονομικών φέρονται να δηλώνουν στο ΑΠΕ ότι τα δύο τελευταία προαπαιτούμενα αφορούν την ομαλή διεξαγωγή των ηλεκτρονικών πλειστηριασμών και το Ελληνικό. 

Για το Ελληνικό δηλώνουν πως δεν υπάρχει πρόβλημα 

και για τους πλειστηριασμούς ήδη προωθούνται σημαντικές αλλαγές στο θεσμικό πλαίσιο ώστε να αποκλειστούν πολλοί από την όποια προστασία υπάρχει ως σήμερα. 

Το επόμενο διάστημα έρχονται τουλάχιστον 1.000 ηλεκτρονικοί πλειστηριασμοί το μήνα ώστε μέχρι το τέλος του χρόνου να έχουν βγει στο σφυρί περίπου 12-14.000 ακίνητα.

Μέχρι τέλος Απρίλη θα έχουν ψηφιστεί αλλαγές στο νόμο Κατσέλη ώστε να μειωθεί ο αριθμός αυτών που προσφεύγουν στο νόμο για προστασία.

Γι Αυτό έχει μεγάλη σημασία η συμμετοχή μας Εδώ:

ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΕΣ - ΕΡΓΑΤΙΚΑ ΚΕΝΤΡΑ - ΣΩΜΑΤΕΙΑ

Κινητοποιήσεις στις 21 Φλεβάρη και αγωνιστικές πρωτοβουλίες ενάντια στους πλειστηριασμούς

Σε οργάνωση και αγώνα ενάντια στις κατασχέσεις σπιτιών και καταθέσεων των λαϊκών νοικοκυριών καλεί το ΠΑΜΕ και σε αυτό το πλαίσιο τις επόμενες μέρες πραγματοποιούνται καθημερινές πρωτοβουλίες μπροστά και στις αγωνιστικές κινητοποιήσεις που θα γίνουν στις 21 Φλεβάρη. 

Το ΠΑΜΕ τονίζει «κανείς να μη μείνει μόνος του στην επίθεση αυτή. Με οργάνωση και αποφασιστικότητα να δώσουμε τη μάχη, να βάλουμε φραγμό στα αρπακτικά που θέλουν να μας πετάξουν στο δρόμο, να αρπάξουν τον ιδρώτα, τους κόπους μιας ζωής για να έχουμε ένα κεραμίδι στο κεφάλι μας εμείς και τα παιδιά μας. Δεν έχει καμιά ευθύνη ο εργαζόμενος που έμεινε άνεργος, που του μείωσαν το μισθό, ο συνταξιούχος που του πετσόκοψαν τη σύνταξη, ο αυτοαπασχολούμενος που η μπότα των επιχειρηματικών ομίλων τον ανάγκασε να κλείσει το μαγαζί του, που δεν μπορεί να εκπληρώσει τις όποιες υποχρεώσεις είχε δημιουργήσει» και καλεί σε οργάνωση της πάλης για την προστασία της λαϊκής κατοικίας, με κίνημα αλληλεγγύης που να απλώνεται σε κάθε γειτονιά και πολυκατοικία. (Διαβάστε αναλυτικά ΕΔΩ)

Κινητοποιήσεις στις 21 Φλεβάρη

Στην Αθήνα, το συλλαλητήριο του ΠΑΜΕ ενάντια στους πλειστηριασμούς και τις κατασχέσεις, είναι την Τετάρτη 21 Φλεβάρη, στις 6.30μ.μ., στο Υπ. Οικονομικών, ενώ στις 6 μ.μ., θα πραγματοποιηθούν όλες οι προσυγκεντρώσεις στα εξής σημεία:

• Πλατεία Κάνιγγος:  Ομοσπονδίες, σωματεία και επιτροπές αγώνα από τις Κατασκευές, το Εμπόριο, τους Λογιστές, τους Ιδιωτικούς Υπαλλήλους, τις Καθαρίστριες, τον Επισιτισμό -Τουρισμό, το Χρηματοπιστωτικό, τα ΜΜΕ, τους ΟΤΑ, το Δημόσιο, την Υγεία, την Εκπαίδευση, τους Καλλιτέχνες, τα ΜΜΕ. Η ΟΒΣΑ, κλαδικά σωματεία ΕΒΕ και ο Σύλλογος Επαγγελματιών της Α’ Αθήνας. Φοιτητικοί και σπουδαστικοί σύλλογοι. Ενώσεις και Σύλλογοι αυτοαπασχολουμένων, Σύλλογοι συνταξιούχων, σύλλογοι γυναικών της ΟΓΕ και άλλοι μαζικοί φορείς από τους δήμους της Ανατολικής Αθήνας, του δήμου Αθήνας και του Γαλατσίου, του Λαυρίου και της περιοχής των Μεσογείων.
• Πλατεία Ομονοίας: Ομοσπονδίες, σωματεία και επιτροπές αγώνα από το Μέταλλο, το Φάρμακο, τον Τύπο - Χαρτί, τα Τρόφιμα - Ποτά, τη Χημική Βιομηχανία, την Ενέργεια, την ΕΥΔΑΠ, την Κλωστοϋφαντουργία, τις Μεταφορές, τις Τηλεπικοινωνίες, τα Ταχυδρομεία και τις Ταχυμεταφορές.Ενώσεις και Σύλλογοι αυτοαπασχολουμένων, Σύλλογοι συνταξιούχων, σύλλογοι γυναικών της ΟΓΕ και άλλοι μαζικοί φορείς από τους δήμους της Δυτικής Αθήνας, του Βορείου Τομέα της Αθήνας, των δήμων του Θριασίου και της Μεγαρίδας.
• Πλατεία Εθνικής Αντίστασης (πρώην Κοτζιά): Σύλλογοι συνταξιούχων του δημοσίου, κλάδων του ιδιωτικού τομέα και του ΟΑΕΕ. Ενώσεις και σύλλογοι αυτοαπασχολουμένων, σύλλογοι συνταξιούχων, σύλλογοι γυναικών της ΟΓΕ και άλλοι μαζικοί φορείς από τους δήμους του Πειραιά και του Νότιου τομέα της Αθήνας.

Στη Θεσσαλονίκη, η γραμματεία του ΠΑΜΕ καλεί σε συγκεντρώσεις στις 7 μ.μ., στην πλατεία Αγίου Θεράποντα και στην πλατεία δημαρχείου στον Εύοσμο. Την προηγούμενη μέρα, Τρίτη 20 Φλεβάρη στις 9 π.μ., η γραμματεία Θεσσαλονίκης του ΠΑΜΕ μαζί με τη Γραμματεία της ΠΑΣΕΒΕ διοργανώνουν παράσταση διαμαρτυρίας στη Δ' ΔΟΥ Θεσσαλονίκης.

Στο Αγρίνιο, το Εργατικό Κέντρο, η Ομοσπονδία Επαγγελματοβιοτεχνών, η Ομοσπονδία Αγροτικών Συλλόγων, ο Εμπορικός Σύλλογος και η Ένωση Οικοδόμων καλούν σε κινητοποίηση στις 11 π.μ., στην ΔΟΥ.

Στην Αλεξανδρούπολη, η Γραμματεία Έβρου του ΠΑΜΕ καλεί στις 6.30 μ.μ. σε συγκέντρωση στο Δημαρχείο.

Στην Άμφισσα, το Εργατικό Κέντρο καλεί σε κινητοποίηση στις 11 π.μ. έξω από την Εφορία.

Στο Άργος, κινητοποίηση θα γίνει στις 10 π.μ., στην Εφορία.

Στην Άρτα, το Εργατικό Κέντρο καλεί σε κινητοποίηση στις 10 π.μ. έξω από την Εφορία.

Στο Βόλο, Σωματεία και φορείς καλούν στις 12 το μεσημέρι στην Εφορία

Στη Δράμα, η Γραμματεία του ΠΑΜΕ καλεί σε σε συγκέντρωση στις 6.30 μ.μ., στην κεντρική πλατεία.

Στην Ζάκυνθο, το Εργατοϋπαλληλικό Κέντρο καλεί σε κινητοποίηση στις 10 π.μ. στη ΔΟΥ.

Στην Ηγουμενίτσα, το Εργατικό Κέντρο καλεί σε κινητοποίηση στις 7 π.μ. στην Εφορία.

Στο Ηράκλειο, οι Γραμματείες του ΠΑΜΕ και της ΠΑΣΕΒΕ καλούν στις 9 π.μ. στην Εφορία.

Στην Θήβα, στις 9 π.μ. στην Εφορία, θα γίνει κινητοποίηση από σωματεία της περιοχής.

Στην Καβάλα, στις 10 π.μ. στην Εφορία, παράσταση διαμαρτυρίας από σωματεία.

Στην Καλαμάτα, στις 11 π.μ., συγκέντρωση και αποκλεισμό της Εφορίας από σωματεία που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ.

Στην Κατερίνη, στις 11 π.μ., το Συνδικάτο Ιδιωτικών Υπαλλήλων Ν. Πιερίας «Η Πρωτοπορία» και το Σωματείο Συνταξιούχων Λιτοχώρου καλούν σε συγκέντρωση διαμαρτυρίας στην Εφορία.

Στην Κέρκυρα, η Γραμματεία του ΠΑΜΕ ο Σύνδεσμος Ιδιωτικών Υπαλλήλων, ο Σύνδεσμος Ξενοδοχοϋπαλλήλων, το Σωματείο Οικοδόμων, ο Παγκερκυραϊκός Σύνδεσμος Αυτοαπασχολουμένων και η ΕΛΜΕ καλούν σε συγκέντρωση στις 10 π.μ., στην Εφορία.

Στην Κεφαλονιά, το Εργατικό Κέντρο καλεί στις 10.30 π.μ. σε κινητοποίηση στην Εφορία στο Αργοστόλι.

Στην Κοζάνη, το Σωματείο Ιδιωτικών Υπαλλήλων καλεί στις 10 π.μ. στις Εφορία και στις 7 μ.μ. σε συλλαλητήριο στην κεντρική πλατεία.

Στην Κόρινθο,  το Σωματείο Ιδιωτικών Υπαλλήλων καλεί στις 8 π.μ. στη ΔΟΥ Κορίνθου.

Στη Λαμία, το Εργατικό Κέντρο καλεί στις 10 π.μ. στην Εφορία.

Στη Λάρισα, το Εργατικό Κέντρο διοργανώνει συγκέντρωση στις 7 μ.μ. στην κεντρική πλατεία της πόλης.

Στη Νάουσα, το Εργατικό Κέντρο και τα Σωματεία Συνταξιούχων ΙΚΑ και ΟΑΕΕ καλούν σε συγκέντρωση στις 11.30 π.μ. έξω από το Ειρηνοδικείο.

Στην Πάτρα, Συνδικάτα, Σωματεία και Συνταξιούχοι καλούν σε συγκέντρωση στις 6.30 μ.μ. στο Εργατικό Κέντρο.

Στην Πρέβεζα, ο Εμπορικός Σύλλογος και τα σωματεία Ιδ. Υπαλλήλων, Οικοδόμων, Οδηγών ΟΤΑ ,Εργαζομένων Νοσοκομείου, Συνταξιούχων ΙΚΑ καλούν σε συγκέντρωση στις 9 π.μ. στην Εφορία.

Στον Πύργο, τα σωματεία Οικοδόμων, Ιδιωτικών Υπαλλήλων και Συνταξιούχων ΙΚΑ καλούν σε κινητοποίηση στις 10.30 π.μ. στα Δικαστήρια.

Στην Σάμο, το Εργατικό κέντρο καλεί σε παράσταση διαμαρτυρίας στις 8.30 π.μ. στην Εφορία στο Βαθύ. Επίσης καλούν και συμμετέχουν και οι Γυναικείοι Σύλλογοι (μέλη της ΟΓΕ) του νησιού.

Στη Σπάρτη θα γίνει κινητοποίηση στις 10 π.μ. στην Εφορία

Στα Τρίκαλα η κινητοποίηση θα γίνει στις 11 π.μ. στην Εφορία

Στην Χαλκίδα, στην Εφορία θα συγκεντρωθούν στις 9 π.μ., σωματεία, φορείς και εργαζόμενοι από την Εύβοια.

Στα Χανιά, στην Εφορία θα συγκεντρωθούν στις 11 π.μ. σωματεία που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ και η Ενωτική Ομοσπονδία Αγροτικών Συλλόγων.

Τρίτη 20 Φλεβάρη

• Στην Πάτρα, Συνδικάτα, Σωματεία και Συνταξιούχοι καλούν στις 10.30 π.μ. στην Εφορία (Ά ΔΟΥ) στη νέα εθνική οδό Πατρών – Αθηνών 15
• Στην Κομοτηνή, το Σωματείο Ιδιωτικών Υπαλλήλων, ο Αγροτικός Σύλλογος Ν. Καλλίστης και περιφέρειας Ροδόπης, οι Επιτροπές Αγώνα Φοιτητών και ο Σύλλογος Γυναικών (μέλος της ΟΓΕ) καλούν σε κινητοποίηση στις 10 π.μ. έξω από την Εφορία.
• Στην Χαλκίδα σωματεία και φορείς της περιοχής καλούν σε συγκέντρωση διαμαρτυρίας ενάντια στις κατασχέσεις στις 6.30 μ.μ. στην πλατεία Αγοράς Χαλκίδας και στην πλατεία Αρτάκης.
• Στον Λαγκαδά, ο Αγροτοκτηνοτροφικός Σύλλογος καλεί στις 10.30 π.μ. μπροστά στην Εφορία.

Παρασκευή 23 Φλεβάρη

• Στα Γιάννενα το Εργατικό Κέντρο και ο Εμπορικός Σύλλογος καλούν σε κινητοποίηση στις 7 π.μ. στην Εφορία.

Στις κινητοποιήσεις καλούν επίσης η Πανελλαδική Επιτροπή των Μπλόκων, η Ομοσπονδία Γυναικών Ελλάδας(ΟΓΕ), το Μέτωπο Αγώνα Σπουδαστών, η Ομοσπονδία Βιοτεχνικών Σωματείων Αθήνας (ΟΒΣΑ) και ενώσεις επαγγελματιών - βιοτεχνών και εμπόρων. Επιπλέον, καλούν το Εργατικό Κέντρο Πειραιά, καθώς και εργατικές Ομοσπονδίες και Σωματεία μεταξύ των οποίων η Ομοσπονδία Εργαζομένων στο Φάρμακο, η Πανελλήνια Ομοσπονδία Λογιστών, η Ομοσπονδία Εργαζομένων σε Κλωστοϋφαντουργία - Ιματισμό - Δέρμα, η Ομοσπονδία Μισθωτών Τύπου και Βιομηχανίας Χάρτου, ο Σύλλογος Εμποροϋπαλλήλων Αθήνας, το Συνδικάτο Ηλεκτρολόγων Νομού Αττικής, το Σωματείο Εργαζομένων στην ΕΒΓΑ, η ΠΕΜΕΝ, ο Σύλλογος Υπαλλήλων Περιφέρειας Αττικής. Επίσης καλούν και Σύλλογοι Εκπαιδευτικών, όπως ο ΣΕΠΕ Ανατολικής Αττικής «Ο Σωκράτης» και ο σύλλογος «Ρόζα Ιμβριώτη», η ΕΛΕΠΑ, το Συνδικάτο ΟΤΑ Ν. Αττικής, ο Πανελλήνιος Συνταξιούχων πρώην ΔΕΚΟ και Τραπεζών, η ΣΕΑΑΝ.

Καθημερινές πρωτοβουλίες

Στο μεταξύ, σωματεία και φορείς προετοιμάζουν τη συμμετοχή τους στη συγκέντρωση με συσκέψεις αλλά και κινητοποιήσεις στις γειτονιές. Συγκεκριμένα:

- Την Τρίτη 20 Φλεβάρη:

Συγκέντρωση στην πλατεία Δαβάκη (Αιγάλεω), στις 6 μ.μ., από τη Λαϊκή Επιτροπή Αιγάλεω και μαζικούς φορείς από Χαϊδάρι και Αγία Βαρβάρα.

Στις 10 π.μ. παραστάσεις διαμαρτυρίας στις Εφορίες οργανώνουν οι Λαϊκές Επιτροπές του Πειραιά. Συγκεκριμένα: Οι Λαϊκές Επιτροπές Νίκαιας - Ρέντη, Κορυδαλλού, στη ΔΟΥ Νίκαιας (Καισαρείας 32, Νίκαια). Οι Λαϊκές Επιτροπές Κερατσινίου - Δραπετσώνας και Περάματος, στην Ε΄ ΔΟΥ Πειραιά (Σωκράτους 21, Δραπετσώνα). Η Λαϊκή Επιτροπή Πειραιά, στη Δ΄ ΔΟΥ Πειραιά (Μαυρομιχάλη 3, Πειραιάς).

Στις 8 π.μ. η Λαϊκή Επιτροπή Καλλιθέας διοργανώνει κινητοποίηση έξω από την εφορία Καλλιθέας.

Στις 9 π.μ. Οι Λαϊκές Επιτροπές, σωματεία και φορείς Ιλίου, Πετρούπολης, Αγίων Αναργύρων, Καματερού, διοργανώνουν κινητοποίηση στην Εφορία Αγίων Αναργύρων.

Στις 8 π.μ. - Η Λαϊκή Επιτροπή Μπραχαμίου διοργανώνει συγκέντρωση - διαμαρτυρία έξω από την Εφορία Αγίου Δημητρίου.

Δραστηριότητες αναπτύχθηκαν και τις προηγούμενες μέρες. Τη Δευτέρα 12 Φλεβάρη τα σωματεία και οι φορείς της Λαϊκής Επιτροπής Καλλιθέας πραγματοποίησαν σύσκεψη και δόθηκε αγωνιστικό ραντεβού στις προγραμματισμένες κινητοποιήσεις. Την Τρίτη 13 Φλεβάρη ο Σύλλογος Γυναικών Πετρούπολης προχώρησε σε σύσκεψη, καλώντας τα μέλη του να είναι σε επαγρύπνηση, ενώ ορίστηκαν εξορμήσεις σε γειτονιές, χώρους δουλειάς, σχολεία και χώρους άθλησης. Την Τετάρτη 14 Φλεβάρη η Λαϊκή Επιτροπή Μπραχαμίου πραγματοποίησε σύσκεψη όπου καταλήχτηκε πρόγραμμα δράσης. Την Πέμπτη 15 Φλεβάρη έγινε παράσταση διαμαρτυρίας στην Εφορία, από σωματεία και φορείς που συσπειρώνονται στη Λαϊκή Επιτροπή Μενιδίου.

Ναι αλλά ο Πελετίδης δεν είναι από την Πάτρα…

Κατιούσα

Μια εικόνα χίλιες λέξεις. Και μια λεζάντα που δείχνει την απόλυτη ένδεια επιχειρημάτων της αντιπολίτευσης.

Δεν ξέρουμε αν πρόκειται όντως για Συριζαίους καρναβαλιστές. Αλλά όπως σημειώνει εύστοχα και η Έρη Ρίτσου στον τοίχο της, αν το μοναδικό επιχείρημα που τους έχει μείνει είναι ότι δεν έχει “καθαρό Πατρινό DNΑ”, επειδή γεννήθηκε στην Κοζάνη, τότε φαίνεται πως κάνει εξαιρετική δουλειά. Και η “κριτική” στρέφεται κατά αυτών που την κάνουν (πίσω από τη μάσκα της σάτιρας) και λέει πολλά για το ποιόν τους.
Ο κατήφορός τους όμως έχει και συνέχεια. Όπως διαβάζουμε σε τοπικό blog, το εικονιζόμενο άρμα απεικονίζει μαζί με το δήμαρχο, την πρόεδρο του Δημοτικού Συμβουλίου, Κατερίνα Γεροπαναγιώτη και τον πρόεδρο του Καρναβαλικού Οργανισμού, Νίκο Χρυσοβιτσάνο, που ούτε αυτοί διαθέτουν “γνήσιο Πατρινό” DNA, και σατιρίζονται-εγκαλούνται για αυτό, μολονότι διαμένουν και εργάζονται στην πόλη εδώ και χρόνια.
Το κερασάκι στην τούρτα της χυδαιότητας είναι η ονομασία του άρματος: “Ο κατα…ραμένος Όχις και η καρναβαλοφτώχεια”. Οι πρωταγωνιστές είναι τα κεφάλια μιας Λερναίας Ύδρας, που παραπέμπει στο ΚΚΕ, που λέει μονάχα “όχι” και υποτίθεται πως χτυπάει το θεσμό του Καρναβαλιού, από άποψη.
Το γαρ πολύ της θλίψες γεννά παραφροσύνη και ο “αυριανισμός” παλιάς κοπής σε όλο του το μεγαλείο…

Κερδοφορία ΑΕ. Ποιος πληρώνει το μάρμαρο;

 

«Η Ελλάδα έχει ανακτήσει την ανταγωνιστικότητά της. Οι μισθοί και οι συντάξεις έχουν μειωθεί κατά 20-40%. Αυτό οδηγεί σε μείωση των τιμών, ώστε η χώρα να είναι και πάλι ανταγωνιστική. Ακόμα και το έλλειμμα ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών μειώνεται. Διότι δεν ανθεί μόνο ο Τουρισμός, αλλά αυξάνονται και οι εξαγωγές. Η πρόοδος είναι σαφής και βιώσιμη. Αυτή τη χρονιά αναμένεται ανάπτυξη 2,5%»

Τάδε έφη επικεφαλής του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας Κλάους Ρέγκλινγκ, δήλωση στο ΑΠΕ ΜΠΕ, 19/2/2018.

Ναι, «Η πρόοδος είναι σαφής»!!!(*) Πρόοδος στην καταλήστευση του εργαζόμενου λαού για χάρη των μονοπωλίων που αυξάνουν τις εξαγωγές στηριζόμενες σε μισθούς πείνας! «Η πρόοδος είναι σαφής»!!!

(*)Σύμφωνα με την «Καθημερινή» (30/9/2017), η καθαρή κερδοφορία των 10 πιο κερδοφόρων ΑΕ το πρώτο εξάμηνο του 2017 ανήλθε στα 852,39 εκ. έναντι 754,03 εκ το 2016! Οι ζημίες των 10 πιο ζημιογόνων ήταν 126,23 εκ. Από το σύνολο των 113 εισηγμένων εταιρείες στο χρηματιστήριο, οι 69 έκλεισαν με κερδοφορία και οι 44 είχαν αρνητικό αποτέλεσμα. 

Και πώς να μην είναι κερδοφόρες; «Η πρόοδος είναι σαφής»!!! Δεν θα σχολιάσουμε βέβαια τη γνωστή φοραποφυγή μέσω της αναγνώρισης πάσης φύσεως εξόδων που είναι κέρδη αφορολογητα και αφανή. Άλωσε το σύνολο των ΑΕ κατέβαλε το 2017 μόλις το 7,2% του συνόλου των φορολογικών εσόδων του κράτους!

O τελευταίος Αύγουστος του ΔΣΕ Πελοποννήσου

Βρισκόμαστε στον Αύγουστο του 1949. Ήδη από τα μέσα του Ιούλη του ίδιου έτους, ο ΔΣΠ έχει υποστεί σοβαρές απώλειες από τις κυβερνητικές δυνάμεις. Οι εναπομείναντες αντάρτες βρίσκονται σε διαρκή κίνηση στα βουνά της Πελοποννήσου, κατανεμημένοι σε μικρές ομάδες, χωρίς δυνατότητα ανεφοδιασμού σε πυρομαχικά, ιματισμό ή τρόφιμα και χωρίς καμιά δυνατότητα διενέργειας επιχειρήσεων. Παράλληλα, το σχέδιο "Περιστέρα" έχει εκτοπίσει 4.500 Πελοποννήσιους ως "τροφοδότες" των ανταρτών στη Μακρόνησο. Τα μετόπισθεν του ΔΣΠ και οι κομματικές οργανώσεις του ΚΚΕ έχουν σχεδόν ολοκληρωτικά διαλυθεί. 

Μια από αυτές τις ομάδες ανταρτών, με επικεφαλής τον αρχηγό του ΔΣΠ Στέφανο Γκιουζέλη και ακόμα 15 μαχητές βρίσκονται ανάμεσα στον Πάρνωνα και στο Μαίναλο. Ανάμεσά τους οι Γιώργος Κονταλώνης, ο Μάκης Μίχος, ο Σταύρος Ζερβέας και ο Αλβανός εθελοντής Κ. Κοζάτζε. 

Γράφει ο Αρίστος Καμαρινός:

"Δεν περιγράφεται η χαρά και η συγκίνησή μας τη στιγμή που συναντήσαμε τον Γκιουζέλη. Αγκαλιαστήκαμε, φιληθήκαμε και δακρύσαμε. Σε λίγο κατά τα μεσάνυχτα, στο φως του φεγγαριού, καθισμένοι απάνω σε πέτρες, αρχίσαμε να ανταλλάσσουμε πληροφορίες και απόψεις για την κατάσταση που είχε δημιουργηθεί σε όλη την Πελοπόννησο μετά την ήττα μας, στα τέλη του Μάρτη του 1949 που όλα τα τμήματά μας διασπάστηκαν σε μικροομάδες, λόγω έλλειψης πυρομαχικών.

Ο Γκιουζέλης και ο Κονταλώνης σκόπευαν να πάνε στον Πάρνωνα για να συναντηθούν με τον Ρογκάκο και από εκεί να γίνει μια προσπάθεια συγκέντρωσης των μεμονωμένων ανταρτών και στελεχών του ΔΣΕ που ελίσσονταν σε διάφορες περιοχές της Πελοποννήσου. Όταν όμως συνάντησαν την ομάδα μας άλλαξαν γνώμη και ήρθαν μαζί μας στη Λουσίνα, από όπου ευκολότερα θα μπορούσαν να επικοινωνούν με συνδέσμους, τόσο με τον Ρογκάκο, όσο και με τον Πέρδικα στο Μαίναλο.

Από τη Λουσίνα, στη "βρύση της Λαϊκής Δημοκρατίας", με την καθοδήγηση του Γκιουζέλη (στην πραγματικότητα, η διοίκηση της μονάδας μας αυτή την περίοδο ήταν συλλογική Γκιουζέλης- Καμαρινός- Κονταλώνης), έγιναν προσπάθειες σύνδεσής μας με μεμονωμένους αντάρτες και επίλυσης του προβλήματος εφοδιασμού μας με τρόφιμα, φάρμακα, τσιγάρα και άλλα, όχι μόνο για την κάλυψη των άμεσων αναγκών μας αλλά και για την αποθήκευση σε κρύπτες, διατηρήσιμων τροφίμων για το χειμώνα 1949-1950. Σε αυτή την τακτική μας είχαμε ευνοηθεί από την τακτική του εχθρού εκείνη την περίοδο, που είχε αποσύρει όλες του τις δυνάμεις από την κορυφογραμμή του Βορείου Ταϋγέτου."

Στα μέσα του Αυγούστου του 1949, τα πρώτα άσχημα νέα έφθασαν στη Λουσίνα: Ο Βαγγέλης Ρογκάκος είχε σκοτωθεί στον Πάρνωνα στις 14/8/1949.  Αμέσως, οι επιτελείς της μονάδας στη Λουσίνα (Γκιουζέλης, Κονταλώνης, Καμαρινός και Παπαδόπουλος) συνεδρίασαν για το πως θα αντιμετώπιζαν την κατάσταση. Αποφασίστηκε να σταλούν 2-3 αντάρτες στη μια από τις δύο γιάφκες που μοιραζόντουσαν οι ομάδες του Γκιουζέλη και του Πέρδικα. 

Η ομάδα Γκιουζέλη, δεν είχε ακόμα πληροφορηθεί για την παράδοση του Παπακωνσταντίνου (Μπελάς) και της ομάδας του, μαζί με όλον τον οπλισμό της, ούτε για το θάνατο του Πέρδικα στο Μαίναλο. Η γιάφκα λοιπόν, της περιοχής "Συνέσοβα" φαινόταν ως μέρος που ήταν ακόμα ασφαλές για τους αντάρτες και σημείο πιθανής συνάντησης με άνδρες του Πέρδικα για ανταλλαγή πληροφοριών. 

Για τη γιάφκα έφυγαν οι αντάρτες Μίχος, Ρουσόπουλος και Παναγιωτόπουλος οι οποίοι έπεσαν σε ενέδρα αλλά κατάφεραν να γλιτώσουν, φέρνοντας πίσω τα νέα για την προδομένη στο εχθρό γιάφκα. Ο Ρουσόπουλος είχε τραυματιστεί βαριά στην ωμοπλάτη. 

Μερικές ημέρες μετά, ένας φιλοδημοκρατικός ΜΑΥ συνάντησε την ομάδα Γκιουζέλη στη Λουσίνα και τους έφερε νέα για τις επικείμενες εκκαθαριστικές επιχειρήσεις του στρατού στη Λουσίνα. Σύμφωνα με αυτή την πληροφορία, ο στρατός θα έβαζε πρώτα φωτιά στα δάση και έπειτα θα προχωρούσε σε επιχειρήσεις. Η πληροφορία επιβεβαιώθηκε μερικές μέρες μετά από ένα σημείωμα που άφησε κοντά στην περιοχή κάποιος φαντάρος για να προειδοποιήσει τους αντάρτες. Το σημείωμα, γραμμένο με κεφαλαία έλεγε: "Στα τέλη Αυγούστου- αρχές Σεπτέμβρη τα τρουμανάκια θα πλημμυρίσουν τη Λουσίνα και είναι αποφασισμένα να βάλουν φωτιά στο δάσος αυτό που σας προστατεύει". 

Η ομάδα συνεδρίασε ξανά και αποφάσισε να προχωρήσει σε μια σχεδόν αυτοκτονική αποστολή: Να χωριστούν σε ακόμα μικρότερες ομάδες και για έναν μήνα να εγκαταλείψουν τη Λουσίνα ελισσόμενοι σε άλλες περιοχές του Ταϋγέτου και ψάχνοντας για αποκομμένους αντάρτες. 

Η πρώτη ομάδα, θα αποτελούταν από τους Γκιουζέλη, Νικητάκη, Μίχο, Παναγιωτόπουλο και Ζερβέα

Η δεύτερη ομάδα θα αποτελούταν από τους Κονταλώνη, Παπαδόπουλο και Μερεκούλια.

Η τρίτη και τελευταία ομάδα θα αποτελούταν μόνο από τους Καμαρινό, Πράττη και Ρουσόπουλο.

Οι ομάδες θα ελίσσονταν στις περιοχές του Νότιου και Δυτικού Ταϋγέτου.

Στον Καμαρινό ανατέθηκε μια ακόμα πιο επικίνδυνη αποστολή: Έπρεπε να μπει κρυφά στην Καλαμάτα, να πάρει επαφή από το ΚΚΕ και να εξετάσει την πιθανότητα διαφυγής των ανταρτών της Πελοποννήσου στην Αλβανία μέσω πλοίου. Ο ΔΣΕ παράλληλα, στις 30 Αυγούστου υποχωρούσε στην Αλβανία.

Στις 31 Αυγούστου, μόλις μια μέρα μετά την αποχώρησή τους από τη Λουσίνα, η ομάδα του Γκιουζέλη έπεσε σε ενέδρα στην κοιλάδα του Ευρώτα. Ο Γκιουζέλης και ο Ζερβέας σκοτώθηκαν επί τόπου ενώ ο Δημήτρης Μίχος, υπολοχαγός διαβιβάσεων του ΔΣΠ τραυματίστηκε βαριά ενώ προσπαθούσε να μπει στο χωριό Καστανιά και δολοφονήθηκε με βασανιστήρια στις 2/9/1949.

Στις 15-16 Σεπτεμβρίου, η ομάδα του Καμαρινού βρισκόταν στην περιοχή του Μοναστηριού "Μαρδάκι" κοντά στο χωριό Νέδουσα. Προς το βράδυ, οι άνδρες προσπάθησαν να μαζέψουν μερικά σύκα και έγιναν αντιληπτοί από τμήμα ΜΑΥ και χωροφυλάκων που ενέδρευαν κοντά. Πάνω στο δέντρο σκοτώθηκε ο Θεόδωρος Ρουσόπουλος, ενώ για την απώθηση των επιτεθόμενων, ξοδεύτηκαν και τα τελευταία πυρομαχικά του αυτόματου Στάγερ της ομάδας. Έτσι, οι Καμαρινός και Πράττης έμειναν μόνο με ένα πιστόλι και 4 σφαίρες. 

Δυο μέρες μετά, ο Καμαρινός επιχείρησε να μπει στην Καλαμάτα και να βρει το σπίτι κάποιας Ντ. που ήταν η γιάφκα του ΚΚΕ που του έδωσε ο Γκιουζέλης. Τα κατάφερε χωρίς να τον αντιληφθούν, όμως το σπίτι της Ντ. ήταν άδειο και η ίδια ήταν στην εξορία της Μακρονήσου. Στο πατρικό του σπίτι, ο Καμαρινός ανακάλυψε πως ούτε οι δικοί του μπορούσαν να βοηθήσουν με κανένα τρόπο. 

Επιστρέφοντας στο σημείο του ραντεβού με τον Δημήτρη Πράττη, ο Καμαρινός βρήκε μιαν ευχάριστη έκπληξη. Κάποιος σύνδεσμος του είχε φέρει τρόφιμα και εφημερίδες, από τις οποίες πληροφορήθηκαν το θάνατο του Γκιουζέλη, του Μίχου, του Ζερβέα, του Παπαδόπουλου και την σύλληψη του Κ. Κοζάτζε, ο οποίος είχε επιχειρήσει να μπει στο χωριό Καστανία, συνελήφθη πέρασε στρατοδικείο και εκτελέστηκε μερικές ημέρες μετά. Παράλληλα, οι εφημερίδες ανακοίνωναν και το θάνατο του ίδιου του Καμαρινού στο "Μαρδάκι". Προφανώς, οι κυβερνητικοί είχαν περάσει τον νεκρό Ρουσόπουλο για τον Καμαρινό. 

Μερικές ημέρες μετά, οι Πράττης και Καμαρινός αποφάσισαν να σταματήσουν σε ένα σημείο στο δρόμο Νέδουσας- Αρτεμισία, όπου χωροφύλακες συνόδευαν αγρότες για να πάρουν το λεωφορεία της γραμμής Αλαγονίας-Καλαμάτας. Σκοπός τους ήταν να εμφανιστούν ως αγρότες και να επιχειρήσουν να βρουν ένα ασφαλές σπίτι είτε στην Καλαμάτα, από όπου καταγόταν ο Καμαρινός, είτε στην Νέδουσα από όπου καταγόταν ο Πράττης.

Πριν φύγουν για το σημείο μάζωξης των αγροτών, άφησαν πίσω τους μια τσάντα στην οποία έβαλαν μια λίρα από τις τρεις που είχαν στην κατοχή τους, μερικά προσωπικά τους είδη, εύκολα αναγνωρίσιμα και ένα σημείωμα στο οποίο ο Καμαρινός ζητούσε δήθεν από τους Γκιουζέλη και Κονταλώνη φάρμακα γιατί δήθεν είχε τραυματιστεί και είχε πυρετό. 

Λίγες ώρες μετά, βρισκόντουσαν κι οι δυο στο λεωφορείο για την Καλαμάτα. Στις 26/9/1949, οι εφημερίδες ανακοίνωναν την εξόντωση του Καμαρινού (για δεύτερη φορά), ενώ εκείνος βρισκόταν με τον Πράττη σε μια τρύπα στο σανό του σταύλου, κοντά στο σπίτι της οικογένειάς του. Οι συγγενείς του Καμαρινού φόρεσαν μαύρα θρηνώντας δήθεν την απώλειά του. Του έκαναν μνημόσυνο με κόλλυβα και μοιρολόγια. Τρία χρόνια έμειναν οι δύο άνδρες στην ίδια τρύπα. 

Το 1952, ο Πράττης επιχείρησε να φύγει για το χωριό του. Πιάστηκε και ανακρίθηκε από τη Χωροφυλακή. Τον ρώτησαν που βρισκόταν ο τάφος του Καμαρινού κι εκείνος τους απάντησε πως ο Καμαρινός είχε τραυματιστεί βαριά στο Μοναστήρι "Μαρδάκι" και πέθανε λίγες ημέρες μετά. Τους είπε επίσης ότι ο Δημήτρης Γιαννόπουλος τον είχε θάψει κάπου ανάμεσα στην περιοχή "μεγάλη λάκκα" και "Ραγκοζενίτσα". 

Ο Πράττης φυλακίστηκε για αρκετά χρόνια και ο Αρίστος Καμαρινός έμεινε συνολικά 12 χρόνια κρυμμένος στο πατρικό του σπίτι. Μετά, το 1962, ο Καμαρινός με πλαστά χαρτιά μετέβη στην Αθήνα από όπου έφυγε για την Τασκένδη το 1964. Επέστρεψε με την οικογένειά του στην Ελλάδα το 1977.