15 Αυγ 2013

«Η μάχη της σοδειάς» και «Η δολοφονία του Κώστα Βιδάλη» (τον Αύγουστο του 1946)

«Η μάχη της σοδειάς» και «Η δολοφονία του Κώστα Βιδάλη» (τον Αύγουστο του 1946) από την "e-βιβλιοθήκη Οικοδόμος"



Συμπληρώθηκαν 67 χρόνια από τη βάρβαρη δολοφονία στη Θεσσαλία του Κώστα Βιδάλη. Του πρωτοπόρου κομμουνιστή δημοσιογράφου που έγραψε με το αίμα του το τελευταίο του ρεπορτάζ.

Τον Αύγουστο του 1946, μια στυγερή δολοφονία συντάραξε το πανελλήνιο, αποκαλύπτοντας πλήρως το πρόσωπο της μοναρχοφασιστικής τρομοκρατίας και τις στενές της σχέσεις με την επίσημη εξουσία. Ο πρωτοπόρος κομμουνιστής δημοσιογράφος, πολιτικός συντάκτης του «Ριζοσπάστη» και μέλος της Ενωσης Συντακτών, ο Κώστας Βιδάλης δολοφονήθηκε με φρικτό τρόπο από τους ληστοσυμμορίτες του Σούρλα.

Ο Κ. Βιδάλης έφυγε από την Αθήνα για τη Λάρισα την Κυριακή 11 Αυγούστου, με αποστολή να κάνει έρευνα για τη δράση των συμμοριών στην περιοχή της Θεσσαλίας. Το απόγευμα 13 του μηνός - κι αφού είχε ολοκληρώσει την αποστολή του στη θεσσαλική πρωτεύουσα - πήρε το τρένο για το Βόλο. Ομως, δεν έφτασε ποτέ εκεί. Λίγα χιλιόμετρα έξω από τη Λάρισα, οι Σούρληδες φρόντισαν να τον αρπάξουν μέσα από το τρένο και, αφού τον βασάνισαν άγρια, τον δολοφόνησαν με τρόπο κανιβαλικό.

H απώλεια του K. Βιδάλη ήταν μεγάλη για την ελληνική δημοσιογραφία και δυσαναπλήρωτη για την εφημερίδα του, το «Ρ», που είχε πληρώσει μεγάλο φόρο αίματος στο βωμό της υπεράσπισης των λαϊκών συμφερόντων. Ο Κ. Βιδάλης γεννήθηκε στην Αθήνα στα 1904 από φτωχή οικογένεια. Οταν τον βρήκε ο θάνατος, είχε συμπληρώσει 25 χρόνια στο δημοσιογραφικό επάγγελμα. Υπήρξε για πολλά χρόνια οπαδός του ΚΚΕ και έγινε μέλος του το 1941, με πρόταση - όπως λέει ο ίδιος στο βιογραφικό του - του Κ. Καραγιώργη. Πήρε ενεργό μέρος στην ΕΑΜική Εθνική Αντίσταση και δούλεψε κάτω από δύσκολες συνθήκες στον αντιστασιακό Τύπο. Μετά την Απελευθέρωση, ανέλαβε αρχισυντάκτης της εφημερίδας του ΕΑΜ «Ελεύθερη Ελλάδα» και μετά τα Δεκεμβριανά διακινδύνευσε και μπήκε στη στρατοκρατούμενη Αθήνα, για να προετοιμάσει την έκδοση της εν λόγω εφημερίδας. Στη συνέχεια, ανέλαβε το πολιτικό ρεπορτάζ του «Ρ». Από τον Οκτώβρη του 1945, ήταν μέλος του Γραφείου της Κομματικής Οργάνωσης του «Ρ», θέση στην οποία επανεκλέχτηκε λίγες μέρες πριν ξεκινήσει για το ταξίδι του θανάτου στη Θεσσαλία.



Το ήξερε καλά κι όμως πήγε. Τον ωθούσε η συνείδηση του κομμουνιστή δημοσιογράφου, του κομμουνιστή ρεπόρτερ. Αλλωστε, το 'χε αποδείξει με τη δράση του και τα περίφημα ρεπορτάζ, και κυρίως μ' αυτό της «Μάχης της σοδειάς» στη Θεσσαλία στα 1944, ότι η πένα του αποτύπωνε στο γραπτό του την ίδια την ψυχή του, μόνο που ψυχή του ήταν η ψυχή του λαού. Και ο Βιδάλης έκανε ρεπορτάζ μέσα από τη ζύμωσή του με τη ζωή του λαού και έτσι τον υπηρετούσε ως το τελευταίο ρεπορτάζ του, που γράφτηκε με το αίμα της ζωής του.

Ηταν συνειδητή επιλογή. Ηθελε να πάει ο ίδιος στη Θεσσαλία, όπου οργίαζε η κατοχική ληστοσυμμορία του Σούρλα, δολοφονώντας και σφάζοντας τους αγωνιστές του ΕΑΜ, τους κομμουνιστές, σε μια περίοδο όπου το αντιδραστικό καθεστώς της ντόπιας άρχουσας τάξης με τη στήριξη των Αγγλων ιμπεριαλιστών προσπαθούσε να θεμελιώσει τα στηρίγματα της εξουσίας του, σπρώχνοντας το λαό στον εμφύλιο πόλεμο. Ο Βιδάλης ήθελε να πάει ο ίδιος επιτόπου για ρεπορτάζ, να βγάλει ζωντανό το υλικό του. Μόνο έτσι, έλεγε, υπάρχει ελπίδα να σταματήσουν οι σφαγές γυναικόπαιδων. Το ρεπορτάζ δε γράφτηκε ποτέ. Η δολοφονία του έγινε το πιο ζωντανό ρεπορτάζ για τις συνθήκες ζωής του λαού της Θεσσαλίας και όχι μόνο, αλλά και για το ξεσκέπασμα των δυνάμεων και των μεθόδων τους, που ήθελαν ή την υποταγή των ανυπόταχτων ή την εξόντωσή τους.

Σε αυτές τις λίγες γραμμές από παλιό δημοσίευμα του Ριζοσπάστη, σκιαγραφείται η αγωνιστική διαδρομή του Κώστα Βιδάλη. Μια διαδρομή  ταυτισμένη με τους αγώνες του λαού για εθνική απελευθέρωση, ανεξαρτησία, δημοκρατία.

Τιμώντας τη μνήμη του, ανεβάζουμε στα ράφια της e-βιβλιοθήκης Οικοδόμος το βιβλίο του αντιστασιακού δημοσιογράφου Λάζαρου Αρσενίου «Η δολοφονία του Κώστα Βιδάλη». Ο τίτλος του βιβλίου προϊδεάζει για το περιεχόμενό του. Κάτι ακόμα που κάνει αυτή την έκδοση ξεχωριστεί είναι πως την προλογίζει η Κάτια Βιδάλη, γυναίκα του αείμνηστου αγωνιστή. Στο βιβλίο περιλαμβάνεται επίσης και το περίφημο ρεπορτάζ του Κώστα Βιδάλη «Η μάχη της σοδειάς» που πρωτοδημοσιεύτηκε στις εκδόσεις του Ρήγα από το ΕΑΜ Θεσσαλίας, όπου ο δημοσιογράφος περιγράφει τους αγώνες των τμημάτων του ΕΛΑΣ εναντίον του καταχτητή, που είχαν ως στόχο κι αποτέλεσμα να διασωθεί η σοδειά του θεσσαλικού κάμπου από τα νύχια του.

Κρίναμε καλό να ανεβάσουμε και ξεχωριστά την «Μάχη της σοδειάς» του Κώστα Βιδάλη, για να είναι πιο εύκολα προσβάσιμη στον κάθε αναγνώστη.



Μπορείτε να διαβάσετε στο διαδίκτυο ή να κατεβάσετε στον υπολογιστή σας τα βιβλία, σε μορφή pdf. Πατήστε πάνω στη λέξη Scribd, που βρίσκεται στο κάτω αριστερά μέρος των παραθύρων, και τα βιβλία θα «ανοίξουν» σε φυσικό μέγεθος.

Πέμπτη 15 Αυγούστου 2013.

Σχετικά με τον χαρακτήρα της επανάστασης στην Ελλάδα

Σχετικά με τον χαρακτήρα της επανάστασης στην Ελλάδα

Άρτι αφιχθείσα από τις διακοπές της, η κε του μπλοκ αναβάλλει για λίγο ακόμα τα κείμενα επικαιρότητας, μέχρι να φύγει κι η ραστώνη του δεκαπενταύγουστου, και ολοκληρώνει την τριλογία των αναρτήσεων για το νίκο ζαχαριάδη με ένα ακόμα δικό του κείμενο, σχετικά με τον χαρακτήρα της επικείμενης επανάστασης στην ελλάδα. Το κείμενο αυτό, γραμμένο το μάη του 1962 (το τελευταίο γραπτό του ζαχαριάδη πριν από την εξορία του στο σοργκούτ) αποτελεί ξεχωριστό κεφάλαιο στη μπροσούρα του «προβλήματα της κρίσης του κκε» -θυμίζω ότι μπορείτε να τη βρείτε και να τη διαβάσετε σε ηλεκτρονική μορφή πατώντας εδώ.

Εστιάζοντας στην εκτίμηση του χαρακτήρα της επανάστασης, την περιβόητη αλλαγή (που μας ταλαιπωρούσε από τότε) και τη σύνδεση με τον αγώνα για δημοκρατία, η ανάλυση του ζαχαριάδη είναι διεισδυτική, ζωντανή, πρωτότυπη και δύσκολα θα μπορούσε να μεταφερθεί αυτούσια και να κατηγοριοποιηθεί στις σημερινές συνθήκες με βάση τα έτοιμα καλούπια της σύγχρονης συζήτησης-διαπάλης. Ωστόσο προσφέρεται σε αρκετά σημεία για συνειρμούς και επίκαιρες προεκτάσεις στην εποχή μας.

Μερικές παρατηρήσεις

1) Η οππορτουνιστική φραξιονιστική ομάδα Παρτσαλίδη-Κολιγιάννη και Σία ξεφεύγει απ’ το σχήμα του 1934 προς τα πίσω, παραγνωρίζοντας τις τεράστιες μεταβολές που έγιναν στην Ελλάδα και το συσχετισμό των κοινωνικών δυνάμεων σ’ αφτή, στη λαϊκο-απελεθυερωτική, δημοκρατική επανάσταση 1941-1949.

2) Η ομάδα καθορίζει την επανάσταση σαν αντιιμπεριαλιστική δημοκρατική και παρασιωπά το προτσές και τους ρυθμούς της μετεξέλιξης σε σοσιαλιστική.
3) Η 6η Ολομέλεια του 1934 καθόρισε τον χαρακτήρα της επανάστασης στην Ελλάδα αστικοδημοκρατική με λίγο-πολύ γρήγορο πέρασμα στο σοσιαλισμό.

4)Κυριολεχτικό πελάγωμα επικρατεί στον καθορισμό της δημοκρατικής αφτής επανάστασης που ονομάζεται και ριζική δημοκρατική αλλαγή και εθνική δημοκρατική αλλαγή. Λόγου χάρη το «Πρόγραμμα» στην «Εισαγωγή» του λέει: «Η εθνική δημοκρατική αλλαγή μπορεί να πραγματοποιηθεί μόνο με την πάλη του ίδιου του λαού κάτω από την ηγεσία της εργατικής τάξης και του κόμματός της του ΚΚΕ».
Όμως το κεφάλαιο «οι δυνάμεις της αλλαγής και το πατριωτικό μέτωπο» αρχίζει έτσι: «Η εθνική δημοκρατική αλλαγή δεν είναι έργο μιας τάξης ή ενός κόμματος αλλά έργο όλων των κοινωνικών τάξεων και στρωμάτων και όλων των κομμάτων που είναι υπέρ της αλλαγής αφτής».
Εδώ δεν πρόκειται για το ποιο είναι σωστό για το ότι δε μπορούμε να μοιράσουμε σε δυο γαϊδούρια άχυρα.
Το βασικό στην οππορτουνιστική διατύπωση της δημοκρατικής αλλαγής είναι ότι σ’ αφτή θα πάρει μέρος και η εθνική αστική τάξη, που όπως επανειλημμένα διατύπωσαν ηγετικά στελέχη της οππορτουνιστικής φραξιονιστικής ομάδας για πολιτικό εκφραστή θα έχει και τις πολιτικές δυνάμεις του Κέντρου! Είναι το ίδιο Κέντρο της προσκόλλησής του στο ΝΑΤΟ και στον αντικομμουνισμό.
Συνεργασία μαζί πάντα πρέπει να επιδιώκουμε, χωρίς νάχουμε όμως ούτε οππορτουνιστικές αφταπάτες.

Πλέρια σύγχυση στις γραμμές της ομάδας επικρατεί και στο ζήτημα της σχέσης ανάμεσα σε «μια μερικότερη αλλαγή, με μια άμεση στροφή πορείας» (Κολιγιάννης) και την εθνική δημοκρατική αλλαγή. Ο ίδιος ο Κολιγιάννης στο λόγο του στο 22ο συνέδριο του ΚΚΣΕ συνταφτίζει τις δύο αφτές δημοκρατικές αλλαγές –μερική και εθνική. Να τι λέει: Στις εκλογές της 29 του Οχτώβρη 1961 οι συνεπείς δημοκρατικές και προοδεφτικές δυνάμεις ενώθηκαν σε κοινό εκλογικό συνασπισμό, το ΠΑΜΕ για να βάλουν τέλος στη διακυβέρνηση των αντιδραστικών δεξιών και να φέρουν στην εξουσία δημοκρατική κυβέρνηση που θα πραγματοποιήσει στροφή στην όλη πορεία και εξέλιξη της χώρας». (Πράβντα, 25.10.61. Υπογράμμιση Ν. Ζαχαριάδη).

Τι έχουμε λοιπόν εδώ μερική, εθνική ή κάποια άλλη διάμεση αλλαγή;!!!
Ο Παρτσαλίδης σε άρθρο του που μετέδωσε η «Φωνή της αλήθειας» στις 26 Γενάρη 1962 διαπιστώνει ότι αν είχαμε στις εκλογές ενότητα με το Κέντρο θα εξασφαλίζαμε μεγάλη πλειοψηφία στη βουλή και θα πραγματοποιούνταν η δημοκρατική αλλαγή!

Βλέπουμε λοιπόν ότι η οππορτουνιστική σύγχυση και το πελάγωμα είναι πλέριο. Θα μπορούσαν να αναφερθούν πάρα πολλά στοιχεία που το αποδείχνουν αφτό τετραγωνικά. Μα δεν χρειάζεται να φας όλη τη σούπα για να καταλάβεις ότι ξίνισε. Και μάλιστα όσο απλώνουμε προς τους συμμάχους και συνεργάτες τόσο η ξινίλα αφτή χτυπά και πιο δυνατά στη μύτη.

Ακριβώς μέσα σ’ αφτή τη σύγχυση αλωνίζει απλόχερα ο οππορτουνισμός χαντακώνοντας το ζήτημα της επανάστασης στην Ελλάδα. Λ.χ. δεν ξεκαθαρίζει ποια θα είναι η μορφή της πρώτης εξέλιξης στην εθνική δημοκρατική αλλαγή.

Γεγονός είναι ότι στην Ελλάδα επιβάλλεται και είναι δυνατή μια στροφή προς τα αριστερά μια εκδημοκράτιση στη ζωή της χώρας. (Γενική αμνηστία, αποκατάσταση δημοκρατικών ελευθεριών, πολιτική ειρήνης και συνδετερότητας κτλ). Λ.χ. πολλά ΚΚ στη δύση (Γαλλίας-Ιταλίας) βάζουν την άμεση αυτή επιδίωξη συνδέοντάς την με την παραπέρα γενικότερη μεταβολή: Κάθε δημοκρατική κατάχτηση μας πλησιάζει στο σοσιαλισμό.

Στην Ελλάδα πρέπει να πάμε όχι προς τα πίσω απ’ το σχήμα του 1934, μα προς τα μπρος δηλ προς τη λαϊκή δημοκρατία που είναι η μόνη για την πατρίδα μας κοινωνική-επαναστατική διέξοδος.

Το πρόβλημα της λαϊκής δημοκρατίας στην Ελλάδα είναι ώριμο. Αφτό δείχνει η αλλαγή στο συσχετισμό των ταξικών δυνάμεων που έγινε από το 1934 και δω, αλλαγή που κατά το Λένιν παίζει αποφασιστικό ρόλο στον καθορισμό του χαραχτήρα της επανάστασης. Η λαϊκο-δημοκρατική επανάσταση στην Ελλάδα θα είναι σοσιαλιστική, λύνοντας συνάμα και όλα τα άλυτα εθνικοδημοκρατικά καθήκοντα: ξενική εξάρτηση, αγροτικό κλπ.

Η λύση αφτή βρίσκεται σε πλέρια αρμονία με τη διακήρυξη της Μόσχας των κομμουνιστικών και εργατικών κομμάτων του Νοέμβρη 1957.

Και για να τελειώσουμε το κεφάλαιο αφτό, ο Λένιν γράφει: «Οι πολιτικοί μετασχηματισμοί προς πραγματική δημοκρατική κατέφθυνση και πολύ περισσότερο οι πολιτικές επαναστάσεις σε καμιά περίπτωση, ποτέ και σε οποιεσδήποτε συνθήκες δεν μπορούν ούτε να σπάσουν ούτε να αδυνατίσουν το ζήτημα της σοσιαλιστικής επανάστασης. Αντίθετα αυτοί πάντα την προσεγγίζουν, απλώνουν γι’ αφτήν τη βάση, τραβάν στη σοσιαλιστική πάλη καινούρια στρώματα της μικροαστικής τάξης και των μισοπρολεταριακών μαζών». (Πλέρια συλλογή έργων, τόμος 26, σελ. 351-2).

Ώστε τα πράγματα είναι πεντακάθαρα: και οι ντόπιες και οι διεθνείς και ιδιαίτερα οι βαλκανικές συνθήκες καθορίζουν το χαρακτήρα της επικείμενης κοινωνικής επαναστατικής αλλαγής στην Ελλάδα σαν λαϊκό-δημοκρατικό, σοσιαλιστικό στην άμεση συνέχειά του. Προς τον σκοπό αφτό οδηγεί η αδιάκοπη πάλη του λαού, εξωκοινοβουλεφτική-κοινοβουλεφτική για δημοκρατικές αλλαγές και καταχτήσεις. Στην πάλη αφτή η εργατιά με το αγωνιστικό της παράδειγμα καταχτά την ηγεμονία και συσπειρώνει την πλειοψηφία των εργαζόμενων τάξεων, πρώτ’ απ’ όλα της αγροτιάς, και τις οδηγάει με την καθοδήγηση του ΚΚΕ προς τη λαϊκο-δημοκρατική αλλαγή.

Ο φραξιονισμός-οππορτουνισμός και δω μας έσπρωξε πίσω. Και με την ανάθεση στο Κέντρο του εκπρόσωπου της εθνικής αστικής τάξης πού και ποιο είναι το πρόγραμμα της εθνικής αστικής τάξης, όπως ισχυρίζεται ο Παρτσαλίδης και ποιος το πρόβαλε και με τη ρεβιζιονιστική σημαία του ειρηνικού περάσματος στην επανάσταση στις σημερινές συνθήκες του αντιδραστικού αποχαλινισμού παράδωσε την πρωτοβουλία στο Κέντρο και έδεσε το ΚΚΕ στην ουρά του λαϊκού κινήματος. Ο φραξιονισμό-οππορτουνισμός ουσιαστικά παραιτήθηκε από τον ανεξάρτητο ρόλο του ΚΚΕ και στην πράξη εφαρμόζει αφτό που κατηγορούσε τον Βαφειάδη.

Ο Παρτσαλίδης σε μετεκλογικά γραφτά του από τη «Φωνή της αλήθειας» παραδέχεται ότι την πρωτοβουλία της αντικαραμανλικής πάλης την πήρε το Κέντρο, δηλαδή η «εθνική αστική τάξη»! Αυτό δείχνουν και τα γεγονότα: κινητοποιήσεις κάνει ο Παπαπνδρέου και μεις τον χειροκροτάμε.

Αν έτσι θα πάμε δε θα ξεκολλήσουμε ποτέ από την ουρά. Η κατάσταση είναι τέτοια στη χώρα μας τα τελευταία χρόνια που διψά την αποφασιστική προβολή των δημοκρατικών προβλημάτων και καθηκόντων, που μέσα στην πάλη, λαϊκή-μαζική, εξωκοινοβουλφτική-κοινοβουλεφτική θα συγκεντρώνει όλο και πιο πλατιές μάζες και που θα σηκώνει τον αγώνα όλο και πιο ψηλά, μέχρι τις λαϊκές διαδηλώσεις και τις μαχητικές πολιτικές απεργίες, μέχρι τη συναδέλφωση λαού και στρατού, ως και τη γενική πολιτική απεργία. Θα πρέπει το ίδιο αποφασιστικά να προβάλουμε και τη λαϊκή-δημοκρατική αλλαγή, σαν αλλαγή προοδεφτικής πορεία για την Ελλάδα.

Η φραξιονιστική-οππορτουνιστική ομάδα, στα πλαίσια της πολιτικής του εξεβμενισμού της αντίδρασης μπαστάρδεψε και έκρυψε την επαναστατική κληρονομιά του λαϊκού κινήματος στην Ελλάδα. Δεν είναι τυχαίο ότι στο «Πρόγραμμα» της λεγόμενης 6ης ολομέλειας του 1956 κρύφτηκε ολότελα το σοσιαλιστικό πρόσωπο του ΚΚΕ και του κινήματος και προβλήθηκε σαν πανάκεια το ειρηνικό πέρασμα στη δημοκρατική αλλαγή, πέρασμα μπασταρδεμένο, ρεβιζιονιστικά, αντιλενινιστικά.

Ενώ οι Διακηρύξεις των κομμουνιστικών και εργατικών κομμάτων τονίζουν ότι το ειρηνικό πέρασμα θάνε αποτέλεσμα της ολόπλευρης πάλης, οι δικοί μας οππορτουνιστές-αναθεωρητές πρόβαλαν τη θέση ότι «συσπείρωση και συνεργασία» (με το Κέντρο απ’ τα πάνω) αποτελούν την πρώτη προϋπόθεση για να γίνει η «εθνική και δημοκρατική αλλαγή ειρηνικά»

Οι Διακηρύξεις των κομμουνιστικών και εργατικών κομμάτων λένε ότι: «Προϋπόθεση για το ειρηνικό πέρασμα είναι οι κυρίαρχες τάξεις να μην καταφύγουν στη βία». Οι δικοί μας οππορτουνιστές ενώ ξελαρυγγιάζονται για τον τρομοκρατικό αφηνιασμό της αντίδρασης ( ο Δημητρίου στη συνέντευξή του στη «Φιλολογική εφημερίδα» της Μόσχας, έφτασε στο σημείο να πει ότι ο Καραμανλής τον κάθε εκλογέα ουσιαστικά τον έστησε στην μπούκα του τουφεκιού) δεν ξεχνούν ούτε λεφτό το βιολί τους για το ειρηνικό πέρασμα με τις σημερινές ελληνικές συνθήκες.

Γίνεται φανερό ότι έτσι μακριά δε θα πάμε, δε θα ξεκολλήσουμε ποτέ απ’ τον οππορτουνιστικό βάλτο. Κατά συνέπεια το πρώτο συμπέρασμα και δω είναι: Χειρουργικό ξερίζωμα, αποκατάσταση του μαρξισμού-λενινισμού στο ΚΚΕ.

-.-

Στο επόμενο κεφάλαιο ο ζαχαριάδης παραθέτει ένα κομματικό ντοκουμέντο από μια απόφαση του πγ της κε του κκε, στα τέλη του 55', για να κάνει ο αναγνώστης τις απαραίτητες συγκρίσεις με τη δουλειά της«τυχοδιωκτικής» και «σεχταριστικής» παλιάς καθοδήγησης του ΚΚΕ. Αλλά αυτό ξεφεύγει από τα όρια της παρούσας ανάρτησης.

Υστερόγραφο:

Έχω την εντύπωση πως με βάση την παραπάνω ανάλυση η σακε εκτιμούσε πως η επανάσταση που έρχεται θα είναι λαϊκοδημοκρατική-σοσιαλιστική, στο συνέδριό της όπου διακήρυσσε επίσης την ανάγκη συγκρότησης (και στο λέτσοβο) ενός νέου προλεταριακού κόμματος –προτού μετεξελιχθεί σε εφημερίδα (κόντρα) και οδηγηθεί ουσιαστικά στην αυτοδιάλυση (!). Αλλά για αυτά ο καταλληλότερος να μιλήσει είναι ένας άλλος ρεντ μπλόγκερ..

Ας πεθαίνουν οι φτωχοί…

admin


Admin


Αρθρογράφος: 
Θάνος Ανδρίτσος

Στις 13 Αυγούστου το βράδυ, ο 19χρονος Θανάσης Καναούτης έχασε τη ζωή του καθώς πήδηξε από το εν κινήσει τρόλεϊ στο οποίο επέβαινε, για να γλιτώσει από τον έλεγχο εισιτηρίων.

Κάποιος μπορεί να σκεφτεί: Μα καλά κι αυτός πήδηξε από λεωφορείο; Χαζός είναι; Για μαγκιά το έκανε; Και στην τελική, γιατί δεν έκοψε το εισιτήριο; Τι σόι τζαμπατζής είναι; Όχι κανένας αδίστακτος δολοφόνος με τρία χέρια, αλλά η –υποτίθεται- προοδευτική συγγραφέας, Λένα Διβάνη, αναφώνησε πρώτη, χωρίς καμία ενοχή ή δεύτερη σκέψη, την άποψή αυτή. Δεν έχει πολιτική, κοινωνική σημασία το γεγονός, είναι ένα ατυχές περιστατικό, που βασίζεται στην προσωπική απερισκεψία.

Το πώς αντιδρά ο καθένας σε αυτή την είδηση, το τι συμπεράσματα και σκέψεις κάνει με βάση αυτή, είναι ένα σημαντικό τεστ. Τεστ όχι μόνο συνείδησης και ανθρωπιάς αλλά και ιστορίας.
Λίγους μήνες πριν, δύο σπουδαστές στη Λάρισα πέθαναν από τις αναθυμιάσεις που προκάλεσε το αυτοσχέδιο μαγκάλι με το οποίο προσπάθησαν να ζεσταθούν.

Τότε ανέλαβαν άλλοι να εκπροσωπήσουν τη φωνή της εξυπνάδας και της λογικής. Μα καλά, είναι δυνατόν να μην ξέρουν ότι οι αναθυμιάσεις προκαλούν κακό στην υγεία; Νέα, μορφωμένα παιδιά, να κάνουν τέτοια χαζομάρα; Δεν έχει πολιτική, κοινωνική σημασία το γεγονός, είναι ένα ατυχές περιστατικό, που βασίζεται στην προσωπική άγνοια.

Στις 27 Οκτώβρη του 2005, μια παρέα πιτσιρικάδων μεταναστών στα Γαλλικά προάστια, μετά από την μπάλα έπεσε πάνω στην αστυνομία. Στην προσπάθεια τους να ξεφύγουν, δύο νέοι πήγαν να κρυφτούν σε έναν ηλεκτρικό σταθμό και σκοτώθηκαν από ηλεκτροπληξία. Ήταν η αφορμή για τη γνωστή βίαιη εξέγερση στα γαλλικά προάστια.

Όμως κι εκεί υπήρξαν πολλοί που έτρεξαν να επιτεθούν στο λαϊκισμό που κατηγορεί την εξουσία. Μα ποιός είναι τόσο ανόητος, ώστε να πάει καταπάνω σε ηλεκτροφόρα καλώδια; Είναι κρίμα ο χαμός τους, αλλά κι αυτά αν κάθονταν σπίτι τους, ή αν ήταν λίγο πιο έξυπνα θα απέφευγαν το θάνατο; Δεν έχει πολιτική, κοινωνική σημασία το γεγονός, είναι ένα ατυχές περιστατικό, που βασίζεται στην προσωπική απροσεξία.

Είναι σίγουρο ότι το πρώτο που κρίνεται σε τέτοιες περιπτώσεις είναι το πόσο άνθρωπος είναι πραγματικά ο καθένας. Για παράδειγμα, το πρώτο που σου έρχεται στο μυαλό είναι το πόσο άδικο, εξοργιστικό, ακατανόητο, ανείπωτο, τραγικό είναι να χάνει τη ζωή του ένα παλικάρι 19 χρονών για ένα εισιτήριο, για 1,40 ευρώ; Ή το ότι κάποια βλακεία θα έκανε, κάποια μαγκιά, κάποια χαζομάρα, το ότι εσύ δε θα έκανες ποτέ μια τόσο απρόσεκτη ενέργεια; Ή μήπως θα έτρεχες να δηλώσεις γρήγορα ότι πρόκειται για ένα τελείως τυχαίο, μεμονωμένο περιστατικό που τίποτα περισσότερο δε συμβολίζει, που κανέναν άλλο ένοχο δεν έχει; Σε ενοχλεί περισσότερο ο θάνατος, η φτώχεια, οι τραγωδίες, τα δάκρυα, οι χαμένες ζωές, τα χαμένα όνειρα ή το ότι όλα αυτά μπορεί να λειτουργήσουν ως αιτίες για την ανατροπή του συστήματος που τόσο καιρό σε ταΐζει και τόσο πολύ αγαπάς; Και σε κάθε περίπτωση, σε τι αποσκοπείς με κάθε σου τοποθέτηση; Να εντυπωσιάσεις με τον ανεκδιήγητο κυνισμό σου που όμως εμφανίζεται ως δήλωση συγκράτησης και ψυχραιμίας ή να βοηθήσεις κι εσύ όσο μπορείς ώστε να σταματήσει ο θρήνος που ζούμε τα τελευταία χρόνια; Αν δε στεναχωριέσαι με το θάνατο ενός νέου τουλάχιστον μείνε στη σιωπή, δε χρειάζεται να ζητωκραυγάζεις σαν το κοινό των μονομάχων στο Κολοσσαίο.

Όμως δεν είναι μόνο ανθρωπιστικό το ζήτημα. Είναι βαθιά ταξικό. Και το πώς συμβαίνουν κάποια γεγονότα, και το πώς τα δέχονται οι άνθρωποι.

Ο πλούσιος βουτυρομπεμπές της Εκάλης δε θα βρισκόταν μάλλον στη θέση του άτυχου Θανάση. Στις 13 Αυγούστου θα θεωρούσε πολύ «fail» να βρίσκεται στην πύρινη Αθήνα, ενώ θα μπορούσε να φωνάζει «τέλειαααα» στη Μύκονο, ή να κάνει καταδύσεις από το ιστιοπλοϊκό. Αν ήταν στην Αθήνα, σαφώς και θα επέλεγε να βολτάρει στην Κηφισιά ή τη Γλυφάδα, να πάει για ένα καφέ στο Κολωνάκι ή το βράδυ σε ένα κλαμπ στην παραλιακή και όχι στο Περιστέρι. Σιγά μην καταδεχόταν να μπει στο λεωφορείο μαζί με την πλέμπα, ή στο τρόλεϊ που μόνο από έξω έχει δει, ενώ θα μπορούσε να πάρει το αμάξι και να βάλει και κλιματισμό, και να πάρει και τους φίλους του, και τη νέα του κοπέλα. Αλλά και αν έπαιρνε λεωφορείο, το 1,40 θα του φαινόταν ένα φτηνό ή έστω απολύτως φυσιολογικό αντίτιμο για τη διαδρομή του, και ίσως από μαγκιά ή ευκαιριακή αφραγκία θα ήταν «τσαμπατζής». Αν τύχαινε και τον έπιανε ελεγκτής, πολύ δύσκολα θα επεδείκνυε τον ίδιο υπερβάλλοντα ζήλο μπροστά στο ακριβό του ρολόι, ο οδηγός θα δίσταζε να έχει την ίδια στάση στο κακομαθημένο που μετά την πρώτη αλητεία τώρα αρχίζει να περιγράφει τις διασυνδέσεις του πατέρα του. Σε κάθε περίπτωση, θα καταδεχόταν να πάει στο τμήμα, να πληρώσει το πρόστιμο και να δεχτεί ίσως το κατσάδιασμα των γονιών του, ή το να χάσει τη βραδινή του έξοδο, από το να πηδήξει από τα όχημα, ρισκάροντας τη ζωή του.

Δε θα τη ρίσκαρε τη ζωή του. Μια ζωή που ξέρει ότι αξίζει πολύ περισσότερο από του φτωχού συνομήλικού του. Και δε θα ρίσκαρε, ούτε θα έχανε τη ζωή του, όχι γιατί είναι περισσότερο έξυπνος, πιο λογικός, πιο προσεχτικός, λιγότερο τολμηρός, μάγκας, αλήτης κτλ.. αλλά γιατί δεν είναι φτωχός. Γιατί για αυτόν το αντίτιμο του εισιτηρίου, ακόμα και το πρόστιμο, δεν είναι οικονομικά μεγέθη που μπορούν να του φέρουν σοβαρές δυσκολίες.

Οι φοιτητές της Λάρισας, αν ήταν πλούσιοι θα πλήρωναν το καλοριφέρ και έτσι δε θα χρειαζόταν ποτέ να κριθούν οι γνώσεις τους στις ανθυγιεινές αναθυμιάσεις. Τα παιδάκια στη Γαλλία θα μπορούσαν να αγνοούν παντελώς τις επιπτώσεις του ηλεκτρικού ρεύματος αλλά να λιάζονται στις όχθες του Σηκουάνα αν δεν έμεναν στα φτωχά προάστια. Και ο Γιάννης Αγιάννης δε θα παρανομούσε αν δεν είχε ανάγκη το ψωμί για να μην πεινά. Θα έτρωγε παντεσπάνι όπως τον παρακινούσε η Μαρία Αντουανέτα. Θα σκεφτόταν ήρεμα, λογικά, έξυπνα, σαν τους μνημονιακούς κρατικοδίαιτους διανοούμενους, σαν τους δημοσιογράφους, σαν τους πανεπιστημιακούς που ποτέ δε θα κοιμούνταν με μαγκάλι, ποτέ δε θα ήταν τσαμπατζήδες και δε θα πήδαγαν από κινούμενα οχήματα, και ποτέ δε θα έπεφταν σε ηλεκτροφόρα καλώδια. Άσε που αν είχαν κάποιο παράπονο, θα το εξέθεταν ψύχραιμα και όχι π.χ. με το να αυτοπυρπολούνται όπως ο άνεργος Μοχάμεντ Μπουαζίζι στην Τυνησία, που αποτέλεσε την έκρηξη που ξεκίνησε την αραβική άνοιξη.

Όταν κάποιο γεγονός συμβαίνει διαφορετικά σε πλούσιους και φτωχούς είναι ένα γεγονός που έχει ταξική, πολιτική σημασία. Δε χρειάζεται να έχεις χίλια πτυχία για να το καταλάβεις. Το ότι κάθε γεγονός περιλαμβάνει μεγάλο ποσοστό τυχαιότητας και ιδιαίτερων συνθηκών ή προσωπικών –κακών ή καλών- επιλογών είναι τόσο προφανές που δε χρειάζεται να το επαναλαμβάνεις. Το πιο πιθανό θα ήταν να μην έχανε τη ζωή του ο Θανάσης Καναούτης. Αν δεν έπεφτε στον ελεγκτή, αν ο ελεγκτής ήταν άνθρωπος και όχι κτήνος, αν δεν πήδαγε με το λεωφορείο να τρέχει θέτοντας σε παράλογο κίνδυνο τη ζωή του, αν δεν χτύπαγε κατά την πτώση τίποτα δε θα είχε συμβεί. Όμως, η ιστορία γράφεται από γεγονότα των οποίων η ιδιαιτερότητα και η τυχαιότητα, παρότι είναι εμφανείς, είναι υποδεέστερη της ευρύτερης κοινωνικής πραγματικότητας που αποκαλύπτουν.

Δεν είναι πολιτική καπηλεία το να αναδεικνύεις τις πολιτικές και κοινωνικές διαστάσεις του γεγονότος. Όπως ειπώθηκε, το θέμα είναι ταξικό. Αν είσαι πλούσιος ή τάσσεσαι στο πλευρό της αστικής τάξης, των μνημονιακών κομμάτων και του συστήματος, πάντοτε την ευθύνη για το θάνατο ενός φτωχού τη φορτώνεις στον ίδιο το φτωχό. Και όχι μόνο το θάνατο, κάθε πιθανή κακουχία, δυστυχία κ.α. Ο άνεργος φταίει που δεν έχει δουλειά γιατί δεν είναι επαρκώς ανταγωνιστικός. Ο φτωχός γιατί απέτυχε και δεν ήταν όσο έξυπνος ή δουλευταράς είναι ο πλούσιος. Ο «τσαμπατζής» γιατί είναι κωλόπαιδο και δε δίνει αυτά που οφείλει στο κράτος.

Αν δεν είσαι με τους «πάνω», αν είσαι στους καταπιεζόμενους και αδύναμους, αν στέκεσαι πλάι στην εργατική τάξη, τότε αντιλαμβάνεται ότι οι προσωπικές τραγωδίες, δεν είναι καθόλου προσωπικές. Αντιθέτως, είναι τα συγκεκριμένα εξατομικευμένα αποτελέσματα των ευρύτερων κοινωνικών διεργασιών και πολιτικών. Και αυτές δεν είναι βέβαια μόνο οι επιλογές των κυβερνητικών κομμάτων, των βιομηχάνων και των εφοπλιστών, των τραπεζιτών και των τοκογλύφων. Αυτοί θέλουν να ρημάξουν την κοινωνία ολοσχερώς. Και για να το κάνουν αυτό βρίσκουν πρόθυμους συμμάχους, πειθήνια μαντρόσκυλα, σκουλήκια της εξουσίας, που για να βγάλουν το μεροκάματο, αλλά κυρίως για να ασκήσουν λίγη εξουσία και να πουλήσουν εκδούλευση στα αφεντικά τους, γίνονται ακόμα πιο αδίστακτοι, ακόμα πιο αιμοβόροι. Είναι σίγουρο ότι την ώρα της εκδίκησης τέτοιοι ελεγκτές, όπως και άλλοι που «κάνουν τη δουλειά τους» θα αντιμετωπίσουν τη δίκαιη οργή.

Δε γνωρίζουν ίσως ότι κατά την Παρισινή Κομμούνα του 1871 αυτοί που πρώτοι θεωρήθηκαν εχθροί, πέρα από τους κυβερνώντες, ήταν οι ελεγκτές της καθημερινής ζωής, αυτοί που παραλάμβαναν τα νοίκια και τους φόρους, οι αστυνόμοι του δρόμου, οι τοκογλύφοι κ.α.

Για όλους αυτούς που, χωρίς ίχνος ντροπής, προσβάλλουν τη μνήμη του νεκρού, ο Θανάσης Καναούτης πράγματι έφταιξε. Αλλά δε τον κατηγορούν στην πραγματικότητα γιατί ήταν «τσαμπατζής», ούτε γιατί ήταν απερίσκεπτος, τον κατηγορούν γιατί ήταν φτωχός. Γιατί στον καπιταλισμό δεν πεθαίνεις από χαζομάρα, δεν πεθαίνεις από παράτολμες επιλογές, δεν πεθαίνεις από λάθος. Πεθαίνεις από φτώχεια. Ας πεθαίνουν οι φτωχοί. Ας ζήσουν χίλια χρόνια οι τράπεζες. Αυτή είναι η πολιτική τους.

http://ilesxi.wordpress.com

Μια Καταγραφή τραμπουκισμών και ανεξέλεγκτου ακροδεξιού παροξυσμού, ελεγκτών & οδηγών ΕΘΕΛ-ΟΑΣΑ-ΟΑΣΘ

Μια Καταγραφή τραμπουκισμών και ανεξέλεγκτου ακροδεξιού παροξυσμού, ελεγκτών & οδηγών ΕΘΕΛ-ΟΑΣΑ-ΟΑΣΘ



 Αποτύπωμα απο κλωτσιές που δέχθηκε επιβάτης ΑΜΕΑ, απο ελεγκτές λεωφορείου. 




Επειδή κάποιοι έπεσαν απ τα σύννεφα με την συμπεριφορά του μοιραίου ελεγκτή του τρόλεϊ, κατά την διάρκεια του περιστατικού με το άτυχο παιδί αλλα και μετά, σκεφτήκαμε να κάνουμε μια πρόχειρη καταγραφή της ακροδεξιάς επιρροής στον χώρο των εργαζομένων στις Συγκοινωνίες, καθώς και τα "κατορθώματα" των - ανεξέλεγκτων - ελεγκτών και οδηγών σε γυναίκες, παιδιά, άτομα με ειδικές ανάγκες ή μετανάστες....

Όπου τους παίρνει, δηλαδη.







 Συνδικαλιστές της ΕΘΕΛ-ΟΑΣΑ, οι «άγνωστοι κουκουλοφόροι».


Τέλη Ιουνίου 2011 και το δελτίο ειδήσεων του ALTER, προβάλλει το παρακάτω βίντεο.




Οι «αγνωστοι κουκουλοφόροι» που φέρονται να συνεργάζονται με τα ΜΑΤ, ήταν τελικά συνδικαλιστές της ΕΘΕΛ-ΟΑΣΑ.Το επιβεβαίωσε ο πρόεδρος των εργαζομένων της ΕΘΕΛ, Μιχάλης Λιάγουρης,  το μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου της ΕΘΕΛ Απόστολος Κασιμέρης καθώς και ο ΓΓ του ΟΑΣΑ, Αλέξανδρος Κομίνης. 


Η παρακάτω ανάρτηση είναι από το ιστολόγιο των εργαζομένων στον ΟΣΥ και στα Μέσα Σταθερής Τροχιάς (ΣΤΑΣΥ).

Καλούν τους συναδέλφους τους ανοιχτά σε χρυσαυγίτικη φιέστα.







Λίγο πιο ξεκάθαρη, ως προς την πολιτική της τοποθέτηση, με τσιτάτα του Ρούντολφ Ες, το ιστολόγιο «ΕΘΕΛ-Συνάδελφος».





Καταγγελίες για ελεγκτές και οδηγούς.

Αξίζει τον κόπο να ψάξετε στο διαδίκτυο για καταγγελίες επιβατών προς τραμπούκους ελεγκτές και οδηγούς. Είναι δεκάδες.

Σταχυολογήσαμε τις παρακάτω:


Καταγγελία επιβάτη. εθελοντές ελεγκτές, με τη συνέργεια του οδηγού τρόλεϊ, τον έσπασαν στο ξύλο.







 «Σύμφωνα με καταγγελία επιβάτη, εθελοντές ελεγκτές, με τη συνέργεια του οδηγού τρόλεϊ, τον έσπασαν στο ξύλο, επειδή διαμαρτυρήθηκε για ρατσιστική και παράτυπη συμπεριφορά σε αλλοδαπούς επιβάτες».


Από άρθρο του Δημήτρη Αγγελίδη από την Εφημερίδα των Συντακτών, 22/07/13


Εθελοντές ελεγκτές τρόλεϊ έφτασαν στο σημείο να σπάσουν στο ξύλο, με τη συνέργεια του οδηγού, επιβάτη που τόλμησε να διαμαρτυρηθεί για ρατσιστική και παράτυπη συμπεριφορά σε αλλοδαπούς επιβάτες, σύμφωνα με επώνυμη καταγγελία του ίδιου προς την εταιρεία Οδικές Συγκοινωνίες (ΟΣΥ), από την οποία ζητάει να του δοθούν τα ονόματα των εμπλεκομένων για κάθε νόμιμη χρήση.

Σύμφωνα με την καταγγελία που πρωτοκολλήθηκε την περασμένη εβδομάδα, το περιστατικό συνέβη την Τετάρτη, 10 Ιουλίου, γύρω στις 3.00 μ.μ. με 3.20 μ.μ. στο τρόλεϊ 21 με κατεύθυνση από Νίκαια προς Αθήνα. Στη στάση Ρουφ, επί της Πέτρου Ράλλη, μπήκαν δύο ελεγκτές, έλεγξαν δύο αλλοδαπούς και τους ζήτησαν να πληρώσουν πρόστιμο, χωρίς να επιδείξουν το μπλοκ βεβαίωσης παράβασης. Ο καταγγέλλων παρενέβη και, όταν του είπαν να «κάνει τη δουλειά του» μπήκε ανάμεσα στην αλλοδαπή επιβάτισσα και στον ελεγκτή και του ζήτησε να τους αφήσει να αποβιβαστούν.

Εκλεισε τις πόρτες

Τότε «ο οδηγός κατέβηκε από το όχημα κλείνοντας και τη δική του πόρτα από έξω (οι άλλες ήταν ήδη κλειστές) και άρχισε να τηλεφωνεί στην αστυνομία [...]. Στην προσπάθειά μου να απεγκλωβιστώ εγώ αλλά και οι υπόλοιποι επιβάτες, άνοιξα την πίσω πόρτα κάνοντας χρήση του κουμπιού έκτακτης ανάγκης. Αυτό μάλλον δεν άρεσε στον οδηγό και όταν κατέβηκα από το όχημα με χτύπησε και με έριξε στο πεζοδρόμιο. Επειτα μαζί με τους ελεγκτές που κατέβηκαν και αυτοί από το τρόλεϊ άρχισαν να με χτυπούν πεσμένο στο έδαφος με κλοτσιές στο κεφάλι και στο σώμα. Ακόμα άρχισαν να φωνάζουν ότι είμαι κλέφτης και πορτοφολάς, “πιάστε τον” κτλ. Προφανώς το έκαναν για να δικαιολογήσουν την πράξη τους μπροστά σε θαμώνες παρακείμενης καφετέριας που έβλεπαν το γεγονός».

Για εθελοντές ελεγκτές-κεφαλοκυνηγούς, που δεν καλύπτονται από κανένα νομικό πλαίσιο για τέτοιου είδους ενέργειες, κάνει λόγο στην «Εφ.Συν.» ο Σταύρος Μανίκας, οδηγός στα μπλε λεωφορεία και μέλος της διοίκησης του Εργατικού Κέντρου Αθήνας. «Δεν υπάρχει νομικό πλαίσιο που δίνει στον οδηγό το δικαίωμα να κλείνει την πόρτα του οχήματος, παρεμποδίζοντας την έξοδο επιβατών, ή στον ελεγκτή το δικαίωμα να κρατά κάποιον με τη βία προκειμένου να έρθει αστυνομία» λέει.






Ελεγκτής τρόλεϊ σε αλλοδαπούς: «Εγέρθητω, ρε, εδώ είναι Ελλάδα»

Από το Βήμα και το newsbeast.Μάιος 2012.



Οργισμένοι οι επιβάτες αντέδρασαν στην εντολή του


Σήμερα το μεσημέρι στη γραμμή του τρόλεϊ 13 στην Ακαδημίας ένας ελεγκτής μπαίνει στο όχημα. Για καλή τους τύχη δύο νεαροί αλλοδαποί, που έχουν μπει στο τρόλεϊ χωρίς εισιτήριο δέχονται την προσφορά δύο κυριών που τους δίνουν από τα δικά τους. Αλλά, φεύ, το ακυρωτικό μηχάνημα έχει ήδη κλείσει με την εμφάνιση του ελεγκτή, με αποτέλεσμα και άλλοι επιβάτες - αλλοεθνείς και ημεδαποί - οι οποίοι κρατούσαν τα μαγικά χαρτάκια στα χέρια να μην προλάβουν να τα «χτυπήσουν» για να αποφύγουν το τσουχτερό πρόστιμο των 75 ευρώ ως λαθρεπιβάτες.

Παρόλα αυτά ο ελεγκτής αδιαφορεί για τους... παράνομους Έλληνες και στρέφει σχεδόν αμέσως μετά την έναρξη του ελέγχου όλο το ενδιαφέρον του στους δύο νεαρούς από το Μπαγκλαντές, γράφει το tovima.gr.

Οι διαθέσεις του είναι άγριες και στην πρώτη λέξη που ξεστομίζει οι επιβάτες παγώνουν: «Εγέρθητω, ρε. Εδώ είναι Ελλάδα» ουρλιάζει και αρχίζει να τους σπρώχνει προς τη μεσαία πόρτα του τρόλεϊ από το βάθος όπου βρίσκονταν.

Μια επιβάτης, η οποία επίσης δεν είχε προλάβει να ακυρώσει το εισιτήριό της, επιπλήττει τον ελεγκτή για τη συμπεριφορά του και τον ακολουθεί, όπως και μια ακόμα γυναίκα, στη στάση που κάνει το τρόλεϊ απέναντι από τη Βουλή. Κατεβαίνουν όλοι, ο ελεγκτής, οι αλλοδαποί και οι δύο γυναίκες.

Δίπλα είναι σταθμευμένη μια κλούβα των ΜΑΤ, όπως πάντα σε εκείνο το σημείο. Η γυναίκα που είχε αντιδράσει λέει στον ελεγκτή ότι θα του κάνει μήνυση.

Αλλά ο ελεγκτής επιμένει. Στην παρατήρηση, ενώπιον των ανδρών των ΜΑΤ, ότι δεν έχει δικαίωμα να σηκώνει χέρι πάνω σε κανέναν επιβάτη και να μιλά κατ' αυτόν τον τρόπο δηλώνει επί λέξει, φωνάζοντας πάντα: «Eγώ είμαι φασίστας και Χρυσή Αυγή και θα μιλάω όπως θέλω και θα κάνω ό,τι θέλω».

Έπειτα από μια λογομαχία τουλάχιστον 10 λεπτών, όπου ο ελεγκτής συνέχιζε να εκθειάζει τον φασισμό, χωρίς να ξεχνά και να χειρονομεί κάθε λίγο απειλητικά στους μετανάστες - και αφού είχαν αρχίσει να αντιδρούν και άλλοι που μαζεύονταν, όπως ένας ταξιτζής που σταμάτησε και του φώναξε ότι θα έπρεπε να ντρέπεται, αυτό το επεισόδιο έληξε.

Ο ελεγκτής παράτησε τους μετανάστες και έφυγε, έφυγαν και οι μετανάστες. Έμειναν πίσω να συζητούν οι περαστικοί ότι ο ελεγκτής θα έπρεπε να διωχθεί όχι μόνο πειθαρχικά αλλά και ποινικά.





Μια μαρτυρία επιβάτη όπως αναρτήθηκε στο insomnia.gr

«Αληθινή ιστορία:


Συνέβη το απόγευμα της 21.03.2011. Ήμουν επιβάτης στη λεωφορειακή γραμμή 852 που συνδέει το Αιγάλεω με την Νεάπολη της Νίκαιας. Στο ύψος του γενικού κρατικού μπήκε στο λεωφορείο ελεγκτής της ΕΘΕΛ.


Του έδειξα το μηνιαίο εισιτήριο που κατείχα και συνέχισε τον έλεγχο. Στις πίσω θέσεις του λεωφορείου καθότανε μια παρέα παιδιών, μαθητών λυκείου υποθέτω, οι οποίοι δεν είχαν ακυρώσει εισιτήριο.


 Η συνέχεια γνωστή: απειλές και λεκτικοί προπηλακισμοί από το ''όργανο'' και τα παιδιά να παρακαλούν να μην κοπεί το πρόστιμο. Σε μια στιγμή απείλησε ότι θα τους πάει στο αστυνομικό τμήμα... Ως εκεί καλά... εγώ ωστόσο περίμενα να πει την μαγική πρόταση: ''οδηγέ, κλείσε τις πόρτες''. Και φυσικά την είπε. Και τότε μίλησα: '' σας ενημερώνω ότι μόλις πράξατε το αδίκημα της παράνομης κατακράτησης. Το αδίκημα διώκεται αυτεπάγγελτα και όχι μετά από μήνυση. Στο αστυνομικό τμήμα θα έρθω και εγώ μαζί με τα παιδιά για να ζητήσω την ποινική σας δίωξη από τις αρμόδιες αρχές.''


Μου απάντησε: '' δεν είπα να κλείσει τις πόρτες, είπα να κατέβουν οι παραβάτες στην επόμενη στάση και να ειδοποιηθεί η αστυνομία''. Εγώ συνέχισα: ''θα διαπράξετε και το αδίκημα της ψευδούς κατάθεσης, αφού οι επιβάτες θα δηλώσουν απερίφραστα ότι τους εγκλωβίσατε στο λεωφορείο. Προσωπικά θα σας καταθέσω μήνυση για το αδίκημα αυτό και χαλάλι το κατοστάρικο του παραβόλου''.
Για να μην πολυλογώ, τα παιδιά κατέβηκαν από το λεωφορείο και πήγαν στην ευχή του Θεού, χωρίς πρόστιμο. Ο ελεγκτής ακόμα το φυσάει και δεν κρυώνει, αφού αν έκοβε 7 κλήσεις, προς 80 πάνω-κάτω ευρώ η καθεμία, σύνολο 560 ευρώ, βάσει κανονισμού θα καρπωνόταν το 50% του ποσού, ήτοι 280 ευρώ. Έτσι άλλωστε εξηγείται και η μανία του να βεβαιώσει τα πρόστιμα σώνει και καλά.


Είμαι αναπληρωτής εκπαιδευτικός με μεταπτυχιακό και παίρνω 1100 ευρώ το μήνα... Είναι ελεγκτής, απόφοιτος δημοτικού που μπήκε με κομματικό βύσμα και παίρνει 2,5 με 3 χιλιάρικα.... Και πήγε να βγάλει λεφτά από τους μαθητές.....



Συμμαζευτείτε ''κύριοι''. Θα έρθει η ώρα που θα σας πετάνε από τα λεωφορεία εν κινήσει και καλά θα σας κάνουν. Το κείμενο αυτό το αφιερώνω στον ακατανόμαστο χοντρό ελεγκτή (με φάτσα νταβατζή) που ''συχνάζει'' στις γραμμές 3, 13 και 10 του τρόλεϊ στην Κηφισίας, ο οποίος εδώ και κάτι μήνες μου έκοψε πρόστιμο επειδή το εβδομαδιαίο εισιτήριο που κατείχα, είχε λήξει 10 λεπτά πριν τον έλεγχο.


Τότε δεν ήξερα τη νομοθεσία και τα περί παράνομης κατακράτησης. Τώρα όμως ξέρω. Και ξέρετε και εσείς».





Τον Νοέμβριο του 2012 ο ΣΚΑΙ βγάζει την εξής απίστευτη είδηση: Οδηγός της ΕΘΕΛ έκανε ηλεκτροσόκ σε μαθητές μέσα στο λεωφορείο!


Mία απίστευτη καταγγελία έκανε ο πατέρας ενός ανήλικου παιδιού....

Σύμφωνα με όσα υποστηρίζει ο πατέρας, ήταν επτά το απόγευμα της Παρασκευής, όταν ένας οδηγός λεωφορείου της ΕΘΕΛ στο Ολυμπιακό Χωριό χτύπησε με Taser (όπλο που προκαλεί ηλεκτροσόκ) τρεις μαθητές! Ο λόγος;

Γιατί όπως υποστηρίζει ο πατέρας, όταν ο οδηγός ρώτησε με έντονο ύφος και άσχημο τρόπο τα παιδιά αν έχουν εισιτήριο, εκείνα του απάντησαν χρησιμοποιώντας έναν χαρακτηρισμό! Αυτό το σκηνικό έγινε η αιτία, σύμφωνα πάντα με τον πατέρα, για να τα χτυπήσει με Taser.

Και το θέμα δε σταμάτησε εκεί, αφού όταν οι επιβαίνοντες μαθητές άρχισαν να διαμαρτύρονται έντονα τότε ο οδηγός ξεκίνησε το λεωφορείο, κινούμενος ανάποδα στους δρόμους του Ολυμπιακού Χωριού, με αποτέλεσμα να χτυπήσει με το λεωφορείο ένα παιδί (τον γιο του καταγγέλοντα) στον ώμο, που βρισκόταν πεζός στο απέναντι πεζοδρόμιο.

Σύμφωνα με τον πατέρα, ο οδηγός και τα παιδιά - ακόμα και το παιδί που τραυματίστηκε στον ώμο - οδηγήθηκαν στο αστυνομικό τμήμα, όλοι κατηγορούμενοι για το περιστατικό.

Σημείωσε ότι τα παιδιά κατηγορούνται για φθορά ξένης περιουσίας, επειδή μετά το περιστατικό έσπασαν τους υαλοκαθαριστήρες του οχήματος και πως θα οδηγηθούν στον εισαγγελέα.

Ο πατέρας τόνισε ότι το Taser έχει αφήσει τα σημάδια του πάνω στο δέρμα των παιδιών.

Από την πλευρά του ο διευθύνοντας σύμβουλος του ΟΑΣΑ Δημήτρης Δημητρίου, ξεκαθάρισε πως ο Οργανισμός είναι ενήμερος για το περιστατικό από την πρώτη στιγμή του συμβάντος και θα πράξουν τα δέοντα μετά την ολοκλήρωση της έρευνας από την αστυνομία και την εισαγγελία.






VIDEO. Τραμπουκισμός ελεγκτή λεωφορείου σε επιβάτη και οργανωμένη παρέμβαση πολιτών.


Από το kinimadenplirono.gr 10 Απριλίου 2013




Σήμερα Τετάρτη, 10/4/13,  το μεσημέρι στις 14:40, συναγωνιστής του Κινήματος Δεν Πληρώνω δέχθηκε τηλεφώνημα- καταγγελία οτι στην Ηλιούπολη, στο λεωφορείο της γραμμής 216, ελεγκτής τραμπούκισε έναν νεαρό επιβάτη που αρνήθηκε τον έλεγχο που έκανε.

Ο ελεγκτής έριξε τα προσωπικά αντικείμενα του νεαρού στο έδαφος και  τον άρπαξε από τον ώμο παρεμποδίζοντας τον να φύγει. Του ζήτησε ταυτότητα την οποία ο επιβάτης αρνήθηκε να του δείξει λέγοντας του ότι αυτό αποτελεί αντιποίηση αρχής.

Όταν κατέφθασαν επί τόπου και μέσα σε 5 λεπτά, οι συναγωνιστές του Κινήματος Δεν Πληρώνω Ηλιούπολης, ο ελεγκτής άλλαξε ύφος . Οι συναγωνιστές παρέλαβαν τον επιβάτη και αποχώρησαν από την περιοχή. Το Κίνημα μαζί με τον νεαρό επιφυλάσσονται να καταθέσουν μήνυση σε βάρος του ελεγκτή. Ήδη το νομικό μας τμήμα έχει επιληφθεί του θέματος. Υπάρχουν πλήθος μαρτύρων για τα αδικήματα και την βιαιοπραγία που διέπραξε ο ελεγκτής. Είναι ένα ακόμη περιστατικό τραμπουκισμού από μεριάς των ελεγκτών ΜΜΜ.



Δείτε το βίντεο ΕΔΩ, ο ελεγκτής είναι αυτός με το κίτρινο μπλουζάκι.












 Φωτογραφίες με αποτυπώματα απο τις κλωυσιές που δέχθηκε επιβάτης ΑΜΕΑ
(Άτομο με αναπηρία 67%, λόγω εγκεφαλίτιδας), απο ελεγκτές λεωφορείου



Ξυλοδαρμός ΑΜΕΑ από ελεγκτές λεωφορείου

Από το kinimadenplirono.gr Φεβρουάριος 2013


Μια απρόσμενη επίσκεψη δέχτηκαν οι συμμετέχοντες στην ανοιχτή συνέλευση του Κινήματος Δεν Πληρώνω το βράδυ της Τρίτης 12/2/13. Ήρθε κατασυγχυσμένος, ασθμαίνων και κάτωχρος ένας άνδρας και διέκοψε την συνέλευση.

"Θέλω να σας κάνω μια σοβαρή καταγγελία" μας είπε, και σωριάστηκε σε μια καρέκλα. Κάποιος συναγωνιστής του έδωσε αμέσως νερό και αφού ήπιε λίγο και πήρε δυό ανάσες μας είπε:

"Πήρα το λεωφορείο Β9 από την οδό Χαλκοκονδύλη. Γύρω στις 8 μμ. Στο ύψος του Αγίου Παντελεήμονα μπήκαν μέσα 3 ελεγκτές. Ήταν άνδρες γύρω στα 40 με 50. Κανονικού αναστήματος. Ο ένας ήταν φαλακρός. Όταν ζήτησαν εισιτήριο τους είπα ότι δεν έχω και πως είμαι ΑΜΕΑ (Άτομο με αναπηρία) 67%, λόγω εγκεφαλίτιδας. Σηκώθηκα και πήγα να κατέβω. Με εμπόδισαν και μου είπαν δεν πας πουθενά.


Συνέχισα και τότε οι δύο βρίζοντας , με κλώτσησαν δυνατά στο σώμα και ο ένας με χτύπησε δυνατά στο κεφάλι!


Κατέβηκα συγχισμένος από το όχημα. Στο δρόμο ζαλιζόμουν και έκανα εμετό. Τώρα νοιώθω αδυναμία και ζάλη". Οι συναγωνιστές γιατροί του ιατρείου αλληλεγγύης του Κινήματος Δεν Πληρώνω, αφού τον εξέτασαν έκριναν σκόπιμο να μεταβεί σε νοσοκομείο για περαιτέρω έλεγχο από ειδικούς γιατρούς. Ειδοποιήθηκε το 166 το οποίο αμέσως ήλθε και διεκομίσθη στο εφημερεύον νοσοκομείο. Αυτή τη στιγμή τον έχουν εξετάσει γιατροί από τρεις ειδικότητες έχουν βγάλει ακτινογραφίες και τώρα ετοιμάζονται για αξονική. Για ότι νεότερο θα ενημερώσουμε.






Θεσσαλονίκη: Τα ίδια και χειρότερα.





Σε άρθρο της Ελευθεροτυπίας, στις 6 Μαρτίου 2011, διαβάζουμε για παράνομη κράτηση μαθήτριας από ελεγκτές λεωφορείου στη Θεσσαλονίκη


«Για «παράνομη κατακράτηση» μαθήτριας που δεν πλήρωσε εισιτήριο σε αστικό λεωφορείο της Θεσσαλονίκης απο ελεγκτές κάνει λόγο το Συντονιστικό των Επιβατών Θεσσαλονίκης με δηλώσεις του Γ. Θεοδωρόπουλου, μέλος του συντονιστικού των Επιβατών Θεσσαλονίκης στο ΑΠΕ - ΜΠΕ .

Όπως αναφέρει το περιστατικό σημειώθηκε στη γραμμή Άνω Τούμπα - Νέος Σιδηροδρομικός Σταθμός, λίγο μετά τις 9 το βράδυ.

Τρεις ελεγκτές του ΟΑΣΘ δεν άφησαν την κοπέλα να κατέβει μέχρι και τον σιδηροδρομικό σταθμό, όπου κάνει τέρμα το λεωφορείο.

Μετά από αίτημα της νεαρής σε αστυνομικούς που είχαν ειδοποιηθεί, οι ελεγκτές οδηγήθηκαν στο τμήμα Πλατείας Δημοκρατίας για να εξακριβωθεί αν ευσταθεί η κατηγορία το συμβάν καταγράφηκε και αφέθησαν ελεύθεροι».





Εισαγγελέας για τον ελεγκτή λεωφορείου που πέταξε έξω δύο Αφρικανούς

Πρώτο Θέμα 12/04/2013

«Ναι ρε! Είμαι Χρυσαυγίτης! Τρέχει κάτι;» φέρεται να είπε ο ελεγκτής

Την παρέμβαση της Εισαγγελίας Πρωτοδικών Θεσσαλονίκης προκάλεσε αναφορά που υπέβαλε ομάδα δικηγόρων στον Οργανισμό Αστικών Συγκοινωνιών Θεσσαλονίκης (ΟΑΣΘ) για ρατσιστική συμπεριφορά οδηγού του εις βάρος δύο Αφρικανών επιβατών.

Ο προϊστάμενος της Εισαγγελίας Πρωτοδικών Θεσσαλονίκης, Ευάγγελος Μαδεμλής, έδωσε εντολή να διενεργηθεί προκαταρκτική εξέταση, για να διερευνηθεί εάν στοιχειοθετούνται ποινικά αδικήματα σε βάρος του καταγγελλόμενου οδηγού.

Την έρευνα την ανέλαβε το Τμήμα Αντιμετώπισης Ρατσιστικής Βίας της Ασφάλειας Θεσσαλονίκης.

Στην αναφορά τους, η οποία υποβλήθηκε και στον Συνήγορο του Πολίτη, οι δικηγόροι, επικαλούμενοι μαρτυρία γυναίκας-επιβάτιδας, υποστηρίζουν ότι ο οδηγός του αστικού λεωφορείου, με επιθετικό τρόπο και επιμονή, απαίτησε από δύο Αφρικανούς επιβάτες να κατέβουν από το όχημα, επειδή, όπως είπε, δεν είχαν ακυρώσει τα εισιτήρια.

Οι δύο αλλοδαποί αποβιβάστηκαν τελικά, γεγονός που προκάλεσε τα δυσμενή σχόλια του επιβατικού κοινού για τη συμπεριφορά του οδηγού, με αποτέλεσμα ο τελευταίος να ακινητοποιήσει το λεωφορείο, φωνάζοντας: «Έχει κανείς πρόβλημα; Να έρθει εδώ να μου το πει τώρα!».

Μάλιστα, ακούγοντας ψιθύρους περί φασιστικής συμπεριφοράς, εξερράγη: «Ναι ρε! Είμαι Χρυσαυγίτης! Τρέχει κάτι;», φέρεται να είπε, σύμφωνα με την αναφορά.





Παρακολουθήστε απόσπασμα από την εκπομπή του Γιώργου Παπαδάκη στον Αντέννα, τον Φεβρουάριο του 2011, σχετικά με καταγγελίες απαράδεκτων περιστατικών με ελεγκτές στα λεωφορεία Θεσσαλονίκης






Ενα διαφωτιστικό απόσπασμα απο άρθρο των Βαγγέλη Στολάκη  και  Λευτέρη Ζαβλιάρη στοkarfitsa.gr με τίτλο «Ελεγκτές ΟΑΣΘ: «Τα στοιχεία σου και το …κινητό σου!», 28 Ιανουαρίου, 2013.


Στο μεταξύ, πολλαπλασιάζονται οι καταγγελίες των επιβατών που κατηγορούν τους ελεγκτές του Οργανισμού για «απαράδεκτη συμπεριφορά». Είναι χαρακτηριστική η περίπτωση, όπως καταγγέλλεται στην ηλεκτρονική ιστοσελίδα των «Επιβατών Θεσσαλονίκης», όπου ελεγκτής «κλώτσησε μετανάστρια».


 Άλλη καταγγελία γίνεται στην ίδια ιστοσελίδα από την κ. Καλλιόπη Στασινοπούλου. «Η μαθήτρια κόρη μου επιστρέφοντας από το σχολείο της που απέχει λιγότερο από τρεις στάσεις από το σπίτι – μια διαδρομή που κάνει κατά κανόνα πεζή- επιβιβάστηκε στο μέσο της διαδρομής σε διερχόμενο λεωφορείο του ΟΑΣΘ για να διασχίσει μία μόνο στάση, καθώς τη συγκεκριμένη στιγμή αισθάνθηκε αδιαθεσία. Δεν είχε εισιτήριο μαζί της, ούτε χρήματα γιατί δεν χρησιμοποιεί λεωφορείο γι αυτή τη διαδρομή, παρά μόνο το πάσο της.


Ταυτόχρονα επιβιβάστηκε στο λεωφορείο και ελεγκτής, ο οποίος βλέποντας ότι η μαθήτρια ετοιμάζεται να αποβιβαστεί στην πρώτη στάση, τη σταματά, της ζητά τα στοιχεία και επειδή το παιδί τα έχασε κι έμεινε διστακτικό, την απείλησε ότι αν δεν δώσει τα στοιχεία της θα την πάει στο αστυνομικό τμήμα (!), ζητώντας παράλληλα και το κινητό της, που καλώντας ο ίδιος από το δικό του ήθελε να επιβεβαιώσει ότι το νούμερο που του έδωσε ήταν το πραγματικό» αναφέρει μεταξύ άλλων η κ. Στασινοπούλου.


Ένα τρίτο περιστατικό αναφέρεται σε επιστολή φοιτήτριας της Παιδαγωγικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης στον τότε υφυπουργό υποδομών, μεταφορών και δικτύων, Σπύρο Βούγια.


 «Επιβιβάστηκα στο λεωφορείο κρατώντας το εισιτήριο μου (των 0,40 ευρώ) στο χέρι και μιλώντας στο κινητό μου τηλέφωνο με αποτέλεσμα να ξεχάσω να ακυρώσω το εισιτήριο μου. Μία στάση αργότερα, επιβιβάστηκε στο λεωφορείο μία ελεγκτής καθώς και ένα τηλεοπτικό συνεργείο με κάμερες από γνωστό κρατικό κανάλι. Θυμήθηκα εκείνη την ώρα ότι δεν έχω ακυρώσει το εισιτήριό μου και έτσι, το ακύρωσα εκείνη τη στιγμή.


 Η ελεγκτής με πλησίασε λέγοντάς μου ότι το εισιτήριο θεωρείται άκυρο από τη στιγμή που το επικύρωσα αφού είχε ανέβει εκείνη στο λεωφορείο και απαιτώντας με ιδιαίτερα απρεπή τρόπο να της δώσω τα στοιχεία μου. Όταν της είπα πως δεν έχω μαζί μου την αστυνομική μου ταυτότητα και το φοιτητικό μου πάσο, καθώς είχα αμελήσει να τα πάρω μαζί μου, η ελεγκτής με παρακράτησε χωρίς τη θέληση μου μέσα στο λεωφορείο διατάζοντας τον οδηγό να μην ανοίξει τις πόρτες για να αποβιβαστώ.


Ταυτόχρονα με απείλησε ότι θα καλέσει την αστυνομία, ενώ οι κάμερες κατέγραφαν το περιστατικό. Στη συνέχεια, με απείλησε λέγοντάς μου πως αν δεν της δώσω τον αριθμό του τηλεφώνου μου, δεν θα με αφήσει να αποβιβαστώ, ενώ ταυτόχρονα καλούσε από το κινητό της στο δικό μου για να διαπιστώσει αν όντως ισχύει ο αριθμός που της έδωσα».



Κλείνουμε με την ανάρτηση της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ (αναδημοσίευση από το alterthess.gr, με τίτλο «Ρατσιστική συμπεριφορά ελεγκτών στον ΟΑΣΘ» και ημερομηνία 22/02/2013


«Σήμερα (18/02) το απόγευμα σε λεωφορείο του ΟΑΣΘ, στο νούμερο 17 υπήρξα μάρτυρας των παρακάτω γεγονότων:


Επιβιβάστηκα στο λεωφορείο μαζί με δυο ελεγκτές. Με το που ανέβηκαν, κατευθύνθηκαν στην γαλαρία του λεωφορείου όπου καθόντουσαν τέσσερα άτομα νεαρής ηλικίας, αφρικανικής καταγωγής.

Με ιδιαίτερα τραμπούκικο τρόπο και μιλώντας ελληνικά, ο ένας από τους ελεγκτές ζήτησε από τα παιδιά τα εισιτήρια τους. Μετά από αρκετές χειρονομίες και φωνές και αφού τα παιδιά τον έπεισαν ότι δεν μπορούν να τον καταλάβουν, αποφάσισε να χρησιμοποιήσει την λέξη «τικετσ» αντι για «εισιτήριο ρε» όπως επέμενε να λέει. Κατ” ευθείαν τα παιδιά έδωσαν τα εισιτήριά τους που ήταν μειωμένα και παρουσίασαν και κάρτες επιβίβασης.

Ο τραμπούκος θεωρώντας ότι οι κάρτες είναι πλαστές φώναξε στον συνάδελφό του που είχε μετακινηθεί προς την μεριά του οδηγού, «έλα εδώ έχει μπόλικο φαΐ. Ο έτερος τραμπούκος, ήρθε και εξακολουθώντας να μιλάει στα παιδιά σε έντονα επιθετικό ύφος -στα ελληνικά και αυτός-, ζητούσε να δει «την άλλη κάρτα» όπως έλεγε χαρακτηριστικά. Τα παιδιά κατάλαβαν ότι τους ζητούσαν κάποιο έγγραφο και παρουσίασαν τις κάρτες παραμονής τους.

Αμέσως ο τραμπούκος πήρε τις κάρτες παραμονής των παιδιών χωρίς να δώσει περαιτέρω εξηγήσεις και προσπάθησε να απομακρυνθεί φωνάζοντας στον οδηγό να μην ανοίξει τις πίσω πόρτες.

Σε αυτό το σημείο το ένα από τα παιδιά σηκώθηκε από την θέση του και προσπάθησε να ζητήσει εξηγήσεις. Ο τραμπούκος τον έσπρωξε και του μίλησε για πρώτη φόρα στα αγγλικά λέγοντάς του να κρατήσει τα χέρια του κάτω.

Σε αυτό το σημείο επενέβην και ρώτησα τον τραμπούκο γιατί το κάνει αυτό και παίρνει έτσι τα χαρτιά των παιδιών και μου είπε να μην ανακατεύομαι. Απευθύνθηκα στα παιδιά στα αγγλικά και τους ρώτησα αν έχουν πάσο, φοιτητικό ή μαθητικό μαζί τους. Αμέσως όλα έβγαλαν και έδειξαν το μαθητικό τους πάσο, ενώ εξήγησαν ότι είναι μαθητές σε σχολειό της Θεσσαλονίκης.

Σε αυτό το σημείο, ο τραμπούκος επέστρεψε τις κάρτες πίσω και μιλώντας σε πολύ καλά αγγλικά -κάτι που δεν είχε κάνει μέχρι τότε- εξήγησε στα παιδιά ότι «όταν κάποιος σε λεωφορείο σου ζητάει την κάρτα εννοεί ότι εσύ πρέπει να δείχνεις το πάσο». Τότε τον ρώτησα έκπληκτη γιατί δεν μιλούσε αγγλικά πιο πριν και μου απάντησε «εντάξει κοπελιά τα μιλήσαμε και τα αγγλικά μας για σήμερα».

Είμαι ιδιαίτερα εκνευρισμένη με τον εαυτό μου που κατέβηκα στην αμέσως επόμενη στάση από τα νευρά μου και δεν το συνέχισα απαιτώντας τα στοιχεία των τραμπούκων, μιας και η όλη συμπεριφορά άξιζε μια σωστή καταγγελία, την επόμενη φορά όμως δεν θα το αφήσω έτσι».

TOP READ