Συμμαχικές Δυνάμεις

Μια διαφορετική άποψη για την Νορμανδία

Με αφορμή την επέτειο από την Απόβαση της Νορμανδίας (θυμάμαι παιδί, που όλο ταινίες γι΄αυτήν βλέπαμε, ενώ ούτε λέξη δεν ακουγόταν για τις Νίκες της Σοβιετικής Ένωσης) που έγινε στις 6 Ιούνη του 1944 και που ονομάστηκε “δεύτερο Μέτωπο”, γίναμε και πάλι μάρτυρες μιας μονομερής τηλεοπτικής προπαγάνδας, που είχαμε να την δούμε πολλές δεκαετίες !

Φαίνεται, ότι για την … πολιτισμένη Ευρώπη, δεν άλλαξε και τίποτα από την άνοδο των χιτλερικών κομμάτων σε όλες της χώρες της Ευρώπης !

Δεν βλέπουν ότι αυτή η άνοδος ξεκίνησε από την ανιστόρητη και βλακώδη ταύτιση του ναζισμού και του φασισμού με τον κομμουνισμό  – επίσημη πλέον πολιτική της … δημοκρατικής Ε.Ε. !

Έχω την γνώμη ότι μετά την στην ουσία αντικατάσταση της ιστορικής 9 Μάη ως Ημέρα της Αντιφασιστικής Νίκης, ως Ημέρα της Ευρώπης, πολύ σύντομα θα έχουμε ως νέα … επίσημη γιορτή την 6 Ιούνη !

Δεν λαμβάνεται υπόψη πλέον η Ιστορία !

Ότι το λεγόμενο “Δεύτερο Μέτωπο”, άνοιξε με δύο χρόνια καθυστέρηση και αφού είχε προηγηθεί η απελευθέρωση όλων των σοβιετικών εδαφών από τον Κόκκινο Στρατό, είχε προηγηθεί η εποποιία του Στάλινγκραντ και του Κουρσκ, ετοιμαζόταν, ήταν πλέον κοντά η επέλαση των Σοβιετικών Στρατευμάτων στην Ανατολική Ευρώπη !

Ας μην κάνουν το λοιπόν το μαύρο άσπρο οι διάφοροι παραχαράκτες της Ιστορίας !

Η Απόβαση της Νορμανδίας έγινε για δύο και μόνο λόγους:

1. Για να υπάρξει αντίβαρο στην προέλαση της Σοβιετικής Ένωσης και

2. Για να διατηρήσει την εξουσία της η αστική τάξη

Σημείωση: Με την ευκαιρία, ας καταγράψουμε τις δυνάμεις που πήραν μέρος στον Β΄Παγκόσμιο Πόλεμο :

Συμμαχικές Δυνάμεις

1. Πολωνία
2. Γαλλία (ελεύθερη)
3. Αγγλία
4. Καναδάς
5. ΗΠΑ
6. Ελλάδα
7. Αυστραλία
8. Νέα Ζηλανδία
9. Κίνα
10. Σοβιετική Ένωση
11. Βουλγαρία (από το 1944)
12. Ιταλία (από το 1943)
13. Ρουμανία (από το 1944)

Άξονας (φασίστες και ναζί)

1. Γερμανία
2. Ιαπωνία
3. Φινλανδία
4. Ιταλία (ως το 1943)
5. Βουλγαρία (ως το 1944)
6. Ρουμανία (ως το 1944)
7. Ουγγαρία
8. Κροατία
9. Σλοβακία
10. Γαλλία (του Βισύ)

Για το εκλογικό αποτέλεσμα στη Β’ Πειραιά: Μύθοι και γεγονότα

 Για το εκλογικό αποτέλεσμα στη Β’ Πειραιά: Μύθοι και γεγονότα

Τις τελευταίες μέρες από αστικά ΜΜΕ και από γνωστές φραξιονιστικές ιστοσελίδες γίνονται αναλύσεις που καταλήγουν στο εξής: Πέφτει το ΚΚΕ και ανεβαίνει η Χρυσή Αυγή στις εργατικές γειτονιές. Αφορμή τα ποσοστά της ΧΑ στις εργατογειτονιές της Β' Πειραιά.

Μύθος: ″Πέφτει το ΚΚΕ και ανεβαίνει η ΧΑ″

Δεν τεκμηριώνεται από πουθενά. Μια απλή ματιά στα αποτελέσματα των τελευταίων εκλογικών αναμετρήσεων αρκεί. Το ΚΚΕ διατήρησε βασικά τις δυνάμεις του με μικρή πτώση. Η ΧΑ, ταυτόχρονα, εκτοξεύτηκε. Το ποια κόμματα κατέρρευσαν και εκτοξεύτηκε η ΧΑ φαίνεται. Τα ίδια συμπεράσματα βγαίνουν από τις εκλογές του Ιούνη 2012 και τις ευρωεκλογές του Μάη 2014. Παρατηρούμε ότι στις εκλογές που είχε μεγάλη πτώση το ΚΚΕ, είχε πτώση και η ΧΑ. Οι ψηφοφόροι που ψήφιζαν ΚΚΕ πήγαν προς τον ΣΥΡΙΖΑ, σε αυτό δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία.

Στις ευρωεκλογές που σημειώνει άνοδο η ΧΑ, το ΚΚΕ σημειώνει ακόμα μεγαλύτερη άνοδο. Μάλιστα, το ΚΚΕ προηγείται στο σύνολο του δήμου Νίκαιας - Ρέντη, ενώ η διαφορά έχει μειωθεί τόσο στον Κορυδαλλό (μόλις 26 ψήφοι από 462) και σε Κερατσίνι - Δραπετσώνα (225 ψήφοι από 974).

Επομένως, είναι ψέμα ότι η ΧΑ ανεβαίνει επειδή πέφτει το ΚΚΕ.

Αυτό, βέβαια, δε σημαίνει ότι δεν πρέπει να απασχολεί το ποσοστό των φασιστών της ΧΑ. Ούτε σημαίνει ότι ικανοποιεί τους κομμουνιστές το εκλογικό αποτέλεσμα.

Γιατί ανεβαίνει η Χρυσή Αυγή;

Ανεβαίνει καταρχήν επειδή έχει στήριξη από το σύστημα. Τη χρειάζεται ως το μακρύ του χέρι, που θα κάνει τη βρώμικη δουλειά όπου χρειαστεί. Η ιστορική πείρα λέει ότι αξιοποιήθηκε από το κεφάλαιο σε στιγμές που το χαρτί της σοσιαλδημοκρατίας «καιγόταν» ως προς την ικανότητά της να ενσωματώνει εργατικές μάζες και αξιοποιήθηκε ακριβώς για να χτυπηθεί το κίνημα. Εχει τη στήριξη καπιταλιστών που την αξιοποιούν ως δύναμη κρούσης απέναντι στους εργάτες. Δεν είναι τυχαίο ότι στο Πέραμα μεγαλοεργολάβοι στηρίζουν με πολλούς τρόπους τη ΧΑ. Το κάνουν για να χτυπήσουν αυτό που πραγματικά απειλεί τα κέρδη τους, αυτό που πραγματικά απειλεί το σύστημά τους: Την οργάνωση των εργατών, την ταξική πάλη και ενότητα. Γι' αυτό και οι απειλές στο ΠΑΜΕ, γι' αυτό και τα δηλητηριώδη κηρύγματα που έχουν σκοπό να διαιρούν τους εργάτες.

Πρέπει ένας κόσμος να προβληματιστεί... Είναι αντι συστημική μια δύναμη:

• Που έχει άμεσες διασυνδέσεις με τμήματα του κρατικού κατασταλτικού μηχανισμού (π.χ. αστυνομία) που καταπιέζει και χτυπά την εργατική τάξη, τα λαϊκά στρώματα, τη νεολαία, γεγονός που αντανακλάται και στο ότι ψηφίζεται από μεγάλο κομμάτι του;
• Που καταθέτει σωρεία Ερωτήσεων και παρεμβάσεων υπέρ του κεφαλαίου;
• Που στήνει δουλεμπορικά γραφεία για να δουλεύουν «μόνο Ελληνες» με 18 ευρώ μεροκάματο;

Να σκεφτεί, δηλαδή, τι είναι αντισυστημικό: Το να είναι κανείς κολαούζος του κεφαλαίου όπως η ΧΑ ή το να οργανώνει την πάλη του για να αποσπά κατακτήσεις στο σήμερα, να αντιστέκεται στη σκληρή εργοδοτική τρομοκρατία και να παλεύει να ανατρέψει την εξουσία του κεφαλαίου που λέει το ΚΚΕ;

Να σκεφτεί: Πού πουλάει τσαμπουκά η ΧΑ; Με πόσους εργοδότες έχει συγκρουστεί; Με κανέναν. Πόσους εργατικούς και λαϊκούς αγώνες έχει οργανώσει, ειδικά σήμερα που γίνεται τεράστια επίθεση στα εργατικά - λαϊκά δικαιώματα; Κανέναν. Τι συμμετοχή είχε σε μια σειρά αγώνες που αναπτύχθηκαν σε χώρους δουλειάς; Τη συμμετοχή του απεργοσπάστη. Πόσο έχει φοβηθεί το αστικό πολιτικό σύστημα και έχει κάνει πίσω στην αντιλαϊκή πολιτική του; Καθόλου. Αντίθετα, η άνοδος του ΚΚΕ είναι δεμένη με άνοδο της πάλης και απόσπαση κατακτήσεων, αναχαίτιση αντιλαϊκών πολιτικών.

Ακόμα, πόσο αντισυστημικές είναι οι επαφές και τα «κολλητιλίκια» με κυβερνητικά στελέχη, σύμφωνα με τα λεγόμενα των ίδιων των φασιστών; Τι συζητάνε με τον Μπαλτάκο και τον κάθε Μπαλτάκο; Από πότε είναι αντισυστημικά τα κομπρεμί με την κυβέρνηση, οι προτάσεις για συνεργασία, όπως αυτή π.χ. σε άρθρο που αναρτήθηκε στην κεντρική ιστοσελίδα της ΧΑ και πρότεινε για αρχηγό της ΝΔ τον Απ. Τζιτζικώστα;

Δεύτερο, η ΧΑ ανεβαίνει επειδή καταρρέουν τα αστικά κόμματα, και κύρια ΠΑΣΟΚ και ΝΔ. Μια ματιά στα αποτελέσματα είναι αρκετή. Και αυτό σαν γεγονός δεν είναι παράλογο, αν συνυπολογίσει κανείς μια σειρά ιδεολογικά ζητήματα που άνοιγαν αυτά τα κόμματα και που έστρωσαν το έδαφος ιδεολογικοπολιτικά για τη ΧΑ.

Ορισμένα:

• «Φταίνε οι αγώνες για την ανεργία».
• «Η Ελλάδα ανήκει στους Ελληνες», «πρώτα η Ελλάδα» κ.λπ.
• Φταίνε οι ξένοι για την ανεργία, να ανακαταλάβουμε τις πόλεις, πολιτική FRONTEX.
• Αντικομμουνισμός, εξίσωση ναζισμού - κομμουνισμού, θεωρία των άκρων.
• «Φταίνε οι κλέφτες πολιτικοί», «οι 300 στο Γουδή» κ.λπ.

Με άλλα λόγια, για δεκαετίες τα αστικά κόμματα καλλιεργούσαν την εχθρότητα στις κινητοποιήσεις, ταυτόχρονα με την εκφυλιστική γραμμή που καλλιεργούσαν στο κίνημα. Και αυτό το έκαναν όλα τα κόμματα, συμπεριλαμβανομένου και του ΣΥΡΙΖΑ. Συγκεκριμένα, στο Πέραμα τα επιχειρήματα των εργοδοτών για τα σωματεία της Ζώνης τα αναπαρήγαγε ο ΣΥΡΙΖΑ, ενώ με στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ και του ΠΑΣΟΚ έγινε η πρώτη προσπάθεια να φτιαχτεί εργοδοτικό σωματείο στη Ζώνη (για να μην ξεχνιόμαστε).

Επίσης, για δεκαετίες, φόρτωναν την ευθύνη για όλα τα δεινά των λαϊκών στρωμάτων σε οποιονδήποτε άλλον εκτός από το σύστημα. Για δεκαετίες, έκαναν αντικομμουνισμό. Σε αυτό το έδαφος δεν είναι αντιφατικό, αλλά μάλλον αναμενόμενο να υπάρχουν πολλοί «Μπούκουρες».

Τρίτον, στις νεότερες γενιές υπάρχει άγνοια για το τι είναι φασισμός και ναζισμός. Υπάρχει άγνοια στοιχειωδών γνώσεων. Εχει ευθύνη το αστικό κράτος γι' αυτό, αφού αυτό καταδικάζει στην αμορφωσιά τη νεολαία με την πολιτική του.

Τέταρτον, υπάρχουν φασίστες στην Ελλάδα και στις λαϊκές γειτονιές. Στη Νίκαια, στο μπλόκο της Κοκκινιάς, πέρα από αυτούς που εκτελέστηκαν ή οδηγήθηκαν στο Χαϊδάρι και μετά σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, υπήρχαν και αυτοί που έκαναν το μπλόκο, καθώς και αυτοί που κατέδωσαν τους αγωνιστές. Και αυτοί δεν κατέβηκαν από άλλον πλανήτη, αλλά από την Κοκκινιά. Αλλωστε, κατέδωσαν συναδέλφους τους, γείτονές τους.

Μύθος: Οι ψήφοι της ΧΑ προέρχονται από την εργατική τάξη

Αυτό όποιος το ισχυρίζεται με βεβαιότητα έχει άλλους σκοπούς: Να δείξει ότι το ΚΚΕ χάνει την επιρροή του στην εργατική τάξη, λόγω της γραμμής του. Να πάρουμε υπόψη τις εξής πλευρές:

Στη Β' Πειραιά δε ζουν μόνο εργάτες. Ζουν μεγάλα κομμάτια μικροαστικών στρωμάτων, που ψήφιζαν κύρια ΠΑΣΟΚ και ΝΔ και που τώρα χάνουν τη γη κάτω από τα πόδια τους. Ζουν και λούμπεν στοιχεία. Και αυτά είναι στρώματα που ιστορικά είναι προνομιακά για το φασισμό, καθώς τα αγγίζει η φασιστική δημαγωγία.

Αυτό δε σημαίνει ότι οι κομμουνιστές είμαστε ευχαριστημένοι από το βαθμό οργάνωσης της εργατικής τάξης, από τη συμμετοχή στην πάλη, από την πολιτική επιλογή που κάνει. Αλλωστε, αν ήμασταν ευχαριστημένοι δε θα είχαμε ως βασικό καθήκον την ανασύνταξη του εργατικού κινήματος.

Ομως, σε αυτές τις εργατογειτονιές το ΚΚΕ έχει από τα υψηλότερα ποσοστά, εκδηλώνεται και εδώ τάση επανασυσπείρωσης δυνάμεων, αποσπάσαμε νέες ψήφους. Στους στεριανούς δήμους της Β' Πειραιά, η δύναμη του ΚΚΕ είναι, με βάση τις ευρωεκλογές, λίγο πάνω από 10%. Παραμένουν αυτοί οι δήμοι, περιοχές με ισχυρή στήριξη στο ΚΚΕ. Πάει πολύ να παρουσιάζεται ότι η εργατική τάξη γυρνάει την πλάτη στο ΚΚΕ!

Τι ψήφισε η ΧΑ στις δημοτικές;

Η ΧΑ κατέβασε συνδυασμό μόνο στο Δήμο του Πειραιά. Στις άλλες περιοχές, έκανε συναλλαγές με υποψήφιους δημάρχους, για να αποσπάσει ψήφους σε Περιφέρεια και ευρωεκλογές.

Για παράδειγμα:

Δήμος Νίκαιας - Ρέντη: Η ΧΑ πήρε περίπου 5.500 ψήφους. Τι ψήφισαν στις δημοτικές; Πάντως, όχι άκυρο και λευκό, αφού τα άκυρα και τα λευκά ήταν περίπου 2.500. Είναι φανερό ότι ψήφισαν Ιωακειμίδη, τον υποψήφιο που στήριξαν δυνάμεις από ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΔΗΜΑΡ. Γιατί να μην το κάνουν, άλλωστε; Αφού ο εν λόγω δήμαρχος δεν τους ενόχλησε και δεν τους εναντιώθηκε στο ελάχιστο. Μάλιστα, ο προφυλακισμένος βουλευτής της ΧΑ Λαγός επικαλείται την κατάθεση του Ιωακειμίδη ως ελαφρυντικό.

Δήμος Περάματος: Στις δημοτικές εκλογές στήριξε ανοιχτά στο β' γύρο τον πρώην δήμαρχο και υποψήφιο της ΝΔ, Λαγουδάκο, στη θητεία του οποίου διορίστηκαν διάφοροι χρυσαυγίτες στο Δήμο, όπως ο νυν βουλευτής της ΧΑ Λαγός. Υπήρχαν χρυσαυγίτες στο ψηφοδέλτιο του Λαγουδάκου. Χρυσαυγίτες ήταν και στο ψηφοδέλτιο της Βοϊδονικόλα, που προέρχεται από τη ΝΔ και η οποία στο β' γύρο στήριξε, ακόμα και με κοινές περιοδείες, τον υποψήφιο του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝΕΛ, Λαγουδάκη.

Αντίστοιχες κολεγιές με ψηφοδέλτια υπάρχουν και στους άλλους δήμους.

Η ισχυροποίηση του ΚΚΕ είναι απάντηση

Τα υπονοούμενα ότι το ΚΚΕ έχει ευθύνη για την άνοδο της ΧΑ είναι βρώμικα. Αλλο πράγμα το ότι οι κομμουνιστές έχουμε συναίσθηση της ευθύνης μας και του χρέους μας για να αντιπαρατεθούμε με τους φασίστες. Αλλωστε, έχουμε μέτωπο απέναντί τους. Μέτωπο ιδεολογικό, πολιτικό, με προσπάθεια διαφώτισης της εργατικής τάξης, των λαϊκών στρωμάτων, της νεολαίας. Με σταθερή προσπάθεια για την ανασύνταξη του κινήματος, για να μπορεί να αντιμετωπίζει το κεφάλαιο και τις κάθε λογής εφεδρείες του, ανάμεσα στις οποίες έχει ειδικό ρόλο η ΧΑ.

Η ισχυροποίηση του ΚΚΕ είναι εκείνος ο όρος που εγγυάται, ανάμεσα στα άλλα, ότι θα αντιμετωπιστεί ο φασισμός. Με πείσμα, αποφασιστικότητα και μαχητικότητα θα εντείνουμε τις προσπάθειές μας με πολύμορφη δράση. Με εμπιστοσύνη στα εργατικά λαϊκά στρώματα. Αλλωστε, ο κομμουνισμός είναι η νιότη και το μέλλον του κόσμου, ο φασισμός είναι το δείγμα της σαπίλας του καπιταλισμού. Πάλι θα τους κερδίσουμε!

Βαγγέλης  ΜΑΡΟΥΠΑΣ

Μέλος του Γραφείου Περιοχής της ΚΟ Αττικής

& Γραμματέας της ΤΕ Πειραιά του ΚΚΕ

Αλήτες, ρουφιάνοι, ΠΑΣΟΚοδημοσιογράφοι

 Αλήτες, ρουφιάνοι, ΠΑΣΟΚοδημοσιογράφοι

Σε στοχοποίηση όσων στηρίζουν των αγώνα των καθαριστριών, με πρακτικές που παραπέμπουν στις μαύρες κουκούλες των δοσίλογων της κατοχής, προχωρούν τα τελευταία 24ωρα άνθρωποι του ΠΑΣΟΚ και ομοκρέβατοι (embedded) δημοσιογράφοι τους.

Η ηλεκτρονική έκδοση iefimerida έχει φτάσει στο σημείο να παρουσιάζει φωτογραφίες στις οποίες κυκλώνει το πρόσωπο ενός ατόμου, γιατί όπως αναφέρεται μοίρασε κλαριά από ελιά στις καθαρίστριες.

Στην τραγελαφική περιγραφή, το κείμενο παρουσιάζει το συγκεκριμένο άτομο σχεδόν σαν τρομοκράτη, ο οποίος κινούνταν ύποπτα έξω από τα γραφεία της Χαριλάου Τρικούπη.

Το «ρεπορτάζ» αποδίδεται στον γνωστό συντάκτη του ΠΑΣΟΚ, Γιώργο Παπαχρήστου, και την εφημερίδα τα ΝΕΑ, που όπως φαίνεται αποφάσισε να επιστρέψει στα χρόνια του δοσιλογισμού, στον οποίο διέπρεψε ο ΔΟΛ

Η συγκεκριμένη πρακτική στοχοποίησης, που χρησιμοποιείται και από νεοναζιστικά site της Χρυσής Αυγής, θα έπρεπε να απασχολήσει κάποια στιγμή και την ΕΣΗΕΑ αλλά και την Ελληνική Αστυνομία. Πολύ περισσότερο που τα τελευταία 24ωρα υπάρχουν καταγγελίες για προσπάθεια εκφοβισμού των καθαριστριών από μέλη της Χρυσής Αυγής.

Ποια κοινωνική ανάγκη και δημοσιογραφική λειτουργία εξυπηρετεί άραγε η στοχοποίηση συγκεκριμένων ατόμων τα οποία θα μπορούσαν να γίνουν πλέον εύκολος στόχος για τους ναζιστές; Θα αναλάβουν οι συγκεκριμένοι δημοσιογράφοι την ευθύνη τους σε περίπτωση μιας τέτοιας επίθεσης;

 
Οι καθαρίστριες εξέδωσαν την ακόλουθη ανακοίνωση για την στοχοποιήσή τους από τη Χρυσή Αυγή:

«Από το πρωί, ομάδες Χρυσαυγιτών περιφέρονται γύρω από τον χώρο που πραγματοποιείται η καθιστική διαμαρτυρία μας, βρίζοντας και απειλώντας.

Μια μέρα μετά την επίθεση των δυνάμεων της κρατικής καταστολής και τους τραυματισμούς, εμφανίστηκαν και οι παρακρατικές ομάδες να μας τρομοκρατήσουν ελπίζοντας πως θα μας αναγκάσουν να γυρίσουμε στα σπίτια μας, φοβισμένες και ταπεινωμένες.

Πιστή στο ρόλο της η θρασύδειλη εγκληματική συμμορία εμφανίζεται σαν το μακρύ χέρι της εξουσίας, πάντα ενάντια στους εργατικούς αγώνες τρομοκρατώντας απολυμένες γυναίκες.

Ας γνωρίζουν οι καθοδηγητές τους πως οι αγωνιζόμενες καθαρίστριες δεν θα υποχωρήσουν, δεν θα γυρίσουν στα σπίτια τους αλλά στις δουλειές τους.

Προειδοποιούμε τη κυβέρνηση πως από εδώ και πέρα αναλαμβάνει ακέραια τη ευθύνη για την σωματική ακεραιότητα των διαμαρτυρόμενων καθαριστριών.

Καλούμε τέλος τους εργαζόμενους και ανέργους, τις νέες και τους νέους να πλαισιώσουν ακόμη πιο δυναμικά περιφρουρώντας το χώρο της διαμαρτυρίας.

Το Συντονιστικό των απολυμένων καθαριστριών 4-6-2104

Α.Χ

Υ.Γ Δεχθήκαμε κριτική για το γεγονός ότι παραθέτουμε το link από το συγκεκριμένο κείμενο της iefimerida προσφέροντας «χτυπήματα» στο site. Εκτός του ότι αποτελεί υποχρέωσή μας να παραθέσουμε την πηγή, μια απλή ματιά στη συγκεκριμένη σελίδα δείχνει ότι είναι τόσο καλά πληρωμένη από τον ΟΠΑΠ, την τράπεζα Πειραιώς και άλλες εταιρείες, μέσω διαφημίσεων, που δεν χρειάζεται τη δική μας στήριξη.

Πηγή: info-war.gr

Από: Παντιέρα

"Διεθνείς ταξιαρχίες" για την Αν.Ουκρανία;

 "Διεθνείς ταξιαρχίες" για την Αν.Ουκρανία;

Γερμανοί αλεξιπτωτιστές έτοιμοι να ενταχθούν στον αγώνα του λαού της περιοχής Donbass της Ουκρανίας

Η σφοδρή καταγγελία της πολιτικής του Κιέβου έχει οδηγήσει στο σχηματισμό ομάδων υποστήριξης της νοτιοανατολικής Ουκρανίας στη Γερμανία, οι οποίες αποτελούνται από Σοβιετικούς κυρίως απόδημους και απόγονους των Γερμανών αντι-φασιστών.

Desantura - Αερομεταφερόμενο "Ιππικό".

Όλοι μοιράζονται το ίδιο υπόβαθρο. Γερμανικές ρίζες (μερικοί έχουν ρίζες μέχρι και από την εποχή του τσάρου), Γεννημένοι και μεγαλωμένοι ως Σοβιετικοί, υπηρέτησαν τη στρατιωτική τους θητεία στην ΕΣΣΔ (πολλοί αγωνίστηκαν σε ζώνες συγκρούσεων).

Η περιφερειακή μονάδα της «Διεθνούς Ένωσης Αλεξιπτωτιστών» στη Γερμανία, ανακοίνωσε την ετοιμότητά της για την καταπολέμηση μονάδων των Ναζί στη Νοτιοανατολική Ουκρανία. Είναι πάνω από πενήντα, βετεράνοι αλεξιπτωτιστές που έρχονται σε επαφή και συνεργάζονται τακτικά για την εκπαίδευσή τους.

Η πρόσφατη συγκέντρωση του Συλλόγου ήταν αφιερωμένη στον εορτασμό της Ημέρας της Νίκης, με προσκεκλημένους βετεράνους του πολέμου. Πριν από αυτό, υπήρχε μια πορεία τον Απρίλιο για υποστήριξη της Κριμαίας και την ένωσή της με την Ρωσική Ομοσπονδία.

«Είμαστε νέοι στις δημόσιες εκστρατείες. Σκεφτόμασταν ότι θα ήμασταν εμείς και εμείς, βρεθήκαμε σε μια μεγάλη έκπληξη βλέποντας τις κοινότητες της Συρίας και της Λιβύης να απαντούν στην άμεση διαδικτυακή πρόσκλησή μας, και όχι μόνο αυτοί. Δεκάδες ομογενείς από τις χώρες που δοκίμασαν το πικρό χάπι της δημοκρατίας που προβλέπεται από τις ΗΠΑ επίσης απευθύνθηκαν σε μας», είπε ο Dmitriy Marmilov, έφεδρος υπολοχαγός του στρατού.

Ως αποτέλεσμα, η κινητοποίηση είχε περίπου 400 συμμετέχοντες στο κέντρο του Βερολίνου, μέσα από τους δρόμους μέχρι το Σοβιετικό πολεμικό μνημείο στο πάρκο Treptower. Οι κληθέντες Βετεράνοι φορώντας τις πολεμικές τους διακρίσεις, στρατιώτες - διεθνιστές από το Καλίνινγκραντ και άλλοι υποστηρικτές διαδήλωσαν υπό το δυνατό χειροκρότημα και τις επευφημίες από τους ανθρώπους στους δρόμους. Η αστυνομία προσπάθησε να παρέμβει αναφερόμενη σε κάποια τοπική εντολή που απαγορεύει πομπές που αφορούν ξένα στρατιωτικά διακριτικά, αλλά οι έμπειροι στρατιώτες ενήργησαν σαν αληθινοί διπλωμάτες και διευθέτησαν το θέμα ειρηνικά, με τη βοήθεια της ρωσικής διπλωματικής αποστολής.

Αλλά δεν είναι μόνο οι γεννημένοι Ρώσοι, που υποστηρίζουν τη Ρωσία στο Βερολίνο. Ο βετεράνος των ειδικών δυνάμεων της ΛΓΔ Alexander Kiefel είναι έτοιμος να δημιουργήσει ένα τάγμα εθελοντών γνωστό ως «Ernst Thallman».

«Δεν είμαστε μισθοφόροι», ο Kiefel απαντά στο δύσκολο ερώτημα «Θυμηθείτε την Ισπανία το 1936 -. Μόνο εθελοντές. Εάν η κατάσταση στα νότιο-ανατολικά της Ουκρανίας κλιμακωθεί περαιτέρω, εγώ και τα παιδιά μου θα πάμε και θα αγωνιστούμε ενάντια στο φασισμό.»

Αυτός ο αγώνας είναι στο αίμα του. Ο παππούς του ανακηρύχθηκε προσωπικός εχθρός του Reinhard Heydrich και αναγκάστηκε να καταφύγει στη Σοβιετική Ένωση. Πολέμησε στον πόλεμο στην Ισπανία, στη συνέχεια ανέλαβε καίρια θέση στις αντικατασκοπικές υπηρεσίες και την προπαγάνδα της ΕΣΣΔ. Επέστρεψε στην πατρίδα του το 1945, όταν απελευθερώθηκε τελικά από τον φασισμό.

Ο εγγονός του αντιφασίστα, μαχητής ήταν μέλος της μιας επίλεκτης μονάδας των Ειδικών Δυνάμεων της Λαϊκής Δημοκρατίας της Γερμανίας που δρούσε σε συνεργασία με Σοβιετικούς στρατιώτες σε ένα εκτεταμένο χρονικό διάστημα στο Αφγανιστάν. Καταλαβαίνει κανείς ότι το εννοεί, όταν μιλάει για ανεξάρτητο διεθνιστικό τάγμα. Η αδελφότητα των αλεξιπτωτιστών έχει επίσης βετεράνους μαχητές από τις πρώην σοβιετικές δημοκρατίες.

«Είναι αδέλφια μας, είναι δικοί μας οι Ρώσοι» λέει, κάνοντας αναφορά στη Ρωσία.
Δεν έχει σημασία πόσο ομαλή και άνετη είναι η ζωή τους στη Γερμανία, δεν ξεχνούν ποτέ τη μητέρα γη τους. Η Ρωσία και όλα όσα συμβαίνουν σε αυτή, έχουν αντίκτυπο και σε αυτούς.

Πηγή: Κολινδρός via rusvesna.su

Η νέα διοίκηση του ΣΕΗ συγκροτήθηκε αγνοώντας την εντολή του κλάδου!

Η νέα διοίκηση του ΣΕΗ συγκροτήθηκε αγνοώντας την εντολή του κλάδου!

Ανακοίνωση με αφορμή όσα έγιναν κατά τη διάρκεια της συγκρότησης του προεδρείου του Σωματείου Ελλήνων Ηθοποιών που έγινε την περασμένη Δευτέρα, εξέδωσε η παράταξη «Δημοκρατική Ενότητα Ηθοποιών».

Η ανακοίνωση της Δημοκρατικής Ενότητας Ηθοποιών έχει ως εξής:
«Σε πείσμα των αποτελεσμάτων στις πρόσφατες εκλογές του ΣΕΗ, που ανέδειξαν τη "ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ ΗΘΟΠΟΙΩΝ" (δυνάμεις του ΠΑΜΕ) σε πρώτη δύναμη με 7 έδρες στο Διοικητικό Συμβούλιο οι τρεις παρατάξεις του ΣΕΗ, "ΚΙΝΗΣΗ ΗΘΟΠΟΙΩΝ" (παράταξη του ΣΥΡΙΖΑ, 5 έδρες), "ΕΝΩΜΕΝΟΙ ΗΘΟΠΟΙΟΙ" (δήθεν ανεξάρτητοι, 4 έδρες) και η παράταξη της ΝΔ με την νέα ονομασία "ΗΘΟΠΟΙΕΙ" (1 έδρα) αρνήθηκαν την πρότασή μας για αναλογικό και αντιπροσωπευτικό προεδρείο, που θα έδινε τη δυνατότητα σε κάθε παράταξη να εκπροσωπηθεί στο προεδρείο ανάλογα με την εκλογική της δύναμη. Ετσι μοίρασαν και πάλι μεταξύ τους τις θέσεις του προεδρείου αποκλείοντας προκλητικά τη συμμετοχή της ΔΕΗ σ' αυτό.
Η αρνητική αυτή εξέλιξη ήταν αναμενόμενη συνέχεια της προγραμματικής συμφωνίας και της αγαστής συνεργασίας των τριών αυτών παρατάξεων κατά την προηγούμενη θητεία τους στο ΔΣ, που είχε σαν αποτέλεσμα να χάσει ο κλάδος αμαχητί όσα δικαιώματα είχε με αίμα καταχτήσει στη διάρκεια της 95χρονης ιστορίας του ΣΕΗ. Κάνει για άλλη μια φορά φανερό ότι στο κίνημα, εκεί που φανερώνεται στην πράξη το αληθινό πρόσωπο της κάθε πολιτικής και συνδικαλιστικής παράταξης, δεν υπάρχει τίποτα που να χωρίζει τις δυνάμεις του δήθεν «ανατρεπτικού» και «ριζοσπαστικού» ΣΥΡΙΖΑ από τις δυνάμεις του «κατεστημένου» και της «συντήρησης», την παράταξη της ΝΔ και τους φιλεργοδοτικούς "ΕΝΩΜΕΝΟΥΣ ΗΘΟΠΟΙΟΥΣ". Αντίθετα, τους ενώνει η κοινή αντίληψή τους ότι είναι αναγκαίο, ρεαλιστικό και αναπόφευκτο οι ηθοποιοί και όλοι οι εργαζόμενοι να πεινάσουμε για να σωθούν οι εργοδότες από την κρίση, ότι αντί για μισθούς και δικαιώματα θα πρέπει να διεκδικούμε περισσότερα κίνητρα, φοροελαφρύνσεις και παροχές για τους μεγαλοεπιχειρηματίες και ότι οι απεργίες, οι κινητοποιήσεις και οι αγώνες των εργαζομένων είναι ξεπερασμένοι και αναχρονιστικοί!
Γι' αυτό και κοινός τους εχθρός είναι η Δημοκρατική Ενότητα Ηθοποιών και το ΠΑΜΕ, οι δυνάμεις που αγωνίζονται για να ενώσουν όλους τους εργαζόμενους και να οργανώσουν την πάλη τους με κριτήριο τις δικές τους ανάγκες και τα δικά τους συμφέροντα στην κοινωνία και όχι αυτά των καταπιεστών τους.
Η απάντηση των ηθοποιών σε όλα τα παραπάνω θα πρέπει να δοθεί με ακόμη πιο μαζική συμμετοχή και ενεργητική παρουσία στις Γενικές Συνελεύσεις και σε όλες τις συλλογικές δραστηριότητες του σωματείου μας, με ακόμη μεγαλύτερη συσπείρωση γύρω από τη "ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ ΗΘΟΠΟΙΩΝ". Αυτός είναι ο μόνος τρόπος για:

• να ακυρώσουμε στην πράξη την πρόθεση της νέας διοίκησης να συνεχίσει το έργο της οδηγώντας σε ακόμα μεγαλύτερες ήττες τον κλάδο,
• να ανοίξουμε το δρόμο για ένα σωματείο μαζικό, ζωντανό, πλούσιο σε ζωή και δράση, μαχητικό και ισχυρό, ικανό να διεκδικήσει και να ανακτήσει τα δικαιώματά μας σε συντονισμό με τα πιο προωθημένα αγωνιστικά τμήματα του εργατικού κινήματος ώσπου τελικά
• να ανατρέψουμε τα αντεργατικά, αντιλαϊκά μέτρα και την πολιτική που τα αναπαράγει και τα διαιωνίζει με όποιο κυβερνητικό σχήμα κι αν εκφράζεται.

Ετσι κι αλλιώς, όπως έγραφε ο Μπρεχτ
Χρειάζονται πολλά τον κόσμο για ν' αλλάξεις/Οργή και αντοχή, γνώση κι αγανάκτηση/γρήγορη επέμβαση, βαθύς στοχασμός/ψυχρή ανοχή, ατέλειωτη καρτερικότητα,/σύλληψη του μέρους και σύλληψη του όλου/Μονάχα διδασκόμενοι απ' την πραγματικότητα, μπορούμε την πραγματικότητα ν' αλλάξουμε.»

ΚΕΡΚΥΡΑ Καλούν τους ιδιώτες στα Επείγοντα για να εξετάσουν

ΚΕΡΚΥΡΑ

Καλούν τους ιδιώτες στα Επείγοντα για να εξετάσουν

Πολλοί ασθενείς αναγκάζονται να ταξιδέψουν στα Γιάννενα

Από κινητοποίηση στο Νοσοκομείο Κέρκυρας

Εκρηκτικά είναι τα προβλήματα και στο Νοσοκομείο Κέρκυρας, ένα νησί με 120.000 περίπου κατοίκους, το οποίο τους θερινούς μήνες βουλιάζει από τουρίστες, ενώ όλο το χρόνο δέχεται πολλούς επισκέπτες, ανάμεσα σε αυτούς και σχολικές εκδρομές.
Από το νοσοκομείο λείπουν εντελώς κάποιες ειδικότητες, όπως για παράδειγμα δερματολόγος, αλλεργιολόγος, ενδοκρινολόγος, ρευματολόγος. Επίσης σε μια σειρά ειδικότητες οι γιατροί δεν επαρκούν, με αποτέλεσμα το νοσοκομείο κάποιες μέρες να εφημερεύει χωρίς όλες ειδικότητες. Ετσι, για νευρολόγο, ΩΡΛ κ.ά. οι ασθενείς παίρνουν από το νοσοκομείο λίστα με τους ιδιώτες γιατρούς του νησιού και όποιον επιλέξουν τον φωνάζουν στα Επείγοντα για να εξετάσει.
Εξαιτίας των ελλείψεων, στο προσωπικό οφείλονται άδειες και ρεπό και φυσικά η υπερεντατικοποίηση της δουλειάς δημιουργεί καθημερινά σε όλους τους εργαζόμενους άγχος και στρες. Οπως είχε καταγγείλει η ΚΟ Κέρκυρας του ΚΚΕ, δύο γιατροί του νοσοκομείου έπαθαν έμφραγμα την ώρα εκτέλεσης των καθηκόντων τους. Οι κίνδυνοι δεν είναι μικρότεροι για τους ασθενείς από την έλλειψη νοσηλευτικού προσωπικού και υγειονομικών υλικών. Είναι χαρακτηριστικό ότι αν και στο νοσοκομείο υπάρχει μαγνητικός αξονικός τομογράφος, αυτός ουδέποτε λειτούργησε γιατί δεν υπάρχει το αναγκαίο προσωπικό, ενώ παράλληλα ο αξονικός τομογράφος μένει για μήνες εκτός λειτουργίας και οι ασθενείς του νοσοκομείου διοχετεύονται στην ιδιωτική Υγεία.
Η γενική κατάσταση που παρουσιάζει ένα νοσοκομείο το οποίο απευθύνεται σε χιλιάδες ανθρώπους είναι η εξής:

• Από τις θέσεις προσωπικού που προβλέπει ο οργανισμός του νοσοκομείου, λιγότερες από τις μισές θέσεις είναι καλυμμένες. Ενδεικτικά, από τους 133 γιατρούς που προβλέπονται στις οργανικές θέσεις, υπηρετούν 72 και από τους 422 νοσηλευτές που προβλέπονται, υπηρετούν 192 (σ.σ. στοιχεία Οκτώβρη 2013). Εξαιτίας αυτού οφείλονται άδειες και ρεπό, τα ωράρια καταπατούνται και η υπερεντατικοποίηση προκαλεί σοβαρά προβλήματα. Γιατρός εργασίας, που να παρακολουθεί την υγεία των εργαζομένων, να κρατάει ατομικούς φακέλους, κάνει εκτίμηση του επαγγελματικού κινδύνου, δεν υπάρχει.
• Ανά διαστήματα λείπουν φάρμακα και μάλιστα απαραίτητα για καρκινοπαθείς.
• Εξαιτίας της υπολειτουργίας του νοσοκομείου, πολλοί κάτοικοι του νησιού ταξιδεύουν στα Γιάννενα, πληρώνοντας και έξοδα μεταφοράς εκτός από εξετάσεις, φάρμακα κλπ.
• Τα κονδύλια των εφημεριών έχουν μειωθεί κι έτσι πολλές ειδικότητες εφημερεύουν από το τηλέφωνο.

Η απάντηση στην περιβαλλοντική στρατηγική της ΕΕ

Η απάντηση στην περιβαλλοντική στρατηγική της ΕΕ

Η περιβαλλοντική πολιτική της ΕΕ καθορίζεται από την κεντρική επιδίωξή της, ως διακρατικής ιμπεριαλιστικής συμμαχίας, στη διασφάλιση της εξουσίας και της κερδοφορίας των μονοπωλιακών ομίλων της. Κάθε διαφορετική προσπάθεια εξέτασης της σχέσης της ΕΕ με το περιβάλλον, είναι τελικά λαθεμένη και αποπροσανατολιστική.
Στις σημερινές συνθήκες, η ΕΕ δίνει μάχη διασφάλισης της ανταγωνιστικότητας των μονοπωλιακών ομίλων της απέναντι στον οξυνόμενο διεθνή ανταγωνισμό. Η μάχη αυτή στοιχειοθετεί και την ομώνυμη κεντρική πολιτική της ΕΕ όλη την προηγούμενη περίοδο, την πολιτική της ανταγωνιστικότητας. Η πολιτική αυτή είναι διαχρονική και εφαρμόζεται σε όλα τα κράτη - μέλη της ΕΕ, με βασικές πλευρές τη διασφάλιση φθηνότερης εργατικής δύναμης, από τη μια, και την εξεύρεση νέων πεδίων κερδοφορίας για τους μονοπωλιακούς ομίλους της, από την άλλη. Η επιδίωξη καθιέρωσης της πράσινης, αντιρρυπαντικής τεχνολογίας στοχεύει τόσο σε νέα πεδία κερδοφορίας για τους πρωτοπόρους, στον τομέα αυτό, ευρωπαϊκούς ομίλους, όσο και στην έμμεση εμπορική προστασία από τους ανταγωνιστές της, τα εμπορεύματα των οποίων κατατάσσονται στα «μη περιβαλλοντικά φιλικά».

Η αλήθεια για την «πράσινη ανάπτυξη»

Ενας από τους στρατηγικούς στόχους της ΕΕ για την ανάκαμψη της οικονομίας της, στο πλαίσιο της προετοιμασίας της, ώστε να βρεθεί σε πλεονεκτική θέση στον ανταγωνισμό με τις άλλες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις όταν ξεπεραστεί η κρίση, είναι η επιτάχυνση της μετάβασης προς μια οικονομία χαμηλών εκπομπών άνθρακα - «πράσινη οικονομία». Είναι η ενθάρρυνση επενδύσεων σε νέες τεχνολογίες σε αυτή την κατεύθυνση, καθώς και μέτρα μείωσης της ενεργειακής της εξάρτησης. Ετσι, η ΕΕ επιχειρεί να μειώσει την εξάρτησή της από εισαγόμενα ορυκτά καύσιμα, ενώ προσπαθεί ν' αυξήσει το μερίδιο των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας (ΑΠΕ) στην παραγωγή Ενέργειας σε ευρωπαϊκό και παγκόσμιο επίπεδο και να προωθήσει τις εξαγωγές ευρωενωσιακών προϊόντων και τεχνολογίας σε αυτόν τον τομέα. Γι' αυτό και επιχειρεί να διαδραματίσει ηγετικό ρόλο στη διαμόρφωση πολιτικών που αφορούν την κλιματική αλλαγή, ενώ από τη Διάσκεψη της Κοπεγχάγης προωθείται η επιβολή παγκόσμιων δεσμευτικών στόχων μείωσης των ρύπων και δημιουργία αγοράς εκπομπών ρύπων για όλες τις χώρες του ΟΟΣΑ.
Ακόμη, η ΕΕ επεκτείνει τις στρατιωτικές της δυνατότητες και στο πεδίο της «ασφάλειας του ενεργειακού εφοδιασμού της ΕΕ» και «των κινδύνων που συνδέονται με την κλιματική αλλαγή», όπως οι συγκρούσεις για το νερό ή άλλους φυσικούς πόρους, οτιδήποτε μπορεί να αποτελεί πρόσχημα για εξαπόλυση της δολοφονικής βαρβαρότητας της ΕΕ ενάντια στους λαούς, για την εξασφάλιση των συμφερόντων των μονοπωλίων.
Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, προβάλλουν την πρόταση της «πράσινης ανάπτυξης» σαν διέξοδο που τάχα διασφαλίζει ταυτόχρονα την προστασία του περιβάλλοντος και τη φιλολαϊκή διέξοδο από την κρίση. Εμφανίζουν μια νέα πρόταση που οδηγεί δήθεν στην κοινωνική ευημερία, χωρίς σύγκρουση με την εξουσία των μονοπωλίων.
Η «πράσινη ανάπτυξη» συσκοτίζει τη βασική αιτία που προκαλεί τα οξυμένα προβλήματα του περιβάλλοντος, δηλαδή την άναρχη ανάπτυξη με κριτήριο το καπιταλιστικό κέρδος, την εμπορευματοποίηση της γης, του νερού, της Ενέργειας. Προβλέπει παχυλές κρατικές ενισχύσεις στους μονοπωλιακούς ομίλους για την παραγωγή νέων «πράσινων» εμπορευμάτων, π.χ. λιγότερο ρυπογόνων «πράσινων» αυτοκινήτων, ενισχύσεις που θα προέλθουν από νέα αφαίμαξη του λαϊκού εισοδήματος. Οι συνθήκες εργασίας και οι εργασιακές σχέσεις για την παραγωγή αυτών των εμπορευμάτων δεν πρόκειται να αλλάξουν βέβαια προς το καλύτερο. Θα παραμείνουν οι μαύρες εργασιακές σχέσεις της προσωρινής και της μερικής απασχόλησης, του ελαστικού ωραρίου, της αύξησης του βαθμού εκμετάλλευσης των εργαζομένων. Ταυτόχρονα, η λαϊκή οικογένεια θα οδηγηθεί σε νέα επιβάρυνση, για να αντικαταστήσει το παλιό της αυτοκίνητο, να εκσυγχρονίσει το σπίτι της κ.λπ., σύμφωνα με τις νέες «πράσινες» προδιαγραφές.
Η εξέταση της περιβαλλοντικής πολιτικής της ΕΕ αποκαλύπτει ότι στην πραγματικότητα, η ελαχιστοποίηση των επιπτώσεων από την οικονομική ανάπτυξη απαιτεί διαφορετικό κριτήριο στο σχεδιασμό της παραγωγής και συνεπακόλουθα διαφορετικές σχέσεις παραγωγής. Ο σχεδιασμός της παραγωγής με γνώμονα την ικανοποίηση των κοινωνικών αναγκών απαιτεί ξερίζωμα του κέρδους, απαιτεί κοινωνικοποίηση των συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής και της γης, οργάνωση της παραγωγής με επιστημονικό κεντρικό σχεδιασμό και εργατικό έλεγχο.

Διέξοδος ο άλλος δρόμος ανάπτυξης, στον αντίποδα της πολιτικής της ΕΕ

Καπιταλιστικός δρόμος ανάπτυξης και προστασία του περιβάλλοντος δε συμβιβάζονται, γιατί ο πρώτος αποτελεί το υπόβαθρο και για την εκδήλωση, κάθε τόσο, τεράστιων τεχνολογικής φύσης οικολογικών καταστροφών.
Ο Κ. Μαρξ, στον 1ο τόμο του «Κεφαλαίου», αναφέρει: «Η κεφαλαιοκρατική παραγωγή αναπτύσσει μόνο την τεχνική και το συνδυασμό του κοινωνικού προτσές παραγωγής, υποσκάπτοντας ταυτόχρονα τις πηγές απ' όπου αναβλύζει κάθε πλούτος: τη γη και τον εργάτη».^*
Πρόκειται για το θέμα της ανάπτυξης ως διαδικασίας με ταξικό προσδιορισμό, η οποία, κατά συνέπεια, συντελείται μέσα από αντιφάσεις εγγενείς στο δοσμένο κοινωνικοοικονομικό σύστημα.
Στις ταξικές κοινωνίες δεν υπάρχει μόνο ο κοινωνικός ανταγωνισμός στο εσωτερικό τους. Η παραγωγική διαδικασία, σαν διαδικασία ανταλλαγής του ανθρώπου με τη φύση, έχει επίσης ανταγωνιστικά χαρακτηριστικά και προς τη φύση. Στον καπιταλισμό, λοιπόν, που τα μέσα παραγωγής είναι πολύ αναπτυγμένα, ο άνθρωπος απέναντι στη φύση ως «κατακτητής» καταλήγει να επιφέρει καταστροφικές συνέπειες στη φύση και τελικά στην κοινωνία. Οταν η κινητήρια δύναμη είναι το καπιταλιστικό κέρδος, όταν η πρόοδος της επιστήμης και της τεχνικής βρίσκεται στα χέρια των καπιταλιστών, ανοίγει ο ασκός του Αιόλου. Ο νόμος του καπιταλισμού για την απόσπαση όσο το δυνατό υψηλότερης υπεραξίας, η καταλήστευση της εργατικής δύναμης δεν μπορεί παρά να συνοδεύονται από ληστρική εκμετάλλευση των φυσικών πόρων, περιβαλλοντικά προβλήματα, ανταγωνισμούς για την ιδιοκτησία και τον έλεγχο των πλουτοπαραγωγικών πηγών, ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις, πολέμους.
Γι' αυτό και το σύνθημα που προβάλλεται - «ο άνθρωπος πάνω από τα κέρδη» - στην καλύτερη περίπτωση μπορεί να θεωρηθεί ως ουτοπία. Είναι δηλαδή σαν να ζητάς από το καπιταλιστικό σύστημα να αρνηθεί το βασικό νόμο κίνησής του, σε τελευταία ανάλυση να αυτοκαταργηθεί.
Εχει, πλέον, καταδειχτεί και στην πράξη ότι οι στρατηγικές και τα μέτρα που προτείνονται στο πλαίσιο του ανταγωνισμού των διεθνικών μονοπωλίων, όπως αυτός διαμορφώνεται κάθε φορά, έχουν ως κύριο στόχο την παραπέρα κερδοφορία των κεφαλαίων που επενδύονται και όχι την αντιμετώπιση των περιβαλλοντικών προβλημάτων σε συνδυασμό με την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών.
Στον αντίποδα, βρίσκεται η οικονομία και πολιτική που στηρίζεται στην κοινωνική ιδιοκτησία όλων των φυσικών πόρων και των μέσων αξιοποίησής τους, στον κεντρικό σχεδιασμό, στην παραγωγή με κίνητρο την κοινωνική ευημερία. Μόνο με αυτές τις σοσιαλιστικές σχέσεις μπορεί να υπάρξει συνειδητή προγραμματισμένη ισόρροπη επίδραση του ανθρώπου στη φύση. Ετσι δημιουργούνται και οι προϋποθέσεις μιας ανάλογης, με τους ίδιους στόχους, διευρωπαϊκής και παγκόσμιας συνεργασίας των λαών με αμοιβαίο όφελος.
Η εργατική τάξη, τα λαϊκά στρώματα συνειδητοποιούν, καθώς αποκτούν τη δική τους εμπειρία, το ρόλο που παίζουν αποπροσανατολιστικά συνθήματα για τη «συνευθύνη όλων» και για «τους ανθρώπους πάνω από τα κέρδη», καθώς και την «εθελοντική», πλην καλά αμειβόμενη, δράση των διαπιστευμένων διεθνικών και εθνικών «Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων».
Η μεγάλη ιστορική κατάκτηση του αιώνα που πέρασε, ο σοσιαλιστικός τρόπος παραγωγής, έδωσε τα φύτρα, την προοπτική μιας εντελώς διαφορετικής σχέσης ανθρώπου και φύσης, το σχεδιασμό των χρήσεων της γης που ανήκει σε όλη την κοινωνία, την προώθηση της έρευνας και την επιλογή των βέλτιστων τεχνολογιών, με γνώμονα τη διαρκή και σε βάθος χρόνου ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών, για μια πιο αρμονική επίδραση του ανθρώπου στη φύση, για μια πιο συμβατή προς τις ισορροπίες του οικοσυστήματος διαμόρφωση του ανθρώπινου περιβάλλοντος. Και όλα αυτά, συνδυασμένα με την εξάλειψη των πολέμων, την πολιτιστική ανάπτυξη, την καλλιέργεια της αλληλεγγύης μεταξύ των λαών, αναδείχνουν και από τη πλευρά της προστασίας του περιβάλλοντος, όχι μόνο την επικαιρότητα αλλά και την ιστορική αναγκαιότητα του Σοσιαλισμού.
Αυτή η δυνατότητα σήμερα, εμπλουτισμένη από τη θετική αλλά και την αρνητική πείρα της σοσιαλιστικής οικοδόμησης στον 20ό αιώνα, επιβεβαιώνει αυτό το συμπέρασμα. Ορισμένα φαινόμενα περιβαλλοντικής ρύπανσης, που καταγράφτηκαν εκείνη την περίοδο σε σοσιαλιστικές χώρες, σχετίζονται με την αποδυνάμωση του κεντρικού σχεδιασμού και του εργατικού ελέγχου, με την παράλληλη ενίσχυση της εμπορευματικής παραγωγής.

Η πρόταση του ΚΚΕ

Το ΚΚΕ, απευθυνόμενο στην εργατική τάξη, σε όλα τα λαϊκά στρώματα, προβάλλει τη ρεαλιστική του πρόταση για τον άλλο δρόμο ανάπτυξης που θα εξασφαλίσει για όλο το λαό: Σταθερή δουλειά υπό ασφαλείς συνθήκες με ικανοποιητική αμοιβή, ανθρώπινη κατοικία σε πόλεις και οικισμούς, με ολοκληρωμένες τεχνικές υποδομές, ισόμετρη ανάπτυξη των περιφερειών και κλάδων της οικονομίας, δωρεάν Παιδεία και Υγεία, προστασία του περιβάλλοντος και των οικοσυστημάτων, φθηνές και ευχάριστες διακοπές στη λαϊκή οικογένεια, ελεύθερη καθημερινή πρόσβαση στις ακτές και σε άλλους χώρους αναψυχής, σε αρχαιολογικούς χώρους και μνημεία πολιτισμού, πρόσβαση σε υποδομές μαζικού αθλητισμού και ερασιτεχνικής καλλιτεχνικής δημιουργίας.
Για ν' ανοίξει ο δρόμος γι' αυτή την ελπιδοφόρα προοπτική πρέπει άμεσα να ενταθεί η ταξική πάλη, να δυναμώσει η ιδεολογική ζύμωση, να πολιτικοποιηθεί ο οικονομικός αγώνας. Το ΚΚΕ καλεί εργάτες και μισθωτούς, αυτοαπασχολούμενους και φτωχούς αγρότες, νέους και συνταξιούχους μαχητικά να συσπειρωθούν με στόχους για την ικανοποίηση των αναγκών τους, όπως:

• Μετατροπή σε δημόσια περιουσία όλων των μεγάλων ιδιωτικών εκτάσεων στα βουνά και τα δάση. Αναδάσωση καμένων εκτάσεων, προστασία και διαχείριση δασικών οικοσυστημάτων που συμβάλλουν στη συγκράτηση των νερών και τον εμπλουτισμό των υδροφορέων.
• Μετατροπή σε δημόσια περιουσία των ακτών και ελεύθερων χώρων.
• Περιβαλλοντικό σχεδιασμό αντιπλημμυρικών έργων και αποκλειστικά κρατική και ολοκληρωμένη διαχείριση υδάτινων πόρων που θα αφορά την έρευνα, την προστασία και την αξιοποίησή τους συνολικά στη χώρα και κατά υδατικά διαμερίσματα.
• Αγώνα και κοινό στόχο να κατοχυρωθούν επικοινωνία - ενέργεια - μεταφορές ως κοινωνικές υπηρεσίες. Συνολικά ενιαίους αποκλειστικούς φορείς στους τομείς στρατηγικής σημασίας που θα αποτελούν λαϊκή περιουσία και θα υπηρετούν τις λαϊκές ανάγκες.
• Προστασία ελεύθερων χώρων από την τσιμεντοποίηση, των ποταμών, λιμνών, θαλασσών και του αέρα από τη βιομηχανική ρύπανση και των παραλίων από τα φερτά υλικά. Δίκτυα όμβριων υδάτων στις πόλεις και συντήρησή τους.

Για να διαμορφωθεί το λαϊκό ποτάμι της ρήξης με τα μονοπώλια, την ΕΕ, τα κόμματα και τις κυβερνήσεις τους, για τη λαϊκή εξουσία και οικονομία.
Με τη συνειδητή πάλη τους, οι εργαζόμενοι μπορούν να μετατρέψουν την οικονομική κρίση σε βαθιά κρίση του πολιτικού συστήματος, να δημιουργήσουν προϋποθέσεις για να απελευθερωθεί επιτέλους η κοινωνική παραγωγή από τα δεσμά του κεφαλαίου. Κι αυτό θα γίνει, όταν απεγκλωβιστούν από οποιασδήποτε μορφής αυταπάτη, και από αυτή της «μαύρης» ή «πράσινης» μορφής του καπιταλισμού.
------

* Καρλ Μαρξ: «Το Κεφάλαιο», τόμ. 1, εκδ. «Σύγχρονη Εποχή», σελ. 523.

Του Αντώνη ΡΑΛΛΑΤΟΥ*
*Ο Αντώνης Ραλλάτος είναι υπεύθυνος της Ομάδας Περιβάλλοντος του Τμήματος Οικονομίας της ΚΕ του ΚΚΕ και μέλος του Τμήματος Αγροτικής Πολιτική

Προσπάθειες να κλείσει η «τρύπα» στη θεωρία για τις «μαύρες τρύπες»

Προσπάθειες να κλείσει η «τρύπα» στη θεωρία για τις «μαύρες τρύπες»

Οταν ο διάσημος φυσικός Στέφεν Χόκινγκ δήλωσε νωρίτερα φέτος ότι «δεν υπάρχουν μαύρες τρύπες», δεν αναφερόταν στις «μαύρες τρύπες» ως αστροφυσικά αντικείμενα που καταπίνουν τα πάντα, ακόμα και το φως. Αναφερόταν στις μαύρες τρύπες σε πολύ θεωρητικό επίπεδο (βέβαια, έτσι κι αλλιώς, δεν υπάρχει αδιαμφισβήτητη αστρονομική παρατήρηση για την ύπαρξή τους, που με αυτήν την έννοια παραμένει θεωρητική). Ο Χόκινγκ προσπαθεί να κατανοήσει ένα παράδοξο που τρώει τα σωθικά της φυσικής εδώ και καιρό. Το ζήτημα, που από πολλούς ονομάζεται παράδοξο του προστατευτικού «τείχους» (firewall) της μαύρης τρύπας, ίσως αναγκάσει τους φυσικούς να εγκαταλείψουν ή να τροποποιήσουν ριζικά την κβαντομηχανική ή, εναλλακτικά, τη γενική θεωρία της Σχετικότητας ή και τις δύο.
Το παράδοξο σχετίζεται μ' εκείνο που εντόπισε ο ίδιος ο Χόκινγκ τη δεκαετία του 1970 και αφορά το ερώτημα: Τι συμβαίνει με την πληροφορία (εντροπία) που πέφτει μέσα στη μαύρη τρύπα; Οι νόμοι της κβαντομηχανικής λένε ότι η πληροφορία ποτέ δε χάνεται. Οι μαύρες τρύπες φαίνεται όμως να καταστρέφουν πληροφορία, ρουφώντας την πέρα από τον ορίζοντα γεγονότων, την περιοχή γύρω από μια μαύρη τρύπα, πέρα από την οποία δεν υπάρχει επιστροφή.
Το παράδοξο του προστατευτικού «τείχους» ταλαιπωρεί τους φυσικούς επί τουλάχιστον δύο δεκαετίες. Φάνηκε να λύνεται στο τέλος της δεκαετίας του 1990, όταν ερευνητές βρήκαν έναν τρόπο που θα μπορούσε να διαφεύγει πληροφορία από μια μαύρη τρύπα, με τη μορφή ακτινοβολίας Χόκινγκ (όπως ονομάστηκε προς τιμή του φυσικού που αδιαμφισβήτητα πρόσφερε πολλά σε αυτόν τον τομέα της θεωρητικής φυσικής). Ομως, το 2012, φυσικοί στο πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια στη Σάντα Μπάρμπαρα βρήκαν λάθη στις λύσεις των εξισώσεων για την ακτινοβολία Χόκινγκ. Συμπέραναν ότι ο ορίζοντας γεγονότων δεν είναι, όπως θεωρούνταν ως εκείνη τη στιγμή, ένα συνηθισμένο μέρος. Αντίθετα, είναι ένα προστατευτικό τείχος που εμποδίζει την ακτινοβολία Χόκινγκ στο εξωτερικό του να αλληλεπιδράσει σε κβαντικό επίπεδο με το υλικό που υπάρχει στο εσωτερικό του.
Η τελευταία δουλειά του Χόκινγκ είναι μια προσπάθεια να προσφέρει μια εναλλακτική λύση στο πρόβλημα. Προτείνει την ύπαρξη ενός «φαινόμενου» ορίζοντα επιπρόσθετα στον ορίζοντα γεγονότων της μαύρης τρύπας. Συνήθως οι δύο ταυτίζονται απόλυτα. Πληροφορία μπορεί να αναδυθεί από το εσωτερικό της μαύρης τρύπας προς το φαινόμενο ορίζοντα. Σε αυτό το σημείο τα κβαντικά φαινόμενα μπορούν να θολώσουν το όριο ανάμεσα στο «φαινόμενο ορίζοντα» και τον «ορίζοντα γεγονότων», επιτρέποντας μερικές φορές τη διαφυγή πληροφορίας. Με αυτήν την έννοια και με την προϋπόθεση να έχει κανείς στη διάθεσή του εκατοντάδες τρισεκατομμύρια χρόνια για αστρονομική παρατήρηση, οι μαύρες τρύπες δεν είναι πάντα μαύρες... Τελικά, όμως, εκείνο που σημαίνει η εργασία του Χόκινγκ είναι ότι υπάρχει κάτι θεμελιώδες για τις μαύρες τρύπες που συνεχίζει να μας διαφεύγει.

Η ζώσα μνήμη του Αλκη Αλκαίου

Η ζώσα μνήμη του Αλκη Αλκαίου

Οπως τον γνώρισε ο Μίλτος Πασχαλίδης

Ο Αλκης Αλκαίος

Ανθρωπος καλλιεργημένος και ευαίσθητος, που διακρινόταν για το ταλέντο αλλά και τη μεγάλη του ευγένεια, ο Αλκης Αλκαίος υπήρξε ένας από τους σημαντικότερους στιχουργούς των τελευταίων χρόνων στο ελληνικό τραγούδι, καταφέρνοντας να τυλίξει τη δημιουργική ζωή του - έως την τελευταία στιγμή - με τα πολύτιμα νήματα της ποίησής του. Με όλες τις δυσκολίες της ζωής, επέμενε να μεταπλάθει όνειρα, αγωνίες, σε στίχους, μετρώντας - σμιλεμένα με το πηγαίο ταλέντο του και την ανεξάντλητη ευαισθησία του - περισσότερα από 150 τραγούδια. Ο Αλκης Αλκαίος, κατά κόσμον Βαγγέλης Λιάρος, στράφηκε προς το σκοτάδι (10/12/12), σε ηλικία 63 χρόνων.

Δύο χρόνια μετά, ο φίλος και συνεργάτης του Μίλτος Πασχαλίδης, που ξέρει να μας εκπλήσσει πάντα ευχάριστα, μοιράζεται μαζί μας ένα βιβλίο - αφιέρωμα στη σχέση του με τον Αλκη Αλκαίο. «Αλκης Αλκαίος - Αγύριστο κεφάλι» (εκδόσεις «Λιβάνη»). Ιστορίες που ξέρει, που έζησε μαζί του από το 1996 που τον γνώρισε μέχρι το 2012 που «έφυγε». Ηταν φίλος του και ήθελε να πει μερικές από τις ιστορίες τους ξεκαθαρίζοντας εξ αρχής ότι «δεν είναι μια βιογραφία του Αλκη Αλκαίου. Ετσι κι αλλιώς, δεν αισθάνομαι ούτε ικανός ούτε αρμόδιος να τη γράψω. Εδώ είναι αυτά που είδα, αυτά που είπαμε κι αυτά που μου επέτρεψε ο ίδιος να ξέρω για εκείνον. Η ζώσα μνήμη του Αλκη εντός μου».

Τα ωραία βιβλία δίνουν την ευκαιρία της «συνάντησης», που την έχουμε ανάγκη, στους χαλεπούς καιρούς που ζούμε. Το να «κοινωνείς» την επαφή και την επικοινωνία είναι ευκαιρία, που δε σου χαρίζεται, αλλά την επιλέγεις. Και το συγκεκριμένο βιβλίο έχει διπλή αξία. Αφενός γιατί αναφέρεται στον σπουδαίο αυτόν καλλιτέχνη, που «έφυγε» νωρίς έχοντας δημιουργήσει ποιητικά διαμάντια, αλλά παράλληλα έχοντας πονέσει πολύ και αφετέρου γιατί πρόκειται για ένα αφήγημα πλούσιο σε πληροφορίες, για το έργο και τη ζωή του, πλούσιο σε εικόνες, συναισθήματα, αλήθειες και, ναι... κάτω από τις λέξεις υπάρχει μια μουσική που σε ταξιδεύει. Ο Μίλτος Πασχαλίδης, είτε μέσα από τα τραγούδια του, είτε μέσα από τις μυθοπλαστικές δημιουργίες του («Δύο νύχτες στο Σαράντι» και «Ο επόπτης»), είτε μέσα από το ντοκουμέντο, καταφέρνει να σε κερδίσει. Η γραφή του διακρίνεται από μια εσωτερικότητα, αλλά και μια εξωστρέφεια, από έναν ψυχισμό αλλά και μια λυρικότητα.

«

Με καλωσόρισε, μου έσφιξε γερά το χέρι και με συνόδεψε στο σαλόνι. Περπατούσε παράξενα, σχεδόν χορευτικά, σχεδόν κωμικά. Δεν μπορώ να το περιγράψω ακριβώς, δεν έχω ξαναδεί τέτοιο βάδισμα. Εσερνε ελαφρά το ένα πόδι και με το άλλο έκανε μικρά άλματα, μέχρι να φτάσει στην καρέκλα του. Στιγμές τον ένιωθες να μετεωρίζεται, φοβόσουν ότι θα πέσει. Δεν έπεφτε. Ούτε στηριζόταν κάπου. Δεν ξέρω αν είχε συνηθίσει πια να μη στηρίζεται ή αν δεν καταδεχόταν να στηριχτεί πουθενά. Ισως και τα δύο. Ολες οι κινήσεις του είχαν τη δική τους προσωπική γεωμετρία, σαν να είχε επανασχεδιάσει το χώρο γύρω του. `Η σαν να τον είχε επανεφεύρει. Επιανε το γυάλινο ποτήρι με δύο ή τρία δάχτυλα, δάχτυλα πουλιού, μακριά, λεπτά, γαμψά απ' την πάθηση. Οταν έστρεφε το βλέμμα, έστριβε όπως οι λύκοι, ολόκληρος, σαν ανθρώπινο περισκόπιο. Γι' αυτό και σε κοίταζε πάντα "αφ' υψηλού", αλλά χωρίς την παραμικρή έπαρση, απλώς γιατί έτσι είχε αποφασίσει ο λαιμός του: Να ψηλώνει διαρκώς για να νικήσει τη δυσκαμψία του αυχένα. Οταν μιλούσε με πάθος, δηλαδή σχεδόν πάντα, τεντωνόταν προς τα πίσω τόσο, που κολλούσε την πλάτη στο κάθισμα, λες και ήταν έτοιμος να εκτοξευτεί προς τα πάνω, μαζί με τις λέξεις του. Είναι απ' τις ελάχιστες φορές που η υπερβολή "δεν πίστευα στα μάτια μου" παύει να είναι υπερβολή. Αυτός ο τύπος, σχεδόν τριάντα χρόνια εθελούσια αποκλεισμένος σε δυο δωμάτια, ένα στην Κάτω Κηφισιά και ένα στην Πάργα, μου είχε ανοίξει παράθυρα σ' όλο τον κόσμο. Με είχε πάει στη Γη των Βησιγότθων, στο Μεξικό, στο Κατμαντού, στο Μετς και στο Πόρτο Ρίκο, μαζί είχαμε στήσει οδοφράγματα στο Παρίσι το Μάη του '68, είχαμε ανέβει με κάρο μαζί με την Ρόζα Λούξεμπουργκ, σαλπάραμε στο τσούρμο του Σεβάχ, από το Ταζ Μαχάλ ως το Ντεπό κι από την Πάργα στην πλατεία Χόρχε ντ' Αλβαράδο».

Στο χωρισμένο σε 14 κεφάλαια (και με ένα επίμετρο στο τέλος) βιβλίο, ο Μίλτος Πασχαλίδης σαν εικαστικός χτίζει το ψηφιδωτό της μνήμης, σαν μουσικός απλώνει τις νότες μιας ζωής που γίνονται τραγούδι, ξετυλίγει το νήμα αληθινών περιστατικών καταφέρνοντας να αγγίξει την ψυχή του αναγνώστη. Με ευαισθησία και ανθρωπιά μιλάει για το πρόβλημα της υγείας του... «Ο Αλκης έπασχε από σπονδυλαρθρίτιδα. Μου το είπε κάποια στιγμή που θεώρησα κατάλληλη να τον ρωτήσω, αρκετά χρόνια μετά την πρώτη γνωριμία μας, όταν ήμουν πλέον βέβαιος ότι η σχέση μας δεν κινδύνευε από δύσκολες ερωτήσεις. Το έθεσα ακαριαία και σχεδόν αδιάφορα, σαν να ρωτούσα τι καιρό νομίζει ότι θα κάνει αύριο. Απάντησε στον ίδιο ακριβώς τόνο. Με τρεις λέξεις-γλωσσοδέτες. "Ρευματοειδή και αγκυλωτική σπονδυλαρθρίτιδα". "Το είχες από παιδί;" πίεσα λίγο παραπάνω τη συζήτηση. "Οχι. Η υγεία μου επιδεινώθηκε ραγδαία στη χούντα". Μου δέθηκε η γλώσσα κόμπος. Η λέξη που άρχισε να αναβοσβήνει σαν κόκκινο φωτάκι στο μυαλό μου ήταν: βασανιστήρια. Υστερα, η μια λέξη έφερε την άλλη. Δεν το έκανα επίτηδες, οι συνειρμοί μου είναι συνήθως ακούσιοι και ακατάσχετοι. Προκρούστης, φάλαγγα, Σίνης ο Πιτυοκάμπτης, ηλεκτροσόκ. Λέξεις - κόκκινα φωτάκια, αμείλικτα».

Από τις πιο συγκινητικές στιγμές του βιβλίου η περιγραφή της σεμνής αγωνιστικής του δράσης, για την οποία ο ίδιος δεν μίλαγε ποτέ. Ο Μίλτος όμως το έψαξε. Εμαθε και το κατέγραψε δίνοντας ολοκληρωμένα πια την προσωπικότητα ενός αγωνιζόμενου ανθρώπου, που το όπλο του αγώνα του το μετέτρεψε σε ποιητικά σύμβολα αγώνα... «Ο Αλκης έπιασε δουλειά ως ασκούμενος δικηγόρος στο γραφείο του θείου του, αδερφού της μητέρας του, Ζήκου Ντίνου. Ο Ζήκος Ντίνος ήταν κομμουνιστής, η χούντα τον έστειλε εξορία, γύρισε το 1970 και άνοιξε το δικηγορικό του γραφείο (Πανεπιστημίου 46, Β' όροφος), στο οποίο παράλληλα συστεγαζόταν και ένας τομέας του παράνομου μηχανισμού του ΚΚΕ. Ο Αλκης συμμετείχε ενεργά στον αντιδικτατορικό αγώνα. Με την ομάδα του έκρυβαν τους κυνηγημένους σε υπόγεια, τους φρόντιζαν και τους φυγάδευαν στο εξωτερικό. Συνελήφθη το καλοκαίρι του '72, κρατήθηκε και βασανίστηκε άγρια για πέντε μήνες, πρώτα στην Μπουμπουλίνας και ύστερα στο ΕΑΤ-ΕΣΑ. Δε μίλησε... Κι όταν η ανάγκη γίνεται Ιστορία, τότε η ιστορία γίνεται σιωπή. Μπήκε στο ΕΑΤ-ΕΣΑ όρθιος και βγήκε με φορείο. Σακατεμένος. Για πολύ καιρό ήταν κατάκοιτος και τον τάιζαν με καλαμάκι. Κάποια στιγμή συνήλθε κάπως και επέστρεψε στην ενεργό δικηγορία. Εντάχθηκε στο Κόμμα, στην Οργάνωση των δικηγόρων, και παρέμεινε ενεργό μέλος για πολλά χρόνια. Από το '74 και μετά άρχισαν τα μεγάλα προβλήματα. Η υγεία του επιδεινώθηκε ραγδαία... Το πάλεψε όσο μπορούσε. Για ένα διάστημα επέστρεψε και στη μάχιμη δικηγορία. Εφυγε απ' το γραφείο του θείου του και άνοιξε δικό του, στη Βερανζέρου. Παρέμεινε ανοιχτό μέχρι το '84. Μετά δεν μπορούσε άλλο. Οχι να δικηγορήσει, καλά καλά ούτε να σταθεί όρθιος για πολλή ώρα. Οι πόνοι ήταν αφόρητοι. Ηταν τότε λοιπόν που ξεκίνησε η καινούργια του εξορία, η εξορία του κλειστού δωματίου, όπως σπαραχτικά την περιγράφει στο "Σαράκι του Ρεμπώ":

[...] τέσσερις τοίχοι η καινούργια μου εξορία.
Δε φταις εσύ, δε λέει συγγνώμη ο κεραυνός».

Στο cd που συνοδεύει το βιβλίο υπάρχουν τρία ανέκδοτα τραγούδια του Αλκη Αλκαίου σε μουσική του Μίλτου Πασχαλίδη, αλλά και ανέκδοτα σχεδιάσματα από παλαιότερες συνεργασίες τους, όπως το πρώτο σχεδίασμα του τραγουδιού «Το σαράκι του Ρεμπώ». Για το ανολοκλήρωτο «Ηπειρώτικο» του Αλκη Αλκαίου, γράφει ο Μίλτος Πασχαλίδης: «Αυτό το κομμάτι υπήρχε καταγεγραμμένο μόνο στο μυαλό μου. Δεν έχω το χειρόγραφο - τι έκπληξη! - και δεν είχα κάνει καμία πρόχειρη καταγραφή ούτε των στίχων ούτε της μουσικής. Κατά τη διάρκεια της ηχογράφησης, από ένα τετράστιχο, δεν μπορούσα να θυμηθώ τον τελευταίο στίχο. Ακόμα δεν τον θυμάμαι. Ρώτησα την Ελένη και τον Γρηγόρη αν το βρήκαν στις σημειώσεις ή στα χειρόγραφά του, τίποτα. Αφηρημένος, είπα να πάρω τον Αλκη τηλέφωνο να μου τον ξαναπεί. Και τότε συνειδητοποίησα δύο πράγματα. Πρώτον: Για το υποσυνείδητό μου ο Αλκης είναι ακόμα εδώ. Δεύτερον: Το αμετάκλητο γεγονός ότι ο Αλκης δεν είναι πια εδώ. Και πένθησα αληθινά, ετεροχρονισμένα, σχεδόν ένα χρόνο μετά. Το στίχο που έλειπε τον συμπληρώσαμε με τον Οδυσσέα. Ελπίζω να μη φάμε καμία κατσάδα άνωθεν».

«Σ' ένα γεφύρι πέτρινο θα χτίσω την καρδιά μου, όταν περνάς τον ποταμό ν' ακούς τον αναστεναγμό και τα παράπονά μου. Το δέντρο κρύβει το πουλί, τ' αγρίμι τ' άγρια δάση και συ αγρίμι και πουλί ό,τι γυρεύεις στη ζωή το έχεις προσπεράσει. Σ' ένα λευκό πουκάμισο θα ράψω τα φτερά μου, όταν διψάς για ουρανό να το φοράς και να πετώ μέσα στα όνειρά μου».

Σοφία ΑΔΑΜΙΔΟΥ

EΛΛΑΔΑ Με όπλο την άμυνα ψάχνει την υπέρβαση

EΛΛΑΔΑ

Με όπλο την άμυνα ψάχνει την υπέρβαση

Δέκα χρόνια μετά την κατάκτηση του Euro 2004 και το άνοιγμα του δρόμου για τις επιτυχίες (2 προκρίσεις σε Εuro, 2 σε Μουντιάλ) η Εθνική ανδρών ψάχνει φέτος στο Μουντιάλ της Βραζιλίας, που αρχίζει την ερχόμενη Πέμπτη 12 Ιούνη, την ευκαιρία για υπέρβαση όσον αφορά την τρίτη συμμετοχή σε Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου.
Χωρίς μέχρι τώρα να έχει καταφέρει πρόκριση στο β' γύρο, με τις προηγούμενες συμμετοχές να έχουν απολογισμό το 1994 στις ΗΠΑ 3 ήττες στη φάση των ομίλων (από Αργεντινή, Νιγηρία, Βουλγαρία) και 1 νίκη, 2 ήττες το 2010 στη Νότια Αφρική (επί της Νιγηρίας και από Αργεντινή, Νότια Κορέα αντίστοιχα), το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα στοχεύει φέτος στο κάτι παραπάνω. Συμμετέχοντας στο Γ' Ομιλο της πρώτης φάσης με αντιπάλους την Ακτή Ελεφαντοστού, την Ιαπωνία και τη Βολιβία ο στόχος αυτή τη φορά φαντάζει να είναι πιο κοντά από τις προηγούμενες φορές, με δεδομένη πλέον και την εμπειρία που έχει αποκτήσει η ομάδα από την παρουσία της σε διεθνείς διοργανώσεις.

Ούτε δέχεται ...αλλά ούτε βάζει γκολ

Η εικόνα της Εθνικής Ελλάδας μέχρι σήμερα θα 'λεγε κανείς ότι δείχνει μια ομάδα η οποία δεν δέχεται εύκολα το γκολ, ωστόσο όμως δεν μπορεί και να... το βάλει. Τα δυο φιλικά που έδωσε το συγκρότημα του Φερνάντο Σάντος (το κείμενο γράφτηκε πριν από τον τρίτο αγώνα με τη Βολιβία) κόντρα σε Πορτογαλία και Νιγηρία, που σημαδεύτηκαν από το ...στείρο 0-0, επιβεβαίωσαν για μια ακόμη φορά τη συγκεκριμένη εικόνα. Αλλωστε, και η γενικότερη παρουσία της Ελλάδας στα προκριματικά κινήθηκε στα ίδια επίπεδα.
Στους αγώνες του ομίλου το ελληνικό συγκρότημα δέχθηκε μόλις 4 γκολ έχοντας την καλύτερη άμυνα του ομίλου και από τις καλύτερες της προκριματικής φάσης, ωστόσο τα 12 γκολ της επίθεσης μοιάζουν πολύ φτωχά σε σχέση με τα 30 της 1ης του ομίλου Βοσνίας και ήταν πολύ κοντά (ως απολογισμός) με αυτά της προτελευταίας Λετονίας. Η άμυνα αναμένεται να αποτελέσει το βαρύ χαρτί των ελληνικών προσπαθειών, ενώ ακόμα και τα προβλήματα στην αλληλοκάλυψη που υπήρξαν στο πρώτο φιλικό κόντρα στους Πορτογάλους φάνηκε να λύνονται (με αλλαγές και στις επιλογές παικτών) στο δεύτερο αγώνα κόντρα στη Νιγηρία. Ωστόσο εκείνο που παραμένει πρόβλημα και ερώτημα είναι η ανάπτυξη του παιχνιδιού και το τελείωμα των φάσεων στην επίθεση.

Στο φετινό Μουντιάλ της Βραζιλίας η Εθνική Ελλάδας ψάχνει το... άλμα προκειμένου να βρεθεί για πρώτη 

φορά στο β' γύρο

ΟΙ ΑΝΤΙΠΑΛΟΙ

Σύγκρουση... φιλοσοφιών

Ο Ντρογκμπά αποτελεί το σπουδαιότερο όνομα της Ακτής Ελεφαντοστού

Eurokinissi

Η ανερχόμενη δύναμη αφρικανικού ποδοσφαίρου τα τελευταία χρόνια Ακτή Ελεφαντοστού, η πλέον επιτυχημένη ποδοσφαιρικά ασιατική χώρα Ιαπωνία και η σκληροτράχηλη Κολομβία, με ίσως την πιο πετυχημένη γενιά ποδοσφαιριστών της, αποτελούν τους αντιπάλους της Ελλάδας στο Γ` όμιλο. Ενας όμιλος που, εξαιτίας της διαφορετικότητας των αντιπάλων σε στιλ παιχνιδιού και φιλοσοφία, ουσιαστικά αποτελεί μια σύγκρουση τεσσάρων διαφορετικών ποδοσφαιρικών νοοτροπιών.

ΑΚΤΗ ΕΛΕΦΑΝΤΟΣΤΟΥ: Εχει ταλέντα... χρειάζεται λογική

Με όλους τους παίκτες που αποτελούν την αποστολή να βρίσκονται διασκορπισμένοι στα μήκη και τα πλάτη της Ευρώπης και τους Ντρογκμπά, Γιάγια Τουρέ ν' αποτελούν τους βασικούς πυλώνες του οικοδομήματος, η Ακτή δείχνει ικανή να καταλάβει μία εκ των δύο θέσεων που οδηγούν στους «16». Μειονέκτημα ότι ακόμα - όπως έχει φανεί και από τις συμμετοχές στο Κόπα Αφρικα - έχει έλλειψη «λογικής» στο παιχνίδι της, ιδιαίτερα σε ό,τι έχει να κάνει με την επίτευξη στόχου, καθώς και το μετρίασμα του ενθουσιασμού ή της αίσθησης ότι τα παιχνίδια είναι... δικά της όταν έχει τον τίτλο του φαβορί. Ελλείψει μάλιστα αυτών των μειονεκτημάτων, θα μπορούσε να είχε πάει ακόμα καλύτερα τα τελευταία χρόνια. ΠΡΟΠΟΝΗΤΗΣ: Σαμπρί Λαμουσί.

ΙΑΠΩΝΙΑ: Ιταλική φινέτσα... ιαπωνική μηχανή

Συνδυάζει το μυαλό αλλά και τις επιθετικές λογικές του Ιταλού τεχνικού της Αλμπέρτο Τζακερόνι με την ταχύτητα και το πάθος των παικτών της, πολλοί εκ των οποίων έχουν πλέον την εμπειρία της Ευρώπης, όπως για παράδειγμα οι Καγκάβα (Μάντσεστερ Γ.), Χόντα (Μίλαν), Ναγκατάμο (Ιντερ), Ουτσίνα (Σάλκε), Σακάι (Στουτγάρδη). Το γρήγορο τέμπο στο παιχνίδι της είναι το μεγάλο πλεονέκτημα, το οποίο μάλιστα σε σχέση με τους αντιπάλους της στον όμιλο γίνεται ακόμα μεγαλύτερο. Μειονέκτημα βέβαια η εμπειρία, όταν πρόκειται για τέτοιου είδους παιχνίδια όπως αυτά του Μουντιάλ, να καταφέρει να το επιβάλει.

ΚΟΛΟΜΒΙΑ: Μετά από τον Φαλκάο τι;

Μπορεί η συγκεκριμένη γενιά ποδοσφαιριστών που απαρτίζουν την αποστολή της Κολομβίας σε αυτό το Μουντιάλ να είναι η πλέον επιτυχημένη στη χώρα, το παιχνίδι της Εθνικής να διακατέχεται από μια απόλυτη ισορροπία σε άμυνα κι επίθεση, ωστόσο πλέον υπάρχει ένα ερωτηματικό. Το πώς θα εμφανιστεί μετά από την οριστική απουσία του Φαλκάο (δεν πρόλαβε να είναι έτοιμος μετά από τον τραυματισμό του) και αυτό γιατί μέχρι τώρα ο παίκτης της Μονακό ήταν αυτός που αποτελούσε το Α και Ω της ομάδας. Προπονητής: Χοσέ Νέστορ Πέκερμαν.