Λάμπει το άστρο του Φιντέλ Κάστρο

 Λάμπει το άστρο του Φιντέλ Κάστρο

Το όνομά του σημαίνει "πιστός" και δε θα μπορούσε να έχει πιο δυνατή κι εύστοχη σημειολογία. Ο Φιντέλ δεν ήταν μαρξιστής στα νιάτα του, αλλά συνάντησε το μαρξισμό στην πορεία και έμεινε ως το τέλος της ζωής του πιστός στα ιδανικά της επανάστασης, παρά κι ενάντια στο κύμα της παγκόσμιας αντεπανάστασης, παρά κι ενάντια στις άπειρες, ανείπωτες δυσκολίες κι εμπόδια που προκαλεί η απομόνωση που έχουν επιβάλει στην Κούβα οι ΗΠΑ και το ιμπεριαλιστικό στρατόπεδο.

Το επίθετό του είναι Κάστρο, και στα ελληνικά δε θα μπορούσε να έχει πιο δυνατή κι εύστοχη σημειολογία. Η Κούβα ήταν και παραμένει μέχρι σήμερα το νησί της επανάστασης, ένα φρούριο ελεύθερων πολιορκημένων, που αντέχουν όρθιοι και περήφανοι. Ο ορισμός του γαλατικού χωριού, που είναι περικυκλωμένο από ρωμαϊκά οχυρά, κι ένα από αυτά μάλιστα βρίσκεται στην άκρη του νησιού, σαν στρατιωτική βάση (Guantanamo). Μόνο που αντί για μαζικό ζωμό, ο κουβανικός λαός έχει ρούμι και ζαχαροκάλαμα, μια ακατανίκητη εσωτερική παρόρμηση για χορό και μια απέραντη εμπιστοσύνη κι αγάπη στον ηγέτη του, που μάλλον θα τη γιγαντώσει, παρά θα τη σβήσει ο θάνατός του (κι είναι εντελώς βέβαιο πως οι αυθόρμητες εκδηλώσεις λατρείας θα γίνουν αντικείμενο χλευασμού από τα "αντικειμενικά, δυτικά ΜΜΕ").

Ο θάνατός του ήρθε λίγους μόλις μήνες μετά από την επίσκεψη του Ομπάμα στην Κούβα και δε θα μπορούσε να έχει πιο ιδιαίτερη σημειολογία. Οι Αμερικανοί είδαν να συμβαίνει αυτό που προσπαθούσαν να πετύχουν εδώ και (παραπάνω από) μισό αιώνα, εδώ και δέκα διαφορετικούς προέδρους των ΗΠΑ, με (τουλάχιστον) 634 αποτυχημένες απόπειρες δολοφονίας του Φιντέλ. Είδαν δηλαδή να "πετυχαίνουν" ως "φίλοι" αυτό που μάταια προσπαθούσαν να πετύχουν τόσα χρόνια ως εχθροί της Κούβας -κι αυτό είναι μια συμβολική προειδοποίηση για το νησί της επανάστασης. Από την άλλη μεριά, μπορεί να πει κανείς πως ο Φιντέλ έζησε αρκετά, για να δει έναν πρόεδρο των ΗΠΑ να επισκέπτεται την Κούβα, κι από τη στιγμή που τα είχε δει όλα σε αυτή τη ζωή, μπορούσε ήσυχος να κλείσει τα μάτια του. Εκτός κι αν το έκανε, για να μη δει τη συνέχεια.

Ο Φιντέλ Κάστρο δεν ξεκίνησε ως κομουνιστής, αλλά συνάντησε το μαρξισμό στην πορεία νομοτελειακά, όπως λένε οι μαρξιστές, κι όπως θα έκανε δηλαδή κάθε συνεπής επαναστάτης. Κι αν κάπου τον "παραβίασε" δεν είναι στα όποια τυχόν λάθη έχει κάνει κατά καιρούς, στις υποχωρήσεις που έκανε για να αντιμετωπίσει τους συντριπτικά αρνητικούς συσχετισμούς ή στη σημερινή στροφή της Κούβας, που αποτυπώνεται και στις αποφάσεις του τελευταίου (7ου) συνεδρίου του ΚΚ Κούβας.

"Παραβίασε" όσα διδάσκει ο μαρξισμός για τον ιστορικό ρόλο και τα όρια της προσωπικότητας στο κοινωνικό προτσές, και το περίφημο συμπέρασμα πως είναι η ιστορία αυτή που δημιουργεί τα πρόσωπα κι όχι αντίστροφα. Είναι αυτή που ψάχνει τους πρωταγωνιστές με εκείνα τα γνωρίσματα, που θα εκφράσουν σαν αναγκαιότητα τις κοινωνικές τάσεις και μπορεί να αντικαταστήσει κάποιο πρόσωπο που θα εκλείψει από το προσκήνιο με ένα άλλο, που θα έχει παρόμοια χαρακτηριστικά.

Παραβίασε όλα τα παραπάνω, όπως κάθε μεγάλη προσωπικότητα, που ξεφεύγει από το μέσο όρο, κάνοντας τους πάντες να αναρωτιούνται ενδόμυχα αν η επανάσταση μπορεί να επιζήσει μετά από το δικό του θάνατο, την απώλεια ενός και μόνο προσώπου (αν και υπάρχει και ο Ραούλ). Αφήνει όμως μια σπουδαία, ανεκτίμητη παρακαταθήκη, το άστρο του που φωτίζει το δρόμο της επανάστασης, που επιβίωσε από τον πόλεμο (των άστρων) με τα 50 αστέρια της αστερόεσσας, και που γιγαντώνεται με το βιολογικό του τέλος, περνώντας στα όρια του μύθου, πέρα κι από την αθανασία της ιστορίας.

Αφήνει πάνω από όλα πολύτιμη παρακαταθήκη τα προφητικά του λόγια στο πρόσφατο συνέδριο του ΚΚ Κούβας (που μοιάζουν αρκετά με τη φράση του Χαρίλαου για τους ζευγάδες που φεύγουν και τη σπορά που μένει).
Για όλους έρχεται η ώρα μας, αλλά οι ιδέες των Κουβανών κομμουνιστών θα μείνουν ζωντανές...

Hasta Siempre Fidel, Hasta Siempre Comandante

Διαβάστε επίσης ένα πρόσφατο κείμενο για τα 90χρονα του Φιντέλ.

Αναπάντητα ερωτήματα

Αναπάντητα ερωτήματα

Δύο απόψεις με ιδιαίτερο ενδιαφέρον καταγράφηκαν σε προχτεσινά δημοσιεύματα του Τύπου, στα απόνερα της διαπραγμάτευσης για το Κυπριακό που ολοκληρώθηκε στην Ελβετία, χωρίς για την ώρα να υπάρξει συμφωνία. Και τα δύο δημοσιεύματα, σε διαφορετικές εφημερίδες, αναφέρονται στα ζητήματα της Ασφάλειας και των εγγυήσεων, που τέθηκαν ακροθιγώς στη διμερή διαπραγμάτευση. Είναι ζητήματα που προβάλλονται κατά κόρον από την ελληνική κυβέρνηση και παρουσιάζονται πλέον ως η βασική αιτία του ναυαγίου των συνομιλιών στην Ελβετία.

***

Γράφτηκε, λοιπόν, στον Τύπο για το πώς θα μπορούσε σε βάθος χρόνου να λυθεί το ζήτημα των εγγυήσεων και της Ασφάλειας στο νησί, αν υπάρξει βέβαια προηγουμένως συμφωνία σε όλα τα υπόλοιπα σημεία του προωθούμενου διχοτομικού σχεδίου: «Σε εύλογο βάθος χρόνου θα μπορεί να επιτευχθεί η αποχώρηση των τουρκικών κατοχικών στρατευμάτων και ακολούθως η αντικατάσταση των δυνάμεων Ελλάδας και Τουρκίας (ΕΛΔΥΚ και ΤΟΥΡΚΔΥΚ), που προνοούσε η συνθήκη εγκαθίδρυσης της Κυπριακής Δημοκρατίας, με μια μεικτή/διακοινοτική στρατιωτική δύναμη Ταχείας Αντίδρασης (...) Περαιτέρω, με την πλήρη ένταξη ενός μεικτού κυπριακού στρατού σ' ένα νέο πλαίσιο ασφαλείας, αίρονται τα όποια υφιστάμενα εμπόδια, τουλάχιστον αυτά που προβάλλει η Τουρκία, για τη συμμετοχή της Κύπρου στις Ευρωνατοϊκές συναντήσεις και συνεργασίες (...) Ας μη λησμονείται άλλωστε ότι στην τελευταία σύνοδο του ΝΑΤΟ στη Βαρσοβία, αποφασίστηκε η αναβάθμιση των σχέσεων και ο περαιτέρω συντονισμός μεταξύ μεταξύ ΝΑΤΟ και ΕΕ, σε μια συνάντηση κορυφής που, ως γνωστόν, η Κύπρος απουσίαζε. Πρόβλημα που μπορεί εν ευθέτω χρόνω να επιλυθεί με την ένταξη της Κύπρου στο σύστημα ασφαλείας που προσφέρεται στο πλαίσιο του Συνεταιρισμού για την Ειρήνη».

***

Στο δεύτερο δημοσίευμα καταγράφεται η εξής άποψη για το ίδιο θέμα: «Αλλά δεν είναι λογική η λύση να προβλέπει την παραμονή κατοχικών δυνάμεων σε μια χώρα - μέλος της ΕΕ. Τι είδους ανεξάρτητη χώρα θα είναι αυτή; (...) Το ερώτημα τίθεται πρωτίστως προς την Ευρωπαϊκή Ενωση, αφού θα πρόκειται για ευρωπαϊκό έδαφος. Και δεν μιλάμε για μια "πολύ σύντομη" περίοδο κάποιων εβδομάδων ή μηνών, την οποία επιβάλλουν λόγοι πρακτικοί, και στη διάρκεια της οποίας θα μπορούσε να υπάρξει ένας συνδυασμός σταδιακής εφαρμογής προνοιών της λύσης κάθε φορά που θα αποχωρούσε ένα σημαντικό τμήμα των δυνάμεων. Αλλά εδώ κάποιοι μιλούν για... χρόνια. Οσο για αυτούς που επιμένουν να υπάρχουν οπωσδήποτε δυνάμεις στο νησί, αυτές θα μπορούσαν να προέλθουν από διεθνείς παράγοντες ή οργανισμούς. Αν όχι από τον ΟΗΕ που δεν διαθέτει την απαιτούμενη αποτρεπτική ισχύ, ή την ΕΕ της οποίας η Τουρκία δεν είναι μέλος, ίσως από το ΝΑΤΟ στο οποίο ανήκουν και η Τουρκία και η Ελλάδα; Αλλά όχι τουρκικές ή ελληνικές δυνάμεις».

***

Η πρώτη άποψη, συνδυάζει τη συμμετοχή της Κυπριακής Δημοκρατίας στην ΕΕ και της Τουρκίας στο ΝΑΤΟ και καταλήγει να προτείνει μια «λύση» για τη μελλοντική ασφάλεια του νέου ομόσπονδου κράτους, ενταγμένη στο πλαίσιο των δομών του ΝΑΤΟ, όπως είναι ο «Συνεταιρισμός για την Ειρήνη». Στην πραγματικότητα, μιλάμε για ασφάλεια υπό την ομπρέλα του ΝΑΤΟ. Αλλά και η δεύτερη άποψη οδηγεί στα ίδια, από άλλο δρόμο. Δηλαδή, στην ανάληψη από το ΝΑΤΟ της ευθύνης για την ασφάλεια στο νησί. Οπως γράφεται, μάλιστα, οι θέσεις της ελληνικής κυβέρνησης δεν απέχουν πολύ από το πνεύμα όσων εκφράζουν και οι παραπάνω απόψεις, κι αυτό φαίνεται πως υπήρξε ένα από τα «αγκάθια» στις συνομιλίες για το Κυπριακό, καθώς η Τουρκία, ως κράτος με μεγαλύτερη γεωπολιτική ισχύ στην περιοχή, θα βρεθεί στρατιωτικά και πολιτικά σε πιο μειονεκτική θέση, αν το ζήτημα της ασφάλειας της Κύπρου ανατεθεί στο ΝΑΤΟ, με το οποίο, ούτως ή άλλως, οι σχέσεις της αυτήν την περίοδο δεν είναι οι καλύτερες.

***

Σε κάθε περίπτωση, επιβεβαιώνεται ότι στο ζήτημα του Κυπριακού συγκρούονται μεγάλα ιμπεριαλιστικά συμφέροντα και ότι είναι μεγάλο το ενδιαφέρον για το ζήτημα της ασφάλειας, πρώτα απ' όλα από τις ΗΠΑ. Τέλος, ας μην ξεχνάμε ότι η αλληλουχία των γεγονότων, από τον πρώτο γύρο των διαπραγματεύσεων στην Ελβετία, μέχρι την ανεπιτυχή ολοκλήρωσή τους στις αρχές της βδομάδας, περιλαμβάνει και την επίσκεψη Ομπάμα στην Αθήνα που μεσολάβησε, με το Κυπριακό ψηλά στην ατζέντα. Τα ερωτήματα για το τι συζήτησε ο Αμερικανός Πρόεδρος με τον Ελληνα πρωθυπουργό, δεν έχουν ακόμα απαντηθεί. Εκτός αν τα απαντήσουν οι ίδιες οι εξελίξεις...

Π.

Το έγκλημα έχει ένοχο

Το έγκλημα έχει ένοχο

Ο ένοχος για το τραγικό συμβάν στη Μόρια της Λέσβου, που στοίχισε τη ζωή σε μία γυναίκα και ένα προσφυγόπουλο, έχει ονοματεπώνυμο. Είναι η πολιτική της Ευρωπαϊκής Ενωσης και της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, που έχουν εγκλωβίσει χιλιάδες ανθρώπους στα νησιά, στους χώρους «πρώτης υποδοχής», με βάση τη συμφωνία ΕΕ - Τουρκίας και που τους έχουν καταδικάσει να ζουν κάτω από άθλιες συνθήκες.
Χιλιάδες άνθρωποι, έρμαια και υποψήφια θύματα ή των συνθηκών διαβίωσης, όπως στην περίπτωση της Λέσβου (Μόρια), ή των κάθε λογής φασιστοειδών δολοφόνων χρυσαυγιτών, όπως στην περίπτωση της Χίου (Σούδα), που τους στρώνουν το χαλί οι κυβερνώντες και οι εκπρόσωποι των ιμπεριαλιστικών μηχανισμών. Αυτή ακριβώς η πολιτική έχει οδηγήσει στην κατάσταση που επικρατεί εδώ και καιρό στα νησιά του Αιγαίου. Νησιά - ζώνες διπλού εγκλωβισμού.
Πάνω στο δράμα των προσφύγων και τις συνέπειες που προκύπτουν από τη συσσώρευσή τους στα νησιά του Αιγαίου, παίζονται πολλά και επικίνδυνα παιχνίδια. Με αφορμή το προχτεσινό τραγικό συμβάν, ξεδιπλώθηκε όλη η βεντάλια αυτών των βρώμικων παιχνιδιών. Η κυβέρνηση μίλησε για άλλη μια φορά για την ανάγκη τήρησης της συμφωνίας ΕΕ - Τουρκίας, προβάλλοντας το επιχείρημα ότι εάν αυτή καταπέσει, τότε θα έρχονται κάθε μέρα στα νησιά χιλιάδες άνθρωποι.
Ισχυρίζεται, δηλαδή, ότι αυτή η συμφωνία, που κρατά εγκλωβισμένους αυτούς τους ανθρώπους, που δίνει τροφή στα σχέδια των φασιστοειδών, που καταδικάζει γυναίκες και παιδιά να παίζουν τη ζωή τους «κορόνα - γράμματα», πρέπει να τηρείται σαν Ευαγγέλιο! Ετσι, λοιπόν, από τη μία συγκαλύπτει τις δικές της ευθύνες και της Ευρωπαϊκής Ενωσης και, από την άλλη, ζητά από το λαό να θεωρεί ότι η συμφωνία - δολοφόνος, είναι το ...γιατρικό για το Προσφυγικό, αφού άλλη λύση δεν υπάρχει!
Βεβαίως, δεν θα περίμενε κανείς από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ να μιλήσει για τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις, τους πολέμους, τη φτώχεια και την καπιταλιστική βαρβαρότητα. Γιατί, είναι δεδομένο ότι είναι βουτηγμένη μέχρι το λαιμό στους βρώμικους σχεδιασμούς των ιμπεριαλιστικών μηχανισμών. Πολύ περισσότερο που το Προσφυγικό βρίσκεται στο επίκεντρο των γεωπολιτικών παζαριών ανάμεσα σε ΕΕ και Τουρκία με τη συμμετοχή και της Ελλάδας.
Καλό είναι να θυμόμαστε ότι αυτήν τη στιγμή, τα βόρεια σύνορα είναι κλειστά για τους πρόσφυγες, ενώ η ίδια η συμφωνία ΕΕ - Τουρκίας απαγορεύει τη μεταφορά προσφύγων από τα νησιά στην ηπειρωτική χώρα, ώστε να ελαφρυνθεί η κατάσταση, αφού στοιβάζουν πολλαπλάσιους ανθρώπους σε χώρους που δεν τους χωράνε, ζώντας σε άθλιες συνθήκες, με όλες τις αρνητικές για τη ζωή και την υγεία τους συνέπειες, επειδή πρέπει πρώτα να ελεγχθούν στους χώρους πρώτης υποδοχής, δηλαδή στα νησιά. Ας μην γελιόμαστε... Το θέμα δεν είναι απλά μία συμφωνία. Η συμφωνία ΕΕ - Τουρκίας, άλλωστε, είναι ένα μικρό - και απαραίτητο για το μεγάλο κεφάλαιο, ελληνικό και ξένο - κομμάτι ενός μεγάλου γεωπολιτικού παζλ.
Μπροστά σε αυτήν την κατάσταση πρέπει να σημάνει συναγερμός στα εργατικά σωματεία, στους μαζικούς φορείς των νησιών, των γυναικών, των φοιτητών και σπουδαστών, των αγροτών, των εργαζομένων στα «hot spots» και φυσικά των εγκλωβισμένων μεταναστών και προσφύγων.
Με την ανάπτυξη κοινής δράσης κόντρα στην πολιτική της ΕΕ και της κυβέρνησης, που εγκλωβίζει στα νησιά χιλιάδες πρόσφυγες και μετανάστες και προκαλεί σοβαρά προβλήματα και στους κατοίκους. Με αίτημα τον άμεσο απεγκλωβισμό των προσφύγων - μεταναστών από τα νησιά και στη συνέχεια, από τη χώρα, το κλείσιμο των «hot spots» και την εξασφάλιση αξιοπρεπών συνθηκών προσωρινής υποδοχής και καταγραφής, την αποκατάσταση των πιθανών ζημιών που οφείλονται στην αναγκαστική συμβίωση σε ακατάλληλους χώρους και περιοχές.
Με σταθερό μέτωπο για την άμεση αντιμετώπιση της προβοκατόρικης δράσης φασιστοειδών και αντιδραστικών δυνάμεων που βρίσκουν έτοιμο το δρόμο για να χτυπήσουν, να τραμπουκίσουν, να δηλητηριάσουν με το ρατσισμό τους.