ΠΕΡΙ  ΘΡΗΣΚΕΙΩΝ

Από herko

Γράφει η  Άννεκε Ιωαννάτου //

Μια και είναι κοντά άλλη μία θρησκευτική γιορτή, οι 15 Αυγούστου, καλό θα είναι να σταθούμε για λίγο στο πιο επίμονο αυτό στοιχείο της κοινωνικής συνείδησης, τη θρησκεία. Τα βιβλία γύρω από τη θρησκεία δεν έπαψαν ποτέ να προκαλούν το ενδιαφέρον. Ωστόσο, λίγα είναι τα βιβλία που κυκλοφορούν τοποθετώντας το θέμα με αντικειμενική ανάλυση στη βάση του ιστορικού υλισμού. Εφιστούμε γι’ αυτό την προσοχή σε μια εξαιρετική έκδοση της «Σύγχρονης Εποχής», την εργασία του Εμμανουήλ Γιαροσλάβσκι, Πώς γεννιώνται, ζουν και πεθαίνουν οι θεοί και οι θεές. Η πρώτη έκδοση έγινε το 1923 στη νεαρή Σοβιετική Ένωση και στον πρόλογο ο συγγραφέας τονίζει, ότι η προλεταριακή επανάσταση αποκάλυψε στους εργαζόμενους το «μυστήριο» δείχνοντας τι κρύβεται κάτω απ’ αυτό: «Φρονώντας ότι, αυτή τη στιγμή, ένα υλικό αντιθρησκευτικής προπαγάνδας προσιτό στις πλατιές μάζες είναι εξαιρετικά αναγκαίο, συγκέντρωσα σε τούτο το βιβλίο στοιχεία για τις θρησκευτικές δοξασίες των χριστιανών, μωαμεθανών, Εβραίων και άλλων λαών» (σελ. 9). Καθόλου εύκολη υπόθεση σε ένα λαό βαθιά θρήσκο και καθυστερημένο, όπως ο ρώσικος τότε. Και ίσως στην επαναστατική φόρα ορισμένοι να υποτιμούσαν το βάθος και την ηλικία του προβλήματος. Άλλωστε, ο Λένιν έδωσε μεγάλη σημασία στο ζήτημα αυτό τονίζοντας ότι μεγαλύτερη σημασία έχει ο λαός να είναι ενωμένος για τον παράδεισο στη γη παρά για τον παράδεισο στον ουρανό. Η ανάγκη της ενότητας για τους στόχους της επανάστασης ερχόταν πρώτη, μια και είχε καταλάβει πολύ καλά ότι τα βαθιά ριζωμένα στοιχεία της παλαιάς θρησκευτικής συνείδησης θα χρειάζονταν πολύ χρόνο για να εξαφανιστούν και ο λαός να χειραφετηθεί πραγματικά όχι μόνο οικονομικά, αλλά και συνειδησιακά.
Η φύση μιας εξαπάτησης
Ο ίδιος ο τίτλος «τσιγκλάει». Αν γεννιόνται, ζουν και πεθαίνουν θεοί και θεές, τότε τι θεϊκό έχουν;  Μεγάλο μέρος του βιβλίου αφιερώνεται στο χριστιανισμό, αλλά έχει χωριστά κεφάλαια  για τους θεούς της αρχαίας Ελλάδας και της αρχαίας Ρώμης, καθώς και για το Ισλάμ. Ο συγγραφέας αποκαλύπτει τις ομοιότητες των θρησκευτικών μοτίβων στον ευρύτερο χώρο του χριστιανισμού, του Ισλάμ, της ελληνικής και της ρωμαϊκής Αρχαιότητας. Μπροστά στα μάτια περνούν η άμωμος σύλληψη και η θεά μητέρα, «το άστρο από την Ανατολή», ο στάβλος, η σπηλιά και η φάτνη, το περιστέρι από πνεύμα, ο γιος του θεού, η Αγία Τριάδα (που υπάρχει και στην Ινδία!), ο φόνος των βρεφών και η φυγή στην Αίγυπτο, οι αντιφάσεις του ευαγγελικού κηρύγματος για τον Ιησού, οι θεοί της άνοιξης που πεθαίνουν και ανασταίνονται, αλλά και ο σταυρός, η μετάληψη και η βάπτιση φαίνονται με τον ένα ή τον άλλον τρόπο να επανέρχονται στις θρησκείες ή/και μυθολογίες διαφόρων λαών. Δεν λείπουν τα συγχωροχάρτια και το εμπόριό τους, ο όχλος και το δόγμα για την άλλη ζωή.  Το 410, ο επίσκοπος Συνέσιος είχε πει: «Ο λαός ζητάει επίμονα να τον εξαπατάς, αλλιώς δεν μπορείς να κάνεις τίποτα μ’ αυτόν. Σ’ ό, τι με αφορά, θα είμαι πάντοτε φιλόσοφος μόνο για τον εαυτό μου, αλλά για το λαό θα είμαι μόνο ιερέας» (δηλαδή απατεώνας) (σελ. 180). Στην ίδια σελίδα περιλαμβάνονται τα λόγια του Γρηγόριου του Θεολόγου (4^ος αιώνας) ο οποίος γράφει στον Άγιο Ιερώνυμο που τιμάται επίσης από την Ορθόδοξη Εκκλησία, τα εξής: «Έχουμε ανάγκη από όσο το δυνατόν περισσότερους μύθους για να μπορούμε να εντυπωσιάζουμε τον όχλο. Όσο λιγότερα καταλαβαίνει ο όχλος τόσο πιότερο ενθουσιώδης είναι. Οι πατέρες και οι δάσκαλοί μας δεν έλεγαν πάντοτε τι σκέφτονταν, αλλά έλεγαν αυτό που τους υπαγόρευαν οι συνθήκες και οι ανάγκες». Θα γεμίζαμε σελίδες με τέτοιες καταπληκτικές και άκρως αποκαλυπτικές για τη φύση και το ρόλο της θρησκείας και της εκκλησίας παραθέσεις. Στα παραρτήματα βρίσκουμε τους «σωτήρες του κόσμου», προχριστιανούς, χριστιανούς και μεταχριστιανούς, τον Αλέξανδρο τον Μακεδόνα, τη διδασκαλία για τη ζωή μετά το θάνατο στους αρχαίους Αιγύπτιους, τα διάφορα «άγια» λείψανα του Ιησού και άλλα.
«Πίστευε και μη ερεύνα»
  Στο βιβλίο αποδείχνεται ότι θεοί και θεές γεννιόνται στο μυαλό των ανθρώπων οι οποίοι σε μια φάση δεν μπορούσαν να εξηγήσουν με άλλο τρόπο τα φυσικά φαινόμενα γύρω τους, πρώτα με πρωτόγονες μορφές και σε μια πορεία με όλο και πιο σύνθετες και αφηρημένες μορφές ανάλογα με την ανάπτυξη των κοινωνιών και την πρόοδο των επιστημονικών γνώσεων. Αποδεικνύεται με τη συγκριτική μέθοδο ότι σε ταυτόσημες συνθήκες ζωής οι πιο διαφορετικοί λαοί κι ας ζούσαν σε μεγάλες γεωγραφικές αποστάσεις χωρίς να είχαν επαφή μεταξύ τους, δημιουργούσαν παρόμοιες θρησκευτικές δοξασίες και λατρείες, ανάπτυσσαν τα ίδια μοτίβα στους μύθους για τη Δημιουργία του κόσμου, αλλά και όποτε έρχονταν σε επαφή, αλληλοεπηρεάζονταν. Η κάθε νέα θρησκεία ήταν σε μεγάλο βαθμό παραλλαγή των ήδη υπαρκτών θρησκειών. Ούτε υπήρχε ποτέ ουσιαστική διαφορά ανάμεσα σε θρησκείες και τις λεγόμενες δεισιδαιμονίες. Επίσης αποδείχνεται ο ταξικός χαρακτήρας των θρησκευτικών δοξασιών.  Κοινό σημείο το πίστευε και μη ερεύνα, δηλαδή πώς να αποτρέψεις τους ανθρώπους από τη γνώση, την πάντα τόσο επικίνδυνη για τους εκάστοτε ιθύνοντες που γι’ αυτό είχαν και πάντα σύμμαχο την επίσημη θρησκεία και εκκλησία. Στη Δογματική Θεολογία 1816-1882, ο συντάκτης της, ο μητροπολίτης Μακάριος, απευθύνεται στους παπάδες: «Να μην ξεχνάμε ότι στο πρόβλημα της αυθεντικότητας ή της μη αυθεντικότητας μιας περικοπής της Βίβλου, ανώτατος κριτής δεν μπορεί να είναι άλλος από την αγία Εκκλησία, που είναι για πάντα εξουσιοδοτημένη από τον ίδιο το Λυτρωτή να διαφυλάγει το λόγο του Θεού, γιατί το Άγιο Πνεύμα τη φυλάει από κάθε πλάνη στην πίστη». Ο Πάπας Πίος ο 12^ος, ανησυχώντας για τις επιτυχίες της επιστημονικής κριτικής της Βίβλου, δήλωσε σε μια εγκύκλιό του, στα 1950, ότι η «θεία πρόνοια» έδωσε μόνον στον Πάπα της Ρώμης το δικαίωμα να ερμηνεύει τη Βίβλο…Αντίθετα καλλιεργείται η τυφλή πίστη που απαγορεύει την αμφισβήτηση ως τη μεγαλύτερη αμαρτία που ενδεχομένως τιμωρείται με τις πιο βαριές ποινές. Προκύπτει ότι ο χριστιανικός βιβλικός μύθος με την απαγόρευση να τρώει ο άνθρωπος από το δένδρο της γνώσης, αλλιώς θα τιμωρηθεί βαριά, επανέρχεται και σε άλλους μύθους και θρησκείες. Ωστόσο, υπάρχουν οι ανταρσίες του ανθρώπου στην εξουσία των θεών, η μη υπακοή, όπως αυτή του Προμηθέα που – βεβαίως – τιμωρείται αυστηρά, αλλά δεν λυγίζει στέλνοντας φωτεινό μήνυμα για το μέλλον της ανθρωπότητας.  Στο βιβλίο περιλαμβάνονται κείμενα των Ευαγγελιστών που καμιά φορά λένε διαμετρικά αντίθετα πράγματα, όπως το «Μακάριοι οι δημιουργοί της ειρήνης, γιατί αυτοί θα ονομαστούν γιοί του θεού (Ματθαίος V,9),  αλλά στο Ματθαίο Χ, 34 λέγεται «Δεν ήλθα να φέρω ειρήνη, αλλά ξίφος». Ή «Γι’αυτό θα εγκαταλείψει ο άνθρωπος τον πατέρα του και τη μάνα του και θα προσκολληθεί στη γυναίκα του…Γιατί αυτούς που συνένωσε ο θεός, ο άνθρωπος δεν πρέπει να τους χωρίζει (Ματθαίος ΧΙΧ, 5-6), αλλά στον Ματθαίο ΧΙΧ, 29 «Και όποιος εγκαταλείψει…γυναίκα…για τ’ όνομά μου…θα κληρονομήσει ζωήν αιώνια». Και άλλα πολλά.
Τα δεσμά της θρησκείας
Το 1905 ο Λένιν στο άρθρο του «Ο σοσιαλισμός και η θρησκεία»  θα πει για τις κοινωνικές ρίζες της θρησκείας: «Η θρησκεία είναι μία από τις μορφές της πνευματικής καταπίεσης που καταδυναστεύει παντού τις λαϊκές μάζες, που τσακίζονται στη δουλειά προς όφελος τρίτων. Η αδυναμία των τάξεων που υφίστανται την εκμετάλλευση στην πάλη τους ενάντια στους εκμεταλλευτές γεννάει την πίστη σε μια καλύτερη ζωή μετά το θάνατο, το ίδιο αναπόφευκτα όπως η αδυναμία του άγριου, στην πάλη του με τη φύση, γεννάει την πίστη στους θεούς, τους σατανάδες, στα θαύματα, κλπ.» (Λένιν, Άπαντα, τομ. 10, σελ. 69, E.S.P.L.P. 1956). Το 1913 σ’ ένα γράμμα του προς τον Μαξίμ Γκόρκι, ο Λένιν θα πει ότι η έννοια του Θεού  γεννιέται από το γεγονός «ότι τον άνθρωπο τον πιέζει βαριά η φύση που τον περιτριγυρίζει και ο ταξικός ζυγός» (Λένιν, Άπαντα, τομ. 35, σελ. 35, E.S.P.L.P. 1965), αλλά και ο Όμηρος πίστευε, ότι ο φόβος γέννησε την πίστη σε θεούς. Και δεν ήταν ο μόνος. Φόβος, δέος για τις ακατανόητες φυσικές δυνάμεις, άγνοια και αργότερα η ταξική καταπίεση  εντοπίζονται από διάφορους στοχαστές σαν ρίζες του φαινομένου στη διάρκεια των αιώνων.  Ο ανθρώπινος νους για να χειραφετηθεί έχει ακόμα δρόμο να διανύσει παρ’ όλο που η γνώση της αναγκαιότητας ελευθερία είναι και σήμερα θα μπορούσαν όλοι να γνώσουν την αναγκαιότητα. Όχι σαν αυστηρή αναπόφευκτη νομοτέλεια, δηλαδή ξανά δεσμά, αλλά για να αποκτήσει το όπλο για να αλλάξει την αναγκαιότητα προς όφελός του.

Χάσμα γενεών

 Χάσμα γενεών

   Πάντα οι διακοπές δημιουργούν διαθέσεις γενικότερων ανασκοπήσεων, χαλαρής ίσως και ανάλαφρης αυτοκριτικής όπως και τάσεις βαθύτερης φιλοσοφικής αναζήτησης και επιβεβαίωσης.

    Οι διακοπές είναι τόσο λίγες αλλά τόσο πολύ φορτωμένες με εικόνες, με σχέδια, με προσμονή. Οι διακοπές είναι ... εξ΄ορισμού ... νιάτα. Δεν προλαβαίνουν να γεράσουν. Τελειώνουν ... “νέες”.

    Στις χαλαρές κουβέντες των διακοπών (ειδικά φέτος) το θέμα έφτανε συχνά ... στην νέα γενιά. Κάποιοι ήταν αισιόδοξοι για την μορφωμένη νέα γενιά που θα βρεί τον δρόμο της, κάποιοι προβληματισμένοι για την παθητικότητα των νέων και κάποιοι “βραχυκυκλωμένοι” απο τα αμφίσημα και αγωνιώδη μηνύματα που εκπέμπει χρόνια τώρα η νεολαία.

    Πολλοί απ΄τους συνομιλητές (και εν΄γνώσει τους οι περισσότεροι) ... δεν έβρισκαν πιό εύκολο και εύσχημο τρόπο ... να τελειώνουν τέτοιους προβληματισμούς παρά με την “χρήση” του χάσματος των γενεών.

    - Τι συζητάμε ... δεν έχει νόημα ... είναι άλλη γενιά. Δεν τους καταλαβαίνουμε και δεν μας καταλαβαίνουν. Αυτοί θα προσπαθούν να κάνουν το δικό τους και μείς τελικά το μόνο που καταφέρνουμε ... είναι να τους καταπιέζουμε !!!

    - Γιά περιμένετε λίγο ... το χάσμα των γενεών είναι γενικό κοινωνικό φαινόμενο ?? Διαπερνά όλες τις κοινωνικές δραστηριότητες και τάξεις ... σαν κόκκινη γραμμή ?? Που εξαφανίζεται το “χάσμα” ... όταν το τέκνο της αστικής τάξης κατόπιν σπουδών στο London School of Economics … “αναλαμβάνει” την επιχείρηση του περήφανου μπαμπά ?? Που ακριβώς έχει κρυφτεί το “χάσμα” όταν ο γιός του εργάτη ... δεν έχει άλλη επιλογή παρά να πάρει την θέση του πατέρα του, “ευχαριστώντας” τον ίδιο καπιταλιστή ?? Που είναι το “χάσμα” όταν το παιδί των μεσαίων στρωμάτων ... θα βολοδέρνει μιά ζωή με δανεικά μαζί με τους γονείς του για την επιβίωση ?? Που είναι αυτό το χάσμα όταν αλλεπάλληλες γενιές βιώνουν την σκληρή διάψευση των ελπίδων κοινωνικής ανέλιξης ?? Πως γίνεται το χάσμα να αφορά μόνο τους τύπους επικοινωνίας των γενεών ... και να μην αφορά την ίδια την ζωή τους ?? Τι διάολο χάσμα είναι αυτό που οδηγεί την νέα γενιά ... κάθε φορά να κάνει με διαφορετικό περιτύλιγμα, το ίδιο ακριβώς με την προηγούμενη ??

    Μήπως το “χάσμα” των γενεών είναι μόνο ... ένα εύκολο θέμα για τις εκθέσεις του λυκείου ??

Μήπως τελικά ... μέσα σε αυτό το “χάσμα” προσπαθούν να κρύψουν την ουσία ??

    Ποιά ουσία ?? Την άκρατη επιδίωξη του ατομισμού και την άρνηση της συλλογικότητας. Ο καθένας για το προσωπικό του συμφέρον μπορεί να εκμεταλλεύεται “νόμιμα” ... οποιαδήποτε κατάσταση και όσο περισσότερους ανθρώπους μπορέσει. Αυτό και μόνο αυτό προσπαθούν με κάθε τρόπο να περάσουν στην νεολαία. Ετσι κι΄αλλοιώς στην νεολαία λένε ... πως αυτούς που μπορείς να εκμεταλλευτείς ... είναι μειονεκτικοί, είναι πτωχοί επειδή δεν κάναν “σωστές επιλογές” !!! Μπορείς να τους εκμεταλλευτείς ... επειδή θα έχουν την ανάγκη σου !!! Μπορείς επειδή εσύ είσαι ανώτερος !!! Θα σε ευχαριστούν και από πάνω. Λένε κάθε μέρα στους νέους πως το μέλλον τους ... εξαρτάται μόνο απο την δυνατότητα να τσεπώσουν τον ιδρώτα (και το αίμα) μειονεκτικών, ηλίθιων και κατώτερων. Εκφασίζουν κάθε μέρα τον κάθε νέο και την κάθε νέα ... για να κρύψουν τις δικές τους ... καλοπληρωμένες ... πομπές. Εκφασίζουν τα νιάτα και την διαδικασία την βαφτίζουν ... αριστεία ... την ίδια στιγμή που κρύβουν απ΄τους νέους πως οι άριστοι τελικά θα είναι τόσο λίγοι όσους θα χρειάζεται κάθε φορά το σύστημα και τόσο βρώμικοι όσο και τα πιστοποιητικά φρονημάτων που θα κληθούν να υπογράψουν !!! Εκφασίζουν την νέα γενιά ... για να την φέρουν σε μονοδρομικά αδιέξοδα.

... Ή βρωμίζεις ... ή πεθαίνεις.

    Τέτοια διλήμματα ... σε ένα νέο άνθρωπο είναι προφανώς απορριπτέα ... και για τον λόγο αυτό πρέπει να “χρυσωθούν” για να γίνει η “κατάποση”. Εδώ αρχίζουν τα τεχνητά χάσματα”, τα λεπτεπίλεπτα πειράματα μαζικής ψυχολογίας, εδώ αρχίζουν ένα κάρο “επιφάσεις ελευθερίας” με προκαθορισμένη ημερομηνία ξεφουσκώματος, τα όνειρα της μεγάλης ζωής, οι “επαναστατικές εξάρσεις” της σπασμένης βιτρίνας και της κουκούλας που δεν κάνουν τίποτα άλλο παρά να ξευτιλίζουν γρήγορα και κυρίως αποτελεσματικά την έννοια της αντίστασης και της ανατροπής στα μάτια του νέου ανθρώπου κλπ κλπ κλπ ... όλα τα όπλα για να αναγκασθεί η νέα γενιά να υποκύψει στον ατομισμό.

    Οσο το “χάσμα” των γενεών δεν πυροδοτεί την επανάσταση ... πάντα θα παίζει τον ρόλο ενός ακόμα ακίνδυνου “αμορτισέρ” του συστήματος.

    Γουστάρω πολύ ... αυτά τα παλληκάρια και αυτά τα κορίτσια

   Μόνο και μόνο επειδή επιμένουν να μην ψάχνουν το “χρυσωμένο” χάπι. Τον ξέρουν τον “άλλο”, τον “εύκολο” τρόπο ... αλλά τον αρνούνται. Τώρα στα δύσκολα ... δεν τρέχουν σαν τρομοκρατημένα ποντικάκια να κρυφτούν σε χαωτικούς προσωπικούς δρόμους και σε ατομικά “βολέματα” ... οργανώνονται, παλεύουν και ας φαντάζουν εκτός μόδας στα μάτια των συνομηλίκων τους που είναι “μαθημένοι” αλλοιώς. Δεν αναθέτουν την τύχη τους, δεν γυρεύουν ανταλλάγματα ... έχουν να δώσουν, θέλουν να δώσουν. 

   Αυτά τα κορίτσια και αυτά τα παλληκάρια ... δεν έχουν έχουν κανένα λόγο να στρέφονται ενάντια στις μεγαλύτερες γενιές. Δεν το κάνουν ... επειδή βλέπουν κατάματα τον πραγματικό αντίπαλο ... και όχι αυτόν που θέλουν κάποιοι να τους δείχνουν. 

   Δεν φαντασιώνονται να καταστρέψουν τους προηγούμενους ... για να πάρουν την θέση τους. Δεν τσιμπάνε σε “χάσματα”. Ξέρουν πως δεν χρειάζεται να γκρεμίσουν ανθρώπους ... αλλά το συστημά τους. Αγαπάνε τους ανθρώπους ... επειδή ξέρουν πως ο καθένας κουβαλάει δυό σπόρους μέσα του ... έναν φωτεινό και έναν σάπιο. Αυτά τα παιδιά ... δεν σημαδεύουν ανθρώπους ... στον καλό σπόρο του καθένα ποντάρουν και κυρίως στον δικό τους.

Η "δυστυχία" του να είσαι εφοπλιστής

 Η "δυστυχία" του να είσαι εφοπλιστής

Τη στιγμή που το 3ο μνημόνιο έρχεται να πέσει στα κεφάλια όλων των εργαζόμενων και να βυθίσει ακόμα περισσότερο  στην φτώχεια και στην ανέχεια περισσότερα κομμάτια πληθυσμού, τη στιγμή που:

- Ετοιμάζεται βίαιο διώξιμο των αγροτών απο τα χωράφια τους, με την άγρια φορολογία,

- Οι συντάξεις και τα όποια συνταξιοδοτικά δικαιώματα απέμειναν, θα γίνουν όνειρο άπιαστο,

- Η παιδεία και η υγεία βρίσκονται σε διαρκή διωγμό, με την ακόμα μεγαλύτερη υποβάθμισή τους,

- Η ανεργία θα σκαρφαλώσει σε δυσθεώρητα ύψη και οι μισθοί των εργαζόμενων να κατρακυλύσουν ακόμα περισότερο και οι χώροι δουλειάς έχουν μεταβληθεί σε κάτεργα,

- Η Ελλάδα ετοιμάζεται να ξεπουληθεί κομμάτι-κομμάτι,

- Οι τραπεζίτες ετοιμάζονται για την τελική έφοδο στη λαϊκή στέγη,
.............................................................................................................

O Tρύφων  Αλεξιάδης ,αναπληρωτής υπουργός Οικονομικών, σε σχετική ερώτηση του "Πρώτου Θέματος" απαντάει για τη φορολογλία των εφοπλιστών: «Οι Έλληνες πλοιοκτήτες που έχουν αποδείξει σε κρίσιμες στιγμές τα πατριωτικά τους αισθήματα θα πρέπει για ακόμα μία φορά να αποδείξουν ότι αγαπάνε τη χώρα. Αν όμως εμείς πάμε να επιβαρύνουμε τη ναυτιλία περισσότερο από όσο πρέπει, αυτό θα λειτουργήσει ανταγωνιστικά υπέρ της ναυτιλίας άλλων ευρωπαϊκών κρατών. Παράλληλα, εμείς θα χάσουμε το συγκριτικό πλεονέκτημα της χώρας μας, αλλά και πολύτιμα έσοδα».

Τέτοια και τόση ξετσιπωσιά από μια "αριστερή" κυβέρνηση δεν έχει ξαναγίνει. Ομολογούν ανοιχτά πλέον  για ποιον δουλεύουν. Δεν έχουν κανένα πρόβλημα να παραδεχτούν ότι θα ικανοποιήσουν με οποιοδήποτε τρόπο, οποιαδήποτε απαίτηση του κεφαλαίου. Την ίδια ώρα αφαιρούν και το τελευταίο δικαίωμα από τους εργαζόμενους. Και την τελευταία δεκάρα τη στέλνουν κατευθείαν στις τσέπες των καπιταλιστών. Ότι κοστίζει έστω και ελάχιστα ευρώ , κόβεται, θυσιάζεται. Σκεφτείτε ότι σκέφτονται να καταργήσουν ακόμα και αυτά τα "Ολοήμερα" σχολεία, τα οποία δεν ήταν τίποτα παραπάνω παρά πάρκιγκ παιδιών. 

Έρχομαι λοιπόν για μια ακόμα φορά να ρωτήσω, όλους αυτούς ψηφοφόρους , οπαδούς,... που το 2012 , το 2015 και πριν ένα μήνα περίπου εγκατέλειψαν το κόμμα για τα μάτια μιας "πρώτη φορά αριστερής κυβέρνησης", τι ακριβώς  ήθελαν από το ΚΚΕ; Να καταντήσει κολαούζος των εφοπλιστών;  Ή να τρέχει να μαζέψει τις περικοπές και τα μνημόνια, κινούμενο μεταξύ Λαφαζάνη και Τσίπρα;

΄Αλλη λύση δεν έχουν και δεν υπάρχει. Επιστροφή στο κόμμα χωρίς όρους και ενίσχυση εκλογική πέρα και πάνω από τα όρια του Μάη του 2012.

ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ

 ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ

Μετά από εξάμηνη σκληρή διαπραγμάτευση, σύμφωνα με την Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, με τους δανειστές ή εταίρους, ανάλογα με  την επικοινωνιακή περίσταση, η κυβέρνηση καταλήγει, μέσα από μια τεθλασμένη πορεία η οποία περιλάμβανε κι  ένα δημοψήφισμα του οποίου τα αποτελέσματα όλοι έχουν ξεχάσει, να συμφωνεί σε χρόνο ρεκόρ στην αποδοχή ενός τρίτου μνημονίου. Στο μεταξύ ο πρωθυπουργός, για να μην ξεχνάμε πόσο αριστερή είναι η κυβέρνηση, στις δηλώσεις του μετά τη σύσκεψη που πραγματοποιήθηκε στις 7 Αυγούστου στο υπουργείο Εσωτερικών για την αντιμετώπιση του μεταναστευτικού ρεύματος αποδίδει την προσφορά της χώρας, από το υστέρημά της,  προς τους μετανάστες σε ουμανιστική υποχρέωση ενώ δεν παραλείπει να ασκήσει σκληρή κριτική στην ΕΕ για τους μετανάστες, υπογραμμίζοντας ότι το πρόβλημα είναι διεθνές και ευρωπαϊκό, όχι ελληνικό και η ΕΕ δεν έχει κανένα άλλο νόημα, αν το καθένα μέλος κοιτάει μόνο τα συμφέροντά του. Και βέβαια για να υπενθυμίσει τον «αγώνα» του στις διαπραγματεύσεις  σύνδεσε τις εξετάσεις που δίνει η ΕΕ στο θέμα της Ελλάδας στο μεταναστευτικό με το αρνητικό αποτέλεσμα των εξετάσεων που έδωσε η Ευρώπη σε οικονομικό επίπεδο ως προς τη χώρα μας.

               Στην Ελλάδα, τον περασμένο Ιούλιο, περισσότεροι από 54.000 μετανάστες, η αύξηση της τάξης του 70% από την περσινή αντίστοιχη περίοδο, πέρασαν τα θαλάσσια σύνορα της. Και σύμφωνα με την  Υπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες το 63% των νεοεισελθόντων είναι Σύροι πρόσφυγες. Πάει να πει πρόσφυγες πολέμου. Κι επειδή η Ελλάδα ως χώρα του ΝΑΤΟ με τις βάσεις της χρησιμεύει ως ορμητήριο ιμπεριαλιστικών εξορμήσεων συμμετέχοντας μάλιστα και στρατιωτικά στους πολέμους στο Ιράκ, Αφγανιστάν κι αλλαχού αν χρειαστεί, διαμορφώνει κι αυτή τις συνθήκες  που δημιουργούν αυτούς τους πρόσφυγες. Εν ολίγοις δεν είμαστε ως χώρα καθόλου άμοιροι ευθυνών για το κύμα προσφύγων από καθημαγμένες περιοχές,  απλώς είμαστε ένας αδύναμος κρίκος στην αλυσίδα των καπιταλιστικών συμφερόντων. Αυτό δε σημαίνει πως η εκμετάλλευση και η χρήση  του μεταναστευτικού προβλήματος στη χώρα μας δεν γίνεται για τα συμφέροντα της άρχουσας τάξης.  

Οι σκοπιμότητες της αστικής τάξης των ιμπεριαλιστικών χωρών και των συμμάχων τους εξυπηρετούνται με  επιτήδειες μεθοδεύσεις και λαϊκίστικα ιδεολογήματα σχετικά με τη μετανάστευση  Ακόμα και η απαίτηση για ανοιχτά σύνορα που προβάλλουν τμήματα της αριστεράς δεν εξυπηρετεί σ’ έναν καπιταλιστικό κόσμο παρά την κυρίαρχη τάξη με την όξυνση του ανταγωνισμού μέσα στις γραμμές της εργατικής τάξης και την στοχοποίηση των μεταναστών σαν αιτίων της ανεργίας και λοιπών δεινών. Αποσυνδέοντας λοιπόν από τις αιτίες δημιουργίας του το κύμα  προσφύγων που κατακλύζει τη χώρα μας, δεν είναι καθόλου δύσκολο να στρέφεται μεγάλο μέρος του πληθυσμού ενάντια στα θύματα της ιμπεριαλιστικής πολιτικής και όχι ενάντια σ’  αυτήν την πολιτική.

Οι μετανάστες και πρόσφυγες είναι περισσότερο εκτεθειμένοι σε ανελέητη εκμετάλλευση κι αυτό έχει οικονομικές αλλά και κοινωνικές και πολιτικές συνέπειες. Οι πρόσφυγες και οι μετανάστες πολύ εύκολα θα δεχτούν τις χαμηλότερες θέσεις εργασίας και τα χαμηλότερα μεροκάματα. Συγχρόνως μη έχοντας πολιτικά δικαιώματα είναι τελείως ανήμποροι να αναλάβουν οποιαδήποτε δράση για να υποστηρίξουν  τις θέσεις τους. Δεν υπάρχει καμιά δυνατότητα να οργανωθούν σε δράσεις συλλογικές για διεκδίκηση δικαιωμάτων, γιατί θέτουν σε κίνδυνο την όλη τους κατάσταση όχι μόνο γιατί η κυρίαρχη εξουσία εύκολα θα τους τσακίσει, αλλά και γιατί θα έχουν τις περισσότερες φορές να αντιμετωπίσουν την παράλογη εχθρότητα και των ντόπιων εργαζομένων.  

               Ηδη από τη δεκαετία του ’90 με την εισροή εργατικών χεριών από τις χώρες του υπαρκτού σοσιαλισμού δημιουργήθηκε σε μεγάλα τμήματα του ντόπιου εργατικού δυναμικού η συνείδηση μιας εργατικής αριστοκρατίας που έφτασε να υποστηρίζει ή και να συναινεί στην εκμετάλλευση ενός άλλου τμήματος της εργατικής τάξης, των μεταναστών. Κι έτσι η μετανάστευση στην πραγματικότητα συμβάλλει  στη σταθεροποίηση του καπιταλιστικού συστήματος, όχι μόνο  οικονομικά αλλά και πολιτικά. Εξ ορισμού εξαιτίας της φύσης και της έντασης της εκμετάλλευσής του ο μετανάστης εργάτης δεν έχει τη δυνατότητα να παίξει συνειδητά οποιονδήποτε πολιτικό ρόλο ή να αναλάβει οποιαδήποτε δράση για την υπεράσπισή του. Κι ενώ και οι ντόπιοι και οι μετανάστες εργάτες έχουν τα βασικά χαρακτηριστικά του προλεταριάτου, -δεν έχουν στην κυριότητά τους ή στον έλεγχό τους τα μέσα παραγωγής, εργάζονται υπό τη διεύθυνση άλλων και για τα συμφέροντα άλλων χωρίς να έχουν κανένα έλεγχο στο προϊόν της εργασίας τους-, η πλήρης εξαθλίωση, η γκετοποίηση και η συστηματική αποστέρηση από πολλά κοινωνικά και πολιτικά δικαιώματα των  μεταναστών δίνει την ψευδαίσθηση στους ντόπιους για διαφοροποίηση τους από αυτούς. Κι έτσι η χρήση των μεταναστών από τον καπιταλισμό δεν περιορίζεται μόνο στην στυγνή εκμετάλλευσή τους  για μείωση του κόστους εργασίας αλλά και για τη διαίρεση και αποδυνάμωση του εργατικού κινήματος με δούρειο ίππο τον εθνικισμό, ενώ ο φασισμός καραδοκεί,  και τη διαίρεση της εργατικής τάξης.

               Τα κύματα προσφύγων και μεταναστών που κατακλύζουν νησιά, περιοχές των μεγάλων πόλεων υποβαθμίζοντας την όποια ποιότητα ζωής σ’ αυτές κι επηρεάζοντας τα ντόπια χαμηλά κοινωνικά στρώματα,  χρησιμοποιούνται και για μετάθεση προβλημάτων του καπιταλισμού στις πλάτες τους αφήνοντας το ίδιο το σύστημα στο απυρόβλητο. Άλλωστε κι αυτό το πρόβλημα της μετανάστευσης και προσφυγιάς είναι μια καλή ευκαιρία για αξιοποίηση της ανθρωπιστικής ευαισθησίας του καπιταλιστικού κόσμου, την ίδια στιγμή που το δημιουργεί. Εξάλλου κατά την αριστερά και η κρίση που βιώνουμε είναι πρωτίστως ανθρωπιστική.

ΚΕΡΚΥΡΑ- Την Τετάρτη, 12 Αυγούστου, στις 21:30 η νέα προβολή του θερινού κινηματογράφου του Π.Α.ΜΕ. Οι προβολές ταινιών θα συνεχιστούν και το χειμώνα

 Την Τετάρτη, 12 Αυγούστου, στις 21:30 η νέα προβολή του θερινού κινηματογράφου του Π.Α.ΜΕ. Οι προβολές ταινιών θα συνεχιστούν και το χειμώνα

Την Τετάρτη, 12 Αυγούστου, στις 21:30, στον Κήπο του Λαού θα πραγματοποιηθεί προβολή ταινίας θερινού κινηματογράφου, που διοργανώνουν σωματεία, που συσπειρώνονται στο Π.Α.ΜΕ. Η δράση αυτή, η οποία εντάσσεται στο πλαίσιο της ταξικής αλληλεγγύης, θα συνεχιστεί κει το χειμώνα σε τόπο και με πρόγραμμα που θα ανακοινωθεί το επόμενο διάστημα.

«Να σε κάψω Γιάννη... »

«Να σε κάψω Γιάννη... »

Με ένα πακέτο μέτρων το οποίο επεξεργάζεται το υπουργείο Εργασίας, η κυβέρνηση θα επιχειρήσει να παίξει και το ρόλο του «καλού Σαμαρείτη», την ίδια ώρα που προχωρά ακάθεκτη στην ψήφιση του 3ου μνημονίου και νέων επώδυνων αντιλαϊκών μέτρων, τα οποία θα προστεθούν στα προηγούμενα που τα εφαρμόζει απαρέγκλιτα. Στα μέτρα που εξετάζονται, σύμφωνα με σχετικά δημοσιεύματα, περιλαμβάνεται η σίτιση μαθητών σε δημοτικά σχολεία, η δωρεάν, ή με έκπτωση, μετακίνηση με τα μέσα μαζικής μεταφοράς, ανέργων, χαμηλοσυνταξιούχων και «ευάλωτων κοινωνικών ομάδων», η διάθεση τροφίμων στις ίδιες κοινωνικές ομάδες, τα οποία οδηγούνται από σούπερ μάρκετ στην καταστροφή ή εγκαταλείπονται από τους αγρότες στα χωράφια επειδή δεν μπορούν να πουληθούν.
Το πρώτο που πρέπει να παρατηρήσει κάποιος, είναι ότι ανάλογα μέτρα, όπως το πρόγραμμα για την αντιμετώπιση της «ακραίας φτώχειας», έχουν ανακοινωθεί ξανά και ξανά και μάλιστα με τυμπανοκρουσίες. Ομως, αποδείχτηκαν σταγόνες στον ωκεανό των αναγκών που προκάλεσαν η καπιταλιστική κρίση και η αντιλαϊκή πολιτική όλων των μέχρι σήμερα κυβερνήσεων.

***

Σε κάθε περίπτωση, και το νέο πακέτο για τους φτωχούς αποτελεί έμμεση (αλλά εκκωφαντική) ομολογία ότι η εφαρμογή των μνημονίων από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ και η ψήφιση και του δικού της 3ου μνημονίου θα προκαλέσουν νέα όξυνση και επέκταση της φτώχειας, νέα βάσανα για χιλιάδες λαϊκές οικογένειες. Είναι, στην καλύτερη περίπτωση, η γνωστή διαχείριση της ακραίας φτώχειας, που κρύβει τα προβλήματα κάτω από το ύπουλο χαλί της κρατικής ελεημοσύνης και της επιχειρηματικής φιλανθρωπίας, που επιχειρεί να προλάβει κοινωνικές αντιδράσεις και που ο λαός μας το αποδίδει με τη γνωστή φράση «Να σε κάψω Γιάννη, να σ' αλείψω λάδι»!
Ταυτόχρονα, είναι μια προσπάθεια της κυβέρνησης να πείσει τα θύματα της αντιλαϊκής πολιτικής της ότι δήθεν το τρίτο μνημόνιο δεν είναι η δική της πολιτική αλλά ένας επώδυνος αλλά αναγκαίος συμβιβασμός για να μείνει η Ελλάδα στο ευρώ και ότι η παραμονή της στην κυβερνητική εξουσία και οι παρεμβάσεις που σχεδιάζει, είναι ο μόνος τρόπος τα μέτρα αυτά να γίνουν λιγότερο επώδυνα. Ο ισχυρισμός, όμως, ότι το «αριστερό μνημόνιο» θα είναι λιγότερο επώδυνο, επειδή στην κυβέρνηση θα είναι ο «αριστερός» διαχειριστής του, είναι άλλο ένα προπαγανδιστικό τερτίπι, με μοναδικό στόχο τον εγκλωβισμό και πάλι του λαού στη λογική του «μικρότερου κακού», που καταλήγει πάντα σε βάρος του.

***

Και, βέβαια, όπως πάντα, σε αυτού του είδους τα προγράμματα τρυπώνουν, με τις ευλογίες της κυβέρνησης, και οι ιδιωτικές εταιρείες, είτε αποκομίζοντας άμεσα οφέλη, είτε σμιλεύοντας το «ευαίσθητο κοινωνικό» προφίλ του μεγάλου κεφαλαίου, ένα ακόμη μέσο υποταγής των εργαζομένων στην εκμεταλλευτική του δράση. Γιατί πάει πολύ οι μεγαλέμποροι που ελέγχουν το συντριπτικό κομμάτι της λαϊκής κατανάλωσης και έχουν διαμορφώσει τις τιμές στα βασικά είδη λαϊκής κατανάλωσης στα ύψη, ξεζουμίζοντας τους φτωχούς καταναλωτές, να εμφανίζονται και ως φιλάνθρωποι που «σώζουν» από την πείνα τους εξαθλιωμένους.
Είναι πρόκληση οι τραπεζίτες που «πίνουν το αίμα» των λαϊκών νοικοκυριών και μικροεπιχειρηματιών, να το παίζουν και Αγιάννηδες χρηματοδοτώντας με μερικές χιλιάδες ευρώ τη συγκέντρωση τροφίμων, όταν ο ελληνικός λαός και η εργατική τάξη τους χρηματοδοτούν, μέσα από τα πακέτα διάσωσης των τραπεζών, με δεκάδες δισεκατομμύρια ευρώ.
Η κυβέρνηση ευελπιστεί την ώρα που συντρίβει τη λαϊκή οικογένεια με το νέο της μνημόνιο να δείξει με τέτοια πακέτα το «κοινωνικό της πρόσωπο». Να εξαπατήσει με χάντρες για τους ιθαγενείς και να λάβει το συγχωροχάρτι για το προμελετημένο έγκλημα που διαπράττει. Η εργατική τάξη, όμως, δεν πρέπει να της το επιτρέψει. Μαζί με τους ανέργους, τους φτωχούς, όλους τους καταφρονεμένους των φτωχών λαϊκών στρωμάτων, μέσα από τα ταξικά συνδικάτα και τους μαζικούς τους φορείς, την κοινή τους δράση, οργανωμένα, να διεκδικήσουν όχι ελεημοσύνη, αλλά άμεσα μέτρα πραγματικής ανακούφισης, ανάκτηση των απωλειών, κάλυψη των πραγματικών αναγκών, κόντρα στο κεφάλαιο, στην ΕΕ, στην εξουσία τους.

Καμιά συναίνεση από το λαό

Καμιά συναίνεση από το λαό

Καθώς πλησιάζει η συμφωνία για το νέο μνημόνιο, πυκνώνουν οι παραινέσεις να υπάρξει «συναίνεση».
Σε συνέντευξή του την Κυριακή, ο πρόεδρος της ΝΔ κηρύσσει το τέλος των ιδεολογικών διαφορών ανάμεσα στα κόμματα και προκαλώντας την κυβέρνηση να συνεχίσει το έργο της, ισχυρίζεται: «Πρέπει οι λογικοί να βρουν σημεία επαφής, ώστε η κυρίαρχη άποψη μέσα στην κοινωνία να είναι ρασιοναλιστική».
Αντίστοιχα, η πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ δηλώνει κι αυτή ότι χρειάζεται «ευρύτερη πολιτική συνεννόηση για ένα συγκεκριμένο και δεσμευτικό οδικό χάρτη βημάτων για το επόμενο διάστημα».
Η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ, από την πλευρά της, διαπιστώνει ότι το να βρίσκονται όλες οι πολιτικές δυνάμεις μαζί και να ενισχύουν τη διαπραγμάτευση, είναι πολύ σημαντικό.
Τέλος, οι μεγαλύτερες εργοδοτικές ενώσεις, σε κοινή τους δήλωση τον Ιούλη, καλούσαν σε επίσπευση της συμφωνίας και δήλωναν έτοιμες «να στηρίξουν και να συμμετάσχουν έμπρακτα στην εθνική προσπάθεια για να σταθεί όρθια η χώρα μέσα στην Ευρωζώνη (...) με εθνική ομοψυχία».
Κυβέρνηση, αστικά κόμματα, εργοδοτική συνδικαλιστική πλειοψηφία και βέβαια το κεφάλαιο αυτοπροσώπως συγκροτούν ένα αμιγές μέτωπο ενάντια στα συμφέροντα της εργατικής τάξης, του λαού.
Τι επιδιώκουν όλοι αυτοί; Να συναινέσει και ο λαός στις νέες ανατροπές και να πειστεί ότι δεν υπάρχει εναλλακτική λύση πέρα από την αντιλαϊκή, που όλοι μαζί στηρίζουν.
Ποια είναι αυτή; Να ολοκληρωθεί άμεσα η συμφωνία της κυβέρνησης με τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς, ώστε να διασφαλιστεί η παραμονή της χώρας στην Ευρωζώνη και την ΕΕ, να δοθεί ώθηση στην καπιταλιστική ανάκαμψη, με ενίσχυση των επιχειρηματικών ομίλων.
Τι περιλαμβάνει όμως αυτή η νέα συμφωνία κυβέρνησης - ΕΕ - ΕΚΤ - ΔΝΤ - ESM; Πρώτα απ' όλα, τη συνέχιση της εφαρμογής όλων των προηγούμενων μνημονίων και τη δέσμευση ότι τα αντιλαϊκά τους μέτρα θα εφαρμοστούν μέχρι κεραίας.
Δεύτερον, περιλαμβάνει νέα επώδυνα μέτρα για τα Εργασιακά, το Ασφαλιστικό, τους αυτοαπασχολούμενους και τους μικρούς και μεσαίους αγρότες, που σωρεύονται στα προηγούμενα και κάνουν ακόμα πιο δύσκολη την επιβίωσή τους.
Τρίτον, στο νέο μνημόνιο, όπως και στα προηγούμενα, περιγράφεται ο «οδικός χάρτης» για την εφαρμογή κατευθύνσεων που έχουν διαμορφώσει η ΕΕ, το ΔΝΤ, ο ΟΟΣΑ και άλλοι ιμπεριαλιστικοί οργανισμοί, για παραπέρα αντιλαϊκές ανατροπές σε όλα τα μέτωπα, που σχετίζονται με την ανταγωνιστικότητα του κεφαλαίου.
Τέταρτον, η συμφωνία περιλαμβάνει το Ταμείο στο οποίο θα δοθούν τομείς οικονομίας κρατικής ιδιοκτησίας 50 δισ. ευρώ, προκειμένου να βρουν επενδυτική διέξοδο λιμνάζοντα κεφάλαια.
Επομένως, συναίνεση του λαού στα σχέδια κυβέρνησης - ΕΕ - κομμάτων - κεφαλαίου και εργοδοτικής συνδικαλιστικής πλειοψηφίας σημαίνει συναίνεση σε μια νέα συμφωνία που βαθαίνει τη χρεοκοπία της εργατικής - λαϊκής οικογένειας.
Σημαίνει αποδοχή και χειροτέρευση της χαμοζωής, κύρια για τις νεότερες γενιές, επιδείνωση των όρων που βγάζει το μεροκάματο η συντριπτική πλειοψηφία του λαού και αντίστροφα βελτίωση των όρων ανάκαμψης της κερδοφορίας για τους επιχειρηματικούς ομίλους.
Συναίνεση σημαίνει να υπογράψει ο λαός την καταδίκη του. Αν τους αφήσει σε χλωρό κλαρί, τα χειρότερα είναι μπροστά του και ταυτόχρονα κινδυνεύει να χάσει κι άλλον πολύτιμο χρόνο.
Αυτό που χρειάζεται τώρα, είναι οργάνωση και δυνάμωμα της πάλης ενάντια στο τρίτο μνημόνιο και τα αντιλαϊκά μέτρα που φέρνει, ενίσχυση του ταξικού πόλου μέσα στο κίνημα, που παλεύει για την ανάκτηση των απωλειών, την κατάργηση όλων των αντεργατικών, αντιλαϊκών νόμων, τη δημιουργία προϋποθέσεων για την κάλυψη των σύγχρονων λαϊκών αναγκών, κόντρα στο κεφάλαιο, στην ΕΕ, στην εξουσία τους.
Η προσπάθεια της κυβέρνησης και των άλλων κομμάτων να ψηφίσουν ακόμα και μέσα στη βδομάδα το νέο μνημόνιο και τους πρώτους εφαρμοστικούς, πρέπει να συναντήσει μεγάλη αντίδραση και αντίσταση από τους εργαζόμενους και το λαό.
Αυτό το στόχο υπηρετεί η κινητοποίηση στην οποία καλεί το ΠΑΜΕ, τη μέρα που η συμφωνία θα έρθει στη Βουλή. Η μαζικότητα και η επιτυχία της θα είναι η καλύτερη παρακαταθήκη για τις μάχες που έχουμε μπροστά μας.

Δεν πληρώνει μισθούς, αλλά κάνει επενδύσεις

Δεν πληρώνει μισθούς, αλλά κάνει επενδύσεις

Τις συνθήκες που αντιμετωπίζουν στις επιχειρήσεις συμφερόντων Ζούρα περιγράφουν οι εργαζόμενοι σε ανακοίνωσή τους, όπου αναφέρονται επίσης στις διαρκώς αναπτυσσόμενες δραστηριότητες της εργοδοσίας.
Οπως σημειώνουν, οι επιχειρήσεις συμφερόντων Ζούρα συναποτελούν μια από τις μεγαλύτερες πτηνοτροφικές «εταιρείες» της Ελλάδας. Ωστόσο, οι ίδιοι τα τελευταία χρόνια είναι αντιμέτωποι με την απληρωσιά. Πριν από τρία χρόνια η εργοδοσία τους όφειλε πέντε με έξι μηνιάτικα, ενώ σήμερα που έχει δημιουργηθεί σωματείο και μετά από αλλεπάλληλες κινητοποιήσεις, πληρώνεται ο Μάης, αντί να πληρώνεται ο Ιούλης! Δηλαδή, είναι δύο μήνες «μέσα». Η λειτουργία του σωματείου έβαλε, ακόμα, φρένο και σε άλλους αντεργατικούς σχεδιασμούς, όπως απολύσεις, μειώσεις, 4ήμερα, αλλαγές στις εργασιακές σχέσεις κ.ά.
Για την πορεία των επιχειρήσεων οι εργαζόμενοι αναφέρουν πως «όλο αυτό το χρονικό διάστημα που είμαστε απλήρωτοι, οι επενδύσεις συνεχίζονται μέσα κι έξω από την εταιρεία. Τα τελευταία χρόνια έχουν γίνει επενδύσεις πολλών εκατομμυρίων με πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα τη μονάδα παραγωγής σκόνης αυγού στην Αλεξανδρούπολη, που είναι μοναδική σε όλα τα Βαλκάνια και κόστισε περισσότερα από 15.000.000 ευρώ. Ορισμένες άλλες επενδύσεις προς το παρόν δεν χρησιμοποιούνται, όπως οι εγκαταστάσεις της ΒΙΟΚΟΤ στο Καπανδρίτι. Παράλληλα (...) ιδρύονται και νέες εταιρείες, όπως τελευταία στη Βόρεια Ελλάδα που ιδρύθηκε εταιρεία εμπορίας - εξαγωγών. Επενδύσεις γίνονται και στην αλυσίδα σουβλατζίδικων ΠΛΟΥΤΑΡΧΟΣ στην Αθήνα».
Τα παραπάνω, σημειώνουν, έγιναν με επιδοτήσεις, «δηλαδή με λεφτά όλων των εργαζομένων και του λαού και με την απληρωσιά και την εκμετάλλευση τη δική μας. Εγιναν με τις πλάτες όλων των κυβερνήσεων και της Ευρωπαϊκής Ενωσης καθώς η εργοδοσία αξιοποίησε το αντεργατικό νομοθετικό οπλοστάσιο των τελευταίων ετών».
Τέλος, αναφέρουν ότι ένα από τα αδέλφια Ζούρα ήταν ανάμεσα στους επιχειρηματίες που συνόδευσαν πριν από δύο, περίπου, μήνες τον πρωθυπουργό, Αλ. Τσίπρα, και τον τότε υπουργό Ανάπτυξης, Π. Λαφαζάνη, στο ταξίδι τους στη Ρωσία για «μπίζνες».

ΟΥΚΡΑΝΙΑ Εντατικοί βομβαρδισμοί στις ανατολικές περιοχές

ΟΥΚΡΑΝΙΑ

Εντατικοί βομβαρδισμοί στις ανατολικές περιοχές

Από τους τελευταίους βομβαρδισμούς του ουκρανικού στρατού στην Γκορλόφκα

ΝΤΟΝΕΤΣΚ.--
Ακόμα πιο εντατικά συνεχίστηκαν στη διάρκεια των τελευταίων 3 ημερών οι βομβαρδισμοί κατοικημένων περιοχών στην Ανατολική Ουκρανία από τις δυνάμεις της αντιδραστικής κυβέρνησης του Κιέβου, που όλα δείχνουν ότι κλιμακώνει το τελευταίο διάστημα τη σύγκρουση με τους πολιτοφύλακες των αυτοαποκαλούμενων Λαϊκών Δημοκρατιών του Ντονέτσκ και του Λουγκάνσκ. Οπως καταγγέλλουν οι αρχές αυτών των θυλάκων των δύο επαρχιών που ελέγχουν οι πολιτοφύλακες που αντέδρασαν στην πραξικοπηματική κυβέρνηση του Κιέβου, το Σαββατοκύριακο μόνο έπεσαν πάνω από 660 βόμβες από συστοιχίες πυροβολικού και άρματα μάχης, με αποτέλεσμα ένας άμαχος να σκοτωθεί στην πόλη Γκορλόφκα, ενώ δεκάδες είναι οι τραυματίες. Η συγκεκριμένη πόλη είναι αυτή που έχει χτυπηθεί περισσότερο, ενώ οι αρχές της έδωσαν χτες στοιχεία, κάνοντας λόγο για 164 νεκρούς και πάνω από 500 τραυματίες άμαχους από τις αρχές του Γενάρη φέτος.
Σε μάχες, επίσης, ο ουκρανικός στρατός ανέφερε ότι τις τελευταίες ημέρες σκοτώθηκε ένας στρατιώτης και τραυματίστηκαν άλλοι 16. Ενώ οι πολιτοφύλακες αναφέρουν την καταστροφή 2 τανκς και 2 ακόμα στρατιωτικών οχημάτων των ουκρανικών δυνάμεων, όπου σκοτώθηκαν 7 στρατιώτες.
Η επιδείνωση της κατάστασης έρχεται μετά την αποτυχία την προηγούμενη βδομάδα της συνάντησης της Ομάδας Επαφής στο Μινσκ να βρεθεί μια συμφωνία για την απομάκρυνση των βαρέων όπλων από τη γραμμή της αντιπαράθεσης, όπως προέβλεπε η συμφωνία εκεχειρίας του Φλεβάρη του 2015, που όμως συνεχώς παραβιάζεται. Πάντως, η ουκρανική πλευρά διαρρέει ότι είναι πιθανή μια νέα συνάντηση της Ομάδας Επαφής (εκπρόσωποι κυβέρνησης του Κιέβου, πολιτοφύλακες, Ρωσίας και Οργανισμού για την Ασφάλεια και Συνεργασία στην Ευρώπη) στις 26 Αυγούστου. Ωστόσο, την εξελισσόμενη σύγκρουση στην Ουκρανία πληρώνει καθημερινά με το αίμα του ο ουκρανικός λαός. Πρόκειται για μια ενδοαστική και ενδοϊμπεριαλιστική σύγκρουση, αφού οι ιμπεριαλιστές της ΕΕ και του ΝΑΤΟ στήριξαν και στηρίζουν την αντιδραστική κυβέρνηση που αιματοκυλάει το λαό, ενώ και η καπιταλιστική Ρωσία διεκδικεί τα συμφέροντά της στην περιοχή.
Χτες, επίσης, από το ρωσικό υπουργείο Εξωτερικών έγινε γνωστό ότι υπήρξε τηλεφωνική επικοινωνία του ΥΠΕΞ, Σεργκέι Λαβρόφ, με τον ομόλογό του ΥΠΕΞ της Ουκρανίας, Πάβελ Κλίμκιν, σχετικά με τη διαδικασία εφαρμογής της συμφωνίας του Μινσκ. Η ρωσική πλευρά φέρεται να έδωσε έμφαση στην ανάγκη απευθείας διαλόγου των δύο εμπλεκόμενων πλευρών, κάτι που αρνείται η κυβέρνηση του Κιέβου, ενώ η ουκρανική πλευρά φέρεται να ζήτησε αντιμετώπιση των λεγόμενων ανθρωπιστικών ζητημάτων.