Αυστρία – Ο φασισμός άλλους υπηρετεί κι άλλους «δουλεύει»!

Με την ανάληψη της Προεδρίας της ΕΕ συνέπεσε κι η πρόταση για τη θέσπιση της 12ωρης εργάσιμης μέρας και 60ωρης εβδομαδιαίας εργασίας, από την ακροδεξιά κυβέρνηση της Αυστρίας.

Η πρόταση ήταν για χρόνια διακαής πόθος της αυστριακής αστικής τάξης καθώς επίσης και των διεθνών μονοπωλιακών ομίλων που δραστηριοποιούνται στη χώρα.

Η κυβέρνηση του Σεμπάστιαν Κουρτς δηλώνει σε κάθε τόνο πως:

«Οι αλλαγές στην εργατική νομοθεσία είναι απαραίτητες για να έχουν οι εταιρείες μεγαλύτερη ευελιξία».

Υπενθυμίζουμε πως στην Αυστρία συγκυβερνούν δύο κόμματα:

Το συντηρητικό Λαϊκό Κόμμα, ÖVP, και το ακροδεξιό κόμμα, FPÖ, των «Ελεύθερων»,

αδελφάκι της Χρυσής Αυγής, που έχει και το θράσος να μιλά και για την Πρωτομαγιά.

Η επιστροφή στον εργασιακό «μεσσαίωνα» και στην Αυστρία,  γίνεται με το σχέδιο νόμου που προβλέπει την αύξηση της εργάσιμης μέρας κατά 4 ώρες χωρίς φυσικά αντίστοιχη αύξηση στις απολαβές των εργαζομένων.

Η πρόταση αναμένεται να εγκριθεί από το αυστιακό κοινοβούλιο όπου συζητιέται και ήδη συνδικάτα και εργαζόμενοι βρίσκονται σε αναβρασμό.

Το περασμένο Σάββατο περισσότεροι από 80.000 άνθρωποι διαδήλωσαν στους δρόμους της Βιένης αλλά και σε άλλες πόλεις εναντίον του απαάδεκτου νομοσχεδίου.

Ο πρόεδρος της Γενικής Συνομοσπονδίας Συνδικάτων της Αυστρίας, Βόλφγκανγκ Κάτσιαν, κατά την ομιλία του είπε χαρακτηριστικά πως:

«Θα αντισταθούμε σε αυτό με όλα τα μέσα που έχουμε στη διάθεσή μας».

Ωστόσο, από το ίδιο βήμα, αντί να βάλει φρένο σε κάθε απαίτηση για αύξηση του ωραρίου, άφησε ανοικτό παράθυρο να περάσει ο νόμος μέσω της διενέργεια δημοψηφίσματος.

Χαρακτηριστικό δείγμα του οπορτουνισμού που για δεκαετίες έχει διαβρώσει και τα συνδικάτα της Αυστρίας, καλλιεργώντας την ταξική συνεργασία και θέτοντας ουσιαστικά στο περιθώριο την οργάνωση και κλιμάκωση του αγώνα.

Ταυτόχρονα η κυβέρνηση αποφασισμένη να προωθήσει την πολιτική της καλεί τα συδικάτα σε διάλογο με αρχική βάση το υποχρεωτικό 10ωρο όπου οι εργαζόμενοι θα επιτρέπεται να αρνηθούν τις επιπλέον 2 ώρες:

«Χωρίς να χρειάζεται κάποια δικαιολογία»…

Με δύο λόγια πρόκειται για διάλογο – απάτη γιατί κανείς εργαζόμενος δεν μπορεί να «διαπραγματευτεί» από θέση ισχύος με τον εργοδότη του αφού θα βρίσκεται διαρκώς υπό την απειλή των εκβιασμών και της απόλυσης εάν δεν «συμμορφωθεί».

Η ακροδεξιά κυβέρνηση της Αυστρίας δείχνει για ακόμη μια φορά ποιους υπηρετεί ο «εθνικισμός» και τα συνθήματα του για δήθεν δυνατή κι «Ελεύθερη πατρίδα».

Τέλος, δείχνει και τον τρόπο που «αντιμετωίζει» ο καπιταλισμός και η ΕΕ το πρόβλημα της ανεργίας:

Παρά τα χαμηλά ποσοστά, που εμφανίζονται λίγο πάνω από 10% για φέτος – αφού δεν προσμετρώνται οι υποαπασχολούμενοι κι όσοι εργάζονται το πολύ έως και 10 ώρες το μήνα –  και σε συνδυασμό με την προβλεπόμενη αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης, αυτός ο νόμος θα αυξήσει το ποστοστό της ανεργίας ίδιαιτέρως στους νέους.

Με στοιχεία από DW και Ναυτεμπορική

Ροβεσπιέρος

(Visited 2 times, 2 visits today)

Συμμορφωθείτε ρε, τι σας ζητάνε;

  

04-07-2018

Μέχρι στιγμής, μόνο πέντε χώρες πληρούν τις απαιτήσεις του ΝΑΤΟ. Εκτός από τις Ηνωμένες Πολιτείες, το Ηνωμένο Βασίλειο, η Ελλάδα, η Πολωνία και η Εσθονία έχουν συμμορφωθεί. Συμμορφωθείτε ρε τι σας ζητάνε; 

Popova

 

Η Δημοκρατία των θεμελιωδών ευρωπαϊκών αρχών και αξιών, όπως το κράτος δικαίου, η αλληλεγγύη και η κοινή ευθύνη καταγράφεται στα στρατόπεδα συγκέντρωσης/ καταγραφής, κέντρων τράνζιτ και υγρούς τάφους.
Τα απάνθρωπα μέτρα και εξευτελισμού κάθε ανθρώπινης ύπαρξης δεν έχουν τέλος μετά και την άθλια συμφωνία μεταξύ των κρατών της ΕΕ για το προσφυγικό/μεταναστευτικό.

Στον παραλογισμό των κλειστών συνόρων και της εθνικιστικής έξαρσης των ηγετών της ΕΕ ακολούθησε η τελική συμφωνία Μέρκελ- Ζεεχόφερ. Κυβερνητική «ομαλότητα» μόνο και αν εφόσον το συμφωνηθέν κυβερνητικό πρόγραμμα υλοποιήσει:

1. Τα καινούργια μεγάλα στρατόπεδα συγκέντρωσης σε Βόρεια Αφρική και Βαλκάνια
2. «Kέντρα τράνζιτ» και γρήγορης απέλασης μεταναστών στα σύνορα με την Αυστρία.
3. Συμφωνία με την Αυστρία και με άλλα κράτη για την επιστροφή μεταναστών που είναι εγγεγραμμένοι σε κράτη χωρίς διμερείς συμφωνίες.
4. «Κλειστά σύνορα» δηλαδή αυστηρότερους ελέγχους σε δρόμους και τρένα. Μόνο «πόρτα» σε μεταναστευτικά πουλιά δεν έχουν συμφωνήσει.

Η Μέρκελ μπορεί να πανηγυρίζει την Πύρρεια νίκη της αλλά η κυβερνητική συνοχή μοιάζει με κινούμενη άμμο. Τουλάχιστον τέσσερις αραβικές χώρες αρνήθηκαν να ιδρύσουν στρατόπεδα προσφύγων. Η Αίγυπτος απέρριψε την ιδέα που συμφωνήθηκε κατά τη διάρκεια της πρόσφατης συνόδου κορυφής της ΕΕ. Αλβανία, Μαρόκο, Τυνησία και Αλγερία έχουν επίσης μιλήσει κατά των στρατόπεδα συγκέντρωσης στις χώρες τους.

Η Αυστρία, η οποία σήμερα ασκεί εκ περιτροπής προεδρία στην ΕΕ, δήλωσε ότι είναι διατεθειμένη να λάβει μέτρα για την προστασία των νότιων συνόρων της χώρας (διαβάζεται και ως κλείσιμο συνόρων με Ιταλία και Σλοβενία) εάν η συμφωνία για το θέμα της μετανάστευσης στη Γερμανία μετατραπεί σε κυβερνητική πολιτική. Συνάντηση μεταξύ Κουρτς και Ζεεχόφερ έχει οριστεί στις επόμενες μέρες.

Ιταλία. Χθες ο νέος ακροδεξιός υπουργός Εσωτερικών Ματέο Σαλβίνι συναντήθηκε με αξιωματούχους της Λιβύης και υπέγραψε το λεγόμενο «σχέδιο Σαλβίνι» το οποίο περιλαμβάνει άλλα δύο πλοία (το 2017 η Ιταλία παρείχε στη Λιβύη τέσσερα πλοία) και μεγάλο εξοπλισμό στην Λιβυκή Ακτοφυλακή για να την βοηθήσει να ελέγχει και να επαναπατρίζει τους μετανάστες. Η θέση της ιταλικής κυβέρνησης είναι ότι η Λιβύη δεν είναι τόσο επικίνδυνη για τους μετανάστες όσο ήταν κάποτε !!!!

Μπορεί να μην αφορά «το μέλλον της ΕΕ που εξαρτάται από την επίλυση του ζητήματος της μετανάστευσης», όπως λέει η κυρία Μέρκελ αλλά έχει να κάνει με την βίαιη βαρβαρότητα των ιμπεριαλιστικών πολέμων που σχεδόν όλα τα ευρωπαϊκά κράτη και μη συμμετέχουν με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο στη σφαγή, στην εξαθλίωση, στην αρπαγή του πλούτου με αποτέλεσμα την προσφυγιά και την μετανάστευση. Ο Αμερικανός πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ έστειλε επιστολές στους ηγέτες ορισμένων κρατών του ΝΑΤΟ εκφράζοντας τη δυσαρέσκεια της Ουάσινγκτον για τη μη συμμόρφωση των χωρών τους με τις υποχρεώσεις τους για αύξηση των αμυντικών δαπανών σε 2% του ΑΕΠ. Έχει επανειλημμένα καλέσει τους συμμάχους του ΝΑΤΟ να σεβαστούν αυτή τη δέσμευση, απειλώντας, διαφορετικά θα μειώσουν τη συμμετοχή της Ουάσινγκτον στα προγράμματα που αποσκοπούν στη διασφάλιση της ασφάλειας των κρατών μελών του ΝΑΤΟ.

Οι επιστολές προς τους συμμάχους του ΝΑΤΟ, συμπεριλαμβάνουν το Βέλγιο, τον Καναδά, τη Γερμανίας και τη Νορβηγία.

«Όπως συζητήσαμε κατά την επίσκεψή σας τον Απρίλιο, υπάρχει αυξανόμενη απογοήτευση στις Ηνωμένες Πολιτείες ότι ορισμένοι σύμμαχοι δεν έχουν συμμορφωθεί όπως υποσχέθηκαν … Η συνεχιζόμενη υπό-χρηματοδότηση της Γερμανίας στην άμυνα υπονομεύει την ασφάλεια της συμμαχίας και παρέχει στήριξη σε άλλους συμμάχους που επίσης δεν σχεδιάζουν να εκπληρώσουν τις δεσμεύσεις τους για τις στρατιωτικές δαπάνες, διότι άλλοι σας βλέπουν ως πρότυπο», αναφέρει η επιστολή Τραμπ προς τη γερμανίδα καγκελάριο Άνγκελα Μέρκελ.

Μέχρι στιγμής, μόνο πέντε χώρες πληρούν τις απαιτήσεις του ΝΑΤΟ. Εκτός από τις Ηνωμένες Πολιτείες, το Ηνωμένο Βασίλειο, η Ελλάδα, η Πολωνία και η Εσθονία έχουν συμμορφωθεί.

Συμμορφωθείτε ρε τι σας ζητάνε; 

katiousa.gr

Και είναι ιμπεριαλισμός κύριε Πάνο μου;

Κατιούσα

Με μια απόσταση πλέον από τη «Συμφωνία των Πρεσπών», των αντιδράσεων από την μείζονα αντιπολίτευση και την πρώτη συνάντηση μεταξύ ακροδεξιών ορκ και χημικών της αστυνομίας, μπορούμε να προχωρήσουμε σε μια πρώτη ψύχραιμη αποτίμηση.
Ο Αλέξης Τσίπρας κέρδισε. Όχι την κοινή γνώμη, που επηρεάζεται από τις τσιρίδες εκείνων που θεωρούν πως με τη συμφωνία, η πΓΔΜ προσάρτησε σχεδόν τη Θεσσαλονίκη.
Κέρδισε όμως οριστικά τους Αμερικανούς των οποίων η συγκεκριμένη εξέλιξη αποτελούσε βασική επιδίωξη στην περιοχή και που δια στόματος του πρέσβη Πάιατ θεωρούν πλέον την ελληνική κυβέρνηση «γεωπολιτικό μεντεσέ μεταξύ της Ευρώπης και της ευρύτερης γειτονιάς».
Κέρδισε από τους ευρωπαϊκούς θεσμούς ως τις ευρωομάδες ΟΛΩΝ των κομμάτων που στήριξαν με πάθος τη συμφωνία και την ελληνική κυβέρνηση που «άνοιξε τον δρόμο» της διεύρυνσης της Ένωσης στα Δυτικά Βαλκάνια.
Κέρδισε τον συλλογικό φορέα των Ελλήνων Βιομηχάνων (και ιδιαίτερα εκείνον της Βόρειας Ελλάδας), που δεν είχε να πει ότιδήποτε για όνομα, εθνικότητα, γλώσσα, σχολιάζοντας μόνο πως η κυβέρνηση θα πρέπει «να προστατεύσει τις εμπορικές ονομασίες κατά τις ειδικές διαπραγματεύσεις που θα ακολουθήσουν».
Κέρδισε συνολικά το δικαίωμα, να απαλλαγεί από την ταμπέλα των «λαϊκιστών» που της είχαν προσδώσει οι Ευρωπαίοι λόγω των (μακρινών) αριστερών της καταβολών και να την… φορέσει στη Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ που αντέδρασαν σε μια συμφωνία που χωρίς αμφιβολία θα υπέγραφαν με χέρια και με πόδια αν βρίσκονταν οι ίδιοι στην κυβέρνηση.
Κέρδισε ως εκ τούτου το δικαίωμα, να θεωρείται από τους Ευρωπαίους -και όχι μόνο- εταίρους της, μια σοβαρή, φιλοευρωπαϊκή και φιλοΝΑΤΟϊκή δύναμη και αναμένεται να δρέψει το επόμενο διάστημα τους «καρπούς» αυτής της, της επιτυχίας.
Την ίδια ώρα ο Τζέφρι Πάιατ έκανε το «Αμερικανική Πρεσβεία – Πειραιώς», «Κολιάτσου – Παγκράτι» για να πείσει τον Κυριάκο Μητσοτάκη, να… σοβαρευτεί.
Σχετικά με τη συμφωνία καθ’ αυτή τώρα. Η ελληνική κυβέρνηση υποχρέωσε την άλλη πλευρά όχι μόνο να αλλάξει το Σύνταγμά και την ονομασία της, αλλά και η ίδια να κυρώσει τη συμφωνία μόνο όταν η διαδικασία ολοκληρωθεί στην πΓΔΜ. Μεταξύ της ισχύος των δυο χωρών δεν υπάρχει σύγκριση. Ούτε οικονομική, ούτε στρατιωτική.
Άλλωστε ακόμα και η Ελλάδα της κρίσης έχει επενδεδυμένο κεφάλαιο στη γειτονική χώρα (σύμφωνα με στοιχεία της Κεντρικής Τράπεζας της πΓΔΜ) 477,3 εκατ. ευρώ ή αλλιώς το 10,8% επί του συνόλου. Στη χώρα δραστηριοποιούνται 200 επιχειρήσεις ελληνικών συμφερόντων, με σημαντική την παρουσία μεγάλων ελληνικών κατασκευαστικών οι οποίες συχνά πυκνά αναλαμβάνουν έργα υποδομών, με διεθνείς διαγωνισμούς.
Η Ελλάδα βρίσκεται στην 3η θέση των Άμεσων Ξένων Επενδύσεων στην πΓΔΜ, ενώ το 2016 ήταν ο 4ος σημαντικότερος εμπορικός εταίρος της πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας, μετά από τη Γερμανία, τη Βρετανία και τη Σερβία.
Όσο για τη στρατιωτική ισχύ των δυο χωρών, η σύγκριση μοιάζει αστεία. Αρκεί κανείς να αναφέρει πως η μια χώρα έχει περισσότερα από 200 μαχητικά αεροσκάφη, ενώ η άλλη πρακτικά δεν έχει Πολεμική Αεροπορία. Μπορείτε να φανταστείτε ποια είναι η καθεμία.
Όλα αυτά όμως δεν γράφονται για να αποδείξουν ότι ο αλυτρωτισμός δεν ειναι επικίνδυνος. Κάθε άλλο. Μάλιστα δεν εξαρτάται καν από την στρατιωτική ισχύ. Άλλωστε ποια στρατιωτική ισχύ είχε το Κόσοβο, όταν για χάρη του οι ΝΑΤΟϊκοί βομβάρδιζαν τη Σερβία;
Το πρόβλημα είναι ότι η Ελλάδα γίνεται «ο γεωπολιτικός μεντεσές» των ΗΠΑ, ΝΑΤΟ και ΕΕ και αυτό αυξάνει τους κινδύνους από μόνο του.
Με τα λόγια που χρησιμοποίησε ο υπουργός Εξωτερικών στην εκπομπή του Γιώργου Παπαδάκη: «Η Ελλάδα χρειάζεται φίλους στην περιοχή που θα εξαρτώνται σε μεγάλο βαθμό οικονομικά από εμάς και δε θα δίνουν πάτημα σε ξένες δυνάμεις». Και με παραφρασμένα εκείνα του Γιάννη Ζουγανέλη στην αξεπέραστη ταινία του Σταύρου Τσιώλη, «Ας περιμένουν οι γυναίκες»: «Ο ορισμός του ιμπεριαλισμού, κυρία μου».

Σκλάβοι του 21ου αιώνα πωλούνται για 400 δολάρια, στη Λιβύη

Η Λιβύη λειτουργεί ως ένας ενδιάμεσος σταθμός για δεκάδες χιλιάδες Αφρικανούς πρόσφυγες και μετανάστες που θέλουν να περάσουν τη θάλασσα για να φτάσουν στην Ευρώπη και να διεκδικίσουν ένα ασφαλές περιβάλλον ή μια καλύτερη τύχη από την απολυτη ανέχεια.

Οι περισσότεροι από αυτούς δίνουν την περουσία τους σε διακινητές και άλλους επιτήδειους που τους υπόσχονται την μεταφορά στις ακτές της Ευρώπης (κυρίως της Ιταλίας). 

Οι περιορισμοί, όμως, της ακτοφυλακής ωθούν τους διακινητές σε μια άλλη «επικερδή» διαδικασία με το «πλεόνασμα» των ανθρώπινων ψυχών που μένουν στις παραθαλάσσιες πόλεις και σε προσωρινά καταλύματα.

Στην Τρίπολη, στη Ζουάρα, στη Σαμπράτα και σε άλλες πόλεις, ανθεί το εμπόριο σκλάβων. 

Άλλος για σκάψιμο, άλλος για εργάτης γης, άλλος για κουβαλητής και ο καθένας με τιμή αντίστοιχη της ηλικίας του και της σωματικής του διάπλασης, μπορεί να πουληθεί στον εκάστοτε ενδιαφερόμενο.

Άλλοι, με το πρόσχημα της ύπαρξης «χρέους» προς τους διακινητές τους, μισθώνονται σε εργοδότες και ο μισθός τους παρακρατείται, ενώ στη συνέχεια μόλις ολοκληρωθεί η εργασία τους επιστρέφονται στους «ιδιοκτήτες» μέχρι να υπάρξει νέος «ενοικιαστής».

Διαβάστε περισσότερα: http://www.alfavita.gr/arthron/kosmos/sklavoi-toy-21oy-aiona-poloyntai-gia-400-dolaria-sti-livyi#ixzz5KGofFL2P
Follow us: @alfavita on Twitter | alfavita.gr on Facebook

ΜΑΤ στη Λευκίμμη,

• Η παρουσία των ΜΑΤ στη Λευκίμμη, στη Νότια Κέρκυρα, ξυπνά στους κατοίκους τις άγριες μνήμες από την τελευταία φορά που, για τον ίδιο λόγο, στην ίδια περιοχή μια γυναίκα, η Μαρία Κουλούρη, έχασε τελικά τη ζωή της. Ήταν καλοκαίρι του 2008, όταν τραυματίστηκε με αποτέλεσμα βαριές κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις, κατά τη διάρκεια της  βάρβαρης επίθεσης των ΜΑΤ κατά των κατοίκων της Λευκίμμης που διαμαρτύρονταν για το ΧΥΤΑ. Η Μαρία Κουλούρη υπέκυψε στα τραύματα της (διαβάστε περισσότερα εδώ).

Το ζήτημα της διαχείρισης των σκουπιδιών δεν είναι πρόσφατο και δεν είναι τοπικό. Αυτή τη φορά είναι στην Κέρκυρα, αλλά είναι πολλές οι πόλεις της χώρας μας που, από καιρό σε καιρό, πνίγονται μέσα στα ίδια τους τα απορρίμματα. Το ζήτημα της διαχείρισής των απορριμμάτων είναι ζήτημα πολιτικό, με πολλές πτυχές, που όσο τις ξεδιπλώνει κανείς, όλο και πλησιάζει στο κεντρικό ερώτημα: ποιος θα την πληρώσει αυτή τη διαχείριση και ποιος θα  κερδίσει απ’ αυτήν.

Στην Κέρκυρα η ιστορία πηγαίνει τουλάχιστον δέκα χρόνια πίσω, στο 2008. Ήταν τότε, που επί δύο μήνες, τα ΜΑΤ παρέμεναν στο νησί προκειμένου να επιβάλλουν στους κατοίκους της Λευκίμμης την κατασκευή του ΧΥΤΑ. Εκείνη τη φορά οι κάτοικοι πλήρωσαν την αντίδρασή τους με συλλήψεις και με μια νεκρή γυναίκα. Όλοι μαζί οι υπόλοιποι πληρώσαμε σχεδόν 5 εκατομμύρια (5.000.000) ευρώ για τη δημιουργία των εγκαταστάσεων και άλλα 5 εκατομμύρια για τις διμοιρίες των ΜΑΤ που παρέμειναν επί μήνες στο σημείο.  Μια δεκαετία μετά, το πρόβλημα επανέρχεται δριμύτερο, αφού η προσωρινή λύση που δόθηκε τότε, δηλαδή η χρήση του  ΧΥΤΑ Τεμπλονίου, έχει προ πολλού ξεπεράσει τα όριά της.

Ο δήμος Κερκυραίων ήξερε από την αρχή, ότι το Τεμπλόνι είχε κορεστεί. Όπως μας πληροφορούν οι Περιφερειακοί Σύμβουλοι της Λαϊκής Συσπείρωσης, από τον Δεκέμβριο του 2014 ο Δήμαρχος είχε στα χέρια του την απόφαση μιας επιτροπής που είχε ο ίδιος συστήσει, με βάση την οποία το Τεμπλόνι είχε ένα περιθώριο χρήσης το πολύ για έξι ακόμα μήνες. Σήμερα, τριάμισι χρόνια μετά, δεν έχει γίνει καμία κίνηση από πλευράς Τοπικής Αυτοδιοίκησης, προκειμένου να δοθεί μια οριστική λύση στο ζήτημα της διαχείρισης των απορριμμάτων. Αντιθέτως, όλον αυτόν τον καιρό συνέχισαν να χρησιμοποιούν τις εγκαταστάσεις του Τεμπλονίου, με όρους χωματερής, γνωρίζοντας ότι η περιοχή έχει υποστεί σοβαρή επιβάρυνση. Ήδη, από το 2001 η Δημοτική Εταιρεία Ύδρευσης και Αποχέτευσης (ΔΕΥΑΚ) είχε μιλήσει για μόλυνση του υδροφόρου ορίζοντα, μόλυνση που αποκαλύφθηκε από γεώτρηση που έγινε σε γειτονική περιοχή και η οποία δεν μπόρεσε ποτέ να χρησιμοποιηθεί καθώς το νερό που αντλήθηκε κρίθηκε ακατάλληλο για χρήση. Αν ήταν ακατάλληλο πριν από 17 χρόνια, μπορεί κανείς να φανταστεί πως είναι σήμερα.

Ωστόσο, η κατάσταση στο νησί ολόκληρο τον Ιούνιο ήταν ανυπόφορη. Ατελείωτοι οι τόνοι των σκουπιδιών γύρω από τους κάδους, ακόμα και στα κεντρικότερα σημεία της πόλης, ενώ η ύπαιθρος γέμισε από αυτοσχέδιες χωματερές. Εν τω μέσω τουριστικής περιόδου, με κατακόρυφη αύξηση των παραγόμενων ποσοτήτων απορριμμάτων και με τις θερμοκρασίες να ανεβαίνουν, κάτοικοι και επισκέπτες δικαίως έγειραν ζητήματα δημόσιας υγείας. Μέσα στην απογοήτευση και την οργή των κατοίκων ακούστηκαν και εκείνες οι φωνές που απαιτούσαν να δοθεί μια λύση, και ας ήταν η οποιαδήποτε, ακόμα και η χρήση του ΧΥΤΑ Λευκίμμης. Συγχρόνως, η τοπική αυτοδιοίκηση επικαλείται όλον αυτόν τον καιρό, ότι δεν υπάρχει άλλη λύση από την έναρξη χρήσης του συγκεκριμένου ΧΥΤΑ. Ωστόσο, αυτό αμφισβητείται αφού, σύμφωνα με τους ίδιους Περιφερειακούς Συμβούλους, υπάρχουν στην Κέρκυρα αρκετά μεγάλες ενιαίες εκτάσεις γης, που θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για τη δημιουργία σύγχρονων μονάδων ολοκληρωμένης επεξεργασίας απορριμμάτων. Όμως οι τοπικές αρχές δεν έχουν προχωρήσει στον έλεγχο της καταλληλότητας σε καμία απ’ αυτές.

Ο χώρος που επιλέχτηκε στη Λευκίμμη είναι ακατάλληλος και η δημιουργία ΧΥΤΑ εκεί είναι παράνομη, γι’ αυτό και δεν βρίσκεται –εδώ και δέκα χρόνια με όλες τις αλλαγές κυβερνήσεων και υπαλλήλων- ούτε ένας υπεύθυνος μηχανικός να βάλει την υπογραφή του στην άδεια λειτουργίας για έναρξη των εργασιών εκεί. Όλοι γνωρίζουν ότι καμία παράμετρος από εκείνες που ορίζει ο νόμος δεν έχει τηρηθεί. Το σημείο του ΧΥΤΑ βρίσκεται ανάμεσα σε οικισμούς, ενώ το κοντινότερο σπίτι είναι σε απόσταση σχεδόν πεντακοσίων (500) μέτρων, ενώ το όριο είναι τα χίλια πεντακόσια (1.500) μέτρα . Επίσης, πολύ κοντά υπάρχουν οι εγκαταστάσεις του Βιολογικού Καθαρισμού, καθώς και χείμαρροι και υπόγεια ύδατα.

Εδώ και χρόνια, όταν μπήκαν στην περιοχή οι εκσκαφείς για τις πρώτες εργασίες κατασκευής, ανέβλυσε από τη γη πόσιμο νερό, σε ποσότητες τέτοιες που δημιούργησε λίμνη μέσα στην οποία οι κάτοικοι έμπαιναν με βάρκες. Συγχρόνως, ολόκληρη η περιοχή έχει χαρακτηριστεί ως γη υψηλής γεωργικής παραγωγικότητας, γεγονός που θα έπρεπε να συνεπάγεται την προστασία της από οποιαδήποτε ενδεχόμενη μόλυνση του εδάφους και των υδάτων.  

Παρόλα αυτά, ο υπεύθυνος της Αποκεντρωμένης Διοίκησης Δυτικής Ελλάδας και Ιονίων Νήσων (υπηρεσία που ανήκει στο Υπουργείο Εσωτερικών) αποφάσισε, πριν λίγες μέρες (Ιούνιος 2018), την εναπόθεση 10.000 δεμάτων σκουπιδιών στη Λευκίμμη για διάστημα ενός έτους. Μετά το πέρας του έτους, η απόφαση ορίζει, ότι τα δέματα με τα σκουπίδια θα πρέπει να απομακρυνθούν από την περιοχή, να ανοιχτούν και να υποστούν επεξεργασία.Όσο κι αν ακούγεται οξύμωρο να αποφασίζεται το άνοιγμα δεμάτων σκουπιδιών μετά από έναν ολόκληρο χρόνο αποσύνθεσης, ωστόσο αυτή είναι η πολιτική απόφαση.
Σύμφωνα με τη Λαϊκή Συσπείρωση, το πλάνο που υπάρχει ορίζει τη δημιουργία εργοστασίου ανακύκλωσης και ολοκληρωμένης διαχείρισης στο Τεμπλόνι, που θα φτάνει μέχρι το σημείο της δεματοποίησης και κομποστοποίησης. Στη συνέχεια, τα δέματα θα μεταφέρονται στη Λευκίμμη, η οποία θα λειτουργεί σαν ΧΥΤΥ. Ένας εύλογος προβληματισμός που προκύπτει από αυτόν τον σχεδιασμό είναι ότι οι εγκαταστάσεις που θέλουν να δημιουργήσουν στο Τεμπλόνι απαιτούν μεγάλες εκτάσεις γης, πολλών στρεμμάτων, που σήμερα ο Δήμος Κερκυραίων δεν τις διαθέτει σε εκείνη την περιοχή. Ωστόσο, τις διαθέτει σε άλλες περιοχές. Γιατί, λοιπόν, δεν διερευνώνται οι δυνατότητες που έχει να εγκαταστήσει αυτή τη μονάδα σε κάποια από τις εκτάσεις γης που ήδη διαθέτει;
Ενώ η απάντηση εκκρεμεί γι’ αυτό το ερώτημα, άλλο ένα δεδομένο μπαίνει στη συζήτηση. Το φθινόπωρο του 2017, το Διοικητικό Συμβούλιο του Συνδέσμου Καθαριότητας (Κερκύρας και Παξών) πρότεινε στα Δημοτικά Συμβούλια τον τριπλασιασμό των Δημοτικών τελών εξαιτίας του κόστους της διαχείρισης των απορριμμάτων. Η πρόταση έγινε τότε, καταγράφηκε αλλά δεν προχώρησε. Σε περίπτωση που δημιουργηθούν μονάδες διαχείρισης απορριμμάτων, όπως έχει γίνει σε άλλες πόλεις, η μορφή τους θα είναι μέσω ΣΔΙΤ, δηλαδή σύμπραξη ιδιωτικού και δημοσίου τομέα. Παράλληλα, στην Κέρκυρα έχουμε την εμπειρία των τελευταίων χρόνων όπου ένα ποσό περίπου 2,5 εκατομμυρίων ευρώ έχει ήδη δοθεί ολόκληρο σε ιδιώτες (δεματοποιητής, ανακύκλωση, αποκομιδή απορριμμάτων κτλ). Μόνο για την συλλογή των σκουπιδιών από τους κάδους και μόνο για ένα διάστημα έξι μηνών, έχουν δοθεί σε ιδιώτη εργολάβο 820.000 ευρώ. Αυτή τη στιγμή υπάρχει εγκεκριμένο κονδύλι για τη διαχείριση απορριμμάτων της τάξεως των 30 εκατομμυρίων ευρώ. Εάν προχωρήσουμε σε μια λύση τέτοιας νομικής μορφής (σύμπραξης δημόσιου – ιδιωτικού τομέα)  ποιες θα είναι οι επιπτώσεις στα δημοτικά τέλη που θα πληρώνουμε όλοι οι κάτοικοι του νησιού;

Σήμερα, οι κάτοικοι της Λευκίμμης ζουν σε αστυνομικό κλοιό. Στο νησί που αποτελεί πηγή του πολιτισμού, της μουσικής, της τέχνης, στο νησί που χαρακτηρίζεται από το ελεύθερο πνεύμα των κατοίκων του, έχουμε 13 διμοιρίες των ΜΑΤ (περίπου 400 άντρες) να φυλάνε τη διαδρομή των απορριμματοφόρων και «την ασφαλή παραμονή» των δεμάτων των σκουπιδιών. Πρόσφατες μαρτυρίες λένε ότι είναι αδύνατον στους πολίτες να πλησιάσουν στην περιοχή, ακόμα κι αν είναι αγρότες που πηγαίνουν στα γειτονικά τους κτήματα. Ωστόσο, το κέντρο της πόλης έχει αρχίσει κάπως να καθαρίζει, όπως και οι κεντρικοί οδικοί άξονες του νησιού. Όσοι κάτοικοι εκφράστηκαν με αγανάκτηση απέναντι στους Λευκιμμιώτες που αντιδρούν στο να γίνουν τα σπίτια τους προέκταση του ΧΥΤΑ, θα πρέπει να αισθάνονται μια προσωρινή ανακούφιση. Μια ανακούφιση που, λογικά, θα την ένιωθαν και όσα χρόνια λειτουργούσε ο ΧΥΤΑ στο Τεμπλόνι με όρους χωματερής (με βάση την καταδικαστική απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου την άνοιξη του 2017). Όμως , ο υδροφόρος ορίζοντας δεν γνωρίζει όρια δήμων και κοινοτήτων, χωριών ή πόλεων αλλά μεταφέρει από τη μια περιοχή στην άλλη ό,τι του ρίχνουμε.

Στην καταδικαστική απόφαση του Ευρωπαϊκού δικαστηρίου για το Τεμπλόνι, αναφέρεται ότι δεν υπήρχαν υποδομές απορροής των ανεπεξέργαστων στραγγισμάτων, ούτε των όμβριων υδάτων, με αποτέλεσμα να μολυνθεί παρακείμενο ρέμα και να μεταφέρει παρακάτω στο διάβα του όποιο μολυσματικό στοιχείο συγκέντρωνε από τη χωματερή. Αυτή η βραδυφλεγής απειλή απέναντι στη δημόσια υγεία, σε συνδυασμό με την αύξηση των δημοτικών τελών, που θα μπορούσαν να απειλήσουν τα όλο και μειούμενα εισοδήματά μας, είναι τα δύο δεδομένα που πρέπει να σκεφτούμε, όχι μόνο στην Κέρκυρα, αλλά σε κάθε πόλη που καλείται να αντιμετωπίσει τα απορρίμματα της. Γιατί, όσο κι αν το κυρίαρχο αφήγημα της εποχής μας ορίζει ότι «ο καθένας κοιτά το συμφέρον του», η πραγματικότητα αποδεικνύει ότι είναι πολλά εκείνα που μοιραζόμαστε και όλα αυτά μαζί συγκροτούν το κοινό μας συμφέρον απέναντι στο συμφέρον του ενός, του ιδιώτη, που περιμένει να εκμεταλλευτεί την αγανάκτησή μας για να εμφανιστεί, ξαφνικά, σαν ο εγγυητής της υγείας μας, με το αζημίωτο φυσικά.  
Ειδικά ως προς την Κέρκυρα, αυτό που χρειάζεται άμεσα είναι η αποχώρηση των ΜΑΤ από το νησί μας. Στη συνέχεια, επιβάλλεται το κλείσιμο των παράνομων ΧΥΤΑ Λευκίμμης και Τεμπλονίου και η οργάνωση μιας βιώσιμης και μακροπρόθεσμης λύσης για το ζήτημα της διαχείρισης των απορριμμάτων. Μιας λύσης που θα έχει τον δημόσιο χαρακτήρα που είναι απαραίτητος για να διασφαλιστεί ότι το κόστος της δεν θα μετακυλήσει ποτέ στους κατοίκους του νησιού.

• 
  

11-3-1965, Γ.Παπανδρέου : "Ο Κομμουνισμός είναι εχθρός του Έθνους και της Δημοκρατίας"

 

11-3-1965  κοινοποιείται στα σχολεία η αντικομμουνιστική Εγκύκλιος 1010 της κυβέρνησης της Ένωσης Κέντρου υπό τον Γεώργιο Παπανδρέου. Η Εγκύκλιος είχε ως στόχο το τσάκισμα του μαθητικού κινήματος. Επρόκειτο για μια απροκάλυπτη αντικομμουνιστική, αντιλαϊκή επέμβαση, που επιχειρούσε να εξοβελίσει κάθε αντίσταση του κινήματος Παιδείας, με την επίκληση του «κομμουνιστικού κινδύνου», το χαφιεδισμό και τη τρομοκρατία μέσω των απειλών απόλυσης αγωνιζόμενων εκπαιδευτικών. Αιχμή αυτής της κατάπτυστης εγκυκλίου ήταν το χτύπημα της Δημοκρατικής Νεολαίας Λαμπράκη (ΔΝΛ), που πρωτοστατούσε στους μεγάλους αγώνες για την Παιδεία.

Απόλυση εργαζόμενης από τα Leroy Merlin λόγω σκλήρυνσης κατά πλάκας

.

Κατιούσα

Ενώ τα Leroy&Merlin, που ανήκουν στον ίδιο όμιλο μετά ΙΚΕΑ, επεκτείνονται και προ ολίγου διαστήματος διαφήμιζαν ότι ανοίγουν νέο κατάστημα στην πρεσβεία (μία είναι η πρεσβεία), φαίνεται πως δυσκολεύονται να ανεχτούν χρόνια πάσχοντες μεταξύ του προσωπικού τους. Συγκεκριμένα, μόλις πληροφορήθηκαν πως εργαζόμενη επί 10ετία στην επιχείρηση πάσχει από σκλήρυνση κατά πλάκας, την απέλυσαν με το πρόσχημα πως “είχε πέσει η απόδοσή της”.
Άμεση ήταν η απάντηση του Εργατικού Κέντρου Λαυρίου, που μαζί με σωματεία εμποροϋπαλλήλων Αθήνας, Πειραιά και Λαυρεωτικής προχώρησαν σε παράσταση διαμαρτυρίας στο κατάστημα της εταιρείας στο εμπορικό πάρκο του αεροδρομίου, ζητώντας ανάκληση της απόλυσης και προειδοποιώντας με κλιμάκωση των κινητοποιήσεων σε άλλα καταστήματα στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Ενδεικτική του κυνισμού και της θρασυδειλίας της εργοδοσίας ήταν πως φρόντισε να εξαφανιστεί τη μέρα της διαμαρτυρίας, καλώντας όμως προκλητικά αστυνομικές δυνάμεις στο χώρο.
Με πληροφορίες από: anemosantistasis.blogspot.com

Ο Στάλιν άργησε μια μέρα

Κατιούσα

Η ιστορία είναι γνωστή και χιλιοειπωμένη, ήδη απ’το 20ό συνέδριο και τη μυστική έκθεση του Χρουστσόφ: Ο Στάλιν αιφνιδιάστηκε απ’την επίθεση των ναζί τον Ιούνιο του ’41 κι ευθύνεται για τις αρχικές ήττες και για την επέλαση των ναζί τους πρώτους μήνες. Είτε γιατί αποδεκάτισε προπολεμικά την ηγεσία του Κόκκινου Στρατού, μειώνοντας τη μαχητική του ικανότητα. Είτε γιατή ήταν σύμμαχος του Χίτλερ, δεν περίμενε την επίθεσή του και δεν είχε προετοιμαστεί γι’αυτήν-που είναι και η εκδοχή που μας παρουσιάζει το Protagon, μάλιστα με βάση τα ρωσικά αρχεία. Χρησιμοποιεί μάλιστα τον παραπλανητικό-το λιγότερο-τίτλο “Γιατί ο Στάλιν δε σταμάτησε την Επιχείρηση Μπαρμπαρόσα”, υπαινισσόμενο προφανώς ότι υπήρχε τέτοιος τρόπος και συνειδητά δεν προσέφυγε σε αυτόν.  Σε αυτές τις περιπτώσεις, η νίκη που ακολούθησε αποδίδεται είτε στην ηρωική πάλη του σοβιετικού λαού-αποκομμένη ασφαλώς απ’τις προσπάθεις της ηγεσίας-είτε στο βαρύ ρωσικό χειμώνα, που χτυπούσε προφανώς μόνο τη μία πλευρά.
Για να λάμψει η αλήθεια, πρέπει να ανατρέψουμε μια σειρά κλισέ που εδραιώονται δι’επανάληψης και με τη δύναμη της συνήθειας. Το σύμφωνο μη επίθεσης Μολότοφ-Ρίμπεντροπ δεν ήταν κάποια μορφή συμμαχίας. Οι Σοβιετικοί κέρδιζαν χρόνο για μια επίθεση που περίμεναν, προετοιμάζονταν γι’αυτήν απ’τις αρχές της δεκαετίας του ’30. Οι Σοβιετικοί μετέφεραν βάση σχεδίου κι όχι πανικόβλητοι τη βιομηχανία τους πίσω απ’τα Ουράλια, υποχώρησαν αρχικά, γιατί είχαν ν’αντιμετωπίσουν την τελειότερη πολεμική μηχανή του αστικού κόσμου και κατάφεραν να την τσακίσουν, έχοντας μόνοι τους πιο πολλές απώλεις απ’όσες όλοι οι άλλοι σύμμαχοι μαζί.
Το πραγματικό ερωματικό για το Β’ Παγκόσμιο πόλεμο είναι ο “παράξενος πόλεμος” των δυτικών, η επέλαση των ναζί, που κατέκτησαν τη Γαλλία μες σε ένα μήνα και γιατί άργησαν τη δική τους απάντηση στους ναζί όχι μια μέρα, λίγες ώρες ή ένα μήνα, αλλά πέντε ολόκληρα χρόνια, ανοίγοντας ουσιαστικά το δεύτερο μέτωπο μόλις το καλοκαίρι του ’44, όταν είχε γείρει η πλάστιγγα υπέρ του Κόκκινου Στρατού. Δύσκολα όμως θα δούμε όμως κάποιο παρόμοιο θέμα στο Protagon.
Αν όλα αυτά τα θεωρείτε απλώς φιλοκομμουνιστική και φιλοσταλινική απολογητική, σας προτείνουμε να διαβάσετε το βιβλίο του του Geoffrey Roberts “Οι πόλεμοι του Στάλιν” (αν και απ’όσο ξέρουμε δεν έχει μεταφραστεί ακόμα στα ελληνικά, σε αντίθεση με άλλα πονήματα για το “δαιμονικό δικτάτορα”), καθόλα αστού και αντισοβιετικού ιστορικού, που διαλύει τεκμηριωμένα το χρουστσοφικό μύθο περί “απροετοίμαστου” και “πανικόβλητου” Στάλιν.
Υ.Γ Το άρθρο υπέπεσε στην αντίληψή μας  αργοπορημένα κι έτσι αργήσαμε ν’απαντήσουμε. Διαβεβαιώνουμε τους υπεύθουνς της σελίδας πως δεν οφείλεται στα…σταλινικά μας αντανακλαστικά.

Η ΑΣΤΕΡΟΕΣΣΑ και Ο ΤΖΕΦΡΙ ΠΑΙΑΤ, ΤΟΥΣ ΕΝΩΝΕΙ ?!!

Κι ήταν όλοι τους εκεί… – Κοσμοσυρροή πλην Λακεδαιμονίων στην πρεσβεία των ΗΠΑ

Όλος ο “καλός” αστικός κόσμος και το κακό συναπάντημα έδωσαν το “παρών” στη δεξίωση που παρέθεσε ο Τζέφρι Πάιατ στην Πρεσβεία (μία είναι η πρεσβεία), για να τους κακομάθει με τα σοκολατάκια του και τις αβρότητές του.

από Κατιούσα

Υπουργοί (βασικά το μισό υπουργικό συμβούλιο), βουλευτές της κυβέρνησης και της αξιωματικής αντιπολίτευσης, επιχειρηματίες, ακόμα κι ο ανεπάγγελτος γιος του Κοκού με τη γυναίκα του, ή αλλιώς ο λεγόμενος “εθνικός κορμός”. Όλος ο “καλός” αστικός κόσμος και το κακό συναπάντημα έδωσαν το “παρών” στη δεξίωση που παρέθεσε ο Τζέφρι Πάιατ στην Πρεσβεία (μία είναι η πρεσβεία), για να τους κακομάθει με τα σοκολατάκια του και τις αβρότητές του.

Πάρτε ανάσα για το προσκλητήριο και μετρήστε ποιο βρέθηκαν, μεταξύ άλλων.

Στη δεξίωση παραβρέθηκαν αρκετά μέλη του υπουργικού συμβουλίου, ανάμεσά τους ο Πάνος Καμμένος με την σύζυγό του, ο Νίκος Παππάς, η Λυδία Κονιόρδου, η Ελενα Κουντουρά, ο Γιάννης Αμανατίδης, ο Δημήτρης Βίτσας, ο Νίκος Τόσκας, ο Παναγιώτης Κουρουμπλής, ο Χρήστος Σπίρτζης, και ο Γιώργος Βασιλειάδης.

Το παρών έδωσαν ακόμη, μεταξύ άλλων, ο Βασίλης Λεβέντης, η Ντόρα Μπακογιάννη και οι Αδωνις Γεωργιάδης, Κωστής Χατζηδάκης, Βασίλης Κικίλιας, Ολγα Κεφαλογιάννη, ο Παύλος Χρηστίδης, ο Δημήτρης Τσιόδρας και Δημήτρης Καμμένος, εκπρόσωποι της εκκλησίας και των ενόπλων δυνάμεων.

Στη δεξίωση παραβρέθηκαν ο Βαρδής και η Μαριάννα Βαρδινογιάννη, αλλά και ο Παύλος Γλύξμπουργκ, με τη σύζυγό του Μαρί Σαντάλ.

Κι ήταν όλοι τους εκεί, η Σοφία κι ο Σταμάτης,
Πάνος, Στάθης και Καιτούλα και ο χαλίφης της Βαγδάτης
Όμως δεν ήρθες εσύ, το χαμόγελό μου…

Ήταν όλοι πλην Λακεδαιμονίων. 

Πήγαν να καταθέσουν τα διαπιστευτήριά τους και να γιορτάσουν τις καλύτερες σχέσεις που είχε ποτέ η χώρα μας με τα γεράκια των ΗΠΑ, αποτελώντας το μεντεσέ τους στην ευρύτερη περιοχή, μέχρι να αλλάξουν οι συσχετισμοί και οι ρόλοι.

Κανονικότητα

Ούτε ραντεβού να είχαν... Οταν προχτές ανακοίνωνε ο πρωθυπουργός στο υπουργικό συμβούλιο την «επιστροφή στην κανονικότητα», σχεδόν ταυτόχρονα γινόταν κινητοποίηση σε μεγάλο πολυκατάστημα ενάντια στην απόλυση εργαζόμενης με σκλήρυνση κατά πλάκας, επειδή θεωρήθηκε «μη αποδοτική». Λίγο πριν από την «ιστορική συνεδρίαση», όπως τη χαρακτήρισε ο Αλ. Τσίπρας, συνδικαλιστές από τη Θεσσαλονίκη οδηγούνταν στο αστυνομικό τμήμα επειδή κατήγγειλαν την απόλυση τεσσάρων συναδέλφων τους, εκφράζοντας αλληλεγγύη και υποστήριξη. Την ίδια μέρα των «ιστορικών ανακοινώσεων» της κυβέρνησης, απολυόταν εργαζόμενη επισιτιστικής επιχείρησης σε μεγάλο πολυκατάστημα της Αθήνας επειδή τόλμησε να συμμετάσχει σε αγωνιστικές κινητοποιήσεις. Το ίδιο πρωί, ένας εργάτης έπεφτε νεκρός από σκαλωσιά κατά τη διάρκεια εργασιών στη Σύρο και ένας ακόμα εργάτης το μεσημέρι τραυματίστηκε την ώρα της δουλειάς σε εργοστάσιο του Ομίλου Στασινόπουλου στην Κόρινθο. Τόσες συμπτώσεις με τις «ιστορικές στιγμές» της κυβέρνησης και του κεφαλαίου, ούτε ψύλλος στον κόρφο τους. Ομως, μιας και οι συμβολισμοί αρέσουν στους ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, τα παραπάνω είναι ενδεικτικά της «κανονικότητάς» τους: Απολύσεις, καταστολή, αυταρχισμός κράτους και εργοδοσίας, εργατικά «ατυχήματα». Αυτό είναι το «success story» τους...

Εκθέσεις...

Μπορεί η κυβέρνηση να διαβεβαιώνει πως με την επίσημη λήξη του προγράμματος τον προσεχή Αύγουστο θα ξημερώσουν καλύτερες μέρες για το λαό, όμως τίποτα τέτοιο δεν πρόκειται να συμβεί.
Τα «παχιά» λόγια δεν μπορούν να κρύψουν ότι τα μνημονιακά μέτρα συνεχίζονται και εμπλουτίζονται με νέα, άμεσα συνδεδεμένα με την πορεία διευθέτησης του χρέους, που αναδεικνύεται σε νέο «τοτέμ» για το κεφάλαιο και, αντίστροφα, σε καινούργιο βραχνά για το λαό.
Αυτό επιβεβαιώνουν πέρα από κάθε αμφισβήτηση και οι εκθέσεις της Κομισιόν, του ΔΝΤ και της Τράπεζας της Ελλάδας, με τις οποίες ολοκληρώθηκε και τυπικά η τέταρτη «αξιολόγηση», ενώ περιγράφεται με σαφήνεια το «μεταμνημονιακό» πλαίσιο στο οποίο θα κινηθούν η σημερινή κυβέρνηση και οι επόμενες, για πολλές ακόμα δεκαετίες στο μέλλον.
Ας δούμε ορισμένα παραδείγματα: Στην «έκθεση συμμόρφωσης» της Κομισιόν γίνεται σαφής αναφορά στην πλήρη δέσμευση των ελληνικών αρχών να συνεχίσουν να εφαρμόζουν με αποφασιστικότητα την οικονομική και δημοσιονομική πολιτική σε μακροπρόθεσμο ορίζοντα, οικοδομώντας πάνω στις «μεταρρυθμίσεις» του 3ου μνημονίου.
Οπως χαρακτηριστικά τονίζεται, «η Ελλάδα πρέπει να στηριχτεί στην πρόοδο που επιτεύχθηκε κατά τη διάρκεια του προγράμματος του ESM και να ενισχύσει τα θεμέλια για μια βιώσιμη ανάκαμψη, κυρίως μέσω της συνέχισης και ολοκλήρωσης των μεταρρυθμίσεων που ξεκίνησαν με το πρόγραμμα και μέσω της διασφάλισης ότι θα προστατευθούν οι στόχοι των μεταρρυθμίσεων που υιοθετήθηκαν».
Κατεύθυνση δίνεται για διατήρηση χαμηλά του «μισθολογικού κόστους», ως καθοριστικού παράγοντα στην ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων, για διαμόρφωση του κατώτερου μισθού βάσει του υπάρχοντος νόμου της ΝΔ, που ευθυγραμμίζεται πλήρως με τις ανάγκες και τα συμφέροντα των επιχειρήσεων, και για εφάπαξ ψευτοπαροχές με την έγκριση της Κομισιόν, εφόσον δεν θίγουν τους δημοσιονομικούς στόχους.
Στη «Δήλωση Συμπερασμάτων» του ΔΝΤ καταγράφεται επίσης ως ανεπίστρεπτη η περαιτέρω κατακρεούργηση των συντάξεων και του αφορολόγητου ορίου, η διατήρηση των αντεργατικών νόμων και των τριών μνημονίων.
Το ΔΝΤ «παροτρύνει με σθένος τις αρχές να μην αναστρέψουν» τις αντεργατικές μεταρρυθμίσεις, η όποια προσαρμογή του κατώτατου μισθού «να είναι συνετή και να εναρμονίζεται με τα κέρδη και την ανταγωνιστικότητα», να μην υπάρξουν αλλαγές ως προς τις Συλλογικές Συμβάσεις, ενώ η εφαρμογή των λεγόμενων «αντίμετρων» προτείνεται να γίνει «με χρηματοδότηση που θα προέρχεται από εξοικονομήσεις στο συνταξιοδοτικό σύστημα»!
Με τη σειρά της, η Τράπεζα της Ελλάδας στη δική της έκθεση αναγορεύει σε «κλειδί» για τη μακροπρόθεσμη «βιωσιμότητα» του κρατικού χρέους την κλιμάκωση της αντιλαϊκής πολιτικής και των αναδιαρθρώσεων, με «συνέχιση της δημοσιονομικής και μεταρρυθμιστικής προσπάθειας για μια μακρά χρονική περίοδο».
Η προοπτική αυτή προϋποθέτει μεταξύ άλλων τη «βελτίωση της διαρθρωτικής ανταγωνιστικότητας» των επιχειρηματικών ομίλων («άνοιγμα» αγορών και δικτύων μεταφοράς Ενέργειας κ.ά.), μια «επιθετική πολιτική προσέλκυσης στρατηγικών ξένων άμεσων επενδύσεων», δραστικό περιορισμό της μάζας των «κόκκινων» τραπεζικών δανείων, αλλά και τη διαμόρφωση μείγματος δημοσιονομικής πολιτικής που «θα είναι φιλικότερο προς την ανάπτυξη», στην κατεύθυνση δηλαδή των φορολογικών και άλλων κινήτρων που έρχονται να τονώσουν την ανταγωνιστικότητα και την κερδοφορία του κεφαλαίου.
Ολα τα παραπάνω μεταφράζονται για το λαό σε νέα αντεργατικά μέτρα, επέκταση των πλειστηριασμών και των κατασχέσεων, ένταση της φοροληστείας που συνθλίβει το λαϊκό εισόδημα.
Η ΤτΕ υπενθυμίζει εξάλλου ότι η απόφαση στο πρόσφατο Γιούρογκρουπ «θα έχει σημαντική συμβολή στην ομαλή έξοδο στις αγορές και στη συνέχιση της μεταρρυθμιστικής προσπάθειας», καθώς προβλέπεται «ενισχυμένη εποπτεία με όρους αιρεσιμότητας, που θα αποτρέψει τον εκτροχιασμό της δημοσιονομικής πολιτικής και την εγκατάλειψη των μεταρρυθμίσεων».
Με άλλα λόγια, βασικό γνώρισμα της «μεταμνημονιακής» εποχής είναι η διατήρηση και επέκταση όλων των μνημονιακών νόμων, ο εμπλουτισμός τους με νέους και βέβαια η συνέχιση της εποπτείας, που δεν αναιρεί την «ιδιοκτησία» των αντιλαϊκών μεταρρυθμίσεων από την κυβέρνηση, για λογαριασμό της αστικής τάξης. Αυτή είναι η «επόμενη μέρα» για το λαό και όχι εκείνη που προσπαθεί να παρουσιάσει η κυβέρνηση, με τη χοντροκομμένη προπαγάνδα της «γραβάτας»...