Η “υγιής επιχειρηματικότητα” βάζει μέσα 650 εκατομμύρια ευρώ τον ΟΣΕ και το ελληνικό δημόσιο

Κατιούσα

Σήμερα οι σιδηροδρομικοί υπάλληλοι απεργούν και διαδηλώνουν ενάντια στην ιδιωτικοποίηση της ΤΡΑΙΝΟΣΕ. Τα καθεστωτικά ΜΜΕ θα σταθούν στην ταλαιπωρία του επιβατικού κοινού και τα προβλήματα κι ελάχιστα θα κάνουν λόγο για τα στοιχεία που έρχονται στο φως κι αναδεικνύουν το ξεπούλημα και τις προκλητικές διαστάσεις του.

Η ΤΡΑΙΝΟΣΕ ξεπουλήθηκε στους Ιταλούς “επενδυτές” για το ευτελές αντίτιμο των 45 εκατομμυρίων ευρώ. Την ίδια στιγμή, στο τελευταίο ΦΕΚ δημοσιεύτηκε η υπουργική απόφαση για τη διαγραφή χρέους ύψους 692 εκατομμυρίων ευρώ της ΤΡΑΙΝΟΣΕ προς τον ΟΣΕ. Με άλλα λόγια, τα χρέη της εταιρίας προς το ελληνικό δημόσιο χαρίζονται, για να παραδοθεί καθαρή στους κρατικοδίαιτους ιδιώτες, για την κερδοφορία τους.
Όσο για το κοινό, που “αναμένεται να ταλαιπωρηθεί”, είναι ενδεικτικό πως εδώ και τρεις μήνες έχουν κοπεί οι φτηνές διαδικτυακές προσφορές προς τους πελάτες, που καλούνται να πληρώσουν υπέρογκα αντίτιμα κι οδηγούνται αντικειμενικά στην επιλογή άλλων μεταφορικων μέσων -εφόσον μπορεί να βρει κανείς ακόμα κι αεροπορικά εισιτήρια σε καλύτερες τιμές. Οι προσφορές μπορεί να επανέρθουν από τους νέους ιδιοκτήτες, σε μικρότερη έκταση, ακολουθώντας κατά γράμμα τον αντίστοιχο μύθο του Νασρεντίν Χότζα και των υπηκόων του…

ολοι μαζι ......μπορουμε κ.SKAI

Αλαφούζος: Μια παγκόσμια οικολογική βόμβα

Δεκέμβριος 2002: Στο κέντρο επιχειρήσεων του πολεμικού ναυτικού της Γαλλίας επικρατεί ένταση. Οι οδηγίες που είχαν λάβει, από το Μέγαρο των Ηλυσίων, ήταν σαφείς: Θα αποτρέψετε, πάση θυσία, την είσοδο δεξαμενόπλοιων μονού τοιχώματος στην Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη της Γαλλίας. Προκειμένου μάλιστα να διαλύσει οποιαδήποτε αμφιβολία σχετικά με τις προθέσεις του, ο τότε πρόεδρος Ζακ Σιράκ, είχε δηλώσει δημοσίως ότι δεν θα ανεχθεί εφοπλιστές με «σαπάκια» να συμπεριφέρονται σαν «γκάγκστερ» στις ακτές της Γαλλίας.

Το τι ακριβώς είχε στο μυαλό του ο Γάλλος πρόεδρος έγινε σαφές την Τρίτη 3 Δεκεμβρίου όταν το δεξαμενόπλοιο Ενάλιος Τιτάν, ιδιοκτησίας της Ermis Maritime της οικογένειας Αλαφούζου, επιχείρησε να εισέλθει στη Γαλλική ΑΟΖ. Η φρεγάτα Germinal έλαβε εντολές να ανακόψει την πορεία του ενώ ο κυβερνήτης του δεξαμενόπλοιου έλαβε ένα Telex που τον ενημέρωνε ότι το σκάφος του «ενδέχεται να αποτελεί απειλή για το θαλάσσιο περιβάλλον και τις ακτές της χώρας» και έπρεπε να εγκαταλείψει άμεσα την περιοχή. «Σε περίπτωση άρνησης εφαρμογής της εντολής η ευθύνη για ό,τι συμβεί βαρύνει αποκλειστικά εσάς» κατέληγε το τέλεξ. Λίγες ώρες αργότερα ένα ελικόπτερο αποβίβαζε στο κατάστρωμα του πλοίου ομάδα Γάλλων εμπειρογνωμόνων που συνοδεύονταν από ένστολους του πολεμικού ναυτικού.
Τα επόμενα 24ωρα είχα την ευκαιρία να ζήσω ως αυτήκοος μάρτυρας μια από τις πιο κωμικοτραγικές ιστορίες στη σύγχρονη ιστορία των Μέσων Ενημέρωσης. Η είδηση είχε αρχίσει να κάνει το γύρο του κόσμου μέσα από τηλεγραφήματα του Reuters και του γαλλικού πρακτορείου ειδήσεων. Στην Ελλάδα όμως – όπως συμβαίνει κάθε φορά που απειλούνται τα συμφέροντα κάποιου μεγιστάνα των μέσων ενημέρωσης – επικρατούσε άκρα του τάφου σιωπή. Κανένα κανάλι και κανένας ραδιοφωνικός σταθμός δεν τολμούσαν να αναφέρουν ότι το δεξαμενόπλοιο, που η Γαλλία αντιμετώπιζε σαν οικολογική βόμβα, ήταν συμφερόντων της οικογένειας Αλαφούζου. Το πρόβλημα ήταν ότι ο ίδιος ο Γιάννης Αλαφούζος είχε ξεχάσει ανοιχτή μια μπουκαπόρτα στα στεγανά της ενημέρωσης…
Το πρωί της 4ης Δεκεμβρίου 2002, χτυπά το τηλέφωνο στην κεντρική αίθουσα σύνταξης της Ελληνικής Υπηρεσίας του BBC στο Λονδίνο. Στην άλλη άκρη της τηλεφωνικής γραμμής βρίσκεται το δεξί χέρι του Αλαφούζου, Γιάννης Σπανολιός, ο οποίος με τη μειλίχια φωνή του ζητά από τους συντάκτες εάν θα είχαν την ευγενή καλοσύνη να «κατεβάσουν» την είδηση για την περιπέτεια του «Ενάλιος Τιτάν» στις γαλλικές ακτές. Τι είχε συμβεί; Το ραδιόφωνο του ΣΚΑΙ, που αναμετάδιδε το πρόγραμμα του BBC, ήταν το μόνο μέσο ενημέρωσης που μετέδωσε την είδηση, τη στιγμή που το σύνολο των βαρόνων της ελληνικής ενημέρωσης έκαναν πλάτες στην οικογένεια Αλαφούζου αποκρύπτοντας κάθε πληροφορία !
Προς τι όμως η επιθετικότητα του Ζακ Σιράκ και τα τέλεξ του πολεμικού ναυτικού που θύμιζαν τελεσίγραφα σε καιρό πολέμου; Καταρχήν ο Γάλλος πρόεδρος δεν ήταν ο μόνος που κινητοποίησε τις ένοπλες δυνάμεις της χώρας του απέναντι σε αυτό που ο ίδιος χαρακτήριζε «σαπάκια» των εφοπλιστών «γκάγκστερ». Λίγο μετά την περιπέτειά του στην γαλλική ΑΟΖ, το Ενάλιος Τιτάν βρέθηκε αντιμέτωπο και με την ισπανική φρεγάτα Baleares, η οποία επίσης απέπλευσε για να αποτρέψει την είσοδο του πλοίου στην ΑΟΖ της Ισπανίας.
Η Ευρώπη ζούσε στον απόηχο της γιγαντιαίας οικολογικής καταστροφής που είχε προκαλέσει το – ελληνικών συμφερόντων – δεξαμενόπλοιο μονού τοιχώματος Prestige στις ακτές της Ισπανίας, της Γαλλίας και της Πορτογαλίας. Τουλάχιστον 76.000 κυβικά μέτρα πετρελαίου είχαν απελευθερωθεί στη θάλασσα καταστρέφοντας το ευαίσθητο περιβάλλον στις ακτές της Γαλικίας και εξολοθρεύοντας δεκάδες σπάνια είδη πτηνών αλλά ακόμη και καρχαρίες που ζούσαν γύρω από κοραλλιογενείς υφάλους.
Η κοινή γνώμη ήταν εξοργισμένη και τα «σαπάκια» των Ελλήνων εφοπλιστών, οι οποίοι εκείνη την περίοδο είχαν υπό τον έλεγχό τους το 40% του εμπορικού στόλου της Ευρώπης, ήταν προφανώς ο πρώτος στόχος. Μόνο η ελληνική κυβέρνηση – ο μόνιμος στυλοβάτης του εφοπλιστικού κεφαλαίου από τα χρόνια της χούντας– είχε αντίθετη άποψη. Χρησιμοποιώντας και την προεδρία της Ε.Ε η κυβέρνηση Σημίτη έδινε μάχες χαρακωμάτων για να διασκεδάσει τις εντυπώσεις και να αποτρέψει την άμεση εφαρμογή της απαγόρευσης κυκλοφορίας πλοίων μονού τοιχώματος στη Μεσόγειο.
Παραδόξως η πρώτη τροχιοδεικτική βολή ήρθε από τον Μανώλη Μπακόπουλο, ευρωβουλευτή του ΔΗΚΚΙ (του Δ. Τσοβόλα) ο οποίος με γραπτή ερώτηση του προς την Κομισιόν διαμαρτύρονταν για την «πρωτάκουστη», όπως την χαρακτήριζε κίνηση του Σιράκ να «εκφοβίσει» τον κυβερνήτη του πλοίου «παραβιάζοντας την κοινοτική νομοθεσία». Πιθανότατα το Ενάλιος Τιτάν ήταν απλώς το άτυχο πλοίο που δέχθηκε τη μήνη του Γάλλου προέδρου επειδή αμφισβήτησε πρώτο την απαγόρευση εισόδου στη Γαλλική ΑΟΖ. Παραφράζοντας όμως ένα παλιό ρητό θα μπορούσε κανείς να ισχυριστεί ότι ακόμη και αν ο Ζακ Σιράκ δεν ήξερε γιατί τιμωρεί τους Αλαφούζους… αυτοί ήξεραν.
Περίπου πέντε χρόνια νωρίτερα ένα άλλο δεξαμενόπλοιο μονού τοιχώματος της γνωστής οικογενείας είχε προκαλέσει μια από τις μεγαλύτερες οικολογικές καταστροφές στη Βενεζουέλα και την ευρύτερη Λατινική Αμερική. Οι κάτοικοι και οι ψαράδες της λίμνης Μαρακαϊμπο χρησιμοποιούν ακόμη και σήμερα τον όρο «Μαύρη Πέμπτη» όταν μιλούν για την ανυπολόγιστη καταστροφή που έφερε στον τόπο τους το δεξαμενόπλοιο Νήσος Αμοργός στις 28 Φεβρουαρίου του 1997. Σε διάστημα μόλις δύο μηνών οι ψαράδες της περιοχής έχασαν το 50% των αλιευμάτων –ζημία τουλάχιστον 40 εκατομμυρίων δολαρίων που οδήγησε στην απόγνωση εκατοντάδες οικογένειες. Ο θρήνος έγινε οργή και λίγες εβδομάδες αργότερα αποτυπώθηκε σε μια από τις πιο εντυπωσιακές εικόνες που έχει ζήσει η Βενεζουέλα τις τελευταίες δεκαετίες: Περίπου 1000 βάρκες με μαύρες σημαίες σχημάτισαν ένα ξύλινο τάπητα στην επιφάνεια της λίμνης. Καθώς η κυβέρνηση της Βενεζουέλας έστειλε πλοία του πολεμικού ναυτικού για να αποτρέψουν τη συγκέντρωση, οι κάτοικοι ονόμασαν εκείνη την ημέρα «δεύτερη μάχη της λίμνης Μαρακαϊμπο» – η πρώτη ήταν μια από τις μεγαλύτερες ναυμαχίες του πολέμου της ανεξαρτησίας το 1821.
Το πολεμικό ναυτικό της Βενεζουέλας όμως δεν ήταν ο μοναδικός κρατικός φορέας που ασχολήθηκε με την υπόθεση. Όπως εξηγούσε σε έκθεσή του ο Julio Cesar Centeno, πανεπιστημιακός και μετέπειτα σύμβουλος του ΟΗΕ σε ζητήματα περιβαλλοντικής πολιτικής, το ατύχημα του Νήσος Αμοργός «προσέλκυσε το ενδιαφέρον των μυστικών υπηρεσιών της Βενεζουέλας». Οι αρχές της χώρας προσπαθούσαν να διαπιστώσουν εάν ήταν τυχαίο ότι μόλις δέκα ημέρες μετά το δεξαμενόπλοιο του Αλαφούζου ένα άλλο πλοίο ελληνικών συμφερόντων, το Olympic Sponsor, εξόκειλε στην ίδια περιοχή. Την ίδια περίοδο ισχυρά ναυτιλιακά λόμπι στην Ουάσιγκτον και το Λονδίνο προσπαθούσαν να χαρακτηρίσουν την λίμνη Μαρακαϊμπο ως επικίνδυνη για τη ναυσιπλοΐα, προωθώντας έτσι άλλα ναυτιλιακά περάσματα. Οι μυστικές υπηρεσίες της Βενεζουέλας λοιπόν προσπαθούσαν να διαπιστώσουν πόσο φυσιολογικό είναι να πέφτει ένα πλοίο ελληνικών συμφερόντων κάθε εβδομάδα στο ίδιο σημείο. Οι σχετικές ανησυχίες, που κατέγραφε στην έρευνά του ο Julio Cesar Centeno, δεν επιβεβαιώθηκαν ποτέ δημοσίως. Παρόλα αυτά το γεγονός ότι ο καπετάνιος του Νήσσος Αμοργός, Κωσταντίνος Σπυρόπουλος, έμεινε προφυλακισμένος για σχεδόν ένα χρόνο μετά το περιστατικό, είναι ενδεικτικό της τεράστιας σημασίας που έδωσαν οι αρχές της Βενεζουέλας στην υπόθεση.

Δεν χρειαζόταν βέβαια να καταφεύγει κανείς σε πιθανές ή λιγότερο πιθανές θεωρίες συνομωσίας για να καταλάβει ότι οι δραστηριότητες της οικογένειας Αλαφούζου αποτελούν απειλή για το περιβάλλον σε διάφορα μήκη και πλάτη της Γης. Το Νοέμβριο του 2000 ένα ακόμη δεξαμενόπλοιο μονού τοιχώματος άδειασε 13.500 βαρέλια αργού πετρελαίου στον Μισισιπή, σε σχετικά μικρή απόσταση από τη Νέα Ορλεάνη. Πρόκειται για το Westchester, με σημαία από τις Μπαχάμες το οποίο είχε μισθωθεί από την Ermis Maritime του Γιάννη Αλαφούζου. Οι αρχές αναγκάστηκαν να εκκενώσουν μια ζώνη περίπου τριάντα χιλιομέτρων στον Μισισιπή καθώς τα συνεργεία καθαρισμού έδιναν μάχη για να σώσουν πελεκάνους και άλλα ζώα που πνίγονταν στο βούρκο του αργού πετρελαίου. Όπως έγραφαν τότε οι Los Angeles Times το πετρέλαιο που χύθηκε στην περιοχή θα μπορούσε να γεμίσει τα δυο τρίτα μιας πισίνας ολυμπιακών διαστάσεων. Ο μόνος λόγος για τον οποίο η Νέα Ορλεάνη δεν θρήνησε μια κολοσσιαία περιβαλλοντική καταστροφή ήταν ότι ο βράχος στον οποίο χτύπησε το πλοίο λειτούργησε σαν πώμα εμποδίζοντας τα σχεδόν εκατομμύρια λίτρα αργού πετρελαίου να βγουν στην επιφάνεια.
Επειδή όμως, ακόμη και στον ασύδοτο χώρο του εφοπλιστικού κεφαλαίου, όποιος ρυπαίνει θα αναγκαστεί κάποια στιγμή να πληρώσει, η Βενεζουέλα επεφύλαξε μια δυσάρεστη έκπληξη στους Αλαφούζους. Ύστερα από 18 χρόνια δικαστικών περιπετειών, κατά τη διάρκεια των οποίων το Καράκας βρέθηκε αντιμέτωπο με τις ισχυρότερες ασφαλιστικές εταιρείες και τα μεγαλύτερα δικηγορικά γραφεία του κόσμου, το πρόστιμο για τα ρύπανση που προκάλεσε το Νήσος Αμοργός ορίστηκε στα 160 εκατομμύρια δολάρια. Παρά το γεγονός ότι στην Ελλάδα η είδηση έπαιξε ως επί το πλείστον από μέσα ενημέρωσης που πρόσκεινται στον… Ολυμπιακό ή άλλους γηπεδικούς αντιπάλους του Ι.Αλαφούζου, οι εφοπλιστές όλου του κόσμου ένιωσαν κρύο ιδρώτα στο άκουσμα της ποινής. «Πρόκειται για ένα από τα πιο κοστοβόρα και αμφιλεγόμενα περιστατικά στην ιστορία της ασφαλιστικής κάλυψης πλοίων» έγραφε πρόσφατα το έγκυρο εφοπλιστικό περιοδικό TradeWinds. Να σημειωθεί ότι η ολλανδική ασφαλιστική Gard που καλύπτει την υπόθεση αλλά και το IOPC, το διεθνές ταμείο αποζημιώσεων για πετρελαϊκή ρύπανση, έχουν ήδη καταβάλλει στη Βενεζουέλα 24 εκατομμύρια δολάρια, γεγονός που ανεβάζει το συνολικό κόστος στα 184 εκατομμύρια. Κάθε λίτρο πετρελαίου που έριξε στη λίμνη το πλοίο του Αλαφούζου στοίχισε 44 δολάρια – τιμή που διεκδικεί το ρεκόρ ακριβότερης ρύπανσης στην ιστορία.
Ίσως βέβαια ο καλύτερος υπολογισμός θα ήταν να μάθουμε πόσες ακόμη δεντροφυτεύεις θα χρειαστούν οι επιχειρήσεις της οικογένειας Αλαφούζου για να καμουφλαριστεί με λίγο πράσινο το δυσώδες μαύρο πετρέλαιο.

Βρετανία: Το ποσοστό αστέγων αυξήθηκε κατά 60% τα τελευταία 6 χρόνια

O αριθμός των αστέγων στην Αγγλία έχει παρουσιάσει πολύ μεγάλη αύξηση τα τελευταία έξι χρόνια, ανεβαίνοντας κατά 60%, λόγω της αύξησης των ενοικίων και των περικοπών στον τομέα της πρόνοιας. Τουλάχιστον 77.000 οικογένειες διαμένουν σε προσωρινά καταλύματα.

Σύμφωνα με την Εθνική Ελεγκτική Υπηρεσία, ο αριθμός των ατόμων που κοιμούνται στο δρόμο έχει διπλασιαστεί σε περίπου 4.000 σε διάστημα 6 ετών. Το πρόβλημα των αστέγων σε κάθε μορφή του κατέγραψε σημαντική άνοδο. Είναι δύσκολο να κατανοήσουμε τους λόγους που η (κυβέρνηση) επιμένει με αυτή την ήπια προσέγγιση ενώπιον ενός τόσο ορατά επιδεινώμενου προβλήματος», ανέφερε χαρακτηριστικά μέλος της Υπηρεσίας.

Οι άστεγοι της Αγγλίας περιλαμβάνουν περισσότερα από 120.000 παιδιά που ζουν σε προσωρινά καταλύματα, όπως σε ξενώνες υποδοχής ή ξενοδοχεία, σύμφωνα με το NAO. Τα ενοίκια στον ιδιωτικό τομέα στην Αγγλία αυξήθηκαν με τριπλάσια ταχύτητα σε σύγκριση με τους μισθούς από το 2010, ενώ το πλαφόν που έχει επιβληθεί στα επιδόματα στέγασης έχει επίσης συμβάλει στην αύξηση των ενοικίων.

Τεράστια περιβαλλοντική καταστροφή στο Σαρωνικό

Μέχρι τη Γλυφάδα έχει φτάσει η πετρελαιοκηλίδα! Ο «Ριζοσπάστης» βρέθηκε χτες στη Σαλαμίνα και μίλησε με κατοίκους της περιοχής

Βούρκος και το λιμανάκι της Κυνόσουρας

Μεγάλες διαστάσεις παίρνουν μέρα με τη μέρα οι επιπτώσεις από το ναυάγιο του δεξαμενόπλοιου ανεφοδιασμού την περασμένη Κυριακή τα ξημερώματα έξω από τη Σαλαμίνα. Εκτός από το νησί, που έχει πληγεί σε ένα παραλιακό μέτωπο μήκους περίπου 2,5 χιλιομέτρων, στα Σελήνια, την Κυνόσουρα και τον Λιμνιώνα, προχτές η πετρελαιοκηλίδα «χτύπησε» τη Φρεαττύδα και την Πειραϊκή στον Πειραιά, χτες τον Αγ. Κοσμά και τη Γλυφάδα!

Η ρύπανση έχει εξαπλωθεί σε μεγάλα τμήματα του παραλιακού μετώπου στα νότια προάστια. Στην ευρύτερη περιοχή του ναυαγίου συνεχίζουν να επιχειρούν πλωτός γερανός, ρυμουλκά και παράκτια αντιρρυπαντικά σκάφη της αναδόχου εταιρείας εργασιών απορρύπανσης. Σύμφωνα με ανακοίνωση του υπουργείου Ναυτιλίας, μετά την ολοκλήρωση των εργασιών στεγανοποίησης του ναυαγίου που πραγματοποιήθηκε προχτές, «εντός ποντισθέντων φραγμάτων ναυαγίου δεν υφίσταται ρύπανση, ενώ έχει ξεκινήσει η διαδικασία απάντλησης του φορτίου του πλοίου».
Ο «Ριζοσπάστης» βρέθηκε χτες στη Σαλαμίνα, ενώ βρίσκονταν σε εξέλιξη οι προσπάθειες των σκαφών αντιρρύπανσης. Οι κάτοικοι είναι ανάστατοι και κάποιοι καταγγέλλουν ότι τα συνεργεία άργησαν να φτάσουν στην περιοχή. Οπως δήλωσε στον «Ριζοσπάστη» ο Γιώργος Μουστάκας από το Ναυταθλητικό Ομιλο Σεληνίου, στο έργο της απορρύπανσης συμμετέχουν εθελοντικά πάνω από 30 κάτοικοι του νησιού, αλλά και μέλη του ομίλου. «Μέχρι τη 1.30 το μεσημέρι της Κυριακής δεν υπήρχαν δείγματα ρύπανσης. Πολλά μέλη του ομίλου έκαναν ιστιοπλοΐα. Φύσαγε νοτιάς και ερχόταν η μυρωδιά. Στις 5.30 - 6 το απόγευμα φάνηκε η ρύπανση. Στις 7.30 το βράδυ με ειδοποίησαν για την ύπαρξη μαζούτ στο λιμανάκι. Ζητήσαμε από το λιμενικό ταμείο ένα φράγμα στις οκτώ το βράδυ και λίγο αργότερα το τοποθετήσαμε στην είσοδό του. Τα συνεργεία απορρύπανσης εμφανίστηκαν τη Δευτέρα το μεσημέρι», μας είπε.

Ο Λιμνιώνας

Πιο κάτω, οι εργαζόμενοι σε κατάστημα με παγωτά λένε πως στις 3.30 τα ξημερώματα της Κυριακής «είδαμε βουλιαγμένο το καράβι. Στις 5.30 μ.μ. περίπου "βγήκε" το πετρέλαιο. Η πετρελαιοκηλίδα "έπιανε" την παραλία. Η μοναδική διασκέδασή μας ήταν αυτή η θάλασσα. Διώξαν τον κόσμο από εδώ. Αυτήν την ομορφιά δεν θα μας την ξαναγυρίσουν πίσω».
«Για πέντε χρόνια έχει πεθάνει η περιοχή», δηλώνει στον «Ριζοσπάστη» ο Θεόκλητος Καλατζής, συνταξιούχος ψαράς. «Εχασαν 10 ώρες από την αρχή που έγινε το ναυάγιο, για να πάρουν μέτρα. Να ρίξουν τα υλικά που πρέπει για απορρύπανση. Η περιοχή είχε ψάρια, όστρακα. Τώρα για ψάρεμα θα πηγαίνουμε στην Αίγινα».

«Δεν έχει εμφανιστεί κανείς...»

Πιο κάτω είναι η παραλία του Λιμνιώνα. Μια παραλία όπου φιλοξενούσε αρκετούς λουόμενους. Οπως λένε στον «Ριζοσπάστη» κάτοικοι, η θάλασσα εδώ είχε ψάρια, αχινούς. Τώρα δεν έμεινε τίποτα. «Ο υπουργός Ναυτιλίας δήλωσε ότι θα την καθαρίσουν μέχρι την Παρασκευή. Βλέπεις κανέναν;», λένε οι κάτοικοι, που καταγγέλλουν ότι δεν έχει εμφανιστεί συνεργείο απορρύπανσης στην περιοχή. Πιο κάτω στο λιμανάκι της Κυνόσουρας η κατάσταση είναι ίδια. Μαύρος βούρκος παντού.
Σύμφωνα με στελέχη των εταιρειών αντιρρύπανσης, τα περιστατικά είναι διαχειρίσιμα, ενώ η όλη επιχείρηση αναμένεται να ολοκληρωθεί περίπου σε 20 μέρες. Εκτιμάται ότι αναμένεται να συγκεντρωθούν περίπου 200 κυβικά αποβλήτων. Για τυχόν κηλίδες που μπορεί να κινούνται κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας, στελέχη των εταιρειών που συμμετέχουν στην επιχείρηση τόνιζαν ότι θα αντιμετωπιστούν και αυτές. Το πλοίο είναι βυθισμένο περίπου στα 30 μέτρα.

Τα συνεργεία, με πολλούς εθελοντές, μαζεύουν το βούρκο

Ως μείζονος σημασίας βαρύ περιστατικό χαρακτήρισε τη ρύπανση ο γενικός γραμματέας του υπουργείου Ναυτιλίας, Διονύσιος - Χαράλαμπος Καλαματιανός, μετά από ευρεία σύσκεψη που πραγματοποιήθηκε στο υπουργείο Ναυτιλίας. Σχετικά με το χρόνο που θα διαρκέσει η επιχείρηση απορρύπανσης, δήλωσε ότι δεν υπάρχει συγκεκριμένη εκτίμηση, αλλά η εταιρεία καθαρισμού και όσοι άλλοι εμπλέκονται αναφέρουν περίπου σε ένα μήνα.
Φυσικά, δεν έγινε κανένας λόγος για το ότι οι αρμόδιες αρχές είχαν προμηθεύσει το 45χρονο αυτό πλοίο με πιστοποιητικά αξιοπλοΐας, παρά το γεγονός ότι συγκεκριμένες καταγγελίες κάνουν λόγο για πλοίο επικίνδυνο με μηχανοστάσιο διαλυμένο, ενώ δεν δόθηκε καμία εξήγηση πάνω στα ερωτήματα που έχει προκαλέσει το ναυάγιο, όπως γιατί ήταν σε ισχύ πιστοποιητικά αξιοπλοΐας σε ένα τέτοιο καράβι, για τις εργασιακές συνθήκες που επικρατούσαν στο πλοίο, αν η οργανική του σύνθεση επαρκούσε για να καλύψει τις ανάγκες του πλοίου κ.ά.
Η εκπρόσωπος της πλοιοκτήτριας εταιρείας του δεξαμενόπλοιου σε δηλώσεις της υποστήριξε πως δεν γνωρίζει τις αιτίες του ναυαγίου. Και πρόσθεσε ότι το ναυαγισμένο δεξαμενόπλοιο πλέον έχει σφραγιστεί πλήρως και έχει «καθίσει» σε βάθος 30 μέτρων, ατόφιο, δεν έχει δηλαδή προκληθεί ρωγμή.

Μιλώντας με κατοίκους στα Σελήνια

Εξαπατώντας το λαό, υπηρετώντας το κεφάλαιο

Στην εξαπάτηση του λαού αναφορικά με την πολιτική της κυβέρνησης και στον τομέα της Υγείας στόχευσε ο πρωθυπουργός, μιλώντας στη σύνοδο του Περιφερειακού Γραφείου Ευρώπης του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας. Παρουσιάζοντας την πραγματικότητα «με το κεφάλι κάτω», επιχείρησε να καμουφλάρει το γεγονός ότι η κυβέρνηση υλοποιεί με αλματώδεις ρυθμούς προαποφασισμένα μέτρα, εξελίσσει τον πυρήνα της πολιτικής των προηγούμενων κυβερνήσεων στο ίδιο έδαφος του ανταγωνισμού και της επιχειρηματικής δράσης, υπονομεύοντας παραπέρα ακόμη και αυτά τα ελάχιστα και ανεπαρκή λαϊκά δικαιώματα στην Υγεία. «Αποφασίσαμε ότι ο μόνος τρόπος να προστατέψουμε και να στηρίξουμε την κοινωνία ήταν να ενισχύσουμε την καθολική υγειονομική περίθαλψη του πληθυσμού», είπε μεταξύ άλλων ο Αλ. Τσίπρας. Ωστόσο, το κράτος και τα ασφαλιστικά ταμεία πληρώνουν και παρέχουν λιγότερα, οι ασθενείς, εργαζόμενοι και συνταξιούχοι πληρώνουν περισσότερα. Οι κρατικοί προϋπολογισμοί για την Υγεία μειώνονται σταθερά, με ενδεικτικό παράδειγμα τη χρηματοδότηση των κρατικών νοσοκομείων, που ήταν 1,3 δισ. ευρώ το 2017, όταν μόνο το 2015 κατακρεουργήθηκε κατά 22,8%.

***

«Παρά την ασυμμετρία ανάμεσα στις πιεστικές ανάγκες και τους διαθέσιμους πόρους και παρά τους περιορισμούς στο επίπεδο των δαπανών, έχουμε καταφέρει να κάνουμε σημαντικά βήματα», είπε σε άλλο σημείο ο πρωθυπουργός. Τα «σημαντικά βήματα», όμως, μεταφράζονται σε αξιοποίηση και υλοποίηση όλων των αντιδραστικών εργαλείων («αξιολόγηση» μονάδων και προσωπικού, «κόφτες» σε εξετάσεις και φάρμακα, κ.ά.) που έχουν θεσπίσει η σημερινή και οι προηγούμενες κυβερνήσεις, για να μειώνονται οι κρατικές δαπάνες στην Υγεία και το κόστος να μετακυλίεται ολοένα και περισσότερο στους ασθενείς. Με αυτόν τον τρόπο υπονομεύεται παραπέρα το λαϊκό δικαίωμα στην πρόληψη, στη θεραπεία και την αποκατάσταση, εμπορευματοποιείται ακόμη περισσότερο το κρατικό σύστημα Υγείας, προς όφελος των επιχειρηματικών ομίλων, που δρουν και σ' αυτόν το χώρο. «Παρά τους δημοσιονομικούς περιορισμούς, καταφέραμε με σκληρή δουλειά να υλοποιήσουμε την καθολική και ισότιμη πρόσβαση των ανασφάλιστων πολιτών στο σύστημα Υγείας», συνέχισε ο Αλ. Τσίπρας. Ποια είναι η αλήθεια; Η κυβέρνηση δεν έδωσε ούτε ένα ευρώ παραπάνω από τον κρατικό προϋπολογισμό για την κάλυψη των 2,5 εκατ. ανασφάλιστων. Αντίθετα, μετακύλησε την ευθύνη στα υποχρηματοδοτούμενα νοσοκομεία και τον ΕΟΠΥΥ.

***

Επιπλέον, η πλειοψηφία των ανασφάλιστων καλείται τελικά, όπως και οι ασφαλισμένοι, να καταβάλλει είτε συμμετοχές είτε εξολοκλήρου πληρωμές για φάρμακα, εξετάσεις κ.ά. στις δημόσιες μονάδες Υγείας, καθώς και όλο το ποσό για τις υπηρεσίες που θα χρειαστούν από τον ιδιωτικό τομέα, όπου συχνά αναγκάζεται να καταφύγει λόγω της κατάστασης που επικρατεί στις δημόσιες μονάδες. Πρόκειται για την υλοποίηση της ευρωενωσιακής κατεύθυνσης για «αντιμετώπιση» του μεγάλου αριθμού ανασφάλιστων που προκαλεί η πολιτική της ΕΕ και του κεφαλαίου, χωρίς όμως να επιβαρύνονται ο προϋπολογισμός και οι δημοσιονομικοί στόχοι του αστικού κράτους. «Διασφαλίσαμε την αξιοπρεπή υγειονομική φροντίδα των προσφύγων και μεταναστών», ανέφερε επίσης στην ομιλία του ο πρωθυπουργός, εννοώντας προφανώς τα «μπαλώματα» που έχουν ημερομηνία λήξης και τους εξαθλιωμένους εργαζόμενους, που εναλλάσσονται ανά έξι μήνες στα «κέντρα υποδοχής». Με τέτοια υποτυπώδη μέσα ισχυρίζεται η κυβέρνηση ότι αντιμετωπίζει τις πολλές, οξυμένες και διαρκείς ανάγκες προσφύγων και μεταναστών.

***

«Προσθέσαμε κρίσιμες μεταρρυθμίσεις στην Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας και την αναβαθμίζουμε», ισχυρίστηκε ο πρωθυπουργός. Η «αναβάθμιση» της ΠΦΥ, όμως, είναι άλλη μια «φούσκα», που η ραχοκοκαλιά της έρχεται να υπηρετήσει τις ανάγκες της αγοράς, με συνέπειες και πάλι για την υγεία του λαού. Ακόμη κι αυτό το ελάχιστο σύστημα ΠΦΥ που υπάρχει θα σμπαραλιαστεί με τη νέα «μεταρρύθμιση», με τοπικές μονάδες (ΤΟΜΥ) που θα «καλύπτουν» μόλις το 30% του πληθυσμού και θα στελεχωθούν με ελάχιστο προσωπικό, με εργαζόμενους ορισμένου χρόνου, δηλαδή με μειωμένα δικαιώματα και αποδοχές, οι οποίοι θα εναλλάσσονται μεταξύ εντατικοποιημένης εργασίας και ανεργίας. Οι αλλαγές στην ΠΦΥ παρουσιάζονται προκλητικά ως «ανδραγάθημα», τη στιγμή που θα χρηματοδοτηθούν κατά κύριο λόγο από ευρωενωσιακούς πόρους, οι οποίοι λήγουν σε τέσσερα χρόνια, ενώ στη συνέχεια η δαπάνη θα μετακυληθεί στο λαό, με άμεσο ή έμμεσο τρόπο.

***

«Αντιμετωπίσαμε αποφασιστικά τα φαινόμενα διαφθοράς και κατασπατάλησης στο δημόσιο σύστημα Υγείας», είπε, τέλος, ο πρωθυπουργός. Ολες οι μέχρι τώρα κυβερνήσεις πετούν την μπάλα στην εξέδρα της διαφθοράς, που είναι υπαρκτή, αλλά αξιοποιείται για τον αποπροσανατολισμό του λαού από την ουσία και τον ταξικό χαρακτήρα της αντιλαϊκής τους πολιτικής. Από τη στιγμή που ο τομέας της Υγείας αναπτύσσεται στη βάση του κόστους - οφέλους, με κρατικές μονάδες που για να λειτουργήσουν στοιχειωδώς εξαρτώνται από επιχειρηματικούς ομίλους, φαρμακοβιομηχανίες και μονοπωλιακούς «ευεργέτες» (σε ιατροτεχνολογικό εξοπλισμό, φάρμακα, αναλώσιμο υλικό, κ.ά.), που επιδίδονται στο κυνήγι του κέρδους, δημιουργούνται οι προϋποθέσεις για να «ανθίσουν» φαινόμενα διαφθοράς. Απέναντι στην πολιτική και τα καραμπινάτα ψέματα της κυβέρνησης, ο λαός έχει συμφέρον να διεκδικήσει ένα αποκλειστικά δημόσιο και δωρεάν σύστημα Υγείας που θα καλύπτει τις ανάγκες του στην πρόληψη, στη θεραπεία και την αποκατάσταση, με προσωπικό πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης, με αξιοπρεπείς μισθούς και εργασιακά - ασφαλιστικά δικαιώματα. Να καταργηθεί η επιχειρηματική δράση στην Υγεία και να υπάρξει χρηματοδότηση από το κράτος στο ύψος των πραγματικών λαϊκών αναγκών. Οσο το καπιταλιστικό κέρδος θα αποτελεί κριτήριο οργάνωσης της οικονομίας, τόσο θα συνθλίβονται τα δικαιώματα και οι ανάγκες του λαού.

Αντιλαϊκές πρωτιές...

Μέσα στον «αχό» των ημερών, για το ποιο αστικό κόμμα μπορεί να εγγυηθεί καλύτερα τους όρους για την προσέλκυση επενδύσεων και συνολικά για το νέο γύρο καπιταλιστικής κερδοφορίας, πέρασε σχεδόν στα ψιλά η διαπίστωση μιας ευρωπαϊκής έρευνας ότι η Ελλάδα, για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά, αναδείχθηκε πρώτη στην ΕΕ σε ό,τι αφορά τις «μεταρρυθμίσεις», όπως αποκαλούνται οι αντεργατικές - αντιλαϊκές ανατροπές και αναδιαρθρώσεις που έχει ανάγκη το κεφάλαιο.
Το στοιχείο αυτό της έρευνας έρχεται να επιβεβαιώσει ότι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ δεν πήρε μόνο επάξια τη «σκυτάλη» από τις προηγούμενες αστικές κυβερνήσεις, σε ό,τι αφορά τους στόχους και τους σχεδιασμούς του κεφαλαίου, αλλά πήγε κι ένα βήμα πιο πέρα, συνεχίζοντας και εντείνοντας τις αντιλαϊκές «μεταρρυθμίσεις», στο όνομα της καπιταλιστικής ανάπτυξης. Και βέβαια, το συμπέρασμα αυτό ισχύει ανεξάρτητα από τις επιμέρους ενστάσεις που μπορεί να έχουν τα διάφορα αστικά επιτελεία για τους ρυθμούς ή και την αναλογία στο μείγμα των αναδιαρθρώσεων που προωθεί η κυβέρνηση.
«Μεταρρυθμίσεις» στη γλώσσα του κεφαλαίου, όπως και στις κατευθύνσεις και αποφάσεις της ΕΕ και των άλλων ιμπεριαλιστικών οργανισμών, είναι η διάλυση των Συλλογικών Συμβάσεων και οι μισθοί πείνας, η απελευθέρωση των ομαδικών απολύσεων, το τσάκισμα της Κοινωνικής Ασφάλισης, η γενίκευση της «ευελιξίας» και των δουλεμπορικών στους χώρους δουλειάς.
«Μεταρρυθμίσεις» βαφτίζονται και όσα σχετίζονται με το ξεπάστρεμα των φτωχών αγροτών και τη συγκέντρωση της γης σε μεγάλες καπιταλιστικές επιχειρήσεις, με το τσάκισμα των αυτοαπασχολούμενων σε μια σειρά από κλάδους, για να «απελευθερώνονται» νέα πεδία κερδοφορίας για τους επιχειρηματικούς ομίλους.
«Μεταρρυθμίσεις» είναι και όσα αφορούν τη «δημοσιονομική πειθαρχία», τα ματωμένα πλεονάσματα από τη λεηλασία των κοινωνικών δαπανών που έχουν απομείνει, τη φοροληστεία, τις κατασχέσεις, ούτως ώστε να εξασφαλίζονται «χώρος», προνόμια και «ζεστό» χρήμα για τους καπιταλιστές «επενδυτές». «Μεταρρυθμίσεις» είναι, τέλος, οι ανατροπές που γίνονται σε βάρος των εργαζομένων και του λαού προκειμένου το αστικό κράτος να προσαρμοστεί καλύτερα στις σύγχρονες ανάγκες των καπιταλιστών.
Σε τελική ανάλυση, η «πρωτιά» στις μεταρρυθμίσεις, για τις οποίες πανηγυρίζει η κυβέρνηση, δεν είναι τίποτα περισσότερο από το αποτέλεσμα των δεκάδων βάρβαρων μέτρων που πρόσθεσε με το 3ο και 4ο μνημόνιο στις πλάτες του ελληνικού λαού κι ενώ μπροστά βρίσκονται τα δεκάδες «προαπαιτούμενα» της 3ης «αξιολόγησης», που θα σημάνουν για τους εργαζόμενους νέο χτύπημα στα εργασιακά δικαιώματα, στα επιδόματα Πρόνοιας, στις συντάξεις κ.ο.κ.
Η ένταση όλων αυτών των μέτρων και των μεταρρυθμίσεων, για τις οποίες η κυβέρνηση παίρνει τα εύσημα των ιμπεριαλιστικών οργανισμών και του εγχώριου κεφαλαίου, είναι το «λίπασμα» για την αναζωογόνηση της καπιταλιστικής οικονομίας και την προσέλκυση κερδοφόρων επενδύσεων.
Γι' αυτό η κυβέρνηση δεσμεύεται στο κεφάλαιο ότι θα διατηρήσει και θα ενισχύσει τη μεταρρυθμιστική της «ορμή», με επόμενο άμεσο στόχο τη γρήγορη ολοκλήρωση της 3ης «αξιολόγησης». Γι' αυτό προσπαθεί να ξεγελάσει το λαό, μιλώντας για μεταρρυθμίσεις με «κοινωνικό πρόσημο» και «δίκαιη» καπιταλιστική ανάπτυξη, που είναι ο μανδύας της ταξικής - αντιλαϊκής της πολιτικής.
Η «πρωτιά» που αναγνωρίζεται στην κυβέρνηση, είναι στο τσάκισμα των εργαζομένων και του λαού, που υποβάλλονται σε θυσίες δίχως τέλος για να ανακάμψει το κεφάλαιο. Με αυτήν τη άθλια μισοζωή δεν χωράει κανείς συμβιβασμός. Η ανασύνταξη του εργατικού κινήματος και η συγκρότηση της Κοινωνικής Συμμαχίας, η συμπόρευση με το ΚΚΕ στην πάλη για ανάκτηση των απωλειών και την ικανοποίηση των σύγχρονων λαϊκών αναγκών μπορεί να ανοίξουν δρόμο πραγματικής διεξόδου για το λαό.