7 Μαρ 2019

Ο μπέμπης κι αν εγέρασε…

Τους βλέπεις όλους μαζί στη φωτογραφία, σα να μην πέρασε μια μέρα ή ενενήντα δευτερόλεπτα, να σου γελάνε ειρωνικά σαν το χρόνο από το “φιλαράκι της Βόσσου” και νομίζεις πως θα δεις το Σάμουελ Κουφούρ να κλαίει ακόμα γοερά ακουμπώντας στο δοκάρι. Τους Πυξ-Λαξ να ετοιμάζουν νέο δίσκο “τα δοκάρια στο γρασίδι περιμένουν τα παιδιά” (να κλάψουν γοερά ακουμπώντας πάνω τους). Και το ΝΑΤΟ να ετοιμάζεται να βομβαρδίσει τη Γιουγκοσλαβία του Μιλόσεβιτς, λες και μπήκαμε στο Μάρτη του 99′ -αυτή κι αν είναι μια σταθερή αξία στην ευρύτερη περιοχή.
Είκοσι χρόνια μετά το έπος της Βαρκελώνης, με τα 90 πιο τρελά δευτερόλεπτα της ιστορία του Τσου-Λου, όπου ο θρύλος λέει πως ο πρόεδρος της ΟΥΕΦΑ τα έζησε στο ασανσέρ του Καμπ Νου, καθώς ανεβοκατέβαινε για την απονομή, ανάλογα με την εξέλιξη, η Μαν. Γιουνάιτεντ νιώθει να έχει ξανά, μετά από χρόνια, την αύρα του Σερ Άλεξ, να είναι μεγάλη, δυνατή, special. Χωρίς το Special One Ζοσέ Μουρίνιο, που απολαμβάνει την αποζημίωση της απόλυσής του, αλλά με τον Όλε-Γκούναρ Σόλσκιερ, το μαθητή του Σερ Άλεξ και έναν από τους δράστες της τρελής ανατροπής του 99′, που πρόσθεσε το όνομά του σε άλλο ένα, αντίστοιχο ριφιφί.
Καμία ομάδα πριν τη Μαν-Γιου δεν είχε καταφέρει να προκριθεί, έχοντας χάσει στην έδρα της με δυο γκολ διαφορά στον πρώτο αγώνα. Έχοντας μάλιστα και 10 απουσίες, αρκετών βασικών παικτών, με έξι πραγματικούς μπέμπηδες στην αποστολή για το Παρίσι και βασικά χωρίς κανείς να το υποψιάζεται ή να της δίνει τύχη. Αλλά τώρα όλοι την υπολογίζουν, ίσως και να την φοβούνται, αν όχι την ίδια, πάντως την αύρα και το πνεύμα της ομάδας του Σερ Άλεξ. Ένα φάντασμα πλανάται πάνω από την ποδοσφαιρική Ευρώπη…
Κι αν η Γιουνάιτεντ είναι η ομάδα των ανατροπών, η Παρί έχει να παλέψει με τα δικά της φαντάσματα και πάει να γίνει ομάδα-ανέκδοτο, βρίσκοντας κάθε χρόνο πιο διασκεδαστικούς τρόπους για να αποκλειστεί από τη συνέχεια του θεσμού. Στο τέλος φαινόταν να περιμένει απλά το μοιραίο, σαν χαρακτήρας θύματος σε θρίλερ, που έχει προαίσθημα για το δολοφόνο και τρέχει μάταια να ξεφύγει, γνωρίζοντας τι θα συμβεί στο τέλος -περιμένει όμως να μάθει το πώς.
Ο Νεϊμάρ, τραυματίας στην κερκίδα, κοιτούσε απορημένος τι έγινε, που ήρθε κι αν έχει νόημα να μείνει κι άλλη χρονιά. Ο Τούχελ έβαζε το όνομά του στη μακρά λίστα όσων δεν μπόρεσαν να λύσουν το ξόρκι της παριζιάνικης ηττοπάθειας, που μοίαζει με αίνιγμα της Σφίγγας. Κι ο Άραβας Κελαϊφί αναλογιζόταν τις περασμένες χρονιές, που ζητούσε να μπει το βίντεο για να μη σφάζουν στο γόνατο οι διαιτητές την ομάδα του. Πόσοι διαιτητές αλήθεια θα έδιναν πέναλτι το χτεσινό χέρι, σε ροή αγώνα, χωρίς να το δουν σε επανάληψη; Αυτή είναι άραγε η (αμφιλεγόμενη) αξία χρήσης και σημασία του VAR ή μήπως να προστατεύουν τους διαιτητές από εξώφθαλμα λάθη;
Και τα ερωτήματα πληθαίνουν: πόσων χρονών πρέπει να φτάσει ο Μπουφόν για να το πάρει απόφαση και να σταματήσει να παλεύει για το Τσου-Λου, τη μοναδική κούπα που του λείπει; Πόσες φορές πρέπει να ζήσει ντεζαβού τον ίδιο αποκλεισμό στο τέλος, με πέναλτι στις καθυστερήσεις, όπως στο περσινό Ρεάλ-Γιουβέντους; Και πόσες φορές έχει κάνει άραγε τέτοια γκέλα στην καριέρα του, όπως το λάθος στο δεύτερο γκολ του Λουκάκου; Ήταν απλά το βρεγμένο χορτάρι που γλιστρούσε ή μήπως οι δαίμονες της ομάδας που τον κατέλαβαν;
Πιθανότατα δε θα τον παρηγορεί ότι η Γιουβέντους που άφησε, είναι κι αυτή με το ένα πόδι εκτός θεσμού, ήδη από τη φάση των 16. Αν και κανείς δεν μπορεί να το πει με σιγουριά, πλέον, με όσα έχουμε δει ως τώρα. Τι άλλες ανατροπές υπάρχουν στο πρόγραμμα; Μπορεί να γυρίσει η Γιουβέντους το 2-0 απέναντι σε μια ομάδα του Σιμεόνε, που μοιάζει με τον καθρέφτη της; Θα δούμε κι άλλο μεγάλο όνομα στην γκιλοτίνα των εκπλήξεων, την επόμενη βδομάδα, μετά την Παρί και τη Ρεάλ; Ή μήπως θα δούμε τέσσερις αγγλικές ομάδες στην οκτάδα, μετά από μια δεκαετία;
Πόσο 90’ς ρετρό αντέχει ακόμα μια διοργάνωση, μετά από τα τρομερά μωρά του Άγιαξ και τους επιγόνους του Σερ Άλεξ; Η ζωή θα δείξει…

Το καλοκαίρι της ελευθερίας



Από χτες σκέφτομαι ποια ιστορία να σας διηγηθώ αύριο που είναι Παρασκευή. Ξεφύλλισα το αρχείο μου αλλά δεν βρήκα κάτι που να με συγκινήσει ιδιαίτερα. Ώσπου κάποια στιγμή έπεσε το βλέμμα μου στο ράφι με τις ταινίες και μου ήρθε η έμπνευση: τούτη την φορά η ιστορία μας να μην έχει μουσικό θέμα αλλά κινηματογραφικό. Το κακό είναι ότι η ιστορία που έχω κατά νου, είναι κάπως μεγάλη, οπότε θα την αρχίσω από σήμερα. Παρακαλώ, καθήστε αναπαυτικά και επιστρατεύστε όλα τα αποθέματα υπομονής που διαθέτετε, μιας και θα σας ταξιδέψω όχι μόνο στην άλλη πλευρά τού πλανήτη αλλά και πολλά χρόνια πίσω. Ως αντάλλαγμα, θα σας προσφέρω μερικές εξαιρετικά σπάνιες φωτογραφίες, από μια ειδική έκδοση εκείνης της εποχής ενός συλλόγου φοιτητών τής Ατλάντας.

Καντώνα, Μισσισσιππής, Φεβρουάριος 1964: Ανώτερος υπάλληλος του δήμου, υπό τα βλέμματα του σερίφη
και του βοηθού του, ανακρίνει μαύρους που προσπαθούν να εγγραφούν στους εκλογικούς καταλόγους. Κατά
το πρώτο διήμερο του "Καλοκαιριού Ελευθερίας", πάνω από 200 μαύροι στήθηκαν στην ουρά αλλά μόνο σε
επτά επετράπη να συμπληρώσουν το -απαραίτητο για τους μαύρους- ερωτηματολόγιο. Και οι επτά απέτυχαν.

Ηνωμένες Πολιτείες, 1963. Οι οργανώσεις για τα δικαιώματα των μαύρων ψάχνονται. Όσο κι αν η δουλεία έχει επισήμως καταργηθεί, οι μαύροι εξακολουθούν να θεωρούνται πολίτες κατώτερης διαλογής. Η προσοχή των ακτιβιστών στρέφεται στην πολιτεία τού Μισσισσιππή. Τα στοιχεία τους δείχνουν ότι το 1962 σ' αυτή την πολιτεία μόνο το 6,7% των αφροαμερικανών είχε εγγραφεί στους εκλογικούς καταλόγους. Κάτι πρέπει να γίνει για να βελτιωθεί η κατάσταση. Αλλά τι;

Οι τέσσερις μεγαλύτερες οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων της χώρας ιδρύουν στον Μισσισσιππή το Συμβούλιο Ομοσπονδιακών Οργανώσεων (Council of Federated Organizations - COFO). Πρώτη δουλειά του COFO είναι να οργανώσει την δράση "Ψήφος Ελευθερίας". Σκοπός τής δράσης ήταν να διατρανώσει την θέληση των μαύρων τού Μισσισσιππή να ψηφίζουν αλλά και να εγγραφούν όσο το δυνατόν περισσότεροι μαύροι στους εκλογικούς καταλόγους. Βέβαια, η ομοσπονδιακή νομοθεσία αναγνώριζε πλέον και στους μαύρους το εκλογικό δικαίωμα αλλά κάθε πολιτεία είχε τις δικές της διαδικασίες και ο Μισσισσιππής είχε φροντίσει να κάνει την άσκηση αυτού του δικαιώματος εξαιρετικά δύσκολη στους μαύρους. Για να εγγραφεί οποιοσδήποτε μαύρος στους εκλογικούς καταλόγους τού Μισσισσιππή, έπρεπε να απαντήσει σωστά σε 21 ερωτήσεις (όχι πάντα τις ίδιες), που είχαν στόχο να πιστοποιήσουν την καλή γνώση των 285 άρθρων του συντάγματος της πολιτείας. Οι απαντήσεις εξετάζονταν από επιτροπή (με λευκούς ως μέλη, εννοείται), η οποία "έκοβε" τους επίδοξους ψηφοφόρους σε περίπτωση λάθους.

Το 1963, λοιπόν, το COFO οργάνωσε ενημερωτικές ομιλίες σε ολόκληρο τον Μισσισσιππή. Εθελοντές από κάθε άκρη των ΗΠΑ πλημμύρισαν την πολιτεία για να αφυπνίσουν την μαύρη κοινότητα. Στην συντριπτική τους πλειοψηφία, αυτοί οι εθελοντές ήσαν ανώτερου και ανώτατου μορφωτικού επιπέδου, οι περισσότεροι φοιτητές μεγάλων πανεπιστημίων μεγάλων πόλεων (Νέα Υόρκη, Σικάγο, Ντητρόιτ, Κλήβελαντ, Λος Άντζελες, Πόρτλαντ, Σηάτλ κλπ). Ανάμεσά τους και περισσότεροι από χίλιους λευκούς, αν και αρχικά το COFO είχε σχεδιάσει την συμμετοχή μόνο εκατό λευκών εθελοντών. Στο πλαίσιο της δράσης "Ψήφος Ελευθερίας", στήθηκαν κάλπες σε όλες τις εκκλησίες όπου πήγαιναν οι μαύροι και σε όλες τις επιχειρήσεις όπου δούλευαν. Με την συμπλήρωση μιας απλής φόρμας εγγραφής, οι μαύροι αποκτούσαν το δικαίωμα να εκλέξουν με την ψήφο τους τους υποψηφίους τής προτίμησής τους για τις εκλογές της επόμενης χρονιάς.

Η επιτυχία αυτής της δράσης οδήγησε στην επόμενη. Από τον Φεβρουάριο του 1964, το COFO έβαλε μπρος το περίφημο "Καλοκαίρι Ελευθερίας", με στόχο να πάρουν μέρος στις επικείμενες εκλογές όσο το δυνατόν περισσότεροι μαύροι σ' ολόκληρο τον Μισσισσιππή. Η κινητοποίηση είχε ως αποτέλεσμα να βρεθούν στο πλευρό τού COFO κι άλλες οργανώσεις από ολόκληρη την χώρα. Εκατοντάδες εθελοντές δικηγόροι, γιατροί, νοσηλευτές και ψυχολόγοι, ακόμη και σπουδαστές θρησκευτικών σχολών (χριστιανικών και εβραϊκών) έδωσαν το παρών, ενισχύοντας τους μαύρους και βοηθώντας τους να ξεπεράσουν τα εμπόδια που έβαζε η πολιτεία στα δικαιώματά τους.


Η μεγάλη πλειοψηφία των λευκών κατοίκων τού Μισσισσιππή δεν είδαν με καθόλου καλό μάτι το "Καλοκαίρι Ελευθερίας". Αποδέκτες της αγανάχτησής τους έγιναν οι εθελοντές, οι οποίοι υβρίζονταν και προπηλακίζονταν καθημερινά ενώ οι εφημερίδες τούς αποκαλούσαν "αξύριστα και άπλυτα σκουπίδια". Πολλοί απ' αυτούς πυροβολήθηκαν και αρκετά από τα σπίτια που τους φιλοξενούσαν έγιναν στάχτη από βόμβες μολότοφ. Οι δημοτικές αρχές τής πολιτείας, η κεντρική δομή εξουσίας τής πολιτείας, η αστυνομία και η Κου-Κλουξ-Κλαν, ενεργώντας είτε χωριστά είτε από κοινού, διέπραξαν σωρεία συλλήψεων, ξυλοδαρμών, εμπρησμών και, γενικά, χρησιμοποίησαν κάθε μορφής εκφοβισμό για να αποτρέψουν την εγγραφή των μαύρων στους εκλογικούς καταλόγους. Στις δέκα εβδομάδες που διήρκεσε το "Καλοκαίρι Ελευθερίας", πραγματοποιήθηκαν:
- 1.062 συλλήψεις εθελοντών, τόσο ντόπιων όσο και προερχόμενων από άλλες πολιτείες,
- 80 σοβαροί τραυματισμοί εργαζομένων στην δράση,
- 37 εμπρησμοί εκκλησιών μαύρων,
- 30 εμπρησμοί σπιτιών και επιχειρήσεων που ανήκαν σε μαύρους,
- 4 δολοφονίες εργαζομένων στις οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων,
- 3 δολοφονίες μαύρων, οι οποίοι επέμεναν να εγγραφούν στους εκλογικούς καταλόγους.
- Αμέτρητοι ξυλοδαρμοί μαύρων σε ολόκληρη την πολιτεία.

Γκρήνγουντ, Μισσισσιππής, Αύγουστος 1963: Μαύροι προσέρχονται για να ψηφίσουν τους εκπροσώπους τους, ενώ
αστυνομικοί και απλοί λευκοί πολίτες τούς φωτογραφίζουν. Αυτές οι φωτογραφίες θα χρησιμοποιούνταν αργότερα
για να "τιμωρηθούν" οι "αντάρτες" είτε χάνοντας τις δουλειές τους είτε χάνοντας το σπίτι τους από "τυχαία" φωτιά.

Αν αναρωτιέστε τι έκανε η αστυνομία τού Μισσισσιππή για όλα αυτά, θα πάρετε την απάντηση από τα χείλη τού Άλλεν Τόμπσον, δημάρχου τής πρωτεύουσας Τζάκσον. Μιλώντας σε δημοσιογράφους πριν αρχίσει η δράση "Καλοκαίρι Ελευθερίας", ο Τόμπσον είπε με καμάρι:
Έχουμε μια αστυνομική δύναμη μεγαλύτερη από το συνηθισμένο. Είναι δυο φορές μεγαλύτερη απ' ό,τι σε οποιαδήποτε άλλη πόλη ίδιου μεγέθους με την δική μας. Αυτή η δύναμη φτιάχτηκε για να ελέγξει αυτούς που τάχα ενδιαφέρονται για το δικαίωμα της ψήφου και άλλα δήθεν ανθρώπινα δικαιώματα. Θα είμαστε έτοιμοι να τους αντιμετωπίσουμε. Δεν πρόκειται να έχουν καμμιά τύχη.
Αναμφισβήτητα, το γεγονός που σημάδεψε εκείνες τις ημέρες ήταν αυτό που έμεινε στην ιστορία ως "Freedom Summer Murders", δηλαδή οι δολοφονίες του καλοκαιριού της ελευθερίας. Αλλά σ' αυτές τις δολοφονίες θα αναφερθούμε αναλυτικά στο επόμενο σημείωμα. 

Οι αριστεροαντιεξουσιαστές άφησαν τη συζήτηση για την χορηγία των ΕΛΠΕ και πήγαν για τσίπουρα…

        


Αφήσανε τον γάμο και πήγαν για πουρνάρια! Αφήσανε τη συζήτηση για την χορηγία των ΕΛΠΕ και πήγαν για τσίπουρα! Πώς αλλιώς να εξηγηθεί η στάση μιας συλλογικότητας, τύπου Ρουβίκωνα, που εμφανίστηκε χθες στη συνεδρίαση του δημοτικού συμβουλίου Κορδελιού Ευόσμου άξαφνα κι έτσι άξαφνα, όπως εμφανίστηκε, εξαφανίστηκε. Ήρθαν λοιπόν οι αριστεροαντιεξουσιαστές έξω από το δημαρχείο του δήμου Κορδελιού Ευόσμου για να διαμαρτυρηθούν που ο δήμος παίρνει χορηγίες από τα Ελληνικά Πετρέλαια και καλά έκαναν. Αφού πέρασε αρκετή ώρα χωρίς να συζητηθεί το θέμα, επειδή στο δημοτικό συμβούλιο υπήρξε κωλυσιεργία σε άλλα θέματα, η συλλογικότητα τύπου Ρουβίκωνα, αποφάσισε να μπει μέσα στο δημοτικό συμβούλιο για να διαμαρτυρηθεί και πολύ καλά έκανε και διαμαρτυρήθηκε αφού μέχρι εκείνην την στιγμή συζητούνταν στο δημοτικό συμβούλιο θέματα εκτός ημερησίας διάταξης μικρότερης σημασίας από το θέμα των χορηγιών των ΕΛΠΕ.
Εκείνην τη στιγμή και καθώς η συλλογικότητα ζήτησε τον λόγο, αφού πρώτα όλοι μαζί φώναξαν συνθήματα, παρενέβη ο πρώην δήμαρχος Στάθης Λαφαζανίδης και ζήτησε να προταχθεί το συγκεκριμένο θέμα, αφού πλέον τελείωναν οι ερωτήσεις –επερωτήσεις. Το ίδιο ζήτησε και ο επικεφαλής της Λαϊκής Συσπείρωσης, Ναθαναηλίδης Λεωνίδας, με πρωτοβουλία του οποίου μαζεύτηκαν υπογραφές για να σταματήσει ο δήμος να παίρνει χορηγίες από τα ΕΛΠΕ. Το συγκεκριμένο θέμα ήταν 17ο από τα τακτικά. Ο αναγνώστης πρέπει να ξέρει ότι τα θέματα εκτός ημερησίας διάταξης και οι ερωτήσεις-επερωτήσεις συζητούνται πριν από τα τακτικά θέματα.
Μετά την πρόταση να προταχθεί το θέμα της μη αποδοχής των χορηγιών των ΕΛΠΕ, η συλλογικότητα, που μπήκε στο δημοτικό συμβούλιο, δήλωσε πως δεν την ενδιαφέρει ούτε η συζήτηση ούτε η ψηφοφορία γι’ αυτό δεν θα παραμείνει. Το μόνο που ζήτησε ήταν να βγάλει έναν λόγο! Δόθηκε λοιπόν ο λόγος σε έναν από τους αριστεροαντιεξουσιαστές που ήταν παρόντες, ο οποίος αρνήθηκε να πει ακόμα και τ’ όνομά του, είπε ένα ποίημα και η συλλογικότητα, τύπου Ρουβίκωνα, αποχώρησε γιατί δεν την ενδιέφερε ούτε τι θα συζητήσει το δημοτικό συμβούλιο, ούτε τι θα ψηφίσει! Τότε γιατί ήρθαν; Για να κάνουν ένα σόου, να το κινηματογραφήσουν με τα κινητά τους τηλέφωνα και να το παρουσιάσουν σαν μεγάλη παρέμβαση. Έφυγαν λοιπό οι «Ρουβίκωνες», αλλά από την ώρα που έφυγαν η συζήτηση στο δημοτικό συμβούλιο κράτησε 2 ώρες και κάποιοι έδωσαν μάχη για να σταματήσει ο δήμος να ζητάει και να αποδέχεται τις χορηγίες των ΕΛΠΕ. Κάποιοι έμειναν στο Δημοτικό Συμβούλιο μέχρι τα μεσάνυχτα και δεν πήγαν για τσίπουρα, για διασκέδαση, για προσωπικές τους δουλειές ή για ξεκούραση. Ο χρόνος των «Ρουβικώνων» είναι όμως πολύτιμος και δεν μπορούν να τον σπαταλούν σε πολύωρους ή πολυήμερους αγώνες. Οι «Ρουβίκωνες» ψεκάζουν, σκουπίζουν, τελειώνουνε και αφήνουν πίσω τους άλλους για να κάνουν τη δύσκολη δουλειά! Οι «Ρουβίκωνες» είναι για το σόου. Ένα σόου έκαναν και στο δημοτικό συμβούλιο Κορδελιού Ευόσμου και έφυγαν, χωρίς να τους ενδιαφέρει αν τελικά ψηφιστεί ή δεν ψηφιστεί η πρόταση της Λαϊκής Συσπείρωσης να μη γίνονται αποδεκτές οι χορηγίες από τα ΕΛΠΕ.

Βασίλης Κιμ.

Είσαι για ένα (α)κόμμα στα όρθια;

-Μάστορα, πιάσε μια Ελλάδα στα όρθια…
Η πρώτη αυθόρμητη σκέψη στο άκουσμα της ίδρυσης του κόμματος Ρωμανιά – Μητρόπουλου, είναι πως το όνομα παραπέμπει σε ινδιάνικη φυλή, πχ στη σύζυγο του αρχηγού που τον λένε Όρθιο Βούβαλο. Και το βασικό ερώτημα είναι τι θα απογίνουν τα ερυθρόδερμα μέλη της φυλής στην άγρια καπιταλιστική Δύση κι αν τελικά ονομάστηκαν Ευρωπαίοι Ινδιάνοι από μια καθαρή παρεξήγηση, καθώς αυτούς συνάντησαν πρώτους οι πρόσφυγες στη Μεσόγειο, καθώς ρίχνονταν στη θάλασσα για να σωθούν. Όχι όμως, δεν πρόκειται για παρεξήγηση, γιατί στο προσφυγικό μας ενώνουν κοινές βαρβαρικές αξίες και έθιμα κονκισταδόρικα, με την υπόλοιπη ΕΕ. Και η βασική ανησυχία μας είναι μη τυχόν έρθουν απέξω και αλλοιώσουν το βαρβαρισμό μας.
Ο δεύτερος συνειρμός είναι πως πάμε για άλλο ένα κόμμα στα όρθια, που μοιράζεται πάντως κοινές αξίες με τη φράση “στα τέσσερα” και τον Καμμένο που την είπε στη Βουλή -βουλευτής των ΑΝΕΛ ήταν άλλωστε ο Ρωμανιάς. Στην τελική δεν πρόκειται να αλλάξουν πολλά επί της ουσίας, απλώς θα συνε-χύσουμε σε μια διαφορετική στάση, χωρίς να επηρεάζεται η ερωτική μας σχέση με το ΝΑΤΟ και την ΕΕ, ή οι σχέσεις παραγωγής κι άλλες τέτοιες σταθερές. Όπως είχε πει σε ανύποπτο χρόνο κι ο Αθερίδης: ή ψηφίζουμε ΚΚΕ ή καθόμαστε και τον πίνουμε -με το συμπάθειο. Στα όρθια ή όχι, μικρή σημασία έχει.
Ερχόμαστε έτσι στο τρίτο και τελευταίο σημείο, με το ηθικό δίδαγμα. Τι δουλειά έχουν όλα αυτά τα αποκόμματα που δε γεμίζουν όλα μαζί ούτε ένα απόκομμα εφημερίδας; Τι ρόλο παίζουν ή τι προοπτικές έχουν; Τι λόγο ύπαρξης έχει το ξαναζεσταμένο αντιμνημονιακό φαγητό, στη σημερινή “μεταμνημονιακή” εποχή; Σε τι συνδιαλλαγή ελπίζουν, με ποιον θα παζαρέψουν, από ποιον θα κόψουν ψήφους; Άραγε, θα φτάσουν στην κάλπη ή θα μπουν μόνο στις δημοσκοπήσεις;
Τα πρόσωπα αλλάζουν, η “αστική πολυφωνία” μένει και συνεχίζεται σα χορωδία Τρικάλων. Μέχρι να σηκωθεί όρθιο το αντίπαλο δέος και να βάλει τη δική του παραφωνία στο παραπάνω σκηνικό…

Η Θεσσαλονίκη δεν είναι για τα μούτρα των ΑμερικανοΝΑΤΟικών- Κοινή δήλωση Σ. Αβραμόπουλου και Σ. Ζαριανόπουλου





Από atexnos3 στο Μαρ 7, 2019 Επικαιρότητα
 
Τη νέα προκλητική παρουσία του πρέσβη των ΗΠΑ στην Ελλάδα, Τζ. Πάιατ, στη Θεσσαλονίκη, για την επιθεώρηση του λιμανιού της πόλης, που έχει μετατραπεί σε βάση «διεκπεραίωσης» των αμερικανικών δυνάμεων σε όλη την περιοχή των Βαλκανίων, σχολιάζουν με κοινή τους δήλωση ο υποψήφιος περιφερειάρχης Κεντρικής Μακεδονίας Σωτήρης Αβραμόπουλος και ο υποψήφιος δήμαρχος Θεσσαλονίκης Σωτήρης Ζαριανόπουλος.
Μεταξύ άλλων αναφέρουν:
«”Στρατηγέ μου, ιδού ο στρατός σας”, αναφώνησε υπουργός της “Δεξιάς”, πριν από 60 χρόνια, δείχνοντας Έλληνες στρατιώτες σε Αμερικανό στρατηγό που υποδεχόταν.

“Πρόεδρε, ιδού ο «μεντεσές» σας για τα σχέδιά σας”, αναφώνησε ο “αριστερός” Τσίπρας δείχνοντας την Ελλάδα, στον κατά δήλωσή του “διαβολικά καλό” ακροδεξιό Τραμπ. Ο ίδιος τώρα, προεκλογικά, στήνει δήθεν “προοδευτικά” μέτωπα κατά της ακροδεξιάς.
“Κύριε πρέσβη των ΗΠΑ, ιδού το λιμάνι σας”, έλεγε κατ’ ουσίαν ο κ. Τζιτζικώστας υποδεχόμενος τον Αμερικανό πρέσβη Πάιατ στο λιμάνι της Θεσσαλονίκης που βρώμισε πάλι από ΝΑΤΟικούς δολοφόνους.
Η πρόσφατη έκθεση του αμερικανικού υπουργείου Εξωτερικών για την Ελλάδα υλοποιείται: “Παρέμβαση της αμερικάνικης πρεσβείας σε όλη την Ελλάδα με επιχειρηματίες, πανεπιστήμια, εκκλησίες, ΜΚΟ, Μέσα Ενημέρωσης για να αναδειχτεί σε κεντρική και τοπική πολιτική σκηνή νέα γενιά ηγετών, φιλικών προς τις ΗΠΑ”.
Γι’ αυτό η συντεταγμένη σιωπή των πολυάριθμων “σωτήρων” της πόλης, υποψήφιων περιφερειαρχών και δημάρχων (που θα ήθελαν να βρίσκονται στη θέση του κ. Τζιτζικώστα αλλά δεν το προβλέπει η εθιμοτυπία) γι’ αυτόν τον εξευτελισμό της πόλης και των κατοίκων της. “Μούγκα” από τους υποψηφίους ΣΥΡΙΖΑ, ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, της Χρυσής Αυγής, δήθεν “ανεξάρτητους”.
“Προδότες της Μακεδονίας” και “μακεδονομάχοι” στέκονται κλαρίνο στους συγγραφείς της επαίσχυντης, επικίνδυνης συμφωνίας των Πρεσπών: ΗΠΑ, ΝΑΤΟ, ΕΕ.
Βάζουν σε κίνδυνο την “καθημερινότητα” της πόλης, για την οποία “κόπτονται”, κάνοντας το λιμάνι βάση δολοφόνων, στο στόχαστρο των παγκόσμιων αντιπάλων τους.
Ο πρέσβης Πάιατ, οργανωτής του πραξικοπήματος στην Ουκρανία, ξεσαλώνει: “Υπάρχει ρώσικη ανάμειξη στις ελληνικές εκλογές”. Δηλαδή, ψηφίστε ό,τι σας πούμε».
Καλούν κάθε αριστερό, προοδευτικό άνθρωπο της πόλης, κάθε έντιμο Θεσσαλονικιό να απαντήσει στο πραγματικό δίλημμα: «Θα εκλέξει “ηγετίσκους” κατά παραγγελία των ΑμερικονοΝΑΤΟικών; ΣΥΡΙΖΑίων, Νεοδημοκρατών, ΠΑΣΟΚων, δήθεν ανεξάρτητων, δήθεν “πατριωτών”, δεν έχει σημασία αφού έχουν τη “βούλα” της πρεσβείας. `Η θα ενισχύσει το ΚΚΕ και τη “Λαϊκή Συσπείρωση”;».
Θυμίζουν ότι «η μάχη του ’99 στο λιμάνι της Θεσσαλονίκης ενάντια στους ΝΑΤΟικούς δολοφόνους της Γιουγκοσλαβίας συνεχίζεται». Και προτρέπουν: «Το ’99, στείλαμε τους ΝΑΤΟικούς δολοφόνους της Γιουγκοσλαβίας από το λιμάνι να ψάχνονται στη λαχαναγορά. Τώρα να τους στείλουμε ακόμα παραπέρα. Η Θεσσαλονίκη, η Κεντρική Μακεδονία, η Ελλάδα είναι για το λαό της, δεν είναι για τα μούτρα τους».

Οι τοπικές εκλογές δεν είναι «κάτι άλλο»!


Ανακοίνωση της Κεντρικής Επιτροπής για τις επερχόμενες εκλογές

«Με ισχυρό ΚΚΕ παντού κάνουμε την πραγματική διαφορά. Οργανώνουμε την αντεπίθεση για σταθερή εργασία, αξιοπρεπείς μισθούς, δημόσιες δωρεάν κοινωνικές υπηρεσίες, ελεύθερο χρόνο»,
σημειώνει στο κάλεσμά της η Κεντρική Επιτροπή του ΚΚΕ, για τις δημοτικές και περιφερειακές εκλογές του Μάη 2019.

Αναλυτικά το κάλεσμα της ΚΕ του ΚΚΕ έχει ως εξής:

Οι τοπικές εκλογές δεν είναι «κάτι άλλο»

«Εργαζόμενοι, άνεργοι, αγρότες, επαγγελματίες, συνταξιούχοι, νέοι και νέες
Το ΚΚΕ σας καλεί να συμπορευτούμε στις ευρωεκλογές, στις δημοτικές και περιφερειακές εκλογές, στις βουλευτικές εκλογές όποτε κι αν γίνουν.
Οι τοπικές εκλογές δεν είναι «κάτι άλλο», είναι απόλυτα ενταγμένες στη συνολική πολιτική αντιπαράθεση.
Το πραγματικό δίλημμα που μπαίνει μπροστά στο λαό, είναι ένα:
Θα συνεχίσουμε στον ίδιο δρόμο, αυτού του σάπιου εκμεταλλευτικού συστήματος, που αποδεδειγμένα φέρνει νέα δεινά και καταστροφές ή θα αντεπιτεθούμε μαζικά και δυναμικά παντού, για ν’ ανοίξει επιτέλους ο δικός μας δρόμος για την ικανοποίηση των σύγχρονων κοινωνικών αναγκών;
Οι διοικήσεις των Δήμων και των Περιφερειών αλλά και οι «αντιπολιτεύσεις», είτε ανήκουν σε άλλα κόμματα είτε εμφανίζονται με το μανδύα του «ανεξάρτητου»,
υλοποίησαν ή στήριξαν τις επιταγές της κυβέρνησης και της ΕΕ για την ενίσχυση της Τοπικής Διοίκησης ως στηρίγματος των επιχειρηματικών ομίλων και ως φορομπηχτικού και αντιλαϊκού μηχανισμού.
Μόνο οι δυνάμεις της «Λαϊκής Συσπείρωσης» είτε στη διοίκηση του δήμου είτε όχι λειτούργησαν ως πραγματική λαϊκή αντιπολίτευση.
Με το ψηφοδέλτιο της «Λαϊκής Συσπείρωσης» που στηρίζει το ΚΚΕ μπορούμε να απαντήσουμε στην ενιαία επίθεση που δέχονται η ζωή και τα δικαιώματά μας από το κεφάλαιο και τις κυβερνήσεις του, την Ευρωπαϊκή Ένωση, τους Δήμους και τις Περιφέρειες ως στηρίγματά τους.
Οι τοπικές εκλογές δεν είναι «κάτι άλλο»Μπορούμε να δυναμώσουμε το μοναδικό πόλο της αντίστασης και της προοπτικής για το λαό, με ισχυρό ΚΚΕ παντού, κόντρα στο δίπολο ΣΥΡΙΖΑ – ΝΔ, που στήνεται για να εγκλωβιστεί η λαϊκή δυσαρέσκεια.
Μπορούμε να βάλουμε εμπόδια, να καθυστερήσουμε αντιλαϊκά μέτρα, να διεκδικήσουμε μέτρα ανακούφισης για τη λαϊκή οικογένεια, να ανοίξουμε το δρόμο για να επιβάλουμε ριζικές αλλαγές, για να ζήσουμε καλύτερα εμείς και τα παιδιά μας.
Οι υποψήφιοι της «Λαϊκής Συσπείρωσης», των ψηφοδελτίων που στηρίζει το ΚΚΕ σε όλη την Ελλάδα, είναι δοκιμασμένοι αγωνιστές του εργατικού κινήματος, των ριζοσπαστικών συσπειρώσεων των βιοπαλαιστών αγροτών και επαγγελματιών, επιστημόνων, των γυναικών, της νεολαίας.
  • Πρωτοστάτησαν στους αγώνες, για να μη φορτωθεί η εργατική τάξη, ο λαός τα βάρη της κρίσης. Δεν τα δίπλωσαν μπροστά στην επίθεση του κεφαλαίου, των κυβερνήσεων και των κομμάτων του.
  • Πρόβαλαν ότι η ελπίδα βρίσκεται στην αντιμονοπωλιακή – αντικαπιταλιστική πάλη, δεν «τσίμπησαν» στις αυταπάτες «της αριστερής διαχείρισης». Δεν έβαλαν πλάτη στη στήριξη των επιχειρηματικών ομίλων σε βάρος των εργαζομένων.
  • Αποκάλυψαν ότι τα μνημόνια ήταν χρήσιμα εργαλεία για την κερδοφορία των επιχειρηματικών ομίλων. Δεν βάφτισαν τον αντιλαϊκό πόλεμο και τα μνημόνια «αναγκαίο κακό».
  • Διεκδικούν την ανάκτηση των απωλειών του λαού, την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών. Δεν συμβιβάζονται με τα ψίχουλα της καπιταλιστικής ανάπτυξης.
  • Απαιτούν σύγχρονα δικαιώματα σε όλους τους τομείς της ζωής της λαϊκής οικογένειας. Δεν συμφιλιώνονται με την ανακύκλωση της φτώχειας, τη φοροληστεία, τα ματωμένα πλεονάσματα.
Οι υποψήφιοι της «Λαϊκής Συσπείρωσης» είναι αμετακίνητοι στην πρώτη γραμμή των αγώνων του λαού. Εκεί θα βρίσκονται και την επόμενη μέρα των εκλογών.
Είναι άνθρωποι που προέρχονται κι από άλλους πολιτικούς χώρους, που συμπορεύονται όμως με το ΚΚΕ στον αγώνα, στο κίνημα και στις εκλογές.
Δυναμώνουμε παντού τη «Λαϊκή Συσπείρωση» σε Κοινότητες, Δήμους και Περιφέρειες.
Οι τοπικές εκλογές δεν είναι «κάτι άλλο»
Οι τοπικές εκλογές δεν είναι «κάτι άλλο»
• Τη λειτουργία της Τοπικής Διοίκησης ως φορομπηχτικού – φοροεισπρακτικού μηχανισμού, με διεύρυνση της ανταποδοτικότητας.
• Την προώθηση και στήριξη από την Τοπική Διοίκηση της κερδοφορίας των επιχειρηματικών ομίλων.
• Τη μεταφορά αρμοδιοτήτων στους τομείς της Παιδείας, της Υγείας και της Πρόνοιας στην Τοπική Διοίκηση που διασπά τον ενιαίο χαρακτήρα τους και ενισχύει την εμπορευματοποίησή τους.
• Την παραχώρηση της δημόσιας γης, δασών και δασικών εκτάσεων και υποδομών στους μεγαλοεπιχειρηματίες.
• Τις ιδιωτικοποιήσεις, την ανατροπή των εργασιακών σχέσεων και των δικαιωμάτων και των δικαιωμάτων των εργαζομένων, με αποτέλεσμα να αυξάνεται η εντατικοποίηση της εργασίας, να πληθαίνουν τα εργατικά ατυχήματα στους δήμους που αποτελούν τραγική καθημερινότητα.
Οι τοπικές εκλογές δεν είναι «κάτι άλλο»Μπαίνουν μπροστά, για να ξεδιπλωθεί ένα λαϊκό ρεύμα πολύμορφης μορφωτικής, πολιτιστικής παρέμβασης σε δήμους, γειτονιές πόλεων και χωριά, μέσα από τα σωματεία, τους μαζικούς φορείς, τις Λαϊκές Επιτροπές, τις Επιτροπές Αγώνα, με τη συνδρομή ριζοσπαστών καλλιτεχνών και διανοουμένων.
Για να έρθουν σε επαφή οι άνεργοι και άνεργες, η νεολαία, οι εργαζόμενοι και εργαζόμενες, οι συνταξιούχοι, τα λαϊκά στρώματα σε πόλεις και χωριά, με την πολιτιστική δημιουργία του λαού μας.
Πρωτοστατούν στη διαμόρφωση ενός ρεύματος που αντιπαλεύει την πολιτική της ναρκω-κουλτούρας, των εξαρτήσεων, την υποκουλτούρα, τον ατομισμό που καλλιεργεί το εκμεταλλευτικό σύστημα με στόχο τη χειραγώγηση του λαού.
Οι τοπικές εκλογές δεν είναι «κάτι άλλο»Ξεδιπλώνουν στους χώρους δουλειάς, μόρφωσης, στις γειτονιές τον αγώνα ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και τις επεμβάσεις.
Αναδεικνύουν την όξυνση των ανταγωνισμών ανάμεσα σε ΗΠΑ, ΕΕ, Κίνα, Ρωσία για το μοίρασμα του πλούτου στην Αν. Μεσόγειο και τη Μέση Ανατολή, την αποσταθεροποίηση στα Βαλκάνια.
Αποκαλύπτουν την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, η οποία, στο όνομα της γεωστρατηγικής αναβάθμισης, που είναι στόχος και της ΝΔ, εμπλέκεται ενεργά στους ανταγωνισμούς στο πλευρό των αμερικανοΝΑΤΟικών και ευρωενωσιακών συμφερόντων, βάζοντας σε κίνδυνο το λαό και τη χώρα.
Με τη σύμφωνη γνώμη της ΝΔ και των άλλων κομμάτων, η κυβέρνηση έχει μετατρέψει την Ελλάδα σε απέραντη αμερικανική βάση, σε στόχο μιας μελλοντικής στρατιωτικής σύρραξης.
Οι αμερικανοΝΑΤΟικές βάσεις δεν προστατεύουν τη χώρα και τα σύνορα. Λειτουργούν ως ορμητήρια πολέμου και επεμβάσεων. Μετατρέπουν την Ελλάδα σε «μαγνήτη» πιθανών επιθέσεων.
Οι τοπικές εκλογές δεν είναι «κάτι άλλο»Η «επέκταση» των αμερικανοΝΑΤΟικών και ευρωενωσιακών επενδύσεων στην περιοχή μυρίζει μπαρούτι και αίμα.
Το κύμα των κατατρεγμένων προσφύγων, που κατακλύζει και εγκλωβίζεται στη χώρα μας, είναι μια ακόμη απόδειξη ότι οι σχεδιασμοί των ιμπεριαλιστών στην περιοχή είναι βαθιά εχθρικοί για τους λαούς.
Στους επικίνδυνους αυτούς σχεδιασμούς, ενεργό ρόλο παίζουν δήμαρχοι και περιφερειάρχες που ανήκουν στα αστικά κόμματα, γι’ αυτό και πρέπει να απομονωθούν, να βρουν απέναντί τους τη λαϊκή δράση.
Ακόμα και μόνο με αυτό το κριτήριο, της ευθύνης των κομμάτων τους και των υποψηφίων τους σε Δήμους και Περιφέρειες για τη μετατροπή της χώρας σε ορμητήριο πολέμου, ο λαός, και ειδικότερα η νέα γενιά, πρέπει να τους απορρίψει.
Να στηρίξει τα ψηφοδέλτια της «Λαϊκής Συσπείρωσης».
Οι τοπικές εκλογές δεν είναι «κάτι άλλο»
  • Να δυναμώσει ο αγώνας ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο.
  • Να μη χρησιμοποιηθεί η Ελλάδα ως ορμητήριο των ιμπεριαλιστικών κέντρων.
  • Να κλείσει η βάση της Σούδας και όλες οι ξένες βάσεις στην Ελλάδα.
  • Να επιστρέψουν οι Έλληνες στρατιώτες από αποστολές εκτός συνόρων.
  • Να δυναμώσει η πάλη για την αποδέσμευση απ’ το ΝΑΤΟ και την ΕΕ.
  • Να αποκρουστούν τα ιμπεριαλιστικά σχέδια για αλλαγή συνόρων και επαναχάραξή τους με των λαών το αίμα, η ενίσχυση των αλυτρωτισμών και του εθνικισμού ως αποτέλεσμα αυτών των σχεδίων.
  • Να ενισχυθεί ο αγώνας ενάντια στην πολιτική της κυβέρνησης και της ΕΕ του εγκλωβισμού χιλιάδων μεταναστών στη χώρα μας. Να κλείσουν όλα τα «hot spots». Να δυναμώσει η αλληλεγγύη και να αντιμετωπιστούν ο ρατσισμός και η ξενοφοβία.
  • Να δυναμώσουν η κοινή πάλη και η αλληλεγγύη των λαών ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και το σύστημα που τον γεννά.
  • Να απομονωθεί η ναζιστική – εγκληματική Χρυσή Αυγή, τα τσιράκια του κεφαλαίου που μαγαρίζουν τις εργατικές – λαϊκές γειτονιές.
Οι τοπικές εκλογές δεν είναι «κάτι άλλο»Αντιπαλεύουν τις αντιδραστικές αλλαγές στην Κεντρική, Περιφερειακή και Τοπική Διοίκηση, οι οποίες προωθήθηκαν τα τελευταία 20 χρόνια απ’ όλες τις κυβερνήσεις με τη στήριξη της πλειοψηφίας των δημάρχων και των περιφερειαρχών.
Με την εφαρμογή τους, η Τοπική Διοίκηση άνοιξε νέα πεδία για την άνθηση της επιχειρηματικότητας.
Οι Δήμοι και οι Περιφέρειες, οι διαφόρων ειδών συμπράξεις τους με επιχειρηματίες, οι δημοτικές επιχειρήσεις, τα διαδημοτικά δίκτυα εξοπλίστηκαν, για να στηρίζουν, σε τοπικό και περιφερειακό επίπεδο, τις αντιλαϊκές πολιτικές των κυβερνήσεων, με τους αντιλαϊκούς ευρωενωσιακούς και επιχειρηματικούς σχεδιασμούς.
Έχουν πιο ενεργό ρόλο στην εξειδίκευση της αντιλαϊκής πολιτικής, συμβάλλοντας στον περιορισμό των κοινωνικών και εργασιακών δικαιωμάτων.
Αυτή είναι η κόκκινη κλωστή που δένει τον «Καποδίστρια» με τον «Καλλικράτη» της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, με τον «Κλεισθένη Ι» του ΣΥΡΙΖΑ, με μια νέα «μεταρρύθμιση».
Οι διοικητικές αναδιαρθρώσεις, που έγιναν και εξελίσσονται στην Τοπική Διοίκηση, ούτε έφεραν ούτε ποτέ θα φέρουν ανάπτυξη προς όφελος του λαού.
Δεν αναιρούν τις περιφερειακές ανισομετρίες, τη συγκέντρωση του πλούτου σε λίγα χέρια. Καμία φιλολαϊκή περιφερειακή ή τοπική πολιτική δεν μπορεί να υπάρξει όσο η γενική πολιτική της χώρας έχει ως προτεραιότητα τα συμφέροντα και την κερδοφορία του κεφαλαίου.
Σε κεντρικό και τοπικό επίπεδο, το πραγματικό δίλημμα για τον λαό, τους εργαζόμενους παραμένει ίδιο: «Ανάπτυξη για ποιον και από ποιον».
Ανάπτυξη με βάση τις λαϊκές ανάγκες και τις δυνατότητες του τόπου και της εποχής ή με βάση την κερδοφορία και τον ανταγωνισμό των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων, που όλο και πιο πολύ περιορίζουν την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών;
Εδώ κρίνονται οι πολιτικές δυνάμεις και τα πρόσωπα που παίρνουν μέρος και στις τοπικές εκλογές.
Οι τοπικές εκλογές δεν είναι «κάτι άλλο»Οι Δήμοι και οι Περιφέρειες έγιναν αρωγοί της ανταποδοτικότητας, των ιδιωτικοποιήσεων, της ανατροπής των εργασιακών σχέσεων, των προγραμμάτων ανακύκλωσης των ανέργων, «των ελάχιστων κοινωνικών παροχών».
Αποτέλεσμα, η εκτόξευση της απασχολησιμότητας και της ευελιξίας στις εργασιακές σχέσεις, η κατακόρυφη μείωση του μόνιμου προσωπικού, η αξιοποίηση του λεγόμενου εθελοντισμού η συρρίκνωση κρίσιμων κοινωνικών υπηρεσιών, που τις υποκαθιστούν ιδιώτες, ΜΚΟ, ΚΟΙΝΣΕΠ, οι φορείς της «κοινωνικής και αλληλέγγυας οικονομίας».
Δεν υλοποιούν έργα υποδομών για τις λαϊκές ανάγκες, γιατί δεν είναι επιλέξιμα από την ΕΕ, αφού δεν προσφέρουν τα προσδοκώμενα κέρδη για τους επιχειρηματικούς ομίλους.
Απογειώθηκε η φοροεπιδρομή για τα λαϊκά νοικοκυριά. Χιλιάδες φτωχά νοικοκυριά είναι σήμερα αντιμέτωπα με τις κατασχέσεις και την απειλή των ηλεκτρονικών πλειστηριασμών ακόμα και για «οφειλές» 500€ στους δήμους.
Με τα περί:
«Αποκέντρωσης και δημοκρατίας, λαϊκής συμμετοχής και ελέγχου από τα κάτω, στη βάση της εγγύτητας»
των οργάνων της Τοπικής Διοίκησης, προσπάθησαν να «χρυσώσουν το χάπι», των αντιλαϊκών επιλογών, να ενσωματώσουν λαϊκές δυνάμεις.
Με το κάλπικο δίλημμα «συγκεντρωτικό κράτος ή αποκέντρωση», αποκρύπτουν ότι Τοπική και Περιφερειακή Διοίκηση είναι μέρος του κράτους και, μαζί με μηχανισμούς της ΕΕ, δρουν ενιαία και εχθρικά απέναντι στο λαό και τις ανάγκες του.
Οι τοπικές εκλογές δεν είναι «κάτι άλλο»Δήμαρχοι και περιφερειάρχες παίζουν ρόλο κυματοθραύστη των λαϊκών αναγκών.
Με τις δομές «διαχείρισης της φτώχειας» και τη σακούλα «των κοινωνικών παντοπωλείων» επιχειρούν να «ξεπλύνουν» τις αντιλαϊκές πολιτικές κυβερνήσεων και της ΕΕ, που διαιωνίζουν τη φτώχεια και την ανεργία, επιδιώκουν να μειώσουν τις απαιτήσεις και τις διεκδικήσεις του λαού.
Όσο ο ρόλος της Τοπικής και Περιφερειακής Διοίκησης στην προώθηση της γενικής αντιλαϊκής πολιτικής μεγαλώνει, μεγαλώνουν και «οι δεσμοί» με τα επιχειρηματικά συμφέροντα,
οι «πειρασμοί», που αφορούν στη διαχείριση χρημάτων και αρμοδιοτήτων, οι ασφυκτικές πιέσεις από την κυβέρνηση, τα αστικά κόμματα και τους επιχειρηματικούς ομίλους για την ευθυγράμμισή τους.
Στα όργανα των Δήμων και των Περιφερειών συνωστίζονται πρόσωπα της αγοράς, ιδιοκτήτες ΜΜΕ, κάθε λογής επιχειρηματίες, οι οποίοι λειτουργούν σαν «manager» της αντιλαϊκής πολιτικής και της επιχειρηματικής δράσης.
Οι φασίστες της εγκληματικής Χρυσής Αυγής είτε βρήκαν θαλπωρή μέσα στα ψηφοδέλτια διάφορων δήθεν «ανεξάρτητων» ή υποψήφιων άλλων αστικών κομμάτων είτε εμφανίστηκαν με δικούς τους συνδυασμούς, στήριξαν τον αντιλαϊκό ρόλο Τοπικών και Περιφερειακών Διοικήσεων.
Έδωσαν ρεσιτάλ μίσους ενάντια σε πρόσφυγες και μετανάστες στις γειτονιές, την ίδια ώρα που έκαναν πλάτες στα αντιλαϊκά μέτρα.
Οι τοπικές εκλογές δεν είναι «κάτι άλλο»Οι φιλολαϊκές θέσεις και προτάσεις τους έχουν οικονομικό και πολιτικό κόστος για την εξουσία των επιχειρηματικών ομίλων, το πολιτικό προσωπικό που τους στηρίζει κεντρικά και τοπικά.
Είναι ρεαλιστικές, γιατί απαντούν στις λαϊκές ανάγκες και η πραγματοποίησή τους απαιτεί σύγκρουση με τα συμφέροντα του κεφαλαίου.
Σε αυτήν την κατεύθυνση δημιουργούν τις προϋποθέσεις και τους συσχετισμούς να πάρει ανάσα ο λαός, να δυναμώσει η πάλη του, να δεχτεί πλήγμα το αστικό δίπολο, που όσο πιο ισχυρό είναι τόσο πιο πολύ θα συντρίβει τον λαό και τις ανάγκες του.
Η αντίθεσή τους στην κατεύθυνση και το αντιλαϊκό περιεχόμενο της Τοπικής και Περιφερειακής Διοίκησης είναι συνεπής, γιατί συνδέεται με έναν άλλο φιλολαϊκό δρόμο ανάπτυξης, που έχει ως προτεραιότητα τις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες,
με άλλον προσανατολισμό αξιοποίησης των αντικειμενικών δυνατοτήτων της εποχής και της χώρας, με εμπιστοσύνη στις ικανότητες και δυνατότητες του λαού να τις οργανώσει. Μοναδική προϋπόθεση ο λαός να έχει την εξουσία, να κάνει κουμάντο στην οικονομία και την κοινωνία συνολικά.
Οι κομμουνιστές δήμαρχοι, οι δημοτικοί και περιφερειακοί σύμβουλοι με τη «Λαϊκή Συσπείρωση», το 5χρονο που πέρασε, έδρασαν με τα αιτήματα του εργατικού – λαϊκού κινήματος, εναντιώθηκαν σε όλες τις πλευρές της αντιλαϊκής πολιτικής των κυβερνήσεων.
Με πλήθος αγωνιστικών κινητοποιήσεων πρόβαλαν τα λαϊκά προβλήματα, απέσπασαν κατακτήσεις, έδωσαν ανάσα και κουράγιο στο λαό.
Οι τοπικές εκλογές δεν είναι «κάτι άλλο»Το ΚΚΕ δεν υποτιμά το επίπεδο των συσχετισμών που διαμορφώνονται στις δοσμένες συνθήκες. Δεν κάνει αφ’ υψηλού κριτική.
Δίνει τη μάχη στους δήμους, στις λαϊκές γειτονιές και τα χωριά, στο εργατικό – λαϊκό κίνημα, για να ορθώσει το ανάστημά του ο λαός, να πιστέψει στη δύναμη και το δίκιο του, να διευρύνει τις απαιτήσεις του.
Είτε σε ρόλο δημοτικής διοίκησης είτε σε ρόλο αντιπολίτευσης στα δημοτικά και περιφερειακά όργανα, μια υποχρέωση αναλαμβάνουμε ως κομμουνιστές:
Να στηρίξουμε, να προβάλουμε τις ανάγκες του λαού, την πάλη του ενάντια στην πολιτική του κεφαλαίου, των αστικών κομμάτων που την προωθούν και τη στηρίζουν.
Τα ψηφοδέλτια του ΚΚΕ, της «Λαϊκής Συσπείρωσης»:
• Μπορούν να εκφράσουν την αγανάκτηση, τη διαμαρτυρία, την πιο πλατιά καταδίκη της κυρίαρχης πολιτικής που εφαρμόζει ο ΣΥΡΙΖΑ και με την οποία ουσιαστικά συμφωνούν η ΝΔ και τα άλλα κόμματα.
• Μπορούν να αποτυπώσουν τη λαϊκή δυσαρέσκεια απέναντι στο γνωστό «γαϊτανάκι» των μεταγραφών όχι μόνο βουλευτών αλλά και αιρετών στους δήμους. Απόδειξη ότι οι διαφορές τους είναι τόσο μικρές, γιατί οι στρατηγικές συγκλίσεις τους είναι πολύ μεγάλες.
Οι τοπικές εκλογές δεν είναι «κάτι άλλο»Οι δήμαρχοι, οι δημοτικοί και περιφερειακοί σύμβουλοι εκλεγμένοι με το ΚΚΕ, τη «Λαϊκή Συσπείρωση», είναι το μάτι και το αυτί του λαού σε όλους τους Δήμους και τις Περιφέρειες.
Είναι η φωνή που αποκαλύπτει, δυσκολεύει τις αντιλαϊκές πολιτικές των κυβερνήσεων, των περιφερειακών και δημοτικών διοικήσεων, αντιπαλεύει τη στρατηγική της ΕΕ.
Είναι η δύναμη που ενημερώνει, βοηθά την οργάνωση του λαού και της νεολαίας του, αναδεικνύει τις σύγχρονες ανάγκες και τις διεκδικήσεις τους.
Οι κομμουνιστές, οι κομμουνίστριες, οι συνεργαζόμενοι μαζί τους δεν υπόσχονται, δεσμεύονται για την ανάπτυξη της πάλης για το σύνολο των προβλημάτων που απασχολούν σήμερα τη λαϊκή οικογένεια.
Η συνεχής δράση τους μέσα στους εργασιακούς χώρους, στην Τοπική και Περιφερειακή Διοίκηση, στις συνοικίες, στους χώρους μόρφωσης, εκεί όπου αθλείται και ψυχαγωγείται η νεολαία, είναι η ταυτότητά τους.
Με αυτήν την αγωνιστική ταυτότητα ελέγχονται και απολογούνται στην εργατική τάξη και τις άλλες λαϊκές δυνάμεις.
Με αυτήν την αγωνιστική διαδρομή, έχουν τη δύναμη να σταθούν απέναντι και ενάντια στον πολυπλόκαμο μηχανισμό πίεσης, εξαγοράς και ενσωμάτωσης που αναπαράγεται και τοπικά.
Οι τοπικές εκλογές δεν είναι «κάτι άλλο»Περισσότεροι δήμαρχοι, περιφερειάρχες, δημοτικοί και περιφερειακοί σύμβουλοι σημαίνει μεγαλύτερη και ισχυρότερη δύναμη στο πλάι του λαού.
Ισχυρή λαϊκή αντιπολίτευση απέναντι στο σύνολο της αντιλαϊκής πολιτικής, στις εκάστοτε κυβερνήσεις που τη διαχειρίζονται, στις δημοτικές και περιφερειακές αρχές που συναινούν στην προώθησή της.
Στους Δήμους και τις Περιφέρειες δεν ψάχνουμε για διαφορές ανάμεσα στους εκλεκτούς των κομμάτων.
Κάνουμε την πραγματική διαφορά.
Δίνουμε δύναμη στη δύναμή μας. Δυναμώνουμε τα ψηφοδέλτια που στηρίζει το ΚΚΕ, της «Λαϊκής Συσπείρωσης» παντού».
Η Κεντρική Επιτροπή του ΚΚΕ

Φλεβάρης 2019

Κομμουνιστικό Κόμμα Πορτογαλίας-Βαριά κληρονομιά, θολό παρόν

Με αφορμή τα 97 χρόνια από την ίδρυση ενός από τα ιστορικότερα ΚΚ της Ευρώπης και διεθνώς, επιχειρούμε μια πολύ σύντομη ανασκόπηση στις συνθήκες δημιουργίας του καθώς και τους σημαντικότερους σταθμούς της πορείας του ως σήμερα. Όταν τελείωσε ο Πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος, η Πορτογαλία βρέθηκε σε μια βαθιά οικονομική κρίση, με τεράστιο πληθωρισμό και έξαρση της ανεργίας. Το 1919 υπήρξε ένα έτος οξυμένων εργατικών αγώνων, μέσω απεργιών που διοργάνωναν τα συνδικάτα, και κυρίως η λεγόμενη “Εργατική Ένωση” (Ουνιάου Ουπεράρια). Χάρη σε αυτή την πάλη, η εργατική τάξη απέσπασε σημαντικές κατακτήσεις, όπως την καθιέρωση του οκταώρου. Με ενισχυμένη πια αυτοπεποίθηση τα συνδικάτα έκαναν ένα ακόμα σημαντικό βήμα, ιδρύοντας το Σεπτέμβρη του 1919 τη Γενική Συμοσπονδία Εργασίας (CGT), η οποία σύντομα απέκτησε πάνω από 100.000 μέλη. Εκείνο που έλειπε ωστόσο ήταν ένα πολιτικό πρόγραμμα οργάνωσης του προλεταριάτου, το οποίο προσπαθούσε απομονωμένο να αντιμετωπίσει την επίθεση του κεφαλαίου. Σημαντική ώθηση έδωσε η Οχτωβριανή Επανάσταση, που προκάλεσε και στην Πορτογαλία κύματα ενθουσιασμού. Ιδρύθηκαν πολλές ομάδες υποστηρικτών των μπολσεβίκων, ενώ μέσα στο 1919 ιδρύθηκε και η “Πορτογαλική Ένωση Μαξιμαλιστών”, που εξέδιδε το εβδομαδιαίο περιοδικό “Κόκκινη Σημαία”, προπαγανδίζοντας επαναστατικές και σοσιαλιστικές ιδέες και την πολιτική οργάνωση των εργατών της χώρας. Τα μέλη της Ένωσης κατανοούσαν την αναγκαιότητα της δημιουργίας μιας επαναστατικής πρωτοπορίας της εργατικής τάξης. Έτσι, από το Νοέμβριο του 1920 άρχισαν να πραγματοποιούνται συναντήσεις στις έδρες διαφόρων συνδικάτων, για τη δημιουργία του νέου κόμματος. Το Δεκέμβρη της ίδιας χρονιάς ιδρύθηκε Οργανωτική Επιτροπή για τη σύσταση του Πορτογαλικού Κομμουνιστικού κόμματος, η οποία, βασιζόμενη στην ενεργό συμμετοχή της βάσης, τη διαμόρφωση του πολιτικού προγράμματος του επερχόμενου σχηματισμού, με τη βοήθεια και της Κομιντέρν, οδηγώντας στην ίδρυση του ΚΚΠ στις 6 Μάρτη 1921. Η ιδιαιτερότητα σε σε σχέση με άλλες ευρωπαϊκές χώρες, την οποία ωστόσο μοιράζεται κατά μία έννοια και με το ΣΕΚΕ (μετέπειτα ΚΚΕ), είναι πως το πορτογαλλικό κόμμα δεν προέκυψε από διάσπαση κάποιου σοσιαλδημοκρατικού κόμματος, αλλά ξεπήδησε εντελώς αυτόνομα. Στην πορτογαλική περίπτωση, ένα σημαντικό κομμάτι των ιδρυτικών μελών είχαν αναρχοσυνδικαλιστικές καταβολές. Επτά μήνες αργότερα εκδόθηκε η εφημερίδα “Ο Κομμουνιστής” στις 16 Οκτώβρη 1921, η οποία υπήρξε το κομματικό όργανο ως την αντικατάσταση του από την εφημερίδα “Εμπρός” το 1931. Η πρώτη του έδρα ήταν στην οδό Μαρκησίου του Αλεγκρέτε, ενώ μέσα στην ίδια χρονιά άνοιξε γραφεία σε άλλες πόλεις, όπως το Οπόρτου, η Έβορα και η Μπέζα. Το πρώτο του συνέδριο πραγματοποιήθηκε το 1923 με συμμετοχή 100 μελών του κόμματος, εκλέγοντας ως γενικό γραμματέα τον Ζουζέ Κάρλους Ράτες και εκφράζοντας την πίστη του κόμματος στο σοσιαλισμό και τη Σοβιετική Ένωση, ενώ παράλληλα προειδοποιούσε και για τον επερχόμενο φασιστικό κίνδυνο.
Ο ιστορικός ηγέτης του ΚΚΠ, Άλβαρο Κουνιάλ, την περίοδο της Επανάστασης των Γαρυφάλλων (1974)
Πράγματι το στρατιωτικό πραξικόπημα στις 28 Μάη 1926 που λίγο αργότερα έφερε στην εξουσία το δικτάτορα Σαλαζάρ κι έβγαλε αμέσως στην παρανομία το ΚΚΠ. Οι κομμουνιστές πρωτοστάτησαν στον αγώνα εναντίον του μακροχρόνιου δικτατορικού καθεστώτος, και υπήρξαν η ψυχή πίσω από την Επανάσταση των Γαρυφάλλων που το 1974 ανέτρεψε το Σαλαζάρ. Υπήρξαν από τα λίγα κόμματα της Δυτικής Ευρώπης που δεν ασπάστηκαν τον ευρωκομμουνισμό, κάτι που το έφερε σε σύγκρουση κυρίως με τον ΚΚ Ισπανίας και τον τότε γραμματέα του Σαντιάγο Καρίγιο. Καθ’όλη τη διάρκεια της κοινοβουλευτικής περιόδου της Πορτογαλίας πρωταγωνίστησε σε κοινωνικούς και συνδικαλιστικούς αγώνες, διατηρώντας τις βαθιές του ρίζες στην πορτογαλική κοινωνία, κάτι που του επέτρεψε να περάσει-εκλογικά τουλάχιστον-σχετικά αλώβητο από την περίοδο της επικράτησης της αντεπανάστασης την περίοδο 1989-1991. Αν κι εξακολουθεί να παραμένει από άποψη ποσοστών το πλέον πετυχημένο δυτικοευρωπαϊκό ΚΚ, η επιλογή του από το 2015 να στηρίξει από κοινού με το κόμμα των Οικολόγων με το οποίο βρίσκεται σε διαρκή συνασπισμό από το 1987 -μετά από μια παρατεταμένη περίοδο δυσκολίας σχηματισμού κυβέρνησης-το κεντροαριστερό σοσιαλιστικό κόμμα του πρωθυπουργού Αντόνιου Κόστα, πέραν του ότι αντικειμενικά διευκολύνει την εφαρμογή αντιλαϊκών πολιτικών, έχει και εκλογικό κόστος, καθώς στις πρόσφατες αυτοδιοικητικές εκλογές του 2017 σημείωσε το χαμηλότερο ποσοστό στην ιστορία του θεσμού (9,46% και για πρώτη φορά λιγότερες από 500.000 σε τέτοιου είδους αναμέτρηση), σαν συνέχεια του επίσης ιστορικού χαμηλού στις προεδρικές εκλογές του 2016 (3,94%).

ΠΙΣΩ ΑΠ' ΤΑ "ΦΩΤΑ" ΤΗΣ "ΜΑYΜΑRΚΕΤΙΣΤΙΚΗΣ" ΙΣΤΟΡΙΑΣ:




Βαστάει χρόνια αυτή η κολόνια.
Με αφορμή την ΜάιΜαρκετίστικη ιστορία αντιγράφω από: Konstantinos Mpourxas
Αλέκα Παπαρήγα: ''Εχει διαμορφωθεί παγκόσμια με δικτύωση και στην Ελλάδα ένα καλά οργανωμένο σύστημα χαφιεδισμού σε τόπους δουλιάς με παγκόσμιες διαστάσεις. 
Πλοκάμια αυτού του συστήματος απλώνονται στη χώρας μας, καθώς ήδη λειτουργούν εταιρείες που στρατολογούν επί πληρωμή άτομα και μάλιστα φοιτητές και φοιτήτριες που δήθεν κάνουν πρακτική και συμπληρώνουν το εισόδημά τους, χρησιμοποιούμενοι από επιχειρήσεις, προκειμένου οι τελευταίες να εξακριβώσουν ποιοι εργαζόμενοι είναι αποδοτικοί και ποιοι όχι.
Τα άτομα αυτά υποδύονται τους πελάτες. 
Δεν ξέρω ο κύριος Τσιτουρίδης πού είναι και αν με ακούει.
Η δραστηριότητά τους ονομάζεται "Μυστικές Αγορές" και υποτίθεται ότι ενδιαφέρονται για την ποιοτική εξυπηρέτηση του κοινού.
»Στη χώρα μας, πελάτες των εταιρειών των χαφιέδων - εντάξει, χαφιέδες με πτυχίο θα είναι αυτοί - έχουν κυρίως οι μεγάλες αλυσίδες σούπερ μάρκετ, ξενοδοχειακές επιχειρήσεις, αλυσίδες επιχειρήσεων ηλεκτρικών και ηλεκτρονικών ειδών π.χ. Multirama, εμπορικές επιχειρήσεις κ.λπ.
Και το κυριότερο, παραπανεπιστημιακά ιδρύματα στέλνουν φοιτητές σε εταιρείες, για να κάνουν την πρακτική τους άσκηση, στο χαφιεδισμό λέμε εμείς. Ενδεικτικά, αναφέρουμε δύο ανακοινώσεις έναρξης πρακτικής άσκησης του Τμήματος Διοικητικής Επιστήμης και Τεχνολογίας του Οικονομικού Πανεπιστημίου της Αθήνας.
Η ανακοίνωση έγινε το Φλεβάρη του 2006 και ένα χρόνο μετά στέλνονται σε εταιρείες, Πειραιώς, Direct Service και στην Attica Center.
Η εταιρεία Data RC το 2005 έκανε έρευνα στο χώρο των σούπερ μάρκετ, με βάση αξιολογήσεις από μυστικούς πελάτες και σημειώνεται στην έρευνα - γράφουν τώρα οι φοιτητές - "η υπάλληλος των ταμείων, παρ' όλο που ήταν ευγενική και τυπική, μου μιλούσε στον πληθυντικό.
Δε γύρισε ούτε στιγμή να με κοιτάξει ή να μου χαμογελάσει". Παρακάτω, γράφεται σε άλλη μαρτυρία φοιτητή που κάνει τον πελάτη.
"Οι απαντήσεις που δόθηκαν σε ερωτήσεις που τέθηκαν στην υπάλληλο των διαδρόμων ήταν σε ύφος ιδιαίτερα τυπικό, ενώ οι απαντήσεις από την ταμία σε ερωτήσεις που της έγιναν, δόθηκαν προς τον πελάτη με αυστηρό ύφος".
Πού πάμε, δηλαδή;
Θα χαιρόμαστε και θα τραγουδάμε, όταν ο αγοραστής έχει χρήματα να αγοράσει αυτό που έχει ανάγκη και όταν η ταμίας έχει κανονικό ωράριο δουλιάς, έχει κανονικό μισθό και δε δουλεύει κάτω από τις σκληρές συνθήκες στα σούπερ μάρκετ και στις άλλες μεγάλες εμπορικές επιχειρήσεις.
Ετσι που πάμε, αυτές οι επιχειρήσεις στην εξυπηρέτηση και στα ταμεία θα βάζουν κολ γκερλς να γελάνε, να τραγουδάνε, να χορεύουν στους πελάτες. 
Αυτό είναι ή δεν είναι σκάνδαλο; 
Και είναι αναμεμειγμένα τα πανεπιστήμια μέσα... 
Είμαι βέβαιη ότι θα είναι και κριτήριο αξιολόγησης, θα είναι μέσα στην αξιολόγηση.
Αυτά είναι δημοσιευμένα. Δεν έγινε φασαρία γι' αυτά.
Γιατί να γίνει, άλλωστε»;

Αλεκα Παπαρήγα στη Βουλή 22 Μάρτη του 2007
https://www.rizospastis.gr/story.do

TOP READ