Mια προεκλογική, Γενάρης 2015 , απορία της ΚΝΕ, που τελικά απαντήθηκε.

 Mια προεκλογική, Γενάρης 2015 , απορία της ΚΝΕ, που τελικά απαντήθηκε.

                                                                                     

«Αυτή τη φορά δε την πατάω, θα ψηφίσω ΚΚΕ»

 «Αυτή τη φορά δε την πατάω, θα ψηφίσω ΚΚΕ»

"Αποσπάσματα" από μια συζήτηση μ' ένα φίλο...

Με τον Κώστα δε βρισκόμαστε συχνά. Μα κάθε φορά όταν βρισκόμαστε έχουμε να πούμε πολλά, «σειρούλες» γαρ… Η κουβέντα, μετά τις αναμνήσεις απ’ τον Στρατό και τα νέα μας, πάντα καταλήγει στα πολιτικά. Ο Κώστας, το ψάχνει, παρακολουθεί, μα το ΚΚΕ δε το ‘χει ψηφίσει ποτέ.

Για ώρες τα λέγαμε, πριν τις εκλογές του Γενάρη. «Ναι, έχεις δίκιο, το ξέρω μα…», κάπως έτσι κατέληξε η πολύωρη συζήτηση μας. Με βαριά καρδιά και προβληματισμένος ψήφισε ΣΥΡΙΖΑ μήπως και… γίνει «έστω κάτι»… 

Προχθές, με πήρε τηλέφωνο για να βρεθούμε από κοντά. Αφού κανονίσαμε το ραντεβού μας και λίγο πριν κλείσουμε, μου λέει: «Αυτή τη φορά δε την πατάω, θα ψηφίσω ΚΚΕ».

Ο ΦΑΣΙΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΕΛΠΙΔΑ ΤΟΥ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΥ

 Ο ΦΑΣΙΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΕΛΠΙΔΑ ΤΟΥ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΥ

Απίστευτα πράγματα ακούγονται από τους εκπροσώπους της εγκληματικής οργάνωσης στην προσπάθεια τους να προσεγγίσουν εργαζόμενους ανθρώπους στήνοντας δουλεμπορικά γραφεία όπως αυτό στη Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη του Περάματος. Λένε σε όσους παρασυρμένοι από την ανέχεια, αλλά και την ελλιπή μόρφωση και ταξική συνείδηση τους πλησιάζουν, ότι οι εργαζόμενοι δεν έχουν τίποτα να φοβηθούν από τους Εθνικιστές (φασίστες) και ότι πάντα στο βάθος της ιστορίας ο Εθνικισμός (Φασισμός) ήταν στο πλευρό της εργατικής τάξης της πατρίδας.

Τα παραδείγματα είναι πολλά αλλά ας μιλήσουμε συγκεκριμένα:

Ο Νόμος περί Συνδικάτων της 3^ης Απρίλη 1926 στην φασιστική Ιταλία, στο άρθρο 18 ορίζει τα εξής:

«Υπάλληλοι και εργάτες οι οποίοι σε ομάδες των τριών ή και περισσοτέρων διακόπτουν συμφωνημένη εργασία, είτε εργάζονται κατά τρόπον που διαταράσσει τη συνέχεια ή την κανονικότητά της, προκειμένου να εξαναγκάσουν τους εργοδότες να μεταβάλλουν τις υπάρχουσες συμφωνίες, τιμωρούνται με επιβολή προστίμου το οποίο κυμαίνεται από 100 έως 1.000 λιρέτες. Οι ηγέτες, οι υποκινητές και οι οργανωτές των προαναφερόμενων εγκλημάτων τιμωρούνται με φυλάκιση τουλάχιστον ενός έτους, όχι περισσότερο από δύο έτη, επιπροσθέτως των προστίμων ως ορίζονται παραπάνω».

Αυτό είναι το φασιστικό κράτος. Η τελευταία ελπίδα του καπιταλισμού όταν οι εργάτες αρχίζουν να σηκώνουν ανάστημα. Το μαντρόσκυλο που θα επιβάλει την καταστολή της εργατικής τάξης.

Θέλετε και κάποια αποσπάσματα από το βιβλίο του οικονομικού αρθογράφου της εποχής, Άιντσιχ, με τίτλο: Οικονομικές Βάσεις του Φασισμού, το οποίο απευθύνεται στους επιχειρηματίες;…

Στη σελ. 11 γράφει: «Οι απεργίες και τα λοκ άουτ κηρύσσονται εκτός νόμου από το ξεκίνημα του φασιστικού καθεστώτος».

Στη σελ. 31: «Σε καμία χώρα δεν ήταν τόσο εύκολο όσο στην Ιταλία να δοθεί η συγκατάθεση των υπαλλήλων στη μείωση των μισθών»

Στη σελ. 73: «Χάρη στην επικράτηση της ειρήνης στη βιομηχανία, οι μισθοί στην Ιταλία είναι πιο ελαστικοί σε σύγκριση με οποιοδήποτε άλλη χώρα».

Υπάρχει κανείς που έχει αμφιβολίες για το ρόλο που καλείται να παίξει ένα φασιστικό καθεστώς; Την καταστροφή όλων των αυτοτελών οργανώσεων των εργατών θέλουν. Για την πλήρη δουλική υποταγή των εργατών στους εργοδότες δουλεύουν. Η κατάργηση του δικαιώματος της απεργίας και η εντεινόμενη εκμετάλλευση της εργατικής τάξης είναι ο πρώτος τους στόχος. Αυτά και άλλα χειρότερα είναι τα μόνα που μπορεί να περιμένει η εργατική ταξί από το φασισμό.

Αναρτήθηκε από ΤΣΟΥΧΤΡΕΣ

Εκλογές με τις ευλογίες των Μερκολάντ

 Εκλογές με τις ευλογίες των Μερκολάντ

«Η παραίτηση Τσίπρα είναι μέρος της λύσης, όχι μέρος της κρίσης» διεμήνυσε η Ανγκελα Μέρκελ, επιλέγοντας μάλιστα τον πιο χαρακτηριστικό τρόπο για να διατρανώσει τη στήριξή της στην… «πρώτη φορά Αριστερά». Ευρισκόμενη για επίσημη επίσκεψη στη Βραζιλία, ανέθεσε στη Ντίλμα Ρούσεφ να κοινοποιήσει την άποψή της!

Μπορεί το ιδεολόγημα ότι οι νεοφιλελεύθεροι της Ευρώπης θέλουν να γκρεμίσουν την κυβέρνηση Τσίπρα να καταρρέει (δεν είπε, άλλωστε, κάτι σχετικό ο Τσίπρας στο διάγγελμα-προεκλογική δήλωση που έκανε το βράδυ της Πέμπτης 20 Αυγούστου), όμως αυτή η στήριξη από τη Μέρκελ στον Τσίπρα θα έκανε τον Σαμαρά να σκάσει από το κακό του, γιατί ποτέ δεν την είχε από την ιθύνουσα ιμπεριαλιστική δύναμη της Ευρωλάνδης.

Να ήταν, όμως, μόνον η Μέρκελ… Ο Ντεϊσελμπλούμ, αφού αναφέρθηκε στην ευρεία συναίνεση που είχε η τρίτη μνημονιακή συμφωνία στο ελληνικό Κοινοβούλιο, εξέφρασε την ελπίδα οι εκλογές να οδηγήσουν σε μεγαλύτερη στήριξη της συμφωνίας. Και ο Γιούνκερ έβαλε το διευθυντή του Γραφείου του Μάρτιν Σέλμαϊρ να γράψει στο twitter: «Οι επαναληπτικές εκλογές στην Ελλάδα μπορούν ν’ αποτελέσουν ένα δρόμο για να διευρυνθεί η υποστήριξη στο πρόγραμμα σταθεροποίησης και στήριξης από τον ESM, που μόλις υπέγραψε ο πρωθυπουργός Τσίπρας εξ ονόματος της Ελλάδας». Στα αξιοσημείωτα είναι η ώρα που γράφτηκε το tweet του Σέλμαϊρ. 7:28 το απόγευμα της Πέμπτης, μια ώρα πριν το διάγγελμα του Τσίπρα, δείγμα του ότι όλοι οι ιμπεριαλιστές ηγέτες και παράγοντες είχαν ενημερωθεί λεπτομερώς από τον Τσίπρα για το «διακύβευμα» αυτών των εκλογών και είχαν λάβει τις απαραίτητες εγγυήσεις.

Αν και πιο συγκρατημένος (μην στενοχωρήσει και τους ποταμοπασόκους) ο Μοσκοβισί έγραψε στο twitter ότι η Eυρωπαϊκή Επιτροπή παίρνει υπόψη της την ανακοίνωση για εκλογές στην Ελλάδα, δίνοντας το στίγμα των προσδοκιών της: «Η ευρεία στήριξη στο Μνημόνιο Συνεννόησης και η προσήλωση στις δεσμεύσεις θα είναι το κλειδί για την επιτυχία»!

Είπαμε, οι ιμπεριαλιστές δεν κινούνται με κομματικά κριτήρια, αλλά με πραγματιστικά κριτήρια (περισσότερα πάνω σ’ αυτό μπορείτε να διαβάσετε εδώ).

Εκλογές, λοιπόν. Είτε στις 20 Σεπτέμβρη, όπως επιδιώκει ο Τσίπρας, είτε στις 27, αν πιάσει το κατενάτσιο που αποφάσισε να παίξει ο Βαγγέλας για να κερδίσει μια βδομαδούλα προεκλογικής περιόδου και να εκθέσει (όσο μπορέσει) τον Τσίπρα. Εκλογές με τις ευλογίες του γερμανογαλλικού άξονα και όλων των «θεσμών» της ΕΕ και της Ευρωζώνης.
Εκλογές που προαναγγέλλοντάς τες το πρωί της Πέμπτης, με τα… χαριτωμένα ελληνικά του, ο Τσακαλώτος είχε πει στη Βουλή, ότι δεν έχουν καμιά σχέση με τις εκλογές του 2012, γιατί τότε δεν υπήρχε συμφωνία και έπρεπε ο λαός να επιλέξει ποιος θα τη διαπραγματευθεί, ενώ τώρα υπάρχει συμφωνία και η επιλογή θα είναι ποιος θα την εφαρμόσει. Το είπε μετά και ο Τσίπρας στο διάγγελμά του: σας καλώ να επιλέξετε ποιοι είναι οι καλύτεροι για να εφαρμόσουν αυτό το Μνημόνιο, που είμαστε υποχρεωμένοι σε κάθε περίπτωση να το εφαρμόσουμε.

Από τεχνική άποψη, οι Τσιπραίοι προετοιμάζονταν εδώ και τουλάχιστον τρεις μήνες γι’ αυτές τις εκλογές. Μέχρι και τον υπηρεσιακό πρωθυπουργό είχαν κανονίσει, διορίζοντας τη «δικιά τους» Θάνου-Χριστοφίλη στην προεδρία του Αρείου Πάγου και αφήνοντας χηρεύουσες τις θέσεις των προέδρων στα άλλα δύο ανώτατα δικαστήρια (ΣτΕ και Ελεγκτικό Συνέδριο). Παραμονή της αναγγελίας των εκλογών φρόντισαν να βάλουν «δικό τους» ακόμα και στην ηγεσία του στρατεύματος.

Εμενε μόνο να επιλέξουν το χρόνο των εκλογών. Στην κοινοβουλευτική ολονυχτία της 13ης προς 14η Αυγούστου ο Τσίπρας βεβαιώθηκε για μια ακόμη φορά ότι Βαγγέλας, Σταύρος και Φώφη εξακολουθούν να τρέμουν τις εκλογές. Οι δύο τελευταίοι το είπαν ευθέως ότι δε θέλουν εκλογές, ενώ ο Βαγγέλας που πήγε να το παίξει μάγκας (του βγαίνει συνεχώς αυτό το κουτσαβάκικο), αναδιπλώθηκε όταν ο Τσίπρας του πέταξε τη μπηχτή «μην ζητάτε εκλογές, γιατί το αίτημα μπορεί να γίνει δεκτό».

Με τη βεβαιότητα ότι προηγείται δημοσκοπικά, ο Τσίπρας δεν είχε άλλη επιλογή από το να εκμεταλλευτεί το fast track της διαδικασίας (εκλογές με προεκλογική περίοδο που κατ’ ουσίαν δε θα κρατήσει περισσότερο από δυο βδομάδες), χωρίς ακόμη να έχουν πάει στους πολίτες τα φετινά ραβασάκια του ΕΝΦΙΑ, χωρίς να έχει ψηφιστεί το νέο εφιαλτικό Ασφαλιστικό, το νέο Εργασιακό (απελευθέρωση απολύσεων) και τα πιο σκληρά μέτρα για τους αγρότες, χωρίς δηλαδή ο ελληνικός λαός να έχει αισθανθεί καλά στο πετσί του τις συνέπειες του Μνημόνιου-3. Δεν έχει γίνει, βέβαια, η διαπραγμάτευση για τη νέα αναδιάρθρωση του χρέους, όμως αυτή έχει προεξοφληθεί πολιτικά, αφού ακόμη και ο Σόιμπλε μίλησε για αναδιάρθρωση, μετά το Eurogroup της 14ης Αυγούστου, οπότε ο Τσίπρας μπορεί να την επικαλείται.

Τέλος, οι αστραπιαίες εκλογές ήταν η καλύτερη λύση για να ξεφορτωθούν οι Τσιπραίοι τους Λαφαζανικούς, σπρώχνοντάς τους στην αποχώρηση και στη δημιουργία δικού τους πολιτικού σχήματος (αλλιώς θα τους έτρωγε το μαύρο σκοτάδι, αφού οι εκλογές θα γίνουν με λίστα), αλλά και να παγώσουν τις εσωτερικές διαδικασίες στον ΣΥΡΙΖΑ (συνέδριο). Το συνέδριο πλέον θα γίνει μετά τις εκλογές και θα είναι συνέδριο του νέου ΣΥΡΙΖΑ, στο οποίο θα βαραίνει «η λαϊκή εντολή» που θα έχει προηγηθεί.

Και οι ιμπεριαλιστές δανειστές γιατί έδωσαν την ευχή τους στον Τσίπρα να πάει σε εκλογές; Γιατί προσδοκούν ότι η επόμενη Βουλή θα είναι η «μνημονιακότερη» όλων των εποχών. Για πρώτη φορά θα γίνουν εκλογές με βασικό «διακύβευμα» όχι το «πώς θα βγούμε από το Μνημόνιο» («διακύβευμα» με το οποίο έγιναν οι δίδυμες εκλογές του 2012, οι ευρωεκλογές του 2014, οι βουλευτικές του Γενάρη του 2015 και το δημοψήφισμα), αλλά το «ποιος είναι ο καταλληλότερος για να εφαρμόσει το νέο Μνημόνιο;». Η καλύτερή τους. Η επόμενη Βουλή, είτε δώσει αυτοδυναμία στον τσιπραίικο ΣΥΡΙΖΑ είτε οδηγήσει σε συμμαχικό κυβερνητικό σχήμα (μια «οικουμενική» κυβέρνηση όλων των μνημονιακών δυνάμεων θα ήταν το ιδανικό για τους ιμπεριαλιστές δανειστές), θα είναι μια «μνημονιακή» Βουλή και η κυβέρνηση (ή συγκυβέρνηση) που θα εκλέξει θα έχει «λαϊκή εντολή» για την πιστή εφαρμογή του Μνημόνιου-3. Το «τέλος της αβεβαιότητας» είναι αυτό που κυριαρχεί ως μότο στις ανεπίσημες δηλώσεις που κάνουν τα ιμπεριαλιστικά επιτελεία στο Βερολίνο, το Παρίσι και τις Βρυξέλλες και είναι μια φράση που συμπυκνώνει την ουσία των νέων εκλογών.

Αν «μετρήσουμε» τις εκλογικές αναμετρήσεις από το 2009 μέχρι σήμερα και παράλληλα τις πολιτικές εξελίξεις που υπήρξαν, δε θα δυσκολευτούμε να διαπιστώσουμε πως από πολιτική άποψη ένα είναι το συμπέρασμα: η λαϊκή ψήφος δεν έχει καμιά αξία. Οι ελπίδες διαψεύδονται, οι μεσσίες-απελευθερωτές αποδεικνύονται γυμνοί (σαν το βασιλιά στο γνωστό παραμύθι του Αντερσεν), η λιτότητα και η κινεζοποίηση βαθαίνουν.

Αφού, λοιπόν, η ψήφος δεν έχει καμιά αξία, ας ψάξουμε άλλους δρόμους για ν’ αλλάξουμε τη ζωή μας. Ας οργανωθούμε, πρώτα-πρώτα, πολιτικά σε ταξική βάση. Κι ας προσανατολιστούμε στο μόνο που μπορεί ν’ αλλάξει τα δεδομένα: στην ταξική πάλη.

Πηγή: Κόντρα

Σημειολογία

 Σημειολογία

   Τα μάθατε ?? Η Λαφαζανολαέ ... απόκτησε έμβλημα και όπου νάναι και επίσημο site. 

   Το σηματάκι-έμβλημα ... απο μιά πρώτη ματιά ... παραπέμπει έντονα στον γνωστό και μη εξαιρετέο ... Στάθη !!! Επειδή νομίζω πως δεν κάνω λάθος ... και επειδή όσο η Αριστερή πλατφόρμα ήταν κανονική πλατφόρμα εκτόξευσης μνημονίων στα κεφάλια μας ... ο Στάθης μας κατηγορούσε οτι κάνουμε άδικες και σκατόψυχες δίκες προθέσεων ... σήμερα θα συνεχίσω με παρόμοιες δίκες ... χωρίς να διαθέτω κανένα πραγματικό στοιχείο.

                                                                                                ***
   Τι απόμεινε ωρέ απο τον Σύριζα που το ΚΚΕ ... ξεμπρόστιαζε "άδικα" τόσα χρόνια ?? 
   Μόνο το κίτρινο συριζοαστεράκι που όμως μεταμορφώθηκε ... σε κατακόκκινο !!! 
   Τι θέλει να μας πεί ο ποιητής ??
   - Τέρμα τα μεσοβέζικα αριστεροκεντρώα κόλπα !! Το νέο σχήμα θα διαθέτει έντονο ... μαρξιστικό-λενινιστικό βάθος. Αλλά με προσοχή. Μην τρομάξουμε τον κοσμάκη. 

   Να πως θα φαντάζονται τον εαυτό τους ... αλλά ντρέπονται να μας το πούν !!! Ετσι όπως ακριβώς τους βλέπουν όλα τα κανάλια ... που ξαφνικά δυσκολεύονται τρομερά να βρουν τις διαφορές της ΛΑΕ ... απο το ΚΚΕ !!!

                                                                                                           ***
    Ας συνεχίσουμε όμως με την πρέπουσα σοβαρότητα που απαιτεί η κρισιμότητα της στιγμής. Το νέο πολιτικό σχήμα δεν είναι κόμμα !! 
   Είναι ... Μέτωπο !!! Με πολλές μάλιστα δυνάμεις που θα το συγκροτήσουν. Ο Αλαβάνος με το σχέδιο Β ... κάμποσες συνιστωσοπαρέες της Ανταρσύας (μπορεί και ολόκληρη) ... ο Φωτόπουλος της ΔΕΗ ... η Ραχήλ τι κάνει ??? ... η μπορώ να σας g@μήσω όλους Ζωή, είναι ένα σοβαρό υποψήφιο μέλος του Μετώπου ... ο Καζάκης εκδηλώθηκε ή περιμένει κάτι άλλο ?? ... και ο Κορωνάκης παίζει σοβαρά ... εκπληκτικό !!! ο δραχμοΚατσανέβας είναι μέλος του Μετώπου ... ο "και που δεν έχω πάει ακόμα ρε πούστη μου" Μανώλης Γλέζος ... και ότι άλλο μας ξημερώσει. 
   Να μιά πρόταση ... που σέβεται την "κόκκινη καρδιά" του νέου σχήματος ... αλλά και το πνεύμα του Μετώπου.

                                                                                                
                                                                                                ***
   Απορία ... εύλογη ... προς το νέο σχήμα !!!  
   Τώρα που λακίσατε απ΄τον Σύριζα ... και εν γένει την "πέφτετε" "αγρίως" στην πρώτη μεταπολεμική "αριστερή" κυβέρνηση της Ευρώπης ... είσαστε ΔΕΚΑΝΙΚΙΑ ΤΗΣ ΔΕΞΙΑΣ ??
   Αφού είναι έτσι ... έχω κι΄άλλη πρόταση ...

                                                                                                 ***
      Τα μάθατε ?? Το νέο σχήμα ... δεν είναι σίγουρο ... εαν πρέπει να μας βγάλει απ΄το euro !!! Αν χρειασθεί ... θα το αποφασίσουν τότε !!! 
   Παλληκάρια μέχρι να το αποφασίσετε ... ξαπλώστε αναπαυτικά ... ηρεμήστε και εγώ έχω την ανάλογη πρόταση για σας.

                                                                                                 ***
   Ομως το νέο μέτωπο δεν είναι για όλα τα θεματά του ... αναποφάσιστο. Σε ορισμένα σημεία ... να μην τους αδικούμε ... είναι αποφασισμένοι !!! Είναι αποφασισμένοι για το ΝΑΤΟ και την Ευρωπαική Ενωση !!! Αυτή η σιγουριά τους ... πρέπει να καταγραφεί.

                                                                                                   ***
   Είναι όμως καθαροί αντιμνημονιακοί !!! Δεν έχει σημασία που δεν ήταν τόσο φανατικοί αντιμνημονιακοί τους τελευταίους μήνες  ... αλλά τώρα ... ξαναματαγίναν. Είναι ευαίσθητα και ιδιαίτερα παιδιά ... ονειροπόλα. Είναι αντιμνημονιακοί ... της πέμπτης παρουσίας. Θέλουν να ξανασκίσουν τα μνημόνια ... χωρίς να κακοκαρδίσουν τον καπιταλισμό. Εχουν όραμα !!! 

                                                                                                    ***
   Καθ΄ότι όλον αυτό τον αχταρμά ... εδώ στο κουκουέδικο ... τον λέμε οπορτουνισμό ... να η τελική μου πρόταση, προσφορά στο νέο σχήμα.      
  

   


   


     

Μου ταιριάζεις, σου ταιριάζω

 Μου ταιριάζεις, σου ταιριάζω

-Δηλ πού διαφέρει ένας Λαφαζάνης από το Κουκουέ;

Με ρώτησε ο σύναδελφος, προσπαθώντας άθελά του να με αφήσει στον τόπο. Για να προχωρήσει, με τη βοήθεια ενός άγριου βλέμματος, σε διορθωτική, συμπληρωματική δήλωση: αφού η πρότασή του υπερκαλύπτεται από το Κουκουέ.

Υπερκαλύπτεται... όπως λέμε πχ πως το σύμπαν υπερκαλύπτει την Ελλάδα, η πραγματικότητα τους πολιτικούς μας μικρόκοσμους, ή ο ωκεανός τα ερείπια της χαμένης Ατλαντίδας, που είναι ζήτημα αν υπήρξε ποτέ (κάτι σαν το σοσιαλισμό, για τους αριστερούς αντισοβιετικής κοπής –που είναι αντίφαση εν τοις όροις) και της Παγγαίας, που είναι κάτι σαν την παναριστερά που διασπάστηκε.

Αλλά το προηγούμενο δεν έμεινε ατιμώρητο κι απαντήθηκε με το ίδιο νόμισμα. Εξάλλου η αλλαγή νομίσματος (αντί της αλλαγής συστήματος) δεν είναι παρά η άλλη όψη του νομίσματος της αστικής κυριαρχίας.

-Και γιατί δε ρωτάς ποια είναι η διαφορά της ΝΔ με το Ποτάμι;

-Ε αυτοί κυβερνούσαν τόσα χρόνια ρε συ, οι άλλοι έχουν νέα πρόσωπα.

Και σε πολύ καλή, γυαλιστερή, τηλεοπτική συσκεαυσία. Στις μέρες μας άλλωστε, το περιτύλιγμα μετράει.

Αλλά ας επεκτείνουμε το αρχικό ερώτημα.

Ποια είναι η διαφορά μεταξύ Πράσινων και Βένετων; Γιατί δε φτιάχνουν έναν ενιαίο φορέα που θα στεγάσει πολιτικά το «ναι» στο δημοψήφισμα και το μέτωπο «μένουμε Ευρώπη»;

Ποιες είναι οι συγκλονιστικές κι αγεφύρωτες διαφορές του αριστερού και του δεξιού μνημονίου; Ή μεταξύ του διαβόητου μέιλ Χαρδούβελη και της ελληνικής πρότασης με τις 47+8 σελίδες (με τις οποίες, για να μην ξεχνιόμαστε, συμφωνούσαν και οι βουλευτές της Λαϊκής Ενότητας); Γιατί δε φτιάχνουν όλοι μαζί ένα μεγάλο κυβερνητικό συνασπισμό; Γιατί δε συνεργάζονται;

Από το Ποντίκι

Πώς κρατιέται και δε ξεσπά σε γέλια η Φώφη, όταν μιλάει για τη δημιουργία ενός πόλου μεταξύ της Νδ και του Σύριζα; Πού ακριβώς υπάρχει αυτός ο χώρος, στον παρόντα χωροχρόνο, για να τον καταλάβει; Και ποιες είναι οι διαφορές του πολυάριθμου κινήματός της από το Πασόκ της νέας εποχής; Δε νιώθει λίγο σαν την Τζένη Καρέζη στο «δεσποινίς Διευθυντής», όταν βλέπει την κοινοβουλευτική ομάδα του Σύριζα; (Μπα; Σκοντάψαμε σε γνωστές φυσιογνωμίες...).

Γιατί δεν τα βρίσκουν επιτέλους; Γιατί δε συνεργάζονται;

Ποια είναι η ουσιαστική διαφορά του Λεβέντη από άλλους αρχηγούς αστικών κομμάτων; Καμία απολύτως. Απλά οι υπόλοιποι είναι τελευταία ακόμα πιο γραφικοί από την Ένωση Κεντρώων. Τι έχουν να χωρίσουν λοιπόν; Γιατί δε συνεργάζονται; Γιατί δεν ενώνονται;

Ποια είναι η σχέση της πρώτης φοράς με τις συνέχειές της (τα αποκαλούμενα σίκουελ); Άραγε τι σηματοδοτεί η δημόσια διαφοροποίηση του Λαϊκού Στρώματος από την τοποθέτηση του ΓΓ ότι τα σίκουελ είναι συνήθως χειρότερα από τις πρώτες φορές; Τι είδους κινηματογράφο βλέπει ο ποιοτικός Λαφαζάνης στον ελεύθερο χρόνο του; Και ποια η σχέση του με το (λαϊκό) κίνημα του σοσιαλιστικού σουρεαλισμού;

Σε τι διαφέρουν Σύριζα και ΛαΕ; Πόσο έγκαιρα φρόνισε να διαφοροποιηθεί ο ΠιΛαφ; Όμως, Παναγιώτη, μην μπερδεύεσαι. Όπως έλεγε και μια αφίσα σας, ο Σύριζα είσαι Εσύ! Γιατί λοιπόν δε συνεργάζονται; Γιατί δε ενώνονται;

Ποιες είναι οι αγεφύρωτες διαφορές του Αλαβάνου που συνεργάστηκε με την Ανταρσυα το Γενάρη, με τον Αλαβάνο που τα βρήκε τώρα σε λίγα λεπτά με το Λαφαζάνη; Έχει διπολική διαταραχή; Γιατί δε συνεργάζεται μεταξύ του; Γιατί δεν τα βρίσκει επιτέλους;

Σε τι διαφέρουν όλα αυτά από την πρόταση του παλιού Σύριζα για το αντιμνημονιακό μέτωπο;

Και σε τι διαφέρει το Σαν Σίρο από το Τζουζέπε Μεάτσα; (Στο ένα παίζει η Ίντερ και στο άλλο η Μίλαν, όπως είχε πει κάποτε ένας πρόεδρος της ΑΕΚ). Ρητορικά τα ερωτήματα.

Αν και το ευρύ, ενωτικό πνεύμα μπορεί να ξεπεράσει τις δυσκολίες και να ευοδωθεί τελικά η συνεργασία τους, όλων ή έστω των περισσότερων (ακόμα και οι τροτσκιστές του Σεκ, που είχε αναχθεί το τελευταίο διάστημα σε φάρο φωτεινότητας συγκριτικά με άλλους, δεν προβάλλουν και πολύ ισχυρή άρνηση στις ενωτικές προτάσεις). Κι αν κάποιος χρειάζεται ιδεολογικό άλλοθι, μπορεί να ξεθάψει το επιχείρημα του Λένιν για τη συνεργασία και με τον πιο αμφίβολο, τον πιο αμφιταλαντευόμενο σύμμαχο. Προφανώς όμως ο Βλαδίμηρος δεν είχε υπόψη του πως αυτός ο σύμμαχος θα τραβάει αυτός προς τις θέσεις του τους εταίρους του, αντί να συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο. Αλλά αυτά είναι ψιλά γράμματα, που δεν αρκούν να χαλάσουν μια ωραία ιστορία αγάπης.

Υπάρχει και μια γελοιογραφία, που αποδίδει τα πράγματα με το όνομά τους (αλλά δεν μπόρεσα να τη βρω για να την κοτσάρω) και απεικονίζει δύο εύσωμους λουόμενους πολιτικούς (μάλλον έναν δεξιό κι έναν σοσιαλδημοκράτη, με τον ένα να λέει στον άλλο πως οι τεράστιες πολιτικές τους διαφορές δεν μπορούν να φανούν τώρα, που φοράνε μαγιό.

Αν φορούσαν κοστούμι όμως; Μπορεί να υπήρχε κόκκινη γραβάτα, σαν του κυρ-Φώτη. Ή και καθόλου γραβάτα (αλά «πρώτη φορά αριστερά»), που βγήκε για να τυλιχτεί σα θηλιά γύρω από το λαιμό μας.

Και γιατί δε συμμετέχει το Κουκουέ σε αυτή την ιστορία των διερευνητικών; Να συναντηθεί να δουν τι θέλει ο καθένας;

Θέλετε μήπως σοσιαλιστικό μετασχηματισμό της κοινωνίας; Σύγκρουση με τα μονοπώλια και με τη μεγάλη ευρωπαϊκή ιδέα; Συγκρότηση λαϊκής συμμαχίας για την αλλαγή συστήματος (και όχι απλά του νομίσματος);

Όχι, ε; Ε, δε χάσαμε τίποτα να ρωτήσουμε, τουλάχιστον...

Και το δούλεμα συνεχίζεται...

Ο Τσε Γκεβάρα για τον Στάλιν, τον Τρότσκι και το ρεβιζιονισμό

 Ο Τσε Γκεβάρα για τον Στάλιν, τον Τρότσκι και το ρεβιζιονισμό

Πολλοί τελευταία επιτίθενται με λύσσα στο "σταλινικό ΚΚΕ" και υπογράφουν ως επαναστάτες έχοντας δίπλα τους σημαίες και φωτογραφίες του Τσε!
Να όμως τι έλεγε ο ίδιος ο Τσε για τον Ιωσήφ Στάλιν


Ο Τσε Γκεβάρα δεν ήταν τροτσκιστής

guevaristas



Ο Ερνέστο Τσε Γκεβάρα ήταν ένας αντι-ρεβιζιονιστής μαρξιστής-λενινιστής και δυναμικός υποστηρικτής του Ιωσήφ Στάλιν. Και οι δύο ήταν αντίθετοι στις πρακτικές του Τρότσκι και του Χρουστσώφ. Ο Τσε μισούσε την πολιτική του Χρουστσώφ και ήταν χολωμένος με την υποστήριξη που ο Φιντέλ Κάστρο έδειχνε στον σοβιετικό ρεβιζιονισμό


“Θεωρούμε τη δράση του τροτσκιστικού κόμματος ως αντεπαναστατική”, Τσε, 1961

Το Νοέμβρη του 1960, κατά την επίσκεψη του στην Σοβιετική Ένωση, επέμενε στην κατάθεση στεφάνου στον τάφο του Στάλιν, παρά τις παραινέσεις του κουβανού πρέσβη στη Μόσχα ώστε να μην το πράξει. Αυτό συνέβη περισσότερα από τέσσερα χρόνια μετά την έναρξη της περίφημης “αποσταλινοποίησης” της ΕΣΣΔ που ξεκίνησε επί Νικίτα Χρουστσώφ.

Ο συνταξιδιώτης του Τσε, Αλμπέρτο Γκρανάδο, είχε πεί ότι ο Γκεβάρα είχε ανακαλύψει τον Στάλιν (σ.μ: προφανώς εννοεί την πολιτική που εφήρμοσε ο Στάλιν στα χρόνια της ηγεσίας του) στα μέσα της δεκαετίας του 1950 (Anderson, σ.165-166 & σ.565).

Το 1955 όντας στο Μεξικό ο Τσε έστειλε γράμμα στην θεία του υπογράφοντας ως “Στάλιν ΙΙ”:

“Πιστεύω ότι η βασική ιδεολογία στην οποία ο Τρότσκι βασίστηκε ήταν λανθασμένη, τα κρυφά κίνητρα της δράσης του (ήταν) λανθασμένα και τα τελευταία του χρόνια υπήρξαν σκοτεινά. Οι τροτσκιστές δεν έχουν συνεισφέρει τίποτα απολύτως στο επαναστατικό κίνημα – εκεί που έδρασαν περισσότερο ήταν στο Περού αλλά στο τέλος απέτυχαν επειδή χρησιμοποιούν κακές μεθόδους”. (Παράρτημα, όπως αναφέρεται στο κείμενο “Comments on ‘Critical Notes on Political Economy’ by Che Guevara” από το Revolutionary Democracy Journal).

Παρά το γεγονός ότι ο Γκεβάρα βοήθησε στην ασφαλή απελευθέρωση ορισμένων τροτσκιστών από την φυλακή το 1965 (σ.μ: πιθανόν στην Κούβα, δεν αναφέρεται χώρα), ελευθερώθηκαν υπό τον όρο ότι θα σταματούσαν την πολιτική τους δράση. (Revolutionary History 2000, Τομ.7 Αρ., σ.193-195, σ.249).

“Κατά τη διαδρομή μου είχα την ευκαιρία να περάσω απ’ την “επικράτεια” της United Fruit Co., πείθοντας με ακόμη μια φορά πόσο απαίσια είναι αυτά τα καπιταλιστικά χταπόδια. Ορκίστηκα μπροστά σε μια φωτογραφία του παλαιού και θρηνημένου συντρόφου Στάλιν ότι δεν θα ησυχάσω μέχρι να δω τον αφανισμό αυτών των χταποδιών”. (Γράμμα στην θεία του Βεατρίκη, όπου περιγράφει εμπειρίες του απ’ τη διαμονή στην Γουατεμάλα το 1953. Απ’ το βιβλίο Che Guevara: A Revolutionary Life(1997) του Jon Lee Anderson).

“Ο Τρότσκι, μαζί με τον Χρουστσώφ, ανήκει στην κατηγορία των μεγάλων ρεβιζιονιστών” – Γράμμα στον Αρμάντο Χαρτ, 4 Δεκέμβρη 1965

“Ο Τρότσκι έκανε θεμελιώδη λάθη…Οι τροτσκιστές απέτυχαν παντελώς διότι χρησιμοποίησαν κακές μεθόδους” – Άπαντα Κριτική για την Πολιτική Οικονομία, 1964.

“Στα επονομαζόμενα “λάθη του Στάλιν” βρίσκεται η διαφορά μεταξύ μιας επαναστατικής και μιας ρεβιζιονιστικής αντίληψης. Πρέπει να μελετήσεις τον Στάλιν στο ιστορικό πλαίσιο που κινήθηκε, όχι να τον δεις (αποκλειστικά) ως ένα είδος αγριανθρώπου, αλλά στα συγκεκριμένα ιστορικά όρια. Ασπάστικα τον κομμουνισμό εξαιτίας του πατερούλη Στάλιν και κανείς δεν πρέπει να ‘ρθει να μου πει ότι δεν πρέπει να διαβάζω Στάλιν. Τον διάβαζα όταν ήταν κάτι πολύ κακό να διαβάζεις γι’ αυτόν. Αυτό ήταν σε μια άλλη εποχή. Και επειδή δεν είμαι πολύ εφυιής, αλλά και ξεροκέφαλος, συνεχίζω να τον διαβάζω. Ιδιαίτερα σε αυτήν τη νέα περίοδο που είναι ακόμη χειρότερο να διαβάζεις (για τον Στάλιν). Τότε, όπως και τώρα, βρίσκω μια σειρά πραγμάτων που είναι πολύ καλά”. (Γράμμα του Τσε προς τον René Ramos Latour, στις 14 Δεκέμβρη 1957, κορυφαίου μέλους του Κινήματος της 26ης Ιούλη που πέθανε στην μάχη).

“Στην Κούβα δεν υπάρχει τίποτα δημοσιευμένο, εάν εξαιρέσουμε τα σοβιετικά τούβλα*, τα οποία φέρουν τη δυσκολία ότι δεν σ’αφήνουν να σκεφτείς – το κόμμα σκέφτεται για σένα και συ πρέπει να το αφομοιώσεις. Θα ήταν αναγκαίο να δημοσιευθούν η πλήρης εργογραφία των Μαρξ, Ένγκελς, Λένιν, Στάλιν (υπογραμμισμένο από τον Τσε στο αυθεντικό έγγραφο της επιστολής) και άλλων σπουδαίων μαρξιστών. Εδώ θα μπορούσαμε να προσθέσουμε τους μεγάλους ρεβιζιονιστές (εάν θέλεις μπορείς να προσθέσεις τον Χρουστσώφ) και επίσης τον φίλο σου τον Τρότσκι ο οποίος υπήρξε και προφανώς έγραψε κάτι”. (Γράμμα στον Αρμάντο Χαρτ Ντάβαλος, πρωτοδημοσιεύθηκε στην εφημ. Contracorriente, Αβάνα, Σεπτέμβρης 1997).


*Σημείωση ΕκΤ:"τα σοβιετικά τούβλα" ήταν θεωρητικά εγχειρίδια που πήγαιναν στην Κούβα απο την Σοβ.Ένωση την εποχή Χρουτσώφ και που οπως φαίνεται δεν συμπαθούσε καθόλου ο Τσε.

Linkwithin

“Με τρία λόγια” και “μιλώντας με ειλικρίνεια” εμπρός … για το “νέο ΣΥΡΙΖΑ”!

“Με τρία λόγια” και “μιλώντας με ειλικρίνεια” εμπρός … για το “νέο ΣΥΡΙΖΑ”!

Τώρα, που ένα κομμάτι του ΣΥΡΙΖΑ αυτοαποκαλούμενο ως “Αριστερό” τσινάει στην υπογραφή του τρίτου

μνημονίου, που έφερε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, με τη στήριξη των ΝΔ - ΠΑΣΟΚ – ΠΟΤΑΜΙ, βλέπουμε να

πολλαπλασιάζεται με γεωμετρική πρόοδο η κινητικότητα σε μία σειρά από πολιτικούς χώρους και προσωπικότητες,

για τη συγκρότηση ενός “νέου ΣΥΡΙΖΑ” που “γνήσια” θα υπερασπιστεί το “ΟΧΙ” του πρόσφατου δημοψηφίσματος.

Κυριολεκτικά μετά το κάλεσμα της “Αριστερής Πλατφόρμας” για τη συγκρότηση ενός κοινωνικού μετώπου ενάντια

στο τρίτο μνημόνιο (που μας ήρθε για πρώτη φορά απ’ τα “αριστερά”) βλέπουμε να “απαντάνε” με κοινό τους

κείμενο δυνάμεις όπως η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, η ΜΑΡΣ, ο ΕΡΓΑΤΙΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ και το ΚΙΝΗΜΑ ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ, αλλά και άλλες

δυνάμεις όπως το Σχέδιο Β του κ. Αλαβάνου ή και με προσωπική τους αρθρογραφία προσωπικότητες του νησιού της

Κέρκυρας.

Κοινός παρανομαστής η συγκρότηση του “νέου ΣΥΡΙΖΑ”!

Κοινός παρανομαστής όλων αυτών είναι η κούρσα για να πιαστεί ένα καλό στασίδι στη συγκρότηση του “νέου

ΣΥΡΙΖΑ” που τάχα θα είναι “γνήσιος με συνέπεια και συνέχεια σε προεκλογικές εξαγγελίες”.

Κι επειδή κανείς μπορεί και να βιαστεί να κατηγορήσει τον αρθρογράφο για εμπάθεια στα παραπάνω

συμπεράσματα, μπορεί απλά να σταθεί στα γραπτά κείμενα που είναι ανεβασμένα στο site corfupress, καταρχήν με

το κοινό κείμενο και με τίτλο “ΟΧΙ” που υπογράφεται από δυνάμεις όπως η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, η ΜΑΡΣ, ο ΕΡΓΑΤΙΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ

και το ΚΙΝΗΜΑ ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ, αλλά και τα άρθρα του κ. Λευτέρη Μαρκάτη με τίτλο ”με τρία λόγια μέτωπο του ΟΧΙ”

και του κ. Νίκου Μεταλληνού με τίτλο “να μιλήσουμε με ειλικρίνεια”.

Η πρόταση τους η ίδια ψευδαίσθηση με το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ!

Διαβάζοντας λοιπόν κάποιος το κοινό κείμενο που υπογράφουν οι προαναφερθείσες πολιτικές δυνάμεις, δε

μπορεί παρά να αναρωτηθεί για την προσπάθεια κάποιοι να «ξαναζεστάνουν τη σούπα» του προεκλογικού ΣΥΡΙΖΑ.

Αν και θα ήταν πρόβλημα για δυνατούς λύτες, θα προκαλούσα κάποιον να μου απαριθμήσει τις διαφορές της

πρότασης του εν λόγω κοινού κειμένου, όχι μόνο από το λόγο που διατύπωνε το κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές του

2012, αλλά ακόμα και από το λεγόμενο “πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης” και τον προεκλογικό λόγο των πρόσφατων

εκλογών.

Πλάι σ’ αυτήν την πρόταση έχουμε και το γνωστό στέλεχος της ΑΝΤΑΡΣΥΑ κ. Μαρκάτη στο προσωπικό του άρθρο

να βάζει και ολίγον από “κομμουνισμό της εποχής μας” για να έχει κυριολεκτικά απ’ όλα ο μπαξές του “νέου ΣΥΡΙΖΑ”!

Ενώ για να κοντύνουν οι φιλοδοξίες των αυτοαποκαλούμενων αριστερών (του ΣΥΡΙΖΑ μέχρι χθες – σήμερα ΛΑ.Ε.)

να διεκδικήσουν τον ηγετικό ρόλο στο “νέο ΣΥΡΙΖΑ” βλέπουμε στο άρθρο του κ. Ν. Μεταλληνού την επιδερμική

κριτική προς την “Αριστερή Πλατφόρμα” ότι όφειλε «πολύ νωρίτερα να διαχωρίσουν τη θέση τους» και ότι «δεν το

κάνουν ούτε τώρα με την αποφασιστικότητα που απαιτείται».

Για να καταλήξουν οι δύο αρθρογράφοι στο ότι τώρα είναι η ώρα για ένα νέο μετωπικό σχήμα που τάχα θα

υπερασπιστεί με γνήσιο τρόπο το “OXI” του πρόσφατου δημοψηφίσματος.

Αυτά λοιπόν -ανάμεσα σε άλλα- γράφονται στα τρία κείμενα που προαναφέραμε.

Μερικά απλά ερωτήματα!

Πέρα από τους στόχους, που όμορφα γαργαλάνε τα αυτιά κάθε αναγνώστη και που αναφέρονται στο κοινό

κείμενο των πολιτικών δυνάμεων, εκείνο που δε διευκρινίζεται καταρχήν, είναι το ποιος θα υλοποιήσει το παραπάνω

πλαίσιο στόχων. Προφανώς η κυβέρνηση του “νέου ΣΥΡΙΖΑ”, δηλαδή προφανώς μία νέα κυβέρνηση διαχείρισης του

καπιταλισμού στη χώρα μας! Δηλαδή η αναπαραγωγή της αυταπάτης ότι τάχα χωρίς σύγκρουση με την εξουσία των

μονοπωλίων, είναι δυνατόν απλά με την “λαϊκή ψήφο” να υπάρξει κυβέρνηση εντός του συστήματος, που θα κάνει

τον εφοπλιστή, το μεγαλοξενοδόχο, το βιομήχανο και το μεγαλέμπορο, να νοιαστούν για τα εργατικά και λαϊκά

δικαιώματα, που θα πείσει το μεγάλο κεφάλαιο και μάλιστα σ’ αυτές τις συνθήκες της καπιταλιστικής κρίσης, να

απαρνηθεί τη φύση του και να μετατραπεί σε παράγοντα λαϊκής ευημερίας!!!

Προκαλεί απορία η βεβαιότητα ότι αρκεί να κρατικοποιηθούν οι τράπεζες και κάποιες ακόμα μεγάλες

επιχειρήσεις (αλήθεια ποιες;) στα πλαίσια του υπάρχοντος κοινωνικοοικονομικού συστήματος για να αλλάξει η

κατάσταση προς το φιλολαϊκότερο! Άραγε οι κρατικές τράπεζες μέχρι και τη δεκαετία του ’90 ήταν φιλόπτωχα

ταμεία; Ή μήπως η κρατική ΔΕΗ και ο κρατικός ΟΤΕ δεν ήταν εργαλεία που χρέωναν τη λαϊκή κατανάλωση την ίδια

ώρα που πρόσφεραν απλόχερα τσάμπα ρεύμα και επικοινωνία στις μονοπωλιακές επιχειρήσεις (θυμάται άραγε

κανείς την ΠΕΣΙΝΕ;). Αλήθεια η κρατικοποίηση των τραπεζών και λοιπόν “στρατηγικών επιχειρήσεων” θα σημάνει και

την “κρατικοποίηση” των επισφαλειών και άλλων υποχρεώσεων που αυτές έχουν;

Προς τι ο διαχωρισμός του αιτήματος για “άμεση έξοδο από το ευρώ”, από το στόχο “για ρήξη και αποδέσμευση από

την Ευρωπαϊκή Ένωση”; Για όποιον θέλει τη ρήξη και την αποδέσμευση με την Ε.Ε. είναι προφανής και ανάξια λόγου

η αποδέσμευση και από την Ευρωζώνη. Το ανάποδο όμως δεν είναι καθόλου προφανές, ιδίως όταν ο στόχος της

εξόδου από το ευρώ χαρακτηρίζεται ως “άμεσος” στόχος, αφήνοντας να εννοείται ως στόχος προοπτικής η

αποδέσμευση από την Ε.Ε.! Κι επειδή οι υπογράφοντες το κοινό κείμενο είναι «μανούλες» στις διατυπώσεις, καλό θα

ήταν να μας εξηγήσουν, το πώς η έξοδος απλώς από το νόμισμα του ευρώ και η επιστροφή σε μία καπιταλιστική

Ελλάδα της δραχμής, συνιστά λύση υπέρ των εργατών και των λαϊκών στρωμάτων και όχι των εφοπλιστών, των

μεγαλοξενοδόχων και των βιομηχάνων με εξαγωγικό προσανατολισμό; Το γιατί η καπιταλιστική Ελλάδα της δραχμής

με φτωχοποίηση του λαού μέσω της εξωτερικής υποτίμησης, θα είναι φιλολαϊκότερη λύση, από την καπιταλιστική

Ελλάδα του ευρώ με φτωχοποίηση του λαού μέσω της εσωτερικής υποτίμησης;

Και καλό θα ήταν η απάντηση αυτών που υπογράφουν το κοινό κείμενο να είναι επί της ουσίας και όχι με

υπεκφυγές του στυλ ότι το ΚΚΕ τάχα “δηλώνει ότι η έξοδος από ευρώ σήμερα θα είναι καταστροφή”. Γιατί πολύ απλά το

ΚΚΕ λέει ότι το δίλημμα ανάμεσα στο με ποιο νόμισμα θα αποτιμά τη φτώχεια και την εξαθλίωσή του ο λαός μας από

τη μια και τα κέρδη τους τα μονοπώλια από την άλλη, δεν είναι πραγματικό ερώτημα για το λαό αλλά για τα

μονοπώλια! Αυτό που πραγματικά δεν εξηγείται είναι η πρεμούρα από όλους αυτούς τους “αριστερούς” της

“Αριστερής Πλατφόρμας”, αυτών που υπογράφουν το παραπάνω κοινό κείμενο, του Σχεδίου Β του Αλαβάνου και

άλλων, να απαντηθεί το παραπάνω ερώτημα από τη μεριά των μονοπωλίων, να λανσαριστεί δε ως γνήσιο λαϊκό

ερώτημα!

Στόχος τους το χτύπημα του ταξικού κινήματος και του ΚΚΕ!

Και για να ξεκαθαρίζει μία και καλή η ουσία του πολιτικού στόχου για δημιουργία ενός “νέου ΣΥΡΙΖΑ”, που θα

οριοθετείται με σαφήνεια απέναντι στο ΚΚΕ, παίζοντας εκουσίως το ρόλο του νέου τάχα «αξιόπιστου» αριστερού

αναχώματος, που τόσο ανάγκη έχει το σύστημα, μετά το ξεσκέπασμα του τι ακριβώς σημαίνει ‘‘κυβερνώσα

αριστερά”, ας σταθούμε στην ευκολία που το κοινό κείμενο αναπαράγει την αστική και μιντιακή προπαγάνδα για την

πολιτική του ΚΚΕ. Βλέπουμε λοιπόν την αναπαραγωγή της κριτικής ότι τάχα το ΚΚΕ “αρνείται την ανάγκη ρήξης εδώ και

τώρα και την πάλη για τους πολιτικούς στόχους της ανατροπής, τους οποίους παραπέμπει για μετά την λαϊκή εξουσία”.

Ενώ στο άρθρο του κ. Μαρκάτη συναντάμε τη γνώμη περί “αποχής από το ραντεβού με την ιστορία που επέλεξε η

ηγεσία του ΚΚΕ” για τη στάση του στο δημοψήφισμα και όχι μόνο, για να φτάσουμε στο άρθρο του κ. Μεταλληνού

που εκτιμά “ως παράγοντα εκτόξευσης του ΣΥΡΙΖΑ την εντελώς λάθος γραμμή του ΚΚΕ” τα προηγούμενα χρόνια.

Με δύο λέξεις, όπως και στο πρόσφατο παρελθόν έκανε ο σημερινός ΣΥΡΙΖΑ, έτσι και πριν ακόμα δημιουργηθεί ο

“νέος ΣΥΡΙΖΑ”, οι επίδοξοι συντελεστές του σπεύδουν να οριοθετηθούν απέναντι στο ΚΚΕ.

Ποιος τελικά δικαιώθηκε;

Κανείς βέβαια από όλους αυτούς δε μπαίνει στον κόπο να απαντήσει σε μερικά απλά ερωτήματα. Ποιος αλήθεια

δικαιώθηκε:

Ø Αυτός που τα προηγούμενα χρόνια με συνέπεια κατήγγειλε και έδινε τη μάχη της αποκάλυψης του αντιλαϊκού

ρόλου του ΣΥΡΙΖΑ ή αυτοί που πότιζαν τη γλάστρα του παίζοντας το ρόλο του “αριστερού” και “ριζοσπαστικού”

άλλοθι, όπως οι κύριοι της “Αριστερής Πλατφόρμας”; Ή μήπως όλοι αυτοί που έπαιξαν το ρόλο της ουράς στην

πολιτική του, πότε μέσα στα θολά αντιμνημονιακά μέτωπα, πότε στις κινητοποιήσεις στήριξης της κυβέρνησης

τους προηγούμενους μήνες της τάχα σκληρής διαπραγμάτευσης της κυβέρνησης των ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ και πότε στα

κοινά μπλοκ με τον ΣΥΡΙΖΑ στις κινητοποιήσεις του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού των ΓΣΕΕ-

ΑΔΕΔΥ;

Ø Αυτός που κατήγγειλε το ψευδεπίγραφο και κάλπικο ερώτημα του πρόσφατου δημοψηφίσματος και

προειδοποιούσε το λαό ότι το “OXI” του θα μετατραπεί άμεσα σε ένα μεγάλο “ΝΑΙ” ή όλοι αυτοί που έδιναν τη

μάχη ενίσχυσης του ΣΥΡΙΖΑ και του προέδρου του και που τα κομματικά τους πανό της ΑΝΤΑΡΣΥΑ φιγούραραν

«ως πρώτη μούρη στο καβούρι» της πλατείας Συντάγματος το βράδυ του δημοψηφίσματος, ακόμα και την ώρα

που ο κ. Τσίπρας ερμήνευε πως το “OXI” δεν “συνιστούσε εντολή ρήξης” στο διάγγελμά του, ακόμα και την ώρα

που ο κύριος Λαφαζάνης έλεγε το ίδιο στην εκπομπή του κ. Χατζηνικολάου στον τηλεοπτικό σταθμό “STAR”;

Ø Αυτός που λέει ξεκάθαρα στους εργάτες και τα άλλα λαϊκά στρώματα του μεροκάματου ότι μέσα στα πλαίσια της

Ευρωπαϊκής Ένωσης και της εξουσίας των μονοπωλιακών ομίλων δεν υπάρχει καμία δυνατότητα, καμία

πιθανότητα άσκησης φιλολαϊκής πολιτικής διαχείρισης, από καμία κυβέρνηση με όποιον χαρακτηρισμό και αν της

αποδοθεί ή όλοι αυτοί που τρέχουν να ξαναζεστάνουν τη χιλιοζεσταμένη σούπα (από την εποχή του ’81 έως και

σήμερα) μίας κυβέρνησης που θα παντρέψει τα κέρδη των μονοπωλίων με τα εργατικά και λαϊκά δικαιώματα;

Ø Αυτός που λέει ξεκάθαρα στο λαό ότι το χρέος δεν είναι δικό του και άρα ο λαός δεν πρέπει να δεχτεί την

αποπληρωμή του ή αυτοί που όλα τα προηγούμενα χρόνια συνέβαλλαν στο «διαχωρισμό» του χρέους σε επαχθές

και μη επαχθές και που σήμερα στην ταμπακιέρα μιλάνε για την αποπληρωμή του απλά μέσω ενός άλλου

νομίσματος μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση, έχοντας ως φύλλο συκής τη “μη άμεση” κάπου και κάποτε –μήπως στη

δευτέρα παρουσία;- ρήξη και αποδέσμευση από την Ε.Ε.;

Ø Αυτός που λέει ξεκάθαρα στον εργάτη, τον άνεργο, τον φτωχό αγρότη και αυτοαπασχολούμενο ότι οφείλουν με τη

δράση τους σήμερα –αν όχι χθες- να πάρουν στα χέρια τους τον πλούτο που παράγουν οι ίδιοι με τον ιδρώτα και

το αίμα τους απαλλοτριώνοντας εκείνη τη δράκα της μεγάλης εργοδοσίας που απομυζά αυτόν τον πλούτο ή αυτοί

που υποστηρίζουν, ότι αυτός ο στόχος μπορεί να γίνει πραγματικότητα μέσα από τη διαχείριση ενός συστήματος,

που λειτουργεί κυριολεκτικά για να εξυπηρετεί τα συμφέροντα αυτής της δράκας;

Η απάντηση που δίνει στα παραπάνω απλά ερωτήματα το ΚΚΕ από τη μία και οι κ.κ. της “Αριστερής Πλατφόρμας”,

της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, του Σχεδίου Β, του “κινήματος” ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ, του ΕΡΓΑΤΙΚΟΥ ΑΓΩΝΑ και οι λοιποί πολέμιοι του ΚΚΕ

από την άλλη, είναι προφανής σε κάθε καλοπροαίρετο αγωνιστή.

Τώρα είναι η ώρα της ανασύνταξης του ταξικού κινήματος!

Γι’ αυτό και τώρα είναι η ώρα, απέναντι στο μπλοκ των δυνάμεων των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ-ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΠΟΤΑΜΙ που

φέρνουν το τρίτο μνημόνιο κατακρεούργησης του λαού μας, αλλά και απέναντι στην υποταγή στην καπιταλιστική

Ελλάδα της δραχμής και της “εθνικής παραγωγής” των ναζιστών της Χρυσής Αυγής και του συνονθυλεύματος των

φερέλπιδων του “νέου ΣΥΡΙΖΑ” που συνεχίζουν με συνέπεια να σπέρνουν την “αριστερή” αυταπάτη μίας τάχα

φιλολαϊκής κυβέρνησης μέσα στον καπιταλισμό, ο λαός μας έχει έναν δρόμο: Να κλείσει τ’ αυτιά του στην

τρομοκρατία των δυνάμεων του ευρωμονόδρομου, να απορρίψει όλους αυτούς που όλα τα τελευταία χρόνια

αλλά και σήμερα με την “αντιμνημονιακή” τους ρητορεία τού έκρυψαν και συνεχίζουν να του κρύβουν τον

πραγματικό αντίπαλο, δηλαδή τα μονοπώλια και τις διεθνικές τους ενώσεις. Να επιλέξει τη συμπόρευση με το

ΚΚΕ, ακόμα κι αν δεν συμφωνεί σ’ όλα μαζί του, διεκδικώντας αυτό που του ανήκει, τον πλούτο που παράγει με τη

δουλειά του!

Ο δρόμος της διαχείρισης και της υποταγής ή δρόμος της λαϊκής αντεπίθεσης;

Η ιστορία δε δικαίωσε ποτέ και πουθενά την άποψη ότι η διαχείριση αυτού του σάπιου συστήματος μπορεί να

πάρει χαρακτηριστικά υπέρ του λαού. Αντίθετα πολλά είναι τα παραδείγματα εκείνα, που δείχνουν ότι όταν ένας

λαός είναι αποφασισμένος να «σπάσει αυγά», να υπερασπιστεί σήμερα τη ζωή τη δική του και των παιδιών του και

να συγκρουστεί μ’ αυτούς που για το δικό τους καπιταλιστικού κέρδους την καταστρέφουν, είναι ένας λαός που

μπορεί να ανοίξει το δρόμο της πραγματικής εκπλήρωσης των πόθων του. Δρόμος δύσβατος, με δυσκολίες, αλλά ο

μοναδικά δυνατός να υψώσει το λαό μας στο μπόι των ονείρων και των αναγκών του. Αυτόν το δρόμο με συνέπεια

θα συνεχίσουν να υπερασπίζονται οι κομμουνιστές και οι κομμουνίστριες! Για το περπάτημά αυτού του δρόμου θα

συνεχίσει να καλεί την εργατική τάξη και το λαό μας το ΚΚΕ. Οι κάθε λογής απολογητές του καπιταλισμού και συνάμα

επίδοξοι και μελλοντικοί διαχειριστές του είναι ελεύθεροι να τραβήξουν το δικό τους δρόμο.

Ο λαός μας να προσέξει μόνο το εξής απλό: Κάθε φορά που ανέθεσε την τύχη της ζωής του σε τέτοιους

διαχειριστές αυτού του συστήματος, στο όνομα του μικρότερου κακού, το μόνο που κατάφερε ήταν να οδηγηθεί από

τη μία ήττα στην άλλη, το μόνο που κατάφερε ήταν να τον βρίσκει το μεγαλύτερο κακό! 

Συμπέρασμα: Όποιος θέλει

προκοπή ας βγάλει κι ας λιμάρει τα δικά του νύχια, να πάρει τη ζωή του στα χέρια του. Οι κομμουνιστές ήταν, είναι

και θα είναι, τιμώντας την ιστορία τους και το ρόλο τους, τίμια και ντόμπρα δίπλα του!

Κυριακίδης Γιάννης

Μέλος Τομεακής Επιτροπής Κέρκυρας του

ΚΚΕ