Ζήτω που σωθήκαμε

 Ζήτω που σωθήκαμε

Με το μέτρο παιδιά τα θρίλερ και τις σωτηρίες. Γιατί θα ρωτήσει κανείς τι διάολο μας ανησυχεί κάθε φορά, αφού στο τέλος πάντα κερδίζουμε, σαν τους καλούς στις ταινίες.

Το μόνο που δε σώζεται με τίποτα είναι αυτή η ακατάσχετη σωτηριολογία κι οι πανηγυρισμοί της εκάστοτε κυβέρνησης, σε ρόλο επαγγελματία σωτήρα.

Ας κρατήσουν οι χοροί! Κι από κάτω ο Τσίπρας να κρατάει το ρυθμό με ζουρνάδες και με νταούλια, με σημαίες και με τα βούρλα.

Τώρα όμως με τον κόφτη, που θα γίνονται αυτόματα οι αναπροσαρμογές, μακριά από προσχήματα και ψυχοφθόρες κοινοβουλευτικές διαδικασίες, τι θα γίνει η περίφημη διαπραγμάτευση, οι 17 (να 'ναι οι) ώρες (σας), και η ηρωική στάση της ελληνικής πλευράς; Πώς θα τα καταπίνουμε αμάσητα τα νέα (τελευταία) μέτρα, χωρίς παραμύθι, με σκέτο δράκο;

Κι η καταιγίδα φόρων σε ό,τι κινείται κι αναπνέει; Ο ΦΠΑ; Το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας; Το μέλλον μας που δώσανε αντιπαροχή;

Μα εδώ υπάρχει ένας έρωτας MEGAλος κι εσύ μιλάς για κάτι πράγματα μικρά, σαν τους μισθούς και τη συρρικνωμένη ελπίδα, που έρχεται, ακόμα έρχεται.

Το χειρότερο σε όλα αυτά δεν είναι η αυθόρμητη χαρά του απλού κόσμου για το κλείσιμο ενός καναλιού που έχει ταυτιστεί με το κατεστημένο και την προπαγάνδα του, με όλα όσα μισεί βαθιά ο λαός, όπως τα κηρύγματα του Πρετεντέρη και τη χοντροκομμένη στρέβλωση της πραγματικότητας.

Αλλά οι θορυβώδεις πανηγυρισμοί κάποιων ντεμέκ υποψιασμένων, που αδυνατούν να καταλάβουν πως τα μεγάλα ασώματα κεφάλια, που έχουν αναλάβει υπεύθυνα την πλύση εγκεφάλου μας, ποτέ δε χάνονται. Και (αδυνατούν) να ξεφύγουν από μια παραλλαγή της λογικής που διαπνέει την ατομική τρομοκρατία. 

Γιατί ακόμα κι αν καταφέρεις να σκοτώσεις ένα βιομήχανο ή έναν πολιτικό ηγέτη της αντίδρασης, θα πάρει κάποιος άλλος στη θέση του και θα κάνει τα ίδια ακριβώς. Το πρόβλημα δεν είναι τα πρόσωπα, αλλά το σύστημα που υπηρετούν. Δεν είναι το μεγάλο κανάλι, αλλά όλα τα καθεστωτικά ΜΜΕ και ο τρόπος που λειτουργούν, στην υπηρεσία της εξουσίας. Όσο αυτή παραμένει μακριά από τα δικά μας χέρια, τα θεμέλια του συστήματος θα είναι ακλόνητα.

Όπως τραγουδάει και μια ψυχή...

Τα πρόσωπα πια δεν αρκούν, θα αλλάξω σύστημα...

Πάνος Ζάχαρης από το Φβ

Το μόνο που μένει στο τέλος είναι ένα είδος... "αριστερής σκατοψυχιάς" απέναντι στους υπάλληλους και τους απλούς εργαζόμενους, τεχνικούς, κτλ, που μένουν στο δρόμο. Δεν είναι ότι τους ξέφυγε, ότι το ξέχασαν, το πήραν αψήφιστα, κτλ. Αλλά το παρακάμπτουν εντελώς, όταν το επισημαίνει κάποιος, και συνεχίζουν το ίδιο βιολί. Στη χειρότερη μάλιστα τους θεωρούνε συνυπεύθυνους για το αφεντικό που διάλεξαν. Και μη χειρότερα...

του Πάνου Ζάχαρη από το ΦΒ

Ήταν σαφές πως το χαζοκούτι αποβλακώνει μαζικά τον κόσμο. Αλλά δυσκολευόμουν να φανταστώ ότι θα μπορούσε να γίνει το ίδιο ακριβώς και με το θέμα των αδειών, που η κυβέρνηση το προσφέρει εδώ και καιρό στους ιθαγενείς ψηφοφόρους της, ως χάντρες και καθρεφτάκια, για να χαρούν που τα βάζει με το κατεστημένο και να την καμαρώσουν.

Ευτυχώς όμως τώρα που κλείνει το Μέγκα, θα μείνουν πίσω καθαρά κι αντικειμενικά ΜΜΕ, που θα προσφέρουν σωστή ενημέρωση. πχ για το θέμα της εκκένωσης της Ειδομένης, που πέρασε στα ψιλά, σα να μη συνέβη τίποτα στη χώρα των λωτοφάγων.

Imagine... έναν κόσμο χωρίς Mega!

Κρατώντας μερικές σκέψεις για επόμενο κείμενο κι επισπεύδοντας λίγο το κλείσιμο, μπορείτε να δείτε παρακάτω μια ιστορική στιγμή: την πρώτη -νομίζω- παρουσία εκπροσώπου της Ανταρσυα στον Ενικό του Χατζηνικολάου. Ο οποίος έπαιζε περίεργο παιχνίδι και κάπου στην αρχή που έβγαλε έναν πανεπιστημιακό να μιλήσει για την ανάπτυξη που έρχεται (μαζί με την ελπίδα είναι και τα λένε), του πετάει το εξής κορυφαίο: ναι αλλά θα σας ρωτήσει εδώ η κ. Κουτσούμπα ή ο κ. Καραθανασόπουλος "ανάπτυξη για ποιον;"...

Αλλά οι διαφορές έγιναν αντιληπτές (στον έμπειρο παρατηρητή) παρακάτω, με την Κουτσούμπα να θέτει ένα υπαρκτό και πολύ σοβαρό ζήτημα (τη δημιουργία ενός είδους παρακράτους, που μπορεί να είναι μέρος του περίφημου παράλληλου προγράμματος του Σύριζα) και να επισημαίνει πως υπάρχει "ζήτημα δημοκρατίας...". Με το οποίο έσπευσε να συμφωνήσει κι ο Χατζηνίκος.

Αλλά για αυτό περισσότερα, σε άλλο κείμενο...

περί Στάλιν: η κοινή πανούργα γραμμή του αναθεωρητισμού, για να εξοντωθεί η Μνήμη.

 περί Στάλιν: η κοινή πανούργα γραμμή του αναθεωρητισμού, για να εξοντωθεί η Μνήμη.

Είναι γεγονός αναντίρρητο πως ο Στάλιν είναι ένας παράγοντας νεύρωσης που ενεργεί καταλυτικά στον εγκέφαλο εξωθώντας αυτόν που ασχολείται μαζί του μακριά από την λογική. 

 
      Γι αυτό και ο Σταλινολόγος προς επίρρωση τής θέσης του παραλείπει κάθε γεγονός του οποίου η επαλήθευση,πέραν της δικιάς του μαρτυρίας δεν είναι εφικτή.

Η νεύρωση αυτή που είναι ριζωμένη βαθιά στο ασυνείδητο, δυστυχώς προκαλείται από ριζωμένες κοινωνικές και πολιτικές αιτίες, από αντιδραστικές αντιλήψεις για το ιστορικό γίγνεσθαι, που εμποδίζουν βίαια οποιαδήποτε άμεση θεραπεία.

   Παρακαλώ λοιπόν να δείξουμε την συμπάθεια μας, έστω και προσποιητή στον αρθογράφο της «Καθημερινής» κύριο Στέφανο Κασιμάτη, στον δημοσιογράφο του ΣΚΑΙ κύριο Κώστα Μπογδάνο, στους αναθεωρητές καθηγητές Μαρατζίδη –Καλύβα, στον υστερικό κύριο Σάκη Μουμτζή, διότι γι αυτούς θεραπεία προσιτή δεν υπάρχει,δεδομένου του τεράστιου ποσού της νευρωτικής αθλιότητας τους.

Ωστόσο εδώ αναγνωρίζουμε την κοινή κατευθυντήρια γραμμή του φαινομένου του ελληνικού αναθεωρητισμού στο σύνολό του που προσπαθεί με πανούργα δύναμη να εξοντώσει την μνήμη. 

Βλέπουμε και εδώ να επιχειρείται, στο μέτρο του δυνατού, η δημιουργική ανασύνθεση των διαφόρων ρευμάτων του αναθεωρητισμού στη βάση της αποκατάστασης της ηθικής και των ανώτερων πανανθρώπινων ιδανικών τής Δύσης και τής καταγγελίας τού «ανατολίτικου» κομμουνισμού και των «αιμοσταγών» εκπροσώπων του,που προγραμματικά αποσκοπεί στην διατήρηση και ισχυροποίηση του κοινωνικού status quo. 

Εκείνο λοιπόν που προέχει είναι να ξαναγραφεί η ιστορία. 

Όμως πέραν αυτής τής «κατανοητής» επιθυμίας υπάρχει και η προσπάθεια να γίνει αντιληπτό πως η καπιταλιστική ιδεολογία και τα οικονομικά συμφέροντα δεν παίζουν κανέναν πρωτεύοντα λόγο στην σύγχρονη εγκληματική αχρειότητα. 

Όσο «πειστικότερα» εξισώνουν το κομμουνισμό με το φασισμό τόσο ευκολότερα μπορούσαν να επιβληθούν και τα απαιτούμενα μέτρα στην κατεύθυνση της απόλυτης κυριαρχίας του καπιταλισμού. 

Διότι ο κομμουνισμός εξακολουθεί και είναι ζωτικό πρόβλημα της κεφαλαιοκρατίας.

Ταυτόχρονα εμφανίζουν την Ιστορία ως μεταφυσικό πεπρωμένο και ως αποτέλεσμα θερμογόνων προσωπικοτήτων και προσωπικών παθών αδιαφορώντας για το παγκόσμιο, συνεχώς μεταβαλλόμενο, συσχετισμό δυνάμεων ,τις κοινωνικές και οικονομικές αντιθέσεις, τα πολιτικά αδιέξοδα με βάση τα δεδομένα των καιρών.

Όμως τις αποφάσεις των ανθρώπων έχουν αξία αν τις δούμε 

μέσα από την ιστορική έρευνα του κάθε φορά δοσμένου ιστορικά κοινωνικό –οικονομικού σχηματισμού που εξελίσσεται αδιάκοπα και των γεγονότων που το συνοδεύουν.

απο το zanterevolucionτου Κώστα Λουλουδάκη Ιουλιανού

   Ιδιωτικοποιήστε και… τον Σαραμάγκου

Από herko 

Γράφει ο 2310net //

Λοιπόν, έχουμε και λέμε:
Ιδιωτικοποίησαν ό,τι κινείται, ό,τι μένει ακίνητο, ό,τι είναι ριζωμένο στη γη, ό,τι πετάει. Ό,τι γίνεται αντιληπτό με οποιαδήποτε από τις αισθήσεις μας ιδιωτικοποιείται. Για 99 χρόνια. Κι όμως αυτό δεν είναι περίεργο. Περίεργο δεν θα είναι ούτε το γεγονός ότι θα εμφανιστεί ο Τζήμερος να τους εγκαλέσει για ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας, υποθήκευση τεσσάρων γενεών κτλ. Γιατί αυτά που κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ δεν τα έκανε ούτε η Θάτσερ, δεν τα φαντάστηκε ούτε ο Φρίντμαν, δεν τα ονειρεύτηκε ούτε ο Στέφανος Μάνος. Συγγνώμη, αλλά για λόγους αρχής που δεν μπορείτε να καταλάβετε και δεν σκοπεύω να σας εξηγήσω, θεωρώ τον Στέφανο Μάνο ανώτερη μορφή του nεοφιλελευθερισμού ακόμα κι από τη Θάτσερ ή τον Φρίντμαν.
Ο σοσιαλισμός, έλεγαν κάποιοι επανασταταράδες του ΣΥΡΙΖΑ που σήμερα ψηφίζουν μνημόνια, πρέπει να γίνει τώρα, άμεσα, να αναλάβουμε τις ιστορικές μας ευθύνες. Όχι στη Δευτέρα παρουσία.
Προφανώς σοσιαλισμός με χορηγό την Cosco δεν γίνεται.
Άρα σοσιαλισμό για τα επόμενα 99 χρόνια δεν θα έχουμε. Και αυτό το πιστοποιεί η ελληνική κυβέρνηση.
Όμως το νέο δεδομένο που συνάγεται από τα προηγούμενα είναι ότι δεν θα έχουμε ούτε Δευτέρα Παρουσία τα επόμενα 99 χρόνια.
Αν μη τι άλλο, αυτή η κυβέρνηση μπορεί να μην κατάφερε πολλά σε πολιτικό ή σε οικονομικό επίπεδο, αλλά πρόσφερε σημαντικές υπηρεσίες στην υπόθεση της θρησκείας.
Μένει να πουλήσει και την εικόνα της Παναγίας της Τήνου κάνα δυο δισεκατομμύρια και βλέπω σε λίγα χρόνια μαζί με τις παντόφλες του Παΐσιου να προσκυνάμε την αλοιφή για τον έρπητα του Τσίπρα που χάρη στη 17ωρη διαπραγμάτευση κατάφερε να μείνει το ταμείο ιδιωτικοποιήσεων στην Ελλάδα.
Μέχρι τότε ιδιωτικοποιήστε και …τον Σαραμάγκου…
Σε άλλα θέματα της επικαιρότητας, κλείνει λένε το MEGA. Αν και δεν νομίζω ότι κάτι τέτοιο θα συμβεί, θεωρώ ηλιθιότητα να ταυτίζεις τον Πρετεντέρη με τους υπόλοιπους εργαζόμενους. Δείχνει πολλά για το πολιτικό σου επίπεδο. Ναι, όλοι θα χαιρόμασταν αν έκλεινε τοMEGA, αλλά κανείς δεν χαίρεται για τους ανθρώπους που θα μείνουν άνεργοι. Με αυτούς ας τα βάλει όποιος φοβάται και δεν θέλει να συγκρουστεί με τα αφεντικά του ΜΕΓΚΑ και κάθε καναλιού. Ας τα βάλει με τους άνεργους εργαζόμενους όποιος προτιμά να συνευρίσκεται στα κρυφά με τους «διαπλεκόμενους» εργοδότες τους.
Όποιος είναι τόσο υπερφίαλος που πιστεύει ότι ο εργαζόμενος εφόσον εργάζεται, αφομοιώνει την ηθική, τις αξίες και τις προθέσεις του εργοδότη, τότε είτε δεν έχει εργαστεί ποτέ είτε δεν έχει καταλάβει χριστό από καπιταλισμό και αφεντικά και φαντασιώνεται ότι υπάρχουν και ωραίοι, άγιοι εργοδότες ή υπάρχουν καπιταλιστικές επιχειρήσεις με ηθική. Οι καπιταλιστές άλλωστε θα μας πουλήσουν το σκοινί που θα τους κρεμάσουμε, αλλά και το σκοινί, οι εργαζόμενοι θα το έχουν φτιάξει.
Πάντως, τόσο καιρό, μέγκα και κυβερνήσεις είχαν γίνει ένα. Νύχι κρέας. Είναι να απορείς πως δεν εντάχθηκε και το μεγάλο κανάλι στη λίστα των αποκρατικοποιήσεων.
Τέλος, για να κάνω και ένα αθλητικό σχόλιο, δεν απορώ που θέλουν να δώσουν το όνομα του Γκάλη σε ένα ακόμα κρατικό (για πόσο ακόμα;) γήπεδο, ούτε που αρκετοί πιστεύουν ότι αυτό πρέπει να πάρει το όνομα του Διαμαντίδη. Απορώ που ακόμα δεν βρέθηκε ένας να προτείνει να ονομαστεί το ΟΑΚΑ «Χρήστος Τσέκος».

Δυο όψεις του ίδιου (αντιλαϊκού) νομίσματος

Δυο όψεις του ίδιου (αντιλαϊκού) νομίσματος

Από βδομάδα, αναμένεται να κατατεθεί στη Βουλή ο πολυσυζητημένος αναπτυξιακός νόμος της κυβέρνησης. Με βάση το σχέδιο που δόθηκε για διαβούλευση, σ' αυτόν περιέχονται γενναία προνόμια και επιδοτήσεις, προκειμένου η ελληνική οικονομία, σε συνδυασμό με τις ανατροπές σε Εργασιακά και Ασφαλιστικό, να γίνει πιο «φιλική» στην επιχειρηματικότητα και να προσελκύει επενδύσεις. Αυτό σημαίνει να διαμορφωθούν με την παρέμβαση του κράτους καλύτεροι όροι για τη βελτίωση της ανάπτυξης, της ανταγωνιστικότητας και της κερδοφορίας των μεγάλων επιχειρήσεων, της δημιουργίας νέων.
Ανάμεσα στα πολλά με τα οποία η κυβέρνηση φιλοδωρεί το κεφάλαιο με το συγκεκριμένο νόμο, είναι κρατικές επιδοτήσεις ανάλογα με το ύψος της επένδυσης, σταθεροί και μειωμένοι φορολογικοί συντελεστές, διαδικασίες «fast track» για μεγάλες επενδύσεις, φοροαπαλλαγές και άλλα. Δίπλα σ' αυτά, προβλέπεται η «επιδότηση κόστους της δημιουργούμενης απασχόλησης», δηλαδή η κάλυψη του λεγόμενου μισθολογικού κόστους μιας επιχείρησης από κρατικά και άλλα κονδύλια, αλλά και «ειδικές κατηγορίες ενισχύσεων», για «εξωστρεφείς» ή καινοτόμες επιχειρήσεις.
Σύμφωνα, επίσης, με τον αναπτυξιακό νόμο, τα ερευνητικά/εκπαιδευτικά ιδρύματα συνδέονται ακόμα πιο στενά με τις επιχειρήσεις, παράγοντας έρευνα και εργατικό δυναμικό για λογαριασμό τους, ενώ χρήμα στα ταμεία των επιχειρηματικών ομίλων θα εισρεύσει και από την «αναπτυξιακή τράπεζα», που προβλέπεται να δημιουργηθεί. Για κερασάκι στην τούρτα, το κράτος παρέχει απλόχερα εγγυήσεις για την κάλυψη τυχόν ζημιών που θα εμφανίσουν οι επενδυτές, καθώς και χρηματικές ενισχύσεις για τον «επιχειρηματικό κίνδυνο».

* * *

Για να γίνει καλύτερα αντιληπτή η ταξικότητα της αντιλαϊκής πολιτικής που υπηρετεί και αυτή η κυβέρνηση, αρκεί να επισημάνουμε τις εξής καραμπινάτες αντιθέσεις: Με τον αντιασφαλιστικό νόμο και το πολυνομοσχέδιο που ψηφίστηκαν τις προηγούμενες μέρες, το κράτος παίρνει από τους ασφαλισμένους, τους συνταξιούχους και τα λαϊκά στρώματα περισσότερα από 10 δισ. ευρώ, με αύξηση των έμμεσων φόρων, μείωση των συντάξεων και αύξηση των εισφορών.
Αντίστροφα, η κυβέρνηση με τον αναπτυξιακό της νόμο σχεδιάζει να επιδοτεί με 500.000 ευρώ τους επιχειρηματικούς ομίλους που θα επενδύσουν περισσότερα από 20 εκατ. ευρώ, για καθεμία θέση εργασίας που θα δημιουργούν! Αλλο παράδειγμα: Η εργατική - λαϊκή οικογένεια θα κληθεί τα επόμενα τρία χρόνια να πληρώσει από την τσέπη της επιπλέον 1,9 δισ. ευρώ από την αύξηση των έμμεσων φόρων. Για τις επιχειρήσεις, όμως, που θα ενταχθούν στον αναπτυξιακό νόμο, προβλέπεται πλήρης φορολογική απαλλαγή μέχρι και για 15 χρόνια και μέχρις ότου εξαντληθεί το ποσό της προβλεπόμενης κρατικής ενίσχυσης!
Ακόμα πιο πέρα: Δενδροκαλλιεργητές και άλλοι παραγωγοί που υπέστησαν ζημιές από την κακοκαιρία τις τελευταίες βδομάδες, παραμένουν κυριολεκτικά ξεκρέμαστοι, καθώς ο ΕΛΓΑ αρνείται να τους αποζημιώσει. Γι' αυτά τα φτωχά λαϊκά νοικοκυριά, το κράτος υπογράφει την καταδίκη τους να βγάλουν την επόμενη χρονιά χωρίς καθόλου εισόδημα. Ομως, για τις επιχειρήσεις που θα ...ρισκάρουν τις επενδύσεις τους, ο αναπτυξιακός νόμος προβλέπει - όπως γράψαμε πιο πάνω - την παροχή εγγυήσεων για την κάλυψη τυχόν ζημιών που θα εμφανίσουν και ενισχύσεις χρηματοδότησης για τον «επιχειρηματικό κίνδυνο»!

* * *

Επομένως, τα αντιλαϊκά μέτρα από τη μια και οι ενισχύσεις/επιδοτήσεις στο κεφάλαιο από την άλλη, είναι οι δύο όψεις της ίδιας αντιλαϊκής πολιτικής, που υπηρετεί το στόχο της καπιταλιστικής ανάκαμψης, στον οποίο συμφωνούν όλα τα αστικά κόμματα και βέβαια το κεφάλαιο. Ομως, ακόμα κι αυτά τα μέτρα του αναπτυξιακού νόμου δεν είναι αρκετά για τους βιομήχανους και τα άλλα παράσιτα. Γι' αυτό στο Βιομηχανικό Συνέδριο που οργάνωσαν τις προηγούμενες μέρες, έβαλαν ξανά το σύνολο της ατζέντας τους, περιγράφοντας επί της ουσίας τις επόμενες ανατροπές που θα προωθήσει η κυβέρνηση, η σημερινή και οι επόμενες.
Μεταξύ άλλων, ζήτησαν ευθυγράμμιση της φορολογίας επιχειρηματικών κερδών με φορολογικές πρακτικές της ΕΕ και γειτονικών χωρών, μείωση ασφαλιστικών και εργοδοτικών εισφορών, άρση των άμεσων και έμμεσων φόρων στην παραγωγή, επανεξέταση των ειδικών φόρων επί των ενεργειακών προϊόντων βιομηχανικής χρήσης, προσαρμογή στα ελάχιστα επίπεδα που προβλέπει η σχετική ευρωενωσιακή οδηγία και μειωμένο φορολογικό συντελεστή (20%) σε περίπτωση επανεπένδυσης κερδών, τουλάχιστον μέχρι και το 2022.
Και για να μη μείνει καμιά αμφιβολία για το κατά πόσο αυτή η κυβέρνηση είναι η εκλεκτή των βιομηχάνων, όσο τουλάχιστον δεν διαθέτουν άλλη εναλλακτική στη διακυβέρνηση, ας δούμε τι είπε ο πρόεδρος του ΣΕΒ σε χτεσινή του συνέντευξη: «Είναι η δουλειά μας να βοηθάμε την εκάστοτε κυβέρνηση να σχεδιάζει και να κινητοποιεί τον ιδιωτικό τομέα και την οικονομία περισσότερο (...) βλέπουμε ότι η σταθερότητα, την οποία συνεπάγεται η πρώτη αξιολόγηση, θα μας δώσει την ευκαιρία να ξεκινήσουμε να συζητάμε για την ανάπτυξη (...) Αν η κυβέρνηση ακούσει και καταλάβει τι λέμε, τότε δεν έχουμε κανένα λόγο να βγούμε επικριτικοί»...

Αντιλαϊκή επίθεση διαρκείας

Αντιλαϊκή επίθεση διαρκείας

Με χαρές και πανηγύρια «υποδέχτηκε» η κυβέρνηση την απόφαση του Γιούρογκρουπ, η οποία επιβραβεύει το έργο της και ανοίγει το δρόμο για την «επόμενη μέρα» της αντιλαϊκής επίθεσης, με στόχο τη στήριξη της ανάκαμψης των κερδών του κεφαλαίου.
Σε αυτό το πλαίσιο, κάνει λόγο για «σημαντική μέρα για την Ελλάδα», πανηγυρίζει γιατί η πρώτη «αξιολόγηση» «ολοκληρώθηκε με επιτυχία», καμαρώνει γιατί θα εκταμιευτούν συνολικά 10,3 δισ. ευρώ και μιλά για «παροχή πολύτιμης ρευστότητας», καθώς 3,5 δισ. ευρώ από αυτά θα δοθούν στην «πραγματική οικονομία», ενώ καυχιέται ότι για πρώτη φορά υπάρχει «σαφής και δεσμευτικός χάρτης για την ελάφρυνση του χρέους».
«Προσπερνά», βέβαια, το «ζουμί» σε ό,τι αφορά το λαό, το οποίο αποτυπώνεται ανάγλυφα και στο ίδιο το κείμενο της απόφασης του Γιούρογκρουπ: Οπως ακριβώς προϋπόθεση για το κλείσιμο της περιβόητης πρώτης «αξιολόγησης» ήταν η προώθηση όλων των αντιλαϊκών μέτρων του προηγούμενου διαστήματος, έτσι ακριβώς προϋπόθεση για την «πολύτιμη ρευστότητα» του κεφαλαίου, καθώς και για την όποια «ελάφρυνση» του κρατικού χρέους είναι η προώθηση αλλεπάλληλων νέων αντιλαϊκών «προαπαιτούμενων» για τις αξιώσεις του κεφαλαίου και των «εταίρων» του, η οποία θα συνεχιστεί για πολύ πέρα από το 2018 και την τυπική λήξη του τρίτου μνημονίου...
Τα κυβερνητικά πανηγύρια για το «κλείσιμο του φαύλου κύκλου της αβεβαιότητας και της ύφεσης» και τη «δημιουργία προϋποθέσεων εξόδου της χώρας στις αγορές» - άσχετα από το αν επιβεβαιωθούν, δεδομένων και των εντεινόμενων «αβεβαιοτήτων» στη διεθνή και την ευρωπαϊκή οικονομία - είναι πανηγύρια που αφορούν το εγχώριο κεφάλαιο, το οποίο προσδοκά ανάκαμψη των κερδών του.
Το μεγαλύτερο μέρος της δόσης, που θα εκταμιευτεί με το κλείσιμο της πρώτης «αξιολόγησης», θα κατευθυνθεί στην «εξυπηρέτηση» του κρατικού χρέους, ενός χρέους που δεν είναι του λαού και το οποίο θα συνεχίσει να φορτώνεται στις πλάτες του και με την περιβόητη «έξοδο στις αγορές» για νέο δανεισμό του αστικού κράτους.
Αλλά και εκείνο το κομμάτι που θα πάει στην περιβόητη «πραγματική οικονομία», με την πληρωμή ληξιπρόθεσμων οφειλών του κράτους, στο συντριπτικά μεγαλύτερο ποσοστό του θα πάει στα ταμεία επιχειρηματικών ομίλων...
Η δε «ελάφρυνση» του κρατικού χρέους θα συζητείται στα παζάρια των ιμπεριαλιστικών οργανισμών σε διάφορες φάσεις και κάθε σχετική απόφαση θα συνοδεύεται από προώθηση νέων αντιλαϊκών μέτρων. Χαρακτηριστικά, στην απόφαση του Γιούρογκρουπ, ως προϋπόθεση για τα όποια «βραχυπρόθεσμα» μέτρα «ελάφρυνσης» του χρέους περιγράφεται το «κλείσιμο» της πρώτης «αξιολόγησης», ως προϋπόθεση για τα «μεσοπρόθεσμα» μέτρα αναφέρεται συνολικά η «επιτυχής εφαρμογή του προγράμματος του ESM», ενώ για τα «μακροπρόθεσμα» μέτρα, τα οποία αφορούν στην περίοδο μετά το 2018, ως προϋποθέσεις καταγράφονται σωρευτικά η επιτυχής εφαρμογή του τρίτου μνημονίου, το πιάσιμο των στόχων για τα ματωμένα πρωτογενή πλεονάσματα, καθώς και η εκπλήρωση των αντιλαϊκών κριτηρίων του «Συμφώνου Σταθερότητας»...
Παράλληλα, όποια και αν είναι σε κάθε φάση η εξέλιξη των παζαριών για το χρέος, εκφράζοντας τις αντιθέσεις μεταξύ ΕΕ και ΔΝΤ, αλλά και στο εσωτερικό τους, το σίγουρο είναι ότι οι όποιοι πόροι εξοικονομούνται από το αστικό κράτος θα αξιοποιούνται για την παραπέρα κρατική στήριξη του κεφαλαίου.
Δεν είναι τυχαίο ότι, μέσα στους πανηγυρισμούς της, η κυβέρνηση δηλώνει ότι «ήδη έχει κάνει τα επόμενα βήματα για την αναπτυξιακή προοπτική», ενώ σπεύδει να καταθέσει άμεσα στη Βουλή το νέο αναπτυξιακό νόμο, ο οποίος φέρνει νέες επιδοτήσεις, φοροαπαλλαγές και κάθε είδους «διευκολύνσεις» στο εγχώριο κεφάλαιο...
Οσο για τους κυβερνητικούς ισχυρισμούς ότι «έχουμε ήδη αποδείξει ότι πρωταρχικό μας μέλημα ήταν και είναι η δίκαιη κατανομή των βαρών» και πως «το ίδιο προοδευτικό κοινωνικό πρόσημο ισχύει και για την επόμενη μέρα, της οικονομικής ανάκαμψης», όταν όλα αυτά ξεστομίζονται από μια κυβέρνηση, που μόλις έχει ψηφίσει το νόμο - λαιμητόμο για το Ασφαλιστικό, τη νέα απογείωση της αντιλαϊκής φοροληστείας, την παράδοση των «κόκκινων» δανείων για λαϊκή κατοικία στα funds, τον «αυτόματο κόφτη», το «υπερταμείο» ιδιωτικοποιήσεων κ.ο.κ., τότε δε συνιστούν «υπόσχεση», αλλά ξεκάθαρη απειλή και ως τέτοια πρέπει να αντιμετωπιστεί από το λαό και τη νεολαία!