Η “Χρυσή Αυγή” δεν είναι κόμμα και δρα με τον μανδύα πατριωτικού σχήματος

Κατιούσα

Την Κατερίνη επισκέφτηκε  κουστωδία της «χρυσής αυγής» με επικεφαλή τον αρχηγό της, Νίκο Μιχαλολιάκο, σε περιοδεία που έκανε η «χρυσή αυγή»  στην Κεντρική Μακεδονία, την Παρασκευή 7 Δεκεμβρίου.
Βλέπετε  θεωρούν τον νομό και την περιοχή της Κεντρικής Μακεδονίας  προνομιακές περιοχές   άντλησης ψήφων. Αυτό βέβαια  δεν τους εμποδίζει να στήνουν ακροατήρια με δεκάδες μεταφερόμενους υποστηριχτές και στελέχη της «χρυσής αυγής», για να δημιουργούν τεχνητό κλίμα ενθουσιασμού, όπως είδαμε και στην πόλη της Κατερίνης.
Αλλά αυτό είναι δικαίωμα τους σε τελική ανάλυση.
Έχει μια αξία εδώ να υπενθυμίσουμε τι έλεγε το πρωτοπαλίκαρο του Νίκου Μιχαλολιάκου, Σωτήρης Δεβελέκος,  σε τηλεφωνική επικοινωνία με μέλος της «χρυσής αυγής», 3 μέρες μετά από την δολοφονία του Παύλου Φύσα, για τους ψηφοφόρους της «χρυσής αυγής».
Ακουστικό υλικό που αποτελεί ντοκουμέντο και ακούστηκε  στην δίκη της.
Συνομιλία ( αριθμός 9173) από τα πρακτικά της δίκης, Δεβελέκος, “τους ψηφοφόρους τους έχουμε μόνο να μας ψηφίζουν, μόνο για αυτό, για τίποτα άλλο, δεν τους θέλουμε για τίποτα άλλο”. Και όλη αυτή η στιχομυθία  συνοδευόταν, με «διακοσμητικά» επίθετα , καθόλου κολακευτικά, για τους ψηφοφόρους της «χρυσής αυγής».
Η «χρυσή αυγή» έρχεται για να θρέψει καρπούς, αφού προσπάθησε να ρίξει το δηλητήριο της μισαλλοδοξίας και του εθνικισμού μέσα στα σχολεία.
Η επικίνδυνη ρητορεία της δεν είναι τίποτα άλλο, από την αθώωση εκείνων των δυνάμεων, πολιτικών, κοινωνικών, που έχουν συμφέρον από την ένταση μεταξύ των λαών, για την προώθηση  των μεσοπρόθεσμων και μακροπρόθεσμων  οικονομικών και γεωπολιτικών τους συμφερόντων.
Εκεί αποσκοπεί η στρεβλή διάδοση του πατριωτισμού που περιέχει σπέρματα αλυτρωτισμού, μισαλλόδοξου φανατισμού, ρατσισμού, εθνικισμού, χαρακτηριστικά που δεν έχουν καμιά σχέση με τον πατριωτισμό του λαού και της νεολαίας.
Αυτόν τον εθνικισμό καλλιεργεί και συντηρεί ο ιμπεριαλισμός κυρίως στα κράτη των Βαλκανίων και όχι μόνο, ώστε πιο εύκολα να διεισδύει και να παίζει τον ρόλο του «χωροφύλακα», τον προστάτη ισχυρών οικονομικών συμφερόντων, κυρίως στον τομέα της ενέργειας και μεταφοράς προϊόντων.
Η μετατροπή της χώρας μας και γενικά της περιοχής σε διαμετακομιστικό κέντρο και πέρασμα αγωγών ενέργειας,  αποτελεί στρατηγική επιλογή  ισχυρών μονοπωλιακών  συμφερόντων των ΗΠΑ και της Ε.Ε, μαζί και της εγχώριας αστικής τάξης.
Αυτή η επιλογή περνάει  μέσα από οξυμένες αντιθέσεις και ανταγωνισμούς κυρίως με το Ρωσικό κεφάλαιο, ανταγωνισμοί που μπορούν να πάρουν απρόβλεπτες διαστάσεις, μέσα από μια γενικευμένη σύρραξη,  με θύματα τους λαούς.
Οι στρατηγικές αυτές βρίσκουν αντανάκλαση και στην απαράδεκτη συμφωνία των Πρεσπών, που αποτελεί συμφωνία αμερικανονατοικής έμπνευσης, με την συνδρομή της Ε.Ε, για να ολοκληρωθεί η ευρωνατοική ολοκλήρωση των δυτικών Βαλκανίων και να μειωθεί η Ρωσική επιρροή.
Αυτά τα ιμπεριαλιστικά σχέδια που αποτελούν την καύσιμη υλη για εχθροπραξίες, καλύπτουν οι εθνικιστές όλων των αποχρώσεων, σε κάθε χώρα, για να παρασύρουν τους λαούς πιο εύκολα σε μια γενικευμένη σύρραξη, για τα συμφέροντα των μονοπωλίων και ισχυρών καπιταλιστικών κέντρων.
Μόνο δουλοπρεπής και όχι πατριωτική στάση είναι η σύμπλευση της χώρας με κάποιο ιμπεριαλιστικό κέντρο η πόλο, αφού οι φασίστες και εθνικιστές έγιναν στις μέρες μας Ρωσόφιλοι και συμπράττουν με τα συμφέροντα του Ρωσικού κεφαλαίου, της Ρωσικής αστικής τάξης.
Αυτή είναι και η στρατηγική της «χρυσής αυγής» που προσπαθεί την «εθνικοσοσιαλιστική» της οργάνωση, να την παρουσιάσει σαν κόμμα και μάλιστα «πατριωτικό».
Η λατρεία των ναζιστικών συμβόλων από τα στελέχη της είναι γνωστή. Έχουν εκτεθεί  σε φωτογραφίες εκατοντάδες φορές να χαιρετίζουν ναζιστικά μπροστά σε σβάστικες και να μην έχουν κανένα θέμα με αυτό.
Η «χρυσή αυγή» απότοκο της καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης, με τον απροκάλυπτο, πρωτόγονο, αντικομουνισμό της, έχει αναλάβει τον ρόλο «μπράβου», για την προάσπιση ισχυρών καπιταλιστικών συμφερόντων κυρίως στο εφοπλιστικό κλάδο.
Αναδιατάχτηκε στο αστικό πολιτικό σκηνικό για αυτό ακριβώς τον λόγο. Σε περιόδους κρίσης και αστάθειας του αστικού πολιτικού συστήματος, να βάλει εμπόδια σε κάθε προσπάθεια του λαού, για χειραφέτηση του από την αστική πολιτική και αστική ιδεολογία,  εμπόδια στην ριζοσπαστικοποίηση του, στην προοπτική της πάλης, για άλλη οργάνωση οικονομίας – κοινωνίας.
Αυτή την προοπτική για λογαριασμό των μεγάλων  αφεντικών και του συστήματος, πολεμάει μετά βδελυγμίας η «χρυσή αυγή».
Από αυτή την σκοπιά είναι δύναμη αντιλαϊκή, αντιδραστική και ταξικά εχθρική  για τα συμφέροντα του λαού, που τον εμπαίζει με τον πατριδοκάπηλο λόγο της.
Όσα παιχνίδια και να παίζει συγκαλυμμένα, όπως η προσπάθεια της να μπει στα σχολεία και να μετατρέψει τους μαθητές σε φανατικούς εθνικιστές,   «σκοπιανοφάγους», θα μείνουν στα χαρτιά.
Ο λαός και η νεολαία ένα δρόμο έχουν συμφέρον να ακολουθήσουν. Αυτόν της ανυπακοής σε Ε.Ε – ΝΑΤΟ – ΗΠΑ, να αντισταθούν στα πολεμοκάπηλα σχέδια των  ιμπεριαλιστών που είναι η άλλη όψη του ίδιου νομίσματος των πολιτικών που  φτωχοποιούν  και εξαθλιώνουν τον λαό μας και γενικότερα τους  λαούς του κόσμου, για να αυγατίζουν τα κέρδη των λίγων, σε συνθήκες οξυμένου ανταγωνισμού.
Με την ταξική ενότητα των εργαζομένων, με κοινωνική αντικαπιταλιστική – αντιμονοπωλιακή συμμαχία, ο λαός μαζικά, οργανωμένα, μαχητικά, μπορεί να αντεπιτεθεί κα να νικήσει.
Σε αυτή την κατεύθυνση η ισχυροποίηση του ΚΚΕ σε όλα τα επίπεδα, αποτελεί την μοναδική εγγύηση, για την νικηφόρα έκβαση της λαϊκής πάλης, του λαϊκού αγώνα.

Τιτίκα Σαριγκούλη: “Το νέο αίμα του Κόμματος να φτάσει την υπόθεσή μας ακόμα πιο μακριά!”

Κατιούσα

Σταθερά στο πλευρό του κόμματος, η δημοφιλής ηθοποιός Τιτίκα Σαριγκούλη δε θα μπορούσε να λείψει από τις ευχές για τα 100 χρόνια του ΚΚΕ, με το δικό της, πάντα ιδιαίτερο τρόπο: «Το κυριότερο όλων είναι ότι το ΚΚΕ, από την ίδρυσή του κιόλας, αγκάλιασε την εργατική τάξη, τη μόνη τάξη που μπορεί να αντισταθεί και να πολεμήσει μέχρι τέλους τον καπιταλισμό. Τρανό παράδειγμα η Οκτωβριανή Επανάσταση. Γι’ αυτό και πολεμιέται τόσο η Επανάσταση, όσο και η οικοδόμηση του σοσιαλισμού στα χρόνια του Στάλιν, μέχρι και τις μέρες μας.
Το ΚΚΕ ήταν το Κόμμα που αντιστάθηκε και στον ιταλοελληνικό πόλεμο, που δημιούργησε την Εθνική Αντίσταση, που μπήκε μπροστά στον ΔΣΕ.
Το νέο αίμα του Κόμματος να φτάσει την υπόθεσή μας ακόμα πιο μακριά!».

Ο χρόνος μετράει αντίστροφα για το metal event της ΚΝΕ με το Σάββα Κωφίδη (VIDEO)

1

Κατιούσα

Σε ρυθμούς μεταλλικούς κινείται αυτές τις μέρες η Θεσσαλονίκη, σε αναμονή του metal event που διοργανώνουν  η ΚΟΒ Α’ Διαμερίσματος Θεσσαλονίκης του ΚΚΕ και η ΟΒ Κέντρου – Άνω Πόλης της ΚΝΕ αυτή την Πέμπτη στις 9.30.
Τόπος συνάντησης ο πολυχώρος “APODEC” στην οδό Στρατηγού Σφέτσου 3 (πίσω από τα δικαστήρια)
Σε ρόλο guest dj ο Σάββας Κωφίδης

Για το γεγονός κυκλοφόρησε Σποτ με την “αντίστροφη μέτρηση”, κρατώντας το σασπένς στα ύψη:

Όσοι πιστοί σπεύσατε για προσκλήσεις στις οργανώσεις.

«Ο Ζέρβας έναν ήχο αγαπούσε: της λίρας, κι ένα βρόντο σκιαζόταν: της κουμπούρας»

Κατιούσα

Σαν σήμερα, στις 9 του Σεπτέμβρη 1941, ιδρύθηκε ο Εθνικός Δημοκρατικός Ελληνικός Σύνδεσμος (ΕΔΕΣ) με επικεφαλής τον συνταγματάρχη Ναπολέοντα Ζέρβα. Βασικός σκοπός της ίδρυσής του ήταν να αποτελέσει «αντίβαρο» του ΕΛΑΣ.  Αυτό δεν έγινε δυνατό, έξω από τα όρια της Ηπείρου όπου κυρίως ο ΕΔΕΣ έδρασε, υποστηριζόμενος και ενισχυόμενος αδρά με χρήμα (χρυσές λίρες) και οπλισμό από τους  Άγγλους.
Για τη δράση του ΕΔΕΣ στην Ήπειρο, την προσωπικότητα του αρχηγού του Ναπ. Ζέρβα και τη σχέση του με τον Άρη Βελουχιώτη, σημαντική καταγράφεται η μαρτυρία του Ηπειρώτη ποιητή – συγγραφέα Γιώργου Κοτζιούλα, που εκτός των άλλων γνώρισε τον Ζέρβα και προσωπικά. Ο Γ. Κοτζιούλας εντάχτηκε στον ΕΛΑΣ από το 1943, βρέθηκε στο πλευρό του Άρη Βελουχιώτη για μεγάλο χρονικό διάστημα, και συμμετείχε σε σημαντικά γεγονότα που έλαβαν χώρα σε Ήπειρο και Θεσσαλία εκείνη την περίοδο.
Στο βιβλίο του «Όταν ήμουν με τον Άρη. Αναμνήσεις και μαρτυρίες» (εκδ. Δρόμων, Αθήνα, 2015), ο Κοτζιούλας δίνει μεταξύ πολλών άλλων το ιστορικό και όσα διημείφθησαν  στη Συμφωνία της Πλάκας μεταξύ του ΕΛΑΣ και του ΕΔΕΣ, και «στιγμές» από τη συνάντησή του με τον Ζέρβα. Αντιγράφουμε μερικά αποσπάσματα.

Για τη Συμφωνία της Πλάκας (29 του Φλεβάρη 1944)

Προέβλεπε την μεταξύ ΕΛΑΣ και ΕΔΕΣ παύση εχθροπραξιών και την κοινή τους δράση κατά των Γερμανών κατακτητών. Μια συμφωνία που ο ίδιος ο Άρης δεν ήθελε, αντίθετα επέμενε να διαλύσει τις δυνάμεις του ΕΔΕΣ που η δράση τους λειτουργούσε ως βαρίδι  και παρεμπόδιζε την οργανωμένη αντίσταση του λαού, με τεράστιο κόστος σε ανθρώπινες ζωές και άλλες απώλειες. Η συμφωνία της Πλάκας υπογράφτηκε τελικά κάτω από την πίεση της αγγλικής διπλωματίας, και ουσιαστικά διέσωσε τον ΕΔΕΣ από τη διαφαινόμενη διάλυσή του από τις δυνάμεις του ΕΛΑΣ. Γράφει ο Κοτζιούλας:

(…)Με τη συμφωνία της Πλάκας έμπαινε τέρμα στις εχθροπραξίες (που είχαν σταματήσει άλλωστε από πριν), επιστρέφονταν οι αιχμάλωτοι, οι όμηροι κι από τις δυο μεριές, καθορίζονταν η δικαιοδοσία των αντάρτικων οργανώσεων, επιτρέπονταν να μπαίνει η μια στην περιοχή της άλλης αν εξαναγκάζονταν από ενέργειες του εχθρού κι άλλα τέτια.
Ο καθένας όμως καταλάβαινε πως αυτά ήταν μπαλώματα κι όχι κάτι το οριστικό. Η συμφωνία έγινε με την επέμβαση των Άγγλων για να σωθεί ο Ζέρβας, να διατηρηθεί ο μισθοφόρος τους. Κοντά στις άλλες τους οργανώσεις που ενίσχυαν φανερά ή κρυφά, μες στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, γι’ αντιπερισπασμό αποκλειστικά του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ, τους χρειάζονταν και οργανώσεις «του βουνού». Γι’ αυτό λοιπόν κουβαλούσαν τον Καρτάλη με τον άλλον από τα βουνά της Δωρίδας στις όχθες του Αράχθου.
(…) Ο Άρης απ’ την άλλη μεριά έστεκε χολιασμένος. Η συμφωνία της Πλάκας, κάθε συμφωνία με τον εχθρό, ήταν γι’ αυτόν η χειρότερη λύση. Τέτια ημίμετρα κι αναβολές του έδιναν στα νεύρα. Ο Ζέρβας, τον ήξερε αυτός, έναν ήχο αγαπούσε: της λίρας -κι ένα βρόντο σκιαζόταν: της κουμπούρας. Από διπλωματίες και πρωτόκολλα δεν έπαιρνε χαμπέρι.
Έτσι, έβλεπε την αποστολή των δικών μας σα μια ματαιοπονία. Τώρα τον είχαν παραμερίσει τον ίδιον, αλλά θάρχονταν καιρός να τον χρειαστούν και πάλι. Ο Ζέρβας προσπαθούσε να κερδίσει καιρό. Κι οι δικοί μας χασομερούσαν μαζί του. Αχ, αφέλεια επαναστατών!
Ο Άρης τέτιες ώρες δεν έμοιαζε καθόλου με Οδυσσέα, όπως μου είχε φανεί αρχικά. Ήταν ίδιος ο μηνίων Αχιλλεύς, ο φιλότιμος πολεμιστής, που όταν δεν τον προτίμησαν οι δικοί του αποσύρθηκε στο τσαντήρι του και καθόταν εκεί πεισμωμένος, καρτερώντας να μετανιώσουν οι μεγάλοι για το φέρσιμό τους και να τον ξαναζητήσουν παρακαλεστικά.
Αυτό εννοείται δεν ήταν και τόσο φανερό. Αλλά εμείς που ζούσαμε κοντά του το νιώθαμε. Ακόμα κι οι Μαυροοκούφηδες βρίσκονταν σε αναταραχή.
― Έ, τι γίνεται, θα τα σιάξουμε! λέγαν οι αντάρτες ειρωνικά.
― Να ιδούμε όμως τι θα ειπεί κι ο αρχηγός, μουρμούριζε μουτρωμένος ο πιστός Ντούλας.
Γι’ αυτούς υπέρτατη θέληση ήταν ο λόγος του Άρη. Σ’ αυτόν πίστευαν τυφλά, τον είχαν για θεό τους. Αν η συμφωνία της Πλάκας δεν εγκρίνονταν κι από τον ίδιον, ήταν ένα χαρτί άχρηστο γι’ αυτούς, ας είχε όσες ήθελε υπογραφές.
(…) Ο πάτερ Ανυπόμονος βρισκόταν κι αυτός σε συγκίνηση εκείνες τις μέρες. Με την ανάγκη που έχει κάθε άνθρωπος να εκφράζεται σ’ έναν άλλον, ερχόταν και μ’ έβρισκε συχνά. Ήθελε να μου εξομολογηθεί, να ξαλαφρώσει απ’ τα βαριά μυστικά που του εμπιστευόταν ο αρχηγός.
― Δεν του αρέσουν αυτές οι δουλιές, δεν ξέρω κι εγώ πως τα καταφέρνουν. Τη μια χτύπα το Ζέρβα, την άλλη άστον. Τον πάμε ως τον Άραχθο, μας φτάνει ως τον Αχελώο, αυτή η δουλιά γίνεται από πέρσι. Δεν αφήνουν να τελειώσουμε μια για πάντα. Οι αντάρτες μας είχαν ανεβεί στο Ξεροβούνι. Σε δυο τρεις μέρες θα τον είχαν πιάσει ή θα πηδούσε στη θάλασσα. Οι αντάρτες του όλο και ξέκοβαν στο δρόμο. Στο τέλος θάμενε με το επιτελείο…
Τ’ όνειρο του Άρη ήταν πάντα να πιάσει το Ζέρβα. Αυτή η σύγκρουση έπαιρνε πια χαρακτήρα μονομαχίας, προσωπικής διαπάλης.
Και συνέχιζε ο πάτερ Ανυπόμονος:
― Του αρχηγού τούρχονται κάτι ιδέες, που να στα πω! Να, λέει να τα πετάξει, να κάμει πέρα. Όσοι θέλουν, ας τον ακολουθήσουν. Δε μπορεί αυτός νάχει τα χέρια του δεμένα. Αλλά εγώ του ζήτησα συγνώμην, τον παρακάλεσα να μ’ ακούσει. «Θα σ’ ακολουθήσω όπου πας», του λέω, «αλλά δεν είναι σωστό. Πρέπει να πειθαρχήσουμε. Η ανυπακοή θα παρεξηγηθεί. Τότε είναι που θα δώσουμε όπλα σ’ εχθρούς και φίλους. Κοίταξε, θα ειπούν, τέτιος είναι ο Αρης, καπετάν ένας. Θέλει να γίνεται το δικό του, κι άμα δε γίνεται, παίρνει τα βουνά…».
Το συμπέρασμα ήταν το εξής:
― Τον συμβούλεψα να μην κάμει τίποτε στην έξαψή του. Το καλύτερο είναι να πιάσει μια άκρη και να περιμένει. Ας βγάλει το σκούφο του, ας αλλάξει κι όνομα, άμα θέλει. Τον στέλνω και στο μοναστήρι για δόκιμο, του είπα (χωράτευε ο πάτερ Ανυπόμονος). Ας τα κανονίσουν οι άλλοι χωρίς ν’ ανακατευτεί ο ίδιος. Στο τέλος, άμα έχει δίκιο, θα δικαιωθεί. Δεν πρόκειται για την ιστορία, αλλά για τους αντάρτες, για όλους εμάς…
Έτσι απλά, ήρεμα έβανε τα ζητήματα ο αντάρτης καλόγερος, γεννημένος διπλωμάτης. Και φαίνεται πως επηρέασε πάλι τον Αρη καταπραϋντικά. Η ανταρσία του, καταπνιγμένη τότε, θ’ αργούσε να εκδηλωθεί, να ξεσπάσει φανερά».

Για την προσωπικότητα του Ζέρβα / Συνάντηση Άρη – Ζέρβα – Κοτζιούλα

Τον Αύγουστο του 1943 Άρης και Ζέρβας επικεφαλής τμημάτων συναντήθηκαν στα Άγναντα, σε μια προσπάθεια συμφιλίωσης (οδήγησαν σε αυτή οι συνθήκες) μπροστά στο λαό. Οι δυο αρχηγοί έβγαλαν λόγους. Γράφει ο Κοτζιούλας:

«(…)Αφού κήρυξαν οι αρμόδιοι την έναρξη των εργασιών και πέρασαν από μπροστά διάφοροι ομιλητές, αργότερα, προς το βράδυ νομίζω, πήραν το λόγο κι οι δυο αρχηγοί. Πρώτος μίλησε ο Άρης, έπειτα ο Ζέρβας.
Όταν ακούστηκε η φράση «ο συναγωνιστής Άρης Βελουχιώτης, καπετάνιος τού Γενικού Στρατηγείου τού ΕΛΑΣ, έχει το λόγο», δε μπορεί να φανταστεί κανείς τι έγινε από κείνο το πλήθος. Χέρια, καπέλα, πηλίκια, κουνιόνταν στον αέρα με παραφορά.
Για μένα, που είχα ακούσει τον αρχηγό μας κι από πριν, ο λόγος του δεν είχε τίποτε το καινούργιο.
Το νέο στοιχείο ήταν πως ανάγγειλε επίσημα τη συνεργασία των οργανώσεων απάνω στο στρατιωτικό, δίνοντας τη βεβαίωση πως εμείς από μέρος μας θα εφαρμόσουμε πέρα για πέρα τη συμφωνία. Τα λόγια του ήταν πάλι μετρημένα, δίχως άκριτους ενθουσιασμούς.
Απεναντίας ο Ζέρβας, που πρώτη φορά τον άκουγαν οι περσότεροι από μάς, φάνηκε πιο ριζοσπαστικός στη φρασεολογία. Καταφέρθηκε με δριμύτητα κατά των εκμεταλλευτών του λαού, των αργόσχολων πολιτικών, της μισητής μοναρχίας και κήρυξε την ένωση των ανταρτών με πανηγυρική τελετουργία.
«Τίποτε δε μάς χωρίζει, αδέρφια. Θ’ ανοίξουμε τη μαύρη γης να θάψουμε τα μαύρα μας μίση. Εγώ και ο αδερφός Άρης…».
Έτσι ονόμαζε τον Άρη, αδερφό του. Αν πρόσεχε όμως καλύτερα κανείς, θα πρόσεχε κάτι ύποπτο σ’ αυτή την ονομασία. Το «αδερφός» δεν ακουγόταν όπως έπρεπε, γιατί ό Ζέρβας ο τρομερός τραύλιζε, δεν πρόφερνε το ρο καθαρά.
Ο λόγος του όμως έκαμε εντύπωση, ενθουσίασε όλους. Αυτός όχι μονάχα παραδέχονταν το πρόγραμμά μας, αλλά υπερθεμάτιζε στις κοινωνικές διεκδικήσεις. Ζητούσε σοσιαλιστική δημοκρατία, δε στρεγόταν παρακάτω. Και για βασιλιά ούτε ήθελε ν’ ακούει.
—Το γύρισε ο Ζέρβας.
—Θα τον είχαμε παρεξηγήσει.
—Αυτός θα μάς περάσει κιόλας.
Έτσι λέγαν μεταξύ τους οι δικοί μας, άλλοι αστεία κι άλλοι σοβαρά.
Δεν άργησε να μαθευτεί πως ο στρατηγός είχε αγοράσει «Δράση» κι «Αγώνα», τα δυο πολύπαθα, κακοτυπωμένα φύλλα της νομαρχιακής επιτροπής μας, π’ ούτε τάπιαναν ως τότε στα χέρια τους οι Εδεσίτες.
—Ήταν έτοιμος να πληρώσει και μια λίρα, μα τον πρόλαβε κάποιος υπασπιστής του (τον έβριζαν μ’ ένα επίθετο) που μάς έδωσε αυτά τα χιλιάρικα (άλλαζαν κιόλας τον τόνο δείχνοντας το μάτσο).
(…) Τότε ήταν που αποφάσισα κι εγώ να ιδώ το στρατηγό Ζέρβα. Δε μού είχε ξανατύχει ευκαιρία, μα ούτε το ήθελα ως τότε.
Ζήτησα τη μεσολάβηση ενός πατριώτη μας ταγματάρχη, πού τον έβλεπα στα μέσα και στα έξω, σα νάταν αυλικός του. Ήταν μάλιστα κι η μόνη του υπηρεσία, γιατί ήταν ακατάλληλος στα στρατιωτικά – με τα ψέματα είχε πάρει τούς βαθμούς του.
Ειδοποιήθηκα να περιμένω στην πλατεία και θα με φωνάξουν. Αλλά πέρασε ώρα και μ’ είχαν ξεχάσει. Τελοσπάντων έγινα κάποτε δεχτός. Στο διάδρομο, επί της υποδοχής, βρήκα έναν πρώην νωματάρχη. Τώρα φορούσε εγγλέζικη στολή με γαλόνια επιλοχία.
Ο στρατηγός Ζέρβας με δέχτηκε με πολλή φιλοφροσύνη. Παραπονέθηκε μάλιστα, για τα μάτια, που άργησα να τον επισκεφτώ. Θέλησα να του εξηγήσω για κείνο το ποίημά μου που το είχαν κακοπάρει οι δικοί του, πως δεν εννοούσα βέβαια τούς οπαδούς του, αλλά την ανάλγητη κεφαλαιοκρατία, πού πραγματικά τη μισούσα.
— Κι εμείς τι είμαστε, μπουρζουάδες! αστειεύτηκε ο Ζέρβας χτυπώντας με στην πλάτη. Όλοι στα ίδια χώματα γεννηθήκαμε, ξέρουμε απ’ τον πόνο του φτωχού…
Η συνομιλία μας τράβηξε στον ίδιο τόνο. Με οικειότητα, μ’ εγκαρδιότητα ό στρατηγός μου έλεγε για τη σουλιώτικη καταγωγή του, για τις επαναστατικές του παραδόσεις, πώς έλαβε μέρος στο κίνημα του Γουδί από 17 χρόνων κι άλλα τέτια, που δεν έχουν τη θέση τους εδώ.
Το δωμάτιο ήταν μικρό και μέσα ήταν ένας δυο άλλοι μαζί με τον Άγγλο ταγματάρχη.
Στο μεταξύ μπήκε κι ο  Άρης με τον υπασπιστή του. Του φάνηκε παράξενο που μ’ είδε στου Ζέρβα. Δε μ’ ήξερε ακόμα καλά.
Εγώ δε θέλησα να φύγω, αλλά συνέχισα την κουβέντα. Δε μ’ άφηνε εξάλλου ο στρατηγός. Ο Άρης σουλάτσερνε ελαφρά ή παρακολουθούσε απ’ την άκρη του.
Σέ μια στιγμή, δεν ξέρω πώς, μου ξέφυγε η λέξη «κοιλαράδες».
—Ε, κοιλαράς είμαι λίγο κι εγώ! γέλασε ο Ζέρβας. Μα κι ο Άρης δεν πάει πίσω, γύρισε προς το μέρος του.
Εγώ κοίταξα να τα μπαλώσω κι ο Άρης σκυφτός χαμογελούσε.
Στεκόμασταν όλοι ορθοί, κι ο ίδιος ο Ζέρβας, μπροστά στο γραφείο του, γιατί δε φτάναν οι καρέκλες. Κι ο στρατηγός, από ευγένεια συμμεριζόταν την ορθοστασία μας. Είχε παραγγείλει και καφέ που μάς τον έφερε ένας αντάρτης, γνήσιον καφέ, του καλού καιρού, που είχαμε δυο χρόνια να πιούμε. Του Ζέρβα όμως του στέλναν απ’ όλα τα καλούδια με τ’ αεροπλάνα οι μπαρμπάδες του εξωτερικού.
Έτσι που λες, όλοι για τον ίδιο σκοπό πάμε, κι ο Άρης κι εγώ. Τί να την κάνουμε τη δημοκρατία ; Σοσιαλισμό, ν’ ανασάνει ο λαουτζίκος. Μα ο αρχηγός σας ο Άρης (χαμογέλασε κοιτάζοντας τον ίδιον) είναι ανυπόμονος, αψύς, βαστάει σπαθί και θέλει να κόψει με μιας τα δεσμά. Εγώ είμαι πιο γέρος και ξέρω καλύτερα τον κοσμάκη. Αμ’ ακούσει κομμουνισμό, αγριεύει. Πρέπει να τον πάμε λάου –λάου…
Έτσι μιλούσε αυτός ό σπουδαίος δημοκόπος, με ύφος γαλίφικο, με τόνο επαναστατικό, ενώ ο Άρης χαμογελούσε απ’ τη μεριά του κάπως αινιγματικά.
Στο τέλος πήρε μέρος στη συζήτηση κι ο ίδιος.
—Εμείς θα μονιάζαμε απ’ την αρχή, έλεγε ο Ζέρβας. Αλλά δεν άφηναν τα ζιζάνια, οι παρεξηγήσεις…
—Εγώ καλά κίνησα να σέ βρω, είπε κι ο Άρης.
—Πότε, πέρσι το χειμώνα;
—Ναι, κι εσύ έφευγες…
—Ερχόσουν με καλούς σκοπούς…
—Αμφιβάλλεις, στρατηγέ ;
—Μωρέ, ας έπεφτα στα χέρια σου τότε…
Αυτός ο διαξιφισμός έγινε μπροστά μου και την ομολογία την προκάλεσα εγώ.
Νομίζω πως παρ’ όλες τους τις σχέσεις, τελευταία, δεν έφταναν σε τέτια οικειότητα, ώστε να κάνουν θανάσιμους υπαινιγμούς. Μα μπροστά σ’ έναν ποιητή θέλησαν ν’ ανοίξουν λίγο την καρδιά τους.
Σε μια δυο μέρες ό ’Άρης με σταμάτησε κάπου :
—Ξέρεις; Ο στρατηγός σε θέλει για καμιά βδομάδα στο στρατηγείο του.
—Τι να με κάμει εκεί ;
—Να γνωριστείτε λέει, να σε φιλοξενήσει.
—Τι λες, αρχηγέ, να πάω ;
—Και δεν πας! Αυτές θέλει να σε ψωνίσει βέβαια. Μα εσύ ξέρεις τη δουλειά σου…
Ο Άρης είχε από τότε πια εμπιστοσύνη σ’ εμένα.»

Dysfunctional Attitude: 5+1 φορές που οι Tool ήταν καλύτεροι απο sex

Drugitiz

Οι Tool είναι μια μπάντα που ενώ η μουσική της είναι κατ’ εξοχήν νοητική, χωρίς το συναίσθημα δε μπορείς να τους περιγράψεις ακριβώς. Έχουν τη δυνατότητα να μπαίνουν στο μυαλό σου και να κάνουν κάτι εκεί μέσα που θες χρόνια δουλειάς για να το καταλάβεις. Και σίγουρα μπορούν να πάνε το θολωμένο σου μυαλό σε ένα απάγκιο. Αυτή τη φορά το μουσικό ταξίδι μας δε θα συνοδευτεί από περιγραφές των κομματιών και, σπάζοντας το concept της στήλης, θα είναι 6 τα κομμάτια, σε μια προσπάθεια να χωρέσει όσο γίνεται σε τόση λίγη μουσική ένα τόσο σπουδαίο μουσικό ταξίδι στο χρόνο.

Lateralus

Schism

Grudge

Sober

Vicarious

Tool – 10.000 Days (Wings Part 2)

“Τους βάζουμε σε ένα αεροπλάνο και τους πετάμε κάτω” – 9 φράσεις του δικτάτορα Πινοτσέτ

Κατιούσα

Συμπληρώθηκαν 12 χρόνια από το θάνατο του Αουγκούστο Πινοτσέτ, του δικτάτορα που ματοκύλισε τη Χιλή, επιβάλλοντας ένα από τα στυγνότερα δικτατορικά καθεστώτα που γνώρισε η Λατινική Αμερική.
1.Τους βάζουμε σε ένα αεροπλάνο και τους πετάμε κάτω:
11 Σεπτέμβρη 1973. Η φράση αυτή αναφερόταν στα μέλη της κυβέρνησης του Σαλβαδόρ Αγιέντε, περιλαμβανομένου και του ίδιου, λίγες ώρες αφού πέθαινε στο προεδρικό μέγαρο της Χιλής υπερασπιζόμενος μέχρι τέλος το λαό που τον είχε εκλέξει επικεφαλής της Ουνιδάδ Ποπουλάρ τρία χρόνια νωρίτερα.
2.Το ψέμα φαίνεται από τα μάτια κι εγώ πολλές φορές είπα ψέματα, γι’αυτό φορούσα σκούρα γυαλιά
3.Όμως τι ισχυρή οικονομία!
Απάντηση σε δημοσιογράφο όταν τον ρώτησε για την αποκάλυψη μυστικών τάφων με δύο και τρία πτώματα θυμάτων της δικτατορίας στον καθένα
4. Δεν τα ξέρω αυτά με τα ανθρώπινα δικαιώματα. Τι είν’αυτό;. 
5. Τα ανθρώπινα δικαιώματα είναι μια εφεύρεση, πολύ έξυπνη, των μαρξιστών
6. Μεταξύ της διασφάλισης των δικαιωμάτων 10.000 και εκείνων 10 εκατομμυρίων, δεν είχαμε αμφιβολία.  “.
7. Να ζητήσω συγγνώμη; Αυτοί να τη ζητήσουν.
Απάντηση όταν ρωτήθηκε αν ζητά συγγνώμη από τα θύματά της χούντας του.
8. Δε θυμάμαι, αλλά δεν είναι αλήθεια. Δεν είναι αλήθεια, κι αν  ήταν αλήθεια, δεν το θυμάμαι. Σε ερώτηση κατά τη δίκη του Πινοτσέτ το 2004, για την ευθύνη του στην επιχείρηση Κολόμπο, με την οποία απήχθησαν και δολοφονήθηκαν τουλάχιστον 119 αντιφρονούντες από το καθεστώς.
9/ Ο Θεός θα με συγχωρέσει αν το παράκανα, που δε νομίζω. Από την ίδια δίκη.
Ο Πινοτσέτ ουσιαστικά πέθανε ατιμώρητος για τα εγκλήματά του, για τα οποία στο τέλος της ζωής του “ανέλαβε την πολιτική ευθύνη” (τι μας θυμίζει άραγε;), αφού παρά τις δίκες που έγιναν μετά από χρόνια που ζούσε ανενόχλητος, η βαρύτερη ποινή που του επιβλήθηκε ποτέ ήταν εκείνη του κατ’οίκον περιορισμού.
Με πληροφορίες από telesurtvnet

“Τους βάζουμε σε ένα αεροπλάνο και τους πετάμε κάτω” – 9 φράσεις του δικτάτορα Πινοτσέτ

Κατιούσα

Συμπληρώθηκαν 12 χρόνια από το θάνατο του Αουγκούστο Πινοτσέτ, του δικτάτορα που ματοκύλισε τη Χιλή, επιβάλλοντας ένα από τα στυγνότερα δικτατορικά καθεστώτα που γνώρισε η Λατινική Αμερική.
1.Τους βάζουμε σε ένα αεροπλάνο και τους πετάμε κάτω:
11 Σεπτέμβρη 1973. Η φράση αυτή αναφερόταν στα μέλη της κυβέρνησης του Σαλβαδόρ Αγιέντε, περιλαμβανομένου και του ίδιου, λίγες ώρες αφού πέθαινε στο προεδρικό μέγαρο της Χιλής υπερασπιζόμενος μέχρι τέλος το λαό που τον είχε εκλέξει επικεφαλής της Ουνιδάδ Ποπουλάρ τρία χρόνια νωρίτερα.
2.Το ψέμα φαίνεται από τα μάτια κι εγώ πολλές φορές είπα ψέματα, γι’αυτό φορούσα σκούρα γυαλιά
3.Όμως τι ισχυρή οικονομία!
Απάντηση σε δημοσιογράφο όταν τον ρώτησε για την αποκάλυψη μυστικών τάφων με δύο και τρία πτώματα θυμάτων της δικτατορίας στον καθένα
4. Δεν τα ξέρω αυτά με τα ανθρώπινα δικαιώματα. Τι είν’αυτό;. 
5. Τα ανθρώπινα δικαιώματα είναι μια εφεύρεση, πολύ έξυπνη, των μαρξιστών
6. Μεταξύ της διασφάλισης των δικαιωμάτων 10.000 και εκείνων 10 εκατομμυρίων, δεν είχαμε αμφιβολία.  “.
7. Να ζητήσω συγγνώμη; Αυτοί να τη ζητήσουν.
Απάντηση όταν ρωτήθηκε αν ζητά συγγνώμη από τα θύματά της χούντας του.
8. Δε θυμάμαι, αλλά δεν είναι αλήθεια. Δεν είναι αλήθεια, κι αν  ήταν αλήθεια, δεν το θυμάμαι. Σε ερώτηση κατά τη δίκη του Πινοτσέτ το 2004, για την ευθύνη του στην επιχείρηση Κολόμπο, με την οποία απήχθησαν και δολοφονήθηκαν τουλάχιστον 119 αντιφρονούντες από το καθεστώς.
9/ Ο Θεός θα με συγχωρέσει αν το παράκανα, που δε νομίζω. Από την ίδια δίκη.
Ο Πινοτσέτ ουσιαστικά πέθανε ατιμώρητος για τα εγκλήματά του, για τα οποία στο τέλος της ζωής του “ανέλαβε την πολιτική ευθύνη” (τι μας θυμίζει άραγε;), αφού παρά τις δίκες που έγιναν μετά από χρόνια που ζούσε ανενόχλητος, η βαρύτερη ποινή που του επιβλήθηκε ποτέ ήταν εκείνη του κατ’οίκον περιορισμού.
Με πληροφορίες από telesurtvnet

Ο ΣΚΟΤΑΔΙΣΜΟΣ-ΦΑΣΙΣΜΟΣ ΕΝ ΔΡΑΣΕΙ ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ (!!)

Καλούμε τους γονείς να αντιδράσουν και να καταδικάσουν τέτοιες συμπεριφορές, απομονώνοντάς τους.

Διέγραψαν αγωνίστρια γονέα από Διοικητικό Συμβούλιο Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων γιατί τα προηγούμενα χρόνια η διαγραφείσα πρωτοστάτησε σε αγώνες τους Συλλόγου με τους οποίους πέντε από τα σημερινά μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου διαφωνούν! 

Την διέγραψαν για φιλολαϊκές κινητοποιήσεις του Συλλόγου τις οποίες αποφάσισαν με καταστατικές διαδικασίες προηγούμενες διοικήσεις του Συλλόγου.

 Η διαγραφή της συγκεκριμένης γονέα συνοδεύτηκε από άθλιες ύβρεις όπως «άθεοι εθνομηδενιστές», «άπλυτοι κομμουνιστές» και άλλα τέτοια «ωραία». 

Τα παραπάνω καταγγέλλει η «Δημοκρατική Ενότητα Γονέων Νεάπολης Συκεών» και καλεί τους γονείς να αντιδράσουν και να καταδικάσουν τέτοιες συμπεριφορές. 

Ολόκληρη η ανακοίνωση – καταγγελία της «Δημοκρατικής Ενότητας Γονέων Νεάπολης Συκεών» παρατίθεται παρακάτω:

«Τη Δευτέρα 3 Δεκεμβρίου και χωρίς καμία προειδοποίηση, μεθοδευμένα, 5 από τα 7 μέλη του ΔΣ του Συλλόγου Γονέων 6ου Δημοτικού Σχολείου Συκεών, αποφάσισαν εντελώς παράνομα και αντικαταστατικά, ότι μπορούν να διαγράψουν από μέλος του Δ.Σ. γονέα εκλεγμένο από τη Γενική Συνέλευση του Συλλόγου. Η πρόφαση είναι ότι πριν 3-7 χρόνια η “διαγραφείσα” γονέας πρωτοστάτησε σε δράσεις του Συλλόγου με τις οποίες αυτοί οι 5 διαφωνούν. Οποιαδήποτε δραστηριότητα που αφορά προηγούμενο Δ.Σ. (που μάλιστα είναι απαλλαγμένο από την Γ.Σ.) δεν υπόκειται μεταγενέστερα σε έλεγχο για το τι αποφάσεις πάρθηκαν με νόμιμες διαδικασίες σε παλιότερα έτη!!!

Είναι αντιδημοκρατικό κι ανήκουστο να θέλεις να διαγράψεις μέλος του ΔΣ μόνο κ μόνο επειδή έχει άλλη άποψη και μάλιστα χωρίς νόμιμες διαδικασίες. Πώς θα μπορούσε να χαρακτηριστεί η συμπεριφορά εκείνη που δεν μπορεί να αποδεχτεί τη διαφορετική άποψη μέσα στο Δ.Σ., η προσπάθεια να καταλύσεις κάθε έννοια δημοκρατίας και συλλογικότητας και να πιστεύεις ότι μπορείς να διαγράψεις τη μειοψηφία σε ένα ΔΣ με το έτσι θέλω, με επιστολές γεμάτες ανακρίβειες, λάσπη και προσωπικές εμπάθειες. Με χαρακτηρισμούς “άθεοι εθνομηδενιστές”, “άπλυτοι κομμουνιστές” κ.α. που δεν έχουν θέση στο γονεϊκό κίνημα.

Το σημερινό λοιπόν ΔΣ του Συλλόγου Γονέων του 6ου Δημοτικού Σχολείου Συκεών θα έπρεπε να νιώθει περήφανο για την έως τώρα δράση του συλλόγου και να προσπαθεί να οργανώσει ακόμη περισσότερες και καλύτερες εκδηλώσεις, να σκύψει πάνω στα μεγάλα και υπαρκτά προβλήματα της παιδείας και του σχολείου, αντί να προσβάλει και να επιτίθεται σε μέλη του Δ.Σ., προσπαθώντας να τα απομακρύνει από την θέση που τα ανέδειξαν οι ίδιοι οι γονείς.

Τους δηλώνουμε πως δεν πρόκειται να υποκύψουμε σε εκβιασμούς που ξεκινούν καθαρά από ακροδεξιές αντιλήψεις και πως αν δεν σταματήσει η στοχοποίηση μελών του ΔΣ και η κατασυκοφάντησή τους επιφυλασσόμεθα για κάθε νόμιμη ενέργεια. Εμείς θα συνεχίσουμε να εκπροσωπούμε ΝΟΜΙΜΑ τους γονείς που μας εξέλεξαν στο ΔΣ του Συλλόγου ως το τέλος της θητείας και να παλεύουμε για μια καλύτερη Παιδεία για όλα τα παιδιά.

Καλούμε τους γονείς να αντιδράσουν και να καταδικάσουν τέτοιες συμπεριφορές, απομονώνοντάς τους.

Είναι αντιδημοκρατικό κι ανήκουστο να θέλεις να διαγράψεις μέλος του ΔΣ μόνο κ μόνο επειδή έχει άλλη άποψη και μάλιστα χωρίς νόμιμες διαδικασίες. Πώς θα μπορούσε να χαρακτηριστεί η συμπεριφορά εκείνη που δεν μπορεί να αποδεχτεί τη διαφορετική άποψη μέσα στο Δ.Σ., η προσπάθεια να καταλύσεις κάθε έννοια δημοκρατίας και συλλογικότητας και να πιστεύεις ότι μπορείς να διαγράψεις τη μειοψηφία σε ένα ΔΣ με το έτσι θέλω, με επιστολές γεμάτες ανακρίβειες, λάσπη και προσωπικές εμπάθειες. Με χαρακτηρισμούς “άθεοι εθνομηδενιστές”, “άπλυτοι κομμουνιστές” κ.α. που δεν έχουν θέση στο γονεϊκό κίνημα.

Το σημερινό λοιπόν ΔΣ του Συλλόγου Γονέων του 6ου Δημοτικού Σχολείου Συκεών θα έπρεπε να νιώθει περήφανο για την έως τώρα δράση του συλλόγου και να προσπαθεί να οργανώσει ακόμη περισσότερες και καλύτερες εκδηλώσεις, να σκύψει πάνω στα μεγάλα και υπαρκτά προβλήματα της παιδείας και του σχολείου, αντί να προσβάλει και να επιτίθεται σε μέλη του Δ.Σ., προσπαθώντας να τα απομακρύνει από την θέση που τα ανέδειξαν οι ίδιοι οι γονείς.

Τους δηλώνουμε πως δεν πρόκειται να υποκύψουμε σε εκβιασμούς που ξεκινούν καθαρά από ακροδεξιές αντιλήψεις και πως αν δεν σταματήσει η στοχοποίηση μελών του ΔΣ και η κατασυκοφάντησή τους επιφυλασσόμεθα για κάθε νόμιμη ενέργεια. Εμείς θα συνεχίσουμε να εκπροσωπούμε ΝΟΜΙΜΑ τους γονείς που μας εξέλεξαν στο ΔΣ του Συλλόγου ως το τέλος της θητείας και να παλεύουμε για μια καλύτερη Παιδεία για όλα τα παιδιά.

Καλούμε τους γονείς να αντιδράσουν και να καταδικάσουν τέτοιες συμπεριφορές, απομονώνοντάς τους.»

agkidapress.gr

***

Μιλήσαμε στην ραδιοφωνική μας εκπομπή Ατέχνως, στην ERT Open 106,7, με την κ. Κατερίνα Καστρίδου , μέλος του ΔΣ του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων του 6ου Δημοτικού Σχολείου Συκεών Θεσσαλονίκης, η οποία διαγράφτηκε από το ΔΣ του Συλλόγου εξαιτίας της πρωτοπόρας δράσης της τα προηγούμενα χρόνια και μάλιστα στο κείμενο της απόφασης διαγραφής της η αναφορά στο όνομά της συνοδεύεται από χαρακτηρισμούς που παραπέμπουν στις πιο σκοτεινές εποχές του τόπου: «άπλυτη κομμουνίστρια» και «εθνομηδενίστρια».

Η εν λόγω πλειοψηφία του Συλλόγου (5 στα 7 μέλη) εξέδωσε ενημερωτικό σημείωμα απευθυνόμενο προς τους γονείς το οποίο εκ πρώτης είναι ένα βλακώδες αντιδημοκρατικό παραλήρημα. Στην ουσία του όμως πρόκειται για μια από τις εκφράσεις σκοταδισμού που προσπαθεί να περάσει με κάθε τρόπο στα σχολεία. Μεταφέροντας στα σχολεία ό,τι πιο σάπιο, νοσηρό και επικίνδυνο υπάρχει για τη νέα γενιά.

Μάλιστα, κάποιοι από τους 5 που συμμετείχαν και στο προηγούμενο ΔΣ, έκαναν πρόταση στο ΔΣ του Συλλόγου για συμμετοχή στα συλλαλητήρια για τη Μακεδονία. Πρόταση που απορρίφτηκε.

Όπως μας είπε ο δεύτερος συνομιλητής μας, ο πρόεδρος της Ομοσπονδίας γονέων Μαθητών Κεντρικής Μακεδονίας, κ. Θανάσης Κοκωνάς, μόνο τυχαίες δεν είναι αυτές οι προσπάθειες, και η ίδια η ομοσπονδία είχε προειδοποιήσει από την αρχή της χρονιάς για την εμφάνιση σκοταδιστικών εκδηλώσεων στα σχολεία.

Και μόνο το γεγονός, θα προσθέταμε εμείς, ότι το συγκεκριμένο σχολείο είχε πρωτοπόρα δράση, δείχνει ότι είναι «καρφί στο μάτι» κάποιων κύκλων που θέλουν να εκλείψουν τα «κακά παραδείγματα». Τυχαία έκφραση πολιτικής και κοινωνικής αφέλειας το συγκεκριμένο γεγονός; Ακόμη και αν υπήρξε κάποιος ή κάποιοι που αφελώς συντάχθηκαν με αυτή την απόφαση(η οποία αντικειμενικά εξυπηρετεί αυτούς που θέλουν το σκοταδισμό στα σχολεία), δεν είναι αθώα ενέργεια ούτε και έκφραση μεμονωμένων ανθρώπων. Δεν είναι τυχαίο ότι στο ναζιστοσάιτ τους οι χρυσαυγίτες επιχαίρουν για την διαγραφή της Κατερίνας Καστρίδου.

Η Κατερίνα Καστρίδου με πολύχρονη δράση και παρουσία στο γονεϊκό κίνημα όντως πρωτοστάτησε τα προηγούμενα χρόνια σε δράσεις τιμητικές και παραδειγματικές για το γονεϊκό κίνημα, δράσεις που ήταν ταυτόχρονα και μάθημα στα παιδιά του σχολείου. Να αγωνίζονται για τα δικαιώματά τους και να είναι αλληλέγγυα σε αυτούς που δυστυχούν και υποφέρουν (παρά τη θέλησή τους, πρόσφυγες, άνεργοι κλπ) και σε αυτούς που αγωνίζονται για τα δικαιώματά τους.

«Είναι μια απόφαση παράνομη, είναι αντικαταστατική. Δεν μπορεί να διαγραφεί εκλεγμένο μέλος με απόφαση 5 ανθρώπων από ένα ΔΣ. Τα καταστατικά ορίζουν σαφέστατα ότι αυτό γίνεται με απόφαση Γενικής Συνέλευσης και μάλιστα με αυξημένες πλειοψηφίες για αντικαταστατική δράση. Οι 5 αυτοί έκριναν ότι η αντικαταστατική δράση είναι το να βοηθάς τους άνεργους. Μάλιστα απαγόρευσαν στο μοναδικό μέλος που δεν ψήφισε τη διαγραφή να με υπερασπιστεί. Εκτός από το ότι δεν έχω εγώ το δικαίωμα να υπερασπιστώ τον εαυατό μου, δεν έχει και κανένας άλλος το δικαίωμα να με υπερασπιστεί και να υπερασπιστεί τη δράση του Συλλόγου τόσα χρόνια.

Οι δράσεις στις οποίες αναφέρονται είναι δράσεις στις οποίες συμμετείχε όλο το σχολείο, και όχι μόνο εγώ. Εγώ είμαι πολύ περήφανη που ο Σύλλογος Γονέων έχει αυτή τη δράση. Αναφέρονται σε δράσεις που δεν έχουν σχέση με τους σκοπούς του Συλλόγου. Ακόμα και με το γράμμα του νόμου να το πάμε όμως, οι δράσεις αυτές είναι μέσα στο καταστατικό, αναφέρονται παρόμοια πράγματα. Αλλά ακόμη και να μην αναφερόντουσαν έτσι όπως αυτοί το θεωρούν στο μυαλό τους, εγώ βάζω ένα ερώτημα στους ακροατές σας και στους 5 που πήραν την απόφαση: η ανθρωπιά, το να είσαι άνθρωπος, το να βοηθήσεις τον συνάνθρωπο, πρέπει να αναφέρεται σε κάποιο καταστατικό; Δεν είναι αυτονόητο; Ο υποσιτισμός των παιδιών, το να είναι ο γονιός άνεργος δεν είναι πρόβλημα για το παιδί αυτό; Το να ορθώνονται ταξικοί φραγμοί στη μόρφωση των παιδιών; Ο Σύλλογος γονέων δεν είναι εκεί για να υπερασπίζεται τα μορφωτικά δικαιώματα των παιδιών;» (Περισσότερα στο βίντεο).

Ο κ. Θανάσης Κοκωνάς μας μετέφερε την καταδίκη της Ομοσπονδίας στις «αποφάσεις» ενός ΔΣ που δεν ανέχεται τη διαφορετική φωνή μέσα στο Σύλλογο. Όλες αυτές οι αποφάσεις είναι και παράνομες. Οδηγούν σε έναν τελείως διαφορετικό ρόλο στο γονεϊκό κίνημα. Εμείς το είχαμε επισημάνει και στις αρχές της σχολικής χρονιάς, ότι πιθανόν αυτή τη χρονιά θα υπάρχουν τέτοιοι σύλλογοι με τέτοιες «πρωτοβουλίες», με τέτοιο προσανατολισμό. 

«Δεν είναι τυχαία εκδήλωση. Έχει να κάνει με όλη την πολιτική επικαιρότητα που επικρατεί τον τελευταίο καιρό στα σχολεία. Από την αρχή παρακολουθούμε το ζήτημα. Έχουμε μιλήσει και με ανθρώπους του σχολείου και αυτό που φαίνεται είναι ότι καταδικάζουν τέτοιες φωνές μέσα στο Σύλλογο. Γι’ αυτό και ο Σύλλογος χωρίς γενική συνέλευση και καταστρατηγώντας κάθε έννοια συλλογικότητας πήρε μια τέτοια απόφαση, η οποία δεν έχει πουθενά βάση και δε θα υλοποιηθεί. Ήδη θα προχωρήσουμε και σε ανακοίνωση από την Ομοσπονδία γι’ αυτό το γεγονός, καταδικάζοντας όλη αυτή την κατάσταση και δείχνοντας και το δρόμο και στα υπόλοιπα ΔΣ» (Περισσότερα στο βίντεο).

Από Ατέχνως: Συνέντευξη με την «άπλυτη κομμουνίστρια» και «εθνομηδενίστρια» που διεγράφη (!) από ΔΣ Συλλόγου Γονέων και επιχαίρουν οι ναζί

***

Thesska Katerina: 

Επειδή με ρωτάτε πολλοί...η άθεη εθνομηδενίστρια, η άπλυτη κομμουνίστρια που βάζει αρώματα γιατί δεν κάνει μπάνιο
(με επίσημα και δημόσια έγγραφα δεν κάνω μπάνιο), αυτή που "διεγραψαν" απο το ΔΣ του Συλλογου Γονεων 6ου Δημοτικου Σχολείου Συκεών... είμαι εγώ.

Επίσης, σύμφωνα με το κατηγορητήριο που στήθηκε ο σύλλογος ειχε τα παλιότερα έτη αντικαταστατική δράση.
Μάζευε τρόφιμα για άνεργους του σχολείου. 
Τετράδια για την Παλαιστίνη.
Έκανε συναυλίες για απεργούς.
Και φταίω μόνο εγώ για όλα αυτά και άλλα πολλά.

Απορώ πως δε διέγραψαν ακόμη και όλους τους γονείς του σχολείου και τους δάσκαλους που συμμετείχαν σε αυτα;

Κανονικά πρέπει να διαγράψουν όλο το σχολείο αν θέλουν να είναι συνεπείς με τις ιδέες τους.

Αυτη τη στιγμη σας μιλώ από τα άδυτα του μπάνιου μου που προσπαθώ να βγάλω απο πανω μου ολο αυτον τον εσμό που κυκλοφορεί και μας λερώνει...☺

Παλιότερη φωτογραφία του ίδιου Συλλόγου, τότε που είχε αντικαταστατική δράση:

Ποιος όντως κάνει ότι δεν καταλαβαίνει;

Η γνωστή για τις αντιδραστικές της απόψεις και για τις φιλίες της με ό,τι πιο «μαύρο» υπάρχει στη χώρα μας, εφημερίδα «Δημοκρατία», επιχείρησε για άλλη μια φορά, τη Δευτέρα 10/12, στο κεντρικό της άρθρο με τίτλο «Το ΚΚΕ κάνει ότι δεν καταλαβαίνει», να επαναλάβει τη χιλιοειπωμένη, προβοκατόρικη σπέκουλα ότι σε περίπτωση πολέμου το ΚΚΕ έχει ως θέση του την «αχαρακτήριστη επίσημη διακήρυξη πρόθεσης διάπραξης αδικήματος εσχάτης προδοσίας»! Για να το κάνει αυτό, παραποιεί την ομιλία του Θ. Παφίλη στην εκδήλωση για τον Γοργοπόταμο, προβάλλοντας το απόσπασμα: «Το Κόμμα μας θα ηγηθεί στην αυτοτελή οργάνωση της εργατικής - λαϊκής πάλης με όλες τις μορφές, ώστε να οδηγήσει στην ολοκληρωτική ήττα της αστικής τάξης, εγχώριας και ξένης, ως εισβολέα. Ο αγώνας αυτός να συνδεθεί με την πάλη για την κατάκτηση της εξουσίας, είτε η Ελλάδα είναι επιτιθέμενη είτε έχει δεχτεί εισβολή».

* * *

Δεν πρόκειται, βέβαια, για τίποτε το καινούργιο. Ολοι οι «μαύροι» εχθροί του λαού μας (και αυτονόητα και του ΚΚΕ), από τον Τζήμερο έως τη ναζιστική και υπόδικη ΧΑ, τέτοια λένε, επιβεβαιώνοντας τίνος τις θέσεις αναμασά η συγκεκριμένη εφημερίδα. Πάντως, αφού μπήκε στον κόπο η εφημερίδα να «μελετήσει» την ομιλία του Θ. Παφίλη και να ενημερώσει τους αναγνώστες της για το περιεχόμενό της, προκαλεί εντύπωση το πώς της διέφυγε η ακριβώς προηγούμενη φράση του Θ. Παφίλη: «Η εργατική τάξη με τους συμμάχους της, με την καθοδήγηση του ΚΚΕ, πρέπει να υπερασπίσει τα σύνορα και το λαό μας ώστε και να μην επιτρέψει να αποσπαστούν εδάφη».

* * *

Αυτήν τη φορά, όμως, η «Δημοκρατία» προσθέτει (πάλι χωρίς να πρωτοτυπεί) την επίκλησή της προς τη Δικαιοσύνη να τεθεί εκτός νόμου το ΚΚΕ και θέτει το ερώτημα: «Είναι δυνατόν να λειτουργεί νομίμως κόμμα στην Ελλάδα με δεδηλωμένη την πρόθεσή του να επιβάλει δικτατορικό καθεστώς και να πολεμήσει πισώπλατα τον εθνικό στρατό σε περίπτωση εχθρικής επίθεσης;»! Κι εδώ αναπαράγει τους πόθους των φασιστοειδών και ίσως κι άλλων κύκλων - εγχώριων και μη - που τους ενοχλεί ότι σ' αυτή τη χώρα υπάρχει το ΚΚΕ. Για τα οποία φασιστοειδή όμως - παρότι καλούν και διαπράττουν δολοφονικά χτυπήματα κατά μεταναστών, εργατών, συνδικαλιστών, αγωνιζόμενων ανθρώπων, και εκφράζουν ανοιχτά τη λατρεία τους για τον Χίτλερ, τον Μεταξά, τους δικτάτορες συνταγματάρχες του '67 - ουδέποτε η εφημερίδα «Δημοκρατία» έχει δείξει αντίστοιχη «δημοκρατική» ευαισθησία. Γιατί άραγε;

* * *

Οσο για την ουσία, ασφαλώς το έπαθλο από τον αγώνα και το αίμα της εργατικής τάξης και του λαού, στο ενδεχόμενο εκδήλωσης ιμπεριαλιστικού πολέμου - είτε η αστική κυβέρνηση της χώρας προχωρεί σε επίθεση κατά άλλου λαού, είτε τη δέχεται - οφείλει πέρα από την υπεράσπιση των συνόρων να είναι η κατάκτηση της δικής τους εξουσίας, για το δικό τους συμφέρον κι όχι των εκμεταλλευτών τους. Κανείς δεν «ξαφνιάζεται» από αυτή τη θέση του ΚΚΕ, εκτός ίσως από τους φασίστες, που στη χώρα μας η Ιστορία έχει αποδείξει ότι αυτοί προδίδουν το λαό και τη χώρα και παίρνουν το μέρος των εισβολέων. Θυμίζουμε: Κατά τον Β' Παγκόσμιο ιμπεριαλιστικό Πόλεμο, τόσο στο ιταλοελληνικό μέτωπο, όσο και στη συνέχεια κατά το έπος της Εθνικής Αντίστασης ενάντια στην τριπλή φασιστική κατοχή, το ΚΚΕ, το ΕΑΜ, ο ΕΛΑΣ - όντας εκτός νόμου τότε, όπως επιθυμεί και σήμερα η «Δημοκρατία» - μπήκαν στην πρώτη γραμμή, έδωσαν εκατόμβες μαρτύρων, έσωσαν το λαό από την πείνα και από τη σκλαβιά. Οι μεταξικοί, οι Χίτες, οι ταγματασφαλίτες, των οποίων τους απόγονους προβάλλει η εφημερίδα, συνεργάστηκαν με τους ναζί χιτλερικούς, μαυραγορίτευσαν, λήστεψαν, βίασαν και πόσα άλλα ακόμα, που ο λαός μας δεν πρόκειται ποτέ να ξεχάσει.

* * *

Κύριοι της «Δημοκρατίας», μην ματαιοπονείτε, είναι γνωστό ότι «σε τούτα εδώ τα μάρμαρα κακιά σκουριά δεν πιάνει».-

Στον ίδιο «κουβά»

Δεν πάει πολύς καιρός που έχει ξεκινήσει, μπροστά και στις ευρωεκλογές την άνοιξη του 2019, η συζήτηση για ένα «ευρωπαϊκό προοδευτικό δημοκρατικό μέτωπο ενάντια στην ακροδεξιά και τον εθνικισμό», με άξονα την ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία.
Σε αυτήν τη συζήτηση πρωταγωνιστεί στη χώρα μας ο ΣΥΡΙΖΑ, ως ανερχόμενος αστέρας της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας, έχοντας πάρει ήδη το χρίσμα από το γερμανικό SPD.
Για ένα «μέτωπο από τον Τσίπρα μέχρι τον Μακρόν» μιλάνε αρκετοί στην ΕΕ, ενώ στο εσωτερικό ο ΣΥΡΙΖΑ επιδιώκει διεύρυνση προς το «κέντρο», συγκροτώντας έναν πόλο με τμήματα του ΚΙΝΑΛ και του Ποταμιού.
Δεν χρειαζόμασταν βεβαίως τις εξελίξεις στη Γαλλία για να καταλάβουμε ότι η «προοδευτική συμμαχία», που επιδιώκουν ο ΣΥΡΙΖΑ και άλλοι σοσιαλδημοκράτες, είναι μαύρη και αντιδραστική και κάθε άλλο παρά απάντηση μπορεί να αποτελέσει στον εθνικισμό και το φασισμό.
Θυμίζουμε ότι ο πρωθυπουργός, Αλ. Τσίπρας, ήταν από τους πρώτους που έσπευσε να υποστηρίξει την υποψηφιότητα Μακρόν στον β' γύρο των γαλλικών εκλογών στο πλαίσιο του «μετώπου ενάντια στην Λεπέν».
Αλλωστε, υπάρχουν ζωντανά τα παραδείγματα της πολιτικής που ασκεί ο ΣΥΡΙΖΑ στη χώρα μας. Οσο και αν κύκλοι του ΣΥΡΙΖΑ ασκούν κριτική στον Μακρόν για «νεοφιλελευθερισμό», δύσκολα θα μπορέσουν να διαχωρίσουν την πολιτική της κυβέρνησής τους από τη δικιά του σε όλα τα μέτωπα: Στην οικονομία, στα αντεργατικά μέτρα, στην υλοποίηση των κατευθύνσεων της ΕΕ, στους ΝΑΤΟικούς σχεδιασμούς.
Δεν μπορούν λοιπόν, όσο και αν θέλουν, να βγουν έξω από τον «κουβά» της αντεργατικής πολιτικής και της φοροληστείας, που οδηγεί και τμήματα του γαλλικού λαού στην οργή, στην αγανάκτηση και την κινητοποίηση. Μια πολιτική που υπηρετήθηκε από όλες τις «προοδευτικές» και συντηρητικές γαλλικές κυβερνήσεις.
Η απάντηση που πήραν από την κυβέρνηση του «προοδευτικού» Μακρόν οι εργαζόμενοι, μαθητές, φοιτητές και άλλες λαϊκές δυνάμεις, που κινητοποιούνται τις τελευταίες βδομάδες, είναι χαρακτηριστική. Αγρια καταστολή, αστυνομοκρατία, περιστολή συνδικαλιστικής δράσης και λαϊκών ελευθεριών, καταστάσεις εκτάκτου ανάγκης, απειλές για χρήση του στρατού.
Αραγε, οι διαδηλώσεις των τελευταίων βδομάδων απείλησαν τόσο πολύ την εξουσία της γαλλικής αστικής τάξης, ήταν τόσο ανατρεπτικά τα συνθήματα των διαδηλωτών, ώστε να απαντηθούν τόσο δυναμικά;
Η απάντηση είναι αρνητική. Πολύ περισσότερο που το στίγμα όλο το προηγούμενο διάστημα το έδιναν τα λεγόμενα «κίτρινα γιλέκα», ένα φάσμα δηλαδή δυνάμεων με κύριο κοινωνικό στοιχείο τα μεσοστρώματα, με διεκδικήσεις μπλεγμένες με ενδοαστικές αντιθέσεις και με στόχο το καναλιζάρισμα της δυσαρέσκειας σε ανώδυνα για το σύστημα κανάλια.
Η κυβέρνηση Μακρόν αξιοποίησε την προβοκατόρικη δράση διάφορων ομάδων, για να στείλει μήνυμα κοιτώντας προς το μέλλον. Δηλαδή, η γαλλική αστική τάξη «μαγειρεύει πριν πεινάσει».
Εξάλλου, οι συνθήκες όξυνσης των αντιθέσεων στο ιμπεριαλιστικό σύστημα και οι αβέβαιες προβλέψεις για την καπιταλιστική οικονομία δείχνουν ότι το σύστημα πρέπει να πάρει τα μέτρα του. Ετσι και στη χώρα μας, είδαμε τις αύρες να κάνουν πρόβες στο κέντρο της Αθήνας, αξιοποιώντας την προβοκατόρικη δράση κουκουλοφόρων.
Είναι προφανές ότι, ανεξάρτητα από πρόσημο, χρώμα και αναφορά, κάθε κυβέρνηση στο πλαίσιο του συστήματος με στόχο την περιφρούρηση των κερδών των επιχειρηματικών ομίλων, την ανάκαμψη των κερδών τους, δεν έχει μεγάλη «ευελιξία»: Αντεργατική επίθεση, φοροληστεία, καταστολή και ετοιμότητα για εμπλοκή σε πολεμικές περιπέτειες. Αυτές είναι οι «αξίες» της ιμπεριαλιστικής ΕΕ, στο όνομα των οποίων ο ΣΥΡΙΖΑ καλεί σε μέτωπο ενάντια στην ακροδεξιά...
Η επιβεβλημένη αλληλεγγύη του λαού στις μαζικές κινητοποιήσεις των Γάλλων εργαζομένων, μαθητών, φοιτητών και άλλων λαϊκών δυνάμεων, η καταδίκη της καταστολής, πρέπει να συνοδευτούν και από τα ανάλογα συμπεράσματα.
Η εργατική τάξη, ο λαός, μπορούν σε κάθε χώρα να ενισχύσουν τον αντικαπιταλιστικό - αντιμονοπωλιακό προσανατολισμό της πάλης τους και με τη δική τους κοινωνική συμμαχία να προσπεράσουν τους ελιγμούς κυβερνήσεων καθώς και δυνάμεις που επιχειρούν να καναλιζάρουν τη λαϊκή δυσαρέσκεια, να απομονώσουν μηχανισμούς που επωάζουν το αυγό του φιδιού και αποτελούν το έδαφος για κάθε είδους προβοκάτσια και συκοφάντηση του κινήματος.