Πικέρμι 21/7/1944. Οι 54 κρεμασμένοι αγωνιστές

Τους 54 αγωνιστές, που χιτλερικοί δήμιοι κρέμασαν στα πευκόδεντρα στο 19ο χιλιόμετρο προς τη Ραφήνα στις 21 του Ιούλη 1944 θυμόμαστε και τιμάμε σήμερα. Ζούσαμε τους στερνούς μήνες της χιτλεροφασιστικής σκλαβιάς. Και τα ολοκαυτώματα, με εκατοντάδες νεκρούς, σημάδευαν απ' άκρη σε άκρη την Ελλάδα. Ο Κόκκινος Στρατός σε μια θυελλώδικη «έφοδο» έμπαινε στα Βαλκάνια. Και της τελικής συντριβής του χιτλερικού στρατού η μέρα πλησίαζε. Με κάθε τρόπο οι φασίστες εισβολείς του 1941 ζητούσαν να εξασφαλίσουν ανενόχλητη διαφυγή. Και μέσα σ' αυτή την προσπάθεια αναζητούσαν διόδους, έχοντας τη βοήθεια των Αγγλων και των ταγμάτων ασφαλείας. Στόχος τους ήταν η εξαπόλυση άγριας τρομοκρατίας προκειμένου να μπορέσουν ν' απαγκιστρωθούν και να αποφύγουν του ΕΛΑΣ τα χτυπήματα στην οπισθοχώρησή τους.

Ο εισαγγελέας Παύλος Δελαπόρτας, που το Νοέμβρη του 1944 υπηρετούσε τότε στην Αθήνα, έδωσε πολλές πληροφορίες και στοιχεία για τους 54 κρεμασμένους από τους χιτλερικούς κατακτητές την 21η Ιούλη 1944 στο 19ο χλμ. προς τη Ραφήνα (δύο χιλιόμετρα πριν από το Πικέρμι).

Έδωσε επίσης και άλλες λεπτομέρειες για την εκταφή των κρεμασμένων, που έγινε μετά την απελευθέρωση. «Το Βήμα», 4/3/1978, τότε ακριβώς με επιμονή και άλλες πληροφορίες ανθρώπων, που βρέθηκαν στις αγγαρείες και το άνοιγμα του τάφου, αναφέρθηκε πως οι κρεμασμένοι ήταν 54 κι όχι 50 όπως ειπώθηκε και γράφτηκε τότε.

Πως και γιατί μπήκαν στους κρεμασμένους οι παραπανίσιοι 4; Ποιοι ήταν; Ολα αυτά τα ερωτηματικά καθιστούσαν την εκταφή αγωνιώδη για πολλές οικογένειες που αναζητούσαν τους δικούς των, που είχαν τότε εξαφανιστεί. Και εύλογο ήταν να τους αναζητούνε ολούθε.

«... Πήγαμε γράφει ο Π. Δελαπόρτας, ένα συγνεφιασμένο πρωί του Νοέμβρη 1944 στο Χαρβάτι. Το συνεργείο (του Δήμου Αθηναίων), που είχε πολλούς εργάτες, γρήγορα άνοιξε όλους τους τάφους που ήσαν ατομικοί για κάθε θύμα και ξέθαψε όλους τους κρεμασμένους. Θρήνος κι οδυρμός αντιλαλούσε στα γύρω. Μάνες, πατέρες, αδερφές, γυναίκες, κρατώντας τις φωτογραφίες εκείνων που έχασαν κι έκλαιγαν. Εκείνη η τραγική μάνα, που είχε μονάκριβο το παιδί που έχασε, έσχιζε καρδιές με το σιγανό της κλάμα και με μια στερεότυπη φράση, που έλεγε αδιάκοπα καθώς καθόταν σε μια πέτρα και κοίταζε τη φωτογραφία του γιου της: "Ακριβό μου και μοναδικό μου"! Αυτές τις πέντε λέξεις μοναχά έλεγε στο θρήνο της...».

Πράγματι ήταν 54 και όχι 50. Ελάχιστες σάρκες απόμεναν άλιωτες και περισσότερο σκελετοί ντυμένοι γιατί ολουνών τα ρούχα ήταν άθικτα και συγκρατούσαν τα κουφάρια. Απ' αυτά τα ρούχα αναγνωρίστηκαν οι περισσότεροι από τους συγγενείς τους.

Τους είχαν κρεμάσει με χοντρά μαύρα ηλεκτρικά καλώδια. Με το σφίξιμο του βρόχου στους λαιμούς τους από το βάρος τους κατά το κρέμασμα και τη νεκρική ακαμψία, που επήλθε ύστερα, τα καλώδια είχαν ενωθεί αδιάσπαστα σ' ένα σώμα με τους λαιμούς των κρεμασμένων.

Οι περισσότεροι συγγενείς είχαν μαζί τους φωτογραφίες. Ολοι λεβέντες, όλοι νιάτα, όλοι μια χαρά. Στους κρεμασμένους ο γιατρός Φίνος, ο πρόεδρος της Κοινότητας (τότε) Χαλανδρίου Μάρκου και άλλοι.

Η εκταφή τελικά βεβαίωσε πως οι κρεμασμένοι ήταν 54. Κι όχι 50, όπως αρχικά ειπώθηκε. Οι 4 παραπάνω ήταν φυματικοί από το σανατόριο Νταού Πεντέλης, που έκαναν αεροθεραπεία σ' ένα ύψωμα. Μόλις είδαν τους Γερμανούς να κρεμούν στα πεύκα τους πατριώτες άρχιζαν να τους αποδοκιμάζουν. Τότε οι Γερμανοί άρχισαν να τους κυνηγούν. Επιασαν 4 αυτούς που δεν μπορούσαν να τρέξουν και να ξεφύγουν. Και τους πρόσθεσαν στους 50 που είχαν φέρει από το Χαϊδάρι.

Οι περισσότεροι Πειραιώτες, κρατούμενοι στο Χαϊδάρι. Ομηροι, χωρίς καμιά κατηγορία, χωρίς καμιά απόφαση. Συνεργάτες των Γερμανών στο αποτρόπαιο έγκλημα τα Τάγματα Ασφαλείας.

Η Αδελφότητα των οικογενειών των 54 αγωνιστών, οι αντιστασιακές οργανώσεις, όλοι παρόντες στον τόπο του μαρτυρίου (19ο χιλιόμετρο στο δρόμο προς τη Ραφήνα). Τίμησαν τους 54 κρεμασμένους πατριώτες. Ακούστηκαν στις καρδιές τα αθάνατα μηνύματα της Εθνικής Αντίστασης. Τα ελληνικά νιάτα έσκυψαν να μάθουν την αλήθεια της Ιστορίας μας. Τον τιμημένο και πολύδακρυ αγώνα μας. 

Νίκος Καραντηνός

Πηγή: εδώ

Το ανέκδοτο του Μητσοτάκη για την Κω!

        

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει μεγάλη κι ατέλειωτη πλάκα! Δεν ξέρουμε εάν ως πρωθυπουργός θα κάνει τόσο καλά την δουλειά των επιχειρηματικών ομίλων, όσο καλά την κάνει ο Τσίπρας ή όσο καλά την έκαναν οι προηγούμενοι, αλλά σίγουρα ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα μπορούσε να αντικαταστήσει επάξια τον Αρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο στα ανέκδοτα!

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης που όνειρό του είναι να μετριούνται οι δημόσιοι υπάλληλοι στα δάχτυλα του ενός χεριού, ο Κυριάκος Μητσοτάκης που η δράση του στην πολιτική ζωή μαζί με τους υπόλοιπους αστούς πολιτικούς έχει αφήσει τον λαό απροστάτευτο από τους σεισμούς και από τις άλλες φυσικές καταστροφές, αυτός ο Κυριάκος Μητσοτάκης ζήτησε από τον κρατικό μηχανισμό να ενεργοποιηθεί για να αποκαταστήσει τις ζημιές στην Κω!

Ποιος κρατικός μηχανισμός να ενεργοποιηθεί;! Αυτός που έχει ήδη απολυθεί ή αυτός που είναι υπό απόλυση;! Μεγάλη κι ατέλειωτη πλάκα έχει και ο Μητσοτάκης αλλά και όσοι κατάντησαν έτσι το κράτος και που βγάζουν χολή για τους δημοσίους υπαλλήλους και ζητούν την ενεργοποίησή τους μόνο όταν τους έχουν ανάγκη για να σώσουν την τιμή του αστικού κράτους, όπως τώρα στην Κω!

Κανονικά οι δημόσιοι υπάλληλοι τώρα που τους χρειάζεται ο Μητσοτάκης και το αστικό κράτος θα έπρεπε όχι να ενεργοποιηθούν αλλά να ενεργηθούν, αλλά ευτυχώς δεν είναι σαν τον Μητσοτάκη και ο κάθε ένας τους θα δουλέψει στην Κω όσο 10 άτομα, ώστε να επουλωθούν οι πληγές του νησιού το δυνατόν συντομότερα! Το φιλότιμο τους όμως εκμεταλλεύεται ο Μητσοτάκης, ο Τσίπρας και όλοι οι υπόλοιποι! Το φιλότιμο και την αλληλεγγύη τους! Δεν λέμε ότι ο κρατικός μηχανισμός δεν πρέπει να λειτουργήσει με φιλότιμο στην Κω. Ίσα – ίσα το φιλότιμο και η αλληλεγγύη πρέπει να βρεθούν στην πρώτη γραμμή. Αλλά δεν φτάνει αυτό. Ο λαός, τον οποίον οι Μητσοτάκηδες και οι υπόλοιποι αστοί πολιτικοί όχι μόνο τσαλαπατούν με τις αντιλαϊκές πολιτικές που ασκούν, αλλά τον αφήνουν και στο έλεος των θεομηνιών, πρέπει να τους στείλει από εκεί που ήρθαν και να πάρει στα χέρια του και την τύχη του και την εξουσία.

Ραφαήλ Βασιλειάδης

Στον Αγυριστο τον Προσωρινο

Αγναντεύω τη θάλασσα και μου φαίνεται σαν ψέμα. Πάνε τρία χρόνια που δεν κατάφερα, όπως χιλιάδες άλλοι για μύριους λόγους, απ’ το σώμα ως την τσέπη, απ’ το χρόνο ως την ευθύνη, να την χωρέσω στα μάτια και στο πετσί μου. Η θάλασσα είναι αρμύρα που παστώνει βάσανα, στα βάζει σε μιαν άκρη στο σεντούκι της εμπειρίας, κι έχεις τροφή για τους απελπισμένους άγευστους κι ανάλατους καιρούς. Σ’ αυτόν εδώ τον πανέμορφο τόπο δεν γνώρισα κανέναν που να προσέλαβε την παράσταση της θάλασσας ως σανατόριο. Δεν είναι ποτέ ίδια, μα μένει απαράλλαχτη στη δύναμη της γοητείας που ασκεί, μια γοητεία βαριά κι απαιτητική, παιχνιδιάρα στα όρια του κινδύνου, έτοιμη να σ’ αγαπήσει ή να σε φτύσει αν δεν καταφέρεις να την αγαπήσεις όσο θα τη σεβαστείς.

Μια βάρκα, μια πετονιά, ένα σπαρτάρισμα που φέρνει το ψάρι στον κουβά και την παρέα στο τραπέζι, κι όλα όσα σε ξεμεδούλιαζαν, κάτι μαχαίρια που σου λέγαν ότι πρέπει να φτάσουν μέχρι τα κόκαλά σου για να καταλάβεις τι σου γίνεται, πάνε στον Αγύριστο τον Προσωρινό, κείνο τον Άγιο των ανθρώπινων στιγμών της ευτυχίας. Λατρεύω τη γλώσσα μου κάθε στιγμή που μέσα μου λειτουργεί και μετατρέπει τον Αγύριστο από διάολο σε άγιο, ικανό να σηκώσει τα βάρη τα μέσα μου και να θεραπεύει το χρόνιο της καθημερινότητας άσθμα της επιβίωσης. Είναι η ζωή αλαφρή και σοφά εύγευστη άμα τη λογίζεις για θάλασσα, και ταξίδι τόσο ποικιλόμορφης πορείας ίσαμε που να ξεχνάς το δεδομένο τελικό προορισμό…

Φέτος, τέσσερα χρόνια μετά τη θεόρατη πυρκαγιά, που έφαγε τα πλεμόνια των βουνών κι έβλεπα τα καμένα δέντρα να χάσκουν πάνω απ’ το γαλανό του νερού. Τρία χρόνια μετά τους καταιγιστικούς νοτιάδες, που εκδικήθηκαν έναν ολόκληρο χειμώνα τη φωτιά και μετέτρεψαν τις αμμουδερές παραλίες σε γκρεμνούς με απρόσιτα βράχια.

Είδα τη θάλασσα να θεραπεύει τον ίδιο της το θυμό. Να φτιάχνει εξ αρχής μικρές αμμούδες χρυσαφιές, να σμιλεύει σαν ερωτευμένος με τη μάζα της γης γλύπτης, απ’ την αρχή, το σχήμα της ακτογραμμής. Γεννοβόλησε με επιμονή παραλίες μικρές, που θ’ αντέξουν ως την ώρα που ο ανεκπαίδευτος τουρισμός θα τις κάνει καρτποστάλ και θα αγριέψουν τα αρμυρά θεριά για να τις φάνε και να τις σώσουν.

Πρώτη μου φορά είδα τη θάλασσα γιάτρισσα, να γυρνάει εκεί που την πλήγωσαν έργα ανθρώπων, όπως οι τσιμεντένιοι ντόκοι φαληρισμένων εργολάβων ανεκτέλεστων λιμανιών, και να πιάνει δουλειά καλλιτέχνη. Παρακάμπτοντας την άγνοια και τη μοχθηρότητα των καιρών, η θάλασσα συμμάχησε με τον Αγύριστο τον Προσωρινό του θέρους και με φίλησε κατάκαρδα.

Βάζω στη φιάλη της Κατιούσας μιαν ευχή και σας τη στέλνω: Μακάρι να βρέξετε τα βάσανά σας μια μέρα στη θάλασσα κι απ’ τα δάχτυλά να να στείλετε κάθε βαρυγκόμια στον Αγύριστο…γιατί ποτέ μια εικόνα δεν είναι χίλιες λέξεις αλλά μια ξέγνοιαστη ανάσα εξολοθρεύει μύριες βαρυγκόμιες.

Εφοπλιστές – κράτος

Η αναγωγή ενός σωματείου σε κράτος και ο υποβιβασμός ενός κράτους σε σωματείο

Συμφωνίες κατά κανόνα υπογράφονται μεταξύ ισοτίμων ή ανεξαρτήτων μερών που το ένα δεν υπόκειται ιεραρχικά στη δικαιοδοσία του άλλου.

Όταν όμως είναι να υπογραφεί συμφωνία ενός σωματείου με το κράτος στη νομοθετική εξουσία του οποίου υπάγεται τι γίνεται;

Απλούστατα, το κράτος ξεφτιλίζεται υποβιβαζόμενο σε σωματείο ή ακόμη χειρότερα το σωματείο ανάγεται σε ισότιμο του κράτους μέρος!

Αυτό συμβαίνει δυστυχώς στην περίπτωση της φορολογίας των εφοπλιστών. Με τους νόμους και τα απίστευτα προνόμια που έχουν ψηφιστεί, οι εφοπλιστές κατέστησαν κράτος εν κράτει. Έτσι, το κράτος δεν μπορεί να νομοθετήσει για τη φορολογία τους!!! Για να φορολογηθούν χρειάζεται μια επίσημη συμφωνία ισοτίμων… κρατών (μερών)!!! Η συμφωνία αυτή μάλιστα θα κυρωθεί με νόμο, όπως κυρώνονται όλες οι συμφωνίες μεταξύ κρατών!!!

Πώς έγινε αυτό; Όταν οι ξένοι πιέζουν (όχι αθώα αλλά για πλεονέκτημα ανταγωνιστικότητας των δικών τους εφοπλιστών)  για απόσπαση φόρων και από τους εφοπλιστές, γίνεται ο εξευτελισμός του κράτους. Αντί να νομοθετήσει φορολογία όπως κάνει για κάθε τάξη, στρώμα και ομάδα φορολογουμένων, υπογράφει με το σωματείο των εφοπλιστών μια συμφωνία τύπου «μεταξύ κρατών» με την οποία οι εφοπλιστές καλούνται, αν θέλουν και αν έχουν διάθεση, να πληρώσουν ένα κάποιο φόρο! Ναι, συμφωνία ενός κράτους με ένα σωματείο για να καταβάλουν τα μέλη του εθελοντικό φόρο!!!

Το χειρότερο όμως δεν είναι απλώς η συμφωνία. Το χειρότερο είναι πως η συμφωνία δεν παράγει έννομο δικαίωμα στο κράτος αφού ο φόρος είναι εθελοντικός! Με τα ξένα κράτη τα σύμφωνα έχουν όρους ισοδύναμους σε δικαιώματα και υποχρεώσεις. Με τους εφοπλιστές δεν υπάρχει καμία ισοδυναμία. Το κράτος υπογράφει μεν δεν έχει δε κανένα νομικό δικαίωμα εφαρμογής της υπογραφής του!

Δεν είναι θεωρίες αυτά. Είναι πραγματικός νόμος που έχει ψηφιστεί το 2013 από τη κυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ [Άρθρο 14 του Ν. 4223/13 (ΦΕΚ – 287 Α/31-12-2013): Ενιαίος Φόρος Ιδιοκτησίας Ακινήτων και άλλες διατάξεις]

 και τώρα ανανεώνεται κανονικά και εξευτελιστικά από την κυβέρνηση ΣΡΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ με νέο νόμο.

Μη σας γελάει που το κράτος εκτός του ότι απαξιώνει κάθε μέρα, μαζί με τους συνδικαλιστοπατέρες, τα συνδικάτα και τον συνδικαλισμό. Μη σας γελάει το ότι στέλνει τα ΜΑΤ κατά απεργών και διαδηλωτών σωματείων όταν ζητάνε ψωμί, δουλειά, ζωή. Μη σας γελάει που η αδέκαστος Δικαιοσύνη τους, βγάζει κάθε απεργία παράνομη και καταχρηστική. Υπάρχουν και σωματεία όπως η Ένωση Ελλήνων Εφοπλιστών, που στο νομοσχέδιο για να μη προκαλεί, ονομάζεται παραπλανητικά «Εφοπλιστικής Κοινότητα», η οποία έχει το προνόμιο να το τιμούν ως ισότιμο… κράτος! Φυσικά δεν υπάρχει νομική οντότητα με το όνομα «Εφοπλιστική Κοινότητα»! Μόνο ο καπιταλιστικός θεός τους ξέρει τέτοια κόλπα ισότιμης συμφωνίας μεταξύ κράτους και κάποιας κοινότητας, κάποιων ατόμων εφοπλιστών που και αυτοί υπογράφουν σαν να είναι… υπουργοί!

Το κερασάκι στην τούρτα είναι ότι στο τέλος υπογράφουν ισότιμα τη συμφωνία, με θράσος ο ένας και ανερυθρίαστα ο  άλλος, με τους τίτλους τους:

Για τη Ναυτιλιακή Κοινότητα:       
ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΒΕΝΙΑΜΗΣ        

Για το Ελληνικό Δημόσιο:

Ο Πρόεδρος της Κυβέρνησης ΑΛΕΞΙΟΣ ΤΣΙΠΡΑΣ

Για να μην έχετε αυταπάτες τι φόρους πληρώνει ο «μεγαλύτερος στόλος πλοίων του κόσμου» δείτε και τα στοιχεία:

Με βάση τα στοιχεία που κατέθεσε στη Βουλή το Υπουργείο Οικονομικών στις 13/4/2016 εξάγονται τα εξής:

ΦΟΡΟΣ ΠΛΟΙΩΝ

-Σύνολο φόρου πλοίων τριετίας 2013-2015=43,784 εκ.

-Μέσος όρος φόρου εφοπλιστών/έτος=14,594 εκ.

-Σύνολο φόρων του κράτους 2013-2015=132,789 δισεκ.

-Μέσος όρος φόρου κράτους/έτος=44,263 δισεκ.

-Ποσοστό Φόρων εφοπλιστών/έτος έναντι φόρων κράτους=0,033%

«ΟΙΚΙΟΘΕΛΗΣ ΦΟΡΟΣ»

-Σύνολο «οικιοθελούς φόρου» εφοπλιστών διετίας 2014-2015=85,976 εκ.

-Μέσος όρος έτους=42,988 εκ.

-Σύνολο φόρων του κράτους διετίας 2014-2015=88,386 δισεκ.

-Μέσος όρος φόρων του κράτους/έτος=44,193 δισεκ.

-Ποσοστό Φόρων εφοπλιστών/έτος έναντι φόρων κράτους=0,097%

Συνολικοί φόροι (υποχρεωτικοί και εθελοντικοί) του εμπορικού στόλου ως ποσοστό των φόρων του κράτους: 0,13%!

(http://www.eea.gr/gr/el/articles/oi-foroi-ton-ploion)

ΌΜΟΡΦΟΣ ΚΟΣΜΟΣ ΚΑΠΙΤΑΛΗΣΤΡΙΚΟΣ, ΔΙΑΒΟΛΟΤΑΞΙΚΑ ΠΛΑΣΜΕΝΟΣ.

Δείτε τι λέει το νέο φορολογικό νομοσχέδιο που κατατέθηκε στη Βουλή

Στο νέο φορολογικό νομοσχέδιο που κατατέθηκε στην βουλή («Προσαρμογή της Ελληνικής Νομοθεσίας στις διατάξεις της Οδηγίας (ΕΕ) 2016/881 και άλλες διατάξεις» ) - μεταβολές στο τέλος επιτηδεύματος, στην φορολογία εισοδήματος , στον ΕΝΦΙΑ, και στον Κώδικα Διατάξεων φορολογίας κληρονομιών, δωρεών κ.λ.π. περιέχεται και η εξής τροποοίηση:

Κυρώνεται η συμφωνία μεταξύ ελληνικού Δημοσίου και εφοπλιστικής κοινότητας, για την παράταση για ακόμη ένα έτος, το 2018, της καταβολής της οικειοθελούς παροχής τους.

Αιτιολογική έκθεση

Άρθρο 32:Με τις προτεινόμενες ρυθμίσεις κυρώνεται η από 28 Ιουνίου 2017 Πρόσθετη Πράξη στο από 18.07.2013 Συνυποσχετικό μεταξύ του Ελληνικού Δημοσίου και της Ναυτιλιακής Κοινότητας όπως ισχύει μετά την από 31.07.2014 Πρόσθετη Πράξη αυτού. Στο πλαίσιο της δυσμενούς οικονομικής συγκυρίας, την οποία διέρχεται η χώρα μας η Ναυτιλιακή Κοινότητα οικειοθελώς συμφώνησε να συνδράμει οικονομικά την Ελληνική Δημοκρατία για ένα επιπλέον έτος. Με την από 28 Ιουνίου 2017 Πρόσθετη Πράξη
τροποποιήθηκε το από 18.07.2013 Συνυποσχετικό μεταξύ του Ελληνικού Δημοσίου και της Ναυτιλιακής Κοινότητας και συμφωνήθηκε η ΚΑΤΑΒΟΛΗ ΤΗΣ ΟΙΚΕΙΟΘΕΛΟΥΣ ΠΑΡΟΧΗΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΕΦΟΠΛΙΣΤΩΝ και για το έτος 2018, παράλληλα με τις ισχύουσες φορολογικές υποχρεώσεις που πηγάζουν από τη φορολογία πλοίων στα πλοία με ελληνική και ξένη σημαία.


Σχέδιο νόμου

Κύρωση Πρόσθετης Πράξης στο από 18.07.2013 Συνυποσχετικό μεταξύ του Ελληνικού Δημοσίου και της Ναυτιλιακής Κοινότητας όπως τροποποιήθηκε με την από 31.07.2014 Πρόσθετη Πράξη αυτού και κυρώθηκε με το άρθρο 42 του ν. 4301/2014 ΚΥΡΩΝΕΤΑΙ ΚΑΙ ΕΧΕΙ ΙΣΧΥ ΝΟΜΟΥ από τη δημοσίευσή της στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως η από 28 Ιουνίου 2017  Πρόσθετη Πράξη στο από 18.07.2013 Συνυποσχετικό μεταξύ του Ελληνικού Δημοσίου και της Ναυτιλιακής Κοινότητας, όπως ισχύει μετά την από 31.07.2014 Πρόσθετη Πράξη αυτού, που κυρώθηκαν με το άρθρο 42 του ν. 4301/2014 (Α' 223), της οποίας το κείμενο έχει ως εξής:

«ΠΡΟΣΘΕΤΗ ΠΡΑΞΗ ΣΤΟ ΑΠΟ 18/7/2013 ΣΥΝΥΠΟΣΧΕΤΙΚΟ ΜΕΤΑΞΥ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΝΑΥΤΙΛΙΑΚΗΣ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑΣ ΟΠΩΣ ΙΣΧΥΕΙ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΑΠΟ 31/7/2014 ΠΡΟΣΘΕΤΗ ΠΡΑΞΗ ΑΥΤΟΥ ΚΑΙ ΚΥΡΩΘΗΚΕ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 42 ΤΟΥ Ν.4301/2014 (Α' 223)

Στην Αθήνα σήμερα την 28η Ιουνίου 2017 αφενός

1.    Το Ελληνικό Δημόσιο, όπως εκπροσωπείται για την υπογραφή του παρόντος από τον Πρόεδρο της Κυβέρνησης κύριο Αλέξιο Τσίπρα (στο εξής το «Ελληνικό Δημόσιο») και αφετέρου

2.    Ατομικώς ένα έκαστο από τα φυσικά και νομικά πρόσωπα που εμφαίνονται στο Παράρτημα I του Συνυποσχετικού, τα οποία δραστηριοποιούνται στη ναυτιλία, όπως εκπροσωπούνται ειδικώς για την υπογραφή της παρούσας από τον κύριο Θεόδωρο Βενιάμη, στον οποίο συντρέχει η ιδιότητα του Προέδρου της Ενώσεως Ελλήνων Εφοπλιστών (στο εξής η «Ναυτιλιακή Κοινότητα») καλούμενοι στην παρούσα νέα Πρόσθετη Πράξη, ένας έκαστος «Συμβαλλόμενο Μέρος», από κοινού «Συμβαλλόμενοι»,

Συμφωνούν, συναποδέχονται και συνομολογούν τα ακόλουθα:

Άρθρο 1

Σύμφωνα με τα προβλεπόμενα στην παράγραφο 1 του άρθρου 8 του από 18 Ιουλίου 2013 Συνυποσχετικού (στο εξής «Συνυποσχετικό») μεταξύ των Συμβαλλόμενων όπως ισχύει μετά την πρόσθετη πράξη της 31 Ιουλίου 2014 και κυρώθηκε με το άρθρο 42 του ν.4301/2014 (Α' 223), στην παρούσα νέα Πρόσθετη Πράξη, οι Συμβαλλόμενοι προβαίνουν σε τροποποίηση των άρθρων  3 «Υπολογισμός Οικειοθελούς Παροχής» και 4 «Χρόνος Καταβολής της Οικειοθελούς Παροχής», κατά τα οριζόμενα στα επόμενα άρθρα της παρούσας Πρόσθετης Πράξης.

Άρθρο 2

1. Στην περίπτωση α' της παραγράφου 1 του άρθρου 3 του Συνυποσχετικού, όπως ισχύει μετά την τροποποίησή της με το άρθρο 3 παρ. 1 της από 31 Ιουλίου 2014 Πρόσθετης Πράξης, η φράση «καταβάλλεται κατ' έτος επί τετραετία» αντικαθίσταται με τη φράση «καταβάλλεται κατ' έτος επί πενταετία».

2.    Στην περίπτωση β' της παραγράφου 1 του άρθρου 3 του Συνυποσχετικού, όπως ισχύει μετά την τροποποίησή της με το άρθρο 3 παρ. 2 της από 31 Ιουλίου 2014 Πρόσθετης Πράξης η φράση «καταβάλλεται κατ' έτος επί τετραετία» αντικαθίσταται με τη φράση «καταβάλλεται κατ' έτος επί πενταετία».

3.    Στη παράγραφο 5 του άρθρου 3 του Συνυποσχετικού, η οποία προστέθηκε με το άρθρο 3 παρ. 3 της από 31 Ιουλίου 2014 Πρόσθετης Πράξης, η φράση «μέχρι και το τέλος του έτους 2016» αντικαθίσταται με τη φράση «μέχρι και το τέλος του έτους 2017».

4.    Η παράγραφος 6 του άρθρου 3 του Συνυποσχετικού, η οποία προστέθηκε με το άρθρο 3 παρ. 3 της από 31 Ιουλίου 2014 Πρόσθετης Πράξης αντικαθίσταται ως εξής: «Σε περίπτωση που τα καταβληθέντα ποσά της Οικειοθελούς Παροχής μέχρι και το τέλος του έτους 2017, υπερβαίνουν τα ποσά που ορίζονται στο σημείο Γ’ του προοιμίου του παρόντος η διαφορά θα προσμετράται για το έτος 2018. Στην περίπτωση κατά την οποία, το καταβληθέν ποσό της Οικειοθελούς Παροχής για τα έτη 2014-2018 υπερβεί απολογιστικά το ποσό που ορίζεται στο σημείο Γ’ του προοιμίου, τότε η διαφορά αυτή, μετά από κοινή συμφωνία της Κυβέρνησης με τη Ναυτιλιακή Κοινότητα, θα διατεθεί υπέρ του ειδικού σκοπού του Κεφαλαίου της Ναυτικής Εκπαίδευσης.»

5.    Στην παράγραφο 1 του άρθρου 4 του Συνυποσχετικού, όπως ισχύει μετά την από 31 Ιουλίου 2014 Πρόσθετη Πράξη, η φράση «κατά το χρονικό διάστημα 2014-2017» αντικαθίσταται με τη φράση «κατά το χρονικό διάστημα 2014-2018».

Άρθρο 3

Στην παράγραφο 4 του άρθρου 3 του Συνυποσχετικού, η οποία προστέθηκε με το άρθρο 3 παρ. 3 της από 31 Ιουλίου 2014 Πρόσθετης Πράξης, προστίθεται τελευταίο εδάφιο ως εξής:

«Κατ' εξαίρεση των οριζομένων στο άρθρο 43Α του ν.4172/2013, και για όλη τη διάρκεια ισχύος του Συνυποσχετικού, για τους μετόχους των πλοιοκτητριών εταιρειών η εισφορά αλληλεγγύης επί των ναυτιλιακών μερισμάτων τους επιβάλλεται στο ποσό αυτών που εισάγεται στην Ελλάδα. Για τον υπολογισμό του ποσού της Οικειοθελούς Παροχής λαμβάνεται υπόψη το ποσό που καταβάλλεται από την ειδική εισφορά αλληλεγγύης κατά τα ως άνω».

Άρθρο 4

Όλοι οι λοιποί συμβατικοί όροι, συνθήκες και προϋποθέσεις του Συνυποσχετικού και της από 31 Ιουλίου 2014 Πρόσθετης Πράξης αυτού, εκτός αυτών που ορίζονται από τα άρθρα της παρούσας νέας Πρόσθετης Πράξης, παραμένουν αναλλοίωτοι και εν ισχύ.

Άρθρο 5

Σύμφωνα με τα οριζόμενα στο άρθρο 2 του Συνυποσχετικού «Έναρξη και λήξη ισχύος του Συμφωνητικού», η έναρξη ισχύος της παρούσας νέας Πρόσθετης Πράξης είναι η ημερομηνία δημοσίευσης στην Εφημερίδα της Κυβέρνησης νόμου με τον οποίο θα κυρώνεται η παρούσα νέα Πρόσθετη Πράξη, και ως ημερομηνία λήξης αυτής ορίζεται ο συμβατικός χρόνος αποπληρωμής της Οικειοθελούς Παροχής, όπως ορίζεται στο Συνυποσχετικό, που τροποποιείται με την παρούσα. Η παρούσα Πρόσθετη Πράξη υπογράφεται ως έχει σε τρία (3) όμοια πρωτότυπα.

ΟΙ ΣΥΜΒΑΛΛΟΜΕΝΟΙ:

Για τη Ναυτιλιακή Κοινότητα       
ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΒΕΝΙΑΜΗΣ        

Για το Ελληνικό Δημόσιο

Ο Πρόεδρος της Κυβέρνησης ΑΛΕΞΙΟΣ ΤΣΙΠΡΑΣ

Ο ΣΕΒ για τον Τουρισμο...

Τη μέρα της απεργίας των εργαζομένων στον Επισιτισμό - Τουρισμό επέλεξε για να αφιερώσει ο ΣΕΒ το εβδομαδιαίο δελτίο του στον κλάδο. «Εμπρός, λοιπόν, για να σπάσει ο φαύλος κύκλος της μιζέριας στη χώρα που έχει όλα τα προσόντα για να μεγαλουργήσει», γράφει χαρακτηριστικά χτες και κάνει συστάσεις για να γίνει πιο «ανταγωνιστικό» το «τουριστικό προϊόν». Το συμπέρασμα που προκύπτει διαβάζοντας το δελτίο είναι αποκαλυπτικό για το πού είναι αποφασισμένο να φτάσει το κεφάλαιο. Σε έναν κλάδο, οι εργοδότες του οποίου απολαμβάνουν 14 διαφορετικές ευέλικτες εργασιακές σχέσεις, ενώ τους παρέχεται τσάμπα εργατικό δυναμικό μέσω σχολών Κατάρτισης κ.λπ., δηλώνουν αχόρταγοι και ζητούν ακόμα περισσότερα.

Πιο συγκεκριμένα, ο ΣΕΒ ζητά μείωση του ΦΠΑ, διευκόλυνση επενδύσεων κ.λπ. Σημειώνει, μάλιστα, ότι η «ευέλικτη αγορά εργασίας» πρέπει να επεκταθεί από τις ξενοδοχειακές/μεταφορικές υποδομές σε οτιδήποτε αφορά τον Τουρισμό, π.χ. μουσεία... Ενώ, σε άλλο σημείο, υπογραμμίζεται η ανάγκη για «φυγή προς τα εμπρός», δηλαδή προς «την ποιότητα και τους ταξιδιώτες υψηλότερου εισοδηματικού επιπέδου...». Υπάρχουν ακόμα αμφιβολίες για το ποια είναι τα συστατικά της τουριστικής βιτρίνας της χώρας; Οτι αυτά περιλαμβάνουν το ξεζούμισμα των εργαζομένων και τη στέρηση του δικαιώματος στις διακοπές για πλατιά εργατικά - λαϊκά στρώματα; Αυτά θα είναι και τα υλικά της «δίκαιης ανάπτυξης», «πιλότος» της οποίας είναι ο Τουρισμός και άλλοι, λεγόμενοι «δυναμικοί κλάδοι».

Μ' ένα σμπάρο πολλά τρυγόνια...

Μπορεί το «Νέο ρυθμιστικό πλαίσιο για τις αστικές συγκοινωνίες στην Περιφερειακή Ενότητα της Θεσσαλονίκης», που με τις συνοπτικές διαδικασίες του επείγοντος (!) ψηφίστηκε προχτές στη Βουλή απ' την κυβερνητική πλειοψηφία, να κινείται μακριά απ' την ανάγκη των εργαζομένων της Θεσσαλονίκης για φτηνές και ασφαλείς μεταφορές, αυτό όμως καθόλου δεν εμπόδισε το Μέγαρο Μαξίμου να υποστηρίζει ανερυθρίαστα σε άτυπο σημείωμά του ότι βάζει τέλος στη νοσηρή κατάσταση του ΟΑΣΘ με γνώμονα τα συμφέροντα των εργαζομένων, ανέργων, φοιτητών της πόλης! Οτι η απόφασή της για τον ΟΑΣΘ σηματοδοτεί την είσοδο της χώρας «στην τροχιά της κανονικότητας»!
Πατώντας σε ένα υπαρκτό πρόβλημα, η κυβέρνηση πουλάει «φύκια για μεταξωτές κορδέλες» στο λαό της πόλης και στους εργαζόμενους του ΟΑΣΘ. Διαστρεβλώνοντας το πραγματικό περιεχόμενο του νόμου και των επιδιώξεων που αυτός υπηρετεί, κομπάζει για μία υποτιθέμενη φιλολαϊκή παρέμβαση, όταν με κεντρικό άξονα την πολιτική «απελευθέρωσης» των συγκοινωνιών της ΕΕ, προβλέπει την ιδιωτικοοικονομική λειτουργία του νέου φορέα, ως ΑΕ. Κάτι που, πέρα από το σάρωμα των εργατικών δικαιωμάτων που θα επιφέρει, ταυτόχρονα αποτελεί «πρόβα» και οδηγό ώστε το κράτος, με διάφορες μορφές και σχήματα, να απεμπολεί την υποχρέωσή του να παρέχει σύγχρονες και ασφαλείς μεταφορές. «Μοντέλο» που αργότερα μπορεί να εφαρμοστεί και σε άλλες εταιρείες.

***

Με το νέο νόμο θεσπίζονται δύο νέες Ανώνυμες Εταιρείες, ο ρυθμιστικός - εποπτικός ΟΣΕΘ ΑΕ και η θυγατρική του, ο εκτελεστικός ΑΣΥΘ ΑΕ. Της μίας το έργο θα είναι η ανάπτυξη, η εποπτεία, ο συντονισμός και της άλλης η εκτέλεση του συγκοινωνιακού έργου. Θα λειτουργούν με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια, με βάση την αρχή κόστους - οφέλους. Καμία σχέση δηλαδή με τους κυβερνητικούς ισχυρισμούς περί «αποϊδιωτικοποίησης στον αντίποδα της νεοφιλελεύθερης αποκρατικοποίησης»!
Απεναντίας, η κυβέρνηση παρεμβαίνει, κάνοντας χώρο και σε άλλους παίκτες που θα ενδιαφερθούν, καθορίζει τους κανόνες και «ίσους» όρους ανταγωνισμού με βάση τη νομοθεσία της ΕΕ και ουσιαστικά ανοίγει το δρόμο για την περαιτέρω ιδιωτικοποίηση.
«Το κράτος γίνεται πρόσκαιρα ιδιοκτήτης, για να οργανώσει το παιχνίδι, να λειτουργήσει ως τροχονόμος των ιδιωτικών συμφερόντων», όπως κατήγγειλαν στις παρεμβάσεις τους στη Βουλή οι βουλευτές του ΚΚΕ, που καταψήφισε φυσικά το νομοσχέδιο.
Πρόκειται για ένα παιχνίδι που παίχτηκε πολλές φορές στο παρελθόν απ' τις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, όπου εταιρείες εκκαθαρίστηκαν από χρέη και εργασιακά δικαιώματα, για να παραδοθούν στη συνέχεια απαλλαγμένες από «βαρίδια» στους ιδιώτες επενδυτές.
Το μοντέλο του ΟΑΣΘ πιθανόν να λειτουργήσει πιλοτικά και για άλλες ανάλογες περιπτώσεις.

***

Η ίδια η κυβέρνηση ομολογεί ότι το κίνητρο μακράν απέχει απ' την ικανοποίηση των αναγκών του λαού της Θεσσαλονίκης, όταν εντάσσει τη λειτουργία των αστικών συγκοινωνιών στο πλαίσιο της «προστασίας της εθνικής οικονομίας, λαμβανομένου ιδιαίτερα υπόψη του ασφυκτικού πλαισίου δημοσιονομικής προσαρμογής και της ανάγκης μείωσης των δημοσίων δαπανών» και ορίζει «ανώτατο επιτρεπτό λειτουργικό κόστος ανά οχηματοχιλιόμετρο»!
Αν δηλαδή ξεπεραστεί το όριο του επιτρεπτού λειτουργικού κόστους, θα μειώνονται τα δρομολόγια, οι μισθοί των εργαζομένων, θα αυξάνονται τα εισιτήρια. Ο λογαριασμός θα καταλήγει και πάλι στους εργαζόμενους γενικότερα που θα πληρώνουν ακριβότερα τη μετακίνησή τους και ειδικότερα στους εργαζόμενους των εταιρειών, οι οποίοι θα δουν ούτως ή άλλως με την ένταξή τους στο ενιαίο μισθολόγιο μειώσεις μισθών από 15% έως 50%, ανάλογα με τα χρόνια υπηρεσίας που έχει ο καθένας! Κάτι ανάλογο συνέβη και με τους εργαζόμενους στις αστικές συγκοινωνίες της Αθήνας.

***

Αν κάτι αναδεικνύεται απ' τη συγκεκριμένη περίπτωση, είναι η επιτακτική ανάγκη σήμερα να αναπτυχθεί και να μαζικοποιηθεί η πάλη των εργαζομένων στις αστικές συγκοινωνίες, αλλά και ευρύτερα των λαϊκών στρωμάτων, για συγκοινωνίες φτηνές και ασφαλείς, με άμεση διεκδίκηση τη μείωση της τιμής του εισιτηρίου κατά 50%, τη δωρεάν μετακίνηση σε ώρες αιχμής, τη δωρεάν μετακίνηση όλη τη μέρα για ανέργους, φοιτητές, σπουδαστές, μαθητές, ΑμεΑ, χαμηλοσυνταξιούχους, τις προσλήψεις προσωπικού με πλήρη δικαιώματα, το να μην υπάρξει μείωση μισθού σε κανέναν εργαζόμενο, το να πυκνώσουν τα δρομολόγια από και προς τις λαϊκές συνοικίες, το να φύγουν οι εργολάβοι από την αστική συγκοινωνία. Ζητήματα με οποία τα κόμματα της αστικής διαχείρισης απαξίωσαν να καταπιαστούν κατά τη συζήτηση στη Βουλή, για να μην αποκαλυφθεί η σύμπλευσή τους σε επιλογές κατάφωρα αντιλαϊκές και αντεργατικές.
Οπως τόνισαν οι βουλευτές του ΚΚΕ στις παρεμβάσεις τους κατά τη συζήτηση στη Βουλή: «Αυτή η πάλη για τη λύση των άμεσων προβλημάτων θα πρέπει να συνδυαστεί με την πάλη ενάντια στους επιχειρηματικούς ομίλους, το σύστημά τους, για να μπορέσει ο λαός να δει άσπρη μέρα, διεκδικώντας τον πλούτο που παράγει. Η μόνη λύση για το λαό είναι ένας ενιαίος κρατικός φορέας Μέσων Μαζικής Μεταφοράς που θα είναι ενταγμένος σε ένα σχέδιο κρατικό, επιστημονικό, πανεθνικό».
Αλλωστε, στην πράξη έχει αποδειχτεί ότι «τόσο ο ιδιωτικός τομέας (ΟΑΣΘ), όσο και ο κρατικός (ΟΑΣΑ), απέτυχαν να εξυπηρετήσουν την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών για φτηνές και ασφαλείς αστικές συγκοινωνίες», καθώς «η λογική της λειτουργίας παραμένει και στις δυο περιπτώσεις στη βάση του κόστους - οφέλους, μια βάση που είναι ασυμβίβαστη με τις ανάγκες των εργαζομένων του κλάδου και συνολικά του λαού».
Η ικανοποίηση συνολικά των αναγκών, των δίκαιων αιτημάτων του λαού περνάει μέσα απ' την πάλη με γνώμονα τη συνολική πρόταση του ΚΚΕ, το ολοκληρωμένο σχέδιό του για την οργάνωση της κοινωνίας. Εκεί μπορεί και πρέπει να ακουμπήσει ο λαός τις προσδοκίες του για το μέλλον.

Το μαύρο άσπρο

«Αλλάζουμε το θεσμικό πλαίσιο, ικανοποιούμε τις κοινωνικές ανάγκες, ρυθμίζουμε εκκρεμότητες που λίμναζαν για χρόνια, ξαναχτίζουμε το κοινωνικό κράτος». Μ' αυτό το όλο θράσος «αφήγημα» αμπάλαρε η κυβέρνηση προχτές το «μπαράζ» νομοσχεδίων που περνάει αυτές τις μέρες από τη Βουλή, σε μια ακόμα προσπάθεια να πείσει το λαό ότι το πρόσφατο κλείσιμο της δεύτερης «αξιολόγησης» και τα «καλά νέα» για την εγχώρια καπιταλιστική οικονομία τής «λύνουν» τάχα τα χέρια για να εφαρμόσει «σταδιακά» φιλολαϊκά μέτρα που θα ανακουφίσουν τους εργαζόμενους.
Πρόκειται για πολλαπλή πρόκληση για το λαό, αφού το κυβερνητικό «αφήγημα» καταρρέει όχι μόνο κάτω από το βάρος της σκληρής πραγματικότητας που βιώνουν οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα ως αποτέλεσμα της πολιτικής της κυβέρνησης προς όφελος του κεφαλαίου, αλλά και με μια ματιά στα πρόσφατα μέτρα που συμφώνησε στο πλαίσιο της δεύτερης «αξιολόγησης» και προβλέπουν επίθεση διαρκείας στο λαό, πολύ πέρα από το 2018.
Εξάλλου, όλα αυτά η κυβέρνηση τα λέει την ώρα που έχει δεσμευτεί και ετοιμάζει «πυρετωδώς» τα αντιλαϊκά μέτρα της τρίτης «αξιολόγησης», που στον πυρήνα τους θα έχουν τις αντεργατικές ανατροπές, το χτύπημα των συνδικαλιστικών δικαιωμάτων και ιδιαίτερα του δικαιώματος της απεργίας, το πετσόκομμα των προνοιακών επιδομάτων, τον επανυπολογισμό των συντάξεων, το πλαφόν στις προσλήψεις συνταξιούχων κ.ά., πλάι βέβαια στα υπόλοιπα μέτρα στήριξης του κεφαλαίου.
Η πρόκληση, βέβαια, γίνεται ακόμα μεγαλύτερη αν κανείς ρίξει έστω και μια ματιά στα νομοσχέδια που η κυβέρνηση παρουσιάζει λίγο - πολύ ως «φιλολαϊκό νομοθετικό μπαράζ». Πρόκειται ένα προς ένα για νομοσχέδια με τα οποία κλείνουν κάθε λογής «εκκρεμότητες», το οποίο ζητάνε κεφάλαιο και δανειστές, ανοίγει ο δρόμος για νέα πεδία κερδοφορίας στο κεφάλαιο, αλλά και γίνονται μια σειρά από προσαρμογές στους μηχανισμούς του αστικού κράτους, ώστε αυτοί να υπηρετούν αποτελεσματικότερα στη νέα φάση τις ανάγκες και τις προτεραιότητες των επιχειρηματικών ομίλων.
Κι όμως: Η κυβέρνηση βαφτίζει «ανασυγκρότηση» της Υγείας, «προστασία των αδυνάτων» και «καθολική κάλυψη του πληθυσμού» το κατακερματισμένο συνονθύλευμα υποστελεχωμένων μονάδων χαμηλών προδιαγραφών, που φτιάχνει στην Πρωτοβάθμια Υγεία και δεν θα καλύπτουν ούτε το 30% του λαού. «Προσλήψεις» τη συνεχή ανακύκλωση όλων των μορφών ελαστικών εργασιακών σχέσεων, με εργαζόμενους ορισμένου χρόνου, που σε καμιά περίπτωση δεν θα καλύπτουν τις ανάγκες.
Παρουσιάζει «κοινωνική υπηρεσία» τη ρύθμιση ζητημάτων των ΟΤΑ που «κλείνουν τρύπες» ώστε η Τοπική Διοίκηση να παίζει πιο αποτελεσματικά τον «επιχειρηματικό» και εισπρακτικό ρόλο που της επιφυλάσσει όλο το αντιδραστικό πλέγμα του «Καλλικράτη», αλλά και για να στηρίζει πιο αποτελεσματικά τους στόχους της καπιταλιστικής κερδοφορίας σε τοπικό - περιφερειακό επίπεδο.
Ετσι και το νομοσχέδιο για τον ΟΑΣΘ, που ανοίγει διάπλατα την πόρτα στην ιδιωτικοποίηση και στο ταυτόχρονο σάρωμα των δικαιωμάτων των εργαζομένων, αλλά και στη λειτουργία με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια σε βάρος του δικαιώματος του λαού για φτηνές και ασφαλείς μεταφορές, παρουσιάζεται ως «χτύπημα του ιδιωτικού μονοπωλίου».
Ενώ οι αντιδραστικές αναδιαρθρώσεις στην Ανώτατη Εκπαίδευση, έτσι ώστε αυτή σε επίπεδο διοίκησης, λειτουργίας και στόχων να προσαρμόζεται αποτελεσματικότερα στις ανάγκες των επιχειρηματικών ομίλων, εμφανίζεται ως... «μάχη για τη δημοκρατία»!
Η κυβέρνηση προσπαθεί όντως φιλότιμα να παρουσιάσει το μαύρο άσπρο. Είναι, άλλωστε, αυτός και ένας από τους λόγους που επιλέχτηκε από το κεφάλαιο, για να του κάνει τη βρώμικη δουλειά. Οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα χρειάζεται να δουν καθαρά ότι η ικανοποίηση των αναγκών τους δεν περνάει κι ούτε θα περνάει ποτέ από τα νομοσχέδια και τους στόχους του κεφαλαίου και των κυβερνήσεών του. Μόνο σε σύγκρουση με αυτούς μπορεί να ανοίξει ο δρόμος για την ικανοποίησή τους...