2 Δεκ 2012

Οι τελευταίοι αντάρτες της Ρούμελης


Οι τελευταίοι αντάρτες της Ρούμελης

Βρισκόμαστε στον Δεκέμβριο του 1949. Ο ΔΣΕ έχει ήδη ηττηθεί και υποχωρήσει στο έδαφος της Αλβανίας και οι κυβερνητικές δυνάμεις διατρέχουν την ύπαιθρο για την εξεύρεση των λεγόμενων "υπολειμμάτων", ομάδων δηλαδή από εναπομείναντες αντάρτες που προσπαθούν να συγκροτηθούν ώστε οργανωμένα να περάσουν τα σύνορα, ή επιχειρούν απλά να επιβιώσουν.

Η από τουρκοκρατίας παραδοσιακή επιείκεια στον ηττημένο δεν θα εφαρμοστεί από τον οπλισμένο από την αστική τάξη κυβερνητικό στρατό. Η Ελλάδα είναι ήδη ένα απέραντο νεκροταφείο. Η νικηφόρα  ελληνική αστική τάξη δεν θα σταματήσει την κτηνωδία της Λευκής Τρομοκρατίας ώστε να παραδειγματίσει τον ελληνικό λαό στην υποταγή και το ραγιαδισμό.

Στην περιοχή της Ρούμελης, μικρές ομάδες ανταρτών επιχειρούν να επιβιώσουν στον σκληρό χειμώνα, χωρίς τροφή, οπλισμό, ένδυση και ανάπαυση από τις διαρκείς επιχειρήσεις ανίχνευσης.

  • Στις 14 Δεκεμβρίου του 1949, ο αντάρτης του ΔΣΕ Μήτσος Παπαδήμου που κρύβονταν σε σπηλιά της κορυφογραμμής ανάμεσα στην Φωκίδα και τη Φθιώτιδα θα βγει να συναντήσει με πολλές προφυλάξεις τον τροφοδότη του. Ο χωρικός Ηλίας Ζέλιος που του πήγαινε φαγητό έχει φέρει μαζί του και μια ομάδα παρακρατικών και ΜΑΥ. Του φωνάζει πως δεν είναι κίνδυνος και να βγει έξω από τα δέντρα στο ξέφωτο. Ο Παπαδήμου που αντιλαμβάνεται το αντικανονικό της κίνησης αυτής τρέχοντας επιστρέφει στη σπηλιά του. Ετοιμάζεται να την εγκαταλείψει αλλά είναι ήδη κυκλωμένος. "Οι μαχητές και η μαχήτριες του ΔΣΕ το χαμε καλύτερο να φυλάμε την τελευταία σφαίρα για τον εαυτό μας παρά να μας πιάσουν και να μας βασανίσουν, να μας ατιμάσουν και να μας αποκεφαλίσουν", μας λέει η αντάρτισσα Ελένη Μπουρμπουλα. Κι ο Μήτσος Παπαδήμου έκανε ακριβώς αυτό. Οι διώκτες του τον βρήκαν νεκρό μέσα στη σπηλιά του με ένα περίστροφο στο χέρι. Δεν γνωρίζουμε αν οι παρακρατικοί βαρέθηκαν ή είχαν χορτάσει τη δίψα για τους για αίμα, πάντως άφησαν το κορμί του ακέραιο να το αναλάβει το βουνό και δεν του έκοψαν το κεφάλι όπως συνήθιζαν. 

  • Στις 17 Δεκέμβρη του 1949, μια ομάδα ανταρτών του ΔΣΕ κρύβεται στην κορυφογραμμή ανάμεσα στην Αρτοτίνα και τα Αργύρια Φθιώτιδας. Εκείνη τη μέρα κάνουν "λούφα" για κινηθούν ξανά το βράδυ. Αυτό που δεν γνωρίζουν είναι ότι έχουν προδοθεί. Ο Μήτσος Αντωνίου από τα Αργύρια, κομματικός υπεύθυνος του χωριού έχει προδώσει τις θέσεις τους στο στρατό για να γλιτώσει (όπως και έγινε) το κεφάλι του. Ο Αντωνίου γνωρίζει πως το τμήμα των ανταρτών (6 όλοι όλοι) δεν είναι σε θέση να αμυνθεί. Ο ταγματάρχης Φλώρος, γνωστός για τις κανιβαλικές μεθόδους του, θα κυκλώσει τους αντάρτες με τμήμα του στρατού, ΜΑΥ και χωροφύλακες. Ακολουθεί μικρή αψιμαχία. Οι αντάρτες είναι αδύνατο να ξεφύγουν. Οι περισσότεροι σκοτώνονται από πυρά των κυβερνητικών, ο Γιάννης Ζερμπίνος, τραυματισμένος στο πόδι αυτοκτονεί προκειμένου να μην πιαστεί ζωντανός. Νεκροί πέφτουν οι:Δρόσος Κεφαλάς, Θανάσης Καλαμπόκας, Νίκος Γεράνης, Κώστας Κόκλας, Κώστας Κραβαρίτης και ο Γιάννης Ζερμπίνος. Τα κορμιά τους ο Φλώρος τα αφήνει στα θηρία του βουνού ενώ τα κεφάλια τους τα κόβει και τα κατεβάζει με ζουρνάδες στο παζάρι της Σπερχειάδας για να τα εκθέσει. 

  • Στις 16 Δεκέμβρη του 1949, σε σπηλιά κοντά στο χωριό Γραμμένη Οξιά πιάνεται ο βαριά τραυματισμένος Παντελής Τσολάκης με τη νοσοκόμα του και αντάρτισσα Μαρία Κραβαρίτη. Τους έχουν κυκλώσει χωροφύλακες. Η Μαρία φωνάζει πως δεν έχουν όπλα αλλά είναι μια νοσοκόμα και ένας τραυματίας. Ο μοίραρχος τους καλεί να βγουν έξω και δεν θα πάθουν τίποτα. Η κοπέλα θα θεριστεί από τα αυτόματα τη στιγμή που θα βγει στο άνοιγμα της σπηλιάς. Τον Τσολάκη τον δολοφονούν ξαπλωμένο στο στρώμα του. Τα κορμιά τους τα αφήνουν για τα τσακάλια και τους λύκους. Χωρικοί από τη Γραμμένη Οξιά θα ανεβούν μέρες αργότερα να τους θάψουν. Θα βρουν μονάχα μαλλιά και κόκαλα.
  • Στις 8 Δεκέμβρη του 1949, προδομένοι από τον Μήτσο Αντωνίου, θα πιαστούν σε γιάφκα στο δάσος οι αντάρτες του ΔΣΕ Γιάννης Μαγκλάρας, Κώστας Κραβαρίτης, Νίκος Κόκκινος και ο Ηλίας Τσέτσος. Θα χτυπηθούν ξαφνικά και θα σκοτωθούν επί τόπου στη θέση Παλιοφυτιές Διλόφου. Η ομάδα Μαγκλάρα προσπαθούσε να οργανώσει αποστολή εξόδου από τη χώρα. Τα κεφάλια τους θα αποκοπούν, θα τοποθετηθούν σε τορβάδες με αλάτι και θα μεταφερθούν στην πλατεία της Σπερχειάδας προς έκθεση. Αργότερα, η χωροφυλακή θα δώσει άδεια να ταφούν σε κοινοτάφειο στο νεκροταφείο όπου αναπαύονται ακόμα. 

  • Προς τα μέσα του Δεκέμβρη του 1949, οι Μήτσος Χαρίσης καιΚώστας Χαρίσης (πατέρας και γιος), σκοτώνονται προδομένοι από τον Μήτσο Αντωνίου σε σπηλιά κοντά στα Αργύρια Φθιώτιδας. Τους περικύκλωσε χωροφυλακή και στρατός και τους σκότωσε με χειροβομβίδες. Τα κορμιά τους αφέθηκαν στα θηρία και τα κεφάλια τους εκτέθηκαν και αυτά στη Σπερχειάδα. 

Αυτοί ήταν οι τελευταίοι ταξικοί ήρωες του Δημοκρατικού Στρατού της Ρούμελης 



O φίλος projectgreece μας στέλνει το παρακάτω φωτογραφικό υλικό. Πρόκειται για κοινοτάφειο των προαναφερθέντων αγωνιστών.




Ρουμελιώτες αντάρτες του ΔΣΕ





ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΕΝΩΣΗ Πιο αντιδραστική και επικίνδυνη εντός και εκτός συνόρων


ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΕΝΩΣΗ
Πιο αντιδραστική και επικίνδυνη εντός και εκτός συνόρων
Δύο αποκαλυπτικές εκθέσεις υπερψήφισε το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο την περασμένη βδομάδα
Την παραπέρα στρατιωτικοποίηση της ΕΕ, με ενίσχυση των «επιχειρησιακών δυνατοτήτων» της και επέκταση των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων εκτός και εντός των συνόρων της, σχεδιάζουν τα επιτελεία των «27». Στις 22/11/2012 το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ενέκρινε δύο εκθέσεις που σκιαγραφούν τους αντιδραστικούς σχεδιασμούς της ΕΕ να εξελιχθεί σε δύναμη με επιχειρησιακές δυνατότητες συμπληρωματικές ή και ανταγωνιστικές με αυτές του ΝΑΤΟ.
Στόχος είναι να ενισχυθεί η δύναμη κρούσης της λυκοσυμμαχίας για λογαριασμό των μονοπωλίων της στον παγκόσμιο ανταγωνισμό και να αντιμετωπιστεί με αποτελεσματικότητα ο εχθρός λαός στο εσωτερικό των κρατών - μελών. Για το λόγο αυτό, τα δύο κείμενα έρχονται να ενεργοποιήσουν διατάξεις της Συνθήκης της Λισαβόνας και άλλες συμφωνίες, όπως το «Βερολίνο+», με στόχο, όπως σημειώνεται, την ενίσχυση της«κοινής άμυνας, της ευρωπαϊκής ταυτότητας και της στρατηγικής αυτονομίας της ΕΕ».
  • Η πρώτη έκθεση, με τον τίτλο «Εφαρμογή της Κοινής Πολιτικής Ασφάλειας και Αμυνας», καλεί τις κυβερνήσεις των κρατών - μελών και τα κοινοτικά όργανα να αξιοποιήσουν όλο το φάσμα των στρατιωτικών μέσων, ώστε η ΕΕ να γίνει ακόμα πιο αποτελεσματική ακόμα και από το ίδιο το ΝΑΤΟ σε επεμβάσεις εκτός των ευρωενωσιακών συνόρων. Για το σκοπό αυτό, καλεί το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο Αμυνας μέσα στο 2013 «να ξεκινήσει τη διαδικασία σχεδιασμού της ευρωπαϊκής άμυνας».
  • Με τη δεύτερη έκθεση, με τον τίτλο «Ρήτρα αμοιβαίας άμυνας και η ρήτρα αλληλεγγύης της Ευρωπαϊκής Ενωσης: Πολιτική και επιχειρησιακή διάσταση», το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο καλεί τις κυβερνήσεις να συντονίσουν τη δράση τους προκειμένου να βρίσκονται σε «επιχειρησιακή ετοιμότητα» για επεμβάσεις στρατιωτικού και πολιτικού χαρακτήρα μέσα στα ίδια τα κράτη - μέλη. Με πρόσχημα την «τρομοκρατία», τις επιθέσεις στον κυβερνοχώρο, τις «ενεργειακές ελλείψεις», τις «φυσικές ή ανθρωπογενείς καταστροφές», τις «πανδημίες», οι Ευρωπαίοι εταίροι ετοιμάζουν παρεμβάσεις στο εσωτερικό των κρατών - μελών, υιοθετώντας την ορολογία του ΝΑΤΟ για τις «σύγχρονες απειλές». Απροκάλυπτα αναγνωρίζουν το δικαίωμα της στρατιωτικής επέμβασης της ΕΕ σε κράτη - μέλη της, όταν απειλούνται οι «δημοκρατικοί θεσμοί», όρος που στον ιμπεριαλισμό ταυτίζεται με τη σταθερότητα του αστικού συστήματος.
Οι στρατιωτικές δυνάμεις και δομές της ΕΕ στρέφονται ενάντια στους λαούς της, είτε σε συνεργασία, είτε ανταγωνιστικά προς το ΝΑΤΟ
Δύο είναι τα βασικά συμπεράσματα που προκύπτουν από τις εκθέσεις:
Πρώτον: Η λυκοσυμμαχία της ΕΕ, με την καπιταλιστική κρίση να βαθαίνει, λαμβάνει «προληπτικά» μέτρα για να αντιμετωπίσει τους λαϊκούς αγώνες και το ενδεχόμενο αυτοί να ριζοσπαστικοποιηθούν.
Δεύτερον: Σε περίοδο όξυνσης των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων μεταξύ των ισχυρών καπιταλιστικών χωρών της ΕΕ και των ΗΠΑ, οι Ευρωπαίοι εταίροι προετοιμάζουν το έδαφος για «αυτοτελή» στρατιωτική δράση σε περιοχές που τα μονοπώλιά τους έχουν μεγάλα και ανταγωνιστικά με άλλες δυνάμεις συμφέροντα.
Σε ρόλο παγκόσμιου χωροφύλακα η ΕΕ
Στην έκθεση με τίτλο «Εφαρμογή της Κοινής Πολιτικής Ασφάλειας και Αμυνας (ΚΠΑΑ)»τονίζεται η ανάγκη να αναβαθμίσει το ρόλο της η ΕΕ σε παγκόσμια δύναμη καταστολής, με στόχο την προάσπιση των συμφερόντων των ευρωπαϊκών μονοπωλίων.
Οπως χαρακτηριστικά σημειώνεται, το «νέο στρατηγικό πλαίσιο» της ΕΕ είναι «να εξελιχθεί σε παγκόσμιο πολιτικό παράγοντα στη διεθνή σκηνή, ώστε να προάγει την ειρήνη και τη διεθνή ασφάλεια, να προστατεύει τα συμφέροντά της σε παγκόσμιο επίπεδο και να εγγυάται την ασφάλεια των πολιτών της (...) Η ΕΕ πρέπει να είναι σε θέση να αναλάβει την ευθύνη που της αναλογεί απέναντι σε απειλές, διεθνείς κρίσεις και συγκρούσεις, ειδικά στο γειτονικό της περιβάλλον».
Γίνεται επίσης ειδική αναφορά στον «επαναπροσδιορισμό των προτεραιοτήτων της αμυντικής πολιτικής των ΗΠΑ προς την περιοχή της Ασίας και του Ειρηνικού», καθώς και στις «αυξημένες στρατιωτικές και εξοπλιστικές δυνατότητες στην Ασία και ιδίως στην Κίνα», που φανερώνουν και την πρεμούρα της ΕΕ να αναβαθμίσει το στρατιωτικό της ρόλο στο φόντο της όξυνσης των ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών.
Στην έκθεση σημειώνεται ότι βρίσκονται σε εξέλιξη «14 ευρωπαϊκές επιχειρήσεις», στρατιωτικές και μη, σε διάφορες χώρες του κόσμου. Γίνεται, επίσης, λόγος για τα «διδάγματα» από τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο ΕΕ - ΗΠΑ - ΝΑΤΟ στη Λιβύη, αλλά και την καθοριστική συμβολή που είχαν στις πολεμικές επιχειρήσεις η Γαλλία και η Βρετανία, που εμφανίζονται ως «παράδειγμα» αυτόνομης δράσης για τις υπόλοιπες χώρες της ΕΕ, που επέδειξαν «επιχειρησιακή αδράνεια».
Σ' αυτό το πλαίσιο, η έκθεση ζητά την επίσπευση της ενισχυμένης στρατιωτικής συνεργασίας Γαλλίας, Γερμανίας, Πολωνίας (πρωτοβουλία της Βαϊμάρης), με επεμβάσεις από «συμμαχίες προθύμων», που συμφωνούν να προχωρήσουν πιο γρήγορα από τους υπόλοιπους.
Στη βάση όλων αυτών, η έκθεση προτείνει:
1. Τη στρατιωτική αυτονομία της ΕΕ, μέσω της αύξησης των επενδύσεων για εξοπλισμούς, άμυνα και στρατιωτικούς τομείς.«Αποτελεί αναγκαιότητα για την ΕΕ να επιβεβαιώσει τη στρατηγική της αυτονομία μέσω της άσκησης ισχυρής και αποτελεσματικής εξωτερικής πολιτικής και πολιτικής για την ασφάλεια και την άμυνα, που θα της επιτρέπει να ενεργεί αυτόνομα», σημειώνεται χαρακτηριστικά.
2. Την αύξηση των στρατιωτικών αποστολών, επιχειρήσεων και επεμβάσεων εκτός της ΕΕ και τη χρηματοδότησή τους από το Ταμείο Σταθερότητας και το Ευρωπαϊκό Ταμείο Ανάπτυξης.«Η ΚΠΑΑ πρέπει να εδραιώσει τη συμβολή της στην παγκόσμια ειρήνη και σταθερότητα, μέσω των αποστολών και επιχειρήσεών της, που αποτελούν μέρος της συνολικής προσέγγισης που εφαρμόζει η ΕΕ έναντι μιας χώρας ή μιας περιοχής (...) Η ΚΠΑΑ πρέπει να είναι σε θέση να παρεμβαίνει σε κάθε είδους κρίση, ακόμη και σε μεγάλης έντασης συγκρούσεις στις γειτονικές της περιοχές», τονίζεται στο κείμενο.Για το ευρωενωσιακό κεφάλαιο και τους πολιτικούς εκπροσώπους του, σύμφωνα με την έκθεση, ζώνες άμεσης προτεραιότητας είναι τα Δυτικά Βαλκάνια, η Μέση Ανατολή, η ζώνη Πακιστάν - Αφγανιστάν, το Ιράκ, το Κέρας της Αφρικής, η Σομαλία, ο Νότιο Σουδάν, το Μάλι, η Γεωργία, ακόμα και ο Ινδικός Ωκεανός.
3. Τη μετατροπή της ΕΕ και σε στρατιωτική συμμαχία. Πρέπει να προχωρήσει «η συγκέντρωση και κοινή χρήση στρατιωτικών μέσων, ώστε να γίνει δυνατή η συνεργασία μεταξύ των κρατών - μελών στην αγορά, τη χρήση και την από κοινού διαχείριση στρατιωτικών ικανοτήτων».
4. Τη συγκρότηση κοινού στρατηγείου. Η έκθεση ζητάει να προχωρήσει η«δημιουργία ενός επιχειρησιακού στρατηγείου της Ευρωπαϊκής Ενωσης για τον επιχειρησιακό σχεδιασμό και τη διεξαγωγή μη στρατιωτικών αποστολών και στρατιωτικών επιχειρήσεων, με συνεργασία μόνιμης δομής», αντίστοιχης αυτής του ΝΑΤΟ.
5. Τη δημιουργία ενιαίας ευρωπαϊκής πολεμικής βιομηχανίας μέσω της συγκεντροποίησης των μέσων παραγωγής που θα ενισχύσει και την κερδοφορία των μεγάλων μονοπωλίων παραγωγής όπλων. Στόχος, όπως σημειώνεται, της «ευρωπαϊκής βιομηχανικής και τεχνολογικής βάσης πρέπει να είναι η συγκέντρωση ορισμένων επιχειρησιακών ικανοτήτων (...) Οι κοινοπραξίες, οι κοινές πρωτοβουλίες και οι προτάσεις συγχώνευσης μεταξύ ευρωπαϊκών επιχειρήσεων μπορούν να συμβάλουν στην ανάπτυξη μιας ευρωπαϊκής αμυντικής βιομηχανίας». Στα πλαίσια μάλιστα των ανταγωνισμών μεταξύ των μονοπωλίων, προτείνει τη θέσπιση ενός κανόνα«προτίμησης ευρωπαϊκών προϊόντων» σε ό,τι αφορά στα οπλικά συστήματα.
6. Τη χρήση στρατιωτικών μονάδων ταχείας επέμβασης με άμεση αξιοποίηση των μονάδων του Ευρωστρατού.«Παρά τις αλλαγές που σημειώθηκαν στο μηχανισμό ATHENA, σε προηγούμενα ψηφίσματα του Κοινοβουλίου και στην πολιτική αξιοποίησης των μάχιμων μονάδων της ΕΕ, έως σήμερα δεν έχει αναπτυχθεί καμία, αν και θα μπορούσαν να αποτελέσουν δύναμη πρώτης εισόδου, εν αναμονή της ανάληψης δράσης από άλλες δυνάμεις εξοπλισμένες για μεγαλύτερη διάρκεια», αναφέρεται χαρακτηριστικά.
Ενάντια στον εχθρό λαό
Το περιεχόμενο της δεύτερης έκθεσης, με τον τίτλο «Ρήτρα αμοιβαίας άμυνας και η ρήτρα αλληλεγγύης της Ευρωπαϊκής Ενωσης: Πολιτική και επιχειρησιακή διάσταση», την οποία επίσης ενέκρινε το Ευρωκοινοβούλιο, αποτελεί ένα σύγχρονο αντιδραστικό εγχειρίδιο κατά των λαών. Με τα προσχήματα που περιγράφηκαν πιο πάνω, η ΕΕ δρομολογεί κοινές ασκήσεις για την «αντιμετώπιση κρίσεων» στο εσωτερικό των κρατών - μελών, ενίσχυση του «ηλεκτρονικού φακελώματος», στρατιωτικές επεμβάσεις μονάδων ταχείας επέμβασης της ΕΕ, στο όνομα της προστασίας των «δημοκρατικών θεσμών».
«Τα κράτη - μέλη και η Ενωση είναι ανάγκη να αναπτύξουν μια πολιτική που εδράζεται στην πρόληψη, την ετοιμότητά τους και την αντιμετώπιση όλων των σημαντικών απειλών κατά της ασφάλειας, ιδίως αυτών που προσδιορίζονται στην Ευρωπαϊκή Στρατηγική Ασφάλειας, στη στρατηγική εσωτερικής ασφάλειας και σε τακτικές εκθέσεις του Συντονιστή της Αντιτρομοκρατικής Δράσης της ΕΕ», σημειώνεται στο κείμενο της έκθεσης και προτείνονται ως άμεσες δράσεις:
  • «Η υποχρέωση της Ενωσης να κινητοποιεί όλα τα μέσα που έχει στη διάθεσή της για την πρόληψη τρομοκρατικών απειλών στην ΕΕ και για την προστασία των δημοκρατικών θεσμών και του άμαχου πληθυσμού από ενδεχόμενη τρομοκρατική επίθεση». Πίσω από το κυνήγι δήθεν της τρομοκρατίας, η ΕΕ ανοίγει το δρόμο για ωμές επεμβάσεις στα κράτη - μέλη χαρακτηρίζοντας δράσεις και κινητοποιήσεις του λαϊκού κινήματος απειλή για τους «δημοκρατικούς θεσμούς»!
  • «Η θέσπιση εργαλείων από την πλευρά της Ενωσης για την αντιμετώπιση ορισμένων νέων μειζόνων προκλήσεων στον τομέα της ασφάλειας, όπως είναι εκείνες στον τομέα της ασφάλειας του ενεργειακού εφοδιασμού και της ασφάλειας του εφοδιασμού με άλλα κρίσιμα προϊόντα, ιδιαίτερα σε περιπτώσεις αποκλεισμού υποκινούμενου από πολιτικά κίνητρα». Μια κινητοποίηση ή γενική απεργία σε λιμάνια, σε μεταφορικά μέσα, σε ενεργειακές υποδομές μπορεί κάλλιστα με τη λογική της ΕΕ να χαρακτηριστεί «πρόκληση της ασφάλειας».
  • «Ο σχεδιασμός και η διεξαγωγή κατάλληλων ασκήσεων σε επίπεδο ΕΕ για την αντιμετώπιση κρίσεων, με τη συμμετοχή εθνικών δομών αντιμετώπισης κρίσεων και των κατάλληλων δομών της ΕΕ». Ανάλογες ασκήσεις έχουν ήδη πραγματοποιηθεί στη χώρα μας με τη συμμετοχή και του στρατού για την «αντιμετώπιση πλήθους».
  • Η ανταλλαγή πληροφοριών μέσου του «Κέντρου Ανάλυσης Πληροφοριών της ΕΕ, βασιζόμενες στις πληροφορίες που ανταλλάσσονται και ενσωματώνοντας εισροές από όλους τους φορείς της ΕΕ που συμμετέχουν στην αξιολόγηση απειλής και κινδύνου». Πρόκειται για ακόμα μεγαλύτερο ηλεκτρονικό φακέλωμα, όπου ευαίσθητα προσωπικά δεδομένα των πολιτών θα γίνονται αντικείμενο των φανερών και μυστικών υπηρεσιών της ΕΕ και των ιμπεριαλιστών συμμάχων της.
  • Πλήρης καταγραφή μέχρι τα τέλη του 2012 «των μεγαλύτερων φυσικών και ανθρωπογενών κινδύνων που ενδέχεται να αντιμετωπίσει η ΕΕ στο μέλλον» και ενθάρρυνση των κρατών - μελών «να ανταλλάσσουν τις εθνικές τους αξιολογήσεις κινδύνου και τα σχέδια διαχείρισης κινδύνου, ώστε να καταστεί εφικτή η από κοινού εκτίμηση της εκάστοτε κατάστασης». Ουσιαστικά, συγκεντρώνει στοιχεία για το ενδεχόμενο απότομης ανόδου του κινήματος το επόμενο διάστημα, ώστε να διαμορφώσει και τα κατάλληλα σχέδια καταστολής.
Κίνδυνος για τους λαούς
Οι συγκεκριμένες εκθέσεις, τις οποίες καταψήφισε το ΚΚΕ, έρχονται για ακόμα μια φορά να επιβεβαιώσουν ότι η ΕΕ είναι ιμπεριαλιστική συμμαχία των μονοπωλίων, στρέφεται εναντίον των λαών τόσο μέσα στην επικράτεια των κρατών - μελών της, όσο και σε ολόκληρο τον κόσμο.
Μπροστά στην ένταση των ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών και των πολεμικών σχεδιασμών, για τα λαϊκά στρώματα γίνεται επιτακτική η ανάγκη για ενίσχυση της πάλης για την αποδέσμευση της Ελλάδας από την ΕΕ, το ΝΑΤΟ και από όλες τις ιμπεριαλιστικές ενώσεις και οργανισμούς. Είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την πάλη του λαού για την ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων και την κατάκτηση και οικοδόμηση της Λαϊκής Εξουσίας, που θα ανοίξει το δρόμο για λαϊκή ευημερία και ειρήνη.

ΤΙ ΕΙΝΕ ΟΙ «ΚΟΙΝΩΝΙΚΕΣ ΑΣΦΑΛΙΣΕΙΣ ΤΟΥ ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ» ΚΑΙ ΓΙΑ ΠΟΙΕΣ ΠΡΕΠΕΙ Ν' ΑΓΩΝΙΣΤΕΙ Η ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΗ ΝΕΟΛΑΙΑ


ΤΙ ΕΙΝΕ ΟΙ «ΚΟΙΝΩΝΙΚΕΣ ΑΣΦΑΛΙΣΕΙΣ ΤΟΥ ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ» ΚΑΙ ΓΙΑ ΠΟΙΕΣ ΠΡΕΠΕΙ Ν' ΑΓΩΝΙΣΤΕΙ Η ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΗ ΝΕΟΛΑΙΑ
Αρθρο στο «ΝΕΟ ΛΕΝΙΝΙΣΤΗ» (μηνιαίο Οργανο Πάλης της Ομοσπονδίας Κομμουνιστικών Νεολαιών Ελλάδας - ΟΚΝΕ) τον Οκτώβρη του 1932
***
«Το ζήτημα των κοινωνικών ασφαλίσεων είναι ένα από τα ζωτικώτερα ζητήματα, όχι μόνον των ενηλίκων, αλλά και των εργαζομένων νέων. Οι ιδιαίτερες μάλιστα συνθήκες, κάτω από τις οποίες εργάζεται και ζη η εργαζόμενη νεολαία - συνθήκες αχαλίνωτης εκμετάλλευσης, 10ωρης και 12ωρης δουλειάς, ελεεινού μεροκάματου, καθημερινών δυστυχημάτων κτλ. - δίνουν στις κοινωνικές ασφαλίσεις μια εξαιρετική σπουδαιότητα, για τους εργαζόμενους νέους και τις νέες εργάτριες. Γι' αυτό ένα απ' τα κύρια ζητήματα της επαναστατικής δράσης της Κομμ. Νεολαίας, για τη ζωή και τα συμφέροντα των εργαζομένων νέων, είναι και η πάλη για την κατάχτηση πραγματικών κοινωνικών ασφαλίσεων.
Οι "κοινωνικές ασφαλίσεις" του Βενιζέλου.
Η παληά Βουλή των εκμεταλλευτών έχει ψηφίσει ένα σχέδιο "κοινωνικών ασφαλίσεων", για τους εργάτες και τους υπαλλήλους.
Τι είναι όμως στην πραγματικότητα οι "κοινωνικές ασφαλίσεις" του δήμιου των εργαζομένων Βενιζέλου; Εξυπηρετούν την εργατική κι' εργαζόμενη νεολαία; Ο Βενιζέλος τις "κοινωνικές ασφαλίσεις" τις είχε ένα από τα κύρια ζητήματα με τα οποία προσπαθεί να εξαπατήσει τις εργαζόμενες μάζες. Το σχέδιο όμως των "κοινωνικών" του ασφαλίσεων, που ψηφίστηκε εδώ και 3 μήνες και που πρόκειται να "εφαρμοσθεί" ύστερα από 2-4 χρόνια, μόνο στο όνομα είνε κοινωνικές ασφαλίσεις και στην πραγματικότητα, κάτι το πολύ διαφορετικό. Ειδικά για τους εργαζόμενους νέους στο περιβόητο αυτό νομοσχέδιο, υπάρχουν σειρά από συνθηματικές αντιδραστικές διατάξεις. Ετσι ενώ οι εργαζόμενοι νέοι έχουν τις ίδιες υποχρεώσεις με τους ενήλικους, με τις διατάξεις αυτές αποκλείονται κι' απ' αυτή τη μηδαμινή παροχή.
Το σχέδιο των κοινωνικών αυτών ασφαλίσεων περιλαβαίνει 3 τμήματα.
1. Το τμήμα ασφάλισης κατά των ατυχημάτων εργασίας και των επαγγελματικών ασθενειών (μολυβδίαση κτλ.).
2. Το τμήμα ασφαλίσεως κατά της ασθενείας και
3. Το τμήμα ασφαλίσεως κατά της αναπηρίας, του γήρατος και του θανάτου.
Πρώτο και κύριο ζήτημα: Από τις κοινωνικές αυτές ασφαλίσεις, αποκλείεται η ανεργία, η οποία ρίχνει στους δρόμους δεκάδες χιλιάδες ανέργων, ενηλίκων, νέων εργατών και εργατριών, καθώς και εργατών γης. Ο δήμιος Βενιζέλος στην τότε αγόρευσή του στη Βουλή δήλωσε: "Η ανεργία δεν είναι δυνατόν να περιληφθεί στις κοινωνικές ασφαλίσεις, διότι είναι μέγας κίνδυνος να μεταβληθεί εις επάγγελμα το να είναι κανείς άνεργος". Ετσι, στις χιλιάδες των ανέργων που το κεφαλαιοκρατικό καθεστώς πετά στους δρόμους, αρνείται κάθε περίθαλψη, αλλά και από τα τρία αυτά τμήματα που περιλαβαίνουν οι κοινωνικές ασφαλίσεις, αποκλείονται 100 χιλιάδες εργατών γης ενηλίκων και νέων.
Στα άρθρα του νομοσχεδίου 2, 6, 7, 9 και 11 που καθορίζεται, ποιοι ασφαλίζονται, εξαιρούνται μ' αυτά όλοι οι εργάτες γης.
Στα άρθρα αυτά καθορίζεται ότι ασφαλίζεται υποχρεωτικώς "παν πρόσωπον απασχολούμενον δυνάμει εργατικής ή υπαλληλικής συμβάσεως επ' αντιμισθία".
Στα ίδια άρθρα διαλαμβάνεται ότι: "Οι μαθητευόμενοι λογίζονται ως επί αντιμισθία απασχολούμενοι", δηλαδή όλη η εργατική νεολαία.
Η νέα άγρια φορολογία του μεροκάματου.
Αλλά και η ασφάλιση των εργαζομένων νέων στα 3 παραπάνω τμήματα των "κοινωνικών ασφαλίσεων" ουσιαστικά όχι μόνον δεν πρόκειται νάναι έστω μια μικρή ανακούφιση, αλλ' αποτελεί και μια άγρια φορολογία του μεροκάματου. Η κυβέρνηση του Βενιζέλου, η κεφαλαιοκρατία ολόκληρη που 5 1/2 δισεκατομμύρια δραχμές το χρόνο ξοδιάζει για πολεμικά γυμνάσια και εξοπλισμούς, για τις "κοινωνικές ασφαλίσεις" καταληστεύει τους εργαζόμενους και την εργατική νεολαία. Στο άρθρο 56 και 71 που αναφέρεται στους πόρους των κοινωνικών ασφαλίσεων, κατά της ασθενείας και της αναπηρίας καθορίζει ως εξής τους πόρους:
Αρθρο 56. Πόροι της ασφαλίσεως κατά της ασθενείας είναι:
α) Υποχρεωτικαί καταβολαί εκάστου ασφαλισμένου ίσαι προς 3% επί μηνιαίων ή ημερησίων αποδοχών αυτού και... ισόποσος εισφορά του οικείου εργοδότου.
Αρθρο 71. 1. Πόροι ασφαλίσεως κατά της αναπηρίας του γήρατος και του θανάτου είναι: "α') Υποχρεωτικαί καταβολαί εκάστου ησφαλισμένου ίσαι προς 3% επί των μηνιαίων ή ημερησίων αποδοχών αυτού και ...ισόποσος εισφορά του οικείου εργοδότου". Απλώς για τα μάτια αναφέρεται και "επιχορήγησις του κράτους" και οι "τυχόν δωρεαί κτλ.". Η ουσία είναι καταφάνερη, το μεροκάματο της πείνας των εργαζομένων ενηλίκων και νέων θα ληστεύεται δίπλα στα τόσα άλλα και με 6% ακόμη. Κι όταν θα πετιέται άνεργος στο δρόμο, τότε δε θάχει να περιμένει καμμιά ενίσχυση. Τότε ας πεθάνει. Οσον αφορά την "ισόποση εισφορά" του εργοδότη, αυτή είναι μια καλοφτιαγμένη μανούβρα για ξεγέλασμα. Είναι ολοφάνερο ότι ο κάθε εργοδότης έμμεσα θα τις φορτώσει κι αυτές στη ράχη των εργαζομένων είτε με το κατέβασμα του μεροκάματου, είτε με την εντατικοποίηση της παραγωγής και την αύξηση των ωρών δουλειάς.
Οι "παροχές" των κοινωνικών ασφαλίσεων.
Οι "παροχές" που καθορίζονται από το σχέδιο των κοινωνικών ασφαλίσεων είναι μηδαμηνές, σειρά δε από διατάξεις κι' αντιδραστικούς κανονισμούς τις εκμηδενίζουν. Επί παραδείγματι: Οταν ένας ασφαλισμένος κτυπήσει ή αρρωστήσει τις 4 πρώτες μέρες δεν πέρνει τίποτα! Τις αυτές μέρες πρέπει να ζήσει με... αέρα! Υστερα από την τετάρτη μέρα θα πέρνει τα 60% του μεροκάματου. Δηλαδή: ο νέος εργάτης πέρνει μεροκάματο 30 δραχμές και που θα τύχει να σπάσει το πόδι του, τις μεν 4 πρώτες μέρες δεν θα παίρνει τσακιστή, από τις 4 δε κι' ύστερα 18 δρχ. την ημέρα. Αν δε το σακάτεμα είναι ολοκληρωτικό για όλη του τη ζωή, τότε "επί ολικής ανικανότητας ετησία σύνταξη ίση προς 450 ημερήσια επιδόματα, εφ' όσον ο παθών είναι κάτω των 22 ετών". Δηλαδή ο νέος εργάτης που γίνεται ανίκανος να δουλέψει για όλη του τη ζωή, υποχρεώνεται να ζήσει με 600 δρχ. το μήνα.
Αλλά και οι παροχές αυτές εκμηδενίζονται από διάφορες άλλες αντιδραστικές διατάξεις. Ενώ ο κάθε ασφαλισμένος θα πληρώνει 6% επί του μεροκάματου, όταν αρρωστήσει είναι υποχρεωμένος να πληρώνει "μέρος των ιατρικών και φαρμακευτικών εξόδων". Στο άρθρο 35, μια άλλη διάταξη αναφερόμενη στα επιδόματα ασθενείας ορίζει ότι:
"1. Αι παροχαί του προηγουμένου άρθρου χορηγούνται εφ' όσον ο ησφαλισμένος, εντός διαστήματος 12 μηνών, προ της αιτήσεως χορηγήσεως των εν λόγω παροχών έχει πραγματοποιήσει τουλάχιστον 125 ημερησίας ή μηνιαίας καταβολάς εις την ασφάλισιν κατά της ασθενείας".
Η διάταξη αυτή είνε όμοια με την διάταξη του ΤΑΚ και συνεπεία της οποίας επί 20 χιλ. περίπου καπνεργατριών αποκλείει τις 17 χιλιάδες.
Οι αντιδραστικές διατάξεις που στρέφονται αποκλειστικά κατά των νέων εργατών και εργατριών.
Ειδικά για τον αποκλεισμό των εργαζομένων και από τις ασήμαντες αυτές παροχές μέσα στο σχέδιο των κοινωνικών ασφαλίσεων, έχουν τεθεί σειρά από αντιδραστικές διατάξεις. Στο άρθρο 19, που αναφέρεται στην παροχή των εργατών που σακατεύονται συνεπεία δυστυχημάτων, στην 3η παράγραφο ορίζεται ότι: "Εφ' όσον ο παθών δεν συντηρεί οικογένεια καθ' ο διάστημα διαρκεί η εν νοσοκομείω ή σανατορίω περίθαλψίς του, χορηγούνται αυτώ μειωμέναι κατά το ήμισυ (μισό) αι χρηματικαί παροχαί", δηλαδή στο παράδειγμα του νέου εργάτη που σακατεύτηκε πέρνοντας 30 δρχ. μεροκάματο, οι 18 δραχμές θα γίνονται 9.
Τέτοιες περιοριστικές διατάξεις υπάρχουν σωρηδόν και η κάθε μια με τη σειρά της ελαττώνει ή και εκμηδενίζει κάθε "παροχή" που για τα μάτια έχει τεθεί στο σχέδιο. Η αποκορύφωση δε της αντιδραστικότητας γίνεται με την ανάθεση της διοίκησης των κοινωνικών ασφαλίσεων στους εργοδότες, το κράτος και τους σοσιαλφασίστες.
Το σχέδιο των κοινωνικών ασφαλίσεων της Ενωτικής.
Με την ελλειπέστατη αυτή ανάλυση των περιφήμων "κοινωνικών ασφαλίσεων" του δήμιου Βενιζέλου, γίνεται αντιληπτό, ότι στην ουσία μια νέα φορολογία πρόκειται να επιβληθεί κι ότι ιδιαίτερα οι εργαζόμενοι νέοι αποκλείονται από κάθε παροχή, ενώ το μεροκάματό τους θα ληστεύεται με 6%. Τέτοιες "κοινωνικές ασφαλίσεις" δεν εξυπηρετούν τα ζωτικά συμφέροντα των εργαζομένων και πολύ περισσότερο των νέων εργατών και νέων εργατριών.
Κοινωνικές ασφαλίσεις που πραγματικά να εξυπηρετούν τους εργαζόμενους, νέους, ενηλίκους και νέους, τους εργάτες γης, εξασφαλίζονται με το σχέδιο των κοινωνικών ασφαλίσεων που έχει καταρτίσει η Ενωτική Γενική Συνομοσπονδία. Τα βασικά του σημεία είναι:
1. Ασφάλιση και της ανεργίας στις κοινωνικές ασφαλίσεις, με την εξασφάλιση επιδόματος ανεργίας σ' όλους ανεξαιρέτως τους ανέργους (ενήλικας και νέους), ίσου με το μεροκάματο.
2. Επέχταση των κοινωνικών ασφαλίσεων και στους εργάτες γης (ενήλικους και νέους).
3. Καμμιά επιβάρυνση στο μεροκάματο των εργαζομένων για τις κοινωνικές ασφαλίσεις, εξασφάλιση των πόρων του από το κράτος και τους εργοδότες, διάθεση του κονδυλίου των πολεμικών εξοπλισμών για το σκοπό αυτό.
4. Σε κάθε παθόντα εξασφάλιση ολόκληρου του μεροκάματου και πλήρη ιατρική και φαρμακευτική περίθαλψη από την πρώτη μέρα του ατυχήματος ή της ασθενείας.
5. Καμμιά εξαίρεση όσον αφορά τις απολαυές στους νέους και νέες εργάτριες. Αυτά συνοδεύονται με τη σειρά μέτρων για τη βελτίωση των συνθηκών δουλειάς. Η εργαζόμενη νεολαία, για την απόσπαση τέτοιων κοινωνικών ασφαλίσεων πρέπει να ξεσηκώσει την πάλη της. Οι νέοι εργάτες και εργάτριες της υφαντουργίας, των μηχανουργείων, των εργοστασίων όλων με συνελεύσεις, με την καθημερινή τους πάλη, με απεργίες πρέπει να απαιτήσουν δίπλα στην αύξηση του μεροκάματου, στην εφαρμογή του 6ώρου, και γενικά τη βελτίωση των συνθηκών της δουλειάς και της ζωής τους, την πραγματοποίηση των κοινωνικών ασφαλίσεων σύμφωνα με το σχέδιο της Ενωτικής. Οι άνεργοι νέοι, οι νέοι εργάτες γης για τον ίδιο σκοπό πρέπει να ξεσηκώσουν την πάλη τους. Τα τμήματα νέων των ταξικών συνδικάτων ένα από τα κύρια ζητήματα της καθημερινής τους δράσης, οφείλουν να θέσουν και το ζήτημα των κοινωνικών ασφαλίσεων».

Η κοινή ανακοίνωση - Διακήρυξη της Διεθνούς Συνάντησης


Η κοινή ανακοίνωση - Διακήρυξη της Διεθνούς Συνάντησης
Η 14η Διεθνής Συνάντηση Κομμουνιστικών και Εργατικών Κομμάτων στη Βηρυτό είχε σύνθημα: «Eνισχύουμε τους αγώνες ενάντια στην κλιμακούμενη ιμπεριαλιστική επιθετικότητα, για την ικανοποίηση των κοινωνικών, οικονομικών, δημοκρατικών δικαιωμάτων και των προσδοκιών των λαών, για το σοσιαλισμό»
Το προεδρείο της Συνάντησης
Η 14η Διεθνής Συνάντηση Κομμουνιστικών και Εργατικών Κομμάτων κατέληξε στην εξής Διακήρυξη της Βηρυτού:
«Η 14η Διεθνής Συνάντηση Κομμουνιστικών και Εργατικών Κομμάτων (ΔΣΚΕΚ) έγινε στη Βηρυτό, την πρωτεύουσα του Λιβάνου, από τις 22 έως τις 25 Νοέμβρη 2012 με σύνθημα: "Eνισχύουμε τους αγώνες ενάντια στην κλιμακούμενη ιμπεριαλιστική επιθετικότητα, για την ικανοποίηση των κοινωνικών, οικονομικών, δημοκρατικών δικαιωμάτων και των προσδοκιών των λαών, για το σοσιαλισμό».
Στη Συνάντηση συμμετείχαν 84 αντιπρόσωποι που εκπροσωπούν 60 κόμματα από 44 χώρες από τις πέντε ηπείρους του κόσμου, ενώ τα κόμματα που δεν μπόρεσαν να παραβρεθούν, για λόγους πέραν των δυνάμεών τους, έστειλαν μηνύματα που δικαιολογούσαν την απουσία τους.
Μετά την Εκτακτη Συνάντηση για την Παλαιστίνη, που έγινε στη Συρία το 2009, η Συνάντηση διεξήχθη μετά από τρία χρόνια ξανά σε αραβική περιοχή και αποτέλεσε νέα ευκαιρία για τα Κομμουνιστικά και Εργατικά Κόμματα, ώστε να εκφράσουν τη σταθερή αλληλεγγύη τους και τη στήριξή τους στην πάλη της εργατικής τάξης, στους αγώνες και τις εξεγέρσεις των λαών στις αραβικές χώρες ενάντια στις ιμπεριαλιστικές επιθέσεις και το μεγάλο κεφάλαιο, για δημοκρατικές αλλαγές. Οι συζητήσεις που έγιναν κατά τη διάρκεια της Συνάντησης συνέβαλαν στην ανταλλαγή απόψεων σχετικά με τις εξελίξεις σε όλον τον κόσμο και στη συμφωνία πάνω σε κοινές και συγκλίνουσες δράσεις για την επαναστατική πάλη για το σοσιαλισμό.
Οι διαφορετικές εκδοχές διαχείρισης έχουν τα ίδια βάρβαρα αποτελέσματα για τους λαούς
Στιγμιότυπο από τις εργασίες της Συνάντησης
Η 14η ΔΣΚΕΚ επιβεβαίωσε τις ανακοινώσεις που είχαν εκδοθεί σε προηγούμενες Συναντήσεις την περίοδο 2008 - 2011 σχετικά με την καπιταλιστική κρίση υπερπαραγωγής και υπερσυσσώρευσης κεφαλαίου, η ρίζα της οποίας βρίσκεται στην όξυνση των βασικών αντιθέσεων ανάμεσα στο κεφάλαιο και την εργασία που συνέχισαν να βαθαίνουν και να εντείνονται. Οι διαφορετικές αστικές εκδοχές για τη διαχείριση της κρίσης δεν κατάφεραν να τη θέσουν υπό έλεγχο. Ολες τους έχουν τα ίδια βάρβαρα αποτελέσματα για τα δικαιώματα των λαών. Η ιμπεριαλιστική απάντηση στην κρίση χαρακτηρίζεται από την ολόπλευρη επίθεση του ιμπεριαλισμού ενάντια στα κοινωνικά, οικονομικά, δημοκρατικά και εθνικά δικαιώματα των λαών, μια επίθεση που στόχο έχει να εξαφανίσει τις κατακτήσεις που κέρδισαν οι εργαζόμενοι και οι λαοί με τους αγώνες τους τον 20ό αιώνα και να εντείνει την εκμετάλλευση και την καταπίεση.
Αυτό το γεγονός, σε συνδυασμό με την αυξημένη επίθεση του ιμπεριαλισμού και την εξάπλωση των ιμπεριαλιστικών πολέμων, τις ανακατατάξεις στο διεθνή συσχετισμό δυνάμεων όπου συνυπάρχει η σχετική εξασθένηση της θέσης των ΗΠΑ με την αυξανόμενη οικονομική και πολιτική δύναμη διάφορων χωρών, εγείρει μια σειρά ζητήματα που δείχνουν ότι ο κόσμος βρίσκεται, για ακόμα μια φορά, σε μια πολύ κρίσιμη και επικίνδυνη φάση, όπου εντείνονται οι αντιθέσεις και οι ανταγωνισμοί και στην οποία συνυπάρχουν μεγάλοι κίνδυνοι και πραγματικές δυνατότητες για την ανάπτυξη της εργατικής και λαϊκής πάλης.
Από αυτήν την άποψη, είναι χρήσιμο να θέσουμε το εξής ερώτημα: Πώς εκδηλώνεται η παγκόσμια, αυξανόμενη ιμπεριαλιστική επίθεση στρατιωτικά, πολιτικά, οικονομικά και κοινωνικά και τι μορφές παίρνει;
Πρώτον, ο ιμπεριαλισμός διεξάγει μια επίθεση που στόχο έχει την εκτεταμένη κατεδάφιση οικονομικών, κοινωνικών, πολιτικών, πολιτιστικών και εθνικών δικαιωμάτων και την οπισθοδρόμηση στο συσχετισμό δυνάμεων που θα είναι ακόμα περισσότερο σε όφελος του κεφαλαίου και ενάντια στην εργασία. Διεξάγονται μεγάλες επιχειρήσεις για την περαιτέρω συγκέντρωση και συγκεντροποίηση του κεφαλαίου. Παράλληλα, εξαπολύονται εκτεταμένες επιθέσεις στα κοινωνικά και εργασιακά δικαιώματα, με μεγάλες περικοπές σε μισθούς, υψηλή ανεργία, ιδιωτικοποιήσεις, διάλυση των δημόσιων κοινωνικών υπηρεσιών και ιδιωτικοποίηση σχεδόν όλων των τομέων της κοινωνικής ζωής. Αυτή η αντικοινωνική επίθεση συνοδεύεται από πρωτόγνωρη επίθεση ενάντια στα δημοκρατικά, εθνικά και οικολογικά δικαιώματα των λαών.
Συγκεκριμένα, έχει οξυνθεί η επίθεση ενάντια στα εργασιακά, οικονομικά και κοινωνικά δικαιώματα των γυναικών, προκαλώντας βάρβαρη επιδείνωση των συνθηκών διαβίωσης τόσο στο δημόσιο όσο και στον ιδιωτικό τομέα. Η αντιμετώπιση και η υπερνίκηση αυτής της επίθεσης έχει αποφασιστική σημασία, διότι η πάλη για την πραγματική ισότητα των γυναικών είναι ζωτικό κομμάτι της πάλης ενάντια στον καπιταλισμό.
Δεύτερον, πρέπει να τονιστεί ότι η δήλωση του Μπαράκ Ομπάμα στον ΟΗΕ, όπου επιβεβαίωσε ότι η χώρα του δεν θα "αποσυρθεί" από τον κόσμο, συμφωνεί με το πρόγραμμα που ενέκρινε το ΝΑΤΟ στην τελευταία σύνοδο του στο Σικάγο, το οποίο στην ουσία συνεπάγεται την αυξανόμενη στρατιωτική ιμπεριαλιστική επέμβαση σε όλο τον κόσμο με το σύνθημα της "έξυπνης άμυνας". Αυτό περιλαμβάνει την έναρξη της πρώτης φάσης της "πυραυλικής ασπίδας" ή τον "πόλεμο των άστρων" στην Ευρώπη και το παγκόσμιο πρόγραμμα αντιπυραυλικής ασπίδας, την άμεση στρατιωτική επέμβαση στη Λιβύη, τις περιοδικές απειλές ενάντια στο Ιράν και τη Λαϊκή Δημοκρατία της Κορέας, αυξανόμενη στρατιωτική δραστηριότητα, επιθέσεις και προκλήσεις στη Μέση Ανατολή, στη ζώνη Ασίας - Ειρηνικού και σε όλη την αφρικανική ήπειρο, την εντεινόμενη ιμπεριαλιστική στρατιωτικοποίηση στη Λατινική Αμερική και την Καραϊβική. Συνεχίζεται εντεινόμενη η εχθρότητα και ο αποκλεισμός ενάντια στην Κούβα, καθώς και οι συνωμοσίες ενάντια στη Βενεζουέλα.
Τρίτον, αυτή η εκστρατεία στρατιωτικής επίθεσης συνοδεύεται από τις απροκάλυπτες δημόσιες πολιτικές επεμβάσεις στις υποθέσεις των περισσότερων χωρών του κόσμου. Αυτές οι επεμβάσεις εκδηλώνονται με την επιστράτευση κεφαλαίων και επιρροής για να διαστρεβλώσουν και να παραποιήσουν τη θέληση των λαών, για να χειραγωγήσουν, να τρομοκρατήσουν και να εμποδίσουν τους εκπροσώπους που έχει επιλέξει ο λαός να ανέβουν στην εξουσία. Οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις δε διστάζουν να χρησιμοποιούν τα χειρότερα μέσα για να πετύχουν τους στόχους τους, μεταξύ αυτών και την οργάνωση τρομοκρατικών επιθέσεων, τα στρατιωτικά πραξικοπήματα, τη συμμαχία με νεοφασιστικές δυνάμεις, την ανάδειξη πολιτικών και θρησκευτικών δυνάμεων και διάφορες αντεπαναστατικές δυνάμεις με διαφορετικό πολιτικό υπόβαθρο. Ολα αυτά γίνονται για την άσκηση ιμπεριαλιστικού ελέγχου σε όλο τον πλανήτη, χαράσσοντας ξανά τα σύνορα και επανακαθορίζοντας τις αγορές, ιδιαίτερα την αγορά ενέργειας, με το πετρέλαιο και το φυσικό αέριο και τους δρόμους μεταφοράς.
Ενταση της επίθεσης του κεφαλαίου
Τέταρτον, αυτή η εκστρατεία στρατιωτικής επίθεσης συνοδεύεται επίσης από την ένταση της επιθετικότητας, όπως για παράδειγμα με την επιστράτευση όλων των μέσων των διαφόρων διεθνών φορέων και οργανώσεων και συγκεκριμένα του ΔΝΤ, της Παγκόσμιας Τράπεζας και της Ευρωπαϊκής Ενωσης, με στόχο τη διασφάλιση της εξουσίας του μεγάλου κεφαλαίου. Για να διασφαλίσει τα συμφέροντα και τους στόχους του το παγκόσμιο καπιταλιστικό καθεστώς, εκτός από την παραπέρα ανάπτυξη της επίθεσης και των απροκάλυπτων επεμβάσεων στις χώρες του κόσμου, διεξάγει ανυποχώρητα πόλεμο ενάντια στη διεθνή εργατική τάξη και τους εκπροσώπους της με διάφορα μέτρα, τα οποία περιλαμβάνουν μεταξύ άλλων:
1. Στέρηση του βασικού ανθρώπινου δικαιώματος στη δουλειά και των σχετικών κατακτήσεων που κερδήθηκαν από την εργατική τάξη.
2. Παγκόσμια ιδεολογική επίθεση και επίθεση μέσα από τα ΜΜΕ, με στόχο τον περιορισμό των εργατικών και λαϊκών αγώνων και τη δίωξη όλων των κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων που παλεύουν ενάντια στον ιμπεριαλισμό, ιδιαίτερα των Κομμουνιστικών και Εργατικών Κομμάτων.
3. Ενορχηστρωμένες προσπάθειες και δράσεις που παραβιάζουν όλα όσα περιλαμβάνονται στο Χάρτη του ΟΗΕ και στην "Οικουμενική Διακήρυξη των Ανθρώπινων Δικαιωμάτων", που διαμορφώθηκαν σε συνθήκες διαφορετικού συσχετισμού δυνάμεων χάρη στην παρουσία της Σοβιετικής Ενωσης και των άλλων σοσιαλιστικών χωρών.
Πέμπτον, στο πλαίσιο αυτής της καθολικής παγκόσμιας ιμπεριαλιστικής επίθεσης, προσοχή πρέπει να δοθεί στον τρόπο με τον οποίο εκδηλώνεται στη Μέση Ανατολή, με το σχέδιο της "Νέας Μέσης Ανατολής", που επιδιώκει να χωρίσει ξανά την περιοχή και τους λαούς της σε εθνικές και θρησκευτικές ομάδες που θα πολεμάνε συνεχώς μεταξύ τους. Αυτό με τη σειρά του επιτρέπει την ιδιοποίηση των πλουτοπαραγωγικών πηγών που βρίσκονται στην περιοχή και ιδιαίτερα του πετρελαίου και του φυσικού αερίου. Ο πόλεμος και η κατοχή στο Αφγανιστάν, στο Ιράκ, στη Λιβύη, οι επιθέσεις του Ισραήλ ενάντια στο Λίβανο και το λαό της Παλαιστίνης είναι αδιάσπαστο κομμάτι του ιμπεριαλιστικού σχεδίου "Μεγάλη Μέση Ανατολή".
Συνολική αντιπαράθεση με το καπιταλιστικό σύστημα
Επιπλέον, οι πρόσφατες εξελίξεις πρέπει να αναλυθούν σε αυτό το πλαίσιο, συμπεριλαμβάνοντας:
1. Την κλιμάκωση των ιμπεριαλιστικών απειλών των ΗΠΑ και ΕΕ για στρατιωτική επέμβαση στο Ιράν και τη Συρία, αξιοποιώντας τις πράξεις βίας που διαπράττονται εναντίον αμάχων και βασιζόμενες στις δυνάμεις που υποστηρίζονται από τους ιμπεριαλιστές.
2. Τις συνεχείς προσπάθειες να ελεγχθεί η πορεία των εξεγέρσεων που συνέβησαν τα δύο τελευταία χρόνια σε διάφορες αραβικές χώρες και ιδιαίτερα στην Αίγυπτο και την Τυνησία, αξιοποιώντας το θρησκευτικό σεχταρισμό, το ρατσισμό και τις προκαταλήψεις, καθώς και τα πάντα διαθέσιμα πετροδολάρια των αραβικών καθεστώτων του κόλπου.
Αυτές οι εξελίξεις και οι πιθανές συνέπειές τους δίνουν ώθηση στην εργατική τάξη, στα Κομμουνιστικά και Εργατικά Κόμματα για να υλοποιήσουν τις ιστορικές τους ευθύνες, να αντιπαρατεθούν με το καπιταλιστικό σύστημα και την ιμπεριαλιστική επιθετικότητα.
Αυτή η αντιπαράθεση, η οποία πρέπει να γίνει ξεχωριστά στις διάφορες χώρες και σε παγκόσμιο επίπεδο, είναι αναγκαία για να επιτευχθούν αντιιμπεριαλιστικές αντιμονοπωλιακές ρήξεις, να υπάρξουν κατακτήσεις και να επιτευχθεί η οικοδόμηση του σοσιαλισμού όπως προσδιόρισε η 13η ΔΣΚΕΚ που έγινε το Δεκέμβρη του 2011 στην Αθήνα.
Η αντιπαράθεση με τον ιμπεριαλισμό υπαγορεύει, από τη μια, το δυνάμωμα της συνεργασίας και της αλληλεγγύης των κομμάτων μας και τον καθορισμό των κοινών στόχων και κατευθύνσεων πάλης, και από την άλλη, τη συγκλίνουσα δράση με τα διάφορα αντιιμπεριαλιστικά και μαζικά κινήματα όπως συνδικάτα, οργανώσεις γυναικών, νεολαίας και διανοουμένων.
Στη Λατινική Αμερική, οι αντιιμπεριαλιστικές δυνάμεις, το συνδικαλιστικό κίνημα και άλλα κοινωνικά κινήματα συνεχίζουν την πάλη τους για τα λαϊκά δικαιώματα ενάντια στον ιμπεριαλισμό. Αυτοί οι αγώνες, που βρίσκονται στο στόχαστρο της αντεπίθεσης του ιμπεριαλισμού, οδήγησαν σε ορισμένες περιπτώσεις στην εμφάνιση κυβερνήσεων που στα προγράμματά τους δηλώνουν ότι υπερασπίζονται την εθνική κυριαρχία και τα κοινωνικά δικαιώματα για την ανάπτυξη και την προστασία των πλουτοπαραγωγικών πηγών και της βιοποικιλότητας, θεωρώντας ότι δίνουν ώθηση στην αντιιμπεριαλιστική πάλη.
Αυτή η καθολική αντιπαράθεση υπαγορεύει επίσης την οργάνωση των εργαζομένων στους τόπους δουλειάς και στα συνδικάτα, την ενίσχυση του ταξικού κινήματος, την προώθηση της συμμαχίας της εργατικής τάξης με τα καταπιεζόμενα λαϊκά στρώματα, την ένταση της πάλης της διεθνούς εργατικής τάξης και των λαών του κόσμου. Χρειάζεται αντεπίθεση για αντιμονοπωλιακές και αντιιμπεριαλιστικές ρήξεις, για την ανατροπή του καπιταλισμού, για να εμποδιστούν τα αντιλαϊκά μέτρα και προωθηθούν στόχοι πάλης που ανταποκρίνονται στις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες.
Ζωτική σημασία έχει ο ιδεολογικός αγώνας του κομμουνιστικού κινήματος για την υπεράσπιση και την ανάπτυξη του επιστημονικού σοσιαλισμού, την απόκρουση του σύγχρονου αντικομμουνισμού, για την αντιμετώπιση της αστικής ιδεολογίας, των ξένων τάσεων, των αντιεπιστημονικών θεωριών και των οπορτουνιστικών ρευμάτων που απορρίπτουν την ταξική πάλη και την καταπολέμηση του ρόλου των σοσιαλδημοκρατικών δυνάμεων που υπερασπίζονται και εφαρμόζουν αντιλαϊκές και φιλοϊμπεριαλιστικές πολιτικές, στηρίζοντας τη στρατηγική του κεφαλαίου και του ιμπεριαλισμού.
Η ιδεολογική αντεπίθεση του κομμουνιστικού κινήματος είναι όρος για να κατανοείται ο ενιαίος χαρακτήρας των καθηκόντων της πάλης για κοινωνική, εθνική και ταξική χειραφέτηση, να γίνεται διακριτή η εναλλακτική διέξοδος του σοσιαλισμού.
Δεδομένης της καπιταλιστικής κρίσης και των συνεπειών της, η διεθνής πείρα από τη σοσιαλιστική οικοδόμηση αποδεικνύει την ανωτερότητα του σοσιαλισμού. Υπογραμμίζουμε την αλληλεγγύη μας με τους λαούς που παλεύουν για το σοσιαλισμό ή οικοδομούν το σοσιαλισμό.
Κοινές δράσεις
Με βάση τα παραπάνω τονίζουμε την ανάγκη να επικεντρώσουμε στις παρακάτω κοινές δράσεις:
1. Αγώνας για την αντιμετώπιση των νέων σχεδίων του ιμπεριαλισμού σε στρατιωτικό, πολιτικό, οικονομικό και κοινωνικό επίπεδο, αγώνας για να αποτραπεί ο έλεγχος και η καταστροφή του κόσμου από τον ιμπεριαλισμό.
2. Συσπείρωση για την απομάκρυνση των ΝΑΤΟικών στρατιωτικών βάσεων και αποδέσμευση από τις ιμπεριαλιστικές συμμαχίες.
3. Εκφραση ταξικής αλληλεγγύης και παροχή στήριξης για την ενίσχυση των αγώνων της εργατικής τάξης και των λαών στις καπιταλιστικές χώρες, ενάντια στις πολιτικές που προσθέτουν περισσότερα βάρη στους λαούς για κατακτήσεις που θα βελτιώνουν τις συνθήκες ζωής των εργαζομένων και των λαών και θα επιφέρουν επαναστατική αλλαγή.
4. Επιβεβαίωση της διεθνούς αλληλεγγύης με τα δημοκρατικά λαϊκά κινήματα και τις εξεγέρσεις ενάντια στα κατοχικά και καταπιεστικά καθεστώτα και αδιάλλακτη απόρριψη της ιμπεριαλιστικής επέμβασης σε αυτές τις χώρες.
5. Αντιμετώπιση των αντικομμουνιστικών νόμων, μέτρων και διώξεων. Ιδεολογική πάλη ενάντια στην αναθεώρηση της Ιστορίας, για την επιβεβαίωση της συμβολής του κομμουνιστικού και εργατικού κινήματος στην ανθρώπινη Ιστορία.
6. Καταδίκη του αποκλεισμού της Κούβας από τις ΗΠΑ και στήριξή της στην πάλη για την άμεση άρση του. Ενίσχυση της καμπάνιας για την απελευθέρωση και την επιστροφή των πέντε Κουβανών πατριωτών στην Κούβα.
7. Καταδίκη των συνεχών θηριωδιών που διαπράττουν οι ισραηλινές κατοχικές δυνάμεις ενάντια στον Παλαιστινιακό λαό. Στήριξη του δικαιώματός του να αντιστέκεται στην κατοχή και να φτιάξει το δικό του ανεξάρτητο κράτος με πρωτεύουσα την Αν. Ιερουσαλήμ και ενίσχυση της καμπάνιας για την άμεση άρση του αποκλεισμού ενάντια στη Γάζα και για το δικαίωμα της επιστροφής.
8. Προώθηση του διεθνούς μετώπου ενάντια στον ιμπεριαλισμό και στήριξη των διεθνών αντιιμπεριαλιστικών μαζικών οργανώσεων της Παγκόσμιας Συνδικαλιστικής Ομοσπονδίας (ΠΣΟ), του Παγκόσμιου Συμβουλίου Ειρήνης (ΠΣΕ), της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας Δημοκρατικών Νεολαιών (ΠΟΔΝ) και της Παγκόσμιας Δημοκρατικής Ομοσπονδίας Γυναικών (ΠΔΟΓ) στο συγκεκριμένο πλαίσιο κάθε χώρας.
Βηρυτός 25 Νοέμβρη 2012».

Η πρόταση του ΠΑΜΕ για τη νέα Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση


Η πρόταση του ΠΑΜΕ για τη νέα Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση
Το ΠΑΜΕ προβάλλει συγκεκριμένους άξονες για την υπογραφή νέας Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας για το 2013 καλώντας όλους τους εργαζόμενους, όλα τα συνδικάτα να την κάνουν δική τους υπόθεση πάλης. Σήμερα η εργατική τάξη βρίσκεται μπροστά σε μια γενικευμένη επίθεση με στόχο τη ριζική ανατροπή των ΣΣΕ και των εργασιακών σχέσεων.
Στόχος τους δεν είναι μόνο να φορτώσουν τις συνέπειες της κρίσης στις πλάτες της εργατικής τάξης με την αύξηση του βαθμού εκμετάλλευσης και την ανάκαμψη της κερδοφορίας του κεφαλαίου, την εξασφάλιση υψηλής κερδοφορίας στη φάση της ανάκαμψης, αλλά και το χτύπημα του ίδιου του συνδικαλιστικού κινήματος.
Συγκεντρώνουν τα κύρια πυρά τους στην κατάργηση του σταθερού κατώτατου μεροκάματου και μισθού, στο σταθερό ημερήσιο χρόνο, στην κατάργηση των επιδομάτων και ασφαλιστικών εισφορών. Αυξάνουν την πίεση μέσω των γυναικών και της νεολαίας με την επιβολή ακόμα πιο χαμηλών μισθών και μεροκάματων, μέσω των ατομικών συμβάσεων εργασίας και μέσω υπογραφής επιχειρησιακών συμβάσεων με μειώσεις μισθών κάτω από τα επίπεδα της ΕΓΣΣΕ και των ΣΣΕ.
Ταυτόχρονα, με βάση τη δέσμευση του μνημονίου και των δανειακών συμβάσεων προωθείται η ουσιαστική κατάργηση της ΕΓΣΣΕ αφού προβλέπεται ο καθορισμός του κατώτερου να γίνεται από την κυβέρνηση με νόμο.

ΦΡΑΓΚΟΥ ΣΤΡΑΤΟΣ
Η κατάργηση της ΕΓΣΣΕ αποτελεί ουσιαστικό και μεγάλο βήμα προς τα πίσω σε σχέση με τη μέχρι σήμερα κατάσταση όπου η μείωση των μισθών, η καταβολή μισθού κάτω από τα επίπεδα της ΕΓΣΣΕ ήταν μια αυθαίρετη και παράνομη ενέργεια από την μεριά του εργοδότη. Νομιμοποιεί δηλαδή την αξίωση και πρακτική της εργοδοσίας.
Οι συνέπειες για τους εργαζόμενους θα είναι οδυνηρές. Δε θα έχουμε μόνο την άμεση και απευθείας μείωση του μισθού και του ημερομισθίου. Θα έχουμε μείωση σε σημαντικό βαθμό των συνολικών ετήσιων αποδοχών των εργαζόμενων αφού επί του βασικού υπολογίζονται βασικά επιδόματα, γάμου, τέκνων, προϋπηρεσίας, ανθυγιεινού, επιστημονικά, αποζημιώσεις, δώρα, άδεια, κ.ά. Θα πλήξει όλους τους εργαζόμενους, αφού ο κατώτερος μισθός και μεροκάματο αποτελεί τη βάση για τον υπολογισμό των κλαδικών ΣΣΕ.
Η εργατική τάξη πρέπει να απορρίψει και να ματαιώσει αυτή τη βάρβαρη εξέλιξη. Η αντίσταση σε αυτήν την επιδίωξη της κατάργησης του βασικού μισθού της ΕΓΣΣΕ και των κλαδικών συμβάσεων, η παρεμπόδισή της, η ματαίωσή της, η υπογραφή συμβάσεων που στην παρούσα φάση να δυσκολεύουν τις επιδιώξεις των δυνάμεων του κεφαλαίου πρέπει να γίνουν στοιχείο της ανασύνταξης του εργατικού λαϊκού κινήματος, να σημάνει συναγερμός και να αποτελέσει αφετηρία αντεπίθεσης.

Και τούτο διότι η ματαίωση της μείωσης των μισθών, η υπογραφή συμβάσεων με αυξήσεις απαιτούν μαζικά σωματεία με την πλειοψηφία των εργαζόμενων να συμμετέχουν σε αυτά, σωστά προσανατολισμένους και με αποφασιστικότητα αγώνες, κοινή δράση και αλληλεγγύη από όλα τα άλλα τμήματα της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων, αλλαγή των συσχετικών υπέρ του ταξικού ρεύματος, δηλαδή βήματα στους όρους και τις προϋποθέσεις για την ανασύνταξη του εργατικού λαϊκού κινήματος.
Ο βαθμός εκμετάλλευσης της εργατικής τάξης δε συντελείται μόνο από τη μείωση των μισθών και των συντάξεων. Συντελείται από τη μείωση του συνόλου των δαπανών για Υγεία, Παιδεία, Πρόνοια, ξεκούραση, Πολιτισμό, από την αύξηση της τιμής των βασικών καταναλωτικών εμπορευμάτων κι υπηρεσιών (τρόφιμα, ρούχα, ρεύμα, καύσιμα, με την αύξηση της άμεσης κι έμμεσης φορολογίας, κλπ.).
Από τα παραπάνω γίνεται καθαρό πως η διεκδίκηση αυξήσεων στους μισθούς και στις συντάξεις δεν μπορεί να είναι ο μόνος τρόπος μείωσης του βαθμού εκμετάλλευσης και βελτίωσης της θέσης των εργαζομένων. Ταυτόχρονα με το ζήτημα των αυξήσεων πρέπει να διεκδικηθούν αιτήματα που θα αποκαθιστούν το σταθερό χρόνο εργασίας, θα εξασφαλίζουν στην εργατική οικογένεια όσο γίνεται καλύτερες δωρεάν δημόσιες παροχές σε τομείς όπως η Παιδεία, η Υγεία, η Πρόνοια, θα στηρίζουν τον άνεργο, τον άστεγο, την νέα οικογένεια κλπ.
Τα αιτήματα που θα διεκδικούνται πρέπει να στηρίζονται πριν απ' όλα στην αλήθεια ότι οι εργαζόμενοι είναι αυτοί που παράγουν τον πλούτο, άρα σε καμία περίπτωση δεν αποδεχόμαστε ότι είναι παράγοντας κόστους των επιχειρήσεων, των εργοδοτών και ότι η ικανοποίησή τους αντιβαίνει σε κάποιο γενικό και με αταξικό κριτήριο γενικό συμφέρον.
Στη βάση των παραπάνω βασικών διαπιστώσεων το ΠΑΜΕ απαιτεί και παλεύει όχι μόνο για την επαναφορά των μισθών στα επίπεδα που ήταν πριν τις μειώσεις αλλά και αυξήσεις των μισθών και βελτίωση συνολικά της θέσης των εργαζόμενων μέσα από την κάλυψη των αναγκών σε Υγεία, Παιδεία, Πρόνοια, Αθλητισμό, Πολιτισμό, κ.ά.
Γι' αυτό παλεύει και απαιτεί να καταργηθούν άμεσα όλα τα νομοθετήματα, νόμοι (όπως ο νόμος 4046, δηλαδή το μνημόνιο 2,) δανειακές συμβάσεις που μείωσαν τους μισθούς και τα ημερομίσθια και γενικά το σύνολο των κοινωνικών κατακτήσεων και των δικαιωμάτων των εργαζομένων.
Οι άξονες διεκδίκησης
To ΠΑΜΕ προτείνει για το 2013 τους εξής άξονες διεκδίκησης στα πλαίσια της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας (ΕΓΣΣΕ).
Αξονας 1ος
Οι όροι της παρούσας σύμβασης που θα συμφωνηθούν από την στιγμή της κατάρτισής της και από την ημερομηνία εφαρμογής της είναι υποχρεωτικά εκτελεστή για κάθε εργοδότη (εκτός άμεσου δημόσιου τομέα), είτε ανήκει, είτε όχι σε εργοδοτική οργάνωση σε όλη την Ελληνική Επικράτεια.
Αξονας 2ος
ΚΑΤΩΤΑΤΑ ΟΡΙΑ ΑΠΟΔΟΧΩΝ
Τα κατώτερα όρια μισθών και ημερομισθίων αποτελούν κατώτατα όρια αμοιβής μισθωτών της χώρας που απασχολούνται με σχέση εργασίας ιδιωτικού δικαίου και αμείβονται με μισθό, ημερομίσθιο κατά μονάδα ή με οποιοδήποτε άλλο σύστημα. Την 1η1ου2013 το ημερομίσθιο επανέρχεται στο ποσό των 33,54 ευρώ και ο μηνιαίος μισθός στο ποσόν των 751,41 ευρώ. Να προβλεφθεί να επιστραφεί μέσω ποσοστού αύξησης του μισθού μέρος των απωλειών της προηγούμενης τριετίας.
Καταργούνται οι νόμοι 4046/2012, το μνημόνιο 2, η πράξη του Υπουργικού Συμβουλίου 6/2012 και κάθε συναφής διάταξη νόμου που περικόπτει τους μισθούς και τα ημερομίσθια. Την 1η Ιούλη 2013 αναπροσαρμόζονται τα κατώτατα όρια αποδοχών με βάση το ποσοστό του εθνικού πληθωρισμού.
Τα προβλεπόμενα χρονοεπιδόματα και άλλα επιδόματα (γάμου, τέκνων, σπουδών, αδείας, δώρων κλπ.) που προβλέπονται στην Ε.Γ.Σ.Σ.Ε. αλλά και στις άλλες ΣΣΕ διατηρούνται.
Το ποσοστό της αύξηση των αποδοχών που κάθε φορά καθορίζεται θα προστίθεται στο σύνολο των αποδοχών επί των οποίων υπολογίζονται οι προσαυξήσεις Κυριακής, νυχτερινής εργασίας, υπερεργασίας, υπερωρίας, επιδόματα εορτών και αδείας, όπως και η αποζημίωση για την εκτός έδρα εργασία.
Τα συνολικά γενικά κατώτατα όρια μισθών και ημερομισθίων εφαρμόζονται τόσο στους νέους κάτω των 25 ετών όσο και στους μαθητευόμενους εργατοτεχνίτες καθώς και στους υπαλλήλους που έχουν συμπληρώσει το 15 έτος της ηλικίας τους.
ΠΡΟΫΠΗΡΕΣΙΑ
Προϋπηρεσία για υπάλληλο ή εργατοτεχνίτη θεωρείται η υπηρεσία που διανύθηκε σε οποιοδήποτε εργοδότη σε οποιαδήποτε εργασία και ειδικότητα.
ΕΠΙΔΟΜΑΤΑ
1. Τριετιών
Τα επιδόματα που προβλέπονται από εθνικές γενικές Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας ή όμοιας έκτασης διαιτητικές αποφάσεις, υπολογίζονται επί των εκάστοτε γενικών κατωτάτων ορίων μισθών και ημερομισθίων.
Οι υπάλληλοι και οι εργατοτεχνίτες με οποιαδήποτε σχέση εργασίας δικαιούνται για κάθε τριετία υπηρεσίας προσαύξηση 10% επί του κατωτάτου ορίου του βασικού μισθού τους.
2. Γάμου
Στον έγγαμο μισθωτό χορηγείται επίδομα γάμου ποσοστού 10%. Κατά τα λοιπά ισχύουν οι διατάξεις της παρ. 2 της με αριθ. 10/76 απόφασης του ΔΔΔΔ Αθηνών. Το επίδομα γάμου υπολογίζεται στο κατώτατο όριο του βασικού μισθού ή ημερομισθίου.
Συλλογικές συμβάσεις εργασίας που προβλέπουν ενδεχόμενα μεγαλύτερο ποσοστό γάμου υπερισχύουν.
Αξονας 3ος:
ΓΙΑ ΤΙΣ ΣΥΜΒΑΣΕΙΣ, ΤΑ ΩΡΑΡΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΧΡΟΝΟ ΕΡΓΑΣΙΑΣ
Το ωράριο εργασίας αποτελεί σταθερή και υποχρεωτική δέσμευση για κάθε εργοδότη. Καθορίζεται με βάση την 8ωρη εργασία για όλους. Διατηρείται σε όσους κλάδους έχει κατακτηθεί το 7ωρο ή ακόμα μικρότερο ωράριο. Με βάση την παραγωγικότητα της εργασίας και τις σύγχρονες ανάγκες των εργαζομένων, κατεύθυνση είναι η καθιέρωση 35 ωρών εργασίας εβδομαδιαίως επί πενθήμερο από Δευτέρα έως Παρασκευή.
Για το λόγο αυτό από 01.01.2013 το σημερινό ισχύον ωράριο εργασίας συνολικά σε όλους τους κλάδους του ιδιωτικού τομέα για τα επόμενα χρόνια μειώνεται κατά μια ώρα, χωρίς μείωση αποδοχών.
Επιπλέον χρησιμοποίηση του εργαζόμενου πέραν του ωραρίου που ορίζει η σύμβαση απαιτεί ειδική άδεια και η αμοιβή είναι προσαυξημένη 75% της κανονικής ώρας εργασίας για τις καθημερινές και για Σάββατα, Κυριακές και αργίες στο 100% της καθημερινής αμοιβής.
Για εργαζόμενους μαθητές, σπουδαστές, φοιτητές το ανώτατο ημερήσιο ωράριο είναι 6 ώρες με πλήρεις αποδοχές.
Απαγορεύεται η απασχόληση εργαζόμενου, εργαζόμενης με οποιαδήποτε μορφή προσωρινής σύμβασης πέραν του 2μήνου. Μετά το 2μηνο όλες οι συμβάσεις μετατρέπονται σε σύμβαση εξαρτημένης εργασίας αορίστου χρόνου.
Αξονας 4ος:
ΓΙΑ ΤΙΣ ΑΠΟΛΥΣΕΙΣ, ΤΙΣ ΑΠΟΖΗΜΙΩΣΕΙΣ ΚΑΙ ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΣΤΗΝ ΕΡΓΑΣΙΑ
Η απόλυση εργαζόμενου τελεί υπό την έγκριση ειδικής 3μελούς Επιτροπής στα πλαίσια του ΣΕΠΕ με τη συμμετοχή εκπροσώπου των εργαζομένων.
Η αποζημίωση σε περίπτωση απόλυσης δεν μπορεί να είναι μικρότερη των αποδοχών ενός μήνα για κάθε χρόνο εργασίας, αρχής γενομένης από το πρώτο 2μηνο εργασίας και αφορά το σύνολο των εργαζόμενων (δηλαδή και όσους δεν έχουν την υπαλληλική ιδιότητα, υπαλλήλους, εργατοτεχνίτες και εργαζόμενους με κάθε σχέση εργασίας). Κατά τα λοιπά το ύψος της αποζημίωσης σε περίπτωση καταγγελίας επανέρχεται στα επίπεδα που ίσχυαν το έτος 2010.
Δεν επιτρέπεται η καταγγελία της σύμβασης εργασίας εργαζόμενου πριν την τελευταία 5ετία της συνταξιοδότησής του, παρά μόνο για σπουδαίο λόγο.
Δεν επιτρέπεται η καταγγελία σύμβασης εργασίας εργαζόμενου που υπέστη εργατικό ατύχημα στην επιχείρηση που απασχολείται με οποιαδήποτε σχέση εργασίας.
Στην περίπτωση καταγγελίας σύμβασης εργασίας ο εργαζόμενος εγγράφεται αυτόματα στους καταλόγους ανεργίας του ΟΑΕΔ και επιδοτείται με το 80% του βασικού μισθού για όλη τη διάρκεια της ανεργίας του. Στην κατεύθυνση αυτή το επίδομα ανεργίας του ΟΑΕΔ άμεσα αυξάνεται από 01.01.2013 από τα 368 στα 500 ευρώ και επιμηκύνεται η επιδότηση ανεργίας κατά ένα ακόμα έτος.
Στους καταλόγους ανεργίας εγγράφονται και επιδοτούνται με το βασικό επίδομα ανεργίας 500 ευρώ όλοι οι απόφοιτοι των ΑΕΙ, ΤΕΙ, Λυκείων, κ.ά. που αναζητούν και δε βρίσκουν εργασία, όπως και κάθε εργαζόμενος που επιθυμεί να εργαστεί και χωρίς δική του ευθύνη δε βρίσκει εργασία.
Αξονας 5ος:
ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΣΦΑΛΙΣΗ - ΣΥΝΤΑΞΗ
Απαγορεύεται αυστηρά (με πρόστιμα, με ποινές μη ασφαλιστικής και φορολογικής ενημερότητας) η απασχόληση εργαζόμενου χωρίς ασφάλιση, η οποία πρέπει να αντιστοιχεί σε ένα ένσημο ανά ημέρα εργασίας. Εργαζόμενος/-η που συμπληρώνει 3,5 ώρες εργασίας του ημερήσιου χρόνου δικαιούται ολόκληρο το ένσημο.
Οι κρατήσεις για τον κλάδο της υγείας καταργούνται και οι μισθοί και τα ημερομίσθια αυξάνονται κατά το αντίστοιχο ποσό και η εργοδοσία και το κράτος αναλαμβάνουν την πλήρη ιατροφαρμακευτική φροντίδα του εργαζόμενου. Βιβλιάριο ασθένειας δικαιούται όποιος είναι πάνω από 18 ετών και δεν καλύπτεται από έμμεση ασφάλιση.
Ο εργαζόμενος δικαιούται σύνταξη μετά τη συμπλήρωση 30 χρόνων εργασίας χωρίς όριο ηλικίας. Σε κάθε περίπτωση, όριο συνταξιοδότησης είναι του άνδρα το 60ο έτος και της γυναίκας το 55ο. Να επανέλθουν οι κλάδοι που αποχαρακτηρίστηκαν από τα βαρέα και ανθυγιεινά και να ενταχθούν και νέοι κλάδοι που προτείνουν τα συνδικάτα. Για τους εργαζόμενους σε βαρέα και ανθυγιεινά επαγγέλματα το όριο συνταξιοδότησης είναι το 55οέτος για τον άνδρα και το 50ο για τη γυναίκα.
Κατώτερη βασική σύνταξη για όλους και για όλα τα Ταμεία είναι το 80% του βασικού μισθού της ΕΓΣΣΕ, που λάμβανε κατά τη συνταξιοδότησή του.
Ο χρόνος λοχείας για τις γυναίκες και ο χρόνος στράτευσης για τους άντρες, ο χρόνος ανεργίας και ασθένειας προσμετράται ως συντάξιμος χρόνος χωρίς πρόσθετη επιβάρυνση του ασφαλισμένου.
Αξονας 6ος:
ΑΔΕΙΕΣ
Ετήσια άδεια με αποδοχές
Κάθε εργαζόμενος που απασχολείται με οποιαδήποτε σχέση εργασίας ιδιωτικού δικαίου, δικαιούται άδεια αναψυχής 30 ημερών μετά το πρώτο έτος απασχόλησης. Η άδεια χορηγείται με αίτηση του εργαζόμενου μετά το πρώτο δίμηνο εργασίας, τμηματικά ή συνολικά. Σε περίπτωση σχέσης εργασίας κάτω του έτους η άδεια αναλογεί σε 2 ημέρες μετ' αποδοχών ανά μήνα εργασίας. Κατά τη χορήγηση της άδειας καταβάλλεται το αντίστοιχο επίδομα αδείας.
Σε περίπτωση λύσης της σχέσης εργασίας πριν τη συμπλήρωση έτους απασχόλησης στον ίδιο εργοδότη, χορηγείται από τον εργοδότη επίδομα αδείας που ισούται με τις αποδοχές του μηνός.
Αδεια γάμου και γέννησης τέκνου
Οι εργαζόμενοι που τελούν γάμο δικαιούνται άδεια 6 ημερών με αποδοχές που δε συμψηφίζεται στην ετήσια άδεια αναψυχής.
Στην περίπτωση γέννησης τέκνου ο πατέρας δικαιούται 2 ημέρες άδεια με αποδοχές για το κάθε τέκνο.
Αδεια μητρότητας
Η συνολική άδεια μητρότητας ορίζεται σε 30 εβδομάδες. Ο χρόνος αυτός της άδειας αμείβεται όπως προβλέπεται από τις σχετικές διατάξεις.
Στη διάρκεια της εγκυμοσύνης απαγορεύεται η νυχτερινή εργασία όπως και η απασχόληση της εγκύου σε τμήμα που δεν υπάρχουν οι συνθήκες υγιεινής και ασφάλειας.
Αδεια φροντίδας παιδιών
Οι εργαζόμενες μητέρες δικαιούνται για τις ανάγκες θηλασμού και φροντίδας του παιδιού για χρονικό διάστημα 30 μηνών από τη λήξη της άδειας λοχείας μειωμένο ωράριο 1 ώρας την ημέρα κατά την προσέλευση ή την αποχώρηση.
Εναλλακτικά η άδεια αυτή μπορεί να χορηγείται εφάπαξ ή με άλλο τρόπο.
Γονική άδεια ανατροφής
Γονέας εργαζόμενος σε επιχείρηση που έχει συμπληρώσει τουλάχιστον 1 χρόνο εργασίας μπορεί να λάβει άδεια ανατροφής παιδιού χωρίς αποδοχές μέχρι το παιδί να συμπληρώσει την ηλικία των 3,5 ετών.
Αδεια μονογονεϊκής οικογένειας
Ο άγαμος γονέας ή χήρος ή γονέας που έχει την αποκλειστική επιμέλεια του παιδιού του, δικαιούται επιπλέον άδεια 6 ημερών το χρόνο πέραν της κανονικής άδειας αναψυχής, προκειμένου να αντιμετωπίσει τις αυξημένες ανάγκες ανατροφής των παιδιών του μέχρι να συμπληρώσουν την ηλικία των 12 ετών.
Αδεια εξαρτώμενων μελών
Σε περίπτωση ασθένειας εξαρτωμένων παιδιών ή συγγενών μέχρι 2ου βαθμού συγγενείας καθορίζεται σε 12 εργάσιμες ημέρες κάθε χρόνο. Οι γονείς των παιδιών που πάσχουν από ασθένειες που απαιτούν μεταγγίσεις αίματος ή αιμοκαθάρσεις δικαιούνται πρόσθετη άδεια 10 ημερών το χρόνο με αποδοχές.
Αδεια λόγω θανάτου συγγενούς
Στους εργαζόμενους χορηγείται άδεια 4 ημερών με αποδοχές σε περίπτωση θανάτου παιδιών, γονέων, συζύγου ή αδελφών και εξ αγχιστείας.
Αδεια για μεταγγίσεις αίματος και παραγώγων του
Εργαζόμενοι που πάσχουν από νόσο που απαιτεί μεταγγίσεις αίματος και παραγώγων του ή αιμοκάθαρση δικαιούνται πρόσθετη άδεια 22 ημερών το χρόνο με αποδοχές.
Αδεια μαθητών, σπουδαστών και φοιτητών
Εργαζόμενοι μαθητές, σπουδαστές ή φοιτητές ηλικίας κάτω των 28 ετών δικαιούνται άδεια σπουδών με αποδοχές για την περίοδο των εξετάσεων. Οσοι συμμετέχουν σε προγράμματα μεταπτυχιακών και λοιπών σπουδών δικαιούνται άδεια 10 ημερών για 2 έτη χωρίς αποδοχές.
Αδεια αναπηρίας
Εργαζόμενοι με ποσοστό αναπηρίας 50% και άνω δικαιούνται πρόσθετη άδεια 6 ημερών το χρόνο πέραν της κανονικής.
Αξονας 7ος:
ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΣΘΕΝΕΙΑ ΤΟΥ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΥΓΕΙΑΣ ΤΟΥ
Ο εργαζόμενος/-η που νοσήσει σύμφωνα με βεβαίωση γιατρού του Ταμείου του δικαιούται άδειας, δωρεάν ιατροφαρμακευτικής φροντίδας στις δημόσιες δομές και κάλυψη του συνόλου των αποδοχών του με ευθύνη της πολιτείας και του εργοδότη.
ΜΕΤΑΒΑΤΙΚΗ ΔΙΑΤΑΞΗ
Οποιος εργοδότης δεν τηρεί την παρούσα σύμβαση εργασίας έχει κυρώσεις και πρόστιμο που επιβάλλεται από το ΣΕΠΕ μέχρι 15.000 ευρώ για κάθε παράβαση, υπέρ των ασφαλιστικών οργανισμών.
ΕΙΔΙΚΑ ΜΕΤΡΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΤΩΝ ΑΝΕΡΓΩΝ
Καμία διακοπή ρεύματος, νερού, σταθερού τηλεφώνου, σε άνεργους, απλήρωτους εργαζόμενους. Δωρεάν μετακίνηση σε όλα τα μέσα μαζικής μεταφοράς, αναστολή κάθε υποχρέωσης προς τράπεζες και δημόσιο.
Επιδότηση ενοικίου για το διάστημα της ανεργίας, διάθεση τροφίμων, ρουχισμού, σχολικών ειδών, ειδών υγιεινής, πετρελαίου θέρμανσης από κρατικό δίκτυο για άνεργους και εργαζόμενους με χαμηλό εισόδημα.
Αμεσο πάγωμα τιμών σε όλα τα προϊόντα και τις υπηρεσίες και κατάργηση του ΦΠΑ με αντίστοιχη μείωση τιμών σε όλα τα είδη πλατιάς λαϊκής κατανάλωσης, κατάργηση των διοδίων, μείωση κατά 50% των τιμολογίων των πρώην ΔΕΚΟ.
Κατάργηση του ανατοκισμού όλων των δανείων, απαγόρευση πλειστηριασμών πρώτης και δευτερευούσης κατοικίας
ΕΙΔΙΚΑ ΜΕΤΡΑ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΝΕΟΥΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΓΥΝΑΙΚΕΣ
Επιδότηση της στέγασης για κάθε φοιτητή, σπουδαστή που χωρίς δική του ευθύνη είναι εκτός φοιτητικής εστίας και σπουδάζει μακριά από τον τόπο κατοικίας του και η οικογένειά του έχει εισόδημα κάτω των 40.000 ευρώ ετησίως προσαυξημένο κατά 5.000 ευρώ για κάθε παιδί. Δωρεάν μετακίνηση μαθητών φοιτητών, σπουδαστών σε όλα τα μέσα μαζικής μεταφοράς.
Αμεση απορρόφηση όλων των παιδιών στους παιδικούς και βρεφικούς σταθμούς με χρηματοδότησή τους από τον κρατικό προϋπολογισμό και με την πρόσληψη του αναγκαίου εκπαιδευτικού και βοηθητικού προσωπικού.

TOP READ