Το ΚΚΕ για την ΠΓΔΜ και το δηλητήριο του εθνικισμού!

Πλατιά εξόρμηση ενημέρωσης στο λαό πραγματοποιεί το ΚΚΕ

«Οι εμπρηστές των Βαλκανίων – ΝΑΤΟ, ΗΠΑ κι ΕΕ – δεν θέλουν να δώσουν λύση υπέρ των λαών!

Το ΚΚΕ καλεί τον ελληνικό λαό, που δικαιολογημένα ανησυχεί για τις εξελίξεις με την ΠΓΔΜ, να δει την ουσία του προβλήματος, το «δάσος» κι όχι το «δέντρο».

Να ξεπεράσει τον αποπροσανατολισμό και τις ψεύτικες διαχωριστικές γραμμές, που καλλιεργούν τόσο η κυβέρνηση όσο κι εκείνες οι δυνάμεις που επενδύουν στον εθνικισμό κι αλυτρωτισμό.

Κι οι δύο πλευρές, ανεξάρτητα από την τοποθέτησή τους, αναγορεύουν σε κύριο ζήτημα το όνομα και κρύβουν το επικίνδυνο σκηνικό που στήνεται. Κρύβουν τη συμφωνία τους με τη ΝΑΤΟϊκή ομπρέλα, κάτω από την οποία διεξάγονται οι διαπραγματεύσεις, με στόχο την ένταξη της γειτονικής χώρας στο ΝΑΤΟ.

Οι εξελίξεις δεν αφορούν μόνο τις σχέσεις Ελλάδας – ΠΓΔΜ. Είναι κομμάτι των συνολικότερων σχεδιασμών που προωθούνται από το ΝΑΤΟ, τις ΗΠΑ, την ΕΕ, προκειμένου να ενισχύσουν την οικονομική – πολιτική – στρατιωτική παρουσία τους στα Δυτικά Βαλκάνια και την ευρύτερη περιοχή.

Να βγουν πιο ενισχυμένες στο σφοδρό ανταγωνισμό με άλλες δυνάμεις, όπως η Ρωσία, η Κίνα, με επίκεντρο τον έλεγχο ενεργειακών πηγών και δρόμων, τα μερίδια των αγορών.

Γι’ αυτό καίγονται τα ΝΑΤΟϊκά επιτελεία, η ελληνική κυβέρνηση και η κυβέρνηση της ΠΓΔΜ. Γι’ αυτό και ως ορίζοντας για την επίτευξη συμφωνίας καθορίζεται η Σύνοδος του ΝΑΤΟ τον Ιούλη.

Οι εξελίξεις προμηνύουν νέα δεινά για τους λαούς!

Αποτελεί ανιστόρητη κοροϊδία ότι η ένταξη αυτών των χωρών σε ΝΑΤΟ – ΕΕ θα διασφαλίσει την ειρήνη και τη σταθερότητα, ότι θα αποτρέψει κινδύνους απέναντι στη χώρα μας.

Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ήταν οι ΝΑΤΟικές δυνάμεις που:

• Πρωτοστάτησαν στη διάλυση της ενιαίας Γιουγκοσλαβίας και στη δημιουργία του προβλήματος.
• Επαναχάραξαν τους χάρτες των Βαλκανίων, δημιούργησαν κράτη – προτεκτοράτα για να προωθήσουν τα συμφέροντά τους.
• Αξιοποιούν υπαρκτά κι ανύπαρκτα μειονοτικά ζητήματα, υποδαυλίζουν εθνικισμούς κι αλυτρωτισμούς, για να «διαιρούν» τους λαούς.

Οι ελληνοτουρκικές σχέσεις αποδεικνύουν πως η συμμετοχή στο ΝΑΤΟ, όχι μόνο δεν εξασφαλίζει την ειρήνη και την εδαφική ακεραιότητα, αλλά αντίθετα αποτελεί παράγοντα όξυνσης των προβλημάτων, αμφισβήτησης κυριαρχικών δικαιωμάτων.

Η ίδια η πορεία άλλων βαλκανικών χωρών προς το ΝΑΤΟ και την ΕΕ συνυπάρχει με αμφισβήτηση συνόρων, παραβιάσεις κυριαρχικών δικαιωμάτων, ανακίνηση ακόμα και ανύπαρκτων μειονοτικών ζητημάτων.

Ακόμη κι αν υπάρχει κάποιος συμβιβασμός, είναι βέβαιο ότι αυτός θα είναι εύθραυστος, ότι όταν ο συσχετισμός αλλάξει, θα αναζητηθούν νέες συμφωνίες και γεωπολιτικές ισορροπίες, που επιτυγχάνονται είτε με πόλεμο είτε με το πιστόλι στον κρόταφο των λαών.

Η «ονοματολογία» συγκαλύπτει τα ιμπεριαλιστικά σχέδια,
τα πραγματικά προβλήματα

Το ΚΚΕ, από το 1992, όταν τέθηκε το ζήτημα της ονομασίας του γειτονικού κράτους, μετά τη διάλυση της πρώην ενιαίας Γιουγκοσλαβίας, τοποθετήθηκε από θέσεις αρχών, με στόχο την προώθηση της φιλίας των λαών, ενάντια στα σχέδια των ιμπεριαλιστών και την αλλαγή συνόρων στην περιοχή.

Πήγε κόντρα στο κυρίαρχο εθνικιστικό ρεύμα που καλλιεργούσαν όλα τα άλλα πολιτικά κόμματα.

Ανάμεσά τους και το κόμμα του Συνασπισμού (μετέπειτα ΣΥΡΙΖΑ), που μαζί με τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, υπέγραφε τα κοινά ανακοινωθέντα κι επιτίθονταν στο ΚΚΕ, τροφοδοτώντας την αντικομμουνιστική υστερία.

Το ΚΚΕ στηρίζει τις θέσεις του πάνω στο αδιαμφισβήτητο γεγονός πως η Μακεδονία είναι μια μεγάλη γεωγραφική περιφέρεια, που έχει μοιραστεί μεταξύ 4 βαλκανικών χωρών, με βάση τη Συνθήκη του Βουκουρεστίου, που υπέγραψε ο Βενιζέλος το 1913.

Τότε πήραν:

• Η Ελλάδα το 51%,
• η Σερβία το 39% (ΠΓΔΜ),
• η Βουλγαρία το 9,5% κι
• η Αλβανία το 0,5%.

Η αμφισβήτηση αυτής της πραγματικότητας, με το σύνθημα «η Μακεδονία είναι μόνο ελληνική», εννοώντας όλη τη γεωγραφική περιοχή της Μακεδονίας, ανοίγει τους ασκούς του Αιόλου.

Τροφοδοτεί τον εθνικισμό και τον αλυτρωτισμό. Δίνει πάτημα σε όσους ορέγονται αναθεώρηση Διεθνών Συνθηκών, όπως η άρχουσα τάξη της Τουρκίας, με την αμφισβήτηση της Συνθήκης της Λωζάνης. Έτσι θα ανάψει το φιτίλι στην μπαρουταποθήκη των Βαλκανίων.

Το ΚΚΕ θεωρεί ότι το κυριότερο είναι η διασφάλιση των σχέσεων ειρηνικής συνεργασίας, διασφάλισης του απαραβίαστου των συνόρων των δύο χωρών, αλλαγή του Συντάγματος της γειτονικής χώρας, αποφυγή κάθε αλυτρωτικής προπαγάνδας.

Μόνο έτσι μπορεί να ακυρωθεί όλη εκείνη η βάση που στηρίζει την ανιστόρητη θεωρία περί «Μακεδονικού έθνους».

Μόνο έτσι μπορεί να διασφαλισθεί ο αποκλειστικά γεωγραφικός προσδιορισμός, αν καταληχθεί ότι στο όνομα της γειτονικής χώρας θα περιλαμβάνεται ο όρος «Μακεδονία» ή παράγωγό του.

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ έχει αναλάβει ρόλο «σημαιοφόρου» του ΝΑΤΟ

Η κυβέρνηση, μέσω της πολιτικής της λεγόμενης «γεωστρατηγικής αναβάθμισης» προωθεί τη συμμετοχή του ελληνικού κεφαλαίου στο πλιάτσικο που διεξάγεται στην περιοχή. Είναι η άλλη όψη της αντιλαϊκής πολιτικής.

Η ελληνική αστική τάξη προσδοκά να επανακάμψει πιο ισχυροποιημένη στα Βαλκάνια, να κερδίσει θέσεις σε κλάδους που ιεραρχεί, επωφελούμενη από την ένταξη αυτών των χωρών στην ΕΕ και το ΝΑΤΟ.

Γι’ αυτό προστρέχει με προθυμία να κλείσει ζητήματα για λογαριασμό του κεφαλαίου, άσχετα αν ανοίγει παράθυρα μεγάλων κινδύνων και για τον ελληνικό λαό και τους άλλους λαούς της περιοχής.

Όχι στο δηλητήριο της πατριδοκαπηλίας και στον κοσμοπολιτισμό του κεφαλαίου

Το ΚΚΕ καλεί το λαό να απομονώσει εκείνες τις εθνικιστικές, φασιστικές δυνάμεις που εκμεταλλεύονται τη δικαιολογημένη ανησυχία του για να σπείρουν το δηλητήριο του εθνικισμού, της πατριδοκαπηλίας.

Ανάμεσά τους η εγκληματική Χρυσή Αυγή, ο πολιτικός απόγονος του ναζισμού, στην περίοδο της κυριαρχίας του οποίου η ελληνική Μακεδονία ήταν υπό βουλγαρική κατοχή.

Η ΝΔ κι άλλα κόμματα έχουν τεράστια ευθύνη, γιατί με τη στάση τους ψαρεύουν στα θολά νερά του εθνικισμού, αθωώνουν τέτοιες δυνάμεις. Την ίδια στιγμή δίνουν «πάσα» στην κυβέρνηση να παρουσιάζει τα επικίνδυνα ευρωατλαντικά σχέδια, με τον μανδύα της «προοδευτικότητας».

Οι λαοί μπορούν να βαδίσουν το δικό τους ελπιδοφόρο δρόμο

Η κοινή πάλη και η αλληλεγγύη είναι το όπλο τους ενάντια στα σχέδια του κεφαλαίου και των ιμπεριαλιστών

Oι εξελίξεις επιβάλλουν επαγρύπνηση, ένταση της εργατικής – λαϊκής πάλης και της διεθνιστικής αλληλεγγύης, ενάντια στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και τους πολέμους.

Αυτή η πάλη είναι αναπόσπαστα δεμένη με τον αγώνα για τα σύγχρονα λαϊκά δικαιώματα.

Είναι δεμένη με τον αγώνα ενάντια σε όλες τις ιμπεριαλιστικές συμμαχίες, όπως το ΝΑΤΟ, η ΕΕ, ενάντια στο ίδιο το καπιταλιστικό εκμεταλλευτικό σύστημα και την εξουσία του κεφαλαίου».

Πηγή: 902.gr

(Visited 1 times, 1 visits today)

Βετεράνος του Στάλινγκραντ στο Σπήγκελ: “Πώς γίνεται ν’απαγορεύσεις το Στάλιν, όταν μπορείς να τον δεις οπουδήποτε;”

Δύσκολες Νύχτες

Mε αφορμή τα 75χρονα από τη νίκη του Κόκκινου Στρατού στο Στάλινγκραντ, η ανταποκρίτρια της διαδικτυακής έκδοσης του περιοδικού Σπήγκελ βρέθηκε στην πόλη για την κάλυψη των εορταστικών εκδηλώσεων. Το άρθρο της είναι ένα μάλλον αδιάφορο συμπίλημα αντικομμουνισμού και πολεμικής στον Πούτιν, που ως γνωστόν αξιοποιεί τη σοβιετική ιστορική μνήμη για την εδραίωση της εξουσίας του, από αντιδραστική σκοπιά. Παρουσιάζουν ωστόσο ενδιαφέρον αρκετές απόψεις που φιλοξενούνται στο κείμενο, κυρίως όμως του ντόπιου βετεράνου Αλεξάντρ Κολοτούτσκιν, 91 ετών σήμερα, ο οποίος στέκεται στο φακό με την παρασημοφορημένη στολή του επιχειρηματολογώντας υπέρ της μετονομασίας του Βόλγκογκραντ, όπως ονομάστηκε το 1961 στα πλαίσια της χρουστσωφικής “αποσταλινοποίησης” το Στάλινγκραντ, στην ιστορικά και παγκόσμια καθιερωμένη ονομασία της. “Πώς γίνεται ν’ απαγορεύσεις το Στάλιν, όταν μπορείς να τον δεις οπουδήποτε;”, λέει δείχνοντας τα παράσημά του. Στα 18 του κατέρριπτε αεροπλάνα της Βέρμαχτ για να υπερασπιστεί τη σοβιετική πατρίδα. Παρότι αναγνωρίζει ότι ο σοβιετικός ηγέτης είχε “και μειονεκτήματα”τονίζει πως “Ο Στάλιν ήταν μια ισχυρή προσωπικότητα, στη διάρκεια του πολέμου τον είχαμε ανάγκη”. Η δημοσιογράφος εμφανώς ενοχλημένη από τα λεγόμενα, κρίνει απαραίτητη μια “υπενθύμιση” των γκούλαγκ, μην τυχόν και θεωρηθεί ότι αφήνει βήμα σε φιλοκομμουνιστική προπαγάνδα Από την πλευρά μας, μόνο τη λαϊκή ρήση για τις χωνευτικές ιδιότητες του όξου θα είχαμε να της αντιτείνουμε. Ο Σήφης ζει και σπέρνει εφιάλτες…

Ιστορίες για αγρίους...

Στην προσπάθειά τους να «φτιάξουν κλίμα» ενόψει του συλλαλητηρίου της Κυριακής, οι εμφανιζόμενοι ως «επίσημοι» διοργανωτές αλλά και κάθε λογής ακροδεξιά και εθνικιστικά μορφώματα, και πρώτοι πρώτοι βέβαια οι «χορηγοί επικοινωνίας» της εκδήλωσης, οι διάφορες φασιστοφυλλάδες και οι «ψεκασμένες» ιστοσελίδες, επιδίδονται σε ένα από τα αγαπημένα τους «σπορ», και συγκεκριμένα στις... ιστορίες για αγρίους.Ετσι, μετά τα συλλαλητήρια στη Θεσσαλονίκη, όπου διά της... πλειοδοσίας έφτασαν να μιλάνε έως και για 800.000 κόσμου που συμμετείχε, στο συλλαλητήριο στο Σύνταγμα δε θα μπορούσαν να συμβιβαστούν με τίποτα λιγότερο από... 1.000.000 κόσμο που περιμένουν!

Αν και κάτι γνωρίζουμε από συγκεντρώσεις, είπαμε να απευθυνθούμε και σε ειδικούς τοπογράφους, έτσι για να επιβεβαιώσουμε και με μαθηματικά το μέγεθος της απάτης...

Τα όσα μας είπαν είναι αποκαλυπτικά: Αν οι διοργανωτές καταφέρουν και «στοιβάξουν» ώμο με ώμο και χωρίς να κουνιούνται, 1 εκατομμύριο κόσμου, τότε θα χρειαστούν ούτε λίγο ούτε πολύ 360.000 τετραγωνικά μέτρα (με ένα μέσο υπολογισμό 0,36 τετραγωνικών για τον καθένα, δεδομένου πλάτους ώμων 60 εκατοστών).


Πράγματι, τότε η πλατεία Συντάγματος των μόλις 14.454 τετραγωνικών θα είναι αρκετά μικρή, κι έτσι - όπως φαίνεται και στο διάγραμμα - αναμένουμε με αγωνία να δούμε τις εξής πλατείες και δρόμους τελείως γεμάτους: Αμαλίας (25.284 τ.μ.), Ομόνοια - Πανεπιστημίου - Σταδίου - Β. Σοφίας έως την αμερικάνικη πρεσβεία (112.324 τ.μ.), Προπύλαια και Πλατεία Κοραή (34.409 τ.μ.), Πατησίων από Ομόνοια έως Αλεξάνδρας (16.242 τ.μ.), Αλεξάνδρας από Πεδίον του Αρεως ως Αμπελόκηπους (59.220 τ.μ.), Πειραιώς από την Ομόνοια έως την Κουμουνδούρου (9.822 τ.μ.), Φιλελλήνων (6.039 τ.μ.), Ερμού (4.994 τ.μ.), Μεταξουργείο - Αγ. Κωνσταντίνου (15.080 τ.μ.), Μάρνη (10.650 τ.μ.), Ακαδημίας (19.565 τ.μ.).

Οταν καταφέρουν να τα γεμίσουν όλα αυτά, θα μένουν και περίπου 32 χιλιάδες τετραγωνικά, περίπου δύο πλατείες Συντάγματος ακόμη... Κάτι ψιλά δηλαδή για το «μεγαλείο» των μαθηματικών των διοργανωτών...

Ελβετικό ρολόι...

 

Ενας ακόμη μύθος που διακινείται είναι πως όλη αυτή η κινητοποίηση είναι τελείως «αυθόρμητη», δεν υπάρχει δηλαδή - πέρα από μια δεκάδα ανθρώπων που παρουσιάζονται ως οι υπεύθυνοι του συλλαλητηρίου, κανένας μηχανισμός από πίσω που να οργανώνει, να κινητοποιεί, να μετακινεί και να συντονίζει τόσες χιλιάδες κόσμου, και βέβαια μέσα σε αυτούς και όσους σκέφτονται να πάνε ωθούμενοι από αγνό και άδολο πατριωτισμό.

Για το πόσο αλήθεια είναι αυτό, αρκεί κανείς να ρίξει μια ματιά στην Ανακοίνωση Ενορίας που κυκλοφορεί στο Facebook, όπου οι οδηγίες θυμίζουν... σχέδιο μάχης.

Αντιγράφουμε αποσπάσματα: «Για την Κυριακή στο συλλαλητήριο του Συντάγματος στις 2 μ.μ. για τη Μακεδονία μας, παρακαλούμε: 1. Να πάνε οι νέοι, μπροστά στην εξέδρα των ομιλητών, με σημαίες και μερικά πανό που ετοιμάζονται. 2. Προκειμένου οι νέοι να πάρουν θέση μπροστά στην εξέδρα, το ραντεβού των νέων (πτυχιούχοι, εργαζόμενοι, φοιτητές, φοιτήτριες, μαθητές, μαθήτριες), δόθηκε για τις 11.30 μπροστά στην εξέδρα. 3. Πρέπει να έχουν πάρει γερό πρωινό, για να αντέξουν μέχρι τις 16.00 που λήγει το συλλαλητήριο, πιθανώς και αργότερα. 4. Εναλλακτικά, οι νέοι μπορούν να πάνε εκκλησιασμό στον Μέγα Βασίλειο (...) και μετά συντεταγμένα να κινηθούν προς το Σύνταγμα. Στον Μέγα Βασίλειο θα χορηγηθεί πρωινό μετά τη Θεία Λειτουργία. 5. Οι νέοι από Εστία Πατερικών Μελετών, ενορία Αγίας Παρασκευής και άλλες ενορίες που θα πάνε, θα πρέπει να μάθουν τα συνθήματα που θα ετοιμασθούν (θα είναι απλά) και να παραμείνουν κάτω από την εξέδρα, μέσα από την περιφρούρηση που θα υπάρχει και να βοηθούν όποτε χρειαστεί με τα πανό. (...) 7. Ειδοποιούμε όσους νέους γνωρίζουμε, π.χ. από Μαρούσι, Ωρωπό, από Αντιρρήσεις, από κατασκήνωση Ρίζας, από κατασκηνώσεις της Ζωής, όλοι νωρίς στο Σύνταγμα. (...) 9. Σημαντικό: Δεν ξέρουμε ακόμη ποιους σταθμούς του μετρό θα κλείσουν. Μάλλον θα έχει περπάτημα. 10. Λόγω πολυκοσμίας, το πιο πιθανό είναι να μην δουλεύουν τα κινητά».

Τόσο... αυθόρμητα.

ριζοσπάστης

Όσοι πάτε να διαδηλώσετε με τα φασιστοειδή,, θα διαδηλώσετε και γι' Αυτόν;;

Πάω στο σούπερ μάρκετ, τυχερή από μια άποψη που μπορώ και ψωνίζω ακόμη. 

Έλληνας μπαμπάς με το αγοράκι του, εικάζω, το ταΐζει με προϊόντα από τα ράφια του σούπερ μάρκετ επί τόπου. Ντρέπονται και κρύβονται.Ντρέπομαι κι εγώ.

Θυμάμαι τους στίχους του Μπρεχτ:

¨Τώρα ήρθ’ η ώρα για μάχη και για ζωήγροθιά μου η γροθιά σου δίπλα φίλε στάσουη πείνα είναι ντροπή¨

Ντροπή όταν δεν παλεύεις να την καταργήσεις και την υπομένεις.
Κατά τα άλλα το όνομα μας μάρανε κι όλα κομπλέ.

Δεν τρέχει τίποτα που γονείς ταΐζουν τα παιδιά τους με αυτόν τον τρόπο στη Μακεδονία του σήμερα. 

Που 1 στα 4 παιδιά στην Ελλάδα ζει σε πολυδιάστατη φτώχεια.

Εμείς, πατριώτες, πρέπει να κατοχυρώσουμε το όνομα, σαν τη φέτα ένα πράγμα. 

Δουλειές με δικαιώματα και συλλογικές συμβάσεις ας μην κατοχυρώσουμε.

Θα φάμε όνομα και ένδοξη ιστορία.

Ό,τι τρώνε οι λαοί σε κάθε κρίση.

Όσοι πάτε να διαδηλώσετε με τους ναζιστές, άραγε θα θυμηθείτε να διαδηλώσετε και για τον μπαμπά αυτόν; 

Να έχει δουλειά. Με δικαιώματα. 

Όχι μόνο εθνικιστικές μπαρμπουτσαλιές. 

Σας παίρνει όμως;

Το άδικο προχωράει σήμερα με βήμα όλο σιγουριά.

Οι καταπιεστές προετοιμάζονται για δεκάδες χιλιάδες χρόνια.

Η βία εξασφαλίζει: Όπως ακριβώς είναι, έτσι θα μείνει.

Καμιά φωνή δεν αντηχεί έξω από τη φωνή των κυρίαρχων

και στις αγορές λέει η εκμετάλλευση αδιάντροπα: 

Τώρα εγώ πρώτη ξεκινάω.

(...)
Ποιος φταίει, σαν η καταπίεση παραμένει; 

Εμείς.

Ποιος θα φταίει σαν η καταπίεση συντριβεί;

 Εμείς πάλι.

Όποιος γονατισμένος είναι, όρθιος να σηκωθεί!

Όποιος χαμένος είναι, να παλέψει!

Όποιος την κατάστασή του έχει αναγνωρίσει, πώς να εμποδιστεί;

Γιατί οι νικημένοι του σήμερα είναι οι νικητές του αύριο

Και το Ποτέ γίνεται: Σήμερα ακόμα!

ΜΠΕΡΤΟΛΤ ΜΠΡΕΧΤ

«Εγκώμιο στη διαλεκτική»

Αλιεύτηκε από Eδώ

Γι' Αυτόν ?

 Θα Έρθεις ? Εδώ:

https://www.902.gr/eidisi/ergazomenoi-symmahia/150308/syllalitirio-stis-11-flevari-stin-alexandroypoli-enantia-stin

Το γαρ πολύ …του αντικομμουνισμού, γεννά παραφροσύνη

Κατιούσα

Στις 29 του Γενάρη 2017 ήταν να να γίνει η δίκη (τελικά αναβλήθηκε για τις 30 του Απρίλη) των στελεχών του ΚΚΕ, του επικεφαλής της Λαϊκής Συσπείρωσης Δήμου Χίου και Δημοτικού Σύμβουλου Μάρκου Σκούφαλου, αιρετού στο ΠΥΣΠΕ Χίου και μέλους του Δ.Σ. της ΑΔΕΔΥ στη Χίο και του Γιώργη Αμπαζή υποψήφιου Αντιπεριφερειάρχη Χίου στο Β. Αιγαίο με τη ΛΑ.Σ., προέδρου του τοπικού παραρτήματος της ΑΔΕΔΥ, αιρετού στο ΑΠΥΣΠΕ Β. Αιγαίου και ταμία του Συλλόγου Δασκάλων & Νηπιαγωγών Χίου, που διώκονται για το αδίκημα της συκοφαντικής δυσφήμισης και εξύβρισης από τον πρώην ιδιοκτήτη της ιστοσελίδας Chiospress και εκπρόσωπο της ΚΟΙΝΣΕΠ ΑΚΜΗ, για την πολιτική τους  άποψη και στάση για τις «Κοινωνικές Συνεταιριστικές Επιχειρήσεις».
Δεκάδες αποφάσεις στήριξης πάρθηκαν σε όλη την Ελλάδα από φορείς, συνδικάτα, σωματεία που εξέφρασαν τη συμπαράσταση και αλληλεγγύη προς τους διωκόμενους κομμουνιστές, στέλνοντας παράλληλα το μήνυμα ότι η τρομοκρατία δεν θα περάσει, γεγονός που όπως φαίνεται δεν πέρασε απαρατήρητο…
Όπως σημειώνει σε ανακοίνωσή της η Λαϊκή Συσπείρωση Δήμου Χίου:
“Ενοχλημένος από το πλατύ κίνημα συμπαράστασης που εκδηλώθηκε ακόμα και από πολιτικούς αντιπάλους κατά της επιχειρούμενης πολιτικής μας δίωξης, ξεσάλωσε σε θράσος, για πολλοστή φορά ο  Μήτσουρας και μηνυτής μας, μέσα από την ιστοσελίδα Chios Press, της οποίας ήταν πρώην ιδιοκτήτης, επιχειρώντας να λασπώσει όποιον στέκεται απέναντι στις αντιδραστικές του επιδιώξεις.
Αποκαλεί “κομματόσκυλα” τους συνδικαλιστές της ΕΛΜΕ Χίου, επειδή εξέφρασαν τη συμπαράστασή τους στον αγώνα μας. Αποκαλεί “κομματόσκυλο” επίσης τον αντιπρόεδρο του Συλλόγου Δασκάλων Χίου και ότι δήθεν παίρνει «ανταλλάγματα»  επειδή μας στηρίζει. Στο στόχαστρο της βρώμικης προπαγάνδας της ιστοσελίδας του  βρίσκεται, όποιος στέκεται αλληλέγγυος στον αγώνα μας.
Επαναλαμβάνουμε για να το βάλει καλά στο μυαλό του: Οι κομμουνιστές δεν τρομοκρατούνται, δεν τον φοβούνται. Έρχονται από πολύ μακριά και πάνε πολύ μακριά.
Επειδή όμως ο Γκεμπελισμός στηρίζεται στη λογική “πες, πες, πες κάτι θα μείνει” υπενθυμίζουμε τα παρακάτω:

1. Η μήνυση του Μήτσουρα εναντίον μας τέθηκε στο αρχείο από την τότε εισαγγελέα Πρωτοδικών κ. Κετσιατζή.
2. Κατόπιν εφέσεως του ιδίου, ο εισαγγελέας  Εφετών Μυτιλήνης, αποφάσισε να στείλει την υπόθεση να εκδικαστεί στο αρμόδιο δικαστήριο.
3. Ο  συνήγορός  του, ας τον πληροφορήσει ότι οι εισαγγελείς  παραπέμπουν σε δίκη μια υπόθεση, δεν αποφασίζουν. Με τη δική του διαστρεβλωτική λογική, θεωρεί πως η απόφαση έχει ήδη εκδοθεί και πανηγυρίζει ότι οι εισαγγελείς έχουν αποδεχτεί την ενοχή μας, κάνοντας την επιθυμία του πραγματικότητα και παρουσιάζοντας τη μήνυσή του ως απόφαση δικαστηρίου.
4. Αυτός ο κύριος ξέχασε να πει ότι η αγωγή του στο Μονομελές Πρωτοδικείο Χίου απερρίφθη πανηγυρικά και έτσι δε θα εισπράξει τα 70.000 ευρώ που ανέμενε ως αποζημίωση!!!

Κλείνοντας, βλέπουμε και καταλαβαίνουμε τη μοναξιά του γι αυτό και “το γαρ πολύ …του αντικομμουνισμού, γεννά παραφροσύνη”.
Στις 30-4-2018 θα δει ξανά τη δύναμη της εργατικής αλληλεγγύης να υψώνεται μπροστά του, θα δει και πάλι συναδέλφους μας, πολιτικούς μας αντιπάλους και απλούς ανθρώπους του μεροκάματου να μας υπερασπίζονται.
Η ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ, Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΔΙΩΞΗ, Η ΦΙΜΩΣΗ ΚΑΙ Ο ΕΡΓΑΣΙΑΚΟΣ ΜΕΣΑΙΩΝΑΣ ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΡΑΣΟΥΝ.”

«Να φύγουν οι Άγγλοι»! - Η επιχείρηση για την εγκατάσταση της φωτεινής επιγραφής στην Ακρόπολη, με το σύνθημα κατά της αγγλικής επέμβασης, που διαδόθηκε σ' όλο τον κόσμο

Σαν σήμερα, το βράδυ της Δευτέρας του Φλεβάρη του 1947, σε μια περίοδο όπου ο ένοπλος αγώνας του Δημοκρατικού Στρατού αναπτύσσεται σε όλη την Ελλάδα, η Αθήνα «φωτίζεται» από μια επιγραφή που εμφανίζεται στη βορινή μετόπη της Ακρόπολης και γράφει: «Να φύγουν οι Άγγλοι»! Ήταν το αποτέλεσμα μιας παράτολμης επιχείρησης, που οργανώθηκε από το ΚΚΕ και αναπτέρωσε το φρόνημα του λαού.

Ο Μαρίνος Πετρούνιας που συμμετείχε στην παράτολμη αυτή επιχείρηση, γράφει στο Ριζοσπάστη (26/1/2001):

Η επιχείρηση για την εγκατάσταση της φωτεινής επιγραφής στην Ακρόπολη,  με το σύνθημα κατά της αγγλικής  επέμβασης, που διαδόθηκε σ' όλο τον κόσμο

Πολλές είναι οι πράξεις ηρωισμού, αυταπάρνησης και αντίστασης που πραγματοποίησαν αγωνιστές - κομμουνιστές όχι μόνο στην περίοδο της τριπλής κατοχής, αλλά και αργότερα, όταν την μπότα των Γερμανών ήρθε να αντικαταστήσει η μπότα των Αγγλοαμερικάνων ιμπεριαλιστών. Πράξεις που στις δύσκολες συνθήκες της εποχής, τόνωναν το ηθικό του αδούλωτου λαού μας αλλά και βοηθούσαν να ενημερωθεί όλη η ανθρωπότητα για την τραγική κατάσταση που ζούσε ο ελληνικός λαός τότε, όταν «όλα τα 'σκιαζε η φοβέρα και τα πλάκωνε η σκλαβιά». Τότε, που η τρομοκρατία του κράτους και παρακράτους της Δεξιάς, υπό την καθοδήγηση των «προστατών» μας Αγγλων συμμάχων, επιδίωκαν να εξανδραποδίσουν τον ελληνικό λαό, να τον κάνουν υποζύγιό τους.

Είναι γνωστό ότι ο Ουίστον Τσόρτσιλ, στα Δεκεμβριανά, είχε διατάξει τα αγγλικά στρατεύματα να φέρονται σαν σε κατοχική χώρα. Και, ταυτόχρονα, επιδίδονταν στο σφαγιασμό του λαού για να μην μπορέσει να σηκώσει κεφάλι. Ο λαός, όμως δε λύγισε, είχε το στήριγμά του το ΚΚΕ - τους κομμουνιστές, αυτοί στάθηκαν ταμπούρι υπερηφάνειας κι έβαλαν τα στήθη τους μπροστά στους μακελάρηδες, να τους κόψουν τη φόρα του κατατρεγμού και του ολέθρου, να αντιμετωπίσουν με όποια θυσία τους, τους μεγάλους εγκληματίες.

Στις δύσκολες αυτές στιγμές ύψωσαν επιβλητική τεράστια φωτεινή επιγραφή, στο παγκόσμιο σύμβολο της ανθρωπιάς και της προόδου, στην Ακρόπολη. Ετσι, κατάφεραν να στιγματιστεί στα πέρατα του κόσμου το μεγάλο έγκλημα των Αγγλοαμερικάνων ιμπεριαλιστών, της απρόκλητης ωμής επέμβασής τους σε βάρος της Ελλάδας, ζητώντας, ταυτόχρονα, τη συμπαράσταση των άλλων λαών. Για την τοποθέτηση της επιγραφής είχε καταστρωθεί ειδικό επιτελικό σχέδιο και συγκεκριμένα: Πριν μια βδομάδα, τότε, το Φλεβάρη του 1947, πήγαμε δύο μέλη του κόμματος, όπως δείχνει η σχετική φωτογραφία, επάνω στην Ακρόπολη σε ώρα επισκεπτηρίου. Αφού διερευνήσαμε και αναγνωρίσαμε το χώρο καταλήξαμε στη θέση που έπρεπε να τοποθετηθεί η φωτεινή πινακίδα, ώστε να φαίνεται καλύτερα.

Η θέση αυτή ήταν στη βορινή μετόπη της Ακρόπολης- δεξιά του Ερεχθείου. Κρίναμε ότι ήταν το πιο κατάλληλο μέρος ώστε να φανεί από όλη, σχεδόν, την Αθήνα και ιδιαίτερα από το επίσημο κέντρο, τις πλατείες Συντάγματος και Ομόνοιας. Επισημάναμε από πού θα γινόταν η άνοδος και το μπάσιμο στο χώρο που είχαμε επιλέξει. Η όλη «επιχείρηση» θα γινότανε ιχνηλατώντας, να μη μας πάρει κανένας χαμπάρι. Και, όλα αυτά, έπρεπε να γίνουν με απόλυτη ακρίβεια. Αφού έγινε αυτή η προετοιμασία, αποχωρήσαμε από την Ακρόπολη απόλυτα ευχαριστημένοι, αφού είχαμε και τη φωτογραφία μας, ενθύμιο!

Στη φωτογραφία -ενθύμιο εικονίζονται οι: σ. Στάθης Τσεκούρας (αριστερά) και Μαρίνος Πετρούνιας που ανέβηκαν πριν την επιχείρηση στην Ακρόπολη για αναγνώριση της περιοχής

Η εξέλιξη της επιχείρησης

Αρχίζοντας αμέσως, συνεχίσαμε την προετοιμασία για την επιχείρηση. Επιλέξαμε τους πιο κατάλληλους αγωνιστές για τη συγκεκριμένη αποστολή. Βρήκαμε τους ειδικούς τεχνίτες αγωνιστές (μαραγκούς, ηλεκτρολόγους και τους χώρους που θα κάναμε την τεχνική κατασκευή κοντά στην Ακρόπολη, ώστε να μας εξυπηρετήσει και στη μεταφορά της) και σε μερικές μέρες είμαστε έτοιμοι να δράσουμε.

Ξεκινήσαμε απογευματάκι. Είχε σχεδόν σκοτεινιάσει. Είχαμε πάρει αρκετούς αγωνιστές, άντρες και κοπέλες, ο καθένας στη θέση του. Μαζί μας είχαμε και τους τεχνικούς για ό,τι χρειαζότανε. Η επιγραφή ήταν μεγάλη και βαριά, είχε μεγάλο μάκρος. Το κάθε γράμμα της είχε ένα μέτρο ύψος και, περίπου, 120 λαμπτήρες. Ηθελε μεγάλη προσοχή στη μεταφορά της. Μάλιστα, όταν ο δρόμος που κάναμε ήταν ανηφορικός και πολλές φορές είχε μεγάλο ανέβασμα, περνούσαμε μέσα από δέντρα μέχρι να φτάσουμε την άσφαλτο στους πρόποδες της Ακρόπολης κάτω από το Ερέχθειο. Μπροστά πήγαινε ο σ. Στάθης. Οταν φτάσαμε στην άσφαλτο σταθήκαμε και γίναμε όλοι ζευγάρια. Είχα την ευθύνη της περιφρούρησης της συνοδείας. Ημουνα «ζευγάρι» με τη σ. Γιούλα και ελέγχαμε την κάθε κίνηση που μπορούσε να παρουσιαστεί. Είμαστε αρκετά ζευγάρια πάνω στο δρόμο σκόρπια, ενώ προχωρούσαμε ανεβάζοντας την επιγραφή στην Ακρόπολη από το πέρασμα που είχαμε υπόψη μας.

Οι τεχνικοί ακολουθούσαν την επιγραφή. Τα ζευγάρια στο δρόμο είχαν σκορπίσει και το καθένα, σε απόσταση από το άλλο στις παρυφές του δρόμου, είχε πιάσει το πόστο του. Το δικό μας ζευγάρι είχε πιάσει θέση στην άκρη δεξιά προς την είσοδο της Ακρόπολης. Περνούσε η ώρα και η δουλιά ώσπου, κάποια στιγμή, σε απόσταση είδα να προβάλει κάποιος αστυφύλακας. Τότε, κάθισα ήσυχα πάνω σε μια πέτρα και πήρα στα γόνατά μου τη συντρόφισσα που κάναμε το ζευγάρι σαν κοπέλα μου. Το ίδιο έκαναν και τα άλλα... ζευγαράκια και το περιστατικό πέρασε, έληξε χωρίς να συμβεί τίποτα.

Σε λίγο η επιγραφή είχε μπει στη θέση της. Ο σ. ηλεκτρολόγος έκανε τη σύνδεση με ηλεκτροφόρο σύρμα μιας κολόνας του ηλεκτρικού και, στη συνέχεια, τον παρατήρησα να περνάει το καλώδιο που έρχονταν από την επιγραφή σ' ένα πεύκο και να βάζει διακόπτη στο καλώδιο. Στο σημείο αυτό, άρχισαν να αποχωρούν οι δυνάμεις μας, να κατεβαίνουν χωρίς θόρυβο στην πόλη. Μόλις αποχώρησαν όλοι, έτρεξα έστριψα το διακόπτη και είδαμε την επιγραφή να ανάβει. Τότε, αυθόρμητα, φώναξα: Αναψε, άναψε και θυμήθηκα, από το γυμνάσιο, την Κύρου ανάβαση του Ξενοφώντα, όταν φώναξε με αγωνία: Θάλαττα - θάλαττα! Δεν κράτησε όμως πολύ, έσβησε το σύνθημα... Τότε έτρεξε ο ένας ηλεκτρολόγος, κάτι έφτιαξε και άναψε σταθερά.

Εφυγα με το Στάθη και περπατώντας βιαστικά φτάσαμε στο Σύνταγμα. Πήγαμε προς τη Μ. Βρετάνια και σταθήκαμε πάνω στα σκαλιά της εισόδου του ξενοδοχείου, ξεχειλίζοντας από χαρά, καθώς βλέπαμε την όμορφη επιγραφή μας να λάμπει και καμαρώναμε.

Τη φωτεινή επιγραφή -όπως μου είπε- την είχε δει και ο σ. Ν. Κυριακίδης, βαδίζοντας την οδό Αιόλου.
Αναμμένη η επιγραφή έμεινε αρκετή ώρα, γιατί όπως μάθαμε εκ των υστέρων οι αξιωματικοί της Αστυνομίας δεν πλησιάσανε αμέσως να τη σβήσουν, φοβούμενοι ότι την είχαμε παγιδευμένη με ηλεκτρικό.
Η καθοδήγηση μας είχε δώσει ηθικούς επαίνους για την επιτυχία μας. Και, μετά από μερικές μέρες, γιορτάσαμε με την καθοδήγηση και με ένα μικρό τσιμπούσι.


Μαρίνος ΠΕΤΡΟΥΝΙΑΣ

Πηγή: εδώ

Ψεύδη και πραγματικότητα για το «Μακεδονικό ζήτημα»

Ερείπια στις Σέρρες στη διάρκεια των Βαλκανικών Πολέμων 1912 - 1913 (Ιστορικά Αρχεία Μουσείου Μπενάκη)

Πρόσφατα το «Μακεδονικό» επανήλθε στην επικαιρότητα, πυροδοτούμενο από τους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς και τις επιδιώξεις στην περιοχή (βλέπε ένταξη ΠΓΔΜ στο ΝΑΤΟ κ.λπ.) και πυροδοτώντας - ή μάλλον οξύνοντας εκ νέου - τον αστικό εθνικισμό στην ήδη πολύπαθη αυτή γωνιά των Βαλκανίων.
Τα υποκριτικά «δάκρυα» και η «αγωνία» διαφόρων αστικών εθνικιστικών τοποθετήσεων γύρω από την εξέλιξη ενός ζητήματος, για το οποίο γνωρίζουν ότι αστοί πολιτικοί (όπως ο Ελευθέριος Βενιζέλος, κ.ά.) έχουν βάλει φαρδιά - πλατιά την υπογραφή τους εδώ και πολλά χρόνια, περισσεύουν. Από την άλλη, οι ισχυρισμοί της κυβέρνησης και άλλων περί «αναβάθμισης της Ελλάδας» είναι το λιγότερο προκλητικοί, αφού είναι γνωστό τι είδους «λύσεις» έχει επιφυλάξει για μια σειρά λαούς στο παρελθόν ο «διεθνής παράγοντας» (ΟΗΕ - ΝΑΤΟ - ΕΕ), καθώς και τι επιδιώκει σήμερα.
Για να κατανοήσουμε όμως καλύτερα την ουσία του «Μακεδονικού», όσο και τους ανταγωνισμούς γύρω από αυτό, είναι απαραίτητο να ανατρέξουμε στο πώς και γιατί προέκυψε, εξελίχθηκε και κατέληξε.
Οι ρίζες του ζητήματος, βεβαίως, δεν εντοπίζονται ούτε στο αρχαίο βασίλειο των Μακεδόνων, ούτε στον δήθεν μεταπολεμικό «κομμουνιστικό επεκτατισμό» της Γιουγκοσλαβίας (όπου στέκονται διάφοροι που βρήκαν μια ακόμη αφορμή για να χύσουν την αντικομμουνιστική χολή τους). Το «Μακεδονικό ζήτημα» προέκυψε τον 19ο αιώνα και είχε να κάνει με τη διεκδίκηση και νομή της περιοχής, τμήμα τότε της οθωμανικής αυτοκρατορίας, μεταξύ των διαμορφούμενων αστικών εθνών - κρατών της Βαλκανικής.

Η Ελλάδα μετά τη Συνθήκη του Βουκουρεστίου (1913)

Ετσι, η γεωγραφική περιοχή της Μακεδονίας και το πραγματικό μωσαϊκό λαών διαφορετικής φυλετικής προέλευσης που διαβιούσαν εκεί για αιώνες, βρέθηκαν στο επίκεντρο της σύγκρουσης των μεγαλοϊδεατισμών μιας σειράς χωρών, όπου ο αλυτρωτισμός του ενός συνεπαγόταν την υποδούλωση, εκτόπιση ή ακόμα και την εξόντωση του άλλου (άλλωστε, κάπως έτσι διαμορφώθηκαν ιστορικά όλα, λίγο - πολύ, τα σύγχρονα καπιταλιστικά έθνη - κράτη). Και όλα αυτά, βεβαίως, στο γενικότερο φόντο των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων και ανταγωνισμών γύρω από την τύχη της καταρρέουσας οθωμανικής αυτοκρατορίας («Ανατολικό ζήτημα»).

Η σύγκρουση των μεγαλοϊδεατισμών στην περιοχή

Ο μεγαλοϊδεατισμός, με διάφορες βέβαια παραλλαγές, υπήρξε σε γενικές γραμμές κοινός τόπος για τον ανερχόμενο αστικό εθνικισμό σε πολλές χώρες («Μεγάλη Σερβία», «Μεγάλη Βουλγαρία», «Μεγάλη Ρουμανία», «Μεγάλη Αλβανία», αλλά και «Μεγάλη Ολλανδία», «Μεγάλη Γερμανία» κ.ο.κ.).
Από τα μέσα έως τα τέλη του 19ου αιώνα, ο ελληνικός μεγαλοϊδεατισμός, δηλαδή ο στρατηγικός προσανατολισμός της ελληνικής αστικής τάξης για επέκταση του οικονομικού - κοινωνικοπολιτικού χώρου, όπου διεκδικούσε κυρίαρχη θέση και ρόλο, άρχισε να υπονομεύεται από τις αντίστοιχες επιδιώξεις των άλλων αναδυόμενων εθνικών αστικών τάξεων και κρατών της Βαλκανικής, που εμφανίζονταν ολοένα και πιο επιθετικά ως ανταγωνίστριες δυνάμεις στο μοίρασμα εδαφών και αγορών της οθωμανικής αυτοκρατορίας.
Η Βουλγαρία διεκδικούσε τη Μακεδονία, τη Θράκη, έως και την Κωνσταντινούπολη, η Ρουμανία πρόβαλλε αξιώσεις μέχρι τη Θεσσαλία, η Σερβία επιδίωκε έξοδο τόσο στο Αιγαίο όσο και στη Μαύρη Θάλασσα, η Αλβανία διεκδικούσε την Ηπειρο, έως και την Αρτα κ.ο.κ. Αντίστοιχα, όλοι επικαλούνταν τις δικές τους ανάλογες στατιστικές, «ιστορικά δικαιώματα», αναλύσεις ειδικών κ.λπ., προκειμένου να στοιχειοθετήσουν τις επιδιώξεις τους.
Ειδικά όσον αφορά τη Μακεδονία, χαρακτηριστικά είναι τα όσα ανέφερε ο J. Angel στο έργο του «Λαοί και Εθνη των Βαλκανίων» (1920): «Ενας Ελληνας, ο Νικολαΐδης, τοποθετεί στα τρία μακεδονικά βιλαέτια (Κόσσοβο, Μοναστήρι, Σαλονίκη) 576.000 Τούρκους, 656.000 Ελληνες, 454.000 Σλάβους. Ενας Βούλγαρος, ο Κάντσεφ, τοποθετεί 489.000 Τούρκους, 225.000 Ελληνες, 1.184.000 Βούλγαρους, 700.000 Σέρβους. Ενας Σέρβος, ο Γκόπτσεβιτς, βρίσκει 231.000 Τούρκους, 201.000 Ελληνες, 57.000 Βούλγαρους, 2.048.000 Σέρβους».¹
Ανεξάρτητα, λοιπόν, από τις ιδιαίτερες εκτιμήσεις κάθε πλευράς, που εντάσσονταν στο πλαίσιο και ανάλογων σκοπιμοτήτων, το γεγονός ήταν ότι η γεωγραφική περιοχή της Μακεδονίας περιέκλειε πολλούς, διαφορετικής φυλετικής προέλευσης πληθυσμούς και πως η «λύση» του «Μακεδονικού ζητήματος», όπως επιδιωκόταν από τις αστικές τάξεις των Βαλκανίων, δεν μπορούσε να σημαίνει παρά ένα μόνο πράγμα: Αιματοχυσία.
Οπως «διορατικά» επεσήμανε ο Εμμ. Ροΐδης το 1875: «Αι επωφελέστερον εσχάτως επιδιωχθείσαι εθνογραφικαί μελέται, αποδεικνύουσι καθ' εκάστην δυσχερεστέραν πάσαν απόπειραν δικαίας διανομής της τουρκικής κληρονομίας. Τας δε δυσχερείας του έργου επαυξάνει, αδύνατον καθιστώσα οιονδήποτε συμβιβασμόν, οι παρά τοις λαοίς τούτοις επιφοίτησις της αρχής των εθνοτήτων. Καθ' ην ώραν οι πλείστοι των κατοίκων της χερσονήσου κηρύσσονται έτοιμοι να υποστώσι πάσαν καταστροφήν και εξόντωσιν μάλλον ή να υπομείνωσι την στέρησιν του αλβανισμού, βουλγαρισμού ή ρουμανισμού αυτών, τα δε παρέχοντα το πολύτιμον τούτο προνόμιον γεωγραφικά όρια ουδαμού είνε ευχάρακτα και πολλαχού ουδέ καν ορατά, ουδέ λόγος δύναται να γίνη περί αδελφικής συμβιώσεως εθνών βλεπόντων καθ' ύπνους μεγάλην Βουλγαρίαν, αρχαίαν Σερβίαν, αλβανικόν κράτος, Ρουμανίαν μέχρι Πίνδου και Ελλάδα μέχρι του Αίμου, ήτοι την ανέφικτον ανάγκην ν' αλληλοσφαγώσιν, αφού δεν υπάρχει επί του χάρτου τόπος ικανός να συνυπάρξωσι τα όνειρα ταύτα».²
Αναφερόμενος στην υπό διεκδίκηση Μακεδονία, ο αστός πολιτικός Χ. Τρικούπης είχε δηλώσει σχετικά: «Η Ελλάς ενδιαφέρεται διά την Μακεδονίαν, ήτις δύναται να διαιρεθεί εις τρία τμήματα: Την μεσημβρινήν, ήτις είναι και θα είναι ελληνική, οτιδήποτε και αν συμβεί, την κεντρικήν, την περιλαμβάνουσαν ελληνικούς πληθυσμούς και την αρκτικήν, τη μη οικούμενην υφ' Ελλήνων. Την Ελλάδα απασχολεί η Κεντρική Μακεδονία, ης οι κάτοικοι αναγνωρίζουσι τον Πατριάρχην Κωνσταντινουπόλεως και ουχί την βουλγαρικήν εξαρχίαν, αλλ' επειδή ενταύθα ο ελληνικός πληθυσμός δεν αποτελεί συναφή πληθυσμόν, είναι σχεδόν βέβαιον ότι, εάν η χώρα περιέλθη υπό τη σερβικήν κυριαρχίαν ή την βουλγαρικήν, οι κάτοικοι θα εκσλαβισθώσιν, ενώ εάν υπό την Ελλάδα θα εξελληνισθώσιν ολοσχερώς».
Σε μια άλλη περίπτωση, ο ίδιος θα προσθέσει, με την κυνικότητα του αστού πολιτικού ηγέτη: «Ο Τούρκος εκλείπει και πολύ ταχέως. Οταν έλθει ο μέγας πόλεμος, ως αφεύκτως θα συμβεί μετά τρία, πέντε, οκτώ έτη, η Μακεδονία θα γίνει Ελληνική ή Βουλγαρική κατά τον νικήσαντα. Αν τη λάβωσιν οι Βούλγαροι, δεν αμφιβάλλω ότι εντός ολίγων ετών θα είναι ικανοί να εκσλαβίσωσι τον πληθυσμόν μέχρι των Θεσσαλικών συνόρων. Αν ημείς τη λάβωμεν, θα τους κάμωμεν όλους Ελληνας μέχρι της Ανατολικής Ρωμυλίας».³

Ζυμώσεις και ένοπλη σύγκρουση

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχει το γεγονός ότι η πρώτη ένοπλη οργάνωση που συγκροτήθηκε στην περιοχή της Μακεδονίας, η Εσωτερική Μακεδονική Επαναστατική Οργάνωση ή Κομιτάτο των Σαντραλιστών (1893), πρόβαλλε ως κύριο όχι την ενσωμάτωση σε κάποιο από τα ανερχόμενα αστικά έθνη - κράτη, αλλά την κοινωνική απελευθέρωση από την τυραννία των γαιοκτημόνων, που ταυτίζονταν τότε με την οθωμανική κυριαρχία.
Πράγματι, μέλος της οργάνωσης «μπορούσε να γίνει κάθε κάτοικος της Ευρωπαϊκής Τουρκίας χωρίς καμιά διάκριση γλώσσας, εθνικότητας, θρησκείας και πολιτικοφυλετικών πεποιθήσεων» (αν και η συντριπτική πλειοψηφία της ΕΜΕΟ ήταν σλαβόφωνοι - βουλγαρογενείς), ενώ διακηρυγμένος σκοπός της ήταν «η βελτίωση της πολιτικής και κοινωνικής θέσης των κατοίκων της Μακεδονίας» και η «απαλλοτρίωση των μεγάλων τσιφλικιών προς όφελος των ακτημόνων αγροτών».⁴ Τότε ήταν που εμφανίστηκε και για πρώτη φορά το σύνθημα «η Μακεδονία στους Μακεδόνες».
Τα κοινωνικοπολιτικά, όσο και τα περί αυτονομίας αιτήματα της εν λόγω οργάνωσης έρχονταν σε αντίθεση τόσο με τις επιδιώξεις της ελληνικής, όσο και της βουλγαρικής αστικής τάξης στην περιοχή. Ετσι, στο πλαίσιο του βουλγαρικού μεγαλοϊδεατισμού, συγκροτήθηκε, δύο χρόνια μετά, η Εξωτερική Μακεδονική Επαναστατική Οργάνωση ή Κομιτάτο των Βερχοβιστών.
Μετά την ήττα της ένοπλης εξέγερσης του Ιλιντεν κατά των Οθωμανών (1903), η ΕΜΕΟ αποδυναμώθηκε, ενώ αντίστοιχα ενισχύθηκαν οι δυνάμεις που πρόσκεινταν στο βουλγαρικό αστικό εθνικισμό. Η δράση των Βουλγάρων «Κομιτατζήδων», κατά των εθνικών ή πολιτικών αντιπάλων τους, κλιμακώθηκε. Το πρώτο «ελληνικό αντάρτικο σώμα» πέρασε από τα ελληνοοθωμανικά σύνορα στη Μακεδονία το 1903, ενώ το 1904 συγκροτήθηκε το ελληνικό «Μακεδονικό Κομιτάτο».⁵ Τον Ιούλη του 1908, δρούσαν στη Μακεδονία 110 βουλγαρικά ένοπλα σώματα, 80 ελληνικά και 30 σερβικά.⁶
Στην «Ιστορία της Ελλάδας του 20ού αιώνα» διαβάζουμε σχετικά με τη δράση τους: «Το 1907, αποδόθηκαν στους [Βούλγαρους] κομιτατζήδες 519 φόνοι», εκ των οποίων οι 184 ήταν Ελλήνων, οι 86 ήταν μουσουλμάνων αμάχων, οι 71 Οθωμανών στρατιωτών, οι 49 Σέρβων, 11 Βλάχων, αλλά και 120 «βουλγαριζόντων». «Την ίδια χρονιά, στους Ελληνες αποδόθηκαν 392 φόνοι, από τους οποίους οι 320 "βουλγαριζόντων", 17 πατριαρχικών, 21 Βλάχων, 12 μουσουλμάνων και 22 Οθωμανών στρατιωτών».
Επίσης, «Τούρκοι άτακτοι σκότωσαν 172 "βουλγαρίζοντες"» και έναν Ελληνα. Την ίδια περίοδο που δεκάδες χιλιάδες Ελληνες της Ανατολικής Ρωμυλίας έγιναν πρόσφυγες εξαιτίας των βουλγαρικών διωγμών, «περισσότεροι από 100.000 Σλαβομακεδόνες μετανάστευσαν στις Ηνωμένες Πολιτείες για να γλιτώσουν από τον εφιάλτη. Δεκάδες χιλιάδες άλλοι έφυγαν πρόσφυγες στη Βουλγαρία».⁷

Οι Βαλκανικοί Πόλεμοι και η νομή της Μακεδονίας

Οι ανοικτοί «λογαριασμοί» τέθηκαν επί τάπητος κατά τον Α' Βαλκανικό Πόλεμο (1912-1913), όπου παρά τις αντιθέσεις τους, οι αστικές τάξεις των «χριστιανικών κρατών» της Βαλκανικής συνασπίστηκαν προσωρινά εναντίον της οθωμανικής αυτοκρατορίας, πετυχαίνοντας τη σχεδόν ολοκληρωτική της εκτόπιση από την περιοχή. Ωστόσο, η νομή της λείας - κυρίως επί της Μακεδονίας - μεταξύ Ελλάδας, Σερβίας και Βουλγαρίας, όξυνε ακόμη περισσότερο τους ανταγωνισμούς μεταξύ τους, πυροδοτώντας έναν νέο Βαλκανικό Πόλεμο (1913).
Προϊόν αυτού του πολέμου υπήρξε η Συνθήκη του Βουκουρεστίου, με την οποία περίπου το 51% της Μακεδονίας περιήλθε στην Ελλάδα, το 39% στη Σερβία, το 9,5% στη Βουλγαρία και το 0,5% στο νεοσύστατο κράτος της Αλβανίας.
Η Μακεδονία συνέχισε να αποτελεί «μήλον της έριδος» και διαπραγματευτικό χαρτί στη γενικότερη ιμπεριαλιστική αναδιανομή του κόσμου κατά τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο (1914-1918). Ενδεικτική ήταν η πρόταση Βενιζέλου το 1915 για παραχώρηση της περιοχής Καβάλας - Δράμας - Σαριμπασάν (Νέστος) στη Βουλγαρία, έναντι εδαφών στη Μικρά Ασία.
Η συναλλαγή εντασσόταν στην προσπάθεια προσέλκυσης της Βουλγαρίας στο ιμπεριαλιστικό στρατόπεδο της Αντάντ, σε συνδυασμό με τις επιδιώξεις της ελληνικής αστικής τάξης για επέκταση σε σαφώς πλουσιότερες περιοχές. Ωστόσο, η προτεινόμενη συναλλαγή δεν προχώρησε, αφού η Βουλγαρία συντάχθηκε τελικά με τις Κεντρικές Δυνάμεις (Γερμανία κ.λπ.). Ετσι, η εν λόγω περιοχή της Μακεδονίας παρέμεινε στην Ελλάδα.
Παρ' όλα αυτά, θα έπρεπε να μεσολαβήσει ακόμη μια δεκαετία μέχρις ότου η εθνολογική σύνθεση της Μακεδονίας (του ελληνικού τμήματος) φτάσει να προσομοιάζει τη σημερινή. Πράγματι, σύμφωνα με Εκθεση της Ελληνικής Επιτροπής για την Αποκατάσταση των Προσφύγων, οι Ελληνες το 1912 αποτελούσαν μόλις το 42,6% του συνόλου του πληθυσμού της, με τους μουσουλμάνους (τουρκογενείς, Αλβανοί κ.ά.) να έρχονται από κοντά δεύτεροι (39,4%) και τους σλαβόφωνους (που αναφέρονται ως «Βούλγαροι») να ακολουθούν (9,9%). Ενδεικτικά, στην περιφέρεια της Δράμας οι Ελληνες αποτελούσαν το 15%, του Σιδηροκάστρου το 19%, της Θεσσαλονίκης και της Καβάλας το 29%, της Φλώρινας το 32% κ.ο.κ.⁸
Η πληθυσμιακή αυτή σύνθεση άλλαξε άρδην μετά την Ανταλλαγή των Πληθυσμών, όπου τους 475.000 μουσουλμάνους «αντικατέστησαν» περίπου 638.000 πρόσφυγες της Μικράς Ασίας και του Πόντου (οι σλαβόφωνοι πληθυσμοί επίσης μειώθηκαν κατά 30%), με αποτέλεσμα τη σχεδόν καθολική εθνολογική ομογενοποίηση («ελληνοποίηση») της περιοχής (88,8%).

Ορισμένα συμπεράσματα

Η Μακεδονία, ως ευρύτερη γεωγραφική περιοχή, δεν «ανήκει» κατ' αποκλειστικότητα σε κανένα έθνος ή κράτος. Περιέκλειε - και συνεχίζει να περικλείει - πολλές εθνότητες, ενώ σήμερα είναι κατατετμημένη σε τέσσερα διαφορετικά κράτη.
Η «ονοματολογία», αποσπασμένη από το χαρακτήρα της εσωτερικής και εξωτερικής πολιτικής ενός κράτους, δεν αγγίζει την ουσία του ζητήματος. Και είναι γεγονός πως η χρησιμοποιούμενη ονομασία από το νεοσύστατο κράτος της ΠΓΔΜ συνδέθηκε με αλυτρωτικές επιδιώξεις και ως προς το τμήμα της Μακεδονίας που ανήκει στην ελληνική επικράτεια. Οι αλυτρωτικές αυτές επιδιώξεις αποτυπώθηκαν, μεταξύ άλλων, στο Σύνταγμα του εν λόγω κράτους, στα σύμβολα και τις αναφορές στο αρχαίο Μακεδονικό βασίλειο, που χρησιμοποιήθηκαν ευρέως, κ.ο.κ.
Βεβαίως, μετά από σχεδόν 25 χρόνια, οι σχέσεις των δύο κρατών - Ελλάδας και ΠΓΔΜ - ομαλοποιήθηκαν αρκετά στην πράξη, στο πλαίσιο των καπιταλιστικών σχέσεων. Η Ελλάδα έχει σημαντικές άμεσες ξένες επενδύσεις στην ΠΓΔΜ, ενώ και τα δύο κράτη ενδιαφέρονται για την ένταξή της στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ. Το τελευταίο, μάλιστα, αποτελεί ενιαία επιδίωξη της αστικής τάξης της Ελλάδας, παρότι η ένταση των εθνικισμών συχνά έχει και κίνητρα που σχετίζονται με τις ιδιαίτερες πολιτικές επιδιώξεις κάθε αστικού κόμματος.
Ετσι, λοιπόν, ενισχύεται η υποδαύλιση του αστικού εθνικισμού στους λαούς και η ένταξη/στοίχισή τους πίσω από διάφορες αστικές πολιτικές δυνάμεις, από τις γενικότερες επιδιώξεις των ντόπιων αστικών τους τάξεων, αλλά και τους σχεδιασμούς των διεθνών τους συμμάχων.
Οι λαοί της Βαλκανικής έχουν πληρώσει πολύ ακριβά (με εκατόμβες νεκρών και εκατοντάδες χιλιάδες ξεριζωμένων) τους ανταγωνισμούς και τις επιδιώξεις των εθνικών αστικών τους τάξεων διαχρονικά. Επομένως, η αναζωπύρωση των αλυτρωτισμών στα Βαλκάνια, εντασσόμενων στους ευρύτερους γεωστρατηγικούς σχεδιασμούς, σε καμιά περίπτωση δεν εξυπηρετεί τα συμφέροντα των εκμεταλλευόμενων, σε οποιαδήποτε πλευρά των συνόρων και αν βρίσκονται. Η γνώση της Ιστορίας και η συνείδηση των πραγματικών αιτιών γύρω από τα όσα διαδραματίζονται σήμερα στην περιοχή μας, αποτελούν βασική προϋπόθεση για να μη βρεθούν ξανά οι λαοί σε νέο αιματοκύλισμα «κάτω από ξένη σημαία».
Το ΚΚΕ καλεί το λαό μας και τους λαούς της περιοχής να δυναμώσουν την πάλη κατά των ιμπεριαλιστικών σχεδιασμών, κατά του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, των ξένων στρατιωτικών βάσεων στην περιοχή.
Η αντιμετώπιση του αλυτρωτισμού προέχει και προϋποθέτει την αλλαγή του Συντάγματος της ΠΓΔΜ, τη ρητή διατήρηση των συνόρων και την αποτροπή ανακίνησης εθνικιστικών επιδιώξεων. Η συζήτηση για το όνομα με σύνθετη ονομασία, που θα περιέχει το όνομα Μακεδονία ή παράγωγά του, με αυστηρό γεωγραφικό προσδιορισμό, προϋποθέτει την επίλυση όλων των παραπάνω προβλημάτων και βεβαίως ξεκαθάρισμα πως πρόκειται για ένα όνομα για όλες τις χρήσεις, χωρίς «ήξεις αφήξεις».
Παραπομπές:
1. Ζέβγος Γ., «Σύντομη Μελέτη της Νεοελληνικής Ιστορίας», τ.Β', εκδ. «Τα Νέα Βιβλία», Αθήνα, 1946, σελ. 133-134.
2. Ζέβγος Γ., «Σύντομη Μελέτη της Νεοελληνικής Ιστορίας», τ.Β', εκδ. «Τα Νέα Βιβλία», Αθήνα, 1946, σελ. 94-95.
3. Κορδάτος Γ., «Μεγάλη Ιστορία της Ελλάδας», τ.12, σελ. 478-479, 499.
4. Κορδάτος Γ., «Μεγάλη Ιστορία της Ελλάδας», τ.12, σελ. 39-45.
5. ΓΕΣ, «Ο Μακεδονικός Αγώνας και τα γεγονότα στη Θράκη (1904-1908)», εκδ. ΔΙΣ, Αθήνα, 1998, σελ. 144 κ.ε.
6. «Ιστορία του Ελληνικού Εθνους», τ. ΙΔ, Εκδοτική Αθηνών, Αθήνα, 1977, σελ. 253.
7. «Ιστορία της Ελλάδας του 20ού αιώνα», τ.Α2, εκδ. «Βιβλιόραμα», Αθήνα, σελ. 163.
8. Βλέπε σχετικό Παράρτημα στο Greek Refugee Settlement Commission, Greek Refugee Settlement, εκδ. «League of Nations», Geneva, 1926.

Η ανάπτυξή τους «χτίζεται» πάνω στα νεκροταφεία των εργατικών δικαιωμάτων

Μέσα σε κλίμα καλλιέργειας προσδοκιών απ' την κυβέρνηση για έξοδο από τα μνημόνια και ανάπτυξη, έχουν πραγματοποιηθεί σειρά «αναπτυξιακών» συνεδρίων που διοργανώνει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ στις περιφέρειες της χώρας. Το 9ο κατά σειρά «αναπτυξιακό» συνέδριο πραγματοποιείται στην Περιφέρεια Δυτικής Ελλάδας στις 5 και 6/2/18.

Η κυβέρνηση πρωτοστατεί στο να προπαγανδίζει την έξοδο από τα μνημόνια και τα οφέλη από τη μεταμνημονιακή ανάπτυξη, ενώ η Περιφέρεια τονίζει τη σημασία της υπόψη διαφημιζόμενης ανάπτυξης για τον τόπο μας. Δεν μας εκπλήσσει η ταύτιση της Περιφέρειας Δυτικής Ελλάδας με την κυβερνητική πολιτική και προπαγάνδα, γιατί γνωρίζουμε ότι ανεξάρτητα από πολιτικές ταμπέλες που προβάλλουν, αλλά και τις εκλογικές στηρίξεις που είχαν, κινούνται στις ράγες της ίδιας στρατηγικής που δεκαετίες εφαρμόζεται στη χώρα μας, με καπιταλιστική κρίση και μη.
Ας πάρουμε ως δεδομένο ότι θα βγούμε από τα μνημόνια.
Σημαίνει ότι θα καταργηθούν οι μνημονιακοί νόμοι των κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ - ΝΔ - ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ;
Οτι ο τσακισμένος από τις πολιτικές τους λαός μας, με τις στρατιές των ανέργων, θα αρχίσει να ανακάμπτει; Οτι θα σταματήσουν οι πλειστηριασμοί και τα κάθε είδους χαράτσια; Οτι θα αποκατασταθεί το τσεκούρωμα κατά 40% και 50% των μισθών και συντάξεων ή θα επανέλθουν ο 13ος και ο 14ος μισθός; Οτι θα επανέλθουν οι Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας; Οτι θα χρηματοδοτηθεί η Τοπική Διοίκηση; Οτι θα καταργηθούν οι απαγορεύσεις των προσλήψεων και θα δούμε προσλήψεις σε μόνιμες θέσεις εργασίας στους δήμους, στις Περιφέρειες, στην Υγεία, στην Εκπαίδευση κ.λπ.;

Eurokinissi

Ολυμπία οδός: Μία χαρακτηριστική περίπτωση του τι σημαίνει καπιταλιστική ανάπτυξη. Οι κατασκευαστές έλαβαν δύο και τρεις φορές πάνω από τα ποσά που προβλέπονταν για την κατασκευή με βάση τη σύμβαση. Οι εργαζόμενοι που την κατασκεύασαν πήραν μειώσεις μισθών και απολύσεις. Για τη χρήση της ο λαός πληρώνει υπέρογκα διόδια

Οτι στο δήμο Πατρέων, που από το 2011 μέχρι το 2017 είχαμε 567 αποχωρήσεις μόνιμου προσωπικού χωρίς καμιά αναπλήρωση, θα αλλάξει το τοπίο με μόνιμες προσλήψεις; Οτι στις Κοινωνικές Υπηρεσίες του δήμου, Δημοτικοί Παιδικοί Σταθμοί, Δημοτικό Βρεφοκομείο, ΚΔΑΠ, ΚΔΑΠ - ΜΕΑ, «Βοήθεια στο Σπίτι», που το 50% - 75% του προσωπικού είναι με προγράμματα, θα έχουμε εργαζόμενους με μόνιμη εργασία; Οτι οι σχολικές καθαρίστριες, που είναι αμειβόμενες ανά αίθουσα, με εξευτελιστικούς μισθούς από 150 μέχρι 250 ευρώ, θα δουν δουλειά με δικαιώματα; Οτι θα σταματήσει να αντικαθίσταται η μόνιμη σχέση εργασίας με εκμεταλλευτικές εργασιακές σχέσεις για το προσωπικό; Οτι θα σταματήσει η επιχειρούμενη από την κυβέρνηση διείσδυση των ΜΚΟ και των Κοινωνικών Συνεταιριστικών Επιχειρήσεων;
Σημαίνει τελικά ότι οι κατακτήσεις που απέδωσε η ταξική πάλη στη χώρα μας, σε διαδρομή δεκαετιών, και που Ευρωπαϊκή Ενωση και κυβερνήσεις του κεφαλαίου ΠΑΣΟΚ - ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ τις ανέτρεψαν, θα επανέλθουν; Τίποτα από τα παραπάνω δεν θα αλλάξει, τίποτα δεν θα επανέλθει με τη διαφημιζόμενη έξοδο από τα μνημόνια.

Ανάπτυξη για τα συμφέροντα των επιχειρηματικών ομίλων

Ας πάμε τώρα στην ανάπτυξη. Από τις δεκαετίες του '80 και του '90, γιατί και τότε για ανάπτυξη μιλούσαν οι κυβερνήσεις και οι βιομήχανοι που δραστηριοποιούνταν στην Περιφέρειά μας, έπαιρναν τις μεγαλοεπιχειρήσεις τους και τις πήγαιναν σε άλλες χώρες, γιατί εκεί έβρισκαν δούλους αντί για εργαζόμενους. Συνέχιζε η κάθε κυβέρνηση να προσελκύει επενδυτές με νέα μέτρα υπέρ αυτών και συρρίκνωνε τα εργατικά δικαιώματα, για την «ανάπτυξη» και «δημιουργία νέων θέσεων εργασίας». Χρηματοδοτήσεις από τον κρατικό προϋπολογισμό για εξυγίανση επιχειρήσεων που αφού τις εισέπρατταν, έβαζαν λουκέτο. Φοροαπαλλαγές για το κεφάλαιο για να επενδύσει, φοροληστείες για το λαό, με τους δείκτες ανεργίας να αυξάνονται.
Πούλησαν λιμάνια, αεροδρόμια, οδικές αρτηρίες, γέφυρες για την ανάπτυξη. Την καπιταλιστική ανάπτυξη. Υπήρξε ανάπτυξη; Υπήρξε. Τι απέδωσε στο λαό; Ανεργία, μισθούς στα τάρταρα, αλλά στους επενδυτές και μεγαλοκατασκευαστές τεράστια ποσότητα πλούτου. Στην καπιταλιστική κρίση που βιώνουμε, υπάρχει ανάπτυξη; Υπάρχει. Στην Περιφέρειά μας έγιναν έργα; Εγιναν. Πόσο κόστισαν; Η Περιμετρική, για παράδειγμα, δύο και τρεις φορές πάνω από τα συμφωνηθέντα με απαίτηση των μεγαλοκατασκευαστών. Από πού τα χρήματα; Από τη φοροληστεία του λαού. Την ίδια ώρα που κυβερνήσεις και Περιφέρεια Δυτικής Ελλάδας ικανοποιούσαν τις απαιτήσεις των κατασκευαστών, στους εργαζόμενους που την κατασκεύαζαν, μείωναν τους μισθούς και άλλους τους απέλυαν.
Εργα και τώρα γίνονται; Γίνονται. Εθνικές οδοί όπως π.χ. Ολυμπία - Ιόνια - Εγνατία και άλλα επίσης. Για την Ολυμπία οδό π.χ., δύο και τρεις φορές πάνω από τα ποσά που προβλέπονταν για την κατασκευή με βάση τη σύμβαση.
Στους εργαζόμενους που την κατασκεύασαν; Μειώσεις μισθών και απολύσεις.
Ποιος ωφελείται; Οι επιχειρηματικοί όμιλοι στους οποίους έχουν παραχωρηθεί οι Εθνικές οδοί, εισπράττοντας δυσβάσταχτα διόδια, με τα πλατιά λαϊκά στρώματα να οδηγούνται λόγω οικονομικής αδυναμίας στους επαρχιακούς δρόμους και παλιές Εθνικές οδούς, που παραμένουν παγίδα θανάτου έχοντας εγκαταλειφθεί στην τύχη τους, αφού δεν είναι πεδίο κερδοφορίας.
Νέα προνόμια τάζει ο υπουργός Εσωτερικών κ. Σκουρλέτης στο μεγαλοεπιχειρηματικό κεφάλαιο «Η φορολόγησή του πρέπει να μειωθεί άμεσα», λέει, την ίδια ώρα που αυξάνει η κυβέρνηση το αφορολόγητο σε μισθωτούς και συνταξιούχους. Αυτό ανέφερε σε συνέδριο στην περιοχή μας που πρόσφατα διοργάνωσε η Περιφέρεια Δυτικής Ελλάδας (δηλαδή ΠΑΣΟΚ), με θέμα «συμμαχία για την επιχειρηματικότητα». Συμμαχία για παραπέρα εξόντωση του λαού δηλαδή.

Θερίζουν φτώχεια και ανεργία στην Πάτρα

Ας δούμε μερικά στοιχεία για το δήμο μας από την ανάπτυξη που έφεραν και ας βγάλουμε συμπεράσματα για την ανάπτυξη που θα μιλήσουν στο συνέδριο.
34.000 είναι οι καταγεγραμμένοι άνεργοι στην πόλη μας από τον ΟΑΕΔ, ενώ μαζί με τους μη εγγεγραμμένους ο αριθμός πολλαπλασιάζεται.
12.000 οικογένειες, δηλαδή πάνω από 35.000 συνδημότες μας, είναι εγγεγραμμένοι στο Κοινωνικό Εισόδημα Αλληλεγγύης.
1.600 οικογένειες στην τράπεζα τροφίμων του δήμου.
Συσσίτια, άστεγοι, εξαθλίωση, πείνα ήταν η ανάπτυξή τους.
Στη δομή που έχουμε δημιουργήσει στο δήμο με επικεφαλής τον αντιδήμαρχο για την προστασία της πρώτης κατοικίας από τους πλειστηριασμούς, κάθε μέρα έρχονται συνδημότες μας που χάνουν τα σπίτια τους από τις πολιτικές τους.
Και πρέπει όλοι να αναρωτηθούν τι είναι πραγματικά αυτό που φταίει για την ανεργία, τη φτώχεια, τα συσσίτια, τη λαϊκή χρεοκοπία που αντιμετωπίζει ο λαός μας.
Θα διαπιστώσουν ότι η προσέλκυση επενδύσεων, η ανταγωνιστικότητα, η κατοχύρωση της καπιταλιστικής ανάπτυξης, προϋποθέτουν την απόλυτη και σχετική φτώχεια για τους πολλούς.

Τα ζητήματα που ιεραρχούν ως κύρια

Ποια ζητήματα ιεραρχούνται για την περιοχή μας μπροστά στο «αναπτυξιακό» συνέδριο:

• Ενέργεια «απελευθερωμένη» στα χέρια μεγάλων μονοπωλιακών ομίλων. Προχωράνε οι σχεδιασμοί με ενεργή εμπλοκή της Περιφέρειας Δυτικής Ελλάδας, για δίκτυα διανομής και υποθαλάσσιους αγωγούς φυσικού αερίου. Ηλεκτρικό ρεύμα πανάκριβο για το λαό και σπίτια στο σκοτάδι.

Τα οικόπεδα υδρογονανθράκων στο Ιόνιο χαρίζονται στους μονοπωλιακούς ομίλους. Μέσω ευρωπαϊκού προγράμματος, σχεδιάζεται η εγκατάσταση μονάδας υγροποιημένου φυσικού αερίου στο Νέο Λιμάνι, για να εξυπηρετήσει τις ανάγκες εφοπλιστικού και βιομηχανικού κεφαλαίου. Προχωρά η δημιουργία μιας «πυριτιδαποθήκης» μέσα στον αστικό ιστό της Πάτρας. Την ίδια ώρα, η Ενέργεια είναι πανάκριβη για το λαό και πληθαίνουν οι καταγγελίες που φτάνουν στο δήμο για σπίτια που μένουν στο σκοτάδι.

• Μεταφορές: Με την επέκταση της σιδηροδρομικής γραμμής, ο υπάρχων σχεδιασμός τους προβλέπει επίγεια διέλευση που θα κόψει στη μέση την Πάτρα.
• Περιβάλλον: Ανάπτυξη λένε με «σεβασμό» στους φυσικούς πόρους. Πότε καπιταλιστική ανάπτυξη σεβάστηκε περιβάλλον και φυσικούς πόρους; Ποτέ. Φόρο περιβάλλοντος θέλουν να βάλουν μέσω του λογαριασμού του νερού και φόρο ταφής απορριμμάτων.
• Το φράγμα Πείρου - Παραπείρου, έργο αναγκαίο για την κάλυψη λαϊκών αναγκών, δεν ολοκληρώνεται με ευθύνη των μέχρι σήμερα κυβερνήσεων. Δεν προβλέπονται οι αναγκαίες πιστώσεις από τον κρατικό προϋπολογισμό για τη λειτουργία και συντήρησή του.

Ο κοινός παρονομαστής των παραπάνω είναι ότι έργα που τα 'χει ανάγκη ο λαός μας, σχεδιάζονται και υλοποιούνται με άξονα τις ανάγκες του κεφαλαίου.
Ανάπτυξη προς όφελος του κεφαλαίου, όμως, η ιστορία έχει αποδείξει πως δεν σημαίνει καλύτερη ζωή και δουλειά με δικαιώματα για τους εργαζόμενους. Αντίθετα.
Ενώ «η ανάπτυξη έρχεται», δεν μπορεί να φέρει δουλειά για όλους, δουλειά με δικαιώματα.
Η δημοτική αρχή έφερε το θέμα του «αναπτυξιακού» συνεδρίου κυβέρνησης και Περιφέρειας για συζήτηση στο Δημοτικό Συμβούλιο. Πιστές οι δημοτικές παρατάξεις ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ στις εντολές κυβέρνησης - Περιφέρειας - κεφαλαίου. Για την «ανάπτυξη» ξανά. Την «ανάπτυξη» που έφεραν στην περιοχή μας χρόνια τώρα με τις κυβερνήσεις τους, την Περιφέρεια και το δήμο, όπου χρόνια είχαν την πλειοψηφία, καταδικάζοντας τον Πατραϊκό λαό.

Ο λαός θα αγωνίζεται έξω από την αίθουσα του συνεδρίου

Και πού θα στηριχτεί η ανάπτυξή τους αυτή;
Πάνω στα νεκροταφεία των εργατικών δικαιωμάτων που αφαίρεσαν με την καπιταλιστική κρίση. Γι' αυτό και η κυβέρνηση παίρνει τα μέτρα της.
Ψηφίζει τον περιορισμό και την κατάργηση του απεργιακού δικαιώματος των εργαζομένων, που κατακτήθηκε με αγώνες και αίμα, απέναντι στο κεφάλαιο και το αστικό κράτος.
Γιατί γνωρίζουν ότι τίποτα δεν θα αλλάξει ούτε με την πιθανή έξοδο από τα μνημόνια και όσα αυτά έφεραν, ούτε με τη μεταμνημονιακή «ανάπτυξη».
Αυτό, δε, το γνωρίζει και ο ίδιος ο λαός, που τσακίστηκε από τις πολιτικές τους. Και αυτός ο λαός δεν θα είναι μέσα στην αίθουσα του συνεδρίου, αλλά έξω και θα αγωνίζεται για την ίδια του τη ζωή και για ζωή με δικαιώματα
Εκεί μαζί του θα βρίσκεται η δημοτική αρχή της Πάτρας, με τις θέσεις της και τις αποφάσεις του Δημοτικού μας Συμβουλίου, για τις οποίες εμπόδιο για την υλοποίησή τους είναι οι κυβερνήσεις του κεφαλαίου και όλα τα αστικά κόμματα που το υπηρετούν.
Γνωρίζουμε ότι αυτό το πλαίσιο των διεκδικήσεων, για να καρποφορήσει, απαιτεί αγώνα και σύγκρουση με τις αντιλαϊκές πολιτικές.
Εχουμε επιλέξει μετερίζι όμως και ασκούντες ακόμα τη διοίκηση του δήμου ως δημοτική αρχή. Και αυτό το μετερίζι δεν είναι των κυβερνήσεων και Περιφερειών της καπιταλιστικής ανάπτυξης και λεηλασίας του λαού.
Είναι το μετερίζι του αγώνα, για την ικανοποίηση όλων των σύγχρονων αναγκών του λαού μας.

Διονύσης ΠΛΕΣΣΑΣ
Αντιδήμαρχος Πατρέων