9 Μαΐ 2020

Ίσως για λόγους ταξικούς και όχι μόνο…


Επίθεση στο ΚΚΕ χωρίς Στάλιν είναι σεξ χωρίς οργασμό! Ο Μιχάλης Λεάνης απαντά στη Σώτη Τριανταφύλλου και όσους έχουν κάνει τον αντικομμουνισμό επάγγελμα, ίσως για λόγους ταξικούς και όχι μόνο…

Δεν είναι ότι νοιώθω την ανάγκη να απολογηθώ. Το αντίθετο μάλιστα. Ούτε χρίζομαι ξαφνικά αυτόκλητος υπερασπιστής ενός κόμματος. Αστειότητες. Το ΚΚΕ έχει ικανότατα στελέχη και μέλη, πολύ πιο ικανά από εμένα όχι μόνο να το υπερασπιστούν με θεσμικό τρόπο αλλά και να το προστατέψουν από κάθε μορφής επίθεση. Συνηθισμένα τα βουνά στα χιόνια.

Αν και θεωρώ ότι η ίδια η 100χρονη και βάλε ιστορία του ΚΚΕ αποτελεί τον μεγαλύτερο υπερασπιστή του αν βέβαια την μελετήσεις με ψυχραιμία και νηφαλιότητα μακριά από εμμονές και προκαταλήψεις.

Όχι για να συμφωνήσεις μαζί του ή για να προσχωρήσεις στις γραμμές του, αλλά γιατί η αποστασιοποίηση και η πνευματική διαύγεια αποτελούν βασικές προϋποθέσεις για την μελέτη της Ιστορίας, αλλά και για να πληροφορηθείς –αν σε ενδιαφέρει πραγματικά- την οπτική των γεγονότων από μια άλλη ματιά!
Έχει κι αυτό το ενδιαφέρον του για ανθρώπους –ιδιαίτερα πνευματικούς- που επιθυμούν να σκέφτονται ελεύθερα!!! Λέω τώρα εγώ…


Βέβαια η ταξική προσέγγιση των γεγονότων είναι επίσης μια βασική -βασικότατη- προϋπόθεση για την μελέτη της ιστορίας, μια προσέγγιση που πολλοί την παρακάμπτουν  τεχνηέντως, θιασώτες του «Τέλους της Ιστορίας», αποστειρώνοντας βασικά χαρακτηριστικά της μελέτης ή της έρευνας,  αντικαθιστώντας την με έναν κοσμοπολιτισμό, περισσότερο μοντέρνο παρά σύγχρονο, ραμμένο στα μέτρα τους ή με ένα ιδιότυπο «ρεαλισμό» κυνικών προδιαγραφών. Έτσι απενοχοποιημένοι αρνούνται τάχα μου να καταλάβουν αυτούς που διαφωνούν θεωρώντας τους απολιθώματα ή ό,τι άλλο υποτιμητικό έχουν να επιστρατεύσουν.

Αυτό είναι κάτι που πραγματικά με εξοργίζει γιατί έχει καταντήσει μανιέρα, σχεδόν επάγγελμα.

Είμαι σίγουρος ότι πολλοί εκ των πνευματικών ανθρώπων, όσοι έχουν μπει σ’ αυτή την διαδικασία -γιατί υπάρχουν ευτυχώς πολλοί που αρνούνται να την ακολουθήσουν- έχουν κατά καιρούς  μπει στον πειρασμό στη φορολογική τους δήλωση στη θέση επάγγελμα να αναγράψουν: Αντικομμουνιστής!!!

Κακώς που τελευταία στιγμή έκαναν πίσω! Θέλει αρετή και τόλμη η ελευθερία καλοί μου άνθρωποι! Έτσι κι αλλιώς αυτή είναι η βασική τους ασχολία!

Ως ψηφοφόρος και μόνο του ΚΚΕ αποφάσισα να απαντώ σε όσους θεωρώ ως ένα βαθμό άξιους αντιλόγου, επίσης σε όσους έχουν αποφασίσει να επιβιώνουν μ’ αυτή την ενασχόληση, προσπαθώντας να προσβάλουν στα όρια του αγοραίου ή να υποβιβάσουν τα πολιτικά μου πιστεύω.

Σε όσους πνευματικούς επιδιώκουν συστηματικά να παραχαράξουν την ιστορία! Με τους υπόλοιπους δεν θα ασχοληθώ γιατί ούτε έργο έχουν να επιδείξουν ούτε διαδρομή. Όπως οι τραγουδιστάδες σε περιφερειακά «σκυλάδικα» προσπαθούν να κάνουν καριέρα με τα ρεφρέν άλλων!


Θα απαντώ ως πολίτης επίσης, που απολαμβάνει «τα δικαιώματα» και τις υποχρεώσεις του πολίτη μιας αστικής δημοκρατίας που μεταξύ άλλων πολλών αποφυλακίζει παιδεραστή με κάθειρξη 401 ετών επειδή εξέτισε τα 2/5 της ποινής του!

Για το παραδικαστικό δεν έχουμε ακούσει τίποτα, ούτε και ασχολούμαστε γιατί προέχει η δράση των κομμουνιστών!!!

Αποφασίζω λοιπόν να απαντήσω σε μια μετρ του είδους, στην ιέρεια του αντικομμουνισμού Σώτη Τριανταφύλλου, Γενική Αντιπρόσωπος Ελλάδας με υποκαταστήματα σε όλη την περιφέρεια, η οποία δεν άφησε να πέσει κάτω η πρωτομαγιάτικη συμβολική εκδήλωση του ΠΑΜΕ στο Σύνταγμα και εξαιτίας αυτής της πρωτοβουλίας αποφάσισε από την μια να τα σούρει  στους απανταχού κομμουνιστές του Λεκανοπεδίου, σε όσους δεν πείστηκαν «τοις κείνων ρήμασι», και από την άλλη να τους διδάξει ιστορία.

Μόνο τα SOS βέβαια ώστε να προλάβουν να τα εμπεδώσουν μέχρι την επόμενη κινητοποίηση!

Και επειδή και η επόμενη κινητοποίηση θα έχει στο επίκεντρο τον άνθρωπο και την κοινωνία κι όχι την εξαφάνιση του Penis Snake (πεόφιδο κατά την ελληνική μετάφραση), του αόμματου αυτού υδρόβιου ζώου με την επίπεδη κεφαλή, που απειλείται με εξαφάνιση, η Σώτη Τριανταφύλλου βγάζει καντίλες και διακρίνει στην συγκέντρωση του ΠΑΜΕ σκηνές από τη σοσιαλιστική δυστοπία αλλά χρεώνει την διαπίστωση σε άλλους. Τέτοια λεβεντιά.

Τα διεθνή πρακτορεία βέβαια αναγκάστηκαν να διακρίνουν ευτοπία  και την πρόβαλαν με ανάλογες εικόνες αλλά η συγγραφέας αδυνατεί να τις προσλάβει και αποδεικνύεται βασιλικότερη του Βασιλέως!

Καμία επίσης αναφορά στα αιτήματα των διαδηλωτών ανεπίκαιρα γαρ μετά τις σχεδόν 100.000 απολύσεις κατά την διάρκεια της υγειονομικής κρίσης!

Με λεπτομέρειες θα ασχολούμαστε; Εμείς είμαστε μπον βιβέρ και περνάμε καλά! Οι υπόλοιποι να κόψουν τον λαιμό τους!

Αντίθετα πάντως από τη στρατιωτικοποίηση της κοινωνίας, την οποία σύμφωνα με την άποψή της επιδιώκει το ΚΚΕ, εγώ αντίθετα διαπιστώνω μια στρατιωτικοποίηση του γραπτού λόγου στο συγκεκριμένο site γιατί 4 στους 5 αρθρογράφους αναφέρονται στη δυστοπία!!!

Βόλτα ελεφάντων! Ο ένας πιάνει την ουρά του προηγούμενο και περπατάνε!
Imitation’s boring που λέει και ο μεγάλος IGGY POP στο τραγούδι  Cry for Love! (ναι, ναι, μας αφήνουν να ακούμε Iggy στο ΚΚΕ).

Τώρα από πού προκύπτει ότι το ΚΚΕ αγωνίζεται για μια παραλλαγή της Σοβιετικής Ένωσης (άραγε ποια, γιατί καταγράφηκαν πολλές παραλλαγές), της Κίνας και της Βόρειας Κορέας, φαντάζομαι από αποκλειστικές πληροφορίες που φτάνουν και στα δικά μου αυτιά και θέλουν τον σύντροφο Κουτσούμπα με στρατιωτική στολή κάθε μέρα στον Περισσό, να προβάρει πώς θα πατήσει το κουμπί για να προκαλέσει ανεπανόρθωτο πλήγμα στις μητροπόλεις του καπιταλισμού.

Εξάλλου οι συναντήσεις Κουτσούμπα-Κιμ Γιονγκ είναι συχνές και ως γνωστόν ο Ριζοσπάστης τυπώνεται στη Βόρεια Κορέα και τον φέρνουν ξημερώματα ερυθροί κομάντος στα περίπτερα. Έτσι εξασφαλίζεται και η κυκλοφορία. Άμα δεν θέλεις, μην πάρεις περιπτερά το φύλλο! Για να σε δω…

Σύμφωνα πάντα με την ίδια το ΚΚΕ ήταν το μόνο ευρωπαϊκό κομμουνιστικό κόμμα που παρέσυρε μια χώρα σε εμφύλιο και παραμένει αμετανόητο και εκδικητικό!

Μάλιστα! Παρόλο που δηλώνει ιστορικός αγνοεί (;;;), ξεχνά (;;;) χιλιάδες εκκαθαρίσεις δωσίλογων, παρακρατικών και άλλων συγγενών δυνάμεων στην Ευρώπη, στην Γαλλία έγινε της τρελής, στην Ιταλία σκότωσαν τον ίδιο τον δικτάτορα τον Μουσολίνι, ενέργειες που αποκλιμάκωσαν σε μεγάλο βαθμό τις εντάσεις, την ίδια ώρα που στην Ελλάδα όλο αυτό το συνονθύλευμα δολοφονούσε, τρομοκρατούσε με την συνδρομή των συμμάχων Άγγλων και μετά την παράδοση των όπλων στη Βάρκιζα. Ιδιαίτερα μετά την παράδοση.

Οι εικόνες από τα Δεκεμβριανά πάντως σύμφωνα με μαρτυρίες ιστορικών, μικρότερης εμβέλειας από την κ. Τριανταφύλλου, αναφέρουν ότι δεν ήταν από ταινία του Ντίσνεϊ!

Ο Ηλίας Νικολακόπουλος δυο φορές σε εκπομπές του Παύλου Τσίμα έχει δηλώσει ότι στην Ελλάδα την εποχή εκείνη ο αριθμός των παρακρατικών και τον δωσίλογων σε πληθυσμιακή αναλογία με τις συγκρινόμενες χώρες της υπόλοιπης Ευρώπης ήταν πολύ μεγαλύτερος και φυσικά πολύ πιο δραστήριος και το σημαντικότερο όλων ότι έπαιξε ρόλο πρωταγωνιστικό στις εξελίξεις.

Ούτε αυτό το γνωρίζει η κ. Τριανταφύλλου!

Την πληροφορώ πάντως ότι στα μέσα της δεκαετίας του ’80, στη Ρώμη συγκεκριμένα, ο Πιέτρο Ινγκράο, ιδεολογικός πατέρας του Ευρωκομμουνισμού στην Ιταλία και όχι μόνο, είχε δηλώσει σε μια διάλεξη για την ιστορία των Κομμουνιστικών Κομμάτων της Ευρώπης, την οποία έτυχε να παρακολουθήσω, ότι ο εμφύλιος στην Ελλάδα ήταν αναπόφευκτος εξαιτίας της στάσης αλλά και της γραμμής των αστικών κομμάτων

Ας το έχει υπόψη…

Για το ότι το ΚΚΕ παραμένει εκδικητικό δεν το συζητώ. Μόνο για αύριο έχει προγραμματίσει περί τις 200 εκκαθαρίσεις! Μέχρι το μεσημέρι βέβαια γιατί άμα πέσει το σκοτάδι, πού να ξέρεις τι θα γίνει…

Η κ. Τριανταφύλλου διαμαρτύρεται εντόνως για την επιείκεια που δείχνουν τα ΜΜΕ στο ΚΚΕ, αλλά και για τον σεβασμό στο πρόσωπό του.

Ας ξεκινήσουμε από τα ελαφριά. Ο σεβασμός δεν παραχωρείται, κερδίζεται. Γιατί έχει κερδίσει τον σεβασμό το ΚΚΕ, τον όποιο σεβασμό; Ας ρωτήσει τον καθρέφτη της.

Πάμε τώρα στα σοβαρά. Για την επιείκεια έχει απόλυτο δίκαιο. Ας συνεννοηθεί όμως με τον Τζήμερο ποια θα ήταν η καλύτερη αντιμετώπιση από τα ΜΜΕ και ας την προτείνουν. Θα έχει μεγάλο ενδιαφέρον! Δεν νομίζω ότι θα διαφωνήσουν κάπου! Σχεδόν σε όλα συμπίπτουν οι απόψεις τους για το ΚΚΕ!

Τον Μπογδάνο ας τον κρατήσει για άσσο στο μανίκι, θα της χρειαστεί αργότερα.
Πάμε τώρα στον Χρουστσόφ και στην αποσταλινοποίηση. Γιατί επίθεση στο ΚΚΕ χωρίς Στάλιν είναι σεξ χωρίς οργασμό!

Για να μην την υποβάλλω στο μαρτύριο να διαβάσει τα Δοκίμια Ιστορίας του ΚΚΕ και την κριτική στον Στάλιν και κάνει καμία υπόταση να αναφέρω απλώς ότι Σταλινισμός ως θεωρία δεν υπάρχει. Υπάρχει Μαρξισμός, υπάρχει Λενινισμός. 
Σταλινισμός γιοκ!

Τα ανάφερε συχνά πυκνά στα γραπτά του και είχε τους δικούς του ιδεολογικούς λόγους, ο Άγγελος Ελεφάντης που μόνο ΚΚΕ δεν τον έλεγες.

Το σημειώνω γιατί ακόμα και αν αποκηρύξει αύριο πουρνό πουρνό τον Στάλιν το ΚΚΕ η κ. Τριανταφύλλου δεν θα βγάλει το μάτι της από το σκόπευτρο!

Με τον κομμουνισμό και το ΚΚΕ τα έχει! Ο Στάλιν είναι η πρόφαση, ο φερετζές!
Ο Αλεξάντερ Ζινόβιεφ συγγραφέας και διανοούμενος που έσουρε στο παρελθόν τα μύρια όσα στη Σοβιετική Ένωση, αυτοεξόριστος για πολλά χρόνια στη Δύση , δήλωσε το 1993:

«Ήμουν πεισμένος αντισταλινικός από τα δεκαεπτά μου κιόλας χρόνια. Η ιδέα μιας απόπειρας κατά του Στάλιν είχε κυριέψει τις σκέψεις μου και τα συναισθήματά μου. Μελετήσαμε τις τεχνικές δυνατότητες μιας απόπειρας. Περάσαμε στην πρακτική προετοιμασία. Αν με είχαν καταδικάσει σε θάνατο το 1939, η απόφαση θα ήταν ΔΙΚΑΙΗ. Είχα συλλάβει το  σχέδιο να δολοφονήσω τον Στάλιν και αυτό ήταν έγκλημα ή όχι; Όσο ζούσε ακόμα ο Στάλιν, το έβλεπα διαφορετικά, όμως τώρα που μπορώ να διατρέξω αυτό τον αιώνα λέω: Ο Στάλιν ήταν η μεγαλύτερη προσωπικότητα του αιώνα μας, η μεγαλύτερη πολιτική ιδιοφυΐα. Το να υιοθετείς μια επιστημονική στάση απέναντι σε κάποιον διαφέρει από το να δηλώνεις την ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΣΟΥ ΣΤΑΣΗ»!!!

Την συνέντευξη αυτούσια μπορεί να την διαβάσει η κ.Τρανταφύλλου αν επιθυμεί. Γνωρίζει πολύ καλά την Γαλλική γλώσσα.

Alexander Zinoviev Les confessions d’ un homme en trop. Εκδόσεις Olivier Orban.

Τώρα γιατί αυτή η συνέντευξη δεν μεταφράστηκε σε άλλες γλώσσες ώστε να πληροφορηθούν περισσότεροι τις απόψεις ενός αυτοεξόριστου, αυτό καλύτερα να μας το εξηγήσει η ίδια η κ. Τριανταφύλλου που έχει ντοκτορά στον Ψυχρό Πόλεμο!

Αντιπαραθέτω το μικρό αυτό απόσπασμα όχι μόνο για την άποψη του Ζινόβιεφ στο πρόσωπο του Στάλιν που είναι το δίχως άλλο σημαντική, και οφείλουν να την λάβουν σοβαρά υπ’ όψιν τους όσοι καλπάζουν ελεύθεροι στα λιβάδια φορώντας παρωπίδες, αλλά εξίσου σημαντική είναι η τελευταία παράγραφος.

Αυτή που αναφέρεται στην επιστημονική στάση την οποία οφείλεις να υιοθετήσεις για την ερμηνεία των γεγονότων και όχι την προσωπική, αν σε ενδιαφέρει να μην πέσεις στην παγίδα της συνωμοσιολογίας.

Αυτό δηλαδή για το οποίο κατηγορεί όσους αντιπαρατίθενται με επιχειρήματα στα γραφόμενά της η ίδια η κ. Τριανταφύλλου.

Όποιος δεν συμφωνεί μαζί τους και καταθέτει επιστημονικές απόψεις και τεκμήρια είναι συνωμοσιολόγος και υιοθετεί αντιδημοκρατικές πρακτικές, ενώ οι δικές της προσωπικές απόψεις είναι καθαρές!

Ωραίες σκέψεις ταιριαστές για πνευματικό άνθρωπο!!! Υποκλίνομαι!!!

Για τα λοιπά εγκλήματα του Στάλιν όχι μόνο θα απαντήσω αλλά θα δεχθώ μέχρι και να κατηγορηθώ ο ίδιος προσωπικά αν μου απαντήσει η κ. Τριανταφύλλου στα εξής:

-Τον αριθμό των θυμάτων κατά την διάρκεια της σταλινικής περιόδου. Κατά προσέγγιση. Έτσι να έχουμε μια εικόνα. Και το ρωτώ γιατί πρόσφατα ήρθαν στο φως απόρρητες εκθέσεις της CIA τις οποίες στην Ελλάδα δημοσίευσε μόνο Η ΚΑΤΙΟΥΣΑ (για να μην αδικήσω κάποιους δεν υπέπεσε στην αντίληψή μου άλλη δημοσίευση) σύμφωνα με τις οποίες ο αριθμός θανάτων επί Στάλιν ήταν υπερβολικός, για ευνόητους λόγους παραφουσκωμένους για να καταλήξουν ότι την ίδια περίοδο στις φυλακές των ΗΠΑ οι θάνατοι των κρατουμένων ήταν περισσότεροι απ’ αυτούς στην Σοβιετική Ένωση!!!

-Να μου πει ποιος ήταν ο περιβόητος κύριος Ρόμπερτ Κόνκουεστ, ποιος ο Στέπαν Σκρίπνικ, τι ανέφερε στο αποκαλυπτικό του άρθρο το Γενάρη του 1978 ο Ντέβιντ Λέι δημοσιευμένο στην Guardian του Λονδίνου, τον ρόλο της Information Research Department, τι ήταν και από ποιον χρηματοδοτήθηκε το «Σχέδιο Πρόσφυγες» του Χάρβαρντ, το έργο της Επιτροπής του Κογκρέσου για την Κομμουνιστική Βία της εποχής του Μακάρθι.

-Να μου πει επίσης με ονόματα και αριθμούς πόσοι καλλιτέχνες κατηγορήθηκαν και βασανίστηκαν να ομολογήσουν ότι ήταν κομμουνιστές την περίοδο του Μακαρθισμού και πόσοι απ’ αυτούς τελικά ήταν πράγματι κομμουνιστές.

Σταματώ εδώ γιατί αν συνεχίσω να ζητάω πληροφορίες σχετικές δεν θα τελείωνα ούτε στο επόμενο lockdown!

Τις αναφέρω όμως ενδεικτικά γιατί θα απορήσω να μην γνωρίζει τις απαντήσεις επιστήμονας με ντοκτορά στον Ψυχρό Πόλεμο! Τζάμπα πήγε το ντοκτορά;

Και μια που αναφέραμε τον Ψυχρό πόλεμο ας πάμε και στην Άνοιξη της Πράγας, από τα αγαπημένα θέματα της Τριανταφύλλου!

Ας μας πει λοιπόν αν είναι αλήθεια ότι εις εκ των πρωταγωνιστών της Άνοιξης  της Πράγας, ο Ότο Σικ, δήλωσε σε συνέντευξη του το 1990 πως για τον εαυτό του αποκρούει το χαρακτηρισμό μεταρρυθμιστής.

Πως τότε στην Πράγα δεν προσπαθούσαμε να μεταρρυθμίσουμε τον κομμουνισμό και πως ο πραγματικός στόχος μας ήταν να τον καταργήσουμε και να οικοδομήσουμε ένα νέο σύστημα. Έπρεπε μεν να μιλάμε πάντα για μεταρρύθμιση και για σοσιαλιστική δημοκρατία ή σοσιαλιστική οικονομία της αγοράς, γιατί αλλιώς δε θα φθάναμε καθόλου στην κοινή γνώμη…

Να τα! Κατά τ’ άλλα επεδίωκαν κομμουνισμό με ανθρώπινο πρόσωπο. Ο κομμουνισμός να έχει ανθρώπινο πρόσωπο και εσύ που θέλεις να τον εγκαθιδρύσεις να φοράς προσωπείο!

Αυτούς υπερασπίζεται η κ. Τριανταφύλλου ως δημοκράτες!

Αντίθετα δεν βλέπει τίποτα το μεμπτό σε μια χώρα με τις περισσότερες απόπειρες και δολοφονίες προέδρων από όλες τις χώρες του πλανήτη!

Όχι για να σας προλάβω, μαντάμ!

Δεν είναι αντιαμερικανισμός τουλάχιστον όπως θέλετε να το σερβίρετε εσείς. Αυτοί είναι –ισμοί τους οποίους έχετε υιοθετήσει εσείς που  εξαγγείλατε το τέλος των –ισμών μόνο για τις περιπτώσεις που σας βολεύουν για να περάσετε την πολιτική σας.

Και αμερικανική μουσική ακούω κάργα και Κολλεγιακό μπάσκετ από την δεκαετία του ’80 ακόμα τρελαίνομαι να βλέπω, αλλά και ΝΒΑ (δεν μας τα έχουν απαγορέψει). Με το σύστημα τα έχω όχι με τον λαό και την κουλτούρα!

Όσο για τον Χρουστσόφ «τον αποκαλυπτικό», θέλω να μου πει η κ. Τριανταφύλλου ποιος ήταν ο μεγαλύτερος πολέμιος αυτού που έφερε τον «άλλο αέρα της ελευθερίας» στην Σοβιετική Ένωση.

Αποκλείεται να μην τον ξέρει! Σίγουρα κατά την περίοδο της άγριας νιότης θα τον είχε φορέσει σε μπλουζάκι. Αν πάλι όχι, σίγουρα η αφίσα του θα κοσμούσε το δωμάτιό της. Ναι σε αφίσα απ’ αυτές που ξεσκίζει ο χαφιές.

Μπράβο ο Τσε Γκεβάρα! Άρα για να διαφωνεί μαζί του με ποιόν ήταν; Άσε μη το πείτε θα μπλέξουμε.

Για περισσότερες πληροφορίες πάντως στο «Σοσιαλισμός και άνθρωπος», εκδόσεις Νέον Φως Αθήνα!

Δεν θέλω να επεκταθώ σε άλλους ανόητους και ανιστόρητους ισχυρισμούς της συγγραφέως-ιστορικού, όπως ότι το ΚΚΕ ευθύνεται για τον ολέθριο ρόλο του ελληνικού συνδικαλισμού ο οποίος επετέθη σε όλες τις επιχειρήσεις με δίκαιη διαχείριση (δίκαιη διαχείριση… τι άλλο θα ακούσουμε…), όταν ο ίδιος ο Ανδρέας Παπανδρέου μίλησε για ρετιρέ του συνδικαλιστικού κινήματος αναφερόμενος στους εκπροσώπους της σοσιαλδημοκρατίας και των λοιπών αστικών κομμάτων στις ομοσπονδίες και τα εργατικά κέντρα.

Είναι αδύνατον να αντιπαρατεθείς σε μια κατασκευασμένη πραγματικότητα, όσο χιούμορ και αν επιστρατεύσεις.

Η κατάπτυστη θεωρία των δυο άκρων ξεκίνησε μετά την πτώση του τείχους και φούντωσε, όταν πλέον στην Ελλάδα αλλά και τις υπόλοιπες χώρες της Ανατολικής Ευρώπης οι άνθρωποι που έζησαν καταστάσεις και γεγονότα δεν ήταν στην ζωή για να υπερασπιστούν τις θέσεις τους να διατυπώσουν τις απόψεις τους, οι περισσότεροι σωματικά αδύναμοι να ανυψώσουν και πάλι το ανάστημά τους, νικημένοι από την προπαγάνδα και τέλος πνευματικά ανίκανοι λόγω ηλικίας να αντιπαρατεθούν διαλεκτικά στην παραχάραξη των γεγονότων.

Μην υποτιμάτε αυτόν τον παράγοντα. Ποιος θα τολμούσε χρόνια πριν να ξεστομίσει σε κάποιον που είχε εικόνα και βιώματα ότι είσαι το ίδιο με αυτόν που σε έστηνε στον τοίχο για να σε εκτελέσει, με αυτόν που σε βασάνιζε και σε εκτόπιζε, που σε τρομοκρατούσε! Ότι την ίδια κοινωνία επιζητούσατε να θεμελιώσετε, ότι ήσασταν δυο διαφορετικές μορφές φασισμού!

Και μη ισχυριστούν κάποιοι ότι αυτοί δεν έφταιγαν γιατί δεν ήξεραν και άλλα τέτοια αστεία. Ήξεραν και παραήξεραν πολύ περισσότερα από αυτά που εμφανίζουν ως αποκαλύψεις οι παραχαράκτες της ιστορίας. Και το κυριότερο ήξεραν να υπερασπίζονται τις θέσεις και τις κατακτήσεις τους γιατί τους χαρακτήριζε η ταξική συνείδηση και όχι η ταξική ασυνειδησία και η γενικότερη ασυνειδησία των σημερινών δημόσιων κατήγορων!

Με όλα αυτά που είχαν περάσει και ζήσει, ήταν απόλυτα συνειδητοποιημένοι για την ιδεολογία τους, για τις αδυναμίες της, τα λάθη της, τις αστοχίες της!

Γι’ αυτό περίμεναν να φύγουν όλοι αυτοί, για να φουντώσει το πανηγύρι.

Να βρουν νέους οργανισμούς, παρθένους, να τους μπολιάσουν με την προπαγάνδα.

Ευτυχώς κάποιοι παλαιότεροι δεν πίστεψαν ότι στο ROCKY ο κακός ήταν ο Σοβιετικός και νεότερα παιδιά, ανεξάρτητα από τις καταβολές τους, αποδείχθηκαν αντισυμπτωματικοί στην παραχάραξη!

Ο ευφυέστατος Δημήτρης Αποστολάκης από τους Χαΐνηδες το περιγράφει πολύ πετυχημένα με τον δικό του τρόπο και λέει: «Την ιστορία την γράφουν πάντα οι νικητές αλλά οι μπαγάσες όλο για τους ηττημένους μιλάνε!!!

Αυτό είναι η παραχάραξη!

Είναι το λιγότερο λυπηρό άνθρωποι του πνεύματος να μη κρατούν τουλάχιστον ίσες αποστάσεις στην κριτική αποτίμηση των γεγονότων της ιστορίας.
Κανείς δεν ισχυρίζεται ότι όλα έγιναν τέλεια στην πρώτη απόπειρα εγκαθίδρυσης σοσιαλιστικού κράτους. Και στο σημείο αυτό θα συμφωνήσω με τον Αλαίν Μπαντιού (παρόλο που σε πολλά  θεωρητικά ζητήματα  δεν συμφωνώ μαζί του) ότι η μάχη για την επιτυχία του κομμουνισμού για μια άλλη κοινωνία μοιάζει με την μάχη του ανθρώπου με τον καρκίνο. Κερδίζει μάχες, χάνει μάχες αλλά όλες οι προσπάθειες ένα σκοπό έχουν. ΝΑ ΚΕΡΔΙΣΕΙ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ και όχι η ασθένεια.

Μα βάση λοιπόν αυτή την σκέψη είναι να απορείς με το γεγονός ότι ιστορικοί, επιστήμονες και λοιπές δημοκρατικές δυνάμεις κατανοούν πως η εγκαθίδρυση της αστικής δημοκρατίας, μέχρι την ολοκλήρωσή της, διήρκησε σχεδόν 4 αιώνες και βάλε, από την άλλη όμως ξεγράφουν μια απόπειρα που δεν συμπλήρωσε ούτε έναν αιώνα. Μια απόπειρα απείρως δυσκολότερη!

Προφανώς αυτό δεν θέλουν, αυτό φοβούνται. Γιατί δεν είναι δυνατόν να αποκαλείς τους κομμουνιστές απολιθώματα και τελειωμένους και από την άλλη να χύνεις τόνους μελάνι γι’ αυτούς!

«Ο μονοπωλιακός καπιταλισμός σημαίνει βάθεμα της βασικής αντίθεσης της καπιταλιστικής κοινωνίας, ανάμεσα στον κοινωνικό χαρακτήρα της παραγωγής και την ατομική ιδιοποίηση των αποτελεσμάτων της».

Αυτό δεν ζούμε σήμερα, αν θέλουμε να είμαστε στοιχειωδώς ειλικρινείς;

Πως λοιπόν είναι απολίθωμα ο Λένιν όταν η θεωρία που διατύπωσε το 1917 αποδεικνύεται ακριβής αλλά και επίκαιρη στις μέρες μας;

Αυτή η ακρίβεια αλλά και επικαιρότητα είναι που τους ταράζει και επιδιώκουν με κάθε τρόπο «να μην ξυπνήσει ο κόσμος μονομιάς και έρθει ανάποδα ο ντουνιάς»
Όσους απαξιωτικούς χαρακτηρισμούς και αν εφεύρουν (απολιθώματα, τραμπούκοι, δυστοπικοί, έλλειψη ευρωπαϊκής παιδείας, δογματικοί) δεν μπορούν να αποκρύψουν το προφανές.

Την σύγκρουση δυο κόσμων. Την σύγκρουση  ανάμεσα σε ανιδιοτελείς καταρτισμένους ιδεολόγους με αξίες και όραμα για τον άνθρωπο από τη μια πλευρά, με καταρτισμένους ιδιοτελείς προπαγανδιστές και παραχαράκτες με ντοκτορά από την άλλη!

Σκατοδουλειά αλλά κάποιος πρέπει να την κάνει!!!


Τα «οφέλη» του κορονοϊού


Μένουμε σπίτι για να είμαστε ασφαλείς, αυτό μας καλούσε να κάνουμε μέχρι πρότινος η κυβέρνηση. Από εδώ και πέρα, όμως, τα πράγματα αλλάζουν. Τα μέτρα έχουν ήδη αρχίσει σταδιακά να αίρονται, μικρές και μεγάλες επιχειρήσεις μπαίνουν ξανά σε κανονική λειτουργία. Πώς γίνεται αυτό; Με ατομικά μέτρα προστασίας που μας καλούν να τα τηρούμε απαρέγκλιτα για να μην υπάρξει διασπορά του ιού. Αν ήταν τόσο εύκολο, γιατί δεν το κάναμε από την αρχή; Γιατί δεν παίρναμε απλώς τα μέτρα αυτά, χωρίς να επιβληθεί lockdown;
Κάθε «πόλεμος» έχει μια αφορμή
Στις 28 Ιουνίου του 1914 δολοφονήθηκαν  στο Σεράγεβο ο διάδοχος του θρόνου της Αυστροουγγρικής Αυτοκρατορίας, αρχιδούκας Φραγκίσκος Φερδινάνδος, και η σύζυγός του, Δούκισσα του Χόχενμπεργκ, Σοφία Χότεκ. Το γεγονός αυτό αποτέλεσε την αφορμή για την έναρξη του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, αφού στη συνέχεια η Αυστρο-Ουγγαρία καταλόγισε την ευθύνη στη Σερβία για τη δολοφονία, κηρύττοντάς της πόλεμο στις 28 Ιουλίου του 1914.
Η δολοφονία του αρχιδούκα ήταν το άλλοθι, που έλυνε τα χέρια στους ενορχηστρωτές του πολέμου. Αν δεν ήταν αυτή, θα ήταν σίγουρα κάτι άλλο. Άλλωστε, ο Φραγκίσκος Φερδινάνδος δεν ήταν ιδιαίτερα αγαπητός. «Ο θάνατός του δεν απέσπασε πολλά δάκρυα», έγραφε ένας χρονικογράφος της εποχής. Αλλά ακόμη και να τον αγαπούσαν, είναι επαρκής συνθήκη ένας θάνατος για να προκληθεί μια γενικευμένη σύρραξη; Ή, μήπως, οι αντιθέσεις, οι ανταγωνισμοί, τα αγεφύρωτα χάσματα ανάμεσα στις αστικές τάξεις των χωρών και το ξαναμοίρασμα των αγορών είναι οι αιτίες που οδηγούν στους πολέμους;
Πολλοί θα αναρωτηθούν τι σχέση έχει ο Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος με τον κορονοϊό. Σε πρώτο επίπεδο, καμία είναι η απάντηση. Αν, όμως, θέλουμε να ιχνηλατήσουμε καλύτερα την επόμενη μέρα, τον οικονομικό Αρμαγγεδώνα που έρχεται για εργαζόμενους και νοικοκυριά, οι περισσότεροι θα συμφωνήσουμε πως αποτελεί μια καλή αφορμή για να δρομολογηθούν μέτρα και πολιτικές που υπό άλλες προϋποθέσεις θα ήταν εξαιρετικά δύσκολο να περάσουν στην κοινωνία και να νομιμοποιηθούν στη συνείδηση του κόσμου.
Δεν μπορούμε να ξέρουμε αν δεν ήταν ο κορονοϊός, τι θα υπήρχε στη θέση του για να πάρει και πάλι μπροστά η καπιταλιστική μηχανή. Ωστόσο καταλαβαίνουμε πως ο κορονοϊός είναι ικανός να πυροδοτήσει την καταστροφή των παραγωγικών δυνάμεων που απαιτούνται για να καταφέρει το κεφάλαιο να επενδυθεί ύστερα με ικανοποιητικό ποσοστό κέρδους. Κι αυτό το ισχυριζόμαστε, χωρίς φυσικά να στοιχιζόμαστε πίσω από καμία θεωρία συνωμοσίας.
Μια ιστορία από το δημόσιο σύστημα υγείας της Τσεχίας
Το 2000, η κυβέρνηση της Τσεχίας διερευνούσε το ενδεχόμενο να αυξηθούν οι φόροι στα τσιγάρα, θεωρώντας πως το δημόσιο σύστημα υγείας πιέζεται από τις δαπάνες που διενεργούνται εξαιτίας των προβλημάτων που δημιουργεί το κάπνισμα.
H Philip Morris, σε μια προσπάθεια να αποφύγει τους επιπρόσθετους φόρους, διενέργησε τότε μια ανάλυση κόστους – οφέλους, που κατέληγε στο συμπέρασμα πως «η κυβέρνηση κερδίζει από το κάπνισμα περισσότερα χρήματα απ’ όσα δαπανά» για έναν πολύ απλό λόγο: οι δαπάνες υγείας για τους καπνιστές υπερκαλύπτονταν από τους πρόωρους θανάτους καπνιστών, με την έννοια πως απάλλαζαν «την κυβέρνηση από σημαντικές δαπάνες ιατρικής περίθαλψης, σύνταξης και στέγασης για τους ηλικιωμένους». Το καθαρό κέδρος υπολογιζόταν από την έρευνα σε 147 εκατ. δολάρια τον χρόνο.
Ας βάλουμε τώρα στη θέση του καπνίσματος τον κορονοϊό. Ποιος πιστεύει πως η κυβέρνηση δεν έχει διεξάγει αντίστοιχες αναλύσεις; Ποιος δεν αντιλαμβάνεται πως η άρση των μέτρων απαγόρευσης συνδέεται με καλά υπολογισμένες κινήσεις κόστους – οφέλους; Μια αντίστοιχη έρευνα θα μπορούσε να καταλήγει κάπως έτσι: «η κυβέρνηση κερδίζει από τον κορονοϊό περισσότερα χρήματα απ’ όσα δαπανά. Οι δαπάνες υγείας υπερκαλύπτονται από τους πρόωρους θανάτους και την απαλλαγή συντάξεων».
Αν αυτό μας φαίνεται κυνικό, δεν έχουμε παρά να θυμηθούμε τη δήλωση του πρώην υπουργού Οικονομικών και νυν προέδρου της Ομοσπονδιακής Βουλής, Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, σε πρόσφατη συνέντευξή του στη γερμανική εφημερίδα Tagesspiegel: «Όταν ακούω ότι όλα υποχωρούν μπροστά στην προστασία της ανθρώπινης ζωής, πρέπει να πω ότι αυτό δεν είναι απόλυτο».
Για τα συμφέροντα που εκπροσωπεί ο κύριος Σόιμπλε δεν είναι απόλυτη η προστασία της ανθρώπινης ζωής, απόλυτο είναι μόνο αυτό που έγραφε ο Καρλ Μαρξ: «…κινέζικα μεροκάματα, αυτός είναι τώρα ο σκοπός που επιδιώκει το αγγλικό κεφάλαιο» («Το Κεφάλαιο», τόμος 1ος, σελ. 622).
Επειδή απόλυτες όμως είναι και οι ζυμώσεις που διενεργούνται κάθε φορά στο εργατικό κίνημα σε αντίστοιχες καταστάσεις, μπορούμε – απόλυτα – να αισιοδοξούμε και να ελπίζουμε πως θα καταφέρουμε να πρωταγωνιστήσουμε και «να δώσουμε ένα μέλλον στο μέλλον μας».
*Πληροφορίες αντλήθηκαν από τα βιβλία:
«Ο Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος και η προϊστορία του (1870-1918)», Erno Gondos, Εκδόσεις Σύγχρονη Εποχή.
«Δικαιοσύνη – Τι είναι το σωστό;», Michael J. Sandel,  Εκδόσεις Πόλις.
**Η φράση «να δώσουμε ένα μέλλον στο μέλλον μας» ανήκει στον ιστορικό Massimo Salvadori.

Η κρίση δεν θα έρθει, ήρθε!




  Πηγή: Eurokinissi

Βγήκαμε από το σπίτι, αλλά μένουμε στην κρίση που ήρθε πριν από τα πρώτα επιβεβαιωμένα κρούσματα Covid 19 στην Ελλάδα. Ήδη μετράμε τις πρώτες επιπτώσεις της και τα μαντάτα είναι μαύρα από τις πρώτες εκτιμήσεις της ΕΕ για το βάθος της.

Το Μάρτη του 2020 έγιναν πάνω από 140.000 απολύσεις και ο υπουργός Εργασίας Γ. Βρούτσης ομολογούσε πως «δυστυχώς η εικόνα στην αγορά εργασίας είναι απογοητευτική έως τραγική». Μέσα στον Μάρτη, σύμφωνα με το σύστημα «Εργάνη», έγιναν 144.905 απολύσεις και 103.002 προσλήψεις, οι απολύσεις ήταν κατά 41.903 περισσότερες.


Ακολούθησε η αναστολή συμβάσεων εργασίας και η νομοθέτηση με ΠΝΠ της εξάμηνης εκ επιτροπής εργασίας με μείωση μισθού έως 50%. Σχεδόν 8 στους 10 εργαζόμενους είναι «στον αέρα». Τον Απρίλη του 2020, σύμφωνα με το σύστημα «Εργάνη», έγιναν 233.626 λιγότερες προσλήψεις σε σύγκριση με τον ίδιο μήνα του 2019. Η εκτίμηση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για ύφεση 9,7% το 2020 και για εκτίναξη της ανεργίας στην Ελλάδα ζωντανεύει τον μνημονιακό εφιάλτη.

Το 2010 δεν είναι ίδιο με το 2020. Κάποια, όμως, πράγματα δεν αλλάζουν. Τώρα είναι ο τουρισμός και οι μεταφορές που σέρνουν το χορό του Ζαλόγγου μα πάντα είναι οι εργαζόμενοι που πρώτοι σπρώχνονται στα βράχια. Με ίδια επιχειρήματα οι εργαζόμενοι καλούνται να αποδεχθούν τη βύθιση για να έρθει σύντομα -λένε- η ανάδυση. Τα σκληρά εμπροσθοβαρή μέτρα του πρώτου μνημονίου επί ΠΑΣΟΚ το 2010 μείωσαν δραματικά μισθούς, συντάξεις και κοινωνικές δαπάνες, άρα και το δημοσιονομικό έλλειμμα για το ‘10 και το ‘11, αλλά η κρίση βάσταξε 10 χρόνια. Τώρα μας λένε ότι φέτος θα γονατίσουμε και του χρόνου θα ορθοποδήσουμε. 
Όπως και τότε έτσι και τώρα εμφανίζουν την ΕΕ σαν «από μηχανής θεό» που με δισεκατομμύρια ευρώ θα μας σώσει. Το 2010 με το πρώτο μνημόνιο το κράτος πήρε δάνειο 130 δισ. ευρώ, τον λαό δεν τον έσωσε, αντίθετα τον μάτωσε και τον ματώνει.

Το 2010 δεν είναι ίδιο με το 2020. Όχι επειδή αγνοούμε ακόμα το βάθος και την έκταση της νέας καπιταλιστικής κρίσης. Επειδή τώρα, αφού τα ζήσαμε, γνωρίζουμε καλά ότι οι θιασώτες του καπιταλισμού που εμφανίζονται σαν σωτήρες του λαού, προσφέροντας τάχα τις κατάλληλες συνταγές διαχείρισης, είναι απάτη. Τα τρία μνημόνια είναι το μνημείο της εξαπάτησης του λαού. Το μόνο που είχαν -και έχουν- σκοπό ήταν να διασωθεί, επί πτωμάτων εργατών και λαϊκών οικογενειών, ο καπιταλισμός.

Σε αποδρομή ίσως να είναι η πανδημία, σίγουρα όχι η κρίση και οι αναμετρήσεις που αναπόφευκτα κουβαλάει μεταξύ μονοπωλίων και ανάμεσα σε καπιταλιστές και εργάτες. Δεν υπάρχει ούτε ένας καπιταλιστής που να μην τρομάζει από την οργανωμένη και πειθαρχημένη πάλη των εργατών. Και κάθε τι που το υπενθυμίζει, όπως η Πρωτομαγιά στην πανδημία, ενοχλεί. Σε αυτόν το δρόμο περπατάμε.

902.gr 

Δύο μήνες πανδημίας και η επόμενη μέρα στην Yγεία: Ακριβώς από κει όπου ξεκινήσαμε;





Πέρασαν δύο μήνες πανδημίας, ατελείωτες ώρες εγκλεισμού και καραντίνας, χιλιάδες απολύσεις και ξεχαρβάλωμα εργασιακών σχέσεων, αμέτρητες στιγμές αγωνίας μπροστά στο φόβο του θανάτου για το λαό μας.
Στα νοσοκομεία δόθηκε μία μεγάλη μάχη για να σωθούν ανθρώπινες ζωές. Στους χώρους δουλειάς για αναγκαία μέτρα προστασίας της υγείας των εργαζομένων. Στους δρόμους για να μην μπουν σε καραντίνα τα εργατικά - λαϊκά δικαιώματα.
Ο καθένας σήμερα αναρωτιέται: Εχουν όντως γίνει πολλά αυτό το διάστημα ή μήπως είμαστε πάλι εκεί από όπου ξεκινήσαμε; Πώς αξιοποιήθηκε αυτός ο χρόνος που κερδήθηκε με τεράστιες θυσίες του λαού; Τι θα γίνει τις επόμενες μέρες, το καλοκαίρι και ειδικά από Σεπτέμβρη;
Είναι γνωστό σε όλους ότι δεν τελείωσε το ενδεχόμενο να μπούμε ξανά στην ίδια μεγάλη περιπέτεια ή άλλη που μπορεί να προκύψει.
Είναι γνωστό ότι μέχρι την ανακάλυψη του εμβολίου ή αποτελεσματικής θεραπείας η τακτική «παίζουμε κρυφτό» με τον ιό δεν μπορεί να τραβήξει για πολύ, ότι οι υπόλοιπες παθήσεις θεριεύουν και με μαθηματική ακρίβεια θα ζήσουμε σε λίγες μέρες φριχτές εικόνες με καρκινοπαθείς προχωρημένου σταδίου, παραμελημένους καρδιολογικούς, διαβητικούς ασθενείς και άλλα. Ηδη ζούμε τα προεόρτια.
Οι ανάγκες στην Υγεία δεν σταμάτησαν ούτε άλλαξαν
Πολλά στοιχεία κυκλοφορούν. Καθένας μας έχει δει έναν πίνακα με στατιστικά μοντέλα που οδηγούν σε συμπεράσματα και διαβάζει συμπεράσματα που εκβιάζονται να βγουν από στατιστικά μοντέλα. Η πραγματικότητα όμως είναι αμείλικτη και διαψεύδει την κυβέρνηση, που όπου σταθεί και όπου βρεθεί λέει πως «το σύστημα Υγείας της χώρας ενισχύθηκε». Η κατάσταση των υπηρεσιών Υγείας που προσφέρονται στο λαό μας συνεχίζει να είναι τραγική. Για Πρόνοια, υπηρεσίες αποκατάστασης και πρόληψη ούτε λόγος. Η πολιτική που παράγει υγειονομικούς εξουθενωμένους και χωρίς δικαιώματα, κακοπληρωμένους ή ακόμα και άνεργους συνεχίζεται, μαζί με τους απαραίτητους ασθενείς - πελάτες.
Ας αναρωτηθούν όλοι. Αραγε, σταμάτησαν οι ανάγκες για:
  • Αποκλειστικά δημόσιο και δωρεάν σύστημα Υγείας με κατάργηση της επιχειρηματικής δράσης; Η κυβέρνηση την περίοδο της πανδημίας συνέχισε να τροφοδοτεί τον ιδιωτικό τομέα, ενώ μία από τις πρώτες της πράξεις μετά τη λήξη της καραντίνας ήταν η άμεση επανέναρξη των απογευματινών ιατρείων των νοσοκομείων (δηλαδή, η επί πληρωμή εξέταση ασθενών).
  • Κέντρα Υγείας με αποκεντρωμένα ιατρεία και κινητές μονάδες που συνδέονται με αυτά και παρέχουν δωρεάν υπηρεσίες; Η κυβέρνηση απαντάει... με έργο: Ούτε μία πρόσληψη δεν έγινε στα Κέντρα Υγείας, παρά μόνο κάποιες μετακινήσεις προσωπικού από αλλού.
  • Σύγχρονο τεχνολογικό εξοπλισμό και διαγνωστικά εργαστήρια; Η απάντηση της κυβέρνησης ήταν διαφήμιση δωρεών και ευχαριστίες προς τους «φιλεύσπλαχνους» βιομήχανους (σημείωση: Οι «δωρεές», εκτός των άλλων, είναι ακόμα στο... δρόμο και έρχονται).
  • Μονάδες Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας που διασυνδέονται με την οικογένεια, τα σχολεία και τις σχολές, τους βρεφονηπιακούς σταθμούς, τους τόπους δουλειάς, τους τόπους άθλησης, τα γηροκομεία; Τώρα που ανοίγουν κάποια σχολεία, πάρκα και χώροι άθλησης, ποιος έχει την ευθύνη γι' αυτόν τον πληθυσμό; Μήπως κάποιες υποστελεχωμένες δομές της κάθε περιφέρειας; 'Η μήπως οι δήμοι που διαχειρίζονται τη μιζέρια της υποχρηματοδότησης και φορτώνουν στο λαό νέα φορομπηχτικά βάρη;
  • Προσλήψεις μόνιμου προσωπικού την ώρα που υπάρχουν χιλιάδες άνεργοι υγειονομικοί; Μέχρι στιγμής στα νοσοκομεία έχουν διοριστεί 403 γιατροί, οι οποίοι είναι όλοι επικουρικοί, δηλαδή συμβασιούχοι. Οι ανάγκες για μόνιμους γιατρούς πριν από τον κορονοϊό ήταν 6.000, με βάση τα δικά τους στοιχεία.
  • Μαζικά τεστ στον πληθυσμό; Δήλωσε ο υφυπουργός Υγείας: «Θέλω να είμαι σαφής, δεν θα περιμένει ο κόσμος στο σπίτι του να του χτυπήσουν το κουδούνι ή να τον πάρουν τηλέφωνο». Ο νοών νοείτω.
Σταματάμε εδώ, αν και μπορούμε να γεμίσουμε σελίδες...
Κάποιος λοιπόν λέει ψέματα. Αρκεί να ρίξει κανείς μια ματιά στα στοιχεία του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας, που λένε ότι όσον αφορά την έκτακτη, λόγω πανδημίας, χρηματοδότηση του Εθνικού Συστήματος Υγείας, η Ελλάδα ανάμεσα σε 25 χώρες της Ευρώπης κατατάσσεται 2η... από το τέλος!
Είναι ένα μεγάλο μέτωπο πάλης της εποχής...
Στη χώρα μας όποια κυβέρνηση και αν πέρασε νομίζεις πως οι αποφάσεις για την Υγεία γράφτηκαν από το ίδιο χέρι. Μειώσεις επί μειώσεων στους προϋπολογισμούς, ελλείψεις επί ελλείψεων στα μέσα και τον εξοπλισμό, ενίσχυση της επιχειρηματικής δράσης του δημόσιου τομέα, κέρδη και γιγάντωση των ιδιωτικών μονάδων και διαγνωστικών αλυσίδων.
Τώρα πολύ περισσότεροι καταλαβαίνουν ότι το μέτωπο της Υγείας είναι βασικό μέτωπο πάλης όλου του λαού και ότι αυτό για το οποίο πάλευαν τα ταξικά συνδικάτα κάθε άλλο παρά δευτερεύον είναι.
Ο αγώνας τώρα ξεκινά, γιατί οι ανάγκες του λαού μας είναι μεγάλες και υπάρχουν όλες οι δυνατότητες να ικανοποιηθούν τον 21ο αιώνα.
Οι κομμουνιστές υγειονομικοί θα κάνουν τα πάντα για να ανέβουν η μαζικότητα, η μαχητικότητα και η συσπείρωση στα σωματεία, πιο ενεργά θα συμβάλουν στον προσανατολισμό του κινήματος.
Ηρθε η ώρα οι εργαζόμενοι να παραμερίσουν τα εμπόδια του κυβερνητικού - εργοδοτικού συνδικαλισμού. Στα νοσοκομεία αυτές τις μέρες έγινε το εξής αξιοσημείωτο: Οι υγειονομικοί έψαχναν απεγνωσμένα να βρουν έστω και έναν συνδικαλιστή από αυτούς που κοσμούν την πλειοψηφία της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Εργαζομένων στα Δημόσια Νοσοκομεία (ΠΟΕΔΗΝ), δηλαδή των ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ. Μάταιος κόπος. Δεν βρήκαν κανέναν. Το μόνο που βρήκαν ήταν τρία δελτία Τύπου καθώς η θλιβερή πλειοψηφία της ΠΟΕΔΗΝ ανέβαλε τρεις φορές (μόνη της) τις κινητοποιήσεις που είχε εξαγγείλει (πάλι μόνη της).
Ο εργοδοτικός - κυβερνητικός συνδικαλισμός μέσα στην πανδημία έδωσε ρεσιτάλ «οσφυοκαμψίας» στην κυβέρνηση και τους επιχειρηματικούς ομίλους. Καμία αμφιβολία ότι το ίδιο θα κάνει και στην καπιταλιστική κρίση.
Είναι άλλωστε χαρακτηριστικές οι δηλώσεις κάποιων από τη συνδικαλιστική μαφία της ΓΣΕΕ, που με αφορμή τη μεγαλειώδη συγκέντρωση της Πρωτομαγιάς έσπευσαν να διαστρεβλώσουν το μήνυμα και το περιεχόμενό της. Αυτές οι δηλώσεις δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι έμοιαζαν σαν δυο σταγόνες νερό με αυτές των φασιστοειδών, των ακραιφνών κυβερνητικών και κάποιων κεντρικών στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ.
...που φέρνει στην επιφάνεια το μεγάλο πολιτικό πρόβλημα
Σήμερα κατέρρευσε σαν χάρτινος πύργος το αφήγημα του «εξωτερικού» και το «δείτε τι γίνεται σε άλλες χώρες», αφού αποδείχτηκε ότι, παρά τις επιμέρους διαφορές, κανένα σύστημα Υγείας καπιταλιστικής χώρας δεν κατάφερε να προστατεύσει το λαό του, όποια κυβέρνηση και αν είχε και όποιο επιδημιολογικό μοντέλο και αν διάλεξε.
Ακόμα και τώρα, όμως, το πάθος της κυβέρνησης για την υπεράσπιση του καπιταλισμού υπερέχει ακόμα και της κοινής λογικής. Πώς αλλιώς να εξηγηθεί η δήλωση του υφυπουργού Υγείας: «Σε ό,τι αφορά την ενσωμάτωση όλων των εργαζομένων και των δομών στον ιδιωτικό τομέα σε ένα κρατικό σύστημα Υγείας. Νομίζω σε δύο - τρεις χώρες υπάρχουν αυτά τα συστήματα και η διεθνής εμπειρία έχει καταδείξει ότι έχουν αποτύχει». Δηλαδή, απέτυχε το μοντέλο που λέει να μην υπάρχει κέρδος στην Υγεία! Το ακούσαμε κι αυτό...
Ο αγώνας του εργατικού κινήματος, των αυτοαπασχολούμενων, της νεολαίας για υψηλού επιπέδου παροχές Υγείας - Πρόνοιας και Πρόληψης πρέπει να βάζει στο στόχαστρο τον πραγματικό αντίπαλο. Γιατί για να γίνει πράξη το αυτονόητο, για να έχει ο λαός μας αυτό που δικαιούται, τότε πρέπει να τελειώνουμε με αυτούς που κακοπαίζουν το ίδιο μονότονο θεατρικό με τίτλο «Η αντοχή της οικονομίας». Μια οικονομία καπιταλιστική, που για να υπηρετηθούν οι «αντοχές» της όλες οι κυβερνήσεις στήριξαν τράπεζες, βιομήχανους, εφοπλιστές, πρίγκιπες της ιδιωτικής Υγείας (που τώρα κάποιοι μοστράρονται ως ευεργέτες και δωρητές).
Γιατί όχι μόνο δεν θέλουμε εκατόμβες νεκρών, αλλά απαιτούμε την Υγεία που δικαιούμαστε και μπορεί να εξασφαλιστεί αν εξαλειφθούν το κέρδος, το κόστος, το εμπόρευμα και άλλες τόσες ξένες λέξεις με το ύψιστο αυτό αγαθό. Τους καπιταλιστές δεν τους φοβίζει μια συμβολική ενέργεια ούτε μια εντυπωσιακή εικόνα. Τους τρομάζει το ενδεχόμενο το σύνθημα «Ορατός εχθρός είναι ο καπιταλισμός» να υιοθετηθεί από τη μεγάλη μάζα των εργαζομένων, να γίνει επιλογή τους η πραγματοποίησή του με οργάνωση, πειθαρχία και πολιτικό σχέδιο οικονομικής και κοινωνικής αλλαγής.

Γιώργος ΣΙΔΕΡΗΣ
Μέλος της Επιτροπής Περιοχής της ΚΟ Αττικής του ΚΚΕ, γιατρός

TOP READ