ξεπουλημα ΝΟ 2

πουληθηκε ο Ερημιτης για 23εκ για 99 χρονια σε Αμερικανους

Τι περιμενετε Κερκυραιοι;
Να πουλησουν και τα παιδια σας;
Γουβια-Ερημιτης
Τωρα τι;
Παμε λιμανι

Ο πατριωτισμός του κεφαλαίου είναι η μιζέρια του λαού

Ο πατριωτισμός του κεφαλαίου είναι η μιζέρια του λαού 

Ο «πατριωτισμός» του Κεφαλαίου είναι η μιζέρια του λαού
Του Νικόλαου Μόττα.

 «Ποιος είναι λοιπόν πατριώτης; Αυτοί ή εμείς; 
Το κεφάλαιο δεν έχει πατρίδα και τρέχει να 
βρει κέρδη σ’ όποια χώρα υπάρχουνε τέτοια. 
Γι’ αυτό δε νοιάζεται κι ούτε συγκινείται με την ύπαρξη 
των συνόρων και του κράτους. Ενώ εμείς, το μόνο πού 
διαθέτουμε, είναι οι καλύβες μας και τα πεζούλια μας. [...] 
Ποιος, λοιπόν, μπορεί να ενδιαφερθεί καλύτερα για την πατρίδα του; 
Αυτοί που ξεπορτίζουν τα κεφάλαια τους από τη χώρα μας ή εμείς που παραμένουμε με τα πεζούλια μας εδώ;»
 - Άρης Βελουχιώτης, Οκτώβρης 1944.

 Η πλουτοκρατία πάει στο Κατάρ. Όχι μόνη της ασφαλώς. Αλλά συνοδεύοντας τον πολιτικό υφιστάμενο της, τον πρωθυπουργό, στο ταξίδι του στη χώρα της Μέσης Ανατολής. «Στο Κατάρ θα βρίσκεται από σήμερα το απόγευμα ο πρωθυπουργός κ. Αντώνης Σαμαράς επικεφαλής κυβερνητικής αντιπροσωπείας και συνοδευόμενος από περίπου 40 έλληνες επιχειρηματίες» έγραψε το Πρώτο Θέμα (29/1). Ο ηγέτης, λοιπόν, της «μεγάλης ευρωπαϊκής παράταξης» πήρε αλα μπρατσέτα το «πατριωτικό κεφάλαιο» και κίνησαν προς άγραν επενδύσεων από τους ζάμπλουτους εμίρηδες σαουδάραβες. Στόχος η ανάπτυξη. Αφού, λοιπόν, (δι)έλυσε με τον πλέον... δημοκρατικό τρόπο (επιστράτευση) την απεργία στο μετρό, αφού ξαμόλησε τα ΜΑΤ ενάντια στους αγρότες, αφού έσφιξε ακόμη δυνατότερα τη θηλιά στο λαιμό του λαού, ο πρωθυπουργός ξεκίνησε για νέα «πατριωτική» αποστολή. Με στόχο, πάντα, την “ανάπτυξη”...


 Ανάμεσα στους ολιγάρχες που συνοδεύουν τον πρωθυπουργό στο Κατάρ είναι, ενδεικτικά, και οι κ.κ. Δημήτρης Κοπελούζος της Προμηθέας Gas, Νίκος Μάνεσης της Χαλυβουργίας Ελλάδος, ο εφοπλιστής Βαγ. Μαρινάκης, ο Κωνστ. Αγγελόπουλος της Χαλυβουργικής, ο ιδιοκτήτης της Lavipharm και επικεφαλής διεθνών σχέσεων του ΣΕΒ Θαν. Λαβίδας. Τα ονόματα των συνταξιδιωτών του κ.Σαμαρά – αυτών δηλαδή που θα συμμετέχουν στην προσπάθεια προσέλκυσης επενδύσεων – δίνουν μια σαφή εικόνα της «υγειούς επιχειρηματικότητας» την οποία οραματίζεται η συγκυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ. Πρόκειται ασφαλώς για την ίδια υγιή επιχειρηματικότητα που εξυμνούσε προ λίγων μηνών και η εφημερίδα “Αυγή”, παρουσιάζοντας ομιλία της κας. Μαριάννας Λάτση με θέμα την ανάγκη «συμβολής της νέας ελληνικής επιχειρηματικότητας στη διαμόρφωση μιας νέας εθνικής αυτοπεποίθησης» (12 Δεκ.2012). Είναι ενδιαφέρον, λοιπόν, να δούμε πόσο ταυτίζεται ο «πατριωτισμός» του μεγάλου Κεφαλαίου με τα συμφέροντα του λαού και προς όφελους ποιανού λειτουργεί η περιβόητη “ανάπτυξη”.

 Εκ των συνταξιδιωτών της πρωθυπουργικής επίσκεψης στο Κατάρ ο μεγαλοβιομήχανος Νίκος Μάνεσης, ιδιοκτήτης της “Χαλυβουργίας Ελλάδος ΑΕ”. Πρόκειται για τη γνωστή “Χαλυβουργία” της 9μηνης ηρωϊκής απεργίας των εργατών, των τρομοκρατικών και εκδικητικών απολύσεων, της επιθετικής εργοδοσίας που σε αγαστή συνεργασία με την τρικομματική κυβέρνηση επιχείρησε να καταστείλει τις απεργιακές κινητοποιήσεις του περασμένου έτους. Η επιχείρηση του Μάνεση (παρεπιπτόντως και μέλος του ΔΣ της Alpha Bank) κατέγραψε το 2010 πωλήσεις ύψους 272,3 εκατομμυρίων ευρώ, αυξημένες κατά 16,8% σε σχέση με τις αντίστοιχες του 2009. Το ενεργητικό της εταιρείας αυξήθηκε, μέσα σε 12 χρόνια, από το 1998 έως το 2010, κατά 415 εκατομ. ευρώ! Την ίδια στιγμή δε που ο ελληνικός λαός ματώνει κυριολεκτικά από την άγρια φοροεπιδρομή και τα βάρβαρα μέτρα λιτότητας, ο φορολογικός παράδεισος για τους μεγαλοεπιχειρηματίες ζεί και βασιλεύει: για το έτος 2012, ο μεγαλοβιομήχανος Ν. Μάνεσης δήλωσε συνολικό ατομικό εισόδημα... 30.714, 52 ευρώ! (περιοδ. Unfollow, τευχ. 13).

 Το έτερο μονοπώλιο της παραγωγής χάλυβα είναι η “Χαλυβουργική” της οικογένειας Αγγελόπουλου. Είναι η γνωστή οικογένεια μεγαλοεπιχειρηματιών που το Οικουμενικό Πατριαρχείο έχει ανακυρήξει, με διάφορους τίτλους κατά το πρόσφατο παρελθόν, «μεγάλους ευεργέτες». Πρόκειται για τη γνωστή τακτική όπου η φιλανθρωπία, ως άλλη «κολυμβήθρα του σιλωάμ», ξεπλένει υπερκέρδη, καπιταλιστική εκμετάλλευση, και τραπεζικούς λογαριασμούς δισεκατομμυρίων, βοηθώντας ταυτόχρονα τον “ευεργέτη” να εξασφαλίσει φορολογικές απαλλαγές. Το 2010 οι πωλήσεις της “Χαλυβουργικής” άγγιξαν τα 138,6 εκατομ. ευρώ, αυξημένες κατά 2,7% σε σχέση με το 2009. Ο δε συνολικός τζίρος της εταιρείας αυξήθηκε το 2011 – εν μέσω κρίσης – κατά 57 εκατομμύρια ευρώ. Αυτό που παρουσιάζει ενδιαφέρον είναι πως χτίστηκαν τα «πατριωτικά» υπερκέρδη της “Χαλυβουργικής” όλα αυτά τα χρόνια. «Σαράντα πέντε εργάτες άφησαν την τελευταία τους πνοή μέσα στη "Χαλυβουργική". Εκατοντάδες οι σακατεμένοι, αμέτρητα τα εργατικά ατυχήματα» γράφει ρεπορτάζ του “Ριζοσπάστη” τον Σεπτέμβρη του 1997 (28 Σεπτ. 1997). Εργάτες που δούλεψαν στη βιομηχανία των Αγγελόπουλων είχαν μιλήσει τότε για άθλιες συνθήκες εργασίας, για τη νομοθεσία περί εργατικών ατυχημάτων που “έβγαζε λάδι” τον εργοδότη και έριχνε το φταίξιμο στους χαλυβουργούς, για έλλειψη μέτρων ασφαλείας που καθιστούσαν σχεδόν βέβαιο τον τραυματισμό των εργαζομένων με την πρώτη απροσεξία. Όπως φαίνεται λοιπόν, ο πατριωτισμός των “ευεργετών” της “Χαλυβουργικής” κόστισε 45 νεκρούς εργάτες (έως το 1997), εκατοντάδες τραυματίες και τρείς γενιές σκληρής εκμετάλλευσης στα χυτήρια του χάλυβα.

 Άλλος συνταξιδιώτης του Αντώνη Σαμαρά είναι ο Δημήτρης Κοπελούζος, επικεφαλής του ομώνυμου επιχειρηματικού ομίλου και διευθύνων σύμβουλος της “Προμηθέας Gas”. Ο γνωστός μεγαλοεπιχειρηματίας έχει εδώ και πολύ καιρό εκδηλώσει ενδιαφέρον για συμμετοχή στην εκμετάλλευση πετρελαϊκών κοιτασμάτων και φυσικού αερίου, είναι συνέταιρος του ρωσικού κολοσσού Gazprom ενώ έχει δημιουργήσει από κοινού εταιρεία με τη ΔΕΗ με προσεδοφόρο αντικείμενο τα οικιακά φωτοβολταϊκά συστήματα. Ο μεγαλοεπιχειρηματίας – άλλοτε εκλεκτός “εταίρος” της κυβέρνησης Σημίτη – ήταν εκ των συνδαιτημόνων της συνάντησης που είχε η καγκελάριος Μέρκελ με εκπροσώπους του ανφάν γκατέ της ελληνικής πλουτοκρατίας στην Αθήνα τον περασμένο Νοέμβρη. Τώρα συνοδεύει τον πρωθυπουργό στο Κατάρ. Λογικό αν σκεφτούμε ότι ο Όμιλος Κοπελούζου παραμονεύει πίσω από κάθε ξεπούλημα δημόσιας περιουσίας, κατέχοντας ήδη το 5% του αεροδρομίου Ελ. Βενιζέλος, τη μαρίνα Ζέας, διεκδικώντας μερίδιο στην Αττική Οδό, στα Κρατικά Λαχεία και στη διαχείριση των απορριμάτων στην Αττική. Με λίγα λόγια μπίζνες παντού, χέρι σε κάθε αποκρατικοποίηση και αδιάκοπο κυνήγι του κέρδους. 

 Η πρωθυπουργική επίσκεψη στο Κατάρ δε θα μπορούσε να μην έχει άρωμα ΣΕΒ. Έτσι τον Α.Σαμαρά συνοδεύει και ο Θανάσης Λαβίδας, ιδιοκτήτης της φαρμακευτικής εταιρείας Lavipharm και επικεφαλής διεθνών σχέσεων του Συνδέσμου Ελλήνων Βιομηχάνων. Η Lavipharm, τα τελευταία δύο τουλάχιστον χρόνια, έχει προβεί σε μαζικές απολύσεις (το πρώτο μισό του 2011 είχε ήδη απολύσει 50 εργαζόμενους), καθιερώνοντας, με εκβιαστικό για τους εργαζόμενους τρόπο, την εκ περιτροπής εργασία. Και όλα αυτά στο όνομα της οικονομικής κρίσης. Αξιοσημείωτο παρ' όλα αυτά είναι ότι το 2009, δεύτερη χρονιά της παγκόσμιας καπιταλιστικής ύφεσης, η εταιρεία κατέγραψε αύξηση του μικτού κέρδους κατά 5,6% σε σχέση με το 2008, αυξάνοντας σε σημαντικό βαθμό τις πωλήσεις της. 

 Σε μια περίοδο όπου εργατικά κεκτημένα δεκαετιών τινάζονται στον αέρα, οι 100 μεγαλύτερες ελληνικές εταιρείες μειώνουν το εργατικό κόστος (πετώντας κυριολεκτικά στο δρόμο εργαζόμενους) ενισχύοντας την ανταγωνιστικότητα τους – κερδοφορούν εν μέσω κρίσης πατώντας πάνω στο πτώμα της κοινωνίας. Σε αυτό το πλαίσιο ο αντιλαϊκός, αντεργατικός ρόλος του ΣΕΒ είναι, λίγο έως πολύ, γνωστός: μείωση εργατικού κόστους, πετσόκομμα εργατικών δικαιωμάτων, ενταφιασμός συλλογικών συμβάσεων, εκ περιτροπής εργασία, ευνοϊκές ρυθμίσεις για αύξηση επενδύσεων και μεγιστοποίηση κερδοφορίας. Ο πρωθυπουργός, άλλωστε, είχε συναντηθεί προ λίγων ημερών με τον πρόεδρο Δ. Δασκαλόπουλο για να συντονίσουν το κοινό μέτωπο κυβέρνησης-τρόϊκα-κεφαλαίου κατά των εργαζομένων. Η αποστολή του ΣΕΒ στο Κατάρ είναι, λοιπόν, περισσότερο κι' απο προφανής: να βεβαιωθεί η ντόπια κεφαλαιοκρατική ελίτ ότι η όποια συμφωνία μεταξύ κυβέρνησης-εμίρηδων για επενδύσεις θα διασφαλίσει την απρόσκοπτη αύξηση των κερδών της.

 Ποιός είναι λοιπόν ο «πατριωτισμός» του Κεφαλαίου και της περιβόητης «υγιειούς επιχειρηματικότητας»; Ορισμένα στοιχεία μιλάνε από μόνα τους:

 − Κατά το 2011, μια χρονιά αιματηρών θυσιών για τα λαϊκά στρώμματα της χώρας μας, οι 500 πιο κερδοφόρες ελληνικές επιχειρήσεις παρουσίασαν αύξηση κερδών κατά 18,8%! (Έρευνα Statbank). Την ίδια ακριβώς στιγμή που η ανεργία κάλπαζε στα ύψη, ξεπερνώντας το 20% επί του πληθυσμού της χώρας, το μεγάλο κεφάλαιο έβγαινε κερδισμένο από την κρίση.

 − Οι οκτώ μεγαλύτερες τράπεζες της χώρας (Εθνική, Alpha, Eurobank, Πειραιώς, Marfin, Κύπρου, Εμπορική, ΑΤΕ) είχαν το Α' τρίμηνο του 2012 κέρδη (μόνο από τους τόκους) 721 εκατομ. ευρώ – δηλαδή 75% περισσότερο από τα έξοδα μισθοδοσίας και των οκτώ μαζί. Το ενεργητικό, δηλαδή τα περιουσιακά στοιχεία αυτών των 8 τραπεζών είναι σήμερα αυξημένο κατά 3,5% σε σχέση με το ενεργητικό τους πριν το ξέσπασμα της κρίσης. Την ίδια ώρα μειώνουν δραστικά προσωπικό (12%-15% το 2012) και αποδοχές για τους εργαζόμενους (Στοιχεία: Ελλην. Ένωση Τραπεζών & Οικονομ. Δελτία Τραπεζών, Α' Τρίμηνο 2012). Στο πρωθυπουργικό ταξίδι στο Κατάρ παίρνουν μέρος τραπεζίτες από την Εθνική, την Πειραιώς, την Alpha Bank αλλά και ο διευθύνων σύμβουλος της Eurobank (όμιλος Λάτση).

 − Το «πατριωτικό» εφοπλιστικό κεφάλαιο απολαμβάνει απίστευτες φοροαπαλλαγές (σχεδόν 60 συνολικά!) που πηγάζουν απ' το Νόμο 27/1975 “περί φορολογίας πλοίων”. Έτσι, ασχέτως των κερδών που αποκομίζει από τις μπιζνες του, ο έλληνας εφοπλιστής οφείλει να πληρώσει, ως φόρο, το ποσό των 5.300 δολαρίων! Ταυτόχρονα δε, η κρίση λειτουργεί προς όφελος τους αν κρίνουμε από τα χρήματα που δαπανούν για την αγορά νέων πλοίων: 2 δισεκατομ. δολάρια για την απόκτηση μεταχειρισμένων πλοίων κατά τους πρώτους επτά μήνες του 2012 (Ημεροδρομος, Ριζοσπάστης, 4 Οκτ. 2012). Εύλογη λοιπόν και η συμμετοχή στα πρωθυπουργικά ταξίδια στα εμιράτα, ελλήνων εφοπλιστών όπως ο Β. Μαρινάκης (τέως συνέταιρος του έτερου εφοπλιστή Γ. Αλαφούζου στον ΣΚΑΪ). 

 Αυτός είναι ο περιβόητος «πατριωτισμός» των κεφαλαιοκρατών, αυτών που – με την υποστήριξη της τρικομματικής κυβέρνησης (ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ) και την ένοχη σιωπή των υπόλοιπων αστικών και οπορτουνιστικών πολιτικών δυνάμεων – πλουτίζουν σε βάρος του λαού. Είναι «πατριωτισμός» κομμένος και ραμμένος στα κέρδη τους, αυτά που στον καπιταλισμό χτίζονται στις πλάτες των εργαζομένων. Είναι «πατριωτισμός α λα καρτ», καθώς είναι στο DNA του Κεφαλαίου να πηγαίνει εκεί όπου θα είναι σε θέση να εκμεταλλευτεί φτηνό εργατικό δυναμικό, να ισχυροποιήσει την εκμετάλλευση των εργαζομένων και να αποκομίσει όσο περισσότερο κέρδος γίνεται. 

 Σε αυτόν λοιπόν, τον κάλπικο «πατριωτισμό» είναι δεμένες χειροπόδαρα, τόσο η κυβέρνηση των τριών, όσο και η αξιωματική αντιπολίτευση (ΣΥΡΙΖΑ), η οποία δε χάνει ευκαιρία τελευταία να δίνει τα διαπιστευτήρια της στο ντόπιο και ξένο Κεφάλαιο. Σε αυτήν την ανίερη, αντιλαϊκή συμμαχία η εργατική τάξη και οι σύμμαχοι της, τα χαμηλά λαϊκά στρώμματα, οφείλουν να αντιτάξουν τον δικό τους, πραγματικό πατριωτισμό: αυτόν της αλληλεγγύης και του ανειρήνευτου αγώνα για οριστική ρήξη με τα δεσμά της καπιταλιστικής βαρβαρότητας. 


 (* Το άρθρο γράφτηκε στις 29/1/2013)
 Αναρτήθηκε από Αντωνης

Ο πατριωτισμός του κεφαλαίου είναι η μιζέρια του λαού

Ο πατριωτισμός του κεφαλαίου είναι η μιζέρια του λαού 

Ο «πατριωτισμός» του Κεφαλαίου είναι η μιζέρια του λαού
Του Νικόλαου Μόττα.

 «Ποιος είναι λοιπόν πατριώτης; Αυτοί ή εμείς; 
Το κεφάλαιο δεν έχει πατρίδα και τρέχει να 
βρει κέρδη σ’ όποια χώρα υπάρχουνε τέτοια. 
Γι’ αυτό δε νοιάζεται κι ούτε συγκινείται με την ύπαρξη 
των συνόρων και του κράτους. Ενώ εμείς, το μόνο πού 
διαθέτουμε, είναι οι καλύβες μας και τα πεζούλια μας. [...] 
Ποιος, λοιπόν, μπορεί να ενδιαφερθεί καλύτερα για την πατρίδα του; 
Αυτοί που ξεπορτίζουν τα κεφάλαια τους από τη χώρα μας ή εμείς που παραμένουμε με τα πεζούλια μας εδώ;»
 - Άρης Βελουχιώτης, Οκτώβρης 1944.

 Η πλουτοκρατία πάει στο Κατάρ. Όχι μόνη της ασφαλώς. Αλλά συνοδεύοντας τον πολιτικό υφιστάμενο της, τον πρωθυπουργό, στο ταξίδι του στη χώρα της Μέσης Ανατολής. «Στο Κατάρ θα βρίσκεται από σήμερα το απόγευμα ο πρωθυπουργός κ. Αντώνης Σαμαράς επικεφαλής κυβερνητικής αντιπροσωπείας και συνοδευόμενος από περίπου 40 έλληνες επιχειρηματίες» έγραψε το Πρώτο Θέμα (29/1). Ο ηγέτης, λοιπόν, της «μεγάλης ευρωπαϊκής παράταξης» πήρε αλα μπρατσέτα το «πατριωτικό κεφάλαιο» και κίνησαν προς άγραν επενδύσεων από τους ζάμπλουτους εμίρηδες σαουδάραβες. Στόχος η ανάπτυξη. Αφού, λοιπόν, (δι)έλυσε με τον πλέον... δημοκρατικό τρόπο (επιστράτευση) την απεργία στο μετρό, αφού ξαμόλησε τα ΜΑΤ ενάντια στους αγρότες, αφού έσφιξε ακόμη δυνατότερα τη θηλιά στο λαιμό του λαού, ο πρωθυπουργός ξεκίνησε για νέα «πατριωτική» αποστολή. Με στόχο, πάντα, την “ανάπτυξη”...


 Ανάμεσα στους ολιγάρχες που συνοδεύουν τον πρωθυπουργό στο Κατάρ είναι, ενδεικτικά, και οι κ.κ. Δημήτρης Κοπελούζος της Προμηθέας Gas, Νίκος Μάνεσης της Χαλυβουργίας Ελλάδος, ο εφοπλιστής Βαγ. Μαρινάκης, ο Κωνστ. Αγγελόπουλος της Χαλυβουργικής, ο ιδιοκτήτης της Lavipharm και επικεφαλής διεθνών σχέσεων του ΣΕΒ Θαν. Λαβίδας. Τα ονόματα των συνταξιδιωτών του κ.Σαμαρά – αυτών δηλαδή που θα συμμετέχουν στην προσπάθεια προσέλκυσης επενδύσεων – δίνουν μια σαφή εικόνα της «υγειούς επιχειρηματικότητας» την οποία οραματίζεται η συγκυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ. Πρόκειται ασφαλώς για την ίδια υγιή επιχειρηματικότητα που εξυμνούσε προ λίγων μηνών και η εφημερίδα “Αυγή”, παρουσιάζοντας ομιλία της κας. Μαριάννας Λάτση με θέμα την ανάγκη «συμβολής της νέας ελληνικής επιχειρηματικότητας στη διαμόρφωση μιας νέας εθνικής αυτοπεποίθησης» (12 Δεκ.2012). Είναι ενδιαφέρον, λοιπόν, να δούμε πόσο ταυτίζεται ο «πατριωτισμός» του μεγάλου Κεφαλαίου με τα συμφέροντα του λαού και προς όφελους ποιανού λειτουργεί η περιβόητη “ανάπτυξη”.

 Εκ των συνταξιδιωτών της πρωθυπουργικής επίσκεψης στο Κατάρ ο μεγαλοβιομήχανος Νίκος Μάνεσης, ιδιοκτήτης της “Χαλυβουργίας Ελλάδος ΑΕ”. Πρόκειται για τη γνωστή “Χαλυβουργία” της 9μηνης ηρωϊκής απεργίας των εργατών, των τρομοκρατικών και εκδικητικών απολύσεων, της επιθετικής εργοδοσίας που σε αγαστή συνεργασία με την τρικομματική κυβέρνηση επιχείρησε να καταστείλει τις απεργιακές κινητοποιήσεις του περασμένου έτους. Η επιχείρηση του Μάνεση (παρεπιπτόντως και μέλος του ΔΣ της Alpha Bank) κατέγραψε το 2010 πωλήσεις ύψους 272,3 εκατομμυρίων ευρώ, αυξημένες κατά 16,8% σε σχέση με τις αντίστοιχες του 2009. Το ενεργητικό της εταιρείας αυξήθηκε, μέσα σε 12 χρόνια, από το 1998 έως το 2010, κατά 415 εκατομ. ευρώ! Την ίδια στιγμή δε που ο ελληνικός λαός ματώνει κυριολεκτικά από την άγρια φοροεπιδρομή και τα βάρβαρα μέτρα λιτότητας, ο φορολογικός παράδεισος για τους μεγαλοεπιχειρηματίες ζεί και βασιλεύει: για το έτος 2012, ο μεγαλοβιομήχανος Ν. Μάνεσης δήλωσε συνολικό ατομικό εισόδημα... 30.714, 52 ευρώ! (περιοδ. Unfollow, τευχ. 13).

 Το έτερο μονοπώλιο της παραγωγής χάλυβα είναι η “Χαλυβουργική” της οικογένειας Αγγελόπουλου. Είναι η γνωστή οικογένεια μεγαλοεπιχειρηματιών που το Οικουμενικό Πατριαρχείο έχει ανακυρήξει, με διάφορους τίτλους κατά το πρόσφατο παρελθόν, «μεγάλους ευεργέτες». Πρόκειται για τη γνωστή τακτική όπου η φιλανθρωπία, ως άλλη «κολυμβήθρα του σιλωάμ», ξεπλένει υπερκέρδη, καπιταλιστική εκμετάλλευση, και τραπεζικούς λογαριασμούς δισεκατομμυρίων, βοηθώντας ταυτόχρονα τον “ευεργέτη” να εξασφαλίσει φορολογικές απαλλαγές. Το 2010 οι πωλήσεις της “Χαλυβουργικής” άγγιξαν τα 138,6 εκατομ. ευρώ, αυξημένες κατά 2,7% σε σχέση με το 2009. Ο δε συνολικός τζίρος της εταιρείας αυξήθηκε το 2011 – εν μέσω κρίσης – κατά 57 εκατομμύρια ευρώ. Αυτό που παρουσιάζει ενδιαφέρον είναι πως χτίστηκαν τα «πατριωτικά» υπερκέρδη της “Χαλυβουργικής” όλα αυτά τα χρόνια. «Σαράντα πέντε εργάτες άφησαν την τελευταία τους πνοή μέσα στη "Χαλυβουργική". Εκατοντάδες οι σακατεμένοι, αμέτρητα τα εργατικά ατυχήματα» γράφει ρεπορτάζ του “Ριζοσπάστη” τον Σεπτέμβρη του 1997 (28 Σεπτ. 1997). Εργάτες που δούλεψαν στη βιομηχανία των Αγγελόπουλων είχαν μιλήσει τότε για άθλιες συνθήκες εργασίας, για τη νομοθεσία περί εργατικών ατυχημάτων που “έβγαζε λάδι” τον εργοδότη και έριχνε το φταίξιμο στους χαλυβουργούς, για έλλειψη μέτρων ασφαλείας που καθιστούσαν σχεδόν βέβαιο τον τραυματισμό των εργαζομένων με την πρώτη απροσεξία. Όπως φαίνεται λοιπόν, ο πατριωτισμός των “ευεργετών” της “Χαλυβουργικής” κόστισε 45 νεκρούς εργάτες (έως το 1997), εκατοντάδες τραυματίες και τρείς γενιές σκληρής εκμετάλλευσης στα χυτήρια του χάλυβα.

 Άλλος συνταξιδιώτης του Αντώνη Σαμαρά είναι ο Δημήτρης Κοπελούζος, επικεφαλής του ομώνυμου επιχειρηματικού ομίλου και διευθύνων σύμβουλος της “Προμηθέας Gas”. Ο γνωστός μεγαλοεπιχειρηματίας έχει εδώ και πολύ καιρό εκδηλώσει ενδιαφέρον για συμμετοχή στην εκμετάλλευση πετρελαϊκών κοιτασμάτων και φυσικού αερίου, είναι συνέταιρος του ρωσικού κολοσσού Gazprom ενώ έχει δημιουργήσει από κοινού εταιρεία με τη ΔΕΗ με προσεδοφόρο αντικείμενο τα οικιακά φωτοβολταϊκά συστήματα. Ο μεγαλοεπιχειρηματίας – άλλοτε εκλεκτός “εταίρος” της κυβέρνησης Σημίτη – ήταν εκ των συνδαιτημόνων της συνάντησης που είχε η καγκελάριος Μέρκελ με εκπροσώπους του ανφάν γκατέ της ελληνικής πλουτοκρατίας στην Αθήνα τον περασμένο Νοέμβρη. Τώρα συνοδεύει τον πρωθυπουργό στο Κατάρ. Λογικό αν σκεφτούμε ότι ο Όμιλος Κοπελούζου παραμονεύει πίσω από κάθε ξεπούλημα δημόσιας περιουσίας, κατέχοντας ήδη το 5% του αεροδρομίου Ελ. Βενιζέλος, τη μαρίνα Ζέας, διεκδικώντας μερίδιο στην Αττική Οδό, στα Κρατικά Λαχεία και στη διαχείριση των απορριμάτων στην Αττική. Με λίγα λόγια μπίζνες παντού, χέρι σε κάθε αποκρατικοποίηση και αδιάκοπο κυνήγι του κέρδους. 

 Η πρωθυπουργική επίσκεψη στο Κατάρ δε θα μπορούσε να μην έχει άρωμα ΣΕΒ. Έτσι τον Α.Σαμαρά συνοδεύει και ο Θανάσης Λαβίδας, ιδιοκτήτης της φαρμακευτικής εταιρείας Lavipharm και επικεφαλής διεθνών σχέσεων του Συνδέσμου Ελλήνων Βιομηχάνων. Η Lavipharm, τα τελευταία δύο τουλάχιστον χρόνια, έχει προβεί σε μαζικές απολύσεις (το πρώτο μισό του 2011 είχε ήδη απολύσει 50 εργαζόμενους), καθιερώνοντας, με εκβιαστικό για τους εργαζόμενους τρόπο, την εκ περιτροπής εργασία. Και όλα αυτά στο όνομα της οικονομικής κρίσης. Αξιοσημείωτο παρ' όλα αυτά είναι ότι το 2009, δεύτερη χρονιά της παγκόσμιας καπιταλιστικής ύφεσης, η εταιρεία κατέγραψε αύξηση του μικτού κέρδους κατά 5,6% σε σχέση με το 2008, αυξάνοντας σε σημαντικό βαθμό τις πωλήσεις της. 

 Σε μια περίοδο όπου εργατικά κεκτημένα δεκαετιών τινάζονται στον αέρα, οι 100 μεγαλύτερες ελληνικές εταιρείες μειώνουν το εργατικό κόστος (πετώντας κυριολεκτικά στο δρόμο εργαζόμενους) ενισχύοντας την ανταγωνιστικότητα τους – κερδοφορούν εν μέσω κρίσης πατώντας πάνω στο πτώμα της κοινωνίας. Σε αυτό το πλαίσιο ο αντιλαϊκός, αντεργατικός ρόλος του ΣΕΒ είναι, λίγο έως πολύ, γνωστός: μείωση εργατικού κόστους, πετσόκομμα εργατικών δικαιωμάτων, ενταφιασμός συλλογικών συμβάσεων, εκ περιτροπής εργασία, ευνοϊκές ρυθμίσεις για αύξηση επενδύσεων και μεγιστοποίηση κερδοφορίας. Ο πρωθυπουργός, άλλωστε, είχε συναντηθεί προ λίγων ημερών με τον πρόεδρο Δ. Δασκαλόπουλο για να συντονίσουν το κοινό μέτωπο κυβέρνησης-τρόϊκα-κεφαλαίου κατά των εργαζομένων. Η αποστολή του ΣΕΒ στο Κατάρ είναι, λοιπόν, περισσότερο κι' απο προφανής: να βεβαιωθεί η ντόπια κεφαλαιοκρατική ελίτ ότι η όποια συμφωνία μεταξύ κυβέρνησης-εμίρηδων για επενδύσεις θα διασφαλίσει την απρόσκοπτη αύξηση των κερδών της.

 Ποιός είναι λοιπόν ο «πατριωτισμός» του Κεφαλαίου και της περιβόητης «υγιειούς επιχειρηματικότητας»; Ορισμένα στοιχεία μιλάνε από μόνα τους:

 − Κατά το 2011, μια χρονιά αιματηρών θυσιών για τα λαϊκά στρώμματα της χώρας μας, οι 500 πιο κερδοφόρες ελληνικές επιχειρήσεις παρουσίασαν αύξηση κερδών κατά 18,8%! (Έρευνα Statbank). Την ίδια ακριβώς στιγμή που η ανεργία κάλπαζε στα ύψη, ξεπερνώντας το 20% επί του πληθυσμού της χώρας, το μεγάλο κεφάλαιο έβγαινε κερδισμένο από την κρίση.

 − Οι οκτώ μεγαλύτερες τράπεζες της χώρας (Εθνική, Alpha, Eurobank, Πειραιώς, Marfin, Κύπρου, Εμπορική, ΑΤΕ) είχαν το Α' τρίμηνο του 2012 κέρδη (μόνο από τους τόκους) 721 εκατομ. ευρώ – δηλαδή 75% περισσότερο από τα έξοδα μισθοδοσίας και των οκτώ μαζί. Το ενεργητικό, δηλαδή τα περιουσιακά στοιχεία αυτών των 8 τραπεζών είναι σήμερα αυξημένο κατά 3,5% σε σχέση με το ενεργητικό τους πριν το ξέσπασμα της κρίσης. Την ίδια ώρα μειώνουν δραστικά προσωπικό (12%-15% το 2012) και αποδοχές για τους εργαζόμενους (Στοιχεία: Ελλην. Ένωση Τραπεζών & Οικονομ. Δελτία Τραπεζών, Α' Τρίμηνο 2012). Στο πρωθυπουργικό ταξίδι στο Κατάρ παίρνουν μέρος τραπεζίτες από την Εθνική, την Πειραιώς, την Alpha Bank αλλά και ο διευθύνων σύμβουλος της Eurobank (όμιλος Λάτση).

 − Το «πατριωτικό» εφοπλιστικό κεφάλαιο απολαμβάνει απίστευτες φοροαπαλλαγές (σχεδόν 60 συνολικά!) που πηγάζουν απ' το Νόμο 27/1975 “περί φορολογίας πλοίων”. Έτσι, ασχέτως των κερδών που αποκομίζει από τις μπιζνες του, ο έλληνας εφοπλιστής οφείλει να πληρώσει, ως φόρο, το ποσό των 5.300 δολαρίων! Ταυτόχρονα δε, η κρίση λειτουργεί προς όφελος τους αν κρίνουμε από τα χρήματα που δαπανούν για την αγορά νέων πλοίων: 2 δισεκατομ. δολάρια για την απόκτηση μεταχειρισμένων πλοίων κατά τους πρώτους επτά μήνες του 2012 (Ημεροδρομος, Ριζοσπάστης, 4 Οκτ. 2012). Εύλογη λοιπόν και η συμμετοχή στα πρωθυπουργικά ταξίδια στα εμιράτα, ελλήνων εφοπλιστών όπως ο Β. Μαρινάκης (τέως συνέταιρος του έτερου εφοπλιστή Γ. Αλαφούζου στον ΣΚΑΪ). 

 Αυτός είναι ο περιβόητος «πατριωτισμός» των κεφαλαιοκρατών, αυτών που – με την υποστήριξη της τρικομματικής κυβέρνησης (ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ) και την ένοχη σιωπή των υπόλοιπων αστικών και οπορτουνιστικών πολιτικών δυνάμεων – πλουτίζουν σε βάρος του λαού. Είναι «πατριωτισμός» κομμένος και ραμμένος στα κέρδη τους, αυτά που στον καπιταλισμό χτίζονται στις πλάτες των εργαζομένων. Είναι «πατριωτισμός α λα καρτ», καθώς είναι στο DNA του Κεφαλαίου να πηγαίνει εκεί όπου θα είναι σε θέση να εκμεταλλευτεί φτηνό εργατικό δυναμικό, να ισχυροποιήσει την εκμετάλλευση των εργαζομένων και να αποκομίσει όσο περισσότερο κέρδος γίνεται. 

 Σε αυτόν λοιπόν, τον κάλπικο «πατριωτισμό» είναι δεμένες χειροπόδαρα, τόσο η κυβέρνηση των τριών, όσο και η αξιωματική αντιπολίτευση (ΣΥΡΙΖΑ), η οποία δε χάνει ευκαιρία τελευταία να δίνει τα διαπιστευτήρια της στο ντόπιο και ξένο Κεφάλαιο. Σε αυτήν την ανίερη, αντιλαϊκή συμμαχία η εργατική τάξη και οι σύμμαχοι της, τα χαμηλά λαϊκά στρώμματα, οφείλουν να αντιτάξουν τον δικό τους, πραγματικό πατριωτισμό: αυτόν της αλληλεγγύης και του ανειρήνευτου αγώνα για οριστική ρήξη με τα δεσμά της καπιταλιστικής βαρβαρότητας. 


 (* Το άρθρο γράφτηκε στις 29/1/2013)
 Αναρτήθηκε από Αντωνης

Ο Βρούτσης «δέρνει»...

Ο Βρούτσης «δέρνει»...

Ο Βρούτσης, ο υπουργός Εργασίας, αυτός με το αστραποβόλο βλέμμα, αυτός που θα «επαναδιαπραγματευόταν» προς όφελος του λαού τα θέματα των εργασιακών σχέσεων με την τρόικα, είναι αυτός που με το που ανέλαβε υπουργός δήλωσε ότι αυτό που επικρατούσε στην Ελλάδα στις εργασιακές σχέσεις -μέχρι να έρθει αυτός και να βάλει τάξη- ήταν μοντέλο... «σοβιέτ»!

Αρα και επομένως, αυτά που ξέρατε ξεχάστε τα.

Επί Σαμαρά, Βενιζέλου, Κουβέλη (και Βρούτση, βεβαίως)

• το 30% της ανεργίας με το 58% να αφορά τους νέους,
• η εκ περιτροπής λεγόμενη εργασία,
• το δόγμα της «απασχολησιμότητας»,
• το δουλεμπόριο των ενοικιαζόμενων εργαζόμενων,
• τα 400 ευρώ βασικό,

δεν είναι «προϊόντα» της κεφαλαιοκρατικής ασυδοσίας, δεν είναι παράγωγα της εργοδοτικής αγριότητας, δεν είναι το αποτέλεσμα του κεντροαριστεροδέξιου νεοφιλελευθερισμού, δεν είναι το κτηνώδες μοντέλο της καπιταλιστικής «ανάπτυξης».

Είναι πολιτική... «σοβιετική»!

*

Επίσης, ο κ. Βρούτσης είναι αυτός που εξερχόμενος του Μαξίμου, προ μερικών βδομάδων, με εκείνο το ύφος που αρμόζει στην ιστορικότητα των στιγμών,

δήλωσε:

«Ο πρωθυπουργός σήμανε συναγερμό! Γενική επιστράτευση! Ξεκινάει ο πόλεμος κατά της ανεργίας, με έδρα το γραφείο του ίδιου του πρωθυπουργού»!

Σημειώστε ότι επί κυρίου Βρούτση, αυτού του... «πολέμαρχου» του Σαμαρά (του Βενιζέλου και του Κουβέλη) στον «πόλεμο κατά της ανεργίας», η ανεργία έφτασε να αφορά 1.345.715 ανθρώπους.

Δηλαδή:

Από τη στιγμή που ο «πολέμαρχος κατά της ανεργίας» Βρούτσης ανέλαβε υπουργός Εργασίας, για κάθε μέρα (των Σαββατοκύριακων συμπεριλαμβανομένων) που αυτός κάθεται στο συγκεκριμένο πόστο, στο μαύρο κατάλογο της ανεργίας προστίθενται 1.077 νέοι άνεργοι.

*

Ο Βρούτσης, επιπλέον, είναι αυτός που μεθοδεύει νέες περικοπές επιδομάτων και το ολοκληρωτικό πλέον πετσόκομμα της κοινωνικής ασφάλισης, στο όνομα του ότι η κοινωνική ασφάλιση στηρίζεται, όπως αυτός ο αδάμας κατά της κομματοκρατίας και κατά της ρουσφετοκρατίας ισχυρίστηκε, σε «πελατειακές σχέσεις»!

Βέβαια, ο Βρούτσης και η κυβέρνηση Σαμαρά, Βενιζέλου, Κουβέλη που εκπροσωπεί, δεν εννοεί ως «πελατειακή» τη διαχρονική σχέση μεταξύ κράτους - μεγάλου κεφαλαίου, όπου το κράτος ληστεύει τα Ασφαλιστικά Ταμεία και χαρίζει τον ιδρώτα των εργατών και των συνταξιούχων υπέρ βιομηχάνων, τραπεζιτών, εφοπλιστών και εργολάβων.

Οχι! «Πελατειακό» -κατά τον Βρούτση και τον συνάδελφό του τον Δένδια- είναι το δικαίωμα του λαού σε ικανοποιητικά συνταξιοδοτικά και ασφαλιστικά δικαιώματα, τα οποία παρεμπιπτόντως πρέπει να καταβάλλονται στο λαό προ και όχι μετά θάνατον. Και επειδή όσα λέει ο Βρούτσης και η κυβέρνηση οι εργαζόμενοι και οι συνταξιούχοι δεν τα καταλαβαίνουν, χτες ο Βρούτσης και Δένδιας απόειδαν και έστειλαν τα ΜΑΤ εναντίον διαδηλωτών του ΠΑΜΕ για να τους δώσουν - τα ΜΑΤ - να τα καταλάβουν.

Γράφει:
ο Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ

Το κίνημα πρέπει να έχει και μορφές απειθαρχίας

Το κίνημα πρέπει να έχει και μορφές απειθαρχίας

-- Με αφορμή τις τελευταίες απεργίες. Πιστεύετε ότι υπάρχει μια έξαρση των λαϊκών κινητοποιήσεων ή είναι κάτι πρόσκαιρο;

-- Κινητοποιήσεις είχαμε και θα έχουμε και θα έχουν και τη μορφή έξαρσης. Γιατί, μην ξεχνάτε ότι τώρα θα ζήσει ο ελληνικός λαός τα μέτρα που πάρθηκαν πριν λίγους μήνες. Σήμερα π.χ. που θα πάμε να πάρουμε τις συντάξεις μας οι συνταξιούχοι του ΙΚΑ, φοβόμαστε να πάμε να δούμε στην τράπεζα τις συντάξεις. Ακόμα δεν έχουμε ζήσει τα μέτρα και δεν είναι προσωρινά.

Δεν μπορεί το κίνημα να αναπτύσσεται με εξάρσεις και υφέσεις. Και, βεβαίως, αυτό δε σημαίνει ότι θα γίνεται 1 - 2 χρόνια απεργία ή θα είναι 2 χρόνια κλειστοί οι δρόμοι. Κίνημα σημαίνει οργάνωση, σημαίνει διαμορφώνω ηγεσίες όχι για να με υποκαταστήσουν, ριζοσπαστικές. Δηλαδή, αλλάζει ο συσχετισμός δύναμης και υιοθέτηση μιας συγκροτημένης διαφορετικής πολιτικής από αυτή που ακολουθείται.

Αυτό το κίνημα πρέπει να έχει και μορφές - να σας το πω καθαρά - και απειθαρχίας. Δεν μπορεί να έρχονται να μας λένε, είναι νόμος. Μα αυτό το νόμο τον ψήφισε η Βουλή, τι νόμος δηλαδή; Προχτές δεν ήταν νόμος, έγινε νόμος και θα πειθαρχήσω; Αναγκαστικά και μορφές απειθαρχίας. Και αγωνιστικές μορφές δεν είναι μόνο κλείνω ένα δρόμο. Οι αγωνιστικές μορφές είναι αντίσταση παντού, οργανωμένη, μαζική για να έχει αποτελέσματα.

Π.χ. τι θα γίνει με τους φόρους που δεν μπορούμε να πληρώσουμε; Δε βάζουμε το ζήτημα έτσι για να λέμε κίνημα απειθαρχίας. Αλλά, αν δεν έχω να πληρώσω, τι θα κάνω; Υπήρχε ένας νόμος μέχρι τώρα, που έλεγε για ένα χρόνο δε γίνονται κατασχέσεις σπιτιών. Αυτή τη στιγμή συζητείται να καταργηθεί. Και έχουμε ελεγμένη πληροφορία ότι μια ιδιωτική τράπεζα μεγάλη, ετοιμάζεται να φτιάξει μια εταιρεία, η οποία θα παίρνει τα κατασχεμένα σπίτια και θα τα νοικιάζει - ενδεχομένως λίγο πιο φθηνά - στους ίδιους. Αφήστε που αυτή η στρατιά των ενοικιαστών θα είναι οι σύγχρονοι εξαγορασμένοι εργάτες, υπάλληλοι κ.λπ.

Αλληλεγγύη που να ενεργοποιεί

Οταν, λοιπόν, βρίσκεσαι σε αυτήν την κατάσταση, όταν η κρίση οξύνεται, ποιος θα την πληρώσει; Επομένως, πρέπει να προετοιμαστούμε για τέτοιες ενέργειες κι εδώ χρειάζεται και αλληλεγγύη. Μορφές κοινωνικής αλληλεγγύης που ενεργοποιούν. Οχι η αλληλεγγύη να περνάνε από τα σπίτια μας και να μας δίνουν ένα πακετάκι μακαρόνια. Καταλαβαίνω ότι γι' αυτόν που πεινάει και τα μακαρόνια είναι σημαντικό, αλλά δεν μπορεί να τραβήξει πάρα πολύ η βαλίτσα. Επομένως, ένα κίνημα θα αναπτύσσεται με πολυμορφία, θα αλλάζει τις μορφές πάλης, δεν μπορεί μια μορφή πάλης να εξαντλείται. Αυτό για μας έχει σημασία.

Εξάρσεις μπορεί να έχεις. Κι ύστερα από μια έξαρση να τρως μια κατραπακιά και να μη γίνεται τίποτα. Εδώ πια θέλει αντικειμενικά, υπάρχει η ανάγκη ριζικής ανατροπής. Και πρέπει αυτή να προετοιμαστεί, δεν γίνεται πατώντας κουμπιά. Σε αυτό το έδαφος, μπορεί οι εργαζόμενοι, προετοιμάζοντας μια τέτοια εξέλιξη, μπορεί πραγματικά να ασκήσουν πίεση και να αποσπάσουν και κάποιες παραχωρήσεις, έστω προσωρινά. Διαφορετικά...

Ας πούμε τώρα: Ο ΣΥΡΙΖΑ κατέθεσε πρόταση για ημερήσια διάταξη στη Βουλή. Δηλαδή θα πάμε στη Βουλή - έχετε δει πώς έχει γίνει η Βουλή, η Βουλή της ατάκας, του επί προσωπικού. Φυσικά, εμείς θα πάμε και θα μιλήσουμε. Αλλά τι θα προσφέρει μια προ ημερήσιας διάταξης στη Βουλή;

Κι ένα τελευταίο. Θυμάστε τα προηγούμενα χρόνια που έλεγαν το εξής πράγμα: Ζητάτε πανεθνικοποίηση της αγροτικής πολιτικής; Επειδή λέγαμε κατάργηση των ποσοστώσεων κ.λπ., να καλλιεργήσουμε όλα τα προϊόντα που έχουμε ανάγκη, να σταματήσουμε τις εισαγωγές κ.λπ. Αυτό τι σήμαινε; Οτι θα εφαρμόσουν την Κοινή Αγροτική πολιτική διά πυρός και ροπάλου.

«... με τη μία στο κεφάλι»

«... με τη μία στο κεφάλι»

Ηταν μεσημέρι της 18ης Νοέμβρη 1973. Ο πραξικοπηματίας, ταγματάρχης Ντερτιλής βρισκόταν με το υπηρεσιακό τζιπ έξω από την κατεστραμμένη πύλη του Πολυτεχνείου.

Ακριβώς απέναντι, στη συμβολή Πατησίων και Στουρνάρη, μέσα στο γενικό πογκρόμ που έχει εξαπολύσει η χούντα, οι αστυφύλακες χτυπούν ένα νεαρό.

Ο νέος προς στιγμήν ξεφεύγει από τα χέρια των χωροφυλάκων. Τότε ακριβώς ο Ντερτιλής βγάζει από το μπουφάν το περίστροφο. Και πυροβολεί...

*

Ενα χρόνο αργότερα, στην κατάθεσή του, ο οδηγός του Ντερτιλή, ο 21 ετών τότε Αντώνης Αγριτέλης, περιγράφει:

«Ο νεαρός έπεσε σαν κοτόπουλο (...) Μετά το φόνο ο Ντερτιλής σαν να μη συνέβαινε τίποτα μπήκε στο τζιπ και χτυπώντας με στην πλάτη μου είπε: "Με παραδέχεσαι, ρε; Σαράντα πέντε χρονών άνθρωπος και με τη μία στο κεφάλι!"»...

*

Αυτός ήταν ο «ήρωας» Ντερτιλής. Ενας φασίστας. Ενας στυγνός δολοφόνος. Μια τυπική φιγούρα των εγκληματιών που φόρεσαν στον τόπο τον Απριλιανό γύψο.

Προχτές, που ο Ντερτιλής πέθανε, η ναζιστική συμμορία των οπαδών του Ντερτιλή, η Χρυσή Αυγή, θρήνησε. Θρήνησε όπως ακριβώς θρηνούν οι όμοιοι τον όμοιο.

Ο Ντερτιλής - κατά τη Χρυσή Αυγή - ήταν ένας «απροσκύνητος»... «Ενας ξεχωριστός Ελληνας»... «Ενας Στρατιώτης, που είχε χύσει το αίμα του για την Πατρίδα, στο πεδίο της μάχης...»!

*

Η φωτογραφία

(με τον εικονιζόμενο Ντερτιλή ακριβώς στον τόπο του εγκλήματος και με το «ηρωικό» του περίστροφο στο χέρι)

είναι ο αψευδής μάρτυρας των «μαχών» και του αίματος με τα οποία συνδέθηκε ο Ντερτιλής.

Οι «μάχες» αυτές, που εξυμνεί η Χρυσή Αυγή, δεν ήταν παρά οι «μάχες» του φασισμού ενάντια στο λαό. Οι «στρατιώτες» σαν τον Ντερτιλή, που εξυμνεί η Χρυσή Αυγή, δεν ήταν παρά οι ΕΣΑτζήδες, τα ελληνικά «Ες-Ες» της χούντας.

Οσο για το αίμα που είχε χύσει ο Ντερτιλής «για την Πατρίδα» (!) δεν είναι άλλο από το αίμα του λαού. Γι' αυτό το αίμα, για το αίμα του λαού, που το αφαίρεσαν οι φασίστες από το λαό, πανηγυρίζει η Χρυσή Αυγή.

Είναι γι' αυτό το αίμα που αποτίει φόρο τιμής η Χρυσή Αυγή. Αλλά δεν αποτίει φόρο τιμής στο λαό, που έχυσε το αίμα του. Η Χρυσή Αυγή εξυμνεί τους δολοφόνους του λαού, σαν τον Ντερτιλή, που αφαίρεσαν το αίμα του λαού.

Η Χρυσή Αυγή θρηνεί τον Ντερτιλή, επειδή ακριβώς όταν οι ναζί μιλούν για «πατρίδα» δεν εννοούν παρά την πατριδοκαπηλία, τη θηριωδία και το έγκλημα.

Η Χρυσή Αυγή θρηνεί, γιατί πολύ απλά θαυμάζει και υπηρετεί εκείνο το μοντέλο «πατρίδας» όπου οι φασίστες εκτελούν ανθρώπους «με τη μία στο κεφάλι»...

Γράφει:
ο Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ

Στυγνή προβοκάτσια από το υπουργείο Εργασίας

Στυγνή προβοκάτσια από το υπουργείο Εργασίας

Παρουσίασε φωτογραφίες με καταστροφές σε γραφείο που δεν μπήκαν ποτέ οι συνδικαλιστές, τρεις ώρες μετά την προσαγωγή τους από το κτίριο!

Σε ωμή προβοκάτσια κατέφυγε το υπουργείο Εργασία και προσωπικά ο υπουργός Γ. Βρούτσης, στριμωγμένοι από τη γενική κατακραυγή και την ταξική αλληλεγγύη που ξεσήκωσε η κατασταλτική επέμβαση σε βάρος των συνδικαλιστών, συνδικάτων και Ομοσπονδιών. Σε μια προσπάθεια να συκοφαντήσει το δίκαιο αγώνα και να δημιουργήσει εντυπώσεις σε βάρος του ταξικού κινήματος, επιχείρησε να παρουσιάσει την εικόνα ότι η συνδικαλιστική αντιπροσωπεία εισέβαλε στο υπουργείο για να προκαλέσει καταστροφές και βανδαλισμούς.

Για να στηρίξει την κατασκευασμένη εικόνα, το υπουργείο μοίρασε στους δημοσιογράφους φωτογραφίες από ένα γραφείο του κτιρίου, στο οποίο ποτέ δεν μπήκαν οι συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ! Στις φωτογραφίες εικονίζονταν ριγμένες καρέκλες, σπασμένες βιβλιοθήκες, ακατάστατα γραφεία και αναποδογυρισμένα αντικείμενα. Πρώτος ο πρόθυμος ΣΚΑΪ δημοσίευσε τις φωτογραφίες, με τον προβοκατόρικο τίτλο «Φωτογραφίες από την "επίσκεψη" των μελών του ΠΑΜΕ στο υπουργείο Απασχόλησης».

Οι συγκεκριμένες φωτογραφίες τραβήχτηκαν από υπαλλήλους του υπουργείου Εργασίας και στάλθηκαν στα κανάλια και στα sites 3 ολόκληρες ώρες μετά την προσαγωγή των συνδικαλιστών από την αστυνομία. Δηλαδή, οι συνδικαλιστές αποχώρησαν από το υπουργείο περίπου στις 12.30 το μεσημέρι και οι φωτογραφίες μοιράστηκαν στις 3, για να αναρτηθούν πρώτα στο ΣΚΑΪ στις 3.51 μ.μ. Ολο αυτό το διάστημα, κανένας δημοσιογράφος δεν είχε μπει το κτίριο για να διαπιστώσει ιδίοις όμασοι τις καταστροφές και μόνο μετά τη δημοσιοποίησή τους από το υπουργείο, μπήκαν οι κάμερες στο κτίριο.

Με άλλα λόγια, μετά από τόσες ώρες, και ενώ το κύμα της κατακραυγής για την κυβέρνηση και της αλληλεγγύης για τους εργαζόμενους φούντωνε, το υπουργείο «θυμήθηκε» ότι έγιναν βανδαλισμοί στο κτίριο! Κι αυτό ενώ όση ώρα έμειναν οι συνδικαλιστές στο υπουργείο, βρίσκονταν κάτω από το βλέμμα των δυνάμεων των ΜΑΤ, που γέμισαν ασφυκτικά τον 8ο όροφο του υπουργείου.

Είναι πέρα για πέρα φανερό ότι οι καταστροφές στο συγκεκριμένο γραφείο είναι στυγνή προβοκάτσια, στημένη από τον ίδιο τον υπουργό, στην εκδήλωση της οποίας ανέλαβαν πρόθυμα ρόλο ο ΣΚΑΪ και άλλα αστικά ΜΜΕ που υιοθέτησαν άκριτα τις κυβερνητικές καταγγελίες σε βάρος των ταξικών συνδικάτων.

Αμεση απάντηση στους ψεύτες

Σε ανακοίνωση που εξέδωσε, το Γραφείο Τύπου του ΠΑΜΕ σημειώνει: «Ο σταθμός του Αλαφούζου (ΣΚΑΪ) εκδηλώνοντας για μια ακόμα φορά το ταξικό του μίσος στο ΠΑΜΕ και στο ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα και προκειμένου να πείσει για το πόσο καλά έκαναν τα ΜΑΤ και συνέλαβαν και χτύπησαν τους εκπροσώπους των συνδικάτων, επανέλαβε για μια ακόμα φορά τον εαυτό του. Ανέβασε στην ιστοσελίδα του στο διαδίκτυο κατασκευασμένες φωτογραφίες απ' το γραφείο δήθεν του Υπουργού Εργασίας με πεταμένα χαρτιά και έπιπλα, για να πείσει για το βανδαλισμό των εκπροσώπων του ΠΑΜΕ και των συνδικάτων. Καλή η προσπάθεια και αντάξια της ιστορίας τους, αλλά τέτοιες προβοκάτσιες έχει αντιμετωπίσει και άλλες και από πιο ικανούς το ταξικό κίνημα».

Στο ζήτημα αναφέρθηκε και ο Χρ. Κατσώτης, στέλεχος του ΠΑΜΕ και βουλευτής του ΚΚΕ, μιλώντας στους συγκεντρωμένους έξω από τη ΓΑΔΑ. Είπε μεταξύ άλλων: «Λένε ψέμματα ότι έγιναν φθορές. Το κίνημα μας δεν έχει τέτοια λογική και πρακτική. Προσπαθούν να προβοκάρουν το κίνημα. Στον αγώνα λοιπόν. Μπροστά μας έχουμε την πανεργατική απεργία. Ολη η εργατική τάξη πρέπει να δώσει μαζική, αποφασιστική απάντηση σ' αυτή την πολιτική. Αυτή πρέπει να είναι η απάντηση. Δε φεύγουμε από εδώ μέχρι να πάρουμε την απόφαση που θα αφήσει ελεύθερους τους συνδικαλιστές».