Έλληνας να τουφεκάει Έλληνα; – Παραστρατιωτικοί πυροβόλησαν αστυνομικό στον Έβρο περνώντας τον για μετανάστη

Κατιούσα

Δε χρειαζόταν μαντικές ικανότητες για να καταλάβει κανείς ότι η δράση παραστρατιωτικού τύπου σχηματισμών στον Έβρο, παράλληλη με τη δράση ταγμάτων εφόδου στα νησιά του Βορείου Αιγαίου, θα έβγαινε σύντομα εκτός κάθε ελέγχου.
Η πλήρης ασυδοσία την οποία απολαμβάνουν αυτές οι παντελώς υπεράνω του νόμου ομάδες αναδεικνύεται κι από το εκ πρώτης όψης τραγελαφικό, αλλά και παρ’ ολίγον τραγικό περιστατικό που σύμφωνα με πολλές μαρτυρίες σημειώθηκε αυτές τις μέρες στο νότι Έβρο, κοντά στο Δέλτα του ποταμού. Εκεί, ομάδα εθνοφυλάκων, κυνηγών και διαφόρων άλλων ετερόκλητων εθνικιστών έβαλαν στο στόχαστρό τους έναν αστυνομικό, τον οποίο παρακολουθούσαν και πυροβόλησαν, περνώντας τον για μετανάστη που είχε διαβεί τα σύνορα. Ο αστυνομικός χτυπήθηκε ευτυχώς για εκείνον σε σημείο όπου τον κάλυπτε αλεξίσφαιρο γιλέκο, κι έτσι τραυματίστηκε ελαφρά και μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο της Αλεξανδρούπολης για τις πρώτες βοήθειες. Το περιστατικό επιβεβαιώνεται από πηγές του νοσοκομείου, αλλά και της αστυνομίας, με την επισήμανση μάλιστα ότι δόθηκε άνωθεν εντολή να κουκουλωθεί το συμβάν.
Οι δράστες λοιπόν όχι απλά δεν τιμωρούνται, αλλά συνεχίζουν κανονικά τη δράση τους, κάτω από τους ύμνους των κυρίαρχων ΜΜΕ και έμμεση ή και άμεση στήριξη από τοπικούς άρχοντες και κυβέρνηση. Υπενθυμίζουμε επίσης ότι πριν λίγες μόνο μέρες κυκλοφόρησαν φωτογραφίες που δείχνουν τέτοια περίπολα χωρικών, παρέα με τον αρχιναζί Λαγό, αλλά και με την παρουσία αστυνομικών ανάμεσά τους, οι οποίοι μάλλον θα πρέπει να αρχίσουν να φυλάγονται καλύτερα από τους υποτιθέμενους “βοηθούς” τους.
Η ύπαρξη αυτού του κρούσματος “φίλιων” πυρών δίνει πιθανά νέα διάσταση στις καταγγελίες για ύπαρξη τουλάχιστον δύο νεκρών προσφύγων στον Έβρο, από ελληνικής πλευράς. Επιβεβαιώνεται πάντως ότι οι παντελώς αναρμόδιοι, ανεκπαίδευτοι, ακροδεξιοί “βιτζιλάντε” σίγουρα δεν έχουν δισταγμούς να πυροβολήσουν στο ψαχνό πραγματικούς ή και κατά φαντασίαν μετανάστες, χωρίς να το ερευνούν και πολύ. Κι όσα μίντια και κράτος τους χαϊδεύουν, η αποθράσυνση και η αποδεδειγμένα φονικά επικίνδυνη δράση τους δε θα έχουν σταματημό.
Με πληροφορίες από 3pointmagazine

«’Απλυτες, καριόλες, ντροπή της χώρας» – Βίαιη επίθεση σε γυναίκες στη διάρκεια πορείας αλληλεγγύης στους πρόσφυγες στο Ρέθυμνο

Κατιούσα

Επίθεση από ομάδα 15 περίπου σεξιστών και ρατσιστών αντρών καταγγέλλουν ότι δέχτηκαν τέσσερις γυναίκες την περασμένη πέμπτη στο Ρέθυμνο, την ώρα που συμμετείχαν σε πορεία αλληλεγγύης στους πρόσφυγες. Οι δράστες χρησιμοποίησαν χυδαία λεκτική βία κατά των γυναικών, περιλαμβάνοντας απειλές βιασμού, ενώ σε μία τουλάχιστον περίπτωση ασκήθηκε και σωματική βία. Όλα αυτά, όπως καταγγέλλουν οι γυναίκες, σε πολυσύχναστο σημείο της πόλης, υπό το βλέμμα εκατοντάδων ανθρώπων στα καταστήματα και το δρόμο, χωρίς κανείς να αντιδράσει, ενώ αντίστοιχη αδράνεια επέδειξαν και οι άνδρες των ΜΑΤ που ενημερώθηκαν για το περιστατικό. Ολόκληρη η καταγγελία έχει ως εξής:
«Είμαστε η ντροπή της χώρας;»
Ρέθυμνο
Πέμπτη 5/3/2020, μεταξύ 17:00 – 17:30
Είμαστε τέσσερις γυναίκες και αυτή είναι η ιστορία μας.
Με αφορμή τη συγκέντρωση και προγραμματισμένη πορεία αλληλεγγύης για τους πρόσφυγες, κρατώντας τη γνώμη μας γραμμένη σε τρία πλακάτ από χαρτόκουτα και καλάμι, κατευθυνθήκαμε προς το Δημαρχείο κατεβαίνοντας την οδό Καζαντζάκη και περνώντας μπροστά από την είσοδο της Σχολής Χωροφυλακής προς την οδό Ζυμβρακάκη.
Τα πλακάτ μας έλεγαν: «Πεθαίνω σαν Χώρα» «Ή με τους Φασίστες ή με τους Ανθρώπους» «Χρειάστηκαν εκατομμύρια χρόνια για να γίνουν τα τέσσερα πόδια δύο. Δεν θα τα κάνω πάλι τέσσερα εγώ.(Μ.Λουντέμης) . Κανένας άνθρωπος δεν είναι λαθραίος»
Ενώ στεκόμασταν στην διάβαση περιμένοντας να περάσουμε απέναντι, ξαφνικά μια ομάδα 15 περίπου ανδρών, που βρισκόταν κρυμμένη μέσα στο παρκινγκ Καζαντζάκη & Δημοκρατίας, μας επιτέθηκε τρέχοντας καταπάνω μας με κράνη και με τα πρόσωπα τους καλυμμένα. Ο βίαιος αυτός αιφνιδιασμός μας ακινητοποίησε στιγμιαία.
Μας άρπαξαν τα πλακάτ, τα έσπασαν μπροστά μας και άρχισαν να μας επιτίθενται λεκτικά με ιδιαίτερα χυδαίο τρόπο «άπλυτες, καριόλες, ντροπή της χώρας». Χωρίς να τους απαντήσουμε συνεχίσαμε την πορεία μας ευθεία μπροστά με κατεύθυνση το Δημαρχείο, μέχρι που ένας από αυτούς πλαισιωμένος από τους υπόλοιπους με καλυμμένο το πρόσωπο του, μας εμπόδισε αρπάζοντας μια από εμάς βίαια, σπρώχνοντας και ουρλιάζοντας στο πρόσωπο της «εσένα μωρή πουτάνα, μωρή καριόλα θα βιάσουνε αυτοί και θα σ’ αφήσουν έγκυο». Έπειτα από έντονη λογομαχία απομακρυνθήκαμε από το σημείο τρέχοντας αυτή τη φορά προς το Δημαρχείο.
Όλα αυτά συνέβησαν τη στιγμή που βρισκόμασταν σε ένα από τα πιο κεντρικά σημεία της πόλης, εν ώρα αιχμής, με κόσμο και αυτοκίνητα να περνοδιαβαίνουν, ανοιχτά καταστήματα και τη Σχολή Χωροφυλακής εκατό μέτρα από το συμβάν. Κανείς δεν αντέδρασε.
Πλησιάζοντας στο Δημαρχείο, μέσα στη στοά ενός κτιρίου στα αριστερά μας επί της οδού Καζαντζάκη συναντήσαμε τα ΜΑΤ σε μια χαλαρή κατάσταση, ενώ χαρακτηριστικά κάποιοι από αυτούς έπαιζαν με τα κινητά τους. Τους ενημερώσαμε τρομοκρατημένες για το περιστατικό και τρέξαμε προς το πλήθος που ήταν συγκεντρωμένο για την πορεία.
Παρόμοια περιστατικά συμβαίνουν μαζικά τις τελευταίες μέρες κατά μήκος και πλάτος της χώρας. Μέσα στο χάος που επικρατεί στα ακριτικά νησιά του Αιγαίου και με χιλιάδες πρόσφυγες πολέμου εγκλωβισμένους στη γκρίζα ζώνη του Έβρου, η έξαρση του εθνικισμού το μόνο που καταφέρνει είναι να διασπά, να διχάζει και εν τέλει να καταρρίπτει κάθε ανθρώπινη αξία.
Ξαφνικά το να δηλώνεις τη συμπαράσταση σου σε ανθρώπους κατατρεγμένους, σε θύματα πολέμου, σε ανθρώπους που ονειρεύονται το μόνο αυτονόητο πράγμα, το δικαίωμα στη ζωή, θεωρείτε κατακριτέο.
Αυτό είναι το πρόσωπο του φασισμού. Ένα κτήνος που μεγεθύνεται όλο και περισσότερο καθώς οι κοινωνικοπολιτικές συγκυρίες που βιώνουμε συντελούν και ενισχύουν την βάρβαρη παρουσία του. Η ταύτιση με το φασισμό είναι ο εχθρός του ανθρώπου.
Πέρα όμως από τους οργανωμένους φασίστες, οι ψυχές μας καταρρακώνονται από μία ελληνική κοινωνία που ανέχεται και διακινεί τη ρατσιστική κουλτούρα. Καθημερινά αντιμετωπίζουμε την καχυποψία, την παθητικότητα και τον φόβο του γείτονα, του συναδέλφου, του συγγενή, του συνανθρώπου, έναν φόβο που ενισχύεται εσκεμμένα από τα Μ.Μ.Ε. και την κυβέρνηση εδραιώνοντας την πρόκληση του φασισμού. Με την ανοχή των πολλών χάνεται η ανθρωπιά και η αλληλεγγύη. Παραμορφώνεται η μνήμη. Εξευτελίζεται η ιστορία. Λησμονιούνται οι αγώνες αυτού του τόπου.
«Η μετανάστευση και η προσφυγιά είναι τόσο ανθρώπινες όσο η πείνα, η αγάπη και η ελπίδα. Κανένα τείχος και κανένας στρατός δεν πρόκειται να εμποδίσει ανθρώπους που έχουν κυνηγηθεί από πόλεμο.
Όσο το συντομότερο το πάρουμε απόφαση τόσο το καλύτερο για τις ψυχές μας και την τύχη της ανθρωπότητας». (Νικόλας Κοσματόπουλος)
Δηλώνουμε αλληλέγγυες στον αγώνα των προσφύγων, δίχως φόβο.
Καταδικάζουμε το φασισμό.
Δε σωπαίνουμε.
Κανένας δεν θα μας εμποδίσει να συνεχίσουμε να είμαστε Άνθρωποι.
*Τέσσερα ζευγάρια πόδια*

Ανακοίνωση του ΚΚΕ για τη φωτιά σε εγκαταστάσεις ΜΚΟ στη Μυτιλήνη

Από iraklis3

Σε ανακοίνωσή του, για τη φωτιά σε εγκαταστάσεις ΜΚΟ στην περιοχή του Καρά Τεπέ στη Μυτιλήνη, το Γραφείο Τύπου της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ επισημαίνει τα εξής:
«Η νέα φωτιά σε εγκαταστάσεις ΜΚΟ, στην περιοχή του Καρά Τεπέ, έχει έντονη οσμή προβοκάτσιας. Έρχεται να προστεθεί σε μια σειρά γεγονότων, όπως η φωτιά εγκαταστάσεων στη Συκαμιά και τις επιθέσεις κατά εργαζομένων σε ΜΚΟ, που φανερώνουν την ύπαρξη σχεδίου το οποίο υλοποιούν με τη δράση τους ακροδεξιές ομάδες.
Ο στόχος τους δεν είναι να σταματήσει η εμπλοκή των ΜΚΟ στο προσφυγικό, εφόσον η εμπλοκή τους αποτελεί επιλογή της ΕΕ και των ελληνικών κυβερνήσεων, αλλά οι χιλιάδες εγκλωβισμένοι πρόσφυγες και μετανάστες που διαβιώνουν στις γνωστές άθλιες συνθήκες. Επιδιώκουν να δημιουργήσουν συνθήκες απόγνωσης και εκρηκτικές καταστάσεις, ώστε να διευκολυνθούν οι αντιδραστικοί σχεδιασμοί της κυβέρνησης και της ΕΕ και να επιβάλλουν τη δημιουργία των νέων κλειστών hot spot στη Λέσβο και στα άλλα νησιά του Αιγαίου, ακόμα και σε ξερονήσια.
Οι ευθύνες της κυβέρνησης, που ανέχεται την προβοκατόρικη και ύποπτη δράση των ακροδεξιών – ρατσιστικών ομάδων, είναι μεγάλες.
Ο σχεδιασμός να γίνουν τα νησιά του Αιγαίου οι μεγάλες φυλακές της ΕΕ, δεν πρέπει να περάσει. Ο λαός των νησιών μπορεί και πάλι να τον σταματήσει με την αγωνιστική του δράση, καταδικάζοντας κάθε αντιδραστική φωνή και δράση».

Τα “αληθινά πυρά” δεν τους κάνουν εντύπωση, γιατί δε θεωρούν αληθινούς ανθρώπους τους πρόσφυγες

Σφυροδρέπανος

Είναι από τις ειδήσεις που πέρασαν στα ψιλά, είτε γιατί έμεινε απαρατήρητη μες στον παροξυσμό και τον ορυμαγδό των ημερών, είτε απλά γιατί συνηθίσαμε το τέρας, κι ίσως να μην του μοιάζουμε ακόμα, οπλιστήκαμε όμως με κυνισμό και απάθεια, και δε μας κάνει εντύπωση πια.

Σε ανακοίνωσή του το Δ’ Σώμα Στρατού γνωστοποίησε ότι θα προβεί σε βολές τη Δευτέρα με πολυβόλα, τυφέκια και πιστόλια με πραγματικά πυρά, στον Έβρο όλο το 24ωρο.

Και μοιάζει η αλήθεια μου πελώριο ψέμα. Και ακόμα πιο σχετικά τα όρια μεταξύ αλήθειας και φαντασίας, μεταξύ πραγματικών γεγονότων και προπαγάνδας κάθε απόχρωσης.

Οι πρόσφυγες δεν είναι πρόσφυγες. Είναι υποκινούμενοι πράκτορες του Ερντογάν. Οι νεκροί είναι ψευδείς ειδήσεις της Άγκυρας και των ΜΜΕ της. Τα παιδικά δάκρυα είναι μια φτηνή σκηνοθεσία με δακρυγόνα. Και οι γυναίκες άντρες που έβαλαν περούκες, σε έναν “κόντρα-ρόλο” από τις κωμωδίες του Αριστοφάνη αντεστραμμένες. Αναρωτιέται κανείς αν ο Έβρος υπάρχει αλήθεια ή είναι κομμάτι ενός σκηνικού κι αυτός και κάποιοι κάνουν “πλιτς-πλιτς” για ηχητικά εφέ. Οριακά είναι υπαρκτό γεγονός ο πόλεμος και οι… ροές, αν και ούτε γι’ αυτό είμαστε σίγουροι.

Όπως λέει και ο Πάνος Ζάχαρης…

Το Αφγανιστάν επίσης μπορεί να είναι μια μαγική πολιτεία, σαν το Αφγατηγανιστάν και το Πιπερού, στα σύνορα της Φρουτοπίας. Άραγε εκεί να στέλνει στρατό ο Αιμίλιος το Μήλο για να τα φυλάει από τους εισβολείς. Και να έχουν δικούς τους “εθνοπροδότες” εκτός από τον Σωτήρη το Καρπούζι -που τον έκανε ο Χαϊκάλης;

Την ίδια στιγμή, στη δική μας πλευρά των συνόρων, στήνεται ένα άλλο σκηνικό που συγχέει τη μυθοπλασία με τα γεγονότα. Πράγματα που γίνονται αλλά δε λέγονται (άτυπες απελάσεις), πράγματα που λέγονται όλη μέρα από τα κανάλια χωρίς να γίνονται, περήφανοι Ράμπο σε ρόλο αυτόκλητου πολιτοφύλακα χωρίς κορδέλα, “κινηματογραφικές καταστάσεις” με πυροβολισμούς, καταδίωξη, απαγωγές, καλυμμένες πινακίδες οχημάτων. Και το μόνο που μοιάζει ψεύτικο σαν σκηνικό είναι εκείνη η ταμπέλα “Καλώς ήρθατε” πάνω στα σύνορα…
Τελικά, μες σε τόσο ψέμα ανάκατο με αλήθεια, ένα είναι βέβαιο. Αν σε κάποιους δεν κάνουν καμία εντύπωση τα πραγματικά πυρά και η σχετική είδηση, είναι γιατί δε θεωρούν τους πρόσφυγες, ως στόχο, αληθινούς, “κανονικούς” ανθρώπους. Δεν τους κάνει καμία εντύπωση η απώλεια της ζωής ενός παιδιού, τα εκατοντάδες πτώματα στο Αιγαίο, οι θάνατοι στα σύνορα. Τους αρκούνται ως κομμάτι σκηνοθεσίας και στήνουν τη δική τους, λες και παλεύουν για κάποιο Όσκαρ. Κατά βάθος όμως το χαίρονται, διψούν για αίμα και σχεδόν θα πανηγυρίσουν για έναν τέτοιο θάνατο, ως “ζωντανή απόδειξη” της παλικαριάς τους…

Προσφυγομάστερ!

Τώρα που η χώρα σκίζεται σχεδιασμένα και προπαγανδιστικά στα δύο, και υψώνονται τείχη ανάμεσα σε προσφυγοπροστάτες και προσφυγοδιώκτες, στην Αγρια ΕυρωΝΑΤΟική Δύση της «πολιτισμένης» ιμπεριαλιστικής βαρβαρότητας, σας καλώ να διαβάσετε με προσοχή μια πτυχή της εντεταλμένης δράσης των μηκυάδων ακαδημαϊκού επιπέδου (;), που τρέχει θεωρητικά αφανώς, ώσπου οι μέλλουσες γενιές να τρέχουν και να μη φτάνουν.

Το Τμήμα Επικοινωνίας και ΜΜΕ του Πανεπιστημίου Αθηνών, σε συνεργασία με το Πανεπιστήμιο Αιγαίου, προσφέρει (;) μεταπτυχιακό δίπλωμα (μάστερ ΜSc) με τον τίτλο «master στα media και τις προσφυγικές - μεταναστευτικές ροές». Εχει διάρκεια δύο εξαμήνων, με ενδιάμεσο θερινό πρόγραμμα στη Μυτιλήνη. Το μεταπτυχιακό έχει δύο κατευθύνσεις από είκοσι φοιτητές που θα γίνονται δεκτοί στην καθεμιά, η μία με αντικείμενο «ειδησεογραφικά μέσα των προσφυγικών ροών» και η άλλη «επικοινωνιακή διαχείριση (μάνατζμεντ) των προσφυγικών - μεταναστευτικών ροών».

Τα μαθήματα θα είναι στα Αγγλικά, κοστίζουν 2.800 ευρώ για φοιτητές από χώρες - μέλη της ΕΕ και 6.000 ευρώ για εκτός αυτής. Το μάστερ εκτείνεται στην περίοδο 2020 - 2021, με επικεφαλής τους καθηγητές Γιώργο Πλειό, πρόεδρο του Τμήματος ΕΜΜΕ του ΕΚΠΑ, και Μιχάλη Ψημίτη, πρόεδρο του Τμήματος Κοινωνιολογίας του Πανεπιστημίου Αιγαίου. Η ουσία αυτού του μεταπτυχιακού για δημοσιογράφους είναι η περιγραφόμενη, μεταξύ άλλων, στο καλωσόρισμα του κ. Πλειού στους ενδιαφερόμενους φοιτητές: «Δεν υπάρχει προσφυγική κρίση. Υπάρχει κρίση στη διαχείριση των προσφυγικών ροών, που είναι ένα φαινόμενο, ένα πραγματικό γεγονός το οποίο καλεί σε δράση ολόκληρη την κοινωνία... Πρώτα απ' όλα πρέπει να αλλάξουμε τις λέξεις που χρησιμοποιούμε για κάθε πρόβλημα, και το μεταπτυχιακό πρόγραμμα θέτει αυτό το ζήτημα ως προτεραιότητα...». Κατά τον δε κ. Ψημίτη, ο οποίος επισημαίνει τον κρίσιμο ρόλο των media στην επίταση του ρατσισμού, «δυστυχώς μπορούμε να πούμε ότι η ΕΕ δεν πέτυχε στην αποτελεσματική διαχείριση των προσφυγικών ροών. Η κάθε χώρα έχει τους δικούς της λόγους...».

Οποιος κατάλαβε, κατάλαβε. Θα 'χουμε και μεταπτυχιακούς μανατζαραίους, δημοσιογραφικά μαστερόπουλα, που θα κατασκευάσουν εκείνα τα επικοινωνιακά εργαλεία για να διαχειριστούν μία κρίση που εκ των προτέρων ιδεολογικά χαρακτηρίζεται επικοινωνιακή. Το μάστερ εξασφαλίζει δουλειά, καλοπληρωμένη μάλιστα, σε ΜΚΟ. Επιστημονικό άλλοθι για μια προπαγάνδα που θεωρεί περίπου φυσικό φαινόμενο τη βίαιη μετακίνηση πληθυσμών, σαν τη βροχή ένα πράγμα, και έτσι θα κρατήσει θαυμάσια τα μυαλά των νέων δημοσιογράφων - επικοινωνιογράφων μακριά από τα πραγματικά αίτια του ξεριζωμού ανθρώπων, τον πόλεμο, τη φτώχεια, την καπιταλιστική βαρβαρότητα, τα βρώμικα ιμπεριαλιστικά παιχνίδια.

Οι απόφοιτοι έχουν μέλλον λαμπρό. Θα τους προσλάβουν τάχιστα οι διάφοροι Σόροι ή παρακρατικές ΜΚΟ, αθέατοι εργοδότες εμπορευματοποιημένης αλληλεγγύης και ελεγχόμενης φιλανθρωπίας. Μπορεί και να τους χρηματοδοτήσουν φρέσκες ΜΚΟ, γιατί θα έχουν μάστερ στο κατάλληλο λεξιλόγιο που, ακόμα κι αν φροντίζει το θύμα, περισσότερο θα φροντίζει να κρύβει τον φονιά του. Οι έμποροι των εθνών στήνουν και τον ακαδημαϊκό στρατό των διαχειριστών - χειραγωγών των μαζών που τους είναι απαραίτητοι.

Λιάνα ΚΑΝΕΛΛΗ 

Γιατί δεν χτυπήθηκε με αντιαρματικό το Του ρκικό τεθωρακισμένο όχημα;!

      

08-03-2020

Ελληνικά Μέσα Ενημέρωσης μεταδίδουν ότι Τουρκικό τεθωρακισμένο όχημα συνοριακής επιτήρησης προσπάθησε το βράδυ της Παρασκευής με σχοινί ή συρματόσκοινο να τραβήξει μέρος του φράχτη στα ελληνοτουρκικά σύνορα στον Έβρο και να τον γκρεμίσει. Το ερώτημα είναι γιατί δεν χτυπήθηκε με αντιαρματικό αυτό το όχημα. Το ερώτημα είναι γιατί δεν αντιμετωπίστηκε αυτό το τεθωρακισμένο όχημα, που προσπαθούσε να παραβιάσει τα Ελληνικά σύνορα, όπως έπρεπε. Γιατί ο Ελληνικός στρατός δεν τσάκισε αυτήν την πρόκληση. Το πρόβλημα είναι ότι όλοι αυτοί που μεταδίδουν την είδηση της προσπάθειας παραβίασης των Ελληνικών συνόρων από το Τουρκικό τεθωρακισμένο όχημα το κάνουν για να δικαιολογήσουν την καταστολή των προσφύγων και των μεταναστών που βρίσκονται στη νεκρή ζώνη. Κανένα Μέσο Ενημέρωσης δεν ρωτάει γιατί ο Ελληνικός Στρατός δεν τσάκισε την Τουρκική επιθετικότητα, όπως όφειλε να κάνει.

 Σηφάρας Σ.

Σοβιετικά καρτούν: Γιατί τα αριστουργηματικά animation film της ΕΣΣΔ δεν θα γίνουν ποτέ viral #1

 

Όσοι υπήρξαν παιδιά τις δεκαετίες του οδγόντα και του ενενήντα, πιθανώς ανακαλούν να θέλουν οπωσδήποτε να αποκτήσουν κάποια στιγμή στη ζωή τους βιντεοκασέτες της Disney. Είχε κάτι ιδιαίτερο η διαδικασία του βίντεο, που η φρενίτιδα του Νέτφλιξ δεν μπορεί να αντικαταστήσει· η επίσκεψη στο γειτονικό βίντεο κλαμπ, η αναζήτηση, ύστερα η αναμονή όσο η κασέτα γυρίζει στην αρχή γιατί ο τελευταίος που τη νοίκιασε την επέστρεψε χωρίς να την ετοιμάσει για τον επόμενο. Οι κασέτες της Disney ξεχώριζαν από τις υπόλοιπες — έβγαιναν σε χρώμα μπλε, και έφεραν ένα ασημένιο αυτοκολλητάκι ανωτερότητας στην ετικέτα τους, ώστε να μην μοιάζουν με τις απομιμήσεις.

Όσο για τις απομιμήσεις, στην Ελλάδα κυκλοφορούσαν συνήθως σε εξευτελιστικές τιμές, από μικρές και μάλλον αταβιστικές εταιρίες τύπου Τζοκόντα Βίντεο. Πρόχειρα μεταγλωτισμένες, άλλες φορές σε μισά ελληνικά και μισά ρώσικα, με περίεργα σκίτσα και μουντά χρώματα που για ένα παιδί εξοικειωμένο με τη μαγεία του Disney σίγουρα δεν ήταν και τόσο… κουλ. Αυτό που λίγοι γνωρίζουν, είναι πως στην πραγματικότητα δεν επρόκειτο καθόλου για απομιμήσεις, αλλά για πρωτότυπα έργα δημιουργημένα τουλάχιστον τριάντα χρόνια πριν τα αντίστοιχα της Disney. Φυσικά, ο αριστουργηματικός σοβιετικός κινηματογράφος δε θα γίνει ποτέ viral — και εκείνα τα DVD του ενός ευρώ που κείτονται δίπλα στις χλωρίνες στο σούπερ μάρκετ είναι ίσως τα πιο αδικημένα καλλιτεχνήματα του περασμένου αιώνα.

«Θέλουμε κι εμείς Μίκι Μάους!»

Το ντεμπούτο του Γουόλτ Ντίσνεϋ το 1928 με την πρωτοποριακή δημιουργία του πασίγνωστου Μίκι Μάους αποτέλεσε έμπνευση αλλά και πρόκληση για τις υπόλοιπες ανερχόμενες εταιρίες παραγωγής ταινιών που θέλησαν να μιμηθούν, αν όχι να ξεπεράσουν το ήδη διάσημο καρτουνάκι που είχε συστήσει μία πληθώρα νέων δυνατοτήτων στον κόσμο του κινηματογράφου.

Η Σοβιετική Ένωση όχι μόνο δεν αποτέλεσε εξαίρεση, αλλά φάνηκε να εκτιμά ιδιαίτερα την τεχνική κινουμένων σχεδίων. Το 1933, ο Ντίσνεϋ έστειλε στη Ρωσία μία συλλογή των πρώτων του ολιγόλεπτων δημιουργιών, ώστε να προβληθούν στο φεστιβάλ της Μόσχας. Η αντίδραση του κόσμου ήταν αναπάντεχα θετική, με τους πολίτες να ζητούν από τον Στάλιν να δημιουργήσει και αυτός κάτι όμοιο. Το σύνθημα της ημέρας ήταν «Θέλουμε κι εμείς Μίκι Μάους!» Πολύ σύντομα, η Σοβιετική Ένωση εγκαινίασε το δικό της στούντιο παραγωγής κινουμένων σχεδίων, που όμως σε τίποτα δε θύμιζε το δρόμο που είχε ξεκινήσει να χαράζει η Disney.

Ενώ οι υπόλοιπες χώρες πάσχιζαν να δημιουργήσουν ταινίες με τέσσερα ή πέντε καρέ ανά δευτερόλεπτο, η Σοβιετική Ένωση ήταν η πρώτη της εποχής της που έφτασε τα είκοσι τέσσερα, με την ποιότητα της ροής του αποτελέσματος να είναι κατά πολύ ανώτερη των δυτικών ταινιών κινουμένων σχεδίων της εποχής.
Το εμπορικό άγχος των δυτικών στούντιο να εξελιχθούν γρήγορα σε έναν αντάξιο αντίπαλο της Disney, οδηγούσε συχνά σε πρόχειρα αποτελέσματα, με ρηχές ιστορίες που ενθουσίαζαν για λίγο αλλά στο τέλος δεν άφηναν τίποτα στο κοινό.

Στη Σοβιετική Ένωση, ο απώτερος σκοπός για διεθνή ανταγωνισμό απουσίαζε. Όλες οι παραγωγές ήταν εσωτερικής κατανάλωσης, γεγονός που επέτρεπε στους παραγωγούς να εστιάσουν στην ποιότητα του αποτελέσματος και όχι στην εμπορικότητα αυτού.

Οι ταινίες που δημιουργήθηκαν σταδιακά μέσα στις επόμενες δεκαετίες, φωτογραφίζουν μία Ρωσία πληθωρική λαογραφικά, με συγκινητικούς μύθους και πλούσια ιστορία, χωρίς να λείπει φυσικά η αντιπολεμική και κομμουνιστική προπαγάνδα που προσέθεσε στα παραμύθια την απαραίτητη ιστορική σφραγίδα της εποχής.

Πρόκειται για έναν καθρέπτη των πεποιθήσεων, των προσδοκιών, των φόβων αλλά και των επιτευγμάτων που έλαβαν χώρα μετά τη Ρωσική Επανάσταση.

Μία κουλτούρα υψηλής αισθητικής

Εκεί που η Disney βασίστηκε στο εύκολο γέλιο που προκαλεί η βία (βλ. αιώνιοι εχθροί που ζουν για να αλληλοσκοτώνονται, όπως ο Τομ και ο Τζέρυ) η Ρωσία επένδυσε στις λαϊκές της παραδόσεις ώστε να προβάλει υψηλή αισθητική και να αναδείξει την παραδοσιακή μουσική της.

Τα μηνύματα υπέρ της πλουτοκρατίας και βασιλείας που εδρεύουν στα κλασικά παραμύθια είτε εξομαλύνθηκαν είτε επικρίθηκαν εμμέσως μέσω της εξιστόρησης, αφού ο «καλός νέος» δεν είναι σχεδόν ποτέ πρίγκιπας ή βασιλιάς όπως στα δυτικά παραμύθια. Όσο για τις αλληγορίες τους, εστιάζουν πάντα στην καλοσύνη και την αλληλεγγύη, χωρίς να χρησιμοποιείται η βία ως σάτιρα.

Τα σοβιετικά παραμύθια προσφέρουν πλούτο γνώσεων και ιδιαίτερη, σπάνια αισθητική που δεν συναντάται στα (πολύ πιο εμπορικά) αμερικάνικα κινούμενα σχέδια. Δεν είναι άξιο απορίας ωστόσο το ότι σπάνια γίνονται αναφορές σε αυτές τις ταινίες, ή το ότι ελάχιστη αναγνωρισιμότητα έλαβαν ακόμα και την περίοδο της πρώτης κυκλοφορίας τους παρά τη, συγκριτικά με την Disney, μεγαλύτερη εμβάθυνση και ωριμότητα με την οποία χειρίστηκαν την πληθώρα ιστοριών με τις οποίες καταπιάστηκαν.

Τα αποστειρωμένα δυτικά παραμύθια αντιφάσκουν ανάμεσα σε βίαια και σεξιστικά στερεότυπα που θέλουν τις εκρήξεις, τα καρούμπαλα, τις τρικλοποδιές και τους παχείς ανθρώπους να αποτελούν πηγή γέλωτος, όσο παρουσιάζουν τις γυναίκες ως απογοητευμένες υπάρξεις που αδημονούν να παντρευτούν τον πρίγκηπα για να απελευθερωθούν από τη μιζέρια τους.

Βεβαίως, τα σοβιετικά παραμύθια δεν γλίτωσαν από όλα τα στερεότυπα της εποχής (τα οποία εξήντα χρόνια πριν αποτελούσαν την αναμενόμενη νόρμα), και εντούτοις, αντιμετώπισαν τον θεατή με μία σπάνια σοβαρότητα, σχεδόν συγκινητική, χωρίς τον σχεδόν ψυχαναγκαστικό χλευασμό μεταξύ ηρώων που περιμένει κανείς να συναντήσει σε κάθε σκηνή μίας «παιδικής» ταινίας.
Σε αντίθεση με τα περισσότερα ευρωπαϊκά και ασιατικά κινούμενα σχέδια, που βρίσκονται σε μία μόνιμη άγραφη ανταλλαγή ιδεών με τις υπερπαραγωγές της Αμερικής, τα σοβιετικά παραμύθια είναι ίσως τα μόνα που έμειναν εντελώς ανεπηρέαστα από εξωτερικούς παράγοντες για πολλές δεκαετίες, και που ακολούθησαν μία πορεία εξ ολοκλήρου αυτοδημιούργητη.

Μάλιστα, κάποιες από τις τεχνικές που χρησιμοποιήθηκαν παραμένουν μέχρι και σήμερα άγνωστες εκτός της Ρωσίας. Για τη δημιουργία του Полигон (Polygon), μίας ταινίας κινουμένων σχεδίων που στόχευε σε αντιπολεμική προπαγάνδα, χρησιμοποιήθηκε μία τεχνική ρεαλιστικής ζωγραφικής δύο διαφορετικών επιπέδων διαφορετικών χρωμάτων για το κάθε καρέ – το αποτέλεσμα ήταν τόσο ρεαλιστικό που θύμιζε μεταγενέστερα τρισδιάστατα ψηφιακά animation, σε μία εποχή που αντίστοιχες χρήσεις του CGI δεν ήταν ακόμη εφικτές. Αυτή η τεχνική δεν χρησιμοποιήθηκε ποτέ από άλλες χώρες.

Η Πεντάμορφη και το Τέρας, 1952 (Союзмультфильм) και 1991 (Disney)

Συνεχίζεται...