ΜΗΤΣΟΣ ΠΑΠΑΡΗΓΑΣ Ο δολοφονημένος ηγέτης της εργατικής τάξης

ΜΗΤΣΟΣ ΠΑΠΑΡΗΓΑΣ

Ο δολοφονημένος ηγέτης της εργατικής τάξης

Ήταν 22 Φλεβάρη του 1949, όταν ανακοινώθηκε από την Ασφάλεια Αθηνών πως ο ηγέτης του

συνδικαλιστικού κινήματος, ο γενικός γραμματέας της ΓΣΕΕ Μήτσος Παπαρήγας,

«αυτοκτόνησε» στο κελί του, με τη ζώνη της πιτζάμας του. Κανένας δεν το πίστεψε. Οι

σκηνοθετημένες αυτοκτονίες ήταν κλασική μέθοδος της Ασφάλειας για την εξόντωση των

λαϊκών αγωνιστών, ιδιαίτερα στις συνθήκες του εμφυλίου πολέμου.

Το ΚΚΕ αποκαλύπτει τη δολοφονία

Η εργατική τάξη και η πολιτική της πρωτοπορία, το ΚΚΕ γνώριζαν ότι αγωνιστές όπως ο

Παπαρήγας, με ήθος, ιδανικά και αγωνιστική στάση ζωής, δεν τα διπλώνουν μπροστά στις

δυσκολίες, δεν το «βάζουν κάτω». Με άρθρο του Γ. Ιωαννίδη, μέλους του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ,

στο τεύχος Μαρτίου 1949 στο περιοδικό «Δημοκρατικός Στρατός», το ΚΚΕ ανέτρεψε τα περί

αυτοκτονίας και κατήγγειλε τη δολοφονία του λαϊκού ηγέτη δυο μέρες πριν τη δίκη του,

προκειμένου να μην μπορέσει ν’ ανασκευάσει τις κατηγορίες και να αποκαλύψει τους

κατηγόρους του.

Ποιος ήταν ο Μήτσος Παπαρήγας

Γεννήθηκε το 1896 στο Βόλο. Παιδί φτωχής πολύτεκνης οικογένειας, αναγκάστηκε να

σταματήσει το σχολείο στη 2η τάξη του σχολαρχείου και να γίνει σιδεράς στα 14. Μετείχε στα

«επιστρατικά» κίνημα που εξέφραζε τις αντιπολεμικές διαθέσεις των φαντάρων κι αργότερα

κατά τη θητεία του στο ναυτικό μοίραζε αντιπολεμικές - σοσιαλιστικές προκηρύξεις του ΣΕΚΕ.

Ο Μ. Παπαρήγας αφιερωμένος στα ιδανικά της εργατικής τάξης

Στο οργανωμένο μαζικό κίνημα μπαίνει το 1919, ως μέλος του Σωματείου Ξυλουργών Βόλου.

Το 1922, μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή, οργανώνει το αντιπολεμικό κίνημα των παλαιών

πολεμιστών στη Μαγνησία και γίνεται γραμματέας του Συνδέσμου τους. Το 1924 εκλέγεται

γραμματέας του Σωματείου Μεταλλουργών Βόλου, το 1927 εκλέγεται γραμματέας του

Πανεργατικού Κέντρου της πόλης, το 1928 εκλέγεται στο πενταμελές γραφείο των εργατικών

οργανώσεων που αποκλείστηκαν από τη ΓΣΕΕ και το 1929, στο ιδρυτικό συνέδριο της

Ενωτικής ΓΣΕΕ, εκλέγεται στην Εκτελεστική Επιτροπή και στη Γραμματεία της. Μετά την

απελευθέρωση από τους Γερμανούς, εκλέχτηκε πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου Βόλου και

στο 8ο Συνέδριο της ΓΣΕΕ, το 1946, αναδείχτηκε γενικός γραμματέας.

Συνειδητός κι αλύγιστος κομμουνιστής

Στο ΚΚΕ ο Μήτσος Παπαρήγας οργανώθηκε τον Οκτώβρη του 1922. Στο 3ο συνέδριο το 1926,

εκλέχτηκε μέλος της ΚΕ και το Δεκέμβρη του 1928, μέλος του ΠΓ. Δούλεψε για το Κόμμα σε

πολλές περιοχές της χώρας, αλλά το μεγαλύτερο μέρος της δράσης του εξελίχθηκε στην

Αθήνα, τον Πειραιά και το Βόλο. Για την επαναστατική του δράση, κυνηγήθηκε άγρια. Το

1923, καταδικάστηκε σε δύο χρόνια φυλακή. Το 1927 στάλθηκε για έξι μήνες εξορία στην

Αμοργό. Την παραμονή της Πρωτομαγιάς του 1930, πιάστηκε, και κλείστηκε στο Ιτζεδίν. Μόλις

αποφυλακίστηκε, ξαναπιάστηκε με άλλα μέλη του ΠΓ της ΚΕ του Κόμματος και δικάστηκε σε

τριάμισι χρόνια φυλακή και δύο χρόνια εξορία. Κατάφερε, να δραπετεύσει στις 18 Απρίλη 1931

από τις φυλακές Συγγρού και καθοδηγούσε παράνομα το εργατικό κίνημα. Στις 10 Ιούλη του

1936, πιάστηκε και έμεινε στη φυλακή 8 χρόνια. Τρία χρόνια στην απομόνωση στις φυλακές

της Κέρκυρας, κατόπιν στην Κίμωλο και μετά στην Ακροναυπλία, όπου τον παρέδωσαν, μαζί με

άλλους κρατούμενους κομμουνιστές, στους κατακτητές. Το 1944 με τη βοήθεια του Κόμματος,

δραπέτευσε και δούλεψε στην Αθήνα και στο Βόλο, ως το Μάρτη του 1946.

Καταξιωμένος στο εργατικό κίνημα

Από το Μάρτη του 1946 εκλεγμένος ΓΓ της ΓΣΕΕ, ο Παπαρήγας έχει σημαντικό ρόλο στον

ταξικό προσανατολισμό και στην οργάνωση του εργατικού κινήματος. Γι’ αυτή του τη δράση

συλλαμβάνεται τον Ιούλη του 1947, και στέλνεται εξορία στην Ικαρία. Το Δεκέμβρη

δραπέτευσε αλλά τον ξανάπιασαν το καλοκαίρι του 1948, τον έκλεισαν στα μπουντρούμια της

Ασφάλειας, όπου και τον δολοφόνησαν στις 20 Φλεβάρη του 1949.

Φωτεινό παράδειγμα για την πάλη των εργαζομένων σήμερα

Η ζωή και η δράση του, είναι φωτεινό παράδειγμα, για όλους τους εργαζόμενους, για όλους

τους αγωνιστές. Για την αισιοδοξία, τη μαχητικότητα, την εφευρετικότητα, την αντοχή στις

απολύσεις και τις άλλες διώξεις που υπάρχουν ακόμη και σήμερα. Το εργατικό κίνημα

βρίσκεται σε προσωρινή υποχώρηση στις μέρες μας. Αποκτά λοιπόν, κρίσιµο χαρακτήρα η ίδια

η πορεία του κινήµατος, η ανάπτυξη των αγώνων, η πάλη για την ανασύνταξη του εργατικού

συνδικαλιστικού κινήµατος και η προώθηση της κοινωνικής συµµαχίας με τα άλλα εργαζόμενα

λαϊκά στρώματα του χωριού και της πόλης. Χρειάζεται να αλλάξουν οι συσχετισμοί. Ηγέτες της

εργατικής τάξης δεν μπορούν να είναι οι εργατοπατέρες των κοινωνικών διαλόγων του

εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού, παλιού και νέου. Τα ταξικά σωματεία και οι

εργαζόμενοι που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ δείχνουν το δρόμο. Οι εργαζόμενοι δεν πρέπει

ν΄αφήσουν τη μοιρολατρία και την αδράνεια να τους λυγίσουν. Πρέπει να συσπειρωθούν στα

ταξικά σωματεία και το ΠΑΜΕ. Υπάρχουν και σήμερα εστίες αντίστασης. Γίνονται στις μέρες μας

μεγαλειώδεις αγώνες, όπως ο ηρωικός αγώνας των χαλυβουργών. Εστίες αντίστασης και

αγώνες αναπτύσσονται και στο νησί μας, στους ξενοδοχοϋπάλληλους, στους οικοδόμους, στις

καθαρίστριες του Νοσοκομείου και αλλού. Οι αγώνες έχουν αποτελέσματα ακόμα κι όταν αυτά

δεν είναι ορατά. Το κυριότερο αποτέλεσμα των αγώνων είναι η οργάνωση της εργατικής τάξης

και η συνειδητοποίηση από όλο και μεγαλύτερο κομμάτι εργαζομένων της ανάγκης της ταξικής

πάλης για την ανατροπή του εκμεταλλευτικού καπιταλιστικού συστήματος, που γεννά φτώχεια,

ανεργία, πολέμους και προσφυγιά. Το μέλλον της εργατικής τάξης δεν μπορεί παρά να

βρίσκεται στην πάλη για την Εργατική εξουσία και οικονομία, στην πάλη για το Σοσιαλισμό.

Σκέμπρη Τζένη (μέλος ΤΕ Κέρκυρας του ΚΚΕ) 

Φασίστες βρίζουν και απειλούν ηλικιωμένη στο Ωραιόκαστρο, ενώ αστυνομικός τη σπρώχνει για να φύγει

Μεμονωμένο περιστατικό θα ήταν, δε μπορεί…

Από το γραφικό Ωραιόκαστρο, που σήμερα διεκδικεί μεγάλο μερίδιο δημοσιότητας εξαιτίας του ξύλου που έφαγε φασίστας από αντιφασίστες, μας έρχεται άλλη μια σκηνή απείρου κάλους, όπου καμιά τριανταριά φασίστες, βρίζουν και απειλούν ηλικιωμένη γυναίκα.
Χαριτωμένη πινελιά, ο αστυνομικός, ο οποίος ανάμεσα σε τριάντα ανθρωποειδή και μια ηλικιωμένη γυναίκα, συμπεραίνει πως προστασίας χρήζουν τα φασιστοειδή και αρχίζει να σπρώχνει και να φωνάζει στη γυναίκα, προκειμένου να φύγει:

Μέτρα και εξαπάτηση

Μέτρα και εξαπάτηση

Παράλληλα με την αντιλαϊκή επίθεση, απογειώνεται η προσπάθεια της κυβέρνησης να εξαπατήσει το λαό, για να αποδεχτεί παλιά και νέα μέτρα. Σύμφωνα με το κυβερνητικό επιτελείο, οι παρεμβάσεις που καταλήχθηκαν στο προχτεσινό Γιούρογκρουπ σε αφορολόγητο και Ασφαλιστικό είναι «δημοσιονομικά ουδέτερες» και δεν θα επιβαρύνουν τα λαϊκά στρώματα, επειδή θα υπάρξει παράλληλη νομοθέτηση «αντισταθμιστικών» μέτρων. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη απάτη.
Καταρχάς, από την όλη συζήτηση αποκρύπτεται το γεγονός ότι τις αμέσως επόμενες μέρες θα νομοθετηθούν από την κυβέρνηση μια σειρά από μέτρα άμεσης εφαρμογής, πρόσθετα σε αυτά που προέβλεπε η πρώτη «αξιολόγηση» και προαπαιτούμενα για την ολοκλήρωση της τωρινής διαπραγμάτευσης. Τα μέτρα αυτά αφορούν αντιλαϊκές διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις σε τομείς όπως η Ενέργεια, η Υγεία, οι ιδιωτικοποιήσεις και η αγορά εργασίας, αναγκαίες από τη σκοπιά του κεφαλαίου για την τόνωση της ανταγωνιστικότητας και της κερδοφορίας του.
Σε ό,τι αφορά αυτά καθαυτά τα μέτρα για μετά το 2018, η απόφαση του Γιούρογκρουπ προβλέπει να νομοθετηθούν άμεσα η παραπέρα καρατόμηση του αφορολόγητου ορίου και η μείωση της κρατικής δαπάνης για το Ασφαλιστικό από 1/1/2019. Το ύψος και το εύρος αυτών των μέτρων θα καταληχθούν στις διαπραγματεύσεις με τα τεχνικά κλιμάκια, τα οποία από την ερχόμενη βδομάδα ξανάρχονται στην Ελλάδα. Δηλαδή, ο λογαριασμός που θα κληθεί να πληρώσει πάλι ο λαός, είναι ακόμα άγνωστος.
Αυτό είναι το ένα σκέλος της συμφωνίας, που προβλέπει ότι τα παραπάνω μέτρα θα εφαρμοστούν «βρέξει - χιονίσει» από 1/1/2019, αν και η μείωση του αφορολόγητου συζητιέται να ξεκινήσει νωρίτερα. Η κυβέρνηση, όμως, ισχυρίζεται ότι για κάθε ευρώ που θα χάνει η λαϊκή οικογένεια από την αύξηση των άμεσων φόρων και τη μείωση των συντάξεων, θα αναπληρώνεται με «αντισταθμιστικά» μέτρα όπως η μείωση του ΦΠΑ στα είδη λαϊκής κατανάλωσης, η μείωση του ΕΝΦΙΑ και άλλα.
Πέρα από το γεγονός ότι τέτοιες παρεμβάσεις δεν μπορούν να αντισταθμίσουν τις τεράστιες απώλειες που είχαν τα λαϊκά στρώματα όλα τα προηγούμενα χρόνια, ούτε καν τις συνέπειες των μέτρων που τώρα δρομολογούνται, η εφαρμογή τους είναι πέρα για πέρα «στον αέρα», καθώς προϋποθέτει να πιάνονται κάθε φορά οι δημοσιονομικοί στόχοι που θα συμφωνηθούν ανάμεσα στην κυβέρνηση και το κουαρτέτο για μετά το 2018, δηλαδή να πιαστούν οι στόχοι για τα πρωτογενή πλεονάσματα, πράγμα που σημαίνει να «στεγνώσει» κυριολεκτικά ο λαός!
Επίσης, η επιλογή των «αντισταθμιστικών» θα γίνεται σε συνεννόηση με τους «θεσμούς» και κατά προτίμηση θα αφορά «αναπτυξιακές» παρεμβάσεις, όπως οι μειώσεις στη φορολογία του κεφαλαίου και στις εργοδοτικές ασφαλιστικές εισφορές. Που σημαίνει ότι δίπλα στις περικοπές στις συντάξεις και την αύξηση των φόρων, θα προστίθενται φοροαπαλλαγές και εισφοροαπαλλαγές για το κεφάλαιο. Με την «αναπτυξιακή» λογική των «αντισταθμιστικών» μέτρων δεν διαφωνεί ούτε η κυβέρνηση, η οποία μάλιστα μιλάει για αναπροσανατολισμό της πολιτικής της προς αυτή την κατεύθυνση μετά το 2018.
Η παγίδα που στήνουν στο λαό με «τυράκι» τα «αντισταθμιστικά» βγάζει μάτι. Στην καλύτερη περίπτωση, τα λαϊκά στρώματα θα πρέπει να παρακαλάνε να αποδώσει η αντιλαϊκή πολιτική, για να εφαρμοστεί έστω και μια ελάχιστη (και πιθανότατα προσωρινή) μείωση του ΦΠΑ, ή του ΕΝΦΙΑ. Να γιατί χρειάζεται να δοθεί τώρα αποφασιστική και οργανωμένη απάντηση στα μέτρα και στην κοροϊδία της κυβέρνησης. Τα χτεσινά συλλαλητήρια δείχνουν το δρόμο και αποτελούν εφαλτήριο για πιο δυναμική συνέχεια.

Μόνιμα στο στόχαστρο Ασφαλιστικό - Εργασιακά

Μόνιμα στο στόχαστρο Ασφαλιστικό - Εργασιακά

Τα αποτελέσματα του προχτεσινού Γιούρογκρουπ και η επιστροφή των εκπροσώπων του κουαρτέτου στην Αθήνα τις επόμενες μέρες σηματοδοτούν την ανανέωση της αντιλαϊκής επίθεσης, με το Ασφαλιστικό και τα Εργασιακά να βρίσκονται και πάλι στο στόχαστρο.
Παρά τον προπαγανδιστικό κουρνιαχτό της κυβέρνησης και των επιτελείων της, η πραγματικότητα δεν μπορεί να κρυφτεί. Η κυβέρνηση συμφώνησε να προνομοθετήσει νέα μέτρα σε βάρος εργαζομένων και συνταξιούχων, τα οποία θα τεθούν σε εφαρμογή με την ολοκλήρωση του 3ου μνημονίου κι ενώ ακόμα «τρέχουν» οι προηγούμενες ανατροπές στην Κοινωνική Ασφάλιση.
Επιβεβαιώνεται έτσι ότι ήταν λόγια του αέρα και προπέτασμα καπνού οι καθησυχαστικές διαβεβαιώσεις της κυβέρνησης ότι το Ασφαλιστικό «έκλεισε» με την ψήφιση του νόμου - λαιμητόμου 4387/2016 τον περασμένο Μάη και ότι δεν θα υπήρχαν άλλα πρόσθετα μέτρα σε βάρος των ήδη συνταξιούχων.
Τώρα, το Ασφαλιστικό επανέρχεται ως βασικό στοιχείο της δεύτερης «αξιολόγησης» και, όπως είχε διαφανεί από τις συζητήσεις κυβέρνησης - κουαρτέτου πριν τις γιορτές, ξανατίθεται ζήτημα για την κατάργηση της «προσωπικής διαφοράς» στις καταβαλλόμενες συντάξεις, για την οποία η κυβέρνηση έσκιζε τα ρούχα της ότι δεν θα την αγγίξει!
Λόγος γίνεται για επιπλέον 1% του ΑΕΠ, που πρέπει να «εξοικονομηθεί», πέραν των 8,2 δισ. ευρώ που αφαιρεί ο πρόσφατος νόμος για τις συντάξεις και μόνο για την τετραετία 2016-2019. Τώρα, γίνεται φανερό ότι ο περίφημος «επανυπολογισμός» όλων των καταβαλλόμενων συντάξεων που προέβλεπε ο 4387/2016, ήταν το υπόβαθρο για να προχωρήσει παραπέρα το πετσόκομμα των συντάξεων.

***

Μπροστά σε αυτά τα δεδομένα, η κυβέρνηση προσπαθεί να κοροϊδέψει και να εξαπατήσει πάλι το λαό. Από τη μια διαβεβαιώνει το κεφάλαιο ότι θα νομοθετήσει τα συμφωνημένα μέτρα κι από την άλλη προσπαθεί να χρυσώσει το χάπι στο λαό, υποσχόμενη «αντισταθμιστικά».
Μόνο που ειδικά οι συνταξιούχοι έχουν πικρή εμπειρία για το τι σημαίνουν τα «αντισταθμιστικά» της κυβέρνησης. Οπως στην περίπτωση του ΕΚΑΣ, που ενώ τους έκοψε εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ, τους «φιλοδώρησε» με μερικές δεκάδες, που κι αυτά αφορούν προσωρινά μέτρα, ενώ η περικοπή του ΕΚΑΣ και τελικά η κατάργησή του είναι μόνιμη.
Γίνεται φανερό για μια ακόμη φορά ότι η επίθεση στην Ασφάλιση δεν έχει ημερομηνία λήξης, στο όνομα της ενίσχυσης της ανταγωνιστικότητας των καπιταλιστικών ομίλων. Ιδιο είναι το ζητούμενο και στην περίπτωση των νέων ανατροπών στα Εργασιακά, τα οποία συμπεριλήφθηκαν επίσης στη συμφωνία στο Γιούρογκρουπ.
Βέβαια, και για τα Εργασιακά η κυβέρνηση έχει έτοιμα τα προπαγανδιστικά της «μοτίβα», όπως η «επιστροφή στην κανονικότητα» και η εφαρμογή του περίφημου «ευρωπαϊκού κεκτημένου». Μόνο που είναι η εφαρμογή του «ευρωπαϊκού κεκτημένου» που κατοχυρώνει την εργασιακή ζούγκλα στην αγορά εργασίας.
Χτες, βγήκαν τα στοιχεία της «Εργάνης» και, όπως προκύπτει, στις 2,269 εκατομμύρια νέες συμβάσεις μισθωτής απασχόλησης που υπεγράφησαν από το Γενάρη του 2016 μέχρι και το Γενάρη του 2017, οι 1,232 εκατ. συμβάσεις, δηλαδή το 55%, ήταν μερικής απασχόλησης και εκ περιτροπής εργασίας. Αυτό είναι το «ευρωπαϊκό κεκτημένο», που όχι μόνο νομιμοποιεί, αλλά και προωθεί την «ευελιξία» κάθε μορφής, την υποαπασχόληση, τους μισθούς και τα μεροκάματα πείνας.
Αυτό είναι το «κεκτημένο» που, σύμφωνα με πρόσφατη απάντηση της Επιτρόπου Απασχόλησης, Μ. Τίσεν, σε Ερώτηση ευρωβουλευτών του ΚΚΕ για το αίσχος του υπο-κατώτερου μισθού των 511 ευρώ μεικτά, έλεγε πως «πολλά κράτη - μέλη είθισται να θέτουν διαφοροποιημένους συντελεστές σχετικά με το νόμιμο κατώτατο μισθό ή μειωμένες εισφορές Κοινωνικής Ασφάλισης για τους εργαζόμενους νεαρής ηλικίας ή για τους εργαζόμενους χωρίς προηγούμενη εργασιακή εμπειρία».

***

Οσο για την «επιστροφή στην κανονικότητα» που αναμασούν τα κυβερνητικά στελέχη, η ίδια Επίτροπος έλεγε για τις Συλλογικές Συμβάσεις πως «στο πλαίσιο του ευρωπαϊκού προγράμματος στήριξης της σταθερότητας για την Ελλάδα, η ελληνική κυβέρνηση έχει δεσμευτεί να επανεξετάσει τα πλαίσια των συλλογικών διαπραγματεύσεων, των ομαδικών απολύσεων και της συνδικαλιστικής δράσης. Στόχος είναι η ανάπτυξη ενός πλαισίου που θα ευνοεί τον κοινωνικό διάλογο, την ανταγωνιστικότητα...».
Κατά συνέπεια, η ανταγωνιστικότητα είναι ο ακρογωνιαίος λίθος της πολιτικής της ΕΕ, το κεκτημένο της. Είναι κεκτημένο για το μεγάλο κεφάλαιο, που θέλει να έχει λυμένα τα χέρια του. Αυτή την πραγματικότητα επιδιώκει να παγιώσει στο διηνεκές η μεγαλοεργοδοσία στην Ελλάδα, για τα συμφέροντα της οποίας νομοθετεί ο ΣΥΡΙΖΑ, σε συνέχεια των προηγούμενων κυβερνήσεων. Γι' αυτό, άλλωστε, μέχρι τώρα δεν κατάργησε ούτε ένα «γιώτα» από το αντεργατικό καθεστώς. Γι' αυτό πρόσθεσε πάνω εκεί και τις δικές της «πινελιές».
Η εξυπηρέτηση επομένως των αναγκών του κεφαλαίου είναι αυτή που υπαγορεύει και το νέο πακέτο μέτρων. Στην περίπτωση του Ασφαλιστικού, αυτά στοχεύουν στην παραπέρα μείωση του «μη μισθολογικού κόστους», προκειμένου το κράτος να εξασφαλίσει κεφάλαια που θα τα μεταφέρει στην καπιταλιστική ανάπτυξη, με εισφοροαπαλλαγές, φοροαπαλλαγές και επιδοτήσεις στο κεφάλαιο.
Στα Εργασιακά, τα νέα μέτρα μεταφράζονται σε παραπέρα διάλυση των εργασιακών σχέσεων, ώστε να γίνει ακόμα φτηνότερη η εργατική δύναμη. Αυτός είναι ο πυρήνας της αντιλαϊκής πολιτικής κυβέρνησης και εργοδοσίας, με τον οποίο οι εργαζόμενοι και τα άλλα λαϊκά στρώματα έχουν να αναμετρηθούν.