11 Φεβ 2013

Απορίες και απαντήσεις


Απορίες και απαντήσεις 
Η ιστορία της απεργίας στο μετρό, για να μην πάω πιο πίσω στην ιδιωτικοποίηση ας πούμε της ΑΤΕ, που δεν άνοιξε μύτη, μας βρήκε τελείως απροετοίμαστους.

Ξέρετε τι λέει ένα email που μου στείλανε, το οποίο εν πρώτοις, μπορεί να φανεί αφελές, στη βάση του όμως δεν είναι.

Που ήταν τα δεκάδες χιλιάδες στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ στην Αθήνα; Γιατί δε βρέθηκαν στο αμαξοστάσιο εκείνο το βράδυ;

Κι εγώ να ρωτήσω με τη σειρά μου.

 [...]

Γιατί δε βρεθήκαμε συντονισμένα 500 στελέχη από την προηγούμενη εκεί, ώστε να μετατρέψουμε το θέμα της επιστράτευσης σε μείζον πολιτικό θέμα, σε μείζον ζήτημα για τη δημοκρατία, σε μείζον ζήτημα για την ελευθερία και όχι σε πόλεμο ανάμεσα σε κυβέρνηση και συνδικαλιστές.
Σοφία Σακοράφα

 Έλεος επιτέλους με τους λαθρεπιβάτες του ΣΥΡΙΖΑ! Δεν ξέρει η κυρία Σακοράφα ότι το κόμμα ενημερώνεται και κινητοποιείται μόνο μέσω twitter; Γιατί νομίζει ότι λάμπει δια της απουσίας του από όλους τους εργατικούς αγώνες; Γιατί οι εργάτες δεν έχουν λογαριασμό στο twitter. Και κάθονται χιλιάδες στελέχη και ξημεροβραδιάζονται άσκοπα ανταλάσσοντας μηνύματα με αντιεξουσιαστές, με τον Άδωνι, και με όποιον άλλο μπει, ενώ είναι στην πραγματικότητα είναι σε διαρκή --αλλά φευ, μάταιη!-- επιφυλακή μην και τουιτάρει κανας εργάτης.

 Αναρτήθηκε από Αντωνης

ΤΟ ΚΟΛΥΜΠΙ ΤΩΝ ...ΘΕΩΝ (2)


ΤΟ ΚΟΛΥΜΠΙ ΤΩΝ ...ΘΕΩΝ (2) 


         Το κολύμπι των …θεών
                                    (δεύτερο μέρος)


Μέρα και νύχτα παίρναν τα ποδάρια της φωτιά ψάχνοντας για δουλειά, μα τίποτα. Μέτραγε ήδη τρία γεμάτα χρόνια ανεργίας. Η κρίση όμως βάθαινε διαρκώς, δημιουργώντας τεράστιες στρατιές ανέργων. Κρίση την έπιανε μ’ αυτήν την κρίση, που δεν την πολυκαταλάβαινε κιόλας. Πού οφειλόταν; Γιατί δεν σταμάταγε; Πού θα έφτανε; Γιατί βούλιαζε όλο και περισσότερο η αγορά; Τι γίναν τα λεφτά; Άνοιξ’ η γη και τα κατάπιε; Φύγαν απ’ τον πλανήτη; Κι αυτή η θερμοκρασία πια, είχε σκαρφαλώσει πάνω απ’ τους σαράντα βαθμούς! Κι όπως άκουγε απ’ τα δελτία καιρού, θα παραμείνει εκεί για πολλές μέρες!
Αχ και να μπόραγε να πάει διακοπές σε μια παραλία. Αν συνδύαζε μάλιστα βουνό με θάλασσα, θα ήταν ακόμη καλύτερα! Ανάθεμα την φτώχεια της! Κι είχε από πάνω και τις γιαγιάδες να την πρήζουν. «Έλα μαζί μας βρε Εμπριμέ», την πιλάτευαν ολοένα. Πού στο καλό βρίσκαν το κέφι; Απ’ τον Ιούνη κιόλας, παίρναν σβάρνα τις παραλίες. Σηκωνόντουσαν αχάραγο, ετοίμαζαν κολατσιό, παγωμένο νερό, φορτωνόντουσαν και μια παλιοομπρέλα, κι έφευγαν αφήνοντάς την ν’ απολαύσει την τουαλέτα. 
Καλή η τουαλέτα όταν δεν την επισκέπτεσαι με δελτίο, μα τ’ όνειρό της δεν ήταν να περάσει το καλοκαίρι σ’ έναν καμπινέ, έστω κι ελεύθερο. Θάλασσα ήθελε! Να ξεφύγει και λιγουλάκι το μυαλό της απ’ τα βάσανα, μπας και γλίτωνε κι ένα πιθανό εγκεφαλικό επεισόδιο. Ειδικά(!) τούτη τη μέρα, που ήρθαν και τα χαμπέρια των κοριτσιών της. Ο τελευταίος δουλέμπορας που τις είχε στη δούλεψή του εκεί στα ξένα, τους έφαγε ενός τετράμηνου μισθούς κι εξαφανίστηκε! Ωχχχ, σκαστή σαν τον άντρα της θα πήγαινε, αν δεν αντιδρούσε στην κατάθλιψη που την πλάκωνε. Οι γιαγιάδες! Ναι, αυτές θα την έσωναν! Πού είπαν ότι θα πήγαιναν σήμερα; Α, ναι. Αριστερά απ’ τη μαρίνα στο… 
Παρότι η Εμπριμέ σιχαινόταν αυτήν την ταλαιπωρία τής αλλαγής πολλών μέσων μαζικής μεταφοράς, παίρνει τη μεγάλη απόφαση Μια και δυο ετοιμάζει τον εξοπλισμό της. Ταυτότητα, μαγιό, πετσέτα, σάντουιτς, καφές και παγωμένο νερό. Α, και την τσατσάρα της. Ομπρέλα θαλάσσης και αντιηλικό λάδι δεν είχε, μα δεν πείραζε. Είχαν οι γιαγιάδες.

Λεωφορείο, μετρό, πάλι λεωφορείο, ξανά λεωφορείο και η Εμπριμέ φτάνει στη μαρίνα. Πω, πω, πω! Τι κότερα είν’ τούτα; Τεράστιες μονοκατοικίες! Γιατί δεν ξαμολιούνται στα πέλαγα και μένουν αγκυροβολημένα εδώ; Πού είπαν πως θά ’ναι οι φοβερές και τρομερές γιαγιάδες; Α, ναι. Δεξιά απ’ τη μαρίνα. Πού νά ’ναι; Πού νά ’ναι; Πού να τις βρει μέσα σε τόσο κόσμο; Μιλιούνια! Είχε πιάσει και μεσημέρι, κι ήταν όλοι έξω απ’ το νερό. Τρώγανε. Ένα τραπεζομάντιλο στρωμένο στην άμμο, κι επάνω του αραδιασμένα φαγητά. Αυγά βραστά, κεφτέδες, τηγανητές πατάτες, φρέσκες ντομάτες και μπόλικο ψωμί. Σα νά ’ταν όλοι τους συνεννοημένοι. Αλλά δε συνέβαινε αυτό. Απλά, ήταν μια συγκριτικά φτηνή επιλογή που μπορούσε να ικανοποιήσει την αυξημένη όρεξη, μια κι η θάλασσα ανοίγει την όρεξη. Όσο για τα ταβερνάκια εκεί παραπέρα, μέναν παραπονεμένα και άδεια. Ποιος είχε λεφτά να πληρώσει… Τι τρομερή αντίθεση όμως! Δεξιά τής μαρίνας στέκει αμύθητος πλούτος, κι αριστερά μιλιούνια φτωχολογιάς χαμογελάνε κοροϊδευτικά στον ανελέητο καύσωνα. Πρόσωπα αργασμένα απ’ την σκληρή δουλειά, την ανεργία και την αβεβαιότητα του αύριο, ξεσπάνε την οργή τους με μια βουτιά. Πώς άρχισαν όμως οι άνθρωποι να γερνάνε τόσο γρήγορα πάλι; Πιο γερασμένοι πάντως δείχνουν οι μετανάστες και οι μετανάστριες. Ωχ, τι τραβάνε τα κοριτσάκια της εκεί στα ξένα! Ό,τι και οι περισσότεροι μετανάστες εργάτες εδώ, σκέφτηκε με πίκρα, κι έριξε την πρώτη βουτιά στη θάλασσα. 
Κολύμπησε κατά μήκος ψάχνοντας ταυτόχρονα για τις συγκατοίκους της. Άφαντες όμως αυτές. Άλλη επιλογή δεν της έμενε συνεπώς, απ’ το να πάρει το δρόμο τής επιστροφής. Αλλιώς, πώς θα άντεχε χωρίς αντιηλικό και ομπρέλα κάτω απ’ τον τσουρουφλιστό ήλιο; Ψητή θα γινόταν! Προκειμένου λοιπόν να πάθει ηλίαση και να ψηθεί σαν αρνί στη σούβλα, όταν στέγνωσε πήρε τα πράματά της κι έφυγε τρέχοντας. Απ’ το άγχος της ξέχασε και πού ήταν η στάση τού λεωφορείου. Πήρε την αντίθετη κατεύθυνση βρίζοντας, γιατί είχε εξαφανιστεί η στάση…

Ωπ, έχει και δεξιά τής μαρίνας παραλία! Βρε, μπας και της είπαν ότι θά ’ναι απ’ εδώ; Γιατί όχι; Είχε πολύ λιγότερο κόσμο, όπως έβλεπε. Μα τι, στο καλό; Κι από πού μπήκαν μέσα; Εδώ υπήρχαν παντού συρματοπλέγματα. Α, τις πονηρές! Να, μια τρύπα εκεί. Έχει γούστο… Καλά, πώς σύρθηκαν εκεί κάτω; Ούτε η ίδια δεν μπορούσε να το κάνει εύκολα! Ώπα, να και μια γαλάζια ομπρέλα σαν τη δική τους. Σαν… Πάντως, έμοιαζε αρκετά. Πού να δει τόσο μακριά;
Η κυρα-Εμπριμέ που εμπόδια δε λογιάζει στη ζωή της, βγάζει το φόρεμα μην το λερώσει, και μένει με το μαγιό. Σπρώχνει πρώτα το σάκο της απ’ την τρύπα και μετά σούρνεται σα φίδι και περνά απ’ το συρματόπλεγμα. 
Η ομπρέλα ήταν άδεια. Προφανώς οι γιαγιάδες κολυμπούσαν. Αφήνει λοιπόν τα πράματά της εκεί και ορμά κι αυτή στη θάλασσα, να ξεπλυθεί απ’ το χώμα που γιόμισε το κορμί της απ’ το σούρσιμο, μα και να δροσιστεί. Τηγανητή κόντευε να γίνει εκτεθειμένη τόση ώρα στον καυτό ήλιο και τη θερμοκρασία των σαράντα βαθμών.
Τρία τέταρτα της ώρας έμεινε στ’ αλμυρό νερό! Έριχνε μακροβούτι και χανόταν για ώρα. Μετά αναδυόταν να πάρει ανάσα και ξανά μακροβούτι. Στα νιάτα της ήταν αθλήτρια στην κολύμβηση και είχε εξαιρετικές επιδόσεις. Αφού λοιπόν μούλιασε για τα καλά και μάζεψε μπόλικη δροσιά, βγήκε απ’ τη θάλασσα να ψάξει πάλι για τις συγκατοίκους της. Μα πού στο καλό πήγαν; Μόνο η ομπρέλα υπήρχε εκεί, χωρίς τα πράγματά τους μάλιστα. Δυο φορές έκανε πάνω-κάτω την παραλία, μα αυτές παρέμεναν άφαντες. Ε, σκασίλα της στο φινάλε. Αφού είχε εξασφαλίσει σκιά, τι την έμελλε πού γυρόφερναν. Δεν ήταν και παιδάκια για ν’ ανησυχήσει. Μήτε κι έρχονταν πρώτη φορά σ’ αυτά τα μέρη. Κάπου δυο μήνες τώρα, ερχόντουσαν σχεδόν καθημερινά. Αλλά, τι κόσμος είν’ τούτος ’δώ; Καμιά σχέση δεν είχε με τους λουόμενους αριστερά τής μαρίνας. Σίγουρα όμως οι πιο πολλοί ήταν ξένοι. Άγγλοι, Γάλλοι, Πορτογάλοι, Γερμανοί και Ιταλιάνοι. Τούρκοι, Ρώσοι κι Ισπανοί, Ινδοί, Κινέζοι κι Αυστραλοί. Σαφώς και Αμερικανοί. Κι άλλοι ήτανε. Πολλοί. Ελάχιστοι δε, αυτοί που μιλούσαν τη γλώσσα της. Οι περισσότεροι ήταν μετανάστες. Απ’ τους τυχερούς ως φαίνεται. Ε, θά ’χαν εξασφαλίσει μόνιμη και καλοπληρωμένη δουλειά. Τό ’δειχνε το παρουσιαστικό τους. Οι πετσέτες και τα μπουρνούζια τους. Τα μαγιό τους. Τα γυαλιά ηλίου στα μάτια τους. Απα, πα, πα! Κι ο κύριος πρωθυπουργός, εδώ; Να και δυο υπουργοί. Κι ο αρχηγός τής αξιωματικής αντιπολίτευσης; Ε, καλά, αυτός είναι αριστερός. Δικαίως να κάνει το μπάνιο του μαζί με εργαζόμενους μετανάστες. Ε, όχι! Αυτό πια δεν περίμενε να το δει! Παρών και ο πρόεδρος των βιομηχάνων! Κι αυτός των εφοπλιστών! Τους αναγνώρισε. Τους είχε δει στην τηλεόραση. Μα τι γίνετ’ εδώ; Ώπα! Τι κρουαζιερόπλοιο είν’ αυτό που προσαράζει! Ολόκληρος ουρανοξύστης! Τι, τι είπαν αυτοί δίπλα της; Εφοπλιστές είναι; Κι οι άλλοι; Επιχειρηματίες; Βιομήχανοι; Έμποροι όπλων; Τραπεζίτες; Κι οι άλλοι… Πρωθυπουργοί και υπουργοί άλλων χωρών; Μα… Τούτοι ’δώ δεν ήταν εργαζόμενοι μετανάστες, έστω και καλοπληρωμένοι. Άλλο πράμα ήτανε…
(ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ)


Το διήγημα είναι προσφορά τής συγγραφέως Καλής Γκέλμπεση στους ανεργοάφραγκους και κυρίως σ’ αυτούς που τρέφουν αυταπάτες… Κι εμείς, το προσφέρουμε σ’ όλους σας. Δικό σας!
Όσο για τα σημαντικότερα, σταθερά ΕΔΩ!!! 

 Αναρτήθηκε από ΑΝΕΡΓΟΙ και ΑΦΡΑΓΚΟΙ  

Ο «τυφλοπόντικας» - χαφιές


Ο «τυφλοπόντικας» - χαφιές

Ο χαφιεδισμός ήταν πάντα στην υπηρεσία της εργοδοσίας. Ωστόσο το παράδειγμα που έρχεται από τη Γαλλία είναι πολύ χαρακτηριστικό, όπως καταγράφεται στο γαλλικό Τύπο. Η διεύθυνση των καταστημάτων «Castorama» (έπιπλα και είδη σπιτιού) εφάρμοζε και εφαρμόζει(;) τη μέθοδο του λεγόμενου «τυφλοπόντικα» για την παρακολούθηση και το φακέλωμα των εργαζομένων της εταιρείας. Ο «τυφλοπόντικας», δηλαδή ο χαφιές υπάλληλος, είχε προσληφθεί με το πρόσχημα της «αποφυγής κλοπών». Στην πραγματικότητα, αυτός είχε υπό στενή παρακολούθηση τους «συναδέλφους» του και κατέγραφε και έδινε στην εταιρεία τους ρυθμούς απόδοσης, ό,τι έλεγαν οι εργάτες, τις εκτιμήσεις τους για τη διεύθυνση. Ολα αυτά, βεβαίως, χρησιμοποιούνταν για να ασκηθούν πιέσεις, εκβιασμοί ή και ακόμη και απόλυση των εργατών.

Οπως καταγράφεται στον Τύπο, ο χαφιές της εταιρείας, προκειμένου τάχα να «ξεσκεπάσει» τους υποτιθέμενους εργαζόμενους - κλέφτες, προσποιούνταν ο ίδιος ότι έκλεβε προϊόντα και καυχιόταν γι' αυτό στους συναδέλφους του, για να «μετρήσει» τις αντιδράσεις τους. Ο χαφιές του «Castorama» αναφέρεται ότι έδρασε ανενόχλητος από το Δεκέμβρη του 2011 έως και το Μάρτη του 2012, οπότε αποκαλύφθηκε ο βρώμικος ρόλος του.

Σήμερα, μετά την αναφορά των εργαζομένων, η υπόθεση έχει πάρει το δρόμο της αστικής Δικαιοσύνης, η ουσία όμως βρίσκεται στις συνθήκες εργασίας, που το κεφάλαιο διαμορφώνει για τους εργαζόμενους σε όλες τις καπιταλιστικές χώρες, δηλαδή αυτές του αυταρχισμού και της τρομοκρατίας για να υποταχτούν. Και η Γαλλία του «σοσιαλιστή» Ολάντ δεν υστερεί σε αυτήν την πρακτική, που είναι συνδεδεμένη με τα υπερκέρδη των κεφαλαιοκρατών από την εκμετάλλευση των εργαζομένων.

Σημεία από τη συνέντευξη του επικεφαλής της Λαϊκής Συσπείρωσης Ιονίων Νήσων Θόδωρου Γουλή





Σημεία από τη συνέντευξη του επικεφαλής της Λαϊκής Συσπείρωσης Ιονίων Νήσων Θόδωρου Γουλή
Ο απολογισμός πεπραγμένων του Περιφερειακού Συμβουλίου αποδεικνύει  την πλήρη ταύτιση της Περιφερειακής αρχής ΝΔ – ΛΑΟΣ με την πολιτική των προηγούμενων κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ -Παπαδήμου αλλά και της σημερινής ΝΔ – ΠΑΣΟΚ – ΔΗΜΑΡ.
Και το έτος 2012 η Περιφερειακή Αρχή υλοποίησε της αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης και της ΕΕ π.χ.: 
·       Προσπάθησε να υλοποιήσει τον νόμο Καλλικράτη που αποτελεί βασικό εργαλείο για το πέρασμα των αντιδραστικών μεταρρυθμίσεων.
·       Συνέβαλε έτσι στην ανατροπή των εργασιακών σχέσεων προωθώντας τα λεγόμενα προγράμματα Κοινωφελούς εργασίας 5μηνης διάρκειας με εξευτελιστικούς μισθούς αντί να απαιτήσει θέσεις μόνιμης και σταθερής δουλειάς.
·       Δεν διεκδίκησε από την κυβέρνηση ούτε τα ποσά που η ίδια η κυβέρνηση είχε δεσμευτεί για το 2012.
·       Αγνόησε (παρότι επανειλημμένα εμείς ως Λαϊκή Συσπείρωση το είχαμε προτείνει) την διόρθωση – επισκευή βασικών υποδομών όπως είναι οι επαρχιακοί δρόμοι και τα λιμάνια: Μαθρακίου – Αγ. Σταφάνου Αυλιωτών, Οθωνών – Λευκίμμης – Πεντατίου.
·       Δεν έκανε τίποτα για την διεκδίκηση κονδυλίων για το Αγροτικό Οδικό δίκτυο των νησιών που βρίσκεται σε άθλια κατάσταση.
Η παραδοχή της αδράνειας της Περιφέρειας συνοδεύεται από δικαιολογίες για την απαράδεκτη κυβερνητική στάση και την επίκληση της έλλειψης χρημάτων και πόρων λόγω της καπιταλιστικής κρίσης.
Απαιτείται διεκδίκηση από κυβέρνηση και ΕΕ, ρήξη και σύγκρουση με την κυβερνητική πολιτική και την πολιτική της ΕΕ. Αυτό δεν μπορεί να το κάνει η Περιφερειακή Αρχή αλλά μπορεί να γίνει μόνο με την κινητοποίηση του λαού και των φορέων του.
      
Κέρκυρα, 11/02/2013

ΟΜΟΛΟΓΙΕΣ


Σακοράφα: Εσωκομματική αμφισβήτηση για τον Τσίπρα!





Ο Τσίπρας δέχθηκε την πρώτη σοβαρή εσωκομματικη αμφισβήτηση απο τη Σοφία Σακοράφα, η οποία τον κατηγόρησε μεσω της ομιλιας της ότι προδίδει τον αντιμνημονιακό αγώνα. 



Η ομιλία της Σοφίας Σακοράφα στην Κεντρική Επιτροπή



Συντρόφισσες και σύντροφοι

Η πίεση του χρόνου με αναγκάζει να γίνω επιγραμματική.
  
Θέλω να κάνω μια εκ βαθέων πολιτική εξομολόγηση και αμέσως μετά να επιχειρήσω  την αναλογία της.


Έχω χάσει λίγο την μπάλα. Αυτή είναι η πολιτική μου εξομολόγηση.Η αναλογία είναι ότι εάν σε μένα συμβαίνει κάτι τέτοιο, πολύ φοβάμαι ότι για το λαό αυτό μεταφράζεται σε ένα αίσθημα πολιτικής απογοήτευσης.


Και πιστεύω, αλλά και γνωρίζω, στο βαθμό που μπορώ να γνωρίζω, ότι υπάρχει ένας κόσμος που δηλώνει και είναι απογοητευμένος από μας. Και θα επιχειρήσω να εξηγήσω το γιατί μέσα στη δυσκολία των λίγων λεπτών.


Γύρω μας διαλύεται το σύμπαν. Κυριολεκτώ, χωρίς καμία υπερβολή, διαλύεται το σύμπαν. Οι δε μήνες που έρχονται θα είναι οι σκληρότεροι μήνες που έχουμε ζήσει εδώ και 40 χρόνια.


Θαρρώ ότι σε αυτή τη δραματική συγκυρία ο λαός μας έχει ιδιαίτερες απαιτήσεις από εμάς και θεωρώ διαφορετικές απαιτήσεις από αυτό που κάνουμε.


Πρώτα από όλα σε επίπεδο ηγετικών στελεχών και κόμματος. Βρισκόμαστε πλέον στην εποχή που ο λαός μας δεν εμπιστεύεται έναν ηγέτη ή ένα πολιτικό χώρο μέχρι αυτοί να φανούν αναξιόπιστοι. Παρά εμπιστεύεται έναν ηγέτη ή έναν πολιτικό χώρο αφού πρώτα αποδείξουν ότι είναι αξιόπιστοι.


Εμείς λοιπόν θεωρώ ότι όχι απλώς δεν κάνουμε όσα πρέπει για να εδραιώσουμε την αξιοπιστία μας, αλλά πολλές φορές κάνουμε πράγματα που μας καθιστούν αναξιόπιστους.

Αναξιόπιστους με την έννοια τόσο της πολιτικής ασυνέχειας του λόγου μας, όσο και της πολιτικής ασυνέπειας στις πράξεις μας.


Πολύ επιγραμματικά αναφέρω : όχι σε αυτές καθαυτές ίσως τις συναντήσεις κορυφής που επιχειρεί ο σύντροφος Πρόεδρος, αλλά κυρίως στα πολιτικά συμπεράσματα που βγαίνουν από αυτές.


Στη συνάντηση Πέρες αποτύχαμε να δώσουμε στίγμα. 

Στη συνάντηση στο ευρωπαικό κοινοβούλιο δώσαμε ένα στίγμα εξαιρετικά μαλακό, χαρακτηρίζοντας το πρόγραμμα που ακολουθεί η χώρα μας αδύναμο.


Στη συνάντηση με Σόιμπλε δε βγήκε ξεκάθαρο στίγμα στην ελληνική κοινωνία.

Στη δε συνάντηση με το ΔΝΤ το στίγμα υπήρξε μάλλον στρεβλό, αφού αντί να βγει προς τα έξω η υπαναχώρηση του ΔΝΤ ως προς το μνημόνιο, βγήκε προς τα έξω μια θρησκευτικού τύπου λατρεία προς τον Ομπάμα και τις αξίες του αμερικανικού έθνους. 

Μια αγιοποίηση δηλαδή του αμερικάνικου καπιταλισμού, η οποία δημιουργεί τα εξής ιδεολογικά και τακτικά προβλήματα.


Το ιδεολογικό πρόβλημα. Είναι άλλο να λες ότι στην ανταγωνιστική σύγκρουση του αμερικανικού και του ευρωπαϊκού καπιταλισμού θα συμμαχήσω ακόμη και με το διάολο, προκειμένου εκμεταλλευόμενος τις αντιθέσεις, αλλά και τις επιδιώξεις ενός εκάστου, να κερδίσω λύσεις για το λαό μου. 

Και είναι διαφορετικό να αγιοποιείς τη μητρόπολη που παρήγαγε και εξήγαγε την κρίση και στην Ευρώπη. 

Γιατί η πρώτη τοποθέτηση επιθετικά εκμεταλλεύεται τις καπιταλιστικές αντιθέσεις.

Η δεύτερη όμως ενεργητικά υποτάσσεται στον έναν πόλο, μετατρέποντας τον κιόλας όχι σε τακτικό, αλλά σε στρατηγικό σύμμαχο.

Το τακτικό πρόβλημα που προκύπτει, αφορά σε μια πλήρη διάσταση με την προεκλογική δυναμική μας. Η δυναμική μας βασιζόταν πάνω στην αναμφισβήτητη διαπραγματευτική μας ισχύ.

Και αυτή η ισχύς δεν πήγαζε μόνον μέσα από το γεγονός ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ δε χρωστούσε πουθενά.Πήγαζε κατά κύριο λόγο μέσα από τον εγγενή φόβο που τρέφουν οι πυλώνες του ευρωπαικού και δυτικού κατεστημένου απέναντι σε κάθε τι αριστερό.


Αυτός ακριβώς ο φόβος, ο πολιτικός φόβος εννοώ, σε μια σκληρή διαπραγμάτευση είναι ίσως το πιο σημαντικό εργαλείο, μαζί εννοείται με την πολιτική βούληση, που μπορεί να έχει μια κυβέρνηση της αριστεράς. Εμείς αυτήν την πολιτική υπεραξία τη μετατρπουμε προς τα έξω σε εύσημα κυβερνησιμότητας, προς τα μέσα σε δηλώσεις νομιμότητας.


Και εξηγώ.


Το προς τα έξω κομμάτι.


Όλες οι συναντήσεις πήραν το χαρακτήρα, ενώ πραγματικά πιστεύω ότι δεν τον είχαν, του καλού πολιτικού χώρου, που δίνει τις εξετάσεις του … σε ποιους ; στους δανειστές του, στους τοκογλύφους τους, ώστε να προαχθεί σε εν δυνάμει κυβέρνηση.


Το προς τα μέσα κομμάτι. Ξεκινώντας από το βίλα αμαλία και μετά στο Mall βρεθήκαμε απολογούμενοι προς τους άνομους να δηλώνουμε τη νομιμότητά μας. Βρεθήκαμε απολογούμενοι προς τους πραγματικούς τρομοκράτες να δηλώνουμε φιλειρηνικοί.


Βρεθήκαμε απολογούμενοι προς τους τραμπούκους που έδωσαν απλόχερη ασυλία στον Καλαμπόκα, να δηλώνουμε ότι σεβόμαστε την ανθρώπινη ζωή. 

Βρεθήκαμε απολογούμενοι σε αυτούς που έκαναν κουρελόχαρτο το σύνταγμα, σε αυτούς που με συνοπτικές διαδικασίες κατέλυσαν δημοκρατικούς θεσμούς και δημοκρατικά κεκτημένα να δηλώνουμε πίστη στη δημοκρατία.


Συντρόφισσες και σύντροφοι


Σε μια τέτοια συγκυρία είναι απολύτως λογικό δίπλα μας ο θυμός, η οργή και η αγανάκτηση να καίει το σύμπαν.Είναι επίσης ερμηνεύσιμο κάποιοι χώροι να έχουν μια λογική ακραίας σύγκρουσης. Είναι επίσης αναμενόμενες και οι προβοκάτσιες.


Το πρόβλημα όμως της οργής λύνεται αλλιώς. Δε λύνεται με δηλώσεις που θεοποιούν την κοινωνική γαλήνη, παρά με κινηματικές διαδικασίες, διαδικασίες που πριονίζουν το κλωνάρι πάνω στο οποίο κάθεται η τρόικα εσωτερικού.
  

Τότε μόνον μιλάμε για ανατροπή.


Η ιστορία της απεργίας στο μετρό, για να μην πάω πιο πίσω στην ιδιωτικοποίηση ας πούμε της ΑΤΕ, που δεν άνοιξε μύτη, μας βρήκε τελείως απροετοίμαστους.

Ξέρετε τι λέει ένα email που μου στείλανε, το οποίο εν πρώτοις, μπορεί να φανεί αφελές, στη βάση του όμως δεν είναι.

Που ήταν τα δεκάδες χιλιάδες στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ στην Αθήνα; Γιατί δε βρέθηκαν στο αμαξοστάσιο εκείνο το βράδυ;

Κι εγώ να ρωτήσω με τη σειρά μου. Ας πούμε λοιπόν ότι αυτά αποτελούν τη χρυσή εφεδρεία – με πολλές ενστάσεις προσωπικές- αλλά ας πούμε ότι είναι η χρυσή εφεδρεία για κάποια άλλη πιο ώριμη στιγμή


Γιατί δε βρεθήκαμε συντονισμένα 500 στελέχη από την προηγούμενη εκεί, ώστε να μετατρέψουμε το θέμα της επιστράτευσης σε μείζον πολιτικό θέμα, σε μείζον ζήτημα για τη δημοκρατία, σε μείζον ζήτημα για την ελευθερία και όχι σε πόλεμο ανάμεσα σε κυβέρνηση και συνδικαλιστές. 
Και το λέω αυτό ως παράδειγμα γιατί κάποια στιγμή πρέπει να πολιτικοποιήσουμε τη σύγκρουση.

Δε φτάνει η βουλή, δε φτάνουν οι δηλώσεις, δε φτάνουν οι ανακοινώσεις και τα δελτία τύπου.

Στο δρόμο πολιτικοποιείται η σύγκρουση, γιατί εκεί αναπτύσσεται το κίνημα.

Σε κάθε άλλη περίπτωση, που η σύγκρουση προσλαμβάνει χαρακτήρα κοινοβουλευτικό μόνον ή ρητορικό μόνον, η όποια εξέλιξη δε χαρακτηρίζεται σαν ανατροπή, αλλά σαν διαδοχή, που όπως πολύ καλά καταλαβαίνουμε όλοι, όπως καταλαβαίνει ο λαός μας θα έχει πενιχρά αποτελέσματα, ακόμη και εάν έχουμε τις καλύτερες των προθέσεων.

Πάω πολύ γρήγορα στο πρόβλημα της προβοκάτσιας ή στο ζήτημα χώρων με μια ακραία πρακτική σύγκρουσης.

Αυτό σύντροφοι δεν είναι δικό μας πρόβλημα.


Εάν τούτη η κυβέρνηση έχει απέναντί της δέκα εικοσάρηδες που πυροβολούν τα γραφεία της ΝΔ, ΝΑ ΦΥΓΕΙ. 

ΕΧΕΙ ΗΔΗ ΑΠΟΤΥΧΕΙ.
ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΓΓΥΗΘΕΙ ΟΥΤΕ ΚΑΝ ΤΗΝ ΑΣΦΑΛΕΙΑ ΤΟΥ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΥ ΤΗΣ.


Εάν έχει προβοκατόρικους μηχανισμούς, όπως πολύ εύκολα έχει αποδείξει στην πατρίδα μας η ιστορία, εμείς να περάσουμε στην επίθεση, αφού είναι στο πολιτικό dna του λαού μας, είναι κομμάτι της ιστορικής του μνήμης, ότι τούτο το τραμπουκικό σχήμα με τους κένταυρους και τους τσεκουροφόρους μπορεί πολύ εύκολα να επαναλάβει όχι απλώς την ιστορία του, αλλά τον ίδιο τον εαυτό του.


Συντρόφισσες και σύντροφοι,


Σεβόμενη το χρόνο δεν μπορώ να προχωρήσω παραπέρα.Πρέπει όμως να πω κλείνοντας τρία πράγματα.

Το πρώτο αυτή τη στιγμή βρισκόμαστε οπουδήποτε, αλλά όχι στους δρόμους, και ο ρόλος της αριστεράς τούτη την εποχή είναι να σφυρηλατεί συνειδήσεις για την ανατροπή, να σφυρηλατεί συνειδήσεις για τη στήριξη της μεταβατικής κυβέρνησης μας.


Το δεύτερο. Στο βαθμό που δε βρισκόμαστε στους δρόμους, εκεί όπου έχουμε τη δύναμη, τούτη η κυβέρνηση αξιοποιεί διαρκώς τη δική της δύναμη, την προπαγάνδα και τα ΜΜΕ.

Ας μην το βοηθάμε λοιπόν διατυπώνοντας θόλο ή στογγυλεμένο πολιτικό λόγο, λόγο νοικοκυρεμένο και καθώς πρέπει

Νοικοκυρεμένοι, υποταγμένοι και με ευθύνη απέναντι στο σύστημα είναι αυτοί.

Εμείς έχουμε ευθύνη μόνον απέναντι στο λαό, υποτασσόμαστε μόνον σε αυτόν, αλλά παράλληλα τον θέλουμε δραστήριο στην αντίστασή του, ριζοσπαστικό στις θέσεις του και μαχητικό στις πρακτικές του.

Επιπλέον ας μην βοηθάμε την κυβέρνηση διατυπώνοντας θέσεις που δεν απηχούν παρά την προσωπική μας άποψη.

Μετά τις προσωπικές αυτές απόψεις τις κάνουν παντιέρα και αντί να μιλάμε για το δάσος που καίγεται, απολογούμαστε για το δεντράκι που φύτρωσε.

Το τρίτο και τελειώνω συντρόφισσες και σύντροφοι.

Βρισκόμαστε σε ανθρωπιστική κρίση. Όλες οι ενέργειες και οι δράσεις μας πρέπει να είναι ενταγμένες μέσα στο μέγεθος αυτής της κρίσης, όπως επίσης και οι πολιτικές μας πρωτοβουλίες πρέπει να τη λαμβάνουν σοβαρά υπόψη.

Το ζήτημα της κατάθεσης μιας σοβαρής και ολοκληρωμένης πολιτικής πρότασης σήμερα δεν μπορεί να μην περιλαμβάνει επίσης με τρόπο σοβαρό και ολοκληρωμένο το ζήτημα της παραγωγικής ανασυγκρότησης.
Γιατί η παραγωγική ανασυγκρότηση σε κάθε περίπτωση είναι το plan A.


Προσπάθησα να τρέξω ζητήματα που θέλουν πολλή ώρα να αναλυθούν, με την έννοια αυτή απλώς κατέθεσα ένα στίγμα.


Ένα στίγμα ανησυχίας, προβληματισμού, αγωνίας, αλλά κυρίως τεράστιας προσδοκίας από εμάς και τις δυνατότητές μας.


Και το καταθέτω εδώ μέσα στο όργανό μας, όπως πρέπει να γίνεται και όπως αρμόζει σε σοβαρές ανησυχίες, προβληματισμούς, αγωνίες, αλλά και προσδοκίες


Πηγη
 Αναρτήθηκε από Elva

Οργάνωση απέναντι στην καταστολή


Οργάνωση απέναντι στην καταστολή
Στις 12 Φλεβάρη δικάζονται οι 35 συνδικαλιστές - συλληφθέντες στο υπουργείο Εργασίας, με την κατηγορία της «παράνομης παραμονής σε δημόσιο χώρο»!
Το δόγμα «νόμος και τάξη», όπως βγήκε από τα χείλη του ίδιου του πρωθυπουργού της τρικομματικής κυβέρνησης, βλέπουμε το τελευταίο διάστημα να εφαρμόζεται στο πετσί των εργαζόμενων και των λαϊκών στρωμάτων που αγωνίζονται για το δίκιο τους.
Είδαμε τους εργαζόμενους - απεργούς του ΜΕΤΡΟ να επιτάσσονται, τους απεργούς ναυτεργάτες να επιστρατεύονται και τους αγρότες που παλεύουν για το ψωμί των οικογενειών τους να χτυπιούνται από τα ΜΑΤ στο μπλόκο της Νίκαιας.
Είδαμε 35 συνδικαλιστές, προέδρους και γραμματείς συνδικάτων και ομοσπονδιών, εκλεγμένους εκπροσώπους των εργαζομένων από δεκάδες κλάδους να συλλαμβάνονται στο υπουργείο Εργασίας και να σέρνονται στα δικαστήρια, επειδή «τόλμησαν» να κάνουν παράσταση διαμαρτυρίας στον υπουργό κ. Βρούτση. Επειδή «τόλμησαν» να αντιδράσουν σε μια επαίσχυντη, προκλητική δήλωσή του, που ούτε λίγο ούτε πολύ χαρακτήριζε τους εργαζόμενους και τους συνταξιούχους, που χρόνια μάτωναν και ματώνουν για την κατάκτηση που λέγεται «κοινωνική ασφάλιση», «πελάτες» υπουργών και βουλευτών.
Η καταστολή και η κρατική βία και τρομοκρατία σε όλο τους το μεγαλείο! Πάνε χέρι - χέρι με την εργοδοτική βία και τρομοκρατία που τσακίζει κόκαλα μέσα στα εργοστάσια, στις αποθήκες, στα μαγαζιά, στα καράβια, σε όλους τους εργασιακούς χώρους.
Το μήνυμα που θέλει να περάσει η κυβέρνηση ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - ΔΗΜΑΡ μαζί με την πλουτοκρατία που υπηρετεί, τους βιομήχανους, τους εφοπλιστές, τους μεγαλοεπιχειρηματίες είναι σαφές: Υποταγή στην αντεργατική και αντιλαϊκή βαρβαρότητα, μοιρολατρική αποδοχή των κυβερνητικών μέτρων που σφαγιάζουν στην κυριολεξία τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα, για να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου. Οποιος σηκώσει κεφάλι, όποιος «τολμήσει» να αμφισβητήσει και να αντιπαλέψει τους σχεδιασμούς της πλουτοκρατίας και των πολιτικών υπηρετών της θα χτυπιέται, θα σέρνεται στα δικαστήρια, θα επιστρατεύεται. Οι βάρβαροι νόμοι που υπηρετούν την καπιταλιστική ανάπτυξη θα εφαρμοστούν με φωτιά και σίδερο!
Σε αυτές τις συνθήκες το «στοίχημα» που μπαίνει για το εργατικό και λαϊκό κίνημα είναι η οργάνωση της πάλης και της αντεπίθεσης απέναντι στην καταστολή και την εργοδοτική - κυβερνητική τρομοκρατία, απέναντι στη λογική του «σφάξε με αγά μου να αγιάσω». Χρειάζεται κίνημα ισχυρό, ανθεκτικό, οργανωμένο, προσανατολισμένο στην ικανοποίηση των αναγκών των εργαζομένων και του λαού, με μέτωπο απέναντι στην πολιτική του μεγάλου κεφαλαίου και των κομμάτων του, της ΕΕ. Απαλλαγμένο από τα βαρίδια της διαχειριστικής λογικής, της συναίνεσης, του «μικρότερου κακού».
Το ταξικό κίνημα έχει απαντήσει ήδη στο «νόμος και τάξη» με τις κινητοποιήσεις του. Το ίδιο θα κάνει μαζί με όλους τους εργαζόμενους και το λαό με τη μαζική συμμετοχή στην παναττική στάση εργασίας την Τρίτη 12 Φλεβάρη και στη συγκέντρωση του ΠΑΜΕ στις 8.30 π.μ. στο Πεδίον του Αρεως.

Παγκερκυραϊκός Σύνδεσμος Αυτοαπασχολούμενων: Πρωτοφανής η επίιθεση προς τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις


Παγκερκυραϊκός Σύνδεσμος Αυτοαπασχολούμενων: Πρωτοφανής η επίιθεση προς τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις

Ο Παγκερκυραϊκός Σύνδεσμος Αυτοαπασχολούμενων Επαγγελματιών, Βιοτεχνών, Εμπόρων, εξέδωσε ανακοίνωση μέσα από την οποία κάνει λόγο για πρωτοφανή επίθεση προς τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις μέσα από τα μέτρα που παίρνει η κυβέρνηση. 

Αναλυτικά, η ανακοίνωση

Βιώνουμε το τελευταίο διάστημα μια συνεχόμενη πρωτοφανή επίθεση προς τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις. Αντιλαϊκά και δυσβάσταχτα μέτρα που οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια στην εξαφάνιση των μεσαίων στρωμάτων.

Μετά από τα γενικά που αφορούν όλους (φορολογικά , ασφαλιστικό κλπ) υλοποιούνται και ειδικότερα μέτρα που εξειδικεύουν την αντιλαϊκή επίθεση ανάλογα με τη φύση και το χαρακτήρα των επιχειρήσεων , με σκοπό να καταστήσουν τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις μη βιώσιμες , να τσακίσουν το μικρό επαγγελματία και τους εργαζόμενους σ’ αυτόν , να αφανίσουν την Ελληνική πρωτοβουλία και να συγκεντρώσουν τη δραστηριότητα του κάθε κλάδου σε λίγους και ισχυρούς.

Ένα από τα τελευταία μέτρα προς τα φροντιστήρια (ξενόγλωσσων και μέσης εκπαίδευσης) καθώς και σε σχολές θεάτρου ,χορού, μουσικής κλπ το οποίο η κυβέρνηση επέβαλλε με αναδρομική μάλιστα ισχύ από το 2011, είναι αυτό της συγκέντρωσης φορολογικών δεδομένων (ΑΦΜ) των κηδεμόνων των μαθητών ή και των ίδιων των μαθητών εφ’ όσον είναι ενήλικες.

Με τον τρόπο αυτό η κυβέρνηση καθιστά συνεργάτη και φοροκαταδότη τον ιδιοκτήτη της επιχείρησης , προς τις οικονομικές υπηρεσίες του κράτους .

Ο μέχρι πρότινος στυλοβάτης της ελληνικής οικονομίας όπως συνήθιζαν να αποκαλούν το κλάδο μας βάλετε από παντού και πλήττετε θανάσιμα.

Ο Παγκερκυραϊκός Σύνδεσμος Αυτοαπασχολούμενων Επαγγελματιών Βιοτεχνών Εμπόρων καταγγέλλει την απαράδεκτη , αντιλαϊκή και ανήθική αυτή πολιτική . Καλεί τους Επαγγελματίες να συσπειρωθούν και να αγωνιστούν συλλογικά για την επιβίωσή τους. Μονόδρομος πια είναι η ενότητα των επαγγελματιών μεταξύ τους και με τους φυσικούς τους συμμάχους, τους εργαζόμενους. Τους σκληρά δηλαδή δοκιμαζόμενους πελάτες τους.

ΕΝΑΣ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΚΑΙ ΟΛΟΙ ΓΙΑ ΕΝΑΝ

ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ Εχθρός των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων


ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ
Εχθρός των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων
Παπαγεωργίου Βασίλης
Εξετάσεις στο μεγάλο κεφάλαιο έδωσε όλη τη βδομάδα που πέρασε η ναζιστική οργάνωση Χρυσή Αυγή χρησιμοποιώντας καθαρά συστημική επιχειρηματολογία για να υπονομεύσει τους εργατικούς λαϊκούς αγώνες, να επιτεθεί στους πρωτοπόρους αγωνιστές του λαού, να υποκινήσει τον «κοινωνικό αυτοματισμό» ενάντια σε όσους αντιστέκονται στα βάρβαρα μέτρα συγκυβέρνησης, Ευρωπαϊκής Ενωσης, μονοπωλίων. Ταυτόχρονα, με μια κούφια συνθηματολογία, επιχειρεί να αποπροσανατολίσει το λαό από τα πραγματικά αίτια των προβλημάτων του, την πολιτική υπέρ των κεφαλαιοκρατών που και η οργάνωση πιστά υπηρετεί.
Η επιχειρηματολογία τους είναι φαρμάκι και δηλητήριο για τον εργάτη, τον αυτοαπασχολούμενο, τον αγρότη, το ναυτεργάτη, είναι άκρως επικίνδυνη συνολικά για τη λαϊκή οικογένεια.
Το περασμένο Σάββατο φασιστοειδή συγκεντρώθηκαν στη Ρηγίλλης σε εκδήλωση της Χρυσής Αυγής για να παρακολουθήσουν 11 ομιλίες με αφορμή την επέτειο των Ιμίων. Ποια συνθήματα και... επιχειρήματα κυριάρχησαν; «Αλήτες προδότες πολιτικοί», «Να καεί το μπ...... η Βουλή». Συνθήματα βγαλμένα κατευθείαν από τις συγκεντρώσεις των λεγόμενων«αγανακτισμένων» στο Σύνταγα, για τις οποίες τότε έσταζαν μέλι αστικά ΜΜΕ, αστικά κόμματα, ο ΣΥΡΙΖΑ και διάφοροι άλλοι, που μάλιστα τα παρουσίαζαν σαν το νέο κίνημα που γεννιέται.
Αλλο σύνθημά τους; «Η Ελλάδα ανήκει στους Ελληνες»... Αγαπημένο σλόγκαν τουΠΑΣΟΚ παλαιότερα, που έβαζε στην ίδια μοίρα Ελληνες εργάτες και Ελληνες καπιταλιστές, λες και τα συμφέροντά τους είναι όμοια. Σύνθημα πάνω στο οποίο πάτησαν για χρόνια ολόκληρα και πατούν ακόμα και σήμερα όσοι έχουν το θράσος να μιλούν για «το καλό της πατρίδας» και να το χρησιμοποιούν σαν πρόσχημα για να καρατομούνται δικαιώματα εργατών και να ξεσκίζεται η λαϊκή οικογένεια που πεινάει.
Αλλα... πολιτικά επιχειρήματα; Τα δηλητηριώδη, εθνικιστικά, ρατσιστικά: «Εξω οι ξένοι απ' την Ελλάδα», «Δε θα γίνεις Ελληνας ποτέ, Αλβανέ, Αλβανέ»... Λογική που δεν είναι μόνο επικίνδυνη με την έννοια του να υποκινεί και να καλλιεργεί ρατσιστικές επιθέσεις. Αλλά πολύ περισσότερο αποπροσανατολίζει το λαό από την ταξική ουσία των προβλημάτων που αντιμετωπίζει. Φωτογραφίζει σαν υπεύθυνους για την ανεργία, τη φτώχεια, την κατάσταση στην Υγεία, την εγκληματικότητα, τα ναρκωτικά, τους μετανάστες και όχι το καπιταλιστικό σύστημα που γεννά και αναπαράγει όλα αυτά. Αυτό δεν το πειράζουν καθόλου. Γιατί είναι υπέρμαχοι ενός συστήματος που άλλωστε από τα σπλάχνα του έχει γεννηθεί ο φασισμός και οι σφαγείς των λαών. Τέτοιοι είναι...
Στη συγκέντρωση του περασμένου Σαββάτου, άκουσαν άλλον χρυσαυγίτη να διακηρύσσει ότι «το κίνημα προελαύνει για την ανακατάληψη της πατρίδας»... Θέση παρόμοια με εκείνη της ΝΔ περί ανακατάληψης των πόλεων, που έχει πυροδοτήσει ένα άγριο κυνηγητό σε βάρος μεταναστών και από την Αστυνομία και από τα φασιστοειδή. 'Η το επίσης μέλος του ελληνικού Κοινοβουλίου Ηλ. Κασιδιάρη, που φιλοξενείται σε σειρά δημοσιογραφικών πάνελ και αγαπημένο «λάιφ στάιλ» περιοδικών (απ' αυτά που προβάλλουν περίπου ως θέσφατο τη σαπίλα της καπιταλιστικής κοινωνίας), να μιλά για «κυνοβούλιο», «αλήτες δημοσιογράφους», «λαμόγια των εταιρειών δημοσκοπήσεων». Να υπόσχεται ότι «θα γίνουμε πολύ χειρότεροι από ό,τι είμαστε (...) για να καταλάβουμε μια μέρα ολόκληρη την Ελλάδα». Ακουσαν επίσης τον Ν. Μιχαλολιάκο να φωνάζει ότι οι χρυσαυγίτες είναι «πουλιά αρπακτικά της καταιγίδας (...) ήρθε η ώρα μας (...) ακόμα δεν έχουν δει τίποτε». Ευθείες απειλές κατά του λαού αντάμα με στοχοποίηση μεταναστών. Ολη αυτή η επίδειξη μισαλλοδοξίας, διανθισμένη με μερικές αντιαμερικανικές και «αντισιονιστικές» κορόνες, κάποιες αντιμνημονιακές παρόλες, απ' αυτές που με ευκολία πετούν βουλευτές και άλλων κομμάτων για να αποπροσανατολίζουν το λαό. Αλλωστε, μια χαρά ταυτίζονται σε συνθήματα, ορολογία και χάιδεμα συγκεκριμένης στόχευσης κινητοποιήσεων στο Σύνταγμα.
Να ποιοι είναι οι χρυσαυγίτες
Ας δούμε ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα για το πώς αντιμετώπισαν την απεργία των ναυτεργατών από τη συγκεκριμένη οργάνωση. Η κατά τα άλλα λαλίστατη Χρυσή Αυγή, ενώ ισχυρίζεται ότι παλεύει για τα δικαιώματα των Ελλήνων εργατών, μέρες ολόκληρες δεν έβγαλε τσιμουδιά. Ούτε για το γεγονός ότι οι απεργοί ναυτεργάτες είναι απλήρωτοι για μήνες, ούτε για την ανεργία των ναυτεργατών που τσακίζει κόκαλα, ούτε για το ν/σ της κυβέρνησης με το οποίο, όχι απλά θα πολλαπλασιαστούν οι Ελληνες ναυτεργάτες που δε θα μπορούν να θρέψουν τα παιδιά τους, αλλά και τα νησιά θα βρεθούν στο πλήρες έλεος των εφοπλιστών, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για το κόστος, την επάρκεια και την ασφάλεια των θαλάσσιων ταξιδιών.
Οπως επίσης κουβέντα δεν λένε οι χρυσαυγίτες για το καμποτάζ, για το οποίο χρόνια αγωνίζονται οι ναυτεργάτες και έχει να κάνει με τη διατήρηση ελληνικού πληρώματος στα πλοία (οι ναυτεργάτες υπερασπίζονται την ύπαρξη ελληνικού πληρώματος πρώτα και κύρια για την ασφάλεια τη δικιά τους και των επιβατών - στα ναυάγια που έγιναν τα τελευταία χρόνια, το πλήρωμα δεν μπορούσε να συνεννοηθεί ούτε για να κατεβάσει τις βάρκες, γιατί απλούστατα δε μιλάει την ίδια γλώσσα). Οπως τσιμουδιά δεν έβγαλε για την επιστράτευση, για τα ΜΑΤ που έστειλε η συγκυβέρνηση κατά των απεργών...
«Πάλι καλά» θα πει κανείς, δεδομένου ότι πριν μερικούς μήνες έψεξε κιόλας τους κυβερνώντες ότι είχαν αργήσει να στείλουν ΜΑΤ στην κατάληψη του ΑΠΘ στη Θεσσαλονίκη από απλήρωτους απεργούς εργαζομένους στα εκεί εργολαβικά συνεργεία. Χώρια το γεγονός ότι πρόσφατα, μετά τις δεκάδες συλλήψεις στελεχών του ΠΑΜΕ στο υπουργείο Εργασίας, την προσαγωγή τους στην Ασφάλεια και τη σύλληψή τους, έσπευσε να αναρτήσει σχόλιο στην ιστοσελίδα της που αποκαλούσε το ΠΑΜΕ «τραμπούκους»!
Τη μέρα που η κυβέρνηση έβαλε σε εφαρμογή τους κατασταλτικούς μηχανισμούς και αφού προηγούμενα είχε επιστρατεύσει τους ναυτεργάτες, η Χρυσή Αυγή έβγαλε μια ανακοίνωση δυόμισι γραμμών, λέγοντας ότι: «Στηρίζει τον δίκαιο αγώνα και τα αιτήματα των Ελλήνων ναυτεργατών. Απαιτούμε τη διά νόμου θέσπιση της πρόσληψης μόνο Ελλήνων σε πλοία με ελληνική σημαία. Η ναυτιλία είναι η δύναμη του Ελληνισμού που η συγκυβέρνηση έχει θέσει στο περιθώριο». Δεν τολμά η οργάνωση να θίξει τα συμφέροντα των εφοπλιστών και το ρίχνει πάλι στο ρατσισμό, ότι για τους Ελληνες εργάτες φταίνε οι ξένοι, όχι η μεγαλοεργοδοσία που ξεζουμίζει και τους δύο το ίδιο.
Αξίζει να σημειωθεί εδώ η έγνοια που επιδεικνύει συνεχώς για τα συμφέροντα των εφοπλιστάδων. Ηδη, από τις αρχές Νοέμβρη 2012, όταν συζητιόταν στη Βουλή ο προϋπολογισμός του 2013, ο βουλευτής της οργάνωσης Ηλ. Παναγιώταρος, μιλώντας στην Επιτροπή Οικονομικών Υποθέσεων, κατέθετε όλη την... κοινή αγωνία φασιστοειδών και «πλοιοκτητών»: «(...) βλέπουμε στον προϋπολογισμό που λέτε ότι από φορολόγηση των πλοίων υπό ελληνική σημαία θα αποκομίσουμε 80 εκατ. ευρώ... με το πιο εύκολο που θα κάνουν οι Ελληνες πλοιοκτήτες είναι να αλλάξουν τη σημαία για να γλιτώσουν τα λεφτά, αντί να βρεθεί μια χρυσή τομή κι από δυο - τρεις Ελληνες που είναι μάξιμουμ σε κάθε πλήρωμα, ο καπετάνιος και ο πρώτος μηχανικός, να δοθούν κίνητρα για να είναι και οι υπόλοιποι ναύτες Ελληνες (...)». Να δοθούν δηλαδή νέα κίνητρα στους εφοπλιστές, νέες επιδοτήσεις, άρα χρήμα του λαού, ή νέες φοροαπαλλαγές, άρα «κενά» στα έσοδα, που πάλι ο λαός θα κληθεί να καλύψει.
Κοινωνικός αυτοματισμός και στοχοποίηση αγωνιστών
Πριν μερικές μέρες ο Ν. Μιχαλολιάκος σε συνέντευξή του στο «Κontra Channel», όταν ρωτήθηκε γιατί η οργάνωση δεν πάει στο λιμάνι να συμπαρασταθεί στους απεργούς ναυτεργάτες απάντησε:
«Βγάλαμε ανακοίνωση (σ.σ. αυτή των δυόμισι σειρών) για το θέμα και οπωσδήποτε είμαστε στο πλευρό των απεργών, από την άλλη πλευρά όμως υπάρχει κι ένας ολόκληρος λαός που απαιτεί από το κράτος, κι αυτός (σ.σ. ο λαός) είναι το θύμα της υποθέσεως, από τη μια μεριά δηλαδή το κράτος, ένα ανήμπορο κράτος, από την άλλη οι εργατοπατέρες, δεν είναι αθώοι, έτσι; έχουν κάνει πολλά...».
Παρακάτω ερωτώμενος αν συμφωνεί με την επίταξη υποστήριξε: «Με την επίταξη, δεν την διέταξα εγώ για να συμφωνώ, συμφωνώ ότι θα έπρεπε το κράτος να βρει έναν τρόπο οι άνθρωποι που είχαν ανάγκη να γυρίσουν στα σπίτια τους στα νησιά ή να μετακινηθούν από τα τα νησιά προς την Αθήνα, να βρει το κράτος έναν τρόπο. Αν δεν είχε άλλο τρόπο, και είχε την επίταξη, δε νομίζω ότι ήταν ο ενδεδειγμένος. Είναι ανθρώπινο δικαίωμα να πάει ο άλλος σπίτι του».
Οταν του επισημάνθηκε ότι οι απεργοί είναι απλήρωτοι και έχουν δικαίωμα να πληρωθούν, αντέτεινε: «Βεβαίως, αλλά όχι να απαγορεύει σε σένα να πας σπίτι σου...». Εδώ, ο «αντισυστημικός» έρχεται στα λόγια και αναμασά όλα όσα υποστήριζαν οι υπουργοί της συγκυβέρνησης, αστοί δημοσιολόγοι που έχουν αναλάβει ρόλο υπεράσπισης των αφεντικών τους εφοπλιστών, αστικά Μέσα Ενημέρωσης που κάθε φορά χτυπούν αλύπητα τις απεργιακές κινητοποιήσεις σε όλους τους κλάδους.
Επιχειρηματολογία κατευθείαν από τα υπόγεια του Μαξίμου και τα κεντρικά της Ενωσης Εφοπλιστών. Υποκίνηση του λεγόμενου κοινωνικού αυτοματισμού (νησιώτες κατά ναυτεργατών), όπως τον περιέγραψαν και τον αξιοποίησαν χρόνια τώρα οι κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ/ΝΔ.
Δεμένοι χειροπόδαρα με το καπιταλιστικό σύστημα
Ολα αυτά αποδεικνύουν πόσο δεμένοι στο καπιταλιστικό σύστημα είναι οι χρυσαυγίτες, πόσο ασύστολα κοροϊδεύουν το λαό.
Γι' αυτό:
-- Αναζητούν ιμπεριαλιστή (βλ. Ρωσία) να στοιχίσουν το λαό πίσω του, δίνοντάς του μερίδιο από τον ορυκτό πλούτο του τόπου, τάζοντάς του μάλιστα ότι πλέον θα αγοράζουν από εκεί (με το χρήμα του λαού) οπλικά συστήματα.
-- Στήνουν ανά την Ελλάδα δουλεμπορικά γραφεία για να βρουν πάμφθηνους εργάτες για τα αφεντικά (18 ευρώ/μεροκάματο στον ιδιωτικό τομέα, 14 στο δημόσιο!).
-- Δεν λένε κουβέντα για δικαιώματα, όπως ασφάλιση, μόνιμη δουλειά, δηλαδή ό,τι δικαιώματα χτυπάνε ΕΕ, τρόικα, δανειστές της χώρας, μεγαλοεργοδότες. Ο,τι δικαιώματα καταστρέφει ο καπιταλισμός.
-- Ζητούν επιπλέον κίνητρα και φοροαπαλλαγές για εφοπλιστές, φαρμακοβιομήχανους, μεγαλοξενοδόχους.
-- Επικροτούν επιχειρήσεις των ΜΑΤ κατά απεργών.
-- Επιζητούν εκκαθάριση του κέντρου, προκειμένου να θησαυρίζουν εκεί, χωρίς τίποτε να τους χαλά τη βιτρίνα, μεγαλέμποροι και μεγαλοεπιχειρηματίες (διόλου τυχαία έπαινοι για την οργάνωση ακούγονται στα γραφεία του Συνδέσμου Ελλήνων Βιομηχάνων και τον Εμπορικό Σύλλογο Αθηνών).
Ο λαός να τους απομονώνει όπου τους βρίσκει...

Οξύνεται ο πόλεμος των μονοπωλίων της Ενέργειας


Οξύνεται ο πόλεμος των μονοπωλίων της Ενέργειας
Η ιδιωτικοποίηση των ΔΕΠΑ - ΔΕΣΦΑ είναι κομμάτι στο παζλ γενικότερων ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών
Οι βασικοί - υπό σχεδιασμό - αγωγοί μεταφοράς Ενέργειας προς την Ευρώπη
Η ιδιωτικοποίηση της εταιρείας φυσικού αερίουΔΕΠΑ και της θυγατρικής της ΔΕΣΦΑ, που είναι διαχειριστής του συστήματος φυσικού αερίου της Ελλάδας, φέρνει στην επιφάνεια τους ανταγωνισμούς μεταξύ ΗΠΑ, Ρωσίας και ΕΕ, για τον έλεγχο των πηγών και των δρόμων Ενέργειας προς την Ευρώπη, στο πλαίσιο του «πολέμου» για τον έλεγχο των αγωγών του λεγόμενου «νοτίου διαδρόμου Φυσικού Αερίου», απ' όπου θα μεταφέρεται φυσικό αέριο σε χώρες της ΕΕ, είτε από τη Ρωσία, είτε από το Αζερμπαϊτζάν, με βασικούς ενδιάμεσους κόμβους την Ελλάδα και την Τουρκία.
Στις 13 Φλεβάρη θα υπογραφεί στην Αθήνα διακρατική συμφωνία μεταξύ της Ελλάδας, της Αλβανίας και της Ιταλίας για την κατασκευή του αγωγού ΤΑΡ (Trans Adriatic Pipeline), ο οποίος θα μεταφέρει φυσικό αέριο από αζέρικο κοίτασμα του «Σαχ Ντενίζ 2» προς την Κεντρική Ευρώπη, μέσω των τριών χωρών.
Η απόφαση της ελληνικής κυβέρνησης για συμμετοχή στην κατασκευή του ΤΑΡ σχετίζεται άμεσα με την ιδιωτικοποίηση των ΔΕΠΑ - ΔΕΣΦΑ, αφού τα κεφάλαια και οι υποδομές των δύο επιχειρήσεων θα χρησιμοποιηθούν για τη λειτουργία του αγωγού. Από τα 800 χιλιόμετρα του ΤAP, που προβλέπεται να κατασκευαστούν, τα 500 θα βρίσκονται μέσα στην Ελλάδα. Θα ξεκινά από την Κομοτηνή, θα διασχίζει Θράκη, Μακεδονία και Ηπειρο και μέσω της Αλβανίας θα φτάνει στην Αδριατική. Με υποθαλάσσιο αγωγό, θα καταλήγει στην Ιταλία.
Ο αγωγός ΤΑΡ, μαζί με τον «Νabucco» (περνάει από Τουρκία - Βουλγαρία - Σερβία - Ρουμανία και καταλήγει στην Αυστρία) προορίζονται να μεταφέρουν φυσικό αέριο από το Αζερμπαϊτζάν στην Κεντρική Ευρώπη. Την κατασκευή και λειτουργία τους στηρίζουν οι ΗΠΑ και μεγάλες καπιταλιστικές χώρες της ΕΕ, με στόχο να αποτελέσουν το αντίπαλο δέος στο ρωσικό αγωγό «South Stream», η κατασκευή του οποίου έχει «παγώσει». Επιθυμία της Ρωσίας είναι να περάσει από Βουλγαρία, Ελλάδα, Ιταλία και από εκεί σε χώρες της ΕΕ, μεταφέροντας ρώσικο αέριο.
Ανοιχτός πόλεμος των μονοπωλίων
Η όξυνση των ανταγωνισμών για τη διαδρομή των αγωγών, είναι το γεγονός που μετέτρεψε την πώληση των ΔΕΠΑ και ΔΕΣΦΑ σε ανοιχτό πόλεμο μεταξύ μονοπωλίων και ιμπεριαλιστικών κρατών, αφού η γεωστρατηγική θέση της Ελλάδας και οι υπάρχουσες κρατικές υποδομές καθιστούν τη χώρα διαμετακομιστικό κέντρο. Με άλλα λόγια, όποιο από τα πέντε μονοπώλια (δυο ρώσικα, ένα αζέρικο, ένα ελληνικό και μια ελληνοτσεχική κοινοπραξία) που είναι υποψήφια για την εξαγορά του ομίλου ΔΕΠΑ, γίνει τελικά ο κύριος μέτοχος, αποκτά το πλεονέκτημα να παίζει ρόλο - κλειδί στο νότιο άξονα της διαδρομής του φυσικού αερίου.
Η ρώσικες «Gazprom» (κρατικό μονοπώλιο) και «Sintez Group», αν τελικά εξαγοράσουν τις ΔΕΠΑ - ΔΕΣΦΑ, θα επαναφέρουν τα σχέδια για την κατασκευή του αγωγού «South Stream». Αξιοποιώντας τις υποδομές των ελληνικών εταιρειών, φιλοδοξούν να δημιουργήσουν ενεργειακό κόμβο που θα προμηθεύει με ρώσικο φυσικό αέριο τις χώρες της ΕΕ.
Παράλληλα, οι Ρώσοι έχουν συμφωνήσει με τους Γερμανούς - χωρίς να είναι ενιαία η στάση της γερμανικής αστικής τάξης για τους στρατηγικούς προσανατολισμούς της κυβέρνησης - για την κατασκευή του αγωγού Nord Stream (μεταφέρει 55 δισ. κυβικά μέτρα φυσικού αερίου το χρόνο από τη Ρωσία στη Γερμανία και από εκεί σε Ολλανδία, Δανία, Γαλλία και Μ. Βρετανία). Η Ρωσία έχει αυτή τη στιγμή το 25% των παγκόσμιων αποθεμάτων φυσικού αερίου, ενώ μόνο η «Gazprom» (αντιπρόεδρός της είναι ο πρώην καγκελάριος της Γερμανίας Γκ. Σρέντερ) προμηθεύει το 1/4 του φυσικού αερίου που καταναλώνουν οι χώρες της ΕΕ.
Η κυβέρνηση Πούτιν φιλοδοξεί, μέσω της ολοκλήρωσης του Nord Stream και της ταυτόχρονης αγοράς των ΔΕΠΑ - ΔΕΣΦΑ από τις ρωσικές πολυεθνικές, να μετατρέψει τη Ρωσία σε βασικό προμηθευτή Ενέργειας της ΕΕ. Σύμφωνα με διπλωματικούς κύκλους, η Ρωσία προσπαθεί να πείσει τις Βρυξέλλες να χαρακτηρίσουν τον South Stream «έργο ευρωπαϊκού συμφέροντος», επιδιώκοντας να αποκτήσει προβάδισμα στην κούρσα των αγωγών και να εξασφαλίσουν για την κατασκευή του τραπεζικό δανεισμό με χαμηλά επιτόκια.
Οι γεωστρατηγικοί σχεδιασμοί των ΗΠΑ
Από την πλευρά τους, οι ΗΠΑ, φανερά και παρασκηνιακά, επιδιώκουν με κάθε μέσο να αφήσουν τους Ρώσους έξω από τον έλεγχο των νότιων ενεργειακών δρόμων προς την Ευρώπη και παρεμβαίνουν ανοιχτά κατά της πώλησης των ΔΕΠΑ και ΔΕΣΦΑ στα ρωσικά μονοπώλια. Στις αρχές Γενάρη, η εκπρόσωπος του Στέιτ Ντιπάρτμεντ Βικτόρια Νούλαντ,αναφερόμενη στην ιδιωτικοποίησή τους και το ενδιαφέρον των «Gazprom» και «Sintez Group» είχε δηλώσει: «Η αμερικανική κυβέρνηση φοβάται ότι η Ελλάδα θα καταστεί όμηρος της Ρωσίας στα θέματα της ενέργειας»!
Σύμφωνα με πληροφορίες, πρόσφατα βρέθηκε στην Αθήνα και ο Ντάνιελ Στάιν, αξιωματούχους του υπουργείου Εξωτερικών των ΗΠΑ, αρμόδιος για θέματα Ενέργειας, και είχε διαδοχικές συναντήσεις με κυβερνητικά στελέχη για το θέμα της ιδιωτικοποίησης των κρατικών επιχειρήσεων φυσικού αερίου. Οι ΗΠΑ, μέσω της κρατικής εταιρείας του Αζερμπαϊτζάν «Socar», που είναι υποψήφια για την εξαγορά της ΔΕΣΦΑ, επιδιώκουν να μπλοκάρουν τα σχέδια των Ρώσων για τη δημιουργία του «South Stream».
Η κυβέρνηση του Αζερμπαϊτζάν, το επόμενο διάστημα και μέχρι τον Ιούνη, αναμένεται να ανακοινώσει με ποια από τις δύο κοινοπραξίες (ΤΑΡ ή Νabucco) θα υπογράψει συμφωνία για τη μεταφορά του αζέρικου φυσικού αερίου από το κοίτασμα «Σαχ Ντενίζ 2». Στην περίπτωση που η «Socar» εξαγοράσει τη ΔΕΣΦΑ, θεωρείται δεδομένο ότι θα χρησιμοποιήσει το ελληνικό δίκτυο για τον αγωγό ΤΑΡ και τη μεταφορά του αζέρικου φυσικού αερίου στην ΕΕ, ενώ υπάρχει σχέδιο και για τη συμμετοχή της ΔΕΠΑ στο μετοχικό σχήμα του ΤΑΡ.
Πίσω από τους σχεδιασμούς των ΗΠΑ, στοιχίζονται μερικά από τα μεγαλύτερα μονοπώλια του κόσμου. Σημειώνεται ότι μέτοχοι του TAP είναι οι εταιρείες Axpo (Ελβετία) με 42,5% η Νορβηγική Statoil (42,5%) και η γερμανική EON Ruhrgas (15%). Μέτοχοι στην Κοινοπραξία του κοιτάσματος φυσικού αερίου «Σαχ Ντενίζ», που αναζητά διέξοδο στην Ευρώπη, είναι ο Βρετανικός κολοσσός «BP», η Γαλλική «TOTAL», η Νορβηγική «Statoil», η Ιταλική «Εni», η Τούρκικη «ΤΡΑΟ» και η Ιρανική «NIOC».
Στην παρούσα φάση, φαίνεται ότι τόσο τα ισχυρά ιμπεριαλιστικά κέντρα και τα μονοπώλιά τους, προωθούν την κατασκευή του αγωγού ΤΑΡ έναντι του Νabucco, εξαιτίας κυρίως του οικονομικού κόστους. Σύμφωνα με εκτιμήσεις, η κατασκευή του Νabucco κοστίζει πάνω από 10 δισ. ευρώ, ενώ ο προϋπολογισμός για τον ΤΑΡ είναι ύψους μόλις 1,5 δισ. ευρώ. Σύμφωνα με τους ειδικούς έχει «σχεδιαστεί με τέτοιον τρόπο ώστε να προσφέρει το συντομότερο και φθηνότερο τρόπο στη μεταφορά αερίου από Αζερμπαϊτζάν στην Ευρώπη».
Ο ρόλος της ΕΕ και της Τουρκίας
Επιλογή της ΕΕ - αν και όχι ενιαία -, φαίνεται πως είναι να εξασφαλίσει διαφορετικές πηγές τροφοδοσίας φυσικού αερίου με το μικρότερο δυνατό κόστος. Το Γενάρη του 2010, ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ζ. Μ. Μπαρόζο υπέγραψε συμφωνία με το Αζερμπαϊτζάν για τη μεταφορά 10 δισ. κ.μ. φυσικού αερίου ετησίως στην ΕΕ. Μάλιστα, η Κομισιόν έχει ψηφίσει νόμο με τον οποίο «υποχρεώνει τις χώρες μέλη της να τροποποιήσουν το δίκτυό τους κατά τέτοιον τρόπο, ώστε σε ώρα ανάγκης να μπορούν να προμηθεύονται αέριο και από άλλες πηγές».
Η συμμετοχή της Βρετανικής ΒP, της Γαλλικής Total και της Ιταλική Eni στην κοινοπραξία για τον έλεγχο του αζέρικου κοιτάσματος φυσικού αερίου, αποτυπώνει τη διάθεση μερίδων της ευρωενωσιακής πλουτοκρατίας να αναπτύξουν κολεγιές στην Ενέργεια με άλλους «παίχτες», εκτός της Ρωσίας. Δεν είναι τυχαίο μάλιστα ότι επισπεύδουν την κατασκευή του αγωγού ΤΑΡ. Την ίδια ώρα που η γερμανική εταιρεία «RWE» ανακοίνωσε την απόσυρσή της από τον αγωγό «Nabucco» - που ορισμένοι έσπευσαν να την αποδώσουν στην πρόθεση της Γερμανίας να ενισχύσει το ρόλο των Ρώσων στο παιχνίδι των αγωγών -, μια άλλη γερμανική εταιρεία, η EON Ruhrgas, ανακοίνωσε τη συμμετοχή της στην κατασκευή του ΤΑΡ.
Καθοριστικό ρόλο στους γεωπολιτικούς και μονοπωλιακούς ανταγωνισμούς έχει και η αστική τάξη της Τουρκίας, από το έδαφος της οποίας έχουν δρομολογηθεί να περάσουν όλοι οι αγωγοί φυσικού αερίου από το Αζερμπαϊτζάν. Ο ΤΑΡ που θα μεταφέρει το αζέρικο φυσικό αέριο, θα αποτελέσει τη συνέχεια του αγωγού ΤΑΝΑΡ που βρίσκεται εξολοκλήρου μέσα στην Τουρκία και είναι υπό κατασκευή. Ο Nabucco, βάσει των σχεδίων του, περνά το μισό τμήμα του μέσα από το τουρκικό έδαφος.
Η κυβέρνηση Ερντογάν και οι τουρκικοί επιχειρηματικοί όμιλοι επιδιώκουν να καταστούν βασικοί ενεργειακοί παίχτες στην περιοχή και να αξιοποιήσουν τη θέση τους για να αναβαθμίσουν τον περιφερειακό τους ρόλο στη σκακιέρα των ανταγωνισμών.
Ενεργός συμμετοχή της κυβέρνησης στα παζάρια
Μόλις πριν από λίγες μέρες, το Ταμείο Αξιοποίησης Ιδιωτικής Περιουσίας Δημοσίου (ΤΑΙΠΕΔ) αποφάσισε να βάλει ξανά στο παιχνίδι τα επιχειρηματικά σχήματα που συμμετείχαν στην προηγούμενη φάση του διαγωνισμού για ΔΕΠΑ και ΔΕΣΦΑ, με την προϋπόθεση ότι θα προσκληθούν και θα συμπράξουν σε κοινά επιχειρηματικά σχήματα με τους πέντε που πέρασαν στην τελική φάση της ιδιωτικοποίησης. Αποδέκτες της πρόσκλησης μπορεί να είναι οι: Mitsui (Ιαπωνία), Enagas (Ισπανία), ENI (Ιταλία), Sonatrach (Αλγερία), Vopak LNG (Ολλανδία), Israel Corporation (Ισραήλ), Gas Natural (Ισπανία), Edison (Ιταλία).
Η συγκεκριμένη κίνηση συνδέεται με σενάρια που θέλουν τα ευρωπαϊκά μονοπώλια, αλλά και την ισραηλινή εταιρεία «Israel Corporation», να διεκδικούν να μπουν από την «πίσω πόρτα» στο διαγωνισμό και να ενισχύσουν κοινοπραξίες (ακόμα και ελληνικών επιχειρηματικών συμφερόντων, όπως τον Ομιλο Βαρδινογιάννη - Μυτιληναίου), ώστε να παρουσιάσουν πιο ισχυρές προσφορές από τις ρωσικές επιχειρήσεις. Αξίζει, ωστόσο, να σημειωθεί ότι η «Gazprom» είναι ο βασικός τροφοδότης της Ελλάδας σε φυσικό αέριο, μέσω της θυγατρικής της εταιρείας «Προμηθέας Gas» (συμφερόντων Κοπελούζου), η οποία έχει σύμβαση με τη ΔΕΠΑ.
Στελέχη της κυβέρνησης, σημειώνουν ότι καθοριστικά για τις εξελίξεις θα είναι τα ταξίδια που προγραμματίζει ο πρωθυπουργός σε Μόσχα και Ουάσιγκτον. Σύμφωνα, μάλιστα με διπλωματικούς κύκλους, δεν αποκλείεται να επηρεάσουν και τις αποφάσεις της ελληνικής κυβέρνησης σχετικά με την ΑΟΖ. Σε κάθε περίπτωση, η κορύφωση των ανταγωνισμών γύρω από τη ΔΕΠΑ - ΔΕΣΦΑ δεν αφορά τα συμφέροντα του ελληνικού λαού, αφού το επικίνδυνο γεωπολιτικό παιχνίδι της Ενέργειας οξύνει τους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς και μπορεί να πυροδοτήσει απρόβλεπτες εξελίξεις.

Αντιλαϊκός ο προϋπολογισμός και η ανάπτυξη που υπηρετεί


ΣΥΝΟΔΟΣ ΚΟΡΥΦΗΣ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ
Αντιλαϊκός ο προϋπολογισμός και η ανάπτυξη που υπηρετεί
Το 94% του συνολικού ποσού της περιόδου 2014 - 2020 θα δοθεί για τη χρηματοδότηση αποκλειστικά των μονοπωλίων, στο πλαίσιο της στρατηγικής «Ευρώπη 2020»
Από τις εργασίες της Συνόδου, όπου κυριάρχησαν τα παζάρια και οι κόντρες πίσω από τις κλειστές πόρτες
Eurokinissi
Μετά από ένα ολονύκτιο παζάρι, καθυστερήσεις και αλλεπάλληλες διακοπές, η Σύνοδος Κορυφής της ΕΕ στις Βρυξέλλες κατέληξε αργά το απόγευμα της Παρασκευής σε συμβιβασμό για τον προϋπολογισμό της περιόδου 2014 - 2020. Προηγήθηκε ένα όργιο παρασκηνιακών διαβουλεύσεων, μέχρι να βρεθεί η «χρυσή τομή» στο ύψος των περικοπών που ζητούσε ομάδα χωρών, με πρώτη τη Βρετανία, και στην ανακατανομή των κονδυλίων, που ζητούσαν η Γαλλία, η Ιταλία κ.ά.
Η Βρετανία, που οξύνει την αντιπαράθεση με την ΕΕ, προετοιμάζοντας ακόμα και δημοψήφισμα για την αποδέσμευσή της, έβαζε επιτακτικά στη Σύνοδο θέμα μείωσης του προϋπολογισμού, άρα και του δικού της μεριδίου στη διαμόρφωσή του, προκειμένου να μη στερεί κονδύλια από τα ντόπια μονοπώλια. Στον αντίποδα, η Γαλλία προσήλθε στη Σύνοδο ζητώντας να μη μειωθούν τα κονδύλια που αφορούν στον καπιταλιστικό αγροτικό τομέα, όπου στηρίζει μεγάλο μέρος της οικονομίας της, ενώ η Ισπανία ενδιαφερόταν κυρίως για τα κονδύλια σχετικά με την αλιεία.
Η Σουηδία, από την πλευρά της, ζητούσε μείωση των αγροτικών επιδοτήσεων και περισσότερα χρήματα για τις «νέες βιομηχανίες», ενώ με τις περικοπές διαφωνούσε εξ αρχής η Πολωνία, που λαμβάνει το μεγαλύτερο μερίδιο των ευρωπαϊκών επιδοτήσεων.
Σε αντίθεση με την αρχική πρόταση για προϋπολογισμό ύψους 1,047 τρισ. ευρώ και τη συμβιβαστική πρόταση του Χέρμαν Βαν Ρομπάι για μείωση των κονδυλίων στα 973 δισ. ευρώ, προκειμένου να υπάρξει συμφωνία από τη Σύνοδο του περασμένου Νοέμβρη, ο προϋπολογισμός της ΕΕ «έκλεισε» τελικά στα 959 δισ. ευρώ. Οι πραγματικές πληρωμές θα φτάσουν στα 908 δισ. ευρώ και το έλλειμμα στο τέλος της επταετίας προϋπολογίζεται στα 51 δισ. ευρώ.
Οπως φάνηκε από το αποτέλεσμα της Συνόδου, η πίεση της Βρετανίας και άλλων χωρών (Σουηδία, Δανία, Ολλανδία) για περικοπές απέδωσε, αλλά ταυτόχρονα διατηρήθηκαν τα κονδύλια των γεωργικών επιδοτήσεων, όπως ζητούσαν η Γαλλία και άλλοι. Οι επιπλέον περικοπές, που έφεραν τη συμφωνία, επικεντρώθηκαν σε τομείς όπως οι υποδομές, η διοίκηση και η επιστημονική έρευνα, τα έργα διασυνοριακών μεταφορών, ενέργειας και τηλεπικοινωνιών.
Πού εδράζεται η κόντρα;
Η κόντρα για τον προϋπολογισμό είναι έκφραση των γενικότερων ανταγωνισμών που κορυφώνονται ανάμεσα στα κράτη - μέλη της ΕΕ σε συνθήκες καπιταλιστικής κρίσης. Εχει να κάνει επίσης με το ποιες καπιταλιστικές οικονομίες, ποιες μερίδες της πλουτοκρατίας και ποια συγκεκριμένα μονοπώλια θα καταβροχθίσουν τον πακτωλό χρημάτων που οι αστικές κυβερνήσεις αποσπούν από τους λαούς, με ένταση της εργασιακής εκμετάλλευσης και φορολογική αφαίμαξη.
Ο όποιος συμβιβασμός επιτεύχθηκε δε λειαίνει ούτε στο ελάχιστο τις ενδομονοπωλιακές αντιθέσεις στην ΕΕ. Είναι χαρακτηριστικό το γεγονός ότι το 94% του συνολικού ποσού του Πολυετούς Δημοσιονομικού Πλαισίου (2014 - 2020) θα δοθεί για τη χρηματοδότηση αποκλειστικά των μονοπωλίων. Επιβεβαιώνεται έτσι ότι ο προϋπολογισμός της ΕΕ είναι ένα ακόμα εργαλείο στα χέρια της πλουτοκρατίας και του κράτους της.
Από τη μια αναδιανέμουν στο κεφάλαιο χρήματα που αντιστοιχούν σε κλεμμένο πλούτο του λαού και από την άλλη ανταγωνίζονται μεταξύ τους για το ποια μονοπώλια και ποια καπιταλιστική οικονομία θα βγει περισσότερο κερδισμένη, είτε από τη διανομή των κονδυλίων, είτε από τον περιορισμό της συμμετοχής της στα έξοδα του προϋπολογισμού.
Επαληθεύεται ακόμα ότι ο προϋπολογισμός είναι οργανικά ενταγμένος στη συνολικότερη στρατηγική «Ευρώπη 2020» της ΕΕ, μέσω της οποίας προωθείται μεταξύ άλλων η παραπέρα μονοπώληση της οικονομίας στα κράτη - μέλη, σε βάρος των μικρών και αυτοαπασχολούμενων ΕΒΕ, σε βάρος της φτωχής αγροτιάς.
Η εφαρμογή ενός ακόμα αντιλαϊκού μέχρι το μεδούλι προϋπολογισμού, που προσφέρει δισ. ευρώ για επενδύσεις στους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους, μαζί με κρατικό χρήμα και υποδομές, θα έχει ως αποτέλεσμα τον εκτοπισμό των αυτοαπασχολούμενων, της μικρής και μεσαίας αγροτιάς, καθώς και την αύξηση της στυγνής εκμετάλλευσης των εργαζομένων, ειδικά των νέων.
Χρήμα στα χέρια της πλουτοκρατίας
Από αυτή τη σκοπιά πρέπει να δει ο λαός και τους πανηγυρισμούς της ελληνικής κυβέρνησης ότι εξασφάλισε για την επταετία 2014 - 2020 14,5+2 δισ. από τα κονδύλια του ευρωενωσιακού προϋπολογισμού. Από το τρέχον ΕΣΠΑ (2007 - 2013) είχε αποσπάσει 20,5 δισ. ευρώ για τα ντόπια και ξένα μονοπώλια. Στις δηλώσεις του από τις Βρυξέλλες, ο Αντ. Σαμαράς αποσιώπησε συνειδητά ότι σχεδόν στο σύνολό τους τα λεφτά αυτά θα πάνε για την ενίσχυση της κερδοφορίας των επιχειρηματικών ομίλων, εγχώριων και ξένων.
Με προφανή στόχο να παρατείνει την ανοχή του λαού στα άγρια αντιλαϊκά μέτρα και να στηρίξει τη θριαμβολογία του, ο πρωθυπουργός επικαλέστηκε ότι τα χρήματα που παίρνει τελικά η Ελλάδα είναι «πολύ περισσότερα απ' ό,τι αρχικά προέβλεπε η πρόταση Μπαρόζο», όταν τα συνολικά κονδύλια του ευρωενωσιακού προϋπολογισμού για την επταετία 2014 - 2020 ήταν μεγαλύτερα και ξεπερνούσαν το 1 τρισ. ευρώ. Αλλά και από τη συμβιβαστική πρόταση του Χ. Βαν Ρομπάι, όταν ο ευρωενωσιακός προϋπολογισμός ήταν πιο κάτω (στα 973 δισ. ευρώ περίπου).
Σύμφωνα με όσα είπε, η Ελλάδα θα πάρει 14,5 δισ. ευρώ με το νέο ΕΣΠΑ, συν τα 1,8 δισ. ευρώ για την «αγροτική ανάπτυξη», όσο ήταν και πριν. Επιπρόσθετα, άλλα 2 δισ. ευρώ εκτιμά η κυβέρνηση ότι θα διατεθούν στη χώρα μετά το 2016, αφού ισχυρίζεται ότι πέτυχε την υιοθέτηση σχετικής τροπολογίας, που προβλέπει την αναθεώρηση των ποσοστών συμμετοχής μιας χώρας στα προγράμματα όταν αντιμετωπίζει συνθήκες βαθιάς ύφεσης.
Αυτό που δεν μπορεί με τίποτα να κρύψει η αστική προπαγάνδα είναι ο ταξικός χαρακτήρας του ΕΣΠΑ, όπως και των προηγούμενων κοινοτικών «αναπτυξιακών» προγραμμάτων. Οι χρηματοδοτούμενες δράσεις πρέπει να υπακούν υποχρεωτικά σε γενικότερες αντιλαϊκές πολιτικές της στρατηγικής της ΕΕ «Ευρώπη 2020». Πρόκειται για τη διάδοχο της Στρατηγικής της Λισαβόνας, που είχε ως στόχο με αντεργατικές - αντιλαϊκές ανατροπές, απελευθερώσεις και ιδιωτικοποιήσεις να καταστήσει την οικονομία της ΕΕ την πιο ανταγωνιστική μέχρι το 2010.
Το 63% των διαθέσιμων κονδυλίων από τα διαρθρωτικά ταμεία χρηματοδοτούν δράσεις που συμβάλλουν άμεσα στη στρατηγική αυτή. Γι' αυτό και προωθείται απαρέγκλιτα από τις κυβερνήσεις του κεφαλαίου, τόσο από τη σημερινή τρικομματική κυβέρνηση, όσο και από τις προηγούμενες. Τα κονδύλια αυτά, κάτω από το σχεδιασμό της ΕΕ και των αστικών κυβερνήσεων, καταλήγουν στα χέρια της πλουτοκρατίας.
Για ποιον θέλουν ανάπτυξη;
Στην Ελλάδα, μάλιστα, μεγάλο τμήμα τους - πάνω από 40%, σύμφωνα με τα στοιχεία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής - επιστρέφει άμεσα στους μονοπωλιακούς ομίλους των ισχυρών καπιταλιστικών κρατών της ΕΕ, ενώ το υπόλοιπο λυμαίνεται η ντόπια αστική τάξη. Από αυτή τη σκοπιά, ο προϋπολογισμός της ΕΕ, ο πρώτος μειωμένος έναντι του προηγούμενου στην ιστορία της Ευρωένωσης, έχει καθαρά φιλομονοπωλιακό προσανατολισμό. Θα βαθύνει και δε θα απαλύνει τις ανισότιμες σχέσεις των κρατών - μελών. Θα οξύνει τις μεταξύ τους αντιθέσεις, όπως έγινε άλλωστε από τη λήξη ακόμα της Συνόδου στις Βρυξέλλες.
Με αυτά τα κριτήρια πρέπει να προσεγγίσει ο λαός και τις αντιδράσεις όλων των άλλων κομμάτων, ιδιαίτερα του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος από τη μια υπόσχεται ανάπτυξη τάχα ακίνδυνη για τα εργασιακά δικαιώματα και από την άλλη εγκαλεί την κυβέρνηση ότι δε γύρισε από τις Βρυξέλλες με περισσότερο ζεστό χρήμα για τα ντόπια μονοπώλια, προκειμένου να κάνουν επενδύσεις.
Επαληθεύεται έτσι ότι στόχος του ΣΥΡΙΖΑ, αν κυβερνήσει, είναι να διαπραγματευθεί «καλύτερα» στην ΕΕ και στους άλλους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς για λογαριασμό της αστικής τάξης, στα χέρια της οποίας καταλήγουν τα κρατικά και ευρωπαϊκά κονδύλια, τα οποία μάλιστα ο ΣΥΡΙΖΑ ανάγει σε «νούμερο 1» αναπτυξιακό εργαλείο, μαζί με τα λεφτά που θα εξοικονομήσει από τον κρατικό κορβανά, αν «κουρευτεί» το χρέος, όπως ο ίδιος λέει.
Μιλώντας τον περασμένο Δεκέμβρη στο Ελληνοαμερικανικό Επιμελητήριο, ο Αλ. Τσίπρας έλεγε: «Η επάνοδος της χώρας σε τροχιά ανάκαμψης προϋποθέτει κυρίως την ακύρωση του προγράμματος της ύφεσης, αλλά και μια γενναία απομείωση του δημόσιου χρέους της χώρας ως ποσοστού του ΑΕΠ (...) Γι' αυτό (τα κόμματα της συγκυβέρνησης) απαξιώνουν τα εργαλεία άσκησης αναπτυξιακής πολιτικής: Το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων, που υφίσταται συνεχείς περικοπές, όπως και το ΕΣΠΑ». Δηλαδή, κρατικό και ευρωπαϊκό χρήμα στο κεφάλαιο να κάνει επενδύσεις και να βελτιώσει την ανταγωνιστικότητά του στα αποκαΐδια των τελευταίων εργατικών κατακτήσεων.
Το λόγο έχει ο λαός
Συμπερασματικά: Σε όποιο συμβιβασμό και αν καταλήξουν οι εκπρόσωποι των μονοπωλίων, οι αντιθέσεις στο εσωτερικό της ΕΕ δεν είναι δυνατόν πια να κρυφθούν και τα αδιέξοδα θα συνεχίσουν να οξύνονται και να μεγαλώνουν. Οσοι λένε στο λαό ότι αυτή η συμμαχία μπορεί να αλλάξει και να γίνει φιλολαϊκή, τον κοροϊδεύουν. Οσο υπάρχει, πιο επιθετική θα γίνεται. Η λαϊκή συμμαχία και η πάλη για την απαλλαγή από την ΕΕ και την εξουσία των μονοπωλίων είναι ο δρόμος για να αποκρουστούν τα βάρβαρα μέτρα διαρκείας, για να σωθεί ο λαός και οι νέοι από τη φτώχεια και την ανεργία.

TOP READ