20o-Για τα διαδικτυακά Μέσα του Κόμματος

Για τα διαδικτυακά Μέσα του Κόμματος

Για τα διαδικτυακά Μέσα του Κόμματος και την αναβάθμιση της παρέμβασης στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.
Θα ήθελα να καταθέσω μια πρόταση για την αναβάθμιση της πολιτικής, ιδεολογικής, ενημερωτικής και πολιτιστικής παρέμβασης του Κόμματος στα διαδικτυακά Μέσα, επειδή:

* Συμφωνώ με τη διατύπωση των θέσεων: «Η ΚΕ, παρά κάποια μικρά βήματα, υστερεί ακόμα σοβαρά στη διαμόρφωση υποδομής στα θέματα προπαγάνδας, παρέμβασης στο Διαδίκτυο, σε όλη αυτήν την πολυμορφία και πληθώρα τεχνολογικών μέσων που υπάρχουν στην εποχή μας».

* Θεωρώ ότι υπάρχουν αναξιοποίητες δυνάμεις (κομματικά μέλη, πιστοί οπαδοί, ακόμα και φίλοι του Κόμματος) που θα μπορούσαν να συμβάλλουν σε αυτήν την προσπάθεια.

* Η διαμόρφωση γνώμης και η ενημέρωση όλο και περισσότερο εξαρτάται από την πληροφορία που διαχέεται μέσω των ηλεκτρονικών Μέσων, ιδιαίτερα στις νέες παραγωγικές ηλικίες και τη νεολαία .

Η πρότασή μου είναι η εξής:
-- Με ευθύνη της ΚΕ, να οριστούν σε κάθε Τομεακή Οργάνωση (είτε κλαδική, είτε εδαφική) υπεύθυνοι για τη δουλειά στα ηλεκτρονικά Μέσα.
-- Σε κάθε Τομεακή Οργάνωση να οργανωθεί σχετική ομάδα εργασίας, αποτελούμενη από κομματικά μέλη και πιστούς οπαδούς, με διάθεση προσφοράς, γνώση και πείρα, που θα καθοδηγείται από την αντίστοιχη Τομεακή Επιτροπή.
-- Κάθε Τομεακή Οργάνωση να φτιάξει ιστοσελίδα, που θα ενημερώνεται σε καθημερινή τουλάχιστον βάση και θα περιέχει πληθώρα θεμάτων και αφιερωμάτων. Ετσι, εκτός από την αναδημοσίευση του κεντρικού άρθρου του «Ριζοσπάστη» και τη σύνδεση με τον 902, θα μπορούσε να ενημερώνει για τοπικά ή κλαδικά ζητήματα της Τομεακής Οργάνωσης. Να οξύνει την ιδεολογική και πολιτική διαπάλη σε ιδιαίτερους τομείς, όπου παρεμβαίνουν ο ταξικός αντίπαλος και ο οπορτουνισμός. Να ετοιμάζει αφιερώματα, ιστορικά, εργατικά, μουσικά, που θα μπορεί κανείς να τα βλέπει, αλλά και που θα μπορούν να αξιοποιηθούν γενικότερα στη δράση του Κόμματος και του κινήματος. Να προβάλλει κλαδικούς και τοπικούς αγώνες που είναι σε εξέλιξη. Να προβάλλει την ερασιτεχνική πολιτιστική δημιουργία του ΠΑΜΕ, των σωματείων και των συλλόγων, κάνοντας ουσιαστική πολιτιστική παρέμβαση. Με λίγα λόγια να δίνει μια άλλη πρόταση για την περιήγηση στο Διαδίκτυο και να φέρνει σε επαφή με την πολιτική θέση του Κόμματος τους χρήστες.
Δεν έχω καμιά ψευδαίσθηση, ότι η παρέμβαση μέσω του Διαδικτύου, μπορεί να αντικαταστήσει την προσωπική επαφή, τις συσκέψεις, τις περιοδείες στους τόπους δουλειάς και ζωής, την οργανωμένη δουλειά του Κόμματος και της ΚΝΕ, την οργάνωση των εργαζομένων στα ταξικά σωματεία. Ομως χρειάζεται να δημιουργήσουμε την υποδομή που είναι απαραίτητη για να παρακολουθούμε, να απαντάμε και να παρεμβαίνουμε πολιτικά, ιδεολογικά, πολιτιστικά και στον χώρο του Διαδικτύου.
Εύχομαι το 20ό Συνέδριο του Κόμματός μας να κάνει βήματα στην υλοποίηση του συνθήματός του, με την πείρα των 99 χρόνων ηρωικών αγώνων του ΚΚΕ και με το βλέμμα στραμμένο στη νεολαία και το μέλλον.

Καββαδίας Γιώργος
Αργυράδες, Νότια Κέρκυρα

Δελτίο Κομινφόρμ VI

 Δελτίο Κομινφόρμ VI

Πέρυσι τέτοιο καιρό, το κλίμα ήταν διαφορετικό. Τα κανάλια πίεζαν την κυβέρνηση, γιατί περίμεναν τη διαδικασία με τις άδειες (που κατέληξε σε φιάσκο), οι αγρότες ήταν πάλι στους δρόμους, αλλά με πιο μαζικούς όρους -απ' όσο μπορώ να καταλάβω τουλάχιστον- κι η πανεργατική απεργία ήταν ίσως η μεγαλύτερη της τελευταίας τριετίας, ευχάριστη νότα από το πρόσφατο κινηματικό παρελθόν.

Φέτος η μόνη "πίεση" είναι για να κλείσει η αξιολόγηση -που έχει γίνει όρος-φετίχ. Και μόνο τα ΝΕΑ -που δεν είναι πια εδώ- πίεζαν λίγο την κυβέρνηση, για να πάρουν δάνειο και να συνεχίσουν να λειτουργούν. Αλλά δεν το έκαναν από θέση ισχύος και πάντως δεν είχαν αντίπαλο την κυβέρνηση που μέχρι και κυβερνητικό επίτροπο έβαλε στο συγκρότημα, για να βρει μια λύση.

Η δική μας αξιολόγηση "κλείνει" στις 21 Φλεβάρη, στο δρόμο και τα συλλαλητήρια του ΠΑΜΕ -και όσο πιο μαζική είναι τόσο το καλύτερο. Ενώ μια βδομάδα πριν, είναι το κεντρικό συλλαλητήριο των αγροτών που είναι στα μπλόκα. Σκέφτεστε κάτι καλύτερο για Βαλεντίνο;

* * *

Η επικαιρότητα μονοπωλήθηκε και από δύο σκάνδαλα (το πανάκριβο σπίτι που αγόρασε η Μαρέβα και το ταξίδι του Τσίπρα) αποφεύγοντας επιμελώς  όμως να ασχοληθεί με την ουσία του ταξιδιού και τις υψηλές συναντήσεις του Αλέξη και τις χρυσοφόρες μπίζνες για το κεφάλαιο (που θα φέρει όμως την ανάπτυξη). Τα υπόλοιπα είναι τόσο αδιάφορα, που αρκεί πως τα ανακίνησαν δύο κολοσσοί, σαν το Βαξεβάνη και τον Άδωνη, για να καταλάβεις τη βαρύτητά τους.

Εν τω μεταξύ, η ΔΦΑ θέλει να φτιάξει την αριστερή της λεζάντα με το επίδομα κοινωνικής αλληλεγγύης. Όπου δεν αρκεί να είσαι οικονομικά εξαθλιωμένος για να το πάρεις, αν δεν πάρεις μια γεύση κι από την αθλιότητα στις ουρές του ΟΑΕΔ, αφού το ηλεκτρονικό σύστημα κατέρρευσε -εκτός κι αν το ανέτρεψαν αντεπαναστάτες. Ο μακροπρόθεσμος στόχος μοιάζει να είναι σκυμμένα κεφάλια, που θα γλείφουν τα ψίχουλα και θα λένε ευχαριστώ ή απλά θα σιχτιρίσουν με αυτήν την ταλαιπωρία και θα τα χαρίσουν στο κράτος. Έτσι κι αλλιώς τη λεζάντα της η κυβέρνηση την έχει κάνει.

Και φροντίζει να την επιβεβαιώνει κάθε τόσο, όπως τώρα στην Ουκρανία με τη νομιμοποίηση μιας ημι-φασιστικής κυβέρνησης που καταργεί τον εορτασμό της 8ης Μάρτη (ημέρα της γυναίκας) και ποινικοποιεί κάθε αναφορά στο σοβιετικό παρελθόν. Κι εις ανώτερα...

* * *

Την ίδια στιγμή, ο δημόσιος προσυνεδριακός διάλογος στο Ριζοσπάστη συνεχίζεται με αυξημένο ενδιαφέρον. Ξεχωρίζω (χωρίς να ομαδοποιώ και να ταυτίζω μεταξύ τους) τις παρεμβάσεις δυο σφων που βάζουν το ζήτημα της βελτιωμένης παρουσίας του κόμματος στο διαδίκτυο (1η και 2η), μία άλλη παρέμβαση που δε μένει στην ανάγκη διάδοσης και αύξησης κυκλοφορίας του Ρίζου, αλλά προτείνει μερικά σημεία για το πώς μπορεί να επιτευχθεί αυτό, κι άλλη μία που βάζει σημαντικά ζητήματα στο μέτωπο της Τέχνης και του Πολιτισμού (εξηγώντας μάλιστα και τις διαφορές των δύο όρων).

* * *

Στο αθλητικό δελτίο, εκτός από την αγωνιστική δραστηριότητα, χτες ήταν η επέτειος του τραγικού θανάτου των 21 οπαδών της "Θύρας 7" στο Καραϊσκάκη (συνωστισμό θα το έλεγαν μάλλον κάποιοι ιστορικοί), που αμαύρωσε το θρίαμβο της ομάδας τους επί της ΑΕΚ.
36 χρόνια μετά, τα περισσότερα γήπεδα έχουν αποκτήσει θεωρητικά ασφαλείς εξόδους, καθίσματα-καρεκλάκια και ηλεκτρονικά συστήματα ασφαλείας, αλλά το βασικό είναι πως έχουν αδειάσει. Λίγο η τηλεόραση, κάτι οι τιμές των εισιτηρίων που είναι αδικαιολόγητα υψηλές, κάτι το πρωτάθλημα που αντικειμενικά δε βλέπεται...
Έτσι ο κίνδυνος δυστυχημάτων ελαχιστοποιείται κι η πρόληψη αποδεικνύεται ο πιο αποτελεσματικός τρόπος αντιμετώπισης...

Ας σημειωθεί, παρεμπιπτόντως, και το εξής. Συνηθίζουμε να λέμε και να πιστεύουμε πως το αφιόνι του ποδοσφαίρου γίνεται βαλβίδα ασφαλείας για το σύστημα, αποπροσανατολίζοντας τη νεολαία -κι όχι μόνο- από τα πραγματικά προβλήματα της ζωής κι εκτονώνοντας την ορμή της σε ακίνδυνα -για το σύστημα- μονοπάτια.
Στον αντίποδα, υπάρχει όμως και μια αντίστροφη ανάγνωση, που λέει πως ο κόσμος του γηπέδου δεν είναι ακριβώς αντίπαλος για το μαζικό κίνημα και δεν πηγαίνει αντιπαραθετικά προς αυτό. Πριν από τριάντα χρόνια, βρισκόταν και τα δύο στο ζενίθ της μαζικότητάς τους κι ακολούθησαν παράλληλους βίους και σχεδόν ταυτόχρονη παρακμή, μαζί με κάθε τι άλλο μαζικό και συλλογικό από εκείνη την εποχή..

* * *

Πρωθύστερο υστερόγραφο: Δηλ θα έρθουν όντως οι Boney M;
Κοίτα να δεις... Ναι αλλά η φίρμα τους έχει πεθάνει. Και ξέρουν πως πρωταγωνιστούν άθελά τους σε δύο κορυφαίες ελληνικές ταινίες της εποχής; Το μάθε παιδί μου γράμματα και το Αλαλούμ;
Ρα-Ρα-Ράσπουτιν...

* * *

Κλείνουμε τη σημερινή ανάρτηση με ένα διήμερο ιστορικών εκδηλώσεων για το ΔΣΕ. Μερικοί αναγνώστες μπορεί να θυμούνται μια πρόσφατη αναφορά σε τμήματα του αναρχικού χώρου που υπερασπίζονται κριτικά (με έμφαση στο κομμάτι της υπεράσπισης) τον ένοπλο αγώνα του ΔΣΕ και νιώθουν (και) δική τους κληρονομιά την παρακαταθήκη που άφησε, αναδεικνύοντάς την με το δικό τους τρόπο.

Δεν ξέρω αν αυτή η περίπτωση υπάγεται στο παραπάνω σχήμα (ή αν την τσουβαλιάζω άδικα και κάνω συνειρμικά έναν άστοχο συσχετισμό, επειδή είδα την αφίσα τους σε Εξάρχεια και Indymedia). Όπως και να είναι, σημασία έχει αυτή καθαυτή η πρωτοβουλία και οι κρίσεις επί του περιεχομένου μπορούν να ακολουθήσουν. Η κε του μπλοκ σκόπευε ούτως ή άλλως να την προβάλλει, πόσο μάλλον αφού μου έστειλαν ενημερωτικό μήνυμα με το πρόγραμμα των εκδηλώσεων που ακολουθεί.

Πρόγραμμα εκδηλώσεων

Παρασκευή 10 Φλεβάρη

18:30 Οι γυναίκες στο ΔΣΕ

19:30 Από τη Βάρκιζα στην ίδρυση του ΔΣΕ: ο αγώνας για την ανασυγκρότηση
του επαναστατικού κινήματος στις συνθήκες του μονόπλευρου εμφυλίου πολέμου

Εικαστική εγκατάσταση "Πηνελόπη": Μια αφήγηση για την πορεία των χιλίων
αόπλων της Ρούμελης

Σάββατο 11 Φλεβάρη

18:30 Ο λαϊκός επαναστατικός πόλεμος 1946-1949

20:30 Η ιστορική παρακαταθήκη του ΔΣΕ

Πρωτοβουλία για την υπεράσπιση της επαναστατικής ιστορίας

Ακολουθεί το κείμενο που συνοδεύει το κάλεσμά τους στο συνέδριο.

Η ιστορία του ΔΣΕ είναι η ιστορία μιας λαϊκής επανάστασης! Διήμερο Εκδηλώσεων για τα 70 χρόνια από την ίδρυση του ΔΣΕ, Πολυτεχνείο, κτίριο Γκίνη, 10 και 11 Φλεβάρη

Η ιστορία δεν είναι μια απλή εξάσκηση ακαδημαϊκών γνώσεων και μια απλή αλληλουχία σημαντικών γεγονότων. Η ιστορία είναι το ίδιο το αίμα που ποτίζει το παρόν και το μέλλον μας. Είναι ταμπούρι, είναι προμαχώνας, είναι θέση μάχης στον διεξαγόμενο ταξικό πόλεμο. Η επαναστατική μνήμη δεν είναι νεκρό γράμμα, δεν είναι μαυσωλείο. Είναι ζώσα ιστορία, διδάσκει, πλάθει το παρόν μας και φωτίζει το μέλλον. Από τους αγωνιστές και τις αγωνίστριες του χθες παίρνουμε τη σκυτάλη για να συνεχίσουμε την πάλη για μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση, δίχως αφέντες και δούλους. Για μια κοινότητα των ανθρώπινων αναγκών και όχι του αδηφάγου καπιταλιστικού κέρδους. Ακόμα και όταν δεν ταυτιζόμαστε με τους αγώνες του χθες, τιμάμε τη μνήμη τους, πλουτίζουμε τη χλώρη και πλαταίνουμε τη γη στο περιβόλι που μας κληρονομήσαν. Βυθιζόμαστε στις ρίζες του παρελθόντος για να στήσουμε τον κορμό μας ακόμα πιο στέρεα στο παρόν και να υψώσουμε τα κλαδιά μας ακόμα ψηλότερα στο μέλλον. Η κληρονομιά του χθες δεν είναι στάχτη. Είναι ζωντανό κύτταρο της σημερινής μάχης.

Αυτός ο τόπος είναι πλούσιος σε κάστρα αγώνα. Και η ιστορία του Δημοκρατικού Στρατού είναι ένα από αυτά. Η ένοπλη αναμέτρηση που έδωσε ο ΔΣΕ με το μοναρχοφασιστικό αστικό καθεστώς και τους ιμπεριαλιστές προστάτες του (Βρετανούς αρχικά, Αμερικάνους ακολούθως) ήταν η κορυφαία και πιο συγκλονιστική στιγμή της ταξική πάλης στην Ελλάδα. Εκεί που η αστική εξουσία αμφισβητήθηκε στα ίσια και επιδιώχθηκε στην πράξη η συνέχεια και ολοκλήρωση της λαϊκής εποποιίας του ΕΑΜ/ΕΛΑΣ. Μιας εποποιίας βαθιά ταξικής, πατριωτικής και διεθνιστικής συνάμα, που συμπυκνώθηκε από τους στίχους του αντάρτικου: “Θέλουμε ελεύθερη εμείς πατρίδα και πανανθρώπινη τη λευτεριά”. Η στρατιωτική ήττα του 1949 δεν μειώνει σε τίποτα αυτούς τους ηρωικούς αγώνες. Κάθε ήττα, έλεγε η μεγάλη κομμουνίστρια Ρόζα Λούξεμπουργκ, σφυρηλατεί έναν ακόμα κρίκο στην αλυσίδα των διαδοχικών ιστορικών ηττών που ανοίγουν εν τέλει το πέρασμα για την μεγάλη και οριστική νίκη της κοινωνικής επανάστασης.

Ο κύκλος των εκδηλώσεων που θα ξεκινήσει με αφορμή τα 70 χρόνια από την ίδρυση του ΔΣΕ, ας θεωρηθεί μια μικρή συμβολή στη σφυρηλάτηση της επαναστατικής μνήμης. Μιας μνήμης που μετουσιώνεται σε ζώσα Ιστορία. Και με τα λόγια το Βάλτερ Μπένγιαμιν, ας μετατρέψουμε την ταξική μνήμη σε κάλεσμα των ηττημένων της Ιστορίας για εκδίκηση!

Η «Αριστερά» «ξεπλένει» τον Ναζισμό!

 Η «Αριστερά» «ξεπλένει» τον Ναζισμό!

Νίκος Μπογιόπουλος (ηχητικό – Real Fm): «Την καλησπέρα μου στα ιδανικά σας», κ.Τσίπρα! Μετά τις φιέστες στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής, επίσκεψη νομιμοποίησης του νεοναζιστικού καθεστώτος της Ουκρανίας! Η άνευ τσίπας  «Αριστερά» το τερμάτισε!   

Οι διακρατικές σχέσεις που οικοδομούνται στο πλαίσιο της συνδιαλλαγής και της συναλλαγής με ναζιστικά καθεστώτα, με ναζί, με καθεστώτα τα οποία έχουν οικοδομήσει την κρατική τους δομή πάνω στις παρακρατικές συμμορίες του φασισμού, θυμίζουν αυτό που έλεγε ο Πίντερ. Ο Πίντερ, το 1999, μιλώντας για τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας έλεγε: «Όποιος σφίγγει το χέρι του δολοφόνου δεν έχει ηθική».

Τα παραπάνω ανέφερε, μεταξύ άλλων, ο δημοσιογράφος, Νίκος Μπογιόπουλος, σχολιάζοντας στον Real fm την επίσκεψη του πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα στην Ουκρανία.

Ο Ελευθέριος Βενιζέλος, ανέφερε ο δημοσιογράφος, είχε πει και κάτι σωστό: Η Ελλάδα είναι μικρή χώρα για να κάνει μεγάλες ατιμίες. Η οικοδόμηση διακρατικών σχέσεων της Ελλάδας με νεοναζιστικά καθεστώτα όπως αυτό της Ουκρανίας αποτελεί μέγιστη ατιμία. Πολύ περισσότερο που σε αυτήν εδώ τη χώρα δικάζεται, υποτίθεται, το ναζιστικό φίδι που μαχαιρώνει ανθρώπους. Τους ομοϊδεάτες των εν Ελλάδι ναζί συναντάει σήμερα στην Ουκρανία ο Α. Τσίπρας. 

Όπως σημείωσε ο δημοσιογράφος οι διακρατικές σχέσεις που οικοδομεί ο φίλος των Αμερικανών και της Ευρωπαϊκής Ένωσης Αλέξης Τσίπρας με το νεοναζιστικό καθεστώς της Ουκρανίας φέρνει στο νου τα λόγια του ποιητή Νίκου Καρούζου, που ταιριάζουν γάντι σε «αριστερούς» τύπου Τσίπρα: «Την καλησπέρα μου στα ιδανικά σας»

Παραθέτουμε ολόκληρο το ηχητικό – σχόλιο του Νίκου Μπογιόπουλου για την επίσκεψη του Α. Τσίπρα στην Ουκρανία, τα ΜΜΕ της οποίας πανηγυρίζουν για τη «νομιμοποίηση» που προσφέρει στο καθεστώς ένας… «αριστερός» πρωθυπουργός. 

«Ευρώ ή δραχμή;».

 «Ευρώ ή δραχμή;».

«Ευρώ ή δραχμή;».

Ιδού ο νέος αποπροσανατολισμός, το νέο «δίλημμα» στο οποίο απειλείται από τους εκβιαστές του ότι θα κληθεί να απαντήσει ο ελληνικός λαός.

Εκβιαστές, οι οποίοι με το γνωστό τους πάθος ως σεσημασμένοι του «μονόδρομου» γαυριούν: «Ευρώ »! «Ευρώ »!

*

Μέσα στον πανικό τους έχουν μετατρέψει το ίδιο το νόμισμά «τους» κάτι σαν «καθρεφτάκι», που το επιδεικνύουν στους «ιθαγενείς» για να τους ...ξεγελάσουν.

Η τακτική τους είναι μια πρώτης τάξεως απόδειξη,

αφ' ενός τού πόση αξία έχει το νόμισμά «τους», αφού οι ίδιοι το περιφέρουν σαν «καθρεφτάκι» και σαν «φύκι» που καμώνεται τη «μεταξωτή κορδέλα»,

αφ' ετέρου τού πόσο σέβονται τον ελληνικό λαό, στον οποίο συμπεριφέρονται σαν σε «ιθαγενή» που αυτοί, οι «κονκισταδόρες», του κουνάνε «μπιχλιμπίδια».

*

Φυσικά, ανεξαρτήτως των ισχυρισμών όλων αυτών των αστείων κομπογιαννιτών της πολιτικής οικονομίας,

το πραγματικό ερώτημα δεν είναι ούτε ευρώ , ούτε δραχμή, ούτε τάλαντο, ούτε αρχαία μνα.

Παρά την καταρρακτώδη προπαγάνδα,

παρά το φετιχισμό του εμπορεύματος - νομίσματος που προσπαθούν να καλλιεργήσουν,

παρά τη μετατροπή του ευρώ σε «τοτέμ», πίσω από το οποίο η άρχουσα τάξη πασχίζει να κρυφτεί για να συνεχίσει τη βάρβαρη πολιτική της,

η ουσία είναι άλλη και απολύτως ευδιάκριτη:

*

Το νόμισμα, το κάθε νόμισμα, δεν είναι ο σκοπός. Δεν είναι η αρχή και δεν είναι το τέλος.

Είναι το επίπεδο της οικονομίας μιας χώρας, είναι το παραγωγικό της επίπεδο, είναι η θέση της στο πλαίσιο της αλληλεξάρτησης εντός του παγκόσμιου οικονομικού περιβάλλοντος και του παγκόσμιου «καταμερισμού εργασίας», που καθορίζουν την αξία και τη σημασία (και) του νομίσματός της.

*

Για παράδειγμα, αν αύριο η Ταγκανίκα ανακηρύξει ως επίσημο νόμισμά της το δολάριο, προφανώς δε θα γίνει Αμερική...

*

Οταν η Αργεντινή κατέρρευσε και χρεοκόπησε, νόμισμά της ήταν το δολάριο...

*

Η Κίνα ανεβαίνει την πυραμίδα της καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης χωρίς να έχει νόμισμα το ευρώ ή το δολάριο και η Ελβετία δε χρειάζεται το ευρώ ή το δολάριο για να λειτουργεί ως παγκόσμιος αποθησαυριστής...

***

Το νόμισμα είναι ένα «εργαλείο». Και όπως κάθε εργαλείο κρίνεται με βάση το «ποιανού» τη δουλειά κάνει.

Και είτε με τη δραχμή, είτε τώρα με το ευρώ , εκείνα που υπηρετούνται, δεδομένης της ανισομετρίας εντός της ΕΕ, είναι τα συμφέροντα της τάξης των κεφαλαιοκρατών,

είναι τα συμφέροντα της εγχώριας πλουτοκρατίας.

Η οποία γι' αυτό, άλλωστε, επέλεξε την προσχώρηση της χώρας στο ευρώ , καταθέτοντας από την πρώτη στιγμή ένα κομμάτι εθνικής κυριαρχίας (την οποία τώρα θυμούνται οι θιασώτες του Μάαστριχτ, της ΟΝΕ και της Ευρωζώνης) διά της απεμπόλησης της δυνατότητας άσκησης αυτοτελούς νομισματικής πολιτικής.

*

Σε ό,τι αφορά το λαό, όμως,

στον καπιταλισμό,

στην καπιταλιστική Ελλάδα

και για όσο θα υπάρχει καπιταλιστική Ελλάδα,

το ευρώ (η δραχμή, η αρχαία μνα, τα τάλαντα και τα γρόσια), το χρήμα, γενικά, αποτελεί και θα αποτελεί εκείνο το γενικό ισοδύναμο που αποτυπώνει την ανταλλακτική αξία των εμπορευμάτων και την αποκρυσταλλωμένη κοινωνική εργασία, μέσα στο καθεστώς της εκμετάλλευσης.

Από αυτήν την άποψη, λοιπόν, το ζήτημα για το λαό δεν είναι αν θα μετράει τη φτώχεια του σε ευρώ ή σε δραχμές.

Αν τις περικοπές σε μισθούς και συντάξεις θα τις μετράει σε ευρώ ή δραχμές.

Αν το σφετερισμό του μόχθου του από τους καπιταλιστές και τα μονοπώλια θα τον μετρά σε ευρώ ή σε δραχμές.

Αν την εκμετάλλευσή του και το ξεπούλημά του θα τα μετρά σε ευρώ ή σε δραχμές.

Το καίριο, το αποφασιστικό, το καθοριστικό, είναι η

αποτίναξη της εκμετάλλευσης. Με όποιο γενικό ισοδύναμο κι αν την μετρούν. Είτε σε ευρώ . Είτε σε δραχμές.

Γράφει:
ο Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ

απο τον Ριζοσπαστη

ΟΥΚΡΑΝΙΑ Εντατικοποιούνται οι βομβαρδισμοί από τον ουκρανικό στρατό

ΟΥΚΡΑΝΙΑ
Εντατικοποιούνται οι βομβαρδισμοί από τον ουκρανικό στρατό

Καταγγελίες από τους πολιτοφύλακες για προετοιμασία γενικευμένης σύγκρουσης. Προειδοποιήσεις από τη Ρωσία

Ουκρανικά άρματα μάχης μέσα στην πόλη της Αντβίγιφκα, η οποία αποτελεί επίκεντρο των επιθέσεων προς τον θύλακα του Ντονέτσκ που ελέγχουν οι πολιτοφυλακές

Copyright 2017 The Associated
Ουκρανικά άρματα μάχης μέσα στην πόλη της Αντβίγιφκα, η οποία αποτελεί επίκεντρο των επιθέσεων προς τον θύλακα του Ντονέτσκ που ελέγχουν οι πολιτοφυλακές
Συνεχίστηκαν και χτες οι βομβαρδισμοί από την πλευρά των δυνάμεων της αντιδραστικής κυβέρνησης του Κιέβου, του στρατού και των εθνικιστικών ταγμάτων του φασιστικού «Δεξιού Τομέα» σε πολλές πόλεις των θυλάκων που ελέγχουν οι πολιτοφυλακές, στις αυτοαποκαλούμενες «Λαϊκές Δημοκρατίες» του Ντονέτσκ και του Λουγκάνσκ (ο όρος βεβαίως δεν ανταποκρίνεται στο περιεχόμενο, αφού πρόκειται για αστικά καθεστώτα που προσβλέπουν προς τη Ρωσία). Στις πάνω από 750 επιθέσεις χτυπήθηκαν κατοικημένες περιοχές στο Ντονέτσκ, στην Γκόρλοφκα, στην Γιασινοβάταγια, στην Νόβαγια Μαριέφκα, στο Ντοκουχάεφσκ, στο Σπαρτάκ και πολλές άλλες.

Επίσης, όπως καταγγέλλουν οι πολιτοφυλακές από αντιαρματική ρουκέτα χτες το πρωί έπεσε νεκρός ένας από τους πιο γνωστούς διοικητές των πολιτοφυλακών, ο Μιχαήλ Τολστούκ, του λεγόμενου «Σομαλικού Τάγματος». Η επιχείρηση αποδόθηκε στις μυστικές υπηρεσίες της Ουκρανίας, ενώ ανακοινώθηκε ότι γίνονται έρευνες σε όλη την επικράτεια του θύλακα για τον εντοπισμό των δραστών. Ο συγκεκριμένος 36χρονος διοικητής με το παρατσούκλι «Γκίβι» χαρακτηρίζεται «ήρωας του Ντονέτσκ» και θα τιμηθεί όπως και ο Αρσέν Πάβλοφ ή «Μοτορόλα», που επίσης εκτελέστηκε πέρσι τον Οκτώβρη, από βόμβα στο διαμέρισμα που διέμενε στο Ντονέτσκ. Οπως ανέφερε ο επικεφαλής της αυτοαποκαλούμενης ΛΔ του Ντονέτσκ Αλεξάντερ Ζακχαρτσένκο η ενέργεια αυτή δίνει το δικαίωμα να ζητήσουμε να «καταταχτεί η ουκρανική κυβέρνηση στην διεθνή λίστα των τρομοκρατικών οργανώσεων», ενώ προειδοποίησε ότι προετοιμάζεται γενικευμένη επίθεση του στρατού που θα απαντηθεί κατάλληλα από τους πολιτοφύλακες όποτε επιχειρηθεί.
Συγκέντρωση εξοπλισμού και πρόταση 5 σημείων

Σε ό,τι αφορά τις προετοιμασίες του στρατού στην περιοχή της γραμμής αντιπαράθεσης που όρισε η λεγόμενη συμφωνία του Μινσκ του Φλεβάρη του 2015 συγκεντρώνεται μεγάλος αριθμός στρατού και εξοπλισμού και συστοιχίες πυροβολικού. Ακόμα οι πολιτοφυλακές καταγγέλλουν την αυξημένη παρουσία ξένων ενόπλων και στρατιωτικού εξοπλισμού που φέρνουν Σουηδοί και Λιθουανοί, που συνδράμουν την αντιδραστική κυβέρνηση του Κιέβου. Επίσης, ο εκπρόσωπος των πολιτοφυλάκων, Εντουαρντ Μπασούριν, σημείωσε ότι έχουν καταθέσει στην αποστολή του Οργανισμού για την Ασφάλεια και τη Συνεργασία στην Ευρώπη (ΟΑΣΕ), που επιβλέπει την εκεχειρία, σχέδιο 5 σημείων που περιλαμβάνει: την ολική κατάπαυση του πυρός σε όλη την γραμμή αντιπαράθεσης, την απόσυρση όλων των βαρέων όπλων και περιοχές αποστρατιωτικοποιημένες σε απόσταση 1 χλμ. από την εταιρεία ύδρευσης του Ντονέτσκ, δυνατότητα αποκατάστασης των ζημιών στις υποδομές και πλήρη αποκατάσταση της κοινωνικής ζωής στην Γιασινοβάταγια και την Αντβιγιφκά. Ανέφερε ακόμα ότι η πρόταση απορρίφθηκε από την ουκρανική πλευρά, αλλά υπήρξε και μια απροθυμία από τον επικεφαλής του ΟΑΣΕ, Αλεξάντερ Χουγκ, να συνεχίσει τη διαμεσολάβηση για να υπάρξει μια διαπραγματευτική διαδικασία.

Από την πλευρά του, ο ΥΠΕΞ της Ρωσίας, Σεργκέι Λαβρόφ, απέδωσε την κλιμάκωση των επιθέσεων από την πλευρά της Ουκρανίας, στην προσπάθεια που αυτή κάνει για να αποσπάσει βοήθεια της αμερικανικής κυβέρνησης εμφανίζοντας ως θύτη τη Ρωσία. Προειδοποίησε ότι «Βερολίνο, Βρυξέλλες και ΗΠΑ με την νέα ηγεσία ξέρουν ότι η κυβέρνηση του Κιέβου είναι υποχρεωμένη να εφαρμόσει ό,τι έχει συμφωνήσει στο Μινσκ και αυτό θα γίνει».

Επίσης, ο αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών της Ρωσίας, Γκριγκόρι Καράσιν, κάλεσε την «διεθνή κοινότητα να σκεφτεί τις σχέσεις της με το καθεστώς της Ουκρανίας» και πρόσθεσε: «Ολο και περισσότερο δίνεται η εντύπωση ότι το Κίεβο κάνει τα πάντα για να σπάσει η συμφωνία του Μινσκ. Οι σημερινές αρχές δεν έχουν την παραμικρή θέληση να την εφαρμόσουν».

Αλλος είναι ο «δράκος»

Αλλος είναι ο «δράκος»

Με αφορμή την έκθεση του ΔΝΤ για την Ελλάδα, περίσσεψαν τις τελευταίες μέρες οι κορόνες της κυβέρνησης για το «κακό Ταμείο» που «μπλοκάρει την αξιολόγηση» και τις «παράλογες απαιτήσεις» του, σε αντιδιαστολή με τις εκτιμήσεις της ΕΕ ότι το χρέος είναι διαχειρίσιμο και ότι οι στόχοι για τα πρωτογενή πλεονάσματα μετά το 2018 είναι εφικτοί.
Η προσπάθεια της κυβέρνησης να αξιοποιήσει προπαγανδιστικά τις υπαρκτές διαφορές και αντιθέσεις ανάμεσα στην Ευρωζώνη από τη μια και στο ΔΝΤ από την άλλη, στόχο έχει να αποπροσανατολίσει το λαό και να τον στοιχίσει πίσω από τη μια ή την άλλη έκφραση της ίδιας αντιλαϊκής πολιτικής.
Γιατί αν υπάρχει κάτι στο οποίο συμπίπτουν όλοι οι «θεσμοί» του κουαρτέτου, δεν είναι άλλο από την ανάγκη να προχωρήσουν στην Ελλάδα οι μεταρρυθμίσεις που υπαγορεύει το κεφάλαιο, προκειμένου να βελτιωθεί η ανταγωνιστικότητα και η κερδοφορία του.
Το στόχο αυτό υπηρετεί και η κυβέρνηση, η οποία υπερασπίζεται τη συνέπειά της έως τώρα στην προώθηση της αντιλαϊκής πολιτικής και διεκδικεί χρόνο και χώρο, προκειμένου πιο ευέλικτα να ελιχθεί απέναντι στη λαϊκή δυσαρέσκεια, χωρίς να παρεκκλίνει ρούπι από το στόχο της καπιταλιστικής ανάκαμψης.
Στη φάση που βρίσκεται τώρα η διαπραγμάτευση, η κυβέρνηση προβάλλει ως παράγοντα πίεσης για τη γρήγορη ολοκλήρωση της «αξιολόγησης» την επίσπευση των διαδικασιών ένταξης στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης της ΕΚΤ, ως αναγκαία προϋπόθεση για να μην εκτροχιαστεί ο «οδικός χάρτης» του κεφαλαίου προς την ανάκαμψη.
Στη βάση αυτή, προετοιμάζει το έδαφος και παρουσιάζει τα επόμενα αντιλαϊκά μέτρα ως «αναγκαία θυσία» στο βωμό της οριστικής εξόδου από την κρίση, επιρρίπτοντας στο ΔΝΤ την ευθύνη για την αγριότητα αυτών των μέτρων και τον τρόπο με τον οποίο θα πρέπει να νομοθετηθούν.
Στην πραγματικότητα, όμως, τα μέτρα που βρίσκονται στο τραπέζι της διαπραγμάτευσης, όπως η παραπέρα συρρίκνωση των φορολογικών εκπτώσεων (αφορολόγητο), ακόμα και η κατάργηση της «προσωπικής διαφοράς» στις συντάξεις, δεν είναι «άγνωστα» στην ευρωπαϊκή πλευρά του κουαρτέτου, ούτε βέβαια στην κυβέρνηση.
Η «διεύρυνση της φορολογικής βάσης», που σημαίνει νέα φορολογική επιβάρυνση στα λαϊκά νοικοκυριά, με μείωση του αφορολόγητου ορίου, φιγουράρει ως ένα από τα πιο επείγοντα μέτρα που ζητάει ο ΣΕΒ, προκειμένου να δημιουργηθούν προϋποθέσεις μείωσης της φορολογίας των επιχειρήσεων.
Η «μεταρρύθμιση» των Εργασιακών, με κατοχύρωση και διεύρυνση της σημερινής ζούγκλας στην αγορά εργασίας, περιγράφεται με τον πιο κυνικό τρόπο στις εκθέσεις που επισυνάπτει η ΕΚΤ στα οικονομικά της δελτία, δίνοντας κατεύθυνση στα κράτη - μέλη να ενισχύσουν τη νομοθεσία για τις επιχειρησιακές συμβάσεις σε βάρος των κλαδικών.
Θυμίζουμε επίσης ότι, όπως το ΔΝΤ θέτει την «προληπτική» ψήφιση των μέτρων και τη βιωσιμότητα του χρέους ως προϋποθέσεις για να συνεχίσει να συμμετέχει στο ελληνικό πρόγραμμα, έτσι και η ΕΚΤ προβάλλει την ολοκλήρωση της «αξιολόγησης» και τη βιωσιμότητα του ελληνικού κρατικού χρέους ως τους δύο αναγκαίους όρους για να εντάξει την Ελλάδα στο πρόγραμμα της ποσοτικής χαλάρωσης, απ' όπου το κράτος θα αντλεί φτηνότερο χρήμα για τους επιχειρηματικούς ομίλους.
Επομένως, καλό το παραμύθι της κυβέρνησης με τους «καλούς» και τους «κακούς» της διαπραγμάτευσης, αλλά δεν έχει «δράκο» και δεν πρέπει να ξεγελάσει, ούτε να φοβίσει το λαό. Ο μόνος πραγματικός «δράκος» που τον απειλεί και πρέπει να τον συντρίψει, είναι η αντιλαϊκή πολιτική για την ανάκαμψη των κερδών του κεφαλαίου, που υπηρετούν από κοινού κυβέρνηση - ΕΕ - ΔΝΤ, ανεξάρτητα από τις μεταξύ τους αντιθέσεις, οι οποίες υπερβαίνουν κατά πολύ τα ζητήματα διαχείρισης του χρέους στην Ελλάδα...

Οι προτάσεις του ΣΕΒ για την εκπαίδευση

Οι προτάσεις του ΣΕΒ για την εκπαίδευση

Με «12 προτάσεις πολιτικής για το ελληνικό σχολείο» που δημοσιοποίησε, ο ΣΕΒ «εκλαϊκεύει» τις αξιώσεις των επιχειρήσεων για την πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Σε μια περίοδο που η κυβέρνηση ανοίγει την ατζέντα των αναδιαρθρώσεων, με το τρίτο μνημόνιο να περιλαμβάνει μέτρα και για την εκπαίδευση, με ένα νέο γύρο αντιδραστικών αλλαγών να έχει ανοίξει, ο ΣΕΒ παρεμβαίνει με προτάσεις που αφορούν τη δομή, τη διοίκηση, τη χρηματοδότηση, το περιεχόμενο του σχολείου κ.ά. Μιλώντας όπως είναι φυσικό από τη σκοπιά των μεγάλων επιχειρήσεων στη χώρα μας, αποτυπώνει μια σειρά αλλαγές που θεωρεί αναγκαίες προκειμένου να εξυπηρετηθεί η σχέση εκπαίδευσης με την παραγωγή ως προς τα συμφέροντα των επιχειρήσεων, υπηρετώντας καλύτερα την προσπάθεια της καπιταλιστικής ανάκαμψης. Επιλέγει μάλιστα να δώσει το σύνθημα «η έξοδος από την κρίση ξεκινάει στα θρανία».

***

Στην πραγματικότητα ο ΣΕΒ ζητά επιτάχυνση μιας σειράς μεταρρυθμίσεων στη σχολική εκπαίδευση, αφού δεν πρόκειται για προτάσεις που ακούγονται πρώτη φορά. Αποτυπώνουν και κωδικοποιούν βασικές στρατηγικές επιλογές του μεγάλου κεφαλαίου όπως εκφράζονται από τον ΟΟΣΑ, τα όργανα της Ευρωπαϊκής Ενωσης και μπήκαν με τον έναν ή τον άλλο τρόπο στη δημόσια συζήτηση τα τελευταία χρόνια.
Δεν είναι για παράδειγμα πρώτη φορά που αναδεικνύεται το ζήτημα του «συγκεντρωτισμού» στην εκπαίδευση και η ανάγκη για μεγαλύτερη «αυτονομία». Ο ΣΕΒ λοιπόν ζητά «ενίσχυση της αυτονομίας των διοικήσεων των σχολείων στη λήψη αποφάσεων που αφορούν τη διαμόρφωση του εκπαιδευτικού προγράμματος και τη διαχείριση του προϋπολογισμού του σχολείου», δηλαδή σχολεία με διαφορετικό περιεχόμενο, καταργώντας τον όποιο ενιαίο χαρακτήρα έχει η παροχή εκπαίδευσης για όλα τα παιδιά, είτε ζουν σε φτωχογειτονιές είτε σε πιο προνομιούχους δήμους. Ζητά επίσης «αύξηση της εμπλοκής των τοπικών αρχών, ιδανικά με ανάληψη και μέρους της ευθύνης χρηματοδότησης και την αντίστοιχη ευθύνη εποπτείας». Στο «ιδανικό» αυτό βέβαια απαντάνε η ίδια η πραγματικότητα και η εμπειρία από τη μεταφορά αρμοδιοτήτων στην Τοπική Διοίκηση και στο χώρο της Παιδείας, με άμεση επιδείνωση των όρων για τη λαϊκή οικογένεια και με πολύ ενδεικτικό παράδειγμα τη μεταφορά της αρμοδιότητας των παιδικών σταθμών στους δήμους. Το αποκεντρωμένο αυτόνομο σχολείο που περιγράφεται παραπάνω είναι - όπως δείχνει και η διεθνής εμπειρία - ένα σχολείο πιο «φιλόξενο» στην παρέμβαση των ιδιωτών, ευάλωτο στην επιχειρηματική διείσδυση στο χώρο του, τόσο σε ό,τι αφορά το περιεχόμενο όσο και τις υποδομές. Βήματα σε αυτήν την κατεύθυνση γίνονται άλλωστε εδώ και χρόνια.

***

Σε ό,τι αφορά το περιεχόμενο του σχολείου, ο ΣΕΒ ζητά μεταξύ άλλων «ενίσχυση πόρων για τη διδασκαλία μαθημάτων Πληροφορικής, Επιχειρηματικότητας και Αγωγής του Πολίτη στις δύο βαθμίδες», δείχνοντας ποια στοιχεία του περιεχομένου του σχολείου θέλει να ενισχυθούν. Η Πληροφορική αποτελεί μία από τις βασικές δεξιότητες που ζητά η «αγορά» και σχετίζεται με τις εξελίξεις στην παραγωγή, ενώ η Αγωγή του Πολίτη σχετίζεται άμεσα με την καλλιέργεια στάσεων και αντιλήψεων. Η δε επιχειρηματικότητα, που έχει ήδη μπει στα σχολεία σαν πρόγραμμα, με τον ΣΕΒ να έχει πρωτοστατήσει σε αυτό, συνδέεται ειδικότερα με την προσπάθεια από μικρή ηλικία οι μελλοντικοί εργαζόμενοι να αφομοιώσουν τις «αξίες» της καπιταλιστικής αγοράς, να την υπηρετήσουν αποτελεσματικά χωρίς να την αμφισβητούν.
Στην έκθεσή του ο ΣΕΒ στέκεται ιδιαίτερα στο ζήτημα της αξιολόγησης, καθώς αποτελεί μεταξύ άλλων και το εργαλείο με το οποίο θα παρακολουθείται η εφαρμογή συγκεκριμένων πολιτικών, το κατά πόσο εξυπηρετείται η στρατηγική για την Παιδεία. Ετσι μιλά για «καθιέρωση εθνικών στρατηγικών στόχων βάσει των οποίων θα αξιολογούνται τα σχολεία, με παράλληλη ενίσχυση της εποπτείας της διοίκησης του σχολείου, ώστε η αυξημένη ελευθερία διαχείρισης να συνοδεύεται από ανάλογη λογοδοσία και επαρκή διαφάνεια». Σε άλλο σημείο αναφέρεται σε «ανάπτυξη συστημάτων αξιολόγησης, σε εθνικό επίπεδο και σε επίπεδο σχολικής μονάδας, τα αποτελέσματα της οποίας θα δημοσιοποιούν τα δημόσια και ιδιωτικά σχολεία σε ένα πλαίσιο διαφάνειας, και θα αξιοποιούνται κυρίως ως πηγή πληροφόρησης και ως βάση για τη συνεχή βελτίωση του συστήματος συνολικά, της κάθε μονάδας χωριστά».

***

Διαβάζοντας τις θέσεις που έδωσε στη δημοσιότητα ο ΣΕΒ, δεν πρόκειται η λαϊκή οικογένεια να βρει μία πρόταση που θα απαντά στις πραγματικές καθημερινές ανάγκες της, στα εμπόδια που συναντά στον αγώνα για τη μόρφωση των παιδιών σε σχολεία από όπου λείπουν υποδομές, εκπαιδευτικοί, που το περιεχόμενό τους είναι φτωχό και πίσω από τις σύγχρονες δυνατότητες και απαιτήσεις. Αντίθετα, θα διακρίνει πράγματα που έχει ξανακούσει μέσα από δηλώσεις, εξαγγελίες, προτάσεις στελεχών και προηγούμενων αλλά και της τωρινής κυβέρνησης.
Δεν μπορεί να γίνει ούτε ένα βήμα πίσω στην απαίτηση για ολόπλευρη μόρφωση για όλα τα παιδιά, μέσα από ένα σχολείο δημόσιο και δωρεάν. Ενα σχολείο που περνά μέσα από το δρόμο της πάλης για ανατροπή αυτών των όρων στην οικονομία και την κοινωνία, που απαιτούν ένα σχολείο υποταγμένο στα συμφέροντα των μονοπωλίων και της κερδοφορίας τους. Δηλαδή μέσα από την πάλη για την κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων, για μια παραγωγή που θα βάζει στο επίκεντρο την ικανοποίηση των διευρυμένων κοινωνικών αναγκών, με μια εξουσία που η εργατική τάξη μαζί με τους συμμάχους της, τα λαϊκά κοινωνικά στρώματα θα κάνουν κουμάντο.