Οι Τσιμισκάνθρωποι

 Οι Τσιμισκάνθρωποι

Η φυλή των τσιμισκανθρώπων αποτελείται κατά βάση από χαρούμενους καταναλωτές, που κυκλοφορούν στους κεντρικούς δρόμους της πόλης με σακούλες στα χέρια· ψώνια που κουβαλούν ψώνια και νιώθουν χαρά μόνο όταν αγοράζουν κι όχι όταν έχουν πραγματικά κάτι ή με το να έχουν αλλά όχι με το να είναι κάτι. Και δεν έχει γεννηθεί ακόμα ο άνθρωπος που θα τους στερήσει αυτήν την εφήμερη χαρά και θα μπει εμπόδιο στην ευτυχία τους, ανάμεσα στο βλέμμα τους και τη βιτρίνα του καταστήματος. Δεν έχει γίνει ακόμα ο πολιτικός σεισμός που θα τους ταρακουνήσει από την καταναλωτική τους νιρβάνα, για να κάνουν αφαίρεση (από το τελικό ποσό) και να σκεφτούν τι γίνεται γύρω τους ή κι ακριβώς μπροστά στα μάτια τους, πολλές φορές.

Οι τσιμισκάνθρωποι είναι οι μαντάμ σουσούδες που φαντασιώνονται πως ζουν στον κόσμο του sex & the city, ενσαρκώνοντας κάποια από τις πρωταγωνίστριες, σε ένα παραμύθι γεμάτο φινέτσα, στιλ και μοιραία παπούτσια. Και δε θα ‘ρθεις εσύ τώρα άθλιε, λαϊκέ, ξενέρωτε παμίτη, να της γειώσεις το όνειρο. Είναι οι κυράτσες παντός φύλου, που προχωρούν με τις σακούλες σα δρεπανηφόρα άρματα, χωρίς να κοιτάζουν απέναντι, παρά μόνο πλαγίως, δεξιά κι αριστερά τις βιτρίνες –κι αλίμονό σου, αν βρεθείς στο δρόμο τους και δε στρίψεις τελευταία στιγμή για να τις αποφύγεις. Είναι αυτοί που, όταν στεκόμαστε περιφρούρηση στην είσοδο ενός εμπορικού, σε διαπερνούν με λέιζερ ακτίνες στο βλέμμα τους, λες κι είσαι αόρατος, για να χαζέψουν τη βιτρίνα –και γενικώς. Και αν είχαν το ένα δέκατο της φαιάς ουσία που σπαταλάν για τα ψώνια τους, σε πολιτικό κριτήριο, θα ήμασταν τώρα σε προεπαναστατική κατάσταση –αν και συνήθως οι πολιτικές τους επιλογές είναι ασορτί με το γούστο τους και τις επιταγές της (πολιτικής) μόδας.

Καταλαβαίνεις λοιπόν σφε αναγνώστη πόσο συγκινητικό είναι να σκοντάφτεις σε γνωστές φυσιογνωμίες –κι ας μην τις ξέρεις προσωπικά- και τον ίδιο ιδεότυπο, να βλέπεις πως το είδος των τσιμισκανθρώπων δεν παράγεται αποκλειστικά στη λδ γτου βορρά και τους δρόμους πέριξ της τσιμισκή και να βλέπεις τα ήθη κι έθιμα του τόπου σου στο «εξωτερικό». Όπου μπορεί να έχουν δικό τους ιδιόλεκτο και λογοπαίγνια πχ για τα ερμητικά κλειστά μαγαζιά της ερμού που βάζουν λουκέτο και τους εργάτες που δουλεύουν ήλιο με ήλιο για την κερδοφορία των αφεντικών τους. Με τον ήλιο τα ανοίγουν, με τον ήλιο τα κλείνουν, μα τι έχουν τα έρμα και ψοφάνε; Μα είναι φανερό ότι φταίνε οι παμίτες που δεν αφήνουν τα πολυκαταστήματα και τα μεγάλα μονοπώλια να δουλέψουν τις κυριακές, για να γιγαντωθούν, τώρα που είμαστε πάνω στην ανάπτυξη –τρία τα εκατό λέει η κυβέρνηση πως θα φτάσει τον επόμενο χρόνο. Και το χειρότερο είναι πως υπάρχει κόσμος που την πιστεύει, όσο δεν αναπτύσσει ταξικό κριτήριο (αντί για την καπιταλιστική κερδοφορία) και μένει έρμαιο της αστικής προπαγάνδας.

Χτες λοιπόν, στον απόηχο της μεγάλης συγκέντρωσης του σαββάτου, καμιά εκατοστή συλ-αλητήριοι παμίτες ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα της πασεβε και του σωματείου εμποροϋπαλλήλων για την υπεράσπιση της κυριακάτικης αργίας και μαζεύτηκαν στην καπνικαρέα, προκαλώντας δικαιολογημένα την αγανάκτηση μιας φιλήσυχης νοικοκυραίας που ρέμβαζε αμέριμνη από το μπαλκόνι της τη γαλήνη της κυριακάτικης ανάπτυξης κι ενοχλημένη πήρε έναν κουβά νερό και μπουγέλωσε τους συγκεντρωμένους. Οι δικοί μας προφανώς αντέδρασαν, πήγαν να παρβιάσουν την εξώπορτά της, για να της ζητήσουν το λόγο, κι όταν πλάκωσε η αστυνομία, για να ηρεμήσει τα πνεύματα, της εξήγησαν τους δύο δρόμους (ανάπτυξης) που υπήρχαν μπροστά τους: ή τη συλλαμβάνετε εσείς, ή την αναλαμβάνουμε εμείς.

Τελικά  δεν πρέπει να έγινε τίποτα από τα δύο, αλλά αξίζει να σταθεί κανείς κοινωνιολογικά στην περίπτωση της φιλήσυχης κυράτσας με το φτωχικό στην καπνικαρέα, που θα θύμιζε στο ζαραλίκο τον άνεργο σκηνοθέτη με το διόροφο στην πλάκα, βγαλμένη κατευθείαν από ταινία του παπακαλιάτη. Και μπορεί να δρόσισε τους φλογερούς συντρόφους, γιατί νόμιζε πως της έκαναν καντάδα κι αν μπορούσε θα τους αφιέρωνε κι αυτή μια καντάτα, πχ για τη μακρόνησο, όπυο θα ήθελε να μας στείλει όλους μια μέρα, όταν ανοίξει ξανά με το καλό ο σύγχρονος παρθενώνας.

Στη συνέχεια οι συγκεντρωμένοι παμίτες κατευθύνθηκαν με πορεία από την αιόλου (όπου τους πρόλαβα κι εγώ) στο «νότος», όπου παραμείναμε έξω από την είσοδο, χωρίς να την αποκλείσουμε, ενώ ένα μικρό κλιμάκιο σφων του σωματείου μπήκε στο κατάστημα και μοίρασε προκηρύξεις στους εργαζόμενους. Κι ύστερα από τη σταδίου πορευτήκαμε προς το «άττικα» (άλλο ξακουστό κάτεργο) όπου όμως τους είχαν ειδοποιήσει και μας ετοίμασαν ειδική υποδοχή με ματάδες (ή μήπως άνδρες των υμετ) που απέκλεισαν αυτοί την είσοδο κι από μια άποψη μας ξεκούραζαν κάνοντας τη δουλειά μας, και με υπερβάλλοντα ζήλο μάλιστα, γιατί εμείς δεν είχαμε σκοπό να αποκλείσουμε το μαγαζί.

Κι ήταν τόσο σουρεάλ το σκηνικό, που θμήθηκα τους στίχους που τραγουδούσε η δημητριάδη, «ούτε ένας χαφιές δουλειά να μη βρίσκει» και τους συμπλήρωσα νοερά «και οι μπάτσοι να φυλάνε τα μαγαζιά, για να μη γίνει απεργοσπασία», όμορφη που είναι η προφητεία αυτή. Ενώ κάνα δυο σφοι τους τρόλαραν και φώναζαν «αγανακτισμένοι»: μα γιατί δεν αφήνετε τον κόσμο να ψωνίσει; Εμποδίζετε την ανάπτυξη..!

Τεκλικά απέκλεισαν τις δύο εισόδους από την πλευρά που ήμασταν εμείς κι έστελναν τους πελάτες να μπουν από μια τρίτη, καθώς στέκονταν σαν περιφρούρηση –κι αν τους δίναμε να κρατάνε και ένα πανό αντί για ασπίδες; Κι η πλάκα είναι πως σε αντίθεση με τα ακούνητα μολυβένια στρατιωτάκια που απλώς εκτελούσαν εντολές και ούτε καν στην κατηγορία των «ομιλούντων εργαλείων» -όπως χαρακτήριζε τους δούλους της εποχής του ο αριστοτέλης- δε θα μπορούσαν να μπουν, οι αξιωματικοί τουης ήταν σχετικά πιο συνεννοήσιμοι και τελικά πείστηκαν να αφήσουν μια ομάδα συντρόφων να περάσει για να μοιράσει προκηρύξεις, όπως στο «νότος», γιατί αλλιώς ακόμα εκεί θα ήμασταν.

Θα μου πεις όμως πως αυτό δεν έχει πολλή σημασία και δε λέει τίποτα, γιατί δεν έκλεισε ούτε ένας σταθμός του μετρό κατά μήκος της πορείας ή κοντά στα μαγαζιά που πηγαίναμε, οπότε δεν ήμασταν πραγματικά επικίνδυνοι για την αστική τάξη και την εξουσία της –σύμφωνα με το αγωνιστικό μέτρο που εφευρέθηκε για να μειώσει το συλλαλητήριο του σαββάτου. Δεν πειράζει όμως, γιατί θα έρθει οσονούπω η αριστερή κυβέρνηση και θα γίνουν πιο φιλικά τα σώματα ασφαλείας, ουδέτερο το κράτος και θα δούμε επιτέλους άσπρη μέρα και λευκές νύχτες, σαν αυτές που διοργανώνει η συριζαία δήμαρχος της λιβαδειάς.

Στη θεσσαλονίκη βέβαια τα αμίλητα εργαλεία ήταν πιο δραστήρια και τραυμάτισαν μια διαδηλώτρια, καθώς απωθούσαν την περιφρούρηση, για να ανοίξουν την είσοδο και να απελευθερώσουν την αγορά από τις αγκυλώσεις της. Γιατί τι είναι εξάλλου η κυριακάτικη αργία, αν το καλοσκεφτούμε; Μια μεγάλη και αχρείαστη αγκύλωση από το πολύ καθισιό, όταν δε δουλεύουμε, που πρέπει να καταργηθεί πάραυτα, γιατί νους υγιής εν σώματι υγιεί. Ενώ όταν τσακίζεσαι στην κούραση, επτά μέρες την εβδομάδα, τσακίζεται τότε κι ο νους μες στα σκυμμένα κεφάλια, που δεν τολμάν να σηκώσουν ανάστημα και να αναπτύξουν συνείδηση.

Αυτοί όμως τη δουλειά τους κάνουν. Το θέμα είναι τι κάνουν οι υπόλοιποι, η πολυάριθμη φυλή των τσιμισκανθρώπων, που μπροστά τους ακόμα κι οι λιλιπούα του χατζιδάκη έχουν περισσότερη ταξική συνείδηση. Και περνάνε με άδειο –σαν τις τσέπες τους- βλέμμα, χωρίς να ιδρώνει το αυτί τουης για τη διαδήλωση και την κυριακή, γιατί είναι σε αργία διαρκείας η σκέψη τους. Κι ανάθεμα αν έχουν λεφτά να ψωνίσουν τίποτα στην τελική, απλά μπαίνουν στα μαγαζιά να χαρούν και να πάρουν μια τζούρα από τις βιτρίνες, σαν το κοριτσάκι με τα σπίρτα έξω από το ζαχαροπλαστείο. Κι αν καταργηθεί εντελώς η αργία της κυριακής και δουλεύουν όλοι, πότε θα προλαβαίνουν να πεταχτούν στην αγορά, για το αναφαίρετο, δημοκρατικό δικαίωμά τουης να (την) ψωνίσουν; Θα πρέπει συνεπώς να λειτουργούν σε 24ωρη βάση και να μην κλείνουν ποτέ τα μαγαζιά για να ‘ρθει ακόμα περισσότερη ανάπτυξη και να δείξουμε στους ξένους πως σε εμάς «η πόλη ποτέ δεν κοιμάται» -μόνο η ταξική μας συνείδηση παίρνει τον ύπνο του δικαίου. Κι έχουμε κάτι γραφικούς παμίτες, που στριγγλίζουν σαν ξυπνητήρια ενοχλητικά, προσπαθώντας να μας αφυπνίσουν, αλλά έχουμε μπόλικο όπιο κι έχουμε αναπτύξει αρκετούς μηχανισμούς, για να τους παρακάμπτουμε και να τους αγνοούμε.

Και πρόλαβες να χαρείς εσύ σφε αναγνώστη με τη λαοθάλασσα του σαββάτου. Είτε είμαστε όμως εκατό (όπως χτες) είτε εκατό χιλιάδες, πάλι μειοψηφία είμαστε κι ο δρόμος μπροστά μας ανηφορικός. Εξάλλου πόσοι νομίζεις πως είναι οι εκατό χιλιάδες; Κάπου κοντά στο 1% -λιγότερο κι από το 3% που υπόσχεται η κυβέρνηση για ανάπτυξη κι από το 4% που λέει ο πανούσης πως φτάσαμε το κίνημα. Μα δηλ, τι ζητάς τώρα, να ασχοληθούν τα κανάλια και να προβάλλουν αυτό το 1%, που άντε το πολύ να γίνει ένα 5% στις εκλογές; Σε παρακαλώ τώρα...

Πεντάλεπτη τοποθέτηση από Μπρεζνιεφικό απολίθωμα

Μια πολύ σύντομη απάντηση σε όσους σπέρνουν φήμες για "στήριξη της συγκυβέρνησης" στο Πανελλαδικό Συλλαλητήριο του ΠΑΜΕ

 Μια πολύ σύντομη απάντηση σε όσους σπέρνουν φήμες για "στήριξη της συγκυβέρνησης" στο Πανελλαδικό Συλλαλητήριο του ΠΑΜΕ

Καταδίκες σε φυλάκιση στελεχών του ΠΑΜΕ και του ΚΚΕ, καθώς και όσων ακολούθησαν το ΠΑΜΕ σε απεργιακές κινητοποιήσεις, 2013-2014:

1. Πέτρος Πουντίδης, 5 μήνες φυλακή με αναστολή

2. Παύλος Πουντίδης, 5 μήνες φυλακή με αναστολή

3. Σωτήρης Ζαριανόπουλος, 6 μήνες φυλακή με αναστολή

4. Άννα Ανανιάδου, 6 μήνες φυλακή με αναστολή

5. Γιώργος Σιφωνιός, 23 μήνες φυλακή με αναστολή

6. Νάσος Παυλάκης, 23 μήνες φυλακή με αναστολή

7. Νίκος Χαροκόπος, 23 μήνες φυλακή με αναστολή

8. 22 ακόμα χαλυβουργοί, 21 μήνες φυλακή με αναστολή

9. Άκης Αντωνίου, 12 μήνες φυλακή με αναστολή

10. Πέτρος Πουντίδης, 12 μήνες φυλακή με αναστολή (δεύτερη ποινή φυλάκισης)

11. Σοφία Καλαντίδου, 5 μήνες φυλακή με αναστολή
12. Βαγγέλης Δεληολάνης, 5 μήνες φυλακή με αναστολή

Σύνολο: 10 + χρόνια (125 μήνες) φυλακή για τα στελέχη του ΚΚΕ και του ΠΑΜΕ, καθώς και τους ηγέτες  προσκείμενων συνδικάτων, και 38.5 χρόνια για τους 22 Χαλυβουργούς.

Μπάμπης Αγγουράκης, 1951-2014. Χτυπημένος από τα ΜΑΤ σε πορεία του ΠΑΜΕ, 5 Μάη 2014 

ΕΣΕΙΣ (οι επαναστάτες, ντε!); Πόση φυλακή έχετε φάει από πέρυσι για απεργία, παρακώλυση και αντίσταση κατά της αρχής;

Δε σου ειναι αρκετο που δουλευεις,θελεις και λεφτα;

ΨΗΦΙΣΜΑ

Μεγάλη έκταση έχει πάρει το φαινόμενο της απλήρωτης εργασίας στην

Κέρκυρα όπως και στην υπόλοιπη Ελλάδα. Αφορά ένα μεγάλο κομμάτι

εργαζομένων σε πολλούς κλάδους κατά πλειοψηφία γυναίκες που μένουν

απλήρωτοι για πολλούς μήνες και που σε συνδυασμό με την ανεργία ,

τις μειώσεις των μισθών, τις ελαστικές μορφές απασχόλησης και την

κατεδάφιση της κοινωνικής ασφάλισης, έχουν οδηγήσει σε δραματική

κατάσταση πολλές οικογένειες.

Πρωταγωνιστές στην απλήρωτοι εργασία είναι οι μεγάλες επιχειρήσεις

όπως τουριστικοί όμιλοι, μεγάλες αλυσίδες τροφίμων κ.α. που ενώ

αύξησαν τα κέρδη τους ζητάνε απ’ τους εργαζόμενους να ζήσουν με

λιγότερα ή και με καθόλου, αξιοποιώντας το αντεργατικό θεσμικό πλαίσιο

που έχουν διαμορφώσει οι εκάστοτε κυβερνήσεις και η Ε.Ε.

Επιπλέον οι εργαζόμενες γυναίκες λόγω των πολλαπλών ρόλων

τους στην κοινωνία και στην οικογένεια έχουν άμεση ανάγκη από μέτρα

προστασίας και στήριξης . Ιδιαίτερα σήμερα που οι νέες τεχνολογίες και η

επιστήμη έχουν απογειώσει την παραγωγικότητα της εργασίας και υπάρχει

η δυνατότητα για κάλυψη όλων των λαϊκών αναγκών.

Απαιτούμε:

Άμεση καταβολή των δεδουλευμένων.

Να καταργηθούν οι αντεργατικοί νόμοι.

Κατάργηση όλων των αντιασφαλιστικών νόμων που επηρεάζουν την

κοινωνική ασφάλιση και τις συντάξεις.

Πλήρη δωρεάν υγειονομική περίθαλψη για ανέργους και ανασφάλιστους.

Κέρκυρα, 30-10-2014

Ομάδα της ΟΓΕ Κέρκυρας 

Επικίνδυνη για το λαό εμπλοκή σε όφελος των μονοπωλίων

Επικίνδυνη για το λαό εμπλοκή σε όφελος των μονοπωλίων

Από τη διακλαδική άσκηση «Πυρπολητής» που πραγματοποιήθηκε υπό το βλέμμα του γγ του ΝΑΤΟ

Eurokinissi

Την αποφασιστικότητά της να εμπλέξει το λαό ακόμα βαθύτερα στους επικίνδυνους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς στην ευρύτερη περιοχή, αξιοποιώντας την περιβόητη «ενεργειακή» και «στρατιωτική» διπλωματία, επιδεικνύει περίτρανα η συγκυβέρνηση το τελευταίο διάστημα.

Στόχος της να εξυπηρετήσει τα σχέδια των ντόπιων επιχειρηματικών ομίλων, της ελληνικής αστικής τάξης συνολικά, για γεωστρατηγική της αναβάθμιση στην ευρύτερη περιοχή, προκειμένου να διεκδικήσει μεγαλύτερο μερίδιο από την καπιταλιστική λεία.

Ποντάρουν στον άξονα Ελλάδας - Κύπρου - Αιγύπτου

Ενόσω κλιμακώνονται οι προκλήσεις της Αγκυρας στην κυπριακή ΑΟΖ, ο υπουργός Εξωτερικών και αντιπρόεδρος της ελληνικής κυβέρνησης Ευ. Βενιζέλος μετέβη στη Λευκωσία, όπου συναντήθηκε με τους υπουργούς Εξωτερικών Κύπρου και Αιγύπτου. Οι τρεις τους εξέδωσαν «Κοινό Ανακοινωθέν», σύμφωνα με το οποίο συζήτησαν «ζητήματα αμοιβαίου ενδιαφέροντος, συμπεριλαμβανομένων των τελευταίων εξελίξεων στο κυπριακό ζήτημα, της πολιτικής μετάβασης στην Αίγυπτο και του περιφερειακού αντίκτυπου των εξελίξεων στη Μέση Ανατολή (Συρία, Ιράκ, ISIL/εξτρεμιστική απειλή, Λιβύη, Γάζα, Ειρηνευτική Διαδικασία στη Μέση Ανατολή)». Ειδικά για τους τζιχαντιστές, «επαναδιατύπωσαν τη δέσμευσή τους να συνεργαστούν στο πλαίσιο των προσπαθειών που καταβάλλονται από τη διεθνή κοινότητα, προκειμένου να εμποδιστεί η ροή ξένων μαχητών, να τεθεί υπό έλεγχο η χρηματοδότηση του ISIL». Ζητήματα όλα που ιεραρχούν ψηλά στις προτεραιότητές τους σημαντικά ιμπεριαλιστικά κέντρα.
Σε ό,τι αφορά το... ψητό της εκμετάλλευσης των υδρογονανθράκων της Ανατολικής Μεσογείου, «οι τρεις υπουργοί επαναδιατύπωσαν την κοινή τους πεποίθηση ότι η ανακάλυψη σημαντικών αποθεμάτων υδρογονανθράκων στην Ανατολική Μεσόγειο θα μπορούσε και πρέπει να διαδραματίσει καταλυτικό ρόλο για την ευρύτερη συνεργασία σε περιφερειακό επίπεδο, συμβάλλοντας έτσι στην ειρήνη και τη σταθερότητα στην περιοχή». Παρακάτω στο Κοινό Ανακοινωθέν υπάρχει αναφορά στη «συνεργασία στον τομέα της Ενέργειας» και την «εντατικοποίηση των ερευνητικών δραστηριοτήτων στην Ανατολική Μεσόγειο».
Δεν περνά, εξάλλου, απαρατήρητο το μήνυμα που έστειλε ο Βενιζέλος στην αστική τάξη της Τουρκίας για «συνεργασία» πάνω σε αυτό το χρυσοφόρο για τα μονοπώλια πεδίο. Αναφερόμενος στην «τριμερή συνεργασία» Ελλάδας, Κύπρου, Αιγύπτου, τόνισε: «Δεν είναι μια εχθρική συνεργασία απέναντι στην Τουρκία, είναι μια συνεργασία που έχει ως στόχο τη σταθεροποίηση και την ευημερία στην περιοχή. Αλλά, όπως μπορούμε να συνεργαζόμαστε, εμείς, με την Αίγυπτο και φυσικά η Ελλάδα με την Κύπρο, έτσι πρέπει και η Τουρκία να μάθει ότι υπάρχει η οδός της συναίνεσης, της συνεργασίας, του σεβασμού της διεθνούς νομιμότητας».
Παραπέρα, οι τρεις ΥΠΕΞ προετοίμασαν την τριμερή Συνόδο Κορυφής, μεταξύ των προέδρων Κύπρου και Αιγύπτου και του Ελληνα πρωθυπουργού, το επόμενο Σάββατο, 8/11, στο Κάιρο.
Σε μια παράλληλη κίνηση, ο Βενιζέλος συναντάται αύριο με τη νέα πρέσβη του Ισραήλ στην Ελλάδα, Irit Ben-Abba.

Κινήσεις και σε στρατιωτικό επίπεδο

Σημειωτέον, ταυτόχρονη με τις συνεννοήσεις σε πολιτικό - διπλωματικό επίπεδο είναι η αναβάθμιση της παρουσίας των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων στις αποστολές του ΝΑΤΟ και του ΟΗΕ στην Ανατολική Μεσόγειο. Ηδη βρίσκεται εκεί ελληνική πυραυλάκατος στο πλαίσιο της επιχείρησης «UNIFIL» (για την τήρηση της συμφωνίας ειρήνευσης στο Λίβανο), η ελληνική συμμετοχή στην επιχείρηση μπορεί να αναβαθμιστεί με φρεγάτα, ενώ προγραμματίζεται αποστολή και ελληνικού υποβρυχίου στο πλαίσιο συμμετοχής στη ΝΑΤΟική δύναμη «Αctive Endeavour» που περιπολεί μόνιμα στα νερά της Μεσογείου.
Περιττό να πούμε ότι στο φόντο των ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών για τον ενεργειακό πλούτο της περιοχής και τους δρόμους μεταφοράς του, ο αυξανόμενος συνωστισμός πολεμικών πλοίων και αεροσκαφών από ΝΑΤΟ, Ελλάδα, Τουρκία, Ισραήλ και Ρωσία (στο πλαίσιο στρατιωτικών τους «ασκήσεων») στα ίδια νερά δεν προμηνύει τίποτα θετικό για τους λαούς της περιοχής.

Διαβεβαιώσεις για ενεργό ρόλο στη ΝΑΤΟική λυκοσυμμαχία

Επιπρόσθετα, η κυβέρνηση εκμεταλλεύτηκε την επίσκεψη στην Ελλάδα, την Πέμπτη, του νέου γγ του ΝΑΤΟ, Νορβηγού Σοσιαλδημοκράτη, Γενς Στόλτενμπεργκ, ώστε να ξαναδώσει διαβεβαιώσεις ότι οι επιδιώξεις της ελληνικής αστικής τάξης στοιχίζονται απόλυτα με τα προτάγματα της λυκοσυμμαχίας.
Ο Γ. Στόλτενμπεργκ παρακολούθησε από κοντά τη μεγάλη διακλαδική άσκηση των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων «Πυρπολητής». Η άσκηση διεξήχθη ενώ κλιμακώνεται η προκλητικότητα της τουρκικής αστικής τάξης, και το σενάριό της αφορούσε αντιμετώπιση «εχθρικής απειλής», καθώς αερομεταφερόμενες δυνάμεις κλήθηκαν να ανακαταλάβουν «εθνικό έδαφος» με ταυτόχρονη υποστήριξη από αέρα και θάλασσα.
Το γεγονός ότι για πρώτη φορά γγ του ΝΑΤΟ επιβιβάστηκε σε πλοίο του Πολεμικού Ναυτικού για να παρακολουθήσει «εθνική» άσκηση των ελληνικών ΕΔ (είχε συμβεί, αλλά για ΝΑΤΟική άσκηση), ερμηνεύεται από την κυβέρνηση ως επιβεβαίωση της ενίσχυσης της γεωστρατηγικής θέσης της χώρας το τελευταίο διάστημα. Οι ίδιοι κύκλοι υποστηρίζουν πως η γενικευμένη κρίση στην ευρύτερη περιοχή ευνοεί την Ελλάδα (βλ. την ελληνική αστική τάξη) εφόσον δεν είναι μέρος του προβλήματος, και ταυτόχρονα μπορεί να αναλάβει πρωτοβουλίες για «εκτόνωση εντάσεων» και «επίλυση κρίσεων», δηλαδή να εμπλακεί βαθύτερα στις ενδοϊμπεριαλιστικές αντιπαραθέσεις με χίλιους κινδύνους για το λαό μας.
Με ένα τέτοιο υπόβαθρο προσανατολισμών, ο Ελληνας πρωθυπουργός Αντ. Σαμαράς έσπευσε στη συνάντησή του με τον Στόλτενμπεργκ να τον διαβεβαιώσει ότι η ελληνική αστική τάξη ταυτίζεται απόλυτα με τα προτάγματα του ευρωατλαντικού άξονα σε ό,τι αφορά τις κρίσεις στη Μέση Ανατολή, στη Βόρεια Αφρική, στο ουκρανικό, στην αντιπαράθεση με τη Ρωσία, τους τζιχαντιστές, που σε προηγούμενη φάση στηρίχτηκαν ποικιλότροπα από τις ΗΠΑ και άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα. Παραπέρα υπερθεμάτισε για «μέτρα διασφάλισης της αμυντικής ικανότητας των μελών της» λυκοσυμμαχίας.
Θύμισε δε, με νόημα ότι ακόμα και την εποχή που γενικεύεται η αντιλαϊκή επίθεση ενάντια στους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα της χώρας, δαπανώνται τεράστια ποσά για την εξυπηρέτηση των ιμπεριαλιστικών σχεδιασμών: «Παρά τη δεδομένη δημοσιονομική μας στενότητα, η Ελλάδα αποτελεί ένα από τα τέσσερα μόνο μέλη της Συμμαχίας που διαθέτουν άνω του 2% του ΑΕΠ τους για αμυντικές δαπάνες».
Στο ίδιο φόντο, κινήθηκαν και οι δηλώσεις του υπουργού Εξωτερικών, Ευ. Βενιζέλου, που φρόντισε να θυμίσει στον Στόλτενμπεργκ ότι «η Ελλάδα είναι ένα παλιό αξιόπιστο μέλος της συμμαχίας, τα τελευταία 62 χρόνια, και συνεχίζουμε να είμαστε αξιόπιστο και ενεργό μέλος της συμμαχίας γιατί η ευρωατλαντική πολιτική είναι ένα σταθερό πλαίσιο αναφοράς που διασφαλίζει τα εθνικά μας συμφέροντα (...) Η Ελλάδα μετέχει στις αποστολές του ΝΑΤΟ. Θα εξακολουθήσουμε να μετέχουμε στις αποστολές αυτές».
Ενώ και ο απερχόμενος υπουργός Αμυνας Δ. Αβραμόπουλος φρόντισε να διαφημίσει τις υπηρεσίες της ντόπιας αστικής τάξης στη λυκοσυμμαχία: «Η Ελλάδα, σε όλη την πορεία της εντός του ΝΑΤΟ, έχει συνεισφέρει και έχει τιμήσει στο ακέραιο τις συμμαχικές της υποχρεώσεις, αγωνιζόμενη πάντοτε μαζί με τους συμμάχους της για την προάσπιση της ειρήνης, της ελευθερίας, της ανεξαρτησίας, των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της δημοκρατίας όπου κι αν χρειάστηκε».
Διαφήμισε στον αξιωματούχο της λυκοσυμμαχίας «το υψηλό επίπεδο ετοιμότητας και μαχητικότητας και των τριών κλάδων των Ενόπλων της Δυνάμεων, κάτι που την κατατάσσει ανάμεσα στα κράτη με τη μεγαλύτερη και ισχυρότερη στρατιωτική αποτρεπτική ισχύ στην Ευρώπη, ίσως και παγκοσμίως». Εκτίμησε δε ότι ο Γ. Στόλτενμπεργκ έμεινε «εντυπωσιασμένος από το επίπεδο του εθνικού αμυντικού μας συστήματος, πάντοτε στην υπηρεσία της διεθνούς νομιμότητας και κάθε αποστολής που από κοινού αναλαμβάνουμε για την προώθηση ειρηνευτικών πολιτικών στην περιοχή μας». Ιμπεριαλιστικών αποστολών και επιχειρήσεων που αφορούν την προώθηση μονοπωλιακών συμφερόντων του ευρωατλαντικού άξονα σε αντιπαράθεση με άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα.
Επιπλέον, ο Δ. Αβραμόπουλος δεν παρέλειψε να διαβεβαιώσει τον Γ. Στόλτενμπεργκ ότι (και) από τη νέα του θέση, ως επίτροπος Μετανάστευσης και Εσωτερικής Πολιτικής της Κομισιόν, θα εργασθεί «προκειμένου οι συνέργειες ΝΑΤΟ και ΕΕ να συγκλίνουν ακόμα πιο πολύ, προς όφελος του κοινού οράματος των δύο Οργανισμών»...

Εισέπραξαν υποδείξεις για... «αυτοσυγκράτηση»

Φυσικά όλα αυτά, διαβεβαιώσεις, εξυπηρετήσεις και σχέδια, κανένα όφελος δεν έχουν για τους λαούς. Χαρακτηριστικά, την ίδια ώρα που η «σύμμαχος» στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ Τουρκία εντείνει τις στρατιωτικές προκλήσεις σε Αιγαίο και Κύπρο, την αμφισβήτηση των κυριαρχικών δικαιωμάτων Ελλάδας και Κυπριακής Δημοκρατίας, ο γγ του ΝΑΤΟ καλούσε από την Αθήνα «όλες τις εμπλεκόμενες πλευρές να επιδείξουν... αυτοσυγκράτηση.
«Παροτρύνω όλες τις εμπλεκόμενες πλευρές να επιδείξουν αυτοσυγκράτηση», ανέφερε, «και να εστιάσουν στις σημαντικές προκλήσεις που αντιμετωπίζει αυτή τη στιγμή η Συμμαχία. Αναφέρομαι στις απειλές που προέρχονται από το Νότο, στην αστάθεια στο Ιράκ και στη Συρία και στην πιο επιθετική πολιτική της Ρωσίας. Νομίζω ότι είναι ακόμη πιο σημαντικό, περισσότερο από ποτέ, να παραμείνουμε ενωμένοι εντός των κόλπων της Συμμαχίας».
«Συνεπώς, θα ήθελα να παροτρύνω όλους να επιδείξουν αυτοσυγκράτηση στην περιοχή αυτή, ούτως ώστε να αποφευχθούν εντάσεις μεταξύ των μελών του ΝΑΤΟ», σημείωσε ολοκληρώνοντας τη δήλωση του, μην αφήνοντας περιθώρια παρερμηνειών.

Μόνη λύση η κοινή πάλη των λαών ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο

Η κυβέρνηση μπλέκει το λαό της χώρας ολοένα και βαθύτερα στους επικίνδυνους για το λαό ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς, ακριβώς γιατί αυτό αποτελεί στρατηγική επιλογή της εγχώριας αστικής τάξης για την αναβάθμιση της θέσης της στην ευρύτερη περιοχή. Ο ΣΥΡΙΖΑ από την πλευρά του, όχι μόνο δε δίνει απάντηση απέναντι σε αυτήν την πολιτική, αλλά ίσα-ίσα, μέσα από τις συνεχείς εξετάσεις που δίνει εντός και εκτός συνόρων επιδιώκει να πείσει τα μονοπώλια ότι μπορεί να υπηρετήσει καλύτερα την ίδια ακριβώς αντιλαϊκή στρατηγική επιλογή. Εχει και τέτοιες προεκτάσεις η χαρακτηριστική δήλωση του προέδρου του, Αλ. Τσίπρα, κατά την πρόσφατη επίσκεψή του στο Πεντάγωνο ότι «το κράτος έχει συνέχεια», ενώ η δέσμευσή του σε αυτήν τη στρατηγική αποτυπώθηκε χωρίς πολλές περικοκλάδες και στο περιβόητο «η Ελλάδα είναι μια χώρα που ανήκει στο δυτικό πλαίσιο, στην ΕΕ, στο ΝΑΤΟ, αυτό δεν αμφισβητείται» που δήλωσε κατηγορηματικά πριν τις εκλογές του περασμένου Μάη.
Στην πραγματικότητα, ωστόσο, ανεξαρτήτως του διαχειριστή της, η στρατηγική της «γεωστρατηγικής αναβάθμισης της χώρας» αφορά μονάχα τα συμφέροντα των μονοπωλίων. Οι εξελίξεις στην ανατολική Μεσόγειο και την Κύπρο, με την ένταση της τουρκικής προκλητικότητας, τα διδάγματα από τις εξελίξεις στην ευρύτερη περιοχή, ακόμα και η ιστορική πείρα από τις περιπτώσεις που η ελληνική αστική τάξη έμπλεξε το λαό σε αντίστοιχους σχεδιασμούς, επιβεβαιώνουν ότι από αυτό το «παιχνίδι» ο ελληνικός και οι υπόλοιποι λαοί της περιοχής όχι μόνο δεν έχουν να κερδίσουν τίποτα, αλλά μπαίνουν σε πολύ επικίνδυνες περιπέτειες.
Καλώντας τους εργαζόμενους να αξιοποιήσουν όλη αυτήν την πείρα, το ΚΚΕ τονίζει ότι η λύση για τους λαούς είναι ο απεγκλωβισμός των χωρών τους από τα ιμπεριαλιστικά σχέδια και οργανισμούς, η οργάνωση της κοινής πάλης ενάντια στον καπιταλισμό και τα μονοπώλια που όσο υπάρχουν θα φέρνουν κρίση και πόλεμο.

Διαψεύσεις και αλήθειες για τις εξελίξεις στο Κυπριακό

Διαψεύσεις και αλήθειες για τις εξελίξεις στο Κυπριακό

Οι εξελίξεις επιβεβαιώνουν ότι οι «μπίζνες» για τους υδογονάνθρακες όχι μόνο δεν έλυσαν το Κυπριακό, αλλά αντίθετα περιέπλεξαν χειρότερα το πρόβλημα

Eurokinissi

Οι τελευταίες εξελίξεις στο Κυπριακό και οι κίνδυνοι που περικλείουν προσφέρονται για πολύτιμα συμπεράσματα σχετικά με τη στάση απέναντι στους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς, τη συμμαχία με ιμπεριαλιστικές δυνάμεις και σε ποιον επικίνδυνο δρόμο οδηγούν αυτές.
Η «δέσμευση» ενός σημαντικού μέρους των περιοχών της Κυπριακής ΑΟΖ από την Τουρκία, με τη συνοδεία πολεμικών πλοίων και υποβρυχίων, συνιστά προκλητική ενέργεια που γεννά μεγάλους κινδύνους για τον κυπριακό λαό, για τους λαούς της ευρύτερης περιοχής. Αποτελούν συνέχεια των προκλητικών δηλώσεων Ερντογάν ότι «δεν υπάρχει κράτος με το όνομα Κυπριακή Δημοκρατία», μέρος των γενικότερων τουρκικών προκλήσεων, των γκρίζων ζωνών στο Αιγαίο.
Αυτή η τουρκική επιθετικότητα συνδέεται και τροφοδοτείται από τη συνολικότερη όξυνση των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών και εστιών πολέμου στην περιοχή, με τον ευρύτερο ρόλο που επιδιώκει να παίξει η Τουρκία στις εξελίξεις.
Η απόφαση της κυβέρνησης ΝΔ - ΠΑΣΟΚ για αποστολή φρεγάτας και υποβρυχίου στην περιοχή, στο πλαίσιο της δύναμης της UNIFIL (αποστολή του ΟΗΕ στο Λίβανο) και του ΝΑΤΟ, σηματοδοτεί όξυνση των ανταγωνισμών. Ενισχύεται ο κίνδυνος στρατιωτικής σύγκρουσης αλλά και ανοιχτής επέμβασης ισχυρότερων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων, πριν απ' όλα των ΗΠΑ, με την προώθηση επικίνδυνων σχεδίων, όπως της τριχοτόμησης του Αιγαίου. Οι κίνδυνοι πολλαπλασιάζονται. Δε φτάσαμε, όμως, τυχαία ως εδώ. Ακολουθήθηκε συγκεκριμένος δρόμος. Μπροστά σε αυτές τις εξελίξεις βγαίνουν συμπεράσματα και διαψεύδονται πολλοί...

Διαψεύδονται όσοι πόνταραν στην «ισχυρή ΕΕ»

Διαψεύδονται, για παράδειγμα, όσοι, τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Κύπρο, ισχυρίζονταν ότι η ένταξη της Κύπρου στην ΕΕ, οι λεγόμενες «ευρωπαϊκές αρχές», το «κοινοτικό κεκτημένο», η «υπεράσπιση των κοινών ευρωπαϊκών συνόρων» θα αποτελούσαν προστασία και ...απάνεμο λιμάνι για την Κύπρο. Ηταν οι ίδιοι που επικαλούνταν ότι η Τουρκία θα συρόταν σε επίλυση με «τυράκι» τις δικές της ενταξιακές διαπραγματεύσεις με την ΕΕ. Ολα αυτά αποδείχτηκαν «άνθρακες». Οι ανέξοδες συστάσεις που συμπεριλήφθηκαν στα Συμπεράσματα της Συνόδου Κορυφής του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου της ΕΕ την περασμένη βδομάδα είναι ενδεικτικές.
Διαψεύδονται, όμως, και όλοι όσοι προπαγάνδιζαν ότι η ιμπεριαλιστική ΕΕ μπορεί να εξασφαλίσει την επίλυση του Κυπριακού υπέρ του λαού. Ποιος δε θυμάται το επιχείρημα όλων των πολιτικών δυνάμεων που στηρίζουν τον ευρωμονόδρομο, και ιδιαίτερα του ΣΥΡΙΖΑ και του διεθνούς οπορτουνισμού, που «φορέθηκε» επανειλημμένα παλιότερα, ότι τάχα «η ΕΕ είναι άβουλη» «επειδή σύρεται από τις ΗΠΑ, γι' αυτό δεν παρεμβαίνει πιο δυναμικά στις εξελίξεις». Το ΚΚΕ δεν έπαψε στιγμή να αποκαλύπτει όλες τις αποφάσεις της ΕΕ που κινούνταν σταθερά στην κατεύθυνση ενίσχυσης της επιθετικότητάς της, συγκροτώντας την Κοινή Εξωτερική Πολιτική και Πολιτική Ασφάλειας (ΚΕΠΠΑ), τον ευρωστρατό, τη λεγόμενη Υπηρεσία Εξωτερικής Δράσης, τον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Αμυνας, τις «ευέλικτες ομάδες άμεσης επέμβασης» κ.ά. Αυτή η πάγια κατεύθυνση της ΕΕ πηγάζει από τον ίδιο το χαρακτήρα της, ως διακρατική ένωση του κεφαλαίου, και γεννά μεγάλους κινδύνους για τους λαούς. Δεν υπάρχει πιο χαρακτηριστική έκφραση του ρόλου της ΕΕ από αυτήν που διαδραματίζει στην Ουκρανία. Ανάλογα με τα συμφέροντα των ευρωπαϊκών επιχειρηματικών ομίλων που υπηρετεί, η ΕΕ πρωτοστατεί στην προώθηση κάθε είδους έμπρακτων κυρώσεων και μέτρων, όπως, π.χ., σε βάρος της Ρωσίας για τη στάση της στην Ουκρανία. Στις ίδιες τις αποφάσεις της η ΕΕ αυτοσυστήνεται ως ο «παγκόσμιος παίκτης» που παρεμβαίνει όπου Γης για τη διασφάλιση των συμφερόντων της. Ολα τα παραπάνω εκθέτουν όσους με κάθε ευκαιρία φορούσαν «φωτοστέφανο ειρήνης» στην ΕΕ, μάλιστα ως αντίβαρο στην πρόταση για ένταξη της Κύπρου στον προθάλαμο του ΝΑΤΟ, το λεγόμενο Συνεταιρισμό για την Ειρήνη.

Διαψεύδονται όσοι επένδυσαν στις «ισχυρές πλάτες» των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ

Οι εξελίξεις, επίσης, διαψεύδουν και όσους πόνταραν στην ανάμιξη των ΗΠΑ ισχυριζόμενοι ότι η Κύπρος πρέπει να στηριχτεί σε «γερές πλάτες», να πάει «με τα νερά των ισχυρών». Εχει τη δική του σημασία το γεγονός ότι αυτές οι εξελίξεις σημειώνονται σε μια περίοδο που οι ΗΠΑ έχουν εκφράσει με όλους τους τρόπους τη ζέση τους να προωθηθεί «λύση» του Κυπριακού. Οι δηλώσεις της εκπροσώπου του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, Τζ. Ψάκι, εκτός ορισμένων χαλαρών συστάσεων προς την Τουρκία κάνουν λόγο για «ακριβοδίκαιη μοιρασιά στο πλαίσιο μιας συνολικής διευθέτησης». Η διχοτομική λύση, δηλαδή, που προωθούν και αποτυπώθηκε στην κοινή ανακοίνωση Αναστασιάδη - Ερογλου, στις 11 Φλεβάρη του 2014, δεν μπορεί να προωθηθεί χωρίς ξεκαθάρισμα λογαριασμών σχετικά με τη μοιρασιά του ενεργειακού πλούτου στην περιοχή, στην οποία η Τουρκία σπεύδει να καταγράψει ντε φάκτο τις επιδιώξεις της με προκλητικές κινήσεις. Μάλιστα, τώρα επιταχύνει το σχεδιασμό της, αφού βλέπει να διαμορφώνεται, με επίκεντρο την Ενέργεια, η σύμπραξη Ελλάδας, Αιγύπτου, Ισραήλ, που απειλεί τα συμφέροντά της στη Νοτιοανατολική Μεσόγειο.
Αλλά και όσοι επικαλούνταν το ΝΑΤΟ ως το «βαρύ πυροβολικό» αναχαίτισης της επιθετικότητας της Τουρκίας, τόσο για την Ελλάδα όσο και για την Τουρκία, έχουν εκτεθεί. Δείχνει πολλά το ότι σε δηλώσεις του νέου γγ του ΝΑΤΟ, Στόλτενμπεργκ, κατά την επίσκεψή του στην Ελλάδα αυτή τη βδομάδα, αφού εκθείασε «στο όνομα της συλλογικής ασφάλειας» τους αντιδραστικούς σχεδιασμούς του ΝΑΤΟ στην Ουκρανία, τη Μέση Ανατολή, τη Βόρεια Αφρική, αναφέρθηκε και στο ρόλο της «σύμμαχου» της Ελλάδας, Τουρκίας, και συνέστησε ... «αυτοσυγκράτηση».
Η στάση των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ σε ένα ζήτημα όπως το Κυπριακό, εισβολής και κατοχής που ιστορικά εν' τη γενέσει του φέρει την υπογραφή τους, είναι ενδεικτική και για το σύγχρονο ρόλο τους, στο πώς επιδιώκουν να το «κλείσουν» με επιζήμιο τρόπο για τα λαϊκά συμφέροντα. Αποκαλύπτεται, επίσης, ότι όσοι πλειοδοτούν για πιο αποφασιστική εμπλοκή των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ, συμπεριλαμβανομένου και της προώθησης της πρότασης για ένταξη της Κύπρου στον προθάλαμο του ΝΑΤΟ, το λεγόμενο Συνεταιρισμό για την Ειρήνη, επιχειρούν να μπλέξουν τον κυπριακό λαό σε νέες περιπέτειες.
Τις τελευταίες μέρες οι υποστηρικτές των ΗΠΑ, ΝΑΤΟ και ΕΕ επιχειρούν, μάλιστα, να προσαρμόσουν στις εξελίξεις το τροπάρι τους, εγκαταλείποντας τα μεγάλα λόγια περί προστατών θέτοντας το ερώτημα: «Φανταστείτε τι άλλο θα γινόταν αν δεν ήταν η Ελλάδα στην ΕΕ και το ΝΑΤΟ και η Κύπρος στην ΕΕ».
Τους απαντούμε... δε χρειάζεται ιδιαίτερη φαντασία. Το 1974 στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ έγινε η εισβολή και κατοχή του 37% του νησιού. Αλλά και πρόσφατα, με επίδικο την τελωνειακή ένωση της Ουκρανίας με την ΕΕ, ο ουκρανικός λαός ματοκυλιέται και η Ουκρανία διαμελίζεται στο έδαφος των ανταγωνισμών με τη Ρωσία.

Διαψεύδονται όσοι επένδυσαν στο δόγμα «οι μπίζνες μάς φέρνουν πιο κοντά στην επίλυση»

Ολο το προηγούμενο διάστημα πήρε μεγάλες διαστάσεις η προβολή των κοινών υπουργικών συμβουλίων Ελλάδας - Τουρκίας, συνοδευόμενα με την άποψη ότι αυτά φέρνουν σχετικές επιχειρηματικές συμφωνίες που θα εξευμένιζαν την Τουρκία, τόσο στο Αιγαίο όσο και σε σχέση με το Κυπριακό.
Στην ίδια γραμμή, η εύρεση φυσικού αερίου στην Κύπρο τροφοδότησε μια ολόκληρη βιομηχανία αυταπατών από τα κόμματα του κεφαλαίου, ότι αυτό θα ήταν και το εργαλείο προώθησης της «επίλυσης». Το ΚΚΕ προειδοποίησε ότι η εύρεση πλουτοπαραγωγικών πηγών, σε συνθήκες κυριαρχίας των μονοπωλίων, όχι μόνο δε θα λύσουν προς όφελος του λαού το κυπριακό πρόβλημα αλλά θα το περιπλέξουν χειρότερα, βάζοντάς το στη μέγγενη σφοδρών ανταγωνισμών, που ήδη βρίσκονται σε εξέλιξη στην ευρύτερη περιοχή.
Η στάση δηλαδή κάθε χώρας, κάθε ιμπεριαλιστικής συμμαχίας, και στο Κυπριακό καθορίζεται από τη συμμετοχή στη μοιρασιά, από συγκεκριμένα συμφέροντα των μονοπωλίων. Αυτά είναι τα «κριτήριά» τους και όχι η αναγνώριση των δικαίων του Κυπριακού λαού, σε ένα διεθνές πρόβλημα εισβολής και κατοχής.
Να παρθεί, επίσης, υπόψη ότι ακόμα και αν συμπίπτουν κατά καιρούς συμφέροντα συγκεκριμένων χωρών στο ενεργειακό αλισβερίσι, αυτό δεν παρέχει καμιά εξασφάλιση για τους λαούς. Για παράδειγμα, οι παραβιάσεις των Τούρκων στην ΑΟΖ της Κύπρου εξελίσσονται την περίοδο που στην προεδρία της ΕΕ βρίσκεται η Ιταλία, χώρα που δικό της μονοπώλιο, η «ΕΝΙ» (σε σύμπραξη με τη νοτιοκορεάτικη «COGAS»), εκτελεί τις έρευνες για φυσικό αέριο για λογαριασμό της Κύπρου. Η συγκεκριμένη «ευνοϊκή συγκυρία» δεν είχε κανένα θετικό αντίκρισμα για τον κυπριακό λαό, το αντίθετο μάλιστα.
Το αβίαστο συμπέρασμα που βγαίνει, λοιπόν, από τις εξελίξεις είναι ότι αυτή η στρατηγική βαθύτερης πρόσδεσης, τόσο της Κύπρου όσο και της Ελλάδας, στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς έρχεται σε αντίθεση με τα λαϊκά συμφέροντα. Είναι ο ίδιος δρόμος που οδήγησε σε συνομιλίες με προδιαγεγραμμένες διχοτομικές λύσεις, σαν αυτή του Σχεδίου Ανάν, που συνέπραξαν τόσο η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ όσο και ο -τότε ΣΥΝ- ΣΥΡΙΖΑ, ή σαν αυτή τη διχοτομική «λύση» που μεθοδεύεται σήμερα. Αυτή η στρατηγική είναι επιζήμια και έχει χρεοκοπήσει. Οι λαοί πρέπει να την απορρίψουν.
Αλλος δρόμος, πραγματική σωτήρια διέξοδος για τους λαούς υπάρχει. Προϋποθέτει, όμως, σύγκρουση με τα ιμπεριαλιστικά σχέδια και αποφασισμένο λαό. Σε αυτές τις εξελίξεις αποτελεί όρος η λαϊκή παρέμβαση που θα θέτει ως προτεραιότητα την οργάνωση της κοινής πάλης ενάντια στον καπιταλισμό και τα μονοπώλια, που ευθύνονται για την κρίση και τους πολέμους. Μόνο σε αυτόν το δρόμο ο λαός με τη δική του εξουσία θα μπορέσει να επιβάλει λύση πραγματικά συμφέρουσα για τον ίδιο.

Του Κώστα ΠΑΠΑΔΑΚΗ *
* Ο Κώστας Παπαδάκης είναι μέλος της ΚΕ και ευρωβουλευτής του ΚΚΕ

Ο πραγματικός ένοχος για τις πλημμύρες

Ο πραγματικός ένοχος για τις πλημμύρες

Οι πρόσφατες πλημμύρες στην Αττική, στις 24 Οκτώβρη, ήρθαν να προστεθούν στο μακρύ κατάλογο αντίστοιχων περιστατικών που έχουν καταγραφεί ιστορικά.
Oι πολιτικές δυνάμεις που υπηρετούν το αστικό πολιτικό σύστημα διακηρύττουν ξανά την ανάγκη αντιπλημμυρικής προστασίας. Το ερώτημα, όμως, που πρέπει να απαντήσουμε, αναζητώντας την ουσιαστική λύση του προβλήματος, είναι, πρώτα και κύρια, ποιες είναι οι πραγματικές αιτίες του; Οφείλεται στην κακοδιαχείριση και τις λεγόμενες «μνημονιακές πολιτικές»; Πώς εξηγείται ότι οι περισσότερες καταστροφές συμβαίνουν στις πιο φτωχές περιοχές, όπως αυτές της Δυτικής Αθήνας, λες και εκεί «βρέχει περισσότερο»;

Μεγάλος ο κίνδυνος

Στα δημοσιογραφικά αφιερώματα προβάλλονται ορισμένες πλευρές της επικινδυνότητας από τις ελλείψεις έργων αντιπλημμυρικής προστασίας. Ομως, ο κίνδυνος δεν περιορίζεται στην πιθανότητα να παρασυρθούν άνθρωποι από τα ορμητικά νερά, να εγκλωβιστούν σε υπόγειους χώρους, να τραυματιστούν από αντικείμενα, ή στις υλικές και οικονομικές ζημιές. Μεταξύ των κινδύνων από μια πλημμύρα περιλαμβάνονται:
Ο κίνδυνος ρύπανσης του περιβάλλοντος και για τη δημόσια υγεία λόγω διαρροής επικίνδυνων ουσιών (π.χ. λόγω της βιομηχανικής δραστηριότητας σε μια περιοχή που θα πληγεί από τις πλημμύρες) ή μόλυνσης από βιολογικούς παράγοντες κινδύνου (π.χ. λόγω των δικτύων αποχέτευσης).

Ο κίνδυνος για τη δημόσια υγεία και ασφάλεια που μπορεί να σχετίζεται με ηλεκτροπληξίες, πυρκαγιές και εκρήξεις λόγω διαρροής εύφλεκτων ουσιών (π.χ. βιομηχανική δραστηριότητα, αποθήκευση πετρελαίου κ.λπ.), διακοπή λειτουργίας κρίσιμων εγκαταστάσεων και υποδομών (π.χ. διακοπή λειτουργίας δικτύων ύδρευσης, ηλεκτροδότησης, τηλεπικοινωνιών, νοσοκομείων κ.ά., αδυναμία εκκένωσης περιοχών που μπορεί να κινδυνεύουν από ατύχημα μεγάλης έκτασης συνεπεία της πλημμύρας), κατολισθήσεις κ.ά.
Αλλες επιπτώσεις που σχετίζονται με τον πολιτισμό και την ιστορική κληρονομιά (χαρακτηριστικό παράδειγμα ο κίνδυνος καταστροφής του Αρχείου του ΚΚΕ στην πλημμύρα του 1994).
Η ουσιαστική πρόληψη των κινδύνων απαιτεί έναν χωροταξικό σχεδιασμό με βάση το κριτήριο της εγγενούς ασφάλειας (δηλ. της αποφυγής των κινδύνων), όσον αφορά στη διάταξη βιομηχανιών - κατοικιών και άλλων δραστηριοτήτων σε σχέση με τον αστικό ιστό (αποστάσεις ασφαλείας, μέτρα ασφάλειας στους εργασιακούς χώρους και άλλες υποδομές, αποφυγή ανεξέλεγκτης δόμησης κ.λπ.). Απαιτεί την ενίσχυση, όπου είναι αναγκαίο, με αντιπλημμυρικά έργα, τα οποία θα πρέπει να σχεδιάζονται με βάση την εκτίμηση της επικινδυνότητας, λαμβάνοντας υπόψη το σύνολο των πηγών κινδύνου, αλλά και την αλληλεπίδρασή τους. Τέτοιου είδους έργα μπορεί να είναι, για παράδειγμα, διάνοιξη ρεμάτων, κατεδαφίσεις, επανασχεδίαση έργων, βελτίωση και επέκταση δικτύου ομβρίων υδάτων, σταδιακή μείωση των αδιαπέραστων επιφανειών με αντικατάστασή τους με περατά υλικά, δημιουργία ανασχετικών φραγμάτων. Η πρόληψη των κινδύνων απαιτεί, επίσης, τον τακτικό έλεγχο, καθαρισμό και συντήρηση υποδομών και δικτύων. Απαιτεί την οργανωτική προετοιμασία για την αντιμετώπιση φυσικών και τεχνολογικών καταστροφών που περιλαμβάνει τα αναγκαία μέσα και προσωπικό άμεσης επέμβασης, ιατρικής βοήθειας, οργανωμένης μεταφοράς πληθυσμού από την περιοχή που απειλείται, την ενημέρωση και εκπαίδευση του πληθυσμού κ.λπ.

Τα «δώρα» της καπιταλιστικής ανάπτυξης

Η σημερινή κατάσταση στην περιοχή της Αττικής αντικατοπτρίζει την έλλειψη ενός ολοκληρωμένου σχεδιασμού πρόληψης και αντιμετώπισης πλημυρών και άλλων φυσικών και τεχνολογικών καταστροφών. Ο χωροταξικός σχεδιασμός δε βασίζεται στο κριτήριο κάλυψης των αναγκών του λαού, αλλά στην ενίσχυση της κερδοφορίας του κεφαλαίου.
Η οικιστική άναρχη ανάπτυξη σε διάφορες περιοχές, νομιμοποίηση αυθαίρετης δόμησης, πυκνή δόμηση, δραστικός περιορισμός ελεύθερων χώρων, κατασκευή οδικών και άλλων έργων, μπάζωμα ρεμάτων έχει οδηγήσει σε αυξημένο κίνδυνο πλημμυρών λόγω μείωσης της παροχετευτικότητας των ρεμάτων και αύξηση της απορροής των υδάτων.
Μια σειρά μεγάλων έργων δεν είναι ενταγμένα σε ένα συνολικό σχεδιασμό για κάθε περιοχή και γενικότερα για κάθε λεκάνη απορροής, επηρεάζοντας την αντιπλημμυρική προστασία. Σε πολλές περιοχές που αναπτύχθηκαν άναρχα με αυθαίρετη δόμηση, τα υφιστάμενα έργα αποχέτευσης ομβρίων και οι υφιστάμενες μελέτες είναι ανεπαρκείς, άλλα έργα δεν έχουν ακόμη ολοκληρωθεί.
Δεν δίνεται προτεραιότητα σε βασικά έργα για τις λαϊκές ανάγκες (π.χ. αντιπλημμυρικής και αντισεισμικής προστασίας, ελεύθεροι χώροι), τα έργα που προτάσσονται αφορούν ιεραρχήσεις για την ενίσχυση των μονοπωλιακών ομίλων. Με βάση, επίσης, το πρόσφατο Ρυθμιστικό Σχέδιο για την Αττική που προωθεί το σχεδιασμό της άρχουσας τάξης για την περιοχή, προτεραιότητα δίνεται σε έργα που αφορούν τον τουρισμό πολυτελείας, τη μεταφορά εμπορευμάτων κ.ά.
Η υποβάθμιση των υποδομών των περιοχών, όπως π.χ. της Δυτικής Αθήνας, διαμορφώνει όρους φθηνότερης γης στις συγκεκριμένες περιοχές που διευκολύνει την υλοποίηση του αστικού σχεδιασμού. Το πρόβλημα της επικινδυνότητας από ενδεχόμενη πλημμύρα είναι γνωστό στους αρμόδιους φορείς από σχετικές μελέτες (π.χ. μελέτη Αναπτυξιακού Συνδέσμου Δυτικής Αττικής του 2010, έκθεση ΥΠΕΚΑ για Προκαταρκτική Αξιολόγηση Κινδύνων Πλημμύρας για τα 14 υδατικά διαμερίσματα της χώρας του 2012, παλιότερες ημερίδες ΤΕΕ και σχετική βιβλιογραφία). Η συνεχιζόμενη για χρόνια προκλητική έλλειψη σχετικών έργων αντιπλημμυρικής προστασίας αποτελεί προδιαγεγραμμένο έγκλημα σε βάρος των λαϊκών στρωμάτων. Τα όποια έργα αντιπλημμυρικής προστασίας έχουν κατασκευαστεί είναι πολύ πίσω από τις πραγματικές ανάγκες για ουσιαστική προστασία.
Επίσης, ενώ η δασική βλάστηση συμβάλλει στη συγκράτηση και του νερού και στην προστασία του εδάφους από τη διάβρωση, η δασοκτόνα πολιτική και η πολιτική εμπορευματοποίησης της γης που αποτελούν την πραγματική αιτία καταστροφικών πυρκαγιών, έχουν επιδεινώσει το πρόβλημα στις περιοχές που έχουν πληγεί από πυρκαγιές χωρίς να έχουν πραγματοποιηθεί αναγκαία αντιπλημμυρικά έργα.

Ο προβληματικός αστικός σχεδιασμός

Οι όποιοι σχεδιασμοί έχουν γίνει από τους αρμόδιους φορείς για τους κινδύνους πλημυρών δε λαμβάνουν υπόψη ολοκληρωμένα την αλληλεπίδραση διαφόρων παραγόντων. Σύμφωνα, για παράδειγμα, με σχετικό έγγραφο του Συλλόγου Γεωλόγων Ελλάδας και του Συνδέσμου Γεωλόγων Μελετητών Ελλάδος, η έκθεση σχετικά με την προκαταρκτική αξιολόγηση κινδύνων πλημμύρας στην Ελλάδα (ΥΠΕΚΑ, Δεκέμβρης 2012), ολοκληρώθηκε χωρίς γεωλογική αξιολόγηση. Επίσης, στις μελέτες που έχουν πραγματοποιηθεί απουσιάζει ολοκληρωμένη εκτίμηση για την αλληλεπίδραση και άλλων παραγόντων κινδύνου (π.χ. κίνδυνος ατυχήματος μεγάλης έκτασης στην περιοχή του Θριασίου). Η ανεξέλεγκτη συμβίωση βιομηχανίας - κατοικίας εγκυμονεί κινδύνους ατυχημάτων.
Επιπλέον, η εκτίμηση πλημμυρικού κινδύνου πρέπει να επαναλαμβάνεται κατά τα τακτά χρονικά διαστήματα για να λαμβάνει υπόψη τις αλλαγές και τις αλληλεπιδράσεις (αλλαγές στο υδρολογικό και υδραυλικό καθεστώς μιας λεκάνης, στον οικιστικό ιστό, στις δραστηριότητες και την πληθυσμιακή πυκνότητα σε κάθε περιοχή κ.ά.). Συνεπώς, οι όποιες μελέτες έχουν πραγματοποιηθεί πρέπει να επικαιροποιηθούν, λαμβάνοντας υπόψη αλλαγές που έχουν προκύψει, όπως επίσης και νέα επιστημονικά δεδομένα ως προς τις μεθόδους μελέτης των σχετικών ζητημάτων.
Απόρροια της πολιτικής των αναδιαρθρώσεων για την ενίσχυση της καπιταλιστικής κερδοφορίας, της περικοπής πόρων στους δήμους και τις περιφέρειες και των μειώσεων προσωπικού, είναι και η ματαίωση ή καθυστέρηση μιας σειράς δραστηριοτήτων που σχετίζονται με την αντιπλημμυρική προστασία. Δεν πραγματοποιούνται οι αναγκαίες δράσεις καθαρισμού και συντήρησης των υποδομών και δικτύων (καθαρισμός ρεμάτων, συντήρηση πρανών υδρογραφικού δικτύου, καθαρισμός φρεατίων κ.λπ.). Η λειτουργία της Τοπικής Διοίκησης με τη λογική της ανταποδοτικότητας, η οικονομική «αυτοτέλεια» των δήμων που οδηγεί στην υποβάθμιση και ιδιωτικοποίηση υπηρεσιών, είναι πλευρά της σύγχρονης λειτουργίας του αστικού κράτους για την προώθηση των συμφερόντων του κεφαλαίου.
Το πρόβλημα αυτό εκφράζεται και στις ελλείψεις ολοκληρωμένων σχεδίων, στην ανεπάρκεια μέσων και προσωπικού για την αντιμέτωπη φυσικών καταστροφών και στην απουσία ενημέρωσης και εκπαίδευσης του πληθυσμού. Είναι ενδεικτικό ότι μόλις τρεις μέρες πριν την πρόσφατη πλημμύρα, δηλ. στις 21 Οκτώβρη, εστάλη σχετικό έγγραφο από τη Γενική Γραμματεία Πολιτικής Προστασίας (ΓΓΠΠ) προς διάφορους εμπλεκόμενους φορείς, σχετικά με το σχεδιασμό και τις δράσεις Πολιτικής Προστασίας για την αντιμετώπιση κινδύνων από την εκδήλωση πλημμυρικών φαινομένων. Η ύπαρξη πολλών εμπλεκόμενων φορέων στο ζήτημα της αντιπλημμυρικής προστασίας (Δήμοι, Περιφέρεια, Υπηρεσίες διαφορετικών υπουργείων, ΕΥΔΑΠ κ.λπ.), αφενός δυσκολεύει τον ολοκληρωμένο σχεδιασμό και υλοποίηση των σχεδίων, αφετέρου, χρησιμοποιείται συχνά ως άλλοθι μετάθεσης ευθυνών που αποκρύπτουν την πραγματική αιτία του προβλήματος.

Η πραγματική διέξοδος

Ολες οι προαναφερόμενες ελλείψεις δεν αποτελούν νέα προβλήματα που εμφανίστηκαν πρόσφατα με το μνημόνιο και την εκδήλωση της καπιταλιστικής κρίσης. Η πολιτική ενίσχυσης της καπιταλιστικής κερδοφορίας σε βάρος των λαϊκών στρωμάτων αποτελεί διαχρονική πολιτική που εφαρμόστηκε και στην περίοδο της καπιταλιστικής ανάπτυξης και στην περίοδο της κρίσης και θα συνεχιστεί. Οι εργαζόμενοι δεν πρέπει να αποδεχθούν να διαλέγουν ποια ανάγκη τους θα θυσιάσουν στο βωμό της καπιταλιστικής κερδοφορίας.
Η έλλειψη σήμερα ενός ολοκληρωμένου πλαισίου αντιμετώπισης του κινδύνου από τις πλημμύρες δεν αποτελεί τεχνοκρατικό πρόβλημα. Οφείλεται στην άναρχη, ανισόμετρη καπιταλιστική ανάπτυξη με γνώμονα το ποσοστό κέρδους. Οποια πολιτική δύναμη και να βρίσκεται στην αστική κυβέρνηση, υπηρετεί τον πραγματικό αντίπαλο, την άρχουσα τάξη και την ΕΕ, δεν μπορεί να δώσει λύση στο πρόβλημα σε όφελος του λαού.
Οι Λαϊκές Επιτροπές, τα Συνδικάτα και άλλοι μαζικοί φορείς θα πρέπει να παλέψουν άμεσα για μέτρα ανακούφισης των πληγέντων (έκτακτη ενίσχυση, καταγραφή των ζημιών, άμεση αποζημίωση και αποκατάσταση κ.λπ.) καθώς και δρομολόγηση αντιπλημμυρικών μέτρων, διεκδικώντας να πραγματοποιηθούν τα αναγκαία έργα (καθαρισμοί δικτύων και υποδομών, αντιπλημμυρικά έργα ανάλογα με τις ανάγκες), να διασφαλιστεί η οργανωτική ετοιμότητα (υποδομές, μέσα, προσωπικό, σχέδια κ.λπ.) για αντιμετώπιση πλημμυρών και να ενημερωθεί και να εκπαιδευτεί ο πληθυσμός.
Ο αγώνας αυτός για να έχει ελπιδοφόρα προοπτική θα πρέπει να δένεται με την πάλη για έναν ριζικά διαφορετικό δρόμο ανάπτυξης, να φωτίζει το δρόμο του κεντρικού επιστημονικού σχεδιασμού της οικονομίας με κοινωνικοποίηση των συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής και εργατικό έλεγχο. Στο πλαίσιο του κεντρικού σχεδιασμού, ο ενιαίος κρατικός φορέας κατασκευών θα σχεδιάζει και θα υλοποιεί έργα που θα καλύπτουν το σύνολο των κοινωνικών αναγκών, συνδυάζοντας αρμονικά την κάλυψη των αναγκών για ασφαλείς και ποιοτικές υποδομές κατοικίας, εργασίας, άθλησης, διασκέδασης, μεταφοράς κ.λπ. με την προστασία της δημόσιας υγείας και ασφάλειας και του περιβάλλοντος από φυσικές και τεχνολογικές καταστροφές.

Της Εύης ΓΕΩΡΓΙΑΔΟΥ*
*Η Εύη Γεωργιάδου είναι μέλος της Ομάδας Περιβάλλοντος του Τμήματος Οικονομίας της ΚΕ του ΚΚΕ