6 Απρ 2020

Η ηθική του καπιταλισμού στην πανδημία – Δε θα νοσηλεύονται τρόφιμοι γηροκομείων άνω των 75 στη Βρετανία


Η επιλογή ασθενών προς διασωλήνωση ανάλογα με τις πιθανότητες επιβίωσής τους είναι ήδη γεγονός σε μια σειρά χώρες που μαστίζονται από τον κορονοϊό, αφού τα συστήματα υγείας τους μετά από δεκαετίες συρρίκνωσης αδυνατούν να αντεπεξέλθουν στον όγκο των περιστατικών.
Στη Βρετανία, όπου ήδη πριν την εξάπλωση της επιδημίας υπήρχε προειδοποίηση ότι δε θα νοσηλεύονται οι πιο αδύναμοι, πλέον υπεύθυνοι του Εθνικού Συστήματος Υγείας προσπαθούν να εξασφαλίσουν ακόμα και τη συναίνεση των υπέργηρων ασθενών, πολλοί από τους οποίους νοσηλεύονται σε γηροκομεία, πως δε θα επιβαρύνουν “άδικα” το σύστημα υγείας.
Έγγραφο που δημοσιεύει το BBC από την τοπική διεύθυνση του NHS στο Μπράιτον, που απευθύνεται στους 35 γενικούς γιατρούς της περιοχής σχετικά με τις οδηγίες διαχείρισης περιστατικών στα 98 γηροκομεία της ίδιας υγειονομικής περιφέρειας. γίνεται ξεκάθαρο ότι πολλοί ευάλωτοι ασθενείς δε θα νοσηλευτούν για τον κορονοϊό, ενώ το προσωπικό των γηροκομείων καλείται να ελέγξει αν κάθε ένας από τους νοσηλευόμενους έχει δώσει γραπτή εντολή ανάνηψης πριν τη νοσηλεία του. Πρόκειται για έγγραφα συνηθισμένα στον αγγλοσαξονικό κόσμο, με τα οποία ηλικιωμένοι κατά κανόνα ασθενείς υπογράφουν ότι δε θέλουν να γίνει προσπάθεια ανάνηψής του στο νοσοκομείο. Εν προκειμένω ωστόσο, εμμέσως πλην σαφώς ασκείται από τις βρετανικές υγειονομικές αρχές πίεση ώστε οι τρόφιμοι γηροκομείων ή οι οικογένειες ασθενών που δεν έχουν επαφή με το περιβάλλον να υπογράφουν τέτοια έγγραφα.
Μάλιστα, οι οδηγίες που δίνονται στους γιατρούς περιλαμβάνουν “έτοιμη” επιχειρηματολογία προς τους ηλικιωμένους και τους συγγενείς τους, που αναφέρει μεταξύ άλλων πως “εύθραυστοι ηλικιωμένοι άνθρωποι δεν ανταποκρίνονται καλά στο είδος εντατικής θεραπείας που απαιτείται για τις πνευματικές επιπλοκές του κορονοϊού και μάλιστα η νοσηλεία σε νοσοκομεία μπορεί να επιδεινώσει τον πόνο και τα βάσανα” των ασθενών. Για το λόγο αυτό, προσθέτει το κείμενο “Μπορούμε ως εκ τούτου να προτείνουμε πως σε περιπτώσεις μόλυνσης με κορονοϊού, είναι ανεπιθύμητη η νοσηλεία σε νοσοκομείο”.
Μάλιστα, όπως καταγγέλλει διευθυντής γηροκομείου στο Χόουβ, ο γενικός γιατρός τους είπε ευθαρσώς πως “κανένας από τους τροφίμους σας πάνω από 75 δε θα γίνει δεκτός σε νοσοκομείο”. Ο ίδιος είπε πως ακούγοντάς το, ένιωσε “σοκ και μούδιασμα”.
Παρόμοιες μαρτυρίες έρχονται και από άλλα γηροκομεία, αν και το NHS επισήμως επιμένει πως δεν υπάρχουν κριτήρια διαλογής για το ποιος θα εισάγεται στο νοσοκομείο. Το ίδιο επανέλαβε ο υπουργός υγείας Ματ Χάνκοκ, διαβεβαιώνοντας πως οι ασθενείς κορονοϊού σε γηροκομεία θα μπορούν να εισάγονται στα νοσοκομεία.
Την ίδια στιγμή, αυξάνονται οι ανησυχίες για τη διάδοση του κορονοϊού σε αυτές τις δομές, λόγω έλλειψης προστατευτικού υλικού, τόσο για το προσωπικό, όσο και για τους συγγενείς που επισκέπτονται τους δικούς τους στο γηροκομείο.

Το κεφάλαιο και οι νομοτέλειές του

Σήμερα το πρωί, 6/4/2020, ο κ. Ν. Χατζηνικολάου αθώωσε, από το ραδιόφωνο του, Real FM 97.8, πλήρως τον κ. Θεόδωρο Φέσσα(*), Πρόεδρο του ΣΕΒ, για τις αυξήσεις της acs, τις οποίες, μετά την κατακραυγή, πήρε πίσω.
Μας ενημέρωσε ότι σε όλα τα 10 χρόνια κρίσης δεν αύξησε ούτε σεντς τις τιμές της εταιρείας! Δεν είπε αν τις μείωσε.
Μετά, για να τον αθωώσει πλήρως, μας ενημέρωσε ότι τις αυξήσεις δεν τις έκανε η δική του εταιρεία – μητέρα, αλλά περιφερειακοί συνεργάτες, δηλαδή μικρομεσαίοι!
Θα μπορούσε να είναι και έτσι, παρότι πολλοί θα προβάλλουν πολλές ενστάσεις.
Ναι, ας πούμε ότι δεν αύξησε τις τιμές 10 χρόνια! Όμως οι κυβερνήσεις φρόντισαν να εκτοξεύσουν τα κέρδη του μέσα από τα γενικά μπόνους προς την εργοδοσία! Ο μέσος μισθός στην Ελλάδα το 2010 ήταν μεγαλύτερος από τον αντίστοιχο του 2018 κατά 38,8% (1.247 έναντι 898€, μείωση 28%). Πέραν αυτού έχουμε την εκτόξευση των μορφών ευέλικτης εργασίας των νέων προσλήψεων και σύμφωνα με το ΙΝΕ-ΓΣΕΕ, από το 2010 έως το τέλος του 2018 σχεδόν τετραπλασιάστηκε ο αριθμός όσων αμείβονται με έως 250 ευρώ (64.000 το 2010, 190.927 το 2015 και 251.020 το 2018), ενώ τριπλασιάστηκε ο αριθμός όσων λαμβάνουν 500-600 ευρώ! Ας μην αναφέρουμε καθόλου τη μαύρη εργασία.
Κέρδη, κέρδη, κέρδη!
Το έμμεσο μπόνους από την κρίση προς την εταιρεία ήταν δυσθεώρητο και φαίνεται στα στοιχεία των ισολογισμών της. Ενώ οι πωλήσεις (τζίρος) της αυξήθηκαν από το 2012 μέχρι το 2018 κατά 44%, τα κέρδη στην ίδια περίοδο αυξήθηκαν κατά 402%!!! Εννέα και πλέον φορές πάνω!
«Η κρίση μπορεί να είναι ευκαιρία» έχει πει πολλές φορές ο κ. Πρόεδρος του ΣΕΒ! Δεν το αμφισβητούμε, ούτε τα στοιχεία το αμφισβητούν. Και δεν μισούμε, ούτε ζηλοφθονούμε τα κέρδη γενικώς. Αν τα κέρδη ήταν κέρδη της κοινωνίας και όχι ιδιώτη – καπιταλιστή, θα τύχαιναν ενθουσιώδους υποδοχής από τους ανθρώπους του μόχθου και ατελείωτου ζηλόφθονου μίσους από τους καπιταλιστές γιατί θα στερούνταν της "ελευθερίας" να τα κάνουν δικά τους!
Το ακούει όμως κάθε πικραμένος, εργάτης, άνεργος, μικρομεσαίος, πτωχευμένος, «πλειστηριασμένος» κλπ και αναρωτιέται πως είναι αυτό το μεγάλο κεφάλαιο και θέλει νέα υπεραύξηση κερδών και στη δεύτερη κρίση, αυτή της πανδημίας του κορονοϊού; Πολύ δε περισσότερο, όταν ο όγκος δουλειάς των ταχυμεταφορών, με τον αποκλεισμό της κυκλοφορίας, εκτοξεύθηκε σε απίστευτα ύψη, σε σημείο που και για τρόφιμα οι καταναλωτές να περιμένουν πολλές ημέρες!
Μα τι είναι αυτό το κεφάλαιο τέλος πάντων; Απλό! Είναι ένα, χωρίς όριο, ποσοτικό μέτρο συσσώρευσης κερδών, ποιοτικού περιεχομένου, υπεραξίας ή απλήρωτης εργασίας του εργαζόμενου! Αν μπορούσε, εκτός του απλήρωτου ιδρώτα των εργαζομένων, να «φάει» και τον εαυτό του για να αυξήσει τα κέρδη του θα το έκανε! Κάτι που βλέπουμε να γίνεται στους οικονομικούς ή ένοπλους ιμπεριαλιστικούς πολέμους με τον κανιβαλισμό των κεφαλαίων, την ώρα που σφαγιάζονται δικαιώματα και λαοί στον βωμό νικητών και ηττημένων.
Αυτές είναι οι νομοτέλειες του κεφαλαίου.
(*) Έχω ακούσει πολλές φορές τον κ. Φέσσα σε συνέδρια και γενικές συνελεύσεις του ΣΕΒ. Είναι ένας σύγχρονος, μορφωμένος άνθρωπος με χιούμορ και μεγάλη σχέση με την κοινωνία, μακράν άλλων προέδρων του ΣΕΒ! Όμως ως επιχειρηματίας και εργοδότης είναι αδύνατο να εισάγει στο κεφάλαιο την κοινωνική ευαισθησία γιατί αυτό θα ήταν αυτοκτονία και γρήγορη πτώχευση, λόγω κυριαρχίας των ανταγωνιστών του που δεν έχουν κανένα λόγο να εισάγουν κοινωνική ευαισθησία, μειώνοντας τα κέρδη τους. Ακόμη και την αποκαλούμενη «Εταιρική Κοινωνική Ευθύνη» και οι υποκριτικές χορηγίες και παροχές που κάνουν, υπολογίζονται με βάση τι κέρδη θα τους επιστρέψουν από την «πίσω πόρτα», αλλιώς δεν θα τις έκαναν! Έτσι, στον θεσμικό του ρόλο, ένας άνθρωπος, ως επιχειρηματίας αναγκαστικά αντιφάσκει με πραγματικές κοινωνικές ευαισθησίες που εκδηλώνει, (όπως ο κ. Φέσσας) ή ακόμη και με το να είναι υπέρ των εργαζομένων (όπως Έγκελς, Μπάτσης κ.α. για να μη πει κανείς που το είδα). Γι αυτό, για τους μαρξιστές, εχθρός δεν είναι ο κοινός άνθρωπος αλλά το κεφάλαιο που μετατρέπει τους κοινούς ανθρώπους - ιδιοκτήτες, σε απάνθρωπα όργανά του. 
Πηγές: ιστοσελίδα acscourier.net και iefimerida.gr 15/5/2019
ΙΝΕ-ΓΣΕΕ: 
Κατά το 2010 οι μέσες μηνιαίες τακτικές αποδοχές ανέρχονταν σε 1.247 ευρώ, ενώ το 2018 είχαν πέσει στα 898 ευρώ, κάτι που μεταφράζεται σε μείωση μισθών κατά 28% μέσα στην 8ετία. Αναλυτικότερα, το 2010 οι μέσες τακτικές αποδοχές στην πλήρη απασχόληση ήταν 1.394 ευρώ και το 2018 είχαν φτάσει στα 1.111 ευρώ, ενώ στην μερική απασχόληση τα 562 ευρώ το 2010 έγιναν 375 ευρώ το 2018.
Τετραπλασιάστηκε ο αριθμός των εργαζομένων με 250 ευρώ
Βάσει των ίδιων στοιχείων, από το 2010 έως το τέλος του 2018 σχεδόν τετραπλασιάστηκε ο αριθμός όσων αμείβονται με έως 250 ευρώ (64.000 το 2010, 190.927 το 2015 και 251.020 το 2018). Το 2018 στον ιδιωτικό τομέα 251.000 άτομα αμείβονταν με μισθό έως 250 ευρώ. Την ίδια ώρα, 3πλασιάστηκε ο αριθμός όσων λαμβάνουν 500-600 ευρώ. Το 2018 στον ιδιωτικό τομέα 571.000 άτομα – δηλαδή ένας στους τέσσερις – αμείβονταν με μισθό έως 500 ευρώ.
Η ανεργία τα τελευταία χρόνια έχει σημειώσει κάμψη. Ωστόσο η πλειονότητα των νέων προσλήψεων αφορά θέσεις ευέλικτων μορφών απασχόλησης. Σύμφωνα με τους συντάκτες της έκθεσης αν υπολογίσουμε την αποθάρρυνση αναζήτησης εργασίας και την αναγκαστική υποαπασχόληση ( 234 χιλιάδες άτομα) η πραγματική ανεργία φθάνει το 25% . Το ποσοστό εκτιμάται ότι θα υποχωρήσει κάτω από 10% στα μέσα της δεκαετίας 2020-2030.

Αυτό που φοβάται η αστική τάξη δεν θα το γλυτώσει





Του Αεροπεζοναύτη

Διανύουμε τον τέταρτο μήνα της πανδημίας του κορονοϊού, με την ανησυχία και την αγωνία να κορυφώνεται.

Η επόμενη ημέρα, είναι το ζητούμενο για δύο διαφορετικές κοινωνίες, από τη μια ο κόσμος της εργασίας και από την άλλη ο κόσμος του κεφαλαίου.

Δυο διαφορετικές αγωνίες. Οι εργαζόμενοι νοιάζονται για τη ζωή, οι καπιταλιστές νοιάζονται για τα κέρδη.

Οι μεγάλες ιμπεριαλιστικές και καπιταλιστικές χώρες, (ΗΠΑ, Γαλλία, Γερμανία, Ιταλία, Ισπανία) από ότι φαίνεται δεν μπορούν να διαχειριστούν εύκολα την πανδημία.

Θεμελιώδεις νόμοι της καπιταλιστικής οικονομίας, όπως ο νόμος της προσφοράς και της ζήτησης τείνουν να ανατραπούν. 

Μειώνεται η προσφορά, επειδή οι εταιρείες, μικρές επιχειρήσεις, ελεύθεροι επαγγελματίες κλείνουν ή μειώνουν την εργασία τους. Μειώνεται και η ζήτηση, από το γεγονός, ότι οι άνθρωποι είναι κλειδωμένοι στα σπίτια τους. «Εάν οι άνθρωποι φοβούνται - σημειώνουν οι οικονομικοί αναλυτές - ή τους απαγορεύεται να πάνε σε εστιατόρια ή σε δημόσιες εκδηλώσεις εξαιτίας της πιθανότητας να μολυνθούν, η διαχείριση της προσφοράς και της ζήτησης ακυρώνεται από την άποψη, ότι το κυρίαρχο και πρωτεύον είναι η προστασία της δημόσιας υγείας».


Απ' ότι σημειώνουν ειδικοί αναλυτές, ένα τμήμα της αστικής τάξης, προωθεί την ιδέα για την επόμενη ημέρα της πανδημίας, το μοντέλο στην επιστροφή στη φυσική και αυτάρκη - οικονομία. Δεν απαντούν όμως, στο τι θα κάνουν με τα εκατομμύρια. Πιθανά οι καπιταλιστές να αξιοποιήσουν τα τεχνολογικά επιτεύγματα της 4ης βιομηχανικής επανάστασης, με την πληροφορική και τεχνολογίες αυτοματισμού και της ρομποτικής, και το βέβαιο είναι ότι ένα πολύ μεγάλο τμήμα εκατομμυρίων εργαζομένων θα οδηγηθεί στην εξαθλίωση και την βίαιη εξόντωση, εν ονόματι της επανεκκίνησης και της κερδοφορίας του κεφαλαίου.

Εδώ τεκμηριώνεται η ανωτερότητα των σοσιαλιστικών σχέσεων παραγωγής, όπου η εργασία είναι δικαίωμα και κοινωνικό αγαθό, σε αντίθεση με τον καπιταλισμό, όπου η εργασία, διέπεται από τις αρχές της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο. 

Αυτό είναι το πραγματικό δίλημμά της επόμενης ημέρας, ποιός δηλαδή θα πρέπει να είναι ο δρόμος που θα επιλέξουν οι εργαζόμενοι για να δουν τη ζωή και την εργασία τους να μακροημερεύει.

Όσο εντείνεται η κρίση, θα οξύνεται η αντίθεση ανάμεσα στην εργασία και το κεφάλαιο και αναπόφευκτα θα διαμορφώνονται νέα δεδομένα για την αναγκαιότητα της ενίσχυσης των ταξικών δυνάμεων, προκειμένου να διαμορφώσει ένα άλλο πλαίσιο εξόδου από την κρίση, κοινωνικό, πολιτικό με όρους εργατικής εξουσίας.

Αυτό το σάπιο σύστημα, ξέρει την σαπίλα του και τρέφεται από την υγεία της εργατικής τάξης, τόσο όσο της είναι αναγκαίο. Πέραν της ανάγκης του κέρδους της, η αστική τάξη δεν αναγνωρίζει τίποτε για την εργατική τάξη, και υπό αυτές τις συνθήκες θα είναι αμείλικτη για τους λαούς της όλης της γης.

Από εδώ προκύπτει η άμεση ανάγκη για ανασυγκρότηση και αντεπίθεση του εργατικού κινήματος, τώρα και όχι την επόμενη μέρα, σήμερα. Εδώ βρίσκεται το μεγάλο πεδίο των κοινωνικών συμμαχιών για το αύριο, χωρίς αυταπάτες ότι τα μπαλώματα του αστικού συστήματος που γεννά της κρίσης της συμφοράς, την πείνα και την εξαθλίωση, θα σώσουν το λαό.

Σήμερα η αστική τάξη, με την εξατομίκευση της ευθύνης, αποποιείται την ενοχή της. Μεταθέτει έξυπνα, το βάρος στους εργαζόμενους.

Σήμερα μπροστά στον κίνδυνο να τα χάσει όλα η αστική τάξη, κλείνει στα σπίτια δισεκατομμύρια ανθρώπους με το φόβο του θανάτου, υποτάσσοντας έτσι τους λαούς να αποδεχθούν τις επιλογές της, για την επόμενη σήμερα.

Φοβάται η αστική τάξη τους εργαζόμενους που χάνουν την δουλειά τους και δεν έχουν τίποτα για να στηριχθούν, οι οποίοι συχνά στερούνται ακόμη και ασφάλισης υγείας.

Φοβάται η αστική τάξη την οργή των εργαζόμενων που θα ξεσπάσει επάνω της, μιας και δεν θα μπορούν να πληρώσουν λογαριασμούς τους, φως, νερό, τηλέφωνο, ενοίκιο, δαπάνες διατροφής, δαπάνες για την υγεία.

Φοβάται η αστική τάξη τους εργαζόμενους που θα μείνουν απελπισμένοι, άνεργοι και χωρίς περιουσιακά στοιχεία και θα μπορούσαν οργανωμένα να στραφούν εναντίον της.

Εμείς, οφείλουμε να τους οδηγήσουμε σε σωστή κατεύθυνση και όχι στο χάος. Γιατί στο χάος, σε παραβατικές συμπεριφορές, κανιβαλισμό και λεηλασίες, επιδιώκει να τους παρασύρει, εκτονώνοντας τις κοινωνικές αντιδράσεις για το συμφέρον της, η αστική τάξη. 

Για το λόγο αυτό οι κυβερνήσεις της αστικής τάξης, μπροστά στο φόβο, γενικότερων ανατροπών, προτάσσει τα πρωτοφανή κατασταλτικά μέτρα, πολλές φορές προσχηματικά. Από σήμερα για να καταφύγει αύριο στις στοχεύσεις της, ενάντια στην συγκροτημένη ταξική πάλη και το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα.

Διαφαίνεται ότι η αστική τάξη ανασυντάσσεται. Ο μοναδικός στόχος της οικονομικής πολιτικής της σήμερα, είναι η προάσπιση της πολιτικής της κατάρρευσης. Προσπαθεί με όλα τα μέσα, πολιτικά, οικονομικά, στρατιωτικά, προπαγανδιστικά να διατηρήσει τους κοινωνικούς συσχετισμούς ισχυρούς σε όφελός της, παρά την πίεση που δέχεται από τις κοινωνικές επιπτώσεις της πανδημίας παγκοσμίως.

Μπροστά σε αυτές τις εξελίξεις, οι εργαζόμενοι δεν πρέπει να φοβηθούν τίποτε.
Άλλωστε ο βρεγμένος τη βροχή δεν την φοβάται.

Παρά τις δυσκολίες, το βέβαιο είναι, ότι χωρίς τους εργαζόμενους γρανάζι δεν γυρνά και εφόσον αυτό είναι δεδομένο, αυτό που μένει είναι να γυρίσει το γρανάζι της ιστορίας ούτως ώστε η επόμενη ημέρα να τον βρει νικητή, στέλνοντας στα σκουπίδια, την σαπίλα της αστικής τάξης, που κακοφόρμισε τη ζωή του, τη ζωή της οικογένειας του, για να ζούνε πέντε κηφήνες και οι εργαζόμενοι εξαθλιωμένοι, εγκαταλελειμμένοι, εν μέσω πανδημίας να αποχαιρετούν την ζωή μόνοι, χωρίς καν το τελευταίο χάδι των δικών τους ανθρώπων.

Οφείλουμε να είμαστε δυνατοί, όχι σιωπηλοί, προετοιμάζοντας την επόμενη ημέρα μαζί

Θα βγούμε δυνατοί και νικητές! 

902gr 

To τιμόνι του θανάτου: 5 νεκροί οδηγοί αστικών λεωφορείων στο Λονδίνο από κορονοϊό – “Ατομική ευθύνη αλά βρετανικά” η απάντηση του δημάρχου


Η Συνδικαλιστική Ένωση στην οποία υπάγονται οι δημόσιες συγκοινωνίες του Λονδίνου, με τα χαρακτηριστικά κόκκινα αστικά λεωφορεία, που αποτελούν σήμα-κατατεθέν της πόλης, επιβεβαίωσε τον θάνατο πέντε μελών της που έπεσαν θύματα της πανδημίας του κορονοϊού. Δύο εξ αυτών ήταν ελεγκτές και οι υπόλοιποι τρεις οδηγοί.
Ο τοπικός γραμματέας της Ένωσης χαρακτήρισε ηρωική τη δουλειά τους, καθώς μετέφεραν με αυτοθυσία τους υγειονομικούς στους χώρους δουλειάς τους, και υποσχέθηκε κάθε δυνατή βοήθεια στις οικογένειές τους.
Την απέραντη θλίψη του εξέφρασε και ο Δήμαρχος του Λονδίνου, που τόνισε ότι “οι οδηγοί πρέπει να έχουν πλήρη προστασία” και πως ο ρόλος των Λονδρέζων σε αυτό είναι να μείνουν σπίτι και να χρησιμοποιούν τις δημόσιες συγκοινωνίες μόνο όταν είναι αναπόφευκτο -κάτι σαν “ατομική ευθύνη” αλά βρετανικά.
Όλοι οι υπεύθυνοι τόνισαν με τη σειρά τους τη θλίψη τους και την ανάγκη να ληφθούν επιπρόσθετα μέτρα στα ήδη υπάρχοντα, καθώς ήδη προβλέπεται προσεκτικός καθαρισμός των οχημάτων, αποκλεισμός των καθισμάτων γύρω από τον οδηγό και μέσα ατομικής προστασίας.
Μάταια θα περίμενε κανείς να δει στο σχετικό ρεπορτάζ ίχνη κριτικής προς τους χειρισμούς της κυβέρνησης, που εφάρμοσε αρχικά ως μέθοδο την “ανοσία της αγέλης” και την αδιάκοπη λειτουργία των επιχειρήσεων για να μην πληγεί η κερδοφορία τους. Ή ένα εναλλακτικό σχέδιο με πυκνότερα δρομολόγια, για να αποφεύγεται έστω ο συνωστισμός στα ΜΜΜ και να μην είναι πηγή διασποράς του ιού για τους οδηγούς και το επιβατικό κοινό.

TOP READ