Όταν ο Ιβάν Σαββίδης χρησιμοποιείται ως ιστορική πηγή για τις Σταλινικές διώξεις σε βάρος των Ποντίων…

       

Απίστευτο γέλιο μας προσέφερε κάποιος Θρασύς (έτσι είναι και το όνομά του) ο οποίος αποφάσισε να απαντήσει στον Αναστάση Γκίκα, διδάκτορα της Ιστορίας, προκειμένου να αποδείξει ότι ο Γκίκας ψεύδεται κι ότι ο Στάλιν είχε προχωρήσει σε εκκαθαριστικές επιχειρήσεις σε βάρος εθνικών μειονοτήτων μεταξύ αυτών και των Ποντίων!

Ιστορική απάντηση επιστημονικά τεκμηριωμένη για τα όσα συνέβησαν στην Σοβιετική Ένωση παραμονές του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου έδωσε ο Αναστάσης Γκίκας. Κατάλληλη απάντηση για κάτι τέτοιους σαν τον Θρασύ δώσαμε εμείς (ας μας συμπαθάει ο Γκίκας)! Θα επανέλθουμε βέβαια στο συγκεκριμένο κείμενο απάντηση του Θρασύ στον Γκίκα, στο οποίο μπλέκει αρχεία των υπηρεσιών ασφαλείας της ΕΣΣΔ παραμονές του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, την ώρα που ένα τεράστιο δίκτυο κατασκόπων προετοίμαζε την εισβολή στη Σοβιετική Ένωση με τεράστιας κλίμακας δολιοφθορές. Θα επανέλθουμε στο ότι τα μέτρα που έλαβε η Σοβιετική Ένωση δεν ήταν σε βάρος εθνικών μειονοτήτων, αλλά σε βάρος προδοτών, όποια καταγωγή κι αν αυτοί είχαν! Προφανώς ο Θρασύς, όπως και όλοι οι εχθροί του σοσιαλισμού θα ήθελαν η ΕΣΣΔ να μην λάβει κανένα μέτρο ώστε είτε να ηττηθεί από τους ναζί, είτε αντί για 26.600.000 νεκρούς να έχει 50.000.000 νεκρούς!

Σήμερα όμως δεν θα ασχοληθούμε με τις ιστορικές ανακρίβειες που γράφει ο Θρασύς απαντώντας στον Γκίκα. Θα ασχοληθούμε με το πώς ολοκληρώνει την γραφή του ο Θρασύς για να πείσει όσους τον διαβάσουν ότι έχει δίκιο και ότι ο Στάλιν δίωξε τους Πόντιους! Ο Θρασύς αφιερώνει δέκα παραγράφους για να γράψει ιστορικές ανακρίβειες και πέντε παραγράφους για να στηρίξει τις ιστορικές του υπερβάσεις. Τι λένε αυτές οι πέντε παράγραφοι;! Ότι τα περί διώξεων των Ποντίων από τον Στάλιν τα λέει και ο Ιβάν Σαββίδης και αφού τα λέει ο Ιβάν Σαββίδης έτσι θα είναι!

Πρώτη φορά είδαμε τέτοια ιστορική τεκμηρίωση! Μέχρι τώρα ακούγαμε στα καφενεία ότι «το είπε και ο γείτονάς μου ο Γιωρίκας»! Τώρα μάθαμε ότι οι διώξεις σε βάρος των Ποντίων από τον Στάλιν τεκμηριώνονται από τον Ιβάν Σαββίδη!

Ανατριχιάζεις που ο Θρασύς νομίζει ότι απευθύνεται σε ιθαγενείς οπότε εάν αναφέρει το όνομα του «θεού» θα δημιουργήσει τετελεσμένα! «Το είπε ο Σαββίδης» όπως το «κατά τας γραφάς»! Και μετά την πρώτη ανατριχίλα κοιτάς το ποιόν του Θρασύ και διαβάζεις ότι είναι ομογενής επιχειρηματίας από την πρώην ΕΣΣΔ, «κολλητός» του Ιβάν έχων αναλάβει εργολαβία την υπεράσπιση κάθε επιχειρηματικής δραστηριότητας του Ιβάν, ανακατεμένος στις «ποδοσφαιρικές αναζητήσεις» του Ιβάν και σου έρχεται μία δεύτερη ανατριχίλα!

Τι να απαντήσεις τώρα στον Θρασύ που νομίζει ότι η ιστορία είναι γήπεδο ώστε να την κλωτσοκοπάει σαν μπάλα, ή νομίζει ότι είναι το “MEGA” ή ο ΟΛΘ για να παζαρεύει την αγορά της, ώστε να μπορεί να την ξεφουρνίζει όπως θέλει!

Καλά θα είναι και ο Θρασύς και ο Ιβάν να μιλούν λιγότερο για τον Στάλιν και την Σοβιετική Ένωση, να μιλούν λιγότερο για διώξεις μειονοτήτων και άλλες τέτοιες αηδίες, αφού μερικοί δεν λέμε να ξεχάσουμε πώς αυτοί και μερικοί άλλοι έγιναν επιχειρηματίες σ’ ένα βράδυ οικειοποιούμενοι (αυτή η λέξη είναι η πια ελαφριά που βρίσκουμε) τον κόπο του Σοβιετικού λαού! Ε όχι αυτοί να μας πουλάνε και μαθήματα ιστορίας!

Βασίλειος Μιχαήλ Αλεξανδρίδης

ΕΦΟΠ-ΛΗΣΤΗΣ το κηφηναριό της εθνικής μας Γάγγραινας

Στην Ελλάδα, που οι νόμοι αλλάζουν σαν τα πουκάμισα, υπάρχει ένας και μοναδικός νόμος που εδώ και τέσσερις δεκαετίες αποτελεί το «ιερό ευαγγέλιο» όλων των κυβερνητικών «σωτήρων».
Πρόκειται για το νόμο 27/1975 «Περί φορολογίας πλοίων κ.λπ.», που
στα 30 άρθρα του περιλαμβάνει κοντά ...60 φοροαπαλλαγές για τους εφοπλιστές.
Απαλλάσσονται από τα κέρδη αν πουλήσουν ένα πλοίο,
απαλλάσσονται από τα έσοδα αν εισπράξουν ασφαλιστική αποζημίωση για ένα πλοίο,
απαλλάσσονται από τα κέρδη των ναυτιλιακών τους επιχειρήσεων,
απαλλάσσονται ακόμα και από τα παράβολα για τα έγγραφα με τα οποία διανέμουν τα κέρδη τους (!),
απαλλάσσονται μέχρι και από φόρο κληρονομιάς (!), αφού, σύμφωνα με το άρθρο 29, οι εφοπλιστές έχουν επιτύχει την «απαλλαγήν εκ του φόρου κληρονομιών επί πλοίων, μετοχών ή μεριδίων ημεδαπών ή αλλοδαπών εταιρειών πλοιοκτητριών πλοίων, καλύπτουσαι εφεξής άπαντα τα άνω των 1.500 κόρων ολικής χωρητικότητος πλοία»!
Με λίγα λόγια
Στην Ελλάδα, που έχει μετατραπεί σε τεκμήριο φορολόγησης ακόμα και ο αέρας που αναπνέουμε, αν είσαι εργάτης, συνταξιούχος ή άνεργος και έχεις την ...ατυχία να απέκτησες ή να κληρονόμησες κάποιο σπίτι, τότε η Εφορία ισοδυναμεί με μαύρο φίδι που σε έφαγε.
Αν όμως είσαι κανακάρης ή θυγατέρα κάποιου «Σεβάχ»
και διαθέτεις ή κληρονομήσεις ...στόλο,
τότε δεν πληρώνεις τίποτα!

 Ο Σοιμπλε (ασχετα τι μπορει να του προσαψει κανεις )ειπε μια μεγαλη αληθεια για τους Εφοπλιστες μας που ξεβρακωσε αυτους που μιλανε για" κατοχη" και οτι οι ξενοι μας φορτωνουν τα μνημονια .ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΛΕΕΙ ΤΟ ΚΟΜΜΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΗ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ !! Οτι οι πολιτικες που εφαρμοζονται ειναι αποκλειστικο προνομιο των αστικων κυβερνησεων και της αστικης μας ταξης .Ειναι συγκεκριμενες πολιτικες επιλογες των ΔΙΚΩΝ μας και αποκλειστικα των μεγαλοαστων μας .ΟΣΟ ΠΙΟ ΓΡΗΓΟΡΑ ΤΟ ΚΑΤΑΛΑΒΕΙ ΑΥΤΟ Ο ΛΑΟΣ ΜΑΣ ΤΟΣΟ ΚΑΛΥΤΕΡΑ

ΕΓΚΕΛΑΔΟΣ

Ρε, δείξτε μου το τέρμα!

Τσακαλώτος: 'Νιώθω σαν προπονητής που δεν ξέρει πού είναι το τέρμα'

Δείξτε μου το τέρμα»! αναφωνεί ο κ. Τσακαλώτος στήνοντας το αντάρτικο των... καπετανάτων στο βουνό του χρέους. Πολιτικά η φράση μοιάζει σαν μπάλα στην εξέδρα, μόνο που αυτή είναι άδεια κι από θεατές κι από χουλιγκάνους της τέως πρώτης φοράς αριστεράς. Οταν στο γήπεδο του ΣΕΒ η εθνική φανέλα αφορά στη σωτηρία των επενδύσεων, δηλαδή των εταιρειών των κερδών, των διαφημιστικών πακέτων και τα σλόγκαν των σωτήρων εγγράφονται ακόμα και στα σωβρακάκια των πολιτικών για να τα πιάνει η κάμερα, τότε η διαβόητη ποδοσφαιροποίηση του πολιτικού λόγου και βίου μοιάζει με φυσική εξέλιξη των προοπτικών, των εμμονών και των ιδιοληψιών του ντόπιου κεφαλαίου. Σε μια χώρα που σφυράει το διαιτητικό τρίο Κατρούγκαλος - Πετρόπουλος - Αχτσιόγλου, ούτε οι ποδοσφαιριστές, ούτε οι θεατές μπορούν να περιμένουν να δούνε... μπάλα.

 

Κι επειδή το πράγμα το ξεφτίλισε ποδοσφαιρικά μέχρι σήμερα με κρυόκωλο αγγλικό χιούμορ πασπαλισμένο με ανύπαρκτο ελληνικό φλέγμα ο κ. Τσακαλώτος, προπονητής που κατεβαίνει στο γήπεδο, έστω του χρέους, και περιμένει να του δείξουνε το τέρμα, δεν κάνει, όπως κι η πολιτική του, ούτε για πρωτάθλημα της παράγκας.

Οι δημοσιογράφοι «ίσως είναι μια κάποια λύσις» που λέει κι ο ποιητής, γιατί μπορούν να του δείξουν, και μάλιστα on camera, πώς ξηλώνονται τα καθίσματα που κάθονται και τα πετάνε ο ένας στον άλλον, τώρα που αναμένοντας την ανάπτυξη, οι δημοσιογράφοι πωλούνται μαζί με τις καρέκλες και γενικώς την επίπλωση, μπιρ παρά πριν από την ανακαίνιση της επικοινωνίας, που λαμβάνει χώρα με όρους αστικής τελετουργίας.

 

Κοιτάω γύρω μου κάμποσους συναδέλφους δημοσιογράφους, κυρίως δυο - τρεις με καρκίνο, που καθώς μπήκε ο Ιούνης το 2017 ατενίζουν την ανάπτυξη, εκεί στους πρόποδες του βουνού του χρέους με το βάρος της κακοήθειας του όγκου τους, να μένουν αποσβολωμένοι με κομμένη την επικουρική σύνταξη, τα φάρμακα και την περίθαλψη, καθηλωμένοι περισσότερο απ' την κατάργηση του αγγελιόσημου - εκσυγχρονισμός του δημοσιογραφικού ασφαλιστικού κατά την κατρουγκάλεια, κι όχι μόνο, αριστεροσύνη - και λιγότερο από μια αρρώστια που δε χωρά κατάθλιψη κι απελπισία. Το ταμείο τα 'φτυσε με το πρώτο, το δεύτερο, το τρίτο και το τέταρτο μνημόνιο σ' ένα επάγγελμα - λειτούργημα το λένε οι χαμαιλέοντες της προσαρμογής - που πάτησε ασφαλιστικά στο Λαχείο Συντακτών κι ύστερα την έκανε λαχείο, παράγοντας μόνον οφθαλμούς από συν-αδερφικές τυφλώσεις...

Τα εκδοτικά δάνεια, οι συγκροτηματιακές υποχρεώσεις θα περάσουν απ' τη χοάνη των τραπεζών και θα προσγειωθούν στην πλάτη που τ' αφεντικά ζητούν να βάλουν και οι δημοσιογράφοι και ο λαός. Αλλά είναι κι εκείνες οι φράξιες με τα εμπνευσμένα συνθήματα τύπου «αλήτες, ρουφιάνοι, δημοσιογράφοι» ή εκείνο το αμίμητο που άκουσα από μαχητή να λέει παίζοντας στο survivor των πλειστηριασμών πρώτης κατοικίας «για το bottox σου μωρή κοράκι βγάζεις τα σπίτια του κοσμάκη στο σφυρί», που σε κάνουν κι αναθαρρεύεις (;). Μπορεί ν' αναβαθμιστεί ο αγώνας σε επίπεδο απλής επιβίωσης μ' ένα bottox στην ξεφουσκωμένη μπάλα κι ένα δάχτυλο που δείχνει το τέρμα κάπου εκεί βαθιά στο λάκκο που ανοίξαμε μόνοι μας...

 

Της

Λιάνας ΚΑΝΕΛΛΗ

 

Ριζοσπάστης 

"Προτυπα"

Με μια σύντομη «ιστορική αναδρομή» (λέμε τώρα...) κομμένη και ραμμένη στους σημερινούς στόχους του κεφαλαίου, ξεκίνησε ο Αλ. Τσίπρας την ομιλία του στη γενική συνέλευση του ΣΕΒ, λόγω και της επετείου των 110 χρόνων από την ίδρυση του συνδέσμου των βιομηχάνων.

Τι είπε; Οτι όταν ιδρύθηκε ο ΣΕΒ «η χώρα βρισκόταν σε δεινή οικονομική κατάσταση και υπό καθεστώς επιτροπείας» και ότι «τρία χρόνια έντονων πολιτικών ζυμώσεων θα φέρουν το 1910 στο προσκήνιο τον Ελευθέριο Βενιζέλο, για να εφαρμόσει το ριζοσπαστικό μεταρρυθμιστικό πρόγραμμα της "Εθνικής Ανόρθωσης" και να βάλει την ελληνική οικονομία σε τροχιά ανάκαμψης». Πρόσθεσε ότι «μολονότι σε ένα εντελώς διαφορετικό πλαίσιο σήμερα (...) το αίτημα μιας αυτοδύναμης, δίκαιης και βιώσιμης ανάπτυξης εξακολουθεί να παραμένει σε εκκρεμότητα, καθώς επίσης και το εθνικό σχέδιο ριζικών αλλαγών που θα το πραγματώσει».

Μιας και ο ίδιος επέλεξε τη σύγκριση, θα θυμίσουμε στον πρωθυπουργό ορισμένες ...λεπτομέρειες: Το τότε σχέδιο «εθνικής ανόρθωσης» του κεφαλαίου περιείχε τη συμμετοχή στον πρώτο ιμπεριαλιστικό πόλεμο, την ιμπεριαλιστική επέμβαση στη Μικρά Ασία και την επακόλουθη καταστροφή, την ένταση της εκμετάλλευσης για τη νεαρή εργατική τάξη και τους χιλιάδες πρόσφυγες, τα αντικομμουνιστικά «Ιδιώνυμα» και το ανελέητο κυνηγητό στο νεαρό εργατικό κίνημα και άλλα τέτοια.

Αλλά, είπαμε. Ο καθένας και τα «πρότυπά» του...

Το ΚΚΕ ξαναέφραξε τον δρόμο στους φονιάδες του ΝΑΤΟ στο Κάστρο του Πολυμύλου!

      

Το ΚΚΕ του καναπέ! Εύκολες κουβέντες για το κόμμα του Μπελογιάννη! Το ΚΚΕ του καναπέ που όταν σηκώνεται από τους καναπέδες κάνει παρελάσεις. Το ΚΚΕ του καναπέ και των παρελάσεων που δεν κατευθύνει τις δυνάμεις του στην σύγκρουση παρά περιμένει την Δευτέρα Παρουσία!

Αυτό το ΚΚΕ που με τόσο χυδαίο τρόπο πιάνουν στο στόμα τους τα διάφορα θρασίμια, το ΚΚΕ του Μπελογιάννη, του Πλουμπίδη, του Άρη, αυτό το ΚΚΕ των δεκάδων χιλιάδων νεκρών αγωνιστών, αυτό το ΚΚΕ του καναπέ και τον παρελάσεων  σήμερα Παρασκευή απόγευμα παραμονή του τριημέρου του Αγίου Πνεύματος κι ενώ όσοι είχαν την δυνατότητα έβαζαν βενζίνη για να κάνουν βόλτα στο χωριό τους, αυτό το ΚΚΕ έβαλε βενζίνη και πήγε να φυλάξει Θερμοπύλες για να μην περάσουν από τα χώματα που βάφτηκαν με το αίμα χιλιάδων αγωνιστών, οι φονιάδες των λαών!

Το ΚΚΕ του καναπέ και των παρελάσεων βάσταξε γερά τις Θερμποπύλες του Πολυμύλου της Κοζάνης και τα Νατοϊκά στρατεύματα τα συνεπικουρούμενα από τα ΜΑΤ και τις υπόλοιπες δυνάμεις καταστολής δεν μπόρεσαν να περάσουν. Οι Νατοϊκοί φονιάδες αναγκάστηκαν να υποχωρήσουν κάτω από την αποφασιστική στάση των Κομμουνιστών!

Στις 2 η ώρα οι Κομμουνιστές έφραξαν τα διόδια του Πολυμύλου για να μην περάσουν οι Νατοϊκοί δολοφόνοι. Λίγο μετά τις πέντε το απόγευμα εμφανίστηκαν δυνάμεις των ΜΑΤ οι οποίες μετά από κάποιες διαβουλεύσεις άρχισαν να παίρνουν θέση σε απόσταση αναπνοής απέναντι από τους διαδηλωτές. Πριν προλάβουν να παραταχθούν τα ΜΑΤ, είχαν παραταχθεί απέναντί τους οι Κομμουνιστές και η ατμόσφαιρα δονούνταν από τα συνθήματα των συγκεντρωμένων και από τις κόρνες των διερχόμενων οχημάτων των οποίων οι οδηγοί με υψωμένες γροθιές χαιρετούσαν αυτούς που τάχθηκαν να φυλάνε τις Θερμοπύλες! Η αστυνομική διοίκηση έκρυψε τα ΜΑΤ μετά από την αποφασιστική στάση των Κομμουνιστών για να τα ξαναπαρατάξει απέναντι στους διαδηλωτές γύρω στις έξι και μισή! Τότε οι Κομμουνιστές βροντώντας κινήθηκαν συντεταγμένα εκείνοι προς τα ΜΑΤ πριν εκείνα προλάβουν να κάνουν κίνηση! Πανικός επικράτησε στους ροπαλοφόρους καθώς δεν περίμεναν τέτοια κίνηση! Τα Νατοϊκά οχήματα έκαναν όπισθεν κι όπου φύγει – φύγει!

Οι κομμουνιστές του καναπέ και των παρελάσεων και αυτήν την φορά κράτησαν γερά τις Θερμοπύλες δίνοντας μαθήματα αγώνα στους διερχόμενους οδηγούς, πολλοί από τους οποίους σταμάτησαν για πολλή ώρα και κατέβηκαν από τ’ αυτοκίνητά τους για να πυκνώσουν τις γραμμές των κομμουνιστών! Οι κομμουνιστές του καναπέ και των παρελάσεων, την ώρα που οι έχοντες την δυνατότητα πήγαιναν βόλτα, εκείνοι προσέρχονταν μέχρι και την ώρα που οι Νατοϊκοί έφευγαν, για να φυλάξουν τις Θερμοπύλες ανταποκρινόμενοι στο σάλπισμα του αγώνα! Οι κομμουνιστές του καναπέ και των παρελάσεων έδωσαν μαθήματα για το πώς κερδίζονται οι αγώνες αν υπάρχει αποφασιστικότητα!

Οι κομμουνιστές του Μπελογιάννη, που οι άχρηστοι τους φωνάζουν κομμουνιστές των παρελάσεων, όταν κινήθηκαν προς τις δυνάμεις καταστολής δημιούργησαν δέος στους διερχόμενους οδηγούς, δημιούργησαν δέος στους Νατοϊκούς, δημιούργησαν δέος και στις δυνάμεις καταστολής! Κινήθηκαν συντεταγμένα κι αποφασιστικά βάζοντας στην σύγκρουση το κορμί τους σαν απόγονοι του Άρη κι όχι σαν κατσικοκλέφτες πετώντας ότι βρουν μπροστά τους και μετά τρέχοντας σαν τους λαγούς της πέτρας και της κουκούλας να κρυφτούν!

«Πετύχαμε μία πρώτη νίκη, το ΝΑΤΟικό άγημα, από αλβανικά στρατιωτικά αυτοκίνητα, υποχώρησε μπροστά στην αποφασιστικότητα των κομμουνιστών, παρά τις εντολές της κυβέρνησης και την προετοιμασία των αστυνομικών δυνάμεων ακόμα και να χτυπήσουν». Αυτό δήλωσε ο Σωτήρης Ζαριανόπουλος ευρωβουλευτής του ΚΚΕ καλώντας το λαό σε ετοιμότητα και επαγρύπνηση, στο τέλος της κινητοποίησης. «Ο λαός μαζί με τους κομμουνιστές να μην τους αφήσει σε χλωρό κλαρί», επισήμανε χαρακτηριστικά.

Κι εκείνες τις στιγμές απέναντι από τις δυνάμεις καταστολής και τα Νατοϊκά στρατεύματα ξεχνάς τα βάσανά σου και αισθάνεσαι περήφανος που κρατιέσαι γερά με τους νεολαίους συντρόφους σου και είναι σαν να κρατάς σφιχτά τα μπράτσα του Αυγέρη, του Φολτόπουλου και του Κιοκμενίδη υπερασπίζοντας το Κάστρο του Πολυμύλου!

Νικολαΐδης Χρηστάκης

ΦΙΝΛΑΝΔΙΑ Το «σκανδιναβικό μοντέλο» περικοπών και κατάργησης δικαιωμάτων

Με αντιλαϊκά μέτρα, όπως πάγωμα μισθών, κατάργηση επιδόματος αδείας, αύξηση των απλήρωτων ωρών εργασίας και των εισφορών φορτώνεται στον λαό η καπιταλιστική οικονομική κρίση

Από παλιότερη διαδήλωση ενάντια στις περικοπές μισθών

Μια σειρά από αντιλαϊκά μέτρα λιτότητας και περικοπών εφαρμόζονται με μεγάλη ένταση τον τελευταίο χρόνο στη Φινλανδία, μια σκανδιναβική άλλοτε «ευημερούσα» καπιταλιστική χώρα, που χτυπήθηκε από την καπιταλιστική κρίση και από αυτήν την άνοιξη οικονομολόγοι και πολιτικοί μιλάνε για σημάδια αναιμικής ανάκαμψης. Η κρίση στη χώρα, την οποία το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ έχει κατατάξει στις 10 πλέον ανταγωνιστικές οικονομίες του κόσμου, φορτώνεται στις πλάτες του λαού: Για να έρθει η ανάκαμψη απαιτούνται η μείωση των δημόσιων δαπανών και του εργατικού «κόστους», καθώς η αγορά εργασίας θεωρείται από τις «πλέον ανελαστικές».
Εδώ και χρόνια, η Φινλανδία θεωρείται ότι «αποχαιρετά» το λεγόμενο «σκανδιναβικό μοντέλο», που παρουσιάζεται σαν ένας «ανθρώπινος καπιταλισμός», ένας «παράδεισος» για τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα. Και το παράδειγμα της Φινλανδίας καταρρίπτει αυτόν το μύθο, καθώς, ανεξάρτητα από την αφετηρία και το επίπεδο ανάπτυξης μιας καπιταλιστικής χώρας η τάση είναι παντού η ίδια, δηλαδή η μείωση του μισθολογικού και μη «κόστους εργασίας». Επιπλέον, η ύφεση στη Φινλανδία αντικρούει τον ισχυρισμό πως η κρίση της Ευρωζώνης είναι απότοκο «της σπάταλης ζωής των νοτίων» και αναδεικνύει ότι η καπιταλιστική οικονομική κρίση εκδηλώνεται στην παραγωγή. Ενδεικτικά, στη Φινλανδία από την κρίση έχουν χτυπηθεί κλάδοι της βιομηχανίας - στηρίγματα της οικονομίας της, όπως οι χαρτοβιομηχανίες, η βιομηχανία ξυλείας, αλλά και η βιομηχανία της πληροφορικής, με τον κολοσσό «Nokia» να εξαγοράζεται από τη «Microsoft». Αυτές οι εξελίξεις οδήγησαν σε μαζική ανεργία πολλές βιομηχανικές περιοχές, αφού έγιναν απολύσεις, έκλεισαν εργοστάσια ξυλείας και χαρτοβιομηχανίας, ενώ η «Microsoft» έκλεισε τις μη κερδοφόρες μονάδες της «Nokia», σε περιοχές όπου η οικονομία στηριζόταν αποκλειστικά σε αυτήν.
Τέλος, καταρρίπτεται και ο μύθος της αποφυγής της οικονομικής κρίσης με «χρηστή διαχείριση» από τις κυβερνήσεις. «Η ήδη μεγάλη μείωση των κοινωνικών δαπανών είχε περιορισμένο αντίκτυπο στον ρυθμό ανάπτυξής μας και στη μείωση της ανεργίας», υπογράμμιζε πέρυσι το υπουργείο Οικονομικών της χώρας, ενώ η σημερινή «κεντροδεξιά» κυβέρνηση του πρωθυπουργού, Γιούχα Σίπιλα, έχει θέσει ως στόχο την περικοπή 10 δισ. ευρώ έως το 2030. Ολοι οι τομείς θα επηρεαστούν από αυτά τα μέτρα λιτότητας, από την Υγεία μέχρι τη Διοίκηση, την Εκπαίδευση και την ανθρωπιστική βοήθεια.
Ετσι, το «αναπτυξιακό πρόβλημα» της Φινλανδίας έγκειται κυρίως στην καθυστέρηση στην προώθηση μέτρων που θα στηρίξουν τη συγκέντρωση του κεφαλαίου και τη μείωση της τιμής της εργατικής δύναμης. Δηλαδή, όχι απλά δεν υπάρχουν «καπιταλιστικοί παράδεισοι», αλλά επιπλέον, προϋπόθεση για την καπιταλιστική ανάπτυξη είναι πάντα το τσάκισμα των λαϊκών δικαιωμάτων και κατακτήσεων.

Πάγωμα μισθών, κατάργηση του επιδόματος αδείας...

Πέρσι, η φινλανδική κυβέρνηση προώθησε ένα «Τριμερές Σύμφωνο Ανταγωνιστικότητας» με τα συνδικάτα και τους εργοδότες, με στόχο την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας της οικονομίας και τη δημιουργία θέσεων εργασίας. Συγκεκριμένα, η κυβέρνηση υποσχέθηκε ...35.000 νέες θέσεις εργασίας. Το ...«αντάλλαγμα» γι' αυτές είναι μέτρα όπως: Πάγωμα των μισθών και επιπλέον 24 απλήρωτες ώρες εργασίας το χρόνο στον ιδιωτικό τομέα. Επίσης, αυξήθηκαν οι ασφαλιστικές εισφορές των εργαζομένων. Στο μεταξύ, η συνταξιοδοτική «μεταρρύθμιση» θα αυξήσει τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης από 63 στα 65 χρόνια έως το έτος 2027.
Ιδιαίτερα μεγάλη είναι η επιβάρυνση και για τους εργαζόμενους του δημόσιου τομέα με την περικοπή του επιδόματος αδείας να αφορά περίπου 500.000 δημοτικούς και κρατικούς υπαλλήλους τα έτη 2017 και 2019, ενώ η κυβέρνηση ισχυρίζεται ότι πρόκειται για «έκτακτο και προσωρινό μέτρο»... Φέτος το καλοκαίρι οι εργαζόμενοι στο δημόσιο τομέα της Φινλανδίας είναι αντιμέτωποι με την πρώτη μείωση κατά 30% του «επιδόματος διακοπών» (θα ακολουθήσουν άλλες δύο). Σύμφωνα με τις προβλέψεις, αναμένεται συνολικά να «αρπαχτεί» μισό εκατομμύριο ευρώ από τις περικοπές στα επιδόματα αδείας έως το 2019. Για παράδειγμα, για κάποιον που εργάζεται σταθερά στην ίδια δουλειά και κερδίζει περίπου 2.000 ευρώ το μήνα, η περικοπή είναι εκατοντάδες ευρώ, σύμφωνα με ρεπορτάζ του φινλανδικού ειδησεογραφικού σάιτ «yle».
Η εργαζόμενη σε κουζίνα σχολείου, Ρίτβα Χάγκστρομ, υπολογίζει ότι το ετήσιο εισόδημά της θα μειωθεί κατά 400 ευρώ. «Είχα σκεφτεί να αγοράσω καινούργια γυαλιά οράσεως, αλλά υποθέτω ότι αυτό τώρα δεν θα συμβεί», λέει. Αν και έχει 30 χρόνια προϋπηρεσία, αμείβεται με λιγότερα από 2.000 ευρώ το μήνα, οπότε η απώλεια των 400 ευρώ θα είναι καίριο πλήγμα.
«Είναι ένα σημαντικό ποσό. Τώρα δεν υπάρχουν περιθώρια να κάνω κάτι αυτό το καλοκαίρι. Εργάζεσαι όλο το χρόνο για να εξοικονομήσεις χρήματα για ένα μικρό ταξίδι. Εκτός αν χαλάσει καμιά οικιακή συσκευή, επειδή τότε πρέπει να πάρεις καινούργια...», τονίζει.
Ενδεικτικά με πάνω από 15 χρόνια προϋπηρεσία οι εργαζόμενοι στην καθαριότητα θα χάσουν 431 ευρώ, στην κοινωνική εργασία 711 ευρώ, οι νοσηλευτές 573 ευρώ. Να σημειωθεί ακόμη ότι ο αριθμός των εργαζομένων στον δημόσιο τομέα έχει μειωθεί σημαντικά τα τελευταία χρόνια, εξαιτίας των αυξημένων συνταξιοδοτήσεων και των εκτεταμένων συγχωνεύσεων δημόσιων υπηρεσιών.
Στο μεταξύ, ο εργοδοτικός και κυβερνητικός συνδικαλισμός έχει αναλάβει να «καταπνίξει» τη λαϊκή δυσαρέσκεια, υπενθυμίζοντας ότι ...υπάρχουν και χειρότερα. Εκπρόσωποί του σημειώνουν ότι η κυβέρνηση απειλούσε με ακόμη σκληρότερα μέτρα λιτότητας, αν τα συνδικάτα και οι εργοδοτικοί φορείς δεν κατέληγαν σε μια συμβιβαστική συμφωνία για τη μείωση του εργατικού «κόστους». «Η εναλλακτική ήταν το κυβερνητικό σχέδιο για μείωση των διακοπών και κατάργηση της κυριακάτικης προσαύξησης», τονίζουν.

Επαινεί η Κομισιόν

Η Κομισιόν στην έκθεσή της για τα κράτη - μέλη, που δημοσιεύτηκε πρόσφατα, επαινεί την Φινλανδία για τα παραπάνω αντιλαϊκά μέτρα, παρότι το κρατικό χρέος θα ανέλθει φέτος στο 64,7% του ΑΕΠ, παραβιάζοντας τις κατευθυντήριες οδηγίες της ΕΕ. Το Σύμφωνο Σταθερότητας και Ανάπτυξης της ΕΕ ορίζει σαν ανώτατο όριο χρέους το 60% του ΑΕΠ, με το οποίο πρέπει να εναρμονιστούν οι δημοσιονομικές πολιτικές των κρατών - μελών. Η Φινλανδία πετύχαινε αυτόν το στόχο μέχρι το 2014.
Οπως σημειώνει η Κομισιόν, βασικός παράγοντας για την καλή αξιολόγηση της Φινλανδίας είναι οι «μεταρρυθμίσεις» στην αγορά εργασίας και συγκεκριμένα το Τριμερές Σύμφωνο για την ανταγωνιστικότητα των φινλανδικών μονοπωλιακών ομίλων, που θα οδηγήσει σε ρυθμούς ανάπτυξης 1,2% - 2% το 2017. Οι Βρυξέλλες καλούν τη Φινλανδία να συνεχίσει τη δημοσιονομική της πολιτική σύμφωνα με το Σύμφωνο, να επιδιώξει την περαιτέρω ευθυγράμμιση των μισθών με την παραγωγικότητα, να προωθήσει την επιχειρηματικότητα και να βελτιωθεί το κανονιστικό πλαίσιο για την αύξηση του ανταγωνισμού στις υπηρεσίες και την προώθηση των επενδύσεων.
Πάντως, τα αντεργατικά μέτρα ήρθαν για να μείνουν. Ο υπουργός Οικονομικών, Πέτερι Οπρο, δήλωσε πριν από λίγες μέρες ότι είναι ακόμη πολύ νωρίς για οποιαδήποτε συζήτηση για αυξήσεις στους μισθούς και οι εργαζόμενοι θα πρέπει να περιμένουν έως ότου σταθεροποιηθεί η ανάπτυξη... Ταυτόχρονα, ο υποτιθέμενος στόχος των «μεταρρυθμίσεων» για μείωση της ανεργίας αποδεικνύεται ένας ακόμη μοχλός πίεσης του λαού για να αποδεχτεί τα μέτρα. Το ποσοστό ανεργίας στη Φινλανδία, σύμφωνα με προβλέψεις της Κομισιόν, αναμένεται να μειωθεί ελάχιστα, από 8,8% πέρσι σε 8,3% το 2018.

Εκβιάζουν τους ανέργους

Η Κομισιόν στην έκθεσή της καλεί την κυβέρνηση να αντιμετωπίσει εργασιακές και κοινωνικές προκλήσεις συμπεριλαμβανομένης της προώθησης κινήτρων για την αποδοχή της εργασίας. Ως προς αυτό, τα υπουργεία Απασχόλησης και Κοινωνικών Υποθέσεων και Υγείας κατέθεσαν μέσα στον Μάη δύο νομοθετικές προτάσεις με διακηρυγμένο στόχο την αύξηση του ποσοστού απασχόλησης από 68,8% στο 72%. Πρόκειται για ένα ακόμη μέτρο που περικόπτει τις κρατικές δαπάνες για την προστασία των ανέργων, ενώ σπρώχνει τους ανέργους να δεχτούν θέσεις εργασίας με πιο δυσμενείς όρους.
Ετσι, οι άνεργοι στη Φινλανδία θα πρέπει να υποβάλλουν αίτηση για τουλάχιστον μια δουλειά κάθε βδομάδα (12 αιτήσεις σε 12 βδομάδες), για θέσεις που είτε έχουν βρει μόνοι τους, είτε μέσω του γραφείου απασχόλησης. Διαφορετικά απειλούνται με διακοπή των παροχών ανεργίας για δύο μήνες. Στο δεύτερο νομοσχέδιο, οι άνεργοι κατατάσσονται σε κατηγορίες, ανάλογα με το πόσο ενεργά ψάχνουν για δουλειά και ανάλογα με το πόσο «τυχεροί» είναι στην εξεύρεση εργασίας. Σε όσους δεν τα καταφέρνουν ή βρίσκουν δουλειά για λιγότερες από 18 ώρες ανά 4 βδομάδες μέσα σε ένα τρίμηνο, θα μειώνεται το επίδομά τους κατά 4,65% κάθε μήνα. Κάτω από αυτούς τους εκβιασμούς, οι άνεργοι είναι πολύ πιθανό να κάνουν αίτηση ακόμη και για θέσεις άσχετες με το αντικείμενό τους ή πιο κακοπληρωμένες.

ΤΣΑΜΠΙΟΝΣ ΛΙΓΚ Υπόθεση των ισχυρών οι διακρίσεις και τα κέρδη

Με τον τελικό ανάμεσα σε Ρεάλ Μαδρίτης και Γιουβέντους, που θα διεξαχθεί στο Κάρντιφ της Ουαλίας σήμερα (21.45 ΕΡΤ/Cosmote Sports 1), κορυφώνεται για αυτή τη σεζόν η διοργάνωση του Τσάμπιονς Λιγκ, με την ανάδειξη του πρωταθλητή. Οπως ήταν αναμενόμενο, εδώ και αρκετές μέρες το παιχνίδι έχει συγκεντρώσει επάνω του όλα τα φώτα της δημοσιότητας, με ό,τι συνεπάγεται αυτό για την εμπορική του αξία και τα κέρδη αυτών που εμπλέκονται με τη διοργάνωση, όπως π.χ. οι πολυεθνικές χορηγοί. Για τα όρια που αγγίζουν πλέον τα εμπορικά δεδομένα, αλλά και πού έχει φτάσει ο ρόλος των χορηγών, υπάρχουν αρκετά χαρακτηριστικά παραδείγματα για την τελευταία 20ετια τουλάχιστον.
Οπως και το πλέον πρόσφατο, όταν πολυεθνική της αυτοκινητοβιομηχανίας πραγματοποίησε πείραμα όπου μέσω της μέτρησης καρδιακών παλμών διαπίστωσε ότι ένας αγώνας Τσάμπιονς Λιγκ προκαλεί μεγαλύτερη αίσθηση απ' ό,τι μια βόλτα με το πλέον σύγχρονο υπεραυτοκίνητό της. Αλλωστε, από καταβολή της διοργάνωσης στις αρχές της δεκαετίας του '90, ουσιαστικά ως προσφορά της Ενωσης Ευρωπαϊκών Ποδοσφαιρικών Ομοσπονδιών (UEFA) στους ισχυρούς, που διεκδικούν περισσότερα κέρδη και μεγαλύτερο ρόλο σε αυτά, το πλάνο δεν ήταν άλλο από τη δημιουργία ενός ποδοσφαιρικού προϊόντος. Το οποίο θα αποτελούσε τον απόγονο του μέχρι τότε Κυπέλλου Πρωταθλητριών Ευρώπης, σε μια εποχή που όσον αφορά τα ευρωπαϊκά δεδομένα η εμπορευματοποίηση (και) του ποδοσφαίρου άρχισε να λαμβάνει τεράστιες διαστάσεις.

Eurokinissi

Απο τέσσερις κατακτήσεις του τροπαίου τα τελευταία 17 χρόνια έχουν Μπαρτσελόνα και Ρεάλ Μαδρίτης

Διανύοντας πλέον κάτι παραπάνω από δυόμιση δεκαετίες, και έχοντας μετατραπεί στο πλέον προσοδοφόρο ποδοσφαιρικό προϊόν για την ίδια την UEFA (κυρίως), τους ισχυρούς συλλόγους και ιδιαίτερα τις πολυεθνικές, το Τσάμπιονς Λιγκ αποτελεί την «κότα με τα χρυσά αυγά» στο ποδοσφαιρικό γίγνεσθαι της Ευρώπης. Με τη δημοτικότητά του να συναγωνίζεται ευθέως την αντίστοιχη διεθνών διοργανώσεων ακόμα και εθνικών ομάδων (Μουντιάλ, Euro), το Τσάμπιονς Λιγκ ρίχνει τη σκιά του σε οποιαδήποτε ευρωπαϊκή αθλητική διοργάνωση. Φυσικά, η γιγάντωση του προϊόντος δεν θα μπορούσε να περάσει απαρατήρητη από τους κύριους εμπλεκόμενους και να μην επιφέρει αρκετούς «τριγμούς» μέχρι σήμερα για το ποιος θα έχει τον μεγαλύτερο ρόλο στα κέρδη ή σε ποιους θα μοιράζονται αυτά. Ο πακτωλός εκατομμυρίων που συνοδεύει πλέον καθετί που σχετίζεται με τη διοργάνωση αποτελούσε μέχρι τώρα μεγάλη πρόκληση ώστε να συνεχίζεται να μοιράζεται με τον ίδιο τρόπο.

Ηταν για λίγους... γίνεται για λιγότερους

Αν και τα στοιχεία μαρτυρούν ότι από καταβολής Τσάμπιονς Λιγκ, και πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, οι επιτυχίες, άρα και τα περισσότερα κέρδη, αποτελούσαν υπόθεση μιας «ελίτ» συγκεκριμένων ομάδων, φαίνεται ότι αυτό δεν αρκούσε στους ισχυρούς. Ούτε και το παλιότερο «λίφτινγκ» της UEFA, με το οποίο όρισε διαβάθμιση στις συμμετοχές, περνώντας απ' αυτές των πρωταθλητών στις παράλληλες των δευτεραθλητών, τριταθλητών, ακόμα και των τέταρτων ομάδων για τα πλέον ισχυρά πρωταθλήματα. Ιδιαίτερα μάλιστα από τη στιγμή που η UEFA τα προηγούμενα χρόνια, προκειμένου να κατευνάσει τις φωνές και αντιδράσεις των λεγόμενων «μικρομεσαίων», προσπάθησε να κάνει ένα άνοιγμα στις συμμετοχές και στα λιγότερο ισχυρά πρωταθλήματα.
Οι ισχυροί, ακολουθώντας τη συνήθη αλλά και επιτυχημένη πρακτική των απειλών για ανεξαρτητοποίηση, καταφέρουν να αποσπάσουν «γην και ύδωρ» για μια ακόμα φορά. Με βάση τα νέα πλάνα, από την επόμενη σεζόν 2018-19 η διοργάνωση των λίγων γίνεται και «με τη βούλα» για ακόμα λιγότερους, με την απόφαση τα 4 μεγαλύτερα πρωταθλήματα της Ευρώπης (Αγγλία, Ισπανία, Γερμανία, Ιταλία) να έχουν μόνιμα 4 εκπροσώπους απευθείας στη φάση των ομίλων.
Ετσι, 16 από τις 26 «φιξαρισμένες» συμμετοχές στη φάση των ομίλων (32 ομάδες) θα προέρχονται από μόλις τέσσερα πρωταθλήματα. Από 'κει και πέρα, δέκα ομάδες θα προκύπτουν από τις χώρες που βρίσκονται από την 5η μέχρι τη 10η θέση της γενικής κατάταξης των χωρών της UEFA - οι χώρες στις θέσεις 5 και 6 θα έχουν από δύο απευθείας «εισιτήρια» στους ομίλους, και από ένα οι χώρες από 7η ως 10η. Αλλα δύο απευθείας «εισιτήρια» θα ανήκουν στον κάτοχο του τροπαίου, καθώς και στον αντίστοιχο του Europa League. Αν οι συγκεκριμένες ομάδες έχουν εξασφαλίσει τη συμμετοχή στο Τσάμπιονς Λιγκ μέσω των εγχώριων διοργανώσεων, τα «εισιτήρια» θα πηγαίνουν στον 3ο της 5ης χώρας και στον πρωταθλητή της 11ης. Μ' αυτά και μ' αυτά, θα απομένουν πλέον μόλις 6 θέσεις, οι οποίες θα διεκδικούνται στην καλοκαιρινή προκριματική διαδικασία - 4 από το γκρουπ των πρωταθλητών και 2 από το γκρουπ των μη πρωταθλητών.

«Χορός» δισ. γύρω από τα τηλεοπτικά

Φυσικά, η μετατροπή της διοργάνωσης ουσιαστικά σε μια κλειστή Λίγκα των ισχυρών, με τις «ευλογίες» της ίδιας της UEFA, δεν θα μπορούσε να έχει άλλη αιτία από την ίδια την «πίτα» των κερδών. Οσο αυτή μεγαλώνει μέσω της παρουσίας πολυεθνικών και συμφωνιών της UEFA για μια σειρά τομείς που αφορούν το ίδιο το Τσάμπιονς Λιγκ, άλλο τόσο θα αυξάνεται το ποσοστό της που θα «πρέπει» να καταλήγει στους ίδιους τους ισχυρούς. Αλλωστε αυτό επιτάσσουν και οι λογικές της ίδιας της εμπορευματοποίησης του αθλήματος, όπου η μετατροπή του σε προϊόν οδηγεί σε ένα αδυσώπητο κυνήγι κερδών μέσω της εκμετάλλευσης είτε της δημοφιλίας του αθλήματος είτε - με κάθε τρόπο - της μάζας των οπαδών και φιλάθλων. Δεν είναι τυχαίο ότι σε αυτή την «πίτα» των κερδών ένα από τα πλέον προσοδοφόρα κομμάτια αποτελούν τα τηλεοπτικά δικαιώματα. Είναι χαρακτηριστικό με βάση όσα γνωστοποιήθηκαν πρόσφατα ότι ενόψει της νέας τριετίας 2018 - 2021 η ίδια η UEFA και το τμήμα μάρκετινγκ προσδοκά ότι από τις νέες συμφωνίες τα έσοδά της θα αγγίξουν το ποσό των 3,2 δισ. ευρώ, χάρη και στις συνεργασίες με ιδιαίτερα κερδοφόρες αγορές, όπως αυτές της Κίνας, της Ιαπωνίας και των ΗΠΑ. Την ίδια στιγμή, η αύξηση των ομάδων από τα ισχυρά πρωταθλήματα ανεβάζει τον πήχη και στις παραδοσιακές ευρωπαϊκές αγορές, όπως φανερώνει η νέα συμφωνία για τα τηλεοπτικά δικαιώματα στη Βρετανία, που έφτασε το 1,2 δισ. λίρες, από 897 εκατ. λίρες που ήταν η προηγούμενη. Κάτι αντίστοιχο αναμένεται να συμβεί και στις άλλες ισχυρές ευρωπαϊκές αγορές, όπως η Γερμανία και η Ισπανία.