Η Ρωσική Επανάσταση του 1905

Η Ρωσική Επανάσταση του 1905

Η πορεία 140.000 εργατών προς τα χειμερινά ανάκτορα πνίγηκε στο αίμα από την τσαρική αστυνομία

Την Κυριακή 9 Γενάρη του 1905 με το παλιό ημερολόγιο (22 Γενάρη με το νέο) πάνω από 140.000 εργάτες της Πετρούπολης πορεύονταν με ειρηνική διαδήλωση προς τα Χειμερινά Ανάκτορα. Η διαδήλωση βάφτηκε στο αίμα από το στρατό και την αστυνομία. Το χτύπημα του στρατού έγινε αφορμή να αρχίσει η πρώτη επανάσταση στην τσαρική Ρωσία, στην εποχή του ιμπεριαλισμού με τα γεγονότα να εξελίσσονται σε όλη τη διάρκεια του 1905. Ηταν η πρώτη στην ιστορία της Ρωσίας επανάσταση, που ηγήθηκε η εργατική τάξη, επικεφαλής όλων των καταπιεσμένων μαζών. Το βασικό σύνθημα ήταν «κάτω ο τσάρος». Στην πρώτη γραμμή ήταν το ΣΔΕΚΡ, οι μπολσεβίκοι.
Ο Λένιν, αν και στο εξωτερικό, καταπιάστηκε άμεσα με την επανάσταση, γράφοντας καθοδηγητικά άρθρα για τα επαναστατικά γεγονότα, το χαρακτήρα τους και την εξέλιξή τους.
Σήμερα, παρουσιάζουμε το άρθρο «Τα πρώτα διδάγματα». Αναδημοσιεύεται από τον 9ο τόμο των «Απάντων» του Λένιν, εκδόσεις «Σύγχρονη Εποχή». Η κριτική του Λένιν στην «Ισκρα», οφείλεται στο γεγονός ότι η εφημερίδα είχε ήδη περάσει στον έλεγχο των οπορτουνιστών.

Τα πρώτα διδάγματα

Το πρώτο κύμα της επαναστατικής θύελλας υποχωρεί. Βρισκόμαστε στις παραμονές ενός αναπόφευκτου και αναπότρεπτου δεύτερου κύματος. Το προλεταριακό κίνημα όλο και πλαταίνει και έχει τώρα απλωθεί στις πιο απόμακρες περιοχές. Ο αναβρασμός και η δυσαρέσκεια αγκαλιάζουν τα πιο διαφορετικά και τα πιο καθυστερημένα στρώματα της κοινωνίας. Η εμποροβιομηχανική ζωή έχει παραλύσει, έκλεισαν τα εκπαιδευτικά ιδρύματα, απεργούν, ακολουθώντας το παράδειγμα των εργατών, οι ζέμτσι. Στα διαστήματα που μεσολαβούν ανάμεσα στα μαζικά κινήματα, γίνονται, όπως συμβαίνει πάντα, πιο συχνές οι μεμονωμένες τρομοκρατικές πράξεις: Απόπειρα κατά της ζωής του αστυνομικού διευθυντή της Οδησσού, δολοφονία στον Καύκασο, δολοφονία του εισαγγελέα της συγκλήτου στο Ελσιγκφορς. Η κυβέρνηση ρίχνεται από την πολιτική του αιματηρού κνούτου στην πολιτική των υποσχέσεων. Προσπαθεί να ξεγελάσει έστω και μερικούς από τους εργάτες με την κωμωδία της αντιπροσωπείας που έγινε δεχτή από τον τσάρο. Προσπαθεί να περισπάσει την προσοχή της κοινωνίας με πολεμικές ειδήσεις και διατάζει τον Κουροπάτκιν να αρχίσει επίθεση στο Χουνχό. Στις 9 του Γενάρη έγινε η σφαγή στην Πετρούπολη, στις 12 άρχισε αυτή η επίθεση που δεν είχε κανένα απολύτως νόημα από στρατιωτική άποψη και που κατέληξε σε νέα σοβαρή ήττα των στρατηγών του τσάρου. Οι Ρώσοι αποκρούστηκαν, αφού έχασαν, σύμφωνα με τις πληροφορίες ακόμα και του ανταποκριτή της «Νόβογε Βρέμια», ίσαμε 13 χιλιάδες άνδρες, δηλαδή δυο φορές περισσότερους από τους Γιαπωνέζους. Στον τομέα της στρατιωτικής διοίκησης της Μαντζουρίας επικρατεί η ίδια αποσύνθεση και αποθάρρυνση, όπως και στην Πετρούπολη. Στον Τύπο του εξωτερικού, τα τηλεγραφήματα που επιβεβαιώνουν και διαψεύδουν τον καυγά του Κουροπάτκιν με τον Γκρίπενμπεργκ, τα διαδέχονται τηλεγραφήματα που επιβεβαιώνουν και διαψεύδουν την είδηση ότι το κόμμα των μεγάλων δουκών κατάλαβε τον κίνδυνο που αποτελεί ο πόλεμος για την απολυταρχία και θέλει να πετύχει όσο το δυνατόν πιο γρήγορα ειρήνη.

Δεν είναι εκπληκτικό πως κάτω από τέτοιες συνθήκες ακόμα και τα πιο νηφάλια αστικά όργανα της Ευρώπης δεν παύουν να μιλάνε για επανάσταση στη Ρωσία. Η επανάσταση αναπτύσσεται και ωριμάζει με ταχύτητα άγνωστη πριν από τις 9 του Γενάρη. Το αν θα ξεσπάσει το δεύτερο κύμα αύριο, μεθαύριο ή ύστερα από μήνες, αυτό εξαρτάται από ένα σωρό περιστατικά που δεν μπορεί κανείς να τα υπολογίσει. Κι ακριβώς γι' αυτό είναι πιο επιτακτικό το καθήκον να κάνουμε κάποια ανακεφαλαίωση των επαναστατικών ημερών και να προσπαθήσουμε να βγάλουμε διδάγματα που μπορούν να μας χρειαστούν πολύ πιο γρήγορα απ' ό,τι μερικοί θέλουν να πιστεύουν.

Για να εκτιμήσουμε σωστά τις επαναστατικές μέρες, πρέπει να ρίξουμε ένα γενικό βλέμμα στη νεότερη ιστορία του εργατικού μας κινήματος. Πριν από 20 σχεδόν χρόνια, το 1885, έγιναν οι πρώτες μεγάλες εργατικές απεργίες στην κεντρική βιομηχανική περιοχή, στο εργοστάσιο Μορόζοφ και σε άλλα. Τότε ο Κατκόφ έγραψε για το εργατικό ζήτημα που εμφανίστηκε στη Ρωσία. Και με τι καταπληχτική ταχύτητα αναπτύχθηκε το προλεταριάτο, περνώντας από την οικονομική πάλη στις πολιτικές διαδηλώσεις κι από τις διαδηλώσεις στην επαναστατική έφοδο! Ας θυμηθούμε τα κυριότερα ορόσημα του δρόμου που έχει διανυθεί. 1885 - Μαζικές απεργίες με μηδαμινή συμμετοχή εντελώς μεμονωμένων σοσιαλιστών που δεν τους συνένωνε καμιά οργάνωση. Ο κοινωνικός αναβρασμός που προκάλεσαν οι απεργίες αναγκάζει τον Κατκόφ, πιστό μαντρόσκυλο της απολυταρχίας, να μιλάει απ' αφορμή τη δίκη για «εκατόν ένα χαιρετιστήριους κανονιοβολισμούς προς τιμήν του εργατικού ζητήματος που εμφανίστηκε στη Ρωσία». Η κυβέρνηση προβαίνει σε οικονομικές παραχωρήσεις. 1891 - Συμμετοχή των εργατών της Πετρούπολης στη διαδήλωση κατά την κηδεία του Σελγκουνόφ, πολιτικοί λόγοι στην πρωτομαγιάτικη συγκέντρωση της Πετρούπολης. Μπροστά μας έχουμε μια σοσιαλδημοκρατική εκδήλωση των πρωτοπόρων εργατών, χωρίς να υπάρχει μαζικό κίνημα. 1896 - Απεργία μερικών δεκάδων χιλιάδων εργατών στην Πετρούπολη. Μαζικό κίνημα και έναρξη ζύμωσης στους δρόμους, με τη συμμετοχή ολόκληρης πια σοσιαλδημοκρατικής οργάνωσης. Οσο μικρή κι αν είναι ακόμα, σε σύγκριση με το τωρινό μας κόμμα, αυτή η σχεδόν αποκλειστικά φοιτητική οργάνωση, ωστόσο η συνειδητή και συστηματική σοσιαλδημοκρατική της ανάμειξη και καθοδήγηση κάνουν να αποχτήσει το κίνημα γιγάντια έκταση και σημασία, σε σύγκριση με την απεργία στου Μορόζοφ. Η κυβέρνηση προβαίνει ξανά σε οικονομικές παραχωρήσεις. Το απεργιακό κίνημα έχει γερές βάσεις σε όλη τη Ρωσία. Σύσσωμη η επαναστατική διανόηση γίνεται σοσιαλδημοκρατική. Ιδρύεται το σοσιαλδημοκρατικό κόμμα. 1901 - Ο εργάτης έρχεται σε βοήθεια του φοιτητή. Αρχίζει ένα κίνημα διαδηλώσεων. Το προλεταριάτο κατεβαίνει στους δρόμους με το σύνθημα: Κάτω η απολυταρχία! Η ριζοσπαστική διανόηση χωρίζεται οριστικά σε φιλελεύθερη, επαναστατική - αστική και σοσιαλδημοκρατική. Η συμμετοχή των οργανώσεων της επαναστατικής σοσιαλδημοκρατίας στις διαδηλώσεις γίνεται όλο και πιο πλατιά, δραστήρια και άμεση. 1902 - Η τεράστια απεργία του Ροστόβ μετατρέπεται σε επιβλητική διαδήλωση. Το πολιτικό κίνημα του προλεταριάτου δεν είναι πια προσκολλημένο στο κίνημα των διανοουμένων, των φοιτητών, αλλά ξεπετιέται μόνο του άμεσα από την απεργία. Η συμμετοχή της οργανωμένης επαναστατικής σοσιαλδημοκρατίας είναι ακόμα πιο δραστήρια. Το προλεταριάτο καταχτά για τον εαυτό του και για τους επαναστάτες σοσιαλδημοκράτες της δικής του επιτροπής την ελευθερία των μαζικών συγκεντρώσεων στους δρόμους. Για πρώτη φορά το προλεταριάτο αντιπαραθέτει τον εαυτό του σαν τάξη σε όλες τις άλλες τάξεις και στην τσαρική κυβέρνηση. 1903 - Οι απεργίες συγχωνεύονται ξανά με την πολιτική διαδήλωση, αλλά σε ακόμα πλατύτερη βάση. Οι απεργίες αγκαλιάζουν ολόκληρη περιοχή, παίρνουν μέρος σ' αυτές πάνω από εκατό χιλιάδες εργάτες, οι μαζικές πολιτικές συγκεντρώσεις επαναλαβαίνονται στη διάρκεια των απεργιών σε πολλές πόλεις. Νιώθει κανείς πως βρισκόμαστε σε παραμονές οδοφραγμάτων (γνώμη των ντόπιων σοσιαλδημοκρατών για το κίνημα του 1903 στο Κίεβο). Οι παραμονές όμως αποδείχνονται σχετικά μακρόχρονες, λες και για να μας μάθουν ότι οι ισχυρές τάξεις συγκεντρώνουν κάποτε τις δυνάμεις τους επί μήνες και χρόνια, λες και για να δοκιμάσουν τους λιγόπιστους διανοουμένους που πρόσκεινται στη σοσιαλδημοκρατία. Και πραγματικά, η διανοουμενίστικη πτέρυγα του κόμματός μας, οι νεοϊσκριστές ή (πράγμα που είναι το ίδιο) οι νεοραμποτσεντέλτσι άρχισαν κιόλας να αναζητούν «ανώτερους τύπους» εκδηλώσεων με τη μορφή συμφωνίας ανάμεσα στους εργάτες και στους ζέμτσι για μη πρόκληση πανικού. Με την έλλειψη αρχών που χαρακτηρίζει όλους τους οπορτουνιστές, οι νεοϊσκριστές έφτασαν κιόλας στο σημείο να διατυπώσουν την απίστευτη, την απιστευτότατη θέση ότι στον πολιτικό στίβο υπάρχουν δύο (!!) δυνάμεις: Η γραφειοκρατία και η αστική τάξη (βλέπε το δεύτερο γράμμα της σύνταξης της «Ισκρα», σχετικά με την καμπάνια των ζέμστβο). Οι οπορτουνιστές της νέας «Ισκρα» βρήκαν την ευκαιρία για να ξεχάσουν την αυτοτελή δύναμη του προλεταριάτου! Ηρθε το 1905, και η εννιά του Γενάρη ξεσκέπασε ακόμα μια φορά όλους τους διανοουμενίσκους που ξέχασαν ποιοι είναι. Tο προλεταριακό κίνημα ανέβηκε μονομιάς σε ανώτερο σκαλοπάτι. Η γενική απεργία κινητοποίησε αναμφίβολα σ' όλη τη Ρωσία τουλάχιστον ένα εκατομμύριο εργάτες. Οι πολιτικές διεκδικήσεις της σοσιαλδημοκρατίας έφτασαν και σε στρώματα της εργατικής τάξης που πίστευαν ακόμα στον τσάρο. Το προλεταριάτο έσπασε τα πλαίσια του αστυνομικού ζουμπατοφισμού και όλη η μάζα των μελών του νόμιμου εργατικού συνδέσμου που είχε ιδρυθεί για την καταπολέμηση της επανάστασης τράβηξε μαζί με τον Γκαπόν τον επαναστατικό δρόμο. Η απεργία και η διαδήλωση άρχισαν μπροστά στα μάτια μας να μετατρέπονται σε εξέγερση. Η συμμετοχή της οργανωμένης επαναστατικής σοσιαλδημοκρατίας ήταν ασύγκριτα πιο σημαντική απ' ό,τι στα προηγούμενα στάδια του κινήματος, ωστόσο εξακολουθούσε ακόμα να 'ναι πολύ πολύ αδύνατη σε σύγκριση με την τεράστια ζήτηση σοσιαλδημοκρατικής καθοδήγησης από μέρους της δραστήριας προλεταριακής μάζας.

Γενικά, το κίνημα των απεργιών και των διαδηλώσεων, σμίγοντας το ένα με το άλλο με διάφορες μορφές κι από διάφορες αιτίες, αναπτυσσόταν σε πλάτος και βάθος, γινόταν όλο και πιο επαναστατικό, πλησιάζοντας στην πράξη όλο και περισσότερο στην παλλαϊκή ένοπλη εξέγερση, για την οποία από καιρό μιλούσε η επαναστατική σοσιαλδημοκρατία. Το συμπέρασμα αυτό από τα γεγονότα της 9 του Γενάρη το έχουμε κιόλας βγάλει στα φύλλα 4 και 5 της «Βπεριόντ». Το συμπέρασμα αυτό το έβγαλαν αμέσως και απευθείας και οι ίδιοι οι εργάτες της Πετρούπολης. Στις 10 του Γενάρη εισόρμησαν σ' ένα νόμιμο τυπογραφείο, στοιχειοθέτησαν την παρακάτω προκήρυξη που μας την έστειλαν οι σύντροφοι της Πετρούπολης, την τύπωσαν σε πάνω από δέκα χιλιάδες αντίτυπα και τη μοίρασαν σ' όλη την Πετρούπολη.

Η έκκληση αυτή δεν έχει ανάγκη από επεξηγήσεις. Η πρωτοβουλία του επαναστατικού προλεταριάτου εκφράστηκε εδώ απόλυτα. Το κάλεσμα των εργατών της Πετρούπολης δεν πραγματοποιήθηκε τόσο γρήγορα όσο το ήθελαν οι ίδιοι, θα επαναληφθεί ακόμα πολλές φορές και οι προσπάθειες για την πραγματοποίησή του θα οδηγήσουν πολλές ακόμα φορές σε αποτυχίες. Είναι όμως αναμφισβήτητο πως έχει τεράστια σημασία το γεγονός ότι οι ίδιοι οι εργάτες θέτουν αυτό το καθήκον. Η κατάχτηση του επαναστατικού κινήματος που οδήγησε στην επίγνωση της πραχτικής, της ζωτικής σημασίας του καθήκοντος αυτού και έφερε κοντά τη στιγμή που το καθήκον αυτό θα πάρει την πρώτη σειρά σ' οποιοδήποτε λαϊκό κίνημα, η κατάχτηση αυτή δεν μπορεί πια με κανέναν τρόπο να αφαιρεθεί από το προλεταριάτο.

Αξίζει τον κόπο να σταθούμε στο ιστορικό της ιδέας της εξέγερσης. Η νέα «Ισκρα» αράδιασε σχετικά μ' αυτό το ζήτημα, αρχίζοντας από το αξέχαστο κύριο άρθρο του φύλλου 62 τόσες νεφελώδικες κοινοτοπίες, τόσες οπορτουνιστικές ασυναρτησίες, εντελώς άξιες του παλιού μας γνώριμου του Μαρτίνοφ, ώστε η ακριβής αποκατάσταση του παλιού τρόπου τοποθέτησης του ζητήματος έχει ιδιαίτερη σπουδαιότητα. Οπως και να 'ναι είναι δύσκολο να παρακολουθήσει κανείς όλες τις κοινοτοπίες και όλες τις ασυναρτησίες της νέας «Ισκρα». Θα κάναμε πολύ καλύτερα αν θυμόμασταν συχνότερα την παλιά «Ισκρα» και αναπτύσσαμε πιο συγκεκριμένα τα παλιά θετικά συνθήματά της.

Στο τέλος της μπροσούρας του Λένιν «Τι να κάνουμε;» στη σελ. 136 ρίχτηκε το σύνθημα της παλλαϊκής ένοπλης εξέγερσης. Να τι ειπώθηκε γι' αυτό στην αρχή ακόμα του 1902, δηλαδή εδώ και τρία χρόνια: «Φανταστείτε μια λαϊκή εξέγερση». Ισως ο καθένας θα συμφωνήσει τώρα ότι πρέπει να σκεφτόμαστε και να ετοιμαζόμαστε γι' αυτή...

Απαγόρευση διαδηλώσεων λόγω της φιέστας για την ανάληψη της προεδρίας της ΕΕ

Απαγόρευση διαδηλώσεων λόγω της φιέστας για την ανάληψη της προεδρίας της ΕΕ

Απαγορεύονται αύριο Τετάρτη οι δημόσιες συναθροίσεις ή πορείες στο κέντρο της Αθήνας, στο αεροδρόμιο «Ελ. Βενιζέλος» και σε τμήμα της Αττικής Οδού λόγω των εκδηλώσεων για την ανάληψη της προεδρίας της ΕΕ από την ελληνική κυβέρνηση.
Τη σχετική απόφαση έλαβε ο Γενικός Αστυνομικός Διευθυντής Αττικής, υλοποιώντας κυβερνητικές κατευθύνσεις που στρέφονται ευθέως ενάντια στο δικαίωμα του λαού να διαδηλώνει.
Στην Αθήνα θα φτάσουν οι Ρομπάι και Μπαρόζο για την επίσημη τελετή έναρξη - φιέστα της ελληνικής προεδρίας. Το σκεπτικό της απόφασης βασίζεται στις διατάξεις του Συντάγματος σύμφωνα με τις οποίες «οι υπαίθριες συναθροίσεις μπορούν να απαγορευθούν με αιτιολογημένη απόφαση της Αστυνομικής Αρχής, γενικά, αν εξαιτίας αυτών επίκειται σοβαρός κίνδυνος για τη δημόσια ασφάλεια, σε ορισμένη δε περιοχή αν απειλείται σοβαρή διαταραχή της κοινωνικοοικονομικής ζωής, όπως ο νόμος ορίζει».
Συγκεκριμένα σύμφωνα με την απόφαση δεν θα επιτραπεί κάθε δημόσια υπαίθρια συνάθροιση ή πορεία στις εξής περιοχές:

1. στην περιοχή της Πόλεως Αθηνών που περικλείεται από τις οδούς – Λεωφόρους: Αθηνάς (από τη συμβολή της με την Πλατεία Ομονοίας, εξαιρουμένων των χώρων της Πλατείας Ομονοίας), δεξιά Ερμού (μέχρι Αγίων Ασωμάτων), πεζόδρομος από συμβολή Ερμού και Αγίων Ασωμάτων μέχρι Αποστόλου Παύλου, αριστερά Αποστόλου Παύλου μέχρι Ροβέρτου Γκάλλι, Ροβέρτου Γκάλλι, Χατζηχρήστου, Βούρβαχη, αριστερά Παρασκευοπούλου, δεξιά Καρέα, αριστερά Υμηττού, Ούλωφ Πάλμε, αριστερά Στρατάρχου Παπάγου, δεξιά Παπαδιαμαντοπούλου, αριστερά Θηβών, Φειδιππίδου, Λ. Αλεξάνδρας, αριστερά Χ. Τρικούπη, δεξιά Ακαδημίας, αριστερά Θεμιστοκλέους, δεξιά Πανεπιστημίου, αριστερά Αιόλου, δεξιά Σταδίου μέχρι τη συμβολή της με την Πλατεία Ομονοίας, ως και κατά μήκος των τμημάτων των ανωτέρω οδών που αποτελούν τα όρια της εν λόγω περιοχής,
   
2. στο τμήμα της Αττικής Οδού από το Διεθνή Αερολιμένα Αθηνών «Ελ. Βενιζέλος» έως τον κόμβο της Περιφερειακής Υμηττού με τη Λ. Κατεχάκη, στο τμήμα της Λ. Κατεχάκη από την έξοδο της Περιφερειακής Υμηττού έως τη συμβολή της με τη Λ. Μεσογείων, στη Λ. Μεσογείων από τη συμβολή της με τη Λ. Κατεχάκη έως τη συμβολή της με την οδό Φειδιππίδου και σε βάθος ακτίνας εκατό -100- μέτρων, ένθεν και ένθεν προαναφερόμενων τμημάτων οδών (Αττική Οδός – Λ. Κατεχάκη – Λ. Μεσογείων), ως και επί των γεφυρών, ανισόπεδων κόμβων, διαβάσεων που υφίστανται κατά μήκος αυτών και
   
3. στους χώρους του Διεθνούς Αερολιμένα Αθηνών «Ελευθέριος Βενιζέλος».
   

Το ΚΚΕ Νότου για το πέρας της λαχειοφόρου αγοράς του

Το ΚΚΕ Νότου για το πέρας της λαχειοφόρου αγοράς του

Ανακοίνωση της κομματικής οργάνωσης βάσης του Νότου, της Τομεακής Οργάνωσης Κέρκυρας του ΚΚΕ, με αφορμή το πέρας της λαχειοφόρου αγοράς που πραγματοποίησε. Η Κομματική Οργάνωση Βάσης του Νότου της Τομεακής Οργάνωσης Κέρκυρας του ΚΚΕ με αφορμή το πέρας της λαχειοφόρου αγοράς που είχε πραγματοποιήσει στα πλαίσια της δίμηνης οικονομικής εξόρμησης του κόμματος ανακοινώνει ότι: 1.Ο τυχερός αριθμός που κληρώθηκε στις 31 Δεκεμβρίου 2013 παρουσία φίλων και οπαδών του κόμματος στις Αργυράδες και κερδίζει έναν φορητό ηλεκτρονικό υπολογιστή ( lap top) αξίας 400 ευρώ είναι ο 2362 και ανήκει στην Β.Μ. από την Στρογγυλή. 2.Η Κ.Ο.Β. Νότου με αφορμή την επιτυχή ολοκλήρωση της λαχειοφόρου αγοράς εκφράζει τις ευχαριστίες της προς όλους του φίλους και οπαδούς για την οικονομική στήριξη που πρόσφεραν στο κόμμα μας σε μία από τις δυσκολότερες συγκυρίες για την οικονομική του κατάσταση.   3.Γνωρίζουμε πολύ καλά ότι από κανέναν από όλους όσους συνέδραμαν οικονομικά το κόμμα μας δεν περίσσευαν ούτε τα δύο ευρώ που κόστιζε ο κάθε λαχνός, παρ όλα αυτά όμως επέλεξαν να στηρίξουν οικονομικά το ΚΚΕ. Το γεγονός αυτό μας οπλίζει με αισιοδοξία γιατί καταλαβαίνουμε ότι τα φτωχά λαϊκά στρώματα που δέχονται απανωτά κτυπήματα μέσα από τα άγρια ταξικά φορομπηχτικά και αντιλαϊκά μέτρα, άσχετα από το αν συμφωνούν ή όχι με τις θέσεις του ΚΚΕ ή αν το στήριξαν εκλογικά, κατανοούν παρά την συκοφαντική εκστρατεία που έχει εξαπολυθεί σε βάρος του την αναγκαιότητα της οικονομικής του ενίσχυσης. 4.Στήριξαν το ΚΚΕ γιατί αντιλαμβάνονται ότι μόνο το κόμμα μας είναι αποφασισμένο και έχει την θέληση και την δύναμη να οργανώσει τους αγώνες του λαού μας με στόχο να ανατραπεί το απάνθρωπο παρασιτικό κοινωνικοοικονομικό σύστημα και να γίνει μία για πάντα ο λαός κυρίαρχος και επικαρπωτής του πλούτου που παράγει.

Η Β. Κορέα και η σκυλιασμένη προπαγάνδα των αστικών ΜΜΕ

 Η Β. Κορέα και η σκυλιασμένη προπαγάνδα των αστικών ΜΜΕ

Τις ημέρες των Χριστουγέννων δεν υπήρξε αστικό ΜΜΕ στη χώρα μας (όπως και διεθνώς) που δεν «έπαιξε» την «είδηση» σύμφωνα με την οποία ο ηγέτης της Βόρειας Κορέας Κιμ Γιονγκ Ουν εκτέλεσε το θείο του Γιανγκ Σονγκ Τάεκ, δίνοντάς τον σε 120 πεινασμένα σκυλιά να τον φάνε. Δισεκατομμύρια άνθρωποι σε όλον τον πλανήτη έγιναν δέκτες αυτής της «είδησης», που συνοδευόταν φυσικά με τα επίθετα περί «αποτροπιασμού», «φρίκης», «απάνθρωπου και βάρβαρου κομμουνιστικού καθεστώτος» κλπ. κλπ.

Τα μεγάλα διεθνή ΜΜΕ, αφού βέβαια πρώτα έπαιξαν την «είδηση», τώρα παραδέχονται ότι παραπλανήθηκαν. «Ξεκίνησε ως σατιρική ανάρτηση σε ένα κινεζικό μικρομπλόγκ», λέει το «Ρόιτερς» και συγκεκριμένα στην κινεζική ιστοσελίδα «Tencent Weibo» στις 11 Δεκέμβρη.

Σε ανάλογο θέμα της η «Washington Post» την αμφισβητεί επίσης. Γιατί, όπως γράφει, η είδηση δημοσιεύτηκε στις 12 Δεκέμβρη στην εφημερίδα «Wen Wei Po» του Χονγκ Κονγκ, την οποία χαρακτηρίζει αναξιόπιστη και αναρωτιέται γιατί έκανε το γύρο του κόσμου μετά από 13 ημέρες και συγκεκριμένα στις 24 Δεκέμβρη, όταν αναδημοσιεύτηκε σε μια εφημερίδα της Σιγκαπούρης.

Όμως, ακόμη και διαψεύδοντας την είδηση, δεν ξεχνούν το ρόλο τους αυτά τα ΜΜΕ.

«Η ιστορία μοιάζει να αποσπά την προσοχή από επιβεβαιωμένα γεγονότα που λαμβάνουν χώρα στη Βόρειο Κορέα, όπως η συνέχιση της καταναγκαστικής εργασίας, οι εκτελέσεις παιδιών, όπως και το γεγονός ότι κρατούμενοι εξαναγκάζονται να σκάβουν τους τάφους τους πριν εκτελεστούν», έγραψε το περιοδικό «TIME».

Αποστάσεις από τη διάψευση της «είδησης» και από το «ΜEGA». «Τουλάχιστον, έτσι μεταδίδει το "Ρόιτερ"», είπε ο παρουσιαστής. «Το μόνο βέβαιο είναι ότι η Β. Κορέα δεν ανακοίνωσε πως εκτελέστηκε ο Γιανγκ Σονγκ Τάεκ», του απάντησε ο άλλος από το διπλανό τηλεπαράθυρο.

Όμως, αυτά είναι τα αστικά ΜΜΕ. Σερβίρουν στο λαό την προπαγάνδα υπέρ του κεφαλαίου σαν δήθεν αντικειμενική ενημέρωση. Τη σάπια προπαγάνδα τους, όπως σάπιο είναι το σύστημά τους.

πηγη: 902

Η Αγία Οικογένεια των Κιμ

 Η Αγία Οικογένεια των Κιμ

(Αναδημοσίευση)

Η κε του μπλοκ αναδημοσιεύει σήμερα ένα παλιότερο κείμενο συνεργάτη της, που είχε γραφτεί πριν από δύο χρόνια περίπου, μετά το θάνατο του λδκορεάτη ηγέτη κιμ γιονγκ ιλ. Μολονότι εστιάζει στο ζήτημα της λεγόμενης ‘προσωπολατρίας’ και την αντιμετώπισή του φαινομένου απ’ τον ‘πολιτισμένο’ δυτικό κόσμο, έχει αρκετά σημεία που καθίστανται εξαιρετικά επίκαιρα μετά τα τελευταία ‘γεγονότα’ στην κορέα και γι’ αυτό κρίνεται σκόπιμη η αναδημοσίευσή του. Καλή ανάγνωση.

@) Το παρόν κείμενο δεν ασχολείται με το πένθος για την απώλεια ενός αγαπημένου προσώπου, ως τρόπο εξωτερίκευσης συναισθηματικών διεργασιών που συμβαίνουν κατά τον αποχαιρετισμό. Κυρίως επειδή απευθύνεται σε ανθρώπους, θεωρώντας ότι τουλάχιστον μία φορά στη ζωή τους έχασαν κάποιον αγαπημένο και υπέφεραν. Έχω σχηματοποιήσει το πένθος ως κάτι κυρίως προσωπικό, ατομικό, εν αντιθέσει με το θρήνο στον οποίο η συλλογική, κοινωνική συνιστώσα βαραίνει περισσότερο.

@) Οι σχολιασμοί που δέχθηκε η εικόνα του θρήνου των κορεατών για τον ηγέτη τους εμφανίζουν οπωσδήποτε μια ποικιλία, μόνο που όλο το φάσμα της βρίσκεται στο πεδίο του αρνητισμού και της απόρριψης: από χλευασμό μέχρι οίκτο, από οργή μέχρι καχυποψία.

@) Η κυρίαρχη ηθική θα χαρακτήριζε στην καλύτερη περίπτωση τρελό οποιονδήποτε τολμούσε να παρατηρήσει τις αντιδράσεις αυτές με δέος, περιέργεια, πνεύμα φιλέρευνο, ίσως και λίγο θαυμασμό κάπου στην άκρη του μυαλού, μια και στη δικιά μας γωνιά του κόσμου δεν ευτυχήσαμε τα τελευταία 50 χρόνια να γνωρίσουμε κάποιον πολιτικό ηγέτη, μαζικής αποδοχής, που να μας εμπνεύσει και να μας συντρίψει η απώλειά του.

@) Οι δικές μας αλήθειες πατούν γερά πάνω στα μεταφυσικά θεμέλια της τεχνοκρατίας και των αριθμών, και είναι δεδομένο ότι δεν χωρούν άλλους τρόπους σκέψης και άλλους τύπους αισθημάτων, ατομικών ή μαζικών. Μάλιστα οι πιο ισχυροί εξ "ημών", πέρα-δώθε του Ατλαντικού, φροντίζουν συχνά να εκδημοκρατίσουν με τις μπόμπες τους τις όποιες παραφωνίες και να εκπολιτίσουν τους βάρβαρους.

@) Στις αντιδράσεις αυτές, λοιπόν, αναγιγνώσκω δύο συνιστώσες με κοινή ρίζα.

@) Η πρώτη είναι ο ρατσισμός. Αυτοί οι άλλοι, οι διαφορετικοί, μακριά από εμάς, μα πώς κάνουν έτσι τελοσπάντων, τι σόι άνθρωποι είναι αυτοί. Κι όμως στο μυαλό κανενός δεν έρχονται οι εικόνες πλήθους βρετανών να κλαίνε γοερά στην κηδεία της πριγκίπισσας Νταϊάνα, ευρωπαίων να θρηνούν το χαμό του Πάπα Ιωάννη-Παύλου, ακόμα και ... ελλήνων να σπαράζουν στην κηδεία του Ανδρέα Παπανδρέου (πού να 'ταν δηλαδή και κανένας σοβαρός λαϊκός ηγέτης!). Όχι, τα δικά μας κλάματα είναι διαφορετικά, είναι πολιτισμένα, και το κυριότερο απ' όλα είναι "ελεύθερα".

@) "Μα εκεί αν δεν κλάψεις το καθεστώς θα σε διώξει".

Δεν βρήκα κάποιο επίσημο κείμενο που να το βεβαιώνει. Προφανώς οι τηλεοπτικές εικόνες δείχνουν αυτούς που θρηνούν. Αφενός γιατί αποτελούν τη συντριπτική πλειοψηφία. Αφετέρου γιατί, επίσημα μέσα προπαγάνδας είναι, τι περιμένατε να δείξουν, αυτούς που κάνουν πάρτυ; Και στα δικά μέρη μας ακόμα, όταν πέθανε ο Χαρίλαος που δεν ήταν καν δικός τους, είδατε κανένα αστικό ΜΜΕ να προβάλει χουντογλέντια και πανηγύρια;

@) Ναι αγαπητέ/ή μου, το ξέρω, δεν είσαι ρατσιστής. Αυτό έλειπε να το δεχόσουν κιόλας. Ρατσιστές είναι οι άλλοι, εσύ ποτέ. Εδώ που τα λέμε, λογικό είναι, αν είχαμε φτάσει στο σημείο να παραδεχόμαστε ανοιχτά και υπερήφανα ότι είμαστε ρατσιστές, οι θάλαμοι αερίων θα είχαν ήδη αρχίσει τη μαζική παραγωγή.

@) "Μα δεν τους βλέπεις όμως και αυτούς, επίσημο κρατικό πρακτορείο ειδήσεων και γράφει ότι η φύση πενθεί το χαμό του ηγέτη, χιονοθύελλες και φωτεινά σημάδια τον αποχαιρετούν, είναι τώρα σοβαρά πράγματα αυτά για ανθρώπους του 21ου αιώνα;"

@) Θα έλεγα, σε πρώτη προσέγγιση, όχι δεν είναι. Όπως δεν είναι και η υποδοχή του "Αγίου Φωτός" κάθε χρόνο με.. τιμές αρχηγού κράτους. Όπως δεν είναι και η έκθεση για προσκύνημα σάπιων κουφαριών ντεμέκ "αγίων" (Βησσαρίων!) με κίνδυνο για τη δημόσια υγεία. Οι τίμιες ζώνες, τα θαυματουργά παπούτσια, το άγιο ξύλο, τα διαβασμένα νερά. Όπως δεν είναι και η ανάγκη που ένιωσε ο πρώην πρωθυπουργός της χώρας μας (κι αυτός με μπαμπά και παππού πρωθυπουργό, όπως ο Κιμ Γιονγκ Ουν!) να απαγγείλει το "Σύμβολον της Πίστεως" σε προεκλογικό του εκκλησιασμό, για να διασκεδάσει τις εντυπώσεις περί της φημολογούμενης αθεΐας του και να κερδίσει ταλαντευόμενες, θρησκευτικά ανήσυχες ψήφους.

@) Σε δεύτερη προσέγγιση, σε κανένα από τα επίσημα κείμενα της ΛΔΚ δεν είδα να αποδίδονται θεϊκές ιδιότητες στον Κιμ Γιονγκ Ιλ - ούτε καν στον πατέρα του, τον Κιμ Ιλ Σουνγκ, που ελάχιστα αν ασχοληθεί κάποιος με αυτό το λαό θα καταλάβει πόσο μεγάλη σημασία έπαιξε ως προσωπικότητα λαϊκού και εθνικού ηγέτη. Αυτό που διαβάζω είναι την κυριαρχία μιας φυσιοκρατικής αντίληψης για τον κόσμο, με έντονο το στοιχείο της αρμονίας στη συνύπαρξη των φυσικών φαινομένων και των ανθρώπινων πράξεων.

Αναχρονισμός; Ναι, σίγουρα για τα δικά μας δεδομένα-κεκτημένα. Ωστόσο, ούτε κεραυνούς απεικονίστηκε να κρατάει ποτέ ο Μεγάλος Στρατηγός, ούτε και προσπάθησαν ποτέ τα πλήθη να του φιλήσουν το χέρι για να πάρουν την ευλογία του και να θεραπευτούν απ' τον καρκίνο, όπως εμείς τους παπάδες και τους "φωτισμένους" γέροντες - οι οποίοι κάνουν και προφητείες! Υπάρχουν άραγε πουθενά λαοί του κόσμου χωρίς ανορθόλογα στοιχεία στις παραδόσεις τους; Έστω κι αν αυτές, οι παραδόσεις, αναφέρονται αποκλειστικά και μόνο στις αγορές, τη "μαγική" τους ικανότητα να αυτορρυθμίζονται και άλλα τέτοια.. σύγχρονα.

@) Η δεύτερη συνιστώσα των αντιδράσεων είναι ο αντικομμουνισμός. Οτιδήποτε κι αν συμβαίνει σ' ένα καθεστώς μαρξιστικών αναφορών, είτε σοσιαλιστικό, είτε λαϊκοδημοκρατικό, είτε ακόμα και απλώς αντι-ιμπεριαλιστικής γραμμής, είναι απορριπτέο και άξιο χλευασμού.

@) Ναι, χαρακτήρισα επίτηδες "μαρξιστικών αναφορών", το καθεστώς της ΛΔΚ. Η Juche, όπως ονομάζουν την κεντρική κρατική τους πολιτικο-ϊδεολογική γραμμή, έχει εντονότατα στοιχεία ιδεαλισμού και βουλησιαρχίας (προϊόντα μαοϊκών επιδράσεων) κι επιπλέον αυτή η επικεφαλής οικογενειοκρατία δεν είναι συμβατή με τη μαρξιστική κοσμοθεωρία. Ήδη από την εποχή της παντοκρατορίας του Κιμ Ιλ Σουνγκ, τότε που η Βόρεια Κορέα έστελνε επισιτιστική βοήθεια στη λιμοκτονούσα, δικτατορική Νότια, τότε που μπήκε κρατικό πλάνο δημιουργίας στρατιάς διανοουμένων, μέσω της ανάδειξης της πανεπιστημιακής εκπαίδευσης σε υποχρεωτική για όλο τον πληθυσμό -δυστυχώς τους πρόλαβαν οι ανατροπές και οι φυσικές καταστροφές- ήδη από τότε λοιπόν ο "Μεγάλος Ηγέτης και Αιώνιος Πρόεδρος" Κιμ Ιλ Σουνγκ αναφέρονταν σε "ανεπάρκειες" του μαρξισμού-λενινισμού, αντικαθιστώντας στοιχεία του με ιδεολογήματα περί "παντοδυναμίας των μαζών", εξυψώνοντας δηλαδή τον υποκειμενικό παράγοντα σε βαθμό που να υποσκελίζει τον αντικειμενικό (παραγωγικές δυνάμεις).

@) Η προπαγάνδα μιλάει για "συγκυβέρνηση" του "Μεγάλου Διαδόχου" με το στρατό. Οι αμόρφωτοι γραφιάδες όμως λησμονούν ότι η πολιτική Songun, εξειδίκευση της Juche και προσαρμογή της στις έκτακτες συνθήκες απώλειας των συμμάχων μετά τις ανατροπές, πολιτική "military first" δηλαδή προηγεσίας του στρατού, έχει τεθεί σε πλήρη εφαρμογή από τις αρχές της δεκαετίας του '90, πριν πεθάνει ο Κιμ Ιλ Σουνγκ. Και οι λίγοι που το ξέρουν, το παραβλέπουν επίτηδες. Για να δείξουν ότι τάχα υπάρχει κοινωνικός αναβρασμός και ο διάδοχος θα χρειαστεί στρατιωτική επιβολή για να κυβερνήσει.

@) Ας δούμε τα πράγματα αντικειμενικά. Η Βόρεια Κορέα είναι πλέον μια τρύπα στο χάρτη. Μία αυτή και μία η Κούβα. Είναι όμως τόσο έντονο το φως που αναδύεται απ' αυτή τη μικρή τρυπίτσα, που τυφλώνει με μίσος τους απολογητές των ιμπεριαλιστικών εγκλημάτων και θέλουν να τη δουν να σβήνει.

@) Τέλος, θα κλείσω με μια προκλητικότατη σύγκριση (αν τα παραπάνω σάς φάνηκαν προκλητικά και σας ενόχλησαν, καλύτερα να σταματήστε να διαβάζετε). Βρήκα σε πολλές φιλο-κορεάτικες ιστοσελίδες μια δήλωση του Κιμ Γιονγκ Ιλ, σχετικά με το πρόγραμμα ανάπτυξης πυρηνικών όπλων τους. Δεν μπόρεσα να εντοπίσω κάποια πρωτογενή αναφορά, επομένως ίσως να μην είναι έγκυρη. Σε ερώτηση λοιπόν, δημοσιογράφου, για το αν τα πυρηνικά της ΛΔΚ αποτελούν κίνδυνο για την ανθρωπότητα, ο αείμνηστος Κιμ Γιονγκ Ιλ φέρεται να απάντησε "Αυτός ο πλανήτης δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς τη Λαϊκή Δημοκρατία της Κορέας." Το σκέφτομαι, το κλωθογυρίζω, δύσκολη δήλωση και μυστηριώδης, το μυαλό πάει αμέσως σε ψυχασθενείς κακούς των ταινιών του James Bond. Αλλά μετά θυμάμαι έναν δικό μας, υπερπατριώτη ..φύρερ, να δηλώνει πριν λίγες μέρες "Ας διαλυθεί η Ελλάδα για να σωθεί η Ευρώπη". Και δεν εννοούσε την ευρωπαϊκή ήπειρο, αλλά την Ευρωπαϊκή Ένωση.

ΣτΠ

Σε αυτό το σύνδεσμο, μπορείτε να θυμηθείτε και τη συζήτηση, με τις απαντήσεις του ΣτΠ, που είχαν ακολουθήσει στα σχόλια εκείνης της ανάρτησης.

Υγ: το εναλλακτικό σενάριο θα ήταν κάποιο απόσπασμα από τη βιογραφία του ντένις (του τρομερού) ρόντμαν, αλλά παραμένει στην κάβα μαζί με άλλες ιδέες της κε για μελλοντική αξιοποίηση.

Φως υπάρχει! Στο δρόμο της λαϊκής αντεπίθεσης

Φως υπάρχει! Στο δρόμο της λαϊκής αντεπίθεσης

Τι σου είναι ένας χρόνος διαφορά! Κοιμηθήκαμε καταχρεωμένος λαός και ξυπνήσαμε πρόεδροι της Ευρωπαϊκής Ενωσης! Μόνο και μόνο γιατί το ημερολόγιο από τη μια μέρα στην άλλη, εκεί που έδειχνε 2013, τώρα δείχνει 2014. Παραδόξως δεν βγήκε κανείς στους δρόμους να το πανηγυρίσει. Αντίθετα έπηξαν οι εφορίες απ' όσους έτρεχαν να προλάβουν να αντικαταστήσουν τις πανάκριβα φορολογούμενες πινακίδες αυτοκινήτων με «πινακίδες Λιάπη».

Για να μην τον αδικούμε, ο πρωθυπουργός το γλέντησε. Σύμφωνα με την αυστριακή εφημερίδα «Kurier», στην οποία έδωσε συνέντευξη, έστρωσε «κόκκινο χαλί στους επενδυτές». «Το σημαντικότερο μέλημά μας, είπε, είναι να φροντίσουμε να υπάρξει ανάπτυξη, οικονομική ανάκαμψη και νέες θέσεις εργασίας και αυτό αποτελεί επίσης προτεραιότητα ολόκληρης της ΕE».
Για να μην υπάρχει καμία αμφιβολία για τις προτεραιότητες της κυβέρνησης, με το «καλημέρα» του νέου έτους ανακοίνωσε ότι όποιος πηγαίνει σε νοσοκομείο θα τα σκάει χοντρά, όποιος επιμένει ότι ο ηλεκτρισμός είναι πρόοδος θα πληρώνει επίσης της ψυχής του τον τάραχο, όσο για κείνους τους συνταξιούχους που περνούσαν ζωή χαρισάμενη με το ΕΚΑΣ, πάει κι αυτό κόπηκε.
Αλήθεια είναι, βέβαια, ότι κανείς δεν βρέθηκε απροειδοποίητος μπροστά σ' αυτές τις εξελίξεις. Το ΚΚΕ ξανά και ξανά έχει τονίσει ότι οι προτεραιότητες της κυβέρνησης για την Ελληνική Προεδρία κινούνται στο γνωστό αντιλαϊκό πλαίσιο υπηρετώντας τη στρατηγική του κεφαλαίου, τις κατευθύνσεις που έχουν συναποφασίσει τα κράτη της ΕΕ τουλάχιστον εδώ και μια εικοσαετία.

Το μήνυμα του ΚΚΕ

Αλίμονο σ' όποιον αφήσει τον καινούργιο χρόνο να κυλήσει σαν «πεπρωμένο φυγείν αδύνατο». Το ΚΚΕ με μήνυμα της ΚΕ του για το 2014 απευθύνθηκε με αισιοδοξία στους εργαζομένους και τη νεολαία της χώρας μας και τους κάλεσε να κάνουν το 2014 έτος λαϊκής αγωνιστικής ανάτασης. Παρά τις δυσκολίες και τα τρομοκρατικά διλήμματα όσων θέλουν το λαό στη γωνία, σε ρόλο παθητικού παρατηρητή, το ΚΚΕ έχει κάνει καθαρό ότι θα δώσει όλες του τις δυνάμεις για να γίνει ένα αποφασιστικό βήμα στην ανασύνταξη του εργατικού - λαϊκού κινήματος, στην οργάνωση της αντίστασης στους χώρους δουλειάς, στην ενίσχυση της Λαϊκής Συμμαχίας της εργατικής τάξης με τους αγρότες και επαγγελματίες, τη νεολαία και τις γυναίκες. Να γίνει ο λαός πρωταγωνιστής των εξελίξεων.

Η συγκάλυψη της αιτίας

Στο μεταξύ, το σύστημα βρίσκεται σε διαδικασία αυτοκάθαρσης! Ο ένας μετά τον άλλον, διάφοροι καρφώνουν αλλήλους. Δεν πρόκειται για κρίση ειλικρίνειας, αλλά για ένα ανέξοδο παιχνίδι μέσα από το οποίο γίνεται ξεκαθάρισμα λογαριασμών στους κόλπους της αστικής τάξης. Διαδικασία που αξιοποιείται στην αναμόρφωση του πολιτικού συστήματος, στη θωράκιση αστικών θεσμών. Ετσι ρίχνει στον Καιάδα και μερικά δικά της παιδιά, κι εμφανίζει την όλη κατάσταση σαν πρόβλημα που προκύπτει από την ατομική ευθύνη αυτού ή του άλλου λαμόγιου, είτε είναι έμπορας όπλων είτε κάποιος φτωχοδιάβολος.
Με ανακοίνωσή του το ΚΚΕ απαίτησε την άμεση και μέχρι τέλους διαλεύκανση όλων των υποθέσεων διαφθοράς και των σκανδάλων που ήρθαν στη δημοσιότητα. Την ίδια στιγμή, έκανε καθαρό ότι θα σταθεί απέναντι σε κάθε προσπάθεια αποπροσανατολισμού του λαού, αξιοποίησης των σκανδάλων για να συγκαλυφθεί το γεγονός ότι οι πραγματικές αιτίες των λαϊκών προβλημάτων βρίσκονται στην οικονομία και την πολιτική που υπηρετούν το καπιταλιστικό κέρδος. Το κυνήγι του κέρδους - τόνισε - στηρίζεται πάνω από όλα στους αντεργατικούς - αντιλαϊκούς νόμους, που κατοχυρώνουν την κλοπή του ιδρώτα των εργαζομένων και τη διαπλοκή του κράτους με τα μονοπώλια. Από εκεί απορρέουν και τα φαινόμενα διαφθοράς και εξαγοράς, το παράνομο χρήμα.

Ο αποπροσανατολισμός

Ο ένας μετά τον άλλον, διάφοροι αξιωματούχοι του αστικού πολιτικού συστήματος - με τον πρωθυπουργό στην πρώτη γραμμή - επιχειρούν να ενισχύσουν τη θέση ότι πράγματι υπάρχει φως στην άκρη του τούνελ κι ότι πιάνουν τόπο οι θυσίες του λαού. Αποκρύπτουν το γεγονός ότι το σύνολο της έως τώρα εφαρμοζόμενης πολιτικής είχε μόνο ένα στόχο, τη στήριξη του κεφαλαίου, και έτσι νομοτελειακά την επίθεση ενάντια στα εργατικά - λαϊκά δικαιώματα. Αυτό αναγγέλλουν και για τη συνέχεια καθώς έχει ήδη αποφασιστεί, και επικυρωθεί στην πρόσφατη Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ, ότι από το 2014 θα ισχύουν μνημόνια διαρκείας για όλους τους λαούς. Ταυτόχρονα σε εθνικό επίπεδο, είναι ανάγκη των καπιταλιστών η προώθηση μιας σειράς αναδιαρθρώσεων που θα δώσουν ώθηση στην καπιταλιστική ανάκαμψη. Σ' αυτήν την ανάγκη υποτάσσουν την πολιτική τους τόσο οι σημερινοί κυβερνώντες όσο και οι επίδοξοι συνεχιστές τους και με βάση αυτή την ανάγκη εκφράζουν και τις όποιες διαφωνίες τους σε σχέση με το μείγμα διαχείρισης.

Η ένταση της εκμετάλλευσης

Ανάμεσα στα στοιχεία που επέλεξε ο πρωθυπουργός να παρουσιάσει ως απόδειξη ότι έρχεται η ανάπτυξη ήταν και η υπογραφή της συλλογικής σύμβασης των ξενοδοχοϋπαλλήλων. Εντυπα και ηλεκτρονικά μέσα ενημέρωσης είχαν ήδη φροντίσει να περάσει πλατιά η θέση ότι πρόκειται για κοσμογονική σύμβαση. Τι συνέβη πράγματι και μόνο στο «Ριζοσπάστη» παρουσιάστηκε; Με κοινή τους ανακοίνωση, η Πανελλαδική Γραμματεία Επισιτισμού - Τουρισμού του ΠΑΜΕ και 31 επιχειρησιακά και κλαδικά σωματεία σε όλη την Ελλάδα, κατήγγειλαν τη Σύμβαση που υπέγραψε η πλειοψηφία της Ομοσπονδίας με τους ξενοδόχους και αποκάλυψαν ότι: Η νέα σύμβαση προβλέπει να διατηρηθεί και το 2014 η μείωση 15% στους μισθούς που συμφώνησε το καλοκαίρι του 2012 η Ομοσπονδία με τους ξενοδόχους, ενώ επεκτείνει και τον απλήρωτο χρόνο δουλειάς, καθώς δίνει τη δυνατότητα επέκτασης του ωραρίου εργασίας των ξενοδοχοϋπαλλήλων κατά 2 ώρες ημερησίως (στις 10), με διευθέτηση του χρόνου εργασίας. Τζίφος το πανηγύρι.

Τα άμεσα χτυπήματα

Οι αυταπάτες ότι η «ανάπτυξη που έρχεται» θα ωφελήσει τους εργαζομένους συντηρούνται από όλο το φάσμα των κομμάτων αστικής διαχείρισης. Ομως η πραγματικότητα επιβεβαιώνει τη συνέχιση της αντιλαϊκής πολιτικής: 25 ευρώ για την εισαγωγή των ασθενών στα κρατικά νοσοκομεία. Επιπλέον 1 ευρώ για κάθε συνταγή στην ήδη πανάκριβη φαρμακευτική περίθαλψη των ασθενών. Η κυβερνητική πολιτική ωμά διακηρύσσει ότι το δικαίωμα στην ιατροφαρμακευτική περίθαλψη δεν μπορεί να είναι τίποτα άλλο από ένα όλο και ακριβότερο εμπόρευμα. Η εξαίρεση ορισμένων κατηγοριών ασθενών από τα νέα χαράτσια, που επικαλείται η κυβέρνηση, όχι μόνο δεν αναιρεί την εμπορευματοποίηση της Υγείας, αλλά αντίθετα την επιβεβαιώνει. Ενας ακόμα λόγος που τονίζει ότι η ελπίδα για το λαό βρίσκεται στην ενίσχυση της Λαϊκής Συμμαχίας, ικανής να εμποδίσει και να ανατρέψει την εφαρμογή των αντιλαϊκών μέτρων με προοπτική της πάλης τη λαϊκή εξουσία, με ανάπτυξη που θα υπηρετεί τις λαϊκές ανάγκες, όπου η αποκλειστικά δημόσια και δωρεάν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη μπορεί να γίνει καθολικά κατοχυρωμένο λαϊκό δικαίωμα.
Στην ίδια ρότα οι νέες υπέρογκες αυξήσεις που έρχονται στα τιμολόγια της ΔΕΗ απ' το Μάρτη για λαϊκά νοικοκυριά, αυτοαπασχολούμενους ΕΒΕ και μικροεπιχειρηματίες, οι οποίοι θα κληθούν για δεύτερη φορά μέσα σε ένα χρόνο να καλύψουν το έλλειμμα του ειδικού λογαριασμού χρηματοδότησης των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας (ΑΠΕ). Οι αυξήσεις, που για την οικιακή χρήση φτάνουν το 86%, ανακοινώθηκαν ήδη από τη Ρυθμιστική Αρχή Ενέργειας (ΡΑΕ) την παραμονή της Πρωτοχρονιάς.
Ταυτόχρονα, εκεί που όλο και περισσότερα νοικοκυριά στηρίζονται πλέον στις συντάξεις των μεγαλύτερων ηλικιακά για να κρατήσουν όρθιο τον οικογενειακό προϋπολογισμό, η κυβέρνηση αποφάσισε ότι η κατώτερη σύνταξη πρέπει να μειωθεί ακόμα κι εκεί όπου οι άνθρωποι δεν έχουν στον ήλιο μοίρα: Οπως για όλους τους συνταξιούχους κάτω των 65 χρόνων, έτσι και για όσους έχουν ποσοστό αναπηρίας κάτω από 80%, το ΕΚΑΣ - ένα ελάχιστο βοήθημα που δινόταν σε μια πολύ μικρή κατηγορία εξαιρετικά χαμηλοσυνταξιούχων - κόπηκε από 1/1/2014.

Τι να κάνουμε

Απλή και καθαρή η κουβέντα του ΚΚΕ: Απέναντι στη σημερινή κατάσταση χρειάζεται να γιγαντωθεί μια δυναμική μαχητική εργατική - λαϊκή αντιπολίτευση, με ισχυρό το ΚΚΕ παντού, στη Βουλή, στην Ευρωβουλή, στην Τοπική και Περιφερειακή Διοίκηση, στο κίνημα, στους χώρους δουλειάς, στις λαϊκές γειτονιές και την ύπαιθρο. Για να ενισχυθεί η αντίσταση στα αντιλαϊκά μέτρα, να δυναμώσει η αλληλεγγύη, η διεκδίκηση μέτρων προστασίας και ανακούφισης των λαϊκών οικογενειών, των ανέργων, όλων των ανθρώπων που υποφέρουν. Να αντιμετωπιστεί η φασιστική δημαγωγία και εγκληματική δράση της ναζιστικής Χρυσής Αυγής. Για να ανοίξει ο δρόμος της ελπίδας και της προοπτικής, με το λαό στην εξουσία, προκειμένου να μπει οριστικό τέλος στα βάσανα που συσσωρεύουν στο λαό το καπιταλιστικό σύστημα, οι κρίσεις του, η ΕΕ και οι κυβερνήσεις που διαχειρίζονται αυτόν τον αντιλαϊκό δρόμο.
Καλά τα «φώτα και οι φωτισμοί» που τραγουδάνε τα παιδιά μέρες που 'ναι, αλλά ακόμα καλύτερο εκείνο το «συν Αθηνά και χείρα κίνει».

Προβληματίζει η Ελληνική Προεδρία στην ΕΕ

Προβληματίζει η Ελληνική Προεδρία στην ΕΕ

Οι εικόνες της φτώχειας και της εξαθλίωσης στην Αθήνα φιγουράρουν στις σελίδες του ξένου Τύπου

Icon

Η ανάληψη της Προεδρίας της ΕΕ από την ελληνική κυβέρνηση ΝΔ - ΠΑΣΟΚ είναι ένα θέμα που αναμενόμενα απασχολεί το διεθνή αστικό Τύπο με ποικίλα δημοσιεύματα που περιλαμβάνουν τα πάντα. Προσπάθεια τεχνητής αισιοδοξίας, ανησυχία για ...πιθανά ατυχήματα και πάνω απ' όλα έντονο προβληματισμό, καθώς οι αστοί αναλυτές γνωρίζουν πολύ καλά ότι η καπιταλιστική κρίση στην ΕΕ και γενικότερα στον καπιταλιστικό κόσμο όχι μόνο δεν έχει ξεπεραστεί, αλλά εκφράζεται η βεβαιότητα ότι η καπιταλιστική οικονομία θα πάει σε αναιμική ανάπτυξη που είναι μοιραίο, ακόμα και αν δεν θέλουν να το παραδεχτούν, πως θα προετοιμάσει το νέο κύκλο καπιταλιστικής κρίσης.

Ιδιαίτερα επικριτικός ο γερμανικός Τύπος

Το «Σπίγκελ» στην ηλεκτρονική του σελίδα σημειώνει χαρακτηριστικά: «Η χώρα της Ευρωζώνης που αντιμετωπίζει τα μεγαλύτερα προβλήματα την 1η Ιανουαρίου ανέλαβε την προεδρία της ΕΕ για το πρώτο εξάμηνο του 2014. Η χώρα της κρίσης στέκεται ενώπιον ενός δύσκολου έργου: Πρέπει να ηγηθεί της ΕΕ, ενώ αγωνίζεται να αντιμετωπίσει τη δύσκολη οικονομική κρίση της σύγχρονης ιστορίας της και με την ανεργία να αγγίζει το 27%».
Ταυτόχρονα προσπαθεί να ρίξει το βάρος σε δευτερεύοντα ζητήματα όπως ότι η Αθήνα «σκοπεύει να ξοδέψει μόνο 50 εκατ. ευρώ για την ελληνική προεδρία, κάτω από το μέσο όρο των 80 εκατ. ευρώ, ενώ το λογότυπο της προεδρίας στοίχισε μόνο 12.000 ευρώ, σε σύγκριση με τα 100.000 του λογοτύπου της τελευταίας γερμανικής προεδρίας». Επίσης κάνει σύγκριση με την προηγούμενη Προεδρία της Ελλάδας το 2003 και επισημαίνει: «Πριν από δέκα χρόνια, όταν η Ελλάδα κάθισε για τελευταία φορά σ' αυτήν την ένδοξη καρέκλα, το βλέμμα της Αθήνας ήταν αισιόδοξο. Η ατζέντα της προεδρίας περιστράφηκε γύρω από τη διεύρυνση της ΕΕ. Αφορούσε την ένταξη των βαλκανικών χωρών. Η Ελλάδα, το λίκνο της δημοκρατίας, ήθελε να βοηθήσει και φαινόταν αποφασισμένη για το ρόλο της. Η χώρα προετοίμαζε επίσης τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004. Αυτή τη φορά τίθεται το ερώτημα αν το προβληματικό παιδί της Ενωσης μπορεί να είναι ένας αξιόπιστος ευρωπαϊκός παράγοντας ή το χάος και η αστάθεια θα παραλύσουν τη χώρα και την Ευρώπη». Φυσικά, η δήθεν προηγούμενη θετική εμπειρία αφορούσε τα κέρδη των κεφαλαιοκρατών, που όντως είχαν θετικά πρόσημα, ωστόσο για το λαό η λιτότητα ήταν δεδομένη, αν και όχι στις σημερινές διαστάσεις, ενώ η φάση αυτής της ανάπτυξης ήταν που προετοίμασε την εκδήλωση της καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης. Πάντως, πίσω από τις επικρίσεις εκφράζεται η ανησυχία για τη διαχείριση της κρίσης συνολικά στην ΕΕ αφού είναι σίγουρο ότι η κρίση στην ελληνική οικονομία δεν ευθύνεται για την κρίση σε άλλα κράτη της Ευρωζώνης όπως η Ισπανία και η Ιταλία που έχουν ισχυρότερες οικονομίες, ούτε βεβαίως η ελληνική κρίση θα μεταφερθεί στην ΕΕ επειδή η Ελλάδα θα προεδρεύει!
Στο ίδιο μήκος κύματος και η «Frankfurter Allgemeine Zeitung», η οποία σε άρθρο της με τίτλο «Σπαρτιατικά» περιγράφει το στόχο της Ελλάδας για μία Προεδρία με χαμηλό κόστος, θυμίζοντας τα «μεγαλεία» του 2003 με τις συνόδους στα νησιά και την τελική Σύνοδο στο «Πόρτο Καρράς». Ενώ καυστικά ο αρθρογράφος Μίκαελ Μάρτενς επισημαίνει: «Τον Αντώνη Σαμαρά απασχολούν για το εξάμηνο της ελληνικής προεδρίας περισσότερα από μία λιτή προεδρία», σημειώνοντας ότι «διακυβεύεται η διατήρηση της κυβέρνησής του και η ισχνή πλειοψηφία των 153 βουλευτών».

Ανησυχία από τον γαλλικό τύπο

«Η Ελλάδα, πρόεδρος εν κρίση» είναι ο πρωτοσέλιδος τίτλος της «Λιμπερασιόν». «Υστερα από τέσσερα χρόνια ιδιαίτερα σκληρής λιτότητας, η χώρα καταγράφει τα πρώτα αποτελέσματα. Με την προεδρία της σκοπεύει να επωφεληθεί για να πείσει τους εταίρους της ότι έχει αλλάξει», υπογραμμίζει στον υπότιτλο. Η εφημερίδα επιλέγει να γράψει πως «το κοινωνικό και το ανθρώπινο κόστος των επιβεβλημένων μέτρων λιτότητας είναι εξωφρενικό για τον ελληνικό λαό». Η συμβουλή της «Λιμπερασιόν» - που παίζει στο παιχνίδι του ανταγωνισμού με τη Γερμανία - είναι: «Αντί να ζητηθούν νέες προσπάθειες από ένα λαό που δεν είναι πλέον σε θέση να τις καταβάλλει, αντί να συνεχίσουν την επιβολή της ίδιας πολιτικής λιτότητας αδιακρίτως, θα πρέπει να ενδιαφερθούν για τη διαφθορά και για το περίπλοκο, "μυρίων επιπέδων", σύστημα Διοίκησης, που είναι τα βαθιά δεινά που μαστίζουν την κοινωνία και απειλούν τη δημοκρατία». Στο τετρασέλιδο αφιέρωμα της εφημερίδας, ο ειδικός απεσταλμένος της στην Αθήνα αφήνει ανοιχτό το ερώτημα εάν, παρά τα ενθαρρυντικά αποτελέσματα που παρουσιάζει η χώρα, η οποία βρίσκεται μάλλον σε «ανάρρωση», θα κατορθώσει τελικά «να ξεπεράσει την κοινωνική κρίση».
«Ο Ελληνας κακός μαθητής, επικεφαλής στην Ευρώπη» τιτλοφορεί το ολοσέλιδο αφιέρωμά της η συντηρητική «Φιγκαρό». Στον υπότιτλό της χαρακτηρίζει την κατάσταση «κωμικοτραγική» και εξηγεί: «Στην Αθήνα, όπου το αντιευρωπαϊκό συναίσθημα είναι ισχυρότερο όσο ποτέ άλλοτε, ο λαός ζει συχνά με τεχνάσματα, παραδέρνοντας μεταξύ βοήθειας και μέτρων λιτότητας που αποφασίζουν οι Βρυξέλλες».
Η «Les Echos» παρουσιάζει την Ελληνική Προεδρία ως βασικό «χαρτί» της σημερινής κυβερνητικής συνεργασίας έναντι των άλλων αστικών κομμάτων: «Για τον πρωθυπουργό Αντώνη Σαμαρά που ηγείται μιας εξαιρετικά εύθραυστης συμμαχίας, με 153 στους 300 βουλευτές, η προεδρία αποτελεί καταρχήν μια ευκαιρία να επανατοποθετήσει την Ελλάδα σε ένα επίπεδο ισότητας με τις άλλες χώρες-μέλη». Η εφημερίδα σημειώνει πως αυτό που «φημολογείται» είναι στο πλαίσιο της πίεσης που η κυβέρνηση Σαμαρά δέχεται από την άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ και την ενίσχυση της ακροδεξιάς «οι Ευρωπαίοι αξιωματούχοι θα κάνουν ό,τι καλύτερο μπορούν για να στηρίξουν τον Αντώνη Σαμαρά στην αποστολή του». Προσθέτει ότι η Ελλάδα υπόσχεται μια πολύ «οικονομική προεδρία, με κάποιες 120 συναντήσεις που θα γίνουν μόνο στην Αθήνα, όχι στα νησιά» και ως βασικές της προτεραιότητες καταγράφει την τραπεζική ενοποίηση, τη «στήριξη» των νέων για πρόσβαση στην απασχόληση και την κατάρτιση, τη μεταναστευτική και τη θαλάσσια πολιτική.

Δύσπιστοι οι Αγγλοσάξονες

«Η Ελλάδα αναλαμβάνει την ελληνική προεδρία ενώ η οργή για τις Βρυξέλλες μεγαλώνει» είναι ο τίτλος άρθρου της βρετανικής «Γκάρντιαν», στις 31/12/13, με κεντρική φωτογραφία διαδηλώτριας στο Σύνταγμα κατά του επικείμενου μπαράζ κατασχέσεων πρώτης κατοικίας στην Ελλάδα, σημειώνοντας παράλληλα και τις αποκλειστικές δηλώσεις του Ελληνα υπουργού Εξωτερικών Ευ. Βενιζέλου πως τάχα η Ελληνική Προεδρία της ΕΕ θα είναι «μία ευκαιρία για την Ευρώπη να δείξει πως μία χώρα σε πρόγραμμα στήριξης είναι μία κανονική χώρα». Ο ίδιος βέβαια σε άλλο σημείο φαίνεται να διαπιστώνει «ειρωνεία στο γεγονός πως καταρρέει η αρχή της θεσμικής ισότητας» καθώς κάποιοι αντιμετωπίζουν καυστικά πως η Ελληνική Προεδρία στην ΕΕ μοιάζει σαν η Αθήνα να προεδρεύει επί του Βερολίνου...
Η αγγλόφωνη διαδικτυακή εφημερίδα «Εuropean Voice», που τυπώνεται στις Βρυξέλλες, σε άρθρο με τίτλο «Η Ελλάδα ετοιμάζεται να αναλάβει την προεδρία της ΕΕ» (31/12/13) εκφράζει φόβους πως η Προεδρία θα επισκιαστεί από τις προσπάθειες της Αθήνας να βγει από την εξαετή ύφεση, ενώ θα προσπαθεί να συμμορφωθεί με τους όρους των δανειστών. Δεν παραλείπει παράλληλα να επισημάνει τα προβλήματα που ορθώνονται το τρέχον εξάμηνο για την κυβέρνηση του Ελληνα πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά, που σημειώνει πως απολαμβάνει την υποστήριξη «μόνο δύο κοινοβουλευτικών κομμάτων», ενώ «εντείνονται οι κοινωνικές ταραχές εξαιτίας της οικονομικής κρίσης» και των μέτρων λιτότητας...
Η «Ουάσιγκτον Ποστ», αφού αναφέρεται στην αισιοδοξία που εξέφρασε ο πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς στο μήνυμά του, διερωτάται αν έχουν αποφευχθεί τα χειρότερα και σημειώνει ότι «η Ελλάδα εξακολουθεί να έχει ένα μη βιώσιμο υψηλό δημόσιο χρέος, αντιμετωπίζει την απειλή μίας εκ νέου πολιτικής αποσταθεροποίησης, έχει περισσότερους από 1 στους 4 ανέργους και σταθερά διολισθαίνει σε συνθήκες φτώχειας». Στη συνέχεια αναφέρεται στην ανεργία, την ανασφάλιστη εργασία, τη γραφειοκρατία, την πολιτική αστάθεια ως τα πιο βασικά προβλήματα, ωστόσο τουλάχιστον τα δύο πρώτα είναι ζητήματα που αντιμετωπίζουν όλες οι καπιταλιστικές χώρες και οι ίδιες οι ΗΠΑ.