Επικίνδυνη εξέλιξη στο Προσφυγικό - Μεταναστευτικό

Ενταση της καταστολής και του αυταρχισμού για πρόσφυγες και μετανάστες, σε πλήρη ευθυγράμμιση με την πολιτική της ΕΕ και τη Συμφωνία με την Τουρκία, σηματοδοτούν οι αποφάσεις που πήρε η κυβέρνηση, στον απόηχο μίας ακόμα τραγωδίας στη Μόρια.
Θυμίζουμε ότι τα μέτρα που ανακοινώθηκαν τη Δευτέρα προβλέπουν επικίνδυνη κλιμάκωση της καταστολής στα θαλάσσια και χερσαία σύνορα, ακόμη και με στρατιωτικά μέσα, που η εφαρμογή τους σε όλη τη Μεσόγειο έχει οδηγήσει μέχρι στιγμής σε χιλιάδες νεκρούς πρόσφυγες και μετανάστες. Μόνο στο Αιγαίο και στον Εβρο έχουν χαθεί 722 ψυχές από το 2016, ανάμεσά τους δεκάδες παιδιά. Μόνο το 2019, στη Μεσόγειο χάθηκαν 543 άνθρωποι και οι 48 απ' αυτούς πνίγηκαν στο Αιγαίο.
Κλιμάκωση της καταστολής προβλέπεται και στο εσωτερικό της χώρας, με τη γενίκευση της φυλάκισης, που γίνεται ο κανόνας για τη μεταχείριση προσφύγων και μεταναστών.
Ενισχυτικά στα παραπάνω, η κυβέρνηση ετοιμάζει νέο νομοσχέδιο για το άσυλο, το οποίο προβλέπει την πλήρη στέρηση του δικαιώματος αίτησης ασύλου από όσους δεν έχουν το λεγόμενο «προσφυγικό προφίλ», αλλαγή των κριτηρίων «ευαλωτότητας», που είχε επιχειρήσει και ο ΣΥΡΙΖΑ, κατάργηση της έφεσης, σύνθεση των επιτροπών προσφυγών αποκλειστικά από δικαστές, απέλαση με την παραμικρή αντίρρηση.

* * *

Συνολικά, το πακέτο μέτρων που προωθεί η κυβέρνηση ενισχύει την παρουσία και τον επικίνδυνο ρόλο του ΝΑΤΟ και της Frontex στο Αιγαίο, μπλέκει το Μεταναστευτικό βαθύτερα στα ευρωατλαντικά γρανάζια, αλλά και στους ανταγωνισμούς εντός της ΕΕ, και συρρικνώνει σε βαθμό εξαφάνισης το δικαίωμα προσφύγων και μεταναστών στο άσυλο.
Η ΝΔ παρουσιάζει ως «διέξοδο» την κλιμάκωση της ίδιας αντιδραστικής πολιτικής που αναπαράγει τον διπλό εγκλωβισμό και οξύνει τα προβλήματα για τους χιλιάδες κατατρεγμένους και τους κατοίκους των νησιών.
Αξιοποιεί το έδαφος που έστρωσε ο ΣΥΡΙΖΑ, με την αποδοχή και εφαρμογή της Συμφωνίας Τουρκίας - ΕΕ, την πρόσκληση του ΝΑΤΟ στο Αιγαίο και την εμβάθυνση της εμπλοκής της χώρας στα αμερικανοΝΑΤΟικά σχέδια και τους ανταγωνισμούς, που γεννούν και οξύνουν το Προσφυγικό.
Αξιοποιεί τις συνέπειες και τα αδιέξοδα του διπλού εγκλωβισμού, τις άθλιες συνθήκες που βιώνουν πρόσφυγες και νησιώτες, όχι για να δώσει λύση αλλά για να δικαιολογήσει τη μεγαλύτερη καταστολή στα σύνορα και στο εσωτερικό της χώρας, τη δημιουργία νέων στρατοπέδων συγκέντρωσης και τις χιλιάδες επαναπροωθήσεις που σχεδιάζει μέσα στο 2020.
Από την άλλη, οι μετακινήσεις μερικών εκατοντάδων προσφύγων και μεταναστών προς την ηπειρωτική Ελλάδα είναι «σταγόνα στον ωκεανό» και δεν προσφέρουν καμία ουσιαστική ανακούφιση, αφού οι δομές στα νησιά είναι υπερκορεσμένες και ταυτόχρονα αυξάνονται οι ροές, με τη στρόφιγγα να ανοιγοκλείνει σε συνάρτηση με τα παζάρια ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ με την Τουρκία και την εξέλιξη των ανταγωνισμών και επεμβάσεων στην περιοχή.

* * *

Με δεδομένα τα παραπάνω, είναι πρόκληση η «κριτική» του ΣΥΡΙΖΑ στα μέτρα της κυβέρνησης, με την οποία προσπαθεί να συγκαλύψει ότι η πολιτική της στο Μεταναστευτικό είναι συνέχεια της δικής του πολιτικής.
Ο ΣΥΡΙΖΑ επαναφέρει τις κάλπικες διαχωριστικές γραμμές «πρόοδος - συντήρηση» στη διαχείριση του προβλήματος και επιχειρεί να εμφανιστεί ως θεματοφύλακας τάχα των δικαιωμάτων προσφύγων και μεταναστών, όταν ο διπλός εγκλωβισμός και οι «Μόριες» έχουν και τη δική του υπογραφή.
Οταν μαζί με τη ΝΔ ψήφισαν στην ΕΕ την ακόμη μεγαλύτερη καταστολή στα σύνορα, τη δημιουργία «ελεγχόμενων κέντρων», δηλαδή περισσότερες «Αμυγδαλέζες» και «Μόριες», αλλά και «πλατφορμών αποβίβασης», δηλαδή στρατοπέδων συγκέντρωσης σε τρίτες χώρες. Και, βέβαια, όταν εμπλέκουν από κοινού την Ελλάδα στα ιμπεριαλιστικά σχέδια και τους ανταγωνισμούς.
Μάλιστα, ο ΣΥΡΙΖΑ «θυμήθηκε» τελευταία και τον πόλεμο ως αιτία του Μεταναστευτικού, ενώ υποστήριξε ως κυβέρνηση όλο το εύρος του αμερικανοΝΑΤΟικού σχεδιασμού στην περιοχή, που σπέρνει πολέμους και προσφυγιά.
Αυτήν τη στρατηγική τους σύμπλευση και στο Προσφυγικό προσπαθούν να συγκαλύψουν, κρύβοντας τις ευθύνες τους και τις πραγματικές αιτίες του προβλήματος, που γίνεται αντικείμενο εκμετάλλευσης και από ρατσιστικά - ξενοφοβικά κατακάθια, για να χύνουν το δηλητήριό τους.

* * *

Απέναντι σε αυτήν την πολιτική χρειάζεται να ορθώσει τείχος ο λαός, βάζοντας στο στόχαστρο τις αληθινές αιτίες και τους πραγματικούς υπεύθυνους για την αθλιότητα σε βάρος προσφύγων, μεταναστών και νησιωτών.
Εκεί πρέπει να προσανατολιστεί η πάλη, διεκδικώντας την κατάργηση της Συμφωνίας ΕΕ - Τουρκίας, του διπλού εγκλωβισμού και των hot spots, τη μεταφορά των προσφύγων και μεταναστών στην ηπειρωτική Ελλάδα, σε αξιοπρεπείς και δημόσιες δομές φιλοξενίας, με προοπτική τη γρήγορη μεταφορά τους στις χώρες πραγματικού προορισμού τους, την τήρηση των δικαιωμάτων για το άσυλο.
Προπάντων, όμως, δυναμώνοντας τον αγώνα ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και το ίδιο το σύστημα της εκμετάλλευσης, που γεννά φτώχεια, πρόσφυγες και μετανάστες.

Η «επένδυση»...

Μια «ανάσα» πριν από την επίσκεψη Πομπέο στην Ελλάδα και τον β' γύρο του «Στρατηγικού Διαλόγου», που έρχεται να σφραγίσει τη μετατροπή της Ελλάδας σε αμερικανοΝΑΤΟικό ορμητήριο, με τη διεύρυνση της Συμφωνίας για τις βάσεις, ο Αμερικανός πρέσβης για μια ακόμα φορά ήταν αποκαλυπτικός, σημειώνοντας πως «ως ΗΠΑ έχουμε κάνει μια στρατηγική επένδυση στη σχέση μας με την Ελλάδα (...) Αυτή είναι μια πρόοδος που ξεκίνησε με κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ. Και τώρα με πρωθυπουργό Μητσοτάκη, βλέπουμε μια ευκαιρία (...) να την ανεβάσουμε σε ακόμα υψηλότερο επίπεδο».
Τα αισθήματα βέβαια είναι «αμοιβαία» με την αστική τάξη της χώρας, που αντίστοιχα «επενδύει» και εκείνη στους πρωταγωνιστικούς ρόλους στα αμερικανοΝΑΤΟικά σχέδια, τόσο για τη «γεωστρατηγική αναβάθμισή» της στην περιοχή όσο και για την «προσέλκυση επενδύσεων» με στόχο την ανάκαμψη της καπιταλιστικής οικονομίας, όπως έδειξε και η πρόσφατη επίσκεψη του πρωθυπουργού στις ΗΠΑ.
Αλλά τι έχει να περιμένει ο ελληνικός λαός από την «επένδυση» αυτή;
Μήπως μεγαλύτερη ασφάλεια και ένα «απάνεμο λιμάνι» μέσα στη φουρτούνα των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών, όπως λένε η κυβέρνηση ΝΔ, ο ΣΥΡΙΖΑ, τα υπόλοιπα αστικά κόμματα και επιτελεία;
Το ακριβώς αντίθετο: Η «επένδυση» των ΗΠΑ βάζει το λαό στη «ρώσικη ρουλέτα» των ανταγωνισμών με τα άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα, όπως άλλωστε ομολογεί και ο πρέσβης, όταν ενθαρρύνοντας τα σχήματα συνεργασίας με το Ισραήλ προς την Ανατολική Μεσόγειο, λέει ότι «είναι μια περιοχή ανταγωνισμού των μεγάλων δυνάμεων» για την Ενέργεια και ότι «ο ανταγωνισμός των μεγάλων δυνάμεων επέστρεψε στην Ανατολική Μεσόγειο για τα καλά».
Ενθαρρύνοντας ταυτόχρονα τους πρωταγωνιστικούς ρόλους της Ελλάδας στην προώθηση του αμερικανοΝΑΤΟικού σχεδιασμού στο «στρατηγικό σταυροδρόμι» των Βαλκανίων, απέναντι στους «γεωπολιτικούς μας αντιπάλους, ιδιαίτερα την προσπάθεια της Ρωσίας να υπονομεύσει την ενεργειακή διαφοροποίηση, να υπονομεύσει τη Συμφωνία των Πρεσπών, να εμποδίσει την επιλογή που έχουν κάνει πολλές κυβερνήσεις στην περιοχή των Βαλκανίων προς το ΝΑΤΟ...».
Μήπως η «επένδυση» των ΗΠΑ στην Ελλάδα, με δεδομένη την κρίση που περνάνε οι σχέσεις τους με την Τουρκία, αποτελεί «ασπίδα απέναντι στην τουρκική επιθετικότητα» και στις απαράδεκτες διεκδικήσεις της τουρκικής αστικής τάξης σε Αιγαίο και Κύπρο, όπως λένε η κυβέρνηση και τα άλλα αστικά κόμματα;
Κάθε άλλο, αφού τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας γίνονται ένα ακόμα «διαπραγματευτικό χαρτί» στο ευρύτερο ιμπεριαλιστικό παζάρι ΗΠΑ - ΝΑΤΟ με την Τουρκία, όπως επιβεβαίωσε ο Πάιατ λέγοντας ότι «Ελλάδα και ΗΠΑ (...) πιστεύουμε ότι είναι έντονα προς το συμφέρον μας η Τουρκία να παραμείνει αγκυροβολημένη στη Δύση, μέρος της ευρωατλαντικής μας κοινότητας» και σημειώνοντας πως οι Αμερικανοί «ενθαρρύνθηκαν» από τη συνάντηση Μητσοτάκη - Ερντογάν «και το πολύ σαφές μήνυμα της ελληνικής κυβέρνησης (...) στη διατήρηση μιας σταθερής γειτονιάς, η οποία παρέχει ένα ελκυστικό περιβάλλον για τους ξένους επενδυτές», σκιαγραφώντας τα σχέδια συνδιαχείρισης σε Αιγαίο και Κύπρο.
Μήπως τα οφέλη της «επένδυσης» των ΗΠΑ στην Ελλάδα σημαίνουν «ευημερία για το λαό», όπως λένε τα ιμπεριαλιστικά επιτελεία, η κυβέρνηση, οι τοπικοί άρχοντες, κουνώντας στο λαό τα «τριάντα αργύρια», για να δεχτεί να γίνει η χώρα ορμητήριο των δολοφόνων;
Το ακριβώς αντίθετο, όπως επιβεβαιώνει το ταξίδι του πρωθυπουργού στις ΗΠΑ, εκεί όπου διαφήμισε στους επιχειρηματικούς ομίλους την αντιλαϊκή πολιτική, το σάρωμα εργασιακών δικαιωμάτων, το νέο χτύπημα στις Συλλογικές Συμβάσεις και στα συνδικάτα, την καθήλωση του μέσου μισθού, μαζί με τα νέα προκλητικά προνόμια και φοροαπαλλαγές ως «εγγύηση» για να επενδύσουν στην Ελλάδα.
Και βέβαια τα σχέδια αυτά σηματοδοτούν τεράστιους κινδύνους για το λαό, αφού η άλλη όψη τους είναι η ακόμα μεγαλύτερη εμπλοκή στα ιμπεριαλιστικά σχέδια, με τον Πάιατ να λέει χαρακτηριστικά ότι «όσο πιο επιτυχημένος είναι ο πρωθυπουργός στην ατζέντα του για την ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας, τόσο καλύτερα είναι η Ελλάδα σε θέση να επιτελέσει αυτόν το ρόλο ως πυλώνας σταθερότητας, είτε πρόκειται για τη συνεργασία μας στη στρατηγική ενεργειακή πολιτική είτε για τη στρατιωτική συνεργασία».
Με δυο λόγια, η μόνη σίγουρη «επένδυση» για τον ελληνικό λαό, για τη ζωή και το μέλλον του, είναι η «επένδυση» στον δικό του αγώνα, ενάντια στην εμπλοκή της χώρας στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ, για να ξεκουμπιστούν μια και καλή οι αμερικανοΝΑΤΟικές βάσεις του θανάτου, για αποδέσμευση της χώρας από τις ιμπεριαλιστικές συμμαχίες. Είναι η επένδυση στον αγώνα σε σύγκρουση με την αστική τάξη, τις κυβερνήσεις και τις ιμπεριαλιστικές ενώσεις, που έχουν να «προσφέρουν» μόνο φτώχεια, πολέμους και προσφυγιά στους λαούς. Στον αγώνα που πρέπει να αποκτήσει ως προοπτική την πάλη για την εργατική - λαϊκή εξουσία, τη μόνη που μπορεί να εγγυηθεί την ειρήνη, την ασφάλεια, την αλληλεγγύη και τη συνεργασία ανάμεσα στους λαούς.
Στα συλλαλητήρια της Παρασκευής και του Σαββάτου ενάντια στην επίσκεψη Πομπέο στην Ελλάδα και στην ανανέωση της Συμφωνίας για τις βάσεις, το μήνυμα αυτό να ακουστεί δυνατά!