Ο αντικομμουνισμός στην εμφυλιακή προπαγάνδα

Ο αντικομμουνισμός στην εμφυλιακή προπαγάνδα

Κατά την διάρκεια του τριετούς ελληνικού εμφυλίου, πέραν από τις στρατιωτικές και ιδεολογικές συγκρούσεις που λαμβάνουν χώρα στον ελληνικό χώρο, εντυπωσιακή είναι η λυσσαλέα προσπάθεια που συντελείται από την μεριά του αστικού κράτους για να προσδώσει έναν σταθερό ιδεολογικό πόλο απέναντι σε αυτόν των δημοκρατικών και κομμουνιστικών δυνάμεων. Η ιδεολογική υπεροχή των προοδευτικών δυνάμεων, η εποποιία της Εθνικής Αντίστασης στην οποία αυτές πρωτοστάτησαν και η μεγάλη λαϊκή συμπάθεια για τα δεινά και τον κατατρεγμό τους, ανησυχούσε σοβαρά την ελληνική αστική τάξη και τους ξενόφερτους αφέντες της.

Για την δομή και τα ιδεολογήματα της κυβερνητικής εμφυλιακής προπαγάνδας έχουμε κάνει ξανά αναφορά σε άλλο μας άρθρο. Εδώ θα αναφερθούμε στον ρόλο που διαδραμάτισε η Χωροφυλακή, η Ασφάλεια και λοιπές εκκλησιαστικές και βασιλικές οργανώσεις στην αναπαραγωγή και διάδοση της αντικομμουνιστικής προπαγάνδας του εμφυλίου.


Εκδόσεις Βασιλικής Χωροφυλακής

Είναι γνωστή η "προσφορά" της Βασιλικής Χωροφυλακής στην μεταλαμπάδευση των εννοιών του μοναρχισμού και του σύγχρονου εμφυλιακού φασισμού και κυρίως στα παιδιά και τους μαθητές. Μέσα από εκδόσεις εικονογραφημένων βιβλίων, μπροσούρων και φυλλαδίων, επιχειρήθηκε μια συστηματική πλύση εγκεφάλου στα νεαρά μέλη της κοινωνίας που βίωναν τον εμφύλιο. Οι εκδόσεις αυτές είτε χρηματοδοτούνταν αποκλειστικά από την Χωροφυλακή, είτε χορηγούνταν μερικώς. Το πνεύμα των κειμένων είναι διδακτικό και η επιχειρηματολογία κινείται σε δύο άξονες: Σε πρώτη φάση επιχειρείται η ηρωοποίηση των ανδρών της Χωροφυλακής και των υπολοίπων κυβερνητικών δυνάμεων (ώστε το παιδί να ταυτισθεί) ενώ σε ένα δεύτερο επίπεδο, ο κομμουνιστής ή Σλάβος παρουσιάζεται ως άλλος Μπαμπούλας με την μορφή τέρατος, παραμορφωμένου ανθρώπου και κυρίως άρπαγα παιδιών. Η ιδεολογική κατεύθυνση είναι εμφανής. Ένα ακόμα στοιχείο που παρουσιάζεται στα έντυπα αυτά (και τα οποία όπως είπαμε στοχεύουν τα παιδιά) είναι το δίπολο του κυνηγημένου από το παιδομάζωμα παιδιού και της μητέρας πατρίδας η οποία πολλές φορές ταυτίζεται με την βασίλισσα Φρειδερίκη.

Βιβλίο της Βασιλικής Χωροφυλακής με θέμα το παιδομάζωμα

Αφίσα με την χορηγία της Χωροφυλακής

Κόμικ εποχής με την χορηγία της Χωροφυλακής

Εκδόσεις του ΓΕΣ

Με την αντικομμουνιστική προπαγάνδα να θεριεύει από το 1947 και μετά, στο παιχνίδι της μαύρης προπαγάνδας συμμετέχει και το Γενικό Επιτελείο Στρατού. Οι εκδόσεις του ΓΕΣ αν και σε μεγάλο βαθμό απευθύνονται στους εν υπηρεσία φαντάρους, προσφέροντας κάθε είδους γκαιμπελσισμούς, επεκτείνονται και στην συμβουλευτική και τον φρονηματισμό των Ελλήνων πολιτών μέσα από μπροσούρες, φυλλάδια και εκδόσεις με ποικίλη ύλη αλλά ορισμένη θεματολογία.

Έκδοση του ΓΕΣ το 1948 για την διεθνή έκθεση Θεσ/νικης

Φρονηματιστικό έντυπο του ΓΕΣ για τα δίκτυα πληροφοριών των ανταρτών (μέρος 1)

Φρονηματιστικό έντυπο του ΓΕΣ για τα δίκτυα πληροφοριών των ανταρτών (μέρος 2)

Εκκλησιαστικοί αντικομμουνιστικοί σύλλογοι και σύλλογοι του παλατιού

Με την Εκκλησία να συμπορεύεται όπως άλλωστε και επί Κατοχής με τα ελληνικά αστικά συμφέροντα, φυσική υπήρξε η συμμετοχή της στον εθνικό και αντικομμουνιστικό φρονηματισμό του ποιμνίου. Η σχέση Υπουργείου Παιδείας και ακαδημαϊκών κύκλων με την Εκκλησία γίνεται ήδη από τα πρώτα έτη του εμφυλίου θα λέγαμε οργανική. Ακολουθεί μια σκιώδης κάθαρση του ακαδημαϊκού και εκκλησιαστικού στερεώματος από "ύποπτα" στοιχεία και διοργανώνονται και με την συνδρομή του παλατιού όμιλοι, σύλλογοι και αδελφότητες που μοναδικό και πρωταρχικό σκοπό έχουν τον εθνικό φρονηματισμό. Η σχέση τους με το κράτος και τους επίσημους θεσμούς τους είναι τόσο σχέση αλληλοϋποστήριξης όσο και οικονομική και μέρος των κρατικών κονδυλίων αλλά και της βασιλικής περιουσίας δαπανάται εκεί. Γνωστότερες οργανώσεις: Η χριστιανική αδελφότητα επιστημόνων "Η Ζωή", η εκκλησιαστική οργάνωση "Ελληνικό Φως" και η οργάνωση του παλατιού "Οργάνωση Εθνικής Διαφωτίσεως".

Περιοδική έκδοση της εκκλησιαστικής αδελφότητας "Η Ζωή" με αντικομμουνιστικό περιεχόμενο

Περιοδική έκδοση της εκκλησιαστικής αδελφότητας "Η Ζωή" με αντικομμουνιστικό περιεχόμενο

Έκδοση του βασιλικού συλλόγου "Εθνική Διαφώτιση" με αντικομμουνιστικό περιεχόμενο

Μπροσούρα της εκκλησιαστικής αδελφότητας "Ελληνικό Φως"

Οι διαφωτιστικές εκδόσεις της Ειδικής Ασφάλειας και οι σύλλογοι φάντασμα

Θα ήταν ιστορική παραφωνία αν μέσα στο υπάρχον κλίμα μαύρης προπαγάνδας δεν λάμβανε ειδικό ρόλο και ο παρακρατικός και ασφαλίτικος μηχανισμός του ελληνικού αστικού κράτους. Ο ρόλος της Ειδικής Ασφάλειας είναι διπλός: Αρχικά, και για να υποστηριχθεί η προπαγανδιστική της δράση, ιδρύονται σύλλογοι και οργανώσεις φαντάσματα. Οι σύλλογοι αυτοί με σαφή αντικομμουνιστικό προσανατολισμό, υφίστανται μόνο ως χαρτιά και σφραγίδες. Σε δεύτερο επίπεδο συντελείται η έντυπη παραγωγή προπαγάνδας μέσα από τους συλλόγους αυτούς και με εμπνευστή την Ασφάλεια. Σε αυτούς τους συλλόγους της Ειδικής Ασφάλειας, οφείλονται μερικά από τα πιο εμπνευσμένα ψέμματα του αντικομμουνισμού της περιόδου που εξακολουθούν να χρησιμοποιούνται έως και σήμερα από διάφορες ομάδες σκοπιμοτήτων και αστικά κόμματα. Ενδεικτικά αναφέρουμε μερικά από αυτά: Η θέση του ΚΚΕ υπέρ της ανεξαρτησίας της Μακεδονίας και των Σλαβομακεδόνων, οι σκιώδεις συμφωνίες του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ με τους φασίστες κατακτητές της Κατοχής (πχ. Συμφωνία Πετριτσίου κτλ), τα ντοκουμέντα για ωμότητες και φρικαλεότητες του ΕΛΑΣ (Δρακοκάρκαρο, Μελιγαλάς κτλ). Μερικές από τις πολλές οργανώσεις και συλλόγους της Ειδικής Ασφάλειας είναι οι παρακάτω: "Αντιφασιστική Ένωση", " Σύλλογος Ανανηψάντων Κομμουνιστών", "Σύλλογος Εθνικοφρόνων ΕΛΑΣιτών", "Εθνική Αντικομμουνιστική Βιβλιοθήκη" και η "Λαϊκή Πατριωτική Βιβλιοθήκη

Έκδοση συλλόγου της Ειδικής Ασφάλειας

Έκδοση συλλόγου της Ειδικής Ασφάλειας

Έκδοση συλλόγου της Ειδικής Ασφάλειας

Έκδοση συλλόγου της Ειδικής Ασφάλειας (μετεμφυλιακή)

Έκδοση συλλόγου της Ειδικής Ασφάλειας (μετεμφυλιακή)

Οι ανεξάρτητοι συγγραφείς του αντικομμουνισμού

Τέλος, φθάνουμε και στους κατώτερους κρίκους της "τροφικής" αλυσίδας της αντικομμουνιστικής προπαγάνδας του εμφυλίου. Μιλάμε για τροφική αλυσίδα, καθώς αναφερόμενοι στον χώρο των ακροδεξιών ανεξάρτητων συγγραφέων του αντικομμουνισμού, το κίνητρο είναι καθαρά το χρήμα ή η φιλοδοξία. Οι συγγραφείς του αντικομμουνισμού αποτέλεσαν στο μεγάλο τους εύρος "καλά" παιδιά της αστικής τάξης της εποχής και τιμήθηκαν από αυτή με θέσεις και αξιώματα στον κρατικό μηχανισμό. Αυτό που είναι ιδιαίτερα ενδιαφέρον σε ότι αφορά την προπαγάνδα των "κατώτερων θηλαστικών" είναι η ακρότητα των απόψεων και ο φανατισμός τους που ξεπερνά κατά πολύ την σχετικά ραφιναρισμένη φρασεολογία και επιχειρηματολογία των κυβερνητικών οργάνων κάθε μορφής. Εδώ παρατηρείται ένας σχεδόν θρησκευτικός φανατισμός που εξωθεί τον αντικομμουνισμό στην πιο ακραία του μορφή και φρασεολογία. Ο αναγνώστης μας μπορεί εύκολα να καταλάβει την αιτία του φαινομένου. Πρόκειται καθαρά για έναν διαγωνισμό οσφυοκαμπτισμού και δουλικότητας για την καλύτερη θέση στο ΄Ηλιο, ο οποίος, ένεκα των ημερών, είναι μάλλον επιλεκτικός στην ζεστασιά του, που προσφέρεται αποκλειστικά με πιστοποιητικό φρονημάτων...

Αντικομμουνιστική έκδοση εποχής εμφυλίου

Χαρακτηριστικό δείγμα αντικομμουνιστικής εμφυλιακής έκδοσης

Ένα ακόμα ακραίο δείγμα αντικομμουνισμού. Ο συγγραφέας υποστηρίζει ότι οι Σλαβομακεδόνες και οι κομμουνιστές πρέπει να διωχθούν από την χώρα μαζί με τα οστά των προγόνων τους...

Σας θυμίζει κάτι; Και όμως το βιβλίο αυτό εκδίδεται από το 2011 ...

Γυαλιά καρφιά το Περιφερειακό συμβούλιο Πελοποννήσου

Γυαλιά καρφιά το Περιφερειακό συμβούλιο Πελοποννήσου

Σε πεδίο μάχης κατέληξε το περιφερειακό συμβούλιο Πελοποννήσου που συζητούσε την διακοπείσα για το ίδιο θέμα προηγούμενη συνεδρίαση του.
Και ενώ οι πατέρες της περιφέρειας Πελοποννήσου εξέτασαν την μελέτη που έχει αλλάξει ήδη πολλές φορές άρχισαν να ψηφίζουν κατά πλειοψηφία ” ΝΑΙ”, γεγονός που εξόργισε του ενδιαφερόμενους δημότες της περιοχής, που αντιδρούν με την αδειοδότηση μονάδας παραγωγής βιοκαυσίμου δίπλα σε χείμαρρο και φυσική καταβόθρα.
Ερωτηματικά προκάλεσε η απουσία των οικολόγων που απουσίαζαν από ένα τόσο σοβαρό θέμα οικολογικού περιεχομένου. Αξίζει να αναφερθεί ότι η μονάδα έχει ήδη εγκατασταθεί χωρίς καμιά έγκριση, και αυτό είναι που κάνει τους κατοίκους να εξοργίζονται περισσότερο

Η τελική λύση

Η τελική λύση

Από το Lenin Reloaded

 

Εδώ και δύο τουλάχιστο χρόνια, οι κακοπροαίρετοι νοσταλγοί της κόκκινης τρομοκρατίας προσπαθούν να πείσουν τον γνωστό για την αγάπη του στην ελευθερία ελληνικό λαό για δύο πράγματα: πρώτο, ότι ο καπιταλισμός είναι ένα άδικο και σκληρό σύστημα και δεύτερο, ότι βρίσκεται σε μια κρίση χωρίς πιθανότητα διεξόδου, με καταστροφικές για την πλειοψηφία συνέπειες.

Το πρώτο, ότι δηλαδή ο καπιταλισμός είναι άδικο και σκληρό σύστημα, το αντιπαρέρχομαι, μιας και είναι προφανές ότι είναι άδικο και σκληρό μόνο για αυτούς που δεν έχουν τα απαραίτητα προσόντα και χαρίσματα για να ξεχωρίσουν και να ηγηθούν στο γνήσια ανταγωνιστικό περιβάλλον της ελεύθερής μας κοινωνίας. Εδώ θα περιοριστώ στο να μιλήσω για το δεύτερο επιχείρημα των κομμουνιστών, ότι δηλαδή δήθεν η κρίση του καπιταλισμού είναι "τελική."

Η αλήθεια είναι ότι για αρκετό καιρό, εγώ και άλλοι επιστήμονες προσπαθήσαμε να βρούμε λύσεις που αποστομώνουν αυτόν τον ακαλλιέργητο και ουτιδανό όχλο που πυροδοτεί διαρκώς την αστάθεια και φέρνει διαρκώς την καταστροφή για το παραμικρό -- δυστυχώς, χωρίς αποτέλεσμα. Το λάθος μας είναι ότι αποδεχτήκαμε την ανόητη αντζέντα σύμφωνα με την οποία το πρόβλημα στη χώρα ήταν δήθεν η διαρκής τάση χαμηλώματος του μισθού και η διαρκής αύξηση της ανεργίας, καθώς και η διάλυση του κοινωνικού κράτους και του κράτους πρόνοιας. Φυσικό είναι, και η επιστήμη μας το διδάσκει ακαταπόνητα τούτο, ότι όταν επικεντρώνεσαι στο λάθος πρόβλημα οδηγείσαι σε αδιέξοδο.

Βλέπετε, αγαπητοί μου μη-λαϊκιστές αναγνώστες της Death-o, της Funeral Voice, τουΕκρηκτικού Βηματοδότη, των Νέων του Νεκροθάφτη, του Έθνους Βρυκολάκων, του Protagon-isti Snuff Films και άλλων σοβαρών και υπεύθυνων εντύπων, το να λες ότι οι μισθοί είναι υπερβολικά χαμηλοί ή ότι η ανεργία είναι εξωφρενικά ψηλή είναι ένας στρεβλός τρόπος του να θέτεις το πραγματικό πρόβλημα. Το πραγματικό πρόβλημα είναι ότι ο πληθυσμός της Ελλάδας είναι υπερβολικά μεγάλος. 

Ας εξετάσουμε με νηφαλιότητα τα δεδομένα. Στις χώρες του πρώην σιδηρού παραπετάσματος, τις χώρες εκείνες που αποσοβιετικοποιήθηκαν όπως δυστυχώς δεν έχει καταφέρει να κάνει η δική μας, δέσμια καθώς εξακολουθεί να είναι των ανόητων εμμονών και προκαταλήψεων της αριστεράς, είχαμε άμεσα και εντυπωσιακά αποτελέσματα σε ό,τι αφορά την κατακόρυφη αύξηση της θνησιμότητας και την εξίσου σημαντική αύξηση της μετανάστευσης. Για παράδειγμα, στη Ρωσία, την καρδιά του κτήνους του κομμουνιστικού συστήματος, ο πληθυσμός στις αρχές της δεκαετίας του 1990, όταν και έπεσε ο επάρατος, ήταν 148.000.000. Το 2012 είχε πέσει στα 143.000.000. Μέχρι το 2050, αναμένεται να πέσει στα 111.000.000. Σύμφωνα με ένα από τα πολλά άρθρα που κυκλοφορούν για το θέμα, το μετακομμουνιστικό αυτό θαύμα οφείλεται στον συνδυασμό υψηλής θνησιμότητας, χαμηλού ποσοστού γεννήσεων, και ψηλού αριθμού εκτρώσεων. Στην μετακομμουνιστική περίοδο, η Ρωσία κατάφερε να ξεπεράσει κατά πολύ την μέση παγκόσμια θνησιμότητα, που είναι λίγο κάτω απ' το 9/1.000, με το εντυπωσιακό 15/1.000. Στην Λετονία, για να δώσω ένα άλλο παράδειγμα, ο πληθυσμός συρρικνώνεται διαρκώς μέσω της ευεργετικής λύσης της μετανάστευσης με την ευεργητική βέβαια συνδρομή της αυξημένης θνησιμότητας και του χαμηλού ποσοστού γεννήσεων.

Δυστυχώς, αν και τα ποσοστά γεννήσεων στην Ελλάδα είναι πάρα πολύ ικανοποιητικά (9.21/1.000 μονάδες πληθυσμού, ποσοστό που μας φέρνει στην αξιοζήλευτη 205η θέση από 221 χώρες στον κόσμο), τα ποσοστά θνησιμότητας είναι απαράδεκτα χαμηλά σε σύγκριση με τις αποσοβιετικοποιημένες χώρες. Πώς είναι δυνατόν να λυθούν τα προβλήματα της οικονομίας, για παράδειγμα, όταν στο 15/1.000 θνησιμότητας της Ρωσίας εμείς αντιπαραθέτουμε κάτω από 5/1.000 θνησιμότητα;

Εμείς οι φιλελεύθεροι οικονομολόγοι έχουμε συχνά δώσει έμφαση στη σημασία του εθελοντισμού για την επίλυση των μεγάλων προβλημάτων της χώρας. Δυστυχώς, ως σχετικά πρόσφατα, η εθελοντική δραστηριότητα ήταν πολύ περιορισμένου χαρακτήρα -- κάτι βαψίματα των Ατενίστας, βασικά. Υπάρχουν όμως ενθαρρυντικά σημάδια ότι κάτι πάει να αλλάξει: από άκρη σε άκρη της χώρας, πολλοί άνθρωποι, ανεξαρτήτως ηλικίας, απαλάσσουν εθελοντικά την χώρα από την επαχθή παρουσία τους πηδώντας από μπαλκόνια και γέφυρες, καταπίνοντας χάπια και αλκοόλ, κόβοντας τις φλέφες τους, περνώντας θηλιές από σκοινί και καλώδια στο λαιμό τους, χύνοντας τα μυαλά τους ή τα εντόσθιά τους με αυτοπυροβολισμούς, προκαλώντας εθελούσια ηλεκτροπληξία στα μπάνια τους, οδηγώντας το αυτοκίνητό τους σε θάλασσες, λίμνες και ποτάμια --και, σε κάποιες αξιοθαύμαστες για τον πατριωτισμό τους περιπτώσεις-- παίρνοντας μαζί τους τη γυναίκα τους και τα παιδιά τους.

Αυτό το κύμα αυτοκτονιών αποτελεί μία πολύ θετική προοπτική για την εθνική προσπάθεια της χώρας, που, αν συνδυαστεί με τον πολύ χαμηλό αριθμό γεννήσεων και την ιδιαίτερα ελπιδοφόρα αύξηση της μετανάστευσης, ιδιαίτερα των νέων (με τους μετανάστες που εισέρρευσαν θα δούμε τι θα κάνουμε· η τεχνολογική πρόοδος στις μεταμοσχεύσεις οργάνων έχει κάνει ιδιαίτερα ενθαρρυντικά βήματα, και μπορώ να δω τις μεγάλες προοπτικές της μετατροπής της εγκατελειμμένης μας επαρχίας σε μια τεράστια, κατάσπαρτη φάρμα φρέσκων και σπαρταριστών πνευμονιών, συκωτιών, ματιών, και άλλων ζωτικών οργάνων), θα οδηγήσει, με την κατάλληλη κρατική παρέμβαση και μέριμνα, σε μια Ελλάδα smaller, slimmer, more fit, μια Ελλάδα των 4-5.000.000 ανθρώπων, ιδανικά προσαρμοσμένη στις ανάγκες της εποχής για στρατηγική ευελιξία. Διότι η άρχουσα τάξη, μαζί με τα ιδεολογικά της προσαρτήματα και τις κατασταλτικές δυνάμεις που χρειάζεται για την προστασία της, δεν αριθμεί πάνω από 300-400.000 ανθρώπους. Είναι παράλογο να χρειάζονται πάνω από 3.500.000 δούλοι για την εξυπηρέτηση των μειωμένων αναγκών της. Στο κάτω-κάτω, έχουμε κρίση, και αν και μπορούμε εύκολα να ξεπεράσουμε, όλοι μαζί και συναινετικά, τις πιο οξείες της πλευρές, δεν θα πρέπει και να το παραξηλώνουμε.

Μέχρι τότε, και για να θυμηθώ τα παλιότερα αλλά αξέχαστα λόγια του σπουδαίου συναδέλφου μου, του SG, στο ιστολόγιο Αναμόρφωσις, θυμήσου, φιλοπατριώτη και φιλελεύθερε Έλληνα: "Η πατρίδα δεν έχει ανάγκη την μιζέρια και την ταλαιπωρία σου. Με την ανεργία στο 17%, την ανεργία των νέων στο κάπου 40%, έχει πραγματικά ανάγκη η πατρίδα από έναν ακόμα νέο άνθρωπο που ψάχνει απεγνωσμένα για δουλειά;" 

Όχι βέβαια, καμία τέτοια ανάγκη δεν έχει, και αν για τον οποιοδήποτε πρακτικό λόγο δεν μπορείς να μας κάνεις τη χάρη να πάρεις επιτέλους τον πούλο γιατί πολλοί γίναμε και δε λέει, ακολούθησε τουλάχιστον τον αξιοπρεπή δρόμο του φαρμακοποιού που κατάλαβε ότι είναι πολύ γέρος για να κάνει κάτι άλλο απ' το να διαλέξει τη σφαίρα από το ακαλαίσθητο για μας τους υπόλοιπους θέαμα της σκουπιδοφαγίας. Έχουμε και μία αισθητική, διάβολε! 

"Τελική κρίση", μας λένε οι κομμουνιστές; "Τελική λύση" τους απαντά περήφανα το υπεράριθμο και άχρηστο ελληνικό έθνος, ακολουθώντας το ηρωϊκό παράδειγμα της Σουλιώτισσας στο Χορό του Ζαλόγγου.

Εν αναμονή του Νόμπελ Πολιτικής Οικονομίας 2012,
Dr. Death

ΠΑΣΟΚ-ΝΔ απάλλαξαν τη Siemens από το σκάνδαλο

ΠΑΣΟΚ-ΝΔ απάλλαξαν τη Siemens από το σκάνδαλο

ΠΑΣΟΚ-ΝΔ απάλλαξαν τη Siemens από το σκάνδαλο

Με πλειοψηφία 164 βουλευτών από το ΠΑΣΟΚ και τη Νέα Δημοκρατία, πέρασε τελικά από την Ολομέλεια της Βουλής η ρύθμιση για τη Siemens.

Σύμφωνα με τη ρύθμιση αυτή η γερμανική εταιρεία καταβάλλει στο ελληνικό δημόσιο 80 εκατ. ευρώ για συμψηφισμό απαιτήσεων, 90 εκατ. ευρώ για τη χρηματοδότηση εκπαιδευτικών δραστηριοτήτων, επένδυση 100 εκατ. ευρώ στη Siemens Hellas και ενδεχόμενη κατασκευή εργοστασίου προϋπολογισμού 70 εκατ. ευρώ, «που θα οδηγήσει σε απασχόληση 700 ατόμων».

Σε αντάλλαγμα, η ελληνική κυβέρνηση απαλλάσσει τη Siemens από κάθε αστική ή διεκδικητική αξίωση σε σχέση με το σκάνδαλο, ενώ η συμφωνία δεν απαλλάσσει τη Siemens από ενδεχόμενες ποινικές ευθύνες.

Υπενθυμίζεται πως η ζημία για το ελληνικό δημόσιο, είχε υπολογιστεί από την Εξεταστική Επιτροπή της Βουλής σε 2 δισ. ευρώ.

Τη ρύθμιση υπερψήφισαν 164 βουλευτές από το ΠΑΣΟΚ και τη Νέα Δημοκρατία, πλην του Φραγκίσκου Παρασύρη, που καταψήφισε, και της Άννας Νταλάρα που ψήφισε «παρούσα». O πρώην πρόεδρος της Βουλής Απόστολος Κακλαμάνης απείχε από την ψηφοφορία ενώ ΚΚΕ, ΛΑΟΣ, ΣΥΡΙΖΑ, ΔΗΜΑΡ, ΔΗΣΥ, Κοινωνική Συμφωνία και Ανεξάρτητοι Έλληνες καταψήφισαν τη συμφωνία.

Πηγη 

Τα γαλλικά «αριστερά φούμαρα»

Τα γαλλικά «αριστερά φούμαρα»

«Στόχος μας είναι να πάρουμε την εξουσία» λέει στην «Κυριακάτικη Αυγή» ο Ζαν Λικ Μελανσόν, υποψήφιος για τις γαλλικές προεδρικές εκλογές στις 22 Απρίλη, του λεγόμενου «αριστερού μετώπου», που είναι ο συνασπισμός, όπου συμμετέχει το Γαλλικό ΚΚ που η πολιτική του είναι πολιτική ΣΥΡΙΖΑ, και το «Αριστερό Κόμμα» του συγκεκριμένου πολιτικού, που προέρχεται από το Σοσιαλιστικό Κόμμα. Σημειωτέον ότι γραμματέας του Γαλλικού ΚΚ, Πιέρ Λοράν, φιλοξενήθηκε αυτές τις μέρες από τον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, που τον περιέφερε σαν υπόδειγμα για «αριστερές» συνεργασίες. Οι προτάσεις του Μελανσόν προβάλλονται ως εναλλακτική «αντινεοφιλεύθερη» διέξοδος στην ΕΕ, που θα επιβάλει ...τη δικαιότερη «ανακατανομή του πλούτου». Λέει χαρακτηριστικά: «Οι ευρωκράτες που παραδίδουν μαθήματα θα μάθουν σύντομα ότι ωριμότητα δε σημαίνει ότι αποδέχεσαι την εκμετάλλευσή σου χωρίς να λες κουβέντα, αλλά αντιθέτως, σημαίνει να πράττεις έτσι ώστε όλοι να ωφελούνται δίκαια από τον παραγόμενο πλούτο».

Τι μας λέει ο Γάλλος «ριζοσπάστης», «αριστερός»; Οτι μπορεί να υπάρξει ένας πιο «ανθρώπινος καπιταλισμός», όπου και οι καπιταλιστές και οι εργάτες θα είναι ευχαριστημένοι. Επιβεβαιώνεται με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο ότι οι οπορτουνιστικές δυνάμεις του λεγόμενου Κόμματος Ευρωπαϊκής Αριστεράς και στην χώρα μας ο ΣΥΡΙΖΑ, στέλνουν τους εργαζόμενους στη διαχείριση του εκμεταλλευτικού συστήματος και όχι στην πάλη για την ανατροπή του. Οι θέσεις τους λένε για μεταρρύθμιση της ΕΕ και της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, για αλλαγή του δημοσιονομικού Συμφώνου, για «αυταρχικούς Μέρκελ και Σαρκοζί» και για «αυστηρότερη φορολόγηση του κεφαλαίου». Τώρα, πώς θα γίνουν όλ' αυτά χωρίς σύγκρουση με τους καπιταλιστές σε κάθε χώρα, με την εξουσία τους, με την ΕΕ, αυτό δεν το διευκρινίζουν σκόπιμα. Γιατί όποια κυβέρνηση σε όποιο κράτος - μέλος εναντιωθεί στην πολιτική τους, ανοίγει το δρόμο της σύγκρουσης. Αλλά, όπως λέει ο Μελανσόν, παλεύουν για δίκαιη κατανομή του πλούτου, λες και υπάρχει δυνατότητα χωρίς εναντίωση στην ιδιοκτησία των καπιταλιστών και την εξουσία τους και χωρίς αγώνα για την ανατροπή τους, να τους αναγκάσεις να μοιράσουν έστω και μέρος των κερδών τους στους εργαζόμενους. Και μάλιστα σε συνθήκες οξύτατης οικονομικής κρίσης και ανταγωνισμού.

Ο Μελανσόν, στη συνέντευξή του επίσης αναπαράγει τα περί συνεργασίας με τη σοσιαλδημοκρατία που με τη «νίκη της Αριστέρας», θα αναγκαστεί «να αναθεωρήσει ορισμένα πράγματα και να επιστρέψει σε μια σαφή αριστερή πολιτική γραμμή». Ποια είναι αυτή η γραμμή; Την περιέγραψε παραπάνω: Αυτή της «καλύτερης» διαχείρισης του συστήματος. Μα εδώ ομολογεί πράγματι ότι θέλει συνεργασία με μια πολιτική δύναμη του κεφαλαίου. Και μάλιστα σε κυβέρνηση. Γίνεται κατανοητό πόσο «φιλολαϊκή» μπορεί να είναι αυτή η κυβέρνηση. Θυμηθείτε την πείρα της κεντροαριστεράς σε Ιταλία και Γαλλία. Διαχειρίστηκαν τον καπιταλισμό, αφόπλισαν το κίνημα, πέρασαν αντιλαϊκά μέτρα, μέχρι και σε πόλεμο συμμετείχαν (Γιουγκοσλαβία). Η πολιτική του Μελανσόν και των απανταχού οπορτουνιστών, είναι επικίνδυνη για τα λαϊκά στρώματα, γιατί σπέρνει αυταπάτες, τη στιγμή που είναι υπερώριμη η ανάγκη της σύγκρουσης με το κεφάλαιο και της πάλης για την εργατική λαϊκή εξουσία, που θα καταργήσει τους καπιταλιστές.

Οι εργαζόμενοι και στη Γαλλία και στην Ελλάδα δεν πρέπει να «τσιμπήσουν» στις δήθεν εύκολες λύσεις μέσα στα πλαίσια του συστήματος. Πολύ απλά, γιατί και τις καλύτερες των προθέσεων να έχει μια «αριστερή», «προοδευτική» κυβέρνηση -όπως ευαγγελίζονται και ο «αριστερός» Μελανσόν ή ο «σοσιαλιστής» Φρανσουά Ολάντ- για «φιλολαϊκά μέτρα», αν δε συγκρουστεί στο επίπεδο της οικονομίας με τα μονοπώλια, αν δεν έχει -που δεν έχει- στρατηγική ανατροπής τους (αν την είχε, δε θα καλλιεργούσε αυταπάτες χειραγώγησης των εργαζομένων και εγκλωβισμού τους σε λογική «φιλολαϊκού» καπιταλισμού που θα τον καταφέρει τάχα μια κυβέρνηση), τότε οποιοδήποτε ουσιαστικό φιλολαϊκό μέτρο είναι αδύνατο να εφαρμοστεί. Το γεγονός ότι όλοι αυτοί οι «αριστεροί» ούτε στο ελάχιστο δεν αμφισβητούν την καπιταλιστική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής, αποδεικνύει ότι είναι επικίνδυνοι για την εργατική τάξη και τα άλλα εκμεταλλευόμενα στρώματα. Αλλωστε οι «τρίτοι» δρόμοι, η ταξική συνεργασία και συναίνεση, ή «ενδιάμεσες εξουσίες» ανάμεσα στην αστική και την εργατική εξουσία, έχει αποδειχτεί και ιστορικά ότι λειτουργούν για τη διαιώνιση της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης. Οι εργαζόμενοι στη χώρα μας με την πείρα τους μπορούν να βγάλουν χρήσιμα συμπεράσματα. Σε συμπόρευση με το ΚΚΕ, με στρατηγική ανατροπής του καπιταλισμού και όχι διαχείρισης, μπορούν να προσδοκούν καλυτέρευση της ζωής τους, όπως τους αξίζει στον 21ο αιώνα. Αφαιρώντας την εξουσία από τα παράσιτα που τους απομυζούν. Γιατί είναι οι εργάτες που μπορούν να ζήσουν χωρίς καπιταλιστές και όχι το αντίθετο.

το ΚΚΕ δεν πλήρωσε το χαράτσι της ΔΕΗ

Τους ανησυχεί η οργανωμένη ανυπακοή

Γράφει ο Γ. Λακόπουλος στα ΝΕΑ για τη δήθεν «αποκάλυψη» ότι το ΚΚΕ δεν πλήρωσε το χαράτσι της ΔΕΗ, αλλά μόνο την αξία του ηλεκτρικού ρεύματος: «Ερώτηση: Ισχύει ο νόμος που επιβάλλει το χαράτσι, για τις κομματικές εγκαταστάσεις του Περισσού και την κατοικία της Παπαρήγα; Απ' ό,τι φαίνεται όχι. Δεν θέλουν να πληρώσουν, δεν πληρώνουν. Ο νόμος μάλλον είναι μόνο για... εθελοντές (...) Θα μπει τέλος στην ασυλία των κομμάτων έναντι των νόμων ή θα διαιωνίζεται; Απορία: Από τη στιγμή που ένα κόμμα και οι επικεφαλής του δεν πληρώνουν, γιατί να πληρώσουν οι υπόλοιποι; Γιατί να μην επικαλεσθούν όλοι την ίδια δικαιολογία και να τη σκαπουλάρουν; Γιατί ό,τι ισχύει - χωρίς συνέπειες - για το ΚΚΕ να μην ισχύει και για τους υπόλοιπους; Πιο απλά, η κυβέρνηση έχει δύο επιλογές: ή θα φροντίσει να πληρώσουν όλοι, ή θα αλλάξει το νόμο και θα τους απαλλάξει όλους. Εφόσον το χαράτσι είναι φόρος, η άρνηση πληρωμής φόρου είναι φοροδιαφυγή. Και η φοροδιαφυγή δεν μπορεί να θεωρηθεί πολιτική δραστηριότητα».

Επειδή αφελής δεν είναι, τα όσα γράφει υπηρετούν συγκεκριμένη στόχευση. Τι λέει ο αρθρογράφος των ΝΕΩΝ; Να μπουκάρει τώρα η ΔΕΗ στα σπίτια όσων δεν πλήρωσαν το χαράτσι και να κόψει το ρεύμα. Κατ' επέκταση, το κράτος να φροντίσει διά ροπάλου για την εφαρμογή κάθε (αντιλαϊκού) νόμου, εκεί όπου υπάρχουν αντιστάσεις στην εφαρμογή του. Γιατί, τέτοια περίπτωση είναι το χαράτσι. Το ΚΚΕ πρωτοστάτησε, για να εκφραστεί έμπρακτα η ανυπακοή στο συγκεκριμένο τέλος, που επιβλήθηκε με τον εκβιασμό «πλήρωσε γιατί θα σου κόψω το ρεύμα». Κάλεσε το λαό να μην πληρώσει το χαράτσι, αλλά μόνο την αξία του ρεύματος και τα τέλη για δήμο και ΕΡΤ. Το ίδιο έκαναν τα χιλιάδες μέλη του και βέβαια η ΚΕ στην έδρα της, στον Περισσό. Οι λαϊκές επιτροπές στις γειτονιές, όπου πρωτοστατεί το ΠΑΜΕ και οι άλλες αγωνιστικές συσπειρώσεις του κινήματος, χάλασαν τον κόσμο με διαμαρτυρίες και δυναμικές κινητοποιήσεις, αναδεικνύοντας ότι στο χέρι του λαού είναι να εμποδίσει το βάρβαρο μέτρο, παλεύοντας να ανατρέψει την πολιτική αυτών που το επέβαλαν και το εισπράττουν.

Το κάλεσμα βρήκε τέτοια ανταπόκριση και η δύναμή του πολλαπλασιάστηκε από τη λαϊκή αυτενέργεια σε τέτοιο βαθμό, ώστε η κυβέρνηση αναγκάστηκε να κάνει βήματα πίσω. Μέχρι και το ΣτΕ, παρά το γεγονός ότι νομιμοποιεί το χρέος, απαγορεύει τη διακοπή του ρεύματος αν δεν πληρωθεί το χαράτσι. Χιλιάδες λαϊκά νοικοκυριά, που δεν είχαν να πληρώσουν, γλίτωσαν από τη διακοπή του ρεύματος, εξαιτίας της αλληλεγγύης που θέριεψε από εκείνους που δεν ήθελαν να πληρώσουν. Αυτό είναι που κάνει τα ΝΕΑ, συνολικά τα Μέσα των αστών, να ανησυχούν, για την επίδραση που έχει στην τόνωση της αυτοπεποίθησης του λαού το αντιπάλεμα τέτοιων και άλλων μέτρων, στην προοπτική να τσακιστεί το σύνολο της αντιλαϊκής πολιτικής. Γι' αυτό κράζουν ενάντια στο ΚΚΕ, που πρωτοστατεί στην οργάνωση της λαϊκής πάλης. Αυτά είναι τα Μέσα τους: Μέσα προπαγάνδας ενάντια στο λαό, στους αγώνες και την πολιτική πρωτοπορία τους.

πρέπει να λυτρωθούμε

Πληθαίνουν οι διάφοροι υμνητές του συστήματος που μετά από κάθε βαρύγδουπο λογύδριο υπέρ των αντιλαϊκών μέτρων, εκτοξεύουν και το γενικό πόρισμα ότι «αυτό που χρειάζεται είναι να αλλάξουμε, ως λαός, νοοτροπία». Το λένε ΠΑΣΟΚονεοδημοκράτες, αποχωρήσαντες από τα κόμματα αυτά, το λέει η κυρία που έδιωξαν από τη ΝΔ, το ακούσαμε πρόσφατα και από ένα δίδυμο, στιχουργός - ηθοποιός, που συμπορεύεται με τον Κουβέλη. Ολοι τους και σε όλες τις εκδοχές της πολιτικής τους επιχειρηματολογίας, εν κατακλείδι καταλήγουν στη ...ριμάδα την «καθυστερημένη νοοτροπία», που οπωσδήποτε πρέπει να αλλάξει.

Ποια, άραγε, είναι η νοοτροπία που πρέπει να αλλάξουμε; Ποιες είναι οι κακές συνήθειες από τις οποίες οφείλουν να απαλλαγούν οι εργαζόμενοι της χώρας; Τι ακριβώς ζητείται από ένα λαό που, εδώ και δυο χρόνια, στενάζει κάτω από τις ερπύστριες μιας πολιτικής που σαρώνει και συνθλίβει τα πάντα;

***

Σε ποιους απευθύνονται όλοι αυτοί οι άθλιοι που δε χάνουν ευκαιρία να ελεεινολογήσουν σε βάρος των εργαζομένων και ολόκληρου του λαού, μόνο και μόνο για να βγουν λάδι τα αφεντικά, που με τον ένα ή τον άλλον τρόπο υπηρετούν;

• Στο λαό που εξαιτίας της πολιτικής διαχείρισης της κρίσης υπέρ του κεφαλαίου βλέπει κάθε τρεις και λίγο να μειώνονται μισθοί και συντάξεις;
• Στο ένα εκατομμύριο που είναι επίσημα οι άνεργοι ή σε αυτούς που για μήνες ξεροσταλιάζουν στις πιάτσες των ανέργων, αναζητώντας απεγνωσμένα ένα μεροκάματο;
• Στα εκατομμύρια όσων έντρομοι εξακολουθούν να πηγαινοέρχονται στη δουλειά τους, μη γνωρίζοντας τι τους ξημερώνει;
• Σε όσους εργάζονται με ελαστικά ωράρια, με ένα - δυο μεροκάματα τη βδομάδα, ή υποχρεούνται στον εκ περιτροπής εξευτελισμό, επειδή έτσι συμφέρει την εργοδοσία;
• Στις χιλιάδες των νέων που έχουν κορνιζάρει τα πτυχία τους και καλούνται να γίνουν η στρατιά των εργαζομένων που θα ζουν με 430 ευρώ;
• Στις οικογένειες των νέων που διαπιστώνουν ότι έκλεισαν πλέον οι πόρτες των παιδικών σταθμών, ή των δωρεάν συστηματικών εξετάσεων και εμβολιασμών των παιδιών τους;
• Στο γέροντα και στη γιαγιά που από χτες δεν τους έφτανε η σύνταξη, αλλά τώρα πρέπει να πληρώνουν και τα χάπια της πίεσης από πάνω;
• Στους εκατοντάδες χιλιάδες αυτοαπασχολούμενους που εξαερώνονται κάτω από το καθεστώς επικράτησης των μεγάλων μονοπωλιακών ομίλων;
• Στους αγρότες που υποχρεώνονται να θέσουν σε αγρανάπαυση τα χωράφια τους, επειδή έτσι έχουν μικρότερη χασούρα, σε σχέση με τις τιμές που τους δίνουν οι μεγαλέμποροι;
• Στους αλιείς που, για να κλείσουν κάποια τρύπα από τις υποχρεώσεις που έχουν συσσωρευτεί, εξαναγκάζονται να υποταχθούν στις μεθοδεύσεις της ΕΕ που τους πληρώνει για να «σπάσουν» τα σκάφη τους;
• `Η μήπως στους εργάτες της «Χαλυβουργίας» και τόσων άλλων μονάδων, που ματώνουν μόνο και μόνο για να μπορούν να φέρνουν το μεροκάματο στο σπίτι;

***

Ολοι αυτοί που ζητάνε από τους εργαζόμενους να αλλάξουν νοοτροπία, είτε πρόκειται για το ασκέρι του ΠΑΣΟΚ που ποδοπάτησε τους εργαζόμενους, είτε μιλάμε για τους άλλους της ΝΔ που περιμένουν, για να ολοκληρώσουν την ισοπέδωση, μαζί και εκείνοι που λιγουρεύονται θώκους και αξιώματα σε αυτό το σύστημα, για το λαό δεν είναι απλά πολιτικοί αντίπαλοι. Είναι ορκισμένοι εχθροί του. Πώς αλλιώς να ερμηνεύσει κανείς ότι τολμούν να κατηγορήσουν τους εργαζόμενους και το λαό για «καθυστερημένες αντιλήψεις» ή«συντεχνιακό πνεύμα», επειδή δεν καταπίνουν αμάσητα και αντιδρούν, για παράδειγμα:

• Στην αντίληψη που λέει ότι είναι ...ταμπού η μόνιμη εργασία, οι αξιοπρεπείς αμοιβές των εργαζομένων και οι ανθρώπινες συντάξεις για τους ηλικιωμένους.
• Στην επιβολή όλο και περισσότερων φόρων.
• Στην καθιέρωση διαφόρων χαρατσιών αφαίμαξης του λαϊκού εισοδήματος.
• Στη λεηλασία των αποθεματικών των δικών τους ασφαλιστικών ταμείων, των δημόσιων νοσοκομείων, των ΑΕΙ κ.λπ.
• Στην πολιτική που λέει ότι ο εργαζόμενος πρέπει να δέχεται αγόγγυστα την κατάργηση όλων των καταχτήσεών του, να πληρώνει πλέον για τις υπηρεσίες Υγείας, για τα φάρμακα και κάθε άλλη ανάγκη που έχει.
• Στην κλιμάκωση των μέτρων που οδηγεί στη συνεχώς μεγαλύτερη οικονομική εξαθλίωση των λαϊκών νοικοκυριών.

***

Δεν είναι η νοοτροπία των εργαζομένων που πρέπει να αλλάξει σε αυτόν τον τόπο. Δεν είναι οι ανάγκες των εργαζομένων για ανθρώπινες συνθήκες διαβίωσης, από τις οποίες πρέπει να απαλλαγούμε. Η παραφωνία είναι η οικονομική καπιταλιστική πολιτική που υπηρετεί το κεφάλαιο, εφαρμόζοντας αντιλαϊκά μέτρα - κόλαση για την έξοδο από την κρίση σε όφελος του κεφαλαίου. Καταστροφή για τον τόπο δεν είναι η πάλη για την εξασφάλιση μόνιμης και σταθερής εργασίας με καλούς μισθούς στη βάση των αντικειμενικών δυνατοτήτων της χώρας, αλλά να υπάρχουν δυνάμεις, που για χάρη του επιχειρηματικού κέρδους, επιδιώκουν να ανατρέψουν κάθε δεδομένο γύρω από τις εργασιακές σχέσεις. Οπισθοδρόμηση για το λαό και τον τόπο αποτελεί η πολιτική που οδηγεί στην υποταγή μας στην πλουτοκρατία στη λογική του κέρδους και τις πολιτικές δυνάμεις που την υπηρετούν. Από αυτές τις νοοτροπίες πρέπει να λυτρωθούμε και οι επικείμενες εκλογές, η προοπτική να βγάλουμε όσο γίνεται πιο ενισχυμένο το Κόμμα, είναι μια ευκαιρία να τους δείξουμε ότι όσα λένε τα ακούμε βερεσέ!

«Μιλάμε μόνο τη γλώσσα της αλήθειας»...

Κάτω από τη φωτογραφία του Βενιζέλου η εφημερίδα «Τα Νέα» έγραφαν στη χτεσινή πρώτη τους σελίδα:

«Μιλάμε μόνο τη γλώσσα της αλήθειας»...

Σύμφωνα, λοιπόν, με τα «Νέα», το «νέο ΠΑΣΟΚ» του Βενιζέλου είναι αυτό που «μιλά μόνο τη γλώσσα της αλήθειας»...

Και για να δείτε το σεβασμό που τρέφουν τα «Νέα» προς τους αναγνώστες τους, σκεφτείτε ότι χτες, που έγραψαν τα παραπάνω περί των αδιατάρακτων (!) σχέσεων του ΠΑΣΟΚ (!!) με τη γλώσσα της αλήθειας (!!!), δεν ήταν καν... Πρωταπριλιά!

ΤΡΑΠΕΖΙΤΕΣ - ΣΕΒ Λυσσάνε για τα κρατικά δισ.

ΤΡΑΠΕΖΙΤΕΣ - ΣΕΒ

Λυσσάνε για τα κρατικά δισ.

«Ανακεφαλαιοποίηση» με πράξη νομοθετικού περιεχομένου

Με πράξη νομοθετικού περιεχομένου, με τη βούλα του Υπουργικού Συμβουλίου, πιθανόν αρχές της επόμενης βδομάδας, η συγκυβέρνηση του μαύρου μετώπου, έρχεται να διευθετήσει την υπόθεση ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών, την ενίσχυσή τους με τον προβλεπόμενο πακτωλό από τα νέα δάνεια των ιμπεριαλιστικών Οργανισμών.

Η διαμόρφωση του τελικού σχεδίου, οι όροι και προϋποθέσεις για την ένταξη των τραπεζών στην ομπρέλα προστασίας του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας, συζητήθηκαν σύμφωνα με πληροφορίες, στη χτεσινή συνάντηση του Πρωθυπουργού Λ. Παπαδήμου με τον υπουργό Οικονομικών Φ. Σαχινίδη.

Στην αντιλαϊκή πρόκληση δόθηκε συνέχεια χτες από τους μεγαλοβιομηχάνους του ΣΕΒ που έσπευσαν να συνταχτούν με τα αδέλφια τους τους τραπεζίτες, να στηρίξουν τις προβαλλόμενες νέες αξιώσεις, να επιχειρηματολογήσουν συνολικά για τα συμφέροντα της τάξης τους. Ο ΣΕΒ σε ανακοίνωσή του επισημαίνει πως η «ανάγκη εκτεταμένης επανακεφαλαιοποίησης δεν προέκυψε από δικά τους λάθη» αλλά από τα κρατικά ομόλογα, αυτά δηλαδή που όλοι μαζί κούρεψαν. Οι μεγαλοβιομήχανοι συντάχτηκαν απόλυτα με τις βλέψεις των τραπεζών και άλλων τμημάτων του κεφαλαίου. Αξιώνουν να «δοθεί η ευχέρεια στα ιδιωτικά κεφάλαια να συμμετάσχουν τώρα στην επανακεφαλαιοποίηση». Η τέτοια «ευχέρεια» στο πλαίσιο της ελεύθερης κίνησης κεφαλαίων είναι απόλυτα δεδομένη. Εν προκειμένω, ενδιαφέρονται για πρόσβαση σε κάθε είδους και προέλευσης υπερσυσωρευμένα κεφάλαια, που θα ενδιαφέρονταν να «επενδύσουν» στα μετοχικά κεφάλαια των τραπεζών.

Στα υπό διευθέτηση ζητήματα της «ανακεφαλαιοποίησης» είναι τα δικαιώματα που θα αποκτήσουν οι σημερινοί μεγαλομέτοχοι, προκειμένου, όταν μπορέσουν να ανακτήσουν τις μετοχές τους σε προνομιακές τιμές. Για το θεαθήναι και μόνο είναι η συζήτηση για το ύψος των επιτοκίων που θα καταβάλλουν για την παρεχόμενη κρατική στήριξη. Στο πρώτο «πακέτο» με τα 28 δισ. ευρώ της κυβέρνησης ΝΔ προβλέπονταν επιτόκια 10%, τα οποία ουδέποτε πληρώθηκαν...

Αμεση λύση είναι πανίσχυρος λαός και πανίσχυρο ΚΚΕ την επομένη της κάλπης

Αμεση λύση είναι πανίσχυρος λαός και πανίσχυρο ΚΚΕ την επομένη της κάλπης

Σε μαζική συγκέντρωση του Κόμματος στην Καλλιθέα μίλησε χτες η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Αλέκα Παπαρήγα. Μεταξύ άλλων, σημείωσε στην ομιλία της:

«Μόλις πρόλαβαν να καταθέσουν για διαβούλευση, για συζήτηση δε θα το φέρουν τώρα στη Βουλή, αλλά θα το φέρουν αμέσως μετά τις εκλογές, ένα νομοσχέδιο το οποίο ας μην παρασυρθεί κανείς, φαινομενικά έχει σχέση με το δημόσιο τομέα, τη δημόσια διοίκηση, τους δημόσιους υπαλλήλους. Στην πραγματικότητα όμως αφορά όλους, τα εργατικά λαϊκά στρώματα. Την Τρίτη θα δώσουμε αναλυτικά τις θέσεις μας για ένα νομοσχέδιο που θα το φέρουν μετά τις εκλογές.

Τα λέμε αυτά για τον εξής λόγο: Γιατί σήμερα οι εργαζόμενοι πρέπει να σκεφτούν ένα πράγμα. Οτι αν πριν 5, 10 και 15 χρόνια μια περιοχή, μια συνοικία, ένας τομέας, ένα κλάδος, μπορούσε μέσα από σημαντικούς αγώνες να αποσπάσει κάποιες κατακτήσεις, χωρίς οι υπόλοιποι κλάδοι να μπορούν να επωφεληθούν ή κάποιες άλλες συνοικίες, κάποιες άλλες περιοχές, σήμερα τα πράγματα είναι εντελώς καθαρά. 'Η χάνουμε όλοι μαζί εμείς οι εργαζόμενοι ή θα νικήσουμε κυριολεκτικά όλοι μαζί, με τα σημερινά δεδομένα. Οπωσδήποτε τα επόμενα χρόνια μπορεί και πρέπει να γίνει δραστική αλλαγή στο συσχετισμό δυνάμεων. Αλλά και αυτές οι εκλογές, αν δε δημιουργήσουν προϋποθέσεις, τότε είναι εντελώς καθαρό, θα χάσουμε όλοι μαζί.

Από τη χτεσινή συγκέντρωση

Και ακριβώς υπάρχει ένα πρόσθετο πρόβλημα, που δυστυχώς ένα σημαντικό μέρος των εργαζομένων, παρά την πείρα του, ακόμα δεν το έχει συνειδητοποιήσει. Ακόμα και σε έναν κλάδο, αν η καπιταλιστική εργοδοσία για τον άλφα ή βήτα λόγο θελήσει να κάνει μια υποχώρηση, δεν την αφήνει συνολικά η καπιταλιστική εργοδοσία και τα όργανά της. Γιατί, σου λέει, αν κάπου γίνει μια υποχώρηση σε ένα μεγάλο τόπο δουλειάς, τότε θα πάρουν κουράγιο και οι υπόλοιποι. Και είναι αποφασισμένοι να ισοπεδώσουν κυριολεκτικά προς τα κάτω όλους.

Επομένως, χωρίς να αποκλείουμε τον επόμενο χρόνο, το μεθεπόμενο, ένας κλάδος, μια περιοχή να έχει αποτελέσματα -και εμείς δε θα τσιγκουνευτούμε, δε λέμε όλα ή τίποτα- αλλά πρέπει να είναι καθαρό, πολύ περισσότερο από πριν, πως το συγκεκριμένο πρόβλημα ενός κλάδου, μιας περιοχής εξαρτάται από τη γενική πορεία των πραγμάτων, από την επίλυση όπως λέμε εμείς του γενικού πολιτικού προβλήματος.

Τρομοκρατία και αυταπάτες

Για να δείτε τώρα πώς πάμε για εκλογές. Βεβαίως, δεν είναι καινούριο φαινόμενο αυτό, δεν υπάρχει εκλογική περίοδος που επιτρέπεται ελεύθερα, όχι μόνο στον κάθε εργαζόμενο, αλλά ακόμα και σε αυτόν που έχει αγωνιστεί, να διαμορφώσει με κάποια αντικειμενικά κριτήρια την πεποίθησή του για το τι θα ψηφίσει. Αλλά τούτη την περίοδο θα χρησιμοποιηθούν και παλιά και νέα όπλα. Π.χ. θα είναι οι εκλογές με τα πιο βαριά και πιο επικίνδυνα τρομοκρατικά διλήμματα. Και ταυτόχρονα, με τις πιο παραπλανητικές αυταπάτες. Και τα δυο τα μπλοκ θα παίξουν. Εκεί που δεν μπορούν να τρομοκρατήσουν θα καλλιεργήσουν αυταπάτες.

Κύριο όπλο είναι τα τρομοκρατικά διλήμματα αλλά και οι αυταπάτες θα παίξουν ένα σημαντικό ρόλο. Και ταυτόχρονα, θα κάνουν ορισμένους επιδέξιους χειρισμούς για να συσκοτίσουν ακόμη περισσότερο στη συνείδηση του λαού, γιατί στην Ελλάδα ξέσπασε κρίση και όχι μόνο στην Ελλάδα, ποιος ευθύνεται, τι ευθύνεται για την κρίση, ακριβώς για να μπορέσουν να χειραγωγήσουν την ψήφο με τη μεγαλύτερη νόθευση της λαϊκής συνείδησης και θέλησης. Με την τρομοκρατία θα ξαναπώ και τις αυταπάτες.

Εμείς βάζουμε ένα ερώτημα και καλούμε το λαό να σκεφτεί πάνω σε αυτό. Καλά, τώρα τις τελευταίες μέρες, δεν υπάρχει μέρα που να μην ξεσπά η ανάδειξη στην επιφάνεια ενός υπαρκτού σκανδάλου. Εχετε ακούσει, τα ξέρετε για το ΙΚΑ Καλλιθέας, έγιναν, δεν τα αμφισβητούμε. Σκάνδαλα στις πολεοδομίες, σκάνδαλα από εδώ και από εκεί, αν δεν έχουν μια μέρα να βγάλουν ένα σκάνδαλο, βγάζουν αυτά που έχουν βγάλει πριν από έξι μήνες. Το σκάνδαλο στην ΓΕΝΟΠ - ΔΕΗ. Δεν αμφισβητούμε ότι αυτά τα σκάνδαλα έγιναν. Και θα γίνουν κι άλλα και θα αποκαλυφθούν κι άλλα.

Γιατί αυτός ο ορυμαγδός σκανδάλων; Για να δείξουν το λαό και να πισωγυρίσουν τη συνείδηση του λαού εκεί που έχει κάνει σοβαρά βήματα προς τα εμπρός, ότι η κρίση ξέσπασε στην Ελλάδα γιατί υπάρχει αυτό που είπε π.χ. ο Γιώργος Παπανδρέου, τα λαμόγια, αυτοί που έκλεψαν δημόσιο χρήμα και ότι η κύρια αιτία της κρίσης είναι αυτοί. Και η ΝΔ τα ίδια λέει, μόνο που τα φορτώνει στους πρασινοφρουρούς και το ΠΑΣΟΚ στους γαλάζιους φρουρούς.

Και μάλιστα κάνουν την εξής πονηριά. Η χειραγώγηση του λαού γίνεται και με το άγριο αλλά γίνεται και με τη σοβαροφανή συζήτηση. Και με τη συζήτηση, αυτό που λέμε τη χαζοχαρούμενη -να το πω έτσι- αλλά και τη σοβαρή. Λένε, π.χ. αν δεν είχαν γίνει τα σκάνδαλα στο ΙΚΑ Καλλιθέας τότε θα είχαμε εξοικονομήσει, ξέρω εγώ 500.000 ευρώ, 1.000.000 ευρώ. Αν η ΓΕΝΟΠ - ΔΕΗ δεν είχε φάει τα χρήματα της ΔΕΗ τότε θα είχαμε εξοικονομήσει 500.000 ευρώ, 2.000.000 ευρώ. Αν δεν υπήρχαν τα φακελάκια στους γιατρούς θα είχαμε επωφεληθεί τόσα. Και βγάζουν λοιπόν διάφορα νούμερα για να εξηγήσουν στο λαό που πήγαν τα χρήματα. Ε, όχι, λένε ψέματα.

Κρύβουν τη «νόμιμη» κλοπή

Λένε ψέματα από ποια πλευρά; Σε δύο τομείς. Πρώτος, ακόμα και αν πάρεις τα νούμερα, αυτά δηλαδή που δόθηκαν, μίζες, που αφαιρέθηκαν με απατεωνιές, αυτοί που έπαιρναν επιδόματα κλπ., όλα αυτά αν τα μαζέψεις απέχουν πάρα πολύ μακριά από αυτό που λέμε δημόσιο χρέος και ελλείμματα. Ακόμα και να το πάρεις αριθμητικά. Τι θέλουν να κρύψουν; Θέλουν να κρύψουν εκεί που πραγματικά γίνεται η εκμετάλλευση και η νόμιμη κλοπή.

Εμείς μετράμε καταρχήν το εξής πράγμα. Οτι κλέβουν νόμιμα, αυτή είναι η καπιταλιστική ιδιοκτησία και η εκμετάλλευση, κλέβουν νόμιμα, με τη βούλα του νόμου τον εργαζόμενο. Ακόμα και αυτόν που έχει σχετικά υψηλότερο μισθό, και αυτόν που έχει μεσαίο μισθό και αυτόν που έχει κατώτατο. Τον κλέβουν νόμιμα γιατί του δίνουν αμοιβή που καλύπτει ένα μέρος της δουλειάς του. Τις τρεις ώρες δουλειάς, τις τέσσερις; Τον υπόλοιπο χρόνο ο εργαζόμενος δουλεύει δωρεάν.

Τον κλέβουν με τους άμεσους και έμμεσους φόρους. Τον κλέβουν με τις ασφαλιστικές κρατήσεις των ασφαλισμένων, και με τις ασφαλιστικές κρατήσεις της εργοδοσίας. Ενα μέρος που δίνει η εργοδοσία για το ΙΚΑ, από πού βγάζει αυτά τα λεφτά και τα δίνει; Από την κλοπή του μόχθου του εργαζόμενου. Υπάρχει λοιπόν η νόμιμη κλοπή.

Δεύτερον, δεν τα ξέρουν αυτά τα σκάνδαλα, δεν μπορούσαν να τα αποκαλύψουν; Τώρα τα θυμήθηκαν, την περίοδο της κρίσης και προεκλογικά; Είναι τυχαίο που κάθε μέρα βγάζουν από έναν άσσο στο μανίκι; Σε ένα πολύ μεγάλο μέρος το ξέρανε και ένα άλλο μέρος μπορούσαν να το υποπτευθούν. Τι ήταν αυτά τα σκάνδαλα που έγιναν; Να το πούμε καθαρά. Μορφή εξαγοράς εργαζομένων. Και μάλιστα, ξέρετε, προτιμούν αντί να δίνουν αυξήσεις να δίνουν επιδόματα κάτω από το τραπέζι. Προτιμούν αντί να δίνουν αυξήσεις και επιδόματα σε όλους, να τους αφήνουν να κλέβουν, ναι το κράτος, στην πραγματικότητα τα ασφαλιστικά ταμεία και τους εργαζόμενους.

Σημαίνει ότι εμείς βάζουμε σε δεύτερη μοίρα τα σκάνδαλα; Οχι. Αλλά κοιτάξτε να δείτε, πώς διαμορφώθηκε η εργατική αριστοκρατία στην Ελλάδα; Πώς κατάφεραν ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, παρά το γεγονός ότι εδώ και μια 15ετία έχουν αρχίσει να συναντάνε τη λαϊκή δυσαρέσκεια, πώς γίνεται και την ώρα της κάλπης να πηγαίνουν να τους ξαναψηφίζουν και την επόμενη μέρα να λένε ότι όλοι είμαστε κοψοχέρηδες. Είναι μορφή εξαγοράς. Και δυστυχώς, είναι εξαγορά με διαφθορά. Ακριβώς έχουν διαφθείρει ένα μέρος του λαού συνειδητά.

Και μάλιστα, στη διαφθορά προσπαθούν να τραβήξουν και ανθρώπους που είναι στη δράση. Δεν έχουν ευθύνη αυτοί που διαφθείρονται; Μεγάλη. Δεν μπορούμε όμως να τους βάζουμε όλους στην ίδια μοίρα. Και δεν μπορούμε να υιοθετήσουμε το «όλοι τα φάγαμε». Εστω και αν υπάρχει ένα τμήμα εργαζομένων που έχει συμμετάσχει σε τέτοιες λοβιτούρες και που βεβαίως δεν είναι οι λοβιτούρες που διαμορφώνουν αυτό το μεγάλο χρέος.

Κοροϊδεύουν οι «αντιμνημονιακοί»

Κοιτάξτε τώρα να δείτε αυτή η λογική, ότι είναι εύκολο να βρούμε χρήματα και να βελτιωθεί η ζωή του λαού με κάποια ημίμετρα. Αυτή η λογική περνάει και στα λεγόμενα κόμματα τις «αντιμνημονιακές» δυνάμεις ή τις δεξιές «αντιμνημονιακές» δυνάμεις ή τις αριστερές «αντιμνημονιακές» δυνάμεις. Γιατί. π.χ. ο Π. Καμμένος λέει, είχε μια ολόκληρη συνέντευξη, όταν θα πάρουμε τις γερμανικές αποζημιώσεις, πως θα τις αξιοποιήσουν για το λαό. Εχουμε επιχείρημα γι' αυτό. Βεβαίως και εμείς παλεύουμε να τις πάρουμε. Αλλά πού; Απ' έξω θα έρθουν τα χρήματα. Η Γερμανία...

Μα και τις γερμανικές αποζημιώσεις να πάρεις, δεν φτάνουν για να καλύψουν τις τεράστιες ανάγκες του λαού και τις τεράστιες ανάγκες τις υπαρκτές μιας φιλεργατικής, φιλολαϊκής ανάπτυξης της χώρας. Είναι άλλο πράγμα, είναι πολιτικό μας δικαίωμα, είναι ηθικό δικαίωμα. Χθες π.χ. ο Τσίπρας στη συγκέντρωση στο Αιγάλεω είπε το εξής πράγμα. Οταν λέει θα γίνει η κυβέρνηση της αριστεράς θα έρθουν οι τραπεζίτες και θα μας παραδώσουν τα κλειδιά. Εχετε δει εσείς σε ποια χώρα του κόσμου επειδή βγήκε μια κυβέρνηση της αριστεράς να παρέδωσαν οι τράπεζες τα κλειδιά στην κυβέρνηση; Αμα δεν τους πάρει ο λαός αυτά τα κλειδιά και όχι με τη θέληση της πλουτοκρατίας, όχι μια κυβέρνηση, πρέπει ο λαός να τα πάρει.

Ξεχάσαμε τη Χιλή με τον ηρωικό πραγματικά Αλιέντε που προτίμησε να πεθάνει παρά να παραδοθεί. Ξεχάσαμε την Πορτογαλία, ξεχνάμε τι γίνεται στη Βενεζουέλα. Ξεχνάμε δηλαδή τι έχει γίνει σε όλα τα μήκη και πλάτη της, όχι που βγήκε μια κυβέρνηση αριστερή, αλλά που βγήκε μια κυβέρνηση που σε μια φάση δεν ήταν 100% αρεστή στην πλουτοκρατία της χώρας. Και μάλιστα είπε και το εξής πράγμα. Μας απειλούν λέει οι εφοπλιστές ότι άμα γίνει «κυβέρνηση της αριστεράς» θα βγάλουν την ελληνική σημαία και θα πάνε να κρεμάσουν σημαία Λιβερίας. Ομως λέει οι βίλες τους είναι στην Ελλάδα, εμείς θα τις φορολογήσουμε.

Καλά, πιστεύει κανείς ότι φορολογώντας τις βίλες των βιομηχάνων και των εφοπλιστών στην Ελλάδα μπορούν να μαζευτούν τόσα χρήματα; Δηλαδή, θα τους αφήσεις τις επιχειρήσεις, θα τους αφήσεις να πάρουν τα πλοία από την Ελλάδα και να φύγουν, θα τους αφήσεις να πάρουν και τα μετρητά τους και να φύγουν, θα τους αφήσεις και τα εργοστάσια να τα έχουνε και θα πας να τους φορολογήσεις τις βίλες. Και από τη φορολογία της βίλας θα γίνει η ανασυγκρότηση της οικονομίας και η ανακατανομή του πλούτου. Φορολογία της βίλας, όχι κοινωνικοποίηση που λέμε εμείς.

Αναρωτιόμαστε εμείς: Ανθρωποι που πήραν μέρος στους αγώνες, που είναι εκατοντάδες χιλιάδες σήμερα, καινούριοι άνθρωποι, χρειάζεται να έχεις τελειώσει το Χάρβαρντ, να είσαι οικονομολόγος με πτυχίο, για να μην καταλάβεις, ότι όλα αυτά που σου λένε, για το από πού θα εξοικονομηθούν τα λεφτά, απ' την περιστολή της διαφθοράς, ή τη φορολόγηση, ή απ' τα κλειδιά που θα σου δώσουν οι τραπεζίτες -σκεφτείτε οι τραπεζίτες να παραδίδουν τα κλειδιά από φόβο για μια κυβέρνηση με ένα μετά-ΠΑΣΟΚ και τη ΔΗΜΑΡ και τον Τσίπρα θα φοβηθούν και θα πάνε να παραδώσουν τα κλειδιά;

Ποια κλειδιά; Οι τραπεζίτες κατ' αρχήν, είναι ιδιοκτήτες επιχειρήσεων δεν είναι μόνο τραπεζών, έχουνε επενδύσεις στο εξωτερικό. Και θα φοβηθούν με την ψήφο, μόλις ανοίξει η κάλπη θα φοβηθούν και θα 'ρθουν να τα παραδώσουν.

Μεγάλη και η ατομική ευθύνη

Γι' αυτό εμείς θεωρούμε ότι η ευθύνη σήμερα του κάθε εργάτη, του υπάλληλου, είτε στον ιδιωτικό είτε στο δημόσιο τομέα, η ευθύνη αυτού που έχει ένα μικρομάγαζο και που ταλαιπωρείται από τις αλυσίδες των πολυκαταστημάτων κι άλλων μεγάλων επιχειρήσεων και του φτωχού αγρότη μεγαλώνει, ιδιαίτερα αυτουνού που παρακολουθεί τις εξελίξεις, έχει ένα ορισμένο βαθμό πολιτικοποίησης, έχει πάρει μέρος στους αγώνες. Δε σημαίνει ότι δεν έχουμε και 'μεις ευθύνη να πείσουμε. Αλλά υπάρχει και η ατομική ευθύνη.

Λέει παραδείγματος χάρη ο Σαμαράς, "εγώ θέλω αυτοδύναμη κυβέρνηση, για να επαναδιαπραγματευτώ τα ισοδύναμα που θα δώσω για το χρέος, για να μην επιβαρυνθεί ο λαός". Τι λέει; Θα επαναφέρω τις κατώτατες συντάξεις. Οταν παραλάβεις συντάξεις 300 ευρώ, θα πάει να δώσει άλλα 50 ευρώ. Αν είναι δυνατόν αυτό να είναι κριτήριο... Ξέρετε τι σημαίνει "ισοδύναμα"; Θα τα αφαιρέσει από κάπου αλλού. Θα τα αφαιρέσει από αυτούς που παίρνουν 600 και 500. Αυτά είναι τα ισοδύναμα, θα αφαιρεθούν μέσα από τον ίδιο το λαό. Αν ένας έχει 1.200 ευρώ μισθό θα του πούνε πέσε παρακάτω, γιατί δεν μπορώ να τα πάρω από αυτόν που παίρνει 700. Αυτό είναι "άλλη" πολιτική; Για να μην σας πω, ούτε ισοδύναμα δεν πρόκειται να καταθέσει, αλλά δεν είναι αυτή η λύση.

Το ΠΑΣΟΚ λέει το εξής πράγμα: Κοιτάξτε να δείτε, εγώ ό,τι κι αν είμαι, ό,τι λάθη κι αν έχω κάνει, παραμένω προοδευτικό κόμμα. Τώρα το τι είναι προοδευτικό, τι είναι αριστερό, τι είναι οτιδήποτε... Εδώ φτάσαμε δυστυχώς σε επίπεδο Ευρώπης να τα χάνει κανείς κι όταν ακούει ότι αυτό είναι κομμουνιστικό. Δυστυχώς! Δεν αρκεί να 'χεις το όνομα, πάνω απ' όλα πρέπει να 'χεις τη χάρη. Τώρα τα αριστερός, προοδευτικός, δημοκράτης, ακόμα και κομμουνιστής, κομμουνιστικό κόμμα, αν πάρουμε σε παγκόσμιο επίπεδο, είναι λίγο μπέρδεμα. Γιατί δυστυχώς οι τίτλοι δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα.

Είμαι λέει, λοιπόν, προοδευτικό κόμμα και θα συνεργαστώ με άλλες αριστερές δυνάμεις και δημιουργεί την εντύπωση, ότι "δεν θα 'μαι καλύτερος από την αυτοδύναμη ΝΔ"; 'Η, μια "κυβέρνηση της αριστεράς" δεν θα είναι καλύτερη από μια κυβέρνηση της ΝΔ; Εμείς εδώ ξεκαθαρίζουμε τα πράγματα. Κι αν θέλετε είναι θετικό ότι σ' αυτήν την εκλογική μάχη μπαίνει στο επίκεντρο το ζήτημα της συμμετοχής σε μια κυβέρνηση. Και είναι θετικό από ποια πλευρά. Πρώτα πρώτα γιατί μας δίνεται η ευκαιρία, αυτό που λέγαμε πριν πολλά χρόνια και ενδεχομένως δεν ήταν ώριμο να γίνει κατανοητό ευρύτερα, να ξεκαθαριστεί, γιατί δεν πρόκειται να πάρουμε μέρος σε καμία κυβέρνηση, είτε υπάρχει είτε δεν υπάρχει αυτοδυναμία. Και αυτό δεν είναι δικιά μας ευθύνη.

Αυτό είναι το ατού που έχει το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας. Και αυτό το ατού και το πλεονέκτημα, μπορεί να το αξιοποιήσει ο καθένας που ανήκει στα εργατικά λαϊκά στρώματα, χωρίς σε καμία περίπτωση να του ζητείται από εμάς να συμφωνήσει σε όλα μαζί μας. Αλίμονο αν το ΚΚΕ υπέκυπτε σ' αυτήν την πίεση και σ' αυτό το δίλημμα, "κυβέρνηση ή ακυβερνησία", κι έπαιρνε μέρος σε μια κυβέρνηση η οποία και με τη συμμετοχή του ΚΚΕ δεν θα μπορεί να κάνει το παραμικρό θετικό σε σχέση με τις ανάγκες και τα αιτήματα του λαού.

Μιλάμε για εργατική λαϊκή εξουσία

Εμείς αντιπαραθέτουμε σε οποιαδήποτε μορφή κυβέρνησης μπορεί να σχηματιστεί, ή επιχειρήσουν να σχηματιστεί, την εξής θέση: Η άμεση λύση για το λαό, η τωρινή λύση, στις 7 Μάη, είναι πανίσχυρος λαός, πανίσχυρο ΚΚΕ. Είναι η άμεση λύση. Σημαίνει ότι θα λυθούν όλα τα προβλήματα; Οχι. Σημαίνει από καλύτερες θέσεις αποκρούεις και διεκδικείς. Αυτή την άμεση λύση εμείς μπορούμε να την προσφέρουμε και να την εγγυηθούμε όσον αφορά τη σταθερότητά μας, την ωριμότητά μας, την εμπειρία μας. Δεν μένουμε εκεί.

Και δικαιολογημένα ο καθένας θα πει: Καλά, εσείς δεν θέλετε να κυβερνήσετε; Εμείς λοιπόν σε αυτό το ζήτημα, ποια κυβέρνηση και διακυβέρνηση απαντάμε: Εργατική λαϊκή εξουσία και βεβαίως σε αυτή την εξουσία, το ΚΚΕ θα είναι η πρωτοπόρα, η πολιτική, η καθοριστική δύναμη, αλλά που στην εξουσία θα είναι η εργατική τάξη και θα εκφράζονται και τα συμφέροντα των συμμάχων της. Δεν μιλάμε για εξουσία του ΚΚΕ, γιατί ή θα είναι η αστική τάξη στην εξουσία, όπως είναι σήμερα, και το πολιτικό της προσωπικό, πότε είναι το ΠΑΣΟΚ πότε είναι η ΝΔ, ή άλλοι σχηματισμοί που μπορεί να γίνουν. Ε, λοιπόν, στην εξουσία θα είναι η εργατική τάξη και το εννοούμε.

Και μάλιστα δεν θα είναι μια κυβέρνηση με τα υπουργεία της. Αυτή η εξουσία δεν θα έχει καμία σχέση και στη μορφή και στο περιεχόμενο και στη διαδικασία εκλογής της, με αυτές τις κυβερνήσεις που βγαίνουν μέσα από τις εκλογικές διαδικασίες κάθε 2, 3 ή 4 χρόνια.

Είναι εγγύηση το ΚΚΕ να είναι δύναμη αντιπολίτευσης όχι μόνο μέσα στη Βουλή, στο λαό, στα εργοστάσια, στους τόπους δουλειάς, στις γειτονιές, γιατί ο αγώνας που θα χρειαστεί θα είναι αγώνας όπου ντε φάκτο ο λαός πρέπει να ακυρώσει νόμους. Σ' αυτό το δρόμο θα δυναμώσεις και για τη μεγαλύτερη κοινωνική επαναστατική αλλαγή, την κατάκτηση της εργατικής λαϊκής εξουσίας.

Σ' αυτό το δρόμο έχουν συμφέρον να 'ρθουν και αυτοί που ενδεχομένως φοβούνται την εργατική εξουσία ή φοβούνται τη ρήξη σε αυτή την κατεύθυνση. Αλλά πρέπει να φοβηθούν τα χειρότερα που έρχονται. Να φοβηθούν ενεργητικά και αγωνιστικά. Εμείς λοιπόν ξεκαθαρίζουμε: Σε καμία κυβέρνηση απ' αυτές τις πιθανές που μπορεί να προκύψουν από τις εκλογές δεν μετέχουμε.

Θα διαλέξουμε το δύσκολο, το σύνθετο και τον πιο χρήσιμο για το λαό δρόμο, να μετατρέψουμε την κάθε γειτονιά, τον κάθε τόπο δουλειάς σε κάστρο πάλης. Και τότε να δούμε τι θα κάνουν αυτές οι κυβερνήσεις. Πρέπει δηλαδή στις εκλογές, όποια κυβέρνηση σχηματιστεί να αισθάνεται ότι το κίνημα θα φουντώσει, αυτό που λένε "θα γίνει κοινωνική εξέγερση" να το φοβηθούν. Πραγματικά. Οχι να εφησυχάσουν ότι βάλανε το λαό στο χέρι για άλλη μια φορά.

Και ακούμε μάλιστα και το εξής: Οτι το ΚΚΕ θα έχει ευθύνη αν αντί να εκλεγεί μια κυβέρνηση της αριστεράς, εκλεγεί μια κυβέρνηση της δεξιάς. Τέτοια μίμηση του ΠΑΣΟΚ. Τον "τρίτο δρόμο" για το σοσιαλισμό του ΠΑΣΟΚ. Αυτά, δηλαδή τα πιο ριζοσπαστικά που ακούγονται, είναι να ξαναναβιώσει το δίλημμα "δεξιά ή αριστερά". Οχι κύριοι. Γιατί στο κάτω κάτω, είναι και ευθύνη του λαού να αποφασίσει. Αν δεν είναι έτοιμος για μια μεγάλη ανατροπή, δεν σημαίνει ότι εμείς πρέπει να κιοτέψουμε. Να χάσουμε την εμπιστοσύνη μας απέναντι στο λαό και να πούμε, αφού ο λαός δε θέλει τη μεγάλη ανατροπή, ας πάμε να κάνουμε τη μικρότερη...

Το ΚΚΕ έχει δοκιμαστεί στην πράξη

Η διαφορά μας και με κυβέρνηση κεντροδεξιάς και κεντροαριστεράς και σκέτης αριστεράς, δεν είναι γιατί θα κάνει λίγα πράγματα για το λαό. Κι εμείς θέλουμε πάρα πολλά, κι εμείς όταν παλεύουμε ξέρουμε ότι τα αποτελέσματα θα είναι κατώτερα απ' αυτά που χρειάζονται. Δεν τα υποτιμάμε. Οταν κάνουμε πρόταση, ας πούμε για το "κούρεμα" των χρεών, των ανέργων και των νοικοκυριών, θέλουμε αυτή η πρόταση να υιοθετηθεί. Θέλουμε ο λαός να έχει έστω και μικρές νίκες, γιατί έτσι παίρνει κουράγιο. Η φτώχεια, η εξαθλίωση είναι ο χειρότερος σύμβουλος.

Εδώ όμως δεν πρόκειται να έχεις μια κυβέρνηση που δεν θα κάνει πολλά. Το να απογοητευτεί ο λαός. Και αν έχει απογοητευτεί από μια συντηρητική κυβέρνηση, από μια πλευρά αυτή η απογοήτευση μπορεί να τον οδηγήσει ριζοσπαστικά. Οταν όμως οι λαοί απογοητεύονται από αριστερές κυβερνήσεις και μάλιστα όταν συμμετέχουν και κομμουνιστές, εκεί μπορεί να δείτε συντηρητική αναδίπλωση.

Για δείτε την πείρα της Γαλλίας. Ο Σαρκοζί διαδέχτηκε την κυβέρνηση της κεντροαριστεράς, με τους κομμουνιστές μέσα και τους οικολόγους... Στις προεδρικές εκλογές το ΚΚ καλεί να ψηφίσουν Σιράκ για να μη βγει ο Λεπέν. Τώρα έχουμε βρει κι αυτό. Τώρα μάλιστα χρησιμοποιούν και τη "Χρυσή Αυγή" σαν τον μπαμπούλα. Τους έδωσε ό,τι τους έδωσε ο Καρατζαφέρης, τώρα σου λέει να πάμε και να χρησιμοποιήσουμε και τον κίνδυνο του φασισμού.

Τώρα τι λένε στη Γαλλία; Πρώτος στόχος να φύγει ο Σαρκοζί. Το μετά τι; Πάει δεύτερο. Δεν πάει να φύγει ο Σαρκοζί, προσέξτε στρατηγική υποτίθεται αριστερών και προοδευτικών δυνάμεων, στο δεύτερο γύρο που θα είναι ο Σαρκοζί και ο σοσιαλιστής, θα πάνε όλοι στο σοσιαλιστή. Οταν λέμε ότι κύριος στόχος είναι να φύγει ο Σαρκοζί, είναι σαν να λέμε εμείς ότι κύριος στόχος μας είναι να μην είναι αυτοδύναμη η ΝΔ. Αμα πούμε αυτό, δεν είναι σαν να λέμε σε έναν κόσμο, ψηφίστε ΠΑΣΟΚ.

Οπου δεν υπάρχει ΚΚ - στην πραγματικότητα, όχι με το σφυροδρέπανο κι από κάτω να λέμε το μικρότερο κακό -, όπου δεν υπάρχει ισχυρό ταξικό εργατικό κίνημα και ισχυρό Κομμουνιστικό Κόμμα, εκεί και το κίνημα είναι πιο ευάλωτο και οι αγώνες γίνονται αραιά και πού, και εύκολα τους βάζει ο αντίπαλος στο χέρι και δυσκολεύεται να υπάρξει ένα πανευρωπαϊκό ταξικό κίνημα, που καταφέρνει συντονισμένα χτυπήματα και στην αστική τάξη και στα κόμματά της, στην κάθε χώρα και συνολικά στην ΕΕ.

Ολες οι λύσεις που προτείνονται είναι δοκιμασμένες. Για το λαό έχει δοκιμαστεί το ΚΚΕ στην πράξη, στους αγώνες, και όχι απλώς αντιπολίτευση απ' τα έδρανα της Βουλής. Ας σκεφτούν λοιπόν όσοι δεν είναι εύκολο να πειστούν μέχρι το Μάη, ας σκεφτούν, δεν μπορεί να μην υπάρχει άλλος δρόμος. Ας σκεφτούν αυτό που λέμε εργατική λαϊκή εξουσία, αποδέσμευση από την ΕΕ. Και μάλιστα πριν μας διώξουν αυτοί -σε κάποια φάση θα αρχίσουν να διώχνουν για να μείνουν οι πιο ισχυροί - να φύγουμε μόνοι μας με όλα τα άλλα μέτρα που χρειάζονται.

Πρέπει λοιπόν κοιτάζοντας και στις 7 του Μάη και την επόμενη πενταετία, θεωρούμε ότι η ευθύνη του λαού σήμερα έχει μεγαλώσει. Και ξεκαθαρίζουμε εμείς, δεν πρόκειται να χάσουμε την εμπιστοσύνη μας ούτε από την εργατική τάξη, ούτε γενικότερα από το λαό. Αυτός θα φέρει τη μεγάλη ανατροπή και εμείς πρέπει να είμαστε ικανοί ως πρωτοπορία να συμβάλουμε, να μην παραπατήσουμε, να είμαστε στη σωστή κατεύθυνση και να τον βοηθήσουμε να καταλάβει τη δύναμή του».