Προβοκάτσια της κρατικής ΕΡΤ σε βάρος του ΚΚΕ

Σε προβοκάτσια σε βάρος του ΚΚΕ προχώρησε η κρατική ΕΡΤ στο μεσημεριανό δελτίο ειδήσεων, με ψέματα στο «ρεπορτάζ» από τη συνεδρίαση της Ολομέλειας της Βουλής για το νομοσχέδιο που συζητείται και συγκεκριμένα για την τροπολογία που αφορά την εφάπαξ παροχή που εξήγγειλε η κυβέρνηση. 

Στο μεσημεριανό δελτίο, στη φάσα στην οθόνη, ισχυριζόταν ότι το ΚΚΕ δεν θα ψηφίσει αυτήν την τροπολογία και μάλιστα έγραφε: «Στην Ολομέλεια η τροπολογία για την εφάπαξ καταβολή της 13ης σύνταξης. Σύμφωνη η αντιπολίτευση πλην ΚΚΕ - ΧΑ»! Αυτή ήταν η «έγκυρη ενημέρωση» που παρείχε η κρατική ΕΡΤ στους τηλεθεατές της! 

Όλα αυτά όταν χτες, στη συνεδρίαση της αρμόδιας Επιτροπής, ο Χρήστος Κατσώτης είχε κάνει ξεκάθαρη τοποθέτηση για το θέμα, όπου σημείωνε ότι το ΚΚΕ θα ψηφίσει την τροπολογία για την εφάπαξ παροχή που εξήγγειλε η κυβέρνηση προς τους συνταξιούχους, γιατί πολλοί συνταξιούχοι το έχουν ανάγκη, ωστόσο επεσήμανε ότι πρόκειται για κοροϊδία και κάλεσε τους συνταξιούχους να συμμετάσχουν μαζικά στο πανελλαδικό συλλαλητήριο στις 15 Δεκέμβρη για να διεκδικήσουν τη θεσμοθέτηση της 13ης και 14ης σύνταξης που έχουν καταργηθεί, αλλά και την αναπλήρωση των απωλειών που είχαν όλη αυτή την περίοδο γιατί τα δικαιούνται, γιατί αυτοί με τον ιδρώτα τους δημιούργησαν τον πλούτο αυτής της χώρας. (Δείτε αναλυτικά την τοποθέτηση του Χρ. Κατσώτη ΕΔΩ).

Δεν το άκουσαν; Δεν το είδαν; Δεν έκαναν ρεπορτάζ; Ή απλά ρίχνουν λάσπη στον ανεμιστήρα και μετά κάνουν τάχα επανορθώσεις; 

Για την ιστορία, αξίζει να σημειωθεί ότι ο δημοσιογράφος που κάνει το ρεπορτάζ στην ΕΡΤ δηλώνει ότι δεν έφυγε με δική του ευθύνη το «ρεπορτάζ»... 

«Αθλιότητα» και «βρώμικη προβοκάτσια ενάντια στο ΚΚΕ» χαρακτήρισε ο βουλευτής του ΚΚΕ Χρήστος Κατσώτης την ενέργεια της ΕΡΤ να μεταδώσει ότι το ΚΚΕ δεν ψήφισε την τροπολογία του υπουργείου Εργασίας για τους συνταξιούχους. Σε παρέμβασή του στη Βουλή αμέσως μετά την προβοκάτσια της ΕΡΤ, επανέλαβε ότι, «είναι σαφέστατη η θέση μας ότι ψηφίζουμε και αυτή την τροπολογία και την τροπολογία που παραδίδει τα παραχωρητήρια στους δικαιούχους του ΟΕΚ». Πρόσθεσε ότι «η ΕΡΤ πρέπει να ακούει καλύτερα και δεν θα πρέπει να πολεμάει το ΚΚΕ με αυτό το βρώμικο τρόπο». (Δείτε ΕΔΩ βίντεο με την παρέμβαση του Χρ. Κατσώτη στη Βουλή).

Άμεση παρέμβαση στην ΕΡΤ έκανε το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του Κόμματος, εισπράττοντας τη γνώριμη απάντηση ότι επρόκειτο περί λάθους. Όμως σύμπτωση επαναλαμβανόμενη δεν μπορεί να είναι σύμπτωση...

Το χρονικό των κομμένων κεφαλών στην Πελοπόννησο

 Το χρονικό των κομμένων κεφαλών στην Πελοπόννησο

Έχουμε και στο παρελθόν δημοσιεύσει υλικό από τη Λευκή Τρομοκρατία στην Ελλάδα στην περίοδο 1945-1952. Η περίπτωση όμως της Πελοποννήσου δεν χωρά παρά μόνο ειδικής καταγραφής. Παρακάτω σας παρουσιάζουμε την ειδική περίπτωση διαπόμπευσης νεκρών του ΔΣΕ στην Πελοπόννησο. Θεωρείστε την συμπληρωματική του άρθρου μας "Το χρονικό των κομμένων κεφαλών"

1) Στη Νέα Κίο Αργολίδας, οι παρακρατικοί Μπαντανάς, Γιώργος Καρακάτης και Γιάννης Καραντουμάνης, εντόπισαν τους αγωνιστές του ΕΑΜ Αριστοτέλη Καραντουμάνη και Δημήτρη Δημάκη και τους σκότωσαν. Οι δύο αγωνιστές υποδείχτηκαν από την Τσακίραινα. Τα κορμιά τους μεταφέρθηκαν στην πλατεία και διαπομπεύτηκαν δημόσια, στις 9/10/1946.

2) Ο μαχητής των ελευθέρων σκοπευτών Γιάννης Κοφινιώτης σκοτώνεται σε συμπλοκή με τον Κώστα Τσετσέκο. Αξιωματικός του τμήματος του κυβερνητικού στρατού που μετείχε στην συμπλοκή, αλλά και ΜΑΥδες του έκοψαν το κεφάλι και το τοποθέτησαν στον Άγιο Πέτρο Άργους σε κοινή θέα, στις 17/1/1949.

3) Το κεφάλι του πεσόντα Χρίστου Κακούρου, ελευθέρου σκοπευτή του ΔΣΕ Αργοναυπλίας κρεμάστηκε στις 17/1/1949, μαζί με του Κώστα Τσετσέκου, στην εκκλησία Αγίου Πέτρου στο Άργος.

4) Το κεφάλι του Γιάννης Κων. Παπαδημητρίου, μαχητή του ΔΣΕ, που σκοτώθηκε το 1949, καρφώθηκε από ΜΑΥ και παρακρατικούς στο προαύλιο του Γυμνασίου Ακράτας. Ο μαχητής ανήκε στο Αρχηγείο Αργολιδοκορινθίας και διέμενε στο Ζευγολατειό. 

5) Η μαχήτρια του ΔΣΕ και αγωνίστρια της ΕΠΟΝ Ελένη Σταματοπούλου, αιχμαλωτίστηκε το 1949 από τις κυβερνητικές δυνάμεις και εκτελέστηκε χωρίς δίκη. Στη συνέχεια οι δολοφόνοι της, της έκοψαν το κεφάλι το οποίο πήγαν στον πατέρα της στο χωριό Κεφαλάρι-Ντούσια και το κρέμασαν στην πλατεία. 

6) Παναγιώτης Γκορίτσας. Υπεύθυνος του ΕΛΑΣ στο χωριό Μάτι (Γκιόζα) Κορινθίας και διοικητής της Λαϊκής Πολιτοφυλακής Αιγιαλείας. Μετά τη Βάρκιζα επικηρύχτηκε με το ποσό των 40 εκατ. δραχμών. Κατά τον Εμφύλιο υπηρέτησε ως στέλεχος του ΔΣΕ. Σκοτώθηκε στις 3/12/1948, ώρα 1:30 το βράδυ σε σύγκρουση του ΔΣΕ με τμήμα Χωροφυλακής. Οι χωροφύλακες του έκοψαν το κεφάλι και το διαπόμπευαν στο χωριό Αίγειρα.  

7) Σπήλιος Γκότσης. Μαχητής του ΔΣΕ και μέλος των ΚΠ Αργολιδοκορινθίας. Σκοτώθηκε από τον σύντροφό του Γιώργο Μπαλή ή Μπεκίραγα, ο οποίος απέκοψε το κεφάλι του και το πήγε στις αρχές της Τρίπολης. Το κεφάλι του Γκότση κρεμάστηκε σε πλατεία της πόλης. Τα περιστατικά έγιναν το 1949.

8) Σοφία Πανοπούλου. Οργανωμένη στο ΕΑΜ, μετά τη Βάρκιζα πέρασε στο ΔΣΕ για να γλιτώσει τις διώξεις. Εντάχθηκε στο Αρχηγείο Αργολιδοκορινθίας. Σκοτώθηκε σε συμπλοκή με κυβερνητικές δυνάμεις στις 4/3/1949. Το κεφάλι της το εξέθεσαν στην παραλία Δερβενίου. 

9) Χαράλαμπος Γιαννίκος. Επικεφαλής των ΚΠ του χωριού Λουκάς της Μαντίνειας. Δολοφονήθηκε από τον πρώην σύντροφό του Δημήτρη Παπαδόπουλο ή Χάρο το 18/1/1949. Το κεφάλι του εξετέθη στην Τρίπολη. 

10) Ανδρέας Γκότσης. Αλβανομάχος του 1940, μαχητής του ΕΛΑΣ και αξιωματικός της Πολιτοφυλακής του ΔΣΕ στην περιφέρεια Καλαβρύτων. Σκοτώθηκε στις 10/3/1949. Το κεφάλι του εξετέθη στο χωριό Μάτι-Γκιόζα Κορινθίας. 

11) Γιώτα Κωστοπούλου. Αρραβωνιαστικιά του Ανδρέα Γκότση και ανθυπολοχαγός του ΔΣΕ. 10/3/1949. Το κεφάλι της εξετέθη στο χωριό Μάτι-Γκιόζα Κορινθίας. 

12) Γιώργος Χρυσανθάκης "Ντακούρας". Ελεύθερος σκοπευτής του ΔΣΕ. Τον Φλεβάρη του 1949 πλησίασε λεωφορείο για να ζητήσει βοήθεια. Τότε τον σκότωσε ο χίτης Βαγγέλης Τσεμετζής από το Μάτι - Γκιόζα Κορινθίας. Το σώμα του δέθηκε σε μουλάρι και διαπομπεύτηκε στο Λεβίδι.

13) Γιάννης Δημητρακόπουλος. Φοιτητής Νομικής στην Αθήνα. Στέλεχος του ΚΚΕ και δημοσιογράφος στο Ριζοσπάστη. Το 1946 εξορίζεται στην Ικαρία. Όταν επιστρέφει το 1947 στο χωριό του το Βαλτεσίνικο εντάσσεται αμέσως στο ΔΣΕ. Σκοτώθηκε το πρωί της 11ης Νοεμβρίου 1947 στη Χωτούσα σε συμπλοκή με τη Χωροφυλακή. Το κεφάλι του το έκοψε ο αποσπασματάρχης Λ. Σπηλιώτης και το έστειλε για να κρεμαστεί στη Βυτίνα. 

14) Γιώργος Τσιουρής. Αντάρτης του ΕΛΑΣ στην Κατοχή και μετέπειτα σύνδεσμος της 3ης Μεραρχίας του ΔΣΕ. Σκοτώθηκε στο πρώτο δεκαήμερο του Αυγούστου του 1949 από χίτες και ΜΑΥ στο Μοναστηράκι Κάπελης. Το κεφάλι του μεταφέρθηκε στην Πάτρα και τον Πύργο για έκθεση σε πλατείες. 

15) Τρίπολη 15/3/1949. Στην πλατεία του Άρεως εκτίθενται σε κοινή θέα τα κατακρεουργημένα κορμιά 19 ανταρτών και ανταρτισσών του ΔΣΕ που αιχμαλωτίστηκαν από την 9η Μεραρχία έξω από το Στενό Τριπόλεως. Τα κορμιά τους ήταν σε αποτροπιαστική κατάσταση και πιθανότητα δεν εκτελέστηκαν με πυρά αλλά με βασανιστήρια. Οι γνωστοί σε εμάς νεκροί αντάρτες ήταν:

• Δημήτριος Αργυρόπουλος του Αγγελή, μαχητής του ΔΣΕ στο λόχο του Τάκη Γεωργόπουλου.
• Αγγελική Κούκου του Παναγιώτη, μαχήτρια του ΔΣΕ στο λόχο του Τάκη Γεωργόπουλου.
• Ελένη Σπανού, μαχήτρια του ΔΣΕ στο λόχο του Τάκη Γεωργόπουλου.
• Νίκος Κασάκος. Μαχητής του ΔΣΕ μαχητής του ΔΣΕ στο λόχο του Τάκη Γεωργόπουλου.

16) Γιάννης Μουρούτσος ή Σταματόγιαννης. Μέλος του ΕΑΜ στο συνοικισμό Λαγκάδια Αρκαδίας. Μετά τη Βάρκιζα καλείται να υπηρετήσει στο στρατό. Το 1947 καλείται για δεύτερη φορά αλλά περνά στο ΔΣΕ. Κατατάσσεται στο Αρχηγείο Μαινάλου. Στις 24 Ιουλίου 1949 και ενώ ελίσσεται στην περιοχή Περδικονεριού χτυπά το πόδι του και παρακαλεί κάποιον γνωστό του να τον μεταφέρει με το υποζύγιό του στα Τρόπαια. Εκείνος τον παραδίδει στους χίτες. Εκείνοι τον δολοφονούν και ο χίτης Στάθης Τσιρίμπας κόβει το κεφάλι του και το κρεμά στην πλατεία των Λαγκαδιών. 

17) Νίκος Μπόκος. Μαχητής του ΔΣΕ. Σκοτώθηκε στις 17/9/1949 στη θέση "Κρεβάτια" του Αγίου Βασιλείου, από παρακρατικούς. Ο πρώην ταγματασφαλίτης Μανώλης Σιούντας έκοψε το κεφάλι του και πήγε για "δώρο" στην αδελφή του θύματος. Αργότερα με το κεφάλι του Μπόκου, οι Σιούντας και Κώστας Γκουβούσης (Μπρούκλης) έπαιξαν μπάλα στην πλατεία του χωριού. 

18) Κώστας Μπούζας. Μαχητής του ΔΣΕ που σκοτώθηκε στις 5/6/1947 στο Λογγάκι της Σπάρτης σε ενέδρα των ανταρτών ενάντια στο 15ο Τάγμα Χωροφυλακής. Οι χωροφύλακες κρέμασαν το κεφάλι του στη Σπάρτη.

19) Δημήτρης Βουργιώτης. Μαχητής του ΔΣΕ. Προήχθη το 1948 σε ανθυπολοχαγό επ' ανδραγαθία. Αιχμαλωτίστηκε την άνοιξη του 1949 στην περιοχή Καλτετζών από χίτες και ΜΑΥ. Δολοφονήθηκε με μαρτυρικό τρόπο. Στη συνέχεια το κεφάλι του το περιέφεραν στο χωριό Αναβρυτός (Γαρδίκι).

20) Βασίλης Παπακωνσταντίνου. Διμοιρίτης του Αρχηγείου Μαινάλου του ΔΣΕ και αντιστασιακός της ΕΠΟΝ κατά την Κατοχή. Στις 12/10/1949 χωροφύλακες από το Ίσαρι ειδοποιημένοι από τον συχωριανό του Παπακωνσταντίνου Κώστα Γαλάνη, πλησίασαν το σημείο που ο αντάρτης αναπαυόταν και τον σκότωσαν. Οι χωροφύλακες έκοψαν το κεφάλι του και το κρέμασαν στο καμπαναριό της εκκλησίας του χωριού Ίσαρι. 

21) Κώστας Βουρδέρης (καπετάν Καρατζάς). Ηγετική μορφή του ΕΑΜ. Κατά τον Εμφύλιο εντάσσεται στο ΔΣΕ στο Αρχηγείο Αχαΐας και Ηλείας. Το 1948 διορίζεται νομάρχης της ΠΔΚ στο νομό Αχαΐας, στον τομέα της Υγείας και Πρόνοιας. Σκοτώθηκε στις 12 Μαρτίου 1949 από ΜΑΥδες και χίτες σε ενέδρα στο χωριό Κάλφας Τριταίας. Τα κεφάλια τους κρεμάστηκαν στην πλατεία του χωριού. 

22) Στις 16 Ιανουαρίου 1947 ισχυρή δύναμη παρακρατικών και χωροφυλάκων στήνει μπλόκο στην τοποθεσία "Τρύπες" Γορτυνίας. Ακολουθεί μεγάλη συμπλοκή με τον ΔΣΕ. Σκοτώνονται οι Ανδρέας Σολωμός, Γιώργος Αλεξανδρόπουλος και Σωτήρης Ορφανός, μαχητές του ΔΣΕ. Τα κεφάλια τους μεταφέρονται στην πλατεία της Στρέζοβας (σημερινή Δάφνη Αχαΐας).

23) Νίκος Κουνάβης (Τσαϊπάς), Δημήτρης Αγγελόπουλος και Χρίστος Γραικιώτης. Ο πρώτος ανθυπολοχαγός του ΔΣΕ και ο δεύτερος μαχητής του ΔΣΕ, σκοτώθηκαν τις 13/2/1949 από απόσπασμα χωροφυλάκων. Τα κεφάλια τους μεταφέρθηκαν στο Αίγιο.

24) Στις 7/3/1949, ομάδα τριών ανταρτών αποτελούμενη από τον Γιάννη Νικολάου, επιμελητή του ΔΣΕ, Φίλιππα Κοκκινάκη, ΠΕ του ΔΣΕ και τον Καπετάν Χαρίλη, σκοτώνεται από απόσπασμα Χωροφυλακής στη Βαλιμή Ακράτας. Τα κεφάλια τους καρφώνονται σε πασσάλους στο προαύλιο της εκκλησίας της παραπάνω κωμόπολης. 

25) Παναγιώτης Ρούσσος (Τσαλδάρης). Μέλος της ΕΠΟΝ και μετέπειτα του ΕΛΑΣ κατά την Κατοχή. Έλαβε μέρος στο Δεμεβριανά του 1944 όπου και τραυματίστηκε. Στις 20/9/1948, τραυματίζεται σε συμπλοκή με τους άνδρες του Παυλάκου της ΕΑΟΚ και αιχμαλωτίζεται. Οι παρακρατικοί τον σκοτώνουν με μαρτυρικό τρόπο και κρεμούν το κεφάλι του στον προφυλακτήρα του τζιπ τους, το οποίο περιφέρουν στο χωριό Βλαχιώτης. 

26) Δημήτρης Στασινόπουλος (Μπούρας). Μαχητής του ΕΛΑΣ και στέλεχος του Αρχηγείου Μαινάλου του ΔΣΕ στον Εμφύλιο. Το 1947 τέθηκε επικεφαλής των ελεύθερων σκοπευτών. Σκοτώθηκε σε σύγκρουση με απόσπασμα χωροφυλάκων στο χωριό Ελληνικό τον Μάρτιο του 1949. Το κορμί του σύρθηκε πίσω από αυτοκίνητο στους δρόμους της Δημητσάνας. 

27) Φίλιππος Αναστόπουλος. Πρωτοπόρος του ΕΑΜ ως φοιτητής και μετέπειτα μαχητής του ΔΣΕ. Το 1948 τοποθετείται στη θέση του γενικού ΠΕ των Αρχηγείων Μαινάλου, Ταϋγέτου και Πάρνωνα. Το Φλεβάρη του 1949 καταφεύγει σε άθλια κατάσταση στο σπίτι μιας θείας του στην Άνω Κλειτορία. Ο άνδρας της τον καταδίδει στην Χωροφυλακή και εκτελείται άνευ δίκης έξω από το Καρνέσι. Το κορμί του μεταφέρθηκε στην πλατεία των Μαζέικων προς έκθεση. 

28) Σπήλιος Τεμπέλης, Δάσκαλος στο επάγγελμα, μέλος του ΚΚΕ και στέλεχος του ΕΑΜ στην περιοχή του Φενεού. Στο ΔΣΕ κατατάσεται ως ΠΕ και τον Οκτώβριο του 1948 διορίζεται νομάρχης της ΠΔΚ στην περιοχή Αργολιδοκορινθίας. Αυτοκτόνησε στις 1/4/1949 με το Γιάννη Κατσικόπουλο στις πηγές του Λάδωνα. Το κορμί του εξετέθη στην πλατεία των Μαζέικων. 

29) Άρης Παναγούλιας. Στέλεχος του ΚΚΕ κατά τη Μεταξική Δικτατορία και της Λαϊκής Πολιτοφυλακής κατά την Κατοχή, εντάσσεται στο ΔΣΕ μαζί με τον Γκιουζέλη. Στις 8/2/1948 ριπή αεροπλάνου τον σκότωσε μαζί με τον ομαδάρχη Καραφωτιά. Ο κυβερνητικός στρατός βρήκε τα σώματά τους και τα εξέθεσε στα Κάτω Σουδενά. 

30) Xρήστος Αθανασόπουλος. Απόφοιτος της Γεωργικής Σχολής. Οργανώθηκε στο ΕΑΜ και μετά τη Βάρκιζα για να ξεφύγει των διώξεων οργανώθηκε στο ΔΣΕ. Τέθηκε επικεφαλής ομάδας ελεύθερων σκοπευτών που πραγματοποιούσε καταστροφές γεφυρών, τηλεφωνικών δικτύων και σιδηροδρομικών γραμμών. Στις 13/1/1949 η ομάδα του χτυπήθηκε από δύναμη 15 χωροφυλάκων και χιτών υπό τον ενωμοτάρχη Γιάννη Μπουλνταδάκη στην καλύβα του Όθωνα Κουφού κοντά στο χωριό Ρένεσι. Η σορός του μεταφέρθηκε με στρατιωτικό όχημα και ετέθη σε δημόσια θέση στη γωνία των οδών Φιλελλήνων και Σωκράτους έξω από το Αστυνομικό Τμήμα Αμαλιάδας. 

31) Δημήτρης Πετρόπουλος (καπετάν Ζαχαριάς). Αλβανομάχος, στέλεχος του ΚΚΕ και πολιτικός καπετάνιος του 2ου τάγματος ΕΛΑΣ Αχαΐας. Στον ΔΣΕ τοποθετήθηκε στο επιτελείο του Αρχηγείου Ταϋγέτου. Στις 9/2/1949 μετά από τραυματισμό του σε μάχη κοντά στο χωριό Καταρράχι αυτοκτόνησε. Το κεφάλι του εξετέθη σε πλατεία της Αμαλιάδας. 

32) Βλάσης Σταυρόπουλος και Νίκος Καράμπελας, μαχητές του ΔΣΕ. Σκοτώθηκαν από το απόσπασμα Χωροφυλακής του Ζάρα στη θέση "Κρεβάτες". Στις 30/4/1949 τα κεφάλια τους κρεμάστηκαν στην πλατεία Κουρμαδά της Ανδρίτσαινας. 

33) Αριστείδης Παρασκευόπουλος. Μέλος της ΟΠΛΑ κατά την Κατοχή και κρατούμενος κατά τη Βάρκιζα στις φυλακές Κυπαρισσίας. Το 1946 πέρασε στο ΔΣΕ και σκοτώθηκε στις 2/1/1947 στην Αράχοβα Γορτυνίας μαζί με δύο ακόμα μαχητές του ΔΣΕ. Τα κεφάλια τους κρεμάστηκαν στη Δημητσάνα και την Τρίπολη.

34) Λευτέρης Μακρής. Μέλος της ΟΚΝΕ από το 1935 και του ΚΚΕ από το 1942. Πέρασε το 1946 στον ΔΣΕ και εργάστηκε ως αξιωματικός της Επιμελητείας. Τον Μάρτιο του 1949 ελισσόταν στο συνοικισμό Παληοχώρι Ολυμπίας. Το κρυσφύγετό του προδόθηκε και οι χωροφύλακες τον συνέλαβαν τραυματισμένο στη γέφυρα του χωριού Μπαρακίτικα. Οι χωροφύλακες τον εκτέλεσαν αμέσως και χωρίς δίκη και κρέμασαν το κεφάλι του στην πλατεία της Καλλιθέας (Ζάχα). 

35) Γιώργος Καούκης. Στέλεχος του ΕΑΜ Ανδρίτσαινας. Σκοτώθηκε με το ΔΣΕ στις 10/12/1948 στην περιοχή "Καταρράχι της Σωτήρως" από το απόσπασμα του χωροφύλακα Ζάρα. Το κεφάλι του κρεμάστηκε στην πλατεία Κουρμαδά της Ανδρίτσαινας. 

36) Παναγιώτης Καρύγιαννης. ΠΕ διμοιρίας του ΔΣΕ. Σκότωσε το δήμιο του ελληνικού λαού Κατσαρέα το 1947. Συνελήφθη το 1949 στην τοποθεσία "Κολλινιάτικο" έξω από την Αράχοβα και εκτελέστηκε χωρίς δίκη. Το κορμί του μεταφέρθηκε στη Τρίπολη και εξετέθη σε πλατεία. 

37) Νίκος Κολλινιάτης. Μαχητής του ΔΣΕ σκοτώθηκε από χίτες και ΜΑΥ στις 1/7/1949 έξω από την Αράχοβα. Το κεφάλι του το μετέφεραν με χορούς και τραγούδια στην πλατεία της πόλης. 

38) Σωτήρης Γεωργούλης. Μέλος του ΕΑΜ και μαχητής του ΕΛΑΣ στο 8ο Σύνταγμα. Στο ΔΣΕ πέρασε το 1946. Τραυματίστηκε στη μάχη του Βρονταμά και πιάστηκε από τον Παυλάκο. Οι παρακρατικοί των σκότωσαν με μαρτυρικό τρόπο και μετέφεραν το κεφάλι του στη Σπάρτη. 

39) Θανάσης (Τάμης) Κανέλιας. Διμοιρίτης ομάδας ελευθέρων σκοπευτών του ΔΣΕ. Σκοτώθηκε σε συμπλοκή με παρακρατικούς και ΜΑΥ στις 27/5/1949 έξω από το χωριό Σκούρα. Το κεφάλι του κρεμάστηκε στην πλατεία του χωριού. 

40) Παναγιώτης Στασινάκης. ΕΠΟΝίτης κατά την Κατοχή. Το 1947 προσχωρεί στο ΔΣΕ ως οπλοπολυβολητής. Σκοτώθηκε τον Σεπτέμβριο του 1947 σε ενέδρα τμήματος της Χωροφυλακής κοντά στη Βλαχέρνα Μαντίνειας. Το πτώμα του μεταφέρθηκε στο Λεβίδι προς κοινή έκθεση. 

41) Παναγιώτης Γεωργόπουλος. Υπαξιωματικός στο αλβανικό μέτωπο, στέλεχος του ΕΛΑΣ και μετέπειτα αξιωματικός του Αρχηγείου Πάρνωνα του ΔΣΕ. Σκοτώθηκε τον Νοέμβριο του 1949 με μικρή ομάδα ανταρτών από απόσπασμα χωροφυλακής και παρακρατικούς. Το κεφάλι του εξετέθη στο Βλαχιώτη. 

42) Γιώργος Γκοβάτσος. Ραδιοτηλεγραφητής του Ναυτικού, μέλος του ΚΚΕ προπολεμικά και μαχητής του ΕΛΑΣ. Ανθυπολοχαγός του ΔΣΕ και διοικητής λόχου μηχανημάτων της 55ης Ταξιαρχίας του ΔΣΕ. Σκοτώθηκε τον Μάη του 1949 στο Μαίναλο από χωροφύλακες. Το κεφάλι του εξετέθη στην Τρίπολη. 

43) Στράτος Κατσιδήμας. Σύνδεσμος της ΕΠΟΝ και μέλος του ΚΚΕ στην Κατοχή. Επιτελής της 22ας Ταξιαρχίας του ΔΣΕ. Σκοτώθηκε 7/3/1949 μαζί με τον διοικητή του Σαρρηγιάννη από απόσπασμα χωροφυλάκων κοντά στο χωριό Μιχόιο της Πάτρας. Το σώμα του μαζί με αυτό του Σαρρηγιάννη μεταφέρθηκε στον Πύργο και εξετέθη σε πλατεία. 

44) Γιώργος Δρίβας. Αλβανομάχος και μαχητής του ΕΛΑΣ. Πέρασε στο ΔΣΕ το 1947. Σκοτώθηκε το καλοκαίρι του ίδιου έτους μέσα σε καφενείο στο Κυπαρίσσι Λακωνίας. Το κεφάλι του εξετέθη στη Ρειχιά. 

45) Γιάννης Φριτζήλας. ΕΛΑΣίτης της Κατοχής και μαχητής του ΔΣΕ. Σκοτώθηκε το 1948. Το κεφάλι του εξετέθη στο χωριό Συκιά Λακωνίας. 

46) Αγγελική Λεωτσάκου και Σωτήρης Λεωτσάκος (κόρη και πατέρας). Εργάζονταν στα υποδηματοποιεία του ΔΣΕ στο Διλάγκαδο. Το 1949 στις 1/5 αιχμαλωτίστηκαν από παρακρατικούς και αποκεφαλίστηκαν. Τα κεφάλια τους μεταφέρθηκαν στο χωριό Κότρωνα, όπου οι δολοφόνοι τους έπαιξαν μπάλα με αυτά. Αργότερα τα κεφάλι παλουκώθηκαν στο σχολείο του χωριού, του οποίου τους μαθητές οι παρακρατικοί κάλεσαν να "διδαχτούν από το θέαμα". 

47) Γιάννης Καρυδόγιαννης. Μαχητής του ΔΣΕ. Σκοτώθηκε με την 5 μελή ομάδα του Σφακιανού από μικτή δύναμη χωροφυλάκων και παρακρατικών στις 26/4/1949 Τα κεφάλια των 6 εξετέθησαν στο Δρυαλί και σε πολλά άλλα χωριά. 

48) Νίκος Σταθόπουλος. Δάσκαλος και αγωνιστής του ΕΛΑΣ στην Κατοχή. Σκοτώθηκε με το ΔΣΕ από παρακρατικούς στις 8/4/1949. Το κεφάλι του εξετέθη στο χωριό Αλαγονία Μεσσηνίας.

49) Δημήτρης Νικολόπουλος. Αρχηγός της ΟΠΛΑ κατά την Κατοχή και της Αυτοάμυνας κατά τον Εμφύλιο στην περιοχή Μεσσηνίας. Σκοτώθηκε στις 20/4/1949 από ΜΕΑ και παρακρατικούς της Πολιανής. Το κεφάλι του το πήγαν στη μάνα του στο χωριό Παραλία και μετέπειτα το κρέμασαν στην πλατεία.

 

50) Γιάννης Καλογερόπουλος (Μπιτζάνης). Αντάρτης του ΕΛΑΣ και μαχητής του ΔΣΕ Ταϋγέτου. Σκοτώθηκε από απόσπασμα χωροφυλάκων κοντά στο Λιοντάρι. Το κεφάλι του μεταφέρθηκε τον Μάη του 1949 στη Μεγαλόπολη. 

51) Γιώργος Μπουντούνας (Λένιν). Υπεύθυνος Επιμελητείας του ΔΣΕ στο Αρχηγείο Μαινάλου. Σκοτώθηκε το 1948 από το απόσπασμα χωροφυλακής Ζάρα. Το κεφάλι του εξετέθη στο χωριό Πανόραμα Μεσσηνίας. 

52) Ελένη Μιχαλοπούλου. Πολίτης. Σκοτώθηκε από χίτες του Σταυρέα γιατί έδωσε στέγη στον αντάρτη Νίκο Μπούντο. Το κεφάλι της εξετέθη στο χωριό Σκάλα Μεσσηνίας. 

53) Νίκος Μπούντος. Εφεδροελασίτης της Κατοχής και μαχητής του ΔΣΕ από το 1947. Σκοτώθηκε σε συμπλοκή με χίτες του Σταυρέα. στις 9/3/1949. Το κεφάλι του εξετέθη στο χωριό Σκάλα Μεσσηνίας. 

54) Παναγής Παπαχρονόπουλος.  Εφεδροελασίτης της Κατοχής και μαχητής του ΔΣΕ. Σκοτώθηκε με δύο συντρόφους του στο χωριό Μπάλα το 1949. Τα σώματά τους μεταφέρθηκαν από χωροφύλακες στο χωριό Τσουκαλέικα όπου και εξετέθησαν. 

55) Δήμος Αλεβίζος. Απόφοιτος νομικής και μαχητής του ΕΛΑΣ. Πέρασε το 1947 στο ΔΣΕ ως ΠΕ. Σκοτώθηκε στις 6/4/1949 μαζί με τον Γιώργο Ατζακλή και ακόμα 6 στελέχη του ΔΣΕ. Τα κεφάλια και το σώμα του Ατζακλή μεταφέρθηκαν στη Σπάρτη. 

56) Νίκος Καράμπελας και Βλάσης Σαυρόπουλος. Σκοτώθηκαν ως μαχητές του ΔΣΕ το 1948 από τμήμα χωροφυλάκων και παρακρατικών. Ο χωροφύλακας Θανάσης Τσόπελας από τη Λογκάστρα Σπάρτης, έκοψε τα κεφάλια τους και τα εξέθεσε στην Πλατεία Κουρμαδά της Ανδρίτσαινας.

Στατιστικές

Κατανομή περιστατικών ανά νομό

Περιστατικά ανά έτος.

Φαίνεται σαφώς πως οι δύο νομοί με τα περισσότερα περιστατικά τέτοιου τύπου υπήρξαν ο νομός Αχαΐας και ο νομός Λακωνίας. Παράλληλα το έτος με τα περισσότερα περιστατικά διαπόμπευσης νεκρών υπήρξε το 1949, έτος διάλυσης του ΔΣΕ Πελοποννήσου. Τότε η επικράτηση των κυβερνητικών δυνάμεων και του παρακράτους ήταν σαφώς ευκολότερη, αφού είχαν πια να κυνηγήσουν έναν αποδυναμωμένο αντίπαλο. 

Ο χάρτης των γεγονότων

Το μέγεθος του κύκλου είναι αναλογικό του πλήθους τον περιστατικών ανά χωριό ή πόλη.

Προετοιμάζουμε τη μεγάλη πανεξόρμηση με τις Θέσεις της ΚΕ

Προετοιμάζουμε τη μεγάλη πανεξόρμηση με τις Θέσεις της ΚΕ

Θα δοθούν στη δημοσιότητα αυτήν την Κυριακή 18/12, σε ειδικό ένθετο με τον «Κυριακάτικο Ριζοσπάστη»

Η Κεντρική Επιτροπή του ΚΚΕ δίνει την Κυριακή 18 Δεκέμβρη στη δημοσιότητα τις Θέσεις για το 20ό Συνέδριο του Κόμματος, που θα πραγματοποιηθεί το διάστημα 30 Μάρτη με 2 Απρίλη 2017 με σύνθημα: «Ισχυροποιούμε το ΚΚΕ. Για δυνατό εργατικό κίνημα και κοινωνική συμμαχία. Για την εξουσία - το σοσιαλισμό».
Το ΚΚΕ στηριγμένο στο Πρόγραμμα με την επεξεργασμένη στρατηγική του όπως αυτό ψηφίστηκε και διαμορφώθηκε στο 19ο Συνέδριό του το 2013, που έχει συναντήσει αποδοχή πέρα από τις γραμμές του Κόμματος και της ΚΝΕ και σε φίλους, οπαδούς αλλά και ευρύτερες εργατικές και λαϊκές δυνάμεις, προχωρά προς το 20ό Συνέδριό του. Το ΚΚΕ επιδιώκει να αποτιμήσει τη δράση του, να θέσει τους στόχους για το επόμενο διάστημα με κριτήριο πώς καλύτερα θα υπηρετεί η καθημερινή δουλειά του Κόμματος τη στρατηγική, το Πρόγραμμά του.
Τα προηγούμενα χρόνια συσσωρεύθηκε πολύτιμη πείρα από την πολιτική και ιδεολογική παρέμβαση του Κόμματος, τη δράση των κομμουνιστών στο εργατικό - λαϊκό κίνημα, στους αγώνες που πραγματοποιήθηκαν. Πείρα που πρέπει να βοηθήσει για να βγουν ολοκληρωμένα συμπεράσματα, να επισημανθούν τα θετικά βήματα, αλλά και οι αδυναμίες της δουλειάς μας. Πολύ περισσότερο τώρα που οι εξελίξεις τόσο μέσα στη χώρα μας όσο και διεθνώς αναδεικνύουν νέες, σύνθετες δυσκολίες και εμπόδια αλλά και νέες δυνατότητες για τη δουλειά του Κόμματος. Υπάρχουν, επίσης, νέα στοιχεία που πρέπει να αξιολογούνται, να μελετούνται συστηματικά, να παίρνονται υπόψη στο σχεδιασμό, έτσι ώστε να γίνεται πιο αποτελεσματική η δράση του Κόμματος και της ΚΝΕ.
Στο επίκεντρο του 20ού Συνεδρίου αντικειμενικά θα βρεθεί το ολόπλευρο ιδεολογικό - πολιτικό και οργανωτικό ατσάλωμα του ΚΚΕ ως Κόμματος που παλεύει για την ανατροπή του καπιταλισμού, για το σοσιαλισμό - κομμουνισμό. Θα συζητηθεί το πώς σήμερα, σε μη επαναστατικές συνθήκες, το ΚΚΕ δουλεύει για την ανασύνταξη του εργατικού κινήματος και την οικοδόμηση της κοινωνικής συμμαχίας ανάμεσα στην εργατική τάξη και τα άλλα λαϊκά στρώματα της πόλης και του χωριού, σε αντικαπιταλιστική - αντιμονοπωλιακή κατεύθυνση, πώς πρωτοστατεί στην πάλη κατά του ιμπεριαλιστικού πολέμου, με προοπτική την εργατική εξουσία.
Στις Θέσεις της ΚΕ ξεχωριστή θέση έχει το ζήτημα της κομματικής οικοδόμησης, φτιάχνοντας γερές Οργανώσεις του Κόμματος και της ΚΝΕ, πρώτα απ' όλα στους σημαντικούς κλάδους της οικονομίας, στους χώρους όπου βρίσκεται συγκεντρωμένη η εργατική τάξη, αλλά και στις εργατικές - λαϊκές περιοχές, στα λαϊκά στρώματα της πόλης και του χωριού.

Με μαχητικότητα και ενθουσιασμό

Οι Οργανώσεις του Κόμματος και της ΚΝΕ ήδη προετοιμάζονται με μαχητικότητα και ενθουσιασμό για να υποδεχτούν το κείμενο των Θέσεων με τον «Κυριακάτικο Ριζοσπάστη». Οι μέρες που απομένουν μέχρι την Κυριακή πρέπει να αξιοποιηθούν, για να είναι όσο το δυνατό πλατύτερη η διακίνηση της εφημερίδας, για να αποτελέσει η εξόρμηση αυτή σημείο αναφοράς στην πολιτική επαφή και συζήτηση με τους εργαζόμενους, τους νέους, τις γυναίκες των λαϊκών οικογενειών που είχαμε συναντηθεί τα προηγούμενα χρόνια στο εργατικό - λαϊκό κίνημα, που προβληματίζονται θετικά για την πολιτική του Κόμματος ακόμα και αν δεν συμφωνούν σε όλα μαζί του.
Για την προετοιμασία της εξόρμησης στην Αττική μίλησε στον «Ριζοσπάστη» ο Δημήτρης Ξεκαλάκης, μέλος του Γραφείου της ΕΠ της ΚΟ Αττικής του ΚΚΕ και της Ιδεολογικής Επιτροπής της ΚΕ. Σημείωσε τη σημασία που έχει να πάρουν όλες οι Οργανώσεις τα απαραίτητα πολιτικά - ιδεολογικά, αλλά και πρακτικά - οργανωτικά μέτρα προετοιμασίας για την εξόρμηση, την πλατιά διάδοση και τη μελέτη των Θέσεων που θα τροφοδοτήσει την προσυνεδριακή συζήτηση. «Η ΚΟ Αττικής», συμπληρώνει, «μόλις ανακοινώθηκε από την ΚΕ του Κόμματος ότι την Κυριακή κυκλοφορούν οι Θέσεις, εκτύπωσε αφίσα, με το κάλεσμα "Διάβασέ τον - Διάδωσέ τον", να δίνει τον τόνο της πλατιάς εξόρμησης που θα κάνουμε με τον "Ριζοσπάστη".
Το πλάνο που θέσαμε, για τη διακίνηση των Θέσεων είναι φιλόδοξο και εκτιμάμε ότι μπορούμε να αντεπεξέλθουμε. Αλλωστε, η ΚΟ Αττικής από την προηγούμενη βδομάδα βρίσκεται σε πλατιά πολιτική εξόρμηση, με σύνθημα "Με δυνατό ΚΚΕ περνάμε στην αντεπίθεση για την εργατική εξουσία, ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική και τους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς". Ηδη, δηλαδή, διοργανώνουμε περιοδείες, ανοιχτές συγκεντρώσεις και συσκέψεις σε χώρους δουλειάς και συνοικίες, πρωτοβουλίες που τώρα θα κλιμακωθούν ακόμα πιο αποφασιστικά, με τη διακίνηση των Θέσεων.
Παράλληλα, παίρνουμε και πιο ειδικά μέτρα. Παραδείγματος χάρη: Καλούμε τους οπαδούς μας να συμμετέχουν στην εξόρμηση με τον "Κυριακάτικο Ριζοσπάστη", να μας βοηθήσουν να φτάσουμε σε εκατοντάδες νέα σπίτια εργαζομένων συζητώντας μαζί τους την Κυριακή. Από Δευτέρα η εξόρμηση θα συνεχιστεί σε εργοστάσια, γραφεία, νοσοκομεία, καταστήματα, υπηρεσίες, σε κάθε τόπο δουλειάς. Η διακίνηση του "Κυριακάτικου Ριζοσπάστη" πρέπει επίσης να αποτελέσει αντικείμενο άμιλλας ανάμεσα στις Οργανώσεις, καθώς θα είναι τίτλος τιμής για εκείνη την Οργάνωση που θα καταφέρει να διαδώσει τις Θέσεις στους περισσότερους εργαζόμενους».

Αντίστοιχη προετοιμασία και από την ΚΝΕ

Αντίστοιχη είναι και η προετοιμασία της ΚΝΕ για την εξόρμηση. Ο Μανώλης Ραπανάκης, μέλος του Γραφείου του ΚΣ της ΚΝΕ και Γραμματέας του ΣΠ Αττικής υπογραμμίζει ότι με το κείμενο των Θέσεων για το 20ό Συνέδριο η Οργάνωση φιλοδοξεί να έρθει σε επαφή με χιλιάδες νέους εργάτες, άνεργους, μαθητές και σπουδαστές στην κατάρτιση και τα ΕΠΑΛ, φοιτητές των εργατικών - λαϊκών οικογενειών.
«Κάθε νέος και νέα από την εργατική τάξη και τα φτωχά λαϊκά στρώματα», προσθέτει, «έχει συμφέρον να μάθει από "πρώτο χέρι" τι λέει το ΚΚΕ. Να γίνει θέμα συζήτησης ότι το Κόμμα κάνει απολογισμό της δράσης του, κοιτάει μπροστά και σχεδιάζει για τα επόμενα χρόνια. Γι' αυτό προετοιμάζουμε την πανεξόρμηση, ώστε να "μπει" ο "Ριζοσπάστης" με τις Θέσεις σε εργασιακούς χώρους, ειδικά αυτούς όπου συγκεντρώνεται νεολαία, όπως στον κλάδο των Τηλεπικοινωνιών, του Επισιτισμού - Τουρισμού και του Εμπορίου. Να μη μείνει ΕΠΑΣ ή ΙΕΚ σε όλους τους Δήμους που δεν θα περιοδεύσουμε και δεν θα εξορμήσουμε. Κάθε ΟΒ να φτάσει εκεί όπου συχνάζει η νεολαία από τα εργατικά - λαϊκά στρώματα. Να πιάσουμε κάθε αμφιθέατρο των ΤΕΙ και των ΑΕΙ, ειδικά στα μικρότερα έτη...».

Νέος κύκλος μέτρων και εκβιασμών

Νέος κύκλος μέτρων και εκβιασμών

Εναν «έντιμο συμβιβασμό» αναζητά η κυβέρνηση για την ολοκλήρωση της δεύτερης «αξιολόγησης» και γι' αυτό το σκοπό, σύμφωνα με τον υπουργό Οικονομικών, ετοιμάζεται να «βάλει νερό στο κρασί της».
Οι φράσεις που χρησιμοποιούν τα κυβερνητικά στελέχη δεν είναι τυχαίες. Θέλουν να δημιουργήσουν την αίσθηση ότι η «σθεναρή» τους διαπραγμάτευση απέδωσε και ότι τώρα ήρθε η ώρα για μικρές υποχωρήσεις, ώστε να κλείσει η «αξιολόγηση».
Η κυβέρνηση λεονταρίζει ότι δεν θα αποδεχτεί νέα μέτρα για το 2019 - 2020 προκειμένου να καλυφθούν οι δημοσιονομικοί στόχοι και αντιπροτείνει την επέκταση του «κόφτη» που θεσπίστηκε για το 2018.
Με άλλα λόγια, η κυβέρνηση δεν απορρίπτει τα νέα μέτρα, αλλά παραπέμπει τη νομοθέτησή τους σε ένα επόμενο στάδιο, εκβιάζοντας παράλληλα το λαό να αποδεχτεί όσα έχουν ψηφιστεί έως τώρα. Δηλαδή, εγγράφει μέτρα σε «επιταγές» που λήγουν τα επόμενα χρόνια, οπότε θα «σκάσουν» στα χέρια των λαϊκών στρωμάτων.
Είναι, επίσης, καθαρό ότι τα δημοσιονομικά μέτρα και οι άλλες αντιλαϊκές μεταρρυθμίσεις δεν είναι αποτέλεσμα του ενός ή του άλλου στόχου για το ύψος των πρωτογενών πλεονασμάτων. Πάνω απ' όλα υπηρετούν την προσαρμογή της αγοράς εργασίας στις μεταβαλλόμενες ανάγκες των επιχειρηματικών ομίλων.
Το ομολογεί το ίδιο το ΔΝΤ, κατατάσσοντας τη μείωση του αφορολόγητου και την παραπέρα συρρίκνωση των συντάξεων στα μέτρα - «κρίκους» για την καπιταλιστική ανάκαμψη, ενώ μέχρι τώρα η κυβέρνηση τα παρουσίαζε ως «ρεζέρβες» για την εξοικονόμηση κρατικών εσόδων, σε περίπτωση που χρειαζόταν να ενεργοποιηθεί ο δημοσιονομικός κόφτης.
Αλλο παράδειγμα: Η κυβέρνηση διαφήμιζε τις αποφάσεις για τη «ρύθμιση» του χρέους ως προϋπόθεση για τη σταδιακή ανακούφιση του λαού από φόρους και μέτρα.
Ωστόσο, η απόφαση του τελευταίου Γιούρογκρουπ για το χρέος όχι μόνο δεν αναχαιτίζει τα αντιλαϊκά μέτρα, αλλά ο προϋπολογισμός του 2017 περιέχει και 2,7 δισ. ευρώ επιπλέον φόρους, μεταρρυθμίσεις και αντιλαϊκές ανατροπές.
Αλλά και οι στόχοι για τα πρωτογενή πλεονάσματα παραμένουν υψηλοί, ακόμα και μετά το 2018, με βάση την ίδια απόφαση του Γιούρογκρουπ, προμηνύοντας ένταση της φοροαφαίμαξης και των περικοπών σε κοινωνικές δαπάνες.
Οσο για την πρόταση της κυβέρνησης να διατηρηθεί το πρωτογενές πλεόνασμα στο 3,5% και μετά το 2018, αλλά το 1% να κατευθύνεται σε φοροαπαλλαγές, μειώσεις εισφορών και επιδοτήσεις στις επιχειρήσεις, σε τίποτα δεν αλλάζει το αντιλαϊκό περιεχόμενο που έχει η ατζέντα της διαπραγμάτευσης.
Οι αντιλαϊκοί στόχοι παραμένουν ίδιοι, με τη διαφορά ότι το κεφάλαιο εξασφαλίζει άμεσα ένα μέρος από τα ματωμένα πρωτογενή πλεονάσματα, με τις μορφές που περιγράψαμε πιο πάνω, βαθαίνοντας συνολικά την εκμετάλλευση σε βάρος των εργαζομένων.
Τι επιβεβαιώνουν όλα αυτά; Οτι τίποτα δεν έχει να περιμένει ο λαός από την ολοκλήρωση της «αξιολόγησης», τη ρύθμιση του χρέους, την επίτευξη των στόχων για την καπιταλιστική ανάκαμψη.
Το δικό του σχέδιο είναι που πρέπει να μπει στο τραπέζι, να παλέψει για τη δική του διέξοδο διαφυγής από το φαύλο κύκλο των μέτρων, της εκμετάλλευσης και της φτώχειας για τα κέρδη του κεφαλαίου.

Κυπριακό... μέσω Συρίας και τούμπαλιν!

Κυπριακό... μέσω Συρίας και τούμπαλιν!

«Το Κυπριακό δεν είναι ανεξάρτητο (ζήτημα) από το Συριακό... Αφού η Συρία διαμελίστηκε και ο βορράς της παραδόθηκε στο ΡΚΚ και το PYD (σ.σ. κόμμα Δημοκρατικής Ενωσης των Κούρδων της Συρίας) και αφού ανοίχτηκε ένας διάδρομος προς τη Μεσόγειο, η στρατηγική σημασία της κυπριακής χερσονήσου της Καρπασίας (σ.σ. πρόκειται για τη χερσόνησο που καλύπτει όλη τη βορειοανατολική "μύτη" της Κύπρου) πολλαπλασιάστηκε από την οπτική της Αγκυρας». Τα παραπάνω αναφέρει κατά λέξη αρθρογράφος της τουρκικής εφημερίδας «Χουριέτ» σε ανάλυσή του στις 9 Δεκέμβρη, με τίτλο «Η τελευταία λέξη δεν έχει ακόμα ειπωθεί στην Κύπρο».
Δίνοντας περισσότερες λεπτομέρειες για προτεραιότητες του τουρκικού κεφαλαίου, το ίδιο κείμενο συνεχίζει: «Σε μια περίοδο που οι πόρτες της ΕΕ έχουν κλείσει σθεναρά για την Τουρκία και που η Συρία πρόκειται να διαμοιραστεί, η κατάσταση της Τουρκικής Δημοκρατίας της Βόρειας Κύπρου είναι στρατηγικής σημασίας. Σε μια τέτοια διαδικασία, δεν θα ήταν σοφό να πει κανείς "ναι" σε ένα μοντέλο (λύσης του Κυπριακού) στο οποίο οι Τουρκοκύπριοι χαρίζουν τη χερσόνησο της Καρπασίας. Αν γινόταν αυτό, η Τουρκία δεν θα μπορούσε ποτέ να προστατέψει τα συμφέροντα ή το μέλλον της στην Ανατολική Μεσόγειο». Ο αναλυτής καλεί όσους δυσκολεύονται να αντιληφθούν τη διασύνδεση Συριακού και Κυπριακού «να ρίξουν μια ματιά στο χάρτη», ενώ εστιάζει στο βάρος που αποκτούν τα τουρκικά λιμάνια Ισκεντερούν (σ.σ. Αλεξανδρέττα) και Μερσίνη, ακριβώς απέναντι από την Κύπρο, αλλά και η «μεσογειακή φέτα του διαδρόμου των PKK - PYD που πιθανώς (ήδη) εγκαθιδρύεται στη Συρία», για να καταλήξει ότι «αυτή η κρίσιμη περιοχή βρίσκεται κοντά στην τοποθεσία των κοιτασμάτων φυσικού αερίου γύρω από την Κύπρο, μια κεντρική ενεργειακή και εμπορική διαδρομή στην Ανατολική Μεσόγειο». Μεταξύ άλλων, εκτιμά και ότι «το χάρισμα της βόρειας Κύπρου θα σήμαινε ότι η Καρπασία παραδίδεται σε ελληνική κυριαρχία, η Τουρκία καθίσταται αναποτελεσματική στην Ανατολική Μεσόγειο και η εθνική της ασφάλεια τίθεται σε κίνδυνο».

***

Τα παραπάνω είναι ορισμένες από τις επισημάνσεις, που τελευταία πυκνώνουν στον τουρκικό Τύπο, καταγράφοντας το πλαίσιο, στο οποίο η τουρκική πλουτοκρατία καθορίζει τις κινήσεις της όχι απλά στο «μέτωπο» του Κυπριακού, αλλά στο πλαίσιο γενικότερων ανακατατάξεων στην Ανατολική Μεσόγειο, που είναι βέβαια διπλανή πόρτα με τη «φλέγουσα» Μέση Ανατολή. Τις τελευταίες μέρες, η Τουρκία εμφανίζεται ότι - δήθεν - «νερώνει το κρασί» της, έτοιμη να διατηρήσει τα «δικαιώματα παρέμβασής» της, έστω στο τουρκοκυπριακό συνιστών κρατίδιο (και όχι όλο το νησί) ή έστω με «αναθεώρηση» (και όχι διατήρηση) του «καθεστώτος των εγγυήσεων». Αυτό αναζωπύρωσε την επιχείρηση παραπλάνησης και εγκλωβισμού ειδικά του κυπριακού λαού, στον οποίο ασκούνται μεγάλες πιέσεις, για να δεχτεί το νέο σχέδιο διχοτόμησης, στο όνομα του ρεαλισμού και των νέων «αναπτυξιακών ευκαιριών» που θα δημιουργήσει η αξιοποίηση των υδρογονανθράκων.
Ομως, ποτέ δεν θα υπάρξει «παζάρι» ή συμβιβασμός μεταξύ ιμπεριαλιστών που θα διασφαλίσει τα λαϊκά συμφέροντα. Ειδικά αυτόν τον καιρό, η επιθετικότητα της Τουρκίας δυναμώνει, κάτι που συνδέεται και με την ανησυχία του τουρκικού κεφαλαίου για την αναβάθμιση των Κούρδων στην περιοχή, τις αλυσιδωτές συνοριακές αλλαγές που ίσως φέρει η «εξουδετέρωση» του «Ισλαμικού Κράτους» και η μοιρασιά των «απελευθερωμένων περιοχών» από τους νικητές, η επανεξέταση των σχέσεών του με κέντρα όπως οι ΗΠΑ ή και η ΕΕ κ.τ.λ.

***

Αλλωστε, το Κυπριακό και το Συριακό ούτε συνδέονται μόνο από την πλευρά της τουρκικής πλουτοκρατίας, ούτε και είναι τα μόνα από τα «ανοιχτά μέτωπα» στην ευρύτερη περιοχή που αλληλεπιδρούν στην εξέλιξή τους. Με δεδομένη τη γενικότερη όξυνση των ανταγωνισμών, τόσο μεταξύ του ευρωατλαντικού άξονα και της Ρωσίας, όσο και στο εσωτερικό του ευρωατλαντικού άξονα, η διαμόρφωση των ισορροπιών στο σταυροδρόμι Ασίας - Αφρικής - Ευρώπης είναι ένα θέμα που αφορά πολλές ιμπεριαλιστικές δυνάμεις. Και αυτό ακριβώς είναι κάτι που (και) η Τουρκία γνωρίζει πολύ καλά, επενδύοντας σε παλιές ή νέες συμμαχίες, που περιπλέκουν ακόμα περισσότερο τα δεδομένα και μεγαλώνουν τους κινδύνους για τους λαούς της περιοχής.
Μάλιστα, επειδή σε κανένα ενδοϊμπεριαλιστικό αλισβερίσι τίποτα δεν είναι σταθερό και δεδομένο, και επειδή η πορεία της καπιταλιστικής οικονομίας διεθνώς αλλά και σε πολλές χώρες χωριστά (μία από τις οποίες είναι και η Τουρκία) δεν είναι καθόλου αισιόδοξη για τα μονοπώλια, η ρευστότητα ανατροφοδοτεί διαρκείς και όλο και σφοδρότερες «κόντρες». Για αυτό και ο κίνδυνος μιας πιο γενικευμένης ανάφλεξης μεγαλώνει, καθιστώντας τη λαϊκή επαγρύπνηση και οργάνωση όλο και πιο απαραίτητη.

Α. Μ.