Το Ολοκαύτωμα «μετακόμισε» στη Γάζα, σκότωσαν ήδη πάνω από 300 παιδιά (σκληρό βίντεο)

• 

Ζητούμε συγγνώμη από τους αναγνώστες μας για τις σκληρές εικόνες που ακολουθούν και τις οποίες κινηματογράφησε ο εικονολήπτης του τηλεοπτικού σταθμού «Al Jazeera», Αχμέντ Ασούρ, αλλά είναι ίσως ο μόνος τρόπος για να αντιληφθεί κάποιος από χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά την τραγωδία του πολέμου. Πόσω μάλλον όταν σε αυτόν, σύμφωνα με τις τελευταίες πληροφορίες, έχουν χάσει τη ζωή τους ήδη περισσότερα από 300 παιδιά.

Νέα αιματοχυσία τη νύχτα στην Γάζα ως αντίποινα για τον Ισραηλινό αξιωματικό

• 

Τουλάχιστον 107 Παλαιστίνιοι σκοτώθηκαν από χθες στις επιχειρήσεις του ισραηλινού στρατού μετά την εξαφάνιση ενός Ισραηλινού αξιωματικού ο οποίος κατά πάσα πιθανότητα αιχμαλωτίστηκε στη Λωρίδα της Γάζας, κοντά στη Ράφα.
Οι επιθέσεις σημειώθηκαν στη διάρκεια της νύχτας. Τουλάχιστον 35 Παλαιστίνιοι σκοτώθηκαν στη Ράφα από χθες τα μεσάνυχτα από τις ισραηλινές αεροπορικές επιθέσεις. Ανάμεσα στα θύματα, τα 15 ανήκαν στην ίδια οικογένεια και πέντε από αυτά ήταν παιδιά, ηλικίας από 3 έως 12 ετών. Από τις 8 Ιουλίου που ξεκίνησαν οι επιχειρήσεις του ισραηλινού στρατού έχουν σκοτωθεί τουλάχιστον 1.640 Παλαιστίνοι, κυρίως άμαχοι. Από την πλευρά του Ισραήλ, έχουν χάσει τη ζωή τους 63 στρατιώτες και τρεις πολίτες.

Πεθαίνουν από τις σφαίρες την πείνα και την δίψα οι κάτοικοι του Λουκάνσκ

• 

Η πόλη Λουκάνσκ, προπύργιο των αυτονομιστών ανταρτών στην ανατολική Ουκρανία όπου εδώ και μήνες μαίνονται μάχες με τον ουκρανικό στρατό, βρίσκεται στα πρόθυρα ανθρωπιστικής καταστροφής, καθώς δεν έχει νερό, ηλεκτρικό ρεύμα και δεν ανεφοδιάζεται σε τρόφιμα, προειδοποίησαν σήμερα οι τοπικές αρχές.
Η περιφερειακή αυτή πρωτεύουσα κοντά στα ρωσικά σύνορα, ο πληθυσμός της οποίας ξεπερνούσε τους 500.000 κατοίκους πριν την εξέγερση των αυτονομιστών, συνταράσσεται εδώ και εβδομάδες από σχεδόν μόνιμες συγκρούσεις μεταξύ του ουκρανικού στρατού και των αυτονομιστών ανταρτών.
«Αυτό που συμβαίνει τώρα στο Λουκάνσκ είναι ένας πραγματικός πόλεμος που έχει κοστίσει τη ζωή σε περισσότερους από 100 ειρηνικούς κατοίκους», ανέφερε η δημαρχία της πόλης σε ανακοίνωσή της.
«Έπειτα από πολλούς μήνες (μαχών), εξαιτίας του αποκλεισμού και των αδιάλειπτων πυρών, η πόλη βρίσκεται στα πρόθυρα μιας ανθρωπιστικής καταστροφής», προσθέτει η ανακοίνωση.
Σύμφωνα με τη δημαρχία, έχει διακοπεί η παροχή νερού και ηλεκτρικού ρεύματος, ενώ δεν λειτουργούν τα τηλέφωνα και το ίντερνετ. Τα αποθέματα σε καύσιμα έχουν εξαντληθεί ακόμη και για τις υπηρεσίες διάσωσης, όπως μεταδίδει το Αθηναϊκό-Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων.
Όσον αφορά τα τρόφιμα, τα περισσότερα καταστήματα έχουν κλείσει και οι παραδόσεις (τροφίμων και πόσιμου νερού) έχουν διακοπεί. Λειτουργούν μόνο οι φούρνοι και τα κρεοπωλεία. Εδώ και έναν μήνα δεν καταβάλλονται οι μισθοί και οι συντάξεις, ενώ τα αυτόματα μηχανήματα ανάληψης μετρητών είναι άδεια.
Το Λουκάνσκ, που βρίσκεται στην βιομηχανική και μεταλλευτική περιοχή του Ντονμπάς, είναι ένα από τα προπύργια των αυτονομιστών ανταρτών. Όπως και στο Ντονέτσκ οι αντάρτες έχουν ανακηρύξει και εκεί μια Λαϊκή Δημοκρατία. Στην πόλη μαίνονται βίαιες μάχες εδώ και τρεις μήνες, μετά την έναρξη της αντιτρομοκρατικής επιχείρησης του ουκρανικού στρατού, κυρίως για τον έλεγχο του αεροδρομίου. Κάθε ημέρα οι τοπικές αρχές κάνουν λόγο για αμάχους θύματα των συγκρούσεων.

Καπιταλιστική επίθεση εναντίον τού ύπνου

 Καπιταλιστική επίθεση εναντίον τού ύπνου

Θεωρούμε συνήθως ότι η ανάγκη μας για ύπνο αποτελεί είτε απώλεια χρόνου, είτε μια ενοχλητική χαλάρωση της επαγρύπνησής μας. Για παράδειγμα, ο ύπνος χρησιμοποιείται ως παρομοίωση για να περιγράψει την απάθεια των λαών μπροστά στην καταπίεση που υφίστανται. Δεδομένου ότι ο καπιταλισμός έχει θέσει ως στόχο να μετατρέψει την ανθρώπινη ζωή σε μια διαδικασία αδιάκοπης παραγωγής και κατανάλωσης, μήπως θα έπρεπε να αναθεωρήσουμε αυτά τα στερεότυπα ;

Όποιος έχει ζήσει στη Δυτική Ακτή των Ηνωμένων Πολιτειών σίγουρα γνωρίζει το φαινόμενο της μετανάστευσης των αποδημητικών πτηνών που διασχίζουν κάθε χρονιά ολόκληρη την αμερικανική ήπειρο. Ωστόσο, ανάμεσα στις εκατοντάδες είδη, ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει ένα είδος τσίχλας με λευκό λαιμό. Σε αντίθεση με τα περισσότερα από τα υπόλοιπα είδη, το συγκεκριμένο χαρακτηρίζεται από την ιδιαιτερότητα ότι, κατά τη διάρκεια της αποδημίας του, μπορεί να μείνει ξύπνιο έως και επτά συνεχόμενες ημέρες. Η ιδιαίτερη εποχιακή συμπεριφορά τού επιτρέπει να πετάει τη νύκτα και να αναζητεί την τροφή του κατά τη διάρκεια της ημέρας, χωρίς να ξεκουράζεται διόλου.

Στις Ηνωμένες Πολιτείες, την τελευταία πενταετία, το υπουργείο Άμυνας έχει διαθέσει σημαντικά ποσά για την έρευνα της συμπεριφοράς αυτού του είδους πουλιών. Οι ερευνητές διάφορων πανεπιστημίων –και κυρίως του Μάντισον (Ουισκόνσιν)- έχουν λάβει πλουσιοπάροχη χρηματοδότηση για να μελετήσουν την εγκεφαλική δραστηριότητα των πτηνών κατά τη διάρκεια των περιόδων στέρησης ύπνου. Ο σκοπός των ερευνών είναι η απόκτηση γνώσεων, οι οποίες θα μπορούσαν στη συνέχεια να μεταφερθούν στο ανθρώπινο είδος.

Ο στόχος είναι η δημιουργία ενός στρατιώτη ο οποίος δεν θα κοιμάται. Η μελέτη αυτού του είδους τσίχλας αποτελεί ένα πολύ μικρό τμήμα ενός κατά πολύ ευρύτερου σχεδίου το οποίο αποσκοπεί στην επίτευξη της, έστω μερικής, κυριαρχίας πάνω στον ανθρώπινο ύπνο. Ο βραχυπρόθεσμος στόχος συνίσταται στη δημιουργία μεθόδων οι οποίες θα επιτρέπουν σε έναν στρατιώτη να βρίσκεται σε επιχειρησιακή ετοιμότητα χωρίς να κοιμάται επί τουλάχιστον επτά ημέρες. Σε πιο μακροπρόθεσμο επίπεδο, ο στόχος είναι να διπλασιαστεί αυτό το χρονικό διάστημα, ενώ παράλληλα θα διατηρούνται σε υψηλό επίπεδο οι σωματικές και οι πνευματικές δυνατότητες των άγρυπνων στρατιωτών. Μέχρι σήμερα, τα μέσα που διαθέταμε για να επιτύχουμε καταστάσεις αϋπνίας συνοδεύονταν πάντα από έλλειμμα ψυχικών και διανοητικών ικανοτήτων (για παράδειγμα, μειωμένο επίπεδο επαγρύπνησης). Όμως, στη συγκεκριμένη περίπτωση, ο στόχος της επιστημονικής έρευνας δεν είναι πλέον η ανακάλυψη μεθόδων για την τόνωση της εγρήγορσης, αλλά ο περιορισμός της ίδιας της σωματικής ανάγκης για ύπνο.

Η κλοπή του χρόνου μας
Όπως έχει ήδη αποδείξει η ιστορία, οι καινοτομίες που προκύπτουν από τη στρατιωτική έρευνα έχουν στη συνέχεια την τάση να μεταφέρονται στην ευρύτερη κοινωνική σφαίρα: έτσι, ο άγρυπνος στρατιώτης ενδέχεται να αποτελέσει τον πρόδρομο του άγρυπνου εργαζόμενου ή του άγρυπνου καταναλωτή. Τα προϊόντα « χωρίς ύπνο » που θα προβληθούν και θα προωθηθούν από τη φαρμακοβιομηχανία μέσα από ένα επιθετικό μάρκετινγκ, ενδέχεται αρχικά να παρουσιαστούν ως μια απλή επιλογή τρόπου ζωής, για να μετατραπούν τελικά σε μια αναγκαιότητα για πολλούς ανθρώπους.

Δεδομένου ότι ο ύπνος είναι απόλυτα άχρηστος κι εντελώς παθητικός, με αποτέλεσμα να προκαλεί ανυπολόγιστες απώλειες στους τομείς της παραγωγής, της κυκλοφορίας και της κατανάλωσης αγαθών, θα αποτελεί πάντα εμπόδιο για την εγκαθίδρυση ενός κόσμου που θα ήθελε να λειτουργεί 24 ώρες το εικοσιτετράωρο, επτά ημέρες την εβδομάδα Η μεγαλύτερη προσβολή που μπορούν να κάνουν τα ανθρώπινα όντα στον αδηφάγο σύγχρονο καπιταλισμό, συνίσταται στο να περνούν ένα τεράστιο μέρος της ζωής τους κοιμισμένοι, αποδεσμευμένοι από τον βάλτο των τεχνητών αναγκών που αυτός τους επιβάλλει. Ο ύπνος αποτελεί μια ανυποχώρητη διακοπή της κλοπής του χρόνου μας, την οποία διαπράττει εις βάρος μας ο καπιταλισμός.

Οι περισσότερες από τις πλέον στοιχειώδεις ανάγκες της ανθρώπινης ζωής –η πείνα, η δίψα, η σεξουαλική επιθυμία και, πρόσφατα, η ανάγκη για φιλία- έχουν αποκτήσει εμπορευματοποιημένη μορφή ή έχουν μετατραπεί σε χρηματοοικονομικά προϊόντα. Ο ύπνος επιβάλλει την ιδέα μιας ανθρώπινης ανάγκης κι ενός χρονικού διαστήματος που δεν είναι δυνατόν, ούτε να ελεγχθούν, ούτε και να μετατραπούν σε δραστηριότητα που θα αποφέρει μαζικά κέρδη. Γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο, ο ύπνος εξακολουθεί να αποτελεί μια ανωμαλία κι έναν πόλο κρίσης μέσα στον σύγχρονο κόσμο. Παρόλες τις προσπάθειες της επιστημονικής έρευνας στον τομέα, ο ύπνος εξακολουθεί να προκαλεί απογοήτευση και αμηχανία σε όσους σχεδιάζουν στρατηγικές για να τον εκμεταλλευθούν ή για να τροποποιήσουν τη φύση του. Όσο κι αν αυτό τούς φαίνεται εντυπωσιακό ή αδιανόητο, δεν καταφέρνουν να αποσπάσουν από τον ύπνο καμία οικονομική αξία.

Οι επιθέσεις ενάντια στον χρόνο του ύπνου εντάθηκαν κατά τη διάρκεια του 20ού αιώνα. Ο μέσος Αμερικανός ενήλικας κοιμάται σήμερα εξήμισυ ώρες κάθε βράδυ : παρατηρείται, συνεπώς, μια σημαντική μείωση των ωρών του ύπνου σε σχέση με την προηγούμενη γενιά, που κοιμόταν κατά μέσον όρο οκτώ ώρες. Και δεν μιλάμε για τις αρχές του προηγούμενου αιώνα, όπου η διάρκεια του ύπνου έφθανε –όσο κι αν αυτό μας φαίνεται απίστευτο- τις δέκα ώρες. Το σκάνδαλο του ύπνου συνίσταται στο γεγονός ότι εισάγει μέσα στη ζωή μας τις ρυθμικές εναλλαγές του ηλιακού φωτός και του σκοταδιού, της δραστηριότητας και της ανάπαυσης, της εργασίας και της επανορθωτικής ξεκούρασης, οι οποίες σε άλλους τομείς της ζωής εξουδετερώθηκαν ή εξαλείφθηκαν.

Από τα μέσα τού 17ου αιώνα, ο ύπνος εκδιώχθηκε από τη σταθερή θέση που κατείχε μέσα στο πλαίσιο που έθετε ο Αριστοτελισμός και η Αναγέννηση, καθώς αυτό θεωρήθηκε πλέον ξεπερασμένο. Άρχισαν να τον θεωρούν ασύμβατο με τις νεωτερικές έννοιες της παραγωγικότητας και του ορθολογισμού, και ο Ρενέ Ντεκάρτ, ο Ντέιβιντ Χιούμ και ο Τζον Λοκ δεν ήταν οι μοναδικοί φιλόσοφοι που αρνήθηκαν στον ύπνο τη σημασία του για όλες τις ενέργειες της πνευματικής ζωής και της αναζήτησης της γνώσης. Τον υποτίμησαν και αναγνώρισαν την πρωτοκαθεδρία της συνείδησης και της βούλησης, καθώς επίσης και των εννοιών της χρησιμότητας, της αντικειμενικότητας και του προσωπικού συμφέροντος ως κινήτρου που ωθεί στην ανάληψη δράσης. Για τον Λοκ, ο ύπνος ήταν μια –λυπηρή, αλλά αναγκαία- διακοπή της υλοποίησης των προτεραιοτήτων που ανέθεσε ο Θεός στον άνθρωπο : να είναι εργατικός και ορθολογικός.

Στα μέσα τού 19ου αιώνα αρχίσαμε να αντιλαμβανόμαστε την ασύμμετρη σχέση που υπάρχει ανάμεσα στον ύπνο και στην εγρήγορση, με βάση ιεραρχικά μοντέλα που παρουσίαζαν τον ύπνο ως μια οπισθοδρόμηση προς έναν κόσμο κατώτερων και πιο πρωτόγονων μορφών δραστηριότητας : θεωρούσαμε ότι κατά τη διάρκεια του ύπνου αναστελλόταν η ανώτερη και πολυπλοκότερη λειτουργία του εγκεφάλου. Ο Άρθουρ Σοπενχάουερ υπήρξε ένας από τους ελάχιστους διανοητές που αντέστρεψαν αυτήν την ιεραρχία, φτάνοντας στο σημείο να υποστηρίξει ότι ο « πραγματικός πυρήνας » της ανθρώπινης ύπαρξης μπορεί να ανακαλυφθεί μονάχα κατά τη διάρκεια του ύπνου [1].

Καθώς η εκβιομηχάνιση της Ευρώπης συνοδευόταν από τη χειρότερη δυνατή μεταχείριση των εργαζόμενων, οι διευθυντές των εργοστασίων συνειδητοποίησαν ότι τους συνέφερε να παραχωρήσουν κάποια μικρά διαστήματα ανάπαυσης στους εργάτες τους. Όπως απέδειξε ο Άνσον Ράμπινμπαχ στη μελέτη του για την επιστήμη τής κούρασης [2], το ζητούμενο ήταν να μετατραπούν σε παραγωγικότερους και αποτελεσματικότερους εργαζόμενους, με μεγαλύτερη αντοχή στην κούραση. Όμως, από την τελευταία δεκαετία του 20ού αιώνα, με την κατάρρευση όλου του ρυθμιστικού πλαισίου που περιόριζε την ασυδοσία του καπιταλισμού στην Αμερική και στην Ευρώπη, δεν υπάρχει πλέον μέσα στο σύστημα καμία εσωτερική αναγκαιότητα για ανάπαυση και ανάκτηση των δυνάμεων των συντελεστών της οικονομικής μεγέθυνσης και της κερδοφορίας. Δεδομένων των ιδιαίτερων δομών που αποτελούν χαρακτηριστικό του σημερινού καπιταλισμού, η αφιέρωση χρόνου για την ανάπαυση και την ανάκτηση δυνάμεων των εργαζόμενων κοστίζει πλέον υπερβολικά ακριβά για να είναι δομικά εφικτή.

Στην ανάλυσή τους για τον σημερινό καπιταλισμό, ο Λικ Μπολτάνσκι και η Ιβ Τσιαπέλο κατέδειξαν τον τρόπο με τον οποίο χρησιμοποιείται ένα σύνολο δυνάμεων για να εξυμνηθεί το είδος του ατόμου που είναι απασχολημένο ανά πάσα στιγμή, πάντοτε σε διασύνδεση, αλληλεπίδραση, επικοινωνία, αντίδραση ή συναλλαγή με ένα οποιοδήποτε τηλεματικό περιβάλλον. Όπως παρατηρούν, στις περιοχές του πλανήτη όπου υπάρχει ευημερία, το φαινόμενο συμβάδισε με το γκρέμισμα των περισσότερων συνόρων που χώριζαν στο παρελθόν τον ιδιωτικό χρόνο από τον επαγγελματικό, και την εργασία από την κατανάλωση. Στο μοντέλο « διαρκούς διασύνδεσης » που περιγράφουν, καταγγέλλουν το κυνήγι της « δραστηριότητας για τη δραστηριότητα » : « Θεωρείται σημαντικό το να κάνεις ανά πάσα στιγμή κάτι, να βρίσκεσαι σε κίνηση, να αλλάζεις, ενώ συχνά η σταθερότητα θεωρείται συνώνυμο της αδράνειας [3] ». Αυτό το μοντέλο δραστηριότητας δεν εμφανίζεται ως μια απλή τροποποιημένη μορφή τού προηγούμενου μοντέλου της εργασιακής ηθικής, αλλά ως ένα εντελώς νέο μοντέλο προτύπων, το οποίο, για να λειτουργήσει, απαιτεί χρονικούς ρυθμούς του τύπου 24 ώρες το εικοσιτετράωρο και επτά ημέρες την εβδομάδα, οι οποίοι συχνά συνοψίζονται στον τύπο 24/7.

Φυσικά, οι άνθρωποι θα συνεχίσουν να κοιμούνται, κι ακόμα κι οι μεγαλουπόλεις με τους πλέον φρενήρεις ρυθμούς ζωής θα εξακολουθήσουν να γνωρίζουν νυχτερινά διαστήματα όπου επικρατεί μια σχετική ησυχία. Παρόλα αυτά, ο ύπνος αποτελεί στο εξής μια εμπειρία η οποία έχει αποσυνδεθεί από τις έννοιες της αναγκαιότητας και της φύσης. Πλέον, όπως και πολλά άλλα πράγματα, γίνεται αντιληπτός ως μια μεταβλητή λειτουργία, την οποία οφείλουμε να διαχειριστούμε και η οποία ορίζεται μονάχα με εργαλειακά κριτήρια και με κριτήρια ανθρώπινης φυσιολογίας. Πρόσφατες έρευνες απέδειξαν ότι αυξάνεται με εντυπωσιακό ρυθμό ο αριθμός των ατόμων που σηκώνονται τη νύχτα για να διαβάσουν τα ηλεκτρονικά τους μηνύματα ή για να έχουν πρόσβαση στα δεδομένα τους.

Υπάρχει μια, ανώδυνη υποτίθεται, αλλά πολύ διαδεδομένη έκφραση που χαρακτηρίζει την κατάσταση ενός υπολογιστή ή μιας μηχανής, η sleep mode [4]. Η ιδέα της μηχανής που είναι διαθέσιμη ανά πάσα στιγμή, λειτουργώντας σε χαμηλή ένταση, τείνει να επαναπροσδιορίσει την έννοια του ύπνου ως μια απλή κατάσταση περιορισμένης ή ετεροχρονισμένης λειτουργικότητας και προσβασιμότητας. Η λογική του πλήκτρου on/off είναι πλέον ξεπερασμένη : στο εξής, τίποτε δεν μπορεί να είναι πλέον εντελώς off. Δεν υπάρχει πλέον κατάσταση πραγματικής ανάπαυσης.

Βέβαια, όσο κι αν ο ύπνος αποτελεί μείζον εμπόδιο στην πλήρη υλοποίηση του « καπιταλισμού 24/7 » (ο Καρλ Μαρξ μιλάει για έναν από τους τελευταίους « φυσικούς φραγμούς »), δεν είναι δυνατόν να εξουδετερωθεί εντελώς. Ωστόσο, είναι πάντοτε δυνατόν να διασπαστεί και να τσακιστεί. Όπως αποδεικνύεται κι από τα προαναφερθέντα παραδείγματα, οι μέθοδοι και τα κίνητρα που είναι αναγκαία για την υλοποίηση αυτού του τεράστιου καταστροφικού εγχειρήματος, έχουν ήδη δρομολογηθεί. Σήμερα, οι δημόσιοι χώροι είναι ολοκληρωτικά σχεδιασμένοι ώστε να αποθαρρύνουν και την παραμικρή πρόθεση ύπνου σε αυτούς• ακόμα και το ντιζάιν που έχει επιλεγεί για τα παγκάκια στους δημόσιους χώρους και για όλες τις οριζόντιες επιφάνειες που βρίσκονται σε κάποιο ύψος, αποσκοπεί -με μεγάλη μοχθηρία- στο να καταστήσει άβολη την ξαπλωτή στάση για το ανθρώπινο σώμα.

Η επίθεση που εξαπολύεται ενάντια στον ύπνο είναι αξεδιάλυτα συνδεδεμένη με τις λυσσώδεις μάχες που δίνονται σε άλλες σφαίρες της κοινωνικής ζωής και στοχεύουν στη διάλυση του πλαισίου της κοινωνικής προστασίας. Όπως η οικουμενική πρόσβαση στο πόσιμο νερό πλήττεται σε ολόκληρο τον κόσμο από τη ρύπανση, την ιδιωτικοποίηση και την προώθηση του εμφιαλωμένου νερού, υπάρχει και στην παρούσα περίπτωση ένα παρόμοιο –κι εύκολα ανιχνεύσιμο- φαινόμενο « δημιουργίας της σπανιότητας ». Όλες οι παραβιάσεις που υφίσταται ο ύπνος δημιουργούν τις συνθήκες για μια κατάσταση γενικευμένης αϋπνίας, όπου το μόνο που απομένει είναι η προσφυγή στην « αγορά τού ύπνου » -βέβαια, τελικά πληρώνουμε για να βυθιστούμε σε μια κατάσταση χημικά τροποποιημένη, η οποία ελάχιστη σχέση έχει με τον πραγματικό ύπνο. Οι στατιστικές για τη ραγδαία αύξηση της χρήσης των υπνωτικών, μας δείχνουν ότι το 2010 συνταγογραφήθηκαν σε περίπου πενήντα εκατομμύρια Αμερικάνους φάρμακα όπως το Ambien και το Lunesta, ενώ αρκετά εκατομμύρια συμπατριωτών τους τα αγόραζαν χωρίς ιατρική συνταγή.

Ωστόσο, θα ήταν λάθος να πιστεύουμε ότι η βελτίωση των σημερινών συνθηκών ζωής θα μπορούσε να επιτρέψει στους ανθρώπους να κοιμούνται καλύτερα και να απολαμβάνουν έναν βαθύτερο και πιο επανορθωτικό ύπνο. Στο σημείο που έχουμε φθάσει, δεν είναι καν βέβαιο ότι ένας κόσμος οργανωμένος με λιγότερο καταπιεστικό τρόπο θα κατόρθωνε να εξαλείψει την αϋπνία. Η αϋπνία αποκτάει την ιστορική της σημασία και την ιδιαίτερη συναισθηματική υφή της μονάχα σε σχέση με συλλογικές εμπειρίες που είναι εξωτερικές ως προς αυτήν. Επιπλέον, συνοδεύεται κι από πλήθος άλλων μορφών αλλοτρίωσης και κοινωνικής καταστροφής, που λαμβάνουν χώρα σε παγκόσμιο επίπεδο. Ως αίσθηση στέρησης σε ατομικό επίπεδο, η αϋπνία εντάσσεται σήμερα στο πλαίσιο μιας γενικευμένης κατάστασης « απουσίας κόσμου ». Γύρω από το ζήτημα του ύπνου συναρθρώνεται ένας αριθμός θεμελιωδών υποθέσεων γύρω από τη συνοχή των κοινωνικών σχέσεων. Σε αυτές περιλαμβάνεται κι η ιδέα ότι υπάρχει μια αμοιβαία σχέση ανάμεσα στην ευάλωτη κατάσταση και στην εμπιστοσύνη, ανάμεσα στο γεγονός ότι κάποιος βρίσκεται εκτεθειμένος και στη φροντίδα. Η επαγρύπνηση του Άλλου διαδραματίζει καίριο ρόλο : από αυτήν εξαρτάται η ξενοιασιά του ύπνου, ο οποίος μας αναζωογονεί, αυτή είναι που μας προσφέρει ένα χρονικό διάστημα απαλλαγμένο από φόβους, μια πρόσκαιρη κατάσταση « λήθης του κακού » [5].

Ένας από τους πολλούς λόγους για τους οποίους οι ανθρώπινοι πολιτισμοί συνέδεσαν για τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα τον ύπνο με τον θάνατο, οφείλεται στο γεγονός ότι και οι δύο αποτελούν την απόδειξη ότι ο κόσμος συνεχίζεται όσο εμείς απουσιάζουμε. Ωστόσο, η καθαρά προσωρινή απουσία του κοιμώμενου σημαδεύεται από ένα είδος δεσμού με το μέλλον, με τη δυνατότητα μιας νέας αρχής και, συνεπώς, με μια δυνατότητα ελευθερίας. Ακριβώς κατά τη διάρκεια αυτού του χρονικού διαστήματος, ενδέχεται να αγγίξουν φευγαλέα τη συνείδησή μας εικόνες μιας ζωής την οποία δεν έχουμε ζήσει, μιας ζωής την οποία έχουμε εξορίσει στο μέλλον. Η νυκτερινή επιθυμία μας να βυθιστούμε σε έναν ύπνο τόσο βαθύ, ώστε να φθάσουμε στο σημείο να αποκοπούμε από τη συνείδησή μας, αποτελεί ταυτόχρονα και την προσδοκία για ένα ξύπνημα το οποίο θα μπορούσε να περιλαμβάνει κάτι το απρόοπτο.

Να ονειρευθούμε ένα άλλο μέλλον

Στην Ευρώπη, μετά το 1815, κατά τη διάρκεια των δεκαετιών που σημαδεύτηκαν από την κυριαρχία της αντεπανάστασης, τις ανατροπές και τη διάψευση των ελπίδων, ορισμένοι καλλιτέχνες και ποιητές είχαν τη διαίσθηση ότι ο ύπνος δεν αποτελούσε υποχρεωτικά μια απόδραση ή μια φυγή έξω από την ιστορία. Για παράδειγμα, τόσο ο Πέρσι Σέλεϊ όσο και ο Γκιστάβ Κουρμπέ κατανόησαν ότι το όνειρο αποτελούσε άλλη μια μορφή ιστορικού χρόνου, καθώς και ότι αυτή η υποχώρηση και η επιφανειακή, εκ πρώτης όψεως, παθητικότητά του περιλάμβαναν επίσης και την αναταραχή και την ανησυχία που είναι αναγκαίες για τη γέννηση ενός μέλλοντος στο οποίο θα υπάρχει περισσότερη δικαιοσύνη και ισότητα.

Σήμερα, στον 21ο αιώνα, η ανησυχία του ύπνου δημιουργεί μια σχέση με το μέλλον, η οποία παραξενεύει και προβληματίζει. Καθώς ο ύπνος βρίσκεται στα σύνορα του κοινωνικού και του φυσικού, εξασφαλίζει την παρουσία μέσα στον κόσμο ορισμένων ημιτονοειδών και κυκλικών μοτίβων, που είναι αναγκαία για τη ζωή αλλά ασύμβατα με τον καπιταλισμό. Θα πρέπει να προβούμε στον συσχετισμό ανάμεσα στην αφύσικη για τον καπιταλισμό επιμονή του ύπνου να ανθίσταται και στη δρομολογημένη καταστροφή ακόμα και των ίδιων των προϋποθέσεων για τη διατήρηση της ζωής στον πλανήτη. Καθώς ο καπιταλισμός αδυνατεί να αυτοπεριοριστεί, η έννοια της προστασίας ή της διατήρησης καθίσταται επίσης αδύνατη μέσα σε αυτό το σύστημα. Μέσα σε ένα παρόμοιο πλαίσιο, η αποκατάσταση της αδράνειας του ύπνου δημιουργεί εμπόδια στις θανατηφόρες διαδικασίες της συσσώρευσης κεφαλαίου, της κυριαρχίας του χρηματοοικονομικού τομέα σε όλους τους τομείς και της κατασπατάλησης, που έχουν καταστρέψει οτιδήποτε στο παρελθόν εντασσόταν στο καθεστώς των κοινόχρηστων αγαθών.

Στην πραγματικότητα, σήμερα υπάρχει μονάχα ένα όνειρο, το οποίο ξεπερνάει όλα τα άλλα : το όνειρο ενός κόσμου στον οποίο οι άνθρωποι θα μοιράζονται τα αγαθά, του οποίου το πεπρωμένο δεν θα αποδεικνύεται μοιραίο για τον ανθρώπινο πληθυσμό, ενός κόσμου δίχως δισεκατομμυριούχους, ενός κόσμου που θα έχει ένα μέλλον διαφορετικό από τη βαρβαρότητα ή το « μετα-ανθρώπινο » [6], στον οποίο η ιστορία θα μπορέσει να ακολουθήσει μια καμπή διαφορετική από τα σενάρια καταστροφής και τους εφιάλτες που τείνουν να μεταβληθούν σε πραγματικότητα. Σε κάθε είδους μέρος, σε πολύ διαφορετικές καταστάσεις (συμπεριλαμβανομένης και της ονειροπόλησης ή των ονείρων που κάνουμε ξύπνιοι), είναι πιθανόν ότι, το να φανταστούμε ένα μέλλον δίχως καπιταλισμό μπορεί να αρχίσει από τα όνειρα που κάνουμε μέσα στον ύπνο μας. Θα μπορούσαμε, λοιπόν, να εκλάβουμε τον ύπνο ως μια ριζική διακοπή, ως μια άρνηση του αδυσώπητου βάρους του παγκοσμιοποιημένου παρόντος μας, να θεωρήσουμε ότι ο ύπνος αποτελεί –στο πιο πεζό επίπεδο της καθημερινής μας εμπειρίας- μια γενική πρόβα τού με τι ακριβώς θα μπορούσαν να μοιάζουν ορισμένες ακόμα πιο σημαντικές νέες αρχές και ανανεώσεις.

Notes
[1] Άρθουρ Σοπενχάουερ, « Ο κόσμος ως βούληση και ως αναπαράσταση » Presses universitaires deFrance (PUF), Παρίσι, 2014 (1819).

[2] Anson Rabinbach, « Le moteur humain. L’énergie, la fatigue et les origines de la modernité », La Fabrique, Παρίσι, 2004.

[3] Luc Boltanski και Eve Chiapello, « Le Nouvel Esprit du capitalism », Gallimard, Παρίσι, 1999.

[4] « Κατάσταση ύπνου » στα αγγλικά και στα ελληνικά, ενώ στα γαλλικά χρησιμοποιείται ο όρος « κατάσταση εγρήγορσης ».

[5] Roland Barthes, « Le Neutre », Cours au Collège de France (1977-1978), Seul-Imec, Παρίσι, 2002.

[6] (Σ.τ.Μ.) Κυρίως στην Αμερική, πολλοί « οραματιστές μελλοντολόγοι », δεδομένου ότι θεωρούν αδιαπραγμάτευτη την « πρόοδο » που φέρνει ο σύγχρονος τρόπος ζωής, η τεχνολογία και ο καταναλωτισμός, προτείνουν ως λύση για τα προβλήματα που προκαλεί η ρύπανση και η καταστροφή του περιβάλλοντος, το πέρασμα σε έναν βιονικό « μετα-άνθρωπο », γενετικά τροποποιημένο, ώστε να μπορεί να επιβιώσει στο νέο απάνθρωπο περιβάλλον που δημιουργεί η τεχνοεπιστήμη και ο καπιταλισμός. Ανάμεσα στις πλέον ευφάνταστες προτάσεις αυτού του « transhumanisme » προτείνεται το μπόλιασμα των ανθρώπινων οργανισμών με DNA βακτηριδίων που είναι εξαιρετικά ανθεκτικά σε τεράστιες συγκεντρώσεις ρύπων –ή ακόμα και που τρέφονται από αυτούς- όπως και η δημιουργία ανθρώπινου είδους εφοδιασμένου με… βράγχια, ώστε να μπορέσει να καταφύγει στα βάθη των ωκεανών όταν η αφόρητη ρύπανση της ατμόσφαιρας και η καταστροφή της στιβάδας του όζοντος θα έχει καταστήσει τη ζωή αδύνατη στην επιφάνεια του πλανήτη ! Όσο κι αν φαίνεται παρανοϊκό, οι απόψεις τους εξετάζονται σοβαρά από πολλούς επιστήμονες, οι οποίοι διαβλέπουν σε αυτήν την κατεύθυνση μεγαλεπήβολα ερευνητικά προγράμματα (τα οποία φυσικά θα τους αποφέρουν άφθονο χρήμα και δημοσιότητα).

Πηγη 

Eπιδόματα συντάξεις παροχές κόβονται στα «σφαγεία» των ΚΕΠΑ

Eπιδόματα συντάξεις παροχές κόβονται στα «σφαγεία» των ΚΕΠΑ

Ούτε 2 στους 5 βαριά ανάπηρους και χρόνια πάσχοντες δεν παίρνουν προνοιακό επίδομα. Στο 5% των συνολικών συντάξεων πρέπει να «πέσουν» οι αναπηρικές συντάξεις, λέει ο ΟΟΣΑ

Παρέμβαση στο υπουργείο Εργασίας την περασμένη βδομάδα

Πίσω από τους στόχους και τις κατευθύνσεις της κυβέρνησης, του ΟΟΣΑ, της ΕΕ για τα άτομα με αναπηρία, για τα επιδόματα και τις συντάξεις αναπηρίας, κρύβονται μεγάλες ανθρώπινες τραγωδίες. Οπως έχει καταγγείλει επανειλημμένα η Συντονιστική Επιτροπή Αγώνα Αναπήρων (ΣΕΑΑΝ), από 14% που ήταν οι αναπηρικές συντάξεις επί του συνόλου των συντάξεων πριν μερικά χρόνια, σήμερα μειώθηκαν περίπου στο 8% και, με βάση τις κατευθύνσεις της έκθεσης του ΟΟΣΑ, το ποσοστό αυτό θα πρέπει να φτάσει το 5%.

Ανάλογο είναι το «σφαγείο» και στα επιδόματα αναπηρίας, όπου η κατεύθυνση είναι οι περίπου 160.000 σημερινοί δικαιούχοι, να γίνουν 100.000. Το «μαχαίρι» θα πέσει αλύπητα και στο ύψος των επιδομάτων, προειδοποιεί η ΣΕΑΑΝ, αφού αυτά θα ανέρχονται σε ποσά που δε θα ξεπερνούν τα 150 - 200 ευρώ το μήνα -με ελάχιστες εξαιρέσεις-, καταδικάζοντας τους αναπήρους και τις οικογένειές τους στην απόλυτη εξαθλίωση.

• Σύμφωνα με την απογραφή των δικαιούχων αναπηρικών επιδομάτων -που υποτίθεται ότι στόχο είχε να αποδώσει δικαιοσύνη στους ...πραγματικά ανάπηρους- το 2012, οι δικαιούχοι ανέρχονταν σε 210.000.
• Το 2013 ανακοίνωσαν 181.000 δικαιούχους.
• Σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία του υπουργείου Εργασίας (πληροφοριακό σύστημα «ΗΛΙΟΣ»), αυτοί που λαμβάνουν κάποιο προνοιακό επίδομα είναι 160.000.
• Την ίδια στιγμή, με βάση τα στοιχεία των επιστημονικών εταιριών στη χώρα, οι βαριά ανάπηροι ανέρχονται στις 500.000 και το 10% του πληθυσμού έχει κάποια αναπηρία ή χρόνια πάθηση. Δηλαδή, ούτε 2 στους 5 βαριά ανάπηρους και χρόνια πάσχοντες δεν παίρνουν προνοιακό επίδομα.

Τα σύγχρονα «σφαγεία»

Επομένως, οι περικοπές είναι προαποφασισμένες. Τα Κέντρα Πιστοποίησης Αναπηρίας (ΚΕΠΑ) είναι ακριβώς αυτά τα σύγχρονα «σφαγεία» των αναπηρικών συντάξεων, επιδομάτων, φαρμάκων και θεραπειών, μέσω της δυσμενούς αλλαγής και εκτίμησης του βαθμού αναπηρίας, που σημαίνει «Καιάδα» για τους αναπήρους.
Στα ΚΕΠΑ προσέρχονται ανά διαστήματα οι ανάπηροι και χρόνια πάσχοντες προκειμένου να εξεταστούν και να επανεξεταστούν και να καθοριστεί το ποσοστό αναπηρία τους. Ανάλογα με το ποσοστό -με κατώτατο όριο το 67%- δικαιούνται ιατροφαρμακευτική κάλυψη, επίδομα, αναπηρική σύνταξη, άλλες παροχές, όπως φοροαπαλλαγές, ελαφρύνσεις για την κατοικία τους, για αυτοκίνητο κλπ.
Το σύστημα είναι πολυδαίδαλο και διαχωρίζει τους ανάπηρους σε πολλές κατηγορίες -όχι τόσο με βάση επιστημονικά κριτήρια αλλά στη βάση «τι δικαιούται» ο καθένας. Μάλιστα η ΣΕΑΑΝ προειδοποιεί πως το νέο όριο παροχών που μεθοδεύει η κυβέρνηση είναι το 80% ποσοστό αναπηρίας.
Οι ανάγκες των χρόνια πασχόντων και των ατόμων με αναπηρία δε χωράνε σε στενά «ποσοστά». Σε τι διαφέρει ο ασθενής με 67% από αυτόν που έχει 60%, 50% ή 35% ποσοστό αναπηρίας; Ολοι οι χρόνια πάσχοντες και τα άτομα με αναπηρία -ανάλογα, βέβαια, με τις ιδιαιτερότητες ή τη βαρύτητα της κατάστασης- έχουν δεδομένες ανάγκες, που πρέπει να καλύπτονται με ευθύνη του κράτους και όχι των ασφαλιστικών ταμείων, ούτε φυσικά της οικογένειας.
Χρειάζονται φάρμακα, νοσηλεία, εξετάσεις, άλλες θεραπείες, βοηθήματα, ψυχολογική στήριξη και βοήθεια στο σπίτι, τουλάχιστον ανά διαστήματα. Πολλοί χρειάζονται ειδική διατροφή ή διευκόλυνση στη μετακίνησή τους. Ιδιαίτερα στους νέους και ικανούς προς εργασία, το κράτος οφείλει να εξασφαλίσει δουλειά, δημιουργική απασχόληση, ψυχαγωγία, διακοπές, αντί να είναι έγκλειστοι στα σπίτια τους, όπως συμβαίνει σήμερα.
Η αναμονή για εξέταση και επανεξέταση από επιτροπή των ΚΕΠΑ είναι πολύμηνη. Μάλιστα, στο διάστημα που περιμένει ο ανάπηρος ή ο χρόνιος ασθενής να περάσει από επιτροπή και να βγει η απόφαση του κόβεται το επίδομα και η αναπηρική σύνταξη, πολλοί στο διάστημα αυτό χάνουν και την ασφαλιστική τους κάλυψη! Δεν μπορούν να αγοράσουν φάρμακα, να κάνουν εξετάσεις, να ζήσουν.
Για κάθε «πέρασμα» από Επιτροπή -για εξέταση, ένσταση και επιδείνωση- καταβάλλουν παράβολα των 50 ευρώ. «Δηλαδή, για να φτάσουμε να πάρουμε μεγαλύτερο ποσοστό επειδή η κατάσταση της υγείας μας έχει επιδεινωθεί θα έχουμε πληρώσει 150 ευρώ!», λένε περιμένοντας στα ΚΕΠΑ.
Στόχος αυτής της «σφαγής» δεν είναι άλλος από τη μείωση του «κόστους» για υγεία, περίθαλψη, πρόνοια. Το κράτος απαλλάσσεται όλο και περισσότερο από την ευθύνη και τη χρηματοδότηση των υπηρεσιών Υγείας - Πρόνοιας, των κοινωνικών παροχών και φυσικά η επίθεση στα άτομα με αναπηρία εντάσσεται και στη συνολική επίθεση κατά της Κοινωνικής Ασφάλισης.
Οπως έχει επισημάνει και ο Συνήγορος του Πολίτη, οι γνωματεύσεις αναπηρίας και οι αποφάσεις των Υγειονομικών Επιτροπών δεν είναι επαρκώς αιτιολογημένες βάσει ιατρικών στοιχείων, με εκατοντάδες καταγγελίες εξεταζόμενων. Ακόμη, πως υπάρχουν τραγικές αποκλίσεις των ποσοστών αναπηρίας ανάμεσα στις γνωματεύσεις των προηγούμενων Υγειονομικών Επιτροπών Νομαρχιών, Ασφαλιστικών Ταμείων κλπ. στις γνωματεύσεων Αναπηρίας των ΚΕΠΑ.

Αγωνιστικές παρεμβάσεις κόντρα στις περικοπές

Ο Γ.Δ. είναι σήμερα 59 χρονών. Οπως μας λέει, ενάμιση χρόνο πριν συνταξιοδοτηθεί από τον ΟΑΕΕ «ανακάλυψα πως έχω έναν όγκο στο νεφρό και ένα λέμφωμα στη σπλήνα. Χειρουργήθηκα στον "Ευαγγελισμό" κάνοντας ολική αφαίρεση του νεφρού και της σπλήνας. Το 2012 το ΚΕΠΑ μου έδωσε 80% ποσοστό αναπηρίας και έβγαλα αναπηρική σύνταξη. Μετά από δυο χρόνια με καλούν για επανεξέταση, λες και πρόκειται να έχει αλλάξει κάτι.
Πήγα και πήρα την απόφαση πριν λίγες μέρες. Το ποσοστό αναπηρίας από 80% έγινε 50%! Επειδή έχω κάτω από 67%, μου έκοψαν την αναπηρική σύνταξη -680 ευρώ- και στο τέλος του μήνα θα μείνω και χωρίς ιατροφαρμακευτική κάλυψη. Δούλεψα για δεκαετίες, ταλαιπωρήθηκα, αρρώστησα και τα τελευταία χρόνια της ζωής μου να τα περάσω έτσι; Τι περιμένουν, γιατί μου άλλαξαν το ποσοστό; Ούτε σπλήνα θα φυτρώσει, ούτε νεφρό...»
Χαρακτηριστική είναι και η περίπτωση 60χρονης καρκινοπαθούς που αναγκάστηκε να κλείσει το μαγαζί της πριν από 6 χρόνια, όταν χειρουργήθηκε και υποβλήθηκε σε χημειοθεραπεία. «Μέχρι τώρα έπαιρνα ποσοστό αναπηρίας 67% αλλά το Μάρτη μου έδωσαν 35%, επειδή δεν έχω κάνει μετάσταση! Τον Αύγουστο χάνω την ιατροφαρμακευτική κάλυψη, χάνω τη σύνταξη αναπηρίας των 500 ευρώ -μετά από 17 χρόνια ασφάλισης στον ΟΑΕΕ», όπως έχει τονίσει στον «Ριζοσπάστη» η Ε.Γ. Προχτές, Πέμπτη, στην κινητοποίηση της ΣΕΑΑΝ και του ΠΑΜΕ Υγείας - Πρόνοιας έγινε παρέμβαση στην επιτροπή και για την περίπτωση της καρκινοπαθούς αλλά και για άλλες αντίστοιχες.
Το Φλεβάρη, ο Γιώργος Μπίλης, στέλεχος της ΣΕΑΑΝ, πέρασε από ΚΕΠΑ και του μειώθηκε το ποσοστό αναπηρίας από 67% σε 60%, χάνοντας παροχές, όπως: Προνοιακό επίδομα, δωρεάν μεταφορά στα ΜΜΜ, φοροαπαλλαγές, δωρεάν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, κάρτα ανεργίας των ΑμΕΑ κ.ά.
Εχει γεννηθεί με σοβαρά ορθοπεδικά προβλήματα στα κάτω και άνω άκρα και σημειώνει χαρακτηριστικά: «Πάντα έπαιρνα ποσοστό 67% και άνω. Τώρα με την ίδια ακριβώς ιατρική γνωμάτευση μου το μείωσαν στο 60%, αναγνωρίζοντας ότι είναι σοβαρή η αναπηρία μου. Στόχος είναι να απαλλαγεί το κράτος από το επίδομα των 313 ευρώ το μήνα! Επίσης, αυτό το διάστημα έχω μείνει χωρίς ιατροφαρμακευτική κάλυψη και προσπαθώ να βγάλω βιβλιάριο Πρόνοιας ως άνεργος, λες και δεν έχω πρόσθετες ανάγκες από την πάθησή μου, όπως συχνές φυσικοθεραπείες, φάρμακα, αλοιφές κλπ».
Μάλιστα, οι ερωτήσεις που του έκαναν στο ΚΕΠΑ είχαν να κάνουν με τη «λειτουργικότητά» του, δηλαδή σε ποιο βαθμό αυτοεξυπηρετείται, όπως υπαγορεύει ο Κανονισμός Εκτίμησης Βαθμού Αναπηρίας: «Με ρώτησαν αν μπορώ να φάω μόνος μου, να αυτοεξυπηρετηθώ κλπ. Αυτό τι σημαίνει; Οτι δε χρειάζομαι δωρεάν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, προνοιακό επίδομα για να καλύψω βασικές ανάγκες;», συμπληρώνει.
Την προηγούμενη βδομάδα η ΣΕΑΑΝ έκανε αγωνιστική παρέμβαση στο ΚΕΠΑ την ημέρα που ο Γ. Μπίλης περνούσε από δευτεροβάθμια επιτροπή, ξεκαθαρίζοντας πως το αγωνιστικό αναπηρικό κίνημα δε θα ανεχτεί αυτό το πετσόκομμα των συντάξεων, των επιδομάτων, των δικαιωμάτων. Η ΣΕΑΑΝ καλεί κάθε ανάπηρο, χρόνια πάσχοντα και την οικογένειά του να καταγγέλλουν στη ΣΕΑΑΝ τις μειώσεις ποσοστών αναπηρίας με στόχο την περικοπή παροχών και αυτές να αντιπαλεύονται συλλογικά κι αγωνιστικά.

Το ΠΑΜΕ καταγγέλλει αποσιώπηση της δράσης του από τα ΜΜΕ

Το ΠΑΜΕ καταγγέλλει αποσιώπηση της δράσης του από τα ΜΜΕ

Η μαζική διαμαρτυρία του ΠΑΜΕ για τη σφαγή στη Γάζα, στα γκισέ των ισραηλινών αερογραμμών, θάφτηκε κυριολεκτικά από τα ΜΜΕ

Σε ανακοίνωση για την αποσιώπηση των δραστηριοτήτων του από τα ΜΜΕ, το ΠΑΜΕ σημειώνει ανάμεσα σε άλλα: «Αν κανείς ψάξει να βρει, να δει ή να ακούσει παρεμβάσεις, εκδηλώσεις, κινητοποιήσεις και θέσεις του ΠΑΜΕ και των εργατικών σωματείων στον ηλεκτρονικό και έντυπο Τύπο, συνολικά στα ΜΜΕ, δε θα τις βρει πουθενά. Αποσιωπούν όλες τις παρεμβάσεις και εκδηλώσεις του ΠΑΜΕ, που είναι ο μόνος πραγματικός υπερασπιστής των συμφερόντων της εργατικής τάξης, των λαϊκών στρωμάτων. Η αποσιώπηση των δραστηριοτήτων του ταξικού κινήματος αποτελεί σταθερή και συνειδητή επιλογή των ιδιοκτητών των ΜΜΕ.
Αποσιώπησαν προκλητικά ακόμα και τη μαζική πανελλαδική κινητοποίηση των συνταξιουχικών οργανώσεων στις 19 Ιούνη ενάντια στις αντιασφαλιστικές ανατροπές που προετοιμάζει η κυβέρνηση, όπου συμμετείχαν χιλιάδες συνταξιούχοι, εργαζόμενοι, άνεργοι, αυτοαπασχολούμενοι. Αποσιώπησαν όλες τις πρόσφατες κινητοποιήσεις αλληλεγγύης στο λαό της Παλαιστίνης. Αποκρύπτουν, τις καθημερινές παρεμβάσεις για τους ανέργους, τους απλήρωτους, τους απολυμένους, τις εκατοντάδες παρεμβάσεις για καθημερινά εργατικά ζητήματα, στην κυβέρνηση, σε μεγάλα εργοστάσια, συνολικά σε χώρους δουλειάς.
Τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, που ανήκουν στους μεγαλοεπιχειρηματίες και τα κρατικά, είναι το βαρύ πυροβολικό στην επιχείρηση χειραγώγησης των λαϊκών συνειδήσεων. Χρησιμοποιούν το ψέμα, τη διαστρέβλωση και τη συκοφαντία. Λοιδορούν απεργίες, διαδηλώσεις, τις μορφές πάλης που αποφασίζουν συλλογικά οι εργάτες που έρχονται σε αντιπαράθεση με συμφέροντα και επιλογές του κεφαλαίου. Συστηματικά αποσιωπούν τις θέσεις και τις δραστηριότητες του ΠΑΜΕ, της ΠΑΣΥ, της ΠΑΣΕΒΕ, του ΜΑΣ, της ΟΓΕ, γενικότερα του ταξικού λαϊκού κινήματος ή τις παρουσιάζουν διαστρεβλωμένα.
Είναι σίγουρο ότι η άθλια προπαγάνδα σε βάρος της εργατικής τάξης, του ταξικού κινήματος και των αγώνων του όχι μόνο δε θα σταματήσει, αλλά θα ενταθεί. Οσο θα αναπτύσσονται οι αγώνες που αμφισβητούν ευθέως τα μονοπώλια και την εξουσία τους, τόσο θα οργιάζουν οι μεγαλοεκδότες και τα διάφορα παπαγαλάκια τους για να προστατεύσουν τα συμφέροντα των αφεντικών τους, της πλουτοκρατίας και όσων την υπηρετούν.
Οι τιμητικές εξαιρέσεις εκείνων των δημοσιογράφων που αντιστέκονται ή δεν δέχονται να ευθυγραμμιστούν στις απαιτήσεις των αφεντικών, δεν αλλάζουν το ρόλο των αστικών ΜΜΕ.
Το ΠΑΜΕ καλεί τους εργαζόμενους της χώρας μας, τα λαϊκά στρώματα να γυρίσουν την πλάτη τους στα μέσα μαζικής ενημέρωσης των καπιταλιστών. Υπάρχουν τα ΜΜΕ του ΠΑΜΕ (WEBRADIO, η ιστοσελίδα του), ο προλεταριακός Τύπος, οι εφημερίδες και τα περιοδικά των συνδικάτων και άλλες μορφές ενημέρωσης και αλληλοενημέρωσης των εργαζομένων έτσι που ο εργαζόμενος να μην ενημερώνεται για όσα τον ενδιαφέρουν από τον ταξικό αντίπαλο. Καμιά εμπιστοσύνη σε όσα λένε οι εφημερίδες, τα ραδιόφωνα, τα κανάλια τους.
Ουσιαστική και ολόπλευρη ενημέρωση δεν μπορεί να υπάρξει όσο τα ΜΜΕ βρίσκονται στα χέρια της πλουτοκρατίας, όσο ο συσχετισμός των δυνάμεων γέρνει υπέρ της.
Μπροστά στην μπόχα, τη σαπίλα του καπιταλιστικού συστήματος, της κυβέρνησης, του δικομματισμού συνολικότερα, η μόνη απάντηση είναι η οργανωμένη πάλη της εργατικής τάξης, που αναδεικνύει τις αιτίες συνολικά των προβλημάτων που αντιμετωπίζει η εργατική τάξη, η νεολαία, οι γυναίκες, οι αυτοαπασχολούμενοι, η φτωχή αγροτιά. Παλεύει για τις σύγχρονες ανάγκες. Παλεύει για την ανατροπή της αντεργατικής πολιτικής.
Η Εκτελεστική Γραμματεία ξεκαθαρίζει και τονίζει ότι η προκλητική αποσιώπηση της δράσης του ΠΑΜΕ, των Εργατικών Κέντρων, των σωματείων, των Επιτροπών Αγώνα από τα ΜΜΕ θα απαντηθεί όχι μόνο με τη μαζική συμμετοχή των εργαζομένων, αλλά με αποφασιστική διεκδίκηση του δικαιώματος στην ενημέρωση και προβολή της πάλης των εργαζομένων, των λαϊκών στρωμάτων».

ΟΥΚΡΑΝΙΑ Χωρίς νερό και ρεύμα ολόκληρες συνοικίες

 ΟΥΚΡΑΝΙΑ

Χωρίς νερό και ρεύμα ολόκληρες συνοικίες

Οι βόμβες καταστρέφουν κρίσιμες υποδομές, δυσκολεύοντας τη ζωή για όσους δεν έχουν γίνει ακόμα πρόσφυγες

Οι βόμβες καταστρέφουν γέφυρες, αγωγούς αερίου, δίκτυα υδροδότησης αλλά και εργοστάσια

ΛΟΥΓΚΑΝΣΚ.--
Πέντε άμαχοι σκοτώθηκαν και εννιά τραυματίστηκαν (ανάμεσά τους και ένα παιδί) το τελευταίο 24ωρο μόνο στο Λουγκάνσκ, καθώς ο αριθμός των θυμάτων, που αφήνει πίσω της η «αντι-τρομοκρατική επιχείρηση» που κλιμακώνει το Κίεβο στην Ανατολική Ουκρανία, αυξάνεται καθημερινά, ενώ οι μεγάλες καταστροφές στις υποδομές βυθίζουν στην απόγνωση όσους δεν έχουν πάρει ακόμα το δρόμο της προσφυγιάς.
Σύμφωνα με τις τοπικές αρχές της πόλης, πάνω από 4.000 οικογένειες έχουν μείνει χωρίς αέριο, τηλεφωνικές γραμμές και κινητά δε δουλεύουν. Το δίκτυο παροχής νερού και ηλεκτρικού ρεύματος έχει τεθεί εκτός λειτουργίας, αφήνοντας χωρίς νερό και ρεύμα όσους έχουν απομείνει στην πόλη, όπου οι θερμοκρασίες αυτές τις μέρες φτάνουν τους 30 βαθμούς Κελσίου.
Τα νοσοκομεία δουλεύουν με γεννήτριες αλλά τα καύσιμα κοντεύουν να τελειώσουν. «Η πόλη βρίσκεται στο χείλος μιας ανθρωπιστικής καταστροφής», σύμφωνα με τις αρχές.
Στο Ντονέτσκ οι βομβαρδισμοί, που συνεχίστηκαν και χτες το πρωί, προκάλεσαν το θάνατο τουλάχιστον ενός ανθρώπου, βόμβες έπεσαν κοντά σε λεωφορείο, ενώ εκρήξεις ακούγονταν στο ορυχείο Αμπακούμοβα.
Χτες, η ουκρανική τηλεόραση μετέδωσε ότι μέχρι 20 στρατιώτες σκοτώθηκαν σε επίθεση που δέχτηκαν χτες τα ουκρανικά στρατεύματα από άρματα μάχης κοντά στην πόλη Σακχτάρσκι, στην περιοχή όπου στις 17 Ιούλη συνετρίβη το «Μπόϊνγκ 777» των «Μαλαισιανών Αερογραμμών».
Στην περιοχή έφτασαν τελικά χτες και οι, πάνω από 60, διεθνείς εμπειρογνώμονες που θα διεξάγουν έρευνες για τα αίτια της συντριβής του αεροσκάφους, που παρέσυρε στο θάνατο σχεδόν 300 άτομα, ανάμεσά τους 90 παιδιά, δίνοντας νέες διαστάσεις στην ενδοϊμπεριαλιστική αντιπαράθεση που μαίνεται με επίκεντρο την Ουκρανία.
Χτες, το ρωσικό υπουργείο Αμυνας έδωσε στη δημοσιότητα στοιχεία που -όπως ισχυρίζεται- αποδεικνύουν ότι οι δορυφορικές εικόνες που έδωσαν οι ουκρανικές αρχές ασφαλείας στη δημοσιότητα πριν λίγες μέρες, κάνοντας λόγο για πυρά που εκτοξεύτηκαν από ρωσικά εδάφη προς την Ουκρανία, δεν τραβήχτηκαν από ουκρανικούς δορυφόρους αλλά από έναν αμερικανικό και επιπλέον είναι αλλοιωμένες. Η Μόσχα προσπάθησε (και) έτσι να υποστηρίξει ότι οι κατηγορίες που δέχεται από Κίεβο και Ουάσινγκτον δεν ευσταθούν.
Οι κατηγορίες για τη ρίψη πυρών (από ρωσικά εδάφη προς ουκρανικά αλλά και αντίστροφα) δίνουν και παίρνουν, όπως και οι κατηγορίες για την «κατάρριψη» του «Μπόϊνγκ». Πολλές φορές οι πληροφορίες είναι συγκεχυμένες αλλά και αντικρουόμενες, ενώ είναι σίγουρο ότι τα επικοινωνιακά επιτελεία κάθε πλευράς εξυπηρετούν αντίστοιχα συμφέροντα. Δεν είναι τυχαίο ότι ένας από τους ηγέτες των ρωσόφωνων που ισχυριζόταν στο αμερικανικό «Ρόιτερς» ότι οι ρωσόφωνοι διαθέτουν πυραυλικό σύστημα «Μπουκ», αναίρεσε τις δηλώσεις του με συνέντευξή του, αυτήν τη φορά στο βρετανικό «BBC» και το ρωσικό «Russia Today».

Ντόμινο παρεμβάσεων και ανταγωνισμών με αφορμή τις εξελίξεις στην Ουκρανία

Ντόμινο παρεμβάσεων και ανταγωνισμών με αφορμή τις εξελίξεις στην Ουκρανία

Μονοπώλια βλέπουν «σοβαρούς κινδύνους» προμηνύοντας νέα αντεργατικά σχέδια για να ισοσκελιστεί η χασούρα τους

ΜΟΣΧΑ - ΑΘΗΝΑ - ΚΙΕΒΟ.--
Γοργές είναι οι εξελίξεις γύρω από τις συνέπειες που προκαλούν οι νέες «αυστηρότερες» κυρώσεις που επέβαλαν ΕΕ και ΗΠΑ στη Ρωσία, κατηγορώντας την ότι ευθύνεται για την «κρίση» στην Ουκρανία και επιδιώκοντας να «πλήξουν» κλάδους όπως η ρωσική πολεμική βιομηχανία, η Ενέργεια, το χρηματοπιστωτικό σύστημα και άλλους στρατηγικής σημασίας.
Ο μεγάλος βαθμός διεθνοποίησης που χαρακτηρίζει την καπιταλιστική οικονομία στη σημερινή εποχή περιπλέκει διαρκώς τα δεδομένα. Τα διαφορετικά συμφέροντα των μερίδων της αστικής τάξης, ακόμα και στο εσωτερικό μιας χώρας, ενισχύουν αντιθέσεις και φανερώνουν πόσο ευάλωτες είναι οι ισορροπίες και οι συμβιβασμοί, όταν αυτοί επιτυγχάνονται.
Οι απειλές που αντιμετωπίζουν μια σειρά εταιρείες σηματοδοτούν νέο γύρο ορμητικών αντεργατικών σχεδιασμών, προκειμένου με τον έναν ή τον άλλον τρόπο να αποτραπεί ή να ισοσκελιστεί η χασούρα πολυεθνικών. Οι διαφωνίες που υπάρχουν στο εσωτερικό της ευρωπαϊκής (και όχι μόνο) πλουτοκρατίας για τις σχέσεις με τη Ρωσία συνδέονται και με παζάρια και διεργασίες μέσα σε κάθε χώρα, στο πλαίσιο ενδοαστικών ανταγωνισμών και αντιθέσεων.

Πολυεθνικές βλέπουν «σοβαρούς κινδύνους»

Η γερμανική εταιρεία «Adidas», δεύτερη παγκόσμια δύναμη στην κατασκευή αθλητικών παπουτσιών και ειδών, ανακοίνωσε ότι προχωρά σε μείωση αντιπροσωπειών της στη Ρωσία εξαιτίας αυξημένων κινδύνων για μείωση της κατανάλωσης στην περιοχή, ενώ - σύμφωνα με τους «Φαϊνάνσιαλ Τάιμς» - οι μετοχές της μειώθηκαν κατά 15%.
Ο Τζόε Κάεζερ, διευθύνων σύμβουλος της επίσης γερμανικής «Ζήμενς», δήλωσε ότι οι γεωπολιτικές εντάσεις, συμπεριλαμβανομένης και αυτής στην Ουκρανία, εγκυμονούν «σοβαρούς κινδύνους» για την ανάπτυξη που θα έχει φέτος η ευρωπαϊκή οικονομία.
Ο διευθύνων σύμβουλος της ολλανδο-βρετανικής «Royal Dutch Shell», Μπεν βαν Μπέουρντεν, είπε ότι μαζί με άλλες μεγάλες πετρελαϊκές εταιρείες «αξιολογούμε τον αντίκτυπο» που θα έχουν οι κυρώσεις σε βάρος της Ρωσίας. Τον περασμένο μήνα, η εταιρεία ανέστειλε τις εργασίες της στην περιοχή Γιούζιφσκα στην ανατολική Ουκρανία, εξαιτίας των συνεχιζόμενων συγκρούσεων.
Παρεμβάσεις γίνονται καθημερινά από μια σειρά επιχειρήσεις, όπως π.χ. τον χρηματοπιστωτικό όμιλο «Erste Group» (που θεωρείται ο τρίτος μεγαλύτερος δανειστής στην Ανατολική Ευρώπη), εκπρόσωποι του οποίου σημείωσαν ότι «δεν μπορούν να αποκλειστούν δυσάρεστες εκπλήξεις».

Ρωσικό «εμπάργκο» στα ευρωπαϊκά φρούτα;

Οι περιορισμοί και οι απαγορεύσεις, που έχει ανακοινώσει η ρωσική πλευρά, ενδέχεται να επεκταθούν «σε ολόκληρη τη φυτική παραγωγή της Ευρώπης», δήλωσε στο ρωσικό πρακτορείο οικονομικών ειδήσεων «Prime» (που ανήκει στο ΙΤΑΡ-ΤΑΣΣ) ο επικεφαλής της Υπηρεσίας Φυτοϋγειονομικού Ελέγχου (Rosselhoznadzor), Σεργκέι Ντάνκβερτ. Αν και ο Ντάνκβερτ επικαλέστηκε τη μόλυνση ευρωπαϊκών φορτίων «με ξένα σώματα» κάνοντας λόγο για το ενδεχόμενο «η εισαγωγή όλης της φυτικής παραγωγής από χώρες της Ευρωπαϊκής Ενωσης να απαγορευθεί», η εξέλιξη επιβεβαιώνει ότι η Ρωσία ήδη μελετά τις αντιδράσεις της. Ηδη, άλλωστε, ρωσικά αστικά ΜΜΕ τονίζουν το δικαίωμα που έχει η Ρωσία σε «απαντητικά μέτρα».
Ο Ρώσος πρεσβευτής στην ΕΕ, Βλαντίμιρ Σιζιόφ, επανέλαβε ότι οι δυτικές κυρώσεις «δεν βοηθούν (να φθάσουμε) στον βασικό στόχο - να αποκλιμακωθεί η κατάσταση στην Ουκρανία και να διευθετηθεί η ουκρανική εσωτερική πολιτική κρίση».
Στο μεταξύ, χτες, ο Ιγκόρ Μπίλους, στέλεχος της ουκρανικής κρατικής φορολογικής υπηρεσίας, έκανε γνωστό ότι το Κίεβο εξετάζει το ενδεχόμενο να επιβάλει κυρώσεις σε εταιρείες όπου συμμετέχουν ρωσικά κεφάλαια (στην Ουκρανία, οι Ρώσοι επιχειρηματίες δραστηριοποιούνται κύρια στους κλάδους της Ενέργειας, του Επισιτισμού, των Τραπεζών και των Τηλεπικοινωνιών).

Φόβοι για τις ελληνικές εξαγωγές

Τη δική τους ανησυχία εκφράζουν και εκείνες οι μερίδες του ελληνικού κεφαλαίου που δρουν σημαντικά στον εξαγωγικό τομέα, όπως οι μεγαλέμποροι. Χαρακτηριστική είναι επιστολή του Εμπορικού και Βιομηχανικού Επιμελητηρίου Πειραιά (ΕΒΕΠ) με τίτλο «Οι κυρώσεις της ΕΕ κατά της Ρωσίας πλήττουν την ελληνική οικονομία».
Μετά την επίσημη υιοθέτηση των οικονομικών κυρώσεων που επέβαλε το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο εναντίον της Ρωσίας «το πρόβλημα, πλέον, μετατίθεται σε κάθε χώρα - μέλος της ΕΕ ξεχωριστά και, ιδιαίτερα, στην Ελλάδα, εφόσον η Ρωσία είναι μία από τις κατ' εξοχήν χώρες εισαγωγής ελληνικών αγροτικών προϊόντων, αξίας 500 εκατ. ευρώ, και γουναρικών, αξίας 110 εκατ. ευρώ ετησίως, σε μία περίοδο που η οικονομία μας έχει ανάγκη από όλα τα οφέλη του εξαγωγικού εμπορίου», σημειώνει η επιστολή του ΕΒΕΠ.
«Οι κυρώσεις της ευρωπαϊκής πλευράς είναι βέβαιο ότι θα φέρουν αντίστοιχες και από την πλευρά της Ρωσίας. Οι ευρωπαϊκές επιχειρήσεις δεν θα μπορούν πλέον να αγοράζουν ομόλογα, μετοχές ή άλλο χρηματοπιστωτικό προϊόν από ρωσικούς οικονομικούς θεσμούς, από τις κρατικές τράπεζες και τις θυγατρικές τους», υπογραμμίζει το ΕΒΕΠ. Συμπληρώνει ότι η Ελλάδα «μπορεί να πουλήσει σε ρωσικές επιχειρήσεις ελληνικά εποχιακά προϊόντα όπως οπωροκηπευτικά και φρούτα τα οποία μάλιστα έχουν περιορισμένο χρόνο παραγωγής, μεταφοράς και κατανάλωσης. Κάθε δράση δημιουργεί αντίδραση και ατυχώς η αντίδραση της Ρωσίας θα είναι σε βάρος των αδύναμων οικονομικά χωρών της ΕΕ και, επομένως, της Ελλάδας, άμεσα στους τομείς του διμερούς εμπορίου, των οδικών μεταφορών, της ενέργειας και μελλοντικά του τουρισμού». Το ΕΒΕΠ καταλήγει τονίζοντας ότι «η αποτελεσματική παρέμβαση της οικονομικής μας διπλωματίας για μια πολιτική λύση σε ανώτατο επίπεδο είναι απολύτως απαραίτητη εδώ και τώρα, ώστε να υπάρξει αποκλιμάκωση της κρίσης στις ελληνορωσικές οικονομικές σχέσεις και αποφυγή ρωσικού εμπάργκο στη χώρα μας. Ευρώπη και Ρωσία σπέρνουν ανέμους και η Ελλάδα καλείται να θερίσει θύελλες».

Συνεχίζεται η γενοκτονία με ή χωρίς εκεχειρία

Συνεχίζεται η γενοκτονία με ή χωρίς εκεχειρία

Ισοπεδωμένες γειτονιές στη βόρεια Γάζα

Associated Press

ΓΑΖΑ.--
Μόλις μιάμιση ώρα κράτησε χτες η συμφωνηθείσα «ανθρωπιστική εκεχειρία» ανάμεσα στο Ισραήλ και τις παλαιστινιακές οργανώσεις, που προβλεπόταν να διαρκέσει 72 ώρες και άρχισε στις 8.00 το πρωί της Παρασκευής. Ταυτόχρονα, οι διαβουλεύσεις που είχε ανακοινωθεί ότι θα γίνονταν στο Κάιρο ανάμεσα στις δύο πλευρές, για να εξετασθεί η πιθανότητα συμφωνίας για μια πιο μόνιμη κατάπαυση του πυρός, αναβλήθηκαν.
Το σφυροκόπημα του ισραηλινού στρατού στην πόλη της Ράφα είχε ως αποτέλεσμα δεκάδες νεκρούς και τραυματίες, ανθρώπους που βγήκαν στους δρόμους είτε για να πάνε στα γκρεμισμένα σπίτια τους είτε να ψάξουν για επιζώντες από προηγούμενους βομβαρδισμούς είτε να αναζητήσουν λίγα τρόφιμα. Ετσι, σαν την παγίδα που στήνει ο κυνηγός στο ανυποψίαστο θύμα του, τα θύματα του χτεσινού μακελειού βρέθηκαν εντελώς ανυπεράσπιστα. Αποτέλεσμα είναι να έχει ανέβει ο αριθμός των νεκρών σε πάνω από 1.450 και των τραυματιών πάνω από 8.500. Πριν το νέο αιματοκύλισμα (τουλάχιστον 50 νεκροί και 200 τραυματίες) στην πολύπαθη λωρίδα γης, όπου βρίσκονται πολιορκημένοι 1,8 εκατομμύρια Παλαιστίνιοι, το Ισραήλ είχε κατηγορήσει τη «Χαμάς» ότι παραβίασε την εκεχειρία επιτιθέμενη σε στρατιώτες του που κατέστρεφαν τούνελ στη Ράφα κοντά στα σύνορα με την Αίγυπτο. Την κατηγορία έσπευσε αμέσως να υιοθετήσει η αμερικανική κυβέρνηση.

Χτυπημένα παιδιά εν μέσω υποτίθεται εκεχειρίας σε νοσοκομείο στη Ράφα

Associated Press

Ο εκπρόσωπος της «Χαμάς», Μούσα Αμπού Μαρζούκ, δεν αρνήθηκε το επεισόδιο που είχε 2 νεκρούς Ισραηλινούς στρατιώτες και 1 αιχμάλωτο, όπως και αρκετούς μαχητές της παλαιστινιακής αντίστασης, αλλά σημείωσε ότι αυτό συνέβη πολύ πριν τεθεί σε ισχύ η εκεχειρία.
Ο Φάουζι Μπάρχουμ. επίσης εκπρόσωπος της οργάνωσης, σημείωσε ότι «είναι οι δυνάμεις κατοχής αυτές που παραβίασαν την εκεχειρία και η παλαιστινιακή αντίσταση έδρασε στο όνομα του δικαιώματός της στην αυτοάμυνα για να σταματήσει τη σφαγή του λαού μας».

Δολοφονίες και στη Δυτική Οχθη

Ταυτόχρονα με το μακελειό που προκαλεί ο ισραηλινός στρατός στη Γάζα, και στη Δυτική Οχθη, όπου είναι συνεχείς οι διαδηλώσεις διαμαρτυρίας, συνεχίζει την καταστολή. Χτες, στην Τουλκαρέμ, κοντά στη Ναμπλούς, στη βόρεια Δυτική Οχθη, από πυρά των δυνάμεων ασφαλείας του Ισραήλ σκοτώθηκε ο 22χρονος Τάμερ Σμουρ, ενώ, σύμφωνα με τον παλαιστινιακό Ερυθρό Σταυρό, 39 νεαροί τραυματίστηκαν από πραγματικές ή πλαστικές σφαίρες σε συγκρούσεις που σημειώθηκαν σε διάφορες περιοχές της Δυτικής Οχθης μετά την προσευχή της Παρασκευής.
Στη Χεβρώνα 5.000 Παλαιστίνιοι διαδήλωσαν με κεντρικό σύνθημα «Σταματήστε τη γενοκτονία στη Γάζα» και ζητώντας «ένα διεθνές ποινικό δικαστήριο να δικάσει το Ισραήλ».
Το μακελειό στην Παλαιστίνη πάντως έσπευσαν να εκμεταλλευτούν και ηγέτες χωρών της περιοχής που επιχειρούν να αναβαθμίσουν το ρόλο τους. Ο πρωθυπουργός της Τουρκίας, Ρ. Τ. Ερντογάν, εν μέσω προεκλογικής περιόδου για τις προεδρικές εκλογές της 10ης Αυγούστου, κατηγόρησε για άλλη μια φορά το Ισραήλ ότι αυτό που κάνει είναι φασισμός και συγκρίνεται με τα εγκλήματα των ναζί. Ο βασιλιάς της Σαουδικής Αραβίας, Αμπντάλα, της πετρελαιομοναρχίας που στηρίζει τους ενόπλους κατά της συριακής κυβέρνησης, κατήγγειλε τη σιωπή της διεθνούς κοινότητας μπροστά στα «εγκλήματα πολέμου» που διαπράττει το Ισραήλ στη Λωρίδα της Γάζας.

ΑΡΓΕΝΤΙΝΗ Η αστική διαχείριση με όποιο μείγμα χρεοκοπεί το λαό

ΑΡΓΕΝΤΙΝΗ

Η αστική διαχείριση με όποιο μείγμα χρεοκοπεί το λαό

Η αστική κυβέρνηση της Φερνάντες Κίρσνερ δηλώνει ότι θέλει να πληρώσει τους δανειστές και το παζάρι συνεχίζεται

Μπορεί λαϊκές δυνάμεις να διαδήλωναν χτες υπέρ της αργεντίνικης κυβέρνησης και της Προέδρου Κ. Φ. Κίρσνερ με συνθήματα «Πατρίδα ή γύπες», ωστόσο τα παζάρια των αστών, όπως και της Κίρσνερ, για τα συμφέροντα των καπιταλιστών «φορτώνονται» πάντα στις δικές τους πλάτες

ΜΠΟΥΕΝΟΣ ΑΪΡΕΣ.--
Συνεχίζεται το «γαϊτανάκι» μετά τη μη επίτευξη συμφωνίας, προχτές, μεταξύ της αστικής κυβέρνησης της Αργεντινής και μερίδας των δανειστών της - αμερικανικών κερδοσκοπικών κεφαλαίων (hedge funds), που το 2005 και το 2010 δεν είχαν δεχτεί «κούρεμα» ομολόγων και σήμερα τα διεκδικούν στο ακέραιο με κέρδος έως 1.600%, ενώ η κυβέρνηση προσφέρει 300%. Τα ιδρύματα αυτά, γνωστά και ως «γύπες», «κοράκια», «όρνεα», είναι βασικό συστατικό της λειτουργίας του καπιταλιστικού συστήματος. Τώρα, η αργεντίνικη κυβέρνηση, που και μετά τη χρεοκοπία της χώρας το 2001 και τα 13 χρόνια που ακολούθησαν εξυπηρετεί τα συμφέροντα των ντόπιων καπιταλιστών, προχωρά σε αντιλαϊκά μέτρα, ιδιωτικοποιήσεις κ.λπ., επιχειρεί να διαπραγματευτεί και πάλι για δικό τους λογαριασμό αποπληρωμή του χρέους με καλύτερους όρους.
Χτες, η Πρόεδρος της Αργεντινής, Κριστίνα Φερνάντες Κίρσνερ (σύζυγος του εκλιπόντος Προέδρου της χώρας Νέστορ Κίρσνερ που διαχειρίστηκε την κατάσταση μετά το 2001), με ιδιαίτερα σκωπτικό ύφος, είπε «ότι συνεχίζουμε τη ζωή, ο κόσμος δεν καταστράφηκε μετά τη μη συμφωνία με τους "γύπες" στις 30 Ιούλη». Συμπλήρωσε ότι δεν πρόκειται να υποκύψει στις πιέσεις και διαβεβαίωσε ότι «είναι διατεθειμένη να πληρώσει τους δανειστές και να συνεχίσει τις διαπραγματεύσεις».
Δηλαδή, η αστή πολιτικός που με επιτυχία, είναι αλήθεια, χειραγωγεί λαϊκές μάζες, διακήρυξε ότι αναγνωρίζει το χρέος, ότι θέλει να το πληρώσει. Και με αφορμή την κατάσταση που διαμορφώνεται είπε ότι η χώρα της δεν είναι σε χρεοκοπία αλλά σε δικαστική διαμάχη, που έχει πολιτικό χαρακτήρα από την πλευρά των ΗΠΑ. Επίσης, σημείωσε ότι «τώρα είναι η ώρα ο κόσμος να βάλει ένα φρένο στα κεφάλαια - "γύπες" και στις αδηφάγες τράπεζες», δηλαδή να εξορθολογιστεί το διεθνές χρηματοπιστωτικό σύστημα, λες και αυτό είναι δυνατόν να συμβεί όταν μιλάμε για μεγάλα μονοπώλια που συγκρούονται θανάσιμα στον καπιταλισμό.

Να και η... «εθνική συναίνεση»

Ταυτόχρονα, η Πρόεδρος της Αργεντινής κάλεσε σε «εθνική συστράτευση» και «να μην υπάρξει κομματική διαίρεση γιατί πρόκειται για το εθνικό συμφέρον». Βέβαια, αυτός που πλήρωσε το μάρμαρο και την περίοδο της χρεοκοπίας το 2001 και σήμερα είναι η εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα, ενώ τα κέρδη των καπιταλιστών γνώρισαν νέα αύξηση για τουλάχιστον μια 10ετία και παρά τη στασιμότητα των τελευταίων χρόνων (υπολογίζεται ότι η ανάπτυξη για το 2013 ήταν στο -0,2%) διατηρούνται σε υψηλά επίπεδα. Ταυτόχρονα, η αστική τάξη της χώρας διαπραγματεύεται την αναβάθμιση της θέσης της σε διάφορα επίπεδα, όπως οι διακρατικές καπιταλιστικές ενώσεις της Λατινικής Αμερικής (Κοινή Αγορά του Νότου - Mercosur, Ενωση Χωρών της Νότιας Αμερικής - UNASUR).
Πάντως, η Κρ. Κίρσνερ στο χτεσινό της διάγγελμα, προφανώς σε μια προσπάθεια να ενισχύσει το «φιλολαϊκό» της προφίλ, εξήγγειλε αύξηση 17,29% στις συντάξεις και 3 νέους νόμους που είπε ότι «θα ενισχύσουν την οικονομία».

Το παζάρι των αστών συνεχίζεται

Το πώς θα εξελιχθούν τα πράγματα με τη διαμάχη με τα αμερικανικά κεφάλαια αντιστάθμισης κινδύνου (hedge funds), «NML Capital» και «Aurelius Management», μένει να φανεί καθώς οι προσπάθειες διαπραγματεύσεων δεν πρόκειται να σταματήσουν. Χτες, έγινε γνωστό ότι θα πραγματοποιούνταν και νέα συνάντηση δικηγόρων της αργεντίνικης κυβέρνησης με τον δικαστή του Ανώτατου Δικαστηρίου των ΗΠΑ, Τόμας Γκριέσα, που χειρίστηκε την υπόθεση και με απόφασή του όρισε στην κυβέρνηση να πληρώσει όλο το ποσό του χρέους - 1,5 δισ. δολάρια - που ζητάνε οι δύο πιστωτές αλλά και να «παγώσει» και την πληρωμή των άλλων δανειστών που αντιπροσωπεύουν το 93% αυτών που κατέχουν «κουρεμένα» ομόλογα. Ταυτόχρονα και από αργεντίνικες τράπεζες και από αμερικανικές, όπως η γνωστή JP Morgan, γίνονται βολιδοσκοπήσεις για το ενδεχόμενο να αγοράσουν αυτές χρέος από τα κεφάλαια - «γύπες». Γίνεται δηλαδή κατανοητό ότι το παζάρι συνεχίζεται.
Επίσης χτες ο γραμματέας του Υπουργικού Συμβουλίου της Αργεντινής, Χόρχε Καπιτάνις, είπε ότι η χώρα θα πάει τη διαμάχη με τα κεφάλαια - «γύπες», που προκαλεί το Ανώτατο Δικαστήριο των ΗΠΑ, στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης και στον ΟΗΕ. Στη λογική του εξορθολογισμού του διεθνούς χρηματοπιστωτικού συστήματος κινείται και επιστολή προς το αμερικανικό Κογκρέσο, ακαδημαϊκών από ΗΠΑ, Βρετανία, Μεξικό, Γερμανία, Βραζιλία και άλλες χώρες, που καλούν να μπει φρένο στις αποφάσεις του Ανώτατου Αμερικανικού Δικαστηρίου γιατί αυτές «μπορούν να προκαλέσουν αχρείαστη ζημία στο παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα». Ενας από τους υπογράφοντες είναι και ο γνωστός οικονομολόγος Γιόζεφ Στίγκλιτς, που μιλάει σε άρθρο του στους «Νιου Γιορκ Τάιμς» για «βόμβα που πετάνε οι ΗΠΑ στο παγκόσμιο οικονομικό σύστημα».
Βέβαια, οι επικρίσεις των αστών οικονομολόγων σχετίζονται με ανταγωνισμούς, διαφορετικά μείγματα διαχείρισης του καπιταλισμού και δεν έχουν καμία σχέση με τα λαϊκά συμφέροντα.