Μέρα Μαγιού

 Μέρα Μαγιού

Την πρωτομαγιά άλλοι τρέχουν να πιάσουν μια (ακόμα) χαμένη άνοιξη που δεν τους αγγίζει, με πικ-νικ, μπάρμπεκιου κι άλλα πατροπαράδοτα έθιμα· εάν δε δουλεύουν δηλ, γιατί η μέρα δεν ανήκει στις επίσημα αναγνωρισμένες αλλά στις κατ’ έθιμο αργίες, που είναι λέει στη διακριτική ευχέρεια του «εργοδότη» να σου τις δώσει –ένα από τα πολλά παράπλευρα καλούδια του μνημονίου. Και άλλοι τρέχουμε στους δρόμους, με τρία κόκκινα γράμματα, να βρούμε την χαμένη συνείδηση της τάξης μας. Κάποιοι θυμούνται τον άιρτον σένα, που πριν από είκοσι χρόνια πήρε αντί για την καταραμένη στροφή την ευθεία οδό για το πάντοκ της ιστορίας. Κι άλλοι πάλι σκεφτόμαστε το γιάννη ρίτσο, που γεννήθηκε τέτοια μέρα, 105 χρόνια πριν κι έφυγε νοέμβρη του 90’ –υποψιασμένος για αυτά που θα ακολουθούσαν, αλλά χωρίς να προλάβει να δει το τέλος (της ιστορίας)- συνδέοντας το όνομά του με τον επιτάφιο και το μάη της θεσσαλονίκης, τον κόκκινο μάη του σικάγο και της αντιφασιστικής νίκης των λαών.

Και το ‘χε καμάρι που ‘χε γεννηθεί τέτοια μέρα, για αυτό και δε δέχτηκε να μετατοπίσει χρονικά τα γενέθλιά του με την υιοθέτηση του καινούριου ημερολογίου και τα γιόρταζε πάντα πρωτομαγιά. Πώς να μη μας πούνε μετά δηλ παλαιοημερολογίτες κομμουνιστές, σφε, οι ρεβιζιονιστές της νέας τάξης πραγμάτων που γιόρταζαν την πτώση του υπαρκτού;

Όλα αυτά τα ακούσαμε χτες στην εκδήλωση της σπουδάζουσας της πάτρας –που έχει μια σταθερή δυναμική τα τελευταία χρόνια κι η πανσπουδαστική κοντράρει σχεδόν στα ίσια τη δαπ, απειλώντας να την εκθρονίσει φέτος υπό προϋποθέσεις. Και τα ακούσαμε από την κόρη του μεγάλου ποιητή, την έρη ρίτσου, που είναι φέτος στο ευρωψηφοδέλτιο του κόμματος. Και η οποία μεγάλωσε όπως λέγαμε σε μια οικογένεια, όπου ο πατέρας της ήταν περήφανα γεννημένος την εργατική πρωτομαγιά, η μάνα της η φαλίτσα είχε γενέθλια ανήμερα της επετείου της οκτωβριανής επανάστασης (7 νοέμβρη), ενώ η ίδια ήταν γεννημένη την επάρατο 4^η αυγούστου, με τη δικτατορία του μεταξά.

Η έρη ρίτσου κέρδισε από το πρώτο λεπτό, όχι μόνο εμένα, αλλά και όσους άλλους βρέθηκαν στο αμφιθέατρο της πρυτανείας και γοητεύτηκαν από το λόγο, τον τρόπο της και το περιεχόμενο όσων έλεγε. Και λέω από το πρώτο λεπτό, γιατί ανέβηκε στο βήμα, χωρίς να έχει καν γραπτές σημειώσεις, πήρε το μικρόφωνο στα χέρια, για να μην το έχει «έτσι παλουκωμένο» και την εγκλωβίσει, και ήθελε να (μπορούσε να) υπάρχει κι ένα ακόμα μικρόφωνο στο ακροατήριο, για να υπάρχει άμεση, ζωντανή επαφή, για να σπάσει το από καθέδρας και να βάλει στην εξίσωση το κοινό, με ενεργό ρόλο, περίπου σαν μπρεχτικό θεατρικό έργο με αποστασιοποίηση. Για ν’ ακολουθήσει ένας προφορικός χείμαρρος που είναι δύσκολο να συμπυκνωθεί στις όχθες ενός κειμένου, χωρίς να χαθεί κάτι από την ορμή και τη δροσιά του, ή από τα μέρη που πρόλαβε να περάσει.

Όπως την πολιτική ταυτότητα του πατέρα της και την προσπάθεια που κάνουν πολλοί να τον βάλουν σε ένα χειρουργικό τραπέζι, για να κρατήσουν τα κομμάτια που θέλουν και να πετάξουν ό,τι δεν τους συμφέρει. Αλλά δεν πρέπει να τσιμπάμε, γιατί τα «τρία κόκκινα γράμματα» του ποιητή, μιλάνε από μόνα τους και εννοούν ΚΚΕ, όχι BBQ για το μπαρμπεκιού πχ –για να θυμηθούμε και αυτούς που θέλουν να πιάσουν διαφορετικά το μάη.

Πρέπει αντιθέτως να πλατύνουμε την έννοια του κομμουνιστή, που παλεύει κάθε μέρα με τον εαυτό του. Και το βασικό του γνώρισμα δεν είναι ο αφηρημένος ουμανισμός, αλλά μια διαρκής διαδικασία γίγνεσθαι, διαμόρφωσης, που τίποτα δεν της είναι ξένο· ούτε ο έρωτας, ούτε το πάθος, ούτε βέβαια οι υπαρξιακές αναζητήσεις –γιατί αν δεν αναρωτηθεί ο κομμουνιστής «ποιος είμαι» και «τι θέλω», ποιος θα το κάνει αλήθεια;

Κι ο ρίτσος ακριβώς επειδή είναι κομμουνιστής, έχει ανησυχίες και γράφει ποιήματα σαν τον ορέστη και την ισμήνη, όπου σκάβει τα θεμέλια της ηρωίδας αντιγόνης με τα πρέπει, ανατρέπει τα αρχαία πρότυπα και κάνει πολλούς να αναρωτηθούν αν είναι όντως κομμουνιστής αυτός που τα γράφει. Οι άνθρωποι όμως δεν είναι ρομποτάκια, αλλά πολύπλευρες προσωπικότητες που ενσωματώνουν πολλά στοιχεία στην πολιτισμική τους ταυτότητα. Ο ρίτσος πχ, αν και άθεος, έχει έντονα παιδικά βιώματα από την ορθόδοξη παράδοση κι αντλεί στοιχεία από αυτήν, ενώ στις δύσκολες στιγμές βρίσκει πάντα καταφύγιο στη δημοτική παράδοση και τον δεκαπεντασύλλαβο.

Ο προβληματισμός του δε σταματά πχ στα «Επικαιρικά» και την πρακτική του συμβολή στο κίνημα, αλλά καλύπτει όλο το ανθρώπινο φάσμα –«ψωμί και τριαντάφυλλα», όπως έλεγε ένα παλιό σύνθημα. Κι ο λυρισμός του όμως, πχ για «το κυκλάμινο στη σχισμάδα του βράχου» δεν εστιάζει απλά σε ένα ωραίο λουλουδάκι, όπως σημειώνουν μερικά εγχειρίδια, αλλά στην αγάπη και τον αγώνα για τη ζωή. Ο επιτάφιος δεν είναι ένας μοιρολατρικός θρήνος της μάνας για το χαμό του γιου της, καθώς τελικά παίρνει το όπλο του και τη θέση του στη μάχη. Κι εδώ φαίνεται η δύναμη της μελοποίησης, που ‘ναι ευχή και κατάρα από μια άποψη, γιατί βάζει την ποίηση σε πολλά σπίτια, όπου δε θα έμπαινε αλλιώς, αλλά ύστερα πολλοί νομίζουν λανθασμένα πως γνωρίζουν ολόκληρο το έργο, χωρίς να μπούνε στον κόπο να το διαβάσουν ως το τέλος. Αλλά κι αυτός ο χριστιανός άφησε οκτώ χιλιάδες έργο πίσω του και είναι πρακτικά αδύνατο να έχεις συνολική εικόνα, οπότε είναι προτιμότερο να μελετήσεις κάποια επιλεγμένα έργα στο σύνολό τους, παρά να διαβάσει λίγο απ’ όλα και να μην κατέχεις τίποτα.

Όταν της μετέφεραν την άποψη (μιας εκπαιδευτικού νομίζω), ότι ο ρίτσος στην «τέταρτη διάσταση» απορρίπτει και αποκηρύσσει την ιδεολογία του, αρχικά κρατήθηκε να μην κάνει μια παλινδρομική χειρονομία –γιατί είναι κι υποψήφια ευρωβουλευτής και τώρα μετράνε αυτά- αλλά μετά δεν άντεξε κι είπε πως αυτά είναι «παπαριές», με το συμπάθιο –άντε να το πω πιο.. καλλιτεχνικά, ανοησία. Κι όταν της μετέφεραν κάτι άλλο αντίστοιχο, που το ‘πε κάποια που δήλωνε αριστερή, απάντησε πως κι αυτή μπορεί να δηλώσει δίμετρη, ξανθιά σουηδή αλλά αυτό δε σημαίνει κάτι. Παλιά δήλωναν σοσιαλιστές, σου λέει. Κι αυτή θυμάται κάτι πράσινους, γυαλιστερούς πασόκους να φωνάζουν χαρούμενοι επί ανδρέα «ο αγώνας τώρα δικαιώνεται» και εμάς να απαντάμε: ο αγώνας πάντα συνεχίζεται. Γιατί είναι μια συνεχής διαδικασία, που μπορεί να μη φέρνει πάντα άμεσα αποτελέσματα, ως προς τους στόχους που βάζουμε, αλλά είναι απαραίτητη για να πάμε ένα βήμα μπροστά ή να μην πισωγυρίσουμε.

Κι η στρατευμένη τέχνη; Μα ως ένα βαθμό κάθε στάση είναι πολιτική και στρατευμένη. Το απολιτίκ δεν υφίσταται ούτε στη ζωή –γιατί εσύ γλυκιά μου, μπορεί να σιχαίνεσαι τους πολιτικούς, αλλά κυβέρνηση θα βγει ούτως ή άλλως και θα μας τη φορέσει σε όλους ανεξαιρέτως- ούτε προφανώς και στην τέχνη –γιατί αν κάποιος θέλει να μας δείξει πόσο ευαίσθητη ψυχή είναι, επειδή του αρέσουν ο ήλιος και τα φεγγάρια, την ίδια στιγμή μένει εντελώς αναίσθητος με αυτόν που δεν έχει να φάει δίπλα του· κι όταν εμείς του δείχνουμε τα γήινα, τη φτώχια και την αδικία, αυτός είχε μείνει να κοιτάζει το φεγγάρι.

Είπε πολλά ακόμα.

Για τη σονάτα του σεληνόφωτος και μια λανθασμένη εκτίμηση του λίνου πολίτη (που ήταν μεγάλη μορφή, αλλά δεν ήταν ‘ειδικός ριτσολόγος’)· και για τη «γαλλίδα κυρά-νίτσα» που πήγε υποτίθεται στον αραγκόν και του ‘πε τάχα: ξέρεις λουί, δεν είναι έτσι που το κατάλαβες το ποίημα.

Για το πρόβλημα κατανόησης του λαού με τον ποιητή, που δεν πρέπει ωστόσο να κάνει εκπτώσεις στο έργο του, αλλά να του δώσει τα φώτα του, για να γίνει εγγράμματος. Για τους πολλούς τρόπους που υπάρχουν να κρατήσεις τα παιδιά του λαού αμόρφωτα –κι ένας εγγυημένος είναι, όπως τώρα, να τα βομβαρδίσεις με ασύνδετες πληροφορίες, για μη συγκρατήσουν τίποτα.

Για το όργανο της λέξης, που χωρίς αυτό χάνεται κι η σκέψη. Και για κάτι 15χρονα που πέτυχε στις συγκοινωνίες και σχολίαζαν –τρόπος του λέγειν- μια ωραία κοπέλα που είχαν δει. Και δεν έλεγαν για τις καμπύλες της και πόσο κούκλα ήταν, αλλά σε κάθε τρεις λέξεις, οι δύο ήταν: μαλάκα, γκόμενα – λέξη, μαλάκα, γκόμενα – λέξη…

Και να φανταστείς πως δε μίλησε πολλή ώρα, γιατί έβλεπε πως είχαμε αρχίσει να πεινάμε. Ήταν όμως αρκετή για να μας κερδίσει και να διαπιστώσουμε πως η έρη ρίτσου δεν έχει μείνει αρνητικά προσκολλημένη στη σκιά του πατέρα της, ούτε χρησιμοποιεί το όνομά του για να αναδειχθεί, αλλά φέρει κάτι από την ποιητική του αύρα –αν και αυτή ασχολήθηκε με πεζογραφία, γιατί η φλέβα ήταν μεγάλη και στέρεψε στον πατέρα, χωρίς να πάει παρακάτω. Και πως δεν έρχεται στο ψηφοδέλτιο του κκε για να του δώσει απλώς ένα άλλοθι συνεργασίας με κόσμο πέρα από τη στενή του επιρροή, αλλά για να μεταφέρει αυτή τη δροσερή αύρα.

Αν λοιπόν βρείτε την ευκαιρία τις επόμενες μέες, σε κάποια εκδήλωση, να τη δείτε από κοντά και να έρθετε σε επαφή μαζί της, μην την αφήσετε να πάει χαμένη.

Οι απεργιακές συγκεντρώσεις του ΠΑΜΕ την Πρωτομαγιά

 Οι απεργιακές συγκεντρώσεις του ΠΑΜΕ την Πρωτομαγιά

Με συσκέψεις, περιοδείες και εκδηλώσεις τα ταξικά σωματεία και συνδικάτα οργώνουν τους χώρους δουλειάς για την επιτυχία της απεργίας της Πρωτομαγιάς και των συγκεντρώσεων του ΠΑΜΕ με στόχο την ανάδειξη του ταξικού περιεχομένου της 1ης Μάη.

Στην Αθήνα, η απεργιακή συγκέντρωση θα γίνει στις 10 π.μ. στο Σύνταγμα, στη Θεσσαλονίκη στις 10.30 π.μ. στο Άγαλμα Βενιζέλου και στον Πειραιά στις 10.30 π.μ. στην πλατεία Καραϊσκάκη. 24ωρη απεργία την Πρωτομαγιά και στα πλοία.

Οι προσυγκεντρώσεις του ΠΑΜΕ στην Αθήνα θα γίνουν στις 9.30 το πρωί στα εξής σημεία: 

- Πλατεία Κάνιγγος: Εργαζόμενοι και Σωματεία: Οικοδόμων, Ηλεκτρολόγων, Ξύλου, Επισιτισμού – Ξενοδοχείων, Εμπορίου, Ιδιωτικών Υπαλλήλων, Λογιστών, Καθαριστών- στριών, Μεταφορών, Δημόσιας και Ιδιωτικής Υγείας, Χρηματοπιστωτικού, Τηλεπικοινωνιών, Καλλιτεχνών, ΜΜΕ, Τροφίμων, Τύπου και Χάρτου, Μετάλλου, Φαρμάκου, Ενέργειας, Ιματισμού, Φορείς Μεσογείων, ΠΑΣΕΒΕ. 

- Ομόνοια: Εργαζόμενοι και Μαζικοί Φορείς Κεντρικού, Δυτικού, Βόρειου Τομέα, Συνταξιούχων, Δημοσίου, ΟΤΑ, Μέτωπο Αγώνα Σπουδαστών, Εκπαιδευτικοί. 

- Μετρό Ευαγγελισμός: Εργαζόμενοι Και Μαζικοί Φορείς Ανατολικού Τομέα. 

- Στήλοι Ολυμπίου Διός: Εργαζόμενοι Και Μαζικοί Φορείς Νότιου Τομέα. 

- Ταχυδρομείο Συντάγματος: ΟΓΕ.


Διαβάστε το πρόγραμμα των εκδηλώσεων της Πρωτομαγιάς στην Αθήνα ΕΔΩ. 

Εκδηλώσεις από ταξικά συνδικάτα 

Πλήθος εκδηλώσεων πραγματοποιούνται σε όλες τις πόλεις της χώρας από σωματεία, Τοπικές Γραμματείες του ΠΑΜΕ, Λαϊκές Επιτροπές για την Εργατική Πρωτομαγιά με πλούσιο πρόγραμμα και πολύμορφες δραστηριότητες. (Διαβάστε εδώ αναλυτικά). 

Το κάλεσμα του ΠΑΜΕ 

«Ζήτω η 1η Μάη! Ζήτω η παγκόσμια εργατική τάξη», τονίζει το ΠΑΜΕ σε ανακοίνωσή του για την Πρωτομαγιά σημειώνοντας ότι η 1η Μάη μας καλεί να προωθήσουμε ακόμα πιο αποφασιστικά την ενότητα της τάξης μας, για την ανασύνταξη του εργατικού - λαϊκού κινήματος, να οργανώσουμε τη δική μας αντεπίθεση. Να δημιουργήσουμε τους όρους για την ανατροπή της σημερινής κατάστασης.

Το ΠΑΜΕ υπογραμμίζει ότι «Για να βγει αλώβητος και νικητής ο λαός, απαιτείται άμεση οργάνωση της πάλης στους χώρους δουλειάς και στους κλάδους. Χρειάζεται να δυναμώσει ο συντονισμός του αγώνα, να αναπτυχθεί ένα ορμητικό αγωνιστικό ποτάμι αντίστασης για να αναχαιτίσει την κυβερνητική επίθεση, να γκρεμίσει μνημόνια και αφεντικά». (Διαβάστε αναλυτικά ΕΔΩ) 

Το κάλεσμα της ΠΑΣΕΒΕ 

«128 χρόνια μετά την Πρωτομαγιά του Σικάγου, μας γυρίζουν στο μεσαίωνα για να κερδίσουν τα μονοπώλια. Δουλεύουμε από ήλιο σε ήλιο, για ένα πιάτο φαΐ, χωρίς δικαίωμα στην ασφάλεια και την υγεία, χωρίς την Κυριακάτικη Αργία. Καταχρεωμένοι σε τράπεζες, προμηθευτές, ασφαλιστικά ταμεία και με ένα σωρό νέους φόρους, χαράτσια και τέλη στις πλάτες μας. Ξεπουλούμε το μόχθο μιας ζωής, λίγο πριν βάλουμε λουκέτο, για να εξασφαλίσουμε την υγεία της οικογένειάς μας. Με τα παιδιά μας να δουλεύουν για 200 ευρώ ή να ξενιτεύονται. Με την τρομοκρατία να κινείται σα Δαμόκλειος Σπάθη πάνω από τα κεφάλια μας, κάθε φορά που αντιστεκόμαστε» τονίζει η ΠΑΣΕΒΕ. (Διαβάστε αναλυτικά ΕΔΩ) 

Το κάλεσμα του ΜΑΣ 

«Η 1η Μάη για μας, τους φοιτητές και τους σπουδαστές, είναι μέρα συνέχισης του αγώνα ενάντια στα μονοπώλια, την ΕΕ, τις κυβερνήσεις τους και τα κόμματά τους, που υποβαθμίζουν τη μόρφωσή μας σε εφήμερη κατάρτιση και άθροισμα σκόρπιων δεξιοτήτων για να συναντάμε την ανεργία, την περιπλάνηση, την ολιγόμηνη κακοπληρωμένη δουλειά» τονίζει το Μέτωπο Αγώνα Σπουδαστών. (Διαβάστε αναλυτικά ΕΔΩ) 

Το κάλεσμα της ΟΓΕ 

«Η 1η Μάη, είναι μέρα τιμής της θυσίας των εργατών και εργατριών του Σικάγο το 1886 και συνολικά των αγώνων της εργατικής τάξης και του λαού ενάντια στην εκμετάλλευση. Είναι αφορμή για αναλογιστεί κάθε εργαζόμενη, άνεργη και νέα γυναίκα μέσα από πιο σκληρό και μακρύ δρόμο κατακτήθηκε κάθε εργατικό και λαϊκό δικαίωμα. Είναι μέρα εφαλτήριο για να πάρουν οι εργαζόμενες και οι εργαζόμενοι στα χέρια τους τη σκυτάλη των αγώνων αυτών», τονίζει η ΟΓΕ. (Διαβάστε αναλυτικά ΕΔΩ)  

Συγκεντρώσεις σε άλλες πόλεις

    Αγρίνιο, 10.30 π.μ. στην κεντρική πλατεία
    Αγιος Νικόλαος, 11 π.μ., στη Μαρίνα 
    Αλεξανδρούπολη, 10 π.μ., μπροστά στο Δημαρχείο
    Αλιβέρι, 10 π.μ., πλατεία
    Αλμυρός,  10 π.μ., Κεντρική Πλατεία 
    Αμφισσα, 10.30 π.μ., πλατεία Λαού
    Άρτα, 10 π.μ., Εργατικό Κέντρο
    Βέροια, 10 π.μ., πλατεία Ωρολογίου
    Βόλος, 10 π.μ., πλατεία Πανεπιστημίου 
    Γιάννενα, 10 π.μ., Δημαρχείο 
    Γιαννιτσά, 11 π.μ., πλατεία ΕΠΟΝ
    Γρεβενά, 10 π.μ., κεντρική πλατεία
    Δήλεσι, 10 π.μ., πλατεία 
    Δράμα, 10.30 π.μ., κεντρική πλατεία
    Εδεσσα, 11 π.μ., μικρά καταρρακτάκια
    Ελευσίνα, 10 π.μ. στην πλατεία Ηρώων
    Ζάκυνθος, 10.30 π.μ. στο παλιό Εργατικό Κέντρο
    Ηγουμενίτσα, 10.30 π.μ., πεζόδρομος 
    Ηράκλειο, 10 π.μ. στην πλατεία Ελευθερίας
    Θεσσαλονίκη, 10.30 π.μ., Αγαλμα Βενιζέλου
    Θήβα, 10.30 π.μ. στον πεζόδρομο (αρχή Επαμεινώνδα) και στην πλατεία Δηλεσίου στις 11πμ. 
    Ικαρία, 12 μ. στον Άγιο Κήρυκο
    Ιστιαία, 10 π.μ., πλατεία 
    Καβάλα, 10 π.μ., κεντρική πλατεία
    Καλαμάτα, 10 π.μ. στην πλατεία 23ης Μάρτη
    Καρδίτσα, 10 π.μ., κεντρική πλατεία
    Καστοριά, 10.30 π.μ., απέναντι από την πρώην Νομαρχία
    Κατερίνη, 10 π.μ., κεντρική πλατεία
    Κέρκυρα, 10 π.μ., πλατεία Σαρόκο
    Κεφαλονιά, 10.30 π.μ., Εργατικό Κέντρο 
    Κιλκίς, 10.30 π.μ., πλατεία Ειρήνης
    Κοζάνη, 10 π.μ., πεζόδρομο
    Κομοτηνή, 10 π.μ., κεντρική πλατεία
    Κόρινθος, 10.30 π.μ., Περιβολάκια
    Κως, 10.30 π.μ. στην πλατεία Ελευθερίας
    Λαμία, 10 π.μ. στην πλατεία Πάρκου
    Λάρισα, 10 π.μ. στην κεντρική πλατεία
    Λαύριο, 10 π.μ. στο άγαλμα Μεταλλωρύχων
    Λευκάδα,  10 π.μ., Αγιος Μηνάς 
    Λήμνος, 11 π.μ., στο λιμάνι της Μύρινας
    Λιβαδειά, 10.30 π.μ., κεντρική πλατεία 
    Μέγαρα, 10 π.μ. πλατεία Ηρώων
    Μυτιλήνη, 10.30 π.μ., πλατεία Σαπφούς 
    Νάουσα, 9.30 π.μ. στο Εργατικό Κέντρο
    Ναύπλιο, 10.00πμ στην πλατεία Φιλελλήνων
    Ναύπακτος, 10.00 π.μ., στην πλατεία  Κεφαλόβρυσου  
    Ξάνθη, 10 π.μ., κεντρική πλατεία
    Πάτρα, 10 π.μ. στην πλατεία Γεωργίου
    Πολύγυρο, 10.30 π.μ., μπροστά στο Δημαρχείο
    Πρέβεζα, 10 π.μ., Φόρος 
    Πτολεμαΐδα, 10 π.μ. στο παλιό Πάρκο
    Πύργος, 10.30 π.μ., κεντρική πλατεία 
    Ρέθυμνο,  10 π.μ., Δημαρχείο
    Ρόδος, 10 π.μ. στην πλατεία Κύπρου
    Σάμος, 10 π.μ. στο Εργατικό Κέντρο
    Σέρρες, 11 π.μ. στην πλατεία Ελευθερίας
    Σκόπελος, 10.30 π.μ., Παραλία  
    Σκιάθος, 10.30 π.μ., Παραλία
    Σπάρτη, 10.30 π.μ., κεντρική πλατεία 
    Τρίκαλα, 10 π.μ., κεντρική πλατεία 
    Τρίπολη, 10.30 π.μ., πλατεία Πετρινού
    Φλώρινα, 10 π.μ., κεντρική πλατεία
    Χαλκίδα, 10 πμ. στην Παραλία στο Στρογγυλό
    Χανιά: 10 π.μ., πλατεία Νέων καταστημάτων

Σε μαζική συμμετοχή καλούν: Η Ομοσπονδία Γάλακτος - Τροφίμων - Ποτών, η Ομοσπονδία Εργαζομένων στο Φάρμακο, η Ομοσπονδία Τύπου - Χάρτου, η Ομοσπονδία Εργαζομένων στην Κλωστοϋφαντουργία, τον Ιματισμό και το Δέρμα, το Συνδικάτο Εργαζομένων ΟΤΑ Αττικής, η Ένωση Προσωπικού Πρακτορείων Εφημερίδων Αθηνών, η Ομοσπονδία Οικοδόμων, ο Σύλλογος Εμποροϋπαλλήλων Αθήνας. Το Σωματείο Εργαζομένων Χρηματοπιστωτικού και Συναφών Επαγγελμάτων Ν. Αττικής, η Ένωση Λογιστών Αθήνας και το Παράρτημα Πειραιά, η Ένωση Εμποροϋπαλλήλων Θεσσαλονίκης, η Ένωση Ιδιωτικών Υπαλλήλων Ηρακλείου, Το Συνδικάτο Εμποροϋπαλλήλων και Υπαλλήλων Υπηρεσιών Εορδαίας, η ΠΕΜΕΝ, ο ΣΤΕΦΕΝΣΩΝ, η ΠΕΕΜΑΓΕΝ, το ΠΕΣ/ΝΑΤ, η Επιτροπή Άνεργων ΝΑυτεργατών, η Πανελλήνια Ομοσπονδία Εργατοϋπαλλήλων Εμφιαλωμένων Ποτών. To Συνδικάτο Οικοδόμων Ηρακλείου, ο Σύνδεσμος Ιδιωτικών Υπαλλήλων Ανωνύμων Εταιρειών και Γραφείων Αθήνας, η ΕΤΕ - ΔΕΗ Σάμου, o Σύλλογος Εργαζομένων Υπουργείο Γεωργίας περιφέρειας Μακεδονίας - Θράκης, η Επιτροπή Αγώνα στις Ασφαλιστικές Εταιρείες του ΠΑΜΕ, το Σωματείο Εργατουπαλλήλων Ιδιωτικού Τομέα Ν. Ζακύνθου, η Λαική Επιτροπή 5ου - 6ου Διαμερίσματος Αθήνας, το Σωματείο Εργαζομένων ΕΒΓΑ, το Συνδικάτο Εργατοϋπαλλήλων Κλωστοϋφαντουργίας - Ιματισμού - Δέρματος, η Ομοσπονδία Βιοτεχνικών Σωματείων Αθήνας, η Πανεπιστημονική Κίνηση Κτηνιάτρων, Το Σωματείο Εργατοϋπαλλήλων Χημικής Βιομηχανίας Νομού Βοιωτίας «Ο Σπάρτακος», η Ενωτική Ομοσπονδία Αγροτικών Συλλόγων νομού Χανίων, το Σωματείο Εργατοτεχνιτών και Εργαζομένων στην Ενέργεια. Ο Σύνδεσμος Εγκαταστατών Υδραυλικών Θερμικών Κλιματιστικών Έργων και Καυσίμων Αερίων Αθηνών και Περιχώρων, το Συνδικάτο Γάλακτος, Τροφίμων, Ποτών Ν. Λάρισας, η Ομοσπονδία Βιοτεχνικών Σωματείων Αθήνας, το Συντονιστικό Αγώνα Σχολείων 6ου Διαμερίσματος Αθήνας, το Σωματείο Εμποροϋπαλλήλων νομού Καβάλας, ο Σύλλογος Γυναικών Καλλιθέας, το Νομαρχιακό τμήμα Σάμου της ΑΔΕΔΥ.

Πηγή : 902

"Αριστερή Πλατφόρμα": "Αριστερό" δεκανίκι του ΣΥΡΙΖΑ - στήριγμα του συστήματος

 "Αριστερή Πλατφόρμα": "Αριστερό" δεκανίκι του ΣΥΡΙΖΑ - στήριγμα του συστήματος

«Ο ΣΥΡΙΖΑ (…) δεν έχει επιλογή να φύγει από την Ευρωζώνη, αλλά ταυτόχρονα θα εφαρμόσει το αντιμνημονιακό πρόγραμμά του».

Τα παραπάνω είπε σε τηλεοπτική εκπομπή - σύμφωνα με την απομαγνητοφώνηση της ιστοσελίδας της «Αυγής» - ο Παναγιώτης Λαφαζάνης, κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ και επικεφαλής της τάσης του «Αριστερή Πλατφόρμα», που εκφράζει, δήθεν, τον «ριζοσπαστικό» ΣΥΡΙΖΑ.

Όχι κάτι καινούργιο, δηλαδή, ή κάτι που να διαφοροποιείται από τις απόψεις της «πλειοψηφίας» του ΣΥΡΙΖΑ. Μέσα στη στρούγκα της ΕΕ, λέει ο ΣΥΡΙΖΑ, αν γίνει κυβέρνηση θα εφαρμόσει φιλολαϊκή πολιτική, θα ανακουφίσει το λαό και θα καταργήσει τα Μνημόνια.

Σε κείμενο συμβολής όμως, που κατέθεσε η «Αριστερή Πλατφόρμα» στην 4η Συνεδρίαση της ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ (8-12-2013) σημειώνονται τα εξής: «Εντός της Ευρωζώνης κατά κύριο λόγο, αλλά και με την αυστηρή τήρηση των νεοφιλελεύθερων προδιαγραφών της ΕΕ, γίνεται αδύνατη η εφαρμογή βαθύτερων προοδευτικών μετασχηματισμών σε κάθε χώρα και πολύ περισσότερο μετασχηματισμών με σοσιαλιστικό ορίζοντα».

Πότε, λοιπόν, λέει αλήθεια η «Αριστερή Πλατφόρμα» και ο Παναγιώτης Λαφαζάνης; Όταν λέει πως εντός της ΕΕ θα εφαρμόσει «αντιμνημονιακό πρόγραμμα» ή όταν λέει ότι εντός της ΕΕ είναι «αδύνατη η εφαρμογή βαθύτερων προοδευτικών μετασχηματισμών», άρα και η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ εντός αυτών των τειχών θα είναι μια απ’ τα ίδια;

Να, γιατί λέμε ότι η «Αριστερή Πλατφόρμα» είναι αριστερό «άλλοθι» του Τσίπρα και αριστερό «δεκανίκι» του ΣΥΡΙΖΑ. Το κόλπο παλιό, γινόταν και στο ΠΑΣΟΚ με την «Αριστερή Πρωτοβουλία». Η αντικαπιταλιστική φρασεολογία και τα μεγάλα λόγια του Λαφαζάνη και των άλλων υποτάσσονται στις εκλογικές επιδιώξεις του ΣΥΡΙΖΑ, λειτουργούν σαν «απόχη» για να εγκλωβίζονται λαϊκές δυνάμεις, ριζοσπάστες και αγωνιστές στη γραμμή στήριξης της ΕΕ και του ΣΕΒ.

Κανείς να μην παγιδευτεί. Η λογική του ΣΥΡΙΖΑ να φύγουν αυτοί, να έρθουμε εμείς δοκιμάστηκε πολλές φορές. Όσο ο λαός είναι στα δεσμά της ΕΕ και των μονοπωλίων, τα μνημόνια διαρκείας, η αντιλαϊκή πολιτική θα είναι εδώ.

Ο λαός έχει επιλογή, να συμπορευτεί με το ΚΚΕ, να το δυναμώσει παντού, να βαδίσουμε μαζί στο δρόμο της ελπίδας και της ανατροπής!

Άννα Παυλίδη