Ετσι αμοιβονται οι υπηρετες του ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ

Αυτοί είναι «βασιλικοί» μισθοί του Τόμσεν και των άλλων  που «τσεκουρώνουν» μισθούς και 

συντάξεις

• 

Πλουσιοπάροχες οικονομικές απολάβες δίδονται στα golden boys της τρόικας,
την ώρα που οι Έλληνες εργαζόμενοι και οι συνταξιούχοι έχουν δει τα εισοδήματά τους να «εξανεμίζονται» από την πολιτική των μονοπωλιων. Ο Τόμσεν, και η παρέα του, θέλουν περαιτέρω μειώσεις στην Ελλάδα αλλά οι ίδιοι δεν έχουν... πρόβλημα να πληρώνονται με ιδιαίτερα υψηλές αποδοχές.
Ο Πόλ Τόμσεν είναι μόνιμος υπάλληλος του ΔΝΤ και δεν πληρώνει φόρο καθώς όλοι οι μη Αμερικανοί υπάλληλοι του Ταμείου εξαιρούνται από τον φόρο εισοδήματος. Οι ετήσιες αποδοχές του φθάνουν έως τα 309.000 δολάρια (242.000 ευρώ) και πληρώνονται από το ΔΝΤ, όπως και όλα τα έξοδα διαμονής, αεροπορικά εισιτήρια κ.α. για τις αποστολές του στην Ελλάδα, σύμφωνα με τη Real News.
Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή πληρώνει τον εκπρόσωπό της στην τρόικα Ματίας Μορς και τον αντικαταστάτη του Ντέκλαν Κοστέλο. Οι μηνιαίες αποδοχές του Μορς, ο οποίος είναι στέλεχος της Κομισιόν, υπερβαίνουν τα 15.000 ευρώ. Αντίστοιχα θα αμείβεται και εφεξής ο Κοστέλο. Τα έξοδα του Μορς στην Αθήνα καλύπτονται από την Κομισιόν.
Τα τεχνικά κλιμάκια της τρόικας, δηλαδή οι ομάδες των τεχνοκρατών και υπαλλήλων της Ε.Ε. που επισκέπτονται ανά τρίμηνο την Αθήνα ή κάποια από αυτά τα τρίμηνα παραμένουν στην Ελλάδα, πληρώνονται και αυτά από την Κομισιόν με μηνιαίο μισθό από 5.000 έως 10.000 ευρώ.
Σε ό,τι αφορά τους υπαλλήλους και τα στελέχη της Task Force, επικεφαλής της οποίας είναι ο Χορστ Ράιχενμπαχ, λαμβάνουν χρήματα επιπλέον των μισθών τους, για τις εκτός έδρας αποστολές τους, τα οποία προέρχονται από κονδύλια του ΕΣΠΑ, που χρηματοδοτούνται από τα Ταμεία Συνοχής της Ε.Ε. Συγκεκριμένα, πληρώνονται με επιπλέον έως 92 ευρώ την ημέρα. Η Task Force αποτελείται από 60 στελέχη-υπαλλήλους της Κομισιόν, εκ των οποίων 32 είναι εγκατεστημένοι στις Βρυξέλλες και οι υπόλοιποι 28 στα γραφεία της Αθήνας.

Το MEGA δεν έχει ρεύμα στην κοινωνία, αλλά το κλέβει από τη ΔΕΗ

06 Ιουλίου

14:242014

Εκτύπωση του άρθρουΜοιράσου αυτό το άρθρο

20 Σχόλια

Την περασμένη Παρασκευή η βουλευτής των Ανεξάρτητων Ελλήνων, Ραχήλ Μακρή έλαβε στο πολιτικό της γραφείο φάκελο με στοιχεία που παρουσιάζουν πιθανή ρευματοκλοπή της εταιρίας «Τηλέτυπος-MEGA». Συγκεκριμένα, σύμφωνα με διοικητικό έγγραφο του τομέα τεχνικών εργασιών δικτύου, της Διεύθυνσης Περιφέρειας Αττικής του ΔΕΔΔΗΕ με ημερομηνία 17/12/2012 και θέμα «Έκτακτος έλεγχος στον ΔΠ: 1252127/ΤΥΕΤΥΠΟΣ/MEGA» αναφέρεται μεταξύ άλλων ότι με κατανάλωση 58KW ο μετρητής κατέγραψε 12KW.
Σε αυτό το πλαίσιο, η κα Μακρή κατάθεσε κοινοβουλευτική ερώτηση με αποδέκτες τους υπουργούς Ενέργειας, Γιάννη Μανιάτη και Δικαιοσύνης, Χαράλαμπο Αθανασίου. Με αυτή τους ζητά να πληροφορηθεί:

1. «Υφίσταται περιστατικό ρευματοκλοπής με μειωμένη καταγραφή του συγκεκριμένου μετρητή;
2. Εάν ναι, σε ποιες ενέργειες έχετε προβεί προκειμένου να αναζητηθούν οι ένοχοι και να αποδοθούν ποινικές αστικές ή και διοικητικές ευθύνες;
3. Οι ενέργειες σας σε ποιο στάδιο βρίσκονται;
4. Ποιος ωφελούνταν από την κοπή των καλωδίων και την μειωμένη καταγραφή;
5. Εάν δεν έχει πραγματοποιηθεί καμία ενέργεια απόδοσης ευθυνών, γιατί δεν έχει γίνει;
6. Στην ανωτέρω περίπτωση σκοπεύετε να αναλάβετε άμεσα πρωτοβουλία για την απόδοση της δικαιοσύνης και των όποιων άλλων ευθυνών προκύψουν εις βάρος της περιουσίας του ελληνικού λαού»;

Διαβάστε σχετική δήλωση της κας Μακρή:
«Επιστρατεύουν τους εργαζόμενους για να μπορούν οι καναλάρχες να κλέβουν ρεύμα χωρίς αγωνία. Η κυβέρνηση αποδεικνύει την δέσμευση της στα διατάγματα και τις πρακτικές καθεστώτων που έχουν διχάσει, ληστέψει και καταδυναστεύσει την Ελληνική κοινωνία. Γυρίζοντας το χρόνο δεκαετίες πίσω επιστρατεύει, απειλεί με απολύσεις και λοιδορεί την νοημοσύνη των πολιτών.
Η κυβέρνηση που δεν σέβεται τις αποφάσεις επαναπρόσληψης των καθαριστριών μιλά για σεβασμό.
Η κυβέρνηση που πουλά περιουσία εκατομμυρίων για φραγκοδίφραγκα κατηγορεί τους εργαζόμενους για κακοδιαχείριση εταιριών που η ίδια διοικεί.
Η κυβέρνηση που νοικιάζει εξοπλισμούς εκατομμυρίων από ιδιώτες  στα νησιά ενώ γνωρίζει ότι είναι άχρηστοι και βυθίζει την Σαντορίνη εβδομάδες στο σκοτάδι ανησυχεί για τον τουρισμό.
Η ουσία είναι ότι οι εραστές των σκοτεινών χρόνων του απολυταρχισμού, σε συνεργασία με την μικρή μνήμη των πασόκων που πριν από χρόνια προσέφεραν κακή θεατρινίστικη παράσταση με προτάσεις κατάργησης των χουντικών διαδικασιών για άλλη μια φορά νοιώθει ότι απειλούνται τα συμφέροντα των αφεντικών της.
Ως βουλευτής Ν Κοζάνης και εκπρόσωπος κάθε Έλληνα πολίτη θα αγωνιστώ για να μείνει η περιουσία κρατική.
Θα αγωνιστώ να φύγουν τα τρωκτικά που τρώνε τη σάρκα της ΔΕΗ και κάθε δημόσιας επιχείρησης.
Θα αγωνιστώ για φτηνό ρεύμα σε κάθε ελληνικό νοικοκυριό.
Θα πολεμήσω αυτούς που θέλουν να πάρουν τη ΔΕΗ ενώ κλέβουν ρεύμα για τα κανάλια τους».

ΔΕΗθώμεν

 ΔΕΗθώμεν

Κωδικοποιημένες σημειώσεις για το μεγάλο φαγοπότι της μικρής δεη

Η περίπτωση του ξεπουλήματος της μικρής δεη προσφέρεται για την κατάρριψη διαφόρων αστικών μύθων νεοφιλελεύθερης και σοσιαλδημοκρατικής κοπής.

Κανείς θιασώτης του νεοφιλελευθερισμού (νεοφιλελές) δεν μπορεί να υποδείξει κάποια περίπτωση ιδιωτικοποίησης (έστω σαν εξαίρεση που επιβεβαιώνει τον κανόνα) που να έφερε ως αποτέλεσμα πιο χαμηλές τιμές για τον καταναλωτή με το λεγόμενο υγιή ανταγωνισμό (παρεμπιπτόντως, θα είχε ενδιαφέρον ένας ακριβής ορισμός της έννοιας, σε αντιπαράθεση πχ με τον ασθενή ή τον αρρωστηένο ανταγωνισμό).

Ούτε μπορεί κανείς φυσικά να εξηγήσει πειστικά με ποιον τρόπο ωφελεί το δημόσιο η εκχώρηση κερδοφόρων επιχειρήσεων και μάλιστα των πιο επικερδών λειτουργιών τους· ή –εφόσον πιστέψουμε ότι έχουμε να κάνουμε με ελλειμματικούς, προβληματικούς οργανισμούς- για ποιο λόγο προσελκύουν το επενδυτικό ενδιαφέρον των μεγάλων μονοπωλίων, που δε δρουν προφανώς ως φιλόπτωχα ταμεία, αλλά με αποκλειστικό σκοπό το μέγιστο κέρδος.

Κάθε τίμιος απατεώνας που σέβεται τον εαυτό του, πρέπει βέβαια να μας πείσει πως τα πράγματα είναι διαφορετικά και πως, στην πραγματικότητα, όλα γίνονται για το καλό μας. Η πιο κραυγαλέα περίπτωση που μπορώ να ανακαλέσω στη μνήμη μου είναι μια παλιά διαφήμιση του οτε, που αύξανε μεν τα τιμολόγια, αλλά πρόβαλλε την αλλαγή του τρόπου χρέωσης ανά λεπτό κι όχι ανά τρίλεπτο, όπως γινόταν πριν.

Όταν παίρνω ένα κιλό πατάτες, γιατί να πληρώνω τρία κιλά πατάτες;

Το πόσο θα έφτανε η τιμή του κιλού βέβαια, μας ήταν αδιάφορο κι έτσι συνεχίζαμε όλοι χαρούμενοι κι ευτυχισμένοι συνδρομητές, μολονότι λίγα χρόνια πριν, μπορούσες να βάλεις ένα τάλιρο στον τηλεφωνικό θάλαμο και να μιλάς με τις ώρες, πρακτικά για όσο ήθελες.

Εν τω μεταξύ η ράβδος της ανεξάρτητης δικαιοσύνης πίπτει εκεί που δε φτάνει ο δημοσιογραφικός λόγος και τα αντανακλαστικά του καλλιεργούμενου κοινωνικού αυτοματισμού, κρίνοντας «παράνομη και καταχρηστική» τη συντριπτική πλειοψηφία των απεργιακών κινητοποιήσεων και γενικά κάθε αγωνιστική εργατική κινητοποίηση. Το σύνθημα «νόμος είναι το δίκιο του εργάτη», που τόσο ερεθίζει τις ασώματες κεφαλές στα δελτία ειδήσεων, είναι πιο επίκαιρο από ποτέ.

Ο ανεκδιήγητος ταμίλος, που μεγάλωσε με λάμπες πετρελαίου και το ρομαντικό φως των κεριών, δίνει μια πολύ καλή αφορμή να προβληματιστούμε πάνω στο τι είναι κοινωνικό αγαθό και πώς το ορίζουμε. Έχουμε συνηθίσει να αποκαλούμε κοινωνικά κάποια αγαθά (όπως το νερό και το ρεύμα) που καλύπτουν κάποιες πρώτες, βασικές ανάγκες και πρέπει να είναι προσιτά σε όλους, ανεξάρτητα από το εισόδημα και την κοινωνική τους θέση. Ποιο αγαθό όμως, απ’ όσα παράγει ο άνθρωπος με την εργασία του, για να καλύψει τις ανάγκες του, θεωρούμε πώς δεν χρειάζεται να δίνεται ισότιμα σε όλους, αλλά να το έχουν μόνο όσοι προνομιούχοι μπορούν να το ακριβοπληρώσουν για να το απολαύσουν; Ακόμα και τα είδη πολυτελείας σχετίζονται με βασικές ανάγκες του ανθρώπου (διακοπές, ψυχαγωγία, μεταφορές, μόρφωση, κτλ). Και δεν υπάρχει καμία τέτοια ανάγκη που να συνιστά πολυτέλεια, απλά και μόνο επειδή δεν αφορά άμεσα το κομμάτι της επιβίωσης.

Ούτως ή άλλως όμως, για ποιο κοινωνικό αγαθό μπορούμε να μιλάμε σήμερα στο ήδη υπάρχον πλαίσιο, όταν οι λαϊκές οικογένειες καλούνται να (ακριβο)πληρώσουν το ρεύμα και το νερό που καταναλώνουν και χιλιάδες νοικοκυριά αφήνουν ανεξόφλητους τους λογαριασμούς τους, λόγω αντικειμενικής αδυναμίας να τους πληρώσουν;

Ο τεμαχισμός και το ξεπούλημα ενός μόνο τμήματος του οργανισμού, δεν έχει να κάνει με κάποιο είδος φιλολαϊκής ανησυχίας της κυβέρνησης, αλλά συνιστά μία ακόμα απόδειξη πω οι καπιταλιστές δεν ενδιαφέρονται ακριβώς για το σύνολο των λειτουργιών κάθε επιχείρησης, αλλά προτιμούν και επιδιώκουν τη σύμπραξη με το δημόσιο, που αναλαμβάνει τα πιο κοστοβόρα κομμάτια που δεν αποφέρουν άμεσα κέρδος (πχ δημιουργία και συντήρηση δικτύου), αφήνοντας για τους ιδιώτες τα δελεαστικά φιλέτα με το μεγαλύτερο ποσοστό κέρδους.

Η σύμπραξη δημόσιου κι ιδιωτικού τομέα μέσω των σδιτ και ποικίλων άλλων τρόπων, δεν είναι παρά μια επιβεβαίωση της σύμφυσης κράτους-μονοπωλίων στο σύγχρονο κρατικομονοπωλιακό καπιταλισμό (κμκ) που μπορεί να πάρει διάφορες μορφές. Ο χαρακτήρας της όμως δεν επηρεάζεται άμεσα απ’ την ποικιλία αυτών των μορφών συνεργασίας, από το εκάστοτε καθεστώς ιδιοκτησίας του κάθε οργανισμού (εάν δηλ ανήκει στο κράτος ή σε ιδιώτη, στο δήμο ή στους μετόχους δημότες του, που εξαγόρασαν συλλογικά τις μετοχές του). Και δεν αλλάζει στο παραμικρό από το παλιότερο κεϊνσιανό πλαίσιο λειτουργίας του ή τη σημερινή νεοφιλελεύθερη φάση ανάπτυξης του καπιταλισμού, που έχει ως βασικό γνώρισμα τις εκτεταμένες ιδιωτικοποιήσεις. Η «δημόσια δεη» ως είχε, έδινε (και θα εξακολουθήσει να το κάνει) φτηνό ρεύμα στους βιομήχανους, λειτουργούσε πρωτίστως με ιδιωτικο-οικονομικά κριτήρια, έκοβε την παροχή σε άπορους καταναλωτές, που δε μπορούσαν να εξοφλήσουν τους λογαριασμούς τους, κτλ.

Η υπεράσπιση του σημερινού στάτους κβο στη δεη λοιπόν δεν υπερασπίζεται ουσιαστικά το δημόσιο χαρακτήρα της, δεν αποτελεί καν συνεπή μάχη οπισθοφυλακών από τη σκοπιά του κεϊνσιανού παρελθόντος και των κεκτημένων του -εφόσον έχει μεσολαβήσει από το 90’ μια σειρά νόμων που ξήλωνε σταδιακά το πουλόβερ, προωθώντας την ιδιωτικοποίηση του οργανισμού. Και καταλήγει να αποτελεί την άλλη όψη του νομίσματος του κρατικομονοπωλιακού πλαισίου, με μια κινηματική νότα συμμετοχικής, δημοψηφισματικής αμεσοδημοκρατίας. Το σύστημα δεν χαράζει μία μονοσήμαντη στρατηγική πορεία, αλλά φροντίζει και για τις κίβδηλες εναλλακτικές που ενσωματώνουν τις αγωνιστικές διαθέσεις-διεργασίες προσφέροντας στον κόσμο ψεύτικη πολιτική διέξοδο με κοινοβουλευτικούς όρους και μια κυβερνητική λύση από τα πάνω.

Παράλληλα αναδεικνύονται πολλά κομβικά ζητήματα που καλείται να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά η πρωτοπορία των ταξικών δυνάμεων ανεβάζοντας το επόμενο διάστημα την ποιότητα της δουλειάς της.

Η αναντιστοιχία των ανεβασμένων μορφών πάλης που επιλέγονται, περισσότερο ως καρπός απόγνωσης στο παρά πέντε παρά ως ώριμη και συνειδητή επιλογή, με το επίπεδο συνειδητοποίησης ενός κλάδου. Η δημιουργία ή περαιτέρω ριζοσπαστικοποίηση αγωνιστικών συνειδήσεων κατά τη διάρκεια των εργατικών κινητοποιήσεων και τα όρια που βάζουν στο περιεχόμενό τους οι δυνάμεις του οπορτουνισμού. Η απαιτούμενη πολυμορφία, χωρίς φετιχοποίηση συγκεκριμένων μορφών πάλης, που πολλές φορές γίνεται το άλλοθι της υποχώρησης μετά από την αναδίπλωση-απογοήτευση ενός κλάδου και δεν εμφανίζεται ποτέ στην πράξη. Το σπάσιμο της συντεχνιακής λογικής και του αδιέξοδου περιεχομένου, που κάνει την εμφάνισή του στις κινητοποιήσεις πολλών κλάδων περισσότερο ως έκφραση της ήττας και του κυρίαρχου πλαισίου, παρά ως αμφισβήτησή του κι απεγκλωβισμός από τους όρους του. Το ενδεχόμενο-δυνατότητα να μπουν μπροστά ως δόρυ αιχμής κάποιοι κλάδοι που μπορούν να τραβήξουν μέχρι τέλους, για να συσπειρωθούν σε αγωνιστική κατεύθυνση κι οι υπόλοιποι.

Και μια σειρά άλλα, που εδώ τα απαριθμώ και τα αναφέρω ονομαστικά, απαιτούν ωστόσο ειδική εξέταση σε ξεχωριστό κείμενο κι ίσως να το δούμε αναλυτικά σε κάποια από τις επόμενες αναρτήσεις.

ΟΥΚΡΑΝΙΑ- σφαγή 100 αμάχων στα χωριά του Λουγκάνσκ - Εικόνες κόλασης

 σφαγή 100 αμάχων στα χωριά του Λουγκάνσκ - Εικόνες κόλασης

στις Πέμπτη, 3 Ιουλίου 2014 - 2:12 μ.μ.

Μυρωδιά καμένης σάρκας, διαμελισμένα πτώματα, παρανάλωμα πυρός οι κατοικίες, βομβαρδισμοί. Σε μια εποχή που η ΕΕ βομβαρδίζει μιντιακά και ιδεολογικά τους ευρωπαικούς λαούς με το ιδεώδες της πολυπολιτισμικότητας και της αποδοχής της διαφορετικότητας για μια ειρηνική συνύπαρξη, οι ρωσόφωνοι Ουκρανοί έχουν καταδικασθεί σε θάνατο για τη διαφoρετικότητά τους σε θρησκεία, γλώσσα και ιστορία.

Δ Πορφύρης / Π Σταφυλά

Ο αποφασιστικός νέος ηγέτης της Ουκρανίας τήρησε τη δημόσια δέσμευσή του για ξεκαθάρισμα της υπόθεσης εντός ολίγων ημερών. Ο Ουκρανικός στρατός ανέλαβε χτές το πρωί δραστική επιχείρηση εκκαθάρισης (εθνοκάθαρσης) . Ιδιωτικές κατοικίες βομβαρδίστηκαν και οι οικογένειες έζησαν τη τραγωδία στη θέα των διαμελισμένων πτωμάτων των ανθρώπων τους , διάσπαρτα σε χωματόδρομους και κήπους. Μετά την αεροπορική επιδρομή με βομβαρδιστικό SU-25 σε κατοικημένες περιοχές το πρωί της 02/07/14 κατά τις 11 π.μ. στο χωριό παλιά Kondrashovka του Λουγκάνσκ δημιουργήθηκαν 4 τεράστιοι κρατήρες από την έκρηξη πυραύλων παλαιάς γενιάς που έχουν τη δυνατότητα να χτυπούν με όλμους των 2 τόννων σε μια απόσταση 120 χλμ . Στην πολύνεκρη επίθεση στην παλιά Kondrashovka σκοτώθηκε και ένα παιδί 5 χρονών την επομένη των γεννεθλίων του.

Πρόκειται για τον Vanya Ermilov του οποίου το σπίτι βομβαρδίστηκε. Σκοτώθηκε και ο πατέρας του Vladimir Ermilov ο οποίος παρά το θανάσιμο τραυματισμό του έκανε τα τελευταία του βήματα με το γιό του στην αγκαλιά προκειμένου να απεγκλωβισθεί και να τον μεταφέρει σε νοσοκομείο. Οι δυνάμεις του τον πρόδωσαν και εξέπνευσε .Το παιδί σύμφωνα με τους περιοίκους ήταν ήδη νεκρό.

Στον τόπο της τραγωδίας όπου συνολικά βρήκαν τον θάνατο περίπου 100 άμαχοι σε τρείς οικισμούς, ένας ρώσος δημοσιογράφος κάλυπτε τα γεγονότα για λογαριασμό του Lifenews. Στη φωτογραφία που ακολουθεί είναι αποσβολωμένος στη θέα ενός απανθρακωμένου, διαμελισμένου πτώματος. Σύμφωνα με βίντεο στη ρωσική γλώσσα και δημοσίευμα του dnr-news.com, είχε έναν χαρακτηριστικό διάλογο με έναν πολίτη:


-Ποιός είσαι εσύ;

-Δημοσιογράφος.

-Από πού;

-Ρωσία.

-Ρωσία; α…και ο Πούτιν είναι σιωπηλός; Γιατί σιωπά; Τι περιμένει;

-Ντρέπομαι για αυτόν

-Ντρέπεσαι; Εμείς νομίζαμε ότι ο Πούτιν έχει “αρ….”αλλά δεν έχει.

o δημοσιογράφος του Life news

βίντεο





dimpenews.com

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΥΜΠΑΣ Ο λαός, η νεολαία μπορούν να βάλουν τη σφραγίδα τους στις εξελίξεις αρκεί να πιστέψουν στη δύναμή τους

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΥΜΠΑΣ

Ο λαός, η νεολαία μπορούν να βάλουν τη σφραγίδα τους στις εξελίξεις αρκεί να πιστέψουν στη δύναμή τους

Από το 11ο αντιιμπεριαλιστικό διήμερο της ΚΝΕ στο Στόμιο της Λάρισας

Ο «Ριζοσπάστης» δημοσιεύει αποσπάσματα από την ομιλία του Γενικού Γραμματέα της ΚΕ του ΚΚΕ, που αναμενόταν να πραγματοποιηθεί το Σάββατο το απόγευμα, στο χώρο της κατασκήνωσης του 23ου Αντιιμπεριαλιστικού Διημέρου της ΚΝΕ στο Στόμιο της Λάρισας.

Νέοι και νέες,
Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Χαιρετίζουμε τους νέους και τις νέες της Ελλάδας, τα νιάτα της Κομμουνιστικής Νεολαίας Ελλάδας, που αμέσως μετά τις εκλογές, ρίχτηκαν στη μάχη για την επιτυχία των εκδηλώσεων του 40ού Φεστιβάλ, για την επιτυχία του 23ου Αντιιμπεριαλιστικού Διήμερου, που φέτος χτυπά, για μια ακόμα φορά, εδώ στο Στόμιο, στη Λάρισα όπου βρίσκεται το ιμπεριαλιστικό στρατηγείο πολέμου της ΕΕ.
Και από αυτό εδώ το βήμα, σήμερα θέλουμε να καταδικάσουμε τον κυβερνητικό, κρατικό αυταρχισμό που μετά τους ναυτεργάτες, τους χαλυβουργούς, τους εργαζόμενους στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, άλλους κλάδους εργαζομένων, τώρα βάζει στο στόχαστρο τον αγώνα των εργαζομένων στη ΔΕΗ. Θέλουμε να καταδικάσουμε την κυβερνητική υποκρισία που κόπτεται δήθεν για τις επιπτώσεις από την απεργία, όταν είναι η δική της πολιτική που γεννά αυτές τις αντιδράσεις. Κόπτεται για τον τουρισμό, όταν η πλειοψηφία των λαϊκών οικογενειών, εξαιτίας της αντιλαϊκής πολιτικής, δε θα κάνει ούτε μια μέρα διακοπές.

Αφίσα του Διημέρου

Τώρα είναι η ώρα να εκφραστεί η μεγαλύτερη δυνατή στήριξη και αλληλεγγύη από όλο το λαό, το εργατικό - λαϊκό κίνημα σε αυτόν τον απεργιακό αγώνα. Τώρα είναι η ώρα να συνειδητοποιήσουμε ότι από την ενιαία επίθεση του κεφαλαίου και των κυβερνήσεών του κανένας κλάδος εργαζομένων δεν εξαιρείται, κανένας δεν τη γλιτώνει. Αρα ενιαία πρέπει να είναι και η απάντηση.
Ολοι για έναν και ένας για όλους. Για να μην περάσει ο κυβερνητικός αυταρχισμός, η καταστολή, ο κοινωνικός αυτοματισμός, το «διαίρει και βασίλευε». Για να πέσει στο κενό πάνω από όλα η αντιδραστική και επικίνδυνη θεωρία, που καλλιεργεί η κυβέρνηση και άλλα γνωστά παπαγαλάκια ότι ο λαός δεν έχει δικαίωμα να παλεύει, να αντιστέκεται, ακόμη και να ανατρέπει με την πάλη του αντιλαϊκούς νόμους και αποφάσεις. Οτι η παρέμβασή του στις εξελίξεις αρχίζει και τελειώνει με τη συμμετοχή του στις εκλογές και από κει και πέρα τα «κεφάλια μέσα».
Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Δεν πρόλαβαν να κλείσουν οι κάλπες των εκλογών και γινόμαστε μάρτυρες μιας συστηματικής προσπάθειας εκ μέρους της κυβέρνησης, να προσπαθεί να γεμίσει με προσδοκίες το λαό από την περίφημη «έξοδο στις αγορές», την «ανάπτυξη», τα ψίχουλα που ψάχνει να μοιράσει στα πιο φτωχά και εξαθλιωμένα τμήματα του λαού μας, που αυτή η ίδια και η πολιτική της έχουν δημιουργήσει.
Η κυβέρνηση ΝΔ - ΠΑΣΟΚ κάνει λόγο για στροφή της οικονομίας, υποσχόμενη καλύτερες μέρες που θα έρθουν για τους εργαζόμενους, με την έξοδο της καπιταλιστικής οικονομίας από την κρίση. Ομως, επιστροφή στα προ κρίσης επίπεδα δεν πρόκειται να υπάρξει. Προσπαθεί να διαχωρίσει την καπιταλιστική ανάπτυξη από τη λιτότητα και τα αντιλαϊκά μέτρα.
Από τη μεριά του, ο ΣΥΡΙΖΑ υιοθετεί στην ουσία και τον πυρήνα, τη βάση αυτής της τοποθέτησης ότι δηλαδή μπορεί να έρθει λαϊκή ευημερία με την καπιταλιστική ανάπτυξη. Διαφοροποιείται, βέβαια, από την κυβέρνηση και της ασκεί κριτική ότι με την πολιτική της και τα μέτρα που εφαρμόζει, καταδικάζει την οικονομία σε ύφεση και έτσι δεν έρχεται η ανάπτυξη. Στην πραγματικότητα, πλασάρεται αυτός ως εγγυητής της καπιταλιστικής ανάπτυξης και ανάκαμψης σε σχέση με τη ΝΔ και καλεί τους εργαζόμενους να στρατευθούν μαζί του σε αυτόν τον στόχο.

Από την επίσκεψη στα Αμπελάκια

Και οι δύο αποκρύπτουν από το λαό μια σειρά παράγοντες που ενδέχεται να επηρεάσουν την ελληνική οικονομία όπως:

• Η εξέλιξη της κρίσης στην Ευρωζώνη και στον υπόλοιπο κόσμο.
• Οι επιπτώσεις από την όξυνση των αντιθέσεων ανάμεσα σε ισχυρά ιμπεριαλιστικά κέντρα στην ευρύτερη περιοχή μας και ιδιαίτερα το ενδεχόμενο γενικευμένης ιμπεριαλιστικής αντιπαράθεσης.
• Η μεγάλη όξυνση των αντιθέσεων ανάμεσα σε μερίδες του κεφαλαίου για την κατανομή των ζημιών της κρίσης, αλλά και των κερδών. Ορισμένα σημάδια αυτής της όξυνσης είδαμε εν μέρει και μέσα στις εκλογές, με το να έχουν βγει «μαχαίρια» ανάμεσα σε διάφορους ομίλους και επιχειρηματικά συμφέροντα.

Η διαπάλη που γίνεται μέσα στην ίδια την αστική τάξη, στο εσωτερικό της, έχει ως επίκεντρο από τη μια μεριά, το ποιο θα είναι το διαχειριστικό μείγμα άσκησης της πολιτικής αυτής και από την άλλη, σε ποιον όμιλο θα καταλήξουν οι ενεργειακοί πόροι και οι στρατηγικής σημασίας υποδομές που ιδιωτικοποιούνται (λιμάνια, αεροδρόμια, οδικοί άξονες κ.λπ.).

Ο λαός να μην εγκλωβιστεί στις παγίδες της αναμονής και του «μικρότερου κακού»

Συνολικά το κλίμα της αντιπαράθεσης, μετά τις εκλογές, καλλιεργείται και εστιάζεται στην προσπάθεια εγκλωβισμού του λαού στο ερώτημα «ποια κυβέρνηση θα έχει τη μεγαλύτερη διαπραγματευτική ικανότητα», εντός των τειχών της ΕΕ και του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης.

Ο λαός, όμως, δεν πρέπει να εγκλωβιστεί στις παγίδες της αναμονής και του μικρότερου δήθεν κακού, που παγιώνουν το σημερινό αντιλαϊκό συσχετισμό, δεν ανοίγουν δρόμο σε ένα πραγματικά ελπιδοφόρο αύριο.
Ο ρόλος των κομμουνιστών όμως, ο ρόλος των μελών και φίλων του ΚΚΕ και της ΚΝΕ, ο ρόλος της πρωτοπορίας, είναι να θωρακίζει, να οργανώνει, την αυτοτελή παρέμβαση του εργατικού κινήματος, να οργανώνει και να παρεμβαίνει στο λαϊκό αγώνα, στην ταξική πάλη.
Αυτό σημαίνει ότι δεν τηρούμε στάση αναμονής, δεν περιμένουμε απλώς τις όποιες εξελίξεις, όπως π.χ. κάποια κυβέρνηση που θα προκύψει αύριο με άλλη διαχείριση, δήθεν αριστερή, προοδευτική, πατριωτική, που θα λύσει ως διά μαγείας τα προβλήματα και μάλιστα με τις - παγκοσμίως και ελληνικώς - γνωστές σοσιαλδημοκρατικές συνταγές.
Τα ζητήματα αυτά μάς βάζουν μπροστά στο επιτακτικό καθήκον, με αποφασιστικότητα να προχωρήσουμε στην ιδεολογική πολιτική συζήτηση με καλοπροαίρετους συνανθρώπους μας που μένουν εγκλωβισμένοι σε τέτοιες λογικές, που ακόμα τρέφουν ελπίδες ότι κάτι μπορεί να γίνει με άλλο μείγμα διαχείρισης εντός των τειχών. Ταυτόχρονα, να εντείνουμε και τη διαπάλη, την αντιπαράθεση, με επιχειρήματα, εκλαϊκεύοντας πλατιά την πολιτική μας πρόταση, αξιοποιώντας και την πολύτιμη πείρα και τα συμπεράσματα των εκλογικών μαχών.

Ο χώρος της κατασκήνωσης

Κι αυτό το επισημαίνουμε άσχετα από το πότε θα γίνουν βουλευτικές εκλογές, δηλαδή άσχετα εάν αυτές γίνουν φθινόπωρο του 2014, ή Φλεβάρη του 2015 με την εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας, ή εάν πάνε ακόμα παραπέρα, όπως επιδιώκει η κυβέρνηση.
Δίνουμε ολοκληρωμένα τη μάχη για να φτάσει πλατιά και να κατανοηθεί βαθιά η πολιτική εναλλακτική πρόταση του ΚΚΕ, η αναγκαιότητα όσο ποτέ άλλοτε μιας ριζικά διαφορετικής εξουσίας.
Με πειστικό τρόπο να προβάλουμε τη διαφορετικότητα της πρότασης του Κόμματος, απέναντι στις αστικές διαχειριστικές προτάσεις των άλλων.
Να δίνουμε ολοκληρωμένα την πρότασή μας για αυτήν την εξουσία, για ανώτερες μορφές άσκησης της δημοκρατίας, της συμμετοχής, του ελέγχου μέσα στους τόπους δουλειάς, στις σχολές, η άμεση εκλογή των αντιπροσώπων - βουλευτών του λαού από τη συνέλευση, τον τόπο δουλειάς, η ανακλητότητα, όχι μονιμότητα και άλλες αρχές και αξίες, που μόνο η εργατική τάξη, η παραγωγική και πρωτοπόρα δύναμη της κοινωνίας μπορεί να εμπνεύσει και να καθοδηγήσει, συνειδητοποιώντας τον ιστορικό της ρόλο.
Απαιτείται συνεχής και δραστήρια πάλη, καθημερινή εκλαΐκευση της θέσης μας για την άμεση ανάγκη ανασύνταξης του εργατικού κινήματος, που σήμερα δε βρίσκεται «στο ύψος των περιστάσεων», όπως και για την ανάγκη προώθησης της κοινωνικής λαϊκής συμμαχίας της εργατικής τάξης, με τα λαϊκά τμήματα των αυτοαπασχολούμενων της πόλης και του χωριού, της μόνης ρεαλιστικής και συμφέρουσας σήμερα πολιτικής συμμαχιών, με περιεχόμενο πάλης ενάντια στο καπιταλιστικό σύστημα και τα μονοπώλια που ξεζουμίζουν εργάτες, ΕΒΕ και αγρότες.
Να δουλέψουμε ακόμα πιο πρωτοπόρα και δημιουργικά, αναδεικνύοντας τα σοβαρά προβλήματα των λαϊκών οικογενειών, όπως για την ανεργία και την απασχόληση ιδιαίτερα των νέων, τα προβλήματα στην εκπαίδευση, με την τράπεζα θεμάτων, τις μεγάλες ελλείψεις σε εκπαιδευτικό προσωπικό στα σχολεία, τα προβλήματα των ΑμεΑ, τα προβλήματα με τα ναρκωτικά και την κυβερνητική πολιτική, που αντί να προωθήσει την αντιναρκωτική πολιτική, αντί να ενισχύσει τα στεγνά προγράμματα του ΚΕΘΕΑ, με προσλήψεις του απαραίτητου προσωπικού, τα οδηγεί ουσιαστικά στην ασφυξία και τη συρρίκνωση.
Να αναδείξουμε το ζήτημα του Ασφαλιστικού, της Υγείας - Πρόνοιας, της περίθαλψης, των συντάξεων, αφού αυτά αποτελούν πραγματικά «αιτία πολέμου» για το κίνημα. Να αντιπαλέψουμε και να στηρίξουμε συνανθρώπους μας από τα χαράτσια και τη βαριά φορολογία, συνολικά να οργανώσουμε ακόμα καλύτερα την πάλη μας και την αλληλεγγύη μας, για τη σίτιση, στέγαση, περίθαλψη, μόρφωση, ανακούφιση συνολικά των λαϊκών νοικοκυριών, σε όλες τις γειτονιές, σε όλες τις πόλεις, σε όλους τους κλάδους.

Το παράδειγμα της ΔΕΗ δείχνει ότι διαφορετικά «μείγματα πολιτικής» μπορεί να οδηγούν στον ίδιο αντιλαϊκό μονόδρομο

Ενα από τα αγαπημένα επιχειρήματα διαφόρων αντιπάλων μας, αλλά και κάποιων απλών ανθρώπων που ενημερώνονται λειψά για τις πραγματικές θέσεις του ΚΚΕ, μας λένε ότι τους βάζουμε όλους στο ίδιο τσουβάλι, ότι δήθεν υποστηρίζουμε ότι όλοι ίδιοι είναι, ότι δεν έχουν διαφορές η ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ, με τον ΣΥΡΙΖΑ. Σε όσους ειλικρινά έχουν την απορία, ή δεν είναι ενημερωμένοι, τους απαντάμε: Ποτέ το ΚΚΕ δεν είπε ότι είναι ίδιοι ή ακριβώς ίδιοι. Αλλωστε, ακόμα και ο κλασικός δικομματισμός, έτσι όπως εμφανιζόταν και κυβερνούσε εναλλάξ μέχρι το 2012, στο δίπολο τότε ΝΔ - ΠΑΣΟΚ και τότε δεν ήταν ίδιοι. Ο δικομματισμός, ο διπολισμός δεν μπορεί να λειτουργήσει αποτελεσματικά για το σύστημα εάν εμφανίζονται ταυτόσημα τα διάφορα κόμματά τους. Είναι άλλο αυτό που λέει το ΚΚΕ. Οτι δηλαδή, τα διαφορετικά μείγματα άσκησης πολιτικής που προτείνουν, σε τελευταία ανάλυση, οδηγούν στον ίδιο αντιλαϊκό μονόδρομο, ακριβώς γιατί είναι προτάσεις «εντός των τειχών», οδηγούν στην εξυπηρέτηση των συμφερόντων των επιχειρηματικών ομίλων.
Ας πάρουμε το πρόσφατο παράδειγμα της ΔΕΗ: Η συγκυβέρνηση ΝΔ - ΠΑΣΟΚ έφερε αυτό το νομοσχέδιο για την ιδιωτικοποίηση της «μικρής ΔΕΗ». Ο ΣΥΡΙΖΑ και άλλα κόμματα είναι ενάντια στο νομοσχέδιο αυτό. Μήπως αυτό σημαίνει ότι φτιάχτηκε ή φτιάχνεται μέτωπο της αντιπολίτευσης, επειδή όλοι λένε όχι στο νόμο για την μικρή ΔΕΗ; Οχι, βέβαια. Γιατί όλοι οι άλλοι, δεν βγάζουν τσιμουδιά, για το γεγονός ότι η πορεία ιδιωτικοποίησης της ΔΕΗ έχει ξεκινήσει προ πολλού, με τους νόμους του 1990, του 1999, του 2000, του 2005, του 2011, του 2014. Και σε αυτό το έγκλημα, έχουν βάλει πολλοί το χεράκι τους - ψηφίζοντας και στηρίζοντας - και από τους σημερινούς βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, που ήταν τότε βουλευτές ή στελέχη του ΠΑΣΟΚ. Επίσης, δε λένε κουβέντα για την ανάγκη πλήρους κατάργησης του κοινοτικού πλαισίου απελευθέρωσης του Τομέα Ηλεκτρικής Ενέργειας.
Συνολικά, κάνουν γαργάρα ότι το συγκεκριμένο νομοθετικό πλαίσιο άνοιξε την πόρτα για τη μετοχοποίηση της ΔΕΗ, την είσοδο των ιδιωτικών ομίλων, το διαχωρισμό των συστημάτων μεταφοράς και διανομής, με δραματικές συνέπειες για τις λαϊκές οικογένειες και τους εργαζόμενους του κλάδου.
Το κόμμα που δεν παίζει παιχνίδια με τα συμφέροντα του λαού και της χώρας είναι το ΚΚΕ. Γι' αυτό και το πλαίσιο πάλης, αγώνα και γραμμής αντιπαράθεσης και μέσα στη Βουλή και στην Ευρωβουλή, και στους αγώνες των εργαζομένων, δεν μπορεί να πηγαίνει βήμα πίσω από: Την ανάγκη άμεσης απόσυρσης ή κατάργησης, εάν ψηφιστεί, του νομοσχεδίου για τη «μικρή ΔΕΗ», την κατάργηση όλου του νομοθετικού πλαισίου που έχει οδηγήσει σε ουσιαστική ιδιωτικοποίηση, εκφράζοντας αντίθεση στο σύνολο του πλαισίου της ΕΕ για την απελευθέρωση του τομέα της ηλεκτρικής ενέργειας.
Αυτή είναι και η επίσημη θέση του ΚΚΕ για το πλαίσιο και το αντικείμενο ενός πιθανού δημοψηφίσματος και αυτό είναι αδιαπραγμάτευτο.

Κόμμα που θα αντέχει, θα σταθεροποιείται, θα οργανώνεται, θα ενισχύεται...

Εχει μεγάλη σημασία, ιδιαίτερα για όλους και όλες εσάς, που για πρώτη φορά στη ζωή σας δίνετε με ενθουσιασμό και μαχητικότητα μια σειρά μάχες μαζί με το Κόμμα (είτε εκλογικές, είτε μέσα στους καθημερινούς αγώνες, στο κίνημα), να νιώσετε, να αισθανθείτε πραγματικά ότι σε αυτές τις δύσκολες για το λαϊκό κίνημα συνθήκες είναι πολύ σημαντικό το Κόμμα να αντέχει, να σταθεροποιείται, να οργανώνεται, να ισχυροποιείται σε όλους τους τομείς. Δηλαδή να κατακτάμε και να γινόμαστε όλο και περισσότερο Κόμμα «παντός καιρού».
Δεν τρέφουμε κοινοβουλευτικές αυταπάτες, ούτε θεωρούμε ότι κάθε μικρό βήμα που γίνεται είναι το άπαν, ούτε πολύ περισσότερο ότι οι όποιες επιτυχίες είτε στις πρόσφατες εκλογές, είτε στις φοιτητικές και σπουδαστικές εκλογές, είτε σε κατακτήσεις των εργαζομένων και της νεολαίας μέσα από τους αγώνες είναι διά παντός και συνεχώς παγιωμένες, εξασφαλισμένες, δεδομένες.
Ομως, δεν υποτιμάμε και τις σοβαρές δυνατότητες που υπάρχουν συνεχώς να απεγκλωβίζονται και να αποσπώνται δυνάμεις, νέοι και νέες που βλέπουν το ΚΚΕ ως αποκούμπι, ως στήριγμα στον αγώνα τους, μας έχουν εμπιστοσύνη.
Ταυτόχρονα, έχουμε πλήρη επίγνωση πώς επιδρά ο οπορτουνισμός, η σοσιαλδημοκρατία, η λογική της κυβερνητικής αστικής διαχείρισης, που δυσκολεύει τον απεγκλωβισμό δυνάμεων από αυταπάτες και δήθεν εύκολες λύσεις.
Η επιχείρηση αποδυνάμωσης και ενσωμάτωσης κομμουνιστικών και εργατικών κομμάτων και κινημάτων δεν είναι μόνο ιστορική πείρα, ούτε αφορά μόνο την Ελλάδα. Είναι πάγια επιδίωξη του αστικού συστήματος, ιδιαίτερα εκεί που υπάρχουν έμπειρα και ισχυρά σοσιαλδημοκρατικά κόμματα, τα πιο κατάλληλα ανάμεσα στα άλλα αστικά κόμματα, για να αποτελέσουν ανάχωμα κατά των επαναστατικών δυνάμεων και ταυτόχρονα τον «πολιορκητικό κριό» επηρεασμού των ΚΚ.
Ομως ο οπορτουνισμός, η σοσιαλδημοκρατία, πρέπει να αντιμετωπίζεται με καθαρή γραμμή πάλης. Να μην εστιάζεται μόνο σε κάποια πρόσωπα ή σε ένα μέρος της ηγεσίας της, κυρίως αυτής που ταυτίζεται απόλυτα με τις στρατηγικές και τακτικές επιλογές και κινήσεις του ΝΑΤΟ, των ΗΠΑ, της ΕΕ.
Πουθενά σε όλο τον κόσμο, ούτε στη χώρα μας, εδώ και δεκαετίες δεν επιβεβαιώθηκε η τακτική να καλείς σε συμμαχία ένα τμήμα της που εμφανίζεται κατά περίσταση πιο αριστερό δήθεν, ακόμα και με κάποια συνθήματα του εργατικού κινήματος. Η τέτοια στάση πουθενά δεν είχε θετική έκβαση για το επαναστατικό κίνημα. Κι εδώ ας μην πάνε κάποιοι να μπερδέψουν αυτά που λέμε, για να μιλήσουν για πολλοστή φορά για σεχταρισμό και λογική σκαντζόχοιρου, δεν αναφερόμαστε για τους απλούς εργάτες, υπάλληλους, το λαό, μέλη και απλούς ψηφοφόρους τέτοιων σχηματισμών, αυτούς δηλαδή που κι εμείς καλούμε σε συμπόρευση και κοινή δράση με το ΚΚΕ και μέσα στο κίνημα.
Σε καμιά περίπτωση, σύντροφοι και συντρόφισσες, δεν πρέπει να υποτιμάται η διαβρωτική επίδραση που ασκεί ο οπορτουνισμός ακόμα και σε καλοπροαίρετα εργατικά λαϊκά στοιχεία. Η αναβίωση του αναθεωρητισμού και του οπορτουνισμού στις γραμμές του κομμουνιστικού κινήματος γίνεται πάντα με υποχώρηση προς τις αστικές μεταρρυθμιστικές θέσεις της σοσιαλδημοκρατίας κι έχει οδηγήσει, ιδιαίτερα στην Ευρώπη, σε ένα διαχειριστικό πρόγραμμα αλλού συνεργασίας με αυτήν, αλλού ενσωμάτωσης ή και αντικατάστασης με άλλα συναφή σχήματα.
Η πείρα του ελληνικού κινήματος - και η πρόσφατη - είναι πολύ μεγάλη. Αυτή πρέπει να αφομοιώνουμε καθημερινά, να την κάνουμε κτήμα ευρύτερων δυνάμεων της νεολαίας.

Να αποκαλύψουμε τη στήριξη της Χρυσής Αυγής από το κεφάλαιο

Σήμερα παλεύουμε σε συνθήκες όπου δεν υπάρχει κάποια ανατροπή του αντιλαϊκού πολιτικού συσχετισμού.
Συνολικά σήμερα υπάρχει πισωγύρισμα στη λαϊκή συνείδηση, μεγαλύτερη συντηρητικοποίηση. Αυτό δείχνει και η μεγάλη διασπορά ψήφων και μάλιστα νεανικών προς τα αστικά κόμματα, σε δημιουργήματα ουσιαστικά των ΜΜΕ, με θολά και ασαφή συνθήματα, η διαρροή ψήφων σε μικρούς σχηματισμούς ή στην αποχή. Η πιο ακραία έκφραση αυτής της αναντιστοιχίας είναι η διατήρηση των υψηλών ποσοστών της Χρυσής Αυγής.
Το ΚΚΕ μπορεί να αναλάβει περισσότερες πρωτοβουλίες στο κίνημα, στους χώρους δουλειάς, στις λαϊκές γειτονιές, μέσα στη νεολαία, έτσι ώστε να αποκαλυφθεί η στήριξη της Χρυσής Αυγής από μηχανισμούς του συστήματος, από τμήματα του κεφαλαίου, από την πολιτική της ΕΕ. 140 παρεμβάσεις έκαναν οι χρυσαυγίτες βουλευτές για να υπερασπίσουν τα συμφέροντα εφοπλιστών, μεγαλεμπόρων, μεγαλοεργολάβων. Εχουν ειδικευτεί σε δουλεμπορικά γραφεία, για να ρίχνουν τους μισθούς και τα μεροκάματα, όπως τους ζητάνε τα αφεντικά του συστήματος τα οποία τους πριμοδοτούν.
Πίσω από τους ψευτολεονταρισμούς, τους «ψευτοτσαμπουκάδες», τον καταγγελτικό λόγο της Χρυσής Αυγής για τους «κλέφτες», τους υπουργούς, τους βουλευτές κλπ. βρίσκεται μια οργάνωση εγκληματική, του συστήματος, στήριγμα του κεφαλαίου, των μονοπωλίων. Την χρησιμοποιούν μόνο τότε και μέχρι τότε που θέλουν να τους κάνει το βρώμικο παιγνίδι, να παίζει το βρώμικο ρόλο της ακραίας φωνής, πυλώνα του συστήματος, ανάχωμα στη ριζοσπαστικοποίηση του λαού και της νεολαίας. Σήμερα βρίσκονται στη φάση που προσπαθούν - τα ίδια κέντρα που τη δημιούργησαν ή την ανέχτηκαν - να την συνετίσουν δήθεν, να μαζέψουν τις ακρότητές της και τα στοιχεία αυτά, να την βάλουν ξανά στην εφεδρεία, να την χρησιμοποιήσουν σε άλλη κατάλληλη στιγμή.
Ομως το μήνυμα του ποιητή «το φασισμό βαθιά κατάλαβέ τον, δεν θα πεθάνει μόνος, τσάκισέ τον» εξακολουθεί να είναι επίκαιρο, να συνεγείρει τις καρδιές της συντριπτικής πλειοψηφίας των νέων, του λαού μας.
Στις σημερινές συνθήκες αυτό αποκτά συγκεκριμένο νόημα και περιεχόμενο: Δεν μπορεί να υπάρχει εργοστάσιο, γραφείο, σχολή, σχολείο, όπου να κάνει εμφάνιση χρυσαυγίτης, να προκαλεί, να δηλητηριάζει τον κόσμο με τα φασιστικά κηρύγματά του και τις πράξεις του και να μη θέτει θέμα το ΔΣ του σωματείου, του συλλόγου, οι ίδιοι οι εργαζόμενοι, όλοι μαζί, σαν ένας άνθρωπος, ό,τι και να είναι πολιτικά ο καθένας, για την πλήρη απομόνωσή του, την ιδεολογική και πολιτική αντιπαράθεση με τις απόψεις του, τη διοργάνωση εκδηλώσεων ιστορικών, ενημέρωσης κλπ.

Οξύνονται οι ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις

Το Αντιιμπεριαλιστικό Διήμερο της ΚΝΕ έχει πλέον γίνει θεσμός, κατέχοντας ξεχωριστή θέση στη δράση της Οργάνωσης. Από το Γράμμο μέχρι τα Χανιά και τη Σούδα, από τη Χίο μέχρι τις Πρέσπες, η ΚΝΕ όλα αυτά τα χρόνια ανέδειξε στη νεολαία την κορυφαία στιγμή της ταξικής πάλης στην Ελλάδα, την πάλη του ΔΣΕ, αντιτάχθηκε στην εμπλοκή της χώρας μας στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς του ΝΑΤΟ και της ΕΕ.
Εδώ στο Στόμιο, η ΚΝΕ βάζει στο στόχαστρό της το Ελληνικό Στρατηγείο Επιχειρήσεων της ΕΕ, που εδρεύει στη Λάρισα και ενεργοποιήθηκε για τον έλεγχο και τη διοίκηση της ιμπεριαλιστικής επέμβασης της ΕΕ στην Κεντροαφρικανική Δημοκρατία, που βρίσκεται στο επίκεντρο των ανταγωνισμών για τον έλεγχο του φυσικού πλούτου.
Με πρόσχημα την έκρυθμη κατάσταση που έχει δημιουργηθεί στη χώρα μετά την - εμμέσως υποστηριζόμενη από τη Γαλλία - ανατροπή της προηγούμενης κυβέρνησης το Μάρτη του 2013, από οργάνωση ισλαμιστών μισθοφόρων, η ΕΕ προχωρά σε άλλη μια επέμβαση για να προωθήσει τα συμφέροντα των ευρωπαϊκών μονοπωλίων, αφού η Κεντροαφρικανική Δημοκρατία είναι μια χώρα πλούσια σε διαμάντια, χρυσό, πετρέλαιο, ουράνιο, χώρα αγροτικών προϊόντων και υδάτινων πόρων.
Ο λαός αυτής της χώρας ανεβαίνει το δικό του Γολγοθά, αφού πάνω από το 60% επιβιώνει με λιγότερο από δύο δολάρια τη μέρα, εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι έχουν εκτοπιστεί από τις εστίες τους, εντός και εκτός της χώρας.
Η δραματική έλλειψη φαρμάκων στα νοσοκομεία, η ακρίβεια και η έλλειψη τροφίμων, τα σοβαρά προβλήματα στην υδροδότηση και ηλεκτροδότηση της χώρας επηρεάζουν τη ζωή εκατομμυρίων ανθρώπων, περιορίζοντας το προσδόκιμο όριο ζωής σε λιγότερο από 50 χρόνια.
Η ιμπεριαλιστική επέμβαση στην Κεντροαφρικανική Δημοκρατία, στην οποία μετέχει και η Ελλάδα, έρχεται να προστεθεί στο μακρύ κατάλογο των επεμβάσεων του ΝΑΤΟ και της ΕΕ στη Γιουγκοσλαβία με τους βομβαρδισμούς ακριβώς πριν από 15 χρόνια, στη Συρία με τη στήριξη των αντικαθεστωτικών, στις απειλές στο Ιράν, στην επέμβαση στα εσωτερικά της Ουκρανίας με τη στήριξη των ναζιστών και έπεται συνέχεια με το Ιράκ όπου η κατάσταση που έχει διαμορφωθεί μπορεί να πυροδοτήσει εξελίξεις στη Συρία και στο Λίβανο, αλλά και στην ευρύτερη περιοχή.
Οι εξελίξεις αποτελούν μέρος ενός παζλ και μιας αναδιάταξης δυνάμεων που εγκαινιάστηκε από τις επεμβάσεις των ιμπεριαλιστών στην ευρύτερη περιοχή, όπου ο παράγοντας ισλαμιστές σήμερα αποτελεί στοιχείο διαρκούς αστάθειας. Το ίδιο συμβαίνει στο Ιράκ, στο Αφγανιστάν, στις χώρες της Β. Αφρικής, της Αραβικής Χερσονήσου, στις χώρες στο Κέρας της Αφρικής.
Από αυτές τις εξελίξεις γίνεται για άλλη μια φορά καθαρό ότι για να ζήσουν οι λαοί ειρηνικά, πρέπει να αποτρέψουν τους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς και ταυτόχρονα να παλέψουν για την εργατική - λαϊκή εξουσία, ξεπερνώντας εθνοτικούς ή θρησκευτικούς διαχωρισμούς. Είναι ο μόνος ρεαλιστικός δρόμος για να μπορέσουν να θέσουν τις πλουτοπαραγωγικές πηγές στην υπηρεσία της λαϊκής ευημερίας.

Οι εργαζόμενοι να μην παλέψουν κάτω από ξένες γι' αυτούς σημαίες

Επισημαίνουμε ότι κάθε φορά το ΝΑΤΟ και η ΕΕ χρησιμοποιούν διάφορα προσχήματα για να κρύψουν την πραγματικότητα που γεννάει τον ανταγωνισμό για τα μερίδια των αγορών, για τον έλεγχο των πηγών Ενέργειας, για τους δρόμους μεταφοράς τους, τους αγωγούς, τα λιμάνια, τα αεροδρόμια, τους οδικούς άξονες κ.ο.κ.
Με δυο λέξεις είναι η καπιταλιστική βαρβαρότητα που οδηγεί στον πόλεμο. Στον άδικο πόλεμο, που χρησιμοποιεί για παράδειγμα τις μειονότητες σαν «πιόνια» στην περιοχή μας, στην περιοχή των Βαλκανίων, που αντί αυτές να μετατραπούν, όπως θα έπρεπε, σε «γέφυρες φιλίας» για τους λαούς, γίνονται στα χέρια των ιμπεριαλιστών, των αστικών τάξεων και των εθνικιστών μια «εύφλεκτη ύλη» για την «πυρκαγιά» των πολέμων και επεμβάσεων. Για να περάσει το «διαίρει και βασίλευε», για να χτυπήσει η μια καπιταλιστική δύναμη την άλλη, ακόμη και στη χάραξη των αγωγών.
Το ξαναλέμε, λοιπόν, οι δρόμοι του πετρελαίου, του φυσικού αερίου είναι ματωμένοι! Εχουμε προειδοποιήσει: Φυλαχτείτε, όταν βλέπετε να μιλά γενικά κι αφηρημένα κάποιος για τους αγωγούς και την οικονομία, χωρίς να λαμβάνει υπόψη του σε ποιανού τα χέρια θα είναι αυτοί οι αγωγοί, για το τι είδους οικονομία μιλάμε!
Είναι δυνατόν να αγνοήσουμε πως στην εποχή μας γι' αυτές τις «αρτηρίες», δηλαδή για τους αγωγούς και την Ενέργεια, υπάρχει σφοδρή, σφοδρότατη διαπάλη; Μια διαπάλη που γίνεται με κάθε μέσο: Με επιχειρηματικούς πολέμους, με κατασκοπευτικά μέσα, με απειλές, εκβιασμούς, ακόμη και πολέμους!
Πρόκειται για επικίνδυνα παιχνίδια, ιδιαίτερα τώρα που οι ιμπεριαλιστές τη Γη ξαναμοιράζουν και με των λαών το αίμα τα σύνορα χαράζουν!
Στόχος τους είναι να μοιράσουν τους εργαζόμενους, να τους βάλουν να παλεύουν κάτω από ξένες σημαίες, για ξένα σ' αυτούς συμφέροντα.
Το ΚΚΕ παλεύει και θα εξακολουθήσει να παλεύει για να ενώσουμε τον κόσμο! Να τον ενώσουμε πάνω στο βασικό, που είναι η κοινή μας πάλη ενάντια στον κοινό μας εχθρό, την κοινωνική εκμετάλλευση και αδικία.

Υποχώρηση από την αντιμονοπωλιακή - αντικαπιταλιστική γραμμή σημαίνει ενσωμάτωση

Η γραμμή συσπείρωσης και πάλης που προτείνει το ΚΚΕ παίρνει υπόψη ότι η συμμαχία δεν μπορεί να βασίζεται στη συμφωνία στο ζήτημα του σοσιαλισμού. Δεν απαιτούμε να συμφωνήσουν μαζί μας όλοι στην αντίληψή μας για το σοσιαλισμό, στο πώς θα πραγματοποιηθεί το επαναστατικό πέρασμα, η ανατροπή. Ως βάση παίρνουμε τα κοινά συμφέροντα όλων των αντικαπιταλιστικών - αντιμονοπωλιακών δυνάμεων της κοινωνίας, δηλαδή της εργατικής τάξης, των μικροαστικών στρωμάτων της πόλης και της υπαίθρου. Πίσω από αυτή τη γραμμή υπάρχει μόνο η ενσωμάτωση στη διαχείριση του συστήματος, η ήττα και η υποχώρηση, η όξυνση όλων των κοινωνικών, πολιτικών, των λαϊκών προβλημάτων.
Η αντικαπιταλιστική - αντιμονοπωλιακή λαϊκή συμμαχία που προτείνουμε έχει ως στόχο της τη νίκη στο επίπεδο της πολιτικής εξουσίας, την κατάκτηση της εργατικής - λαϊκής εξουσίας, που θα οργανώσει και θα διαμορφώσει την οικονομία σε όφελος της εργατικής τάξης, των λαϊκών στρωμάτων. Η εργατική - λαϊκή εξουσία ως διακυβέρνηση, ανεξάρτητα από τη μορφή της, και πολύ περισσότερο ως περιεχόμενο, δεν έχει καμία σχέση με τα διάφορα κεντροδεξιά, κεντροαριστερά, «αριστερά» σχήματα, τις κυβερνήσεις «μεγάλου» ή «μικρού» συνασπισμού και πάει λέγοντας. Αναφερόμαστε σε ταξική - κοινωνική και όχι μόνο κομματική - πολιτική αλλαγή στο επίπεδο της εξουσίας.
Η δική μας απάντηση πρωταρχικά και κύρια δίνεται και θα συνεχίσει να δίνεται στο επίπεδο του μαζικού εργατικού - λαϊκού κινήματος, στο επίπεδο της ταξικής πάλης, με κύριο άμεσο στόχο να κατανοηθεί ευρύτερα ότι ο λαός, η νεολαία μπορούν να βάλουν τη σφραγίδα τους στις εξελίξεις, αν συνειδητοποιήσουν τη δύναμή τους, τα όπλα τους. Τα σενάρια κορυφής, τα αλισβερίσια ανάμεσα στις καθεστωτικές δυνάμεις, ανάμεσα σε ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - ΣΥΡΙΖΑ, σε ΕΛΙΕΣ και ΠΟΤΑΜΙΑ για το πώς αποτελεσματικότερα θα ελέγξουν τις λαϊκές συνειδήσεις, θα χειραγωγήσουν το κίνημα, δεν μας φοβίζουν. Αντίθετα, μας πεισμώνουν, πρέπει να πεισμώσουν ακόμα περισσότερο το λαό και τη νεολαία για να ανάψει η σπίθα της αντίστασης σε όλα τα αντιλαϊκά σενάρια, η σπίθα που θα γίνει φλόγα για να φουντώσει τη φωτιά στις καρδιές των αγανακτισμένων από τη βάρβαρη πολιτική, με μια συνειδητή στάση ζωής και αγώνα, σταθερά, μπροστά, αντικαπιταλιστικά.
Βασικά χαρακτηριστικά της νέας εξουσίας, που θα προκύψει από αυτή την πάλη και συμμαχία του λαού, είναι η κοινωνικοποίηση των βασικών και συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής, της γης, ο παραγωγικός συνεταιρισμός, ο κεντρικός πανεθνικός σχεδιασμός, με εξειδίκευση κλαδική και περιφερειακή, ο εργατικός - λαϊκός έλεγχος, οι νέοι λαογέννητοι θεσμοί εξουσίας, η ανώτερου τύπου δημοκρατία, που θα ξεκινάει, θα εδράζεται στους τόπους δουλειάς, στις εργατικές συνελεύσεις, θα αγκαλιάζει τους τόπους σπουδών, κλάδους, σε τοπικό, περιφερειακό και πανελλαδικό επίπεδο, σε μια πρωτόγνωρη μορφή άμεσης συμμετοχής, ελέγχου, αιρετότητας, λογοδοσίας και ανάκλησης των εκλεγμένων αντιπροσώπων του λαού. Η αποδέσμευση από διεθνείς δεσμεύσεις και επιλογές που στέκονται εμπόδιο και γίνονται φρένο στην ανάπτυξη από το λαό για το λαό. Η αποχώρηση της Ελλάδας από τις ιμπεριαλιστικές λυκοσυμμαχίες, όπως η ΕΕ και το ΝΑΤΟ, από ιμπεριαλιστικές εκστρατείες και συμμετοχές σε δυνάμεις κατοχής άλλων λαών, από συμμετοχή σε ιμπεριαλιστικούς πολέμους και επεμβάσεις. Ο κεντρικός σχεδιασμός της εργατικής - λαϊκής εξουσίας περιλαμβάνει διεθνείς συνεργασίες με βάση το αμοιβαίο συμφέρον.
Δεν παραπέμπουμε την επίλυση όλων των προβλημάτων στο αύριο, στο σοσιαλισμό, στη λαϊκή εξουσία. Εχουμε την πεποίθηση ότι το εργατικό - λαϊκό κίνημα μπορεί να έχει ορισμένες νίκες και επιτυχίες στους καθημερινούς αγώνες, αλλά κανένα από τα μεγάλα προβλήματα που απασχολούν το λαό μας, τους άλλους λαούς της Ευρώπης, της περιοχής, δεν είναι δυνατόν να λυθεί από την εξουσία του κεφαλαίου, των μονοπωλίων.
Η απλή βελτίωση του συσχετισμού δύναμης μέσα από την πάλη και τους σκληρούς αγώνες μπορεί ορισμένες φορές να φέρει μια μικρή ανακούφιση, όμως αυτή θα είναι προσωρινή και συνεχώς θα αμφισβητείται, θα την παίρνουν πάλι πίσω, εάν δεν επέλθει ριζική ανατροπή στο επίπεδο της πραγματικής εξουσίας, εάν δεν φάνε οριστική και αμετάκλητη αυτή τη φορά κλωτσιά οι εκμεταλλευτές του μόχθου των λαών, οι κηφήνες και τα παράσιτα της σύγχρονης καπιταλιστικής σκλαβιάς.

«Να φτιάξουμε έναν κόσμο στο μπόι των ονείρων, στο μπόι των ανθρώπων»

Εχουμε εξοπλιστεί με πλούσια εφόδια όλα τα προηγούμενα χρόνια. Μελετήσαμε και εξακολουθούμε, βέβαια, να μελετάμε τα ζητήματα του σοσιαλισμού, της σοσιαλιστικής οικοδόμησης, το τι έφταιξε και δεν έφτασε μέχρι το νικηφόρο τέλος η πρώτη απόπειρα του ανθρώπου, της εργατικής τάξης στην Ιστορία να οικοδομήσει τη δική της εξουσία, χωρίς τις αλυσίδες της καταπίεσης και της εκμετάλλευσης, γιατί ανακόπηκε αυτή η μεγαλειώδης πορεία μέχρι την οριστική απελευθέρωση της ανθρωπότητας, γιατί δεν φτάσαμε στο «βασίλειο της πανανθρώπινης φιλίας».
Μελετάμε μακριά από πνεύμα εύκολου μηδενισμού, στο οποίο έχουν προσχωρήσει άλλες δυνάμεις και στη χώρα μας και διεθνώς, διανοούμενοι πανεπιστημιακοί, ακόμα και κάποιοι που πίνουν νερό στο όνομα του μαρξισμού, μαρξίζοντες αναθεωρητές κ.ά. Μελετάμε μακριά από πνεύμα επίσης ωραιοποίησης της κατάστασης και εξιδανίκευσης.
Υπερασπιζόμαστε ανυποχώρητα την ιστορική προσφορά και το ρόλο του σοσιαλισμού, μια τέτοια προσφορά στους λαούς και τη νεολαία που δεν μπορεί να σβήσουν τα λάθη που έγιναν, οι ελλείψεις και οι παραλείψεις, οι παρεκκλίσεις που σημειώθηκαν και που τελικά οδήγησαν στην ανατροπή του, στην αντεπανάσταση.
Αυτή την πορεία προσφοράς του σοσιαλισμού εσείς, τα νιάτα του ΚΚΕ, τα νιάτα της ΚΝΕ, που δεν τα ζήσατε, όπως οι προηγούμενες γενιές, θα πρέπει να την μελετάτε, να την μαθαίνετε, να την εξηγείτε στους νέους και τις νέες της πατρίδας μας, που τους έχει κατακλύσει η επίθεση του αντικομμουνισμού, που πάνε να ξεγράψουν από το νου και την καρδιά των νέων ανθρώπων την ανωτερότητα ενός συστήματος απέναντι στην καπιταλιστική βαρβαρότητα της ανεργίας, της ανέχειας, της εμπορευματοποίησης των πάντων, του Πολιτισμού, του Αθλητισμού, της Γνώσης, της Παιδείας, της Υγείας του λαού, όλα δηλαδή όσα ο σοσιαλισμός είχε λύσει για δεκαετίες στις χώρες της σοσιαλιστικής οικοδόμησης.
Ομως ο σοσιαλισμός δεν αποτελεί παρένθεση στην ανθρώπινη ιστορία. Η πίκρα και απογοήτευση που έσπειραν οι αντεπαναστατικές ανατροπές δεν πρέπει να γίνουν αιτία ή αφορμή να βάλουμε τελεία και παύλα στην πάλη για το σοσιαλισμό, για ένα καλύτερο αύριο.
Και αυτό το ζήτημα δεν αφορά μόνο τους κομμουνιστές και τις κομμουνίστριες. Αφορά τους ίδιους τους λαούς, όλη τη νεολαία, που δεν έχουν πλέον να περιμένουν τίποτε καλό από τον καπιταλισμό, παρά μόνο βάσανα, φτώχεια, ψίχουλα πείνας, κρίσεις, πολέμους, βία, εγκληματικότητα, συμφορές. Ο,τι καλό είχε να δώσει ο καπιταλισμός προ πολλού το έδωσε, δεν έχει πλέον τίποτε άλλο να προσφέρει στην ανθρωπότητα, πέρα από το να ξεκουμπιστεί με τη μαζική πάλη των λαών.
Η εποχή μας παραμένει εποχή περάσματος από τον καπιταλισμό στο σοσιαλισμό, ο χαρακτήρας της επανάστασης είναι σοσιαλιστικός, δεν υπάρχει ενδιάμεσο κοινωνικό σύστημα ανάμεσα στον καπιταλισμό και το σοσιαλισμό - κομμουνισμό.
Τα τύμπανα της κοινωνικής επανάστασης θα ξαναχτυπήσουν σε μια χώρα, σε πολλές χώρες. Αυτό που εμείς πρέπει να προσπαθούμε και από το οποίο δεν παραιτούμαστε - όσο κι αν το επιδιώκουν οι επικριτές μας, οι ριψάσπιδες της ταξικής πάλης - είναι να καταθέτουμε καθημερινά τη δική μας συμβολή στον αγώνα αυτό, σε ευρωπαϊκό και παγκόσμιο επίπεδο, να αναλάβουμε τις ευθύνες στη χώρα μας, εδώ δηλαδή που κρινόμαστε και εκδηλώνεται η δική μας βασική ευθύνη, για «να φτιάξουμε έναν κόσμο στο μπόι των ονείρων, στο μπόι των ανθρώπων», όπως λέει και το σύνθημα του 40ού Φεστιβάλ της ΚΝΕ και του «Οδηγητή», που ήδη έχει ξεκινήσει το φετινό του ταξίδι στις γειτονιές και τις πόλεις της Ελλάδας.

ΟΥΚΡΑΝΙΑ Διπλωματικός πυρετός με πτώματα και ισοπεδωμένες γειτονιές

ΟΥΚΡΑΝΙΑ

Διπλωματικός πυρετός με πτώματα και ισοπεδωμένες γειτονιές

Εκατοντάδες σπίτια καταστράφηκαν σε Σλαβιάνσκ (φωτ.) και Κραματόρσκ

Μέχρι την ώρα που γράφονταν αυτές οι γραμμές, ήταν ανοιχτά όλα τα ενδεχόμενα, ακόμα και αυτό μιας νέας εκεχειρίας. Ομως, όπου κι αν τελικά κατέληγαν οι εντατικές διπλωματικές επαφές, ένα πράγμα ήταν σίγουρο, όπως και την περασμένη βδομάδα που η αγριότητα των ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών αποτυπώθηκε ωμά στα κορμιά και τις ζωές του λαού της ανατολικής Ουκρανίας. Αυτό δε θα άλλαζε από την όποια κατάληξη των επαφών των ηγετών (Ρωσίας, Γαλλίας, Γερμανίας, Ουκρανίας, ΗΠΑ κ.τ.λ.) που συνεχίζονταν πυρετωδώς.

Ολόκληρες γειτονιές σε μια σειρά πόλεις ισοπεδώθηκαν από τους βομβαρδισμούς και τα ασταμάτητα πυρά των δυνάμεων του Κιέβου. Αν και δεν υπάρχει ολοκληρωμένη εικόνα, είναι βέβαιο ότι οι νεκροί ήταν δεκάδες, πολλοί από αυτούς άμαχοι. Λίγο μετά το τηλεοπτικό διάγγελμα με το οποίο ο Ουκρανός Πρόεδρος ανακοίνωσε τη λήξη της εκεχειρίας (που είχε κηρυχτεί στις 20 Ιούνη), αναφέρθηκαν οι πρώτοι νεκροί στη μαρτυρική πόλη Κραματόρσκ. Μόνο την Τρίτη καταστράφηκαν 100 σπίτια. Οι κάτοικοι της πόλης κλείστηκαν στα καταφύγια, όταν κατόρθωσαν να βγουν έπαιρναν ό,τι μέσο έβρισκαν για να φύγουν μακριά. Η κατάσταση της πόλης είναι πια δραματική. Στα νοσοκομεία λείπουν γιατροί και φάρμακα. Το δίκτυο ηλεκτροδότησης υπέστη σοβαρές ζημιές.
Η πόλη Νικολάγεβκα (την οποία ο ουκρανικός στρατός είχε περικυκλώσει) φέρεται να έχει καταστραφεί ολοσχερώς. Στο χωριό Στάραγια Κοντράσεβκα, αναφέρθηκαν επτά νεκροί, ανάμεσά τους και ένα 5χρονο κορίτσι. Στην περιοχή του Λουγκάνσκ, από την επίθεση δε γλίτωσαν ούτε οι παραγωγικές μονάδες. Ζημιές υπέστησαν μεταξύ άλλων ένα εργοστάσιο χημικών, ένα γυαλιού, αγωγοί φυσικού αερίου. Στο Σλαβιάνσκ δέχτηκε επίθεση το ξενοδοχείο όπου έμεναν συνεργεία ρωσικών ΜΜΕ. Η παροχή νερού και ρεύματος διακόπηκε σε αρκετά χωριά αλλά και αστικά κέντρα. Στο Λουγκάνσκ βόμβες έπληξαν μέχρι και μια αντικαρκινική κλινική, ενώ ο δήμαρχος της πόλης, Σεργκέι Κραφίσενκο, κατήγγειλε ότι «βόμβες καταστρέφουν σπίτια και σχολεία».
Οι οικογένειες που διαλέγουν το δρόμο της προσφυγιάς αυξάνονται καθημερινά, ψάχνουν τρόπο να σώσουν τα παιδιά τους, χωρίς να γλιτώσουν πάντα από τις ουκρανικές «δυνάμεις ασφαλείας». Αυτοκινητοπομπή (που συνόδευαν τοπικές δυνάμεις αυτοάμυνας) με πάνω από 80 πρόσφυγες, ανάμεσά τους κι έξι μωρά ενός έτους, δέχτηκε επίθεση 20 χιλιόμετρα από τη ρωσική μεθόριο και αναγκάστηκε να γυρίσει πίσω για να μην υπάρξουν θύματα.
Τέτοιες ήταν οι εικόνες που έδωσαν σάρκα και οστά στην υπόσχεση με την οποία την Τρίτη ο Πέτρο Ποροσένκο διακήρυττε λήξη της εκεχειρίας, δηλώνοντας: «Θα εξαπολύσουμε επιθέσεις και θα ελευθερώσουμε τα εδάφη μας». Μόνο που αυτό σημαίνει δολοφονίες ανθρώπων. Χαρακτηριστική ήταν και η δήλωση με την οποία ο νέος «υπουργός Αμυνας» του Κιέβου, Βαλερί Γκελετέι, έγινε την Τετάρτη δεκτός στη Βουλή με χειροκροτήματα: «Θα γίνει νικητήρια παρέλαση στην ουκρανική Σεβαστούπολη». Η Σεβαστούπολη βρίσκεται στη χερσόνησο της Κριμαίας που ενώθηκε με τη Ρωσία μετά από δημοψήφισμα, το οποίο η Ουκρανία αμφισβητεί.

Οι τόνοι υψώθηκαν

Την Παρασκευή, ο επικεφαλής της ουκρανικής υπηρεσίας ασφαλείας (SBU), Βαλεντίν Ναλιβαϊτσένκο, δήλωσε πως ξεκινά έρευνα σε βάρος του στρατηγού της ρωσικής στρατιωτικής υπηρεσίας πληροφοριών, «ο οποίος οργανώνει τη στρατολόγηση των τρομοκρατών στο Ροστόφ επί του Ντον». Ισχυρίστηκε ότι «εκεί πέρα γίνεται στρατολόγηση και εκπαίδευση, μετά από την οποία (σ.σ. οι εθελοντές) έρχονται στην Ουκρανία».
Το υπουργείο Εξωτερικών του Κιέβου ανακοίνωσε ότι εξέφρασε επίσημα διαμαρτυρία στη Ρωσία για «μαζικές, συστηματικές παραβιάσεις» του ουκρανικού εναέριου χώρου. Επίσης, ο Αντρέι Παρούμπι, γραμματέας του Ουκρανικού Συμβουλίου Εθνικής Ασφάλειας και Αμυνας, δήλωσε πως «θα τα καταρρίψουμε αν παραβιάσουν τα σύνορα ξανά» (σ.σ. τα ρωσικά πολεμικά ελικόπτερα). Ο ίδιος ανέφερε ακόμα πως το Κίεβο πραγματοποιεί πτήσεις κατά μήκος των συνόρων με τη Ρωσία, αλλά και τη Λευκορωσία, με στόχο να διαπιστωθεί πόσες ρωσικές στρατιωτικές δυνάμεις έχουν σταθμεύσει στην περιοχή, αλλά και πόσο επικίνδυνος θα μπορούσε να είναι ο έλεγχος της ουκρανο-λευκορωσικής μεθορίου.
Από τη μεριά του, το ρωσικό υπουργείο Εξωτερικών εξέδωσε ανακοίνωση στην οποία τόνιζε ότι «οι συνεχιζόμενες προσπάθειες του Κιέβου να λύσει τα προβλήματα αποκλειστικά με στρατιωτικά μέσα, με τελεσίγραφα, και υποβάλλοντας νέες απαιτήσεις... οδηγούν μόνο σε αιματοχυσία και νέες ανθρώπινες απώλειες».
Είχε προηγηθεί, την Τετάρτη, συνάντηση στο Βερολίνο μεταξύ των υπουργών Εξωτερικών, Γερμανίας Φρανκ Σταϊνμάγερ, Γαλλίας Λοράν Φαμπιούς, Ρωσίας Σεργκέι Λαβρόφ και Ουκρανίας Πάβλο Κλίμκιν. Εκεί συμφωνήθηκε να αρχίσουν ξανά οι επαφές μεταξύ ρωσόφωνων, Κιέβου και ΟΑΣΕ (Οργανισμός για την Ασφάλεια και τη Συνεργασία στην Ευρώπη), «με στόχο την επίτευξη μιας βιώσιμης εκεχειρίας χωρίς όρους και με αμοιβαία συμφωνία».

Το δικαίωμα στην «υπεράσπιση της χώρας»

Από τη μεριά της Ουάσιγκτον, η εκπρόσωπος του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, Μέρι Χαρφ, πρόσφερε στήριξη στο Κίεβο σημειώνοντας το δικαίωμα του Ποροσένκο «να υπερασπιστεί τη χώρα του». Ο Αμερικανός ΥΠΕΞ, Τζον Κέρι, διαβεβαίωσε ότι οι ΗΠΑ «και οι Ευρωπαίοι εταίροι μας επιθυμούμε να κάνουμε περισσότερα για να πιέσουμε τη Ρωσία να σταματήσει να στηρίζει τους αυτονομιστές», ενώ η Γερμανίδα καγκελάριος, Αγκελα Μέρκελ, υπογράμμισε ότι «δεν μπορούμε να αποκλείσουμε πως θα προχωρήσουμε στο επόμενο στάδιο κυρώσεων απέναντι στη Ρωσία».
Πάντως, αξίζει να αναφερθεί ότι και τη βδομάδα που πέρασε εμφανίστηκαν δυνάμεις που αμφισβητούσαν την αποτελεσματικότητα των κυρώσεων σε βάρος της Ρωσίας. Ο Εσθονός πρωθυπουργός, Ταάβι Ρόιβας, δήλωσε μετά από συνάντηση με τον Φινλανδό ομόλογό του, Αλεξάντερ Στουμπ, ότι νέες πιθανές κυρώσεις της ΕΕ προς τη Ρωσία θα πλήξουν τις δύο οικονομίες.
Την ίδια στιγμή, δηλώσεις γεμάτες νόημα έγιναν και από τη μεριά της Ρωσίας.
Ο υπουργός Εξωτερικών, Σεργκέι Λαβρόφ, ανέφερε ότι «κανείς δε θα καταθέσει τα όπλα μονομερώς». Ο πρωθυπουργός, Ντμίτρι Μεντβέντεφ, εκτίμησε ότι «το φθινόπωρο θα υπάρξει μια ευρεία κρίση φυσικού αερίου», συμπληρώνοντας ότι «ήταν δικαίωμα του Κιέβου» να συνάψει την πρόσφατη συμφωνία με τις Βρυξέλλες, όμως «το δικαίωμα της Ρωσίας» είναι να περάσει «σε έναν νέο τρόπο συνεργασίας με αυτή (σ.σ. την Ουκρανία)», κυρίως «προστατεύοντας την αγορά της». Ο Πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν μιλώντας σε πρέσβεις της χώρας του επέλεγε να τονίσει: «Ολο και περισσότεροι Ευρωπαίοι πολιτικοί και επιχειρηματίες κατανοούν ότι κάποιος απλά προσπαθεί να χρησιμοποιήσει την Ευρώπη για τα συμφέροντά του, ότι γίνεται (σ.σ. η Ευρώπη) όμηρος κοντόφθαλμων και ιδεολογικοποιημένων προσεγγίσεων».
Την ίδια στιγμή, ο «υπουργός» Αμυνας της αυτοανακηρυχθείσας «Λαϊκής Δημοκρατίας του Ντονέτσκ», Ιγκόρ Στρέλκοφ, δήλωνε ότι εάν η Ρωσία δεν πετύχει μια εκεχειρία εκ μέρους των ουκρανικών δυνάμεων «ή αν δεν παρέμβει με τις Ενοπλες Δυνάμεις της υπέρ ημών, για τον ρωσικό λαό που ζει εδώ, θα καταστραφούμε». Ο ίδιος μάλιστα άσκησε κριτική στη Μόσχα, λέγοντας ότι «η Ρωσία δεν θέλει να τους βοηθήσει (σ.σ. τους ρωσόφωνους) για να ενωθούν με το λαό τους, με τη μεγάλη, ρωσική οικογένειά τους».

Στρατιωτικά γυμνάσια στη Μαύρη Θάλασσα

Στο μεταξύ, την Παρασκευή ξεκίνησαν στη Μαύρη Θάλασσα ναυτικά γυμνάσια με τον κωδικό «Breeze 2014» και τη συμμετοχή Βουλγαρίας, Ρουμανίας, Τουρκίας, ΗΠΑ αλλά και Ελλάδας. Το ΓΕΝ έκανε λόγο για γυμνάσια που οργανώνει κάθε χρόνο η Σόφια, ωστόσο μια σειρά από πρακτορεία αναφέρονταν σε «ΝΑΤΟικές ασκήσεις».
Την ίδια μέρα, το ρωσικό υπουργείο Αμυνας ανακοίνωσε ότι επίσης στη Μαύρη Θάλασσα ξεκίνησαν ναυτικά γυμνάσια και του ρωσικού στόλου με τη συμμετοχή περίπου 20 πλοίων και άνω των 20 αεροσκαφών.
Ανεξάρτητα από τις εξελίξεις, δε χωρά αμφιβολία ότι οι διεργασίες στα ιμπεριαλιστικά επιτελεία είναι πυρετώδεις. Και φυσικά, παράλληλα με τις εξελίξεις σε στρατιωτικό και διπλωματικό επίπεδο, εντείνονται οι προσπάθειες για να καρποφορήσουν τα οικονομικά βήματα που ετοιμάζονταν εδώ και καιρό για να στηριχτούν τα μονοπώλια. Γι' αυτό και η Κομισιόν ανακοίνωσε ότι οργανώνει μεθαύριο, Τρίτη, «σύνοδο συντονισμού της βοήθειας προς την Ουκρανία». Στόχος της συνόδου είναι ο καθορισμός «των προτεραιοτήτων για την Ουκρανία βραχυπρόθεσμα και μεσοπρόθεσμα και ο συντονισμός», στο πλαίσιο διεθνούς διάσκεψης που ετοιμάζεται, για «να μεταρρυθμίσει την οικονομία της». «Η Ουκρανία οφείλει να επωφεληθεί των μεταρρυθμίσεων» που της υποδείχθηκαν, σε αντάλλαγμα για τη βοήθεια την οποία έχουν ήδη δεσμευτεί να της χορηγήσουν το ΔΝΤ και η ΕΕ, σημείωσε ο εκπρόσωπος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Αλεχάντρο Ουλθουρούν ντε Ασάνθα.

Τι κρύβεται πίσω από τα «κόκκινα» δάνεια;

Τι κρύβεται πίσω από τα «κόκκινα» δάνεια;

Η κυβέρνηση επιδιώκει να συνδυάσει τη διάσωση του τραπεζικού συστήματος με τη διευθέτηση του επιμερισμού της «χασούρας» από την απαξίωση κεφαλαίου που συνεπάγεται η ρύθμιση των «κόκκινων» δανείων

Η υπόθεση «κόκκινα» δάνεια, δηλαδή τα ληξιπρόθεσμα δάνεια με αδυναμία να αποπληρωθούν, επανήλθε στην επικαιρότητα μέσα στον Ιούνη με αφορμή τη σχετική εγκύκλιο που δημοσιοποίησε η Τράπεζα της Ελλάδας (ΤτΕ) προς τις τράπεζες. Η απόφαση της ΤτΕ τροφοδότησε μια σειρά παρεμβάσεις και δηλώσεις στα ΜΜΕ, τόσο κυβερνητικών στελεχών, όσο και του ΣΥΡΙΖΑ και άλλων φορέων.
Προβλέπονται βραχυπρόθεσμες ρυθμίσεις με διάρκεια μικρότερη των πέντε ετών για περιπτώσεις που οι δυσκολίες αποπληρωμής κρίνονται προσωρινές. Ακόμα προβλέπονται μακροπρόθεσμες ρυθμίσεις, με διάρκεια μεγαλύτερη των πέντε ετών, με στόχο τη μείωση της δόσης, σε συνδυασμό με την αύξηση του αριθμού τους και παράταση του χρόνου αποπληρωμής. Τέλος, προβλέπονται τρόποι οριστικής διευθέτησης. Σε αυτή την περίπτωση μπορεί να συνδυάζεται με παράδοση (εθελοντική ή υποχρεωτική) της εμπράγματης εξασφάλισης στο πιστωτικό ίδρυμα προς μείωση του συνόλου της απαίτησης ή ακόμη και με ρευστοποίηση των εξασφαλίσεων προς κάλυψη της απαίτησης.
Γιατί τους έπιασε ο «πόνος» για τα λεγόμενα κόκκινα δάνεια; Ο βασικός στόχος τους δεν είναι η ανακούφιση των λαϊκών νοικοκυριών, των ανέργων, των αυτοαπασχολούμενων, των εργατικών - λαϊκών οικογενειών που αδυνατούν να αποπληρώσουν τα δάνειά τους. Και αυτό το σχέδιο στοχεύει στην ενίσχυση του τραπεζικού συστήματος και προοπτικά στη συγκέντρωση γης και ακινήτων στα χέρια μεγάλων ομίλων για να προχωρήσουν τα επενδυτικά σχέδια.

Η ουσία είναι ότι η ελληνική κυβέρνηση έχει να αντιμετωπίσει ορισμένα βασικά προβλήματα που συνδέονται άμεσα με την ενίσχυση του χρηματοπιστωτικού συστήματος ως βασικού πυλώνα της καπιταλιστικής οικονομίας, σε συνθήκες που ολοκληρώνεται η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζικών ομίλων. Τα «μη εξυπηρετούμενα» δάνεια συνέχισαν και φέτος την ανοδική τους πορεία, φτάνοντας στα 77 δισ. ευρώ. Το 1ο τρίμηνο του 2014 τα «κόκκινα» δάνεια έφτασαν στο 33,5% από 32% που ήταν το αντίστοιχο περσινό διάστημα. Από αυτά, τα 42 δισ. ευρώ είναι δάνεια των επιχειρήσεων, τα 25 δισ. ευρώ είναι στεγαστικά και τα 10 δισ. ευρώ είναι καταναλωτικά. Ο Γ. Στουρνάρας ανέφερε πως τα «κόκκινα» δάνεια προκάλεσαν ζημιές ύψους 600 εκατ. ευρώ στις τράπεζες.

Οι στόχοι της κυβερνητικής πολιτικής

Από τα δημοσιεύματα στον Τύπο φαίνεται ότι βιάζονται να διευθετήσουν τα «κόκκινα» δάνεια λόγω των τεστ αντοχής της ΕΚΤ που θα ακολουθήσουν για τους εγχώριους τραπεζικούς ομίλους, ενώ όλοι οι διεθνείς οίκοι προειδοποιούν για τα επισφαλή δάνεια που έχουν εκτοξευθεί. Δεν είναι άσχετο φυσικά ότι η Ευρωπαϊκή Επιτροπή αποφάσισε πριν λίγες μέρες την παράταση έως τις 31 Δεκέμβρη 2014 των μέτρων στήριξης για τα ελληνικά πιστωτικά ιδρύματα.
Τόσο το Μνημόνιο, όσο και η έκθεση αξιολόγησης του ΔΝΤ καλούσαν τα ελληνικά πιστωτικά ιδρύματα να δράσουν, καθώς τα «κόκκινα» δάνεια επιβαρύνουν τους ισολογισμούς τους, ενώ δυσκολεύουν τη ροή της ρευστότητας σε επιχειρηματικούς ομίλους. Το ΔΝΤ ανέφερε ότι το τραπεζικό σύστημα στην Ελλάδα λειτουργεί με υψηλό επιτοκιακό περιθώριο για να αντιμετωπίσει τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια, επιβαρύνοντας την καπιταλιστική οικονομία. Η ΤτΕ θα πρέπει, με βάση την έκθεση του ΔΝΤ, να εφαρμόσει δείκτες απόδοσης (KPIs) για τον έλεγχο της προόδου των τραπεζών στη μείωση μη εξυπηρετούμενων δανείων. Τα πιστωτικά ιδρύματα υποχρεώνονται να παραδίδουν εκθέσεις προόδου οι οποίες θα βασίζονται σε συγκεκριμένους δείκτες και στο τέλος κάθε έτους θα δημοσιεύουν τον απολογισμό δράσης.
Κατά συνέπεια, τόσο η κυβέρνηση, όσο και τα αστικά επιτελεία έχουν να επωμιστούν ένα δύσκολο καθήκον που εξελίσσεται σε δυσεπίλυτο πρόβλημα. Γιατί με οποιαδήποτε ρύθμιση των «κόκκινων» δανείων, η κυβέρνηση αφενός πρέπει να εξυπηρετεί τη διάσωση του τραπεζικού συστήματος, αφετέρου πρέπει να διευθετήσει τον επιμερισμό της «χασούρας» από την αναπόφευκτη απαξίωση κεφαλαίου που συνεπάγεται η ρύθμισή τους.
Το τελευταίο αποτελεί και το πιο δύσκολο πρόβλημα. Είναι προφανές ότι οι τραπεζικοί όμιλοι δεν έχουν καμιά διάθεση να χάσουν μέρος των κεφαλαίων τους (τουλάχιστον επιδιώκουν να έχουν τις ελάχιστες απώλειες), ενώ υπάρχουν σημάδια σταθεροποίησης της κρίσης της καπιταλιστικής οικονομίας με ενδεχόμενη αναιμική ανάκαμψη.
Από την άλλη πλευρά, κάποια τμήματα του κεφαλαίου δεν επιθυμούν να «πληγούν» τα δικά τους κεφάλαια. Κάποια επιδιώκουν να κερδοσκοπήσουν από την πώληση δανείων και την εκμετάλλευση ακίνητης περιουσίας. Τμήματα του κεφαλαίου θεωρούν ότι η διευθέτηση των «κόκκινων δανείων» αποτελεί το «κλειδί» για να αυξηθούν οι επενδύσεις και οι χορηγήσεις από τραπεζικούς ομίλους.
Δεν είναι ακόμα τυχαίο ότι περιμένουν στη γωνία διάφορα distress funds, επενδυτικά ταμεία που αγοράζουν δάνεια. Ηδη κάποια από αυτά έχουν επισκεφθεί την Ελλάδα και τις διοικήσεις των τραπεζών, εκδηλώνοντας σημαντικό ενδιαφέρον. Επίσης, δεν είναι λίγα τα funds που αναζητούν «επενδυτικές ευκαιρίες» στο 10%-15% της αξίας των δανείων.
Βεβαίως, το επίδικο για την κυβέρνηση και τα επιτελεία της ΕΕ δεν είναι στενά η ισχυροποίηση του τραπεζικού συστήματος. Στοχεύουν στην επιτάχυνση της συγκέντρωσης της ιδιοκτησίας της γης και των ακινήτων, στην ισχυροποίηση συνολικά της καπιταλιστικής οικονομίας και της αστικής εξουσίας. Ταυτόχρονα, θα πρέπει να περιορίσουν ή να χαλιναγωγήσουν οποιεσδήποτε λαϊκές αντιδράσεις προκληθούν από κάποια μη αρεστή απόφαση, που πιθανά οδηγήσουν σε τριγμούς το αστικό πολιτικό σύστημα, το οποίο βρίσκεται στη διαδικασία αναμόρφωσης. Επιπλέον, προσφέρεται η δυνατότητα στην κυβέρνηση να παίζει τον δήθεν καλό διαπραγματευτή απέναντι στις πιέσεις της τρόικας.
Δεν είναι άσχετες, άλλωστε, οι συνεχείς «διαβεβαιώσεις» από κυβερνητικά στελέχη ότι δεν πρόκειται να «κουρευτούν» οι καταθέσεις κάτω των 100.000. Παρ' όλα αυτά έχουν ένα ακόμα «αγκάθι», που είναι η άρση της απαγόρευσης πλειστηριασμών ακινήτων.

Αντιφατικές επιδράσεις

Από την άλλη μεριά ο υπουργός Ανάπτυξης προτείνει «κούρεμα» επιχειρηματικών δανείων. Ο Γ. Στουρνάρας ανακοίνωσε τη λήψη πρωτοβουλιών. Η Εθνική Τράπεζα, από την 1η Ιούλη 2014, προχώρησε σε περιορισμένη μείωση, κατά μέσον όρο 0,07 της μονάδας, των επιτοκίων καταθέσεών της. Ακούγονται, επίσης, διάφορες σκέψεις για παρεμβάσεις μέσω αξιοποίησης του ΕΣΠΑ, ενώ φαίνεται ότι το πρότυπο αντιμετώπισης των «κόκκινων» δανείων θα αποτελέσει οδηγό και για την αντιμετώπιση του προβλήματος των οφειλών προς το κράτος.
Ενα άλλο ερώτημα που γεννάται είναι αν πραγματικά ανακουφίζονται από τις προωθούμενες ρυθμίσεις οι άνεργοι, τα υπερχρεωμένα λαϊκά νοικοκυριά, οι αυτοαπασχολούμενοι. Πολλές από τις ρυθμίσεις πιθανά ανακουφίζουν ένα σημαντικό τμήμα. Ομως η βασική φιλοσοφία των ρυθμίσεων για τη διευθέτηση των «κόκκινων» δανείων (δεν γίνεται σαφής διαχωρισμός των επιχειρηματικών δανείων από τα στεγαστικά ή καταναλωτικά δάνεια) είναι ότι τα χρέη δεν διαγράφονται, αλλά μετατοπίζεται, παγώνει ή επιμηκύνεται η αποπληρωμή τους, με τη λογική ότι στο μέλλον θα δημιουργηθούν ευνοϊκότερες οικονομικές συνθήκες. Η διευθέτησή τους βασίζεται στην υπάρχουσα νομοθεσία, που έτσι κι αλλιώς καθορίζει περιορισμούς, αφήνοντας απέξω χιλιάδες λαϊκές οικογένειες.
Η προώθηση αυτών των ρυθμίσεων αποτυπώνει αντιφατικές τάσεις σε συνθήκες προβλεπόμενης σταθεροποίησης της καπιταλιστικής οικονομίας. Από τη μια πλευρά δείχνει τις δυνατότητες που διαμορφώνονται για την αστική τάξη, σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια, να κάνει κάποιες μικρές ευνοϊκές ρυθμίσεις προκειμένου να ενσωματώσει τμήμα λαϊκών στρωμάτων. Από την άλλη όμως και μόνο η ιδέα ότι «η τράπεζα θα πάρει το σπίτι μου κοψοχρονιά και θα το χάσω», γενικότερα η εξάρτηση από τις τράπεζες που δημιουργούν οι ρυθμίσεις, γεννούν λαϊκές αντιδράσεις.
Η απόφαση της ΤτΕ ανοίγει το δρόμο για την «αρπαγή» και την εκμετάλλευση ακινήτων και της λαϊκής στέγης από τους τραπεζικούς ομίλους κατά τα πρότυπα του «ιρλανδικού μοντέλου». Ετσι ανοίγει ο δρόμος για την επιτάχυνση της συγκέντρωσης της γης και της κατοικίας σε μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους, που αποτελεί βασικό στόχο του κεφαλαίου, της κυβέρνησης και της ΕΕ. Ομως και αυτή η προοπτική δημιουργεί αντιθέσεις, αφού τμήματα του κεφαλαίου εκτιμούν ότι δεν πρέπει να γίνει «απότομα», ενώ ταυτόχρονα υπάρχουν διαφωνίες από άλλα τμήματα του κεφαλαίου για την προοπτική αξιοποίησής τους, διεκδικώντας άλλη κατεύθυνση.

Η κάλπικη αντιπαράθεση του ΣΥΡΙΖΑ

Ο ΣΥΡΙΖΑ εμφανίζεται αντίθετος στην απόφαση της ΤτΕ, σημειώνοντας ότι βασικός στόχος είναι η εξασφάλιση των συμφερόντων των τραπεζών. Από την πλευρά του περιορίζει τη συζήτηση για διαγραφή χρεών σε πολύ συγκεκριμένες περιπτώσεις που εκτιμάται ότι είναι αδύνατο να αποπληρωθούν (οφειλές ανίατα ασθενών, υπερηλίκων, αναπήρων κλπ.) και αφετέρου αντιπροτείνει περικοπή των δόσεων αποπληρωμής των δανείων.
Ο ΣΥΡΙΖΑ επί της ουσίας αντιπαραβάλλει σαν λύση μια άλλη μορφή διαχείρισης για την ενίσχυση του τραπεζικού συστήματος με την πιο ενεργό ανάμειξη του κράτους. Επικεντρώνει στην αξιοποίηση του νόμου Κατσέλη. Προχωρά όμως ακόμα παραπέρα, προτείνοντας στην ουσία να επωμιστεί το κράτος τα «κόκκινα» δάνεια, προβάλλοντας το κάλπικο δίλημμα δημόσιος φορέας ή κακά distress funds.
Προτείνει τη δημιουργία ενός δημόσιου φορέα στον οποίο «θα μεταφερθούν σε μειωμένες τιμές αναγκαστικά όλα τη μη εξυπηρετούμενα στεγαστικά και επαγγελματικά δάνεια». Τα «κόκκινα» δάνεια να αγοράζονται στο δημόσιο φορέα με μεγάλη έκπτωση (π.χ. στο 30% της αξίας τους). Στη συνέχεια ο φορέας, έχοντας θεσπίσει αυστηρά κριτήρια, όπως εισόδημα, περιουσία κ.λπ., θα αναλαμβάνει την είσπραξη του δανείου από το δανειολήπτη, βάσει διεθνών πρακτικών που εφαρμόστηκαν σε άλλες ευρωπαϊκές καπιταλιστικές χώρες, όπως η Φινλανδία. Είναι σαφές ότι αυτός ο φορέας θα λειτουργεί με ιδιωτικοοικονομικά ανταγωνιστικά κριτήρια και όχι με κριτήριο την προστασία των λαϊκών οικογενειών.
Αφού, λοιπόν, το κράτος θα έχει εξασφαλίσει τις τράπεζες με πακτωλό δημόσιου χρήματος, υποσχόμενος ότι ο δημόσιος φορέας θα εξαγοράζει πιο ακριβά τα «κόκκινα» δάνεια από τα distress funds, παραπέμπει τη «σωτηρία» μετά τη σταθεροποίηση της οικονομίας. Υπόσχεται ότι η επίτευξη σημαντικών κερδών από τις τράπεζες στο μέλλον, τα έκτακτα κέρδη τους θα διατίθενται για την κάλυψη διαγραφών «κόκκινων» δανείων, λες και οι τράπεζες είναι «φιλανθρωπικά ιδρύματα». Και φυσικά εναποθέτει στην κάλυψη μέσω του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας. Δεν απαντά όμως στο ερώτημα ποιος τελικά θα πληρώσει τη νύφη!

***

Το ΚΚΕ από το 2012 έχει αναδείξει μια σειρά στόχους πάλης για την προστασία των αυτοαπασχολούμενων, των ανέργων, γενικότερα των λαϊκών νοικοκυριών. Σε αυτή τη βάση έχει καταθέσει μια σειρά νομοσχέδια στη Βουλή, που αντιμετώπισαν την κατηγορηματική αντίθεση τόσο των κομμάτων της συγκυβέρνησης όσο και του ΣΥΡΙΖΑ. Γιατί οι διεκδικήσεις που προβάλλει το ΚΚΕ στοχεύουν στην πραγματική στήριξη για τους εργαζόμενους και τις λαϊκές οικογένειες, ενώ είναι σε πλήρη αντίθεση με το ευρωενωσιακό πλαίσιο, τα συμφέροντα των μονοπωλίων, ειδικά των τραπεζικών ομίλων, που όλα τα άλλα κόμματα δηλώνουν πίστη, διαγκωνιζόμενα για ποιος θα είναι ο καλύτερος διαχειριστής. Και σε αυτό το ζήτημα «δεν χωρούν δύο πόδια σε ένα παπούτσι».

Του Χρήστου ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΥ*
*Ο Χρήστος Αγγελόπουλος είναι μέλος του Τμήματος Οικονομίας της ΚΕ του ΚΚΕ