17 Μαΐ 2019

«Κομμούνια θα γίνεται σαπούνια»: Θρασύδειλη επίθεση χρυσαυγιτών νεοναζί στα γραφεία του ΚΚΕ στις Συκιές

Τη θρασύδειλη επίθεση από ναζιστές στα γραφεία της καταγγέλλει η ΚΟΒ Συκεών του ΚΚΕ, καλώντας το λαό και τη νεολαία της περιοχής, που έχει ποτιστεί με το αίμα αγωνιστών, να μην αφήσουν τόπο στους φασίστες να σταθούν!
Συγκεκριμένα, αναφέρει:
«Καταγγέλλουμε τη νέα θρασύδειλη επίθεση στα γραφεία της ΚΟΒ Συκεών από γνωστά φασιστοειδή της Χρυσής Αυγής και του Ιερού Λόχου της περιοχής. Δεν μας προξενεί εντύπωση η ώρα που επέλεξαν να χτυπήσουν. Οι ναζιστές-εγκληματίες, σαν γνωστές “κότες” που είναι, έδρασαν μέσα στη νύχτα, κατέστρεψαν την πινακίδα και λέρωσαν την πρόσοψη των γραφείων μας. Οι κατά τα άλλα Έλληνες “πατριώτες”, που φοβούνται να πουν ότι είναι ναζιστές μήπως και μπερδέψουν κανέναν άνθρωπο, βρώμισαν με φασιστικά συνθήματα και χρυσαυγίτικα σύμβολα τα γραφεία, γράφοντας “Κομμούνια θα γίνεται σαπούνια”.
Οι νοσταλγοί του Χίτλερ, οι δολοφόνοι του Φύσσα, τα τσιράκια του συστήματος απέδειξαν για ακόμα μια φορά ποιους βάζουν στο στόχαστρο.
Τους ενοχλούμε γιατί παλεύουμε να γκρεμίσουμε το σύστημα που υπηρετούν, τον καπιταλισμό και να οικοδομήσουμε μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση, που κουμάντο θα κάνει η εργατική τάξη και ο λαός και όχι τα αφεντικά τους, οι εφοπλιστές, οι βιομήχανοι, οι τραπεζίτες.
Τους πονάει η δράση μας στην περιοχή. Ότι ο λαός και η νεολαία παλεύει για κάθε μικρό και μεγάλο πρόβλημα και οι μπροστάρηδες αυτών των αγώνων βρίσκονται στα ψηφοδέλτια του ΚΚΕ και της “Λαϊκής Συσπείρωσης”.
Τους φοβίζει η πλατιά συσπείρωση του λαού με το ΚΚΕ μπροστά στις εκλογές του Μαΐου γιατί βλέπουν την τρίτη θέση τους να “τρίζει”. Τρόμαξαν μπροστά στην χθεσινή μεγαλειώδη συγκέντρωση του Κόμματος στο Άγαλμα Βενιζέλου.
Είδαν εφιάλτες από τα συνθήματα με τα οποία γέμισε η ΚΝΕ όλα τα σχολεία των Συκεών, ανήμερα της 9ης Μάη, Μέρας της Μεγάλης Αντιφασιστικής Νίκης των Λαών.
Γελιούνται αν νομίζουν ότι μπορούν τα βάλουν με τους κομμουνιστές!
Καλούμε το λαό και τη νεολαία στις Συκιές, που ποτίστηκαν με το αίμα τόσων αγωνιστών, να μην αφήσει στους φασίστες τόπο να σταθούν!
Να συσπειρωθεί και να παλέψει ενάντια στις σάπιες ιδέες τους.
Να στείλει μήνυμα στις επερχόμενες εκλογές και να γκρεμίσει τους φασίστες εγκληματίες από την τρίτη θέση!
Τέλος, ας θυμούνται οι νοσταλγοί του Χίτλερ και των μεθόδων του στα κολαστήρια του Άουσβιτς, του Νταχάου κλπ. την τύχη που είχαν οι πολιτικοί τους πρόγονοι, οι ναζί και οι συνεργάτες τους, οι ταγματασφαλίτες. Η κόκκινη σημαία στο Ράιχσταγκ θα τους θυμίζει πάντα την κατάληξη που είχαν.
Η πορεία τους είναι προδιαγεγραμμένη. Την ίδια τύχη θα έχουν και πάλι, θα τους στείλουμε εκεί που ανήκουν, στο σκουπιδοτενεκέ της ιστορίας!
Καλούμε το λαό της περιοχής να ενισχύσει μπροστά στις εκλογές της 26ης Μαΐου το ΚΚΕ σε όλες τις κάλπες, να ψηφίσει το ΚΚΕ στις ευρωεκλογές και τα ψηφοδέλτια της “Λαϊκής Συσπείρωσης” στο δήμο και την Περιφέρεια.
Ισχυρό ΚΚΕ παντού, για μια μεγάλη νίκη του λαού!!!».

Εχουν λόγους και τους προβάλλουν

Βήμα στον υπόδικο αρχηγό της εγκληματικής οργάνωσης Χρυσή Αυγή έδωσε χτες ο τηλεοπτικός σταθμός «Alpha», στην πρωινή ενημερωτική του εκπομπή, στο όνομα της «δημοκρατίας» και της «προεκλογικής πολυφωνίας». Περιχαρής «για την τιμή που του έκαναν», όπως ο ίδιος είπε, ο Μιχαλολιάκος ισχυρίστηκε ότι αυτός και η ναζιστική συμμορία του κατηγορούνται «για κάτι γενικότητες». Οτι ο δολοφόνος του Παύλου Φύσσα, Ρουπακιάς, δεν ήταν δραστήριο στέλεχος της Χρυσής Αυγής, αλλά ένας που «είχε περάσει από τα γραφεία μας». Οτι ο ίδιος, αναλαμβάνοντας με παλιότερη δήλωσή του την πολιτική ευθύνη της δολοφονίας Φύσσα και των άλλων επιθέσεων, εννοούσε «το πολιτικό κόστος». Και τέλος ότι η Χρυσή Αυγή, των ταγμάτων ασφαλείας, της ξενοφοβίας, των δολοφονικών επιθέσεων σε δεκάδες μετανάστες, «καταδικάζει τις δολοφονίες με ρατσιστικά κίνητρα»! Το ξέπλυμα που του πρόσφερε απλόχερα ο «Alpha», ούτε στον ύπνο του δεν το είχε δει ο χρυσαυγίτης υπόδικος αρχηγός. Εχουν βέβαια τους λόγους τους, αφού και τους χρυσαυγίτες κρατούν «στον αφρό», ως χρήσιμη εφεδρεία του κεφαλαίου ενάντια στο λαό και το κίνημα, και την κυβέρνηση αβαντάρουν, διαφημίζοντας τα «αντι-ακροδεξιά» της μέτωπα λίγες μέρες πριν από τις εκλογές…
Πηγή: Ριζοσπάστης

ΣΕΒ: Συμβάσεις «μηδενικών ωρών» και «μισθός» σε κουπόνια!

Εργασία κατά παραγγελία. Συμβάσεις μηδενικών ωρών. Αμοιβή σε κουπόνια αντί για μισθό. «Mini jobs». Αυτό είναι το εργασιακό μοντέλο που «ονειρεύονται» να επιβάλλουν τα αφεντικά.  
Την ίδια στιγμή που κυβέρνηση και δανειστές, ενόψει της τρίτης διαπραγμάτευσης, ετοιμάζονται να βάλουν στο «γύψο» το δικαίωμα της απεργίας και να δώσουν στους εργοδότες τη δυνατότητα της ανταπεργίας, ο ΣΕΒ αρπάζει την ευκαιρία για να ζητήσει την πλήρη διάλυση των εργασιακών σχέσεων, ρίχνοντας πλήθος αντεργατικών προτάσεων στο τραπέζι. 
Οι βιομήχανοι κατέθεσαν πρόσφατα «μελέτη», με την οποία επιδιώκουν να ανοίξει ο δρόμος για την πλήρη κατάργηση των συμβάσεων και την απόλυτη ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων. Την καθολική επέκταση δηλαδή των προϋποθέσεων για τη μεγαλύτερη υπερεκμετάλλευσης των εργαζομένων.
Αυτές οι θέσεις, αναπτύχθηκαν και την Τρίτη 24 Οκτωβρίου, σε συνέδριο που διοργάνωσε ο ΣΕΒ με τον κατατοπιστικό τίτλο: «Το Μέλλον της Εργασίας μετά το Μνημόνιο»…
«Ουτοπία» οι συλλογικές συμβάσεις και οι μισθοί των 700 ευρώ
Δίνοντας ακριβώς το στίγμα των αντεργατικών προθέσεων του ΣΕΒ, ο πρόεδρος του, Θ. Φέσσας, στην εισηγητική ομιλία του, στο συνέδριο, ανέφερε ότι «η επιστροφή στο καθεστώς εργασιακών ρυθμίσεων που ίσχυε πριν την κρίση είναι μια ανιστόρητη ουτοπία που δεν έχει καμία σχέση με την οικονομική πραγματικότητα της χώρας μας» και έσπευσε να προσθέσει: «Οι ευέλικτες μορφές εργασίας δεν είναι ανάθεμα».
Ακριβώς πάνω σε αυτό δίπτυχο, κινούνται και οι θέσεις των βιομηχάνων που παρουσιάστηκαν στην «μελέτη» τους.  Ο ΣΕΒ, ως κύριος εκφραστής, συνολικά των συμφερόντων του ελληνικού κεφαλαίου, υποστηρίζει στην έκθεση του, ότι πρέπει «να αξιολογήσουμε τα μαθήματα που μας δίνει η κρίση», με στόχο την «υλοποίηση πολιτικών που θα επιτρέψουν την έγκαιρη προσαρμογή των επιχειρήσεων και του εργατικού δυναμικού στις αλλαγές». Ουσιαστικά αξιοποιώντας την κρίση που ο ίδιος ο κεφαλαιοκρατικός τρόπος παραγωγής, γεννά και αναπαράγει, έρχονται να αφαιρέσουν και τις τελευταίες κατακτήσεις των εργαζομένων.
Το «νέο» εργασιακό κάτεργο…
Ο ΣΕΒ, ανέφερε ο πρόεδρος του, «είναι ο φορέας που αντιμετωπίζει με τη δέουσα σοβαρότητα, χωρίς φόβο και στερεότυπα, το μέλλον της εργασίας στην Ελλάδα. (…) Ήδη από τις 18 Οκτωβρίου κυκλοφορήσαμε ένα 20σέλιδο κείμενο πάνω στο θέμα του Μέλλοντος της Εργασίας, αναλύοντάς το σε όλες του τις διαστάσεις. Χρησιμοποιήσαμε ακριβώς τα ερωτήματα που υπέδειξε το ILO για τη διαβούλευση, και το πλούσιο υλικό που έχει ήδη συλλέξει».
Τι ζητούν όμως οι βιομήχανοι,  δήθεν στο πλαίσιο της …διαβούλευσης; «Ο εργαζόμενος καλείται, όπως και η επιχείρηση, να είναι ευέλικτος και να προσαρμόζεται στις προϋποθέσεις της αγοράς, στη ζήτηση της κάθε επιχείρησης ή και ακόμα στις απαιτήσεις του κάθε πελάτη, μέσα σε ένα ευρύτερο πλαίσιο εργασίας στο οποίο η απασχολησιμότητα είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την διαρκή αυτό-ανάπτυξη του ατόμου»(!!!), σημειώνεται στην έκθεση.
Αυτό είναι το «μοτίβο» του νέου εργαζόμενου που θέλουν τα αφεντικά. «Προσαρμοστικός» και «απασχολίσιμος». Πώς θα επιτευχθεί αυτό; Με τις προτάσεις ΣΕΒ και ILO για την καθιέρωση νέων μορφών απασχόλησης, στις οποίες περιλαμβάνονται:
— Οι συμβάσεις εργασίας με πληθοπορισμό (crowdwork),
— Οι συμβάσεις απασχόλησης «μηδενικών ωρών» (zero hours contracts),
— Οι συμβάσεις σύντομης διάρκειας (short term contracts),
— Προσωρινής εργασίας ή εργασίας κατά παραγγελία (on demand work),
— Οι «μικροσυμβάσεις» (mini jobs), η εργασία ανά χαρτοφυλάκια (portfolio work),
— Η εργασία βάσει δελτίου/κουπονιών (voucher-based work),
— Διάφορες μορφές τηλεργασίας και κινητής εργασίας με χρήση εφαρμογών και νέων τεχνολογιών
— Οι ανανεωμένου ενδιαφέροντος συμβάσεις αστικού δικαίου (σύμβαση έργου, σύμβαση ανεξαρτήτων υπηρεσιών) και
— Οι συμβάσεις επιμερισμού θέσεων εργασίας (job sharing).
Η  «εργασία» χωρίς δικαιώματα, «βαφτίζεται» από τον ΣΕΒ «άνθιση νέων μορφών απασχόλησης». Στην Ελλάδα που σχεδόν ένας στους τρεις μισθωτούς του ιδιωτικού τομέα, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία του ΕΦΚΑ, εργάζεται με σχέση μερικής απασχόλησης, λαμβάνοντας κατά μέσον όρο 394,13 ευρώ τον μήνα, οι εργοδότες ζητούν ακόμα μεγαλύτερη «ελαστικοποίηση».
Θέλουν οι επιχειρήσεις να χρησιμοποιούν τους εργαζόμενους όταν έχουν δουλειά και να μην τους απασχολούν όταν δεν έχουν. Θα χρησιμοποιούν την εργατική δύναμη για όσο χρόνο τη χρειάζονται λόγω των αναγκών της παραγωγής τους, αυξάνοντας έτσι την απλήρωτη εργασία, δημιουργώντας πολλαπλάσιο κέρδος. 
Ο εργαζόμενος θα οφείλει να «προσαρμόζεται» και να δουλεύει όποτε κρίνει σκόπιμο ο επιχειρηματίας. Να πληρώνεται με «κουπόνια», να μετακινείται διαρκώς. να εργάζεται κατά «παραγγελία». Πρόκειται για μια συντονισμένη προσπάθεια των αφεντικών, ώστε να εξαναγκαστούν οι εργάτες να συμβιβαστούν με τη λογική της περαιτέρω επέκτασης της μερικής απασχόλησης, της εκ περιτροπής εργασίας, της εργασίας χωρίς …αύριο, με μεροκάματα και μισθούς πείνας.
Σύμφωνα με την έκθεση του ΣΕΒ η επιβολή αυτών των δουλικών εργασιακών σχέσεων «παρέχει στις επιχειρήσεις την απαραίτητη ευελιξία ώστε να ανταπεξέλθουν στο μεταβαλλόμενο και ανταγωνιστικό οικονομικό περιβάλλον». 
Η ουσία πίσω από τα σχέδια και τις εκθέσεις του ΣΕΒ, είναι ότι οι εργοδότες, επιδιώκουν την παραπέρα συμπίεση της τιμής της εργατικής δύναμης, μέσω της μείωσης των μισθών και ταυτόχρονα την απαλοιφή κάθε μορφής εξαρτημένης σχέσης εργασίας, μέσω συλλογικών ή κλαδικών συμβάσεων. Αυτές οι συνθήκες θα τους εξασφαλίσουν την ενίσχυση την ανταγωνιστικότητα τους, αναγκαία προϋπόθεση, για τη μεγιστοποίηση της κερδοφορίας τους, στα πλαίσια του καπιταλιστικού συστήματος.
…που περιέγραψε ο Μαρξ από το 1867
Αυτές τις σχέσεις εργασίας που οι Έλληνες καπιταλιστές μας παρουσιάζουν σαν αναγκαίο μοντέλο μετά το μνημόνιο,  τις αναλύει ο Μαρξ στο αξεπέραστο έργο του «Το Κεφάλαιο», σε μια εποχή που παρότι δεν υπήρχαν μνημονία, υπήρχε η μόνιμη τάση του κεφαλαίου να «ξεζουμίζει» τους εργάτες για να αυξήσει τα κέρδη του. Έγραφε, ο Μάρξ:
«Αν το ωρομίσθιο καθοριστεί έτσι που ο κεφαλαιοκράτης να υποχρεώνεται να πληρώνει όχι ένα ημερήσιο ή βδομαδιάτικο μισθό, αλλά μόνο τις ώρες εργασίας που στη διάρκειά τους ευαρεστείται ν’ απασχολεί τον εργάτη, τότε μπορεί να τον απασχολεί λιγότερο από το χρόνο που βρίσκεται αρχικά στη βάση του υπολογισμού του ωρομισθίου ή της μονάδας μέτρου για την τιμή της εργασίας. Επειδή αυτή η μονάδα μέτρου καθορίζεται από την αναλογία:
 ημερήσια αξία της εργατικής δύναμης
——————————————————
εργάσιμη μέρα δοσμένου αριθμού ωρών

χάνει φυσικά κάθε έννοια, μόλις η εργάσιμη μέρα παύσει να ‘χει έναν καθορισμένο αριθμό ωρών. Καταργείται η σχέση ανάμεσα στην πληρωμένη και απλήρωτη εργασία. Ο κεφαλαιοκράτης μπορεί τώρα να βγάζει από τον εργάτη μιαν ορισμένη ποσότητα υπερεργασίας, χωρίς να του παραχωρεί τον αναγκαίο για την αυτοσυντήρησή του χρόνο εργασίας. Μπορεί να εκμηδενίζει κάθε κανονικότητα στην απασχόληση και, απόλυτα σύμφωνα με την ευκολία, την αυθαιρεσία και το συμφέρον του της στιγμής, να εναλλάσσει την πιο τρομερή υπερβολική εργασία με τη σχετική ή ολοκληρωτική ανεργία. Με το πρόσχημα ότι πληρώνει την “κανονική τιμή της εργασίας”, μπορεί να παρατείνει αφύσικα την εργάσιμη μέρα, χωρίς καμιά αντίστοιχη ισοστάθμιση για τον εργάτη. Σε αυτό οφείλεται η πέρα για πέρα λογική εξέγερση (1860) των εργατών οικοδόμων του Λονδίνου ενάντια στην απόπειρα των κεφαλαιοκρατών να επιβάλουν αυτό το ημερομίσθιο». (Καρλ Μαρξ «Το Κεφάλαιο» σελ. 563 – Εκδόσεις Σύγχρονη Εποχή).
Γίνεται λοιπόν εύκολα αντιληπτό γιατί τόσο μεγάλη επιμονή των εργοδοτών να επιβάλουν πλήρως νέες μορφές «ελαστικής εργασίας. Μέσω αυτών αυξάνεται η εκμετάλλευση και κατ’ επέκταση η κερδοφορίας τους. Ο εργαζόμενος καλείται να δουλέψει τη μια στιγμή υπερωρίες, την άλλη μερικές ώρες μέρες ή ώρες και μετά να περάσει στην ανεργία.  Έτσι λειτουργεί το καπιταλιστικό σύστημα. Πάνω σε αυτές τις βάσεις στηρίζεται η ανάπτυξη του. Αυτή στηρίζουν και οι ελληνικές κυβερνήσεις που το υπηρετούν. 

Πριν 157 χρόνια οι οικοδόμοι του Λονδίνου ξεσηκώθηκαν για να εμποδίσουν την επιβολή των συγκεκριμένων μέτρων. Σήμερα, ας μην τα αποδεχτούν «μοιραία» οι εργαζόμενοι της χώρας μας…

Το "σχολείο" της πορείας του ΣΥΡΙΖΑ…




"Οι μορφές των αστικών κρατών είναι εξαιρετικά
ποικίλες, η ουσία τους όμως είναι μία: Όλα αυτά τα κράτη,
είτε έτσι, είτε αλλιώς, μα σε τελευταία ανάλυση υποχρεωτικά,
είναι δικτατορία της αστικής τάξης"
Β. Ι. Λένιν: «Κράτος και Επανάσταση». 

* Φέρνοντας την ρήση αυτή του Λένιν στην ελληνική πραγματικότητα των κομμάτων και του προεκλογικού πυρετού, θα έλεγα ότι και τα αστικά κόμματα σε όλες τις εκφάνσεις τους, από την "Αριστερά όπως βγαίνεις" του ΣΥΡΙΖΑ μέχρι την ναζιστική συμμορία της Χρυσής Αυγής, υπηρετούν όλοι τους ανεξαιρέτως τον ίδιο σκοπό: Την παράταση της επικράτησης της αστικής τάξης και της δικτατορίας του Κεφαλαίου, πάνω στην εργατική τάξη και τα μικρομεσαία λαϊκά στρώματα. Με απλά λόγια, την παράταση της επικράτησης της άγριας εκμετάλλευσης των πολλών, για τα κέρδη των λίγων. Αυτό υπηρετούν τόσο ο ΣΥΡΙΖΑ και η Ν.Δ, όσο και όλα τα υπόλοιπα κόμματα της σημερινής Βουλής των Ελλήνων, με μοναδική, φωτεινή εξαίρεση, το ΚΚΕ.
* Οι τρόποι και οι προτάσεις που έχουν τα διάφορα αστικά κόμματα για να γίνει αυτό, ποικίλλουν από κόμμα σε κόμμα. Λίγο πιο "συντηρητικοί" και "φιλοευρωπαίοι" οι Νεοδημοκράτες, λίγο πιο "χάϊ" και τάχα μου "ανθρώπινοι" οι Συριζαίοι που έχουν μετατρέψει τη χώρα σε ορμητήριο του ΝΑΤΟ και έχουν ξεπουλήσει και όσα είχαν απομείνει, στο όνομα της "Αριστεράς" πάντα, στην ουσία τους λένε ακριβώς το ίδιο πράγμα: Ότι δεν υπάρχει άλλη εναλλακτική και ΤΙ ΝΑ κάνουμε... 
* Στην προσπάθειά τους να πείσουν, εκατέρωθεν ρίχνουν  στον αγώνα τα "μεγάλα όπλα" που διαθέτουν ώστε  να παραμένει η χώρα υπόδουλη στο ξένο και ντόπιο κεφάλαιο και ο λαός με σκυμμένο το κεφάλι: Τους Τζέισον - Αντιγόνη του life style και των reality shows, τις κόρες και τους γιους αγωνιστών (που συνήθως δεν έχουν ιδέα από την ιδεολογία του πατέρα ή της μάνας, ευτυχώς με φωτεινές εξαιρέσεις βέβαια...), και άλλους πολλούς και διάφορους. Και τι δεν έχει παρελάσει από τις οθόνες των ΜΜΕ το τελευταίο διάστημα... 
* Το "σύστημα" βλέπετε, βρίσκει κάθε φορά και διαφορετικούς τρόπους για να κρατήσει την κυριαρχία του, βάζοντας μπροστά πρόσωπα λαμπερά, νέα ή διαφορετικά για να δείξει προοδευτικό. Δεν είναι προοδευτική όμως η μεγιστοποίηση της εκμετάλλευσης των πολλών και η ταυτόχρονη αύξηση των κερδών των λίγων. Αυτήν την πολιτική πρεσβεύει ο κάθε Τζέισον και η κάθε κόρη και γιος που ξεπουλά για έναν καλό μισθό, μια καλή και εύκολη ζωή,  την ιδεολογία του πατέρα ή της μάνας που δεν δίστασαν να δώσουν την ζωή τους για αυτήν.
* Η συμπόρευση με το ΚΚΕ και το πέρασμα μέσα από τις γραμμές του ΠΑΜΕ και της Ομοσπονδίας Γυναικών Ελλάδος σε αγωνιστικές κινητοποιήσεις και σε δράσεις, ασχέτως εάν συμφωνείς σε όλα μαζί τους, το πρώτο πράγμα που σε διδάσκει είναι ότι πρέπει να βάλεις τα ταξικά γυαλιά σου και να δεις τα πράγματα αλλιώς.
*  Ότι τα ζόρια μας να βγάλουμε τον μήνα, δεν θα βελτιωθούν αν έρθουν στο Ευρωκοινοβούλιο, στη Βουλή, στην Περιφέρεια, στον Δήμο, καινούργια, "άφθαρτα", λαμπερά, με όνομα ή με ιστορία πρόσωπα. Τα προβλήματα δεν θα στα λύσει κανένας. Το παραμύθι έχει δράκο και ο κάθε "Τζέϊσον" μόλις του δώσεις την εξουσία, θα μεταμορφωθεί σε μαριονέτα του συστήματος. Σε υπάκουο σκυλάκι των Ευρωπαίων και του ΝΑΤΟ, των ντόπιων και των ξένων μεγαλοεπιχειρηματιών, των τραπεζιτών. Και εσύ θα γυρεύεις δανεικά για να βγάλεις τη βδομάδα, λιώνοντας καθημερινά στα ξενοδοχεία, στα μαγαζιά, στα ενοικιαζόμενα των άλλων δίνοντας τα μισά στους γιατρούς, λέγοντας "όλοι ίδιοι είναι τελικά"...
* Ε λοιπόν όχι, δεν είναι όλοι ίδιοι φίλη/φίλε μου. Δεν είμαστε όλοι ίδιοι ούτε όλοι όσοι περάσαμε από το "σχολείο" του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και σαφώς δεν είναι ίδιοι και αυτοί που μας προειδοποιούσαν ότι θα φάμε τα μούτρα μας. Στο  ΚΚΕ είχαν την πολιτική διορατικότητα να δουν ποιοι βρίσκονταν πίσω από τις μάσκες που της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ, όταν εμείς πιστεύαμε ακόμα πως υπάρχει τρόπος να δοθεί ο αγώνας για μια κοινωνία δίκαιη και ισότιμη, μια κοινωνία της δικτατορίας του προλεταριάτου, που έλεγε κι ο παππούς Μάρξ. Και πράγματι υπήρχε τρόπος, μόνο που ήμασταν στο λάθος μέρος, με τους λάθος ανθρώπους.
* Το "σχολείο" της πορείας του ΣΥΡΙΖΑ, απέδειξε ότι δεν υπάρχει δρόμος για την ευημερία των λαών, για την ισοτιμία και την πραγματική δικαιοσύνη, μέσα από την σημερινή, ταχύτατα εκφασιζόμενη Ε.Ε. και μέσα από το ΝΑΤΟ που σπέρνει πολέμους, προσφυγιά και ανασφάλεια παντού στον πλανήτη. Ο μόνος δρόμος που μας απέμεινε, είναι αυτός της ανατροπής του βάρβαρου καπιταλιστικού συστήματος, ο δρόμος της λαϊκής εξουσίας. Ο δρόμος που προτάσσει το ΚΚΕ και η Λαϊκή Συσπείρωση παντού στην Ελλάδα.
* Η ψήφος μας έχει δύναμη. Η δράση μας, ακόμα περισσότερη... Καλή μας δύναμη και καλή επιτυχία λοιπόν! Να βγουν οι συνδυασμοί του ΚΚΕ και της Λαϊκής Συσπείρωσης πιο δυνατοί, παντού! Γιατί έτσι θα δυναμώσει ο αγώνας για να φτιαχτεί η κοινωνία που αξίζουμε και που δεν θα πάψουμε ποτέ να ονειρευόμαστε...

Ελένη Ανδριοπούλου
(Πρώην μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ, Υποψήφια Περιφερειακή Σύμβουλος με την Λαϊκή Συσπείρωση με την Αλεξάνδρα Μπαλού για την Περιφέρεια Ιονίων Νήσων)


Εκεί που κρεμούσαν οι καπεταναίοι τα άρματα, κρεμάει ο Τσίπρας τα νταούλια για τις αγορές

Οι πρώτοι διδάξαντες ήταν οι ΠΑΣΟΚοι που έπαιρναν το κάδρο του Βελουχιώτη και το έβαζαν στα γραφεία τους, για να δείξουν ανέξοδα τις αγωνιστικές τους περγαμηνές. Ακόμα και σε αυτό το νέο ΠΑΣΟΚ του Τσίπρα έρχεται δεύτερο και καταϊδρωμένο, όπως κάθε κακέκτυπο.
Ο Τσίπρας μίλησε σήμερα στη Λαμία, τη γενέτειρα του αρχικαπετάνιου της Αντίστασης, που έχει το άγαλμά του, και θεώρησε πως είναι μια καλή ευκαιρία για προεκλογικές κορόνες, που να πιάσουν το αριστερό ακροατήριο. Θυμήθηκε τον ιστορικό λόγο του Άρη στη Λαμία και είπε πως τα λόγια του είναι επίκαιρα όσο ποτέ.
Για μια φορά κι εμείς θα συμφωνήσουμε μαζί του. Τα λόγια του Άρη είναι όντως επίκαιρα και περιγράφουν με γλαφυρό τρόπο τη χρεοκοπία της κυβερνώσας Νατοϊκής Αριστεράς.
Γιατί ο Άρης είπε μεταξύ άλλων:
Μα ούτε είχαμε το δικαίωμα να κολλήσουμε μια ατιμωτική σφραγίδα, μια σφραγίδα αίσχους, στο κούτελο των επερχομένων γενεών, των παιδιών μας και των εγγονιών μας, ότι κατάγονται από γενιά ευνούχων, που δέχονται να πεθαίνουν στα πεζοδρόμια από τον ατιμωτικότερο των θανάτων, από την πείνα, παρά να πεθαίνουν με το όπλο στο χέρι, παλεύοντας για τη λευτεριά. Τι θα έπρεπε να προτιμούσαμε; Το πρώτο ή το δεύτερο; Όχι! Χίλιες φορές όχι! Καλύτερα να γινότανε το παν ένα μπουρλότο, παρά να υποταχθούμε στους καταχτητές.
Και σε ένα άλλο σημείο, ο Άρης έλεγε:
Ο Γιάννης Καποδίστριας από την ανασύσταση του ελληνικού κράτους άρχισε την καταστροφή της χώρας μας, κι ένας άλλος Γιάννης, ο Μεταξάς, έβαλε σ’ αυτήν το καπάκι.
Πού να ήξερε τότε πως θα επικαλούνταν το λόγο του, αυτοί που τον έβαλαν σε ένα τσουβάλι και το ίδιο σποτάκι με το Μεταξά, ως απόδειξη της δύναμης των Ελλήνων…
Το θράσος της κυβέρνησης να χρησιμοποιεί τους μεγάλους ήρωες της Αντίστασης και του λαού μας σαν προεκλογική πραμάτεια στο παζάρι, θυμίζει βασικά τη γνωστή φράση, παραφρασμένη: εκεί που κρεμούσαν οι καπεταναίοι τα άρματα, κρεμάει ο Τσίπρας τα νταούλια και τους ζουρνάδες. Ξέρετε, αυτά που θα έπαιζε για να χορέψει τις αγορές και να τους κρατάει το ρυθμό…

ΕΝΑ ΣΙΔΗΡΟΥΝ ΠΑΡΑΠΕΤΑΣΜΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ



Στην διακήρυξη που, στο Σίμπιου της Ρουμανίας, υπέγραψαν οι 27 ηγέτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης την 9η Μαΐου, ανακηρυγμένη ως ημέρα της Ευρώπης, πέρα από τις πολλές  υποσχέσεις και τους  αυτοεπαίνους για την εξασφάλιση δημοκρατίας, ελευθερίας, ασφάλειας, ευημερίας κλπ. η αναφορά πως «δεν υπάρχει χώρος για διαιρέσεις που είναι αντίθετες στο συλλογικό μας συμφέρον» συνδέθηκε με τα γεγονότα που συνέβησαν τριάντα χρόνια πριν, όταν «εκατομμύρια άνθρωποι πολέμησαν για την ελευθερία τους και για την ενότητα και γκρέμισαν το Σιδηρούν Παραπέτασμα που είχε διχοτομήσει την Ευρώπη για δεκαετίες».
               Εβδομήντα τέσσερα χρόνια από την νίκη του κόκκινου στρατού της ΕΣΣΔ εναντίον το ναζισμού, με τη Σοβιετική Ένωση να μη υπάρχει πια, η ΕΕ θυμήθηκε πως αυτό που την ενώνει είναι το γκρέμισμα του Σιδηρού Παραπετάσματος. Γι’ αυτό και το  περιεχόμενο της επετείου της  9η Μαΐου η ΕΕ το  αντικαθιστά με μεθοδικό τρόπο και από επέτειο της ολοκληρωτικής στρατιωτικής ήττας του ναζισμού με άνευ όρων συνθηκολόγηση των Γερμανών στα 1945   μετατρέπεται σε ημέρα της Ευρώπης. Την ημέρα που  ο Ρ. Σούμαν το 1950 διάβασε τη διακήρυξη για την ευρωπαϊκή οικονομική κοινότητα Άνθρακα  και Χάλυβα.
Ο όρος σιδηρούν παραπέτασμα έγινε διάσημος από τον Ουίνστων Τσώρτσιλ από ομιλία του το 1946 σε κολλέγιο στο Fulton του Μισσούρι των ΗΠΑ και χρησιμοποιήθηκε για τα επόμενα 45 χρόνια του ψυχρού πολέμου. Ήταν ένας όρος ο οποίος  βόλευε την δυτική προπαγάνδα η οποία παρουσίαζε τους λαούς των λαϊκών δημοκρατιών της ανατολικής Ευρώπης ως αιχμαλώτους πίσω από ένα αδιαπέραστο φράγμα, χωρίς επαφή με τον υπόλοιπο κόσμο. Η χρήση του από την ΕΕ εντάσσεται στις προσπάθειές της για παραποίηση της σύγχρονης ιστορίας, συκοφαντώντας τις εμπειρίες του σοσιαλισμού και εξισώνοντας φασισμό με κομμουνισμό, ενώ ολοένα και περισσότερο απαξιώνονται και αποσιωπώνται τα εγκλήματα του ναζιστικού φασισμού.
               Οι καπιταλιστές  της Ευρώπης  επειδή φοβήθηκαν τις νίκες του κόκκινου στρατού, που απελευθέρωναν τα έθνη της ανατ. Ευρώπης από τη φασιστική κατοχή, προσπάθησαν σχεδόν την επαύριο της λήξης του Β παγκοσμίου πολέμου να οργανωθούν εναντίον των κομμουνιστών που είχαν κερδίσει δύναμη και αίγλη κατά τη διάρκεια και μετά τον πόλεμο. Η δημιουργία του ΝΑΤΟ αυτό το σκοπό εξυπηρετούσε. Φυσικά δεν ενδιαφέρονταν μόνο για να αποτρέψουν μακροπρόθεσμα μια πιθανή επανάσταση, αλλά περισσότερο προσπαθούσαν να καταστείλουν ή να χειριστούν τα προοδευτικά κοινωνικά κινήματα μέσω του στρατιωτικού και ιδεολογικού πολέμου. Και όσο τα ευρωπαϊκά κομμουνιστικά κόμματα απομακρύνονταν από τον λενινισμό, η τάση προς υπερεθνική οικονομική  ολοκλήρωση της Ευρώπης κέρδιζε έδαφος με τον ευρωκομμουνισμό να αποδέχεται την Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα ως μέσο για την οικονομική ανάπτυξη. Παρουσιάζονται διαφορετικές εκδοχές της νέας αριστεράς με απόψεις για  τρίτο δρόμο προς το σοσιαλισμό και  κοινωνικά κινήματα που εστιάζουν το ενδιαφέρον σε προβλήματα ταυτότητας και δικαιωμάτων  τα οποία περιορίζουν την αντίθεσή τους μέσα στο πλαίσιο της αστικής δημοκρατίας. Δημιουργούνται  κοινωνικά φόρουμ, εναλλακτικά κοινωνικά προγράμματα και κινήματα  χωρίς ν’ αμφισβητούν τη θεσμική βάση του συστήματος και η ευφορία για μετεξέλιξη του καπιταλισμού δια της νομοθεσίας κυριαρχεί.
               Αν όμως η εξισορρόπηση δύναμης, που διατηρούσαν η Σοβιετική Ένωση και οι σοσιαλιστικές χώρες ενάντια στον απεριόριστο ιμπεριαλισμό, επέτρεψε σε ορισμένες χώρες και περιοχές να ενεργούν σχετικά ανεξάρτητα από τις επιταγές του ιμπεριαλισμού, μετά τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης και το τέλος της πολιτικής επιρροής του σοσιαλισμού πάνω σε κοινωνικά και  απελευθερωτικά κινήματα, τέτοια κινήματα πια εκβιάζονταν σε συμμόρφωση  με ιμπεριαλιστικούς στόχους. Στις τελευταίες μάλιστα δεκαετίες η κυρίαρχη εξουσία επεκτείνει τον ορισμό της απειλής  γι’ αυτήν σε κάθε είδους αστάθεια που προκαλείται από την πολιτική και οικονομική κρίση.
 Ο καπιταλισμός και  ιμπεριαλισμός ανασυγκροτείται τριάντα χρόνια τώρα και σε χώρες και περιοχές όπου είχε αναγκαστεί να υποχωρήσει. Το ΝΑΤΟ συνεχίζει να οργανώνει αντεπαναστατικές δυνάμεις με στρατιωτικά και ιδεολογικά μέσα  για την εκτέλεση ιμπεριαλιστικών σχεδιασμών. Και από κοντά η ΕΕ με τη δημιουργία της δικής της  ιδεολογικής εικόνας για θεμελιώδεις αξίες, όπως τα ανθρώπινα δικαιώματα, τη δημοκρατία, το κράτος δικαίου, και της κατασκευής μιας κοινής ιστορικής  μνήμης, που πατά πάνω στην ταύτιση φασισμού –κομμουνισμού, ενδυναμώνει την ταυτότητα και την εσωτερική της συνοχή  της για να ενισχύσει τη δύναμη  των ευρωπαϊκών καπιταλιστικών κέντρων.  
               Καθώς ο ιδεολογικός αγώνας των κομμουνιστών έχει υποχωρήσει οι ιδεολογικές παραστάσεις που δικαιώνουν την πρακτική της άρχουσας τάξης ευνοούν την καπιταλιστική κι ιμπεριαλιστική αποκατάσταση οδηγημένη από το αμερικανοκίνητο ΝΑΤΟ και την Ευρωπαϊκή Ένωση. Η χρησιμοποίηση λοιπόν του όρου «σιδηρούν παραπέτασμα» πάνω στην ανάμνηση του οποίου επιχειρείται να στηριχτεί η ενότητα στη ΕΕ δείχνει και τους φόβους της. Το σιδηρούν παραπέτασμα χρησιμοποιείται για να κρυφτεί η  πραγματικότητα. Πως η Ευρωπαϊκή Ένωση προωθεί τις πιο αντιδραστικές αντιλήψεις και παραποιήσεις της σύγχρονης ιστορίας, ενώ προωθεί συμφέροντα πολυεθνικών, επιδιώκει μια πολιτική υπερεθνικών επιθέσεων, εντατικοποιεί την εκμετάλλευση κι επιτίθεται στα κοινωνικά και εργασιακά δικαιώματα, ενισχύοντας καταπιεστικές τάσεις και πρακτικές περιορισμού θεμελιωδών δικαιωμάτων και ελευθεριών.           
               Κι έχοντας χάσει την αξιοπιστία τα παραδοσιακά σοσιαλδημοκρατικά κόμματα νεοεμφανιζόμενα κινήματα ή κόμματα και  αυτοπροσδιοριζόμενα ως αριστερά, εναλλακτικά, ριζοσπαστικά κλπ.  παίρνουν τη θέση τους, όπως στα καθ’ ημάς ο ΣΥΡΙΖΑ, που αίρουν κάθε εμπόδιο στην καπιταλιστική ολοκλήρωση και την ιμπεριαλιστική επέλαση, χειραγωγώντας και παραπλανώντας. Η υπογραφή λοιπόν της αριστερής μας κυβέρνησης σ’ αυτήν τη διακήρυξη είναι απολύτως συνεπής με την πολιτική της διακυβέρνησης αυτά τα χρόνια που δικαιώνει τα συμφέροντα της άρχουσας τάξης
               Μ’  αυτή τη φλύαρη διακήρυξη της ΕΕ συγκεκριμενοποιείται μια ακόμα άοκνη προσπάθεια της άρχουσας τάξης  για συκοφάντηση κι απαξίωση του κομμουνισμού, για να ποινικοποιηθεί το κομμουνιστικό ιδανικό, να διαγραφεί  η  αποφασιστική συμβολή των κομμουνιστών και του σοσιαλιστικού  συστήματος για την ήττα των ναζιστών και για τις μεγάλες προοδευτικές και επαναστατικές εξελίξεις που επιτεύχθηκαν στον εικοστό αιώνα

Πτυχές μιας επικίνδυνης πολιτικής


Ενα αποκαλυπτικό άρθρο του αμερικανικού περιοδικού «Stratfor» δημοσιεύτηκε, πριν από λίγες μέρες, σε ελληνικό ειδησεογραφικό ιστότοπο, με τον τίτλο: «Πού οδηγεί η κλιμάκωση της έντασης στην κυπριακή ΑΟΖ. Οι τουρκικές απειλές, το "παράθυρο ευκαιρίας" της Ελλάδας». Το άρθρο παρουσιάζει ορισμένες πτυχές της πολιτικής των ΗΠΑ απέναντι σε Ελλάδα, Τουρκία, Κύπρο, αλλά και πλευρές των ανταγωνισμών Ελλάδας - Τουρκίας, Κύπρου - Τουρκίας, ενταγμένων στο παζλ των ευρύτερων ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών.
Γράφει ανάμεσα σε άλλα το άρθρο: «Η προοπτική ανακάλυψης μεγάλων κοιτασμάτων υδρογονανθράκων έχει επίσης προσελκύσει το ενδιαφέρον (...) των ΗΠΑ. Ο Λευκός Οίκος στηρίζει τα τρέχοντα σχέδια της Κύπρου να (...) ερευνήσει για Ενέργεια στην περιοχή και να αναπτύξει υποδομές για την προμήθεια φυσικού αερίου στην Ευρώπη. Οι ΗΠΑ έχουν οικονομικά και γεωπολιτικά συμφέροντα στην περιοχή (κάποιες εταιρείες της, όπως η "ExxonMobil", διενεργούν έρευνες ανοικτά των κυπριακών ακτών), καθώς ο Λευκός Οίκος θέλει η Ευρώπη να μειώσει την εξάρτησή της από το ρωσικό φυσικό αέριο».
Αυτή η υπόθεση, της μείωσης της εξάρτησης της ΕΕ από το ρωσικό φυσικό αέριο, δείχνει και την όξυνση των ανταγωνισμών ΗΠΑ - Ρωσίας, την επιδίωξη επίτευξης κυριαρχίας των ΗΠΑ στην εκμετάλλευση του φυσικού αερίου της Ανατολικής Μεσογείου. Αλλά υποκρύπτει και ανταγωνισμούς μεταξύ ΗΠΑ - Γερμανίας, που εισάγουν και πουλούν ρωσικό φυσικό αέριο σε χώρες της ΕΕ μέσω αγωγών από την Κεντρική Ευρώπη και τη Βόρεια Θάλασσα. Οι ΗΠΑ διεκδικούν μερίδιο αγοράς στην ΕΕ για το δικό τους φυσικό αέριο.
* * *
Οι ανταγωνισμοί Ελλάδας - Τουρκίας και Κύπρου - Τουρκίας διαπλέκονται με τους γενικότερους ενδοϊμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς, αλλά έχουν και σχετική αυτοτέλεια, ενταγμένη στους σχεδιασμούς κυριαρχίας των ΗΠΑ στη Μέση Ανατολή.
Ιδιαίτερα το ζήτημα «Οι τουρκικές απειλές, το "παράθυρο ευκαιρίας" της Ελλάδας» δείχνει την ολοένα και πιο βαθιά εμπλοκή της χώρας σε ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς των ΗΠΑ στην περιοχή, δίνοντας αέρα στα πανιά της, με το περιτύλιγμα της «σταθερότητας» και του «οφέλους», βεβαίως για την αστική τάξη. Κόντρα στην Τουρκία και το ρόλο που η αστική της τάξη διαδραματίζει ή θέλει να διαδραματίσει στη Μέση Ανατολή.
Ολη αυτή η επικίνδυνη προπαγάνδα, ότι η κόντρα μεταξύ ΗΠΑ - Τουρκίας είναι «ευκαιρία» για την Ελλάδα, συνοδεύεται από το ότι πρέπει να ταυτίζεται με τις ΗΠΑ στην περιοχή, να εκχωρεί βάσεις κ.λπ. Λέει χαρακτηριστικά το άρθρο: «Οι ΗΠΑ εξετάζουν το ενδεχόμενο ανάπτυξης τάνκερ εναέριου ανεφοδιασμού KC-135 στην αεροπορική βάση της Λάρισας και τη διενέργεια περισσότερων ασκήσεων με τον ελληνικό στρατό». Παραβλέπει σκόπιμα, όμως, ότι αυτή η κόντρα ΗΠΑ - Τουρκίας έρχεται και επανέρχεται, αλλά οι σχέσεις τους συνεχίζονται. Η Τουρκία, με τον δεύτερο μεγαλύτερο στρατό στο ΝΑΤΟ μετά τις ΗΠΑ, με τεράστιο γεωστρατηγικό ρόλο στην περιοχή, αξιοποιεί τις όποιες σχέσεις της με τη Ρωσία και τους ανταγωνισμούς ΗΠΑ - Ρωσίας για να εξασφαλίσει μεγαλύτερο ρόλο στην περιοχή, στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ.
* * *
Γράφει ακόμα το «Stratfor»: «Οι χώρες της Ανατολικής Μεσογείου βάζουν... πλώρη για ταραγμένες θάλασσες. Στις 6 Μαΐου, η Τουρκία δήλωσε πως τα πλοία της θα συνεχίσουν να ερευνούν για πετρέλαιο και αέριο σε μια θαλάσσια περιοχή που η Κύπρος θεωρεί πως είναι μέρος της ΑΟΖ της. Η Τουρκία εξέδωσε την ανακοίνωση (...) για την αποστολή πλοίου να ερευνήσει για υδρογονάνθρακες σε μια ζώνη για την οποία ερίζουν η Κυπριακή Δημοκρατία και το αποσχισθέν βόρειο τμήμα της νήσου...».
Να λοιπόν που το περιοδικό, εκφράζοντας ουσιαστικά την πολιτική των ΗΠΑ, αμφισβητεί την ΑΟΖ της Κύπρου, αναφέροντας: «Μια θαλάσσια περιοχή που η Κύπρος θεωρεί πως είναι μέρος της ΑΟΖ της (...) προσπάθειες της Κύπρου να κάνει έρευνες για Ενέργεια στα αμφισβητούμενα ύδατα». Μόνο που αυτό αβαντάρει τις αμφισβητήσεις της Τουρκίας.
Ταυτόχρονα, φαίνεται πως οι ΗΠΑ, που παρεμβαίνουν ενεργότατα για τη διευθέτηση του Κυπριακού, αμφισβητούν το ενιαίο της Κύπρου μιλώντας για «αποσχισθέν βόρειο τμήμα», ενώ αθωώνουν την Τουρκία, που με την εισβολή και κατοχή δημιούργησε τη συγκεκριμένη πραγματικότητα, εδώ και 45 χρόνια.
Λέει το άρθρο: «Από τα μέσα της δεκαετίας του 1970, το νησί της Κύπρου έχει διαιρεθεί μεταξύ των ελληνόφωνων Κυπρίων του Νότου, που είναι μέλος της ΕΕ, και των τουρκόφωνων Κυπρίων του Βορρά, που αναγνωρίζονται μόνο από την Τουρκία. Αυτή η διαίρεση, με τη σειρά της, συνδέεται με άλυτες εδαφικές διεκδικήσεις μεταξύ της Ελλάδας και της Τουρκίας στο Αιγαίο, επιπροσθέτως της στήριξης που παρέχουν η Αθήνα και η Αγκυρα στις αντίστοιχες κυβερνήσεις της Κύπρου και της Βόρειας Κύπρου».
Αρα εδώ, με λεπτές αποχρώσεις διπλωματικής γλώσσας, αποκαλύπτεται ότι οι ΗΠΑ συμφωνούν με τις αμφισβητήσεις της Τουρκίας σε κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας. Πιο ξεκάθαρα δεν θα μπορούσαν να ειπωθούν ορισμένα ζητήματα που άπτονται μέχρι και αμφισβήτησης συνόρων, όταν μιλούν για «άλυτες εδαφικές διεκδικήσεις μεταξύ της Ελλάδας και της Τουρκίας στο Αιγαίο», κρατώντας ίσες αποστάσεις. Πρόκειται για άκρως επικίνδυνη προσέγγιση, που ενισχύει την Τουρκία στις διεκδικήσεις της στο Αιγαίο. Οι κίνδυνοι για το λαό, που αποσιωπά η κυβέρνηση, καθησυχάζοντάς τον, λέγοντας ότι δεν υπάρχουν, ότι μας προστατεύουν το ΝΑΤΟ, οι ΗΠΑ, γίνονται ολοφάνεροι.
Λέει το άρθρο στη συνέχεια: «Μια κατάσταση από την οποία η Κύπρος και η Ελλάδα θέλουν να επωφεληθούν, τόσο οικονομικά όσο και στρατιωτικά». Να και η πολεμοκάπηλη εμπλοκή. Και κλείνει ως εξής: «Για την Κύπρο, οι διαπραγματεύσεις για την επανένωση είναι απίθανο να σημειώσουν πρόοδο σύντομα (...) για την Ελλάδα, οι εξελίξεις ανοίγουν παράθυρο ευκαιρίας για να επιχειρήσει να εκμεταλλευτεί το αυξανόμενο ενδιαφέρον των ΗΠΑ στην Ανατολική Μεσόγειο (...) αναμένεται ένα "καυτό" καλοκαίρι».
* * *
Απ' όλα τα παραπάνω γίνονται φανεροί οι κίνδυνοι για το λαό από τα «αγκαλιάσματα» κυβέρνησης και των άλλων αστικών κομμάτων με τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ στην περιοχή, καθώς και η κάλπικη προπαγάνδα περί «σταθερότητας» και «προστασίας» με τις ιμπεριαλιστικές συμμαχίες. Να γίνει και αυτό κριτήριο ψήφου. Οι εργαζόμενοι να επαγρυπνούν, να οργανώνουν την πάλη τους ενάντια σε αυτά τα σχέδια, που τους έχουν για «κρέας στα ιμπεριαλιστικά κανόνια» κόντρα σε άλλους λαούς, με τους οποίους τίποτα δεν μας χωρίζει. Αντίθετα, μας ενώνει ο κοινός αγώνας ενάντια στους καπιταλιστές, στην εξουσία τους, στις λυκοσυμμαχίες τους, στα κόμματά τους. Και στις εκλογές να ενισχύσουν σε όλες τις κάλπες αποφασιστικά το ΚΚΕ. Το μοναδικό κόμμα που αποκαλύπτει αυτά τα επικίνδυνα σχέδια και καλεί σε αγώνα ενάντιά τους, μέχρι την εξάλειψη των αιτιών που τα προκαλούν, την ανατροπή αυτού του σάπιου συστήματος των πολέμων και της εκμετάλλευσης.

Σ. Λ.

Με το ίδιο «νόμισμα»




Μέχρι την τελευταία στιγμή, μέχρι και χτες το βράδυ, με τροπολογίες σε άσχετα νομοσχέδια, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ νομοθετούσε το ένα πίσω απ' το άλλο, στα «μουλωχτά», νέα δωράκια για τους επιχειρηματικούς ομίλους, σε συνέχεια αυτών που περιέλαβε στο λεγόμενο «αναπτυξιακό πακέτο ελάφρυνσης», που ψήφισε την Τετάρτη στη Βουλή, μέσα σε «φιλολαϊκές» παράτες.
Το κερασάκι στην τούρτα ήταν η παρουσίαση της επικαιροποιημένης «Εθνικής Αναπτυξιακής Στρατηγικής», την ίδια μέρα που στη Βουλή απέρριπτε ασυζητητί και με την εκκωφαντική σιωπή ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και των άλλων κομμάτων τις τροπολογίες που κατέθεσε το ΚΚΕ με μέτρα ουσιαστικής ανακούφισης και στήριξης εργαζομένων και αυτοαπασχολούμενων από τις συνέπειες της αντιλαϊκής πολιτικής που συνεχίζεται, όπως και για την κατάργηση αντιαπεργιακών διατάξεων του ΣΥΡΙΖΑ. Πρόκειται για άλλη μια επιβεβαίωση της ταξικής, αντιλαϊκής πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ...
Η επικαιροποιημένη έκδοση της «Εθνικής Αναπτυξιακής Στρατηγικής» προβλέπει «χρήμα με ουρά» για τους επιχειρηματικούς ομίλους, νέες διευκολύνσεις και κρατικές επιδοτήσεις καθώς και τη δέσμευση ότι η στρατηγική αυτή θα συνεχίσει να υπηρετεί «τη στοχοθεσία και τις προτεραιότητες» των Ευρωπαϊκών Εξαμήνων, των μνημονίων διαρκείας δηλαδή της Ευρωπαϊκής Ενωσης.
Προβλέπει πολλά δισ. ευρώ ζεστό χρήμα στους επιχειρηματικούς ομίλους μέσω του Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων και ενσωματώνει όλες τις «εμβληματικές» παρεμβάσεις, που θύμισε ο υπουργός Οικονομίας στην εισήγησή του, όπως τον νόμο για τις «στρατηγικές επενδύσεις», την «απλοποίηση» των ρυθμίσεων για τα επιχειρηματικά κέρδη, τα προκλητικά προνόμια για τις «ενδοομιλικές υπηρεσίες».
Με τέτοιες αντιλαϊκές επιδόσεις, απανωτά πακέτα μέτρων για τη στήριξη της καπιταλιστικής κερδοφορίας, αντιλαϊκές δεσμεύσεις ότι τα «συμφωνηθέντα» με τους ιμπεριαλιστικούς θεσμούς θα τηρηθούν «μέχρι κεραίας», δεν είναι να απορεί κανείς το πώς η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ φέρνει σε «αμηχανία» τη ΝΔ, που πλειοδοτεί σε ό,τι αφορά τα συμφέροντα του κεφαλαίου και πασχίζει με τις αντεργατικές της προτάσεις να πάρει το χρίσμα της διακυβέρνησης.
Γι' αυτό μιλάει για 7ήμερη εργασία, γι' αυτό προτείνει εδώ και τώρα ανάπτυξη του ιδιωτικού πυλώνα της Ασφάλισης, γι' αυτό δείχνει την Υγεία ως ένα προνομιακό πεδίο δράσης για το κεφάλαιο και δεσμεύεται ότι ως κυβέρνηση θα προχωρήσει ταχύτερα από τον ΣΥΡΙΖΑ σε όλους αυτούς τους τομείς. Ο ΣΥΡΙΖΑ μοιράζει απλόχερα μέτρα στο κεφάλαιο και η ΝΔ «ιδρώνει» να τον ανταγωνιστεί σε αντιλαϊκές εξαγγελίες.
Μέσα από αυτό το πρίσμα πρέπει να δει ο λαός και τα μέτρα που η κυβέρνηση παρουσιάζει «μετά βαΐων και κλάδων» ως «ελάφρυνση» των λαϊκών στρωμάτων και που ούτε αυτά δεν θα ανακοίνωνε, αν δεν υπήρχαν οι αγώνες των εργαζομένων, όπου πρωτοστατεί το ΚΚΕ. Τα μέτρα αυτά, που κινούνται στη λογική 10 σου παίρνω και 1 σου δίνω, ζητώντας από τον λαό να δώσει «συγχωροχάρτι» για τα αντιλαϊκά έργα και τις ημέρες της, να θεωρήσει περασμένα - ξεχασμένα όσα έχασε, αξιοποιούνται ως το άλλοθι για τη συνέχιση της ίδιας πολιτικής προς όφελος του κεφαλαίου, που τσακίζει τον λαό.
Ακόμα και τα ελάχιστα που μπορεί να προκύψουν για τα λαϊκά νοικοκυριά, εξαϋλώνονται μέσα στο αντεργατικό - αντιλαϊκό πλαίσιο που παραμένει ανέγγιχτο από την κυβέρνηση και ενισχύεται με τα αλλεπάλληλα «δώρα» και τα νέα προνόμια, που νομοθετεί για τους επιχειρηματικούς ομίλους. Κανένας, λοιπόν, δρόμος δεν ανοίγει για ανάκτηση των απωλειών, για την αποκατάσταση αδικιών, όπως ισχυρίζεται η κυβέρνηση, πολύ περισσότερο για την ικανοποίηση των «αναγκών των πολλών».
Οι εργαζόμενοι, επομένως, τα λαϊκά στρώματα δεν χρωστάνε σε κανέναν. Να τους πληρώσουν «με το ίδιο νόμισμα» στις επερχόμενες εκλογικές αναμετρήσεις, δυναμώνοντας αποφασιστικά το ΚΚΕ παντού, για να δυναμώσει ο δικός τους αγώνας ενάντια σε κεφάλαιο, ΕΕ και κυβερνήσεις, ο αγώνας για τις δικές τους ανάγκες, η μόνη ελπιδοφόρα προοπτική, η Ελλάδα και η Ευρώπη του σοσιαλισμού.

TOP READ