Παραμένουν και ενισχύονται οι ακροδεξιοί-φιλοναζιστές στο Κίεβο

Παραμένουν και ενισχύονται οι ακροδεξιοί-φιλοναζιστές στο Κίεβο

902.gr




Στο Κίεβο συνεχίζουν να «κάνουν κουμάντο» δύο από τις ομάδες που πρωταγωνίστησαν στις βίαιες διαδηλώσεις και έχουν αποδεδειγμένα ακροδεξιές-φιλοναζιστικές απόψεις. Πρόκειται για τα κόμματα «Σβόμποντα» (Ελευθερία), τα μέλη του οποίου έχουν λάβει πέντε σημαντικές θέσεις στη νέα κυβέρνηση της Ουκρανίας, περιλαμβανομένου του θώκου του αντιπροέδρου της κυβέρνησης, και «Πράβι Σέκτορ» («Δεξιός Τομέας»), ο ηγέτης του οποίου, Ντμίτρο Γιάρος, είναι ο αναπληρωτής γραμματέας Εθνικής Ασφάλειας της χώρας. Μάλιστα χθες ο Γιάρος ανακοίνωσε την υποψηφιότητά του στις προεδρικές εκλογές του Μάη, δηλώνοντας μεταξύ άλλων ότι το Κόμμα των Περιφερειών του Γιανουκόβιτς και το Κομμουνιστικό Κόμμα της Ουκρανίας πρέπει να τεθούν εκτός νόμου...

Στη Wikipedia «ξεπλένουν» τον «Δεξιό Τομέα»...

Τα μέλη του «Δεξιού Τομέα», φορώντας μαύρες μάσκες του σκι, αλεξίσφαιρα γιλέκα και στρατιωτικές στολές, εξακολουθούν να καταλαμβάνουν κάποια κτίρια κοντά στην πλατεία Ανεξαρτησίας στο Κίεβο. Όμως δεν μένουν εκεί. Επενέβησαν ακόμη και στη γνωστή δικτυακή εγκυκλοπαίδεια Wikipedia, ώστε να «ξαναγράψουν» την ιστορία και τον «ποιόν» της οργάνωσης. Έτσι, ενώ, σύμφωνα με το ιστορικό της Wikipedia, την περασμένη Δευτέρα στο λήμμα «Δεξιός Τομέας» αναφέρεται ότι η οργάνωση έχει «οριακά φασιστικές, νεοναζιστικές απόψεις», μία μέρα μετά, και αφού προηγήθηκαν 174 τροποποιήσεις του άρθρου, ο «Δεξιός Τομέας» αναφέρεται πλέον ως «μια οργάνωση για την προστασία των διαδηλωτών» και μια «πατριωτική οργάνωση της νεολαίας».

...και στις ΗΠΑ το νεοναζιστικό «Σβόμποντα»

Από την άλλη το «Σβόμποντα» προήλθε από το Εθνικοσοσιαλιστικό Κόμμα της Ουκρανίας (SNPU), που ιδρύθηκε το 1991 και ως σύμβολό του είχε το Wolfsangel, ένα ρουνικό σύμβολο που χρησιμοποιούσαν οι Ναζί στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Στις εκλογές του 2012 το «Σβόμποντα» κέρδισε σχεδόν το 10,5% των ψήφων και 37 έδρες στο κοινοβούλιο.

Η αμερικανική κυβέρνηση κάνει πάντως ό,τι μπορεί για να «ξεπλύνει» τα νεοναζιστικά χαρακτηριστικά του «Σβόμποντα»: «Από τότε που εισήλθε στο ουκρανικό κοινοβούλιο το 2012, η ηγεσία του Σβόμποντα εργάζεται για να φέρει το κόμμα σε μια πιο μετριοπαθή κατεύθυνση και να γίνει ένα σύγχρονο, ευρωπαϊκό πολιτικό κόμμα», υποστήριξε ένας Αμερικανός αξιωματούχος στο «Ρόιτερς».

Για να γίνει αντιληπτό πάντως περί τίνος πρόκειται, αξίζει να σημειωθεί ότι, σύμφωνα με τον επίσημο ιστότοπό του, το «Σβόμποντα» «απαγορεύει σε άθεους, πρώην κομμουνιστές και αλλοδαπούς να γίνουν μέλη του».

(Σοσιαλ-)Φασισμός, αντι-κομμουνισμός και κρατικός μηχανισμός

 (Σοσιαλ-)Φασισμός, αντι-κομμουνισμός και κρατικός μηχανισμός

Ας θυμηθούμε μέσα σε λίγες αράδες και μέσα από λίγες εικόνες γιατί δεν υπάρχουν δύο άκρα. Ας δούμε γιατί το άκρο του φασισμού είναι το επιτελικό κέντρο, η αιχμή του δόρατος της άρχουσας τάξης, παρουσιάζοντας την παραδειγματική ένωση φασισμού και κρατικού μηχανισμού στη ναζιστική Γερμανία, προς εξυπηρέτηση των συμφερόντων των μονοπωλίων. Ας δούμε, τέλος, γιατί, όταν οι αστοί ξεχύνουν τους φασίστες, οι οπορτουνιστές σοσιαλδημοκράτες όχι μόνο δεν είναι άμοιροι ευθυνών, αλλά πρέπει και να αντιμετωπίζονται ως φασίστες.

Το 1933 το ναζιστικό φίδι που εκκολάφτηκε στο αυγό του καπιταλισμού, αφού στηρίχθηκε στο ταμείο Χίτλερ και πήρε και την ευλογία των μονοπωλίων, κατάφερε να δρα ανεξέλεγκτο. Ύστερα από μία σειρά από προβοκάτσιες, πογκρόμ, απειλή και έκλυση βίας, κατάφερε να εγκαθιδρύσει μια νόμιμη δικτατορία, μία μόνιμη ‘κατάσταση εξαίρεσης’. Πρέπει να τονιστεί πως αυτή η μόνιμη κατάσταση εξαίρεσης ήταν μια μόνιμη κατάσταση ευτυχίας για τα γερμανικά -αλλά και τα αμερικανικά- μονοπώλια, τα οποία εκμεταλλεύτηκαν στο έπακρο τη συνθήκη ανομίας στην οποία δρούσαν οι ναζί εντολοδόχοι τους.

Η φωτιά στο Ράιχσταγκ

Η κατάσταση εξαίρεσης της ναζιστικής Γερμανίας ξεκινά την επομένη της φωτιάς του Ράιχσταγκ. Το βράδυ της 27^ης Φλεβάρη του 1933 το Ράιχσταγκ, το κτήριο του Γερμανικού Κοινοβουλίου, τυλίχθηκε στις φλόγες. Το γερμανικό ραδιόφωνο αμέσως μετέδωσε ότι πιάστηκε ένας εμπρηστής, ο Ολλανδός ‘κομμουνιστής’ Βαν ντερ Λούμπε, και πως πάνω του βρέθηκε ένα βιβλιάριο μέλους του κομμουνιστικού κόμματος. Η προβοκάτσια αυτή χρησιμοποιήθηκε για να ριχτεί το φταίξιμο στους Κομμουνιστές, οι οποίοι, στη συνέχεια, διώκονται και συλλαμβάνονται με νομιμοποίηση του αστικού Συντάγματος.

Αυτό συνέβη μέσω της εφαρμογής στην πράξη της αντιδραστικής θεωρίας του Καρλ Σμιτ για την κατάσταση ανάγκης, ή κατάσταση εξαίρεσης. Η εκτελεστική εξουσία, που ανήκε ήδη στο Ναζιστικό Κόμμα, είχε τη δικαιοδοσία να κηρύξει τη χώρα σε κατάσταση ανάγκης σύμφωνα με το άρθρο 48 του Συντάγματος της Βαϊμάρης, σε περίπτωση που η τάξη και η ασφάλεια του Ράιχ βρίσκονταν σε κίνδυνο. Οι Ναζί, εκφράζοντας την άρχουσα τάξη των μονοπωλίων, χαρακτηρίζουν τον εμπρησμό του Ράιχ και την ύπαρξη της κομμουνιστικής απειλής ως κατάσταση έκτακτης ανάγκης και εκδίδουν μέσω του προέδρου Χίντεμπουργκ, το ‘διάταγμα της φωτιάς του Ράιχσταγκ’. Το διάταγμα αυτό ανέστελλε την ισχύ διαφόρων διατάξεων του Συντάγματος της Βαϊμάρης που κατοχύρωναν αστικά και πολιτικά δικαιώματα, μεταξύ των οποίων, την προσωπική ελευθερία, την ελευθερία της έκφρασης, την ελευθερία του τύπου, την ελευθερία του συνέρχεσθαι και του συνετερίζεσθαι κ.ά.    

 Το διάταγμα της φωτιάς του Ράιχσταγκ

Το διάταγμα, όμως, αυτό ήταν απλά ένα εργαλείο της άρχουσας τάξης, εκπεφρασμένης μέσω της πολιτικής και ιδεολογικής επιβολής των Ναζί, που χρησιμοποιήθηκε προς την εγκαθίδρυση της μόνιμης κατάστασης εξαίρεσης. Η προβοκάτσια του εμπρησμού του Ράιχσταγκ, και το πογκρόμ κατά των κομμουνιστών και του Κομμουνιστικού Κόμματος έγινε 6 ημέρες πριν από τις εκλογές για το Γερμανικό Κοινοβούλιο. Ο απώτερος στόχος των Ναζί ήταν να αποκτήσουν καθολικό έλεγχο του Κοινοβουλίου, την απόλυτη πλειοψηφία, έτσι ώστε να μπορούν να νομοθετούν ανενόχλητοι προς συμφέρον των μονοπωλίων. Με βάση, λοιπόν, το διάταγμα αυτό, πογκρόμ εναντίον κομμουνιστών, διώξεις και φυλακίσεις στελεχών του Κομμουνιστικού Κόμματος εφαρμόστηκαν σε όλη την επικράτεια.

Στην ανακοίνωση του Γραφείου Τύπου της Πρωσίας, την 28^η Φλεβάρη του ’33, αναφέρεται μεταξύ άλλων: ‘Εκδόθηκαν εντάλματα για τη σύλληψη δύο σημαντικών βουλευτών που τους βαρύνουν βάσιμες υπόνοιες συνενοχής. Οι άλλοι βουλευτές και τα στελέχη του Κομμουνιστικού Κόμματος συλλαμβάνονται προληπτικά. Οι κομμουνιστικές εφημερίδες, τα περιοδικά, οι προκηρύξεις και τα αφίς απαγορεύονται στην Πρωσία για τέσσερις βδομάδες. [...]’. Επίσης, συνελήφθη αμέσως ο Πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΚΚ Γερμανίας Ε. Τόργκλερ και στις 3 Μάρτη 1933 - δύο μέρες πριν τις εκλογές - συνελήφθη και ο ηγέτης του Γερμανικού ΚΚ Έρνεστ Τέλμαν. Τέλος, στις 9 του Μάρτη έγιναν οι συλλήψεις του Γ. Δημητρώφ, που εκείνο το διάστημα καθοδηγούσε το δυτικοευρωπαϊκό Γραφείο της Εκτελεστικής Επιτροπής της Κομμουνιστικής Διεθνούς, και των Βουλγάρων κομμουνιστών συντρόφων του Μπλάγκοϊ, Ποπόφ και Βασίλι Τάνεφ, που βρίσκονταν στη Γερμανία ως πολιτικοί πρόσφυγες. Συνολικά 4.000 στελέχη και μέλη του Κομμουνιστικού Κόμματος συνελήφθησαν μετά την κήρυξη της κατάστασης ανάγκης.

  

Η Γερμανία χτυπημένη από την οικονομική κρίση του 1929, είδε τα ποσοστά ανεργίας της να εκτινάσσονται από το 8,5% στο 30% και την βιομηχανική παραγωγή να μειώνεται κατά 42% στο διάστημα 1929-1932. Η άρχουσα τάξη της Γερμανίας θέλοντας να επωφεληθεί αυτής της κατάστασης κρίσης, στράφηκε στους φασίστες του Χίτλερ και προσπάθησε επανειλημμένα να τους φέρει στην εξουσία. Από τις 31 Ιουλίου 1932 ως τις 5 Μαρτίου 1933 μεσολάβησαν 3 εκλογικές αναμετρήσεις. Το πρώτο σε εκλογική δύναμη κόμμα ήταν το ναζιστικό (από 33-43% κυμαίνονταν τα ποσοστά του), που είχε και τη σχετική πλειοψηφία -τις περισσότερες έδρες στο Κοινοβούλιο- με δεύτερο το Σοσιαλδημοκρατικό (18-21%), τρίτο το Κομμουνιστικό (13-17%) και τέταρτο το Καθολικό Κόμμα Κέντρου (12%), με σχέσεις με το Βατικανό. Κανένα κόμμα, όμως δεν είχε την απόλυτη πλειοψηφία στο Κοινοβούλιο. Συνεπώς, η νομοθετική λειτουργία μπορούσε να ασκηθεί μόνο μέσω συμμαχιών.

 Ναζί συλλαμβάνουν κομμουνιστές το 1933

Ο απώτερος σκοπός, λοιπόν, της φωτιάς του Ράιχσταγκ και του διατάγματος που νομιμοποίησε το αντι-κομμουνιστικό πογκρόμ, ήταν το Κομμουνιστικό Κόμμα να εξαλειφθεί ως πολιτικός αντίπαλος. Το Κομμουνιστικό Κόμμα κηρύχθηκε παράνομο την επομένη των εκλογών του Μαρτίου. Παρόλαυτα, ούτε έτσι οι Ναζί δεν κατάφεραν να πετύχουν την απόλυτη πλειοψηφία στο Κοινοβούλιο. Χρειάζονταν και πάλι συμμάχους για να κυβερνήσουν, καθώς συγκέντρωσαν 288 έδρες σε σύνολο 647, ενώ για την απόλυτη πλειοψηφία χρειάζονταν 324 έδρες.

Αυτό που ακολούθησε ήταν το σχέδιο ψήφισης του  ‘εξουσιοδοτικού Νόμου’ του 1933. Ο νόμος αυτός ήταν νόμος αναθεώρησης του Συντάγματος της Βαϊμάρης και όταν ψηφίστηκε έβαλε τέλος στη ‘δημοκρατία της Βαϊμάρης’. Θα εγκαθίδρυε μία μόνιμη κατάσταση ανάγκης, καθώς θα επέτρεπε πλέον στην εκτελεστική εξουσία, στην κυβέρνηση των Ναζί, να νομοθετεί, χωρίς την άδεια του Κοινοβουλίου και των υπολοίπων κομμάτων. Επίσης, ο Νόμος αυτός περιείχε μία ακόμα πολύ σημαντική διάταξη: επέτρεπε στην κυβέρνηση να θεσπίζει νόμους που ήταν αντίθετοι στο Σύνταγμα. Ο νόμος αυτός, τυπικά και ουσιαστικά, δηλαδή, μετέτρεψε τη μορφή διακυβέρνησης της Γερμανίας του μεσοπολέμου σε δικτατορία. Οι κομμουνιστές, όμως, δεν πρέπει να ξεχνάμε πως όλα αυτά έγιναν σε συνθήκες δικτατορίας της αστικής τάξης. Το νομικο-πολιτικό εποικοδόμημα καθορίστηκε και σε αυτή, όπως και σε κάθε άλλη περίπτωση, από τα συμφέροντα της άρχουσας τάξης των μονοπωλίων.

Ο εξουσιοδοτικός Νόμος

Θα αναρωτηθεί κανείς πώς κατάφεραν οι Ναζί να ψηφίσουν ένα νόμο αναθεώρησης του Συντάγματος, η ψήφιση του οποίου χρειάζεται αυξημένη πλειοψηφία (τα 2/3 των εδρών), τη στιγμή που δεν είχαν ούτε την απόλυτη πλειοψηφία (τις μισές έδρες) στο Κοινοβούλιο. Κατ’ αρχάς, το Κομμουνιστικό Κόμμα είχε κηρυχθεί ήδη εκτός νόμου, και οι βουλευτές του είχαν όλοι συλληφθεί. Επίσης 26 βουλευτές του Σοσιαλδημοκρατικού κόμματος είχαν είτε συλληφθεί, είτε είχαν τραπεί σε φυγή. Ως συνέπεια αυτών, ο αριθμός των ψήφων που χρειάζονταν για να περάσει ο αναθεωρητικός νόμος, είχε ήδη μειωθεί.

Άλλοι δύο κομβικοί παράγοντες έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στην εξασφάλιση των απαραίτητων 2/3 των ψήφων των βουλευτών. Ο πρώτος από αυτούς ήταν η άσκηση τρομοκρατίας από τις παραστρατιωτικές δυνάμεις των SA, που βρίσκονταν εντός της αίθουσας συνεδρίασης και εκφόβιζαν όσους βουλευτές των κομμάτων του κέντρου αμφιταλαντεύονταν. Το μόνο που χρειαζόταν, πλέον, ήταν οι Ναζί να εξασφαλίσουν την υποστήριξη του Καθολικού Κόμματος Κέντρου. Ο Χίτλερ ήρθε σε συμφωνία μία μέρα πριν την ψηφοφορία, στις 22 Μαρτίου, με τον ηγέτη του κόμματος Λούντβιχ Κάας, υποσχόμενος ως αντάλλαγμα την προστασία των αστικών και θρησκευτικών ελευθεριών των Καθολικών, και της εξασφάλισης λειτουργίας των καθολικών σχολείων. Εξάλλου, η σχέση του Κάας με τον αντι-κομμουνιστή γραμματέα-υπουργό Εξωτερικών του κράτους του Βατικανού,  Ευγένιο Πατσέλι -μετέπειτα Πάπα Πίο ΙΒ’-, υποστηρίζεται ότι έπαιξε ρόλο στην στήριξη της φασιστικής δικτατορίας -κάτι που αποδεικνύεται και από την υπογραφή του Ραϊχσκονκορδάτου τον Ιούλιο του 1933.  

Η ψήφιση του εξουσιοδοτικού Νόμου στις 23 Μαρτίου 1933

Προς αυτή την κατεύθυνση  κινήθηκε και η εκφώνηση της εισήγησης του Χίτλερ την ημέρα της ψήφισης του ‘εξουσιοδοτικού Νόμου’. Παραθέτουμε, εδώ, ένα απόσπασμα ενδεικτικό του ιδεολογικού ρόλου της μεταφυσικής ως φορέα της αστικής κοσμοθεωρίας -μεταφρασμένης στο νομικό από το θρησκευτικό πεδίο- ως αντίπαλου δέους της επαναστατικής διαλεκτικής, της μεθόδου της θεωρίας της πράξης, που ο Μαρξ πήρε από τον Χέγκελ και έδωσε στο εργατικό κίνημα αντεστραμμένη. Η στροφή στη μεταφυσική, ολοφάνερη στο παρακάτω απόσπασμα του Χίτλερ, και η διαπάλη με τη θεωρία του ιστορικού υλισμού, είναι χαρακτηριστικά τόσο της αντιδραστικής θεωρίας του Καρλ Σμιτ, όσο και των μετα-νεωτερικών θεωριών που απορρίπτουν τη διαλεκτική (από Άρεντ και Καστοριάδη ως Ντελέζ, Νέγκρι και Αγκάμπεν).

Με την απόφασή της να φέρει εις πέρας την ηθική και πολιτική κάθαρση του δημοσίου βίου, η Κυβέρνηση δημιουργεί και εξασφαλίζει τις προϋποθέσεις για μια βαθιά και εσωτερική θρησκευτική ζωή. Τα πλεονεκτήματα για το άτομο που μπορεί να απορρέουν από τους συμβιβασμούς με αθεϊστικές οργανώσεις, δε συγκρίνεται σε καμία περίπτωση με τις ολοφάνερες συνέπειες της καταστροφής των θρησκευτικών και ηθικών μας αξιών. […] Η διαπάλη ενάντια στην υλιστική ιδεολογία και ο στόχος της ανέγερσης μιας αληθινής εθνο-πολιτικής κοινωνίας, εξυπηρετεί τα συμφέροντα και του Γερμανικού έθνους και της καθολικής μας πίστης. Η εθνική κυβέρνηση, βλέποντας στο χριστιανισμό το ακλόνητο θεμέλιο της ηθικής ζωής του λαού μας, εναποθέτει μεγάλη σημασία στην καλλιέργεια και διατήρηση των φιλικότερων σχέσεων με την Αγία Έδρα. Τα δικαιώματα της εκκλησίας δε θα περιοριστούν. Η σχέση της με το Κράτος δε θα αλλάξει.

  

Ο εξουσιοδοτικός Νόμος ψηφίστηκε στις 23 Μαρτίου 1933, και, ως εκ τούτου, η μορφή διακυβέρνησης της δικτατορίας της αστικής τάξης (δικτατορία στην ουσία) άλλαξε σε δικτατορία και στη μορφή. Ας δούμε ορισμένα από τα επακόλουθα αυτής της επιθετικής και αιμοβόρας μορφής πολιτικής του Κεφαλαίου. Κατ’ αρχάς, 8 μήνες μετά τις εκλογές του Μαρτίου, ξαναέγιναν εκλογές τις οποίες το Ναζιστικό Κόμμα κέρδισε με 95,3%. Αυτό το ‘κατόρθωμα’ οφείλεται στο ότι όλα τα υπόλοιπα κόμματα είχαν κηρυχθεί εκτός νόμου.

                        Αφίσα του Γερμανικού Εργατικού Μετώπου όπου εργάτες και Κεφάλαιο πηγαίνουν ''χέρι-χέρι''

Παράλληλα, την πρωτομαγιά του 1933 όλα τα συνδικάτα κηρύχθηκαν εκτός νόμου. Αυτό που δημιουργήθηκε στη θέση τους ήταν το Γερμανικό Εργατικό Μέτωπο, ένα ενιαίο συνδικάτο για όλους. Εξάλλου, μία από τις σημαντικότερες ιδεολογικές βάσεις της αντιδραστικής αστικής τάξης και των οπορτουνιστών είναι η προβολή μιας ενωμένης και ομογενούς οντότητας. Η προβολή μιας ψευδούς ενότητας στο όνομα της οποίας όλος ο λαός πρέπει να παλέψει είναι μία από τις βασικές λειτουργίες της κατάστασης ανάγκης. Στην ουσία αυτό σημαίνει πως οι εργάτες πρέπει να πολεμήσουν υπέρ των αφεντικών τους. Στη μόνιμη κατάσταση εξαίρεσης του Ναζιστικού καθεστώτος η έκφραση της ψευδούς αυτής ενότητας ήταν το ‘μέτωπο’ των εργατών με τους εργοδότες, της εργατικής τάξης και του Κεφαλαίου. 

 Εξαθλιωμένοι Εβραίοι εργάτες κατασκευάζουν τις εγκαταστάσεις της Farben. Εικόνα που επιβεβαιώνει την ενότητα εργατών και εργοδοτών. Ενότητα των μονοπωλίων και των αιχμαλώτων στα στρατόπεδα συγκέντρωσης.

Η κοινωνία, έτσι, εμφανίζεται ως μία αδιαίρετη οντότητα, ενώ, στην πραγματικότητα, η μόνη αδιαίρετη είναι η εξουσία της άρχουσας τάξης, της οποίας οι κρατικοί ιδεολογικοί μηχανισμοί προσπαθούν να συσκοτίσουν την ενότητα αυτή, μέσω ιδεολογικών κατασκευασμάτων όπως η θεωρία της διάκρισης των εξουσιών, αλλά και την βασική διαίρεση της καπιταλιστικής κοινωνίας, ανάμεσα σε Κεφάλαιο και εργατική τάξη, μέσω των ίδιων μηχανισμών. Στην πραγματικότητα, το Γερμανικό Εργατικό Μέτωπο συνέβαλε στην αύξηση των ωρών εργασίας, στο πάγωμα τον μισθών -το οποίο σε συνδυασμό με την άνοδο των τιμών των προϊόντων έκανε πιο δύσκολη την καθημερινότητα των εργατών. Οι εργάτες δούλευαν για το ‘έθνος’ αλλά στην πραγματικότητα δούλευαν για τα γερμανικά μονοπώλια.

Πριν κλείσουμε, θα αναφερθούμε στην δίκη της Λιψίας η οποία ξεκίνησε στις 23 Σεπτεμβρίου του 1933 με σκοπό να χτυπήσει όχι μόνο τον γερμανικό κομμουνισμό, αλλά και την Κομμουνιστική Διεθνή, και την Σοβιετική Ένωση. Στο εδώλιο του κατηγορουμένου κάθισαν οι Γκεόργκι Δημητρώφ, Μπλάγκοϊ Ποπόφ και Βασίλι Τάνεφ, καθώς και ο αρχηγός της κοινοβουλευτικής ομάδας του Γερμανικού Κομμουνιστικού Κόμματος στο Ράιχσταγκ Ερνστ Τόργκλερ. Κατά τη διάρκειά της δίκης, όμως, οι ρόλοι αντιστράφηκαν. Ο Δημητρώφ και οι σύντροφοί του μεταβλήθηκαν σε κατηγόρους και στη θέση του κατηγορούμενου βρέθηκαν οι φασίστες. Η απολογία του Δημητρώφ ξεγύμνωσε το φασισμό, αλλά τα αστικά ΜΜΕ έκαναν τη ‘δουλειά’ τους καλά, αφού όταν άρχισε η εξέτασή του, οι ραδιοφωνικές αναμεταδόσεις σταμάτησαν ξαφνικά.

Εδώ, κλείνοντας, παραθέτουμε απόσπασμα από ένα σύντομο κείμενο του Δημητρώφ, που ήξερε από πρώτο χέρι τι σημαίνει ο φασισμός του Κεφαλαίου, γραμμένο το 1935, με τίτλο ‘Η επίθεση του φασισμού και τα καθήκοντα της κομμουνιστικής διεθνούς για την ενότητα της εργατικής τάξης ενάντια στο Φασισμό’. Τα παρακάτω αποσπάσματα επιβάλλεται να διαβαστούν σήμερα σε σχέση με τη φασιστική ανατροπή στην Ουκρανία, την οποία οι οπορτουνιστές διανοούμενοι της νέας σοσιαλδημοκρατίας του ΣΥΡΙΖΑ βλέπουν σαν εξέγερση. ‘Με δεδομένο ότι πρέπει να αποκλειστεί από τη σφαίρα της λογικής το ενδεχόμενο αμετάβλητης βλακείας χωρίς καμία δυνατότητα μάθησης από τα λάθη σε επαγγελματίες διανοουμένους και πολιτικούς, το "λάθος" δεν είναι λάθος αλλά ενσυνείδητη συστράτευση με την αντίδραση, ως άλλοθι, μορφή περισπασμού και πηγή νομιμοποίησης’.  

Η νίκη [του φασισμού] δείχνει την αδυναμία του προλεταριάτου, που αποδιοργανώθηκε και παράλυσε εξ αιτίας της διασπαστικής πολιτικής της σοσιαλδημοκρατίας, από τη συνεργασία της με την μπουρζουαζία.  […]

Ο φασισμός δεν είναι μια μορφή διακυβέρνησης που τάχα “στέκεται πάνω κι από τις δύο τάξεις, το προλεταριάτο και την αστική τάξη”, όπως για παράδειγμα ισχυρίστηκε ο Όττο Μπάουερ. […] Ο φασισμός δεν είναι μια εξουσία πάνω από τάξεις, ούτε και είναι η εξουσία των μικροαστικών στρωμάτων ή του κουρελο-προλεταριάτου ενάντια στο χρηματιστικό κεφάλαιο. Ο φασισμός είναι η εξουσία του ίδιου του χρηματιστικού κεφαλαίου.

Ο ερχομός του φασισμού στην εξουσία, δεν είναι μια απλή αντικατάσταση μιας αστικής κυβέρνησης από μιαν άλλη. Είναι η αλλαγή της μορφής διακυβέρνησης της ταξικής κυριαρχίας της αστικής τάξης, της αστικής δημοκρατίας, με μιαν άλλη μορφή, την ανοιχτή τρομοκρατική διχτατορία. Το να παραβλέπουμε αυτή τη διαφορά είναι σοβαρό λάθος.

Οι ηγέτες της σοσιαλδημοκρατίας απόκρυψαν και συγκάλυψαν στις μάζες τον πραγματικό ταξικό χαρακτήρα του φασισμού, δεν τις κάλεσαν σε αγώνα ενάντια στα όλο και πιο σκληρά αντιδραστικά μέτρα της αστικής τάξης. Αυτοί φέρνουν τη μεγάλη ιστορική ευθύνη για το γεγονός, ότι στην πιο αποφασιστική στιγμή της φασιστικής επίθεσης, μια σημαντική μερίδα των εργαζόμεων μαζών στη Γερμανία και σε μια σειρά άλλες χώρες που σήμερα είναι φασιστικές, δεν είδαν στο φασισμό το αιμοβόρο ληστρικό χρηματιστικό κεφάλαιο, τον πιο μεγάλο εχθρό τους και για το γεγονός, ότι οι μάζες αυτές δεν ήταν προετοιμασμένες για να αντισταθούν.

Κλείνουμε με την εικόνα του Ράιχσταγκ και πάλι τυλιγμένου στις φλόγες. Τη φορά αυτή οι φλόγες είναι των κομμουνιστών. Κλείνουμε αυτό τον κύκλο, 12 χρόνια μετά το 1933, με την εικόνα που δείχνει τον μοναδικό ιστορικό δρόμο για την συντριβή του φασισμού. Τί μας λέει αυτή η εικόνα για την αναγκαιότητα του μαρξισμού-λενινισμού; Τί μας λέει για την αναγκαιότητα ανασύνταξης του εργατικού  κινήματος; 

Ο «αμόλυντος» Σταύρος Θεοδωράκης και το ποτάμι-βούρκος

 Ο «αμόλυντος» Σταύρος Θεοδωράκης και το ποτάμι-βούρκος

Πριν παρουσιάσουμε δείγματα των εκλεκτικών πολιτικών συγγενειών του δήθεν κομματικά αμόλυντου δημοσιογράφου που ήρθε σαν Σωσίας με το ποτάμι του, να του μεταφέρουμε ένα μεγάλο ευχαριστώ. Το μεγάλο ευχαριστώ του το στέλνουν τα δεκάδες χιλιάδες παιδιά της Γιουγκοσλαβίας που έμειναν ορφανά το 1999-2000. Οι δεκάδες χιλιάδες σέρβοι πολίτες που έχασαν γονείς, παιδιά, συγγενείς, φίλους κατά τη διάρκεια των βάρβαρων ΝΑΤΟΪκών βομβαρδισμών στη Γιουγκοσλαβία. Γιατί το λέμε αυτό; Διότι ο «ευρωπαϊστής» μεσσίας Θεοδωράκης ήταν απ' αυτούς τους δημοσιογράφους που τότε, μέσα απ' την αρθρογραφία του, είχε ταχθεί υπέρ των βομβαρδισμών. Είχε ταχθεί, σαν δημοσιογραφικό κοράκι του ΝΑΤΟ, μαζί με άλλα μαύρα κοράκια (Σωμερίτης, Μουζέλης, Τζανετάκος, Μίχας κλπ.) υπέρ του εγκλήματος των ΝΑΤΟϊκών στρατευμάτων στη Γιουγκοσλαβία. Ναι, υπέρ του σφαγείου που η υπερδύναμη είχε στήσει στη γειτονιά μας. (Όποιος έχει το πρωτοσέλιδο του περιοδικού ΚΛΙΚ, με την σημαία των ΗΠΑ, το καλοκαίρι του 1999, ας το δημοσιεύσει).

Πριν πας λοιπόν φίλε στην κάλπη, με την σκέψη ότι θα ψηφίσεις το δήθεν «αμόλυντο» ποτάμι του Στ.Θεοδωράκη, να θυμάσαι τα παιδιά στη Γιουγκοσλαβία. Λαϊκισμός είπατε; Αυτό καλύτερα να πάτε να το πείτε οι ίδιοι στο Βελιγράδι, στην Πρίστινα και στις υπόλοιπες περιοχές που η ιμπεριαλιστική θηριωδία πέρασε από πάνω της. 

Πάμε τώρα για ένα πολύ σύντομο, φωτογραφικό, ταξίδι στις εκλεκτικές πολιτικές συγγένειες του αμόλυντου δημοσιογράφου με προσωπικότητες (επίσης αμόλυντες, φανταζόμαστε) της πολιτικής σκηνής του καθ' ημάς εκσυγχρονισμού:

Το "ποτάμι" όταν ήταν ακόμα,,, ρυάκι και ο Τσάρος της Οικονομίας Γ.Παπαντωνίου.

Ο Σταύρος ποτέ δεν έκρυψε τις πολιτικές του αγάπες... "Αμόλυντες" κι' αυτές.

Η "αμόλυντη" δημοσιογραφία. Στ.Θεοδωράκης, Γ.Πρετεντέρης, Π.Κωστόπουλος.

Το ποτάμι του "αμόλυντου", πριν γίνει ποτάμι ευρωεκλογών, είχε προλάβει να ξεπλύνει και τον φυρερίσκο της χρυσής αυγής Μιχαλολιάκο. Ναι, δίνοντας του βήμα στους "Πρωταγωνιστές" (μεγάλη καρδιά αυτός ο Σταύρος, δε μπορεί να πει "όχι") και κρατώντας μάλιστα χρυσαυγίτικη κούπα καφέ. "Μέχρι τη νίκη" - Hasta la victoria, αλλά προς τα που; Πίσω ολοταχώς με τη φόρα του νερού να πηγαίνει σε ότι πιο βρώμικο, ότι πιο αντιδραστικό, ότι πιο αντιλαϊκό γέννησε η εκσυγχρονιστική σαπίλα της τελευταίας εικοσαετίας. 

ΟΥΚΡΑΝΙΑ Νέα δεδομένα στην ενδοϊμπεριαλιστική αντιπαράθεση

ΟΥΚΡΑΝΙΑ

Νέα δεδομένα στην ενδοϊμπεριαλιστική αντιπαράθεση

Η επέμβαση των ΗΠΑ και ΕΕ και η στήριξη της αντιδραστικής κυβέρνησης έφερε τις αποφάσεις στην Κριμαία για ένωση με τη Ρωσία και δημοψήφισμα την επόμενη Κυριακή

Ο Α. Γιατσενιούκ, της νέας εξουσίας στο Κίεβο, με τον γγ του ΝΑΤΟ

Ραγδαίες είναι οι εξελίξεις στην κλιμάκωση της αντιπαράθεσης ανάμεσα σε ΗΠΑ, ΕΕ, ΝΑΤΟ και Ρωσία για την Ουκρανία, που, λόγω της τεράστιας γεωστρατηγικής της θέσης και του ρόλου που παίζει στην ενεργειακή αγορά, βρίσκεται στο επίκεντρο του ανταγωνισμού, στην πραγματικότητα επιχειρηματικών ομίλων. Από τη μια η νέα αστική εξουσία των φιλοΕΕ δυνάμεων, των εθνικιστών και των νεοναζί, με τη στήριξη των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, επιταχύνει την προσπάθεια πρόσδεσης της χώρας στους ευρωατλαντικούς μηχανισμούς και από την άλλη η καπιταλιστική Ρωσία αξιοποιεί τους ρωσόφωνους πληθυσμούς, με έντονα αντιφασιστικά αισθήματα, για να προωθήσει τα συμφέροντα των δικών της μονοπωλίων. Χρησιμοποιώντας τα στρατεύματα που έχει στις βάσεις στην Κριμαία, με βάση διμερή συμφωνία με ισχύ ως το 2047 που επιτρέπει μέχρι 25.000 στρατιώτες, όπως και αεροσκάφη και πλοία, προχώρησε στον έλεγχο όλης της περιοχής. Ταυτόχρονα το κοινοβούλιο της Αυτόνομης Δημοκρατίας της Κριμαίας ψήφισε υπέρ της ένωσης με τη Ρωσία και της διενέργειας δημοψηφίσματος για την ένωση με τη Ρωσία ή την παραμονή στην Ουκρανία την επόμενη Κυριακή 16 Μάρτη. Την κίνηση αυτή χαιρέτισαν τα νομοθετικά σώματα της Ρωσίας και υπάρχουν προετοιμασίες για την υποδοχή της περιοχής ως Αυτόνομης Δημοκρατίας που θα ενταχθεί στη Ρωσική Ομοσπονδία. Την ίδια στιγμή ανοίγει το ζήτημα και με άλλες περιοχές της Ανατολικής Ουκρανίας, Ντόνετσκ, Χάρκοβο, που ζητούν επίσης ένωση.
ΗΠΑ και ΕΕ αντιδρούν έντονα και συνεχίζουν την επέμβασή τους στα εσωτερικά της χώρας και με το δέλεαρ της «βοήθειας». Η ΕΕ ανακοίνωσε 11 δισ. ευρώ οικονομική «βοήθεια», που βέβαια θα πάει για την ενίσχυση του ντόπιου κεφαλαίου και τη διευκόλυνση της δράσης των μονοπωλίων (με προτεραιότητα στον εκσυγχρονισμό των αγωγών μεταφοράς του φυσικού αερίου και τη δημιουργία ζωνών ελεύθερων συναλλαγών), ενώ και οι ΗΠΑ σε επίσκεψη του υπουργού Εξωτερικών υποσχέθηκε το πρώτο 1 δισ. δολάρια. Την ίδια ώρα η έκτακτη Σύνοδος Κορυφής της ΕΕ την Πέμπτη, με συμμετοχή και του Ελληνα πρωθυπουργού, αποφάσισε να προχωρήσει σε προειδοποιήσεις προς τη Ρωσία για την παρουσία των στρατιωτικών δυνάμεων της στην Κριμαία, με μέτρα αναστολής θεώρησης διαβατηρίων Ρώσων πολιτών, αν Ρωσία δεν αρχίσει άμεσες διαπραγματεύσεις με τις ουκρανικές αρχές, ενώ εκπρόσωποι των χωρών που ανήκουν στο G8 ανακοίνωσαν πάγωμα των προετοιμασιών για τη σύνοδο που έχει προγραμματιστεί για τον Ιούνη στο Σότσι της Ρωσίας. Η ΕΕ ζήτησε παράλληλα την άμεση απόσυρση των ρωσικών στρατευμάτων από την Κριμαία, ενώ χαρακτήρισε παράνομη την απόφαση για ένωση με τη Ρωσία και για δημοψήφισμα. Σε αυτή την Σύνοδο φάνηκε ότι υπάρχουν σημαντικές διαφοροποιήσεις και αντιθέσεις καθώς η κάθε χώρα μετρά τις συνέπειες που θα έχουν οι κυρώσεις με βάση την αλληλοσύνδεση των οικονομιών. Ετσι η Γερμανία, που εξαρτάται κατά 35% από το φυσικό αέριο της Ρωσίας, είναι πιο επιφυλακτική. Οπως και η Βρετανία, όπου Ρώσοι μεγαλοκαπιταλιστές, τύπου Ρομάν Αμπράμοβιτς, έχουν σημαντικά κεφάλαια. Επίσης οι ΗΠΑ προχώρησαν σε περιορισμό παροχής βίζας, ωστόσο και εκεί υπάρχουν διαφορετικές απόψεις σε τμήματα του κεφαλαίου.

Συνεχείς επαφές ΗΠΑ - Ρωσίας

Πάντως, ο Πρόεδρος των ΗΠΑ Μπ. Ομπάμα, σε συνεχείς τηλεφωνικές επικοινωνίες με το Ρώσο ομόλογό του Βλ. Πούτιν, και ο ΥΠΕΞ Τζον Κέρι, σε αλλεπάλληλες συναντήσεις με το Ρώσο ΥΠΕΞ Σ. Λαβρόφ σε Παρίσι, Ρώμη και τηλεφωνικά, προειδοποιούν με κυρώσεις και κάνουν λόγο για «παραβίαση του διεθνούς δικαίου». Καλούν τη Ρωσία να αναγνωρίσει και να διαπραγματευτεί με τη νέα εξουσία στο Κίεβο. Ο Πούτιν και ο Λαβρόφ αντέτειναν ότι δεν μπορούσαν να αγνοήσουν τις εκκλήσεις για βοήθεια από πλευράς των ρωσόφωνων της Ουκρανίας, αλλά έχει σημασία η θέση που με έμφαση σημείωσε ο Πούτιν, ότι «οι δεσμοί Ρωσίας - ΗΠΑ δεν πρέπει να διαταραχθούν λόγω Ουκρανίας». Ο Ομπάμα πρότεινε να βρεθεί «λύση η οποία μπορεί να ικανοποιήσει όλα τα εμπλεκόμενα μέρη, με απευθείας διαπραγματεύσεις Κιέβου - Μόσχας, διεθνείς παρατηρητές στην Κριμαία και επιστροφή των ρωσικών και ουκρανικών δυνάμεων στις βάσεις τους».

Η νέα αστική εξουσία ...απαιτεί

Ο πρωθυπουργός της νέας εξουσίας του Κιέβου, Αρσένι Γιατσενιούκ, βρέθηκε στη σύνοδο της ΕΕ όπως και στην έδρα του ΝΑΤΟ. Κατηγόρησε τη Ρωσία ότι αυξάνει την «ένταση» και ότι επιδίδεται σε «προκλήσεις» στη χώρα του και είπε ότι «η κρίση ανάμεσα στην Ουκρανία και τη Ρωσία είναι μια κρίση στην Ευρώπη» και ζήτησε ιδιαίτερα από τους λεγόμενους εγγυητές της ασφάλειας της Ουκρανίας, ΗΠΑ και Βρετανία, με βάση τη συμφωνία της Βουδαπέστης του 1994 που υπογράφτηκε για την ασφάλεια των πυρηνικών όπλων που έμειναν στη χώρα μετά τη διάλυση της ΕΣΣΔ, να αναλάβουν τις ευθύνες τους. Το ίδιο ζήτημα πρόβαλε και η Γιούλια Τιμοσένκο, η πρώην πρωθυπουργός της χώρας, που καταδικάστηκε για διαφθορά και αποφυλακίστηκε από τη νέα ηγεσία, η λεγόμενη και «βασίλισσα του φυσικού αερίου» που θησαύρισε από την καταλήστευση της λαϊκής περιούσιας με την ανατροπή του σοσιαλισμού. Η ηγέτις του κόμματος «Πατρίδα», του κόμματος και του πρωθυπουργού και του προέδρου της νέας αστικής εξουσίας, έκανε πανηγυρική εμφάνιση στο Συνέδριο του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος που έγινε την Παρασκευή στο Δουβλίνο. Αυτό το «μούτρο» καταχειροκροτήθηκε από ηγέτες της λυκοσυμμαχίας και φιλελεύθερων κομμάτων, όπως άλλωστε κάνουν και οι συνεταίροι τους σοσιαλδημοκράτες.
Επίσης ο Γιατσενιούκ έκανε και ένα βήμα παραπέρα, λέγοντας ότι η χώρα του, δηλαδή η νέα αστική εξουσία, προτίθεται να φιλοξενήσει μια σύνοδο του ΝΑΤΟ στο Κίεβο.
Ακόμα οι νεοναζί και φασίστες, όπως ο λεγόμενος «Δεξιός Τομέας», ανακοίνωσαν ότι μια μέρα πριν το δημοψήφισμα στην Κριμαία, θα κάνουν συνέδριο και θα εκλέξουν προεδρικό υποψήφιο τον γνωστό τραμπούκο Ντμίτρο Γιάρος. Επίσης τα «συνεταιράκια» της δικής μας Χρυσής Αυγής δηλώνουν ότι «θα συνεχίσουν την επανάσταση ενάντια στο σύστημα», δηλαδή την αντιδραστική στροφή και τον αντικομμουνισμό. Και βέβαια οι «αντισυστημικοί επαναστάτες» δεν αμφισβητούν την ένταξη στις ευρωατλαντικές λυκοσυμμαχίες.

Στρατιωτικές προετοιμασίες των ιμπεριαλιστών

Ταυτόχρονα με τις λεγόμενες διπλωματικές κινήσεις των ευρωατλαντικών ιμπεριαλιστών πυκνώνουν και οι εμφανείς στρατιωτικές προετοιμασίες με μετακινήσεις δυνάμεων σε γειτονικές χώρες με τη Ρωσία. Τέτοιες κινήσεις είναι την τελευταία βδομάδα: Μαχητικά αεροσκάφη «F-15» (που μάλιστα πρόσφατα συνεκπαιδεύτηταν με ελληνικά πληρώματα στη βάση της Σούδας) μετακινούνται σε βάσεις στη Λιθουανία, τη Λετονία,την Εσθονία, την Πολωνία για περιπολίες. Επίσης από τη βάση του Καζαχστάν, Μανάς, που κλείνει, αμερικανικά στρατεύματα και στρατιωτικός εξοπλισμός μεταφέρονται στη Ρουμανία στη βάση Mihail Kogalniceanu, στη Μαύρη Θάλασσα, μόλις 400 χιλιόμετρα από τις ρωσικές βάσεις στην Κριμαία.
Ολα αυτά δείχνουν ότι η ενδοϊμπεριλιαστική αντιπαράθεση θα συνεχιστεί και κάθε ενδεχόμενο, παρά την επιδίωξη συμβιβασμού που φαίνεται να υπάρχει τώρα, δεν πρέπει να αποκλείεται.

«ΕΡΓΑΛΕΙΟΘΗΚΗ» ΟΟΣΑ ΓΙΑ ΤΗΝ «ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟΤΗΤΑ» Οι παλιές «νέες» προτάσεις και οι διαχρονικές ανάγκες του κεφαλαίου

«ΕΡΓΑΛΕΙΟΘΗΚΗ» ΟΟΣΑ ΓΙΑ ΤΗΝ «ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟΤΗΤΑ»

Οι παλιές «νέες» προτάσεις και οι διαχρονικές ανάγκες του κεφαλαίου

Η ταύτιση των προτάσεων των ιμπεριαλιστικών οργανισμών στην περίοδο των υψηλών ρυθμών καπιταλιστικής ανάπτυξης και στη φάση της βαθιάς καπιταλιστικής κρίσης επιβεβαιώνει ότι τα αντιλαϊκά μέτρα είναι διαχρονική ανάγκη των μονοπωλίων

Eurokinissi

Το μείγμα της αντιλαϊκής πολιτικής που θα εφαρμοστεί στο επόμενο διάστημα, ενόψει και των ρυθμών αναιμικής ανάκαμψης που διαβλέπουν οι ιμπεριαλιστικοί οργανισμοί, βρίσκεται στο επίκεντρο των διεργασιών και των συζητήσεων του πολιτικού προσωπικού, των τμημάτων του κεφαλαίου που διαγκωνίζονται στην απόσπαση πόντων ανταγωνιστικότητας. Αυτό είναι το πλαίσιο που έρχεται να προσδιορίσει και η περιβόητη «εργαλειοθήκη» του ΟΟΣΑ.
Το σύνολο των προτάσεων του ΟΟΣΑ για την «ανταγωνιστικότητα» προβάλλονται ως νέες, ωστόσο η έκθεσή του - παραγγελία της ίδιας της συγκυβέρνησης - επί της ουσίας κινείται στην ίδια ακριβώς ρότα των αξιώσεων που έχουν υποβάλει τα ντόπια τμήματα του κεφαλαίου, όπως ο ΣΕΒ, φαρμακοβιομήχανοι, μεγαλέμποροι, πολλά χρόνια πριν από την εκδήλωση της καπιταλιστικής κρίσης. Πολύ πριν από την εκδήλωσή της άλλωστε, αντίστοιχες εκθέσεις-«καρμπόν» είχαν δημοσιεύσει τόσο ο ίδιος ο ΟΟΣΑ όσο και οι άλλοι ιμπεριαλιστικοί οργανισμοί. Στην πραγματικότητα είναι βγαλμένες από τα παλιά κιτάπια του κεφαλαίου και μάλιστα από την περίοδο των ισχυρών ρυθμών αύξησης του παραγόμενου ΑΕΠ.
Το συντριπτικά μεγαλύτερο κομμάτι από τις 329 προτάσεις «ανταγωνιστικότητας» δεν προβλέπεται ούτε στα μνημόνια ούτε και στις δανειακές συμβάσεις. Πρόκειται κατά κύριο λόγο για τις λεγόμενες διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις, χωρίς «δημοσιονομικό όφελος» για τον κρατικό προϋπολογισμό. Προβάλλονται ωστόσο ως έμμεση οδός ανάκαμψης των κρατικών εσόδων, που θα προέλθουν από την τόνωση των επενδύσεων, άρα και της απασχόλησης και της «δημιουργίας θέσεων εργασίας». Στην πραγματικότητα εντάσσονται στη συζήτηση για το ποιο μείγμα πολιτικής θα τονώσει σε μεγαλύτερο βαθμό την ανταγωνιστικότητα των μονοπωλίων.

Εκθέσεις-καρμπόν πολύ πριν την κρίση και τα μνημόνια

Από το 2005 σε έκθεση του ΟΟΣΑ γινόταν λόγος για μέτρα όπως η «απελευθέρωση του ωραρίου των καταστημάτων», για την «ανάγκη εφαρμογής συνεχιζόμενων μεταρρυθμίσεων», συνεχούς «βελτίωσης της ανταγωνιστικότητας», για μεγαλύτερη απελευθέρωση στους τομείς του ηλεκτρισμού και του φυσικού αερίου, ενίσχυση της επιχειρηματικότητας. Στην ίδια έκθεση επανέρχονταν το αντιλαϊκό τροπάριο για το «υψηλό κόστος της ανειδίκευτης εργασίας» και η αξίωση για αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης και μείωση των συντάξεων, για «μεγαλύτερη ευελιξία» στο καθεστώς απολύσεων εργαζομένων, με επισημάνσεις του τύπου ότι το «νομοθετικό πλαίσιο προστασίας είναι πολύ αυστηρό».
Την ίδια χρονιά (2005) γινόταν συζήτηση γύρω από την περιβόητη «Οδηγία Μπολκενστάιν», για την «απελευθέρωση επαγγελμάτων και υπηρεσιών», που σήμερα πλέον, μπροστά σε αυτά που συμβαίνουν, φαντάζει ως απλή ...τροχιοδεικτική βολή. Σε αυτό το πλαίσιο ο επικεφαλής, τότε, του Συνασπισμού Αλ. Αλαβάνος, κατηγορούσε την ...«περίεργη Κομισιόν του Μπαρόζο, η οποία εξελίσσεται σε ένα γραφειοκρατικό μόρφωμα χωρίς πολιτική ευλυγισία, χωρίς πολιτικούς στόχους και προοπτικές, όπως ήταν την εποχή του Ντελόρ». Ο ίδιος εκτιμούσε ότι σε επίπεδο ΕΕ δίνονται μεγάλες και σκληρές μάχες ενάντια στην Οδηγία, ότι η Κομισιόν βγαίνει «τσαλακωμένη» και «συνεχώς ηττώμενη», ότι «έφαγε τα μούτρα της, διότι μια σειρά κυβερνήσεις, με πρώτες της Γαλλίας και της Γερμανίας, αρνήθηκαν», αλλά και σε ό,τι αφορά στο Σύμφωνο Σταθερότητας, όπου «είχαμε μια χαλάρωση των όρων»... Στην πραγματικότητα βέβαια, είναι εμφανείς οι ενδοαστικές αντιθέσεις, οι ανταγωνισμοί στους κόλπους της ΕΕ, που εκφράζονταν και τότε γύρω από το μείγμα της διαχείρισης που κρινόταν αναγκαίο ανάλογα με τη συγκυρία. Αντίστοιχης κοπής είναι και οι «μάχες» που επαγγέλλεται σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ.
Το 2007, σε νεότερη έκθεση, ο ΟΟΣΑ έβλεπε σημαντικούς ρυθμούς αύξησης του ΑΕΠ για τα επόμενα χρόνια, ωστόσο αποδείχτηκε πέρα για πέρα αποκομμένος από την πραγματικότητα που ακολούθησε. Ο επικεφαλής του ΟΟΣΑ Α. Γκουρία, σε συνέντευξη που είχε δώσει τότε και πάλι από την Αθήνα, σημείωνε: «Εχετε πολύ υψηλή νεανική ανεργία, άρα πρέπει να υπάρχει μια αγορά που να προσφέρει χαμηλότερους μισθούς από τους κατώτατους», συμπληρώνοντας ότι σε καθεστώς «υψηλών κατώτατων μισθών» δεν γίνονται προσλήψεις.
Ταυτόχρονα, πρότειναν μείωση των ασφαλιστικών εισφορών από την πλευρά της εργοδοσίας και διευκόλυνση των απολύσεων. Και βέβαια μόνο προφητεία δεν ήταν και η πρόταση για «μεταρρυθμίσεις» στο σύστημα των συλλογικών διαπραγματεύσεων, με την «αποκέντρωσή» τους σε επίπεδο επιχείρησης ή επαγγέλματος. Να σημειωθεί ότι ο ΟΟΣΑ είχε ταχθεί επίσης υπέρ της ίδρυσης ιδιωτικών πανεπιστημίων, της επιβολής διδάκτρων στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση, καθώς και της χορήγησης δανείων στους φοιτητές...
Το ΔΝΤ, από την πλευρά του, σε ανάλογη έκθεση το 2007, έστρωνε το χαλί στην αποσύνδεση του βασικού μισθού από τις αυξήσεις των μέσων μισθών και στην εξάλειψη της επέκτασης των συλλογικών συμβάσεων εργασίας στις επιχειρήσεις που δεν αντιπροσωπεύονται στις διαπραγματεύσεις, επισημαίνοντας παράλληλα ότι το «αυξανόμενο κόστος εργασίας επηρεάζει αρνητικά την κερδοφορία του τουριστικού κλάδου». Ταυτόχρονα άνοιγαν και το ζήτημα των απολύσεων στο Δημόσιο. Κατά τα λοιπά εκτιμούσαν ότι το ΑΕΠ θα συνέχιζε την ανιούσα και για τα επόμενα χρόνια, επιβεβαιώνοντας έτσι ότι τα προτεινόμενα μέτρα δεν συνδέονταν ούτε με την καπιταλιστική κρίση (την οποία άλλωστε δεν μπορούσαν να διακρίνουν), ούτε βέβαια με τα επερχόμενα μνημόνια.

Κατά παραγγελία του κεφαλαίου και οι σημερινές προτάσεις

Η σημερινή μελέτη του ΟΟΣΑ προτείνει την υιοθέτηση συνολικά 329 παρεμβάσεων, τη συντριπτική πλειονότητα των οποίων σπεύδει να δηλώσει ότι υιοθετεί η συγκυβέρνηση. Οι προτάσεις του ΟΟΣΑ αποτελούν «χρόνιο πόθο» των επιχειρηματικών ομίλων, ενώ ταυτόχρονα ενσωματώνουν τις προτάσεις που, εδώ και πάνω από 10 χρόνια, έχει βάλει στο τραπέζι ο ΙΟΒΕ του ΣΕΒ.
«Αυτό που απαιτείται πλέον είναι οι διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις», καθώς «η δημοσιονομική προσαρμογή έχει σχεδόν ολοκληρωθεί και η διεργασία της εσωτερικής υποτίμησης έχει κάνει τον κύκλο της», δήλωσε ο επικεφαλής του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας (ESM), Κ. Ρέγκλινγκ. Στη σημερινή φάση, η συζήτηση αφορά στο μείγμα της αντιλαϊκής πολιτικής, η οποία σε κάθε περίπτωση θα κλιμακωθεί, είτε με μνημόνια και δανειακές συμβάσεις είτε χωρίς αυτά, ακριβώς γιατί αυτό απαιτεί η θωράκιση και η ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας του κεφαλαίου.
Μεταξύ των προτάσεων του ΟΟΣΑ συγκαταλέγονται οι εξής:

• «Οριζόντια» κατάργηση της κυριακάτικης αργίας στο λιανεμπόριο. Πηγαίνοντας βήματα μπροστά, απαιτούν να επιτρέπεται η λειτουργία τις Κυριακές και για τα μεγάλα καταστήματα, πάνω από 250 τ.μ., για τα πολυκαταστήματα, τις αλυσίδες καταστημάτων και τα εμπορικά κέντρα. Το μέτρο που «αμπαλάρεται» με τους ισχυρισμούς για δημιουργία 30.000 νέων θέσεων εργασίας και «όφελος» 2,5 δισ. ευρώ για την οικονομία, στην πραγματικότητα έρχεται να συνθλίψει τους αυτοαπασχολούμενους σε όφελος των μεγαλεμπόρων, φέρνοντας απώλεια χιλιάδων θέσεων εργασίας από τα μαζικά λουκέτα, που αναγκαστικά θα βάλουν οι μικροεπιχειρηματίες, επιφέροντας ταυτόχρονα χτυπήματα στο ωράριο και ελαστικοποίηση του εργάσιμου χρόνου για τους εμποροϋπαλλήλους.
• Για τα μη συνταγογραφούμενα φάρμακα και άλλα σκευάσματα προτείνεται η ελεύθερη πώληση και εκτός φαρμακείων, στα ράφια των σούπερ μάρκετ και άλλων πολυχώρων. Ζήτημα ανοίγει και για τα συνταγογραφούμενα με τη λειτουργία φαρμακείων ως σημείων πώλησης σε τέτοιους πολυχώρους. Εν προκειμένω το μέτρο αποσκοπεί στη συγκέντρωση της πίτας που προσφέρεται από το εμπόρευμα φάρμακο.
• Κατάργηση της διαδικασίας ελέγχου και έγκρισης από το Γενικό Χημείο του Κράτους για τα απορρυπαντικά πριν κυκλοφορήσουν στο εμπόριο.
• Παρέμβαση γίνεται και για τον τομέα του βιβλίου, όπου ζητείται η ελεύθερη διακύμανση των τιμών, καθώς η δυνατότητα έκπτωσης στα καινούρια βιβλία περιορίζεται σήμερα στο 10%.
• Κατάργηση των «εισφορών υπέρ τρίτων», που αποτελούν πηγή εσόδων για ασφαλιστικά ταμεία και για τους ΟΤΑ. Από την πλευρά της η κυβέρνηση προετοιμάζει την κατάργηση των μη «ανταποδοτικών» από αυτές τις εισφορές και την ενσωμάτωση άλλων στα έσοδα του κρατικού προϋπολογισμού. Μεγάλες απώλειες εσόδων προδιαγράφονται για ΙΚΑ, ΟΑΕΕ, ΟΓΑ, ΝΑΤ, Μετοχικό Ταμείο Πολιτικών Υπαλλήλων, Μετοχικά Ταμεία Στρατού, Ναυτικού και Αεροπορίας, Ταμεία Δικηγόρων, Λιμενικών κ.ά. Στο στόχαστρο είναι και το «αγγελιόσημο», που επιβάλλεται στις διαφημίσεις, σε έντυπα και ηλεκτρονικά ΜΜΕ.
• Για τον τομέα των τροφίμων, η μελέτη χαρακτηρίζει σημείο-κλειδί την επέκταση της σήμανσης «φρέσκου γάλακτος» και στο παστεριωμένο, δηλαδή στο γάλα με ημερομηνία λήξης πέραν των πέντε ημερών. Ταυτόχρονα υποστηρίζει την άρση οποιωνδήποτε υφιστάμενων περιορισμών στην πώληση ψωμιού από κατεψυγμένη ζύμη, καθώς, όπως αναφέρει, «δεν διαφέρει στη γεύση και στην όψη» από το φρέσκο ψωμί.
• Στον τομέα του Τουρισμού προτείνονται μια σειρά παρεμβάσεις στην κατεύθυνση απελευθέρωσης, όπως στην έκδοση αδειών ξενοδοχείων, στη δυνατότητα λειτουργίας τουριστικών μαρίνων ακόμη και γειτονικά σε εμπορικά ή αλιευτικά λιμάνια, άρση εμποδίων στην αποβίβαση και επιβίβαση τουριστών από κρουαζιερόπλοια κ.ά.

Το γεγονός ότι οι προτάσεις του ΟΟΣΑ και των ντόπιων μονοπωλίων είναι ίδιες τόσο στην περίοδο των υψηλών ρυθμών καπιταλιστικής ανάπτυξης, όσο και στη φάση της βαθιάς καπιταλιστικής κρίσης επιβεβαιώνει ότι τα αντιλαϊκά μέτρα δεν είναι επιταγή του μνημονίου, όπως τα παρουσιάζουν ο ΣΥΡΙΖΑ και άλλοι «αντιμνημονιακοί», αλλά στρατηγικές επιλογές για τη βελτίωση της ανταγωνιστικότητας του κεφαλαίου.
Σε κάθε μείγμα διαχείρισης που κινείται στο δοσμένο πλαίσιο του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης και της συμμετοχής της χώρας σε ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς δεν μπορεί παρά να βρίσκονται σε πρώτη προτεραιότητα αντιλαϊκές «διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις», λίγο - πολύ σαν αυτές που προτείνει ο ΟΟΣΑ.
Η καπιταλιστική ανταγωνιστικότητα είναι εχθρική για το λαό, με όποιο περιτύλιγμα κι αν προσπαθούν να την πλασάρουν: Προϋποθέτει ένταση της εκμετάλλευσης των εργαζομένων και εκτοπισμό των μικρών επαγγελματιών. Από αυτήν τη σκοπιά πρέπει να αντιπαλέψει τα μέτρα ο λαός, απορρίπτοντας κάθε μείγμα πολιτικής που οδηγεί στο ίδιο αποτέλεσμα από άλλο δρόμο.

ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ Η Ιταλία στην «εντατική» στον «προθάλαμο» η Γαλλία

ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ

Η Ιταλία στην «εντατική» στον «προθάλαμο» η Γαλλία

Προγράμματα άγριων περικοπών στις δημόσιες δαπάνες ετοιμάζονται να εφαρμόσουν οι κεντροαριστερές κυβερνήσεις Ολάντ και Ρέντσι

Στο πλαίσιο της «ενισχυμένης δημοσιονομικής εποπτείας» εντάσσεται η έκθεση για τις «μακροοικονομικές ανισορροπίες» που δημοσιοποίησε την περασμένη Τετάρτη η Κομισιόν

Eurokinissi

Την ένταση της επιθετικότητας του κεφαλαίου σε βάρος των εργαζομένων της Ευρώπης, σε συνθήκες όξυνσης των αντιθέσεων στο εσωτερικό της Ευρωπαϊκής Ενωσης, σηματοδοτεί η έκθεση που δημοσιοποίησε την περασμένη Τετάρτη η Ευρωπαϊκή Επιτροπή στο πλαίσιο της ενισχυμένης δημοσιονομικής εποπτείας. Στην έκθεση της Κομισιόν καταγράφονται οι δημοσιονομικές επιδόσεις των κρατών - μελών και απευθύνονται συστάσεις για την «αποτροπή και διόρθωση των μακροοικονομικών ανισορροπιών».
Τέτοιες «ανισορροπίες» παρατηρούνται, με διαφορετική ένταση, στο σύνολο των χωρών - μελών της ΕΕ, με μοναδικές εξαιρέσεις τη Δανία, τη Μάλτα και το Λουξεμβούργο. Στα γενικά συμπεράσματα της Επιτροπής μπορεί να σημειώνεται ότι «η ανάκαμψη της οικονομίας κερδίζει έδαφος» - με τις προβλέψεις να αναφέρουν αύξηση του ρυθμού ανάπτυξης στο σύνολο της ΕΕ κατά 1,5% το 2014 και κατά 2% το 2015, ωστόσο, όπως επισημαίνει χαρακτηριστικά η έκθεση της Κομισιόν, η ανάπτυξη παραμένει «εύθραυστη και αβέβαιη».
Την ίδια στιγμή εκφράζονται έντονες ανησυχίες για την πορεία της Γαλλίας και της Ιταλίας, οι κεντροαριστερές κυβερνήσεις των οποίων ετοιμάζονται να υλοποιήσουν πολιτικές «άγριων» περικοπών το αμέσως επόμενο διάστημα, στο όνομα των κατευθύνσεων του «Συμφώνου Σταθερότητας». «Υπερβολικές» χαρακτηρίζονται οι ανισορροπίες σε Ιταλία, Κροατία και Σλοβενία, ενώ με βάση το χρονοδιάγραμμα οι κυρώσεις που ενδέχεται να επιβληθούν θα αποφασιστούν τον Ιούνη.
Οσον αφορά τη Γερμανία, η Επιτροπή επισημαίνει ξανά το «πολύ υψηλό πλεόνασμα» του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών, αναφέροντας ότι αντανακλά μεν την «ισχυρή ανταγωνιστικότητα» της οικονομίας της, ωστόσο το μέγεθός του «αξίζει προσοχής»...

Ο «Γάλλος ασθενής»

Στην «επικίνδυνη ζώνη» φαίνεται να έχει εισέλθει καθαρά πλέον η οικονομία της Γαλλίας, η δεύτερη μεγαλύτερη στην Ευρωζώνη, μετά από εκείνη της Γερμανίας. Η έκθεση της Κομισιόν προειδοποιεί ευθέως την κυβέρνηση του Φρ. Ολάντ ότι επίκειται έναρξη λειτουργίας του μηχανισμού επιτήρησης. Η Γαλλία πλέον αντιμετωπίζει αυξανόμενα δημοσιονομικά και εμπορικά ελλείμματα, με την Επιτροπή να υπογραμμίζει την ανάγκη αποφασιστικής δράσης για την «εξισορρόπηση» της γαλλικής οικονομίας, με δεδομένο το μέγεθός της και το υψηλό ρίσκο που δημιουργείται για τη λειτουργία ολόκληρης της Ζώνης του Ευρώ.
Ειδικότερα η Επιτροπή επισημαίνει ότι το αυξανόμενο έλλειμμα του εμπορικού ισοζυγίου αντικατοπτρίζει τη χαμηλή «ανταγωνιστικότητα» των γαλλικών επιχειρήσεων, που σταδιακά χάνουν έδαφος στις αγορές του εξωτερικού, κυρίως, όπως επισημαίνεται, επειδή «το κόστος εργασίας παραμένει υψηλό και κοστίζει στα περιθώρια κερδοφορίας των επιχειρήσεων»... Η χαμηλή και μειούμενη κερδοφορία των γαλλικών επιχειρήσεων, ειδικά στο μεταποιητικό τομέα, παρεμποδίζει τη δυνατότητά τους να αναπτυχθούν και να βελτιώσουν τις εξαγωγικές τους επιδόσεις, ενώ, όπως αναφέρεται, το δυσμενές επιχειρηματικό περιβάλλον και οι «δυσκαμψίες» του συστήματος καθορισμού των μισθών δεν επιτρέπουν στις επιχειρήσεις να προσαρμόσουν το μισθολογικό κόστος στην παραγωγικότητα της εργασίας.
Η έκθεση της Κομισιόν προσθέτει ακόμη ότι παρά τα μέτρα που έχουν ληφθεί από το 2010, το δημόσιο χρέος συνεχίζει να αυξάνεται, γεγονός που επιτάσσει «περαιτέρω έμφαση» στις περικοπές των κρατικών δαπανών, ενώ η Επιτροπή προεξοφλεί ότι η Γαλλία θα «χάσει» τους στόχους για τον περιορισμό των δημοσιονομικών ελλειμμάτων, αλλά και των διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων που έχουν τεθεί σε επίπεδο ΕΕ για το 2014.
Σημειώνεται ότι η κυβέρνηση της χώρας προσδοκά ότι το δημόσιο έλλειμμα θα ανέλθει στο 3,6% του ΑΕΠ φέτος και στοχεύει να το περιορίσει στο 2,8% το 2015, με τις προβλέψεις της Επιτροπής να είναι περισσότερο δυσμενείς, καθώς εκτιμά ότι φέτος το έλλειμμα θα ανέλθει στο 4%, ενώ για το 2015 περιμένει ότι θα πέσει μόλις στο 3,9%.
Λίγο μετά τη δημοσιοποίηση της έκθεσης, ξεκίνησαν και οι αρνητικές δηλώσεις από «διεθνείς επενδυτές», κατόχους γαλλικών ομολόγων. Με δηλώσεις του στο «Reuters», εκπρόσωπος της «Allianz Global Investors», μιας από τις μεγαλύτερες εταιρείες κατόχους γαλλικών ομολόγων, είπε ότι περιθώρια ελιγμών δεν υπάρχουν πλέον και προειδοποίησε ανοιχτά ότι εάν η γαλλική κυβέρνηση «απογοητεύσει» τις αγορές, τότε η πιστοληπτική της αξιολόγηση θα επιδεινωθεί.
Η κυβέρνηση Ολάντ από τη μεριά της έχει ήδη ανακοινώσει περικοπές ύψους τουλάχιστον 50 δισ. ευρώ μέχρι το 2017, αλλά και μέτρα για την τόνωση της ανταγωνιστικότητας των επιχειρήσεων, όπως μειώσεις στη φορολογία.
Προς το παρόν η Γαλλία δεν αντιμετωπίζει προβλήματα με το δανεισμό της, καθώς οι «επενδυτές» προτιμούν τα ομόλογά της από εκείνα της Γερμανίας, ωστόσο ο κεντρικός της τραπεζίτης Κρ. Νουαγιέ δήλωσε την περασμένη εβδομάδα ότι «εάν δοθεί η εντύπωση πως δεν επιτυγχάνονται οι δημοσιονομικοί στόχοι, τότε η πιστοληπτική της ικανότητα θα τεθεί υπό αμφισβήτηση». Αξίζει να σημειωθεί ότι κάθε μία ποσοστιαία μονάδα αύξησης του γαλλικού κόστους δανεισμού προσθέτει ετησίως 2 δισ. ευρώ στο κόστος εξυπηρέτησης του χρέους τον πρώτο χρόνο και 15 δισ. ευρώ έπειτα από δέκα χρόνια, όταν σήμερα η Γαλλία καταβάλλει κάθε χρόνο για αποπληρωμές κρατικών ομολόγων 52 δισ. ευρώ.

Η ίδια «ασθένεια αλά ιταλικά»

Ολα τα παραπάνω δείχνουν ότι η Γαλλία είναι μάλλον ένα στάδιο πριν από αυτό που βρίσκεται η Ιταλία, η τρίτη σε μέγεθος οικονομία της Ευρωζώνης, για την οποία ο μηχανισμός επιτήρησης έχει τεθεί σε λειτουργία ώστε να διασφαλιστεί η εφαρμογή «άμεσης πολιτικής δράσης» για την αντιμετώπιση του υψηλού δημόσιου χρέους και της «χαμηλής ανταγωνιστικότητας». Και σε αυτήν την περίπτωση η Επιτροπή επισημαίνει το μέγεθος της ιταλικής οικονομίας και την ανάγκη ασφαλούς λειτουργίας της ως καθοριστικού παράγοντα για τη διατήρηση του ελέγχου της κρίσης σε ολόκληρη τη ζώνη του ευρώ.
Το αμέσως επόμενο διάστημα τα λαϊκά στρώματα της χώρας θα υποστούν ένταση της επίθεσης χάριν της ενίσχυσης της κεφαλαιακής κερδοφορίας, καθώς η Επιτροπή αναφέρει ότι για να διατηρηθούν τα επίπεδα του χρέους εντός στόχων θα πρέπει να επιτευχθούν πολύ υψηλά «πρωτογενή πλεονάσματα», που θα ξεπερνούν κάθε προηγούμενο, όπως αναφέρεται χαρακτηριστικά. Η έκθεση της Κομισιόν αναφέρει επίσης ότι η Ιταλία θα πρέπει, εκτός του μισθολογικού κόστους, να αντιμετωπίσει τη «διαφθορά», να μεταρρυθμίσει το φορολογικό σύστημα, αλλά και να σταθεροποιήσει το τραπεζικό της σύστημα. Η πρόοδος της νέας κυβέρνησης στην εφαρμογή των κατευθύνσεων των Βρυξελλών θα ελέγχεται σε μόνιμη βάση και η Επιτροπή θα υποβάλλει τακτικές εκθέσεις προόδου στα κοινοτικά όργανα.
Η νέα κεντροαριστερή κυβέρνηση του Ματέο Ρέντσι έχει ήδη ανακοινώσει ότι θα βάλει τα δυνατά της για να κάνει το ...«θαύμα». Ο υπουργός Οικονομικών Π. Κ. Παντοάν, σε συνέντευξή του την περασμένη Πέμπτη, ανακοίνωσε ότι η κυβέρνησή του έχει έτοιμο ένα ιδιαίτερα «φιλόδοξο» πρόγραμμα μείωσης των κρατικών δαπανών, ώστε να διατηρηθεί το έλλειμμα του προϋπολογισμού κάτω του 3% του ΑΕΠ. Πρόσθεσε ακόμη ότι η κυβέρνησή του θα εξετάσει όλες τις δυνατότητες για τη σταθερότητα του τραπεζικού της συστήματος, μελετώντας το σενάριο δημιουργίας «κακής τράπεζας» όπου θα «φορτωθούν» τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια που σήμερα υπολογίζονται περίπου στα 156 δισ. ευρώ. Ενα ακόμη ζήτημα που η κυβέρνηση θα προσπαθήσει να επιλύσει το συντομότερο είναι η αποπληρωμή των ληξιπρόθεσμων οφειλών του κράτους προς τις επιχειρήσεις οι οποίες ξεπερνούσαν στα τέλη του 2013 τα 75 δισ. ευρώ.

Τα πλεονάσματα του «συνήθους υπόπτου»

«Μακροοικονομικές ανισορροπίες» θεωρούνται και τα υψηλά πλεονάσματα της Γερμανίας, τα οποία - όπως αναφέρει η έκθεση - επενδύονται σε αγορές του εξωτερικού. Η Επιτροπή σημειώνει πως οι επενδύσεις στο εσωτερικό και η ιδιωτική κατανάλωση βρίσκονται σε χαμηλά επίπεδα και υπογραμμίζει ότι η Γερμανία «οφείλει να θέσει σε εφαρμογή μέτρα για να τονώσει την εσωτερική ζήτηση».
Βέβαια, η διαμάχη γύρω από τα «πλεονάσματα» της Γερμανίας και το κατά πόσο αυτά επιτυγχάνονται «σε βάρος των εταίρων της» στην ΕΕ είναι παλιά και επεκτείνεται στους ενδοϊμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς που εντείνονται και εκτός Ευρώπης, κύρια με τις ΗΠΑ. Ηδη παρατηρούνται προσπάθειες από μερίδες της αστικής τάξης στην Ευρώπη - και στη χώρα μας - αλλά και πέραν του Ατλαντικού να πείσουν τα εργαζόμενα λαϊκά στρώματα ότι υπεύθυνη για την επιβολή «πολιτικών λιτότητας» είναι η «γερμανοκρατούμενη Ευρώπη». Με δεδομένη την όξυνση των αντιθέσεων για κυριαρχία σε αγορές και πρώτες ύλες - οι εξελίξεις στην Ουκρανία είναι μια πολύ χαρακτηριστική περίπτωση - αλλά και την επίθεση της αστικής τάξης κάθε χώρας πρώτα και κύρια στα εργατικά δικαιώματα στο εσωτερικό της, η φιλολογία αυτή αναμένεται να ενταθεί το επόμενο διάστημα.
Το μόνο βέβαιο είναι ότι η καπιταλιστική κρίση σε καμία περίπτωση δεν αποτελεί παρελθόν για την Ευρωζώνη. Χαρακτηριστική ως προς αυτό ήταν η επισήμανση του Μ. Ντράγκι, μετά τη συνεδρίαση του ΔΣ της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας την περασμένη Πέμπτη, ότι «οι εξελίξεις στις αναδυόμενες οικονομίες, καθώς και οι γεωπολιτικοί κίνδυνοι ενδέχεται να επηρεάσουν αρνητικά την Ευρωζώνη».
Με βάση αυτές τις προβλέψεις των εκπροσώπων της αστικής τάξης, αλλά και στο πλαίσιο των εντεινόμενων ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών για τον επιμερισμό της χασούρας από την κρίση και την απόκτηση πλεονεκτήματος στη φάση της αναιμικής ανάκαμψης, με το ένα ή με το άλλο μείγμα διαχείρισης, τα αντιλαϊκά μέτρα θα συνεχίζονται και θα κλιμακώνονται, όσο οι λαοί δεν παίρνουν την τύχη τους στα δικά τους χέρια.

«ΑΡΙΣΤΕΡΟ ΜΕΤΩΠΟ» ΓΑΛΛΙΑΣ Προσφέρει στήριξη και άλλοθι στους ιμπεριαλιστές

«ΑΡΙΣΤΕΡΟ ΜΕΤΩΠΟ» ΓΑΛΛΙΑΣ

Προσφέρει στήριξη και άλλοθι στους ιμπεριαλιστές

Αποκαλυπτική τοποθέτηση στη γαλλική Βουλή από το «αδελφάκι» του ΣΥΡΙΖΑ στη Γαλλία

Γάλλοι στρατιώτες στο δρόμο προς το Μάλι. Κατά τη γνώμη του «Αριστερού Μετώπου» τέτοιες επεμβάσεις είναι ανθρωπιστικές και επιδέχονται... διορθώσεις

Αποκαλυπτική για το ποια ταξικά συμφέροντα στηρίζουν πολιτικές δυνάμεις του Κόμματος Ευρωπαϊκής Αριστεράς (όπου ανήκει και ο ΣΥΡΙΖΑ) είναι η τοποθέτηση του «Αριστερού Μετώπου» Γαλλίας (εκλογική συμμαχία όπου συμμετέχει και το Γαλλικό ΚΚ) στη συζήτηση που έγινε την περασμένη βδομάδα στη γαλλική Βουλή, όπου και επικυρώθηκε η παράταση της ιμπεριαλιστικής επέμβασης στην Κεντροαφρικανική Δημοκρατία (ΚΑΡ). Παίρνοντας το λόγο, ο Αντρέ Σασέιν, επικεφαλής της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του «Αριστερού Μετώπου», επιβεβαίωσε ότι οι «αριστερές» δυνάμεις που δηλώνουν ότι παλεύουν για μια «Ευρώπη των λαών» όχι μόνο δε διαφωνούν με τον ιμπεριαλιστικό χαρακτήρα της ΕΕ αλλά έχουν και αγωνία για το αν εκείνη αποκτά προβάδισμα έναντι άλλων ιμπεριαλιστικών κέντρων.

Αφού πρώτα ανέλυσε το «χάος» που επικρατεί σήμερα στην ΚΑΡ (με συγκρούσεις ενόπλων που αναπτύχθηκαν με την έμμεση στήριξη και της ίδιας της Γαλλίας), τις αξίες και τις αρχές με τις οποίες το «Αριστερό Μέτωπο» «αρνείται να υπογράψει λευκή επιταγή για χάρη της γαλλικής επέμβασης» (σ.σ. «αξίες» δηλαδή που δεν αρνούνται αλλά διαπραγματεύονται την επέμβαση), ο εκπρόσωπος του «Μετώπου» κατέληξε ότι «δεν εναντιωνόμαστε στην παράταση της παρουσίας των γαλλικών δυνάμεων στην Κεντροαφρικανική Δημοκρατία, εν αναμονή της επείγουσας και ουσιαστικής μετατροπής αυτής της επιχείρησης σε πολυεθνική δύναμη διατήρησης της ειρήνης υπό την αιγίδα του ΟΗΕ».

Δε θέλουν «μοναχικές» επεμβάσεις

Χαρακτηριστικό είναι όλο το σκεπτικό του «Μετώπου». Από πού να το πιάσει κανείς:

• «Είχαμε προειδοποιήσει για τους κινδύνους αυτής της μοναχικής επέμβασης... Η Γαλλία δεν μπορούσε μόνη της να καθοδηγήσει μια αποστολή μεσολάβησης άξια του ονόματός της. Με μόνο αντικείμενο τον αφοπλισμό των "Σελέκα" (σ.σ. ομάδα ένοπλων μισθοφόρων που ανέτρεψαν τον Πρόεδρο Μποζιζέ με επικεφαλής τον Μισέλ Ντζοτό που μετεξελίχτηκε σε "πρόεδρο" της χώρας με την έμμεση στήριξη και των Γάλλων), η Γαλλία υπολόγισε ικανοποιητικά τις συνέπειες και πρόβλεψε τη συνέχεια; Σήμερα κυριαρχεί το αίσθημα ενός ορισμένου αυτοσχεδιασμού», ανέφερε ο Σασέιν.

Δηλαδή, όχι απλά δε διαφωνούν με την ίδια την τακτική της αποστολής στρατευμάτων σε πατρίδες άλλων λαών, αλλά λίγο - πολύ κατηγορούν την κυβέρνηση και για «ερασιτεχνισμό». Οι ενστάσεις τους αφορούν το πόσο καλά καταρτίζονται τα σχέδια διείσδυσης στις περιοχές όπου μονοπώλια κονταροχτυπιούνται για την πρωτοκαθεδρία στην εκμετάλλευση πόρων και αγορών. Ποια είναι η αγωνία του «Μετώπου»; Αν η γαλλική στρατιωτική αποστολή είναι «άξια» του ονόματος και της ιστορίας της Γαλλίας, «άξια», δηλαδή, μιας από τις μεγαλύτερες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις που σε συνθήκες όξυνσης του ανταγωνισμού και διεθνών ανακατατάξεων καλείται να υπερασπιστεί τα δικά της μονοπώλια έναντι των άλλων. Τι λέει στους εργάτες της Γαλλίας το «Μέτωπο»; Οτι είναι απόλυτα φυσικό (και επιθυμητό) η χώρα τους να «επενδύει» εκατομμύρια για την «τήρηση της τάξης» σε πατρίδες άλλων εργατών, να κάνουν δική τους υπόθεση τις βουτηγμένες στο αίμα των λαών «κόντρες» που ξεσπούν σε όλο τον πλανήτη ανάμεσα στα μονοπώλια που αναζητούν νέες αγορές και μπίζνες, ποτέ για να ικανοποιήσουν τα εργατικά - λαϊκά συμφέροντα.

• «Είναι σαφής η διαπίστωση ότι η Γαλλία δεν ήταν σε θέση να συγκεντρώσει άλλες δυνάμεις στην αποστολή μεσολάβησης... Η απομονωμένη παρέμβαση της Γαλλίας απάλλαξε τις ΗΠΑ, την Κίνα, τη Ρωσία και την Ευρώπη από το να αναλάβουν δράση... Μας ανακοίνωσαν ότι η Ευρωπαϊκή Ενωση θα αναπτύξει 500 στρατιώτες τον επόμενο μήνα. Δηλαδή όσους αποτελούν ένα τάγμα! Η ευρωπαϊκή επιχείρηση είναι πραγματικά μια ελάχιστη επιχείρηση, επιπλέον δεν πρόκειται να αποκτήσει την επιχειρηματική της ικανότητα πλήρως πριν το καλοκαίρι».

Στενοχωρήθηκε το «Μέτωπο» επειδή η πρωτοβουλία της Γαλλίας δε βρήκε την αναγνώριση και την ενίσχυση (που κατά τη γνώμη του της αξίζει δικαίως) από άλλες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις. Θεωρεί «ανεπαρκές» το μέγεθος της στρατιωτικής δύναμης που η ΕΕ αποφάσισε να στείλει στην ΚΑΡ και αγχώνεται μάλιστα επειδή αυτή δε θα είναι άμεσα ετοιμοπόλεμη..! Αυτή είναι η «κριτική» που ασκούν οι «αριστεροί» στην ΕΕ: Κριτική γιατί υπολείπεται έναντι άλλων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων, γιατί δυσκολεύεται να εξασφαλίσει πρώτο και σημαντικό ρόλο στα αντιλαϊκά «παζάρια» που εντείνονται διεθνώς.

«Κήρυκες» του ανθρωπισμού των ιμπεριαλιστών

• «Στις τρέχουσες συνθήκες της γαλλικής επέμβασης και των συνεπειών της, δεν μπορούμε να τον εγκαταλείψουμε (σ.σ. τον κεντροαφρικανικό λαό) στη θλιβερή του μοίρα. Για όλα αυτά η ένοπλη επέμβαση, έτσι όπως έχει αναπτυχθεί μέχρι σήμερα, δεν είναι ικανοποιητική (...) Είμαστε ακόμα, σ' αυτή τη φάση, μακριά από τους ανθρωπιστικούς και τους σχετικά με την ασφάλεια στόχους που είχαν επιδειχθεί στην αρχή της επιχείρησης για να τη δικαιολογήσουν». Εδώ, πια, χάνονται και τα προσχήματα. Το «Μέτωπο» προσφέρει και το άλλοθι και τη στήριξη που γυρεύουν οι ιμπεριαλιστές και τα σχέδιά τους.

Αλήθεια, ποιες είναι οι άλλες ιμπεριαλιστικές επιχειρήσεις που φανέρωσαν «ανθρωπιστικές» φιλοδοξίες από όσους τις σχεδίασαν και τις εκτέλεσαν; Μήπως οι λαοί του Αφγανιστάν, του Ιράκ, της Γιουγκοσλαβίας, οι λαοί σε τόσες και τόσες χώρες όλου του πλανήτη που έγιναν αποδέκτες τόσων «ειρηνευτικών αποστολών», με ή χωρίς την ταμπέλα του ΟΗΕ, είδαν τα παιδιά τους να ζουν με ειρήνη, με δωρεάν Υγεία και Παιδεία, με δουλειά με δικαιώματα; Εκτός αν το «Μέτωπο» και οι φίλοι του αναγνωρίζουν ως ειρήνη και προκοπή για τα εργατικά - λαϊκά στρώματα τα «πάρτι» που στήνουν τα μονοπώλια για να «ανοικοδομήσουν» χώρες που πρώτα ερημώνονται κι έπειτα προσφέρουν τα παιδιά τους ως φτηνά εργατικά χέρια στα γκέτο των πολυεθνικών. Μόνο που η ίδια η εμπειρία των εργαζόμενων λαών βεβαιώνει ότι η ειρήνη και η ανοικοδόμηση με τα μονοπώλια να ελέγχουν την εξουσία ούτε ικανοποίησαν ούτε και πρόκειται ποτέ να ικανοποιήσουν έστω και στοιχειώδεις λαϊκές ανάγκες. Γι' αυτό και η «πολιτική λύση» που προτείνει το «Μέτωπο» να συνοδεύει τη «στρατιωτική», κανένα απολύτως αντίκρισμα δεν έχει για τους λαούς. Με ή χωρίς τα όπλα, τα «παζάρια» των ιμπεριαλιστών είναι μόνο καταστροφικά για τους εργαζόμενους.
Μπροστά (και) στις ευρωεκλογές, ο δικός μας όπως και οι άλλοι ευρωπαϊκοί λαοί καλούνται να βγάλουν συμπεράσματα για το πόσο προοδευτικές και φιλολαϊκές είναι ορισμένες «αριστερές» δυνάμεις. Να συνειδητοποιήσουν τι εννοούν κόμματα όπως ο ΣΥΡΙΖΑ όταν μιλούν για «συνεργασίες», κατηγορώντας ταυτόχρονα το ΚΚΕ ότι είναι «απομονωμένο» και ότι η πρότασή του δε βρίσκει συμμάχους.

Οχι στην Ευρώπη των μονοπωλίων

Καλούνται να αποδυναμώσουν όλους όσοι ζεσταίνουν την πλάτη των εκμεταλλευτών τους και να ανταποκριθούν στο κάλεσμα των συνεπών Κομμουνιστικών και Εργατικών Κομμάτων που μέσα από την κίνησή τους να συγκροτήσουν «Πρωτοβουλία για τη μελέτη, την επεξεργασία ευρωπαϊκών θεμάτων και το συντονισμό της δράσης τους» απευθύνουν ελπιδοφόρο κάλεσμα αγώνα:
«Τονίζουμε ότι υπάρχει άλλος δρόμος ανάπτυξης για τους λαούς. Μέσα από τους αγώνες των εργαζομένων προβάλλει η προοπτική μιας άλλης Ευρώπης, της ευημερίας των λαών, της κοινωνικής προόδου, των δημοκρατικών δικαιωμάτων, της ισότιμης συνεργασίας, της ειρήνης, του σοσιαλισμού.
Πιστεύουμε στο δικαίωμα κάθε λαού να επιλέγει κυρίαρχα το δρόμο ανάπτυξής του, συμπεριλαμβανομένου του δικαιώματος αποδέσμευσης από τις εξαρτήσεις, από την ΕΕ, το ΝΑΤΟ και κάθε άλλο ιμπεριαλιστικό οργανισμό, να παλεύει για το σοσιαλιστικό δρόμο ανάπτυξης.
Αυτή είναι η πραγματική απάντηση ενάντια στην οργανωμένη προσπάθεια παραπλάνησης των λαών.
Αυτή είναι η πραγματική φιλολαϊκή απάντηση στο λεγόμενο ευρωσκεπτικισμό, αλλά και τα εθνικιστικά, φασιστικά - ναζιστικά κόμματα που επιδιώκουν να εκμεταλλευτούν τη λαϊκή αγωνία, τα λαϊκά προβλήματα, για να ενισχύσουν τις δυνάμεις τους ως αιχμή του δόρατος της δικτατορίας των μονοπωλίων. Στις αντιδραστικές, ανιστόρητες θεωρίες περί εξίσωσης του ναζισμού με τον κομμουνισμό, όπως και στον αντικομμουνισμό που σπέρνουν αυτοί, όπως και το σύστημα που τους θρέφει.
Καλούμε την εργατική τάξη, τους λαούς της Ευρώπης να ανταποκριθούν σ' αυτό το κάλεσμα ευθύνης των Κομμουνιστικών και Εργατικών Κομμάτων.
Αποδυναμώστε τις δυνάμεις που στηρίζουν την ΕΕ - Στηρίξτε τα Κομμουνιστικά και Εργατικά Κόμματα, δίνοντας δύναμη στη δύναμή σας.
ΟΧΙ στην ΕΕ των μονοπωλίων, του κεφαλαίου και των πολέμων!
Για μια Ευρώπη της ευημερίας των λαών, της ειρήνης, της κοινωνικής δικαιοσύνης και των δημοκρατικών δικαιωμάτων, του σοσιαλισμού!» (από την κοινή Διακήρυξη των 29 κομμάτων της «Πρωτοβουλίας» για τις ευρωεκλογές).