«Ο λύκος κι’ αν εγέρασε το χούι δεν τ’ αλλάζει…»

 

 

 

Εκκλησία κατά των μαθητικών φεστιβάλ της ΚΝΕ

Τον τελευταίο καιρό σε όλη την Ελλάδα οργανώθηκαν τα  μαθητικά φεστιβάλ της ΚΝΕ με τη συμμετοχή χιλιάδων παιδιών που άκουσαν μουσική, χόρεψαν, συμμετείχαν σε συζητήσεις και παιχνίδια, σε τουρνουά μπάσκετ και ποδοσφαίρου και σε πολλές άλλες δραστηριότητες. 

Ήταν φυσικό οι δραστηριότητες αυτές να ενοχλήσουν όλους αυτούς που θέλουν μια νεολαία υποταγμένη που δεν θα σκέφτεται και δεν θα αντιδρά στα όσα της φορτώνουν πάνω στις πλάτες της. 

Πρώτοι, πρώτοι στη σειρά των αντιδρώντων διάφοροι φασίστες θλιβερά απομεινάρια της εγκληματικής Χρυσής Αυγής που τραμπούκιζαν  νέα παιδιά που συμμετείχαν στις εκδηλώσεις.  Κάποιους άλλους τους ενόχλησαν οι σημαίες της Παλαιστίνης και τα συνθήματα αλληλεγγύης στο βασανισμένο λαό της και τα κατέβασαν από τα κάγκελα σε αυλές σχολείων.  

Η «μαύρη λίστα» των κατηχητικών 

Και κοντά σε όλους αυτούς και κάποιοι ιερωμένοι που έσπευσαν, λες και ζούμε στην εποχή της Χούντας, να φτιάξουν φακέλους με τις εκδηλώσεις και να προειδοποιήσουν τα παιδιά των κατηχητικών σχολείων για τους κινδύνους που τα απειλούν αν πάρουν μέρος σε αυτές και έρθουν σε επαφή με τα «κομμουνιστικά μιάσματα». 

Χαρακτηριστική είναι η είδηση που δημοσιεύθηκε στο «Ριζοσπάστη»: 

«Την ενόχληση των φασιστοειδών προκάλεσε το ιδιαίτερα πετυχημένο μαθητικό φεστιβάλ της ΚΝΕ στην Καστοριά. Αμέσως μετά την εκδήλωση, ομάδα φασιστοειδών επιχείρησε να τραμπουκίσει σε βάρος μελών της ΚΝΕ που έκαναν αφισοκόλληση. Απόπειρες τέτοιων θρασύδειλων να προκαλέσουν προβλήματα και να βάλουν εμπόδια στα φεστιβάλ, είχαμε και σε άλλες πόλεις και γειτονιές, που δείχνει ότι δεν είναι μεμονωμένα περιστατικά. Κι όχι μόνο αυτό, αλλά σε κατηχητικά της Θεσσαλονίκης διαβάστηκε σε μαθητές η λίστα με τις ημερομηνίες και τους χώρους που οργανώνονται μαθητικά φεστιβάλ της ΚΝΕ στην πόλη, προκειμένου οι νέοι να αποφύγουν ακόμα και να περάσουν από εκεί!…».  

Τίποτα από τα παραπάνω, ειδικά για τους εκκλησιαστικούς ταγούς, δεν είναι καινούργια. Έρχονται από πολύ μακριά και για μια ακόμη φορά αποδεικνύουν πως στο χώρο της Εκκλησίας υπάρχουν ισχυροί πυρήνες ρασοφόρων , όχι μόνο κατώτερων αλλά και στις κορυφές της. Όλοι αυτοί αποδεικνύουν την αλήθεια αυτού που ο θυμόσοφος λαός μας λέει: «Ο λύκος κι αν εγέρασε το χούι δεν τ’ αλλάζει» 

«Ηθική δύναμη του Έθνους» και του αστικού ελληνικού κράτους 

 Η Εκκλησία της Ελλάδος είχε και έχει «πολιτογραφήσει» τον εαυτό της ως την κατ’ εξοχήν «ηθική δύναμη του Έθνους» και του αστικού ελληνικού κράτους και οι κληρικοί της, παντός βαθμού, «διανοούμενοι ταγοί του Έθνους». 

Κι επειδή η ιστορία διδάσκει, όχι μόνο για το παρελθόν αλλά και το παρόν και το μέλλον, αξίζει να θυμηθούμε κάποια γεγονότα όχι μόνο από το πρόσφατο παρελθόν αλλά και αρκετά χρόνια πίσω που αποδεικνύουν πόσο πίσω είναι κολλημένοι ισχυροί αρμοί της ελλαδικής Εκκλησίας. 

«Η Εκκλησία είναι η ηθική δύναμις του Κράτους.  Η δράσις αυτής είναι δράσις υπέρ του Έθνους και του Κράτους του Ελληνικού» αναφερόταν σε συνεδρίαση της Ιεράς Συνόδου ήδη από τον Ιούνιο του  1926. Και αυτή η θέση είναι ακόμη και σήμερα ισχυρή στη μεγάλη  πλειοψηφία των μητροπολιτών. 

 Μεγαλωμένη στην αγκαλιά του αστικού κράτους και υποταγμένη σ’ αυτό, κάθε φορά που βρισκόταν μπροστά σε ένα φαινόμενο της κοινωνικής ζωής, το οποίο δεν μπορούσε να αντιμετωπίσει, έσπευδε να ζητήσει την προστασία, αλλά και την παρέμβαση των κρατικών κατασταλτικών μηχανισμών, σε αντάλλαγμα της υποστήριξης που έδινε στο κυρίαρχο κράτος. 

Ο αρχιεπίσκοπος Χρυσόστομος Παπαδόπουλος πρωτεργάτης του αγώνα κατά των εχθρών της κοινωνίας κομμουνιστών.

Ο αρχιεπίσκοπος Χρυσόστομος Παπαδόπουλος, ενημερώνοντας την Ιεραρχία, τον  Οκτώβριο του 1924  για τη συνάντησή του με τον πρωθυπουργό, Θεμιστοκλή Σοφούλη, σημείωνε χαρακτηριστικά: Η Εκκλησία «είναι η μόνη δύναμις, ην δυνάμεθα ν’ αντιτάξωμεν κατά του κομμουνισμού και των άλλων εχθρών της κοινωνίας». 

Ειδικότερα στην περίοδο του Μεσοπολέμου, η δυναμική εισβολή νέων ιδεών στην ελληνική κοινωνία, αντιμετωπίστηκε από την Εκκλησία, όχι μέσω ενός εναλλακτικού αυτόνομου θρησκευτικού λόγου, αλλά κυρίως μέσω των κατασταλτικών κρατικών μηχανισμών. 

 Το παράδειγμα του «ευσεβούς»  Μουσολίνι 

 Τον Οκτώβριο του 1924 συνέρχεται η Ιεραρχία της Εκκλησίας της Ελλάδος. Θέμα της συζήτησης το υπόμνημα της Χριστιανικής Ενώσεως Σωματείων «εν ώ ανελύετο το έργον του Κορδάτου περί των ελατηρίων της επαναστάσεως του ’21 και εξετίθετο η κατάστασις της εκπαιδεύσεως και παρεκαλείτο η Ιεραρχία, ίνα λάβη κατάλληλα μέτρα κατά των εχθρών της θρησκείας, της κοινωνίας και της γλώσσης». Στη διάρκεια της συζήτησης, κατά την οποία αποφασίστηκε να μοιραστεί στις εκκλησίες  μελέτη   με τίτλο « Ο ιστορικός υλισμός εξ απόψεως φιλοσοφικής» ο εκ των εισηγητών μητροπολίτης Καλαβρύτων Τιμόθεος  απαριθμεί  τα στοιχεία που «παρουσιάζουσι την σημερινήν ηθικήν κατάστασιν του Έθνους και του Κράτος ημών ως λίαν έκτροπον και οικτροτάτην». Πρώτοι  υπεύθυνοι της «διασαλεύσεως της θρησκευτικής πίστεως του Έθνους» είναι ( ποιοι άλλοι;) οι κομμουνιστές. Και σαν χαρακτηριστικό παράδειγμα χριστιανού ηγέτη αναφέρουν τον …«ευσεβή» Μουσολίνι!  

Η «ασεβής Βαρβάρα» 

 Σε αντίθεση με την «ευσέβεια» του ιταλού δικτάτορα στο στόχαστρο των μητροπολιτών στα χρόνια του μεσοπολέμου μπαίνουν ακόμη τα «ασεβή» γραμμόφωνα με τα τραγούδια που «διακωμωδούν τα θεία» ή χαρακτηρίζονται «άσεμνα» (σ.σ. η πρώτη που πλήρωσε την «ασέβεια» κατά παραγγελία της Ιεράς Συνόδου ήταν η πασίγνωστη «Βαρβάρα» του ρεμπέτη Παναγιώτη Τούντα που απαγορεύτηκε επί δικτατορίας Μεταξά γιατί μίλαγε για τον «βαρβάτο όμορφο και κοτσονάτο κέφαλο). 

 Σε όλη τη διάρκεια του Μεσοπολέμου οι πανίσχυρες παραεκκλησιαστικές οργανώσεις, όπως η «Ζωή», με την ενθάρρυνση και της εκκλησιαστικής ηγεσίας, καταδικάζουν τον κινηματογράφο, ως «σχολείο ηθικής ανατροπής» και το θέατρο επειδή «υποδαυλίζει τα κατώτερα αισθήματα, καταρρίπτει ηθικούς φραγμούς, κρημνίζει υγιείς αρχάς, γίνεται ο κυριώτερος συντελεστής της ηθικής καταπτώσεως και ερειπώσεως» και γι’ αυτό καλούν τους πιστούς « τους επιζητούντας την σωτηρίαν των και θέλοντας την απαλλαγήν της κοινωνίας από της τοιαύτης ηθικής σήψεως να αποφεύγουν συστηματικώς τας θεατρικάς παραστάσεις , με την πεποίθησιν ότι δια του τρόπου αυτού αντιδρούν κατά της ανηθικότητος» ( αναλυτικά γι’ αυτή την εποχή στα δύο σημειώματα του Ημεροδρόμου για την Εκκλησιαστική Αστυνομία Ηθών στο μεσοπόλεμο εδώ και εδώ). Ζητούν ακόμη και την απαγόρευση της «φοιτήσεως νεαρών υπάρξεων» στους θερινούς κινηματογράφους και προειδοποιούνται οι γονείς πως «…Ο Κύριος θα ζητήσει παρ’ αυτών λόγον…».  

Ο «γελοίος και ανόητος» Σαρλώ 

 Την «πλήρωσε» ακόμη και ο Τσάρλι Τσάπλιν τον οποίο το επίσημο όργανο της Ιεράς Συνόδου χαρακτήριζε « γελοίο , «ανόητο» και άτομο που «όταν ανοίγη το στόμα του προφέρη τόσον ηλιθίας ανοησίας».   

 Εκείνα τα πρώτα χρόνια, μετά τη μικρασιατική καταστροφή και την κατάρρευση των εθνικών μύθων, ο απλός  λαός έβρισκε στα πρόσωπα των μεγάλων αθλητών (και τις επιτυχίες τους) τους νέους πρωταγωνιστές στη ζωή του. Ο παλαιστής Τζιμ Λόντος με τη διεθνή καριέρα γεμίζει το καλλιμάρμαρο στάδιο της Αθήνας. Χιλιάδες Αθηναίοι παρακολουθούν τον Στέλιο Κυριακίδη να καταρρίπτει το ένα ρεκόρ μετά το άλλο στους δρόμους μεγάλων αποστάσεων. Και οι πρόσφυγες των συνοικιών γύρω από τον Πειραιά κατακλύζουν το ποδηλατοδρόμιο (το σημερινό Καραϊσκάκη) για να δουν τον Ολυμπιακό. 

 Κι όμως και αυτά δεν αρέσουν στην Ιεραρχία. Ο μητροπολίτης Θεσσαλονίκης Γεννάδιος διαμαρτύρεται, γιατί οι εκπαιδευτικοί στρέφουν τους νέους στον αθλητισμό, με αποτέλεσμα τα στάδια «να υπερπληρούνται ενώ οι ναοί του Θεού ερημούνται».  

Τον Μάρτιο του 1925 η αρχιεπισκοπή Αθηνών εφιστά την προσοχή των ιεροκηρύκων στην αντιμετώπιση των «ανατρεπτικών  ιδεών αίτινες επ’ εσχάτων τοσούτον ολεθρίως δια τα τε κοινωνικά και εθνικά συμφέροντα τήδε κακείσε της Ελλάδος εξεδηλώθησαν…». Και δίπλα στις υλιστικές ιδέες μπαίνουν βεβαίως  και  τα γνωστά περί «ασέμνων θεαμάτων», «απρεπών ακροαμάτων» κ.λπ. 

Η γυναίκα μόνο στην κουζίνα, στα παιδιά και την εκκλησία  

Για τους εκκλησιαστικούς ταγούς ο ρόλος της γυναίκας περιοριζόταν στο να κάνει παιδιά και να τα ανατρέφει , να ασχολείται με την κουζίνα και να πηγαίνει στην εκκλησία. Κάτι ανάλογο με τα χιτλερικά «τρία Κ» (παιδιά – kinder, εκκλησία- kirshe, κουζίνα- kuche). 

Kαι όταν οι ανάγκες του αναπτυσσόμενου ελληνικού καπιταλισμού απαιτούσαν πολλά και φτηνά εργατικά χέρια, η ηγεσία της Εκκλησίας συγκατένευσε με τον όρο οι γυναίκες να εργάζονται σε… ξεχωριστό χώρο από τους άνδρες! Και από κοντά η λυσσώδης αντίδραση  της Εκκλησίας στην ψήφο των γυναικών… 

Να θυμηθούμε ακόμη τα χρόνια του Εμφυλίου Πολέμου όταν η Εκκλησία και οι διάφορες παραεκκλησιαστικές οργανώσεις με κυριότερη τη «Ζωή» αποτέλεσαν ένα από τους ισχυρούς ιδεολογικούς βραχίονες του «ιερού αντικομμουνιστικού αγώνος».  

 Τότε που η «Ζωή»  με τα κατηχητικά της και τις «Χριστιανικές Μαθητικές Ομάδες» διαπαιδαγωγούσε χιλιάδες νέους για να γίνουν «καλοί στρατιώτες του Χριστού». Πρώτο καθήκον των παιδιών ήταν να μάθουν τον ύμνο των Χ.Μ.Ο. , Ένα εμβατήριο που καμία σχέση δεν είχε με την ορθόδοξη μουσική παράδοση και θύμιζε περισσότερο βαυαρικό «μαρς»: 

Όλοι με χαρά το λέμε 
Με το θάρρος του πιστού, 
Μια καινούργια Ελλάδα θέμε 
Μιαν Ελλάδα του Χριστού. 

Και στις κατασκηνώσεις τους τα παιδιά μετά την υποστολή της σημαίας άκουγαν τον αρχηγό να διαβάζει τα καθημερινά πολεμικά ανακοινωθέντα του Γενικού Επιτελείου Στρατού και στη συνέχεια την ανάλυση του  νοήματος του «αγώνα της χριστιανικής Ελλάδος κατά του άθεου κομμουνισμού». Και μετά είχαμε τα γνωστά της (χουντικής) «Ελλάδος των Ελλήνων Χριστιανών» και πάει λέγοντας. 

Όλα τα παραπάνω είναι απλώς ενδεικτικά, βγαλμένα  μέσα από την ιστορία, για το πώς θέλουν τη νεολαία μας οι αντιδραστικοί ρασοφόροι. Σ’ αυτά τα χρόνια θέλουν να μας γυρίσουν οι σκοταδιστές της Εκκλησίας  που δεν έχουν βάλει μυαλό από την εμπειρία τόσων χρόνων. Και όσα κάνουν τα κάνουν με τις πλάτες του αστικού κράτους που 

ούτε στο χωρισμό κράτους και Εκκλησίας προχωρά. Αρνείται να βγάλει από το Σύνταγμα τις διατάξεις που δίνουν καθοριστικό ρόλο στους παπάδες στην Παιδεία. Τους επιτρέπει να αλωνίζουν στα σχολεία, ακόμη και να εξομολογούν. Δεν καταργεί την υποχρεωτική προσευχή και τον εκκλησιασμό που στηρίζονται σε βασιλικά διατάγματα άλλων σκοτεινών εποχών, ενώ  διατηρεί και το μάθημα των θρησκευτικών.

Μ’ αυτά και μ’ αυτά οι ρασοφόροι αλωνίζουν παντού και λειτουργούν όπως είπαμε και παραπάνω: Ο λύκος κι’ αν εγέρασε το χούι δεν τ’ αλλάζει…

 ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗΣ

Αναρτήθηκε από Γκαγκάριν

Ανεμομαζώματα, σπίθες και κυκλώματα

 

*Λόγω της απεργιακής επικαιρότητας δημοσιεύεται με μερικές μέρες καθυστέρηση, σε σχέση με τους άλλους μήνες και τα άρθρα της στήλης.

Ο περασμένος ήταν ένας από εκείνους τους μήνες που όλα τα νέα τους ήρθαν από τον ουρανό. Σαν τα τουβλάκια μιας ευχάριστης παρτίδας τέτρις (το γνωστό παιχνίδι που σαν πριν λίγες μέρες ξεκινούσε το 1984 την πορεία του από τη Σοβιετική Ακαδημία Επιστημών.)

Κατ’ αρχάς, αυτή τη στιγμή που μιλάμε τρία ρόβερ και ένα ελικόπτερο τριγυρίζουν στον Άρη. Εκτός από τα ρόβερ Perseverance και Curiosity υπάρχει πλέον και το Zhurong που κατέφτασε με το Tianwen-1, ένα από τα σκάφη που μπήκαν σε αρειανή τροχιά πριν τρεις μήνες. Πρόκειται για αποστολή του Εθνικού Οργανισμού Διαστήματος της Κίνας και, για όσους αρέσκονται σε ιστορικά στατιστικά, έκανε την Κίνα την τρίτη χώρα που προσεδαφίζεται στον Άρη και την πρώτη που προσεδαφίστηκε με επιτυχία από την πρώτη της προσπάθεια.

Η κύρια αποστολή του Zhurong είναι να ψάξει για ίχνη νερού σε υγρή μορφή στο παρελθόν του Άρη, ενώ είναι σχεδιασμένο να λειτουργήσει για 90 ημέρες.

Όμως αυτός ο προκαθορισμένος χρόνος ζωής μπορεί και να μη σημαίνει πολλά. Το Ingenuity, το χαριτωμένο ελικόπτερο που έφτασε στον Άρη με το Perseverance της NAΣA και πέταξε για πρώτη φορά πριν λίγες εβδομάδες, έχει ήδη ξεπεράσει τον αντίστοιχο δικό του.

Σχεδιασμένο για πέντε πτήσεις και τριάντα μέρες λειτουργίας, το Ingenuity πραγματοποίησε ήδη έξι σε περισσότερο από ένα μήνα. Οι μεγαλύτερες πτήσεις του κράτησαν σχεδόν δύο λεπτά και στη διάρκειά τους έφτασε σε ύψος 10 μέτρων.

Η έκτη πτήση του σημαδεύτηκε από έντονες αναταράξεις, αλλά κατάφερε να πετάξει και να προσγειωθεί με ασφάλεια. Η αιτία των αναταράξεων βρέθηκε πως ήταν η απώλεια μιας από τις συνεχόμενες φωτογραφίες που τραβούσε. Αυτό αλλοίωσε τους υπολογισμούς της κίνησής του – αλλά τουλάχιστον απέδειξε ότι μπορεί να επιβιώσει από τέτοιου είδους λάθη.

Όσο για το ρόβερ Perseverance, πέρασε αυτό το διάστημα περιμένοντας υπομονετικά. Μόλις όμως το ελικόπτερο συμπλήρωσε τον ένα μήνα, το Perseverance άρχισε τα δικά του αργά ταξίδια πάνω στον Άρη, ελεύθερο πλέον να ψάξει για ίχνη μικροβιακής ζωής.

Στο μεταξύ, λίγο παραπέρα, ένα μυστήριο που αφορά τον ήλιο φαίνεται ότι μπορεί να έχει λυθεί.

Αυτό είναι το “πρόβλημα της θέρμανσης του στέμματος”. Η φωτόσφαιρα, που είναι η ορατή επιφάνεια του ήλιου, έχει θερμοκρασία περίπου έξι χιλιάδων βαθμών Κελσίου. Το στέμμα όμως, που είναι η “ατμόσφαιρα” του ήλιου και βρίσκεται πολύ πιο ψηλά από την επιφάνειά του, έχει θερμοκρασία ενός εκατομμυρίου βαθμών. Και κανένας δεν ξέρει γιατί.

Κανένας; Όχι! Μία πιθανή εξήγηση τέθηκε στο τραπέζι τη δεκαετία του ’40 – και τώρα φαίνεται επιτέλους ότι μπορεί να είναι σωστή.

Η εξήγηση έχει να κάνει με τη γιγάντια κίνηση του υλικού του ήλιου, που σχηματίζει γιγάντια μαγνητικά πεδία. Όμως αυτή η ηλεκτρικά φορτισμένη ύλη δεν προκαλεί μόνο μαγνητικά πεδία, αλλά επί πλέον τα διαταράζει. Και το αποτέλεσμα είναι η εμφάνιση κυμάτων που μεταφέρουν επίσης γιγάντια ποσά ενέργειας.

Αυτή η ενέργεια υποτίθεται πως ταξιδεύει κατά μήκος “ηλιακών σωλήνων μαγνητικής ροής” που οδηγούν από την επιφάνεια μέχρι το στέμμα. Εκεί τα κύματα σκάνε και θερμαίνουν ό,τι βρίσκεται μπροστά τους.

Τα “κύματα Alfvén” (από τον Hannes Alfvén που τα σκέφτηκε πρώτος) πάντα λαμβάνονταν σοβαρά σαν ιδέα από τους αστροφυσικούς, αλλά χωρίς να υπάρχουν σαφείς αποδείξεις. Όμως τώρα, όπως μάλλον μαντέψατε, βρέθηκαν οι σχετικές σαφείς αποδείξεις.

Αυτό έγινε χάρη στο Ηλιακό Τηλεσκόπιο Dunn στο Νιου Μέξικο, που χρησιμοποιεί την τελευταία λέξη στη φασματοσκοπία απεικόνισης: δηλαδή την ανάλυση του φάσματος του φωτός για τη δημιουργία λεπτομερών εικόνων. Από ό,τι φαίνεται αυτό επέτρεψε στα κύματα να φανούν, ρίχνοντας φως σε ένα μικρό μυστήριο.

Τέλος, έχουμε το τροχιακό τηλεσκόπιο Chandra της ΝΑΣΑ και τη νέα εικόνα του κέντρου του γαλαξία μας που μόλις έδωσε στη δημοσιότητα. Και για τι εικόνα μιλάμε!

Εκτός από την κορυφή αυτού του άρθρου, μπορείτε να απολαύσετε την αλλόκοτη ομορφιά της και εδώ (και αν θέλετε να διαβάσετε λίγα περισσότερα για το τι ακριβώς δείχνει μπορείτε να κάνετε ένα πέρασμα από εδώ).

Μη μιλάς, μη χασομεράς. Το αφεντικό «έχει μάτια» μέχρι και στην τουαλέτα!

 

 ΨΗΦΙΑΚΗ ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΗΣΗ ΤΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ

Μη μιλάς, μη χασομεράς. Το αφεντικό «έχει μάτια» μέχρι και στην τουαλέτα!

Εφιαλτικά σενάρια, βγαλμένα από τη ζούγκλα της αγοράς εργασίας, που έρχονται πιο κοντά με την ψηφιακή κάρτα εργασίας, την οποία ψήφισαν η κυβέρνηση ΝΔ, ο ΣΥΡΙΖΑ και τα άλλα αστικά κόμματα

Αποθήκη της «Amazon», όπου η τεχνολογία παρακολούθησης του χρόνου εργασίας και της συνολικότερης δραστηριότητας των εργαζομένων έχει ξεπεράσει κάθε προηγούμενο

Ενα από τα πιο πολυδιαφημισμένα μέτρα του αντεργατικού νόμου που ψηφίστηκε την περασμένη Τετάρτη στη Βουλή, από τη ΝΔ, τον ΣΥΡΙΖΑ και όλα τα άλλα αστικά κόμματα, είναι η λεγόμενη ψηφιακή κάρτα εργασίας.

Σύμφωνα με τον υπουργό Εργασίας, αποτελεί την «πιο βασική αλλαγή του νομοσχεδίου», που «επιτρέπει να καταγράφονται με απόλυτη ακρίβεια και σε πραγματικό χρόνο οι ώρες εργασίας όλων των μισθωτών». Η κάρτα «θα μας επιτρέψει να εφαρμόσουμε μία σειρά από άλλες παρεμβάσεις, που προωθεί αυτό το νομοσχέδιο», ανάμεσα σε αυτά «η διευθέτηση του χρόνου εργασίας και η εξίσωση των υπερωριών σε βιομηχανία και υπηρεσίες».

Ο ενθουσιασμός του υπουργού δεν είναι τυχαίος. Η ψηφιακή κάρτα συνιστά μια ποιοτική αναβάθμιση των εργαλείων μέτρησης του χρόνου εργασίας προς όφελος της εργοδοσίας, ανοίγοντας νέες «λεωφόρους» για την εφαρμογή αντεργατικών μέτρων που περιμένουν τη σειρά τους να υλοποιηθούν. Οπως, για παράδειγμα, το σπάσιμο του χρόνου εργασίας σε «ενεργό» και «ανενεργό», που αυξάνει κατακόρυφα τον απλήρωτο χρόνο της δουλειάς, άρα και την εκμετάλλευση, τροφοδοτώντας τα κέρδη του κεφαλαίου.

Το κλειδί είναι η αξιοποίηση των δυνατοτήτων που προσφέρουν η ολοένα και μεγαλύτερη ψηφιοποίηση και η ενσωμάτωση της τεχνολογίας σε εφαρμογές παρακολούθησης της εργασίας, όχι απλά σε επίπεδο καταμέτρησης του χρόνου αλλά και αποδοτικότητας του εργαζόμενου. Αυτά τα χαρακτηριστικά συνδυάζει η ψηφιακή κάρτα και γι' αυτό - όπως λέει και ο υπουργός - αποτελεί προϋπόθεση για την εφαρμογή του αντεργατικού οπλοστασίου που θεσμοθέτησε η κυβέρνηση.

Το μέτρο θα εφαρμοστεί σταδιακά, ξεκινώντας από τις τράπεζες, τους τηλεπικοινωνιακούς παρόχους και τις μεγάλες βιομηχανίες. Εως τις αρχές του 2022 θα είναι έτοιμη η «μήτρα», ενώ το πρώτο εξάμηνο του 2022 θα ξεκινήσει η εφαρμογή της.

Τεράστιες δυνατότητες στα χέρια της εργοδοσίας

Σύμφωνα με όσα έχουν γίνει γνωστά, η κάρτα θα συνδέει στην εξέλιξή της το σύστημα «ΕΡΓΑΝΗ ΙΙ» με το κινητό τηλέφωνο ή τον υπολογιστή του κάθε εργαζόμενου, όπου θα καταμετρώνται σε πραγματικό χρόνο οι ώρες εργασίας.

Το σύστημα θα διαθέτει απεικόνιση όλων των νόμιμων ορίων υπερωριών, ημερήσιου χρόνου ανάπαυσης κ.λπ., ενώ ο μισθός θα απεικονίζεται και σε επίπεδο ώρας. Θα υπάρχουν προβλέψεις σε τεχνικό επίπεδο για ειδικές συνθήκες, όπως ενδεικτικά εργασίες εκτελούμενες έξω από την έδρα της επιχείρησης, επαγγελματικά ταξίδια, έκτακτη απουσία του εργαζόμενου για προσωπικούς λόγους κ.λπ.

Πρόκειται, με άλλα λόγια, για ένα υπερσύγχρονο μέσο καταγραφής της συνολικής δραστηριότητας του εργαζόμενου και μάλιστα «πρωτοπόρο» για τα ευρωπαϊκά δεδομένα, καθώς αντίστοιχο δεν έχει εφαρμοστεί ενιαία σε επίπεδο χώρας ή κλάδου πουθενά στην Ευρώπη.

Αυτό δεν σημαίνει βέβαια ότι οι τεχνικές ψηφιακής παρακολούθησης της εργασίας είναι άγνωστες στα μονοπώλια της ΕΕ. Το ακριβώς αντίθετο συμβαίνει. Μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι σε κλάδους όπως οι Τηλεπικοινωνίες, η Ερευνα, η Πληροφορική, το Χρηματοπιστωτικό αξιοποιούν μια ευρεία γκάμα ψηφιακής παρακολούθησης της εργασίας, εφαρμόζοντας λογισμικό που διαμορφώνεται ανάλογα με τις ανάγκες της κερδοφορίας τους.

Σύμφωνα μάλιστα με σχετικές έρευνες, από το 51% των επιχειρήσεων της ΕΕ και της Βρετανίας που ανέφεραν πως εφαρμόζουν τεχνολογίες παρακολούθησης και ανάλυσης δεδομένων της εργασίας, το 24% ισχυρίστηκε ότι έκανε χρήση «για βελτίωση της διαδικασίας παραγωγής», το 5% για την παρακολούθηση της απόδοσης των εργαζομένων και το 22% για τους δύο αυτούς σκοπούς ταυτόχρονα.

Η χρήση ανάλυσης δεδομένων για την παρακολούθηση της απόδοσης των εργαζομένων είναι πιο διαδεδομένη στις Μεταφορές (36%) και λιγότερο διαδεδομένη στις Κατασκευές (20%). Επίσης, είναι πιο διαδεδομένη στις μεγάλες επιχειρήσεις (με περισσότερους από 250 εργαζόμενους) και λιγότερο στις μικρές (10 έως 49 εργαζόμενοι).

Καταγραφή κάθε κίνησης

Η πλατφόρμα που διαμορφώνει το κράτος με την ψηφιακή κάρτα εργασίας, απαλλάσσει τον κάθε επιμέρους εργοδότη από το κόστος του λογισμικού, που δεν είναι καθόλου ευκαταφρόνητο. Ταυτόχρονα, οι τεχνολογίες αυτές είναι ιδιαίτερα ευέλικτες στη διασυνδεσιμότητα και πάνω τους μπορούν να «κουμπώσουν» πολλά ακόμα ψηφιακά εργαλεία για την παρακολούθηση της εργασίας.

Μια ματιά στις δυνατότητες που προσφέρει σήμερα η παγκόσμια ψηφιακή αγορά για τους εργοδότες αποκαλύπτει τις τρομακτικές «κερκόπορτες» που μπορεί να ανοίξει η εφαρμογή της κάρτας εργασίας.

Για παράδειγμα, ένα πρόσθετο λογισμικό που «κουμπώνει» στην πλατφόρμα τηλεργασίας «Webex» της «Cisco» είναι το «Monitask», με το οποίο ένας εργοδότης μπορεί να παρακολουθεί όλες τις δραστηριότητες των υπαλλήλων του, να λαμβάνει λεπτομερείς αναφορές και να μετράει τη συνολική παραγωγικότητα, όπως αναφέρει στην ιστοσελίδα του ο κατασκευαστής.

Επισημαίνει μάλιστα στους εργοδότες ότι «η κλοπή χρόνου είναι ένα κοινό πρόβλημα που αντιμετωπίζουν οι εταιρείες με τους υπαλλήλους τους», ειδικά στις επιχειρήσεις που «επιτρέπουν στους υπαλλήλους τους να καταγράφουν τις ώρες εργασίας τους με μη αυτόματο τρόπο». Το «Monitask» δίνει τη δυνατότητα παρακολούθησης «κάθε λεπτού που αφιερώνει σε μια συγκεκριμένη εργασία ή σε ολόκληρο το έργο» ένας εργαζόμενος, καταγράφοντας τα κλικ ποντικιού, τα πατήματα πλήκτρων και την κύλιση, όπως και στιγμιότυπα (screenshot) οθόνης.

«Μπορείτε να δείτε τα στιγμιότυπα οθόνης στο διαδίκτυο και να τα αξιοποιήσετε ως αποδεικτικά στοιχεία για την εργασία. Δεν υπάρχει κατασκοπεία, και επωφελείστε από την πλήρη διαφάνεια» (!), αναφέρει η ιστοσελίδα προς τους πελάτες της. Ο χρόνος εργασίας καταγράφεται αυτόματα στα λεγόμενα «φύλλα κατανομής χρόνου (timesheets)», τα οποία έχουν τη δυνατότητα να «εντοπίζουν αυτόματα μη παραγωγικές ώρες».

Εργαλεία παρακολούθησης για κάθε χώρο δουλειάς

Οι δυνατότητες αυτές δεν περιορίζονται ωστόσο μόνο στους χώρους δουλειάς, όπου ο υπολογιστής είναι το βασικό εργαλείο.

Η «Replicon», εταιρεία που αναπτύσσει εδώ και δεκαετίες αντίστοιχο λογισμικό, με πελάτες μεγάλες πολυεθνικές, όπως οι «FedEx», «Siemens», «Ernst & Young» και «British Gas», «λάνσαρε» πρόσφατα το λογισμικό της για τον κλάδο των Κατασκευών, με δυνατότητες καταγραφής του χρόνου εργασίας, των αμοιβών και του ανενεργού χρόνου, εστιάζοντας σε εφαρμογές για κινητά τηλέφωνα.

«Ο κατασκευαστικός κλάδος απαιτεί μια ολοκληρωμένη λύση που μπορεί να εφαρμόζει με συνέπεια υπερωρίες, διαλείμματα γευμάτων και άλλους εργατικούς νόμους όπου και αν δραστηριοποιούνται», ισχυρίζεται η εταιρεία και προσθέτει πως η εφαρμογή για κινητά με βασική λειτουργία την παρακολούθηση του χρόνου εργασίας «επιτρέπει στα συνεργεία να βελτιώνουν την παραγωγικότητα με ακριβή δεδομένα χρόνου εργασίας και παρακολούθηση τοποθεσίας, χρησιμοποιώντας σύγχρονη τεχνολογία, παρακολούθηση GPS και τεχνολογίες γεωγραφικής περίφραξης».

Μάλιστα, για να μειωθεί η ...«κλοπή χρόνου», το «έξυπνο ρολόι» στην εφαρμογή για τα κινητά τηλέφωνα των εργαζομένων μπορεί να ενεργοποιείται αυτόματα μέσω αναγνώρισης προσώπου ή ελέγχου φωτογραφιών!

Αλλη μια «πρωτοποριακή» δυνατότητα που δίνει η τεχνολογία στην παρακολούθηση των χώρων δουλειάς είναι το σύστημα έξυπνων καμερών «Meraki» της «Cisco», το οποίο συστήνεται ειδικά σε μικρές επιχειρήσεις. Ανάμεσα σε άλλα, οι «έξυπνες κάμερες» μπορούν να δημιουργήσουν «χάρτες θερμότητας κίνησης» που παρουσιάζουν, για παράδειγμα, «το πού συγκεντρώνονται οι άνθρωποι σε ένα χώρο γραφείων».

Η δυνατότητα ανίχνευσης και καταγραφής της κίνησης ανθρώπων και αντικειμένων γίνεται πιο ακριβής με την πάροδο του χρόνου, χάρη στη μηχανική μάθηση, ώστε ο εργοδότης να ξέρει και να καταγράφει ανά πάσα στιγμή πού βρίσκεται και τι κάνει μέσα στο χώρο ο εργαζόμενος!

Αντίστοιχη τεχνολογία που χρησιμοποιούσε αισθητήρες για την παρακολούθηση των κινήσεων και της δραστηριότητας των εργαζομένων στο γραφείο, έχει εφαρμόσει η βρετανική «Barclays». Το πρόγραμμα παρακολούθησης προσωπικού που έχει εγκαταστήσει στα κεντρικά γραφεία της στο Λονδίνο, καταγράφει το χρόνο που περνούν οι εργαζόμενοι στα γραφεία τους και παρακολουθεί ακόμα και τη διάρκεια των διαλειμμάτων τουαλέτας μέσω αισθητήρων θερμότητας.

Παρακολούθηση των «επιδόσεων» και με άλλες μορφές

Η «wearable» τεχνολογία (έξυπνα ρολόγια, βραχιόλια και γυαλιά με ενσωματωμένες δυνατότητες GPS και αισθητήρες που παρακολουθούν τις κινήσεις και την τοποθεσία και μετρούν τα βήματα και τους παλμούς) είναι μια άλλη αναδυόμενη «τάση» για την παρακολούθηση και καταγραφή της συνολικής δραστηριότητας των εργαζομένων.

Το πιο γνωστό παράδειγμα εφαρμογής τέτοιας τεχνολογίας είναι οι φορητοί σαρωτές που χρησιμοποιούνται στις αποθήκες της «Amazon» για την παρακολούθηση της απόδοσης των εργαζομένων (χιλιόμετρα που περπατήθηκαν, αντικείμενα που παραδίδονται ή συσκευάζονται), σε σχέση με τους στόχους παραγωγής, συμπεριλαμβανομένης της παρακολούθησης των διαλειμμάτων τουαλέτας.

Σύμφωνα με μια βρετανική έρευνα που πραγματοποιήθηκε το 2018 από την «Organise», το 74% των εργαζομένων της «Amazon» απέφευγαν να χρησιμοποιήσουν την τουαλέτα φοβούμενοι ότι θα λάβουν προειδοποιήσεις για μειωμένη απόδοση.

Τα πρώτα βήματα στους χώρους εργασίας κάνει και η χρήση βιομετρικών συσκευών. Η ασφαλιστική «Metlife» χρησιμοποιεί, για παράδειγμα, το «Cogito» σε τηλεφωνικά της κέντρα, ένα σύστημα τεχνητής νοημοσύνης για την αξιολόγηση του τόνου της φωνής και της διάθεσης των εργαζομένων, με τα δεδομένα αυτά να χρησιμοποιούνται στη συνέχεια για την αξιολόγησή τους.

Εφιαλτικές συνέπειες στη ζωή των εργαζομένων

Το εφιαλτικό μέλλον που ετοιμάζουν για τους εργαζόμενους με τη γενικευμένη χρήση της τεχνολογίας όχι για τη βελτίωση των όρων δουλειάς και τη μείωση του χρόνου εργασίας, αλλά για την ένταση της εκμετάλλευσης και την επέκταση των μηχανισμών παρακολούθησης και τρομοκρατίας, θα έχει τρομερές συνέπειες σε κάθε πλευρά της επαγγελματικής, οικογενειακής, προσωπικής και κοινωνικής ζωής.

Είναι μάλιστα τόσο εξόφθαλμα καταστροφικές αυτές οι συνέπειες, που γίνονται αντικείμενο παρατήρησης ακόμα και από μηχανισμούς της ΕΕ, που μεριμνούν τάχα για τη βελτίωση των συνθηκών εργασίας.

Είναι χαρακτηριστικά τα όσα αναφέρει έκθεση του Eurofound, που κυκλοφόρησε το 2020, με τίτλο «Παρακολούθηση και εποπτεία των εργαζομένων: Οι προκλήσεις της ψηφιοποίησης»: «Ενώ αυτές οι τεχνολογίες μπορούν να συμβάλουν στη διασφάλιση της συμμόρφωσης με τις πολιτικές για τα διαλείμματα ανάπαυσης και την ιχνηλασιμότητα των περιουσιακών στοιχείων και των πόρων της εταιρείας, μπορούν επίσης να συμβάλουν στην αύξηση της εντατικοποίησης της εργασίας, στη μείωση του χρόνου αδράνειας και στην επιβολή κυρώσεων για την υποαπόδοση. Τα ζητήματα αυτά είναι πιθανό να γίνουν πιο εμφανή, καθώς τεχνολογίες - όπως οι φορητές και βιομετρικές τεχνολογίες - αναπτύσσονται γρήγορα και γίνονται πιο εξελιγμένες και όλο και πιο προσιτές, επιτρέποντας την αύξηση της ισχυρής και παρεμβατικής παρακολούθησης των εργαζομένων».

Σε άλλο σημείο, στις παρενέργειες της συνεχούς και διάχυτης παρακολούθησης των εργαζομένων αναφέρει μεταξύ άλλων τα «υψηλότερα επίπεδα άγχους, μειωμένο επίπεδο εμπιστοσύνης προς τη διοίκηση και μεγαλύτερη παρέμβαση της εργασίας στην ιδιωτική ζωή» του εργαζόμενου.

Ξεχωρίζει επίσης το ενδεχόμενο της «παιχνιδοποίησης» (gamification) της εργασίας, που αυξάνει τον ανταγωνισμό μεταξύ των εργαζομένων. Συνολικά, καταγράφεται η επίδραση της παρακολούθησης στον χώρο εργασίας «στο δικαίωμα των εργαζομένων να οργανώνονται, να πραγματοποιούν συνελεύσεις και να επικοινωνούν μεταξύ τους εμπιστευτικά», το οποίο βέβαια «πάει περίπατο».

Δ. Μ.

Facebook Twitter Pinterest

Ανταλλαγή