Διοικητής "Ντες" Μπέλζερ: "Δεν πιάνουμε αιχμάλωτους ναζί!"

 Διοικητής "Ντες" Μπέλζερ: "Δεν πιάνουμε αιχμάλωτους ναζί!"

Συνέντευξη με τον διοικητή των μονάδων αυτοάμυνας της Γκορλόβκα Στρατηγό Μπέλζερ, τον επονωμαζόμενο και «Ντες» (δαίμονας στα Ρώσικα)

-Γιατί «Ντες»;

Έτσι με φώναζαν από παιδί. Μάλλον γιατί ήμουν πολύ άτακτος. 

-Ο Στρέλκωφ ήρθε στο Σλαβιάνσκ. Ένα συμβολικό όνομα που δόθηκε από την Μεγάλη Αικατερίνη. Εσύ γιατί στην Γκορλόβκα;

Μου αρέσει η πόλη. Είναι όμορφη.

-Οι Ουκρανοί σας παρουσιάζουν ως σαμποτέρ που δρα για λογαριασμό των Ρώσικων μυστικών υπηρεσιών. Οι Ουκρανικές υπηρεσίες σας παρουσιάζουν ως έναν επικύνδινο «εχθρό του κράτους», που όχι μόνο πήρε μέρος στον αφοπλισμό του στρατού και των μονάδων ασφαλείας στην Κριμαία, αλλά και που δημιούργησε ένα μεγάλο δύκτιο πρακτόρων. Είναι αλήθεια;

Η Κριμαία με επιβράβευσε με ένα μετάλλιο και έναν σταυρό. Η Κριμαία, όχι η Ρωσία.
Δεν αφόπλισα εγώ στρατιωτικές μονάδες. Μόνοι τους μας άνοιξαν τις πόρτες, αηδιασμένοι από την γαλαζοκίτρινη «ανεξαρτησία» ή για να το πω διαφορετικά από την παράνομη γκαστερική ολιγαρχία. Άλωστε είμαστε πολύ ευγενικοί μαζί τους, αποτέλεσμα της καλής παιδείας μας. Δεν θα σχολιάσω τα υπόλοιπα.

-Λαμβάνετε ανθρωπιστική βοήθεια; 

Όχι πάντα. Τώρα είμαστε λίγο καλύτερα. 

-Πως θα περάσετε τον χειμώνα; Η ανθρωπιστική βοήθεια δεν θα είναι από μόνη της αρκετή

Δεν θέλω να κάνω προβλέψεις. Είμαι ρεαλιστής. Η Ουκρανία περιμένει την ελεημοσύνη της Δύσης. Τίποτα δεν έχει σπαρθεί και ως εκ τούτου δεν υπάρχει τίποτε να θερίσουν. Με ρουκέτες και βόμβες το Κίεβο κατέστρεψε το Ντονμπάς που τάιζε την χώρα, έκαψε τους αγρούς του, σκότωσε τους κατοίκους του ή τους ανάγκασε να εγκαταλείψουν την πατρογονική τους Ρώσικη γη, μόνο και μόνο επειδή αρνήθηκαν να γίνουν σκλάβοι των Πολωνών και των Γερμανών, και να ασπαστούν το ουνίτικο δόγμα. Έχουν (σ.σ. οι Ρώσοι) διαφορετική νοοτροπία. Στο θρησκευτικό επίπεδο δεν μπορούμε να υποταχθούμε στους δυτικούς Ουκρανούς.
Ο βιομηχανικός εξοπλισμός από τις μονάδες του Ντόνεσκ και του Ζαπορίζιε μεταφέρθηκε στην δύση για να ανασχεθεί η παραγωγή. Όμως τα μηχανήματα πρέπει να λειτουργούν, -αλλιώς είναι απλά παλιοσίδερα ηλίθιοι!
Κανείς δεν σταμάτησε τον πόλεμο, και όμως αυτές οι πο*%#νες των αμερικάνων που σφετερίζονται την εξουσία, αυτοί που δεν έχουν σταγόνα ουκρανικό αίμα, είναι έτοιμοι να πολεμήσουν μέχρι τον τελευταίο ...Ουκρανό!
Στις πόλεις μας λειτουργούν τα πάντα. Τα ορυχεία, τα εργοστάσια, οι υποδομές, η παιδική φροντίδα, τα σχολεία, η φαρμακοβιομηχανία, εκτός από αυτήν που παράγει αμφεταμίνη.  Πολεμήσαμε τα ναρκωτικά, την διαφθορά και το έγκλημα. Αλλά η Γκορλόβκα δεν είναι ολόκληρο το Ντονμπάς. Έχoυμε ακόμη πολύ δουλειά μπροστά μας.
Θα είναι δύσκολο, αλλά είμαστε Ρώσοι –θα αντέξουμε. Η υπόλοιπη Ουκρανία θα υποφέρει, και αυτό είναι μια πραγματικότητα ήδη. 

-Είστε στρατιωτικός και ως εκ τούτου εκπαιδευμένος να σκέφτεστε οργανωτικά. Οστώσο ένας μόνο άνθρωπος δεν μπορεί να διοικήσει μια μεγάλη πόλη, ιδιέταιρα εάν έχει και στρατιωτικά καθήκοντα. Χρειάζονται και οι βιομηχανικοί ειδικοί (σ.σ. τεχνοκράτες θα τους λέγαμε στην δύση). 

Αυτοί (σ.σ. οι τεχνοκράτες) είναι παρόντες. Διατηρήσαμε το υπάρχον προσωπικό απογαλακτίζοντας το από την συνήθεια της κλοπής και της δωροδοκίας. Και αποδείχτηκαν γρήγοροι μαθητές.
Ο κ.Κλεπ παρέμεινε Δήμαρχος με όλα τα δικαιώματα της σφραγίδας και της υπογραφής του. Τον φροντίζω (σ.σ. είναι υπό φρούρηση), ξυρίζει το κεφάλι του, ντύνεται στο πνεύμα της συγκυρίας, τραγουδάει τον ύμνο της Σοβιετικής Ένωσης κάθε πρωί, ξυπνάει στις 6 και κοιμάται στις 10. Έχει αποκαθαρθεί ηθικά. Δεν κάνει δωροληψίες, δεν κλέβει, επιστρέφει στον λαό τα κλεμένα και φτιάχνει τους δρόμους.
Θα συνεχίσουμε μέχρι να αναμορφωθεί πλήρως. Θα πρέπει να μάθει μόνος του το τι σημαίνει να ζεις από την δουλειά σου.
Τέλος έγινε πατριώτης. Διέταξε την ανάρτηση ρώσικων σημαιών γύρω από την πόλη, και φρόντισε με τα έσοδα του δήμου να αποκατασταθούν οι μισθοί των αντρών της πολιτοφυλακής στις δουλειές που εργάζονταν. Ο δήμαρχος μας ενδιαφέρεται.

-Πως αξιολογείτε τις σημερινές αρχές του Κιέβου;

Πως να αξιολογήσει κανείς τους προδότες; Το μόνο που λυπάμαι είναι που έδωσα μόνο δύο χαστούκια στον Ποροσένκο όταν τον έβγαλα το κτίριο του ανώτατου συμβουλίου για τον πάω στον σιδηροδρομικό σταθμό της Συμφερούπολης. Το μόνο που ξέρει να κάνει είναι να κλέβει και να σπέρνει την διχόνοια, είναι γκάγκστερ από γεννησιμιού του. Κοιτάξτε το βιογραφικό του. Ελλειπής και ακατάλληλος με την νοοτροπία της περιόδου των φτηνών σπεκουλάντηδων, δεν μπορεί να κάνει για κρατικά αξιώματα.

-Οι αρχές του Κιέβου προσπαθούν να περάσουν στον κόσμο πως αυτός είναι ένας πατριωτικός πόλεμος για τους Ουκρανούς, ενάντια στην Ρώσικη επιθετικότητα. Ποιοί είστε εσείς που αγωνίζεστε; 

Αγωνιζόμαστε εναντίον των φασιστών, αγωνιζόμαστε εναντίον της παγκόσμιας οικονομικής και βιομηχανικής ολιγαρχίας, για την οποία η Ουκρανία είναι μόνο ένα μέσο για να επιτευχθεί ο κύριος στόχος της καταστροφής της Ρωσίας, των Ρώσων και των Σλάβων. Το σχέδιο να στρέψουν τους σλάβους τον έναν απέναντι στον άλλον ώστε να αυτοκαταστραφούν. Αν εμείς πέσουμε τότε θα γονατίσουν όλοι, γιατί κανένα έθνος εκτός από την Ρωσία δεν έχει την δύναμη για να τους αντισταθεί. Κατά την διάρκεια του πραξικοπήματος ο όχλος σκώτωνε και ακρωτηρίαζε άνδρες της Μπέργκουντ που έμειναν πιστοί στον όρκο τους, υπό την μουσική υπόκρουση του Γερμανικού ναζιστικού ύμνου.
-Ποιός ήρθε στην εξουσία;
Ο Γιανουκόβιτς, ο Κράβτσουκ, ο Γιουσένκο, ο Κούτσμα, είναι συνένοχοι στην λεηλασία της χώρας, και η μόνη διαφορά τους είναι στο μέγεθος της κλοπής.
Μόνο άνθρωποι που έχουν υποστεί πλύση εγκεφάλου ψέλνουν το τροπάρι «η Ρωσία εισέβαλε», που τους υπαγορεύουν τα αφεντικά τους.
Αν η Ρωσία έστελνε μία και μόνο μεραχία, αυτή την άλλη κιόλας μέρα θα είχε φτάσει στο Λβοβ, και πιο συγκεκριμένα μέχρι την αρχαία πόλη του Λέμπεργκ.
Αυτό πρέπει να το καταλάβουν οι σύγχρονοι Μπαντερικοί. Επίσης να μην ξεχνούν πως θυμόμαστε την σφαγή των Πολωνών στην Βολίνια, τις εκτελέσεις εβραίων, τους θαλάμους αερίων, το Κατίν (σ.σ. Θεωρεί πως οι εκτελέσεις έγιναν από τους ναζί), και τόσα άλλα στα οποία οι πατεράδες και οι παππούδες τους έβαψαν τα χέρια τους με αίμα. Επίσης πως δηλητηρίασαν τις επόμενες γενιές με τον μισανθρωπισμό του Μπαντέρα.
Μισθοφόροι μας πολεμούν. Αμερικάνοι, αγγλοσάξονες, άραβες, Σουηδοί, όλα τα κατακάθια. Λοιπόν εάν θέλουν την γη μας, θα πάρουν δυο μέτρα για τον τάφο τους σε αυτήν. Αυτός είναι ο μόνος δρόμος. 

-Έχετε Ουκρανούς στις μονάδες σας; 

Οι περισσότεροι είναι ντόπιοι. Δεν τους χωρίζω σε Ουκρανούς, Ρώσους, Τσετσένους, Αρμένιους, εβραίους κλπ. Είναι όλοι εξίσου σημαντικοί στον πόλεμο εναντίον των απογόνων των ναζί.
Μαζί μας δεν είναι μόνο αυτοί που ήρθαν στο Ρόβνο και το Ζίτομιρ για να ληστέψουν, να σκοτώσουν, να βιάσουν, να κάψουν τους αγρούς και να ανατινάξουν τα εργοστάσια.
Η ωμότητα τους στο Ντονμπάς ξεπέρασε ακόμη και τους ναζί κατά την διάρκεια της κατοχής.
Και ακόμη και τότε, δεν ήταν οι Γερμανοί που διέπραξαν τις μεγαλύτερες αγριότητες, αλλά Ουκρανοί εθνικιστές που υπηρετούσαν στην αστυνομία και το Sonderkommando.

-Υπάρχουν ξένοι στις πολιτοφυλακές;

Φυσικά και υπάρχουν. Πολεμάνε πλάι-πλάι με εμάς Σέρβοι, Γάλλοι, Ισπανοί και Γερμανοί που μισούν πραγματικά τον φασισμό και την τρέχουσα ηγεμονία των ΕΠΑ.
Αυτοί είναι οι άνθρωποι που εκπροσωπούν την συνείδηση που εξακολουθεί να υπάρχει στην Ευρώπη.
Kάποια στιγμή σταμάτησα σε ένα σημείο ελέγχου έναν Γερμανό. Το ρώτησα ποιός είναι, που πηγαίνει και γιατί. Απάντησε πως ήρθε για την σύζυγο του που είναι στο Λουγκάνσκ και την αγαπημένη του γάτα. Φυσικά η γάτα είναι σημαντική, οπότε και ήρθε. Κοίταξε το τουφέκι μου, έβγαλε 40.000€ από την τσέπη του, και μου ζήτησε να του το πουλήσω.
«Αυτά είναι όσα έχω και δεν έχω» μου είπε. «Τα δίνω όλα για ένα τουφέκι. Θέλω να πολεμήσω τους φασίστες».
Σε λίγο μου έκαναν ένα τηλέφωνο από το γραφείο της Μέρκελ. Ήταν ένας από τους συμβούλους της που φώναζε σαν υστερικός πως έχουμε συλλάβει έναν Γερμανό πολίτη και απειτεί την απελευθέρωση του.
Του λέω: «Εγώ δεν έχω πρόβλημα, αυτός δεν θέλει»
-«Τι δεν θέλει;» με ρωτάει αυτός που τηλεφωνούσε.
«Θέλει να ενταχθεί στην πολιτοφυλακή» του απαντάω.
-«Μπορώ να το ακούσω από το στόμα του;»
«Κανένα πρόβλημα» του λέω, και περνάω στον Γερμανό το τηλέφωνο.
Αυτός τότε αρχίζει: «Είμαι λοχίας των γερμανικών ενόπλων δυνάμεων, και αρχηγός στοιχείου τεθωρακισμένου Leopard2», και  ζητάει «να του δώσουν τρία τανκς ώστε σε δύο μέρες να φτάσει στο Κίεβο».
Από την άλλη μεριά ακούστηκε ένα μπιπ, και το τηλέφωνο δεν ξαναχτύπησε.
Έκανα δώρο στον Γερμανό ένα τουφέκι για τον τρόπο που μίλησε.
Τώρα είναι ενταγμένος στην πολιτοφυλακή μας, και είναι ένας εξαίρετος μαχητής, παρότι τελικά δεν του έστειλε η φράου Μέρκελ τα τανκς που της ζήτησε. 

-Έχετε υποστεί μεγάλες απώλειες;

Για εμένα ακόμη και ο ένας στους διακόσιους, είναι μια απώλεια ενός αγαπημένου προσώπου, ακόμη και αν δεν τον γνωρίζω προσωπικά.
Στατιστικά έχουμε πολύ λιγότερες απώλειες από τους Ουκρανούς. Έχουμε κονιορτοποιήσει την αεροπορία και τα τεθωρακισμένα τους, ενώ έχουν χιλιάδες νεκρούς και τραυματίες τους οποίους οι Ουκρανικές αρχές δηλώνουν σαν λιποτάκτες για να αποφύγουν την καταβολή συντάξεων στις οικογένειες τους.
Από εμάς μόνο ένα ειδικό τάγμα έχει σταθερή δύναμη, καθώς οι απώλειες του αναπληρώνονται συνεχώς.

-Ποιό είναι αυτό;

Οι αιχμάλωτοι.

-Πόσοι είναι και τι συμβαίνει με αυτούς;

Είναι αρκετοί, αν και σε γενικές γραμμές κρατάμε μόνο αξιωματικούς προς ανταλλαγή αιχμαλώτων. Οι στρατεύσιμοι και οι απλοί στρατιώτες επιστράφηκαν στους συγγενείς τους ή μεταφέρθηκαν στο περιφερειακό κέντρο.
Από θέση αρχής δεν πιάνουμε αιχμάλωτους ναζιστές. Δεν υπάρχει χρόνος για την αναμόρφωση κάποιων με τόσο κτηνώδη ιδεολογία.
Αυτοί δεν μας φέρονται και με το γάντι, οπότε γιατί να το κάνουμε εμείς;
Ήρθαν εναντίον μας με το σπαθί, και θα αφανιστούν από το σπαθί.
Ακολουθούμε τα διδάγματα του Αλέξανδρου Νιέφσκι πάνω σε αυτό. 

-Πώς βλέπουν τις ανταλλαγές αιχμαλώτων οι αρχές του Κιέβου; 

Το Κίεβο δεν τους χρειάζεται καθόλου, οπότε και μας δείχνουν τα δόντια τους κάθε φορά που μπαίνει το ζήτημα αυτό.
Συμφωνήσαμε να ανταλλάξουμε την Olga Kulygina, κάτοχο Ph.D. στην βιολογία, που συνελήφθη από τις Ουκρανικές αρχές σαν σαμποτέρ, με αξιωματικούς των υπηρεσιών ασφαλείας της Ουκρανίας, αλλά την τελευταία στιγμή το Κίεβο άλλαξε γνώμη. Ας δημιουργήσουν όσα συντάγματα θέλουν, για εμάς η Όλγα αξίζει περισσότερο.
Το ωραίο είναι πως ανταλλάσσουν πολλούς δικούς τους, για έναν και μόνο δικό μας.
Την Όλγα τελικά την αντάλλαξαν με 17(!) αξιωματικούς και έναν Γεωργιανό πολίτη.
Πάντα ανταλλάσσουν τρεις και τέσσερις φορές περισσότερους δικούς τους από τους δικούς μας.
Αυτό δείχνει την αξία μας, και είμαστε περήφανοι για αυτό.
Γενικά έχω την εντύπωση πως το Κίεβο προτιμάει να έχει όσο το δυνατό περισσότερους νεκρούς στρατιώτες, γιατί θα αντιμετωπίσει σοβαρό πρόβλημα με τους επιζήσαντες, μόλις πιάσουν τα πρώτα κρυα.

Πηγή: voice of Sevastopol (Η μετάφραση και η μορφοποίηση του κειμένου έγιναν από εμάς)

Αποχαυνωτοαυνανισμος

 Το "μεροκαματο" να βγαινει ....

Λαζόπουλος: Ο «μαέστρος» που αναπαλαιώνει την καπιταλιστική παρακμή

O  Λάκης Λαζόπουλος  εστω κ αν στην αρχή της καριέρας του «δανείστηκε» πολλά στοιχεία απ’τον Χάρρυ Κλυνν, είχε μια συνεπέστατη πορεία στον χώρο της κωμωδίας κ της σάτιρας, φτάνοντας στο απόγειό του με τους «Δέκα μικρούς Μήτσους». Όλα αυτά όμως συνέβαιναν στο τέλος του 20ου αιώνα, τώρα πια ο Λαζόπουλος του σήμερα δεν έχει καμία σχέση με αυτόν του χθες.

Το Αλ Τσαντίρι Νιουζ ξεκίνησε ως μια προέκταση του δελτίου ειδήσεων που διάβαζε ο«Γύφτος» στους Μήτσους, σύντομα όμως εξελίχθηκε σε ένα είδος one man show του. Το concept πλέον είναι πολύ συγκεκριμένο: Live κ μπροστά σε ένα σχετικά πολυπληθές κοινό, ο Λαζόπουλος σχολιάζει την επικαιρότητα, παρεμβάλλοντας συχνά πυκνά βιντεάκια (σύμφωνα με την «σχολή» που καθιέρωσε ο Θέμος Αναστασιάδης). Το δεύτερο μέρος είναι καθαρά μουσικό με τον Λαρισαίο κωμικό να τραγουδάει (μόνος ή με την βοήθεια special guest) διάφορα σουξέ- κυρίως από τον χώρο του λεγόμενου «έντεχνου»..

Ο Λαζόπουλος του 2010 έχει κάποια «κολλήματα». Κατ’ αρχήν πάσχει σε υπερθετικό βαθμό από μια αρρώστια της εποχής, την λεγόμενη «νεολαγνεία». Για αυτόν, οτιδήποτε λένε, οτιδήποτε κάνουν οι νέοι, είναι σωστό κ πρέπει να αποτελεί παράδειγμα για όλους εμάς τους «μεγάλους». Το Αλ Τσαντίρι κατακλύζεται από βίντεο με αγοράκια κ κοριτσάκια που αραδιάζουν ασύλληπτες κοινοτοπίες τις οποίες ο Λαζόπουλος ακούει εκστασιασμένος, προκαλώντας το κοινό του να τις χειροκροτήσει.

Οι πολιτικές θέσεις του Λαζόπουλου;. Τυπικά είναι αριστερός. Υιοθετεί εν λευκώ τις θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ ακόμα κ του Αντιεξουσιαστικού χώρου (κάτι αρκετά οξύμωρο, όχι μόνο λόγω των δυσθεόραστων αμοιβών του, αλλά κ λόγω των εξαιρετικών σχέσεών που διατηρεί στην προσωπική του ζωή, με την αφρόκρεμα της ελληνικής πολιτικής κ οικονομικής εξουσίας),ενώ επιτίθεται όποτε βρει ευκαιρία στο ΚΚΕ.

Το πιο παράξενό όμως στο Αλ Τσαντίρι Νιουζ είναι πως, ουσιαστικά, δεν πρόκειται για αμιγώς χιουμοριστική εκπομπή. Στο μεγαλύτερο διάστημά της ο Λαζόπουλος απλώς απευθύνεται στην κάμερα «συζητώντας» τα πολιτικά δρώμενα. Το δε χιούμορ του σίγουρα δεν μπορεί να χαρακτηριστεί «πρωτοποριακό» ή «ανατρεπτικό» αφού περιλαμβάνει ως επί το πλείστον παλαιομοδίτικα ανέκδοτα για πεθερές κ γυναίκες που περιμένουν τον σύζυγο με τον πλάστη στο χέρι καθώς κ μπόλικη σκατολογία. Μια προσεκτική ματιά δείχνει πως (με εξαίρεση κάποιες χαζογκόμενες που προφανώς θα γελούν πολύ στην ζωή τους γενικότερα) το κοινό στο στούντιο μάλλον βαριέται με κάποιους να χαμογελούν αμήχανα κ άλλους να στέλνουν sms προς άγνωστη κατεύθυνση.

Φυσικά στα λεγόμενα του οι λέξεις καπιταλισμός, ταξικοί αγώνες κλπ δεν υπάρχουν. «Κρύες» ατάκες κ σεξουαλικά υπονοούμενα συμπλήρωναν το μενού της εκπομπής του .. ενώ δεν κράτησε ούτε τα προσχήματα στην αβάντα που έκανε στο κόμμα της Κουμουνδούρου  Με τα βέλη του στραμμένα κυρίως στη συγκυβέρνηση, χωρίς να αφήσει απ’ έξω το ΚΚΕ, που το παρουσίασε με το σήμα του Amber Alert κ την ένδειξη «κόμμα 96 ετών αναζητείται».Η κριτική του στο ΚΚΕ, εντοπιζόταν κυρίως στο σημείο, ότι αποφεύγει να χτυπήσει αυτήν την κυβέρνηση που καταπιέζει με τρόπο σαδιστικό τους πολίτες.

Τίθεται λοιπόν το ερώτημα: που οφείλεται η τρομακτική επιτυχία του «Αλ Τσαντίρι Νιουζ» το οποίο εξακολουθεί να σημειώνει εκπληκτικές επιδόσεις στο στίβο της τηλεθέασης; Η απάντηση είναι πάρα πολύ απλή: Ο Λαζόπουλος δίνει στον Έλληνα αυτό που χρειάζεται,του λέει αυτό ακριβώς που θέλει ν’ακούσει. Στο Αλ Τσαντίρι, ο μέσος Έλληνας παρουσιάζεται ως ένας εργατικός μεροκαματιάρης, ένας πανέξυπνος καταφερτζής, ένας αγαθός άνθρωπος που αγαπάει όλο τον κόσμο, αλλά όλος ο κόσμος τον μισεί. Ένας πάμφτωχος κ αδικημένος άγιος που πληρώνει πάντα το σφάλματα των άλλων .Των κακών πολιτικών. Των κακών ξένων. Τελικά,ο αποχαυνωμένος Έλληνας τηλεθεατής έχει ανάγκη από στήριξη κ όχι από χιούμορ. Ξεπεσμός; Όχι, ο Λαζόπουλος δεν έχει ξεπέσει. Ο Λαζόπουλος έχει κάνει μια συγκεκριμένη επιλογή για πολύ συγκεκριμένους λόγους. Κ αυτό είναι το χειρότερο…

Η ΑΣΤΙΚΗ ιδεολογία προσπαθεί αδιάκοπα κ με κάθε τρόπο να ναρκώσει την κοινωνία με ανοσοποιητικές ουσίες. Η σκανδαλολογία είναι ένα τέτοιο ανοσοποιητικό θεραπευτικό μέσο. Φετιχοποιεί τα άτομα κ εμφανίζει την κοινωνική σήψη κ διαφθορά ως έργο ατομικό.Έτσι οι ευθύνες αναζητούνται στα «κακά» πρόσωπα, στους «ανέντιμους» κ όχι στην οικονομική κ κοινωνική οργάνωση κ στους θεσμούς. Δηλαδή το αίτιο αναζητείται στο σύμπτωμα κ το σύμπτωμα μετατρέπεται σε αίτιο.

Σε ιδεολογικό επίπεδο, η γλώσσα της σκανδαλολογίας λειτουργεί σαν εμβόλιο: Ομολογεί τα τυχαία κ πιο κραυγαλέα ελαττώματα του συστήματος κ των θεσμών του για να συγκαλύψει καλύτερα τα βασικά ελαττώματα. Δηλαδή με μικρές δόσεις απ’το αναγνωρισμένο κακό ανοσοποιεί το σύστημα κ το προστατεύει απ’τον κίνδυνο μιας γενικευμένης αμφισβήτησής του. Έτσι, ο αφηρημένος καταγγελτικός λόγος (σκανδαλοθηρικός κ ηθικολογικός) ταριχεύει την καπιταλιστική σήψη κ αναπαλαιώνει τα υλικά της. Καταγράφει κ καταγγέλλει εξωτερικά συμπτώματα της σήψης για να αποκρύψει την ολική σήψη της καπιταλιστικής κοινωνίας. 

Ένας «μάγος» αυτού του λόγου είναι ο Λαζόπουλος. Ενας «προφήτης» των «Νέων Ιδεών» κ «αξιών» της καπιταλιστικής φιλοσοφίας. Καταγγέλλοντας τα κραυγαλέα συμπτώματα της καπιταλιστικής σήψης κ «βλακείας» (αυτά που καταγγέλλουν πλέον όλοι) ενώ ταυτόχρονα υιοθετεί όλα τα νέα κυρίαρχα ιδεολογήματα κ τις «πρακτικές» ισοπέδωσης ιδεών, πολιτισμών κ ανθρώπων, καταφέρνει να παράξει ένα ιδεολογικό μείγμα από αλήθειες, ψέματα κ παραπλανητικά, λαϊκίστικα τρικ. Είναι το πολυπολιτισμικό χωνευτήρι. Αποκαλύπτει εξωτερικά συμπτώματα της καπιταλιστικηςς παθογένειας πασίγνωστα σε όλους (έτσι γίνεται αποδεκτός κ πουλάει) κ ταυτόχρονα προπαγανδίζει την νοοτροπία που τα συγκαλύπτει: εξυγιαντικά παραμύθια, μύθους του «αντιρατσισμού» κ του «αντιεθνικισμού», ηθικολογικά κλισέ κ άλλα.

Οι μισές αλήθειες είναι χειρότερες απ’το ψέμα. Κ είναι ακόμα πιο αποκρουστικό κ ύπουλο όντας καλλιτέχνης, αυτές τις μισές αλήθειες να τις χρησιμοποιείς για να αποκρύψεις την πραγματικότητα.

Αναδημοσιευση απο epikuross

Φρικη εναντίον φρίκης

 Φρικη εναντίον φρίκη

ς

Ποια φρίκη ειναι μεγαλύτερη;

Αυτή των τζχαντιστών ή εκείνη του καπιταλισμού και της φτώχειας του;

Φυσικά είναι λάθος να κάτσει κανείς και να διαλέξει δηλητήριο...

Παρ' όλα αυτά κάποιοι μπαίνουν στον κόπο να το κάνουν.

Πίσω από την επιλογή τους αυτή κρυβεται πάντα η έλλειψη κουράγιου να τα βάλουν με το συστημα, να το κοιτάξουν κατάματα και να το ξεφορτωθούν κάνοντας ένα βήμα μπρός.

Οπότε λένε...ναι, χάλια είμαστε ...αλλά όχι και όσο άλλοι. Εμεις τουλάχιστον, λένε, δεν ζούμε στη λίθινη εποχή όπως στη Μ.Ανατολή ή τις χώρες της Αφρικής. Ατολμίας θέλουσας όμως δίνουν το χρόνο στον καπιταλισμό να μας πάει σιγά σιγά και στη λίθινη εποχή. Από το μεσαίωνα όπως και να το κάνουμε η απόσταση μικραίνει. Πλησιάζουμε...

Το ζήτημα όμως είναι αλλού.

Το να δείχνει η μια φρίκη την άλλη ως πραγματικη φρίκη, για να διώχνει τα βλέμματα από πάνω της είναι αυτό που πρεπει να μας κανει να σκεφτουμε.

Επίσης αυτη η φρικη των τζιχαντιστών, ειναι δημιουργημα της Δυσης. Οι τζιχαντιστες μεχρι λιγους μηνες πριν ονομαζόντουσαν "Συριακή αντιπολίτευση" και έπαιρναν βοήθεια από τον δηθεν πολιτισμένο καπιταλισμό. Στο Αφγανιστάν το 1979 έγινε ακριβως το ίδιο όταν η "αντίσταση " της Αλ Κάιντα ξαναγυρισε τη χωρα αιωνες πισω χτυπώντας την Αφγανικη επανασταση και την τοτε λαικη δημοκρατια που φυσικα δεν ειχε ιχνος φανατικου ισλαμισμου. 

Ειναι μαλλον καθαρό ότι οι φανατικοι ισλαμιστες βολευουν μια χαρά τις ΗΠΑ, την Αγγλία, την ΕΕ για να μπορουν να βαζουν πόδι εκεί. Αν άφηναν τους λαους ήσυχους θα είχαν λυσει τα προβληματά τους μόνοι τους κ δεν θα ηταν καθολου στη λίθινη εποχή.

Αλλά φυσικά ο ιμπεριαλισμός από τις λαογεννητες λαικες δημοκρατιες και το σοσιαλισμό προτιμουσε χιλιες φορές τους φανατικους ισλαμιστές. Ποσο μαλλον τωρα που εχει απόλυτη ανάγκη να βαλει χερι στον πλουτο της περιοχης για να λυσει τα άλυτα προβλήματά του που όλο και μεγαλώνουν και δεν κρυβονται πια με ψέματα.

Γιώργος Σαρρής

Ο κόκκινος δήμαρχος

 Ο κόκκινος δήμαρχος

Τα σενάρια καθαίρεσης του δημάρχου πατρέων, κώστα πελετίδη, εξαιτίας της άρνησής του να συναινέσει στην προώθηση της αξιολόγησης, μου θύμισαν συνειρμικά όσα είχα διαβάσει στο βιβλίο του αναστάση γκίκα «ρήξη κι ενσωμάτωση» για το παράδειγμα της καβάλας και την ανάδειξη του πρώτου κομμουνιστή δήμαρχου στις εκλογές του 34’, του μήτσου παρτσαλίδη. Παρακάτω αντιγράφω κάποια αποσπάσματα από το αντίστοιχο υποκεφάλαιο και τις σελίδες 471-480 του βιβλίου, θεωρώντας τα συγκεκριμένα σημεία επίκαιρα και διδακτικά για όσα έχουμε μπροστά μας να αντιμετωπίσουμε. Να ευχαριστήσω επίσης, με την ευκαιρία, το λαθραναγνώστη για την τεχνική βοήθεια και το σκανάρισμα των επίμαχων σελίδων.

Παρά την ένταση και έκταση του αντικομμουνισμού, παρά την πληθώρα των κατασταλτικών μεθόδων που επιστρατεύθηκαν από τις Αρχές, (τοπικές, περιφερειακές και εθνικές) η ανοδική πορεία του Κόμματος δεν κατέστη εφικτό να ανακοπεί. Τουναντίον, καθώς πλησίαζαν οι τοπικές εκλογές του 1934, το ενδεχόμενο μιας κομμουνιστικής πλειοψηφίας φάνταζε όλο και πιο αναπόφευκτο.

Οι προεκλογικές περίοδοι στην Καβάλα δε διέφεραν και πολύ από την υπόλοιπη χώρα, συνοδευόμενες δίχως εξαίρεση από παρενοχλήσεις υποψηφίων, διώξεις μελών, οπαδών και φίλων του Κόμματος, κατασχέσεις προεκλογικού υλικού, απαγορεύσεις συγκεντρώσεων, κοκ. Έτσι, παρότι το ΚΚΕ δεν ήταν (επισήμως τουλάχιστον) παράνομο, οι μετέχοντες στην προεκλογική του προσπάθεια συλλαμβάνονταν ακόμα και μέσα από το εκλογικό του κέντρο. Βάσει του Ιδιώνυμου καθίσταντο έκνομοι «διότι κατείχον κομμουνιστικάς προκηρύξεις»!

Οι δημοτικές εκλογές του 1934 υπήρξαν οι πιο πολωμένες στη μεσοπολεμική ιστορία της πόλης. Όντας αντιμέτωπα με το ενδεχόμενο εκλογής κομμουνιστή δημάρχου, τα δύο μεγάλα αστικά κόμματα των Φιλελευθέρων και των Λαϊκών αποφάσισαν να ενώσουν τις δυνάμεις τους πίσω από έναν κοινό υποψήφιο. (...) Τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων γέμισαν με τίτλους όπως «Προτιμήσατε μεταξύ αστισμού και κομμουνισμού»! Από την άλλη μεριά ο Ριζοσπάστης πρόβαλλε την αντιπαράθεση των δύο εκλογικών μπλοκ ως μια αναγωγή της ταξικής πάλης στο επίπεδο των τοπικών εκλογών. Ως μια μάχη, όπου αντιμέτωποι βρίσκονταν οι εκπρόσωποι της εργατικής τάξης με τους εκπροσώπους της αστικής. Η ταξική αυτή διαφοροποίηση αποτυπωνόταν και στην κοινωνική σύνθεση των συνδυασμών των δύο αντίπαλων παρατάξεων. Ακολούθως, ο «συνδυασμός των εθνικών μας κομμάτων» περιελάμβανε 28 άτομα, εκ των οποίων οι τέσσερις ήταν καπνέμποροι, τέσσερις δραστηριοποιούνταν στον χώρο του εμπορίου, δύο ήταν κτηματίες, ενώ οι υπόλοιποι ασκούσαν διάφορα «ευυπόληπτα» επαγγέλματα (δικηγόροι, γιατροί, κλπ). Κανείς απολύτως δεν προερχόταν από τα φτωχά λαϊκά στρώματα. Κανείς δεν ήταν απλός εργάτης ή αγρότης. Σε αντίθεση, ο εκλογικός συνδυασμός του Ενιαίου Μετώπου (ΚΚΕ) αποτελούνταν στην πλειοψηφία του από καπνεργάτες, τρεις εκ των οποίων μάλιστα ήταν εξόριστοι λόγω της συνδικαλιστικής τους δράσης.

Το εκλογικό αποτέλεσμα ήταν ένας θρίαμβος για το Κομμουνιστικό Κόμμα το οποίο έλαβε πάνω από το 50% των ψήφων: το υψηλότερο ποσοστό του στην πόλη ως τότε. Συγκεκριμένα, στις δημοτικές εκλογές του Φλεβάρη του 1934 έλαβαν: Ο υποψήφιος δήμαρχος του ενιαίου συνδυασμού Φιλελευθέρων και Λαϊκών, Κ. Τερμεντζής, 2.110 ψήφους ή 28,14%. Ο φερόμενος ως «ανεξάρτητος» υποψήφιος προερχόμενος από το Κόμμα των Φιλελευθέρων, Α. Νικολαΐδης, 1.609 ή 21,45%. Ενώ ο υποψήφιος του Ενιαίου Μετώπου, Μ. Παρτσαλίδης, 3.781 ψήφους ή 50,41%.

(...) Η πρώτη συνεδρίαση του «κόκκινου» Δημοτικού Συμβουλίου πραγματοποιήθηκε ανοικτών των θυρών, με τους εργάτες να κατακλύζουν κυριολεκτικά την αίθουσα. Οι αλλαγές στον χαρακτήρα και τη νοοτροπία της νεοεκλεγείσας Αρχής καταγράφηκαν από τον ανταποκριτή του Ταχυδρόμου, ο οποίος δεν παρέλειψε να επισημάνει πως ακόμα και οι σύμβουλοι της μειοψηφίας «διεπίστωσαν ότι μαζί με τα πρόσωπα άλλαξαν και οι μέθοδοι της διοικήσεως... Πότε αφίχθησαν οι σύμβουλοι της πλειοψηφίας δεν ηδυνήθημεν να το εξακριβώσωμεν. Λόγω της εργατικής των εμφανίσεως δεν εγένετο αισθητή η εμφάνισίς των. Και μόνο όταν κατέλαβον με την έναρξη της συνεδριάσεως τας θέσεις των, προέβημεν εις την... αναγνώρισίν των!»

Πρώτο θέμα στην ατζέντα: η χορήγηση στους άνεργους επιδόματος ύψους 200.000 δραχμών. Οι αντιδράσεις της «αστικής» αντιπολίτευσης, αν και μετρημένες, δεν επέτρεψαν την υπερψήφιση του μέτρου. Και αυτό γιατί η «κόκκινη» πλειοψηφία βρισκόταν ουσιαστικά στη μειοψηφία: 2 από τους νεοεκλεγέντες κομμουνιστές δημοτικούς συμβούλους δε μετείχαν στην ψηφοφορία γιατί ήταν εξόριστοι. Τελικά –και υπό την πίεση των εργαζομένων που παρευρίσκονταν στην αίθουσα- οι σύμβουλοι της «μειοψηφίας» αναγκάστηκαν να υποχωρήσουν, συμφωνώντας στην χορήγηση τουλάχιστον του ποσού των 150.000 δραχμών. Η κατάκτηση αυτή υπέρ των εργαζομένων και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων, τα οποία δοκιμάζονταν έντονα από την ανεργία και την ανέχεια, δεν ήταν η μόνη που πέτυχε η «κόκκινη» δημαρχία στη σύντομη διάρκεια της θητείας της. Ανάμεσα στα μέτρα που ελήφθησαν σχεδόν από την επομένη της ανάληψης των καθηκόντων της περιλαμβάνονταν: δωρεάν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη (που ως τότε χορηγούνταν επί πληρωμή), αγορά φαρμάκων με έξοδα της Τοπικής Αυτοδιοίκησης για τους μη έχοντες, άμεση καταγραφή των απόρων της πόλης ώστε να τους δοθεί ειδικό επίδομα κ.ά.

(...) Στο σύντομο χρονικό διάστημα που μεσολάβησε από την εκλογή του «κόκκινου» Δημοτικού Συμβουλίου μέχρι και την ουσιαστική παύση του, έγιναν διάφορες ενέργειες για την υπονόμευσή του: Οι κομμουνιστές δημοτικοί σύμβουλοι παρενοχλούνταν συνεχώς από τις Αρχές, διώκονταν, συλλαμβάνονταν ή απολύονταν από τις δουλειές τους.

Δύο μήνες μετά από τις δημοτικές εκλογές, ο δήμαρχος και το σύνολο της «πλειοψηφούσας» παράταξης βρέθηκαν ενώπιον της δικαιοσύνης διωκόμενοι με το Ιδιώνυμο! Η κατηγορία που τους απαγγέλθηκε ήταν ότι «συνέταξαν και διένειμαν κατά χιλιάδας ανά διαφόρους συνοικίας της πόλεως προκηρύξεις εντύπους αυτόχρημα επαναστατικάς, κατά του κοινωνικού καθεστώτος, περιεχομένου, κλπ.» Ως μάρτυρες κατηγορίας στη δίκη εκλήθησαν να καταθέσουν οι: Ι. Καλλέργης (Επιτελάρχης του Δ’ Σώματος Στρατού), Στ. Μπριλλάκης (Διοικητής της Χωροφυλακής), Γ. Δούλος (Αντισυνταγματάρχης Μηχανικού), Ε. Αλεξάκης (Ανθυπασπιστής του Τμήματος Ασφάλειας), τρεις άλλοι από την αστυνομία και το στρατό, καθώς και δύο συνδικαλιστές της «συντηρητικής παράταξης». Της υπεράσπισης ηγήθηκε για ακόμη μία φορά το ηγετικό στέλεχος του ΚΚΕ Μ. Πορφυρογένης. Παράλληλα με τη δίκη διεξάγονταν μαζικές εκδηλώσεις αλληλεγγύης υπέρ των κατηγορουμένων σε όλη την πόλη. Σύσσωμη η εργατική τάξη της Καβάλας, οι καπνεργάτες, οι υποδηματεργάτες, οι οικοδόμοι, οι ραπτεργάτες, κ.ά. κατέβηκαν σε απεργία διαμαρτυρίας.

Ο «κόκκινος» δήμαρχος μετέτρεψε το εδώλιο του κατηγορούμενου σε βήμα καταγγελίας. Ξεκινώντας την αγόρευσή του υπογράμμισε μεταξύ άλλων: «Η δίκη η σημερινή έχει εξαιρετικήν σημασίαν, όπως εξαιρετικήν σημασίαν έχει δια την ιστορίαν του Κομμουνιστικού Κόμματος η δια πρώτην φορά εκλογή κομμουνιστού δημάρχου εις την Ελλάδα». Ο πρόεδρος του δικαστηρίου τον διέκοψε αμέσως, ισχυριζόμενος πως «το δικαστήριο δε δικάζει κόμματα, ούτε προγράμματα, μόνον εγκλήματα και εγκληματίες. Η δήλωσις συνεπώς αν είσθε κομμουνιστής ή όχι ουδεμίαν επιρροήν επί της αποφάσεως του δικαστηρίου δύναται να έχει»!

Παρά την οφθαλμοφανή υποκρισία της έδρας, ο Μ. Παρτσαλίδης συνέχισε απτόητος: «Το Κομμουνιστικό Κόμμα κατεβαίνει στις δημοτικές εκλογές για να καταλάβει τους δήμους και τις κοινότητες και αποδείξει έμπρακτα ότι αγωνίζεται για τα συμφέροντα όλων των καταπιεζομένων. Εδώ στην Καβάλα η νίκη του Κομμουνιστικού Κόμματος ήτο βέβαιη. Ξέραμε πως η κεφαλαιοκρατία με όλα τα μέσα που διαθέτει πήγαινε να αποτρέψει την επιτυχία μας. Μα αυτό δεν το κατόρθωσε και για αυτό φρόντιζε να βρει τρόπο να μη μας παραδώσει δημαρχία. Εδώ όλα τα αστικά κόμματα, παρά τις διαφορές τους, ενώθηκαν μα δεν πέτυχαν να αποτρέψουν την καταστροφήν της πόλεως, όπως έλεγαν. Ημείς, το Ενιαίο Μέτωπο Εργατών-Αγροτών, ξέραμε πως η κεφαλαιοκρατία θα μετήρχετο όλα τα μέσα για να αποτρέψει την επιτυχία μας... Παρόλα ταύτα, μας έστειλαν οι εργάτες στη δημαρχία, την οποία χρησιμοποιήσαμε και θα χρησιμοποιήσουμε για τα συμφέροντα των εργαζομένων».

Το κατηγορητήριο κατά του δημάρχου κατέρρευσε και ο Μ. Παρτσαλίδης κρίθηκε αθώος. Ωστόσο, άλλα 5 μέλη του Δημοτικού Συμβουλίου καταδικάστηκαν με το Ιδιώνυμο, περιορίζοντας ακόμη περισσότερο την ήδη μειωμένη παρουσία των κομμουνιστών σε αυτό. Αλλά ούτε και ο «κόκκινος» δήμαρχος θα διαφύγει τελικά της καταδιωκτικής μανίας των Αρχών. Στις 14.7.1934 γνωστοποιήθηκε η δίμηνη (προσωρινή) του παύση έπειτα από νομαρχιακή απόφαση, το περιεχόμενο της οποίας δεν ανακοινώθηκε με το αιτιολογικό ότι ήταν «εκ φύσεως εμπιστευτική». Δώδεκα ημέρες μετά, παύτηκε και ο κομμουνιστής δήμαρχος Σερρών.

Ο απολογισμός της τρίμηνης δημαρχίας, παρά τα όποια εμπόδια και τις δυσκολίες, υπήρξε πραγματικά πλούσιος. Πραγματοποιήθηκαν κατασκευές δρόμων και υπονόμων στις εργατικές συνοικίες, αυξήθηκαν τα μεροκάματα σε οικοδόμους και τεχνίτες, υπερδιπλασιάστηκε ο αριθμός των παιδιών στα οποία χορηγούνταν μαθητικά συσσίτια (με χρηματικούς πόρους που προήλθαν από ανάλογες περικοπές στους μισθούς του δημάρχου και του Δημοτικού Συμβουλίου), οργανώθηκαν παιδικές εξοχές, δόθηκαν μισθοί στους μαθητευόμενους εργάτες που μέχρι τότε εργάζονταν αμισθί, αναβαθμίστηκε σημαντικά ο ρόλος των συνοικιακών συλλόγων ως μαζικών φορέων μέσα από τους οποίους οι απλοί πολίτες αποκτούσαν λόγο στα κοινά της πόλης, κ.ά.

Με τη λήξη της δίμηνης προσωρινής του παύσης, κατά την οποία επικεφαλής του δήμου ορίστηκε κάποιος από την τεχνητά διαμορφωμένη «πλειοψηφία», ο Μ. Παρτσαλίδης ανέλαβε και πάλι χρέη δημάρχου στις 16 Αυγούστου. Δύο βδομάδες αργότερα (1^η του Σεπτέμβρη) αποφασίστηκε η εκτόπισή του. Χιλιάδες εργάτες κινητοποιήθηκαν άμεσα σε μια χαρακτηριζόμενη από τον Ταχυδρόμο ως «καθαρώς πολιτική απεργία» διαμαρτυρίας. Στις 5 του Σεπτέμβρη κηρύχθηκε γενική απεργία στην Καβάλα με συμμετοχή που άγγιξε το 100%. Οι Αρχές, αντιμέτωπες με τη λαϊκή οργή, ανέστειλαν αυθημερόν την απόφαση της εκτόπισής του. Ο «κόκκινος» δήμαρχος θα εξοριστεί τελικά στη Γαύδο στις 9.9.1934 με συνοπτικές διαδικασίες και χωρίς να κοινοποιηθεί η σχετική απόφαση, ώστε να αποτραπούν παρόμοιες μαζικές εκδηλώσεις και κινητοποιήσεις.

Το Κομμουνιστικό Κόμμα είχε βεβαίως γνώση των περιορισμών που αναπόφευκτα προέκυπταν για μια εκλεγμένη κομμουνιστική Αρχή σε συνθήκες κυριαρχίας της αστικής τάξης σε εθνικό επίπεδο. Σε σχετική του προκήρυξη για τις τοπικές εκλογές το Ενιαίο Μέτωπο ξεκαθάριζε πως «...μέσα στο σημερινό αστικό κράτος δεν πρέπει να γελιόμαστε ότι είναι δυνατό να υπάρξει καμία δημοτική εξουσία στα χέρια των κομμουνιστών, τη στιγμή κατά την οποία βρίσκεται κάτω από το πέλμα του κρατικού μηχανισμού. Η δημοτική αρχή είναι όργανο για την πραγματοποίηση της πολιτικής της μπουρζουαζίας... Η πραγματοποίησις του προγράμματός μας προβλέπει ένα διαρκή αγώνα, μια μαζική πίεση μέσα και έξω από το Δήμο. Η αναπόφευκτη σύγκρουση με τον κρατικό μηχανισμό δε θα μας εμποδίσει καθόλου να χρησιμοποιήσουμε το Δήμο για την εξυπηρέτηση των φτωχών εργαζομένων με οποιουσδήποτε τρόπους, σε οποιεσδήποτε περιστάσεις».

Αξίζει να σημειωθεί για την ιστορία πως τέσσερις από τους «κόκκινους» δημοτικούς συμβούλους, που καταδικάστηκαν με το Ιδιώνυμο τον Απρίλη του 1934, παραδόθηκαν εν συνεχεία από τις ελληνικές Αρχές στις φασιστικές δυνάμεις κατοχής (μαζί με τους υπόλοιπους πολιτικούς κρατουμένους). Εξ αυτών, ο Γιάννης Ευθυμιάδης εκτελέστηκε με άλλους 105 αγωνιστές στο Κούρνοβο (6.6.1943), ενώ οι Δημοσθένης Μακέδος και Νίκος Νεγρεπόντης βρέθηκαν ανάμεσα στους 200 κομμουνιστές εκτελεσθέντες της Καισαριανής (1.5.1944).

ΟΥΚΡΑΝΙΑ Κλιμάκωση βομβαρδισμών και διαρκές παζάρι συμφερόντων

ΟΥΚΡΑΝΙΑ

Κλιμάκωση βομβαρδισμών και διαρκές παζάρι συμφερόντων

Σωστικά συνεργεία μεταφέρουν σκοτωμένους από τους πρόσφατους βομβαρδισμούς του στρατού στο Ντονέτσκ

Κλιμακώνονται καθημερινά οι μάχες στα ανατολικά της Ουκρανίας, που τυπικά εξακολουθεί να ισχύει η εκεχειρία που υπογράφτηκε στις 5 Σεπτέμβρη και συμπληρώθηκε στις 19 Σεπτέμβρη στο Μίνσκ της Λευκορωσίας, ανάμεσα στην κυβέρνηση του Κιέβου και τους πολιτοφύλακες των επαρχιών του Ντονέτσκ και Λουγκάνσκ, που έχουν αυτοανακηρυχτεί «Λαϊκές Δημοκρατίες», επιβεβαιώνοντας καθημερινά πόσο εύθραυστος είναι αυτός ο συμβιβασμός. Ταυτόχρονα, αποδεικνύεται ότι η ενδοαστική και ενδοϊμπεριαλιστική αντιπαράθεση δεν πρόκειται να ξεπεραστεί, καθώς πρόκειται για σύγκρουση μονοπωλιακών ομίλων για μερίδια αγοράς, ενεργειακών πηγών και δρόμων μεταφοράς τους και σφαιρών επιρροής, με τον ουκρανικό λαό να έχει βρεθεί στο επίκεντρο αυτής της διαπάλης που πληρώνει και με το αίμα του, ενώ βρίσκεται εγκλωβισμένος στα συμφέροντα τμημάτων της πλουτοκρατίας που επιλέγουν διαφορετικές ιμπεριαλιστικές συμμαχίες, είτε με ΗΠΑ και ΕΕ είτε με την καπιταλιστική Ρωσία.

Βομβαρδισμοί κατοικημένων περιοχών

Στη διάρκεια της βδομάδας είχαμε την αντιπαράθεση στη ΓΣ του ΟΗΕ, τη ρητή απόφαση της κυβέρνησης του Κιέβου να ενισχύσει τη μαχητικότητα του ουκρανικού στρατού, όπως, επίσης, και τη διαβεβαίωση του υπουργού Εσωτερικών, Αρσεν Αβάκοφ, ότι προχωράνε οι σχεδιασμοί για την κατασκευή τείχους στα ουκρανο - ρωσικά σύνορα, στα πρότυπα του τείχους ΗΠΑ - Μεξικού, διαβεβαίωση που συνδυάστηκε και με τη διαπίστωση ότι η Ουκρανία δεν ελέγχει 200 χιλιόμετρα συνόρων, ενώ και άλλα 1.500 χιλιόμετρα χρειάζονται καλύτερη επιτήρηση, επίσης, ο Πρόεδρος της χώρας απέλυσε τον επικεφαλής της υπηρεσίας συνόρων «στο πλαίσιο της αναδιοργάνωσης του τομέα», όπως είπε. Την Τετάρτη και την Πέμπτη, όμως, είχαμε και κλιμάκωση των βομβαρδισμών κατοικημένων περιοχών του Ντονέτσκ, ενός σχολείου την πρώτη μέρα των μαθημάτων, μιας στάσης λεωφορείου και ενός εμπορικού κέντρου, όπου βρίσκονταν τα γραφεία του Διεθνούς Ερυθρού Σταυρού. Αποτέλεσμα, 11 σκοτωμένοι άμαχοι, 40 τραυματίες στο σχολείο και τη στάση και ο νεκρός εργαζόμενος του Ερυθρού Σταυρού, Λωράν Ντουπεσκιέ. Ολοι αυτοί οι στόχοι βομβαρδίστηκαν, όπως λένε αυτόπτες μάρτυρες στις περιοχές που ελέγχουν οι πολιτοφυλακές των ρωσόφωνων, από θέσεις του ουκρανικού στρατού στο αεροδρόμιο του Ντονέτσκ. Ωστόσο, η κυβέρνηση εμφανίζει αυτούς τους βομβαρδισμούς ως ενέργειες των πολιτοφυλάκων για να απαξιώσουν τον ουκρανικό στρατό, δηλαδή λέει ότι είναι μια στημένη προβοκάτσια. Οι μάχες, επίσης, είναι όλο και πιο διευρυμένες γύρω από το αεροδρόμιο του Ντονέτσκ, που πολιορκείται από τους πολιτοφύλακες και σε ένα μέρος του έχει ταμπουρωθεί μια μονάδα του ουκρανικού στρατού (πληροφορίες αναφέρουν και ενεργή συμμετοχή ομάδων της λεγόμενης Εθνικής Φρουράς που πρωταγωνιστούν οι φασίστες του «Δεξιού Τομέα»).

Οξυνση και της ενδοαστικής σύγκρουσης

Το σίγουρο πάντως είναι ότι η κατάσταση στην Ουκρανία είναι και πάλι σαν ένα καζάνι που βράζει λίγο πριν εκραγεί. Ειδικά σε μια περίοδο που οξύνονται τα οικονομικά προβλήματα, ενώ προετοιμάζονται από την κυβέρνηση του Κιέβου πρόωρες βουλευτικές εκλογές στις 26 Οκτώβρη, οι οποίες δηλώνεται ότι θα γίνουν και στις ανατολικές περιοχές, σε αυτές τουλάχιστον που ελέγχουν οι ουκρανικές δυνάμεις. Τις εκλογές αυτές δεν αναγνωρίζουν οι πολιτοφυλακές, που έχουν δηλώσει ότι θα προχωρήσουν σε δικές τους προεδρικές, βουλευτικές και τοπικές εκλογές στις 2 Νοέμβρη, οι οποίοι αγνόησαν την πρόταση της κυβέρνησης για τη διεξαγωγή μόνο τοπικών εκλογών στις 7 Δεκέμβρη και επιμένουν στο στόχο της ανεξαρτητοποίησης των αυτοαποκαλούμενων «Λαϊκών Δημοκρατιών» του Ντονέτσκ και του Λουγκάνσκ ή της «Νέας Ρωσίας», όπως επίσης λέγονται οι 2 περιοχές από τους ηγέτες τους. Οι αστοί αυτοί πολιτικοί, με διάφορες διαδρομές, έχουν για σύμβολό τους το δικέφαλο τσαρικό αετό, δηλώνουν ξεκάθαρα ότι δε θέλουν να πειράξουν την ατομική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής, δηλαδή διαβεβαιώνουν ότι θα υπηρετήσουν τον καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης. Αρα είναι ξεκάθαρο ότι ο όρος «Λαϊκές Δημοκρατίες» δεν έχει καμία απολύτως σχέση με το σοσιαλισμό.
Βεβαίως, το ζήτημα των εκλογών διαμορφώνει και νέα αστικά στρατόπεδα, όπως το λεγόμενο Κόμμα Λαϊκού Μετώπου, που ίδρυσαν οι Αρσένι Γιατσενιούκ και Ολεξάντερ Τουρτσίνοφ, που αποχώρησαν από το κόμμα «Πατρίδα» της Γιούλα Τιμοσένκο, που θα κατέβει ανεξάρτητα. Πάντως και το νέο αστικό κόμμα και η «Πατρίδα» εμφανίζονται να θέλουν πιο αποφασιστικά βήματα για την εξόντωση των πολιτοφυλακών και πιέζουν τον Πρόεδρο, Πέτρο Ποροσένκο, που θεωρούν υπέρμετρα διαλλακτικό. Ο Ποροσένκο κατεβαίνει με δικό του κόμμα, το «Μπλοκ Ποροσένκο», όπου φαίνεται να συμμετέχει και η Ουκρανική Δημοκρατική Συμμαχία για τη Μεταρρύθμιση (UDAR), που είχε επικεφαλής τον Βιτάλι Κλίτσο, ο οποίος στη συνέχεια έγινε δήμαρχος στο Κίεβο. Συμμετέχουν, επίσης, σειρά εθνικιστικών κομμάτων και ο φασιστικός «Δεξιός Τομέας». Ετσι και το σκηνικό που θα διαμορφωθεί μετά τις εκλογές αφήνει όλα τα ενδεχόμενα ανοιχτά.
Στοιχείο, επίσης, της κλιμάκωσης της αντιπαράθεσης, που δείχνει και τον αντιδραστικό αντικομμουνιστικό χαρακτήρα της σημερινής εξουσίας στην Ουκρανία, είναι η καταστροφή, με τη στήριξη της κυβέρνησης και των μηχανισμών της, του αγάλματος του Λένιν την προηγούμενη Κυριακή στο Χάρκοβο. Εκεί έδρασαν οι οπαδοί του κυβερνητικού εταίρου του εθνικιστικού «Σβόμποντα» και οι φασίστες του «Δεξιού Τομέα», με τη στήριξη του υπουργείου Εσωτερικών και του, διορισμένου από την κυβέρνηση, κυβερνήτη της περιοχής.

Η Ρωσία ερευνά για «γενοκτονία του ρωσόφωνου πληθυσμού»

Σε μια παράλληλη εξέλιξη, η Ρωσία ανακοίνωσε μέσα στη βδομάδα τα πρώτα πορίσματα της δικαστικής έρευνας που έχει ξεκινήσει για «γενοκτονία του ρωσόφωνου πληθυσμού» στην Ανατολική Ουκρανία. Σύμφωνα με αυτά, η χρήση βαρέων όπλων του ουκρανικού στρατού για πάνω από ένα 5μηνο προκάλεσε το θάνατο τουλάχιστον 2.500 ανθρώπων. Ο Βλαντίμιρ Μαρκίν, εκπρόσωπος της Ερευνητικής Επιτροπής, είπε ότι έχουν γίνει περισσότερες από 60.000 συνεντεύξεις και έχουν χαρακτηριστεί ως θύματα 12.000, ενώ πάνω από 2.500 άμαχοι υπολογίζεται ότι έχουν σκοτωθεί. Επίσης, έδωσε στοιχεία για ομαδικούς τάφους που βρέθηκαν στα περίχωρα του Ντονέτσκ, που, σύμφωνα με μαρτυρίες ανθρώπων που διασώθηκαν από τις ομαδικές σφαγές σε χωριά της περιοχής, υπεύθυνοι για τα εγκλήματα είναι η λεγόμενη Εθνική Φρουρά και τα τάγματα θανάτου του φασιστικού «Δεξιού Τομέα», ενώ έχουν απαγγελθεί και κατηγορίες σε συγκεκριμένους επικεφαλής.

Παζάρι στην Ενέργεια και διατήρηση των κυρώσεων κατά της Ρωσίας

Την Πέμπτη έγινε γνωστό ότι αναβλήθηκε η τριμερής συνάντηση μεταξύ της Ρωσίας, της Ουκρανίας και της Ευρωπαϊκής Ενωσης για το ζήτημα της Ενέργειας, της παροχής φυσικού αερίου. Ο Ουκρανός υπουργός Ενέργειας, Γιούρι Προντάν, θα συναντιόταν την Παρασκευή με τον Ευρωπαίο επίτροπο Ενέργειας, Γκίντερ Ετινγκερ, για να προετοιμάσει την επόμενη τριμερή συνάντηση με τη Ρωσία. Η Ουκρανία δεν είναι ακόμη έτοιμη να συμφωνήσει στην πρόταση που συζητήθηκε στη διάρκεια της προηγούμενης συνάντησης στις 26 Σεπτεμβρίου στο Βερολίνο. Επίσης, πηγές από το περιβάλλον του Ετινγκέρ έλεγαν ότι «στόχος της επόμενης τριμερούς συνάντησης είναι να καταλήξουμε σε μια συμφωνία, όχι να διαπραγματευτούμε». Βάσει της πρότασης που υποβλήθηκε στις 26 Σεπτεμβρίου, το Κίεβο θα πρέπει να πληρώσει 3,1 δισεκατομμύρια δολάρια στην «Gazprom», ένα μέρος των οφειλομένων του δηλαδή, από τα οποία τα 2 δισεκατομμύρια ως το τέλος Οκτωβρίου. Από την πλευρά της, η «Gazprom» δεσμεύεται να ξεκινήσει και πάλι τις παραδόσεις φυσικού αερίου στην Ουκρανία, με κατώτατη παράδοση τα 5 δισεκατομμύρια κυβικά μέτρα και τιμή 385 δολάρια ανά χίλια κυβικά μέτρα. «Το σχέδιο αυτό αναμένεται να επιτρέψει στην Ουκρανία και σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες, που εξαρτώνται από τη διέλευση (αερίου) από την Ουκρανία, να μην αντιμετωπίσουν ελλείψεις στη διάρκεια των έξι επόμενων μηνών», σύμφωνα με τον Ετινγκερ, ο οποίος ελπίζει να υπάρξει τελική συμφωνία πριν τη λήξη της θητείας του, την 1η Νοεμβρίου. Ο υπουργός Ενέργειας της Ουκρανίας, αργά την Παρασκευή, δήλωνε ότι η τριμερής συνάντηση θα γίνει την ερχόμενη Τρίτη, όπου θα επιδιωχθεί να γίνουν αμοιβαίες υποχωρήσεις από τις αρχικές θέσεις. Φυσικά όλα αυτά θα πάνε παράλληλα με την κατάσταση στο έδαφος της Ουκρανίας.
Σε ό,τι αφορά τις επιβαλλόμενες κυρώσεις κατά της Ρωσίας, από την ΕΕ, τις ΗΠΑ και την Ιαπωνία, αυτές παραμένουν σε ισχύ, ωστόσο είναι χαρακτηριστικές δηλώσεις, τόσο Γερμανών όσο και Αμερικάνων, αξιωματούχων ότι, αν τηρηθεί το ειρηνευτικό σχέδιο στην Ανατολική Ουκρανία, μπορεί να εξεταστεί το ενδεχόμενο της άρσης μερικών από αυτές. Το γεγονός αυτό δείχνει ότι η αντιπαράθεση πάει μαζί με την προσπάθεια συμβιβασμού, καθώς, όντας στο έδαφος του καπιταλισμού, η διασύνδεση των συμφερόντων των μονοπωλιακών ομίλων είναι μεγάλη.

Δ.Κ

Σχεδόν στασιμότητα στην ανάπτυξη της Γερμανίας;

Σχεδόν στασιμότητα στην ανάπτυξη της Γερμανίας;

Από απεργιακή κινητοποίηση της Λουφτχάνσα

Στο δεύτερο τρίμηνο του 2014 το ΑΕΠ της Γερμανίας μειώθηκε κατά 0,2%, ενώ η βιομηχανική παραγωγή την ίδια περίοδο μειώθηκε κατά 1%. Οι υποστηρικτές της πολιτικής της γερμανικής κυβέρνησης μιλούν για προσωρινά φαινόμενα, προβάλλοντας την άποψη ότι η γερμανική οικονομία είναι παραπάνω από υγιής: Το ΑΕΠ εκτιμάται ότι θα αυξηθεί κατά σχεδόν 2% φέτος, η ανεργία κυμαίνεται οριακά πάνω από το 5%, τα δημόσια οικονομικά της θα είναι φέτος ισοσκελισμένα.
Βεβαίως για στασιμότητα κάνει λόγο και η έκθεση της Γερμανικής Κεντρικής Τράπεζας (Bundesbank), εκτιμώντας ότι «η βιομηχανική δραστηριότητα μείωσε ταχύτητα». Αναφερόμενη στις αιτίες, λέει τα εξής: «Εκτός των συνθηκών που επηρεάζουν την οικονομία αυτήν την περίοδο, καθοριστικό ρόλο έχουν διαδραματίσει, κατά πάσα πιθανότητα, οι γεωπολιτικές εντάσεις». Που πράγματι επιδρούν, αλλά το σε ποιο βαθμό είναι ένα ερώτημα. Η εκτίμηση της τράπεζας βεβαίως είναι ότι υπάρχει στασιμότητα συνολικά στη γερμανική οικονομία το β' τρίμηνο του 2014. Επίσης, σύμφωνα με τη Γιούροστατ, στη Γερμανία η ανάπτυξη στο α' τρίμηνο του 2014 ήταν 2,3%. Ετσι, από το α' στο β' τρίμηνο έχουμε πισωγύρισμα στην οικονομία.
Η Κομισιόν, σύμφωνα με τις προβλέψεις της για την οικονομία της ΕΕ και της Ευρωζώνης στο 2014, εκτιμούσε ότι η ανάπτυξη της οικονομίας της Γερμανίας θα ανερχόταν στο 1,7% του ΑΕΠ, για το 2014. Τώρα ο ΟΟΣΑ μιλά για ρυθμό ανάπτυξης 1,5% του ΑΕΠ και το 2014 και το 2015.

Οι συνέπειες στους εργαζόμενους

Υπάρχουν επίσης εκτιμήσεις που βλέπουν πίσω από τα στοιχεία αυτά ένα βαθύτερο πρόβλημα για την καπιταλιστική οικονομία της Γερμανίας. Ο Βρετανός οικονομολόγος Φιλίπ Λεγκρέν εκτιμά ότι η γερμανική οικονομία χαρακτηρίζεται από «στάσιμους μισθούς, διαλυμένες τράπεζες, ανεπαρκείς επενδύσεις, επιβράδυνση του ρυθμού αύξησης της παραγωγικότητας, θλιβερά δημογραφικά στοιχεία και αναιμική ανάπτυξη».
Ως προς τα δημογραφικά στοιχεία, το Μάη του 2014, το Ομοσπονδιακό Γραφείο Στατιστικής ανακοίνωσε ότι, σύμφωνα με την απογραφή του 2011, την πρώτη στην ενιαία Γερμανία, ο πληθυσμός της χώρας ήταν 80,2 εκατ. άτομα, 1,5 εκατ. λιγότερα από τις έως τότε εκτιμήσεις. Οι ειδικοί εκτιμούν πιθανή παραπέρα μείωση του πληθυσμού στα 66 εκατ. ως το 2060. Με 1,38 γεννήσεις ανά γυναίκα, η Γερμανία έχει το έβδομο χαμηλότερο ποσοστό γεννητικότητας στην ΕΕ. Μεταξύ του 2002 και του 2012, σημείωσε την τρίτη μεγαλύτερη ποσοστιαία αύξηση του πληθυσμού ηλικίας άνω των 65 ετών στην Ευρώπη, διπλάσια του ευρωπαϊκού μέσου όρου.
Εκτιμάται ακόμη ότι εμπόδια στην ανάπτυξη της γερμανικής οικονομίας βάζει η μισθολογική στασιμότητα, που περιορίζει τη γερμανική ζήτηση. Ο Φιλίπ Λεγκρέν εκτιμά ότι οι πραγματικές αποδοχές των Γερμανών μισθωτών είναι χαμηλότερες σήμερα απ' ό,τι ήταν το 1999, χρονιά που μετά από συμφωνία κυβέρνησης, εργοδοτών και συνδικάτων ουσιαστικά «πάγωσαν» οι μισθοί στη χώρα. Βεβαίως, Βρετανός είναι αυτός που κάνει αυτές τις εκτιμήσεις, τις μεγάλες αντιθέσεις ανάμεσα στη Βρετανία και τη Γερμανία εκφράζει. Και ίσως να είναι κι έτσι.
Ηρθε όμως μια ημερίδα με θέμα «Επιπτώσεις της κρίσης στην Ελλάδα και στη Γερμανία», που διοργάνωσε στο Βερολίνο το γερμανικό υπουργείο Εκπαίδευσης και Ερευνας, μερικά στοιχεία της οποίας επιβεβαιώνουν την κατάσταση. Εγραψε το «Βήμα», 28/9/2014, ότι: «Στη Γερμανία η διανομή των κερδών ήταν κάθε άλλο παρά δίκαιη. Τη μερίδα του λέοντος την πήραν οι τραπεζίτες και οι βιομήχανοι, καθώς και το γερμανικό κράτος - εκατομμύρια Γερμανών, αντίθετα, βγήκαν χαμένοι λόγω της υποβάθμισής τους στο χαμηλόμισθο τομέα εργασίας. Με αποτέλεσμα, όπως είπε ο κοινωνιολόγος Ντιρκ Τέντσλερ, να αυξηθεί δραματικά ο αριθμός των φτωχών (1 εκατομμύριο από αυτούς σιτίζεται καθημερινά σε «κουζίνες» φιλανθρωπικών οργανώσεων), καθώς και των λεγόμενων «ανασφαλών» - όσων δηλαδή έχουν ένα μίνιμουμ εισοδήματος, αλλά είναι αποκλεισμένοι από την κουλτούρα και τις επαγγελματικές ευκαιρίες». Να θυμίσουμε ότι την καπιταλιστική οικονομία της Γερμανίας την χτύπησε λιγότερο και για μικρότερη χρονική διάρκεια η κρίση. Πέρασε σε ρυθμούς ανάκαμψης. Αλλά η φτώχεια αυξάνεται, το εργατικό εισόδημα μειώνεται. Και δείχνει ότι αναδιανομή εισοδήματος σε όφελος των εργαζομένων δεν υπάρχει.

Καλλιέργεια προσδοκιών χωρίς αντίκρισμα

Στη Γερμανία εκτιμούν ότι οι μισθοί στους οποίους συναίνεσαν οι Χριστιανοδημοκράτες της Αγκελα Μέρκελ στο πλαίσιο του νέου Μεγάλου Συνασπισμού με το SPD, δηλαδή η νομοθέτηση για πρώτη φορά στη Γερμανία κατώτατου μισθού στα 8,50 ευρώ την ώρα, που θα ισχύσει από 1.1.2015, είναι μεγαλύτεροι από τους αντίστοιχους στις ΗΠΑ και τη Βρετανία. Και ότι αυτό θα δώσει ώθηση στην καπιταλιστική ανάπτυξη.
Επίσης στα τέλη Ιούλη, ο Γενς Βάιντμαν, πρόεδρος της Bundesbank, ο οποίος είχε εναντιωθεί στη θέσπιση κατώτατου μισθού, εξέφρασε τη συμφωνία του με τις αυξήσεις μισθών που έχουν αρχίσει να προκύπτουν από τις διαπραγματεύσεις εργοδοτών και συνδικάτων και κυμαίνονται στο 3%. Οπως δήλωσε στην εφημερίδα «Frankfurter Allgemeine Zeitung»: «Βρισκόμαστε κοντά στην πλήρη απασχόληση σε μία σειρά κλάδων και περιφερειών και βλέπουμε ολοένα περισσότερες αναφορές ελλειμμάτων εργασίας. Είναι συνεπώς φυσικό, αλλά και ευπρόσδεκτο, να αυξάνονται οι μισθοί και οι αποδοχές πιο δυναμικά απ' ό,τι τις μέρες που η γερμανική οικονομία ήταν σε πολύ χειρότερη κατάσταση».
Στελέχη της τράπεζας προβάλλουν την άποψη ότι: «Οταν η αγορά εργασίας ήταν σε χειρότερη κατάσταση και ο πληθωρισμός υψηλότερος από 2%, επιμέναμε σε συγκράτηση των μισθών για να οδηγηθούμε προς την πλήρη απασχόληση και υπολογίζαμε την πληθωριστική βάση στο 2%». Τώρα, «με αύξηση παραγωγικότητας 1% ετησίως, σημαίνει ότι αυξήσεις 3% είναι συνεπείς με τη σταθερότητα των τιμών».
Βεβαίως εδώ υπάρχει μια συγκάλυψη. Οι μισθοί μπορεί να αυξήθηκαν κατά 3% με συμφωνίες επιχειρηματιών-συνδικάτων, αλλά δεν είναι σίγουρο ότι εφαρμόζονται παντού οι συμφωνίες για αυξήσεις, ενώ υπάρχει και η εξάπλωση της ευελιξίας στις εργασιακές σχέσεις. Να θυμίσουμε τα μίνι - τζόμπς (μίνι - δουλειά), δηλαδή ημιαπασχόληση, ελαστική δουλειά κλπ., όπου πάνω από 7,5 εκατομμύρια εργαζόμενοι δουλεύουν με 400 ευρώ το μήνα. Επίσης στη Γερμανία είναι ευρέως διαδεδομένες οι ατομικές συμβάσεις ορισμένου χρόνου (συμβόλαια τα λένε), που ο μισθός παζαρεύεται. Είναι τρόποι που ωθούν στη μείωση των μισθών. Για να μη θυμίσουμε ότι μονοπωλιακοί όμιλοι επαναπροσλαμβάνουν συνταξιούχους που δούλευαν σ' αυτούς, πληρώνοντας ελάχιστο μισθό, όπως, π.χ., η Daimler και η Bosch.

Η ζήτηση και οι επενδύσεις που δεν έρχονται

Το πρόβλημα δε βρίσκεται στην ενίσχυση της ζήτησης, όσο κι αν αυτή είναι μία πλευρά που μπορεί να επιδράσει σε ένα βαθμό στην ανάκαμψη. Αλλωστε η αιτία της καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης δεν είναι η υποκατανάλωση, αλλά η ολοένα και σε μεγαλύτερη κλίμακα κοινωνική οργάνωση της παραγωγής και η καπιταλιστική ιδιοποίηση των αποτελεσμάτων της. Που οδηγεί στην αναρχία στην παραγωγή, στην υπερσυσσώρευση κεφαλαίου που λιμνάζει επειδή δεν μπορεί να κάνει κερδοφόρες επενδύσεις ή έχει υπερπαράξει εμπορεύματα και σε μέσα παραγωγής και σε αντικείμενα κατανάλωσης στη λογική της αύξησης τζίρων και κερδοφορίας, αλλά δεν μπορούν να πουληθούν. Η παραγωγή γίνεται για το κέρδος και όχι για την κάλυψη των λαϊκών αναγκών.
Επομένως το ξεπέρασμα της οικονομικής κρίσης απαιτεί καπιταλιστικές επενδύσεις, που με τη σειρά τους απαιτούν χρηματοδότηση και από το κράτος. Αλλά σε καπιταλιστικές οικονομίες που η κρίση δεν έχει καταστρέψει τόσο κεφάλαιο που να απαιτείται αναπλήρωσή του με επενδύσεις, αυτές δε γίνονται. Γι' αυτό και υπάρχει στασιμότητα. Η καπιταλιστική οικονομία της Γερμανίας στηρίζεται σε μεγάλο βαθμό στις εξαγωγές, γι' αυτό και έχει και πλεονάσματα. Αλλά αυτό δεν αρκεί επίσης για να δώσει νέα ώθηση στην καπιταλιστική της ανάπτυξη. Αλλωστε η κρίση είναι παγκόσμια.
Δε γίνεται λοιπόν έξοδος από την κρίση και ανάπτυξη σε όφελος του κεφαλαίου χωρίς επενδύσεις. Δεν είναι τυχαίο ότι οι βιομήχανοι της Γερμανίας ασκούν κριτική στην κυβέρνησή τους ότι δεν έχει τέτοιο σχέδιο. Ας το δούμε.
Ο Ούρλιχ Γκρίλο, πρόεδρος της Ομοσπονδίας Βιομηχανιών της Γερμανίας (BDI) στο «Εθνος», 28/9/2014, εκτιμά ότι: «Ενα πακέτο επενδύσεων είναι η μεγαλύτερη πρόκληση για να μπορέσει η Γερμανία να έχει μέλλον. Η κυβέρνηση έχει ευθύνες για τη φάση αδυναμίας που διέρχεται τώρα η οικονομία της χώρας. Ενα πρώτο σωστό βήμα είναι τα επιπλέον 5 δισ. ευρώ που θα θέσει στη διάθεση των επενδύσεων η γερμανική κυβέρνηση μέχρι το 2017. Αλλά αυτό δεν αρκεί. Στην πραγματικότητα απαιτούνται 4 δισ. ευρώ ετησίως. Οι επενδύσεις πρέπει να καλύπτουν ένα ευρύ φάσμα: Κατασκευές, μηχανήματα, εγκαταστάσεις και υποδομές, από ιδιώτες, από το κράτος, από ντόπιους και ξένους επενδυτές. Οι υποδομές και οι ψηφιακές πλατφόρμες, κρίσιμοι πυλώνες για την ανάπτυξη της βιομηχανίας, είναι απαρχαιωμένες».
Στο ίδιο ρεπορτάζ αναφέρεται: «Η τελευταία έκθεση του οικονομικού ινστιτούτου DIW αναφέρει ότι η οικονομική πτώση της Γερμανίας δεν πρόκειται ν' αργήσει, αν δεν κλείσει η τεράστια τρύπα των επενδύσεων, η οποία υπολογίζεται ανάμεσα στα 50 και 80 δισ. ευρώ. Στο ίδιο συμπέρασμα έχει καταλήξει και το Εμπορικό και Βιομηχανικό Επιμελητήριο, (DIHK) ζητώντας άμεσα επενδύσεις από το κράτος».

Αλλος δρόμος για τους λαούς

Απαιτούνται επομένως επενδύσεις. Βεβαίως οι λαοί δεν έχουν τίποτα να κερδίσουν από μια νέα καπιταλιστική ανάκαμψη, που δε φαίνεται επίσης να έρχεται με μεγάλους ρυθμούς. Για παράδειγμα, η 16η Εκθεση της Γενεύης για την κατάσταση της παγκόσμιας οικονομίας αναφέρει: Τα χρέη, δημόσια και ιδιωτικά, των καπιταλιστικών οικονομιών φτάνουν «το 2013 στο ύψος ρεκόρ του 212% του παγκόσμιου ΑΕΠ, από το 160% που ήταν το 2011. Το μεγάλο ύψος του χρέους που είχαν συσσωρεύσει οι ανεπτυγμένες οικονομίες πριν το ξέσπασμα της παγκόσμιας χρηματοπιστωτικής κρίσης του 2008 οφείλεται σε σημαντικό βαθμό στην αργή και άνιση ανάκαμψή τους μετά από το 2009». Προειδοποιούν, δε, ότι οι πλούσιες οικονομίες θα πρέπει να συνηθίσουν στην ιδέα ότι η ανάπτυξη θα παραμείνει χαμηλή για μεγάλο χρονικό διάστημα και παράλληλα ότι αρχίζει να ενισχύεται η απειλή η επόμενη κρίση να ξεσπάσει στις αναπτυσσόμενες αγορές». («Καθημερινή», 30/9/2014 και άλλες εφημερίδες).
Αρα μονόδρομος για την εργατική τάξη, τα φτωχά λαϊκά στρώματα είναι η πάλη για την ανατροπή της εξουσίας του κεφαλαίου και η κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων, για να βάλουν στην υπηρεσία των δικών τους αναγκών την οικονομία.

«Λύνοντας τα χέρια» του ανοσοποιητικού ενάντια στον καρκίνο

«Λύνοντας τα χέρια» του ανοσοποιητικού ενάντια στον καρκίνο

Οι ίδιοι οι μηχανισμοί ελέγχου της αντίδρασης του ανοσοποιητικού περιορίζουν την ικανότητά του να καταπολεμά τους κακοήθεις όγκους. Επιπρόσθετα, ορισμένοι καρκίνοι παρεμβαίνουν ενεργά στην ανοσολογική αντίδραση. Στην εικόνα αναπαριστάται ο τρόπος που το ανοσοποιητικό αναγνωρίζει έναν όγκο (1) και στη συνέχεια αυτοκαταπνίγεται (2), καθώς και ένας τρόπος (3), που ο καρκίνος ξεγελά τα κύτταρα του ανοσοποιητικού για να τον αφήσουν ήσυχο

Ανεμος αισιοδοξίας και ελπίδας φύσηξε πέρσι στην ιατρική κοινότητα, καθώς γίνονταν γνωστά περιστατικά επιτυχούς αντιμετώπισης του καρκίνου με θεραπείες, που βοηθούν το ανοσοποιητικό σύστημα του ασθενούς να επιτεθεί αποτελεσματικότερα στις κακοήθεις νεοπλασίες, σε περιπτώσεις λευχαιμίας, καρκίνου του πνεύμονα και των νεφρών. Αν και η ανοσοθεραπεία με κανέναν τρόπο δεν είναι πανάκεια, οι πρόσφατες επιτυχίες ίσως επιτρέψουν να υπάρξει μεγαλύτερη πρόοδος στην αντιμετώπιση προχωρημένων σταδίων καρκίνου, απ' όση πέτυχε η επιστήμη τις τελευταίες δεκαετίες.
Η ιδέα ότι το ανοσοποιητικό σύστημα θα μπορούσε να θέσει υπό έλεγχο τον καρκίνο δεν είναι καινούρια. Προσπάθειες να αξιοποιηθούν οι άμυνες του οργανισμού ενάντια στις κακοήθεις νεοπλασίες χρονολογούνται εδώ και έναν αιώνα, όταν διαπιστώθηκε σε ασθενείς του τότε αντικαρκινικού νοσοκομείου της Νέας Υόρκης, ότι η ανάπτυξη μόλυνσης μετά από εγχείρηση είχε τελικά αποτέλεσμα οι ασθενείς να ζουν περισσότερο σε σύγκριση με εκείνους που δεν παρουσίασαν μετεγχειρητική μόλυνση. Η ενεργοποίηση του ανοσοποιητικού ενάντια στα παθογόνα είχε θετική αντανάκλαση και στην καταπολέμηση των όγκων για τους οποίους νοσηλεύονταν.
Στις δεκαετίες που μεσολάβησαν, η βασική έρευνα αποκάλυψε πολλά για τα κύτταρα του ανοσοποιητικού, που σχηματίζουν αυτό το προστατευτικό σύστημα, καθώς και για τους χημικούς μεσολαβητές και τους χημικούς διακόπτες που το ελέγχουν. Εγινε κατανοητό με ποιο τρόπο το ανοσοποιητικό σύστημα κινητοποιείται τάχιστα για να ανιχνεύσει πιθανώς επικίνδυνους παθογόνους παράγοντες, όπως τα βακτήρια και οι ιοί. Εξίσου σημαντικό είναι ότι οι ερευνητές περιέγραψαν με λεπτομέρεια τους πολλαπλούς ελέγχους και τους ρυθμιστές, που συνήθως δίνουν εντολή στο ανοσοποιητικό να περιορίσει την αντίδρασή του, έτσι που να μην καταλήξει να καταστρέψει πολλά υγιή κύτταρα κατά τη διαδικασία της άμυνας στα παθογόνα. Ετσι, στην ουσία κατανόησαν σε βάθος πώς το ανοσοποιητικό σύστημα αντιδρά στον καρκίνο και πώς επηρεάζεται απ' αυτόν.

Δύο γραμμές άμυνας

Η πρώτη γραμμή άμυνας απέναντι στα παθογόνα αποτελείται από μια γενική αντίδραση στα βακτήρια και τους ιούς, που συντονίζεται από τα λευκά αιμοσφαίρια, γνωστά ως ουδετερόφιλα και μονοκύτταρα. Αυτά τα κύτταρα ανήκουν στο επονομαζόμενο έμφυτο ανοσοποιητικό σύστημα και η λειτουργία τους είναι να αναγνωρίζουν συγκεκριμένες πλευρές της μοριακής ανατομίας, που είναι κοινή σε όλα τα βακτήρια και τους ιούς, όπως τμήματα του εξωτερικού τους περιβλήματος ή παραξενιές στο δομή των μορίων του DNA και του RNA, που τα κάνουν διαφορετικά απ' τα αντίστοιχα μόρια των ανώτερων οργανισμών. Αν και τα λευκοκύτταρα δε στοχοποιούν συγκεκριμένα παθογόνα ή πρωτεΐνες για επίθεση, καταφέρνουν παρ' όλ' αυτά να καταστρέφουν πολλούς από τους μικροβιακούς εισβολείς και ως αποτέλεσμα δημιουργούν κομμάτια μορίων, γνωστά ως αντιγόνα, που άλλοι παράγοντες του ανοσοποιητικού συστήματος εκλαμβάνουν ως ξένα στοιχεία.
Τα κύτταρα που έχουν την ευθύνη για τη δεύτερη γραμμή άμυνας, που αποκαλείται προσαρμοστικό ανοσοποιητικό σύστημα, παίρνουν αυτά τα αντιγόνα ως το σημείο έναρξης μιας πολύ πιο στοχευμένης και ακριβούς αντίδρασης, που αν είναι επιτυχής, δημιουργεί επιπρόσθετα μια ζωντανή ανάμνηση των μικροβιακών εισβολέων, έτσι που να μπορούν να κατανικηθούν πιο εύκολα στο μέλλον. Δύο διαφορετικοί τύποι κυττάρων - τα κύτταρα Τ και τα κύτταρα Β - βρίσκονται στην καρδιά αυτής της προσαρμοσμένης απάντησης. Υπάρχουν διάφοροι τύποι κυττάρων Τ, αλλά όλοι προέρχονται από προδρόμους που εκπορεύονται από τον θύμο αδένα, ένα μικρό όργανο που βρίσκεται ακριβώς πάνω από την καρδιά, στο κέντρο του στήθους. Τα κύτταρα Β με τη σειρά τους, σχηματίζονται αρχικά στο μυελό των οστών και παράγουν μόρια αντισωμάτων. Τα αντισώματα και ορισμένα μόρια πάνω στα κύτταρα Τ στοχεύουν συγκεκριμένα αντιγόνα, επιτρέποντας έτσι στο ανοσοποιητικό σύστημα να βάλει στόχο και να καταστρέψει βακτήρια και μολυσμένα κύτταρα, που εμφανίζουν αυτά τα αντιγόνα στην επιφάνειά τους.

Η συσχέτιση με τον καρκίνο

Οταν το ανοσοποιητικό λειτουργεί στην εντέλεια, τόσο ο γενικός όσο και ο προσαρμοστικός κλάδος του συνεργάζονται για να εντοπίσουν και να ξεφορτωθούν επικίνδυνους παθογόνους μικροοργανισμούς. Επιπρόσθετα, ένα υποσύνολο κυττάρων Τ διατηρεί τη μακράς διάρκειας μοριακή ανάμνηση της αρχικής απειλής, έτσι που αυτή να μπορεί να εξουδετερωθεί πιο γρήγορα στο μέλλον, αν ξαναεισβάλει στον οργανισμό.
Ο καρκίνος φυσικά δεν είναι μολυσματικός (τουλάχιστον με τη συμβατική έννοια). Εμφανίζεται όταν τα ίδια τα κύτταρα του οργανισμού υποστούν ορισμένες γενετικές και άλλες μεταβολές. Ακόμα κι έτσι, το ανοσοποιητικό θα έπρεπε να μπορεί να αναγνωρίσει τα καρκινικά κύτταρα επειδή εμφανίζουν ανώμαλα μόρια, που φαίνονται ξένα στα κύτταρα Τ και Β. Ωστόσο, για πολλούς και διάφορους λόγους, το ανοσοποιητικό σύστημα συχνά αποτυγχάνει να καταπολεμήσει αποτελεσματικά τους καρκίνους. Στο πέρασμα του χρόνου, οι προσπάθειες ενίσχυσης αυτής της αντίδρασης είχαν ανάμεικτα αποτελέσματα. Οι πρόσφατες θεραπείες, που επιδεικνύουν μεγαλύτερη σταθερότητα στην αποτελεσματικότητά τους, ακολουθούν διαφορετική προσέγγιση. Αποδεικνύεται ότι διάφορα είδη καρκίνου, μερικές φορές αξιοποιούν τους συνήθεις διακόπτες περιορισμού της αντίδρασης του ανοσοποιητικού, κάνοντας πιο ήπια την επίθεσή του στις νεοπλασίες. Οι νέες θεραπείες προσπαθούν να απενεργοποιήσουν αυτά τα «φρένα» του ανοσοποιητικού, που «πατάνε» τα καρκινικά κύτταρα για να προστατευτούν (βλ. επεξηγηματική εικόνα).
Προκαταρκτικές μελέτες σε μικρό αριθμό ασθενών έδειξαν μείωση των καρκινικών όγκων στο μισό του μεγέθους τους, ενώ σε εξέλιξη βρίσκονται μεγαλύτερης έκτασης δοκιμές των νέων θεραπειών. Εξετάζεται επίσης το ενδεχόμενο ο συνδυασμός των νέων θεραπειών με τις παλιές (χημειοθεραπεία, ακτινοθεραπεία) να πολλαπλασιάζει το αποτέλεσμα, καθώς τα θραύσματα από την καταστροφή των καρκινικών κυττάρων με τις κλασικές θεραπείες, ίσως γίνονται πρώτη ύλη για πολύ πιο αποτελεσματική στόχευση των υπολοίπων καρκινικών κυττάρων από το ανοσοποιητικό σύστημα, που θα έχει «τα χέρια του λυμένα» με τη βοήθεια των νέων θεραπειών.

Επιμέλεια:
Σταύρος ΞΕΝΙΚΟΥΔΑΚΗΣ
Πηγή: «Scientific American»

ΦΥΣΙΚΗ ΑΓΩΓΗ Αποτελεί δικαίωμα όλου του λαού και όχι πολυτέλεια για λίγους

ΦΥΣΙΚΗ ΑΓΩΓΗ

Αποτελεί δικαίωμα όλου του λαού και όχι πολυτέλεια για λίγους

Με αφορμή την καθιέρωση της ημέρας (φιέστα) για τη Φυσική Αγωγή (Φ.Α.) την πρώτη Δευτέρα κάθε Οκτώβρη στα σχολεία όλης της χώρας από πλευράς υπουργείου Παιδείας, θα θέλαμε να τονίσουμε τα παρακάτω:
Η λογική με την οποία αντιμετωπίζει το υπουργείο Παιδείας τη διδασκαλία της Φ. Α. είναι κοροϊδία για τους μαθητές, τους γονείς και τους εκπαιδευτικούς. Η υποκρισία γίνεται μεγαλύτερη αν αναλογιστεί κανείς ότι για το σχολικό έτος 2014 - 2015 σχεδιάζετε η μείωση των ωρών διδασκαλίας του μαθήματος της Φ.Α. στα σχολεία. Πιο συγκεκριμένα, οι ώρες του μαθήματος διαμορφώνονται ως εξής: Δυο (2) ώρες τη βδομάδα στις τάξεις Α', Β', Γ' Γυμνασίου, δυο (2) ώρες τη βδομάδα στην Α' Λυκείου και δυο ώρες στη Β' και Γ' Λυκείου. Εδώ θα πρέπει να σημειωθεί ότι δεν προβλέπεται ώρα για τη Φ.Α. στην Γ' τάξη των ΕΠΑΛ, ενώ στο Δημοτικό, αν και θα έπρεπε οι ώρες να είναι αυξημένες, θα παραμείνουν στις δυο (2) τη βδομάδα σε όλες τις τάξεις.
Η εξέλιξη αυτή έρχεται την ώρα που στη χώρα μας η συντριπτική πλειοψηφία των μαθητών του σχολείου είναι κινητικά αδρανείς και το ποσοστό τόσο των υπέρβαρων όσο και των παχύσαρκων παιδιών έχει αυξηθεί ορμητικά τα τελευταία χρόνια, φέρνοντας τη χώρα μας στις πρώτες θέσεις στην Ευρώπη. Αλλά και εκεί σε επίπεδο ΕΕ τα πράγματα δεν είναι πολύ καλύτερα από πλευράς υποδομών και ωρών για τη Φ.Α.
Σε σχετική έκθεση της Επιτροπής Πολιτισμού & Παιδείας του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου (30.10.2007), ο εισηγητής, Pal Schmitt, βασιζόμενος σε ερευνητικά δεδομένα, ανάμεσα σε άλλα, διατύπωσε τα εξής προβλήματα που υπάρχουν στην ΕΕ στο χώρο της Φ.Α.
«Η σωματική άσκηση είναι περιθωριοποιημένη. Από το 2002 ο χρόνος της Φ.Α. μειώθηκε από τα 121 στα 109 λεπτά εβδομαδιαίως στην Αβάθμια εκπαίδευση, από τα 117 λεπτά στα 101 λεπτά στη Ββάθμια Εκπαίδευση, ενώ η έρευνα συνιστά σωματική άσκηση για τα παιδιά και τους εφήβους διαρκείας 60 λεπτών ημερησίως!
Υψηλά ποσοστά παχυσαρκίας. Σε γενικούς όρους, τα παιδιά βρίσκονται σε χειρότερη κατάσταση σε σχέση με τις γενιές του 1970 και του 1980. Το μεγάλο ποσοστό υπέρβαρων και παχύσαρκων παιδιών οφείλεται κυρίως στην έλλειψη σωματικής δραστηριότητας».
Ενώ εξίσου ανησυχητικά αλλά και ενδεικτικά των ακολουθούμενων πολιτικών από τα καπιταλιστικά κράτη είναι και τα συμπεράσματα που προέκυψαν από μεγάλη παγκόσμια έρευνα για την κατάσταση της Φ.Α. (Hardman, K. 2008. Physicaleducation inschools: aglobalperspective).
Συγκεκριμένα διαπιστώθηκε ότι:

• Διατίθενται μειωμένοι οικονομικοί πόροι τόσο για τον εξοπλισμό όσο και για το ανθρώπινο δυναμικό.
• Ο αριθμός των Κ.Φ.Α. (Καθηγητών Φυσικής Αγωγής) δεν είναι επαρκής σε σχέση με τους μαθητές και η ποιότητα κατάρτισης των Κ.Φ.Α. δεν είναι ικανοποιητική.
• Οι μαθητές αποτυγχάνουν να πιάσουν τα στάνταρντ ευρωστίας, ενώ υπάρχουν υψηλά ποσοστά παραίτησης από αθλητικές και φυσικές δραστηριότητες.
• Οι ώρες της Φ.Α. στα αναλυτικά προγράμματα εξακολουθούν να είναι μειωμένες αλλά και όταν υπάρχουν δε σημαίνει ότι πραγματοποιούνται.

Στη χώρα μας, με βάση τις τελευταίες έρευνες, έχουμε τα εξής στοιχεία:
Πάνω από το 77% των μαθητών του δημοτικού σχολείου είναι κινητικά αδρανείς (Μπέης και συν., 2001).
Το ποσοστό τόσο των υπέρβαρων όσο και των παχύσαρκων παιδιών αυξήθηκε κατά 20% τα τελευταία 10 έτη. Περίπου το 20% των παιδιών σχολικής ηλικίας είναι παχύσαρκα και πάνω από το 40% είναι υπέρβαρα.
Το 83% των μαθητριών της Γ' Λυκείου γυμνάζεται λιγότερο από 10 φορές το μήνα.
Περίπου το 75% των Ελλήνων είναι κινητικά αδρανείς (Κουρεμένος, 1999, Μπέης και συν., 2001).
Η αερόβια αντοχή (φυσική κατάσταση)μειώθηκε πάνω από 5% την τελευταία 10ετία, γεγονός που αυξάνει κατά 150% τον κίνδυνο ανάπτυξης καρδιαγγειακών παθήσεων .
Κλειστό γυμναστήριο διαθέτει με επάρκεια το 6,8% των Δημοτικών και το 22% των Γυμνασίων και των Λυκείων.
Στην προσχολική ηλικία τόσο οι αίθουσες πολλαπλών χρήσεων όσο και οι παιδικές χαρές κυμαίνονται σε ποσοστά 14% και 19,2% αντίστοιχα.
Η Φ.Α. είναι ουσιαστικά ανύπαρκτη για τα παιδιά με αναπηρίες και μαθησιακές δυσκολίες και αυτό γιατί η Ειδική Αγωγή είναι υποβαθμισμένη, με αποτέλεσμα 180.000 παιδιά να βρίσκονται εκτός Ειδικής Αγωγής γιατί δεν υπάρχουν σχολεία.
Στην ουσία, το μάθημα της Φ.Α. στα σχολεία παίζει το ρόλο της ανάπαυλας του μαθητή από το φόρτο εργασίας. Η εκτόνωση είναι ο στόχος και όχι η αγωγή του παιδιού. Μέχρι σήμερα η Φ.Α. στη χώρα μας είναι προσανατολισμένη στη διδασκαλία διαφόρων κινητικών δεξιοτήτων, από τις αθλοπαιδιές, τη γυμναστική, τον κλασικό αθλητισμό και τους παραδοσιακούς χορούς. Οπως όλα τα υπόλοιπα μαθήματα, επιδιώκει τη συσσώρευση γνώσεων και δεξιοτήτων και όχι την αγωγή των μαθητών για διαρκή χρήση της άσκησης προς όφελος της φυσικής τους κατάστασης που σχετίζεται με την υγεία. Η εκμάθηση κινητικών δεξιοτήτων σε καμία περίπτωση δε διαμορφώνει τις προϋποθέσεις θετικής στάσης απέναντι σε κινητικές δραστηριότητες, τόσο κατά τη διάρκεια της σχολικής ζωής όσο και στη συνέχεια. Η Φ.Α. αντιμετωπίζεται στο σχολικό πρόγραμμα ως γνωστικό αντικείμενο, ενώ είναι μια πολύ σύνθετη και σημαντική δραστηριότητα, που μπορεί ν' αναπτυχθεί και να λειτουργήσει δημιουργικά στο χώρο του σχολείου. Ενώ με την εφαρμογή της διαθεματικότητας οδηγεί ουσιαστικά στη θεωρητικοποίηση του μαθήματος, όταν το ζητούμενο για τους μαθητές είναι να έχουν ήπια έως έντονη κινητική δραστηριότητα στο μεγαλύτερο μέρος της διδακτικής ώρας.

Η πρόταση του ΚΚΕ για τη Φυσική Αγωγή

Για μας, ο δρόμος για την ικανοποίηση του καθολικού δικαιώματος για Φυσική Αγωγή και Αθλητισμό περνάει μέσα από την ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων και την εγκαθίδρυση της Εργατικής Εξουσίας, που θα υπερασπίζεται τα συμφέροντα της πλειοψηφίας του λαού. Συνειδητά και σχεδιασμένα ένα κομμάτι του πλούτου που θα παράγεται θα δαπανάται γι' αυτόν το σκοπό. Θα επιστρέφει, δηλαδή, στο λαό με οργανωμένο και προγραμματισμένο τρόπο από το κράτος.
Η πρόταση του ΚΚΕ για τη Φ.Α. στην εκπαίδευση αφορά την προσχολική αγωγή, την σχολική εκπαίδευση, η οποία εντάσσεται στη συνολική πρόταση για το Ενιαίο Υποχρεωτικό Δωδεκάχρονο σχολείο, το χαρακτήρα του και τους σκοπούς του, την Ενιαία Ανώτατη Εκπαίδευση, τις επαγγελματικές σχολές και την Ειδική Αγωγή. Η Φ.Α. στην εκπαίδευση, ιδιαίτερα στις μικρές ηλικίες, θα πρέπει να στοχεύει στην απόκτηση θετικής στάσης απέναντι στη διά βίου άσκηση για την υγεία και τον υγιεινό τρόπο ζωής. Σε όσο πιο μικρή ηλικία το παιδί αρχίζει να γυμνάζεται για την υγεία τόσο αυξάνονται οι πιθανότητες να συνεχίσει και κατά την ενηλικίωση. Για να οδηγηθούν οι μαθητές στη διά βίου άσκηση, το μάθημα της Φ.Α. πρέπει να είναι προσανατολισμένο στη φυσική κατάσταση που σχετίζεται με την υγεία. Επίσης, η ενασχόληση με το σχολικό αθλητισμό (σχολικοί αγώνες), σε συνδυασμό με ένα κατάλληλο πρόγραμμα φυσικής αγωγής, επιδρά ευνοϊκά στη διαμόρφωση θετικής στάσης απέναντι στη διά βίου άσκηση.
Για το σκοπό αυτό χρειάζεται:
Ενιαίος Δημόσιος Κρατικός φορέας Φυσικής Αγωγής, που θα έχει τη συνολική ευθύνη για το σχεδιασμό, τη λειτουργία και τον έλεγχο της Φυσικής Αγωγής.
Χορήγηση δωρεάν από το κράτος όλων των προϋποθέσεων για τη Φυσική Αγωγή και τον Αθλητισμό της νεολαίας. Υλικοτεχνική υποδομή, επιστημονική στήριξη, επαρκής χρηματοδότηση που να κατοχυρώνει το δικαίωμα στη Φυσική Αγωγή και τον Αθλητισμό σε κάθε τους έκφραση.
Κατάργηση κάθε επιχειρηματικής δραστηριότητας και προβολής στο σχολείο.
ΑΜΕΣΑ:
Αποκλειστική διδασκαλία του μαθήματος της Φ.Α. με διορισμούς μόνιμων Καθηγητών Φυσικής Αγωγής, με αλλαγή του αναλυτικού προγράμματος και με έμφαση στη διά βίου άσκηση.

• Τα παιδιά των πρώτων τάξεων του σχολείου και οι έφηβοι πρέπει να πραγματοποιούν αθροιστικά τουλάχιστον 30-60 λεπτά ποικίλων κινητικών δραστηριοτήτων όλες τις μέρες της εβδομάδας (6-8 cal/kg βάρους/ημέρα).

Να αξιοποιηθούν όλες οι υπάρχουσες εγκαταστάσεις (Εθνικά Αθλητικά Κέντρα, Δημοτικά Αθλητικά Κέντρα) από τα σχολεία της κάθε περιοχής και η μετακίνηση σ' αυτά να είναι δωρεάν.
Διαμόρφωση σχολικών χώρων, αιθουσών γυμναστικής, προαύλιων χώρων, διάθεση εποπτικού υλικού, καθώς και θεσμοθέτηση αθλητικών εκδηλώσεων σε τακτά διαστήματα.
Καθιέρωση ανά 3μηνο δωρεάν προληπτικών και εξειδικευμένων ιατρικών εξετάσεων για όλους τους μαθητές με ευθύνη του κράτους και με την εξασφάλιση της παρουσίας αθληάτρου σε όλες τις δραστηριότητες και τους αγώνες.
Δημόσια και δωρεάν κρατικά κέντρα διάγνωσης - αξιολόγησης - στήριξης των ΑμεΑ, με ειδικά προγράμματα ανά κατηγορία προβλήματος.

Του Πέτρου ΚΡΙΚΗ*
*μέλος του Τμήματος Φ.Α. και Αθλητισμούτης ΚΕ του ΚΚΕ